prof.zw.dr hab.inż.tomasz Winnicki

Transkrypt

1 prof.zw.dr hab.inż.tomasz Winnicki PWSZ Kalisz Karkonoska Państwowa Szkoła Wyższa prywatny: Lwówecka 18, Jelenia Góra 5 Kasprzaka 46, Jelenia Góra 9 tel/fax: / , kom.: winnicki@kpswjg.pl DrHC Politechniki Częstochowskiej i Profesor Honorowy Politechniki Lubelskiej O P I N I A o rozprawie habilitacyjnej Konwencjonalne oraz hybrydowe metody dezintegracji osadów nadmiernych oraz o pozostałym dorobku naukowym dr inż. Iwony ZAWIEJI wykonana dla Rady Wydziału Inżynierii Środowiska i Biotechnologii Politechniki Częstochowskiej (recenzent z wyboru Rady Wydziału) 1. Podstawa opracowania Recenzję podjęto w wyniku decyzji Sekcji Nauk Technicznych Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Nr BCK-VI-L-8676/15 z 4 grudnia 2015, włączenia, w charakterze recenzenta, w skład komisji habilitacyjnej postępowania wszczętego 21 października 2015, w dziedzinie nauk technicznych, w dyscyplinie inżynieria środowiska, o czym zostałem powiadomiony przez prof. Macieja Mrowca, Dziekana Wydziału, pismem znak: R-WIŚiB /15/16 z Opinię wykonano zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 1 września 2011 w sprawie kryteriów oceny osiągnięć osób ubiegających się o nadanie stopnia doktora habilitowanego (Dz.U.196 poz.1165). 2. Edukacyjne i naukowe przygotowanie Habilitantki i osadzenie w tematyce Ukończyła (2000) studia magisterskie na wydziale Inżynierii i Ochrony Środowiska Politechniki Częstochowskiej, pracą dyplomową Usuwanie barwy wody metodą koagulacji ultradźwiękowej w połączeniu z chlorkiem żelazowym poczem podjęła asystenturę w macierzystej jednostce w czasie której podjęła pracę doktorancką, zakończoną (2006) rozprawą: Intensyfikacja procesu hydrolizy w stabilizacji beztlenowej osadów ściekowych, awansując do stanowiska starszego wykładowcy (2008) a następnie adiunkta (2011). Ocenie podlega zatem dorobek 9 lat. Przywołano, tytuły prac magisterskiej i doktorskiej, aby wstępnie sprawdzić możliwość powtórzeń materiału tych dysertacji z tym ujętym w monografii habilitacyjnej. Tematykę dyplomu łaczy z monografią technika ultadźwięków, a doktorat z habilitacją termin osady ściekowe czy nadmierne. Kandydatka, w Autoreferacie, odpowiadając na pytanie Rozporządzenia o wskazanie osiągnięcia habilitacyjnego, wymienia, obok monografii, dalsze 16 publiacji współautorskich, z których w ośmiu jest pierwszą autorką. Ich tematyka, w oczywisty sposób jest, w większości tych pozycji, integralną częścią monografii lub bardzo jej bliską. W dokumentacji zamieszczono wymagane oświadczenia współautorów o udziale Habilitantki w poszczególnych publikacjach.

