Informacje i zawiadomienia. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 147 z

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356 Wydanie polskie Informacje i zawiadomienia Rocznik 61 4 października 2018 Spis treści PARLAMENT EUROPEJSKI SESJA Posiedzenia od 13 do 16 listopada 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 147 z TEKSTY PRZYJĘTE Posiedzenia z 29 i 30 listopada 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 156 z TEKSTY PRZYJĘTE I Rezolucje, zalecenia i opinie REZOLUCJE Parlament Europejski Wtorek, 14 listopada 2017 r. 2018/C 356/01 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie ratowania życia: zwiększanie bezpieczeństwa samochodowego w UE (2017/2085(INI)) /C 356/02 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wykorzystania instrumentów polityki spójności przez regiony w reakcji na zmiany demograficzne (2016/2245(INI)) /C 356/03 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie planu działania w sprawie detalicznych usług finansowych (2017/2066(INI)) PL

2 Środa, 15 listopada 2017 r. 2018/C 356/04 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie praworządności na Malcie (2017/2935(RSP)) /C 356/05 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie negocjacji wielostronnych w kontekście 11. konferencji ministerialnej WTO odbywającej się w Buenos Aires w dniach grudnia 2017 r. (2017/2861(RSP)) /C 356/06 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie Planu działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki (2017/2819(RSP)) /C 356/07 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce (2017/2931(RSP)) Czwartek, 16 listopada 2017 r. 2018/C 356/08 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie wolności słowa w Sudanie, w szczególności w sprawie Mohameda Zine a El Abidine a (2017/2961(RSP)) /C 356/09 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie ataków terrorystycznych w Somalii (2017/2962(RSP)) /C 356/10 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie Madagaskaru (2017/2963(RSP)) /C 356/11 Rezolucja nielegislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony (15470/2016 C8-0027/ /0366(NLE) 2017/2050(INI)) /C 356/12 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie strategii UE Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju (2017/2083(INI)) /C 356/13 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r. (2017/2126(INI)) /C 356/14 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska UE (2017/2705(RSP)) /C 356/15 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie zwalczania nierówności jako czynnika sprzyjającego tworzeniu miejsc pracy i wzrostowi (2016/2269(INI)) Czwartek, 30 listopada 2017 r. 2018/C 356/16 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie (2017/2849(RSP))

3 2018/C 356/17 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wdrażania europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności (2017/2127(INI)) ZALECENIA Parlament Europejski Środa, 15 listopada 2017 r. 2018/C 356/18 Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. dla Rady, Komisji oraz ESDZ w sprawie Partnerstwa Wschodniego w perspektywie szczytu w listopadzie 2017 r. (2017/2130(INI)) 130 II Komunikaty KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ Parlament Europejski Czwartek, 30 listopada 2017 r. 2018/C 356/19 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Any Gomes (2017/2096(IMM)) III Akty przygotowawcze PARLAMENT EUROPEJSKI Wtorek, 14 listopada 2017 r. 2018/C 356/20 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Włochy EGF/2017/004 IT/Almaviva) (COM(2017)0496 C8-0322/ /2200(BUD)) /C 356/21 P8_TA(2017)0424 Typologie terytorialne ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 w odniesieniu do typologii terytorialnych (Tercet) (COM(2016)0788 C8-0516/ /0393(COD)) P8_TC1-COD(2016)0393 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 w odniesieniu do typologii terytorialnych (Tercet)

4 2018/C 356/22 P8_TA(2017)0425 Uznawanie kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej oraz uchylającej dyrektywę Rady 96/50/WE i dyrektywę Rady 91/672/EWG (COM(2016)0082 C8-0061/ /0050(COD)) P8_TC1-COD(2016)0050 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej oraz uchylającej dyrektywy Rady 91/672/EWG i 96/ 50/WE /C 356/23 P8_TA(2017)0426 Współpraca między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (COM(2016)0283 C8-0194/ /0148(COD)) P8_TC1-COD(2016)0148 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2006/ Środa, 15 listopada 2017 r. 2018/C 356/24 P8_TA(2017)0429 Okres przyjmowania aktów delegowanych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2010/40/UE w odniesieniu do okresu przyjmowania aktów delegowanych (COM(2017)0136 C8-0116/ /0060(COD)) P8_TC1-COD(2017)0060 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającej dyrektywę 2010/ 40/UE w odniesieniu do okresu przyjmowania aktów delegowanych /C 356/25 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Karela Pinxtena na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0328/ /0812(NLE)) /C 356/26 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Pietra Russo na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0329/ /0813(NLE)) /C 356/27 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Hannu Takkuli na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0330/ /0814(NLE)) /C 356/28 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Baudilia Tomé Muguruzy na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0331/ /0815(NLE))

5 2018/C 356/29 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie nominacji Bettiny Jakobsen na członkinię Trybunału Obrachunkowego (C8-0332/ /0816(NLE)) /C 356/30 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania João Alexandre a Tavaresa Gonçalvesa de Figueiredo na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0333/ /0817(NLE)) /C 356/31 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Iliany Iwanowej na członkinię Trybunału Obrachunkowego (C8-0334/ /0818(NLE)) /C 356/32 P8_TA(2017)0437 Ochrona przed przywozem produktów po cenach dumpingowych i towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1036 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej oraz rozporządzenie (UE) 2016/1037 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (COM(2016)0721 C8-0456/ /0351(COD)) P8_TC1-COD(2016)0351 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1036 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej oraz rozporządzenie (UE) 2016/ 1037 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 2018/C 356/33 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony (15470/2016 C8-0027/ /0366(NLE)) Czwartek, 30 listopada 2017 r. 2018/C 356/34 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/344 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. (COM(2017)0900 C8-0408/ /2265(BUD)) /C 356/35 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego Unii Europejskiej nr 6/2017 na rok budżetowy 2017 obniżenie środków na płatności i środków na zobowiązania zgodnie ze zaktualizowanymi prognozami dotyczącymi wydatków i aktualizacją dochodów (zasoby własne i grzywny) (14275/2017 C8-0417/ /2217(BUD)) /C 356/36 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu zapewnienia środków na wypłatę zaliczek w budżecie ogólnym Unii na 2018 r. (COM(2017)0270 C8-0161/ /2076(BUD))

6 2018/C 356/37 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia instrumentu elastyczności na sfinansowanie natychmiastowych środków budżetowych służących do rozwiązywania bieżących problemów wynikających z migracji, napływu uchodźców i zagrożeń bezpieczeństwa (COM(2017)0271 C8-0163/ /2077(BUD)) /C 356/38 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek Grecji EGF/2017/003 GR/Attica retail) (COM(2017)0613 C8-0360/ /2229(BUD)) /C 356/39 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Finlandię EGF/2017/005 FI/Retail) (COM(2017)0618 C8-0364/ /2231(BUD)) /C 356/40 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w ramach procedury budżetowej (14587/2017 C8-0416/ /2044(BUD)) /C 356/41 P8_TA(2017)0460 Zmiany w zakresie zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, inwestycji na rzecz wzrostu i zatrudnienia oraz celu Europejska współpraca terytorialna ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zmian zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz zasobów na cel Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia i na cel Europejska współpraca terytorialna (COM(2017)0565 C8-0342/ /0247(COD)) P8_TC1-COD(2017)0247 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zmian zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz zasobów na cel Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia i na cel Europejska współpraca terytorialna /C 356/42 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11965/ 2017 C8-0345/ /0196(NLE)) /C 356/43 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11964/2017 C8-0346/ /0197(NLE)) /C 356/44 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11966/2017 C8-0343/ /0200(NLE))

7 2018/C 356/45 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Chile, Islandii i Bahamów do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0360 C8-0234/ /0150(NLE)) /C 356/46 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Austrię i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Panamy, Urugwaju, Kolumbii i Salwadoru do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0369 C8-0231/ /0153(NLE)) /C 356/47 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Chorwację, Niderlandy, Portugalię i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie San Marino do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0359 C8-0232/ /0149(NLE)) /C 356/48 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Luksemburg i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0357 C8-0233/ /0148(NLE)) /C 356/49 P8_TA(2017)0468 Okres przejściowy w celu złagodzenia wpływu wprowadzenia MSSF 9 ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów w zakresie sprawozdawczości i ujawniania informacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (COM(2016)0850 C8-0158/ /0360B(COD)) P8_TC1-COD(2016)0360B Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do rozwiązań przejściowych dotyczących złagodzenia wpływu wprowadzenia MSSF 9 na fundusze własne oraz dotyczących traktowania jako duże ekspozycje niektórych ekspozycji wobec podmiotów sektora publicznego denominowanych w walucie krajowej dowolnego państwa członkowskiego /C 356/50 P8_TA(2017)0469 Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 230/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju (COM(2016)0447 C8-0264/ /0207(COD)) P8_TC1-COD(2016)0207 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 230/2014 ustanawiające Instrument na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju

8 2018/C 356/51 P8_TA(2017)0470 Stopień uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym (COM(2016)0853 C8-0479/ /0363(COD)) P8_TC1-COD(2016)0363 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym /C 356/52 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE i dyrektywę 2009/132/WE w odniesieniu do niektórych zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość (COM(2016)0757 C8-0004/ /0370(CNS)) /C 356/53 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (COM(2016)0755 C8-0003/ /0371(CNS))

9 Skróty i symbole * Procedura konsultacji *** Procedura zgody ***I ***II ***III Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie Zwykła procedura ustawodawcza: trzecie czytanie (Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w projekcie aktu) Poprawki Parlamentu: Nowe fragmenty tekstu zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą. Fragmenty tekstu, które zostały skreślone, zaznacza się za pomocą symbolu lub przekreśla. Zmianę brzmienia zaznacza się przez wyróżnienie nowego tekstu wytłuszczonym drukiem i kursywą i usunięcie lub przekreślenie zastąpionego tekstu.

10

11 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/1 PARLAMENT EUROPEJSKI SESJA Posiedzenia od 13 do 16 listopada 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 147 z TEKSTY PRZYJĘTE Posiedzenia z 29 i 30 listopada 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 156 z TEKSTY PRZYJĘTE

12 C 356/2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. I (Rezolucje, zalecenia i opinie) REZOLUCJE PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0423 Ratowanie życia: zwiększanie bezpieczeństwa samochodowego w UE Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie ratowania życia: zwiększanie bezpieczeństwa samochodowego w UE (2017/2085(INI)) (2018/C 356/01) Parlament Europejski, uwzględniając sprawozdanie Komisji w sprawie ratowania życia: zwiększanie bezpieczeństwa samochodowego w UE sprawozdanie z monitorowania i oceny zaawansowanych elementów bezpieczeństwa pojazdów, ich opłacalności i wykonalności do celów przeprowadzenia przeglądu rozporządzeń w sprawie bezpieczeństwa ogólnego pojazdów oraz ochrony pieszych i innych niechronionych użytkowników drogi (COM(2016)0787) oraz dokument roboczy służb Komisji (SWD(2016)0431), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych ( 1 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 78/2009 z dnia 14 stycznia 2009 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do ochrony pieszych i innych niechronionych użytkowników dróg, zmieniające dyrektywę 2007/46/WE i uchylające dyrektywy 2003/102/WE i 2005/66/WE ( 2 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/47/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie drogowej kontroli technicznej dotyczącej zdatności do ruchu drogowego pojazdów użytkowych poruszających się w Unii oraz uchylającą dyrektywę 2000/30/WE ( 3 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/413 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu ruchu drogowego ( 4 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/719 z dnia 29 kwietnia 2015 r. zmieniającą dyrektywę Rady 96/53/WE ustanawiającą dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym ( 5 ), ( 1 ) Dz.U. L 200 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 35 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 127 z , s ( 4 ) Dz.U. L 68 z , s. 9. ( 5 ) Dz.U. L 115 z , s. 1.

