Prof. dr hab. inż. Zbigniew Dąbrowski Warszawa, r. Instytut Podstaw Budowy Maszyn Politechnika Warszawska

Transkrypt

1 Prof. dr hab. inż. Zbigniew Dąbrowski Warszawa, r. Instytut Podstaw Budowy Maszyn Politechnika Warszawska Opinia o całości dorobku naukowego, organizacyjnego i dydaktycznego dr. hab. inż. Leszka Radziszewskiego w związku z postępowaniem o nadanie tytułu naukowego profesora nauk technicznych. Na zlecenie Dziekana Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie Pana Profesora dr. hab. inż. Antoniego Kalukiewicza 1. Wprowadzenie Dr hab. inż. Leszek Radziszewski ukończył w roku 1978 studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej (aktualnie Wydział Mechatroniki) Politechniki Warszawskiej broniąc pracę magisterską pt. Wpływ wibracji o wysokiej częstotliwości leja zasypowego na prędkość przepływu proszków. Po ukończeniu studiów podjął pracę w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Elementów i Układów Pneumatyki w Kielcach, po czym został doktorantem (1980) w Politechnice Warszawskiej, gdzie w roku 1987 obronił pracę doktorską pt. Badanie własności sprężystych i porowatości spiekanych proszków miedzi metodami akustycznymi na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej. W roku 1985 Kandydat podjął pracę w Politechnice Świętokrzyskiej, gdzie pracuje do chwili obecnej. Równolegle w latach pracował w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN w zakładzie Akustyki Fizycznej. W kwietniu 2004 roku Kandydat uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie monografii Analiza współoddziaływania fali

2 mechanicznej silnej nieciągłości z czujnikiem piezoelektrycznym. Od roku 2006 jest profesorem nadzwyczajnym Politechniki Świętokrzyskiej. 2. Ocena dorobku naukowego Łączny dorobek Pana dr. hab. inż. Leszka Radziszewskiego po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego obejmuje 71 pozycji (w tym 5 samodzielnych). Za najważniejsze dokonania Kandydat uważa 2 monografie: samodzielną Aspekty teoretyczne pomiarów wibroakustycznych w zastosowaniach praktycznych oraz współautorską (2 autorów) Analiza wybranych deskryptorów sygnałów z silnika spalinowego z wykorzystaniem programu R, 4 artykuły opublikowane w czasopiśmach z tak zwanej listy filadelfijskiej, 10 prac opublikowanych w materiałach konferencyjnych indeksowanych w WoS, rozdział w monografii międzynarodowej (indeksowanej w WoS) oraz patent nagrodzony srebrnym medalem na wystawie Geneva Inventions w 2017 r., którego przedmiot został wdrożony w zakładzie CHEMAR ARMATURA Sp. z o.o. w Kielcach. Istotny składnik dorobku publikacyjnego stanowi współautorstwo 7 monografii i 11 rozdziałów w monografiach oraz redakcja naukowa 1 monografii. Według danych bibliometrycznych Impact Factor wynosi 3,739 a H-indeks = 3 (wg WoS) i 4 (wg Scopus). Sumaryczna liczba punktów wg punktacji MNiSW wynosi 780, przy czym liczba ta jest wyraźnie zaniżona gdyż w czasie gromadzenia dorobku nastąpiła zmiana nie tylko punktacji poszczególnych czasopism ale także skali. Analizując dorobek naukowy pod względem tematycznym należy stwierdzić, że obejmuje on stosunkowo szeroki zakres zagadnień z dziedziny budowy i eksploatacji maszyn. Mimo różnych przedmiotów badań (różnych obiektów) cechą charakterystyczną prowadzonych prac było zainteresowanie się Autora zjawiskami wchodzącymi w zakres szerokorozumianej wibroakustyki

3 i wykorzystywania technik i metod wibroakustycznych w analizie procesów i stanu obiektów. Kandydat rozpoczął działalność od stosowania technik wibroakustycznych w zagadnieniach materiałowych zajmując się między innymi materiałami sproszkowanymi i kompozytami węglowymi. Efektem tej działalności była rozprawa habilitacyjna. Dalsza działalność naukowa pana dr hab. inż. Leszka Radziszewskiego dotyczyła trzech obszarów badawczych: wibroakustyki silników spalinowych, badania i analizy hałasu środowiskowego oraz zagadnień biomedycznych, a dokładniej akustyki mowy. Wspólną cechą tych badań było opanowanie przez Kandydata wysokiej wiedzy z zakresu pomiarów wielkości dynamicznych i analizy sygnałów, analizy niepewności pomiarowej, operowanie nowoczesnymi metodami obliczeniowymi i biegłość w prowadzeniu prac eksperymentalnych. W każdym z wymienionych głównych obszarów badawczych Kandydat uzyskał istotne rezultaty naukowe i aplikacyjne, z których jako najbardziej znaczące należy wymienić następujące: 1) W zakresie badań procesów wibroakustycznych mowy Kandydat poza wystąpieniami konferencyjnymi i artykułami opracował projekt System jakości głosu i mowy, za który Politechnika Świętokrzyska uzyskała list gratulacyjny MNiSW. Projekt został nagrodzony złotym medalem na targach Ideas - Inventions - New Products w Norymberdze i wyróżnienie na Międzynarodowej Wystawie Wynalazków i Innowacji w Warszawie, a związany z projektem wynalazek Sposób i urządzenie do oceny jakości głosu otrzymał nagrodę w konkursie Świętokrzyski Racjonalizator. Działalność Kandydata w tym zakresie oceniam jako wyróżniającą się. 2) W zakresie wibroakustyki silników spalinowych Autor postawił tezę, że pomiary i analiza zmian ciśnienia w komorze spalania oraz przewodach wtryskowych wykonywane w trakcie pracy mogą stanowić podstawę do sterowania procesem roboczym oraz do diagnostyki technicznej. W cyklu kilku artykułów Kandydat wykazał słuszność tej tezy na drodze

4 eksperymentalnej oraz zaproponował metodykę modelowania i optymalizację pracy silnika użyteczną w zagadnieniach sterowania i diagnostyki. Działalność Kandydata w tym obszarze badawczym należy ocenić jednoznacznie pozytywnie. 3) W obszarze badań hałasu środowiskowego Kandydat wykonał obszerny program badawczy dotyczący hałasu komunikacyjnego w Kielcach oraz zmian tego hałasu w różnych porach doby i różnych dniach tygodnia. Wyniki mają bezpośrednie znaczenie aplikacyjne oraz naukowe (np. udokumentowane stwierdzenie, że w pewnych przypadkach brak podstaw do stwierdzenia normalności obserwowanego procesu). Działalność w opisywanym obszarze badawczym oceniam zatem pozytywnie. Wymienione 2 ostatnie dziedziny badań były podstawą do opracowania monografii Aspekty teoretyczne pomiarów wibroakustycznych w zastosowaniach praktycznych (Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Kielce 2017), która to monografia uzupełniona jest opisem działania przetworników pomiarowych, a tym samym może stanowić cenną lekturę dla zajmujących się wibroakustyką doktorantów i dyplomantów. 3. Współpraca międzynarodowa i z innymi ośrodkami w Polsce Pan dr hab. inż. Leszek Radziszewski w latach odbył 4 zagraniczne staże naukowe. Najistotniejszym z nich był 12-sto miesięczny pobyt w Instytucie Bundesanstad für Materialforschung und Prüfung w Berlinie w laboratorium badań nieniszczących w trakcie którego zgromadził materiał naukowy wykorzystany w rozprawie habilitacyjnej. Poza tym brał udział w istotnych zagranicznych konferencjach naukowych. Kandydat w ramach projektów CEEPUS i Erasmus nawiązał efektywną współpracę z Wydziałem

