Skarby płockie w czasach okupacji

Transkrypt

1 Skarby płockie w czasach okupacji Mirosław Łakomski, felietonista, grafik, fotograf, autor wielu książek o Płocku, które stały się jednym z największych płockich sukcesów wydawniczych. Pisze o Płocku jak mało kto. W najnowszych książkach: Schroettersurg w Płocku ukazuje życie płocczan w czasach okupacji. Wydobywa na światło dzienne historie skrywane latami, zapomniane, jak ta o zaginionych skarbach Muzeum Diecezjalnego, z kolei w książce Płocka noc dzieli się z nami obrazami, zatrzymując w obiektywie urodę naszego miasta po zmroku. Dziennik Płocki: Dlaczego tematem książki jest dramatyczny czas niemieckiej okupacji? Mirosław Łakomski: Pomysł zrodził się podczas opracowywania jednej z moich książek. Tematy kolejnych wydawnictw nasuwają się niejako automatycznie. W sposób naturalny wyodrębniają się klimaty luźno powiązane z książką, nad którą pracuję. Wtedy zapada decyzja o przeniesieniu tematu na nowy tytuł. Każda z moich książek była zaczątkiem nowej, bez specjalnego szukania tematu. Kiedy oglądałem album Mirosława Przybylskiego [architekt miejski podczas okupacji niemieckiej-przy.red], a zbiory jego są bardzo bogate, od razu nasunęła mi się myśl, że Płock w czasach okupacji to ciekawy temat. Gdzieś w głowie od razu układałem fotografie, przychodziły pomysły co do tekstów, które mógłbym zamieścić. Przybylski wiedział, jak ma podejść do obiektu, jak komponować ujęcie, jak zadbać o odpowiednie oświetlenie. Fachowiec. Potem przede mną była praca w archiwach, szukanie świadków tamtych wydarzeń, rozmowy z nimi. Wydaje mi się, że temat okupacji Płocka jest rzadko poruszany. Poza niedawno wydaną

2 książką Płock na łamach lokalnej prasy NSDAP Elżbiety Szubskiej Bieroń. Bardzo ważna książka, nie przypominam sobie innych publikacji książkowych. Trafiają się artykuły w starych Notatkach Płockich. Tak się złożyło, że w jednym roku ukazały się dwie książki dotyczące tego samego okresu. Trzeba jednak powiedzieć to są dwie różne książki. Myślę, że to dobrze, że się pojawiły, że są, że mówią o tych strasznych czasach. DP: Jaka jest pana książka? M.Ł: Starałem się, aby formuła książki była przystępna dla każdego. Teksty w moich książkach nazywam mikrofelietonami. Siłą tych książek jest jednak fotografia. Zachęcam, by się wpatrywać w zdjęcia, analizować je, interpretować. One mają uruchamiać wyobraźnię. Książka nie ma numerów stron. To może niektórym burzyć pewien porządek, ale w tym jest pewien zamysł. Tę książkę ogląda się od początku do końca. Na pochłonięcie jej w całości nie trzeba wiele czasu. Nie jest do czytania na raty. Numeracja stron odciąga książkę od formuły albumu domowego, gdzie zdjęcia są pomieszane i rozrzucone na kartkach. Nie ma tu ani spisu treści ani indeksu. Moje wszystkie książki [ukazało się już 14 publikacji przyp.red] są przyczynkiem do tego, by sięgnąć do własnej pamięci. Każdy z czytelników znajdzie tu jakąś ciekawostkę. Nie chodzi tylko o przyswojenie faktu. Chciałbym nadmienić, że choć książka ma lekką narrację, to nie jest pozbawiona mocnych historii, opowiedzianych za pośrednictwem tych, których okupacja dotknęła bezpośrednio. W książce są fragmenty wspomnień m.in. Symchy Gutermana czy Jadwigi Stypułkowskiej. To są wstrząsające historie opisane przez świadków tamtych czasów. DP: W pana książkach dużą rolę odgrywają ludzie, naoczni świadkowie. Jak pan do nich dociera? Chętnie rozmawiają? M.Ł: Najczęściej spotykam ich na promocjach moich książek albo na Jarmarku Tumskim. Oni sami przychodzą, rozpoczynają rozmowę. Chcą podzielić się tym, co zapamiętali, z nadzieją,

3 że ich opisy mogą się przydać. Wyczuwam czasem, że te historie są gdzieś zasłyszane. Tymczasem zależy mi, by opowiadali o tym, co sami widzieli. Przykładem jest egzekucja na Placu Trzynastu Straconych, która ma kilka wersji. Rozmawiałem z Tadeuszem Zbrzeznym [absolwent Liceum im. Marszałka Stanisława Małachowskiego, kolega z ławki Tadeusza Mazowieckiego - przyp.red], który był wtedy młodzieńcem. Stał niedaleko tych szubienic. Widział, jak dokładnie przebiegała ta egzekucja. Rozmawiając z ludźmi, muszę zadawać bardzo szczegółowe pytania, by osadzić je w rzeczywistości. Ustalone fakty tworzą całą historię. Im więcej wspólnych elementów w poszczególnych historiach, tym wydarzenia są bliższe prawdy. Słysząc relację świadka, że skazani stali na podestach, od razu zwróciłem na to uwagę. Zadałem sobie pytanie co to jest podest? Słowo wydawało mi się zbyt współczesne. Inna osoba opowiada, że skazani stali na krzesłach, a żołnierz niemiecki podchodził i je wykopywał. Widziałem w tym scenę filmową, znów mi coś nie pasowało. Pojawiały się kolejne pytania. Kto przewracał te stoły? Jak wyglądał moment samej egzekucji? DP: Opisana przez pana w książce egzekucja jest prawdziwa? M.Ł: Twierdzę, że ta historia jest najbliższa prawdy. Tadeusz Zbrzezny ma doskonałą pamięć i cieszy się zdrowiem. Pracował wtedy na ul. Grodzkiej. Przyszli Niemcy, nakazali przerwać pracę i przepędzili wszystkich na plac. DP: Czy już na etapie zbierania materiałów przytrafiały się sytuacje, w których potencjalni rozmówcy odmawiali spotkania, właśnie z powodu złych wspomnień? M.Ł: Nie. Takiej sytuacji nie miałem. Chętnie opowiadają przede wszystkim ci, którzy sami mnie odnajdują. DP: Miał pan wątpliwości z zamieszczeniem jakichś materiałów? M.Ł: Jest jedna historia. Długo się zastanawiałem, czy ją zamieścić. Kiedy Niemcy wkraczali do Płocka, panowało przerażanie. Krążyła plotka, że będą obcinać języki. Rozmawiając o tym powtarzano mi, bym tego nie zamieszczał, bo