13 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/3 Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/758 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie wymagań dotyczących homologacji typu na potrzeby wdrożenia systemu pokładowego ecall opartego na numerze alarmowym 112 oraz zmiany dyrektywy 2007/46/WE ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 września 2015 r. w sprawie wdrożenia białej księgi w dziedzinie transportu z 2011 r.: podsumowanie i dążenie w kierunku mobilności zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 maja 2017 r. w sprawie transportu drogowego w Unii Europejskiej ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego w latach pierwsze etapy strategii zapobiegania obrażeniom ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 września 2011 r. w sprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego w Europie w latach ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie planu utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu ( 6 ), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Europejska strategia na rzecz współpracujących inteligentnych systemów transportowych ważny krok w kierunku mobilności pojazdów współpracujących, połączonych i zautomatyzowanych (COM(2016)0766), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany W kierunku europejskiego obszaru bezpieczeństwa ruchu drogowego: kierunki polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego na lata (COM(2010)0389), uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany CARS 2020: Plan działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu motoryzacyjnego w Europie (COM(2012)0636), uwzględniając białą księgę Komisji zatytułowaną Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu (COM(2011)0144), uwzględniając sprawozdanie Komisji zatytułowane Benefit and feasibility of a range of new technologies and unregulated measures in the field of vehicle occupant safety and protection of vulnerable road users, sporządzone przez Transport Research Laboratory i opublikowane dnia 26 marca 2015 r., uwzględniając dokument roboczy służb Komisji dotyczący wdrożenia celu nr 6 kierunków polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego Komisji Europejskiej na lata etap pierwszy strategii zapobiegania obrażeniom (SWD (2013)0094), uwzględniając konkluzje Rady z dnia 8 czerwca 2017 r. w sprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego popierające oświadczenie z Valletty z marca 2017 r., uwzględniając pakiet Europa w ruchu opublikowany przez Komisję w dniu 31 maja 2017 r., który obejmuje osiem inicjatyw ustawodawczych ze szczególnym naciskiem na transport drogowy, uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 70/260 z dnia 15 kwietnia 2016 r. w sprawie poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego na świecie, uwzględniając art. 52 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. L 123 z , s. 77. ( 2 ) Dz.U. C 316 z , s ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0228. ( 4 ) Dz.U. C 75 z , s. 49. ( 5 ) Dz.U. C 56 E z , s. 54. ( 6 ) Dz.U. C 168 E z , s. 72.

14 C 356/4 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8-0330/2017), A. mając na uwadze, że co roku na drogach Europy ok osób traci życie, a ok zostaje ciężko rannych, w związku z czym potrzebnych jest więcej skuteczniejszych działań, we współpracy z państwami członkowskimi, tak aby osiągnąć cel inicjatywy Wizja Zero ; B. mając na uwadze, że bezpieczeństwo ruchu drogowego zależy od trzech czynników, tj. pojazd, infrastruktura i zachowanie kierowców, a zatem we wszystkich trzech obszarach konieczne są środki w celu zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, należy też podjąć skuteczne działania w dziedzinie czynnego i biernego bezpieczeństwa pojazdów; C. mając na uwadze, że średni wiek samochodów osobowych, lekkich pojazdów dostawczych oraz samochodów ciężarowych w Unii Europejskiej stale rośnie i przekracza obecnie 10 lat; mając na uwadze, że wiek pojazdu ma bezpośrednie przełożenie na skutki i obrażenia odniesione w wyniku wypadku drogowego; D. mając na uwadze, że systemy wspomagania kierowcy zwiększają bezpieczeństwo pojazdów, a ponadto umożliwiają bezpieczne i aktywne uczestnictwo osób o ograniczonej mobilności i osób starszych w ruchu drogowym; E. mając na uwadze, że systemy inteligentnego kierowania ograniczają zatory drogowe, ostrzegają kierowcę przed niebezpieczeństwami na drodze i przyczyniają się do ograniczenia ryzyka wystąpienia sytuacji, które mogą doprowadzić do wypadku; F. mając na uwadze, że przejście na pojazdy całkowicie autonomiczne postępuje szybko, a bezpieczeństwo ruchu drogowego w ogóle zalicza się do kwestii wymagających podjęcia pilnych działań, w związku z czym przegląd rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa ogólnego musi zostać przedstawiony przez Komisję najpóźniej do pierwszego kwartału 2018 r.; mając na uwadze, że wszelkie opóźnienia będą niedopuszczalne bez względu na okoliczności; G. mając na uwadze, że skoro 38 % wszystkich wypadków śmiertelnych zdarza się na obszarach miejskich, często z udziałem niechronionych użytkowników dróg, państwa członkowskie powinny brać pod uwagę w planowaniu ruchu na obszarach miejskich niechronionych użytkowników dróg, poprawiając ich traktowanie w odniesieniu do środków transportu, takich jak samochody i autobusy; mając na uwadze, że Komisja powinna przedstawić przegląd rozporządzenia w sprawie ochrony pieszych; H. mając na uwadze, że istnieje wyraźne powiązanie między bezpieczeństwem ruchu drogowego a warunkami pracy zawodowych użytkowników dróg; Wymogi ogólne 1. podkreśla, że państwa członkowskie powinny prowadzić skuteczne i regularne kontrole kierowców na drogach, ponieważ główne przyczyny wypadków wciąż, podobnie jak w przeszłości, obejmują nadmierną prędkość, prędkość niedostosowaną do warunków jazdy, nieuwagę, prowadzenie pojazdu pod wpływem alkoholu lub narkotyków oraz nadmierne zmęczenie, i dlatego apeluje: a) do Komisji o określenie wielkości procentowej podlegających kontroli pojazdów kategorii M1 i N1; b) do Komisji o wprowadzenie surowszych kontroli prawidłowego wdrażania obowiązkowych ograniczeń czasu pracy i wypoczynku kierowców, którzy są zawodowymi użytkownikami dróg; c) do państw członkowskich o zagwarantowanie zwiększonej wymiany najlepszych praktyk, przede wszystkim w odniesieniu do inteligentnych strategii egzekwowania prawa, oraz o wprowadzenie kar odstraszających przestępców; 2. zwraca uwagę, że każdego roku spożycie alkoholu jest przyczyną ok. 25 % wszystkich wypadków drogowych z ofiarami śmiertelnymi w UE; dlatego zachęca Komisję do dokonania oceny możliwej wartości dodanej wynikającej z ujednolicenia w całej UE maksymalnego dopuszczalnego stężenia alkoholu we krwi na poziomie 0,0 % dla początkujących kierowców przez pierwsze dwa lata i dla zawodowych kierowców oraz pozytywnie ocenia politykę zerowej tolerancji dla kierowania pojazdem pod wpływem alkoholu w niektórych państwach członkowskich;

15 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/5 Wtorek, 14 listopada 2017 r. 3. mając na uwadze oświadczenie z Valletty w sprawie poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego, wydane przez prezydencję maltańską w dniu 29 marca 2017 r., wzywa Komisję do uwzględnienia w nowej strategii bezpieczeństwa drogowego na lata nowych celów dotyczących zmniejszenia o połowę liczby przypadków poważnych obrażeń na drogach w UE; 4. wzywa państwa członkowskie do znaczącej poprawy stanu infrastruktury drogowej przez regularną i skuteczną obsługę techniczną, w tym znaków drogowych i systemów sygnalizacyjnych, oraz stosowne usprawnienia w celu uporania się z natężeniem ruchu, a także do wprowadzenia innowacyjnych środków zapewniających pełną funkcjonalność systemów wspomagania kierowcy i zwiększających interoperacyjność takich systemów, prowadząc do stworzenia tzw. inteligentnej infrastruktury; wzywa Komisję do ustanowienia mechanizmu, który pozwoli zagwarantować utrzymanie odpowiedniego stanu europejskiej infrastruktury drogowej; 5. zauważa, że rozwiązania infrastrukturalne (np. niektóre rodzaje barierek bezpieczeństwa lub niektóre rodzaje spowalniaczy) powodują lub potęgują niektóre wypadki, zwłaszcza z udziałem dwukołowych pojazdów silnikowych; zachęca zatem Komisję, by przedstawiła propozycję wszelkich możliwych środków normalizacyjnych, które umożliwiłyby skorygowanie tych niedoskonałości; 6. zauważa, że wielu kierowców nie wie o konieczności tworzenia korytarza dla pojazdów uprzywilejowanych na autostradach i nie umie tego robić, w związku z czym wzywa Komisję do określenia wspólnych norm tworzenia takich korytarzy i do przeprowadzenia europejskiej kampanii uświadamiającej; 7. zauważa, że w przypadku pieszych i rowerzystów niemal połowa wszystkich ofiar śmiertelnych w wyniku wypadków drogowych to osoby w wieku powyżej 65 lat oraz że wypadki drogowe są najczęstszą przyczyną śmierci wśród młodych ludzi; wzywa zatem państwa członkowskie do umożliwienia osobom starszym i młodym kierowcom bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym przez opracowanie programów zapobiegania typowym dla wieku zagrożeniom wypadkami; 8. zauważa, że w 51 % przypadków ofiarami śmiertelnych wypadków drogowych na obszarach miast są piesi i rowerzyści, i dlatego zachęca miasta do włączenia do planów mobilności celów związanych ze zmniejszeniem liczby wypadków na drogach i w ruchu drogowym; wzywa też państwa członkowskie do większego uwzględnienia niechronionych użytkowników dróg przez podjęcie działań w stosunku do miejsc, w których najczęściej dochodzi do wypadków, oraz przez budowę i utrzymanie bezpieczniejszej infrastruktury dla pieszych i rowerzystów lub rozbudowę i modernizację istniejącej infrastruktury, przy jednoczesnym zapewnieniu lepszego oznakowania; wzywa Komisję również do podjęcia dalszych działań na szczeblu UE, niezależnie od dostępności istniejących systemów finansowania, aby ułatwić powszechną modernizację infrastruktury rowerowej oraz wprowadzić nowe technologie czynnego i biernego bezpieczeństwa pojazdów służące ochronie przede wszystkim niechronionych użytkowników dróg; 9. zwraca uwagę, że nieznajomość lub nieprzestrzeganie przepisów kodeksu ruchu drogowego przez niektórych rowerzystów prowadzi niekiedy do sytuacji zagrażających bezpieczeństwu samych rowerzystów i pozostałych użytkowników dróg publicznych; wzywa Komisję, by rozważyła opracowanie wniosku umożliwiającego bezpieczniejszą jazdę na rowerze i harmonijne korzystanie przez rowerzystów z pozostałych środków transportu miejskiego; 10. zachęca operatorów inteligentnych systemów transportowych i transportu publicznego do dalszego rozwijania takich technologii stosowanych w pojazdach, które zachęcają kierowców do korzystania z bezpieczniejszych rodzajów transportu na obszarach miejskich; 11. zauważa, że nowe środki transportu, takie jak rowery elektryczne i inne elektryczne urządzenia wspomagające poruszanie się, stają się coraz popularniejsze; w związku z tym wzywa Komisję do niezwłocznego sprawdzenia specjalnych wymogów bezpieczeństwa związanych z takimi pojazdami oraz do przedstawienia propozycji dotyczących ich bezpiecznego zintegrowania z transportem drogowym przy należytym uwzględnieniu zasady pomocniczości; 12. zwraca uwagę, że opracowanie i wdrożenie systemów bezpieczeństwa powinno gwarantować bezpieczeństwo drogowe oraz że proces ten będzie w związku z tym wymagał pewnego okresu dostosowawczego; wzywa zatem Komisję do uwzględnienia czasu niezbędnego do ich opracowania przed wdrożeniem specjalnych przepisów technicznych; 13. przypomina, że oszustwa polegające na fałszowaniu przebiegu wciąż stanowią nierozwiązany problem, zwłaszcza na rynku pojazdów używanych, na co zwróciła uwagę Komisja w badaniu na temat funkcjonowania rynku samochodów używanych z perspektywy konsumentów; wzywa Komisję i państwa członkowskie do rozwiązania problemu manipulowania wskazaniami liczników lub ingerowania w ich stan przez wprowadzenie skutecznych środków i przepisów;

