ENKLAWY W GRANICIE TATR WYSOKICH

Transkrypt

1 ENKLAWY W GRANICIE TATR WYSOKICH mojej Mamie

2 NR 2637

3 Aleksandra Gawęda ENKLAWY W GRANICIE TATR WYSOKICH Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Katowice 2009

4 Redaktor serii: Nauki o Ziemi ANDRZEJ T. JANKOWSKI Recenzenci RYSZARD KRYZA, EWA SŁABY Zdjęcia na okładce: górne zdjęcie panorama Rysów z Wyżniego Kotła Mięguszowieckiego, dolne zdjęcie fragment ksenolitu dolnego z Doliny Wielickiej Redaktor GRAŻYNA WOJDAŁA Projektant okładki ALEKSANDRA GAWĘDA Korektor LIDIA SZUMIGAŁA Copyright 2009 by Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego Wszelkie prawa zastrzeżone ISSN ISBN Wydawca Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego ul. Bankowa 12B, Katowice wydawus@us.edu.pl Wydanie I. Ark. druk. 11,25. Ark. wyd. 14,5. Przekazano do łamania w październiku 2008 r. Podpisano do druku w styczniu 2009 r. Papier offset. kl. III, 90 g Cena 25 zł Łamanie: Pracownia Składu Komputerowego Wydawnictwa Uniwersytetu Śląskiego Druk i oprawa: EXPOL, P. Rybiński, J. Dąbek, Spółka Jawna ul. Brzeska 4, Włocławek

5 SPIS TREŚCI Zestawienie skrótów WSTĘP Typy i znaczenie enklaw w granitoidach obecny stan wiedzy Enklawy w granicie Tatr Wysokich historia badań i obecny stan wiedzy Cele badawcze pracy Zarys budowy geologicznej obszaru badań METODY BADAŃ GRANITY TATR WYSOKICH Warunki występowania oraz charakterystyka petrograficzno-mineralogiczna Granity porfirowate Monzogranity biotytowe Skład chemiczny granitoidów Granity porfirowate Monzogranity biotytowe CHARAKTERYSTYKA ENKLAW W GRANICIE TATR WYSOKICH Ksenolity skał metapelitycznych Warunki geologiczne występowania ksenolitów Charakterystyka petrograficzno-mineralogiczna ksenolitów metapelitycznych Gnejsy biotytowe z granatem, syllimanitem i kyanitem Gnejsy biotytowe z granatem Łupki biotytowo-syllimanitowe z granatem Łupki dwułyszczykowo-syllimanitowe z granatem i kyanitem

6 6 Spis treści Migmatyty Łupki i gnejsy łyszczykowo-syllimanitowe Gnejsy kwarcytyczne Ksenolity skał wapienno-krzemianowych i amfibolitów Warunki geologiczne występowania skał wapienno-krzemianowych i amfibolitów Charakterystyka petrograficzna skał wapienno-krzemianowych Skały amfibolowo-biotytowe Skały amfibolowo-epidotowo-ilmenitowe z piroksenem Skały granatowo-epidotowo-apatytowo-kwarcowe Skały epidotowo-piroksenowo-chlorytowe Skały plagioklazowo-chlorytowo-epidotowe Amfibolity laminowane Skład chemiczny ksenolitów skał metamorficznych Interpretacja petrologiczna danych z ksenolitów Skały metapelityczne Skały wapienno-krzemianowe i amfibolity Szliry Warunki geologiczne występowania szlirów Charakterystyka mineralogiczno-petrograficzna szlirów Szliry typu A Szliry typu B Skład chemiczny szlirów i leukogranitów z nimi stowarzyszonych Interpretacja petrologiczna Enklawy mikowe Warunki geologiczne występowania enklaw mikowych Charakterystyka mineralogiczno-petrograficzna oraz skład chemiczny enklaw mikowych Geneza enklaw mikowych Enklawy skał magmowych Enklawy diorytów kwarcowych Warunki geologiczne występowania diorytów kwarcowych Charakterystyka mineralogiczno-petrograficzna diorytów kwarcowych Skład chemiczny diorytów kwarcowych Interpretacja petrologiczna i warunki krystalizacji magmy diorytowej Maficzne enklawy mikrogranularne (MME) Warunki geologiczne występowania maficznych enklaw mikrogranularnych Charakterystyka mineralogiczno-petrograficzna maficznych enklaw mikrogranularnych Skład chemiczny enklaw mikrogranularnych oraz interpretacja petrogenetyczna Enklawa melasyenitu apatytowego

