Czy małemu dziecku jest potrzebna książka?

Transkrypt

1 Czy małemu dziecku jest potrzebna książka? Czy małemu dziecku jest potrzebna książka? Od kiedy można dać dziecku książkę do reki? Grażyna Lewandowicz Nosal w książce Książki dla najmłodszych. Od zera do trzech opierając się na wielu badaniach, że około 5 6 miesiąca życia osiąga ono zdolność do zabawy, może w tym czasie odkryć w swoim otoczeniu książki. Następuje wówczas zapoznanie się z przedmiotem raczej bez szacunku: maluch ogląda obrazki, kartkuje, przytula, całuje na obrazku misia lub laleczkę, wkłada do buzi, rzuca nią i drze. Dziecko uwielbia drzeć i są to doświadczenia bardzo potrzebne, bo właśnie wtedy jego ręka odkrywa materiał. A jak rodzice mają się odnieść do faktu niszczenia książek. Sami rodzice uważają, że trzeba uczyć dziecko szacunku do książki, a dorastając, dziecko oduczy się nie drzeć, jeżeli ma kontakt z dorosłymi, którzy otaczają książkę szacunkiem. Na szczęście w chwili obecnej problem darcia książek przez najmłodszych współcześnie rozwiązuje się poprzez dostosowanie formy edytorskiej do możliwości manipulacyjnych małego dziecka. Czy małemu dziecku jest potrzebna książka?

2 Od kiedy można dać dziecku książkę do reki? Grażyna Lewandowicz Nosal w książce Książki dla najmłodszych. Od zera do trzech opierając się na wielu badaniach, że około 5 6 miesiąca życia osiąga ono zdolność do zabawy, może w tym czasie odkryć w swoim otoczeniu książki. Następuje wówczas zapoznanie się z przedmiotem raczej bez szacunku: maluch ogląda obrazki, kartkuje, przytula, całuje na obrazku misia lub laleczkę, wkłada do buzi, rzuca nią i drze. Dziecko uwielbia drzeć i są to doświadczenia bardzo potrzebne, bo właśnie wtedy jego ręka odkrywa materiał. A jak rodzice mają się odnieść do faktu niszczenia książek. Sami rodzice uważają, że trzeba uczyć dziecko szacunku do książki, a dorastając, dziecko oduczy się nie drzeć, jeżeli ma kontakt z dorosłymi, którzy otaczają książkę szacunkiem. Na szczęście w chwili obecnej problem darcia książek przez najmłodszych współcześnie rozwiązuje się poprzez dostosowanie formy edytorskiej do możliwości manipulacyjnych małego dziecka. Książki ze sztywnego kartonu, plastiku, czy szmaciane trudniej ulegają zniszczeniu. Słusznie autorka Grażyna Lewandowicz Nosal zauważa, że rodzice przeceniają natychmiastową rolę książki, że wcześniej i szybciej nauczy się czytać. Niestety motywacje i przyjemności czytania nigdy nie są definitywnie utrwalone. Na każdym z etapów rozwoju trzeba je na nowo odkrywać i utrwalać. Muszą zdawać sprawę, że często dziecko może znaleźć wcześnie przyjemność w czytaniu, ale to nie oznacza wcale, że zostanie czytelnikiem na zawsze. Najważniejszy jest fakt że został wykonany pierwszy ważny krok w tym kierunku. A taki uczyniła mama już 5 letniej Igi, która nas odwiedza od 2 lat, mama zadbała, że dziewczynka traktuje bibliotekę jak ważne dla siebie miejsce. Iga odwiedza nas bardzo często z mamą, bratem i dziećmi z przedszkola. Lubi przebywać wśród książek i jak nam powiedziała najbardziej lubi rysować koty, ale mogłaby również malować królika. Poważnie traktuje wizyty w bibliotece, ogląda i sprawdza czy na wystawie są jej prace, przegląda wszystkie nowości, układa po swojemu zabawki, a na sam koniec już siada przy biurku pani Agnieszki i rysuje mówiąc poważnie, że będzie wszystkiego pilnować.