4 to jakaś głupota. Oczywiście, dziś z perspektywy czasu, wiemy jaką siłę ma plotka. Na ówczesne czasy ta plotka pokazywała przed jaką niewiadomą stali mieszkańcy Płocka. Nie wiedzieli, co przyniesie okupacja. Ona wywoływała permanentny strach. Dla nich wszystko było możliwe, każdy najbardziej irracjonalny wytwór wyobraźni. DP: Historie zawarte w książce pokazują mentalność Niemców. M.Ł: Wejście wojsk niemieckich do miasta. Kobieta, która opowiada to zdarzenie ma w pamięci paradę żołnierzy w świetnie skrojonych mundurach i czystych, zadbanych butach. Nie wyglądali jakby szli na wojnę. Tak to zapamiętała. Kolejny przykład: mimo, że byli okupantem, niemieccy żołnierze płacili za usługi wykonywane np.: przez szewców, krawców czy stolarzy. I opowieść o konfidencie, który zostawił rower na ulicy, a po trzech dniach wrócił po niego. Rower nie zginął. Te historie dużo mówią o Niemcach, jako narodzie. Nie chciałbym jednak aby czytelnik pomyślał sobie, że Niemcy to byli fajni ludzie, bo tak nie było. Wiemy to z historii. Najbardziej dziwi fakt, że naród o wysokiej kulturze cywilizacyjnej, mógł się dopuścić tak okrutnych zbrodni. To, że pojawił się chory przywódca, otwiera zagadkę, co się stało z ludźmi, że zaufali mu i robili to co robili. To niepojęte DP: Wyjaśni pan tytuł książki? M.Ł: Każdy tytuł moich książek zawiera drugie dno. Staram się zawsze aby w tytule użyta była nazwa miasta. Pierwotny tytuł książki brzmiał Płock lata , ale czegoś mi tu brakowało. Tak więc Schroettersbug bo tak nazwali miasto Niemcy, jest w tym przypadku synonimem innego świata, który istniał w Płocku w latach okupacji. DP: Jak dokonuje pan wyboru, które materiały trafiają ostatecznie do druku? M.Ł: Najpierw rezygnuję ze zdjęć słabej jakości, później z tych, które tematycznie nie pasują lub mało nawiązują do tematu książki. W książce jest zdjęcie zestrzelonego samolotu

5 niemieckiego. Dostałem je od płocczanina, który twierdzi, że zdjęcie zostało wykonane pod Płockiem, w okolicach Radzanowa. Rozmawiałem z wieloma osobami, żadna nie była w stanie potwierdzić, gdzie zostało wykonane to zdjęcie. Być może, kiedy płocczanie zapoznają się z książką i ze zdjęciami, rozpoznają to miejsce. Jednak umieściłem je. Wydaje mi się ono bardzo interesujące. Jest też inne zdjęcie, nigdzie wcześniej niepublikowane. Zdjęcie niemieckiej kompanii zaopatrzeniowej, obok pozujące dzieci boso, w tle Wzgórze Tumskie z katedrą. Ten obraz dzieci z bosymi stopami jest w moim odczuciu przejmujący. Zastanawia mnie, czy w czasie wojny dzieci chodziły boso, kiedy nic nie było pewne, kiedy nie był znany kolejny dzień? Boso, choć ubrane są ciepło DP: Skąd pomysł na rekonstrukcje fotografii? M.Ł: Słuchając historii od razu próbuję je sobie wyobrazić. Te rekonstrukcje to fotomontaże. Na tyle przybliżające prawdziwy obraz, na ile pozwoliła mi moja wyobraźnia. Idę na miejsce zdarzenia aby zaistnieć w tej przestrzeni. W ten sposób zrekonstruowane zdjęcie przybliży rzeczywistość tamtego wydarzenia. DP: Interesujący jest pomysł włączenia do książki rysunków Jakuba Gutermana. M.Ł: Napisałem do niego list. Zależało mi na tym, żeby mi przesłał kopie pergaminów spisywanych przez ojca. Po tym jak rysunki były kolejno włączane do książki, kiedy współgrały z treścią, przesyłałem mu wglądówki. Zaakceptował. Spodobał mu się też pomysł przetworzenia jednego z rysunków na negatyw. Cała książka tonie w czerni i rysunek z biała kreską pasował do klimatu. Guterman wybrał dwa fragmenty opowiadań ze swojej książki Kartki z pożogi, wstrząsające historie. One z tymi rysunkami tworzą wzruszającą kompozycję. DP: W pana książce poznajemy szczęśliwą historią powrotu płockich zabytków Muzeum Diecezjalnego. O tej historii mało kto słyszał.

6 M.Ł: Z księdzem Ryszardem Knapińskim [w latach pełnił funkcję kustosza Muzeum Diecezjalnego w Płocku; od roku 1988 jest pracownikiem naukowym w KUL; od 1992 kieruje Katedrą Historii Sztuki Kościelnej przyp.red] znam się trzydzieści lat, przyjaźnimy się. Kiedy mu wysłałem zarys książki, zaledwie kilka stron tekstu oraz kilka stron ze zdjęciami, zasugerował, że powinienem zamieścić historię Berthy Thiergart, tej która wywiozła płockie skarby do Rzeszy. W książce mamy okazję przeczytać tekst, który napisał sam ksiądz profesor Ryszard Knapiński, o tym jakie były losy skarbów wywiezionych do Niemiec przez księgową z płockiego magistratu. Ksiądz Knapiński rozmawiał osobiście z panią Berthą Thiergart. Odwiedził ją. Na podstawie rozmów powstało to opowiadanie historyczne. DP: Jeden rozdział poświecił pan czasom powojennym. M.Ł: Wydawałoby się, że wychodzimy z ostatniego rozdziału. Koniec wojny, koniec okupacji, to i koniec książki. Wolność! Niestety nie! Rozpoczynamy kolejny rozdział w historii, także smutny. Wchodzimy w ten temat tak niepostrzeżenie, niezauważalnie jak niewinnie wchodziły do Polski wojska radzieckie. Tytuł tego suplementu jest pisany po rosyjsku. Trzeba go postrzegać jako swoiste memento mori. DP: Czy będą kolejne książki? M.Ł: To na pewno nie koniec. Jest jeszcze dużo do opowiedzenia. Płock można oglądać z wielu perspektyw. Właśnie wraz z książką o okupacji ukaże się album fotograficzny Płocka noc pokazujący urodę naszego miasta po zmroku. DP: Po Płocku spaceruje pan również nocą? M.Ł: Niespecjalnie, ale do tego albumu wykonałem mnóstwo zdjęć schowanych w mroku drzew, domów czy ulic. Zaskoczony jestem, jak inaczej to wszystko wygląda. Płock nocą urzeka. Zdjęcia są moim spojrzeniem na miasto. Panuje cisza i spokój. Zamiera życie. I przychodzi myśl, by zatrzymać w kadrze światła miasta. Łatwiej wtedy dostrzec niezauważalne w dzień

