Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji,

Transkrypt

1 Styczeń - marzec 2014 Rok 6 (nr 21) Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji, Nieść wszystkim orędzie Ewangelii (...) to najcenniejsza posługa, jaką Kościół może ofiarować ludzkości. By ta posługa mogła być zrealizowana, potrzeba tych, którzy usłyszą i odkryją w sobie Boże wezwanie, zostaną należycie przygotowani i posłani. Do tego nawiązuje i to ukazuje 85 Orędzie na Światowy Dzień Misyjny. Misjonarz - jest przede wszystkim człowiekiem posłanym. Posłanym jest przez Kościół, by w imieniu tegoż Kościoła pełnił posługę głoszenia Ewangelii. By wypełnić to zadanie misjonarz potrzebuje zaplecza, które będzie go wspomagać w miarę swoich możliwości. Podobnie jak to było w życiu Apostoła narodów - św. Pawła - tak i też w życiu współczesnych misjonarzy, pomoc rodaków, pobratymców, ludzi dobrej woli i gorącego serca jest tu nieodzowna i nie do wyceny. W tym, 2014 roku, postaramy się nieco przybliżyć misyjne projekty naszych misjonarzy. Choć potrzeby są zawsze większe aniżeli nasze możliwości, każda pomoc jest ważna i cenna. Do wszystkiego dochodzi się małymi krokami. Za te wszystkie małe kroki poczynione już w przeszłości i te, które dopiero będą czynione, z serca wszystkim Przyjaciołom Sercańskich misji i misjonarzy serdecznie dziękujemy. Ufam, że zobaczymy się na naszych tegorocznych spotkaniach, których daty podaję na ostatniej stronie. Serdecznie wszystkich zapraszam wasz - ks. Michał scj SPIS TREŚCI Temat wydania O projektach misyjnych Misjonarz - człowiek posłany Orędzie na Światowy Dzień Misyjny Kształtowanie ducha misyjnego Wiadomości z misji Informacje dla rodziny misyjnej

2 O misyjnych projektach W roku 2014 pragniemy przybliżyć i promować misyjne projekty Sercańskich misjonarzy. Działalność misyjna to nie tylko samo głoszenie Ewangelii, ale ukazywanie jej w codziennym życiu przez konkretne czyny. Pracujący w różnych warunkach i terenach, nasi misjonarze podejmują działania poprawiające codzienne życie nie tylko swoich wiernych, ale tych wszystkich żyjących wokół nich. Sprawę dodatkowo utrudniają czy to niepokoje, czy też słabo rozwinięta infrastruktura dane terenu. Przyglądając się terenom Afryki, czy też niektórym terenom Azji, dostrzegamy jak ludzie najniższych warstw społeczeństwa muszą się borykać z wszelkiego rodzaju trudnościami. Brak szkoły, czy ośrodka zdrowia w danym okręgu; utrudniony dojazd - jeśli ogóle jest jakaś droga. Niedostateczna liczba personelu medycznego, brak większego zainteresowania się problemami ludzi ze strony ich lokalnych rządów - to tylko nieliczne z utrudnień w jakich żyją wraz ze swymi wiernymi nasi misjonarze. Poprzez nasze akcje misyjne na terenie naszego kraju, czy też i krajów ościennych (aktywnie uczestniczą wierni ze Słowacji, oraz Austrii) pragniemy choćby w drobny sposób wspomóc wysiłki naszych misjonarzy. Z pośród wielu potrzeb wybieramy te najbardziej pilne i konieczne. Obecne projekty Od zeszłego roku prowadzimy akcję pomocy dla ofiar tajfunu na Filipinach. Nawet drobne ofiary na ten cel, pomagają wybudować nowy dom w nowej lokalizacji, z dala od zagrożonych terenów. Zbiórka serbra na wagę złota, połamanych, zniszczonych elementów srebrnych, nie nadających się do naprawy, przyczynia się do wsparcia projektu budowy wioski Miłosierdzia. Ostatnie osiągnięcia można śledzić na naszym portalu profeto.pl. Wszystkim wspomagającym serdecznie dziękujemy i prosimy o dalsze. Kolejnym projektem jest zakup motocykla dla naszego misjonarza, ks. Zbigniewa Kierpca, pracującego w Kongo. Ma on pod swoją opieką ok. 80 kaplic rozrzuconych po terenie obejmującym niemal pół Polski. Gęsty busz, brak dróg, liczne rozlewiska wodne, utrudniają mu dotarcie do swoich wiernych, których może odwiedzić jedynie raz na rok. Ufamy, że w tym roku będziemy w stanie zrealizować ten projekt. Potrzeba nam około 3-4 tysięcy dolarów. Już teraz serdecznie wszystkim dziękujemy tak za to materialne jak i duchowe wsparcie naszych misjonarzy. O kolejnych wybranych projektach wspomagających naszych misjonarzy będziemy pisać w kolejnych wydaniach MDS oraz na naszych stronach poświęconych misjom.