16 C 356/6 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 14. zwraca uwagę, że im więcej pojazdów porusza się po drogach, tym większe jest prawdopodobieństwo, że będzie dochodzić do wypadków; dlatego wzywa państwa członkowskie i Komisję do promowania środków transportu dzielonego i zbiorowego, zwłaszcza na obszarach miejskich, aby ograniczyć liczbę pojazdów w ruchu, i do promowania środków służących zwiększeniu odsetka rowerów i pojazdów prowadzonych przez zawodowych kierowców; 15. zwraca uwagę, że występują różnice między państwami członkowskimi, jeśli chodzi o obowiązkowe wyposażenie pojazdów, dlatego wzywa Komisję do opracowania wykazu przedmiotów objętych zakresem obowiązkowego wyposażenia, który będzie wiążący w całej Unii; 16. uważa, że UE i jej ośrodki badawcze powinny odegrać wiodącą rolę w procesie rozwijania pojazdów autonomicznych, ponieważ zrewolucjonizują one sektor motoryzacyjny, szczególnie jeśli chodzi o bezpieczeństwo pojazdów, gdyż pod tym względem zgodnie z założeniami pojazdy te umożliwią ratowanie co roku tysięcy istnień ludzkich i przyczynią się do digitalizacji rynku wewnętrznego; Systemy wspomagania kierowcy zwiększające bezpieczeństwo ruchu drogowego 17. podkreśla, że ok. 92 % wszystkich wypadków wynika z winy człowieka lub z połączenia błędu człowieka i stanu pojazdu lub infrastruktury, i dlatego obowiązkowe powinno być montowanie tylko tych systemów wspomagania kierowcy, które znacząco zwiększają bezpieczeństwo ruchu drogowego w oparciu o dowody naukowe, charakteryzują się opłacalnością i są gotowe do wprowadzenia na rynek; uważa, że dodatkowo rosnące w związku z tym ceny zakupu nie powinny być na tyle wygórowane, że zamierzeni odbiorcy takich pojazdów nie mogą sobie pozwolić na ich zakup oraz że systemy wspomagania kierowcy, które mają znaczenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, powinny być regularnie sprawdzane; 18. wzywa Komisję do testowania wspomnianych wyżej urządzeń poprawiających bezpieczeństwo w ramach nadzoru rynku pojazdów; 19. uważa, że korzyści płynące z poprawy standardów i wyposażenia bezpieczeństwa można osiągnąć jedynie dzięki skutecznemu wdrażaniu i egzekwowaniu obowiązujących i przyszłych przepisów; w związku z tym wzywa do zwiększenia na poziomie europejskim nadzoru nad organami udzielającymi homologacji typu oraz służbami technicznymi w Unii; ponadto apeluje o zwiększenie oraz dalsze uniezależnienie nadzoru pojazdów na drogach w całej Unii po wprowadzeniu do obrotu w celu zagwarantowania, że będą one nadal spełniać kryteria bezpieczeństwa; 20. podkreśla, że w przypadku stwierdzenia niezgodności konsumenci europejscy powinni móc liczyć na szybkie, odpowiednie i skoordynowane środki naprawcze, w tym w razie potrzeby wycofanie danych pojazdów w całej Unii; uważa, że przedsiębiorcy powinni ponosić odpowiedzialność za wszelkie szkody ponoszone przez właścicieli pojazdów w wyniku niezgodności lub wycofania pojazdów; 21. wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy poziomu bezpieczeństwa użytkowanych pojazdów oraz do wspierania zmian i innowacji, które zwiększą bezpieczeństwo już użytkowanych samochodów, przez stymulowanie i promowanie wyposażania pojazdów w opłacalne dodatkowe systemy bezpieczeństwa ruchu drogowego ułatwiające kierowcom szybsze reagowanie w niebezpiecznej sytuacji; 22. wzywa producentów i operatorów do: a) zapewnienia, by stan aktywacji każdego z systemów wspomagania kierowcy był rozpoznawalny dla kierowcy; b) wprowadzenia dwustopniowego mechanizmu wyłączania w przypadku systemów wyłączalnych, gdzie kierowca może najpierw wyłączyć tylko sygnał ostrzegawczy, a dopiero w drugim kroku dezaktywować sam system; c) zadbania o to, by po każdym ponownym uruchomieniu pojazdu przywracany był aktywny stan systemu wspomagania kierowcy; oraz d) prowadzenia polityki cenowej zachęcającej konsumentów do wyboru pojazdów wyposażonych w systemy bezpieczeństwa i systemy wspomagania kierowcy; 23. podkreśla, że ewidentne ostrzeżenia powinny różnić się na tyle wyraźnie, by było intuicyjnie jasne, do którego systemu odnosi się wspomaganie, oraz że ostrzeżenia powinny poza tym być zrozumiałe bez problemów również dla osób starszych, osób niepełnosprawnych, w tym z wadą słuchu lub wzroku, oraz osób o ograniczonej możliwości poruszania się; wzywa w związku z tym zainteresowane strony do wyznaczenia odpowiednich jednolitych norm z możliwością przyjęcia przez operatorów konkretnych rozwiązań;

17 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/7 Wtorek, 14 listopada 2017 r. 24. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że niemal wszystkie samochody poddane badaniom w ramach Europejskiego Programu Oceny Nowych Samochodów dla konsumentów (Euro NCAP) uzyskały pięć gwiazdek oraz że większość producentów samochodów sprostała wyzwaniu związanemu ze spełnieniem nowych wymogów Euro NCAP; zauważa jednak, że nie wszystkie modele samochodów sprzedawanych w Europie są badane w ramach Euro NCAP i nie wszystkie pojazdy tego samego typu są sprzedawane z tą samą specyfikacją, co może powodować brak jasności dla konsumentów i tym samym stwarzać poziom zaufania do pojazdu, który jest nieuzasadniony w stosunku do rzeczywistych osiągów nabytego modelu; przypomina w związku z tym o znaczeniu silnego podstawowego standardu obowiązkowych wymogów bezpieczeństwa, dzięki którym wszelkie niezbędne wyposażenie bezpieczeństwa jest instalowane w całej flocie używanej i sprzedawanej w UE; 25. jest zdania, że program Euro NCAP powinien zawsze odzwierciedlać faktyczny poziom bezpieczeństwa konkretnego modelu samochodu, i zachęca do zwiększenia stopnia ambitności programu pod względem oceny bezpieczeństwa nowych pojazdów w odniesieniu do minimalnych regulacji ustawowych, w celu dalszego wspierania rozwoju pojazdów gwarantujących wysokie standardy bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz dopilnowania, by Europa nadal działała ambitnie jako światowy lider w dziedzinie bezpieczeństwa samochodów; 26. wzywa Komisję do ujednolicenia standardów w porozumieniu z Europejską Komisją Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ), tak aby na płaszczyźnie międzynarodowej panowała spójność, a jednocześnie aby zostały ograniczone do minimum odstępstwa od obowiązku montażu systemów wspomagania kierowcy, w celu zwiększenia na szeroką skalę bezpieczeństwa ruchu drogowego; zauważa, że producenci powinni stworzyć przejrzyste materiały informacyjne, które pomogą kierowcom w zapoznaniu się z poszczególnymi systemami wspomagania i z ich działaniem; 27. apeluje o zharmonizowane, ogólnoeuropejskie podejście, które uwzględnia wszystkie przepisy obowiązujące na szczeblu międzynarodowym i krajowym oraz zapewnia ich komplementarność; 28. wzywa Komisję, by zbadała udział pojazdów specjalnego przeznaczenia w wypadkach na obszarze miast i w razie potrzeby unieważniła istniejące odstępstwa od obowiązku montażu systemów wspomagania kierowcy; 29. podkreśla, że kursy dla kierowców powinny obejmować okresowe i dodatkowe szkolenia z użytkowania obowiązkowych mechanizmów wspomagania kierowcy, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na osoby starsze i osoby o ograniczonej możliwości poruszania się; wzywa szkoły nauki jazdy, aby z jednej strony włączały kwestie dotyczące obsługi tych systemów do swoich programów szkolenia, a z drugiej strony połączyły uzyskanie prawa jazdy z odbyciem profesjonalnego i praktycznego szkolenia na drodze; 30. zauważa, że zachęty finansowe, na przykład podatkowe lub ubezpieczeniowe, w przypadku działań takich jak montaż dodatkowych, zwiększających bezpieczeństwo systemów wspomagania kierowcy w samochodach nowych i używanych lub włączenie tego zagadnienia do programu szkolenia kierowców, mogą ułatwić rozpowszechnienie na rynku pojazdów o zaawansowanych cechach w zakresie bezpieczeństwa; wzywa państwa członkowskie do rozważenia wprowadzenia takich mechanizmów; 31. apeluje do Komisji o nałożenie na uczestników rynku wymogu zapewnienia stosowania otwartych standardów i interfejsów, które pozwolą dodatkowo zwiększyć interoperacyjność, tak aby można było prowadzić niezależne testy poprzez dostęp do istotnych danych dotyczących pojazdów i systemów wraz z ich aktualizacjami oraz by testy te mógł przeprowadzać każdy wykwalifikowany specjalista przy poszanowaniu własności danych i własności intelektualnej; 32. podkreśla, że należy zapewnić wysoki poziom ochrony i zatrzymywania danych wymagany zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) oraz z prawem do ochrony prywatności i danych osobowych, a także zachować wysoki poziom bezpieczeństwa informatycznego, tak że wykluczone zostanie nowe ryzyko wypadku na skutek zdalnej manipulacji przy systemach pokładowych lub konfliktów związanych z kompatybilnością; zaleca analizę zasad własności danych; 33. podkreśla znaczenie wykorzystania wiarygodnych informacji o pozycji i czasie pochodzących z satelitarnych systemów pozycjonowania oraz znaczenie stosowania systemu EGNOS/GNSS w zakresie bezpieczeństwa czynnego na drodze; wzywa do zwiększenia wysiłków na rzecz osiągnięcia dokładności systemu EGNOS/GNSS w zakresie bezpieczeństwa czynnego na drodze na poziomie poniżej jednego metra w celu zmiany zdolności systemu do ograniczenia prędkości pojazdu na zdolność systemu do automatycznej ingerencji w jazdę i zmiany toru jazdy; wzywa do działań na rzecz zwiększania bezpieczeństwa drogowego poprzez zintegrowanie danych pochodzących z EGNOS/GNSS z pokładowymi systemami kontroli;

18 C 356/8 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. Środki bezpieczeństwa służące zapobieganiu wypadkom 34. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że od listopada 2015 r. hamowanie awaryjne jest już obowiązkowe we wszystkich nowych samochodach ciężarowych i autobusach w UE, ale wzywa Komisję do wprowadzenia obowiązku instalowania w samochodach osobowych, lekkich pojazdach dostawczych, autobusach, autokarach oraz w szczególności w pojazdach ciężarowych systemów automatycznego hamowania awaryjnego rozpoznających pieszych, rowerzystów, lekkie dwukołowe pojazdy silnikowe i motocyklistów, ponieważ mają one duży potencjał w zakresie zapobiegania wypadkom drogowym poprzez autonomiczne i intensywne hamowanie, co powoduje skrócenie drogi hamowania; 35. apeluje o projektowanie bezpieczniejszych przodów pojazdów ciężarowych, które umożliwiają lepszą widoczność zarówno pieszych i rowerzystów, jak i przeszkód, pozwalając unikać zderzeń i łagodząc ich skutki; 36. domaga się wprowadzenia obowiązku montażu możliwych do przesterowania inteligentnych systemów wspomagania jazdy z dozwoloną prędkością, które wskazują ograniczenia prędkości, znaki stop i światła oraz interweniują, aby pomóc kierowcy utrzymać dozwoloną prędkość; wzywa państwa członkowskie do zadbania o niebudzący zastrzeżeń stan znaków drogowych z dobrze czytelnym oznakowaniem poziomym i pionowym dróg; podkreśla, że właściwe działanie inteligentnych systemów wspomagających wymaga dostępu do aktualizowanych internetowych map drogowych z danymi na temat bieżących ograniczeń prędkości; 37. podkreśla, że w celu poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego zwalnianie pojazdów musi być w zwiększonym stopniu sygnalizowane innym użytkownikom drogi przez jednoznaczne sygnały świetlne pojazdów, i oczekuje wprowadzenia obowiązku stosowania sygnalizacji hamowania awaryjnego w formie migającego światła stopu lub migających świateł awaryjnych; 38. podkreśla, że z uwagi na znaczenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego obowiązkowy powinien być montaż możliwego do przesterowania systemu utrzymywania pojazdu na pasie ruchu, który nie tylko ostrzega, lecz również aktywnie ingeruje w jazdę, nie uniemożliwiając jednak kierowcy bezpośredniego działania; odnotowuje, że używanie takiego systemu ostrzegania wiąże się z koniecznością utrzymania oznaczeń drogowych w stanie zapewniającym ich łatwe rozpoznawanie; 39. podkreśla, że zwiększenie bezpośredniej widoczności z kabiny kierowcy w przypadku samochodów ciężarowych, autobusów i autokarów oraz zmniejszenie lub wyeliminowanie martwych pól mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa ruchu tych pojazdów; wzywa zatem Komisję do wprowadzenia ambitnych i zróżnicowanych norm dotyczących bezpośredniej widoczności oraz obowiązku instalowania kamer przednich, bocznych i tylnych, czujników i asystentów skrętu, przy czym związane z tym środki powinny być zgodne z dyrektywą (UE) 2015/719 i nie powinny prowadzić do przesunięcia wyznaczonych w niej terminów transpozycji; 40. podkreśla, że należy zapewnić warunki niezbędne do instalowania blokad alkoholowych i systemów wykrywania braku koncentracji i senności kierowcy, a także nalega na stosowanie blokad alkoholowych w przypadku zawodowych kierowców i, jako środek rehabilitacyjny, kierowców, którzy spowodowali wypadek w ruchu drogowym pod wpływem alkoholu i w związku z tym zostali skazani za jazdę pod wpływem alkoholu; 41. zauważa, że samochody ciężarowe odpowiadają za 15 % ofiar śmiertelnych w wypadkach drogowych, a liczba szczególnie narażonych użytkowników dróg, którzy ponoszą śmierć w wypadkach z udziałem samochodów ciężarowych, wynosi około rocznie; wzywa zatem Komisję do przyspieszenia obowiązkowego wprowadzenia dla samochodów ciężarowych ambitnych zróżnicowanych norm dotyczących bezpośredniej widoczności z kabiny kierowcy, inteligentnego dostosowania prędkości i automatycznych systemów hamowania awaryjnego z funkcją wykrywania rowerzystów i pieszych w odniesieniu do pojazdów ciężarowych; Środki bezpieczeństwa służące ograniczeniu skutków wypadków 42. zauważa, że ciśnienie w oponach ma poważne konsekwencje pod względem bezpieczeństwa drogowego i zużycia paliwa, a także emisji; w związku z tym wzywa Komisję do wprowadzenia obowiązku instalowania bezpośrednich systemów monitorowania ciśnienia w oponach; apeluje też do Komisji o transpozycję do prawa UE poprawek dotyczących systemów monitorowania ciśnienia w oponach, uzgodnionych na forum EKG ONZ, których celem jest stosowanie tych systemów w rzeczywistych warunkach; 43. uważa, że konieczne jest wprowadzenie obowiązku montażu inteligentnego systemu przypominania o zapięciu pasów bezpieczeństwa na wszystkich przednich siedzeniach we wszystkich pojazdach oraz na tylnych siedzeniach w pojazdach kategorii M1 i N1;