7 Spis treści Warunki geologiczne występowania enklawy melasyenitu apatytowego Charakterystyka minerałów Skład chemiczny i wiek skały apatytowej Problem genezy skały apatytowej Pozycja klasyfikacyjna oraz interpretacja geotektoniczna Warunki i przebieg krystalizacji Model genezy skały apatytowej Enklawy leukogranitów DYSKUSJA Petrogeneza ksenolitów i ich rola w ewolucji magmy granitoidowej Tatr Wysokich Petrogeneza enklaw pochodzenia magmowego i ich znaczenie dla odczytania rozwoju magmatyzmu w Tatrach Ocena głębokości procesu łamania się płyty, tworzenia się magmy oraz poziomu posadowienia intruzji Problem wieku intruzji granitu Tatr Wysokich WNIOSKI LITERATURA Summary

8 1 WSTĘP 1.1. Typy i znaczenie enklaw w granitoidach obecny stan wiedzy Enklawy są materiałem powszechnie występującym w obrębie plutonów granitoidowych, bez względu na wielkość i charakter ciał plutonicznych. W prezentowanej pracy termin enklawa jest definiowany (za DIDIEREM ibarbarinem, 1991) jako fragment skały różniącej się od skały magmowej, która ją otacza. Enklawy mogą reprezentować zarówno skały starsze, jak i równowiekowe z magmą otoczenia. Definicja ta, podobnie jak podana przez wspomnianych autorów klasyfikacja opisowa (tab. 1), stanowi kontynuację pracy LACROIX (1890, w: DIDIER, Tabela 1. Podział enklaw wg DIDIERA i BARBARINA (1991) Ksenolit Termin Ksenokryształ Enklawa łyszczykowa Szlira Felzytowa enklawa mikrogranularna Maficzna enklawa mikrogranularna Enklawa kumulatu (autolit) Natura Rodzaj kontaktu Kształt Struktury i tekstury fragment skały ostry kanciasty metamorficzne otoczenia izolowany kryształ ostry globularny aureola korozyjno- obcy -reakcyjna residuum po topieniu ostry soczewkowaty metamorficzne, obecność (restyt), kumulat lub z biotytową minerałów Al ksenolit otoczką rozciągnięty ksenolit rozmyty nieregularny więźba planarna lub kumulat inny granit lub ostry/rozmyty owalny drobnokrystaliczne rozkruszona brzeżna magmowe strefa intruzji porcja magmy prekursora dominujący owalny drobnokrystaliczne maficznego ostry magmowe lub magmy równoczesnej z granitową rozkruszony kumulat rozmyty owalny grubokrystaliczne kumulatowe