7 zakamarki. DP: Wszystkie zdjęcia są pana autorstwa? M.Ł: Większość. Początkowo robiłem zdjęcia z moim młodszym synem Marcinem. Jego zdjęcia też są w albumie. Fotografowanie nocą sprawia pewną trudność. Marcin ma dobre oko i tę wrażliwość, jak patrzeć przez obiektyw. Ważne były też rady techniczne dotyczące czasu naświetlenia i jakich użyć przesłon. To były dla mnie cenne uwagi. Album zawiera również zdjęcia Dominika Dziecinnego (to te robione przy pomocy drona), Konrada Skiby i Patryka Maślankowskiego. DP: Czy to prawda, że pan jest autorem wierszy zawartych w albumie? Nie chciał pan komentować zdjęć poezją płockich poetów? M.Ł: Tak, pisałem je sam. Bardzo odpowiada mi formuła białego wiersza, pozbawionego reguł niezbędnych w pisowni. Zapewniam, o wiele trudniej wydobyć emocje w tego typu wierszu. Pozwala to także na otwarcie furtki interpretacyjnej dla czytelników. Te wersy są niewymuszone, przychodziły do mnie naturalnie. Z jednego słowa wynikało kolejne, jedno zdanie szybko stawało się pretekstem, by napisać następne. Muszę powiedzieć, że nie wymagały dużej korekty. Poezja zawarta w książce tworzy komentarz do fotografii. To jest mój komentarz. Pisałem tak, jak czułem. DP: Pytają płocczanie o poprzednie książki? M.Ł: Najczęściej o pierwszą W 80 stron dookoła Płocka. To był prawdziwy sukces wydawniczy. W sumie wznowienia otarły się o 3000 egzemplarzy. Bardzo szybko się sprzedały. Z dobrym odbiorem spotkał się również Płock na emigracji, Fachowcy z Płocka rodem, czy Rejs po płockim peerelu. Ludzie odnajdują siebie i znajomych na zdjęciach. Te książki są rodzajem pamiętnika, zapiskiem wspomnień. Muszę jeszcze powiedzieć, że Płock z lotu ptaka cieszył się dużym zainteresowaniem. Płocczan ujęły widoki, mało osiągalne przez nich z perspektywy ptaka.

8 DP: Gdzie można kupić pana książki? M.Ł: Zapraszam na najbliższy Jarmark Tumski, który odbędzie się 3-5 czerwca. Później książki można będzie zakupić w siedzibie wydawcy, Biurze Reklamy Elżbiety Łakomskiej, przy ul. Kochanowskiego 9, a także w Płockiej Lokalnej Organizacji Turystycznej przy ulicy Stary Rynek 8 oraz sklepie filatelistycznym Elżbiety Guzowskiej przy ulicy Tumska 5. Z Mirosławem Łakomskim rozmawiała Renata Jaskulska. Szczypiorniści Orlen Wisły Płock powołani do reprezentacji Polski Trzech zawodników Orlen Wisły Płock powołał na dwumecz z Holandią w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata 2017 we Francji selekcjoner drużyny narodowej Talant Dujszebajew. Z zespołu wicemistrzów Polski powołani do reprezentacji

9 Polski zostali: bramkarz Marcin Wichary oraz dwa skrzydłowi: Michał Daszek i Adam Wiśniewski. Dodatkowo, w szerokiej 23- osobowej kadrze na starcia z Holandią znaleźli się bracia Gębala Maciej i Tomasz, którzy 1 lipca 2016 roku oficjalnie zostaną zawodnikami płockiego klubu. Jeśli chcecie zapoznać się z pełną listę powołanych wystarczy, że klikniecie tutaj. Pierwszy mecz z Holendrami rozegrany zostanie w sobotę, 11 czerwca, w katowickim Spodku i rozpocznie się on o godzinie Rewanż odbędzie się natomiast cztery dni później, w środę, 15 czerwca, o godzinie 19.30, w Stadssporthal w Sittard. Awans do zaplanowanych na styczeń 2017 roku Mistrzostw Świata we Francji wywalczy zwycięzca dwumeczu. Źródło: ZPRP Fot. Mateusz Lenkiewicz Galeria Wisła nie zwalnia tempa Zarządzana przez CREAM Galeria Wisła nieustannie notuje bardzo dobre wyniki. W kwietniu osiągnęła blisko 6% wzrost liczby odwiedzających oraz 10% wzrost obrotów osiąganych przez najemców, w porównaniu do analogicznego okresu w roku poprzednim. Tak udany początek drugiego kwartału potwierdza silną pozycję Galerii Wisła w regionie płockim. W ostatnim czasie ofertę Galerii Wisła wzbogacili nowi najemcy. Były to salony: W.KRUK, Jankes, Kangur i Eurofirany, które zajęły łącznie powierzchnię prawie 700 mkw. Dwie spośród tych marek nie były do tej pory dostępne w Płocku powiedział Grzegorz Mroczek, Vice President CREAM.

10 Na sukces Galerii Wisła składają się również częste i różnorodne akcje marketingowe, które cieszą się niesłabnącą popularnością wśród płocczan i mieszkańców regionu. Tylko w ostatnich dwóch miesiącach w Galerii Wisła odbyły się między innymi: Targi Zdrowia i Urody, spotkanie z popularną youtuberką Red Lipstick Monster, Festiwal Zieleni, akcja charytatywna Razem dla Mai, Jarmarki Produktów Regionalnych, konkurs pro-sprzedażowy, w którym do wygrania było ponad 1000 nagród oraz edukacyjno-artystyczny projekt Zabawy z historią współorganizowany z Urzędem Miasta Płocka. W ubiegłym roku w Galerii Wisła zrealizowaliśmy ponad 80 różnego rodzaju działań marketingowych realizując przyjętą strategię dla tego obiektu. W tym roku utrzymujemy tę dynamikę i ponownie szykujemy wiele niespodzianek dla klientów dodał Bartłomiej Bujnowski, Dyrektor Marketingu CREAM. Fot. Galeria Wisła Policja z Płocka i Radomia podsumowuje weekend. Jak wypadliśmy? W trakcie minionego weekendu płoccy policjanci prowadzili działania Bezpieczny weekend. W Płocku i powiecie płockim nie doszło do żadnego śmiertelnego wypadku. Wniosek nasuwa się sam, kierowcy w naszym powiecie stawiają na bezpieczną jazdę. Akcja Bezpieczny weekend była prowadzona od środy 25 maja, do niedzieli 29 maja. Na terenie Płocka i powiatu płockiego w działaniach wzięło udział łącznie 394 funkcjonariuszy policji. Przez cały weekend na naszych drogach policjanci odnotowali

