Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR

Transkrypt

1 Krzysztof Grzegorczyk Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR W przypadku rozszczelnienia cysterny należy ją uszczelnić, */ Trzeba odnotować z satysfakcją, iż na forum Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ dobiegają właśnie końca prace legislacyjne mające na celu wprowadzenie nowych, efektywnych, ekonomicznych i uzasadnionych względami bezpieczeństwa wymagań w zakresie postępowania kierowcy na miejscu wypadku z ładunkiem niebezpiecznym. Biorąc pod uwagę widoczne zrozumienie dla potrzeby tej nowelizacji, a także wyraźną zbieżność stanowisk Państw - Stron umowy ADR i zainteresowanych organizacji pozarządowych, w tym Międzynarodowej Unii Transportu Drogowego (IRU) i Międzynarodowej Federacji Zrzeszeń Spedytorów (FIATA), należy - z umiarkowanym spokojem - oczekiwać na oficjalne głosowanie w tej sprawie, zaplanowane na pierwszą dekadę listopada. W ten sposób nowe przepisy maja szansę znaleźć się w wydaniu ADR 2009, chociaż można mieć nadzieję, że ich pozytywny odbiór - szczególnie przez nadawców i przewoźników - skieruje uwagę właściwych władz krajowych ku możliwościom stwarzanym przez instytucję umów specjalnych, a wówczas oczekiwane zmiany będą mogły być stosowane znacznie wcześniej. Najlepszym sposobem poznania projektowanych regulacji jest oczywiście przyjrzenie się im z bliska. Jest to już możliwe - część druga i trzecia niniejszego opracowania (załączniki 1 i 2) zawierają kompletny tekst projektu. Co więcej, w celu podkreślenia różnic pomiędzy stanem istniejącym (ADR 2007) i projektowanym (ADR 2009), stare i nowe przepisy zostały ze sobą zestawione. Jednak zanim przemówią te ostatnie, warto powiedzieć o czym możemy zapomnieć po ich przyjęciu: - o mnożeniu ilości instrukcji przez liczbę nadawców, odbiorców i towarów: będzie jeden dokument; - o tłumaczeniach instrukcji na dziesiątki języków: przetłumaczone instrukcje będą zawarte w każdej wersji językowej ADR-u; - o karach na drodze za brak n-tej instrukcji w m-tym języku; - o stresie kierowcy poszukującego tej jednej z 20 przewożonych instrukcji... Resztę niech powie sam projekt. */ Z życia wzięte - fragment instrukcji dla kierowcy przewożącego gaz trujący w cysternie. 1

2 Załącznik 1. Proponowana nowelizacja */ umowy ADR w zakresie instrukcji pisemnych dla kierowców na tle przepisów dotychczasowych Nr Przepisy dotychczasowe Proponowana nowelizacja W celu zapobieżenia wypadkom lub zagrożeniom, które mogą powstać podczas przewozu, kierowcę należy zaopatrzyć w instrukcje pisemne dotyczące każdego przewożonego materiału lub przedmiotu niebezpiecznego lub każdej grupy towarów charakteryzujących się takimi samymi zagrożeniami, podające zwięźle następujące informacje: (a) - nazwę materiału, przedmiotu lub grupy towarów; - klasę; oraz - numer UN lub - w przypadku grupy towarów - numery UN; (b) rodzaj zagrożenia właściwego dla tych towarów, środki zaradcze, które powinien podjąć kierowca oraz przeznaczony dla niego sprzęt ochrony indywidualnej; (c) czynności podstawowe, które należy wykonać, np. ostrzeżenie użytkowników drogi i osób postronnych oraz powiadomienie Policji / Straży Pożarnej; (d) czynności dodatkowe, które należy wykonać w przypadku wycieku lub uwolnienia niewielkich ilości materiału, mające na celu przeciwdziałanie jego rozprzestrzenianiu się, o ile mogą być one wykonane bez osobistego ryzyka; (e) czynności specjalne, które, o ile są wymagane, powinny być wykonane w odniesieniu do niektórych towarów; (f) wyposażenie niezbędne do wykonania czynności dodatkowych lub specjalnych, o ile jest ono wymagane. W kabinie kierowcy, w miejscu łatwo dostępnym, powinny być przewożone instrukcje pisemne w formie określonej pod , stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. */ Na podstawie dokumentu Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ nr ECE/TRANS/WP.15/2007/25 z dnia 23 sierpnia 2007 r. 2