5 Mechanicznym Uniwersytetu w Żylinie, w efekcie której powstało 12 wspólnych artykułów naukowych oraz monografia. Nie mniej efektywna jest współpraca Pana dr. hab. inż. Leszka Radziszewskiego z różnymi ośrodkami krajowymi. W ramach współpracy z Politechniką Białostocką opublikował wspólnie 5 artykułów oraz brał udział we wspólnym projekcie Akademii Nauk Białorusi i Politechniki Białostockiej pt. Opracowanie technologii dynamicznej stabilizacji elementów maszyn w celu usunięcia naprężeń szczątkowych. Wieloletnia współpraca Kandydata z Wydziałem Inżynierii Materiałowej i Robotyki AGH w Krakowie zaowocowało opublikowaniem 8 monografii oraz rozdziału w kolejnej o tematyce związanej z analizą sygnałów, modelowaniem i sterowaniem oraz redukcją drgań i hałasu. Współpraca z kadrą techniczną Zakładów Metalowych MESKO i Ośrodka Badawczo-Rozwojowego SKARŻYSKO w Skarżysku Kamiennej w zakresie budowy amunicji strzeleckiej oraz zajęcia dydaktyczne ze studentami przyczyniły się do napisania podręcznika akademickiego oraz skryptu dotyczących modelowania budowy oraz balistyki końcowej amunicji małokalibrowej. Kandydat zatem wykazał się wyróżniającymi zdolnościami w organizowaniu współpracy pomiędzy ośrodkami naukowymi polskimi i zagranicznymi. 4. Działalność dydaktyczna i organizacyjna Dr. hab. inż. Leszek Radziszewski jest zaangażowanym nauczycielem akademickim. Prowadził (i prowadzi) 11 wykładów, w tym 8 autorskich (z nowowprowadzonych przedmiotów). W latach pełnił obowiązki prodziekana a w latach Dziekana Wydziału. Koordynował realizację 4 dużych projektów współfinansowanych przez MNiSW i UE. Swoim

6 działaniem doprowadził do uruchomienia nowego kierunku studiów Inżynieria Bezpieczeństwa. Pełnił również obowiązki przewodniczącego 3 komisji senackich Politechniki Świętokrzyskiej. Kandydat jest członkiem Polskiego Naukowo-Technicznego Towarzystwa Eksploatacyjnego oraz Polskiego Towarzystwa Akustycznego. W roku 2017 Pan dr hab. inż. Leszek Radziszewski został powołany na członka Rady Metrologii przy Prezesie Głównego Urzędu Miar i Wag jako przedstawiciel MNiSW. W zakresie szkolenia młodej kadry wymienić należy wypromowanie 17 prac magisterskich oraz 4 doktorów nauk technicznych. Aktualnie został otwarty kolejny przewód. Ocena działalności dydaktycznej, organizacyjnej i kształcenia młodej kadry naukowej jest zatem pozytywna. 5. Podsumowanie Całość dorobku Kandydata oceniam pozytywnie. Uważam, że mimo niewysokich wskaźników bibliometrycznych jest on znaczący dla rozwoju wibroakustyki. Za najważniejsze dokonania uważam: 1) Wykorzystanie zaawansowanego aparatu matematycznego i umiejętność organizacji badań doświadczalnych w rozwiązywaniu trudnych zagadnień naukowych o wyraźnych walorach aplikacyjnych. 2) Wyróżniające się zdolności kandydata w organizowaniu współpracy pomiędzy ośrodkami naukowymi polskimi i zagranicznymi. 3) Tworzenie rokującej nadzieje na dalszy rozwój szkoły naukowej (4 doktorów + otwarty przewód doktorski).

7 4) Dużą liczbę opracowań o charakterze książkowym (monografie i skrypty). Uważam, że Pan dr hab. inż. Leszek Radziszewski spełnił w stopniu zadowalającym wymogi stawiane Ustawą i dobrą praktyką akademicką przed kandydatami ubiegającymi się o tytuł naukowy i wnioskuję o nadanie mu tytułu profesora nauk technicznych.