11 jeden wypadek drogowy i 25 kolizji. Za to do niechlubnej statystyki wpisało się aż 20 nietrzeźwych kierujących, z czego 16 to kierowcy, którzy prowadzili swój pojazd w stanie nietrzeźwym co jest przestępstwem zagrożonym karą do 2 lat pozbawienia wolności oraz zatrzymaniem prawa jazdy na okres nie krótszy niż 3 lata, pozostałe osoby prowadziły pojazdy w stanie po użyciu alkoholu. Warto pamiętać, że kierowca prowadzący pojazd po spożyciu alkoholu jest potencjalnym zabójcą, gdyż dysponuje bardzo niebezpiecznym narzędziem jakim jest samochód lub inny pojazd tłumaczy Krzysztof Piasek z płockiej Policji. Dodamy, że majowy weekend należał do bardzo ciepłych. W całej Polsce ostrzegano przed kąpielą w niestrzeżonych kąpieliskach. Jak widać, w naszym powiecie mieszkańcy wzięli sobie komunikaty do serca, bo na terenie Płocka i powiatu płockiego policjanci nie odnotowali żadnych niebezpiecznych zdarzeń związanych z wypoczynkiem nad wodą. Zupełnie inaczej mają się statystyki policyjne w garnizonie mazowieckim. Policjanci pracujący na drogach sprawdzali prędkość i trzeźwość kierowców oraz stan techniczny pojazdów. Pomimo wzmożonych kontroli oraz apeli o zachowanie rozwagi, przestrzeganie przepisów i trzeźwość, od 25 maja do 29 maja na drogach w garnizonie mazowieckim doszło do 44 wypadków. Zginęło w nich 10 osób, a 69 zostało rannych. Policjanci zatrzymali na drogach 108 pijanych kierowców. Podczas tego weekendu na mazowieckich drogach zginęło aż 10 osób. W piętek wieczorem, w Jedlińsku 24-latek kierujący volkswagenem uderzył w przydrożne drzewo. Zginęli dwaj pasażerowie. Tego samego dnia, w miejscowości Gołmin Ośrodek, w powiecie ciechanowskim, 26-latek jadący fiatem Seicento, podczas wyprzedzania zderzył się czołowo z ciężarowym manem. Kierowca fiata zginął na miejscu. W miejscowości Giżyczki, w powiecie ciechanowskim kierujący fordem trasitem 48-latek

12 zderzył się czołowo z ciężarowym mercedesem. W sobotę, w powiecie sokołowskim 36-letni kierowca hondy uderzył czołowo w samochód ciężarowy. Zginął kierowca i 60- letnia pasażerka. W powiecie zwoleńskim 20-latek kierujący passatem, zjechał na pobocze, i uderzył w drzewo. Na miejscu zginęło dwoje pasażerów 16 i 17 letni. W porównaniu z rokiem ubiegłym ten weekend na mazowieckich drogach zebrał tragiczniejsze żniwo. Pomimo tego, że wypadków było mniej bo 31, to jednak zginęło w nich więcej osób w zeszłym roku 7, w tym 10. Drodzy kierowcy, uważajcie. Nie śpieszcie się, bo lepiej się spóźnić godzinę albo nawet dwie, ale bezpiecznie dojechać do celu. Fot. KMP Płock. Od małego na całego! Flaga z takim hasłem pojawiła się w sektorze G stadionu im. Kazimierza Górskiego, podczas niedzielnego meczu Wisły Płock z Wigrami Suwałki. Dodatkowo, pojawiła się tam także duża sektorówka. Niby nic w tym dziwnego, ale warto było zwrócić na to uwagę. Chociażby dlatego, że cała ta kibicowska akcja została przygotowana z okazji zbliżającego się Dnia Dziecka. Zajęły się nią Stowarzyszenie Sympatyków Klubu Wisła Płock oraz Stowarzyszenie Sportu Młodzieżowego Wisła Płock, które łącząc siły, w pierwszej połowie ostatniego w tym sezonie meczu w Płocku, zorganizowały doping wśród najmłodszych fanów płockiego klubu. To właśnie dzieci w czasie sobotniego

13 Dnia Dziecka z Wisłą Płock zajęły się namalowaniem widocznej na zdjęciach oprawy, co jeszcze bardziej podkreśliło ich udział w tej akcji. Trzeba uczciwie przyznać, że była to najlepsza akcja tego spotkania, która pokazała, że Wiśle Płock kibicuje się Od małego na całego. Fot. DejotFoto Tym razem na Kwiatka zabrzmią tanga W czwartek, 2 czerwca w Muzeum Żydów Mazowieckich odbędzie się kolejny koncert w cyklu Szalom na Kwiatka. Tym razem dla płocczan zagra Quinteto El Tango, a zaśpiewa Agnieszka Pędziwiatr-Płuciennik, wokalistka, która współpracowała między innymi z Closterkeller czy Various Manx. Quinteto El Tango tworzy pięcioro absolwentów Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Połączyła ich wspólna pasja do tanga, wykonują je w formie nowocześnie skomponowanej i zaaranżowanej. W Muzeum Żydów

14 Mazowieckich usłyszymy ich wersje tang autorstwa m.in. Jerzego Petersburskiego, Władysława Szpilmana i Henryka Warsa. W skład kwintetu wchodzą: akordeonista Maciej Ćwikliński, kontrabasista Bartłomiej Dyner, gitarzysta Jacek Matuszewski, skrzypek Rafał Rydyger i Ewa Kaczmarek-Lewera grająca na fortepianie. Przyjadą z Agnieszką Pędziwiatr-Płuciennik: wokalistką mającą za sobą współpracę z m.in. Michałem Urbaniakiem, Closterkeller i Various Manx. Koncert odbędzie się 2 czerwca o godzinie 18 w Muzeum Żydów Mazowieckich przy ulicy Kwiatka 7. Wstęp na występ artystów jest wolny. Fot. Jarosław Lewera Ella Eyre, C2C i inni dołączają do programu Audioriver 2016 [FILM] Audioriver podał właśnie ostatnich zagranicznych artystów dołączających do programu głównej części festiwalu. Są to Ella Eyre, C2C, The Martinez Brothers, Motor City Drum Ensemble, Jubei & SP:MC Present Zones, Neonlight, Fatima Yamaha i Fabio Florido. Poznaliśmy też pierwszych polskich artystów, którzy wystąpią w ostatni weekend lipca na płockiej plaży. Będzie to duet RYSY i Natalia Nykiel w specjalnym projekcie przygotowanym właśnie na tę okazję. Jeszcze rok temu mówiąc o Elli Eyre posługiwalibyśmy się przede wszystkim odniesieniami do kooperacji, jakie ma na koncie. Cały świat usłyszał o niej dzięki wielkiemu hitowi