19 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/9 44. uważa za istotne wprowadzenie obowiązku montowania automatycznych systemów regulacji pasów bezpieczeństwa w celu uniknięcia urazów szyi; 45. wzywa Komisję, by od 2019 r. rozszerzyła obowiązek montażu systemu ecall na motocykle, pojazdy ciężarowe i autobusy oraz udostępniła ten system również na potrzeby modernizacji wyposażenia, tak aby objąć nim jak najwięcej pojazdów drogowych; 46. domaga się dokładnej i ugruntowanej statystyki wypadków w UE, łącznie ze statystyką przyczyn wypadków, danymi dotyczącymi narażenia, wykazem obrażeń i uczestników wypadków, oraz zauważa, że rejestr danych dotyczących zdarzeń może być tutaj szczególnie pomocny, przy czym dane muszą pozostać anonimowe, a ich analiza powinna być wykorzystywana wyłącznie do badania wypadków; 47. domaga się gromadzenia w całej Unii danych dotyczących osób, które zmarły lub odniosły obrażenia w pojazdach z przyczyn innych niż wypadki; zauważa, że nie są dostępne dane dotyczące ofiar udaru cieplnego doznanego w pojeździe; 48. apeluje o lepsze przepisy w zakresie bezpieczeństwa autobusów i autokarów zasilanych różnymi rodzajami paliwa, w tym autobusów zasilanych sprężonym gazem ziemnym (CNG), aby zapewnić maksymalną ochronę pasażerów; 49. zauważa, że zmieniona konstrukcja urządzenia zabezpieczającego przed wjechaniem pod przód pojazdu w pojazdach ciężarowych mogłaby przyczynić się do zmniejszenia o 20 % liczby ofiar śmiertelnych w czołowych zderzeniach samochodów osobowych i ciężarowych; wzywa Komisję do wprowadzenia obowiązku stosowania we wszystkich nowych pojazdach ciężarowych urządzeń zabezpieczających przed wjechaniem pod przód pojazdu, które mają lepsze parametry pod względem pochłaniania energii; 50. domaga się obowiązkowych testów zderzeniowych przednich, bocznych i tylnych dla: a) pojazdów terenowych (SUV) o podwyższonej pozycji siedzeń i maksymalnej masie powyżej kg oraz b) pojazdów z napędem elektrycznym i innymi nowymi technologiami napędowymi; 51. wzywa Komisję do aktualizacji również wymogów związanych z testowaniem systemów bezpieczeństwa biernego w pojazdach silnikowych, tak aby uwzględnić ochronę wszystkich szczególnie narażonych użytkowników dróg w zderzeniach czołowych i tylnych z udziałem nie tylko pieszych, ale i rowerzystów; 52. wzywa Komisję do zapewnienia rynkowi wystarczającego i realistycznego czasu na dostosowanie się do tych środków; 53. podkreśla, że dyrektywa (UE) 2015/719 w sprawie wymiarów i obciążeń pojazdów ciężarowych stwarza duże możliwości w zakresie poprawy bezpieczeństwa pojazdów ciężarowych; wzywa Komisję do przyspieszenia prac nad tą dyrektywą i przedstawienia jej oceny bez zbędnej zwłoki; o o o Wtorek, 14 listopada 2017 r. 54. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

20 C 356/10 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0427 Wykorzystanie instrumentów polityki spójności przez regiony w reakcji na zmiany demograficzne Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wykorzystania instrumentów polityki spójności przez regiony w reakcji na zmiany demograficzne (2016/2245(INI)) (2018/C 356/02) Parlament Europejski, uwzględniając art. 174 oraz art. 175 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 ( 1 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących realizacji celu Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1080/2006 ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 ( 3 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1299/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie przepisów szczegółowych dotyczących wsparcia z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach celu Europejska współpraca terytorialna ( 4 ), uwzględniając Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1302/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1082/2006 w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT) w celu doprecyzowania, uproszczenia i usprawnienia procesu tworzenia takich ugrupowań oraz ich funkcjonowania ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie specyficznej sytuacji wysp ( 6 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1300/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1084/2006 ( 7 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie w sprawie kobiet i ich roli na obszarach wiejskich ( 8 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie polityki spójności w regionach górskich UE ( 9 ), ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. L 347 z , s ( 4 ) Dz.U. L 347 z , s ( 5 ) Dz.U. L 347 z , s ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0049. ( 7 ) Dz.U. L 347 z , s ( 8 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0099. ( 9 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0213.

21 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/11 Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 września 2015 r. w sprawie sprawozdania z realizacji, wyników i ogólnej oceny Europejskiego Roku Aktywności Osób Starszych i Solidarności Międzypokoleniowej ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 maja 2016 r. w sprawie nowych narzędzi rozwoju terytorialnego w polityce spójności na lata : zintegrowane inwestycje terytorialne (ZIT) i rozwój lokalny kierowany przez społeczność (RLKS) ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie zmian demograficznych oraz ich konsekwencji dla przyszłej polityki spójności UE ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 listopada 2010 r. w sprawie wyzwań demograficznych i solidarności między pokoleniami ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 września 2010 r. w sprawie europejskiej strategii na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego regionów górskich, wysp i obszarów słabo zaludnionych ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie demograficznej przyszłości Europy ( 6 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie wyzwań demograficznych i solidarności między pokoleniami ( 7 ), uwzględniając sprawozdanie Komisji pt. The 2015 Ageing Report. Economic and budgetary projections for the 28 EU Member States ( ) (European Economy 3/2015) [Sprawozdanie na temat starzenia się społeczeństwa, 2015 r.: prognozy gospodarcze i budżetowe dla 28 państw członkowskich UE (na lata ) (Nr 3 w cyklu poświęconym europejskiej gospodarce 2015)], uwzględniając szóste sprawozdanie Komisji z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej pt. Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia promowanie rozwoju i dobrego rządzenia w regionach i miastach UE, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 kwietnia 2017 r. pt. Inicjatywa na rzecz wspierania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym pracujących rodziców i opiekunów (COM(2017)0252), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2009 r. pt. Sprostanie wyzwaniom związanym ze skutkami starzenia się społeczeństwa w UE (Sprawozdanie na temat starzenia się społeczeństwa, 2009) (COM(2009)0180), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 10 maja 2007 r. pt. Promowanie solidarności między pokoleniami (COM(2007)0244), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 października 2006 r. pt. Demograficzna przyszłość Europy przekształcić wyzwania w nowe możliwości (COM(2006)0571), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 marca 2005 r. pt. Zielona Księga»Wobec zmian demograficznych: nowa solidarność między pokoleniami«(com(2005)0094), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 maja 2015 r. pt. Strategia jednolitego rynku cyfrowego dla Europy (COM(2015)0192), ( 1 ) Dz.U. C 316 z , s ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0211. ( 3 ) Dz.U. C 153 E z , s. 9. ( 4 ) Dz.U. C 74 E z , s. 19. ( 5 ) Dz.U. C 50 E z , s. 55. ( 6 ) Dz.U. C 184 E z , s. 75. ( 7 ) Dz.U. C 292 E z , s. 131.

22 C 356/12 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Regionów z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie reakcji UE na wyzwania demograficzne ( 1 ), uwzględniając opublikowane we wrześniu 2013 r. studium Dyrekcji Generalnej Parlamentu Europejskiego ds. Polityki Wewnętrznej Unii Europejskiej, Departament Tematyczny B: Polityka Strukturalna i Polityka Spójności pt. W jaki sposób polityka regionalna i polityka spójności mogą pomóc w sprostaniu wyzwaniom demograficznym?, uwzględniając publikację Europejskiej Sieci Obserwacyjnej Rozwoju Terytorialnego i Spójności Terytorialnej pt. Revealing territorial potentials and shaping new policies in specific types of territories in Europe: islands, mountains, sparsely populated and coastal regions [Odkrywanie potencjału terytorialnego i kształtowanie nowej polityki dotyczącej europejskich obszarów o specyficznych uwarunkowaniach geograficznych: wysp, regionów górskich, obszarów słabo zaludnionych i regionów przybrzeżnych] ( 2 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz stanowisko w formie poprawek Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0329/2017), A. mając na uwadze, że zmiany demograficzne to prawdziwy problem w Europie i na całym świecie, a także jedno z najważniejszych wyzwań, nie tylko w kontekście ogólnym, ale również dla wzmocnienia polityki rozwoju lokalnego i terytorialnego w dzisiejszej UE, obok problemów związanych z zatrudnieniem, niekontrolowaną globalizacją, zmianami klimatu, przejściem na gospodarkę niskoemisyjną oraz wyzwań stawianych przez zmiany technologiczne i przemysłowe oraz włączenie społeczne i gospodarcze; B. mając na uwadze, że tak jak ma to miejsce w większości społeczeństw poprzemysłowych, od kilku dekad wzrasta długość życia obywateli Europy, a współczynnik płodności utrzymuje się na niskim poziomie, co może zmienić strukturę ludności i piramidę wieku, a czego skutkiem ubocznym jest malejąca liczba ludności w wieku produkcyjnym i starzenie się społeczeństwa; mając na uwadze, że kryzys gospodarczy, który dotknął całą Unię Europejską, wywarł ogromny wpływ na wiele obszarów i regionów, w szczególności wiejskich, a zwłaszcza doprowadził do ubóstwa na tych obszarach i do ich wyludnienia; mając na uwadze, że utrzymujące się zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć oraz rosnące zróżnicowanie emerytur poważnie utrudniają uczestnictwo kobiet w rynku pracy; C. mając na uwadze, że prognozuje się, iż szybki wzrost liczby ludności w krajach rozwijających się i niż demograficzny w UE doprowadzi do spadku udziału Unii Europejskiej w światowej populacji z 6,9 % w roku 2015 do 5,1 % w roku 2060 ( 3 ); D. mając na uwadze, że zgodnie z prognozami w 132 z 273 regionów poziomu NUTS 2 wystąpi spadek liczby ludności pomiędzy rokiem 2015 a 2050 ( 4 ); mając na uwadze, że spadek ten będzie szczególnie niekorzystny dla lokalnych jednostek administracyjnych; E. mając na uwadze, że priorytetowym celem Unii i wszystkich państw członkowskich jest promowanie wzrostu w trzech wymiarach, czyli inteligentnego, trwałego i sprzyjającego włączeniu społecznemu; F. mając na uwadze, że cechy geograficzne lub demograficzne przyczyniają się do nasilenia problemów związanych z rozwojem; mając na uwadze, że w związku z tym Traktat z Lizbony do celów spójności gospodarczej i społecznej dodał spójność terytorialną; G. mając na uwadze, że zmiany demograficzne nie rozkładają się równomiernie we wszystkich krajach i regionach ze względu na naturalną dynamikę i przepływy migracyjne, z jakimi się one wiążą, a mianowicie liczba ludności na większości obszarów miejskich, a zwłaszcza metropolitalnych, wzrasta, podczas gdy maleje ona na większości obszarów wiejskich i obszarów oddalonych, a w regionach najbardziej oddalonych sytuacja jest bardzo zróżnicowana; mając na uwadze, że taka nierównowaga stanowi wielkie wyzwanie, zarówno dla obszarów wyludniających się, jak i dla tych, do których napływa ludność; mając na uwadze, że obszary oddalone lub takie, do których dostęp jest utrudniony, są najbardziej narażone na wystąpienie niżu demograficznego; mając na uwadze, że z drugiej strony należy zwrócić uwagę na skutki suburbanizacji, która w wyniku dużej migracji ludności z dużych miast na otaczające je obszary wywiera presję na władze lokalne i regionalne; ( 1 ) Dz.U. C 17 z , s. 40. ( 2 ) Dokument roboczy Europejskiej Sieci Obserwacyjnej Rozwoju Terytorialnego i Spójności Terytorialnej (ESPON). Luksemburg, EUWT ESPON, marzec 2017 r. ( 3 ) Eurostat, The EU in the World [UE na świecie], wydanie z 2016 r.. ( 4 ) Eurostat, Eurostat Yearbook [Rocznik statystyczny Eurostatu], wydanie z 2016 r.

