Poznań, dnia 20 marca 2013 r. Poz WYROK NR II SA/PO 511/12 WOJEWÓDZKIEMU SĄDOWI ADMINISTRACYJNEMU W POZNANIU. z dnia 7 listopada 2012 r.

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA WIELKOPOLSKIEGO Poznań, dnia 20 marca 2013 r. Poz WYROK NR II SA/PO 511/12 WOJEWÓDZKIEMU SĄDOWI ADMINISTRACYJNEMU W POZNANIU z dnia 7 listopada 2012 r. w sprawie uchwalenia zmiany stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Buk Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 listopada 2012 r. sprawy ze skargi Kamili Marchewki-Bartkowiak, Ryszardy Adamczyk, Wiesława Piątasa na uchwałę Rady Miasta i Gminy Buk z dnia 28 lutego 2012 r. nr XVI/121/2012 w przedmiocie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Buk; I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Rady Miasta i Gminy Buk na rzecz każdego ze skarżących kwoty po 300,- (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana.

2 Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 2 Poz Sygn. akt II SA/Po 511/12 Uzasadnienie Rada Miasta i Gminy Buk uchwałą nr XVI/121/2012 z dnia 28 lutego 2012 r., wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz ze zm.) oraz art. 27 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) uchwaliła zmianę Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk, uchwalonego uchwałą Rady Miasta i Gminy Buk nr XX/149/2000 z dnia 29 lutego 2000 r. i zmienionego uchwałą tejże Rady nr XII/54/2007 z dnia 26 czerwca 2007 r. Kamilla Marchewka-Bartkowiak, Ryszard Adamczyk i Wiesław Piątas, w dniu 28 marca 2012 r. na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wezwali Radę Miasta i gminy Buk do usunięcia naruszenia prawa polegającego na wydaniu powyższej uchwały. Rada Miasta i Gminy Buk uchwałą nr XVIII/138/2012 z dnia 24 kwietnia 2012 r. udzieliło Kamilii Marchewce-Bartkowiak, Ryszardowi Adamczak i Wiesławowi Piątasowi odpowiedzi na powyższe wezwanie, odmawiając jego uwzględnienia. Uchwałę tę doręczono zainteresowanym w dniu 30 kwietnia 2012 r. W dniu 25 maja 2012 r. Kamilla Marchewka-Bartkowiak, Ryszard Adamczyk i Wiesław Piątas wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na uchwałę Rady Miasta i Gminy Buk z dnia 28 lutego 2012 r. nr XVI/121/2012 w przedmiocie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk, uchwalonego uchwałą Rady Miasta i Gminy Buk nr XX/149/2000 z dnia 29 lutego 2000 r. i zmienionego uchwałą tejże Rady nr XII/54/2007 z dnia 26 czerwca 2007 r. Skarżący zarzucili organowi naruszenie prawa materialnego poprzez niezgodne z prawem i naruszające interesy prawne skarżących przyjęcie przedmiotowej zmiany Studium. Wskazali, iż uchwała zmienia niekorzystnie dotychczasowe przeznaczenie terenu oznaczonego symbolem 21b. Dotychczas był to teren rolny, łąki oraz zieleń towarzysząca ciekom wodnym, w wyniku podjęcia zaskarżonej uchwały teren ten przeznaczono pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe. Skarżący podkreślili, że na terenie tym prowadzą bardzo intensywną produkcję zwierzęcą, paszową i roślinną. Zmiana Studium prowadzi do uniemożliwienia dotychczasowej produkcji z uwagi na bliskość zabudowy mieszkalnej, która powstanie w sąsiedztwie. Zaznaczyli przy tym, że cały obszar objęty symbolem 21bobejmuje działki nr 109, 108/3, 61, 108/5, 108/1. Jedynie właścicielka działek nr 108/5 i 108/1, których powierzchnia jest znacznie mniejsza od pozostałej części objętej symbolem 21b była zaś zainteresowana zmianą Studium w kształcie, który przyjęto. W odpowiedzi Rada Miasta i Gminy Buk wniosła o oddalenie skargi, powołując się na władztwo planistyczne, które jej przysługuje przy uchwalaniu Studium i jego zmian. Rada zaznaczyła, że pod względem proceduralnym uchwalenie zmiany Studium przeprowadzone zostało zgodnie z zapisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dopełniono bowiem wszystkich czynności formalnoprawnych w trakcie trwania i po zakończeniu procedury planistycznej. Wskazano też, że wprowadzenie w Studium terenów zabudowy mieszkaniowo-usługowej oznaczonej symbolem 21b jest w pełni uzasadnione, ponieważ nieruchomości wchodzące w skład przedmiotowego obszaru stanowią kontynuację i przedłużenie istniejących już terenów mieszkaniowych objętych planem miejscowym o pow. ok. 11 ha (Huby Otuskie). Wprowadzona zmiana przeznaczenia przedmiotowego terenu stanowi dalszy rozwój polityki przestrzennej określonej w tym planie, a nie jak twierdzą skarżący utrudnienia, a nawet uniemożliwienie produkcji rolnej.

3 Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 3 Poz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje. Skarga okazała się zasadna. Rozpoznając niniejszą sprawę na wstępie należy zaznaczyć, iż możliwość zaskarżenia studium czy zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy do sądu administracyjnego wywoływała wątpliwości w orzecznictwie z tego powodu, iż żaden przepis w sposób pozytywny nie przewidywał skargi na taki akt, nie będący przecież aktem prawa miejscowego, jak również żaden przepis wyraźnie nie zakazywał sądowej kontroli uchwał w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika jednak, że zadania własne gminy obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, natomiast art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zalicza uchwalanie studium do zadań własnych gminy pozostających w sferze władztwa planistycznego gminy (por. wyrok NSA z dnia 26 lutego 2008 r., sygn. akt II OSK 1765/07, dostępny na stronie internetowej: Wobec powyższego uchwała w sprawie studium lub jego zmiany stanowi uchwałę podjętą w sprawie z zakresu administracji publicznej niestanowiącą aktu prawa miejscowego. Dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego na uchwałę w sprawie studium, ewentualnie jego zmiany, wywiedziona może być z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: usg). Stosownie do tego przepisu - każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone uchwałą podjętą przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Skarga z art. 101 usg przysługuje na każdą uchwałę rady gminy podjętą w sprawie z zakresu administracji publicznej, zatem także na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (jego zmiany) [por. wyroki WSA w Warszawie z dnia 2 listopada 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 1322/06, z dnia 12 stycznia 2007 r., IV SA/Wa 545/04, dostępne na stronie internetowej: Skoro uchwała w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego może zostać zaskarżona do sądu administracyjnego, należy uznać skargę wniesioną w niniejszej sprawie na uchwałę Rady Miasta i Gminy Buk nr XVI/12/2012 z dnia 28 lutego 2012 r. w sprawie zmiany Studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk za dopuszczalną. Wyjaśnić należy również, skarżący przed wniesieniem niniejszej skargi pismem z dnia 27 marca 2012 r. (doręczonym organowi w dniu 28 marca 2012 r.) wezwali Radę Miasta i Gminy Buk do usunięcia naruszenia prawa. Rada w dniu 24 kwietnia podjęła uchwałę nr XVIII/138/2012 odmawiającą uwzględnienia tegoż wezwania i w dniu 30 kwietnia 2012 r. doręczyła ją skarżącym (k , akt sądowych). W tej sytuacji skarżący, zachowując 30-dniowy termin do wniesienia skargi, liczony od dnia doręczenia im odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz ze zm., dalej: p.p.s.a.), w dniu 25 maja 2012 r. wnieśli skargę na powyższą uchwałę z dnia 28 lutego 2012 r. Przechodząc do oceny merytorycznej przedmiotowej uchwały Sąd pragnie zaznaczyć, iż zgodnie z art p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. W myśl art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w całości lub w części stanowi naruszenie zasad sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, istotne naruszenie trybu jego sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie. W piśmiennictwie wskazuje się, że zasady sporządzania aktu planistycznego należy rozumieć jako wartości i merytoryczne wymogi kształtowania polityki przestrzennej przez uprawnione organy dotyczące między innymi zawartych w akcie planistycznym ustaleń. Zasady sporządzania aktu planistycznego (tu studium) dotyczą zatem zawartości tego aktu (część tekstowa i graficzna i inne załączniki), wynikających z niego ustaleń a także standardów dokumentacji planistycznej. Zawartość studium (część tekstową i graficzną) określa przepis art. 9 ust. 2 u.p.z.p, jego przedmiot (wynikające z niego ustalenia) przepis art. 10 ust. 1 i ust. 2 u.p.z.p., natomiast standardy dokumentacji planistycznej określone zostały w przywołanym wyżej rozporządzeniu (por. Z. Niewiadomski (red) Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