3 Mama Nikoli i Kingi również uważa, że książka to bardzo ważny element w wychowaniu dzieci. Czyta im, wypożycza i kupuje masę książek, uczestniczy w każdym konkursie plastyczno technicznym, a dziewczynki bardzo się cieszą ze zdobytych nagród. Cieszy nas, że inicjowanie kontaktów małego dziecka z literaturą zaczyna się od rodziców. To oni powodują, że książka daje radość ich dzieciom. Rodzice muszą zdawać sprawę, że domowe czytanie zapewnia dziecku poznanie książki w atmosferze miłości i bezpieczeństwa, pozwala na utrzymanie bliskiego kontaktu dziecka z literaturą. Alicja Ungeheuer Gołąb w dostępnej w naszej bibliotece publikacji Rozwój kontaktów małego dziecka z literaturą napisała : książka staje się swoistego rodzaju emocjonalnym obrzędem, który ponadto zaspokaja potrzebę słuchania dla przyjemności, potrzebę emocji, potrzebę wiedzy czytelniczej, potrzebę kombinowania, potrzebę marzenia. Z uwagi na wiek dziecka, atmosfera towarzysząca lekturze powinna zachęcać głównie do zabawy, słuchania i wyrażania emocji nieco później pojawia się rozumienie tekstu, myślenie o lekturze, a w późniejszym okresie samodzielne czytanie. Więcej można przeczytać i wypożyczyć Ungeheur Gołąb A. Rozwój kontaktów małego dziecka z literaturą, Nosal Lewandowicz G. Książki dla najmłodszych. Od zera do trzech. {morfeo 42} Trudno w to uwierzyć Trudno w to uwierzyć Jak się czyta o ludziach, którzy mogą przeczytać 50,100,300, a nawet 1000 książek rocznie, głowa się kiwa z niedowierzania. Czy to jest możliwe? Okazuje się, że tak, czytając w Gazecie Wyborczej reportaż Magdaleny Szwarc Zaczytani trzeba w to uwierzyć. Autorka dotarła do ludzi,którzy czytają dosłownie wszędzie, o każdej porze dnia, nocy, przy smażeniu naleśników, w stygnącej kąpieli, w metrze, fotelu, kosztem prasowania, biegania, oglądania telewizji, autobusie, pociągach, słyszą od bliskich, że czytanie to trwonienie czasu, potrafią należeć do kilku bibliotek, czytają ponadto blogi książkowe, potrafią wydać miesięcznie 300,00 400,00 zł na książki mając kredyty do spłacenia, nie lubią pożyczać książek znajomym, bo zaginają rogi, brudzą, swoje pokoje zapełniają od dołu do góry książkami, wydzielają specjalne półki z książkami, które trzeba przeczytać na emeryturze. Są to ludzie, gdzie praca dla nich jest pasją. A pracują lub też zarządzają w księgarniach, jako redaktorzy czasopism, w kawiarniach, w hotelach, jako wychowawcy, lub też recenzenci. Mówią, aby być redaktorem to trzeba mieć wyczucie stylu, języka, a przede wszystkim dużo

4 czytać, przyznają, że wielu ich podopiecznych czytaniem się zaraża. Książka dla nich za długo trwa, to pokolenie już Internetu. Trudno w to uwierzyć Jak się czyta o ludziach, którzy mogą przeczytać 50,100,300, a nawet 1000 książek rocznie, głowa się kiwa z niedowierzania. Czy to jest możliwe? Okazuje się, że tak, czytając w Gazecie Wyborczej reportaż Magdaleny Szwarc Zaczytani trzeba w to uwierzyć. Autorka dotarła do ludzi,którzy czytają dosłownie wszędzie, o każdej porze dnia, nocy, przy smażeniu naleśników, w stygnącej kąpieli, w metrze, fotelu, kosztem prasowania, biegania, oglądania telewizji, autobusie, pociągach, słyszą od bliskich, że czytanie to trwonienie czasu, potrafią należeć do kilku bibliotek, czytają ponadto blogi książkowe, potrafią wydać miesięcznie 300,00 400,00 zł na książki mając kredyty do spłacenia, nie lubią pożyczać książek znajomym, bo zaginają rogi, brudzą, swoje pokoje zapełniają od dołu do góry książkami, wydzielają specjalne półki z książkami, które trzeba przeczytać na emeryturze. Są to ludzie, gdzie praca dla nich jest pasją. A pracują lub też zarządzają w księgarniach, jako redaktorzy czasopism, w kawiarniach, w hotelach, jako wychowawcy, lub też recenzenci. Mówią, aby być redaktorem to trzeba mieć wyczucie stylu, języka, a przede wszystkim dużo czytać, przyznają, że wielu ich podopiecznych czytaniem się zaraża. Książka dla nich za długo trwa, to pokolenie już Internetu. Autorka reportażu pisze o ludziach, którzy oceniają wszystkie książki jakie ukazują się na rynku. Muszą przeczytać książki dla dzieci, dorosłych, literaturę faktu, beletrystykę, z popularno naukowej, fantastykę, poradniki, robią tzw. przeglądówki, czyli jaki rodzaj książki dla jakiego czytelnika w jakim wieku. Twierdzą, że książka żyje dwa lata, potem książka zamiera, jest dostępna,stoi na półce. My z doświadczenia już wiemy, że np. nobliści są czytani przez sezon, a potem kurzą się na półce, sięgają nieliczni, tak wygląda sprawa z bestsellerami, jest moda, ale z czasem przemija, bywa że zostaje wyreżyserowany film, to znowu przeżywa swoje pięć minut, czytelnicy chcą przeczytać. Dobrze, że dziennikarze piszą takie reportaże, czyta się je z taką przyjemnością i ulgą, że wśród nas istnieją zaczytani. U nas też nie brakuje takich i dzięki temu można uwierzyć, że książki zawsze będą atrakcyjne i czytane.