23 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/13 Wtorek, 14 listopada 2017 r. H. mając na uwadze, że regiony Europy nie są obszarami jednolitymi oraz mogą obejmować obszary dotknięte bezrobociem lub ubóstwem i borykać się ze szczególnymi problemami, w szczególności w zakresie zmian demograficznych, co wymaga wdrożenia ukierunkowanych narzędzi służących do zmniejszenia różnic wewnątrzregionalnych oraz poprawy równowagi terytorialnej między obszarami miejskimi, podmiejskimi i wiejskimi; I. mając na uwadze, że kobiety, szczególnie matki samotnie wychowujące dzieci, są bardziej narażone na ubóstwo i wykluczenie; J. mając na uwadze, że zmiany demograficzne stanowią wyzwanie dla zagwarantowania spójności społecznej i dobrobytu całości populacji oraz tworzenia warunków dla rozwoju gospodarczego o zrównoważonym charakterze; mając na uwadze, że zmiany demograficzne mają wpływ na infrastrukturę oraz dostępność i jakość usług, co przekłada się na różnice w łączności lub nierówny dostęp do technologii medycznych i często wynika z niewystarczających powiązań między ludnością miast i wsi; K. mając na uwadze, że zmiany demograficzne wiążą się z poważnymi wyzwaniami politycznymi w różnych dziedzinach związanych z wieloma obszarami polityki spójności; mając na uwadze, że polityka regionalna oraz objęte nią europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, w tym Fundusz Spójności, są kluczowymi instrumentami reagowania na te zmiany; L. mając na uwadze, że obszary niezurbanizowane w Unii Europejskiej są zamieszkałe przez 113 mln osób, obejmują 12 mln gospodarstw oraz 172 mln ha gruntów rolnych i mają znaczny wpływ na gospodarkę, kulturę i ekosystemy w Europie; M. mając na uwadze, że odpowiednia infrastruktura i odpowiedni poziom usług to ważne czynniki w zarządzaniu strukturą ludności w regionach, które są słabo zaludnione lub borykają się z emigracją i w których inwestycje i miejsca pracy mają większe znaczenie; N. mając na uwadze, że odpowiednia infrastruktura, dostęp do usług publicznych i dobrej jakości miejsca pracy są ważnymi czynnikami decydującymi o chęci pozostania na danym terenie; O. mając na uwadze, że kobiety, szczególnie powyżej 60. roku życia, są bardziej narażone na ubóstwo i wykluczenie społeczne niż mężczyźni; P. mając na uwadze, że w regionach słabiej rozwiniętych zmiany demograficzne wywierają najbardziej znaczące skutki; Q. mając na uwadze, że zmiany demograficzne zachodzące na terenach wiejskich nie tylko mają poważne skutki demograficzne, ale również dotyczą gospodarki, kwestii społecznych, rozbicia terytorialnego, jakości życia i środowiska; R. mając na uwadze, że równouprawnienie płci stanowi prawo podstawowe i wspólną wartość UE oraz jest koniecznym warunkiem osiągnięcia przez UE celów w zakresie wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i spójności społecznej; S. mając na uwadze, że równouprawnienie płci stanowi ważny instrument rozwoju gospodarczego i spójności społecznej; T. mając na uwadze, że negatywne zmiany demograficzne zwiększają zapotrzebowanie na większą solidarność międzypokoleniową; Uwagi ogólne 1. podkreśla, że zmiany demograficzne pociągają za sobą znaczną presję gospodarczą, społeczną, podatkową i środowiskową wywieraną na rządy państw członkowskich oraz władze lokalne i regionalne w zakresie zapewniania usług publicznych, szczególnie opieki społecznej i usług socjalnych, budowania i utrzymania infrastruktury oraz ochrony ekosystemów przez zrównoważone planowanie przestrzenne; podkreśla, że te rodzaje presji będą się nasilać wskutek zmniejszania się liczby ludności aktywnej zawodowo i wyższego wskaźnika obciążenia demograficznego; podkreśla kluczową rolę wysokiej jakości usług publicznych i prywatnych; podkreśla, jak ważny jest łatwy dostęp do wysokiej jakości i przystępnych cenowo usług publicznych i prywatnych, które są narzędziem zapewniania równouprawnienia kobiet i mężczyzn;

24 C 356/14 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 2. uważa, że zmianom demograficznym należy przeciwdziałać w sposób skoordynowany, w ramach działań wszystkich władz europejskich, krajowych, regionalnych i lokalnych, przez realizowanie zróżnicowanych strategii przystosowawczych, odzwierciedlających realia lokalne i regionalne oraz przez skuteczne wielopoziomowe sprawowanie rządów, nie tylko w odniesieniu do struktury szczegółowych strategii politycznych ukierunkowanych na konkretne regiony, ale także w odniesieniu do realizacji tych strategii; jest zdania, że celem tej skoordynowanej i zintegrowanej reakcji powinno być podnoszenie jakości życia i zapewnianie obywatelom lepszych możliwości gospodarczych oraz inwestowanie w wysokiej jakości, łatwo dostępne i niedrogie usługi społeczne i publiczne w odnośnych regionach; uważa ponadto, że należy zaangażować przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego oraz inne zainteresowane podmioty; zauważa, że wszelkie plany globalne muszą uwzględniać rolę miast, obszarów wiejskich oraz obszarów rybackich i nadmorskich, a także obszarów borykających się ze szczególnymi problemami związanymi z sytuacją geograficzną lub demograficzną, w związku z czym należy również brać pod uwagę szczególne wyzwania występujące w regionach najbardziej oddalonych, najbardziej na północ wysuniętych regionach o bardzo niskiej gęstości zaludnienia oraz regionach wyspiarskich, transgranicznych lub górskich, jak wyraźnie stwierdzono w Traktacie z Lizbony; wzywa państwa członkowskie i Komisję do wzięcia pod uwagę wpływu różnych strategii politycznych na równouprawnienie płci i zmiany demograficzne; 3. uznaje, że choć zmiany demograficzne tworzą nowe wyzwania, oferują one również możliwości rozwoju na szczeblu lokalnym w następstwie zmieniających się potrzeb społeczności miejskich, przede wszystkim pod względem odżywiania, spędzania czasu wolnego i wypoczynku, dzięki potencjałowi rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa oraz wysokiej jakości, bezpiecznym i zróżnicowanym produktom; uważa, że turystyka wiejska w ogólności, a w szczególności turystyka ekologiczna, handel elektroniczny, usługi świadczone na poziomie społeczności lokalnych i srebrna gospodarka również oferują możliwości rozwoju na szczeblu lokalnym, zwiększenia wartości krajowych produktów rolniczych i pozarolniczych, takich jak rękodzieło artystyczne, hafty i wyroby ceramiczne, za pośrednictwem europejskiego systemu ochrony oznaczeń geograficznych; podkreśla w związku z tym znaczenie strategii inteligentnej specjalizacji, które wspierają regiony i lokalne obszary w określaniu działań o wysokiej wartości dodanej i stworzenie atrakcyjnych dla innowacji ekosystemów, począwszy od prawdziwej strategii wielowymiarowego rozwoju obszarów wiejskich, która łączy gospodarkę o obiektu zamkniętym z planowaniem przestrzennym; podkreśla, że agroturystyka, która pomaga w utrzymaniu dynamicznego stylu życia na obszarach wiejskich, również stanowi ważny sektor; podkreśla znaczenie dialogu społecznego i włączenia partnerów społecznych wraz z innymi zainteresowanymi stronami i władzami na szczeblu lokalnym na wszystkich etapach opracowywania i wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, aby lepiej przewidywać skutki zmian demograficznych na lokalnych rynkach pracy oraz opracowywać strategie podejmowania takich wyzwań; Charakterystyka zmian demograficznych w UE 4. zauważa, że główne problemy dotyczące zmian demograficznych, z którymi boryka się obecnie wiele części UE, to starzenie się w wyniku zakłóceń piramidy wiekowej, spadek liczby urodzeń oraz późniejszy drastyczny spadek liczby dzieci i młodzieży, stałe zmniejszanie się liczby ludności, niedobory wykwalifikowanej siły roboczej, brak miejsc pracy, emigracja młodych ludzi ze względu na możliwości zatrudnienia oraz zmiany w strukturze demograficznej; uważa, że obecna polityka rolna, zanik tradycyjnych rodzajów działalności, produktów, systemów produkcji i siły roboczej, utrata lokalnej wiedzy fachowej, brak widoczności pracy wykonywanej przez kobiety, niski poziom przedsiębiorczości, niska lub zerowa konkurencyjność regionów z powodu braku inwestycji, utrata różnorodności biologicznej, postępujące zakrzewienie lasów oraz zagrożenie pożarem również są istotnymi problemami związanymi ze zmianami demograficznymi; podkreśla, że skutki tych zmian znacznie różnią się w zależności od regionu, częściowo ze względu na przemieszczanie się ludności do dużych ośrodków miejskich w poszukiwaniu pracy; 5. podkreśla, że jednym z głównych celów unijnej polityki demograficznej powinno być uwzględnienie wszystkich obszarów, które muszą zmagać się z nierównowagą demograficzną, oraz specyficznych uwarunkowań tych obszarów, czyli czynników, do których od dawna starano się dostosować politykę spójności, co będzie wymagało podjęcia jeszcze większych starań po roku 2020; wskazuje, że zmiany demograficzne dotyczą wszystkich obszarów, tj. zarówno obszarów wiejskich, jak i miast, lecz mają różne implikacje i zależą od różnych czynników, takich jak intensywność i szybkość, z jaką zachodzą lub dotykają regionów przyjmujących migrantów lub regionów o malejącej liczbie ludności; 6. podkreśla konieczność promowania i wspierania małych i średnich gospodarstw rolnych działających na terenach górskich i wiejskich, które dzięki zastosowaniu tradycyjnych technik i metod produkcji wykorzystujących w zintegrowany i zrównoważony sposób zasoby naturalne, takie jak pastwiska i różnego rodzaju uprawy roślin pastewnych, wytwarzają produkty o szczególnych cechach jakościowych i mogą doprowadzić do odwrócenia lub ograniczenia procesu wyludniania się tych obszarów;