15 Rudimental, Waiting All Night, któremu użyczyła swojego głosu. Jej śpiew znajdziemy także na albumie Tinie Tempah, mixtapie Bastille czy w utworze Gravity DJ-a Fresha. Niemniej od sierpnia minionego roku Ella Eyre ma na koncie już własny pełnowymiarowy album, który pokazuje, że tę artystkę stać na dużo więcej niż tylko stanie u boku innych gwiazd. Płyta Feline dotarła aż na czwartą pozycję UK Albums Chart i zawiera m.in. takie utwory, jak If I Go, Comeback czy Together. Ella Eyre Comeback Ella Eyre wraz zespołem z pewnością da bardzo energetyczne show na głównej scenie festiwalu, ale tego samego możemy spodziewać się po występie grupy C2C, która po raz pierwszy wystąpi w naszym kraju. Kolektyw, który aż cztery razy z rzędu zwyciężył w konkursie DMC World Competition, jest prawdziwą legendą w świecie turntablizmu, ale scratchowanie i używanie gramofonu jak instrumentu, to nie jedyne jego kompetencje. Grupa wydała także album autorski, Tetra, który we Francji zdobył status podwójnej platyny oraz wygrał w aż czterech kategoriach w tamtejszym odpowiedniku nagród Grammy. Warto też dodać, że wszyscy członkowie kolektywu są rozpoznawalni solowo lub jako twórcy innych projektów. 20syl i DJ Greem założyli hip-hopową grupę Hocus Pocus, a Atom i Pfel wspólnie grają również jako Beat Torrent. C2C Arcades Live Kolejni bohaterowie dzisiejszego ogłoszenia także nie występowali jeszcze w Polsce. The Martinez Brothers to Amerykanie, którzy od kilku lat zachwycają świat elektroniki zarówno swoimi produkcjami, jak i DJ-setami, w których miesza się przeszłość i teraźniejszość szeroko pojętej muzyki house. The Martinez Brothers Boiler Room NYC DJ Set

16 W przeszłość muzyki house sięga także inny genialny artysta, czyli Motor City Drum Ensemble, który wystąpi na współtworzonej z T-Mobile scenie Electronic Beats. Za projektem sugerującym zespół ze Stanów Zjednoczonych stoi jeden człowiek i to w dodatku Niemiec Danilo Plessow. Jego utwory wydało kilkadziesiąt wytwórni, remiksował m.in. Caribou, Tigę i Jazzanovę, a po kompilacje zgłosiły się do niego takie marki, jak!k7 czy Dekmantel. Artysta prowadzi także własną, niezwykle cenioną oficynę MCDE Recordings. Co więcej, jest 14. na liście najlepszych DJ-ów świata wg czytelników portalu Resident Advisor. Motor City Drum Ensemble Boiler Room x Dekmantel Festival DJ Set Także na Electronic Beats Stage, lecz z live-actem, pojawi się relatywnie nowa, ale już bardzo gorąca postać na elektronicznej scenie. Przez postać mamy na myśli samą kreację Fatima Yamaha, bo osoba stojąca za nią, wcale taka nowa na scenie nie jest mówi rzecznik prasowy Audioriver, Łukasz Napora. Za tym żeńskim i portugalsko-japońskim pseudonimem stoi Holender, Bas Bron, który pod różnymi przykrywkami muzykę wydaje już od kilkunastu lat. Co ciekawe, najsłynniejszy utwór sygnowany nazwą Fatima Yamaha, What s A Girl To Do?, ukazał sie już w 2004 roku, ale wtedy przeszedł praktycznie bez echa. Dopiero po latach został odkryty i wylansowany przez takich artystów, jak Hudson Mohawke czy Jackmaster oraz wydany ponownie przed rokiem. Także przed rokiem ukazał się pełnowymiarowy album zatytułowany Imaginary Lines. Fatima Yamaha What s A Girl To Do W ogłoszeniu nie mogło oczywiście zabraknąć także brzmień drum

17 & bass, których w tym roku będzie więcej niż kiedykolwiek w historii Audioriver. Zagraniczną część programu Last.fm Hybrid Tent zamyka Neonlight oraz specjalny projekt Jubei & SP:MC Present Zones. Neonlight tworzą niemieccy producenci i DJ-e, Tobias Jakubczyk i Jakob Thomser, mogący pochwalić się wydawnictwami w takich wytwórniach, jak Bad Taste, Viper czy Lifted. To najważniejsze dotychczas nagranie, czyli debiutancki album, pojawiło się kilka tygodni temu nakładem Blackout Music NL labelu prowadzonego przez Black Sun Empire. Neonlight Neon City Jubei swój album debiutancki wydał sporo wcześniej, bo już w 2013 roku. Zrobił to u Goldiego, czyli w wytwórni Metalheadz. Artysta znany jest zarówno z solowych produkcji, jak i współpracy z innymi renomowanymi producentami, jak choćby Breakage, Alixem Perezem czy Youngsta. Do Płocka także przyjedzie w towarzystwie, ale nie producenta, a z SP:MC. Razem tworzą projekt Zones, z którym wiążą się wspólne wydawnictwa i koncerty. Jubei feat. SP:MC State of the Art Listę zagranicznych artystów zaproszonych na plażę w Płocku zamyka Włoch, Fabio Florido, który dał się poznać zarówno dzięki swoim produkcjom, jak i rezydenturze na słynnych imprezach ENTER Richiego Hawtina. Coś dla fanów techno i techhouse u. Fabio Florido Life Is Good To jednak nie koniec ogłoszeń, ponieważ na Electronic Beats Stage zobaczymy projekt, który powstał specjalnie na Audioriver. RYSY & Natalia Nykiel to unikatowa koncertowa kooperacja, która zaprezentuje nowe oblicze znanego z

18 eksperymentów w brzmieniu duetu RYSY, który zawojował przed rokiem rynek świetnym albumem Traveller oraz ekscentrycznej Natalii Nykiel wokalistki, która szturmem wdarła się na największe sceny zyskując uznanie słuchaczy i krytyków. Albumem Lupus Electro wyprodukowanym przez Michała Foxa Króla i zarejestrowanym we współpracy m.in. z Kasią Nosowską, Nykiel otworzyła nowy rozdział na gruncie rodzimego electropopu. RYSY The Fib Natalia Nykiel Bądź Duży edycja Audioriver odbędzie się w dniach lipca. Główna część Audioriver to koncerty na plaży w Płocku odbywające się wieczorami i nocami w piątek i sobotę. Organizatorzy festiwalu mają jednak jeszcze zagraniczne asy w rękawie, czyli artystów, którzy w ciągu dnia zagrają na BURN Stage zlokalizowanej na rynku Starego Miasta. Dotychczas ogłoszeni artyści, którzy zjadą się do naszego miasta to: Jamie Woon, Sigma live, Crystal Castles, DJ Shadow, Antigone live, Black Sun Empire, Calyx & TeeBee, Caspa & Rusko, Cyantific, Danger live, Dillinja, Dubfire:live Hybrid, Dub Phizix & Strategy, Four Tet, Francoix X, Frederic Robinson live, Gesaffelstein, Gorgon City live, Ilario Alicante, Jaguar Skills, Kölsch live, Leftfield, Mefjus, Nu:Tone & Logistics, Octave One live, Recondite live, Richie Hawtin, Scuba, Seba feat. Robert Manos, Shackleton presents Powerplant, Sterac aka Steve Rachmad, Sven Väth, Trade (Blawan & Surgeon) live, Vrilski (Vril & Voiski) live, Xtrah. Karnety dwudniowe na piątek i sobotę dostępne są w salonach Empik oraz na stronie Audioriver w cenie 230 zł. Te obejmujące niedzielę są o 60 zł droższe. Fot. Audioriver.

