Charakterystyka Produktu Leczniczego

Transkrypt

1 Charakterystyka Produktu Leczniczego 1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO MINIRIN Melt, 60 mikrogramów, liofilizat doustny MINIRIN Melt, 120 mikrogramów, liofilizat doustny MINIRIN Melt, 240 mikrogramów, liofilizat doustny 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH MINIRIN Melt 60 mikrogramów: Jeden liofilizat doustny zawiera 60 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w postaci desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 67 mikrogramów). MINIRIN Melt 120 mikrogramów: Jeden liofilizat doustny zawiera 120 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w postaci desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 135 mikrogramów). MINIRIN Melt 240 mikrogramów: Jeden liofilizat doustny zawiera 240 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w postaci desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 270 mikrogramów). Substancje pomocnicze patrz pkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Liofilizat doustny MINIRIN Melt 60 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej strony symbolem w kształcie kropli. MINIRIN Melt 120 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej strony symbolem w kształcie dwóch kropli. MINIRIN Melt 240 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej strony symbolem w kształcie trzech kropli. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Moczówka prosta ośrodkowa Pierwotne izolowane moczenie nocne u pacjentów powyżej 6 lat z prawidłową zdolnością zagęszczania moczu. Nokturia u dorosłych związana z nocnym wielomoczem (objętość moczu produkowanego w nocy przekracza pojemność pęcherza moczowego). 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie leku ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta. Moc liofilizatu doustnego MINIRIN Melt 60, 120 i 240 mikrogramów odpowiada odpowiednio mocy tabletek MINIRIN 0,1 mg, 0,2 mg i 0,4 mg (patrz pkt. 5.2). Strona 1 z 8

2 Spożycie posiłku zmniejsza wchłanianie desmopresyny i może wpływać na jej działanie przeciwdiuretyczne. Dlatego zawsze należy zachować odpowiedni odstęp czasu pomiędzy przyjęciem leku i spożyciem posiłku (patrz pkt. 4.5). Moczówka prosta ośrodkowa: Zwykle leczenie dzieci i dorosłych rozpoczyna się od podania 60 mikrogramów desmopresyny podjęzykowo 3 razy na dobę. Następne dawki ustala się w zależności od reakcji pacjenta. Doświadczenia kliniczne wskazują, że dawka dobowa wynosi od 120 do 720 mikrogramów podjęzykowo. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi od 60 do 120 mikrogramów desmopresyny podjęzykowo 3 razy na dobę. W przypadku wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub zmniejszenia stężenia sodu we krwi leczenie należy przerwać i dostosować odpowiednią dawkę. Pierwotne izolowane moczenie nocne Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki 120 mikrogramów. Lek podaje się podjęzykowo przed snem 1 raz na dobę. Jeśli ta dawka jest niewystarczająca, ilość leku można zwiększyć do 240 mikrogramów podjęzykowo na dobę. Należy wprowadzić ograniczenie podaży płynów. W razie wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub zmniejszenia stężenia sodu we krwi (bóle głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała lub w ciężkich przypadkach drgawki) leczenie należy przerwać do czasu całkowitego wyzdrowienia pacjenta. Po wznowieniu leczenia konieczne jest ograniczenie podaży płynów do minimum (patrz pkt. 4.4). Po trzech miesiącach leczenia należy przerwać podawanie leku na okres co najmniej jednego tygodnia i ocenić, czy dalsze leczenie jest konieczne. Nokturia: Zalecana dawka początkowa wynosi 60 mikrogramów podjęzykowo przed snem. Jeśli ta dawka nie jest wystarczająco skuteczna po jednym tygodniu stosowania, można ją zwiększyć do 120 mikrogramów podjęzykowo, a następnie do 240 mikrogramów podjęzykowo, z zachowaniem tygodniowych odstępów przy zwiększaniu dawki. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów. W celu stwierdzenia nocnego wielomoczu u pacjentów z nokturią należy prowadzić, co najmniej przez dwie doby przed rozpoczęciem leczenia, kartę częstości i objętości wydalanego moczu. Nocny wielomocz rozpoznaje się, gdy ilość moczu produkowanego w nocy przekracza czynnościową pojemność pęcherza moczowego lub 1/3 dobowej produkcji moczu. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i więcej). Jeśli rozważa się leczenie pacjentów w takim wieku, należy oznaczać stężenie sodu w surowicy przed rozpoczęciem leczenia i 3 dni po rozpoczęciu leczenia lub po zwiększeniu dawki, a także w innych terminach w trakcie leczenia, jeśli lekarz prowadzący uznaje to za konieczne (patrz pkt. 4.4). W razie wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub zmniejszenia stężenia sodu we krwi (bóle głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała lub w ciężkich przypadkach drgawki) leczenie należy przerwać do czasu całkowitego wyzdrowienia pacjenta. Po wznowieniu leczenia konieczne jest ograniczenie podaży płynów do minimum (patrz pkt. 4.4). Strona 2 z 8