3 Instrukcje powinny być dostarczone przez nadawcę i wręczone kierowcy najpóźniej w chwili załadunku towarów niebezpiecznych do pojazdu. Treść instrukcji powinna być przekazana przewoźnikowi najpóźniej w chwili zlecania przewozu, aby mógł on zapewnić, że pracownicy uczestniczący w przewozie zapoznali się z nimi i w stanie prawidłowo je wykonać oraz, że pojazd jest odpowiednio wyposażony. Za treść instrukcji odpowiedzialny jest nadawca. Instrukcje powinny być sporządzone w języku zrozumiałym, w mowie i w piśmie, dla kierowcy wykonującego przewóz towarów niebezpiecznych oraz we wszystkich językach urzędowych państw nadania, tranzytowych i docelowego. W przypadku państw o więcej niż jednym języku urzędowym, właściwa władza powinna określić, który język lub języki urzędowe powinny być stosowane na całym obszarze danego państwa, a które w poszczególnych jego regionach lub częściach. Przed rozpoczęciem przewozu, przewoźnik powinien dostarczyć instrukcje każdemu członkowi załogi pojazdu, sporządzone w języku zrozumiałam dla niego w mowie i w piśmie. Przewoźnik powinien zapewnić, aby każdy członek załogi pojazdu rozumiał instrukcje i potrafił je prawidłowo wykonać. Przed rozpoczęciem przewozu, członkowie załogi pojazdu powinni dowiedzieć się jakie towary niebezpieczne są załadowane oraz sprawdzić w instrukcjach pisemnych, jakie czynności powinny być podjęte w razie zaistnienia wypadku lub zagrożenia.. Forma i zawartość instrukcji pisemnych powinny odpowiadać podanemu poniżej, czterostronicowemu wzorowi Instrukcje powinny być przechowywane w kabinie kierowcy, w miejscu łatwo rozpoznawalnym Instrukcje wymagane przepisami niniejszego rozdziału, niemające zastosowania do towarów znajdujących się w pojeździe, powinny być przechowywane oddzielnie od dokumentów związanych z przewozem, w taki sposób, aby zapobiec ich pomieszaniu. (Szczegółowy wzór nowej instrukcji w języku polskim podano w załączniku nr 2 do niniejszego opracowania.) 3

4 Tabela A kol. (19) (b) Przewoźnik powinien zapewnić, aby kierowca zrozumiał instrukcje i był w stanie prawidłowo je wykonać. W przypadku przewozu sztuk przesyłki z towarami niebezpiecznymi należącymi do różnych grup charakteryzujących się takimi samymi zagrożeniami, ilość instrukcji pisemnych może być ograniczona do jednej dla każdej klasy towarów przewożonych w pojeździe. W takim przypadku nie wymaga się wpisywania do instrukcji nazw towarów i numerów UN. Instrukcje powinny być sporządzone zgodnie z następującym wzorem: ŁADUNEK RODZAJ ZAGROŻENIA OCHRONY OSOBISTE PODSTAWOWE CZYNNOŚCI KIEROWCY. DODATKOWE I SPECJALNE CZYNNOŚCI KIEROWCY POŻAR PIERWSZA POMOC INFORMACJE DODATKOWE. S7 instrukcje pisemne określone pod 5.4.3, dotyczące wszystkich przewożonych towarów niebezpiecznych; Instrukcje pisemne określone pod