25 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/15 Wtorek, 14 listopada 2017 r. 7. podkreśla, że te zmiany demograficzne nie są w UE zjawiskiem nowym, ale obecnie nasilają się z niespotykaną dotąd intensywnością, szczególnie wskutek presji społecznej i gospodarczej; zwraca uwagę, że liczba osób starszych stale rośnie co roku blisko 2 mln osób osiąga wiek 60 lat co ma wpływ na planowanie przestrzenne oraz planowanie w dziedzinie polityki mieszkaniowej i transportowej, a także na inne rodzaje infrastruktury i usług; zauważa z zaniepokojeniem, że w regionach charakteryzującym się gwałtownym spadkiem liczby ludności w wieku produkcyjnym wyzwania demograficzne będą szczególnie dotkliwe; uznaje, że brak inwestycji, słabo rozwinięta infrastruktura, ograniczona łączność, ograniczony dostęp do usług społecznych i brak miejsc pracy to kluczowe czynniki wyludniania; podkreśla, że zmiany demograficzne mogą mieć znaczny wpływ w szczególności na emerytury i zrównoważenie środowiskowe, ponieważ zarówno wyludnianie się obszarów wiejskich, jak i rosnąca urbanizacja oddziałują na ekosystemy, ochronę przyrody i wykorzystanie zasobów naturalnych, pociągając za sobą szczególne konsekwencje dla użytkowania gruntów miejskich, infrastruktury, rynków nieruchomości i terenów zielonych; 8. uważa, że aspekt płci w kontekście zmian demograficznych należy uwzględnić w sposób przekrojowy, ponieważ w regionach doświadczających niżu demograficznego występuje również dysproporcja płci i struktury wiekowej wskutek migracji wewnętrznej; uważa, że wyzwania wynikające ze zmian demograficznych mogą i muszą być podejmowane w ramach polityki sprzyjającej równouprawnieniu płci, w związku z czym należy uwzględniać aspekt płci w debatach dotyczących wszystkich kwestii związanych z problemami demograficznymi; uważa w związku z tym, że w przyszłości należy nasilić wdrażanie zasady uwzględniania aspektu płci w ramach wszystkich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; 9. przypomina, że strategia Europa 2020 zajmuje się kwestią wyzwań demograficznych w większości z siedmiu inicjatyw przewodnich, zaprojektowanych w celu rozwiązania problemów i ustanowienia podstawowych priorytetów Unii w dziedzinie zatrudnienia, innowacji, edukacji, ograniczenia ubóstwa, klimatu i energetyki; podkreśla, że zasadnicza część działań związanych z wdrażaniem tej strategii i jej inicjatyw przewodnich opiera się na wsparciu finansowym z instrumentów polityki spójności, łącznie z postanowieniami mającymi na celu zajęcie się zmianami demograficznymi i starzeniem się ludności; podkreśla również, że te wymiary należy uwypuklić we wszystkich instrumentach Unii Europejskiej; 10. uważa, że wyzwania związane ze spadkiem liczby ludności i starzeniem się ludności będą wymagać obiektywnej, dokładnej i rozległej ponownej oceny wielu ustalonych działań i programów gospodarczych, społecznych i politycznych, w których będzie należało uwzględnić perspektywę długoterminową; Koordynacja strategii politycznych UE 11. wzywa do zwiększenia koordynacji instrumentów UE w szczególności wspólnej polityki rolnej (WPR), europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, w tym Funduszu Spójności, Europejskiej współpracy terytorialnej, Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) i instrumentu Łącząc Europę w celu zapewnienia bardziej kompleksowego podejścia do zmian demograficznych; stwierdza, że skoro mechanizmy stosowane do tej pory nie zdołały powstrzymać postępu zakłóceń równowagi demograficznej, należy dokonać przeglądu obecnych kierunków polityki i działania wszystkich wymienionych mechanizmów; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wysiłki podejmowane na rzecz zmaksymalizowania synergii między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi a Europejskim Funduszem na rzecz Inwestycji Strategicznych; ponownie wzywa Komisję do zaproponowania strategii dotyczącej zmian demograficznych, w której następujące dziedziny będą traktowane priorytetowo: godne zatrudnienie i jakość stosunku pracy, ze szczególnym naciskiem na nowe formy pracy i jej funkcję społeczną; terytorialny aspekt polityki promującej działalność gospodarczą i zatrudnienie; rozwój infrastruktury zwiększającej dostęp do obszarów dotkniętych trudnościami demograficznymi, takimi jak czynnik lokalizacji przedsiębiorstw, i konkurencyjność tych obszarów; powszechny zasięg ICT o konkurencyjnej jakości i konkurencyjnych cenach na terenach o mniejszej gęstości zaludnienia; zapewnienie podstawowych państwowych usług opieki na terenach dotkniętych trudnościami demograficznymi; lokalny transport publiczny w celu zapewnienia dostępu do usług publicznych; strategie polityczne mające na celu zapewnienie lepszej równowagi między obowiązkami rodzinnymi i zawodowymi, zrównoważonej wymiany pokoleń, a także odpowiedniej opieki nad osobami niesamodzielnymi; strategie polityczne w zakresie przyjmowania, integracji i powrotu migrantów i uchodźców objętych ochroną międzynarodową oraz szerokie stosowanie nowych, bardziej atrakcyjnych ram komunikacji na obszarach wiejskich; podkreśla znaczenie istniejących inicjatyw, takich jak Europejskie partnerstwo na rzecz innowacji sprzyjającej aktywnemu starzeniu się w dobrym zdrowiu, nowoczesne technologie w służbie osobom starszym oraz wspólnoty wiedzy i innowacji EIT w obszarze technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz zdrowia; wzywa Komisję do uwzględnienia rozwiązań, które już zostały opracowane w ramach tych inicjatyw, przy podejmowaniu wyzwań demograficznych, z którymi mierzą się regiony europejskie; zwraca uwagę na znaczenie europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie dla wspierania kształcenia i szkolenia na obszarach zagrożonych wyludnieniem; uważa, że w ramach inicjatywy dotyczącej lepszego stanowienia prawa należy włączyć do oceny oddziaływania poprzedzającej każdą unijną inicjatywę ustawodawczą wymóg oceny tej inicjatywy pod względem oddziaływania w wymiarze demograficznym;

26 C 356/16 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 12. podkreśla znaczenie włączenia przez UE kwestii demograficznych do wszystkich dziedzin polityki, m.in. uwzględnienia ich w jej pozycjach budżetowych, żeby umożliwić rozwój tych kierunków polityki, w szczególności w dziedzinie spójności, zatrudnienia, rolnictwa, środowiska, społeczeństwa informacyjnego, badań, rozwoju technologicznego i innowacji, zatrudnienia, edukacji, polityki społecznej i transportu; uważa, że ustalenia zawarte w sprawozdaniach w sprawie oddziaływania zmian demograficznych należy uwzględniać przy opracowywaniu strategii politycznych i demograficznych kryteriów, które bierze się pod uwagę w ocenie wyników tych strategii politycznych i niepożądanych skutków w celu sprzyjania podejściu do zmian demograficznych, które obejmuje zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych; jest zdania, że należy poświęcić szczególną uwagę obszarom wiejskim, które szczególnie borykają się z tymi problemami demograficznymi; w tym kontekście podkreśla potencjał inicjatywy na rzecz inteligentnych wsi, która w połączeniu z nowoczesnymi technologiami, takimi jak sieć 5G, oraz innowacyjnością umożliwi rewitalizację społeczności wiejskich; dodatkowo podkreśla znaczenie bliższej współpracy między obszarami wiejskimi i miejskimi; podkreśla znaczenie zapewnienia powszechnego dostępu do niedrogich usług publicznych i infrastruktury wysokiej jakości w tym do cyfrowych usług publicznych i infrastruktury, szczególnie dla dzieci, młodzieży i osób starszych dla wspierania włączenia społecznego, zapewnienia równouprawnienia płci i łagodzenia skutków zmian demograficznych; podkreśla, że ważne jest szczególnie na obszarach zagrożonych wyludnieniem tworzenie możliwości płatnego zatrudnienia, tak aby chronić lokalne społeczności i zapewnić warunki ułatwiające zachowanie odpowiedniej równowagi między życiem zawodowym a osobistym; uważa, że należy położyć nacisk na globalną wizję geograficzną dla obszarów miejskich i wiejskich jako uzupełniających się obszarów funkcjonalnych; podkreśla, że potrzebna jest ściślejsza integracja między różnymi funduszami, aby zapewnić prawdziwie zrównoważony rozwój lokalny oparty na zaangażowaniu społecznym; podkreśla, że polityka demograficzna UE powinna w większym stopniu zmierzać do wzajemnego uzupełnienia i koordynacji z państwami członkowskimi i w wymiarze horyzontalnym; przypomina, że Unia Europejska nie tylko zapewnia fundusze na potrzeby rozwoju terytorialnego, ale również w znacznym stopniu kształtuje zdolności organów lokalnych i regionalnych do wykorzystania własnych środków w celu przeciwdziałania nierównościom społecznoterytorialnym; podkreśla, że wprawdzie dzięki procesowi unowocześnienia polityki pomocy przyznawanej przez państwo udało się osiągnąć uproszczenie i rozszerzenie zakresu wyjątków, które nie wymagają zgłoszenia, lecz obecne ramy nadal są skomplikowane i uciążliwe dla mniejszych organów szczebla lokalnego i regionalnego; uważa, że wprawdzie w 2014 r. znacznie uproszczono prawo zamówień publicznych, lecz nadal istnieje zbyt wiele utrudnień, z powodu których małe organy szczebla lokalnego i regionalnego nie mogą poprawić obrotu gospodarczego na tych wrażliwych obszarach; 13. jest zdania, że UE powinna wspierać politykę migracji i integracji w państwach członkowskich, przy poszanowaniu praw i kompetencji państw członkowskich, jak również zasady pomocniczości, tak aby zminimalizować negatywne tendencje demograficzne; podkreśla istotną rolę strategii politycznych służących zakładaniu i wspieraniu rodzin; uważa, że samorządy lokalne i regionalne powinny posiadać zdolność do skutecznego wdrażania w terenie polityki włączenia społecznego; jest zdania, że władze lokalne i regionalne powinny aktywnie uczestniczyć w działaniach podejmowanych w celu sprostania wyzwaniom demograficznym; apeluje, aby w rocznej analizie wzrostu gospodarczego oraz zaleceniach dla poszczególnych krajów uwzględniane były różnice regionalne i zakłócenia równowagi w obrębie regionów państw członkowskich; uważa, że w regionach przygranicznych taka współpraca musi odzwierciedlać zarówno oczekiwania, jak i zakres inicjatyw transgranicznych; sugeruje opracowanie programów szkoleniowych w tym obszarze, aby umożliwić lepsze zrozumienie powiązanych zagadnień i upowszechnić wiedzę o nich; uważa, że podejście do rozwiązywania problemów demograficznych musi być zintegrowane dla całej Europy oraz że rozwiązanie problemu w jednej części kontynentu nie powinno mieć negatywnego wpływu na inne obszary europejskie; wzywa do stworzenia na szczeblu ogólnoeuropejskim sieci wymiany dobrych praktyk i doświadczeń, za pośrednictwem której władze lokalne i regionalne oraz zainteresowane podmioty społeczeństwa obywatelskiego będą mogły uczyć się od siebie, jak rozwiązywać problemy wynikające ze zmian demograficznych; Zwiększanie skuteczności funduszy europejskich 14. podkreśla, że należy zwiększyć skuteczność europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w rozwiązywaniu problemów związanych ze zmianami demograficznymi w kolejnym okresie programowania poprzez większe i bardziej konkretne ukierunkowanie działań na zmiany demograficzne jako obszar priorytetowy w przyjętych rozporządzeniach oraz rozpowszechnienie wytycznych mających na celu wsparcie państw członkowskich, regionów i samorządów lokalnych, co pozwoliłoby na wykorzystanie możliwości uwzględnienia zmian demograficznych, które oferują fundusze strukturalne i inwestycyjne, podczas opracowywania i wdrażania umów o partnerstwie i programów operacyjnych; bardziej aktywne podejście do kształtowania polityki demograficznej oraz wymiany dobrych praktyk i doświadczeń w celu pozyskania wiedzy instytucjonalnej; zapewnienie instytucjom zarządzającym i lokalnym zainteresowanym stronom wsparcia technicznego umożliwiającego realizację skutecznych strategii politycznych ukierunkowanych na zmiany demograficzne na szczeblu zarówno krajowym, jak i regionalnym; zobowiązanie samorządów terytorialnych do aktywnego uczestnictwa w projektowaniu i ocenie wewnętrznej programów wykorzystania funduszy i zarządzaniu nimi oraz konieczne rozpoznanie obszarów objętych problemami demograficznymi na poziomie NUTS 3 i na szczeblu lokalnych jednostek