9 12 1. Wstęp BARBARIN, 1991), który jako pierwszy wprowadził do literatury geologicznej termin enklawa. Klasyfikacja opisowa jest oparta na cechach fizycznych enklaw (tab. 1). Tabela 2. Podział enklaw według PITCHERA (1997) Termin Natura Proces Minerały Struktury i tekstury Restyt residuum wytapianie cząstkowe Ksenolit fragment skał osłony metamorfizm termiczny Kumulat Hybryda segregacja składników maficznych produkt mieszania magmy felzytowej i maficznej Aglomerat kryształów produkt wczesnej krystalizacji segregacja frakcjonalna lub fizyczna mixing lub mingling, przechłodzenie lub przegrzanie krystalizacja frakcjonalna oporne na topienie metamorficzne magmowe magmowe zróżnicowany odziedziczone po protolicie metamorficzne odziedziczone kumulatowe (magmowe) nierównowagowe (struktury ocellarne, wrostki, igiełkowy apatyt, objawy resorpcji i rekrystalizacji) magmowe Oprócz klasyfikacji opisowej stosuje się także klasyfikację genetyczną, podaną przez PITCHERA (1997), w której podziału enklaw dokonuje się, biorąc pod uwagę charakter procesów, jakie wpłynęły na ich utworzenie (tab. 2). Klasyfikacja opisowa według DIDIERA i BARBARINA (1991) bazuje na cechach morfologicznych enklaw i nie pokrywa się z klasyfikacją genetyczną (tab. 1). Będzie ona, z późniejszymi modyfikacjami, przyjęta dla opisywanych obiektów. Badania enklaw są źródłem istotnych informacji na temat genezy magm granitoidowych, zasięgu i charakteru procesów mieszania magm różnych pod względem genetycznym oraz własności fizykochemicznych, asymilacji i zdolności magmy granitoidowej do interakcji ze skałami osłony, dynamiki zbiornika magmowego, procesów krystalizacji frakcjonalnej magmy, lepkości magmy, warunków temperatury i ciśnienia panujących w skałach osłony przed i po włączeniu elementu obcego (enklawy) do magmy granitoidowej, wreszcie składu i charakteru skał otoczenia (DIDIER, BARBARIN, 1991). Ten ostatni element jest istotny zwłaszcza tam, gdzie skały osłony nie zachowały się lub są obecne w ograniczonym stopniu. Część materiału mogła też ulec roztopieniu lub fizycznemu roztworzeniu w wyniku oddziaływania magmy granitoidowej. Największą popularnością wśród badaczy enklaw cieszą się maficzne enklawy mikrogranularne (MME). Powszechnie są one uznawane za źródło informacji o maficznej składowej granitoidowych plutonów wapniowo-alkalicznych oraz traktowane jako dowody na rolę magmy maficznej w zapoczątkowaniu i rozwoju intruzji magmy granitoidowej. Określenie ich genezy ma podstawowe znaczenie dla interpretacji historii magmatyzmu granitoidowego

10 1.1. Typy i znaczenie enklaw w granitoidach (BARBARIN, 2005). Bogata literatura dotycząca MME w większości traktuje o procesach hybrydyzacji, zarówno typu mixing, jak i mingling (np. FERNANDEZ, BARBARIN, 1991; BAXTER, FEELY, 2002; PERUGINI i in., 2003). Kumulaty (autolity) stanowią dość specyficzny, acz względnie łatwo rozpoznawalny rodzaj enklaw. W plutonach granitoidowych autolity spotyka się sporadycznie. Są one produktami wczesnej frakcjonacji magmy (BARBARIN, DIDIER, 1991; ORSINI i in., 1991). Zazwyczaj kumulaty koncentrują się w spągowych częściach zbiornika magmowego. Ich pojawienie się w innych częściach intruzji jest świadectwem wewnętrznej dynamiki magmy. Ksenolity są to fragmenty skał otoczenia, szeroko rozumianej osłony metamorficznej. Zazwyczaj ilościowo przeważają wśród nich fragmenty skał osłony: zarówno stropowej, jak i brzeżnej. Ksenolity, traktowane jako stopped blocks, informują tak o stanie fizycznym magmy w momencie włączenia w jej obręb ciała obcego (gr. xeno), jak i o warunkach temperaturowo-ciśnieniowych w skałach otoczenia o wiele lepiej niż skały osłony in situ. Nagła krystalizacja na kontakcie, wywołana różnicą temperatur, jest powodem zamrożenia bloków i wytworzenia wąskiej otoczki reakcyjnej, chroniącej przed późniejszymi wpływami zmian temperatury i infiltracją fluidu (MAURY, DIDIER, 1991; MONTEL i in., 1991; WHITE i in., 1991; PITCHER, 1997; GAWĘDA, 2007 a). Takiej ochrony nie mają ani skały osłony plutonów granitowych, ani duże bloki ksenolitów zatopione w magmie, które często podlegają zmianom pomagmowym wspólnie z plutonem, który je intrudował. Skład ksenolitów pozwala także na zdefiniowanie tzw. składowej egzotycznej magmy granitoidowej, czyli tych elementów, których obecność nie może być wytłumaczona procesami należącymi do frakcjonalnej krystalizacji. Badania ksenolitów dostarczają wielu informacji na temat przebiegu procesu asymilacji. Obecność ksenolitów oraz ksenokryształów (bez względu na ich charakter petrograficzny) w znaczący sposób wpływa na lepkość magmy, a tym samym na procesy jej krystalizacji, segregacji oraz tworzenie warstwowania magmowego w warunkach przepływu (np. BITENCOURT, NARDI, 2004). Dość enigmatyczne są enklawy mikowe (tj. zbudowane w głównej mierze z łyszczyków, z dodatkiem minerałów trudnotopliwych: spineli, granatów, syllimanitu, kordierytu itp.). Występowanie enklaw mikowych (ang. surmicaceous enclaves) jest ograniczone do anatektycznych leukogranitów typu S. W większości przypadków są one interpretowane jako restyty (np. CHAPPEL, WHITE, 1991; MONTEL i in., 1991; LEFORT, 1991 itp.). Obecność szlirów w magmie granitoidowej interpretuje się rozmaicie. Nieregularne szliry biotytowe opisuje się jako wynik sedymentacji gęstościowej minerałów ciemnych w strefach o obniżonej lepkości (PUZIEWICZ, WOJEWODA, 1984). Znaleźć można także opisy szlirów biotytowych traktowanych jako rozciągnięte dynamicznie fragmenty ksenolitów lub porcje materiału restytowego (CHAPPEL, WHITE, 1991; BARBARIN, DIDIER, 1991). Ciemne szliry wraz