5 Instrukcje pisemne określone pod powinny być przechowywane w kabinie kierowcy w taki sposób, aby były łatwo dostępne. Przewoźnik powinien zapewnić, aby kierowca rozumiał te instrukcje i mógł je prawidłowo wykonać. Instrukcje pisemne określone pod powinny być przechowywane w miejscu łatwo dostępnym Instrukcje pisemne, które nie mają zastosowania do przewożonych towarów, powinny być przechowywane oddzielnie, w taki sposób, aby zapobiec ich pomieszaniu z instrukcjami właściwymi. Inne wyposażenie Każda jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne powinna posiadać: (a) (b) (c) następujące wyposażenie awaryjne ogólnego stosowania: - klin do podkładania pod koła, odpowiadający masie pojazdu i średnicy kół, co najmniej jeden na każdy pojazd; - dwa stojące znaki ostrzegawcze (np. pachołki odblaskowe, trójkąty odblaskowe lub lampy błyskowe o świetle barwy pomarańczowej, zasilane niezależnie od instalacji elektrycznej pojazdu); - odpowiednią kamizelkę ostrzegawczą lub ubranie ostrzegawcze dla każdego członka załogi pojazdu (np. określone w normie EN 471); - latarkę (patrz również 8.3.4) dla każdego członka załogi pojazdu; sprzęt do ochrony dróg oddechowych, zgodnie z wymaganiem dodatkowym S7 (patrz dział 8.5), jeżeli to wymaganie dodatkowe ma zastosowanie na podstawie zapisu w kolumnie (19) tabeli A w dziale 3.2; środki ochrony indywidualnej i wyposażenie niezbędne do wykonania czynności dodatkowych lub specjalnych określonych w instrukcjach pisemnych, o których mowa pod Inne wyposażenie i wyposażenie przeznaczone do ochrony indywidualnej Każda jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne powinna posiadać wyposażenie ochronne, ogólne i indywidualne, określone pod Elementy wyposażenia powinny być dobrane odpowiednio do numerów nalepek ostrzegawczych właściwych dla załadowanych towarów. Numery nalepek ostrzegawczych mogą być odczytane z dokumentu przewozowego W przypadku wszystkich numerów nalepek ostrzegawczych, jednostka transportowa powinna posiadać następujące wyposażenie: - klin pod koła, dla każdego pojazdu, o wielkości odpowiedniej do masy pojazdu i średnicy kół; - dwa stojące znaki ostrzegawcze; - płyn do płukania oczu 1) ; oraz dla każdego członka załogi pojazdu: - kamizelkę ostrzegawczą (np. określoną w normie EN 471); - latarkę; - parę rękawic z kauczuku nitrylowego i parę rękawic skórzanych; oraz - okulary ochronne. 5

6 Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas: - maska ucieczkowa 3) dla każdego członka załogi pojazdu powinna być przewożona w pojeździe w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 2.1 4), 2.3 i 6.1; - łopata 2) ; - osłona otworów kanalizacyjnych 2) ; - pojemnik z tworzywa sztucznego do zbierania pozostałości 5) S7 Jeżeli przewożone są gazy lub zawierające je przedmioty, oznaczone literami T, TO, TF, TC, TFC, TOC, to każdy członek załogi pojazdu powinien być wyposażony w urządzenie do ochrony dróg oddechowych umożliwiające mu ucieczkę (np. półmaska ucieczkowa lub maska z pochłaniaczem zespolonym do gazu/pyłu typu A1B1E1K1-P1 lub A2B2E2K2-P2, zgodna z normą europejską EN 141). 1) Niewymagany w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 2.1, 2.2 i ) Wymagane wyłącznie w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 3, 4.1, 4.3, 8 i 9. 3) Np. z pochłaniaczem zespolonym do gazu/pyłu typu A1B1E1K1-P1 lub A2B2E2K2-P2, podobna do określonej w normie europejskiej EN ) Wymagane wyłącznie w przypadku zestawu numerów nalepek zawierającego numer ) Wymagane wyłącznie w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 3, 4.1, 8 i 9. 6