2 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 2 3. Kryteria oceny osiągnięć naukowych i badawczych 4) W obszarze nauk technicznych a) Autorstwo publikacji Wynikajacy z Rozporządzenia MNiSW układ dokumentacji nie wymaga wskazania dorobku przed doktoratem, ale aby wskazać skalę pomnożenia dorobku siegnąłem po te i nforacje stwierdzając, że we wcześniejszym okresie ukazło się 12 pozycji, w tym 7 publikacji w czasopismach krajowych (obecnie na liście MNiSW), 1 referat w materiałach konferencji zagranicznej i 4 w krajowych. Całkowita statystyka dorobku publikacyjnego (w której pozycje przed doktoratem ujęto w nawiasy) to: artykuły w czasopismach z Bazy JCR 17 artykuły z Listy MNiSW 28 (7) w tym 6 anglojęzycznych monografie samodzielne 1 habilitacyjna pozycje monograficzne (współautorskie) 10, w tym 3 anglojęzyczne publikacje inne (poza rankingiem) 18 referaty konferencji 18 (5), w tym 1 zagraniczna i 1 e-pubikacja patenty (zgłoszenie) udział referatów współautorskich w konferencjach zagranicznych 6 (1) udział referatów współautorskich w konferencjach międzynarodowych 3 udział referujący w konferencjach międzynarodowych w kraju 2 udział referujący w konferencjach krajowych 7.. Zatem łączny dorobek publikacyjny to 92 pozycje, w tym 12 przed doktoratem, a wiec pomnożenie dorobku należy uznać za znaczące. Gorzej przedstawia się ranga czasopism, w których publikowano artykuły jest tu niewiele periodyków zagranicznych i to o miernej pozycji w rankingu. Odbiciem tego jest niski sumaryczny Impact Factor. Pozytywną miarą wartości tych publikacji jest stosunkowo wysoka liczba cytowań i wynikający z niej Indeks Hirscha. Publikacje były lokowane w następujących czasopismach międzynarodowych z wskaźnikiem wpływu (IF): Archives of Environmental Protection; Chemical & Biochemical Engineering; Desalination; Desalination & Water Treatment; Environment Proetection Engineering; Polish Journal. of Environmental Studies; Rocznik Ochrona Środowiska. Ponadto w periodykach ujętych w rankingu MNiSW: Civil & Environmental Engineering Reports; Ecological Chenistry & Engineering; Gaz,Woda i Technika Sanitarna; Inżynieria i Ochrona Środowiska, a poza tymi zbiorami Forum eksploatatora. Pozycje monograficzne ukazały się w seriach monograficznych czasopism, w wydawnictwach uczelnianych (Politechnika Koszalińska i Uniwersytet Zielonogórski) oraz instytów naukowych za granica i w kraju. Najważniejsze referaty, prezentowane na konferencjach zagranicznych lub miedzynarodwych w kraju, były w większości prezentowane przez ich, wyżej lokujących się w hierarchii akademickiej, współautorów, co jest częściowo wytłumaczalne ograniczonymi środkami na podróże zagraniczne i ich atrakcyjnością.

3 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 3 Referaty zagraniczne były prezentowane na imprezach naukowych w: Belgii (Liege), Cechach (Praha), Grecji (Halkidiki), Jordanii (Amman) i Niemczech (Baden-Baden) oraz na Ukrainie (Lwów). 4. Kryteria oceny osiągnięć naukowych i badawczych 1) Autorstwo publikacji innych Podane w statystyce 3.4) a). 2) Autorstwo opracowań nie stanowiących publikacji naukowych Udokumentowano 1 pracę, (wymieniona w pkt. 5.12)). 3) Sumaryczny Impact Factor = 12,009 (17 poz.); sumarycznej punktacji według Listy MNiSW = 405 4) Cytowania według WoS bez auto-cytowań/z auto- 66/92 5) Indeks Hirscha według WoS bez auto-cytowań/z auto- 5/6. 6) Kierowanie i wykonawstwo ważnych projektów badawczych Zastosowanie pola ultradźwiękowego do wspomagania oczyszczania ścieków przemysłowych oraz stabilizacji i zagospodarowania osadów z wybranych gałęzi przemysłu, projekt badawczo-rozwojowy KBN, , wykonawczyni; Nowa technologia kofermentacji osadów ściekowych i odpadów tłuszczowych, projekt badawczo-rozwojowy NCBiR, , wykonawczyni; Ocena wpływu fizycznej modyfikacji osadów ściekowych na ich biodegradację oraz efektywność odwadniania, projekt badawczy MNiSW, , głoówna wykonawczyni. 7) Nagrody za działalność naukową i badawczą Rektora Politechniki Częstochowskiej zespołowa II stopnia za wyposażenie Centralnego Laboratorium Środowiskowego, 2008; zespołowa I stopnia za oryginalne i twórcze osiągnięcia naukowe, ) Wygłaszane referaty konferencyjne lub prezentacje plakatowe Przedstawiono w statystyce 3.4.a). Brak wystapień w imprezach zagranicznych i nieliczne w międzynarodowych w kraju. Osiągniecia te są znacznie poniżej przeciętnej, zwłaszcza w wymiarze międzynarodowym.