11 14 1. Wstęp z sąsiadującymi warstwami magmy leukokratycznej są też interpretowane jako warstwowanie magmowe powstałe w wyniku segregacji pod wpływem naprężeń związanych z przepływem magmy w strefach aktywnych tektonicznie (np. BITENCOURT, NARDI, 2004; CLARKE i in., 2002) albo jako wynik koncentracji materiału rezydualnego po ekspulsji stopu granitowego (WEINBERG, 2006). Szliry mogą też się utworzyć w wyniku wytapiania cząstkowego ksenolitów skał metapelitycznych (DIDIER, 1987; WICKHAM, 1987). Obecność szlirów jest charakterystyczna dla granitów typu S (LEFORT, 1991; DIDIER, BARBARIN, 1991). Stosunkowo najmniej wiadomo na temat enklaw felzytowych. Ich badanie ze względu na mały kontrast barwy i składu mineralnego jest trudne, a jedyne kryterium rozpoznawcze stanowią tekstury związane z brakiem równowagi w magmie, obserwowane w różnej skali (GROGAN, REAVY, 2002; ROYCROFT, KENNAN, 2000) Enklawy w granicie Tatr Wysokich historia badań i obecny stan wiedzy Najstarsze opisy enklaw z granitoidów tatrzańskich, autorstwa W. PAWLICY (1918), dotyczą ksenolitów skał wapienno-krzemianowych i metapelitycznych. Obecność kilkudziesięcio- do kilkusetmetrowych sekwencji skał metamorficznych, zanurzonych w magmie granitowej, stwierdzono w rejonie Doliny Wielickiej i Doliny Batyżowieckiej, w graniach Gerlachu, Tępej-Osterwy, na Przełęczy pod Drągiem, w okolicach Lodowego Stawu i Kaczej Doliny (GOREK, 1969). Szczegółowe opisy petrograficzne, analizy minerałów, wraz z próbami interpretacji warunków metamorfizmu, oraz relacji granit ksenolit pojawiły się dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, a dotyczyły zarówno skał wapienno-krzemianowych (JANAK, 1993), jak i nowych wystąpień ksenolitów skał metapelitycznych w rejonie grani Kończystej (GAWĘDA, PIWKOWSKI, 1996). Wstępna analiza paragenez mineralnych oraz warunków temperatury i ciśnienia w ksenolitach metapelitycznych według GAWĘDY (2005) wskazuje na istnienie czterech epizodów metamorfizmu: 1) premagmowego epizodu M 1, w temperaturze ºC oraz ciśnieniu ± 2 kbar, 2) wysokotemperaturowego magmowego epizodu M 2, w temperaturze ºC i ciśnieniu ok kbar, 3) wczesnoretrogresywnego epizodu M 3, wyznaczonego przez reakcję: Grt + Kfs+stop Bt + Pl + Sil + Qtz w zakresie temperatur ºC, przy ciśnieniu rzędu 5 7 kbar, 4) epizodu retrogresji i rekrystalizacji M 4 w warunkach subsolidusu, w temperaturze ºC i ciśnieniu nieco poniżej 5 kbar, wyznaczonego przez blastezę późnego muskowitu o zaznaczonej strefowości chemicznej.