5 Na zachód od odry Dział regionalny bogatszy Na zachód od Odry to debiut literacki Teresy Głośnickiej, która podarowała dla biblioteki swój autobiograficzny esej dotyczący powojennego pokolenia w dolnośląskich miejscowościach: Świeradów Zdrój i Lwówek Śląski. Książka trafi do wypożyczalni ogólnej, czyli będzie dostępna dla każdego, kto będzie chciał się dowiedzieć o Świeradowie i ich mieszkańcach, jak się żyło w latach 50 -tych itd. Już sam początek Zapraszam Cię do miasteczka mojego dzieciństwa pachnącego świerkowym lasem i rześkim powietrzem, (..) Jestem ze Świeradowa pisze pani Głośnicka, zapraszamy do biblioteki, gdzie będzie można ją wypożyczyć Kocie nagrody

6 Kocie nagrody Nagrody zostały przyznane przez komisję: Karolinę Tetich, Dominikę Pater, Ryszarda Szczygła, dodatkowo pracownicy biblioteki wyróżnili prace, które uznali, że należy je docenić. Wśród zwiedzających wystawę wiele słów uznania zdobyły prace Kotowo czyli praca Dawida Jurczaka, wymyślił kocie nazwy: Parkot, Restauracja McKot, Galeria handlowa Kot, Naukot.., a Julka z Muchomorków tworząc kolaż koci po prostu zachwyca, są świerki, kot rozłożony w karmniku dla ptaków, drewniany płot i sama bohaterka, a kot w butach półmetrowy Marcela Szczekulskiego z siana, trawy, z plecakiem stojący na wprost wejścia namawia na wiosenne wędrówki. Prace oglądają czytelnicy, rodzice i same dzieci, wydając wiele pochlebnych recenzji. Kocie nagrody

7 Nagrody zostały przyznane przez komisję: Karolinę Tetich, Dominikę Pater, Ryszarda Szczygła, dodatkowo pracownicy biblioteki wyróżnili prace, które uznali, że należy je docenić. Wśród zwiedzających wystawę wiele słów uznania zdobyły prace Kotowo czyli praca Dawida Jurczaka, wymyślił kocie nazwy: Parkot, Restauracja McKot, Galeria handlowa Kot, Naukot.., a Julka z Muchomorków tworząc kolaż koci po prostu zachwyca, są świerki, kot rozłożony w karmniku dla ptaków, drewniany płot i sama bohaterka, a kot w butach półmetrowy Marcela Szczekulskiego z siana, trawy, z plecakiem stojący na wprost wejścia namawia na wiosenne wędrówki. Prace oglądają czytelnicy, rodzice i same dzieci, wydając wiele pochlebnych recenzji. Po wnikliwej obserwacji przyznano następujące nagrody: Przedszkole

8 Prace techniczne I miejsce Burawski Oliwier II miejsce Sawicz Kacper Prace plastyczne I miejsce Krzewina Julia II miejsce Jurczak Iga III miejsce Stonik Agatka wyróżnienia: Dorosz Ada Fabiś Tomasz Biały Maksymilian Jabłonowska Ania Grupa Leśne Ludki Szkoła Podstawowa i Gimnazjum prace techniczne I miejsce Marszolik Martyna II miejsce Jurczak Dawid III miejsce Pasierb Małgosia III miejsce Szczekulski Marcel prace plastyczne I miejsce Lonycz Justyna II miejsce Kalmuk Marcin II miejsce Rogulska Roksana III miejsce Mandrak Kacper III miejsce Krysińki Piotr wyróżnienia: Piotrowska Viktoria Janoszczyk Maria Szukiewicz Nikola

9 Jędrej Mateusz Prusiewicz Ewelina Kudyba Katarzyna Furmaniak Sandra Pańczyk Małgosia Świętować Dzień Kota Tak się zaczyna opowieść, która wejdzie do naszej kroniki wspomnień, bowiem gdyby nie pięcioletnia Iga Jurczak, to Święta Kota nie byłoby. Bohaterką stała się więc Iga, dziewczynka z mocnym charakterem, bardzo stanowcza, konsekwentna, temperamentna, a przy tym nie pozbawiona niebywałego uroku, która już w czasie wakacji wyraźnie zakomunikowała, a potem przy każdej wizycie w bibliotece z uporem maniaka nam powtarzała Musi być konkurs o kotach, nie przyjmowała do wiadomości żadnych uwag, wątpliwości, a jeszcze dodawała Będę codziennie przynosiła rysunki z kotem. Tak więc II konkurs musiał się odbyć, ogółem wpłynęło 74 prace. A o ocenę poprosiliśmy Karolinę Tetich właścicielkę Mruczki, Ryszarda Szczygła od 7 lat właściciela Platona i ich zdjęcia są w bibliotece wzbudzając koci zachwyt oraz komendanta Straży Miejskiej Dominikę Pater, która przygarnęła bezdomną, trochę poturbowana kotkę ze Świeradowa- Zdroju Glorię i mieli trudne zadanie do zrealizowania, gdyż każdy mógł przedstawić swojego pupila dowolna techniką plastyczną.

10 Karolina Tetich wybierając prace do nagród, dzieliła się swoimi refleksjami, według niej najlepszym przyjacielem człowieka jest kot, cóż że chodzi własnymi ścieżkami i to on wybiera kiedy chce być głaskany, kochamy go właśnie za jego niezależność. Nie ma dwóch takich samych kotów, dlatego też do biblioteki napłynęła masa prac plastycznych, oddające wyjątkowy charakter swoich pupili, prace były na bardzo wysokim poziomie i podjęcie decyzji o przyznaniu pierwszego miejsca było nie lada wyzwaniem. Portrety kotów zachwycały oryginalnością użytej techniki i dopracowaniem, zaskakiwały materiałami użytymi do ich wykonania. Zachwycił ją kolaż z wykorzystaniem zdjęcia Julki Krzewiny oraz zachwyciło kocie miasteczko Oliwiera Burawskiego. Pani strażnik wybierając nagrody powiedziała nam, że Świeradów jest miastem przyjaznym dla kotów, prawie nie ma zgłoszeń o agresji wobec nich, jeżeli już to niestety dorośli nie są dobrym przykładem dla dzieci, to oni dopuszczają się czynów niegodnych naśladowania. Z wielką przyjemnością patrzyła na wszystkie prace, doceniając trud, pomysł dzieci, ale i ich rodziców, zaproponowała nagrodę od Straży Miejskiej przejazd samochodem służbowym po mieście. Karolina podsumowując konkurs stwierdziła, że każda praca była wyjątkowa, tak jak wyjątkowe są nasze pupile, a nasza szanowna komisja jednomyślnie stwierdziła, że oglądając wystawę od razu widać miłość do kotów. Do samego końca trwania konkursu do godz. 17 rodzice i ich dzieci przynosiły swoje prace. Od taty dwóch córeczek Oli i Kasi padła sugestia, aby były wydzielone kategorie: prac wykonanych przez same dzieci oraz druga kategoria wspólne prace dzieci i ich rodziców. Obiecujemy i wprowadzamy już od następnego konkursu, bardzo cieszymy się, że rodzice się angażują wspólnie z dziećmi, obserwujemy zmiany jakie następują w rodzinach. Rodzice dzieci najmłodszych starają się, aby wychowanie objęło właśnie sferę kulturalną, zapisują dzieci bardzo wcześnie do biblioteki, uczestniczą w konkursach. Duże brawa. My ze swojej strony staramy się aby konkursy były ciekawe, książki jak najnowsze, o różnej tematyce, trafiały na nasze półki. Cieszy nas, że tatusiowie przychodzą do biblioteki z dziećmi, slogan mamo poczytaj mi bajkę staje się na szczęście już nieaktualny, teraz mówi się mamo, tato poczytaj mi Kończąc refleksje o II Święcie Kota, największe brawa należą się 5 letniej Idze, którą uznajemy za największą motywację do działania, takich czytelników życzymy sobie jak najwięcej, wkrótce umieścimy krótką rozmowę z naszą bohaterka, chcemy tylko dodać, że Iga nie posiada w domu kota, bo o to zapytaliśmy jej mamę Izę.

11 Świeradów czyta dzieciom Świeradów czyta dzieciom Biblioteka już po raz trzeci przystąpiła do konkursu na najlepiej przeprowadzoną kampanię społeczną Cała Polska czyta dzieciom w roku szkolnym i spełnia ustalone przez Fundację kryteria reprezentowane przez swojego koordynatora. Przypomnijmy rok temu zdobyła Medal, 2 lata temu specjalne wyróżnienie i w tym roku również została doceniona nasza praca na rzecz upowszechniani czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży. Zostały opisane i przedstawione przez nas główne imprezy dla dzieci oraz rola dorosłych w kształtowaniu od najmłodszych lat nawyku do czytania i aktywnego uczestniczenia w kulturze. Wyróżnienie jakie otrzymaliśmy z Fundacji ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom prowokuje do dalszych kreatywnych działań naszej biblioteki. Pomysłów nam nie brakuje. A wszystkim dorosłym przypominamy, że przeznaczając 20 minut dziennie, codziennie na czytanie dziecku ciekawych i mądrych książek, z dawką humoru, napisanych pięknym językiem z ważnym przesłaniem, na pewno przyniesie widoczne efekty. Przypominamy, gdyż często już pisaliśmy, że głośne czytanie dziecku i radykalne ograniczanie telewizji to najlepsza inwestycja w jego przyszłość.

12 Cieszymy się, że wiele osób deklaruje ścisłą współpracę z nami, przewodnicząca Rady Miasta Wioletta Urbańczyk przy każdym spotkaniu przypomina, że jest gotowa na spotkanie z dziećmi, również burmistrz jak tylko ma wolną chwilę czyta, stałym gościem jest pani Dominika Pater komendant Straży Miejskiej, która oprócz czytania ma pogadanki. Nie ma wątpliwości, że w naszej kulturze mimo zachodzących zmian, obecność książki w życiu dziecka jest po prostu niezbędna. Babska aktywność Babska aktywność Jaka jest? Czy istnieje w naszym mieście?, będzie można już niebawem się przekonać, gdyż znalazły się odważne baby i pragną to sprawdzić. Świeradów Zdrój w medialnym przekazie jest miastem, w którym odzyskuje się zdrowie, kondycję psychiczną i fizyczną, oczywiście z pozytywnym skutkiem, gdyż nasze miasto odwiedza tysiące osób, ale czy my stałe mieszkanki możemy potwierdzić lub też nie, czy w nas jest młodość, wigor, zdrowie. Babska aktywność Jaka jest? Czy istnieje w naszym mieście?, będzie można już niebawem się przekonać, gdyż znalazły się odważne baby i pragną to sprawdzić. Świeradów Zdrój w medialnym przekazie jest miastem, w którym odzyskuje się zdrowie, kondycję psychiczną i fizyczną, oczywiście z pozytywnym skutkiem,

13 gdyż nasze miasto odwiedza tysiące osób, ale czy my stałe mieszkanki możemy potwierdzić lub też nie, czy w nas jest młodość, wigor, zdrowie. Babska aktywność chwilowa nazwa, bo jak na razie nic sensownego nam do głowy nie przychodzi, w swoim pierwotnym założeniem mogłaby być grupą dla kobiet, które pragną się rozwijać, wzajemnie inspirować, być kreatywne, potrzebne innym, towarzyskie itp. Zapraszamy panie do nas, które pragną się podzielić swoją wiedza, doświadczeniem, zdolnościami, mają autentyczną chęć, zapał, czas, pomysł na spotkanie. Będziemy wyznawać jedną zasadę: Żadnych rozmów o polityce, chorobach, religii Pretekstem do rozmów niech będzie dyskusja nad dowolną książką, gdyż może to stać się doskonałą okazją do wielu refleksji, przemyśleń. Napisano wiele książek, które prowokują do potrzeby myślenia, wygadania się, gdyż często książka nawiązuje do własnych doświadczeń. Książka może sprowokować, że będziemy się ciągle rozwijać, wyzwalać potrzebę myślenia. Do biblioteki przychodzi wiele pań, które potrafią z pasją o książce rozmawiać, dlatego warto byłoby się spotkać w szerszym gronie do czego gorąco namawiamy. Prosimy o kontakt z nami, w celu ustalenia konkretów przy dobrej kawie lub herbacie. Powstało wiele już Klubów Dyskusyjnych Książek, dlaczego i u nas nie ma zaistnieć, też nasze mieszkanki potrafią pięknie rozmawiać o książkach. Książkę czyta się w samotności, ale potem chce się o niej pogadać, gdyż powstaje w głowie natłok myśli z którymi warto podyskutować. Czekamy w bibliotece na Panie, które mają własne zdanie i są gotowe je bronić. Uwalniamy książki Uwalniamy książki W bibliotece uzbierało się wiele książek, z którymi zaczął się robić problem. Były to książki nie pierwszej już młodości, często podniszczone upływem czasu, a trafiły od mieszkańców, którzy robiąc porządki domowe pozbywali się zakurzonych tomów. Wielu z nich uważało, że nam się przydadzą w bibliotece, trudno było dyskutować, gdyż nasi ofiarodawcy przekonani, że nas

14 uszczęśliwiają, mówili: biblioteki takie biedne są, przydadzą się wam, ja nie mam co robić z nimi, przeszkadzają mi, już dzieciom nie są potrzebne Uwalniamy książki W bibliotece uzbierało się wiele książek, z którymi zaczął się robić problem. Były to książki nie pierwszej już młodości, często podniszczone upływem czasu, a trafiły od mieszkańców, którzy robiąc porządki domowe pozbywali się zakurzonych tomów. Wielu z nich uważało, że nam się przydadzą w bibliotece, trudno było dyskutować, gdyż nasi ofiarodawcy przekonani, że nas uszczęśliwiają, mówili: biblioteki takie biedne są, przydadzą się wam, ja nie mam co robić z nimi, przeszkadzają mi, już dzieciom nie są potrzebne Aby nie urazić darczyńcy, brałyśmy, wyjmując z zakurzonych pudeł poszczególne książki, często z dedykacjami, życzeniami z lat ubiegłego wieku. Nazbierało się ich ponad 1000, przez wiele tygodni można było je nabyć za 1 zł, średnie było zainteresowanie, więc postanowiliśmy wszystkie książki wyłożyć przed drzwiami biblioteki z odpowiednim hasłem Uwalniamy książki i objaśnieniem, że można po prostu książki zabrać ze sobą do domu. I sukces! W ciągu trzech miesięcy nie ostała się żadna książka, okazało się, że znalazło się wielu miłośników czytania, niektórzy z nich dziękowali, że na taki pomysł wpadłyśmy, inni zdecydowali się nawet na zapisanie do biblioteki, większość przyznała że woli buszować w książkach z dala od oczu bibliotekarek. Najważniejsze, że idea się sprzedała i książki trafiły do ludzi, a nie na makulaturę, na zniszczenie. Każdy sposób jest dobry aby zachęcić opornych do czytania Walentynki Święty Walenty patron zakochanych

15 Walenty imię pochodzi od łacińskiego słowa Valens, w dopełniaczu valentis co oznacza zdrowy, potężny, mocny, silny. Imię raczej współcześnie rzadko nadawane, głównie kojarzy nam się z Dniem Zakochanych. Zwyczaj, który przyjął się z krajów anglosaskich i od razu wywołał szum medialny, przeciwnicy święta się znaleźli. My w bibliotece wcześniej przygotowujemy się do tego sympatycznego święta. W całej bibliotece gdzie tylko znajdzie się wolne miejsce to czerwone serduszka przyczepiamy, wierszyki o miłości, są wywieszone na specjalnych tablicach, maskotki, gadżety walentynkowe dopełniają scenografii. Uważamy, że warto takie święto obchodzić, gdyż jest bardzo szczególne, bo pozwala choć raz w roku wysłać innemu człowiekowi sympatyczną kartkę. W Anglii wręczano upominki w dniu św. Walentego już w XV w. My współcześnie wręczamy bukiety kwiatów, bombonierki w kształcie serca, sercowate lizaki, poduszki czerwone z napisem Kocham Cię, Jestem Twój, Dla Ciebie, pluszowe misie, świnki, małpki Zdajemy doskonale sprawę, że obchody Dnia Zakochanych stają się okazją do robienia wielkich interesów. Kwiaciarnie przeżywają oblężenie, cukiernie, kawiarnie, poczta, sklepy zabawkowe, reklamodawcy, oczywiście też i księgarze wydając specjalne Walentynkowe Romanse i to można uznać za negatywną lub też pozytywną stronę Walentynek. W naszej bibliotece jest dostępna książka Barbary i Adama Podgórskich Święty Walenty patron zakochanych, którą polecamy przeczytać. Święty Walenty patron zakochanych

16 Walenty imię pochodzi od łacińskiego słowa Valens, w dopełniaczu valentis co oznacza zdrowy, potężny, mocny, silny. Imię raczej współcześnie rzadko nadawane, głównie kojarzy nam się z Dniem Zakochanych. Zwyczaj, który przyjął się z krajów anglosaskich i od razu wywołał szum medialny, przeciwnicy święta się znaleźli. My w bibliotece wcześniej przygotowujemy się do tego sympatycznego święta. W całej bibliotece gdzie tylko znajdzie się wolne miejsce to czerwone serduszka przyczepiamy, wierszyki o miłości, są wywieszone na specjalnych tablicach, maskotki, gadżety walentynkowe dopełniają scenografii. Uważamy, że warto takie święto obchodzić, gdyż jest bardzo szczególne, bo pozwala choć raz w roku wysłać innemu człowiekowi sympatyczną kartkę. W Anglii wręczano upominki w dniu św. Walentego już w XV w. My współcześnie wręczamy bukiety kwiatów, bombonierki w kształcie serca, sercowate lizaki, poduszki czerwone z napisem Kocham Cię, Jestem Twój, Dla Ciebie, pluszowe misie, świnki, małpki Zdajemy doskonale sprawę, że obchody Dnia Zakochanych stają się okazją do robienia wielkich interesów. Kwiaciarnie przeżywają oblężenie, cukiernie, kawiarnie, poczta, sklepy zabawkowe, reklamodawcy, oczywiście też i księgarze wydając specjalne Walentynkowe Romanse i to można uznać za negatywną lub też pozytywną stronę Walentynek. W naszej bibliotece jest dostępna książka Barbary i Adama Podgórskich Święty Walenty patron zakochanych, którą polecamy przeczytać. Korzystając z wiedzy autorów przytaczamy: Walentynkowe mądrości i rady Człowiek to stworzenie boże, Co bez miłości obejść się nie może. Jedno jest w życiu szczęście: Kochać i być kochanym!

