Bogdan Smagacki świętuje 30-lecie pracy artystycznej

Transkrypt

1 Bogdan Smagacki świętuje 30-lecie pracy artystycznej Trafił na scenę, bo lubił śpiewać. Jest aktorem i pedagogiem. Na deskach Teatru Miejskiego w Gdyni występuje od 28 lat. I z pewnością się nie nudzi, bo niemal każdego wieczoru wciela się w inną postać. Możemy go oglądać m.in. w: Dniu świra, Mistrzu i Małgorzacie, Hotelu Westminster, Locie nad kukułczym gniazdem czy Przygodach Remusa. W niedzielę, 17 lutego, rolą górala w spektaklu Historia filozofii po góralsku Tischnera, będzie świętował jubileusz. Bogdan Smagacki obchodzi 30- lecie pracy artystycznej. Nam opowiedział, jaki dla niego był ten czas. W ogóle nie rozmyślałem nad tym, że za parę dni minie 30 lat odkąd jestem na scenie. To jest taki moment, w którym człowiek przypomina sobie osoby, z którymi był związany na samym początku. Przychodzą mi na myśl ludzie, z którymi na początku miałem do czynienia, którzy wprowadzili mnie w ten zawód. Był to na pewno mój profesor Grzegorz Chrapkiewicz, moi koledzy ze szkoły. Wśród nich szczególnie mi bliska Ela Mrozińska, również jubilatka. Byłem z nią w jednej grupie w szkole i grała moją żonę w dyplomie, a właściwie jedną z czterech żon mówi Bogdan Smagacki, aktor Teatru Miejskiego w Gdyni. Jest absolwentem Studium Wokalno-Aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Ukończył je w 1989 roku i dołączył do zespołu tego teatru. Zadebiutował tam jako Diapanazy Nibek w spektaklu Czysta blaga Witkiewicza w reżyserii Grzegorza Chrapkiewicza. W 1997 roku ukończył studia na Wydziale Wokalno- Aktorskim Akademii Muzycznej w Gdańsku, a dwa lata później Studium Pedagogiczne. Od 1991 roku jest aktorem Teatru Miejskiego w Gdyni. Pracuje również jako pedagog, prowadząc z młodzieżą zajęcia wokalne i aktorskie. Do zawodu trafiłem przez to, że lubiłem śpiewać. W szkole okazało się, że mam też predyspozycje aktorskie. Jako że od dziecka śpiewałem, to można powiedzieć, że to moja pasja. Na pewno jest nią też nauczanie śpiewu. Od 20 lat jestem pedagogiem w Studium Wokalno-Aktorskim. Jednak teatr też uwielbiam i jest to mój pierwszy zawód opowiada Smagacki. W gdyńskim teatrze stworzył wiele wybitnych kreacji. Dobrze sprawdza się zarówno w rolach komediowych, jak i tragicznych. Wcielał się m.in. w Sanczo Pansę w Don Kichocie Cervantesa w reżyserii Jacka Bunscha czy

2 Santiniego w Plotce Vebera lub Argana w Chorym z urojenia Moliera, które wyreżyserował Tomasz Man. Jego dorobek jest bardzo bogaty. Przy okazji 25-lecia mojej pracy scenicznej ktoś wyliczył, że zagrałem 70 ról. Teraz doszło 5 lat, to może wyjdzie w sumie z 80 ról. Cieszę się, bo cały czas byłem zajęty w teatrze mówi aktor. Obecnie niemal co wieczór wciela się w inną postać. Można go oglądać m.in. w: Mistrzu i Małgorzacie, gdzie gra Bengalskiego, Zagriwowa i Gestasa. Jest też Scanlonem w Locie nad kukułczym gniezdem, Michelem Houllié w Bogu Mordu, Hrabią von Strackiem w Amadeuszu czy Georgem Pigdenem w Hotelu Westminster. Jakie role zapamięta najlepiej? 17 lutego minie 13 lat odkąd gramy Dzień Świra i ten spektakl jest cały czas aktualny. Ciężki, ale bardzo lubię go grać. Lubiłem grać Sancho Pansę, Piniona w Kolacji dla głupca, Zazę w Klatce wariatek, gdzie musiałem się przebierać w sukienki i tańczyć na wysokim obcasie. Człowiek lubi grać każdą rolę, w której się podoba mówi Smagacki. Jak przygotowuje się do ról i jak buduje postaci, które gra? Jak mówi, jest to proces. My jako aktorzy możemy tylko starać się, by każdą rolę zagrać inaczej. Nie zmieniać tylko kostiumu, ale w każdej postaci spróbować czegoś nowego. Inspirację czerpię z tego, co mówi reżyser, jakie ma wymagania i co chce zrobić. Ważne jest to, jak widzi moją postać. A potem czerpię z obserwacji i z własnych doświadczeń życiowych. Ktoś kto wykonuje ten zawód, musi cały czas obserwować podkreśla aktor. fot. Piotr Manasterski Smagacki zagrał też w kilku filmach i serialach. Można go było zobaczyć m.in.: w spektaklu telewizyjnym Idąc rakiem, gdzie wcielił się w postać sędziego czy w takich filmach jak: Układ zamknięty, Wszystko, co kocham, Miasto z Morza czy Czarny Czwartek. Janek Wiśniewski padł. Wystąpił też w Klanie, Lokatorach, Na Wspólnej, Samym życiu czy serialu Prawo Agaty.