3 Kształtowanie ducha misyjnego - Osoba misjonarza Misjonarz to człowiek posłany. Podejmując się zadania, które uznaliśmy za istotne do wykonania, zastanawiamy się na kosztami, sposobami i trudami z jakimi przyjdzie nam się zmierzyć. Staramy się przewidzieć ewentualne problemy jakie mogą wypłynąć w trakcie wypełniania tegoż zadania. Dostrzegając ogrom pracy jaka nas czeka szukamy pomocy, gdyż w wielu wypadkach sami nie będziemy zdolni wykonać wszystkiego. Czasami znajdą się pomocnicy, czasami nie. W naszych ludzkich działania możemy pozostać sami z naszym zadaniem do wykonania. Nie tak jest z Bożą misją, z zadaniem, jakie zleca nam Bóg, poprzez Wspólnotę Kościoła, której jesteśmy członkami. Choć sami zdecydowaliśmy się podjąć to misyjne zadanie, nie jest ono nasze. Pierwszy ruch wykonał sam Bóg zaszczepiając w naszych sercach pragnienie zaangażowania misyjnego. Kościół przyjmując nas w szranki misjonarzy, rozpoznał to pragnienie jako autentyczne Boże powołanie i posyła nas na odpowiedni odcinek swej misyjnej działalności. Bóg żyjący i działający w swym Kościele, żyje i działa także we mnie i przeze mnie, oczywiście na tyle na ile poddaję się Jego oddziaływaniu. Nie znaczy to jednak, że jako wybrany i posłany przez Boga będę wolny od wszelkich trudności i problemów. Święta Teresa Benedykta od Krzyża powiedziała kiedyś, że: Wszystko, co możemy uczynić, jest drobnostką w porównaniu z tym, co otrzymujemy. Ale to niewiele musimy zrobić sami. Tak, to pewne minimum musimy wykonać sami, nawet jeśli żyjemy i pracujemy w ramach małej wspólnoty. W razie potrzeby, gdy zwrócę się o pomoc, tę pomoc ze strony mojej wspólnoty otrzymam. Czasami jednak może się też zdarzyć, że znajdziemy się sami, czy zdani będziemy po ludzku myśląc jedynie na siebie. Nie należy wpadać w panikę. Jestem posłany, zatem Jest KTOŚ, kto mnie posłał. Nie jestem zatem, tak całkowicie sam dla siebie z moimi trudnościami. Trzeba nam nieustannie otwierać się na Boże natchnienia, na Jego oddziaływanie. Bóg potrafi wykorzystać nawet moje ułomności do tego, aby osiągnąć zamierzony cel. Jest takie angielskie powiedzenie: Do your best, God will do the rest Rób najlepiej jak możesz, Bóg dokona reszty. Bóg za mnie tego zadania nie wykona, ale zapewne mnie w tym wspomoże. Mając Boże zadanie do wykonania nie jesteśmy pozbawieni naszej ludzkiej wolnej woli. Sami decydujemy, w sposób wolny, co i jak możemy wykonać. Potrzeba nam zatem kierować się zdrowym rozsądkiem i naszymi fizycznymi siłami i możliwościami. Bóg obiecując nam swoją pomoc nie pozbawiam nas rozumu. Powinniśmy nieustannie inwestować w rozwój własnej osoby i osobowości. Formowanie i reformowanie są właściwymi kluczami do osiągnięcia tegoż rozwoju.

4 Nauczanie Papieskie - Orędzie na 85. Światowy Dzień Misyjny Zglobalizowany świat pilnie potrzebuje Ewangelizacji Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam (J 20, 21) Z okazji Jubileuszu Roku 2000 czcigodny Jan Paweł II na początku nowego tysiąclecia ery chrześcijańskiej stanowczo podkreślił potrzebę odnowienia zobowiązania, by nieść wszystkim orędzie Ewangelii «z takim samym entuzjazmem jak pierwsi chrześcijanie» (por. list apost. Novo millennio ineunte, 58). Jest to najcenniejsza posługa, jaką Kościół może ofiarować ludzkości i każdej poszczególnej osobie, poszukującej głębokich racji, by żyć pełnią swojego życia. Dlatego też to właśnie wezwanie rozbrzmiewa każdego roku w czasie obchodów Światowego Dnia Misyjnego. Nieustanne głoszenie Ewangelii ożywia bowiem także Kościół, jego zapał, jego ducha apostolskiego, odnawia jego metody duszpasterskie, tak aby zawsze odpowiadały nowym sytuacjom również tym, które wymagają nowej ewangelizacji i by ożywiał je zapał misyjny: «Misje bowiem odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana! Nowa ewangelizacja ludów chrześcijańskich znajdzie natchnienie i oparcie w oddaniu się działalności misyjnej» (Jan Paweł II, enc. Redemptoris missio, 2). Idźcie i głoście Ten cel jest wciąż stawiany na nowo przez sprawowanie liturgii, zwłaszcza Eucharystii, która kończy się zawsze powtórzeniem p o l e c e n i a zmartwychwstałego Jezusa, skierowanego do apostołów: «Idźcie...» (Mt 28, 19). Liturgia jest zawsze powołaniem «ze świata» i nowym posłaniem «do świata», aby dawać świadectwo temu, czego się doznało: zbawczej mocy Słowa Bożego, zbawczej mocy tajemnicy paschalnej Chrystusa. Wszyscy, którzy spotkali zmartwychwstałego Pana, czuli potrzebę, by powiedzieć o tym innym, tak jak dwaj uczniowie z Emaus. Po tym, jak rozpo-

5 Nauczanie Papieskie - Orędzie na 85. Światowy Dzień Misyjny znali Pana przy łamaniu chleba, «w tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu» i opowiedzieli im o tym, co przydarzyło się im w drodze (por. Łk 24, 33-34). Papież Jan Paweł II napominał, byśmy «czuwali, byli gotowi rozpoznać Jego oblicze i spieszyć do braci, aby nieść im wspaniałą nowinę: 'Widzieliśmy Pana!'» (por. list apost. Novo millennio ineunte, 59). Wszystkim Ewangelia jest głoszona wszystkim narodom. Kościół «z natury swojej jest misyjny, ponieważ bierze początek z misji Syna i misji Ducha Świętego, zgodnie z zamysłem Boga Ojca» (Sobór Watykański II, dekret Ad gentes, 2). Taka jest «łaska i właściwe powołanie Kościoła; wyraża najprawdziwszą jego tożsamość. Kościół jest dla ewangelizacji» (por. Paweł VI, adhortacja apost. Ewangelii nuntiandi, 14). W związku z tym nie może on nigdy zamykać się w sobie. Zakorzenia się w określonych miejscach, aby iść dalej. Jego działanie, zgodnie ze słowem Chrystusa i pod wpływem Jego łaski oraz Jego miłości, uobecnia się w pełnym wymiarze we wszystkich ludziach i narodach, aby doprowadzić ich do wiary w Chrystusa (por. Ad gentes, 5). To zadanie nie przestało być pilne. A wręcz, «misja Chrystusa Odkupiciela, powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca. Gdy (...) obejmujemy spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować wszystkie nasze siły» (Jan Paweł II, enc. Redemptoris missio, 1). Nie możemy być spokojni, jeśli pomyślimy, że po dwóch tysiącach lat wciąż są narody, które nie znają Chrystusa i nie słyszały jeszcze Jego orędzia zbawienia. Co więcej, powiększa się też rzesza osób, którym wprawdzie była głoszona Ewangelia, ale zapomniały o niej i oddaliły się od niej, nie utożsamiają się już z Kościołem; a liczne środowiska, także w społeczeństwach tradycyjnie chrześcijańskich, nie chcą się otworzyć na słowo wiary. Dokonuje się przemiana kulturowa, której sprzyjają także globalizacja, prądy myślowe i panujący relatywizm; przemiana, której rezultatem jest mentalność i styl życia nieuwzględniające przesłania ewangelicznego, jak gdyby Bóg nie istniał, a afirmujące jako cel życia dążenie do dobrobytu, łatwego zarobku, kariery i sukcesu, nawet kosztem wartości moralnych. (cnd)