12 1.3. Cele badawcze pracy 15 Warunki metamorfizmu w ksenolitach skał wapienno-krzemianowych zostały skalkulowane na ºC przy ciśnieniu ok. 5 kbar oraz X H2O = 0,84 0,92 (JANAK, 1993). Zhybrydyzowane enklawy maficzne znane jako dioryty kwarcowe (KOHUT, JANAK, 1994), były badane po stronie polskiej i po stronie słowackiej, ich wiek został oszacowany metodą datowania cyrkonów na 341 ± 4 mln lat (POLLER i in., 2001). Dioryty kwarcowe interpretowane są jako hybrydalne prekursory maficzne względem felzytowej magmy granitoidu Tatr Wysokich, o wyrazistej składowej płaszczowej. Oszacowane warunki temperatury i ciśnienia (T = ºC,P=5 < 2kbar) traktuje się jako warunki reakcji składników mineralnych magmy diorytowej z magmą granitoidową oraz przemian pomagmowych (GAWĘDA i in., 2005) Cele badawcze pracy W powszechnym mniemaniu granit tatrzański jest jednorodny i szary. Taka opinia nie daje się pogodzić zarówno z obserwacjami terenowymi, jak i petrograficznymi. Rzut oka na zmienność mezoskopową granitoidów Tatr Wysokich w zależności od obecności w nich (lub braku) enklaw oraz ich typów i charakteru pozwala sugerować, iż enklawy wpływały zasadniczo zarówno na warunki krystalizacji granitu (bilans cieplny), jego reologię, w wyniku zaś asymilacji przez granit materiału obcego i zmian zawartości oraz jakości fluidu magmowego także na skład chemiczny i mineralny, a tym samym na wygląd granitoidów. Cele prezentowanej pracy są następujące: charakterystyka warunków geologicznych występowania enklaw w granicie Tatr Wysokich, określenie przynależności klasyfikacyjnej enklaw oraz ich charakterystyka petrograficzno-mineralogiczna, w tym określenie protolitu enklaw i ich potencjalnego związku genetycznego z magmatyzmem granitoidowym, wyznaczenie ścieżek zmian ciśnienia i temperatury warunków metamorfizmu różnych typów ksenolitów i interpretacja przyczyn tych zmian, określenie petrogenezy i wieku izotopowego enklaw skał magmowych w odniesieniu do granitów otoczenia, określenie wpływu fizycznego obecności enklaw na warunki stygnięcia i przepływu magmy granitoidowej, w tym związku nagromadzeń porfirokryształów skaleni alkalicznych i ksenolitów oraz określenie typów i genezy szlirów, zbudowanie schematycznego modelu petrogenetycznego rozwoju magmatyzmu.