4 Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 4 Poz Komentarz. Warszawa 2004 r. s. 253). Tryb sporządzania studium odnosi się natomiast do sekwencji czynności, jakie podejmują organy w celu doprowadzenia do uchwalenia studium. Etapy te określone zostały w art. 9 ust. 1 (uchwała w sprawie przystąpienia do sporządzania (zmiany), w art. 11 oraz art. 12 ust. 1 u.p.z.p. Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.z.p. załącznikami do uchwały o uchwaleniu studium stanową tekst i rysunek studium oraz rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag. Z kolei według 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz. U. Nr 118, poz. 1233), dalej: rozporządzenie, projekt studium powinien zawierać: 1) część określającą uwarunkowania o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy przedstawioną w formie tekstowej i graficznej, 2) część tekstową zawierającą ustalenia określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy, o których mowa w art. 10 ust. 2, 3) rysunek przedstawiający w formie graficznej ustalenia określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy, a także granice obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 2, 4) uzasadnienie zawierające objaśnienia przyjętych rozwiązań oraz syntezę ustaleń projektu studium. Przepis 8 ust. 1 rozporządzenia nakazuje stosować przepisy tego rozporządzenia również do projektu zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w zakresie objętym zmianą. Według ust. 2 tego przepisu, projekt zmiany studium polegającej na uzupełnieniu studium o pojedyncze ustalenia o których mowa w art. 10 ust. 2, wykłada się do publicznego wglądu w formie ujednoliconego projektu studium z wyróżnieniem projektowanej zmiany. Ujednolicona forma projektu studium stanowi załącznik do uchwały, o której mowa w art. 12 ust. 1 u.p.z.p. (odpowiednio uchwały w sprawie zmiany studium). Według przytoczonych wyżej regulacji zmiana studium winna zatem obejmować obligatoryjnie załączniki obrazujące zmiany w tekście studium, zmiany rysunku studium, ujednoliconą formę tekstu studium oraz ujednoliconą formę tekstu studium. Trzeba zaznaczyć, że przepis 8 ust. 2 rozporządzenia pozwala na wyłożenie projektu zmian studium do publicznego wglądu w formie ujednoliconego projektu studium z wyróżnieniem projektowanej zmiany, zaś 8 ust. 3 rozporządzenia sporządzenia załącznika do uchwały o zmianie studium w formie ujednoliconego projektu studium, jedynie wówczas, gdy zmiana studium polega na jego uzupełnieniu i to o pojedyncze ustalenia, o których mowa w art. 10 ust. 2 u.p.z.p. Chodzi tu o uzupełnienie studium o poszczególne zapisy dotyczące: 1) kierunku zmian w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenów; 2) kierunku i wskaźników dotyczących zagospodarowania oraz użytkowania terenów, w tym terenów wyłączonych spod zabudowy; 3) obszarów oraz zasad ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody, krajobrazu kulturowego i uzdrowisk; 4) obszarów i zasad ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; 5) kierunków rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej; 6) obszarów, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym; 7) obszarów, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym, zgodnie z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego województwa i ustaleniami programów, o których mowa w art. 48 ust. 1; 8) obszarów, dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na podstawie przepisów odrębnych ( ) oraz obszary przestrzeni publicznej; 9) obszarów, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ( ); 10) kierunków i zasad kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej; 11) obszarów szczególnego zagrożenia powodzią oraz obszary osuwania się mas ziemnych;