6 Kształtowanie ducha misyjnego - Modlitwa Forma modlitwy Wielu, nawet bardzo pobożnych ludzi, traktuje modlitwę jako jedno z zadań do odfajkowania. Mycie odfajkowane, prasowanie odfajkowane, modlitwa odfajkowana. Modlitwa to spotkanie dwóch kochających się serc. Czy będą potrzebne słowa, by się porozumieć czy też nie, to nie jest tak istotne. Istotnym jest obecność naszego umysłu i serca, rozumu i uczuć, nasze pełne zaangażowanie. Istnieje wiele wspaniałych modlitw ułożonych przez równie wspaniałych ludzi. Nie mogą jednakże stanowić one kresu mej modlitwy. Raczej mogą posłużyć jak wstęp do mojego spotkania z Bogiem. Jest nam miło, gdy nasz ziemski przyjaciel, czy przyjaciółka zacytują piękne powiedzenie w odniesieniu do naszej osoby. Ale cenimy to dlatego, iż wypłynęło to z ich kochającego nas serca. Bóg również docenia naszą modlitwę nie ze względu na piękno naszych słów, ale dlatego iż wypływają one z naszego serca. Ale modlitwa nie jest przecież monologiem skierowanym do Boga, choć dość często się ona do tego ogranicza. Modlitwa to przede wszystkim, a może i nade wszystko, słuchanie czy wsłuchiwanie się w Boży szept. Moje serce powinno być otwarte na to, co Bóg pragnie mi powiedzieć. Owszem, dla Niego nie ma przeszkód, by coś mi przekazać, ale istnieją one z mojej strony. By usłyszeć Boży szept moje serce musi być wyciszone. Nie chodzi tu tylko i wyłącznie o zewnętrzny hałas, ale i o ten wewnętrzny. Jakże trudno współczesnemu człowiekowi wytrwać w ciszy! Jakże wielu po prostu boi się ciszy. Być może usłyszeliby za wiele prawdy o sobie samych. Być może ich wyrzuty sumienia już tak głośną krzyczą, że są tym przerażeni i nie wiedzą, co mają ze sobą zrobić? Być może... Wejdź do swojej izdebki... to znaczy pozostawić wszystko, co zajmuje mój umysł i serce, po to, by spotkać się z Tym, który cały jest dla mnie. No tak, ale tyle ważnych spraw przewija się codziennie przez nasze życie. Czy można się od tak odłączyć od tego wszystkiego? Od tak, nie można. Potrzeba nam ćwiczenia się w tym. Zdarzają się, owszem, spontaniczne momenty wyłączenia czy odłączenia się od codziennych spraw. Na ogół jednak trzeba się nam w tym ćwiczyć. Dlatego ważną sprawą jest regularny i wyznaczony czas na modlitwę. Nie myślmy, że potrzeba nam przeznaczać nie wiadomo jak wiele czasu. Ktoś poświęci na modlitwę kilka godzin w niedzielę i ma załatwioną sprawę na cały tydzień. Nie tędy droga. Prawdziwa przyjaźń to częste drobne chwile spędzone razem, nawet bez słowa, a nie jeden wspólny całodzienny wypad za miasto.

7 Wiadomości z misji... AFRYKA KAMERUN Z końcem listopada 2013 r. zakończono obchody 100 rocznicy obecności i rozpoczęcia misyjnej działalności Sercanów na kameruńskiej ziemi. W rozwój chrześcijaństwa i lokalnego kościoła wpisały się dziesiątki misjonarzy Sercańskich pochodzących z różnych Prowincji Zgromadzenia, w tym także i z Polskiej Prowincji. Ukoronowaniem i upamiętnieniem pracy misyjnej Sercanów jest wybudowany przez polskiego misjonarza, ks. Jerzego Sędzika, kościół-votum, do którego przyczynili się również nasi dobroczyńcy. Wszystkim, którzy wsparli budowę tegoż kościoła, z serca dziękujemy. Zostali oni upamiętnieni na tablicach fundatorów tegoż kościoła. AFRYKA-RPA Po nominacji ks. Zoile Mpambani na biskupa, oraz wyborze ks. Marka Przybysia na prowincjała, zaszła konieczność kolejnych zmiany w Prowincji Południowo-afrykańskiej. Ks. Kazimierz Gabryel, pełniący dotychczas funkcję proboszcza w malowniczej miejscowości Graaff-Reinet, zastąpi ks. Marka w naszym domu formacyjnym dla kleryków. Zmiana ta jest tym bardziej konieczna, gdyż niebawem z tej międzynarodowej wspólnoty odchodzi inny formator, ks. Aleksandro Capoferri. Ta zmiana uszczupla i tak nie zbyt wielką liczbę księży w diecezji De Aar, której przewodzi bp. Adam Musiałek. Ufamy, że niebawem nowi księża zasilą tę diecezję. Ks. Kazimierzowi życzymy powodzenia i wytrwałości. AFRYKA - KAMERUN-CZAD Ks. Marian Wenta SCJ, po zeszłorocznych wakacjach został skierowany do Czadu, gdzie Kameruńska Prowincja SCJ, do której on przynależy, otwarła swoje misje. W niedzielę, w Baktchoro, odbyła się uroczysta instalacja ks. Mariana jako proboszcza tamtejszej wspólnoty. Uroczystości przewodniczył ks. Leopold Mfouakouet, Prowincjał Kameruńskiej Prowincji SCJ. W swej przemowie dziękował ks. Marianowi oraz innym misjonarzom z Europy za ich wkład w budowę i rozwój kościoła lokalnego, za ich zapał w służbie Ludowi Bożemu oraz gotowość wypełniania misyjnej posługi, gdziekolwiek są oni posłani. Ks. Marian pracował w Kamerunie od 2000 roku, a od zeszłego roku misjonuje w Czadzie. Przesyłamy nasze gratulacje i nasze duchowe wsparcie na posługę w nowym terenie. EUROPA-Polska Serdeczne podziękowania kieruję do wszystkich naszych dobroczyńców wspierających swą modlitwą i ofiarami naszych misjonarzy na różnych kontynentach, a zwłaszcza w Afryce. W dniu 19 marca odprawię Mszę św. w intencjach wszystkich rodzin naszych misjonarzy oraz naszych dobroczyńców i ofiarodawców. Niechaj Bóg poprzez Oblubieńca Maryi obdarza was zdrowiem i błogosławieństwem. Serdeczne Bóg zapłać i Szczęść Boże

8 Informacje dla rodziny misyjnej Intencja modlitewna na 2014 rok Rok 2014 chcemy dedykować wszystkim tym, którzy posługują Ewangelii na terenach Afryki: w Kongo, w Kamerunie, w RPA. Z roku na rok maleje liczba naszych polskich Sercanów na tym kontynencie. Jednakże nie słabnie ich zaangażowanie w szerzenie ewangelicznego orędzia. Chcemy wspomagać ich w realipomoc dla misjonarzy zacji projektów, oraz umacniać ich duchowo. Naszą modlitwą ogarniamy zmarłych Misjonarzy wspomagamy na trzech poziomisjonarzy a także członków naszych ro- mach poprzez: dzin, którzy odeszli do Pana w okresie 1) modlitwę, ostatniego roku. 2) ofiary duchowe, Panie, otaczaj swoją Miłością tych, 3) wsparcie materialne. których powołałeś do służby Ewangelii Kto chciałby wspomóc naszych misjonarzy na kontynencie afrykańskim. materialnie może to uczynić poprzez nachcemy pamiętać o... sze misyjne konto: Br. Kazimierz Zjeżdrzałka zmarł Zgromadzenie Księży Najświętszego Ser , Banka, Kamerun; ca Jezusowego Misje Zagraniczne Ks. Idzi Biskup zmarł , BANK PEKAO S.A. Basoko, Kongo (Zair) ; I Oddział w Warszawie Ks. Bogdan Balasa zmarł , Mambasa, Kongo (Zair); Ks. Eugeniusz Wiśniewski zmarł Spotkania rodzin misjonarzy , Kinshasa, Kongo (Zair); Ks. Mieczysław Pajdzik zmarł , Stopnica, Kongo (Zair); Ks. Jerzy Szempliński zmarł , Gdańsk, Kongo (Zair); Ks. Adam Adamiuk zmarł , Houyet, Belgia, Kongo (Zair) Terminy spotkań na 2014 rok Stadniki maja Kluczbork.. 15 czerwca Pliszczyn lipca Olsztyn lipca Kraków-Płaszów... 6 września Rozpoczynamy jak w poprzednich latach: przyjazd modlitwa za chorych i zmarłych misjonarzy i krewnych Msza św. obiad spotkanie przy kawie rozjazd (w zależności od wolnego czasu). Spotkania naszych misyjnych rodzin to doskonała okazja do: wzajemnego poznania się, lepszego zaznajomienia się z problematyką misyjną, spotkania tych, którzy głoszą Ewangelię w krajach misyjnych. Jest to także okazja do aktywnego włączenia się w dzieło ewangelizacji poprzez wspólną modlitwę i uczestnictwo w Eucharystii. Zapraszamy wszystkich członków rodzin naszych misjonarzy, jak również naszych dobroczyńców i przyjaciół sercańskich misji. Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych ul. Łowicka 46, Warszawa tel.: / misje@scj.pl