3 Bezpiecznie czuję się w teatrze, ale nie ukrywam, że chciałbym jeszcze zagrać w jakimś filmie sensacyjnym śmieje się Smagacki. Aktor urodził się w Jeleniej Górze, ale to Gdynię traktuje jako swoje miejsce na ziemi. Jest związany z naszym miastem i tu czuje się najlepiej. Gdynia to jest moje miejsce. Większość swojego życia spędziłem tutaj i powiem szczerze, że czuję się gdynianinem. W sercu, na dnie, jest tam gdzieś to moje rodzinne miejsce. Kiedy tam przyjeżdżam i patrzę sobie na Śnieżkę, to jest mi bardzo przyjemnie. Lubię tam przyjeżdżać, ale to Gdynia jest najpiękniejszym miastem na świecie mówi aktor. W niedzielę, 17 lutego, Bogdan Smagacki będzie oficjalnie świętować jubileusz 30-lecia pracy artystycznej. Wraz z nim okrągłą rocznicę będzie celebrowała również aktorka Elżbieta Mrozińska. Ona również uczci 30- lecie pracy scenicznej. Oboje zagrają w spektaklu Historia filozofii po góralsku Tischnera w reżyserii Bogdana Cioska. Bardzo mnie cieszyło, kiedy dowiedziałem się, że będziemy mówić po góralsku, choć jest to gwara bardziej literacka niż codzienna. Muzyka w tym spektaklu jest bardzo trudna, stylizowana, ale to jest fajne. To się bardzo dobrze gra. Nie było większych trudności z nauczeniem się góralskiej mowy. Mieliśmy napisane jak trzeba mówić opowiada Smagacki. Jak mówi, niedzielny występ będzie dla niego szczególnie ważny. Przyjdzie na niego osoba, dzięki której jestem w zawodzie, ale która mnie jeszcze nie widziała na scenie. Pani reżyser, wyjątkowa osoba w moim życiu. Przygotowywała mnie do szkoły i dlatego będę miał podwójną tremę mówi aktor. Bogdan Smagacki ma na swoim koncie wiele nagród i wyróżnień. W 1999 roku otrzymał nagrodę prezydenta Gdyni za role: Sukiennika w spektaklu Mistrz Piotr Pathelin, Granda w Dżumie oraz za role w wieczorach

4 kabaretowych Nie przerywajcie zabawy i Zbiór bzdur. Z kolei w 2006 roku dostał nagrodę dyrektora Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru. W tym samym roku wyróżniono go także nagrodą teatralną prezydenta Gdyni za rolę Sanczo Pansy w przedstawieniu Don Kichote w Teatrze Miejskim w Gdyni. Również w 2006 roku otrzymał nagrodę indywidualną na XV Konkursie Teatrów Ogródkowych w Warszawie za rolę w spektaklu Dzień Świra. W 2015 roku dostał kolejną nagrodę prezydenta Gdyni za role: Hrabiego von Stracka w Amadeuszu w reżyserii Jacka Bały, Górala w Historii filozofii po góralsku w reżyserii Bogdana Cioska oraz Gburka w Śnieżce i krasnoludkach w reżyserii Krzysztofa Babickiego. Natomiast w 2016 roku otrzymał honorową odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej. Z okazji jubileuszu aktor składa podziękowania współpracownikom i widzom. Bardzo dziękuję wszystkim, którzy przychodzą do teatru oglądać moich kolegów i mnie. Cieszę się, kiedy Państwo się cieszą i są zadowoleni. Tych, którzy mnie nie lubią przepraszam najmocniej. W dalszej karierze postaram się Państwa zadowolić, przekonać do siebie i zrobię wszystko, żeby każdy z Państwa chociaż raz pomyślał o mnie ciepło i dobrze. Natomiast jeśli chodzi o kolegów w teatrze, to dziękuję, że wytrzymują ze mną i pomagają mi swoją pracą i obecnością na scenie. Chciałbym bardzo podziękować Paniom, które dbają o nasze kostiumy, mojej garderobianej Marzence i Paniom, które dbają o cały teatr i wszystkim, którzy mają wpływ na naszą pracę mówi Smagacki. fot. Roman Jocher Bogdan Smagacki urodził się w 1963 roku w Jeleniej Górze. Jest cenionym i lubianym przez publiczność artystą. Jubilatowi, wspólnie z zespołem Teatru Miejskiego, życzymy wielu nowych wyzwań, sukcesów artystycznych, samorealizacji i zadowolenia z obranej drogi życiowej. Opublikowano: :00 Autor: Magdalena Czernek Zaktualizowano: :44

5 Zmodyfkował: Karolina Szypelt Zobacz także: Elżbieta Mrozińska od 30 lat na scenie Rafał Kowal od 25 lat na scenie Jubileusz 30-lecia pracy artystycznej Mariusza Żarneckiego Ćwiartka na scenie. 25 lat pracy Piotra Michalskiego Źródło: