Sprawozdanie z laboratorium proekologicznych źródeł energii

Transkrypt

1 P O L I T E C H N I K A G D A Ń S K A Sprawozdanie z laboratorium proekologicznych źródeł energii Temat: Wyznaczanie charakterystyk prądowo-napięciowych modułu ogniw fotowoltaicznych i sprawności konwersji energii padającego promieniowania. Michał Stobiecki, Michał Ryms Grupa 5; sem. VI Wydz. Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej

2 I. Wstęp teoretyczny 1. Budowa ogniwa fotowoltaicznego. Ogniwo fotowoltaiczne służy do zamiany energii promieniowania słonecznego na energię elektryczną. Działanie fotoogniwa słonecznego opiera się na przeniesieniu elektronów w materiałach półprzewodnikowych ze złączem p-n z pasma podstawowego do pasm przewodzenia za pomocą energii uzyskiwanej z absorpcji światła słonecznego. Typowe ogniwo fotowoltaiczne (Rys.1) jest płytką półprzewodnikową zrobioną np. z krystalicznego lub polikrystalicznego krzemu, w której została uformowana bariera potencjału w postaci złącza p-n. Grubość płytek zawiera się w granicach mikrometrów. Na przednią i tylną stronę płytki nanosi się metaliczne kontakty, pozwalające płytce działać jako ogniwo fotowoltaiczne. Rys.1 Budowa ogniwa fotowoltaicznego Największe sprawności przetwarzania promieniowania słonecznego (do 30%) uzyskuje się z ogniw wytworzonych z arsenku galu (GaAs), lecz są bardzo kosztowne typy ogniw, wykorzystywane przede wszystkim w technice satelitarnej. Ogniwa z krzemu monokrystalicznego wykonywane są z okrągłych płytek, przycinanych w kwadraty dla zwiększenia upakowania na powierzchni modułu. Monokrystaliczne ogniwa fotowoltaiczne wykazują najwyższe sprawności konwersji ze wszystkich ogniw krzemowych, ale są odpowiednio droższe w produkcji. Ogniwo fotowoltaiczne jest podstawowym elementem modułu i całego systemu fotowoltaicznego. Pojedyncze ogniwo potrafi dostarczyć mocy rzędu 1 do 2W. Dla uzyskania większych napięć lub prądów ogniwa te łączy się szeregowo lub równolegle w tzw. moduł fotowoltaiczny. Moduły są hermetyzowane, aby uchronić je przed korozją, wilgocią, zanieczyszczeniami i innymi wpływami atmosfery. Obudowy są zazwyczaj sztywne i hermetyczne, a ich żywotność szacuje się na lat.

3 Panel fotowoltaiczny może być zaprojektowany do pracy przy praktycznie dowolnym napięciu, aż do kilkuset woltów, dzięki szeregowemu łączeniu ogniw. Dla pewnych zastosowań moduły fotowoltaiczne mogą pracować przy napięciu stałym 12 lub 14 woltów, podczas gdy dla zastosowań energetycznych, panele modułów mogą pracować przy napięciu sieciowym. 2. Budowa układy pomiaowego. Układ pomiarowy: Charakterystykę prądowo-napięciową I-U można wyznaczyć w układzie, w którym źródłem napięcia jest generator fotowoltaiczny (ogniwo PV lub moduł PV), a regulowanym, zmiennym obciążeniem (odbiornikiem mocy), opornik R (Rys.2). Amperomierz mierzy natężenie prądu I, płynącego w obwodzie wyjściowym - na obciążeniu, zaś woltomierz napięcie U, które jest sumą spadku potencjału na amperomierzu U A i na obciążeniu U R : U = U A + U R Pomijając spadek napięcia na amperomierzu, układ ten pozwala zmierzyć prąd płynący przez opór obciążenia i napięcie na obciążeniu dla różnych wartości R. II. Budowa stanowiska pomiarowego oraz przebieg ćwiczenia Stanowisko do wyznaczanie charakterystyk prądowo-napięciowych modułu ogniw fotowoltaicznych i sprawności konwersji energii słonecznej składa się z: układu do pomiaru natężenia promieniowania słonecznego w postaci czujnika natężenia promieniowania słonecznego modułu ogniw fotowoltaicznych o powierzchni ogniw 0.09 m 2, układu obciążenia modułu: - oporu (obciążenia), - woltomierza (pomiar U, Uoc), - amperomierza (pomiar I, Isc). Moduł składa się z 12 ogniw fotowoltaicznych ogniw krzemowych połączonych szeregowo-równolegle.