7 Krzysztof Grzegorczyk Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR Załącznik 2. Wzór */ instrukcji pisemnych dla kierowcy INSTRUKCJE PISEMNE Czynności, które powinny być wykonane w razie wypadku lub zagrożenia W razie zaistnienia podczas przewozu wypadku lub zagrożenia, członkowie załogi pojazdu powinni wykonać następujące czynności, o ile jest to możliwe i bezpieczne: - zahamować pojazd, wyłączyć silnik i odłączyć akumulator poprzez uruchomienie głównego wyłącznika akumulatora, jeżeli jest on dostępny; - unikać źródeł zapłonu, w szczególności nie palić i nie włączać żadnych urządzeń elektrycznych; - zawiadomić odpowiednie służby ratownicze, podając im wszystkie dostępne informacje dotyczące wypadku lub zagrożenia; - założyć kamizelkę ostrzegawczą i umieścić odpowiednio stojące znaki ostrzegawcze; - zapewnić przybyłym ratownikom łatwy dostęp do dokumentów przewozowych; - nie stąpać na uwolnione materiały, nie dotykać ich, zapobiegać wdychaniu oparów, dymu, pyłu i par poprzez pozostawanie po stronie nawietrznej; - o ile jest to właściwe i bezpieczne, użyć gaśnic w celu ugaszenia małego lub będącego w fazie początkowym pożaru, obejmującego opony, hamulce lub przedział silnika; - członkowie załogi pojazdu nie powinni gasić pożaru obejmującego przedział ładunkowy; - oddalić się od miejsca wypadku lub zagrożenia, poinformować inne osoby o konieczności oddalenia się od tego miejsca oraz stosować się do zaleceń służb ratowniczych; - zdjąć i unieszkodliwić w sposób bezpieczny zanieczyszczone ubranie i użyte, zanieczyszczone środki ochrony. */ Na podstawie dokumentu Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ nr ECE/TRANS/WP.15/ 2007/25 z dnia 23 sierpnia 2007 r. 7

8 Krzysztof Grzegorczyk Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR Dodatkowe wskazówki dla członków załogi pojazdu dotyczące charakterystyki zagrożeń stwarzanych przez towary niebezpieczne określonej klasy oraz czynności zależnych od zaistniałej sytuacji Nalepki ostrzegawcze Charakterystyka zagrożeń Dodatkowe wskazówki (1) (2) (3) Materiały i przedmioty wybuchowe Materiały i przedmioty wybuchowe Mogą mieć różne właściwości i wywoływać różne efekty, takie jak wybuch masowy, rozrzut odłamków, pożar, świecenie, huk lub wydzielanie dymu. Są wrażliwe na uderzenia i ciepło. Ukryć się z dala od okien. Niewielkie zagrożenie wybuchem. Ukryć się z dala od okien. 1.4 Gazy palne 2.1 Zagrożenie pożarem. Zagrożenie wybuchem. Mogą znajdować się pod ciśnieniem. Zagrożenie uduszeniem. Mogą powodować oparzenia lub odmrożenia. Zagrożenie wybuchem wskutek podgrzania. Użyć maski ucieczkowej. Ukryć się. Unikać zagłębień terenu. Gazy niepalne, nietrujące 2.2 Gazy trujące 2.3 Materiały ciekłe zapalne 3 3 Materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne i materiały wybuchowe stałe odczulone Zagrożenie uduszeniem. Mogą znajdować się pod ciśnieniem. Mogą powodować odmrożenia. Zagrożenie wybuchem w przypadku podgrzania. Zagrożenie zatruciem. Mogą znajdować się pod ciśnieniem. Mogą powodować oparzenia lub odmrożenia. Zagrożenie wybuchem wskutek podgrzania. Zagrożenie pożarem. Zagrożenie wybuchem. Zagrożenie wybuchem w przypadku podgrzania. Zagrożenie pożarem. Mogą zapalić się od źródła ciepła, iskry lub płomienia. Mogą zawierać materiały samoreaktywne skłonne do rozkładu egzotermicznego wskutek dostarczenia ciepła, kontaktu z innymi materiałami (takimi jak kwasy, związki metali ciężkich i aminy), tarcia lub uderzenia. W wyniku rozkładu mogą wydzielać się szkodliwe i palne gazy lub pary. Zagrożenie wybuchem w przypadku podgrzania. Ukryć się. Unikać zagłębień terenu. Użyć maski ucieczkowej. Ukryć się. Unikać zagłębień terenu. Ukryć się. Unikać zagłębień terenu. Nie dopuszczać do przedostania się uwolnionych materiałów do środowiska wodnego i kanalizacji. Nie dopuszczać do przedostania się uwolnionych materiałów do środowiska wodnego i kanalizacji. Materiały samozapalne Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne 4 4 Zagrożenie samozapaleniem w przypadku uszkodzenia sztuki przesyłki lub uwolnienia zawartości. Mogą silnie reagować z wodą. Zagrożenie pożarem i wybuchem w przypadku kontaktu z wodą. Uwolniony materiał powinien być utrzymywany w stanie suchym, pod przykryciem