4 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 4 5. Kryteria oceny dorobku dydaktycznego i popularyzatorskiego oraz współpracy międzynarodowej 1) Uczestnictwo w międzynarodowych programach dydaktycznych nie udokumentowano. 2) Udział w konferencjach i ich organizacja Udział w konferencjach przedstawiono w 3.4.a) i skomentowano w 4. 8). Kandydatką była współorganizatorką konferencji krajowej. 3) Otrzymane nagrody i wyróżnienia (inne wymienione w niż 4.7) Nie udokumentowano. 4) Udział w konsorcjach i sieciach badawczych Nie udokumentowano. 5) Kierowanie projektami międzyuczelnianymi i z gospodarką Nie udokumentowano 6) Udział w komitetach redakcyjnych i radach naukowych czasopism Nie udokumentowano. 7) Członkostwo organizacji i towarzystw naukowych Nie udokumentowano. 8) Osiągnięcia dydaktyczne oraz opieka nad studentami prowadzenie wszystkich form dydaktycznych w zakresie takich przedmiotów jak: Technologia biogazu, Metodyka i metodologia prowadzenia badań w ochronie środowiska gruntowo-wodnego, Zarządzanie Środowiskiem, Technologie w ochronie środowiska, Oczyszczanie gazów, Urządzenia do odwadniania i utylizacji osadów; członkostwo Wydziałowej Komisja ds. Zapewnienia Jakości Kształcenia latach ; wydziałowa Koordynatorka ds. Systemu POLon, 2015; prelegentka wykładów z Technologii biogazu dla młodzieży szkół średnich w ramach działań promocyjnych Wydziału, 2015; prelegentka warsztatów naukowych Inżynier Zawód XXI wieku. Temat: Od osadów do biogazu. 9) Opieka naukowa nad studentami w toku studiów Promotorstwo ponad 30 prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich w latach ) Promotorstwo pomocnicze doktorantów Promotorstwo pomocnicze doktorant mgr inż. Mariusz Barańskie, rozprawa Pozyskiwanie biogazu w procesie stabilizacji beztlenowej osadów ściekowych poddanych fizycznej modyfikacji, obroniony na Wydziale Inżynierii Środowiska i Biotechnologii Politechniki Częstochowskiej.

5 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 5 11) Staże krajowe i zagraniczne staż przemysłowy w Fortum Power and Heat Poland sp. z o.o., obszary: Zrównoważony Rozwój, Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, Produkcja i Dystrybucja, 1 mies., staż przemysłowy w Zakładzie Elektroenergetycznym ELSEN S.A. w Częstochowie, obszary: Gospodarka wodno-ściekowa, Wdrożenie i funkcjonowania norm ISO, 3 mies., ) Opracowania i ekspertyzy na rzecz jednostek gospodarczych Ocena gospodarki osadowej na oczyszczalni ścieków Płaszów II w Krakowie, ) Udział w zespołach eksperckich i konkursowych Nie udokumentowano. 14) Działalność recenzencka projektów międzynarodowych i krajowych i publikacji Czasopismo międzynarodowe: Polish Journal of Environmental Studies. 15) Inne, nie wymienione wcześniej aktywności Wydziałowy Kierownik Zespołu ds. Zasobów Materialnych i Infrastruktury, w latach ; ukończenie Kursu Języka Angielskiego poziom Intermediate (Certyfikat Ogólnopolskiej Szkoły Językowej - British School, 2009) przeprowadzonego w ramach programu KAPITAŁ LUDZKI Narodowa Strategia Spójności. obsługa programu AutoCAD Basic (Certificate of Competition), prowadzonego przez firmę Autodesk, 2008; ukończenie szkolenia: POL-on Zintegrowany system informacji o nauce a obowiązki sprawozdawcze szkół wyższych/jednostek naukowych w świetle znowelizowanej ustawy o zasadach finansownia nauki oraz niektórych innych ustaw, zorganizowanego przez Zespół ds. Nauki i Szkolnictwa Wyższego Agencji Szkolenia i Promocji Kadr, Ocena monografii habilitacyjnej i artykułów o jej tematyce W zagospodarowaniu odpadowej biomasy, znacznie wcześniej zauważono organiczną frakcję stałych odpadów komunalnych, ale ich energetyczne wykorzystanie wiązano głównie ze spalaniem. Mimo, że proces rozkładu beztlenowego fermentacja metanowa był już dobrze opanowany, rzadko decydowano się na inwestowanie w budowę instalacji służącej tylko do tego celu. W miarę rozwoju biologicznego oczyszczania nisko obciążonych ścieków komunalnych, w coraz większej masie i objętości zaczął pojawiać się uciążliwy odpad osad ściekowy zwany też nadmiernym którego zagospodarowanie na kompost stawało się mniej realne ze względu na potrzeby powierzchni i czasu oraz spadek zainteresowania produktem przy rosnących kosztach transportu.

6 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 6 W tej sytuacji przy równoczesnym pojawieniu się trzeciego źródła biomasy w postaci odpadów rolno-hodowlanych fermentacyjna przeróbka odpadów organicznych, w tym osadów nadmiernych, stała się atrakcyjną i opłacalną technologią. Ten krótki wstęp, nie wnoszący istotnych informacji do wiedzy specjalistów, ma wskazać wagę problemu ekologicznego i gospodarczego, którego istotnym fragmentem naukowym, równocześnie o dużej wadze praktycznej, zajęła się Kandydatka w rozprawie habilitacyjnej. Rozprawa, o objętości 143 stron wydana bardzo starannie przez Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, w serii Monografie, ma najczęściej stosowany układ, w tego typu dysertacjach, składający się z części literaturowej niesłusznie, jak to często bywa nazywanej teoretyczną oraz doświadczalnej, z tym, że rozdział tezy, cel i zakres badań, przeważnie umieszczany między tymi dwoma częściami, otwiera drugą cżęść, co oczywiście nie jest żadnym błedem. Monografię zwyczajowo rozpoczyna jednostronicowe Wprowadzenie. Zarysowano w nim problem środowiskowy, gospodarczy i prawny, związany z rosnącą masą osadów ściekowych, przedstawiono ich charakter oraz stosowane techniki obróbki wstępnej przed rozkładową fermentacją by, bardzo wstępnie, zarysować własne wybory optymalnych układów dezintegracji, przewidywanych do szczegółowych badań. Tezy, cel i zakres badań rozdział korzystnie zwarty (1,5 str.) rozpoczynają dwa akapity, opisujący motywacje badań (znaczne powtórzenie materiału Wprowadzenia) oraz cele badań. Jako cel poznawczy określono: >wykazanie efektywności hybrydowych metod dezintegracji <, zaś jako dość zawikłanie sprecyzowany cel praktyczny wskazano, z jednej stronu: >określenie wpływu proponowanego rozwiązania na intensyfikacje procesu stabilizacji beztlenowej<, z drugiej zaś: >określenie możliwości wpływu dezintegracji osadów ściekowych na przebieg fazy hydrolizy (w) fermentacji metanowej<. Zakończenie tego akapitu jest wręcz niezrozumiałe, bo pisze się w nim o dokonaniach, które w fazie określania calów, są dopiero planowane! Mam świadomość, że jest to pewnego rodzaju czepianie się, gdyż wiadomo, że rozprawę pisze się już po zakończeniu badań, ale formalnie jest to niepoprawne. Dalej następuje trzypunktowe wskazanie tez pracy, które bardziej kojarzą się z grupami zadań do wykonania, po których nastdepuje wyliczenie ośmiu zadań szczegółowych, nazwane zakresem realizowanych badań, znów w trybie dokonanym a więc rodzaj streszczenia dokonań Autorki. Wybór literatury, stanowiącej podstawę decyzji o ukształtowaniu własnych celów i sposobie ich osiągnięcia, o bejmuje trzy obszary: (i) klasyfikację i charakterystykę poszczególnych typów osadów ściekowych; (ii) przegląd metod dezintegracji tych osadów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zespolone, zwane hybrydowymi, techniki ich przygotowywania do procesu ferementacyjnego oraz opisanie miar skuteczności tego zabiegu; wreszcie (iii) stwierdzenie, w jakim stopniu zastsowane operacje dezintegracyjne oraz modyfikacja osadów, wpłynęły na ich podatność na końcową operację beztlenowego rozkładu.