4 1. Metodyka badawcza Celem ćwiczenia było wyznaczanie punktu maksymalnej mocy na charakterystyce prądowo-napięciowej ogniwa słonecznego i sprawności konwersji energii padającego promieniowania w warunkach stałego oświetlenia i stałej temperatury ogniwa. W tym celu należało podłączyć mierniki wg schematu (Rys.4). Umieścić pyranometr w uchwycie na tablicy i podłączyć do miernika, ustawić lampę prostopadle do tablicy z ogniwem i wykonać pomiary pod obciążeniem, następnie odłączyć opornicę od modułu i podłączając jeden z mierników do modułu odczytać napięcie otwartego obwodu oraz prąd zwarcia. 2. Przebieg ćwiczenia Dla ustalonego w czasie natężenia promieniowania, padającego na moduł ogniw fotowoltaicznych należało dokonać pomiaru: - natężenia promieniowania E [W/m 2 ], - zwiększając opór R od zera do R max co 100 lub co 200Ω, zmierzyć natężenie I oraz napięcie U przy każdej wartości oporu R - przy rozwartym obwodzie obciążenia zmierzyć napięcie otwartego obwodu U oc (open cell). - prąd zwarcia I sc [A] (short circuit) zmierzyć dla R = 0. Dla każdego natężenia promieniowania należało sporządzić charakterystyki prądowo-napięciową I(U) i wyznaczyć punkty mocy maksymalnej P M =U M I M. Należało też wyznaczyć maksymalną sprawność ogniw korzystając z zależności: U M I η = E S M 100% FF = U I SC M I U M OC gdzie: S powierzchnia ogniw fotowoltaicznych. FF współczynnik wypełnienia charakterystyki

5 3. Opracowanie wyników pomiarowych W poniższej tabeli zebrano dane pomiarowe dla średniej wartości natężenia promieniowania rzędu 200W/m 2. E [W/m 2 ] R [Ω] U [V] I [ma] P [mw] U oc [V] Isc [ma] η , ,5 79 6, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Tabela danych eksperymentalnych dla E=200 Uzyskane wyniki pomiarów przedstawiono na wykresie zależności I(U) (Rys.1) I [ma] U [V] Rys.1 Charakterystyka prądowo-napięciowa modułu ogniw fotowoltaicznych z zaznaczonym punktem maksymalnej mocy PMM

6 Maksimum (wierzchołek) krzywej przesunięto pionowo w górę do krzywej I(U), znajdując na niej PMM (punkt maksymalnej mocy). Odczytano współrzędne punktu PMM oraz wyliczono maksymalną moc na charakterystyce I-U korzystając ze wzoru: P M = 14,5V٠ 72mA = 1044mW g) Na podstawie pomiarów I oraz U przedstawionych w tabeli, obliczyliśmy moc P, wydzieloną na rezystancji obciążenia R : h) Uzyskane wyniki ujęliśmy w tabelkę i przedstawiliśmy na wykresie (Rys.2) w postaci krzywej P(R), gdzie opór R: 1,000 0,800 P [W] 0,600 0,400 0,200 0, R [W] Rys.2 Wyznaczanie maksymalnej mocy modułu ogniw fotowoltaicznych Maksymalną sprawność ogniw: η = [(14,5V٠ 72mA)/(200W/m 2 ٠ 0,08m 2 )] ٠100 = 6,525 FF = [(14,5V٠ 72mA)/(79mA ٠ 18,5V)] = 0,7 gdzie: S = 0,08m 2 FF współczynnik wypełnienia charakterystyki Tabela danych eksperymentalnych dla E=250

7 R [Ω] E [W/m 2 ] U [V] I [ma] U oc [V] Isc [ma] P [mw] η , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , d) Uzyskane wyniki pomiarów przedstawiamy graficznie w postaci krzywej I(U) przedstawionej na Rys I [ma] U [V] Rys.3 Charakterystyka prądowo-napięciowa modułu ogniw fotowoltaicznych z zaznaczonym punktem maksymalnej mocy PMM

8 e) Maksimum (wierzchołek) tej krzywej przesunęliśmy pionowo w górę do krzywej I(U) i zaznaczyliśmy na niej PMM (punkt maksymalnej mocy). f) Odczytaliśmy współrzędne punktu PMM oraz wyliczyliśmy maksymalną moc na charakterystyce I-U: P M = 11,7V٠ 116mA = 1357mW g) Na podstawie pomiarów I oraz U przedstawionych w tabeli, obliczyliśmy moc P, wydzieloną na rezystancji obciążenia R : h) Uzyskane wyniki ujęliśmy w tabelkę i przedstawiliśmy na wykresie (Rys.4) w postaci krzywej P(R), gdzie opór R: 1,400 1,200 1,000 P [W] 0,800 0,600 0,400 0,200 0, R [W] Rys.4 Wyznaczanie maksymalnej mocy modułu ogniw fotowoltaicznych Maksymalną sprawność ogniw: η = [(11,7V٠ 116mA)/(250W/m 2 ٠ 0,08m 2 )] ٠ 100 = 6,786 FF = [(11,7V٠ 116mA)/(123mA ٠ 18,44V)] = 0,6 gdzie: S = 0,08m 2 FF współczynnik wypełnienia charakterystyki Wnioski:

9 Pomiary modułu ogniw fotowoltaicznych, pozwoliły nam na wyznaczenie mocy maksymalnej PMM,określenie sprawności fotoogniwa oraz wyznaczenie współczynnika wypełnienia charakterystyki FF. Możemy zaobserwować wzrost sprawności ogniwa wraz ze wzrostem natężenia padającego promieniowania czemu towarzyszy wzrost mocy maksymalnej. Ponieważ oświetlenie było prostopadłe do powierzchni a wiec moc jak uzyskaliśmy była maksymalna. W celu poprawienia sprawności modułu ogniw należałoby zwiększyć powierzchnie ogniwa, lub pokryć ją powłoką antyrefleksyjną ewentualnie zmniejszyć temperaturę powierzchni adsorpcyjnej.