Nowe zasady organizacji Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego Diagnostów Laboratoryjnych

Transkrypt

1 diagnostyka laboratoryjna Journal of Laboratory Diagnostics 2009 Volume 45 Number Artykuł specjalny Special Article Nowe zasady organizacji Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego Diagnostów Laboratoryjnych Rafał Kubiak Starszy specjalista ds. prawnych, Centrum Egzaminów Medycznych W dniu 1 kwietnia 2009 r. Minister Zdrowia wydał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych (Dz. U. Nr 62, poz. 516). Zasadniczo weszło ono w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia, tj. 6 maja 2009 r., część jednak przepisów, dotyczących nowych zasad zgłaszania się i przeprowadzania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego Diagnostów Laboratoryjnych, obowiązuje od dnia 1 czerwca 2009 r. Termin ten został ustalony w ten sposób, by uniknąć modyfikacji przepisów podczas trwającej sesji egzaminacyjnej. Nowelizacja dotyczyła głównie modyfikacji w systemie egzaminowania diagnostów laboratoryjnych odbywających specjalizację. Zgodnie z art. 30a. ust. 1. ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r., Nr 144, poz z późn. zm.), diagnosta laboratoryjny uzyskuje tytuł specjalisty: 1. po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego, ustalonego programem specjalizacji i 2. zdaniu egzaminu państwowego. Dotychczas szczegóły dotyczące organizacji wspomnianego egzaminu regulowane były w rozporządzenia w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych. W wyniku noweli, co prawda zachowano tę numerację, ale całkowicie zmieniono zasady zgłaszania się do egzaminu oraz jego przeprowadzania, a także możliwości jego powtórzenia. Wprowadzone nowe rozwiązania miały na celu synchronizację i unifikację regulacji zawartej w bliźniaczych rozporządzeniach, dotyczących m.in. farmaceutów czy innych osób wykazujących pracę w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia. Ponadto szereg nowych procedur służy uproszczeniu przyjętego postępowania, w tym zlikwidowaniu barier biurokratycznych oraz jego informatyzacji. Należy również podkreślić, iż zastąpiono dotychczasową nazwę egzaminu egzamin państwowy sformułowaniem bardziej obrazującym jego istotę Państwowy Egzamin Specjalizacyjny Diagnostów Laboratoryjnych. W rozporządzeniu prawodawca posługuje się skrótem tego określenia PESDL. W dalszej części artykułu zostanie więc użyty ten skrót. Nowe zasady zgłaszania się do PESDL Zgodnie z dotychczasowymi przepisami diagnosta laboratoryjny, zamierzający przystąpić do egzaminu, składał do ośrodka wojewódzkiego m.in. wniosek o dopuszczenie do egzaminu. Wniosek ten miał postać papierowego formularza. W wyniku nowelizacji rozporządzenia wprowadzono zasadę, iż diagnosta laboratoryjny zgłasza się do PESDL drogą elektroniczną za pomocą specjalnie opracowanego formularza, zamieszczonego na stronie internetowej CEM. Formularz ten zawiera wykaz danych wskazanych w 23 ust. 3, m.in. podstawowe dane osobowe oraz informacje o ukończonej szkole wyższej, datę wydania i numer dyplomu szkoły wyższej, a także nazwę i adres jednostki szkolącej, w której odbywana była specjalizacja, czy też wskazanie części PESDL, do której diagnosta laboratoryjny zamierza przystąpić w danej sesji egzaminacyjnej. Po wypełnieniu odpowiednich pól formularz jest przesyłany elektronicznie do Centrum Egzaminów Medycznych w Łodzi (zwanego dalej CEM ). CEM potwierdza elektronicznie przyjęcie zgłoszenia i zapisanie w swej bazie przesyłanych w ten sposób danych. Po uzyskaniu takiego potwierdzenia diagnosta laboratoryjny powinien wydrukować wygenerowany elektronicznie formularz oraz podpisać