3 Jeśli w ciągu 4 tygodni po dobraniu właściwej dawki nie uzyskuje się odpowiedniego działania klinicznego, lek należy odstawić. 4.3 Przeciwwskazania nawykowa lub psychogenna polidypsja (ilość wydalanego moczu większa niż 40 ml/kg/dobę), niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania leków moczopędnych, umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min.), zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), hiponatremia (obniżone stężenie sodu we krwi). nadwrażliwość na octan desmopresyny lub inny składnik preparatu (zawiera rybią żelatynę). 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Szczególne środki ostrożności należy zachować u osób z niewydolnością nerek, chorobami układu krążenia, zaburzeniami wodno-elektolitowymi oraz u osób, u których istnieje ryzyko zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego. U osób z nietrzymaniem moczu, naglącym parciem, schorzeniami organicznymi przebiegającymi z częstym oddawaniem moczu i nokturią (łagodny przerost gruczołu krokowego, zakażenia układu moczowego, guzy lub kamica pęcherza moczowego), nadmiernym pragnieniem i niewyrównaną cukrzycą należy zastosować leczenie przyczynowe. Podczas leczenia pierwotnego izolowanego moczenia nocnego i nokturii podaż płynów należy ograniczyć do minimum w czasie od 1 godziny przed podaniem do 8 godzin po podaniu leku. Leczenie bez jednoczesnego ograniczenia podaży płynów może prowadzić do nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii, co objawia się bólami głowy, nudnościami i (lub) wymiotami, zwiększeniem masy ciała lub, w ciężkich przypadkach, drgawkami. W badaniach klinicznych częstsze występowanie hiponatremii stwierdzano u pacjentów w wieku powyżej 65 lat. Z tego względu nie zaleca się wdrażania leczenia u osób w wieku podeszłym, zwłaszcza u pacjentów ze schorzeniami zwiększającymi prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń wodno-elektrolitowych. U osób w wieku podeszłym, osób z małym stężeniem sodu w surowicy oraz osób z dużą dobową objętością wydalanego moczu (powyżej 2,8 litra) istnieje większe ryzyko wystąpienia hiponatremii. Środki ostrożności mające na celu uniknięcie wystąpienia hiponatremii, w tym zwracanie szczególnej uwagi na ograniczenie podaży płynów oraz częstsze oznaczanie poziomu sodu w surowicy, należy zachować w przypadku: równoczesnego stosowania leków powodujących uwalnianie hormonu antydiuretycznego, takich jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, chlorpromazyna, karbamazepina, równoczesnego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Strona 3 z 8

4 Leczenie desmopresyną należy przerwać w przypadku wystąpienia ostrych schorzeń z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, jak np. uogólnione zakażenie, choroby przebiegające z gorączką, zapalenie żołądka i jelit. 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Leki powodujące uwalnianie hormonu antydiuretycznego, takie jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, chlorpromazyna, karbamazepina, mogą wywierać dodatkowe działanie przeciwdiuretyczne, zwiększając ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie (patrz pkt. 4.4). Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą prowadzić do nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii (patrz pkt. 4.4). Równoczesne leczenie loperamidem może prowadzić do trzykrotnego zwiększenia stężenia desmopresyny w surowicy i w wyniku tego zwiększać ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii. Mimo braku odpowiednich badań, należy przyjąć, że inne leki powodujące zwolnienie pasażu jelitowego mogą dawać taki sam efekt. Równoczesne leczenie dimetikonem może zmniejszać wchłanianie desmopresyny. Nie jest prawdopodobne, aby desmopresyna wchodziła w interakcje z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy, gdyż w badaniach in vitro z mikrosomami ludzkiej wątroby nie wykazano, że desmopresyna podlega jakiemukolwiek znaczącemu metabolizmowi wątrobowemu. Jednak żadnych formalnych badań in vivo nad interakcjami nie przeprowadzano. Standardowy posiłek z 27% zawartością tłuszczów spożyty równocześnie lub do 1,5 godziny przed przyjęciem desmopresyny zmniejszał stopień i prędkość wchłaniania desmopresyny o około 40%. Nie stwierdzono żadnego znaczącego wpływu na farmakodynamikę (wydalanie i osmolalność moczu). Jednak nie można wykluczyć, że u niektórych pacjentów równoczesne spożycie posiłku może wpływać na działanie leku (patrz pkt. 4.2). 4.6 Ciąża lub laktacja Ciąża Dane dotyczące ograniczonej liczby (n = 53) kobiet w ciąży leczonych desmopresyną z powodu moczówki prostej ośrodkowej wskazują, że desmopresyna nia ma żadnego niepożądanego wpływu na przebieg ciąży oraz stan zdrowia płodów i noworodków. Do chwili obecnej nie są dostępne żadne inne odpowiednie badania epidemiologiczne. W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniego ani pośredniego działania szkodliwego desmopresyny na przebieg ciąży, rozwój zarodkowy i płodowy, przebieg porodu i rozwój poporodowy. Należy zachować ostrożność przy stosowaniu preparatu u kobiet w ciąży. Laktacja Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią, leczonych desmopresyną w dużych dawkach (300 μg donosowo), wskazują, że desmopresyna przenika do mleka matki, ale ilość, jaka może być przekazana dziecku, jest mała i prawdopodobnie mniejsza niż ilość niezbędna do wywołania działania przeciwdiuretycznego u karmionych dzieci. Nie badano, czy powtarzane dawki będą powodować kumulowanie się desmopresyny w mleku matek. Strona 4 z 8

5 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu MINIRIN Melt nie ma żadnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń 4.8 Działania niepożądane Leczenie bez jednoczesnego ograniczenia podaży płynów może prowadzić do nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii, z wystąpieniem lub bez wystąpienia towarzyszących objawów ostrzegawczych, takich jak bóle głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała lub, w ciężkich przypadkach, drgawki. Moczówka prosta ośrodkowa i pierwotne izolowane moczenie nocne Klasyfikacja układów Częstość Działanie niepożadane narządowych Zaburzenia układu Pojedyncze doniesienia Reakcje alergiczne immunologicznego Zaburzenia metabolizmu i Bardzo rzadko (<1/10 000) Hiponatremia odżywiania Zaburzenia psychiczne Bardzo rzadko (<1/10 000) Zaburzenia emocjonalne Zaburzenia układu Często (>1/100,<1/10) Bóle głowy nerwowego Zaburzenia żołądka i jelit Często (>1/100,<1/10) Bóle brzucha, nudności Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo rzadko (<1/10 000) Skórne reakcje alergiczne Nokturia: W badaniach klinicznych dotyczących leczenia nokturii lekiem MINIRIN tabletki u około 35% pacjentów wystąpiły działania niepożądane w trakcie ustalania dawki. Z powodu działań niepożądanych u 8% pacjentów przerwano badanie w fazie ustalania dawki, a u 2% pacjentów w fazie podwójnie ślepej próby (0,63% - desmopresyna i 1,45% -placebo). Klasyfikacja układów Częstość Działanie niepożądane narządowych Zaburzenia metabolizmu i Często (>1/100,<1/10) Hiponatremia odżywiania Zaburzenia układu Często (>1/100,<1/10) Bóle głowy, zawroty głowy nerwowego Zaburzenia serca i naczyń Często (>1/100,<1/10) Obrzęki obwodowe Zaburzenia nerek i dróg Często (>1/100,<1/10) Częste oddawanie moczu moczowych Zaburzenia żołądka i jelit Często (>1/100,<1/10) Bóle brzucha, nudności, suchość w ustach, zwiększenie masy ciała 4.9 Przedawkowanie Przedawkowanie prowadzi do wydłużenia czasu działania desmopresyny, przez co wzrasta ryzyko wystąpienia nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i hiponatremii. Strona 5 z 8