7 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 7 Trzy dalsze rozdziały części doświadczalnej dotyczą prezentacji metodyki badań (9 str.) i, jak zwykle najobszerniejszy, relacji z uzskanychy wyników badań (64 str.), oraz ich oceny matematycznej (4 str.). Oceniając warsztat naukowy należy z uznaniem stwierdzić dyspozycyjność nowoczesnych techniki badawczych, tak w sferze analityki i charakterystyki substratów oraz produktów, jak stanowisk procesowych. Z równym uznaniem trzeba ocenić obszerność i kompletność programu badawczego, w realcji do założonych celów. Dotyczy to badań porównawczych, fermentacji różnych stosowanych jednostkowych opcji rozdrabniania osadów ściekowych układu odniesienia (fermentacji konwencjonalnej), po dezintegracji termicznej, sonicznej, chemicznej a także substratów po rozdrabnianiu w operacjach zintegrowanych (par łączących dezintegrację ultradźwiękową z pozostałymi badanymi opcjami). Zwaraca też uwagę przeprowadzenie dwoch cykli tych badań, z których każdy jest czasochłonny, gdyż feremetację prowadzi się 10- lub 25-dobowo. Na pozytywne odnotowanie zasługuje też próbą matematycznej analizy wyników, wiążącej stężenie lotnych kwasów tłuszczowych, jako miary stopnia rozkładu (mierzonego analitycznie przez ChZT) z określoną opcją technologii rozdrabniania, w tym określenie współczynników korelacji mierzonych parametrów procesu. Te dwa rozdziały dostarczyły materiał do Analizy i dyskusji wyników badań (22 str.), którą zamyka dwustronicowe Podsumowanie i wnioski. Podsumowanie nie wnosi istotnych informacji, do już wcześniej przedstawionych w rozprawie oraz częściowo w recenzji, a istotne jest stwierdzenie, że badania potwierdziły przyjęte tezy wstępne. Wnioski, zawarte w 13 punktach, są uporządkowaniem i nieco rozszerzonym, streszczeniem wyników badań. To co jest najistotniejsze podkreślenie oryginalności badań jest skromnie skwitowane w podsumowaniu, jednym zadniem: >Kompilacja metod konwencjonalnych (dezintegracji co wynika z poprzedniego zdania uwaga ToWi) stosowanych w różnych układach hybrydowych o najkorzystniejszych warunkach preparowania jest novum (prze)prowadzonych badań.< Nie kwestionując prawdziwości tego stwierdzenia starano się wydobyć najistotniejsze elementy stanowiące przyczynki do wiedzy powszechnej, w ważnym obszarze ujawnienia zjawisk towarzyszących badanemu procesowi oraz w sferze jego aplikacji w układach rzeczywistych. Ocenę tę ujęto w kolejnych punktach recenzji, ale wcześniej kila słów o bibliografii i oceny technicznojęzykowej rozprawy. Literatura ujmuje 181 powołań w układzie cytatów kolejno występujących w tekście, a wiec wydobycie pozycji Autorki może być nieprecyzyjne. Na pewno jest to 9 powołań na publikacje z Habilitantką jako pierwszą autorką. Generalnie, poza klasyka osadową, przytoczona literatura jest katulana w większości z ostatniej dekady, czy obecnego stulecia. Język rozprawy, poza nielicznymi błędami, których wskazywanie nie należy do recenzeta dorobku, jest poprawny, a tekst czyta się płynnie, co ułatwia rozmieszczenie materiału graficznego.

8 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 8 7. Wskazanie najistotniejszych przyczynków do wiedzy powszechnej Uważam, że oryginalność naukową osiągnięć Autorki można wiązać z nastepującymi ważniejszymi ustaleniami stanowiącymi przyczynkami do wiedzy powszechnej, że: osady nadmierne wyróżniające się charakterystyczną strukturą kłaczkowatą podatne są na rozbicie struktury w metodach dezintegracji z wykorzystaniem czynników fizycznych lub chemicznych; zastosowanie wskazanych czynników w układach hybrydowych pozwala na uzyskanie wzrostu skuteczności dezintegracji, w porównaniu do metod konwencjonalnych; zmiany struktury, rozdabnianych konwencjonalnie oraz hybrydowo osadów nadmiernych, znajdują odzwierciedlenie we wzroście stopnia dezintegracji osadów oraz korelującym z nim przyroście stężenia lotnych kwasów tłuszczowych; poddanie osadów dezintegracji ultradźwiękowo-termicznej, termiczno-chemicznej i ultradźwiękowo-chemicznej, w optymalnch warunkach procesu, wpływa wspomagająco na proces stabilizacji beztlenowej i jest zdecydowanie korzystniejsze w porównaniu do procesu fermentacji metanowej osadów dezintegrowanych metodami konwencjonalnymi; zastosowane metody modyfikacji, zarówno konwencjonalne, jak hybrydowe, pomimo intensyfikacji produkcji biogazu, nie wpływają na wzrost zawartości metanu w biogazie. 8. Wskazanie najważniejszych osiągnięć aplikacyjnych za takie uważam ustalenia, że: zastosowanie dezintegracji ultradźwiękowej i termicznej, jak też ich kompilacji, jest obiecującą alternatywą w stosunku do innych metod kondycjonowania osadów; metodę chemicznej dezintegracji reagentem, którego podstawowym składnikiem o działaniu silnie utleniającym jest kwas nadoctowy, ulegający biodegradacji w środowisku wodnym do kwasu octowego, można uznać za efektywny technologicznie sposób modyfikowania osadów, nie powodujący ponadto ich wtórnego zanieczyszczania; połączenie, w hybrydowy układ technologiczny, różnych konwencjonalnych metod dezintegracji, wpływa na wzrost efektywności procesu stabilizacji beztlenowej, przynosząc wymierne korzyści w postaci wyższego stopnia mineralizacji osadów z intensyfikacją produkcji biogazu.

9 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji 9 Podsumowanie opinii: dorobek publikacyjny Habilitantki jest ilościowo dobry 92 pozycje, istotnie pomnożony w ocenianym okresie (80), jakościowo dość dobry na tle porównywalnych osiągnięć w dyscyplinie słabszy mierzony rangą czasopism lokowania publikacji i sumarycznym wskaźnikiem wpływu (ƩIF = ), lepszy wskaźnikami cytowań: według bazy WoS(bez aut-/z aut-cytowaniami) 66/92 i Indeks Hirscha 5/6, mimo,że tylko część najwążeniejszych publikacji indeksowanych lokowana jest w zagranicznych czasopisamach anglojęzycznych oraz wydawanychy w kraju; tematyka badawcza dorobku habilitacyjnego, a także wcześniejszego jest jednorodna skupiona na ważnej, ze względów ekologicznych oraz ekonomicznych, problematyce beztlenowego rozkładu substancji organicznej zawartej w nadmiernych osadach ściekowych, w procesie fermentacji metanowej, w tym operacjach hubrydowych zwiekszających efektywność procesu; nienajlepiej, nawet, przy zespołowym charakterze prac, przedstawia się samodzielność dorobku poza monografią habilitacyjną nie jest w żadnej samodzielna autorką, a pierwszą jedynie w 21 z pozostałych; monografia habilitacyjną, jest pozycją zancznie podnoszącą wartość całego dorobku, jednak słabo podkreślająca znaczenie własnych dokonań w obszarze badań jak to już stało się standardem tego typu rozpraw w związku z czym istotne przyczynki do wiedzy powszechnej oraz osiągnięcia o znaczeniu praktycznym, próbowałem wskazać powyżej (7. i 8.); najsłabszą stroną dorobku habilitantki jest aktywność międzynarodowa brak praktycznie wszystkich oczekiwanych przy tym awansie form działalności staży zagranicznych i jako konsekwencja współpracy międzynardowej, udziału w imprezach zagranicznych, a sytuacji nie poprawia aktywność recenzencka dla czasopism międzynarodowych czy inne formy współpracy, choćby na polu organizacji imprez międzynarodowych czy dydaktyki; poniżej przeciętnej lokuje się realizacja programów badawczych, różnych poziomów finansowania oraz współpraca z jednostkami gospodarki różnych szczebli; dobre wyniki osiągnięto w sferze dydaktyki akademickiej, prowadząc różne formy zajęć wielu przedmiotów oraz sprawując opiekę nad licznymi pracami dyplomowymi obu stopni, a także promotostwo zastępcze.

10 T.Winnicki Opinia monrafii i dorobku habilitacyjnego Iwony Zawieji Wniosek końcowy Mimo nie udokumentowania szeregu aktywności wskazanych przez Rozporządzenie MNiSW, jako kryterialnych przy ocenie dorobku habilitacyjnego, stwierdzam że recenzowane osiągnięcia dr inż. Iwony Zawieji spełniają, w stopniu dostatecznym te wymagania, w związku z czym proszę Komisję Przewodu Habilitacyjnego o podjęcie dalszych przewidzianych kroków, a po pozytywnej ocenie osiągnięć Kandydatki, skierowanie wniosku do rady Wydziału o nadanie Jej stopnia doktora habilitowanego w dziedzinie Nauki Techniczne, dyscyplinie Inżynieria środowiska. Jelenia Góra, 20 stycznia, 2016 prof. Tomasz Winnicki