go czytelnie i własnoręcznie. Następnie należy złożyć wspomniany wniosek w ośrodku wojewódzkim. Oprócz niego składa się pozostałe dokumenty, tj. kartę specjalizacji oraz dowód wniesienia opłaty egzaminacyjnej. Zachowano dotychczasowe terminy składania omawianych dokumentów, tj. w przypadku przystępowania do PESDL w sesji jesiennej należy je dostarczyć do ośrodka wojewódzkiego do dnia 15 lipca, a gdy diagnosta laboratoryjny zamierza przystępować do egzaminu w sesji wiosennej do dnia 15 stycznia. Warto podkreślić, że zgodnie z przepisami przejściowymi ( 2 ust. 4 rozporządzenia nowelizującego) wnioski, które zostały złożone do momentu wejścia w życie nowych unor- 35

2 Nowe zasady organizacji Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego Diagnostów Laboratoryjnych mowań, zachowują moc i nie jest konieczne rejestrowanie się w systemie elektronicznym. Jednakże po wejściu w życie omawianych rozwiązań, jedynym sposobem zgłoszenia się na egzamin jest skorzystanie z formularza elektronicznego. Opłaty za egzamin W nowelizacji dużo miejsca poświęcono kwestiom wnoszenia opłaty egzaminacyjnej. Obowiązek jej uiszczenia wynika z art. 30a ust. 3 ustawy o diagnostyce laboratoryjnej. Zgodnie zaś z ust. 5 powołanego artykułu, wysokość opłaty ustala Dyrektor CEM. Dopełnieniem tej regulacji był 24 rozporządzenia. Określał on jedynie lapidarnie, iż wysokość opłaty ustalał Dyrektor CEM, uwzględniając w szczególności wydatki związane z przeprowadzeniem egzaminu praktycznego i obsługą administracyjną egzaminu państwowego. Wysokość opłaty była podawana do wiadomości poprzez umieszczenie tej informacji na stronie internetowej CEM. Szczegóły dotyczące wartości opłaty oraz zasady jej uiszczania, zwrotu i przenoszenia regulowało zarządzenie nr 3/2007 Dyrektora CEM z dnia 26 sierpnia 2007 r. w sprawie stawek opłat za państwowy egzamin specjalizacyjny w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia oraz diagnostów laboratoryjnych. Prawodawca uznał jednak, iż korzystniejsze jest unormowanie tego zagadnienia w akcie wyższej rangi niż zarządzenie Dyrektora CEM. Niektóre z istniejących dotąd rozwiązań przeniesiono więc do rozporządzenia. Wprowadzona regulacja jest zbliżona do analogicznego unormowania zawartego w 21 ust. 4-6 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 maja 2003 r. w sprawie specjalizacji oraz uzyskiwania tytułu specjalisty przez farmaceutów (Dz. U. Nr 101, poz. 941 ze zm.). Zachowuje się więc zasadę, iż wysokość opłaty egzaminacyjnej zostaje ustalona przez Dyrektora CEM i podana do publicznej wiadomości na stronie internetowej CEM. Do rozporządzenia wprowadzono unormowanie dotyczące procedury zwrotu opłaty w przypadku nieprzystąpienia do egzaminu w wyznaczonym terminie. Warunkiem dokonania zwrotu jest złożenie przez diagnostę laboratoryjnego pisma zawierającego oświadczenie o rezygnacji z udziału w egzaminie oraz podania o zwrot opłaty na wskazany rachunek bankowy. Druk takiego podania jest dostępny na stronie internetowej CEM. Istotnym ograniczeniem formalnym jest wprowadzenie terminu, w którym osoba może złożyć wspomniane pismo. Mianowicie, powinno to nastąpić nie później niż 30 dni przed rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej, w której diagnosta laboratoryjny miał przystąpić do egzaminu. Warto podkreślić, iż jest to termin nieprzekraczalny. Oznacza to, iż po jego upływie nie będzie już możliwe dokonanie zwrotu. Omawiane pismo może być złożone bezpośrednio w siedzibie CEM i wówczas przyjmuje się, iż wpłynęło ono do urzędu w dacie tzw. prezentaty (datownika). Artykuł 57 5 Kodeksu postępowania administracyjnego przewiduje możliwość przesłania pisma za pośrednictwem