13 16 1. Wstęp 1.4. Zarys budowy geologicznej obszaru badań Trzon krystaliczny masywu Tatr buduje poligeniczna intruzja granitoidowa oraz zachowana w zachodniej części masywu osłona metamorficzna (rys. 1). Zasadniczą (objętościowo) część masywu tatrzańskiego tworzy poligeniczna intruzja granitoidowa, zbudowana z czterech odmian petrograficznych granitoidów, najprawdopodobniej będących odbiciem czterech etapów magmatyzmu (KOHUT, JANAK, 1994; POLLER i in., 2000; PETRIK, 2000). Są to: dioryty kwarcowe, tzw. pospolity granit tatrzański o składzie granodiorytu-tonalitu, granit typu Tatr Wysokich o składzie sjenogranitu i granity typu Goryczkowej. Rys. 1. Uproszczona mapa geologiczna Tatr (kompilacja wg: KOHUT, JANAK, 1994 trzon krystaliczny, BAC-MOSZASZWILI, 1996 serie osadowe i tektonika oraz badania własne autorki) 1 skały osłony metamorficznej, 2 alaskity (Tatry Zachodnie), 3 pospolity granit tatrzański, 4 granit typu Goryczkowej, 5 granit typu Tatr Wysokich, 6 skały mezozoiczne osłony osadowej i płaszczowin wierchowych, 7 płaszczowina reglowa dolna, 8 płaszczowina reglowa górna, 9 uskoki: a stwierdzone, b przypuszczalne; I uskok podtatrzański, II uskok Drużbaków, III uskok choczański, IV uskok Krowiarek Osłona metamorficzna intruzji, dostępna obserwacjom tylko w części zachodniej masywu Tatr (Tatry Zachodnie), jest dwudzielna. Składające się na nią Dolna Jednostka Strukturalna (DJS) i Górna Jednostka Strukturalna (GJS) tworzą charakterystyczną inwersję metamorficzną (KOHUT, JANAK 1994; GAWĘDA i in., 1998). Obie jednostki różnią się charakterem petrograficznym i składem chemicznym. W DJS dominują łupki łyszczykowe, podrzędnie występują gnejsy i amfibolity, warunki metamorfizmu zaś oszacowano na T = ºC i P = 5 8 kbar (KOZŁOWSKI, GAWĘDA, 1999). Górną Jednostkę Strukturalną budują zmigmatytyzowane gnejsy i amfibolity (BURDA, GAWĘDA, 1997, 1999;

14 1.4. Zarys budowy geologicznej obszaru badań 17 GAWĘDA i in., 2000), kwarcyty grafitowe oraz podrzędnie łupki łyszczykowe. Z wyjątkiem amfibolitów (metabazaltów), pozostałe skały mają protolit osadowy (np. JAROSZEWSKI, 1965; KOZŁOWSKI, GAWĘDA, 1999). Metamorfizm GJS zachodził w warunkach górnej części facji amfibolitowej (T = ºC, P = 7,5 10 kbar), co sprawia, że większość skał tej jednostki ma charakter migmatyczny. Z nasuwaniem się GJS na DJS wiąże się generacja stopu leukokratycznego i intruzje tzw. alaskitów (JAROSZEWSKI, 1965; GAWĘDA, 2001). Heterogeniczny granit tatrzański tworzą zasadniczo dwa ze wspomnianych 4 typów granitów: pospolity granit tatrzański oraz granit typu Tatr Wysokich. Dioryty kwarcowe występują w formie enklaw w obu wspomnianych typach granitów oraz jako sille w skałach osłony metamorficznej (DONIECKI, 2000; GAWĘDA i in., 2005), występowanie zaś granitu typu Goryczkowej jest ograniczone do części wyspy krystalicznej Goryczkowej (np. BURCHART, 1970). W przypadku ostatniego ze wspomnianych typów granitów brak jest porównań z innymi rejonami Tatr, dlatego pochodzenie wyspy nie jest do końca wyjaśnione. Obszar badań pokrywa się z obszarem występowania granitu określanego mianem typu Tatr Wysokich, a którego zasięg występowania został wyznaczony także po polskiej stronie granicy (por. mapa wg: KOHUT, JANAK, 1994 oraz rys. 1). Obserwacje terenowe, badania petrograficzne oraz analizy chemiczne próbek granitoidów pobranych z obszaru badań skłoniły mnie do wyróżnienia w obrębie granitów typu Tatr Wysokich dwu odmian petrograficznych. Są to: granit porfirowaty, zawierający charakterystyczne porfirokryształy (lokalnie megakryształy) skalenia alkalicznego, oraz monzogranit biotytowy, lokalnie szlirowaty. Oba typy granitów współwystępują ze sobą na tym samym obszarze, a ich wzajemne relacje wskazują na mieszanie obu magm granitoidowych (GAWĘDA, 2007 b). Podziękowania Przeprowadzenie większości badań nie byłoby możliwe bez pomocy wielu osób. Pierwszą z nich jest moja mama, Kazimiera Gawęda, która wspierała mnie w najtrudniejszych momentach, nie przestała we mnie wierzyć, i której tę pracę dedykuję. Serdecznie dziękuję Koleżance dr Jolancie Burdzie za wieloletnią współpracę terenową, wspólne artykuły i niepomiernie długie dyskusje, które dały asumpt wielu wnioskom zawartym w niniejszej pracy. Pani mgr Ewie Teper, Panu dr. Piotrowi Dzierżanowskiemu i Pani Lidii Jeżak dziękuję za pomoc w wykonaniu analiz w mikroobszarze, obrazów w BSE, CL oraz rozkładów powierzchniowych (mappingów) wybranych pierwiastków w minerałach skałotwórczych. Zebranie materiału skalnego oraz wykonanie pomiarów nie byłoby możliwe, gdyby nie pomoc przewodników tatrzańskich: Panów mgr. Roberta 2 Enklawy...