27 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/17 Wtorek, 14 listopada 2017 r. administracyjnych; zachęca do udzielenia wsparcia technicznego oraz szkolenia lokalnych zainteresowanych stron i organów zarządzających w celu wdrożenia skutecznych strategii politycznych stanowiących odpowiedź na zmiany demograficzne na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym; uważa, że często w niektórych państwach członkowskich dotacje regionalne na poziomie NUTS 2 maskują nierówności społeczno-terytorialne, wewnątrzregionalne, a nawet ponadregionalne; wzywa do uwzględnienia problemów występujących w terenie na unijnych mapach pomocy regionalnej, by można było kierować pomoc do obszarów w najbardziej niekorzystnej sytuacji; 15. domaga się, by Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w większym stopniu przyczyniał się do tego, aby obszary o wysokich wskaźnikach starzenia się oraz dużym odsetku obszarów wiejskich i odpływu ludności mogły poprawić swoją infrastrukturę transportową i telekomunikacyjną, zmniejszyć przepaść cyfrową i poprawić poziom usług publicznych, a także by wspierał ten proces; podkreśla w związku z tym znaczenie e-zdrowia ; wzywa państwa członkowskie i regiony do lepszego ukierunkowania dostępnych inwestycji w reakcji na zmiany demograficzne i ich oddziaływanie; 16. wzywa Komisję do wykorzystania środków polityki spójności, by zahamować rosnącą migrację z obszarów słabo zaludnionych, na których odpowiednia infrastruktura i odpowiedni poziom usług mają podstawowe znaczenie, zwłaszcza dla zatrzymania rodzin z dziećmi; 17. podkreśla, że Europejski Fundusz Społeczny (EFS) powinien nasilić działania w zakresie szkoleń i kształcenia młodych ludzi oraz wspierać zatrudnienie i ułatwić ludziom znalezienie lepszej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, a także przeciwdziałać wykluczeniu społecznemu i cyfrowemu osób starszych; podkreśla ponadto, że fundusz powinien poprawić perspektywy zatrudnienia dzięki programom przygotowawczym dla mieszkańców podupadających regionów, a także dzięki wspieraniu na tych obszarach integracji cyfrowej i społecznej kobiet, młodych ludzi i osób starszych; w związku z tym zwraca uwagę, że podczas wykorzystywania Europejskiego Funduszu Społecznego do wspierania regionów najbardziej oddalonych zostaną dołożone starania, by zapewnić lepszą równowagę między życiem zawodowym a prywatnym; wzywa Komisję, by rozważyła powołanie specjalnej puli środków finansowych w ramach istniejących funduszy, której zadaniem będzie rozwiązywanie problemów na obszarach dotkniętych poważnymi i trwałymi trudnościami demograficznymi; nalega, by środki z tego funduszu przydzielono zgodnie z ustaleniami, które opierają się na priorytetach działania w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej; podkreśla znaczenie uwzględnienia Funduszu Spójności w przyszłych strategiach w celu sprostania zmianom demograficznym, a jednocześnie przypomina, że przedmiotowy fundusz powstał z myślą o zwiększeniu spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej UE; uważa, że ważne jest zapewnienie znacznie większego wsparcia w ramach EFS na rzecz małych organizacji, które opracowują i realizują innowacyjne projekty społeczne, a także ogólnounijne, transnarodowe projekty pilotażowe, które podejmują kwestie społeczne i związane z zatrudnieniem, aby ułatwić innowacyjną współpracę regionalną, transgraniczną, transnarodową i makroregionalną, a tym samym podjąć wyzwania wynikające ze zmian demograficznych; 18. wyraża ubolewanie, że gwarancja dla młodzieży UE, której celem powinna być pomoc młodzieży bezrobotnej, nieposiadającej odpowiedniego przeszkolenia czy wykształcenia, poczyniła ograniczony postęp, a jej wyniki nie spełniły oczekiwań, jakie początkowo z nią wiązano, co zostało podkreślone w sprawozdaniu specjalnym nr 5/2017 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego; 19. podkreśla, że EFIS, mając na celu unikanie różnic terytorialnych, powinien przynieść korzyści terenom o mniejszej dynamice zmian demograficznych przez zwiększenie inwestycji w dziedzinach mających priorytetowe znaczenie dla Unii, takich jak energetyka, transport, edukacja, działalność gospodarcza, innowacje, badania, MŚP, edukacja czy infrastruktura społeczna; jest zdania, że należy podjąć dyskusję na temat uznania szczególnego statusu regionów w niekorzystnej sytuacji demograficznej przy opracowywaniu polityki spójności na okres po roku 2020; Rola przyszłej polityki spójności w reagowaniu na zmiany demograficzne 20. uważa, że polityka spójności daje odpowiednie narzędzia, za pomocą których można rozwiązywać problemy związane ze zmianami demograficznymi szczególnie w połączeniu z innymi politykami unijnymi, krajowymi i regionalnymi pod względem zarówno starzenia się, jak i spadku liczby ludności, i wobec tego powinna odgrywać bardziej znaczącą rolę we wspieraniu regionów w zakresie przystosowania się do zmian demograficznych; uważa, że powinno to znaleźć odzwierciedlenie także w rozporządzeniach dotyczących konkretnych funduszy w odniesieniu do radzenia sobie ze zmianami demograficznymi, w ramach wyraźnej kompetencji z art. 174 TFUE; zwraca się o opracowanie dokładnej definicji pojęcia poważnych i trwałych niekorzystnych warunków demograficznych ujętego w art. 174 TFUE i art. 121 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, która pozwoli na ilościowe rozpatrywanie problemów demograficznych z perspektywy statystyki; podkreśla znaczenie powiązań między obszarami miejskimi i wiejskimi oraz zachęca Komisję do rozważenia możliwości uzupełnienia zintegrowanych strategii na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich o partnerstwa na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich i wiejskich; uważa, że Komisja powinna podjąć aktywne działania w celu zapobieżenia negatywnym skutkom zmian demograficznych oraz zapewnienia pomocy technicznej regionom najbardziej dotkniętym wyludnieniem;

28 C 356/18 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 21. podkreśla, że polityka spójności powinna sprzyjać zatrudnialności i włączeniu społecznemu kobiet, zwłaszcza matek, które mają problemy ze znalezieniem zatrudnienia; wzywa w związku z tym, by zapewniono kobietom dostęp do programów w dziedzinie szkoleń i kształcenia; podkreśla jednak, że uzyskane w ten sposób kwalifikacje powinny odpowiadać potrzebom na rynku pracy; podkreśla znaczenie wspierania młodych matek w powrocie do pracy przez zapewnienie zaplecza świadczącego rzetelną, całodzienną opiekę nad dziećmi w każdym wieku, w tym placówek przedszkolnych, aby zatrzymać proces wyludniania; 22. uważa, że aby podjąć wyzwania demograficzne, regiony powinny proaktywniej wykorzystywać europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, aby zwalczać bezrobocie młodzieży oraz umożliwiać osobom młodym rozpoczęcie właściwej kariery zawodowej; zauważa, że można to osiągnąć przez wspieranie programów szkoleniowych dla osób młodych oraz przedsiębiorczości wśród młodzieży; 23. wzywa do ustanowienia w przyszłym rozporządzeniu w sprawie wspólnych przepisów (CPR) ram prawnych w celu uznania regionów borykających się z poważnymi i trwałymi wyzwaniami demograficznymi; kładzie nacisk na bardziej aktywne i ukierunkowane podejście w kształtowaniu polityki demograficznej, ponieważ rozbieżności regionalne w zakresie wzorców demograficznych najprawdopodobniej wywrą istotny, nierównomierny wpływ socjoekonomiczny na obszary europejskie, co może jeszcze bardziej zwiększyć dysproporcje regionalne w UE; wzywa do ulepszenia i uproszczenia zarządzania nowymi instrumentami mającymi na celu wzmocnienie podejścia oddolnego i wielopoziomowego sprawowania rządów, takimi jak rozwój lokalny kierowany przez społeczność i zintegrowane inwestycje terytorialne, aby w jeszcze większym stopniu włączyć podmioty na szczeblu lokalnym i regionalnym w kwestie zintegrowanego i całościowego podejścia do rozwoju regionalnego; apeluje o stworzenie usług świadczonych w oparciu o wykorzystanie portali, które to usługi pomogą przedsiębiorcom z obszarów wiejskich w nawiązywaniu lepszego kontaktu z ich partnerami prowadzącymi działalność na obszarach miejskich; podkreśla znaczenie uwzględniania w większym stopniu w ramach przyszłej polityki spójności specyfiki terytorialnej występującej na szczeblach niższych niż regionalny; podkreśla, że jedną z głównych przeszkód dla pomyślnej realizacji programów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w wielu jednostkach regionalnych i lokalnych jest brak wystarczających zdolności i solidnego zarządzania, oraz domaga się w związku z tym instrumentów budowania zdolności; 24. zwraca się do Komisji, aby rozważyła określenie nowych kryteriów za pomocą zmiennych demograficznych, gospodarczych, dotyczących oddziaływania na środowisko i dostępności, przy czym na podstawie tych kryteriów zostaną rozróżnione obszary borykające się z wyzwaniami demograficznymi, a także zwraca się o przeprowadzenie badań nad potencjalnymi wskaźnikami społeczno-ekonomicznymi i środowiskowymi w celu uzupełnienia wskaźnika PKB o kryteria obejmujące kapitał społeczny, oczekiwaną długość życia i jakość środowiska; uważa, że PKB i gęstość zaludnienia nie wskaźnikami, które jako takie wystarczą do zaklasyfikowania obszarów o poważnych i trwałych niekorzystnych warunkach demograficznych; zwraca się do Komisji o włączenie do polityki spójności, oprócz wskaźnika PKB, nowych, dynamicznych wskaźników, takich jak wskaźnik demograficzny, w szczególności unijny wskaźnik postępu społecznego w regionach, tak aby zapewnić bardziej kompletny obraz konkretnych wyzwań, przed jakimi stoją te regiony, lub by rozważyć dodatkowy przydział środków dla tych regionów, podobnie jak ma to miejsce w przypadku obszarów słabo zaludnionych w bieżącym okresie programowania (rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów, załącznik VII pkt 9); podkreśla, że potrzeba specjalnych narzędzi do nadzoru i oceny potencjału oraz rzeczywistego oddziaływania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w odniesieniu do rozwiązywania problemów związanych ze zmianami demograficznymi przez zapewnienie wytycznych oraz dalsze rozwijanie istotnych wskaźników demograficznych; podkreśla znaczenie istnienia aktualnych, rzetelnych i zdezagregowanych danych statystycznych w celu skuteczniejszego i bardziej obiektywnego zarządzania polityką, zwłaszcza w celu uzyskania bardziej szczegółowej wiedzy na temat charakterystyki poszczególnych terytoriów o małej gęstości zaludnienia; w związku z powyższym wzywa Eurostat do zapewnienia wyższego poziomu szczegółowości istotnych danych statystycznych na rzecz odpowiedniej europejskiej polityki demograficznej, w szczególności w zakresie przekazywanych wskaźników demograficznych, rodzinnych, społecznych i gospodarczych, a także wzywa do dezagregowania danych przynajmniej na poziomie niższym niż regionalny, tj. na poziomie NUTS 3; 25. uważa, że przyszła polityka spójności powinna obejmować specjalne środki dla obszarów najbardziej dotkniętych wyzwaniami demograficznymi, a także powinna być bardziej elastyczna, jeśli chodzi o dobór celów tematycznych czy współczynniki współfinansowania, aby skoordynować strategie wewnątrz- i międzyregionalne w obrębie tego samego państwa członkowskiego z uczestnictwem na szczeblu lokalnym; zwraca się do Komisji o rozważenie opracowania krajowej strategii w zakresie zmian demograficznych jako nowego uwarunkowania ex ante; 26. wzywa Komisję do włączenia nowej inicjatywy przewodniej w sprawie zmian demograficznych w ramach strategii Europa 2020, finansowanej z istniejących europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, obejmującej pakiet działań w trzech kategoriach: inteligentnego wzrostu gospodarczego poprzez działania wspierające regiony borykające się z wyzwaniami demograficznymi w dziedzinie ICT, badań, rozwoju i innowacji oraz MŚP; wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu w drodze konkretnych działań w celu zachęcenia młodych ludzi do pozostania w ich regionach, zapewnienia trwałej odnowy pokoleniowej, samozatrudnienia i środków sprzyjających włączeniu społecznemu migrantów i uchodźców objętych ochroną międzynarodową; oraz trwałego wzrostu gospodarczego dzięki środkom wspierającym wspomniane regiony w procesie inwestowania w zieloną gospodarkę, w tym w systemy zrównoważonego transportu; z zadowoleniem przyjmuje działanie UE na rzecz inteligentnych wsi, w którym wezwano do zwrócenia w strategiach politycznych szczególnej uwagi na zniwelowanie przepaści cyfrowej między obszarami wiejskimi i miejskimi, a także do