operatora pocztowego. Na mocy tego przepisu termin uważa się za zachowany między innymi, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Warto jednak podkreślić, iż nadanie pisma musi nastąpić w polskiej placówce pocztowej. Naczelny Sąd Administracyjny w swym wyroku z dnia 27 listopada 1997 r. (SA/Po 1273/96), wskazał więc, iż nadanie pisma w placówce pocztowej zagranicznego operatora nie prowadzi do zachowania terminu. Dla porządku należy dodać, iż w przypadku, gdy ostatni dzień terminu przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, pismo powinno być złożone najpóźniej w najbliższy dzień powszedni. Za dzień ustawowo wolny od pracy przyjmuje się wszystkie niedziele oraz dni świąteczne, wymienione w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. Nr 4, poz. 28 z późn. zm.). Zdaniem Sądu Najwyższego w kategorii tej nie mieszczą się zaś dodatkowe dni wolne od pracy (np. soboty) wyrok z dnia 4 listopada 2001 r., I CZ 116/01. Nowa regulacja pomija możliwość przenoszenia opłaty egzaminacyjnej na poczet kolejnych sesji egzaminacyjnych. Rozwiązanie takie występowało dotąd w zarządzeniu Dyrektora CEM. Omawiana procedura wnoszenia i zwrotu opłat stosowana jest również w przypadku przystąpienia przez diagnostę laboratoryjnego jedynie do części ustnej i praktycznej albo tylko do części praktycznej PESDL ( 30 ust. 4). Wówczas wysokość opłaty wynosi 50% opłaty egzaminacyjnej. W przypadku zaś rezygnacji z udziału w części PESDL, CEM również dokonuje zwrotu opłaty, przy zachowaniu wspomnianych warunków. Państwowa Komisja Egzaminacyjna Kolejne zmiany poświęcone są Państwowej Komisji Egzaminacyjnej (nazywanej w rozporządzeniu skrótowo PKE ). Zachowano dotychczasowe zasady ustalania jej składu. Przykładowo, jej przewodniczącym jest konsultant krajowy w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego. Przewodniczącego i członków PKE nadal powołuje i odwołuje Dyrektor CEM, spośród osób wskazanych przez podmioty określone w 25 ust. 3, np. Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych. Doprecyzowano jednak, iż członkostwo w PKE wygasa w wyniku śmierci członka PKE. Ponadto w 25 ust. 7 zostały wyliczone okoliczności uzasadniające obligatoryjne odwołanie członka PKE, np. jeśli nie wykonuje on swych obowiązków albo wykonuje je nienależycie, bądź też został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe ścigane z oskarżenia publicznego. Wygaśnięcie członkostwa albo odwołanie członka PKE w trakcie trwania sesji egzaminacyjnej nie wstrzymuje prac PKE. W noweli utrzymano zasadę bezstronności egzaminatora. Jednakże, biorąc pod uwagę, iż PESDL będzie mógł być przeprowadzany przez zespoły egzaminacyjne, doprecyzowano w 25 ust. 8, iż w przeprowadzeniu danego PESDL 36

3 R. Kubiak nie może brać udziału osoba, która jest małżonkiem, krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie diagnosty laboratoryjnego, który składa egzamin. Ze względu na to, iż Dyrektor CEM nie posiada wiedzy w zakresie stosunków rodzinnych między tymi osobami i w związku z tym nie jest w stanie zweryfikować wspomnianej okoliczności, wprowadzono wymóg składania przez egzaminatorów Dyrektorowi CEM odpowiedniego oświadczenia. Następne dwa paragrafy ( 26 i 27) opisują kompetencje PKE oraz wydzielonych z niej zespołów przeprowadzających egzamin. Dotychczas Dyrektor CEM posiadał uprawnienie w zakresie ustalania listy osób zdających, a więc de facto określał, który diagnosta laboratoryjny może przystąpić do egzaminu. Warto jednak nadmienić, iż złożone przez diagnostę laboratoryjnego dokumenty były weryfikowane przez ośrodek wojewódzki jedynie pod względem formalnym. Wśród nich znajduje się zaś karta specjalizacji, w