15 18 1. Wstęp Piwkowskiego i Edwarda Lichoty oraz też pomoc Dyrekcji Tatrzańskiego Parku Narodowego w osobach: dr. Pawła Skawińskiego oraz dr. Stanisława Czubernata. Panu dr. Milanowi Kohutowi (Geologicka Služba Slovenskej Republiky) dziękuję za współpracę w zakresie badań diorytów kwarcowych, Panu dr. Igorowi Brosce (Slovenska Akademia Véd) zaś za dyskusję i pomoc w interpretacji znaczenia minerałów akcesorycznych. Koleżance dr Irinie Gałuskinie dziękuję za informacje i dyskusje na temat równowag mineralnych w skałach wapienno-krzemianowych i za wiele praktycznych rad dotyczących opracowania tych skał. Profesorowi Padhraigowi Kennanowi dziękuję za pomoc przy interpretacji danych izotopowych oraz za cenne uwagi z zakresu petrologii granitoidów. Koledze dr. Eligiuszowi Szełegowi dziękuję za pomoc w wykonaniu wybranych makrofotografii prób skalnych. Interpretacja wielu danych zawartych w tej pracy zyskała dzięki dyskusjom z uczestnikami konferencji Eurogranites 2007 oraz dzięki życzliwym uwagom obojga recenzentów: Pani prof. dr hab. Ewy Słaby oraz Pana prof. dr hab. Ryszarda Kryzy. Dziękuję moim byłym studentom: dr. Arturowi Deditiusowi, mgr. Krzysztofowi Juszczykowi, dr. Tomaszowi Donieckiemu, mgr. Krzysztofowi Szopie i mgr. Patrykowi Dubielowi za pomoc przy opróbowaniu i asystę terenową. Prace magisterskie tych osób w różnym stopniu dotyczyły poruszanych tu problemów. Większość badań zawartych w tej pracy była finansowana z grantu MNiI 2 P04D 05629, 18% kosztów zostało pokrytych z funduszy Katedry Geochemii, Mineralogii i Petrografii Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego, około 4% zaś z funduszu rezerwy Dziekana WNoZ UŚ za 2007 rok.