5 Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 5 Poz ) obiektów lub obszarów, dla których wyznacza się w złożu kopaliny filar ochronny; 13) obszarów pomników zagłady i ich stref ochronnych oraz obowiązujących na nich ograniczeń prowadzenia działalności gospodarczej, ( ); 14) obszarów wymagających przekształceń, rehabilitacji lub rekultywacji; 15) granic terenów zamkniętych i ich stref ochronnych; 16) innych obszarów problemowych, w zależności od uwarunkowań i potrzeb zagospodarowania występujących w gminie. Zważywszy, iż prawodawca nie wskazał, jak należy rozumieć pojęcie uzupełnienia studium, stwierdzić należy posiłkując się językowym znaczeniem, że uzupełnienie oznacza dopełnienie czegoś, uczynienie czegoś kompletnym (por. Słownik języka polskiego ze strony internetowej: W przypadku studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego chodzi zatem o uzupełnienie niekompletnych postanowień studium. Co więcej, uzupełnienia tego, w formie przewidzianej zgodnie z 8 ust. 2 i 3 rozporządzenia, można dokonać jedynie o pojedyncze ustalenia studium. Tak stanowią bowiem powołane w zdaniu poprzednim przepisy rozporządzenia. Odnosząc powyższe rozważania do zapisów zaskarżonej uchwały stwierdzić należy, że Rada Miasta i Gminy Buk w 3 zaskarżonej uchwały stwierdziła, że integralnymi załącznikami do niniejszej uchwały są kolejno: 1) część graficzna, zatytułowana Zmiana Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk kierunki zagospodarowania Miasta i Gminy Buk, opracowana w skali 1:20 000, stanowiąca załącznik nr 1, 2) część tekstowa, zatytułowana Zmiana Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk tekst jednolity, stanowiąca załącznik nr 2, wraz z zestawieniem terenów objętych Zmianą Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk, 3) rozstrzygnięcie o sposobie rozpatrzenia uwag zgłoszonych do projektu Zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Buk, stanowiący załącznik nr 3. Po pierwsze stwierdzić należy, iż w części graficznej uchwały (załącznik nr 1), wbrew unormowaniom wynikającym z 8 ust. 3 i 2 rozporządzenia w zw. z art. 12 ust. 1 u.p.z.p. nie wyróżniono w żaden sposób zmian w studium wprowadzonych przedmiotową uchwałą. Mapa odwzorowuje ujednolicone Studium, po zmianach wprowadzonych zaskarżoną uchwałą. Nie sposób zatem wyczytać z niej jakie zmiany wprowadzono uchwałą z 28 lutego 2012 r. Po wtóre nie można uznać, by zmianą objęto pojedyncze ustalenia Studium oraz by zmiany te miały charakter uzupełniający. W załączniku nr 2 do uchwały wskazano, że tekst jednolity Zmiany Studium składa się z części I, II oraz III. Część I stanowi tekst Studium z 1999 r. wraz z załącznikami graficznymi zawierającymi uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego. Część II stanowi tekst z 2007 r. zaś część III stanowi tekst z 2011 r. zawierający identyfikację obszarów i problemów przedstawionych w uzasadnieniu do uchwały Rady Miasta i Gminy nr XXIII/152/08 z 22 kwietnia 2008 r. oraz wprowadzający zmiany w części I oraz części II, spowodowane koniecznością zaktualizowania zapisów. W części III wskazano, że największymi zmianami objęto tereny położone w miejscowościach: Nierpuszewo, Otusz, Buk oraz Wysoczka. Zmianą objęte zostały tereny stanowiące ok. 2,5% powierzchni gminy Buk, tj. ok. 298,5 ha. Wyjaśniono przy tym, że są to: tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej, rekreacyjno-letniskowej (ok. 274 ha), tereny aktywności