której określono wymogi merytoryczne (kursy, staże itp.). Potrzebne było więc wprowadzenie możliwości sprawdzenia, czy dany diagnosta laboratoryjny, zamierzający przystąpić do egzaminu, spełnia warunki również pod tym względem. Kompetentna w tym zakresie jest zaś właściwa PKE. Stąd też uznano, iż rozstrzyga ona o dopuszczeniu diagnosty laboratoryjnego do PESDL. Przyjmuje się jednak koncepcję jednokrotnego dopuszczenia do egzaminu. Wynika z niej, iż diagnosta laboratoryjny nie musi uzyskiwać takiego rozstrzygnięcia, jeśli ponownie będzie składał egzamin (z powodu nieuzyskania wyniku pozytywnego). Wcześniejsza pozytywna weryfikacja merytoryczna jego dokumentacji nie wymaga bowiem powtórzenia tej procedury. Stąd też PKE rozstrzyga jedynie o pierwszym dopuszczeniu do egzaminu. W przypadku zaś, gdy diagnosta laboratoryjny będzie przystępował do niego (albo jego części) w kolejnych sesjach egzaminacyjnych, nie jest wymagane podjęcie decyzji o dopuszczeniu go do PESDL. Konstrukcja PESDL Przepis 28. poświęcony jest konstrukcji samego egzaminu. Utrzymano w nim zasadę, iż PESDL składa się z trzech części: testowej, praktycznej i ustnej. Warunkiem zaś dopuszczenia do kolejnej części PESDL jest uzyskanie pozytywnego wyniku z poprzedniej części. Proces egzaminacyjny rozpoczyna się od przeprowadzenia testu, który odbywa się dla danej dziedziny jednocześnie w całym kraju, w terminie ustalonym przez Dyrektora CEM. Jako novum wprowadzono do rozporządzenia określenie progu punktowego, warunkującego uzyskanie wyniku pozytywnego. Dotąd kwestia ta była unormowana w regulaminie przeprowadzania PESDL. Zgodnie więc z nowym 28 ust. 6 egzamin testowy uważa się za zaliczony z wynikiem pozytywnym w przypadku uzyskania przez osobę egzaminowaną co najmniej 60% możliwej do uzyskania liczby punktów. Warto wskazać, iż konstrukcja taka występuje także w przypadku egzaminów lekarskich por. 32 ust. 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 października 2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów, Dz. U. Nr 213, poz ze zm.). W 29. dookreślono zasady opracowywania zadań egzaminacyjnych. Zgodnie z tym przepisem zadania są przygotowywane przez autorów wskazanych przez Dyrektora CEM spośród osób posiadających wysokie kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w danej dziedzinie. Podlegają następnie weryfikacji przez recenzentów wyznaczonych przez Dyrektora CEM działającego w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym. Wprowadzono więc kolejny etap sprawdzania zadań, który ma służyć lepszej jakości i rzetelności przeprowadzenia testu. Rozwiązanie to jest wzorowane na regulacji dotyczącej Lekarskiego Egzaminu Państwowego i Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (por. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, Dz. U. Nr 57, poz. 553 z późn. zm.). Utrzymano zasadę, iż zadania testowe muszą być zachowane w tajemnicy przez wszystkie osoby uczestniczące w ich opracowaniu, przetwarzaniu i dystrybucji. Możliwość ponownego zdawania PESDL Ważne zmiany dotyczą zasad stosowanych w przypadku nieuzyskania przez zdającego wyniku pozytywnego PESDL ( 30). Wprowadzona regulacja ma głównie na celu zmniejszenie obciążeń biurokratycznych oraz skrócenie wymaganych procedur. Zgodnie bowiem z dotychczasowym brzmieniem art. 30 ust. 1, diagnosta laboratoryjny musiał złożyć egzamin z wynikiem pozytywnym w terminie 24 miesięcy od daty potwierdzenia odbycia specjalizacji w karcie szkolenia specjalizacyjnego przez kierownika specjalizacji. Nowe unormowanie wydłuża ten okres do 36 miesięcy. Jest ono spójne z 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalizacji oraz uzyskiwania