19 Mój pierwszy raz. Wojciech Hetkowski: Czułem się mocno zakłopotany Kiedy był po raz pierwszy w Warszawie, zgadnijcie co małego Wojtka zachwyciło najbardziej? Pałac Kultury, ogród zoologiczny, a może zupełnie coś innego? Na pewno się tego nie spodziewacie. Chociaż? No ale nie będę uprzedzała faktów. Wojciecha Hetkowskiego za bardzo przedstawiać nie trzeba. Właściwie od zawsze związany jest z życiem społecznym i politycznym naszego miasta. Był wiceprezydentem, prezydentem, przewodniczącym Rady Miasta Płocka, a obecnie jest radnym miejskim z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Bardzo lubię jego merytoryczne i rzeczowe wypowiedzi. Nie mydli oczu słodkimi słówkami, nazywa rzeczy po imieniu i niezwykle za to pana Wojtka cenię. Prawie ksiądz z prezydentem Tradycją jest, że zawsze z moimi rozmówcami wspominamy dzieciństwo. Nie mogło być inaczej w tym przypadku. Jak swój pierwszy dzień w szkolnej ławce zapamiętał radny miasta? Ten dzień akurat szczególnie utkwił mi w pamięci, bo to przecież jeden z pierwszych kroków w dorosłość mówi konkretnie. Do szóstki zaprowadziła mnie mama. Wszyscy to przeżywaliśmy. Nie znałem nikogo i byłem zestresowany jak nie wiem co uśmiecha się na samo wspomnienie dawnych lat. Jak się okazuje pan Wojtek w jednej ławce siedział z podobnym do siebie też Wojtkiem. To był Wojtek Nowakowski wyjaśnia mi.

20 Przez wiele lat Wojtek ze szkolnej ławki był najbliższym kolegą prezydenta. Pierwszy Wojtek potem poszedł do Seminarium, ale przed ostatnimi święceniami rozmyślił się. Pamiętam też bardzo dokładnie dramat kolegi Jacka, którego też przyprowadziła mama. Strasznie płakał i bał się zostać bez swojej opiekunki. I tak było jeszcze przez kilka dni. Jak się oswoił, wyszedł z niego taki mały samiec alfa. Stając się obiektem westchnień naszych małych koleżanek i trochę takim przywódcą śmieje się mój rozmówca, wspominając kolegów. Jeżeli ktoś z Czytelników pamięta lata 60. ubiegłego wieku, na pewno szkoła kojarzy się ze szkolnymi wycieczkami. A jeżeli ktoś nie pamięta, to przypomnę. Wycieczki odbywały się praktycznie w każdej szkole i to przynajmniej dwa razy w roku. Takim sztandarowym wyjazdem organizowanym przez Komitet Rodzicielski czy dyrekcję szkoły był jednodniowy pobyt w Warszawie. Jakże nie mylę się w swoich przypuszczeniach, że pan Wojtek też odbył taką wycieczkę. Zwykle pierwsza, najbardziej wspominana wycieczka to była obowiązkowa wyprawa do stolicy śmieje się głośno. Pokazywali nam jakieś zabytki, Stare Miasto, ZOO Myślę jednak, że największym przeżyciem była jazda schodami ruchomymi przy Trasie W-Z. Nie mogliśmy się dać stamtąd odciągnąć, jeżdżąc bez końca góra-dół, dół-góra wspomina, nie ukrywając rozbawiania. Ciekawe czy dzisiaj dla współczesnych pierwszoklasistów jest coś aż tak bardzo fascynującego? zastanawia się. Pamiętam też wycieczkę nad morze i mrożący dla mnie rejs z Gdyni na Hel. Oddawałem wtedy pod czujną opieką mojej wychowawczyni hołd Neptunowi. I to był kolejny mój pierwszy raz, bo pierwszy raz czułem się mocno zakłopotany słabością mężczyzny, w dodatku na oczach kobiety. Kolejny pierwszy raz, który zdarzył się mi na wycieczce to trochę szybsze bicie serca kiedy w świętokrzyskich okolicznościach przyrody odkryłem, że nasze szkolne koleżanki są bardzo fajne ucina z tajemniczym uśmiechem na ustach.

21 Z torów kolejowych wprost na most Wspomnienia szkoły, dzieciństwa, lat beztroski są czymś o czym można by mówić godzinami. Ale czas w naszym wywiadzie na dorosłość i pierwszą pracę. To były tzw. praktyki robotnicze przed pierwszym rokiem studiów odpowiada radny bez zastanowienia. Pracowaliśmy na kolei w Ciechanowie w wielkim zgrupowaniu pierwszoroczniaków. Podbijaliśmy podkłady kolejowe w kurzu i upale wspomina. Nigdy nie zapomnę, jak przechodząca obok nas, chyba babcia z małym wnukiem, powiedziała do niego: Pamiętaj! Jak nie będziesz się uczył to będzie tak pracował jak ci panowie. Tak dziwnie tkwi mi to w pamięci zamyśla się na chwilę. Wojciech Hetkowski zawodowo jednak wystartował w filii FSO POLMO na naszym Radziwiu. Znał trochę angielski i na prośbę pracującego już tam kolegi pomógł, w trakcie pisania pracy dyplomowej, w obsłudze angielskiego specjalisty wykonującemu w firmie naprawę gwarancyjną. Chociaż moją ambicją była kariera projektanta w Petrochemii, zostałem jednak w POLMO opowiada pan Wojtek. Była to interesująca praca, bo płocka filia FSO była wtedy na etapie dużej inwestycji, realizowanej w oparciu o włoskie technologie i urządzenia. Dawała spore możliwości poznawcze, z wyjazdami na Zachód włącznie. W dodatku proponowała konkurencyjne warunki płacowe. Wiele tam się nauczyłem, a kontakt z trochę innym światem niż siermiężna codzienność ówczesnej Polski była dodatkową atrakcją. No i tak sobie rozmawiamy, o tym, o tamtym, a jaką pierwszą decyzję podjął Wojciech Hetkowski jak został prezydentem miasta Płocka? Było to powołanie zespołu dla realizacji zapoczątkowanej przez poprzedników budowy drugiego mostu zamyśla się na chwilę. Wiedziałem, patrząc codziennie na zatłoczony Płock, a pewnie niewielu z nas już pamięta skalę tego kłopotu, że trzeba zwiększyć tempo, nabrać więcej odwagi i szybko podjąć kluczową decyzję o przygotowaniu modelu finansowania i ogłoszeniu przetargu nie tylko w wymiarze piarowskim tłumaczy.