gospodarczej o charakterze przemysłowousługowym (ok. 17,5 ha), obszary u tereny górnicze (ok. 4 ha) i tereny sportu i rekreacji (ok. 3 ha). Szczegółowo określono, że zmianami objęto tereny położone w miejscowościach: Niepruszewo, (symbol 7b), Wysoczka (17a), Niepruszewo (17b), Otusz (17c), Wysoczka (18), Kalwy (19a), Niepruszewo (19b), Cieśle (20), Otusz (21a, 21b, 21c, 21d), Wielka Wieś (229 Wielka Wieś (23), Buk (24), Dakowe Suche (25a, 25b, 25c, 25d), Dobieżyn (260, Wygoda (27), Buk (28a-28h), Wielka Wieś (29), Wielka Wieś (30), Buk (31), Szewce (32). Z opisu zmian wynika, że dotyczyły one zmiany przeznaczenia poszczególnych terenów. Przepisy 8 ust. 2 i 3 rozporządzenia w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. zezwalają, by w formie ujednoliconego tekstu i części graficznej Studium wprowadzić pojedyncze zmiany polegające na uzupełnienia Studium o przeznaczenie terenu, co nie oznacza, że dopuszczalna jest w tej formie całkowita

6 Dziennik Urzędowy Województwa Wielkopolskiego 6 Poz zmiana przeznaczenia poszczególnych terenów. Zmiana studium polegająca na jego uzupełnieniu w zakresie przeznaczenia terenów w tej formie może polegać jedynie na wprowadzeniu na danym terenie o określonym już przeznaczeniu funkcji uzupełniającej, względnie dodatkowej. Zastąpienie zaś obowiązującego przeznaczenia nowym dla danego terenu powinno nastąpić na zasadach ogólnych (poprzez przyjęcie aktu zmieniającego). Podkreślić również należy, że zmiany wprowadzone zaskarżoną uchwałą nie tylko nie miały cechy uzupełnienia, lecz również nie były pojedyncze. Fakt, iż zmianami objęto 2,5% powierzchni gminy, nie oznacza jeszcze, że były one jednostkowe. Jak już wyżej wskazano obejmowały one przeszło 295 ha terenu, w 11 miejscowościach. Dokładnie odzwierciedlenie tego, jak szerokie zmiany wprowadzono zaskarżoną uchwałą ujawnia część graficzna Zmiany Studium (załącznik nr 1). Na mapie tej udokumentowano wszystkie zmiany objęte zaskarżoną uchwałą. Wynika z niej, że zakres przedmiotowej uchwały był na tyle szeroki, że z całą pewnością nie można było przyjąć, że zmiany te mają charakter zmian pojedynczych. Zgodnie z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części. W niniejszej sprawie z naruszeniem 8 ust. 2 i 3 rozporządzenia w zw. z art. 12 ust. 1 u.p.zp. przyjęto ujednolicony tekst Studium, z wyróżnieniem zmian, czym naruszono zasady sporządzania studium (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 31 lipca 2012 r., II SA/Wr 161/12, dostępny na stronie internetowej: Skoro w wyniku naruszenia ww. przepisów powstał akt nieczytelny, niespójny wewnętrznie, uniemożlwiający zweryfikowanie co rzeczywiście uległo zmianie, a w konsekwencji prawidłowe odczytanie całości tekstu studium i ustalenie aktualnych kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla poszczególnych obszarów, to takie skutki tych naruszeń nie mogą być aprobowane. Jednocześnie Sąd pragnie zaznaczyć, że powyższe naruszenia zasad sporządzania zmiany Studium wyłączają merytoryczną ocenę zarzutów podniesionych w skardze dotyczących zmiany przeznaczenia nieruchomości należących do skarżących. Trzeba bowiem zważyć, iż wykazane uchybienia powodują, iż zaskarżona uchwała w całości, ze względu na wadliwość jej przyjęcia, podlega stwierdzeniu nieważności na podstawie art p.p.s.a. o czym Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku. Sąd na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądził od organu na rzecz każdego ze skarżących kwoty po 300 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych. O wykonalności zaskarżonej uchwały orzeczono na podstawie art. 152 p.p.s.a. Przewodniczący Sędzia WSA (-) Wiesława Batorowicz Sędzia WSA (-) Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędzia WSA (-) Jakub Zieliński