6 Leczenie hiponatremii powinno być indywidualne. Ogólne zalecenia są następujące: W przypadku hiponatremii bezobjawowej należy przerwać leczenie desmopresyną i ograniczyć podaż płynów. U pacjenta z objawami można podać izotoniczny lub hipertoniczny roztwór chlorku sodu we wlewie dożylnym. W przypadku ciężkiego przewodnienia (drgawki i utrata przytomności) podaje się furosemid. Toksyczność: Nawet normalne dawki w połączeniu ze znaczącą podażą płynów mogą powodować zatrucie wodne. Dawki od 0,3 μg/kg podawane dożylnie i 2,4 μg/kg podawane donosowo wywoływały hiponatremię i drgawki u dzieci i dorosłych. Z drugiej strony, 40 μg podane donosowo 5 miesięcznemu niemowlęciu, czy też 80 μg podane donosowo 5 letniemu dziecku nie wywołały żadnych objawów. Dawka 4 μg podana noworodkowi pozajelitowo wywołała skąpomocz i wzrost masy ciała. Objawy: Bóle głowy, nudności. Zatrzymanie wody w organizmie, hiponatremia, skąpomocz, drgawki, obrzęk płuc. 5 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: wazopresyna i jej analogi, kod ATC: H01BA02 MINIRIN Melt zawiera desmopresynę, strukturalny analog naturalnego hormonu wydzielanego przez tylny płat przysadki mózgowej - argininowazopresyny. Zmiany w budowie chemicznej cząsteczki desmopresyny w porównaniu do argininowazopresyny polegają na dezaminacji cysteiny oraz zastąpieniu L-argininy D-argininą. Wynikiem tego jest znaczące wydłużenie działania przeciwdiuretycznego i całkowity brak działania naczynioskurczowego w stosowanych klinicznie dawkach. Badania kliniczne dotyczące leczenia nokturii desmopresyną w tabletkach wykazały: Zmniejszenie średniej liczby opróżnień pęcherza w nocy o co najmniej 50% uzyskano u 39% pacjentów otrzymujących desmopresynę i u 5% pacjentów otrzymujących placebo (p<0,0001). Średnia liczba opróżnień pęcherza w nocy zmniejszyła się o 44% w przypadku desmopresyny i o 15% w przypadku placebo (p<0,0001). Średni czas trwania pierwszego nieprzerwanego okresu snu wzrósł o 64% w przypadku desmopresyny i o 20% w przypadku placebo (<0,0001). Średni czas trwania pierwszego nieprzerwanego okresu snu wzrósł o 2 godziny w przypadku desmopresyny i o 31 minut w przypadku placebo (p<0,0001). 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Wykazano, że po podaniu leku MINIRIN tabletki 2 x 0,2 mg (0,4 mg) i leku MINIRIN Melt liofilizat doustny 240 mikrogramów stężenie desmopresyny w surowicy krwi jest równoważne. Średnia biodostępność desmopresyny podanej podjęzykowo w postaci liofilizatu doustnego MINIRIN Melt wynosi około 0,25%. Spożycie posiłku równocześnie z przyjęciem tabletek MINIRIN zmniejsza wchłanianie desmopresyny o około 40%. Desmopresyna prezentuje średnią do wysokiej zmienność biodostępności, zarówno w odniesieniu do poszczególnych Strona 6 z 8

7 osobników jak i pomiędzy badanymi osobnikami. Stężenie desmopresyny w surowicy krwi zwiększa się proporcjonalnie do zastosowanej dawki; C max po podaniu dawek 200, 400 i 800 mikrogramów wynosiło odpowiednio 14, 30 i 65 pg/ml. T max wynosił 0,5 2,0 godziny po podaniu leku. Okres półtrwania wynosi 2,8 godziny. Objętość dystrybucji desmopresyny po podaniu dożylnym wynosi 33 l (0,41 l/kg). Desmopresyna nie przenika przez barierę krew-mózg. Badania in vitro z mikrosomami ludzkiej wątroby wykazały, że żadne znaczące ilości desmopresyny nie są metabolizowane w wątrobie. Nie jest zatem prawdopodobne, aby desmopresyna była metabolizowana w wątrobie u ludzi. Po wstrzyknięciu dożylnym, 45% podanej dawki desmopresyny przechodzi do moczu w ciągu 24 godzin. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Nie ma żadnych odnośnych danych przedklinicznych oprócz danych przytoczonych w Charakterystyce Produktu Leczniczego. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Żelatyna Mannitol Kwas cytrynowy bezwodny 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy 6.3 Okres ważności 4 lata 6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Blistry z podwójnej folii aluminiowej, każdy zawierający 10 liofilizatów doustnych. Wielkość opakowań: MINIRIN Melt 60 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych MINIRIN Melt 120 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych MINIRIN Melt 240 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne. 6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości Strona 7 z 8

8 Liofilizaty doustne są kruche. Nie należy ich wypychać przez folię blistra, gdyż można je w ten sposób rozkruszyć. Liofilizaty należy wyjmować z blistra po uprzednim usunięciu aluminiowej folii. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Ferring-Léčiva, a.s. K Rybníku Jesenice u Prahy Republika Czeska 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU MINIRIN Melt 60 mikrogramów liofilizat doustny: MINIRIN Melt 120 mikrogramów liofilizat doustny: MINIRIN Melt 240 mikrogramów liofilizat doustny: DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO Strona 8 z 8