16 Aleksandra Gawęda Enclaves in the High Tatra granite Summary Enclaves are typical objects found commonly in the granitoid plutons. Different genetical types of enclaves are used as indicators of granitoid magma origin, while their mineralogical-petrological characteristics are thought to be the important carriers of information about the dynamics of the magma chamber, interaction with the envelope rocks, of different chemical and genetic characteristics. Commonly the enclaves are the only indicators of changes in temperature and pressure in the magma chamber, as well as the fluctuations of oxygen fugacity and activity of volatiles. In case of lacking envelope rocks or their restricted presence in the field, the enclaves, especially metamorphic rocks xenoliths, are the key for understanding the character of the metamorphic envelope to the intrusion and processes acting during intrusion. The presence of enclaves in the High Tatra granite was stated in the beginning of the XX century, but their investigations were very restricted. The present author investigations allowed to subdivide the following genetical types of enclaves: xenoliths of metamorphic rocks (including both metapelitic and calc-silicate rocks), surmicaceous rocks, two types of schlieren, enclaves of quartz diorites (hybrid mafic precursors), mafic microgranular enclaves, enclave of apatite melasyenite, enclaves of fine-grained leucogranites. All these enclaves were found inside two petrographical types of High Tatra granite: biotite monzogranite and porphyritic granite. Seven petrographical varieties of metapelitic xenoliths and 6 petrographical varieties of calc-silicate rocks were found in the xenoliths type. The records of metamorphic conditions (P-T paths) in the separate petrographical varieties of rocks differ from each other. Such a diversification is a result of a different metamorphic history of blocks coming from different levels of lithosphere and different time length of their interaction with granitoid magma. Some of the xenoliths, so called stoped bloks, are the evidence of the magmatic stoping process multistage intrusion of the granitoid magma inside the envelope rocks, causing the crushing both the metamorphic rocks and the products of partial solidification of the earliest granite pulses. Xenoliths documenting that stage of development were sinking in the granitoid magma in the opposite direction to the magma intrusion; some of them especially the big ones could explode, enabling the physical contamination of the granitoid magma and formation of the A-type schlieren. Internal parts of such xenoliths conserve both the pre-intrusive mineral 12 Enklawy...

17 178 Summary assemblages and the age of the pre-intrusive metamorphism (368 Ma) concordant with the migmatization age, revealed in the metamorphic envelope of the Western Tatra Mountains. Xenoliths acted also as the resisters for the flowing magma, causing the lost of its heat and in that way increasing the crystallization rate, lowering diffusion rate and increasing the magma viscosity. As a consequence, the presence of xenoliths could have catalyzed the formation of magmatic layering (B-type schlieren). Enclaves of leucogranites, similar to alaskites found in the Western Tatra Mountains and surmicaceous enclaves were also assumed to be xenoliths. The chemical assimilation of the xenoliths (and country rocks themselves) was very limited. Enclaves of hybrid quartz diorites (341 Ma), are interpreted as mafic precursors for the High Tatra granite magma. Their chemical and isotopic composition pointed out the lower crustal origin. The cumulate origin was suggested for the ultrapotassic apatite melasyenite, containing over 13 vol.% of apatite. Magmatic processes leading to the origin of that rock were related to magma mixing and mingling, in the large time interval Ma. The youngest probably concurrent with granite are the mafic microgranular enclaves. Small portions of the mafic magma showed the mineral composition and textures typical of mixing/mingling processes acting between magmas differing in chemistry and origin. Simultaneously, their presence could explain the relatively high temperatures of metamorphism (exceeding 800 C) found in some xenoliths. The best explanation for the presence of different types of mafic enclaves in the High Tatra granite is a model of slab break-off. According to that model in a place of the disruption of the subducting southern plate at the depth km the place for the mantle plum was formed. The presence of the mantle plum could explain the melting of the upper mantle/lower crust portion and formation of the parent magma for the quartz diorites. Further intensive heat flow could cause melting of the upper crust and as a consequence the formation of the granite magma at depth km, intruding further on to the level km. The remnants of the mantle-derived component of the granitoid magma are the mafic hybrid portions, which gave rise to the formation of mafic microgranular enclaves. Strong decompression, both predating granitoid magmatism and acting during the granite intrusion is one of typical features of collision-subduction process, which led to lithosphere thickening, slab break-off and sinking of broken slab into the mantle. The influence of the magma mixing/mingling processes to the present-day state of the High Tatra granitoids allows understanding the petrological and geophysical problems, pointing out the complex petrological character of the Tatra granitoid rocks.

18 (,, ).,. -,,,.,.,,,, -. XX,. Ӏ,, : (, - ),,, ( ),,,. :. 7, - 6. ( - ).,.,,, magmatic stoping, 12*

19 180.,,, ;,. 368.,.,,,., ( ). ( ).. (341. ). Ӏ,., - 13%, ( 8 kbar), (,,, ) ,,.,,.,,. Ӏ /.,, 20 25, ,.,,,,,,.,,,.