tytułu specjalisty przez farmaceutów oraz 36 3 rozporządzenia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów. Kolejna zmiana polega na wyeliminowaniu liczby dopuszczalnych terminów PESDL. Dotąd bowiem, diagnosta laboratoryjny mógł przystępować do egzaminu maksymalnie 3 razy. Według nowych rozwiązań brak jest takiego ograniczenia. Oznacza to, iż limity terminów będą wynikać jedynie z granic czasowych, w których diagnosta laboratoryjny musi zdać PESDL (czyli 3 lata). W efekcie więc teoretycznie może to być 6 terminów. Kolejne postanowienia dotyczą możliwości ponownego przystąpienia do PESDL w sytuacji zarówno nieuzyskania wyniku pozytywnego, jak i rezygnacji z egzaminu. W takim przypadku diagnosta laboratoryjny może przystępować do PESDL w innej sesji egzaminacyjnej (niekoniecznie w następnej). Warto w tym miejscu przypomnieć, iż w celu odformalizowania procedury ponownego dopuszczania do egzaminu, w takiej sytuacji diagnosta laboratoryjny nie musi być ponownie dopuszczany do egzaminu. Przyjmuje się bowiem, iż pierwsze przebrnięcie przez postępowanie kwalifikacyjne, mieszczące w sobie merytoryczną weryfikację dokumentów 37

4 Nowe zasady organizacji Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego Diagnostów Laboratoryjnych potwierdzających odbycie specjalizacji, jest wystarczające do ponownego przystąpienia do PESDL. Poza tym, eliminuje się uznaniowość dopuszczenia do egzaminu w kolejnym terminie. Przyjęte rozwiązanie służy zatem transparentności postępowania i uszanowaniu praw nabytych diagnosty laboratoryjnego. Wzorem 27 ust. 2 i 3 rozporządzenia w sprawie specjalizacji oraz uzyskiwania tytułu specjalisty przez farmaceutów, wprowadzono możliwość powtarzania tylko tej części egzaminu, z której diagnosta laboratoryjny nie uzyskał wyniku pozytywnego, ewentualnie, do której nie przystąpił. Oznacza to, iż złożona z wynikiem pozytywnym część egzaminu będzie z mocy prawa uznawana w kolejnych sesjach egzaminacyjnych do momentu upływu terminu, w którym należy zdać PESDL. Z kolei w 30 ust. 5 opisano procedurę stosowaną w przypadku ponownego przystępowania do PESDL (albo jego części). Wówczas diagnosta laboratoryjny składa ponownie wniosek (generowany za pomocą elektronicznego systemu CEM) o przystąpienie do egzaminu oraz powinien przedłożyć również potwierdzenie uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. Procedura ta nie przewiduje ponownej merytorycznej weryfikacji karty specjalizacyjnej i kolejnego rozstrzygania o dopuszczeniu do egzaminu. Konsekwencją umożliwienia składania PESDL w częściach w różnych sesjach jest potrzeba określenia, kiedy uzyskiwany jest wynik pozytywny całego PESDL. Zgodnie z 30 ust. 6 następuje to, gdy diagnosta laboratoryjny złoży z wynikiem pozytywnym wszystkie części egzaminu, niekoniecznie w tej samej sesji. Istotne postanowienie zostało wprowadzone do 30 ust. 7. Dotyczy ono jednoznacznego określenia skutków niezłożenia z wynikiem pozytywnym PESDL w terminie 36 miesięcy od zaliczenia specjalizacji. Wówczas diagnosta laboratoryjny, w celu uzyskania tytułu specjalisty, będzie musiał powtórzyć całą specjalizację i ponowne przystąpić do PESDL na zasadach ogólnych. Rygoryzm tego unormowania może być łagodzony konstrukcją skrócenia specjalizacji, przewidzianą w 16 ust. 2 rozporządzenia. Zgodnie bowiem z tym przepisem, czas trwania specjalizacji może być skrócony o okres nie dłuższy niż 1/3 czasu jej trwania. Procedurę w tym zakresie wszczyna się na wniosek kierownika specjalizacji, składany do konsultanta krajowego w danej dziedzinie lub w dziedzinie pokrewnej, jeżeli w danej dziedzinie nie ma powołanego konsultanta krajowego. Przedmiotem wniosku jest