22 Zmieniłem także obsadę kilku ważnych stanowisk w Ratuszu, sięgając po ludzi spoza obozu politycznego ze mną związanego. Nie dlatego, żeby pokazać moją otwartość, ale ze zwykłego wyrachowania przyznaje. Chciałem pracować z najlepszymi podkreśla. Wilk do lasu z czapką orzechów Znam trochę przeszłość polityczną pana Wojtka. Pamiętam go jako prezydenta, jednak bardziej mi utkwił w głowie jako przewodniczący Rady Miasta Płocka, a potem radny. Stąd moje następne pytanie. Czy mój rozmówca pamięta swoje pierwsze wystąpienie przed Radą Miasta Płocka, jako radny? Tego też nigdy nie zapomnę uśmiecha się na samo wspomnienie. Spotkało mnie wtedy coś niezwykłego i zupełnie nieoczekiwanego. Powróciłem do działalności samorządowej po kilkuletniej przerwie, kiedy zajmowałem się dosyć udanie biznesem. Natura ciągnie wilka do lasu, zatem namowy znajomych żeby powrócić do pracy na rzecz miasta trafiły na podatny grunt opowiada. Powrót pana Wojtka był udany i można by rzec, w wielkim stylu. Zdawać by się mogło, że płocczanie trochę już zapomnieli o Wojciechu Hetkowskim, to jednak po powrocie do polityki otrzymał w wyborach świetny wynik. Zaproponowano mi przewodniczenie Radzie Miasta. Było to dla mnie wielkie wyróżnienie, a konsekwencją było to, że pierwsze wystąpienie to było podziękowanie za zaszczytny wybór. Dlatego tak bardzo to pamiętam. Nie odbiegając od tematu radnego. A o czym stanowiła pierwsza interpelacja wniesiona przez pana Wojtka? W swojej karierze samorządowca zgłosiłem bardzo wiele interpelacji dlatego trochę tu pewnie rozczaruję - żartuje. Podejrzewam, że dotyczyła ona problemów komunikacyjnych miasta i mocno zaniedbaną infrastrukturę drogową. Czapka śliwek przeciwko orzechom, że mogło to dotyczyć budowy drugiego pasa ulicy Wyszogrodzkiej od skrzyżowania z ulicą Piłsudskiego do

23 salonu VW. Było to ważne dla wschodniej części Płocka. Dziś wydaje mi się, że ta ulica w obecnym kształcie była tam od zawsze uśmiecha się. Mówmy o marzeniach szeptem Lubię pytać moich rozmówców o marzenia, te których nie mieli okazji przeżyć, a byłby to ich pierwszy raz. Odpowiedzi wielokrotnie są bardzo zaskakujące. W dzisiejszej rozmowie też nie mogłam się oprzeć temu pytaniu. Odpowiem trochę żartobliwie mój rozmówca po prostu odpłynął i rozmarzonym wzrokiem patrzy w przestrzeń. Hmm Chciałbym na powitanie Nowego 2051 Roku w gronie obecnych i przyszłych przyjaciół, wznieść sylwestrowy toast kieliszkiem Dom Perignon. Byłby to pierwszy raz, ponieważ do tej pory jeszcze tej marki szampana nie degustowałem. Zaś na poważnie raczej mam wiele marzeń. Są one jednak w swojej istocie tak ulotne, że mówienie o nich nawet szeptem może je bezpowrotnie spłoszyć. Mam ich jeszcze dużo Obiecuję, że jak się będą spełniać, w kolejnym odcinku tego cyklu będę się nimi głośno chwalić, a że nigdy nie są one i nigdy nie były czyimś kosztem, chwalić się będę nimi tym radośniej. Mam nadzieję, że będę jeszcze miał takie okazje nie raz - kończy swoją wypowiedź łagodnym głosem. Uśmiechamy się obydwoje w kompletnej ciszy, która zapadła. Jesteśmy gadułami, a to ostatnie zdanie mojego rozmówcy wprowadziło nas w stan zamyślenia i refleksji. No cóż, pozostaje mi życzyć panu Wojtkowi imprezy urodzinowej w 2051 roku z prawdziwymi przyjaciółmi u boku i kieliszkiem Dom Perignon w dłoni Fot. Archiwum prywatne Wojciecha Hetkowskiego.

24

25 Płock z I ligą żegna się remisem W ostatnim spotkaniu sezonu 2015/2016 w Płocku, piłkarze Wisły zremisowali bezbramkowo z Wigrami Suwałki i tym samym do dziewięciu wyśrubowali serię meczów bez porażki u siebie. Ostatnim zespołem, który wygrał na stadionie im. Kazimierza Górskiego w październiku 2015 roku był Chrobry Głogów. Początek niedzielnej konfrontacji był wyjątkowo spokojny. Optyczną przewagą szybko osiągnęli grający bez presji gospodarze, ale w pierwszych minutach nie potrafili udokumentować jej nawet celnym strzałem. Zagrożenie pod bramką Wigier stworzyło dopiero dośrodkowanie z prawego skrzydła Cezarego Stefańczyka, które w porę przeciął Karol Salik, uprzedzając tym samym niepilnowanego Emila Drozdowicza. Kolejne minuty to gra bardziej wszerz niż wzdłuż boiska. Sytuacji podbramkowych z obu stron było jak na lekarstwo, a każda groźniejsza akcja i tak kończyła się niepowodzeniem. Zawodnicy z Suwałk co jakiś czas pod bramkę Nafciarzy próbowali przedostać się za pomocą długich, prostopadłych podań, ale Mateusz Kryczka za każdym razem był na posterunku. W końcówce pierwszej części meczu goście zaatakowali odważniej. Najpierw w 37. minucie z dystansu próbował Maciej Wichtowski, ale wyraźnie przestrzelił, a po chwili niezłą akcję lewą stroną mógł sfinalizować Damian Kądzior, lecz strzał pomocnika Wigier nie sprawił Kryczce żadnych problemów. Płoccy kibice tak na dobrą sprawę przebudzili się tylko raz, w 44. minucie, gdy w poprzeczkę trafił Drozdowicz, który w momencie podania był jednak na pozycji spalonej Piętnastominutowa przerwa w żaden sposób nie wpłynęła na