17 To miłość czyni Cię człowiekiem. Walentynkowe liściki miłosne Jeśli zdziwiona jest Twoja minka, Z jakiej okazji list ten wysłany, Przypomnij sobie, że Walentynki Światowym Dniem Zakochanych! W dzień ten sławny, W dzień miłości, Racz w mym sercu Się rozgościć! Walentynki, Walentynki, tęsknią chłopcy i dziewczynki, Każdy dziś cichutko marzy, Co otrzymać chciałby w darze. W Dniu Walentego Mocno całuję, I słowo Kocham Wciąż wykrzykuję. Walentynkowe przysłowia i porzekadła Gdy na święty Walek deszcze, mrozy wrócą jeszcze. Jak Walenty nie poleje, to na wiosnę masz nadzieję. Na sympatie, sentymenty, Nieodzowny jest Walenty! Gdy na Walentego mróz, chowaj sanie, szykuj wóz. Walentynkowe Pieszczoszki, Szczurki i Bączusie

18 Przytulanka! ( ) Mapet! Pyszczku! ( ) Twój Buziaczek Kocham Cie Tygrysku! ( ) Twoja Sarenka Kochana Pastereczko ( ) Wariat taki żart :) Podoba nam się brytyjski pomysł Podoba nam się brytyjski pomysł Każdy pomysł na akcję czytelniczą jest wart naśladowania, a takim jest dołączanie do zestawu Happy Meel McDonald a zamiast zabawki książeczki autorstwa Michaela Morpurgo. Dziecko po posiłku z rodzicami może czytać. Również i w Wielkiej Brytanii statystyka jest nieciekawa, gdyż z raportu wynika, że co trzecie dziecko nie posiada książki, a to ma wyraźny związek miedzy posiadaniem książki a odnoszeniem sukcesów w przyszłości. Szymborska Zgasło wielkie światło poezji. Jest to strata, która na pewno będzie

19 miała daleko idące konsekwencje. Jak znika poeta tak wybitny, to potem też cała literatura się zmienia Stefan Chwin o zmarłej Wisławie Szymborskiej Który z około 350 wierszy Wisławy Szymborskiej lubisz najbardziej? Wynika z tego, że poetka pisała około 4 5 wierszy rocznie, a sama podsumowała ten fakt, dlaczego tak mało publikuje Mam w domu kosz. Na każdą okazje, poważną lub też mniej poważną można odnaleźć właściwy utwór w jej spuściźnie. W wierszach są zawarte filozoficzne lub też bardzo osobiste, humorystyczne odniesienia do każdej sytuacji życiowej, losowej, politycznej. Była poetką, niezwykle skromną, otwartą, ciepłą, lubiącą zapalić papieroska i robić jakoś żarty, urządzać kolacje i loteryjki dla przyjaciół. Znana reporterka z Faktów TVN Katarzyna Kolenda Zaleska otrzymała od niej popielniczkę w kształcie sedesika, uwielbiała robić zdjęcia pod znakami z dziwacznymi nazwami, a przede wszystkim pisała limeryki, tak od niechcenia z każdej okazji, w każdym miejscu, kochała się platonicznie w bokserze A. Gołocie. Uwielbiała kicz, seriale, zbierała stare pocztówki, przeróżne bibeloty, którymi obdarowywała przyjaciół na swoich kolacyjkach, wykonywała kolaż, jeden nawet został wręczony W.Allenowi. Zgasło wielkie światło poezji. Jest to strata, która na pewno będzie miała daleko idące konsekwencje. Jak znika poeta tak wybitny, to potem też cała literatura się zmienia Stefan Chwin o zmarłej Wisławie Szymborskiej

20 Który z około 350 wierszy Wisławy Szymborskiej lubisz najbardziej? Wynika z tego, że poetka pisała około 4 5 wierszy rocznie, a sama podsumowała ten fakt, dlaczego tak mało publikuje Mam w domu kosz. Na każdą okazje, poważną lub też mniej poważną można odnaleźć właściwy utwór w jej spuściźnie. W wierszach są zawarte filozoficzne lub też bardzo osobiste, humorystyczne odniesienia do każdej sytuacji życiowej, losowej, politycznej. Była poetką, niezwykle skromną, otwartą, ciepłą, lubiącą zapalić papieroska i robić jakoś żarty, urządzać kolacje i loteryjki dla przyjaciół. Znana reporterka z Faktów TVN Katarzyna Kolenda Zaleska otrzymała od niej popielniczkę w kształcie sedesika, uwielbiała robić zdjęcia pod znakami z dziwacznymi nazwami, a przede wszystkim pisała limeryki, tak od niechcenia z każdej okazji, w każdym miejscu, kochała się platonicznie w bokserze A. Gołocie. Uwielbiała kicz, seriale, zbierała stare pocztówki, przeróżne bibeloty, którymi obdarowywała przyjaciół na swoich kolacyjkach, wykonywała kolaż, jeden nawet został wręczony W.Allenowi. Wybraliśmy wiersz o Kocie w pustym mieszkaniu Umrzeć tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu. Wdrapywać się na ściany. Ocierać miedzy meblami. Nic niby tu nie zmienione, a jednak pozamieniane. Niby nie przesunięte,