9 Krzysztof Grzegorczyk Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR Nalepki ostrzegawcze Charakterystyka zagrożeń Dodatkowe wskazówki (1) (2) (3) Materiały utleniające Nadtlenki organiczne Materiały trujące 6.1 Materiały zakaźne Zagrożenie pożarem i wybuchem. Zagrożenie silną reakcją w przypadku kontaktu z materiałami palnymi. Zagrożenie rozkładem egzotermicznym wskutek dostarczenia ciepła, kontaktu z innymi materiałami (takimi jak kwasy, związki metali ciężkich i aminy), tarcia lub uderzenia. W wyniku rozkładu mogą wydzielać się szkodliwe i palne gazy lub pary. Zagrożenie zatruciem. Zagrożenie w przypadku przedostania się do środowiska wodnego i kanalizacji. Zagrożenie zakażeniem. Zagrożenie w przypadku przedostania się do środowiska wodnego i kanalizacji. Nie dopuszczać do zmieszania z materiałami palnymi (np. z trocinami). Nie dopuszczać do zmieszania z materiałami palnymi (np. z trocinami). Użyć maski ucieczkowej. 6.2 Materiały promieniotwórcze 7A 7B Zagrożenie wchłonięciem i napromieniowaniem zewnętrznym. Ograniczyć czas narażenia. RADIOACTIVE 7 7C 7D Materiały rozszczepialne Zagrożenie reakcją łańcuchową. 7E Materiały żrące 8 Różne materiały i przedmioty niebezpieczne 9 Zagrożenie poparzeniem. Mogą silnie reagować ze sobą, z wodą i z innymi materiałami. Zagrożenie w przypadku przedostania się do środowiska wodnego i kanalizacji. Zagrożenie poparzeniem. Zagrożenie pożarem. Zagrożenie wybuchem. Zagrożenie w przypadku przedostania się do środowiska wodnego i kanalizacji. Nie dopuszczać do przedostania się uwolnionych materiałów do środowiska wodnego i kanalizacji. Nie dopuszczać do przedostania się uwolnionych materiałów do środowiska wodnego i kanalizacji. UWAGA 1: W przypadku towarów niebezpiecznych stwarzających więcej niż jedno zagrożenie oraz ładunków mieszanych, stosuje się każdą z określonych dla nich wskazówek. UWAGA 2: Dodatkowe wskazówki określone powyżej mogą być modyfikowane w celu ich dostosowania do klas towarów niebezpiecznych przeznaczonych do przewozu oraz użytych środków transportu. 9

10 Krzysztof Grzegorczyk Pisemne instrukcje dla kierowców w nowelizowanej umowie ADR Wyposażenie ochronne, ogólne i indywidualne, przeznaczone do wykonania czynności ogólnych i czynności specyficznych dla zaistniałego zagrożenia, które powinno być przewożone w pojeździe zgodnie z przepisami rozdziału ADR Elementy wyposażenia Klin pod koła dla każdego pojazdu Wielkość klina powinna być odpowiednia do masy pojazdu i średnicy kół Numer nalepki ostrzegawczej A 7B 7C 7D 7E 8 9 X X X X X X X X X X X X X X X Dwa stojące znaki ostrzegawcze X X X X X X X X X X X X X X X Kamizelka ostrzegawcza dla każdego członka załogi pojazdu np. określona w normie EN 471 Latarka dla każdego członka załogi pojazdu określona pod Para rękawic z kauczuku nitrylowego i para rękawic skórzanych dla każdego członka załogi pojazdu Okulary ochronne dla każdego członka załogi pojazdu X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X Płyn do płukania oczu X X X X X X X X X X X X Maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, np. z pochłaniaczem zespolonym do gazu/pyłu typu A1B1E1K1-P1 lub A2B2E2K2-P2, podobna do określonej w normie europejskiej EN 141 X 1) X X Łopata X X 2) X X X Osłona otworów kanalizacyjnych X X 2) X X X Pojemnik z tworzywa sztucznego do zbierania pozostałości X X 2) X X 1) Tylko w przypadku, gdy wymagana jest nalepka nr 6.1 2) Tylko w przypadku przewozu materiałów ciekłych. 10