26 przebieg tego spotkania. W dalszym ciągu był to pojedynek na widniejące na tablicy wyników 0-0, choć z lekkim wskazaniem na Wisłę. Płocczanie próbowali różnych wariantów, żeby zaskoczyć suwalską defensywę, ale ani razu nie zmusili Salika większego wysiłku. W 71. minucie Wigry starały się odgryźć, lecz wrzutkę Miłosza Kozaka z lewej flanki zmarnował Kamil Adamek, który jak się okazało był jeszcze na spalonym. Wiślacy ożywili swoich kibiców w końcówce pojedynku. W 84. minucie minimalnie niecelnie uderzał Fabian Hiszpański, który po chwili poprawił się, ale Salik nie dał się zaskoczyć. Pięć minut później szczęścia szukał jeszcze Drozdowicz, lecz również nieznacznie się pomylił. W ostatnim meczu sezonu 2015/2016, Nafciarze w niedzielę, 5 czerwca, o godzinie zagrają na wyjeździe z GKS-em Katowice. Wisła Płock Wigry Suwałki 0-0 (0-0) Wisła Płock: 1. Mateusz Kryczka 20. Cezary Stefańczyk, 25. Przemysław Szymiński, 5. Bartłomiej Sielewski, 95. Patryk Stępiński 22. Dominik Kun (65, 7. Damian Piotrowski), 23. Piotr Mroziński, 89. Wojciech Łuczak (76, 18. Piotr Wlazło), 41. Dimitar Iliev, 9. Arkadiusz Reca (65, 16. Fabian Hiszpański) 19. Emil Drozdowicz. Wigry Suwałki: 1. Karol Salik 23. Jakub Bartkowski, 33. Tomasz Jarzębowski, 19. Maciej Wichtowski, 3. Artur Bogusz 20. Damian Kądzior (88, 25. Damian Gąska), 18. Bartłomiej Kalinkowski, 8. Aleksandar Atanacković (88, 16. Maksims Rafalskis), 11. Omar Santana, 9. Miłosz Kozak 28. Kamil Adamek (76, 24. Kamil Zapolnik). Żółte kartki: Mroziński Kozak. Sędzia: Piotr Idzik (Poznań). Widzów: Fot. Mateusz Lenkiewicz

27 Płockie molo atrakcja czy utrapienie? [FOTO] Na dworze ciepło, a właściwie coraz cieplej. Sezon spacerowy ruszył pełną parą. Płocczanie nie mogą narzekać na brak miejsc do tej formy odpoczynku. Wiele osób wybiera się na płockie molo, aby podziwiać Wzgórze Tumskie czy zachód słońca. Przy okazji właśnie jednego ze spacerów nasz Czytelnik zrobił kilka zdjęć. Po powrocie do domu, stwierdził, że chyba coś jest nie tak Bale, na których opiera się nasze molo są bardzo zniszczone, jakby skorodowane, mają taki brunatno zgniły kolor. Nie znam się na tym ale czy to w pełni bezpieczne, czy tego nie powinno się jakoś zabezpieczyć? napisał do nas zatroskany płocczanin. Podest wprowadzający spacerowiczów na molo spacerowe został posadowiony na wbijanych żelbetowych palach o wymiarach 40 cm na 40 cm o długości od 13 do 20 metrów w zależności od głębokości wbicia pala biorąc pod uwagę średni poziom n.p.m jako że pale są wykonane z żelbetu nie wymagają konserwacji. Nie są to pale drewniane wyjaśniał nam Hubert Woźniak z biura prasowego ratusza. Podobnie ma się sprawa samego molo spacerowego. To z kolei utrzymuje się na 20 wielkośrednicowych palach o średnicy 1200 mm. Każdy z pali wykonany jest jako palosłup zakończony głowicą o średnicy 1000 mm. Przeciętna długość pala wynosi 26,58 m, które wwiercone są na średnią głębokość 9,80 m. Każdy z pali zalany jest 15 metrami sześciennymi betonu. Z kolei do posadowienia budynku restauracji użyto aż 25 pali wielkośrednicowych o średnicy 0,8 metra, zwieńczonych płytą żelbetową o grubości 30 cm i średnicy 25 m. Ważne jest to zdanie o palu zalanym betonem podkreślał Woźniak.

28 O co chodzi? Otóż, najprościej rzecz ujmując, w dno Wisły wwiercona jest rura, a raczej sporo rur, która zalana jest batonem. Tych rur nie wyciąga się już z gruntu, bo stanowią całość z masą betonową wewnątrz. I to właśnie ten metalowy płaszcz pokrywa się rdzą. Nie konserwuje się tego, bo nie ma takiej potrzeby. Nawet gdyby korozja zjadła metalowy płaszcz pala to nadal pozostaje jego betonowe wnętrze. Okazuje się, że molo jest bezpieczną konstrukcją. Z molo można spokojnie korzystać zaprasza biuro prasowe urzędu miasta. Jednak była sytuacja, w grudniu 2011 roku kiedy to, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję zakazującą użytkowania płockiej atrakcji spacerowej. Dlaczego? W październiku 2011 roku część pali podtrzymujących konstrukcję została uszkodzona zatonęła oraz przemieściła się. Jednak w maju 2012 roku, po remoncie, wszystko wróciło do normy. Problemy wystąpiły z palami podpierającymi podest prowadzący na molo i one zrodziły taką legendę miejską o tym, że molo popłynie tłumaczył nam dalej nasz rozmówca. Zatem, nasz czytelnik nie zamartwił się na zapas. Okazuje się, że po tej przygodzie pale zostały bardzo gruntownie sprawdzone i naprawione. Co więcej, obok molo wyrósł falochron, który broni konstrukcję przed naporem kry i dużych obiektów, które woda może przynieść w przypadku powodzi. Przypomnijmy. Molo spacerowe na Wiśle w Płocku jest pomostem dla pieszych o długości 357,8 m, na końcu którego znajduje się restauracja. Zlokalizowane jest u podnóża Wzgórza Tumskiego czyli po prawej stronie Wisły. A to co je wyróżnia i sprawia, że jest niepowtarzalne to, to że pobudowane zostało równolegle do linii brzegu rzeki. Drugiego takiego nie ma w całej Polsce. Płockie molo zbudowano w okresie od marca do grudnia 2010 roku, a do użytkowania zostało oddane 25 czerwca 2011 roku. Całkowity koszt inwestycji wyniósł 17 milionów złotych. Jako ciekawostkę podamy koszt utrzymania obiektu w kolejnych latach: 2012 rok , 66 zł., 2013 rok ,44 zł., 2014 rok ,19 zł. a w 2015 roku była to kwota ,06

29 zł. Tak więc kochani płocczanie nic tylko spacerować po deskach płockiego molo. Bo przecież nie po to ono stoi i tyle kosztuje, żeby z Tumskiego Wzgórza robić obiektowi zdjęcia. W tak ciepły dzień jak dziś, wybierzmy się aby poczuć wiślaną, świeżą bryzę jedyną taką w całej Polsce. Fot. Dziennik Płocki