21 a jednak porozsuwane. I wieczorami lampa już nie świeci. Słychać kroki na schodach, ale to nie te. Ręka, co kładzie rybę na talerzyk, także nie ta, co kładła. Coś się tu nie zaczyna w swojej zwykłej porze. Coś się tu nie odbywa jak powinno. Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma. Do wszystkich szaf się zajrzało. Przez półki przebiegło. Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło. Nawet złamało zakaz i rozrzuciło papiery. Co więcej do zrobienia. Spać i czekać. Niech no on tylko wróci, niech no się pokaże. Już on się dowie, że tak z kotem nie można. Będzie się szło w jego stronę jakby się wcale nie chciało, pomalutku, na bardzo obrażonych łapach.

22 I żadnych skoków pisków na początek. oraz o Śmierci bez przesady Nie zna się na żartach, na gwiazdach, na mostach na tkactwie, na górnictwie, na uprawie roli, na budowie okrętów i pieczeniu ciasta. W nasze rozmowy o planach na jutro wtrąca swoje ostatnie słowo nie na temat. Nie umie nawet tego, co bezpośrednio łączy się z jej fachem: ani grobu wykopać, ani trumny sklecić, ani sprzątać po sobie. Zajęta zabijaniem, robi to niezdarnie, bez systemu i wprawy. Jakby na każdym z nas uczyła się dopiero. Tryumf tryumfami, ale ileż klęsk, ciosów chybionych i prób podejmowanych od nowa! Czasami brak jej siły, żeby stracić muchę z powietrza. Z niejedną gąsienicą przegrywa wyścig w pełzaniu. a z limeryków Pewien Chińczyk nieboszczyk w Kantonie

23 ukazywał się nocą żonie. A że obok małżonki spał tylko marynarz z dżonki Noc mijała w niewielkim gronie Poetka zwiedzała miasto Limerick w środkowozachodniej Irlandii, od którego powstała nazwa miniaturek lirycznych, o charakterze groteskowo żartobliwym z elementami nonsensu, wierszyki o absurdach, zaskakujących rozwiązaniach. Poetka lubiła pisać limeryki czyli absurdalne rymowanki, wiele powstało o alkoholu Od wina wszędzie łysina, Od samogonu utrata pionu, Od whisky iloraz niski, Od cherry nogi cztery, Od malagi prosto do zgagi, Od absyntu do talyntu. O jedzeniu w restauracji potrafiła napisać lepiej złamać obie nogi niż miejscowe jeść pierogi, lepiej mieć życiorys brzydki, niż w tej knajpie jadać frytki, lepiej w głowę dostać drągiem, niż się tutaj raczyć pstrągiem, lepszy ku przepaści marsz niż w tych naleśnikach farsz. Tak więc restauratorzy obawiajcie się Limeryków, które może pozostawić niezadowolony gość, znający wierszyki W. Szymborskiej. Lepszy szwagier wolnomularz niż węgierski tutaj gulasz, lepszy kuzyn z wodogłowiem niż tu móżdżek, że tak powiem. W. Szymborska swój nałóg żartobliwie podsumowała, że więcej dzieł stworzyli palący niż ci co papierosów nie znoszą. Kornel Filipowicz pisarz dla nas prawie nieznany Kornel Filipowicz pisarz dla nas prawie nieznany

24 Pragniemy zainteresować czytelników twórczością pisarza Kornela Filipowicza uważanego za mistrza nowelistyki polskiej. W naszej bibliotece można odnaleźć i wypożyczyć następujące utwory: Dzień wielkiej ryby stanowiące opowiadania rybackie , przewijający we wszystkich opowiadaniach jest motyw człowieka z wędką na brzegach wód, pragnął pokazać, że musi istnieć partnerstwo człowieka z przyrodą. Koncert f moll to tom opowiadań, bardzo osobiste refleksje pisarza dotyczące konkretnych przeżyć Krajobraz, który przeżył śmierć opowiadania o życiu, przyjaciołach, rodzinie Ponadto w zbiorach można przeczytać Motywy i Ulicę Gołębia. Warto zapoznać się z warsztatem pisarskim Kornela Filipowicza, który demonstrował intelektualno emocjonalną postawę wobec świata, przyrody, bliskich, wykazując się głębokimi przemyśleniami. Był wieloletnim przyjacielem, aż do śmierci w 1990r Wisławy Szymborskiej. I była to piękna miłość i wzajemna fascynacja, a sama poetka uważała, że to właśnie Kornel Filipowicz powinien dostać Nobla. Sama dbała o to, żeby kulisy jej miłości nie wychodziły na zewnątrz, chroniła swoją prywatność, a swój ból, tęsknotę za ukochanym wyraziła w pięknym wierszu Kot w pustym mieszkaniu.