uznanie diagnoście laboratoryjnemu odbytych przez niego w kraju lub za granicą kursów szkoleniowych lub staży kierunkowych za równoważne ze zrealizowaniem elementów określonych w programie specjalizacji, jeżeli okres od dnia ich ukończenia nie jest dłuższy niż 5 lat, oraz skrócenie czasu trwania specjalizacji. Unieważnienie egzaminu Istotnym novum jest rozwiązanie zawarte w dodanym 30a. Opisuje on procedury unieważniania egzaminu z powodu rażących uchybień formalnych lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PESDL (np. działanie siły wyższej, katastrofa, zagrożenie atakiem terrorystycznym). Uprawnienie w tym zakresie posiada Minister Zdrowia, który może unieważnić PESDL w całości albo w części w danym terminie dla określonej dziedziny względem wszystkich albo poszczególnych zdających. Unormowanie to dość elastycznie umożliwia dostosowanie dokonanych rozstrzygnięć do konkretnej sytuacji. Postępowanie wszczynane będzie na wniosek Dyrektora CEM, który jest zobligowany do przedstawienia uzasadnienia prawnego i faktycznego, przemawiającego za unieważnieniem. Decyzja o unieważnieniu powinna być wydana stosunkowo szybko, by zainteresowani nie musieli pozostawać w niepewności. Stąd też wprowadzono 30-dniowy okres na dokonanie rozstrzygnięcia przez Ministra Zdrowia. Rozwiązanie to koresponduje z art Kodeksu postępowania administracyjnego, który przewiduje zasadniczo taki termin dla załatwienia sprawy. Po otrzymaniu decyzji zadaniem CEM będzie przekazanie jej zainteresowanym. Konsekwencją unieważnienia egzaminu będzie jego powtórzenie, co powinno nastąpić w ciągu 3 miesięcy od dnia podjęcia decyzji o unieważnieniu. Za powtórny egzamin nie będzie pobierana opłata egzaminacyjna ( 30a ust. 5). Przepisy przejściowe Wprowadzenie tak poważnych modyfikacji dotychczasowego modelu egzaminowania diagnostów laboratoryjnych wymagało określenia sytuacji osób, które przystępowały do egzaminu na dotychczasowych zasadach. Stąd też w rozporządzeniu nowelizującym znalazł się rozbudowany fragment zawierający przepisy przejściowe. W zakresie PESDL istotne znaczenie posiada 2 rozporządzenia. Zgodnie z jego ust. 1, osoby, które zakończyły specjalizację i nie zdały do dnia 1 czerwca 2009 r. egzaminu mogą złożyć dokumenty niezbędne do przystąpienia do PESDL maksymalnie do dnia 15 stycznia 2010 r. Natomiast ust. 2 stanowi, iż osoby te powinny zdać egzamin najpóźniej do dnia 31 maja 2012 r. W przypadku osób, które przystępowały już do egzaminu na dotychczasowych zasadach i nie zdały go w całości albo w części albo zrezygnowały z udziału w całości egzaminu bądź jego części, stosuje się nowe przepisy, tj. zmieniony 30 rozporządzenia (np. złożona część egzaminu jest uznawana w kolejnych sesjach egzaminacyjnych; w przypadku nieuzyskania wyniku pozytywnego z części egzaminu albo nieprzystąpienia do części egzaminu w ustalonym terminie, diagnosta laboratoryjny może przystąpić tylko do tej części w innej sesji egzaminacyjnej). Prowadzone dotychczas postępowania w tych sprawach umarza się. Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z nowo wprowadzonym 30 ust. 1., diagnosta laboratoryjny powinien złożyć egzamin (wszystkie jego części) w terminie 36 miesięcy od dnia potwierdzenia odbycia specjalizacji w karcie specjalizacji przez kierownika specjalizacji. Jednakże w przypadku 38

5 R. Kubiak osób, które uzyskały takie potwierdzenie przed wejściem w życie nowelizacji (np. w 2007 r.), wspomniany termin biegnie od dnia wejścia w życie rozporządzenia nowelizującego. Aktualny, ujednolicony tekst rozporządzenia w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych można znaleźć na stronie internetowej CEM, pod adresem 39