29 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/19 wykorzystania możliwości, jakie oferuje lepsza jakość sieci połączeń i cyfryzacja na obszarach wiejskich, oraz które wspiera inicjatywę Inteligentne wyspy jako oddolny wysiłek podjęty przez władze i społeczności europejskich wysp, a mający na celu poprawę życia na wyspach dzięki zrównoważonym i zintegrowanym rozwiązaniom; 27. uważa, że wieloletnie ramy finansowe na okres po 2020 r. powinny nadać silną, zdecydowaną dynamikę działaniom służącym rozwiązaniu problemów demograficznych, z uwzględnieniem obecnej sytuacji demograficznej i tendencji w tej dziedzinie, oraz muszą objąć wspieranie rozwiązań, w których w razie potrzeby wykorzystuje się ukierunkowane środki, takie jak finansowanie z budżetu; wzywa, by wspólna polityka rolna w większym stopniu przyczyniała się do wzmocnienia za pośrednictwem drugiego filaru przeznaczonego na rozwój obszarów wiejskich i finansowanego z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, usług i infrastruktury na rzecz włączenia społecznego i cyfrowego, a także by przyczyniła się do odwrócenia negatywnych tendencji społecznych i gospodarczych oraz do zatrzymania wyludniania się obszarów o poważnych i trwałych niekorzystnych warunkach demograficznych; wzywa władze krajowe, regionalne i lokalne do wymiany doświadczeń, wzorców oraz nowych podejść do zapobiegania negatywnym skutkom zmian demograficznych; uważa, że transeuropejskie sieci transportowe oraz autostrady morskie powinny obejmować obszary o poważnych i trwałych niekorzystnych warunkach demograficznych; 28. podkreśla wartość dodaną jednolitej metodyki rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność dla wszystkich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w zakresie rozwoju i wdrażania zintegrowanych i odpowiednio dostosowanych rozwiązań oddolnych; wyraża jednak ubolewanie, że stosowanie strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność jest obowiązkowe wyłącznie w przypadku EFRROW oraz że podejście lokalne i oparte na uczestnictwie jest coraz rzadsze w przypadku EFRR, EFS i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR); wzywa zatem Komisję, by wprowadziła obowiązek stosowania strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność w przypadku wszystkich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; o o o 29. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji. Wtorek, 14 listopada 2017 r.

30 C 356/20 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0428 Plan działania w sprawie detalicznych usług finansowych Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie planu działania w sprawie detalicznych usług finansowych (2017/2066(INI)) (2018/C 356/03) Parlament Europejski, uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie detalicznych usług finansowych na jednolitym rynku (COM(2007)0226), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającą dyrektywę Rady 87/102/EWG ( 1 ) (dyrektywa w sprawie kredytów konsumenckich), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności ( 2 ) (dyrektywa w sprawie ubezpieczenia pojazdów), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 ( 3 ), uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 11 stycznia 2012 r. pt. W kierunku zintegrowanego europejskiego rynku płatności realizowanych przy pomocy kart płatniczych, przez internet i za pośrednictwem urządzeń przenośnych (COM(2011)0941), uwzględniając dokument Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych z 2014 r. pt. Report on Good Practices on Comparison Websites ( Sprawozdanie dotyczące dobrych praktyk w zakresie porównywarek internetowych ), uwzględniając opinię Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych dla instytucji UE z kwietnia 2016 r. dotyczącą wspólnych ram oceny ryzyka i przejrzystości dla instytucji pracowniczych programów emerytalnych, uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającą dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 ( 4 ) (dyrektywa w sprawie kredytów hipotecznych), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniającą dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE ( 5 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE ( 6 ), ( 1 ) Dz.U. L 133 z , s. 66. ( 2 ) Dz.U. L 263 z , s. 11. ( 3 ) Dz.U. L 266 z , s. 11. ( 4 ) Dz.U. L 60 z , s. 34. ( 5 ) Dz.U. L 173 z , s ( 6 ) Dz.U. L 257 z , s. 73.

31 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/21 Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/92/UE z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie porównywalności opłat związanych z rachunkami płatniczymi, przenoszenia rachunku płatniczego oraz dostępu do podstawowego rachunku płatniczego ( 1 ) (dyrektywa w sprawie rachunków płatniczych), uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 8 sierpnia 2014 r. dotyczące funkcjonowania Europejskich Urzędów Nadzoru i Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (COM(2014)0509), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/751 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie opłat interchange w odniesieniu do transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę ( 2 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, zmieniającą dyrektywy 2002/65/WE, 2009/110/WE, 2013/36/UE i rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 oraz uchylającą dyrektywę 2007/64/WE ( 3 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 z dnia 20 stycznia 2016 r. w sprawie dystrybucji ubezpieczeń ( 4 ) (dyrektywa w sprawie dystrybucji ubezpieczeń), uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 10 grudnia 2015 r. w sprawie detalicznych usług finansowych: Lepsze produkty, szerszy wybór i większe możliwości dla konsumentów i przedsiębiorstw (COM(2015)0630), uwzględniając odpowiedź Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego z dnia 21 marca 2016 r. na zieloną księgę Komisji w sprawie detalicznych usług finansowych, uwzględniając specjalne badanie Eurobarometru nr 446 z lipca 2016 r. dotyczące produktów i usług finansowych, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie zielonej księgi w sprawie detalicznych usług finansowych ( 5 ), uwzględniając sprawozdanie Better Finance z 2016 r. zatytułowane Pension Savings: The Real Return ( Oszczędności emerytalne: realny zwrot ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie FinTech: wpływ technologii na przyszłość sektora finansowego ( 6 ), uwzględniając dokument konsultacyjny Komisji z dnia 21 marca 2017 r. w sprawie przeglądu Europejskich Urzędów Nadzoru, uwzględniając plan działania Komisji z dnia 23 marca 2017 r. pt. Plan działania w sprawie detalicznych usług finansowych: szersza oferta i lepsze produkty (COM(2017)0139), uwzględniając badanie brytyjskiego Urzędu ds. Postępowania Finansowego z czerwca 2017 r. dotyczące rynku zarządzania aktywami, uwzględniając Protokół nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, uwzględniając Protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, uwzględniając art. 52 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. L 257 z , s ( 2 ) Dz.U. L 123 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 337 z , s. 35. ( 4 ) Dz.U. L 26 z , s. 19. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0434. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0211.

32 C 356/22 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8-0326/2017), A. mając na uwadze, że unijny rynek detalicznych usług finansowych jest nadal raczej słabo rozwinięty i bardzo rozdrobniony, choć w różnych państwach członkowskich podejmowane są stosowne działania; mając na uwadze, że w związku z tym potrzebne są pilne i skuteczne kroki w celu ułatwiania innowacji, które są korzystne dla użytkowników końcowych, a także należy uwolnić pełny potencjał jednolitego rynku detalicznych usług finansowych, co poprawiłoby konkurencyjność, obniżyło ceny oraz zwiększyło wybór i różnorodność produktów; B. mając na uwadze, że należy utrzymać ambitne założenia dotyczące zniesienia krajowych barier i ograniczenia istniejących tendencji, które blokują innowacyjność w obszarze detalicznych usług finansowych; wzywa Komisję i Radę do przyjęcia bardziej ambitnego podejścia w obszarze transgranicznych inwestycji detalicznych w ramach unii rynków kapitałowych, polegającego na zajmowaniu się nie tylko łatwiejszymi problemami, ale również najistotniejszymi barierami na tym rynku, takimi jak bariery językowe, obawy dotyczące oszustw lub przestępstw, niepewność co do konsekwencji podatkowych, różnice między przepisami prawa papierów wartościowych lub prawa spółek, nieznane procedury w postępowaniu o odszkodowanie i postępowaniu upadłościowym oraz brak zaufania do ram ochrony konsumentów; C. mając na uwadze, że europejski rynek detalicznych usług finansowych byłby skuteczny tylko wówczas, gdyby oferował konsumentom i dostawcom usług finansowych rzeczywistą wartość dodaną dzięki zapewnieniu skutecznej konkurencji i ochrony konsumentów, szczególnie w odniesieniu do produktów, które są niezbędne do uczestnictwa w życiu gospodarczym i dla konsumentów podatnych na zagrożenia; D. mając na uwadze, że w specjalnym badaniu Eurobarometru nr 446 stwierdzono, iż jeśli chodzi o produkty lub usługi finansowe, Europejczycy w dalszym ciągu dokonują zakupów głównie we własnym kraju i często nawet nie wyrażają potrzeby ani chęci posiadania dostępu do tych usług za granicą, choć istnieją też pewne bariery utrudniające ten dostęp; mając na uwadze, że nawet we własnym państwie członkowskim tylko niewielki odsetek konsumentów stara się wyszukiwać bardziej atrakcyjne oferty i decyduje się na zmianę dostawcy; mając na uwadze, że wynikający z takiej sytuacji brak (transgranicznej) konkurencji może uniemożliwiać konsumentom i małym inwestorom uzyskanie najlepszej oferty produktów i usług finansowych, które nabywają; E. mając na uwadze, że definicję technologii finansowej (FinTech) zawarto w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 17 maja 2017 r., w której opisuje się technologię finansową jako umożliwienie finansowania lub jego zapewnienie za pośrednictwem nowych technologii, mające wpływ na cały sektor finansowy i wszystkie jego segmenty, od bankowości po ubezpieczenia, fundusze emerytalne, doradztwo w zakresie inwestycji, usługi płatnicze i infrastrukturę rynkową; mając na uwadze, że zastosowanie technologii w świadczeniu detalicznych usług finansowych może potencjalnie pomóc w pokonaniu niektórych przeszkód stojących na drodze do jednolitego rynku, jak również w poprawie efektywności operacyjnej w tym sektorze; mając na uwadze, że cyfryzacja nie jest sama w sobie wystarczająca do pokonania tych przeszkód; mając na uwadze, że większa integracja transgranicznych detalicznych usług finansowych oraz lepsze informowanie o możliwościach, jakie oferuje ten rynek, mogą przyczynić się do wzmocnienia świadomego popytu prowadzącego do osiągnięcia lepszych standardów jakości w tej dziedzinie; 1. zauważa, że w planie działania Komisji w sprawie detalicznych usług finansowych uwzględniono niektóre obawy Parlamentu wskazane w sprawozdaniu dotyczącym zielonej księgi w sprawie detalicznych usług finansowych z myślą o zapewnieniu ochrony konsumentów w kontekście dążenia do utworzenia solidnego jednolitego rynku detalicznych usług finansowych opartego na technologii, przy jednoczesnej ochronie konsumentów i jednoczesnym wspieraniu konkurencji, gwarantowaniu ochrony danych, obniżeniu cen oraz zwalczaniu oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i prania pieniędzy; uważa jednak, że plan działania nie spełnia ambicji stworzenia środowiska regulacyjnego sprzyjającego przejrzystości, wzrostowi gospodarczemu i innowacjom, cechującego się wysokim poziomem zaufania przedsiębiorców i konsumentów do detalicznych produktów finansowych; odnotowuje utrzymujący się wysoki poziom opłat i prowizji oraz brak ich przejrzystości w zakresie prywatnych emerytur, funduszy inwestycyjnych i innych produktów detalicznych, co prowadzi do znacznego obniżenia rzeczywistych zwrotów osiąganych przez inwestorów detalicznych; podziela jednak pogląd Komisji, że należy kontynuować i potraktować priorytetowo transpozycję i wdrażanie aktów ustawodawczych, które zostały opracowane w ostatnich latach w obszarze usług finansowych, w tym MiFID2 i IDD, a w razie potrzeby należy przedstawiać nowe inicjatywy ustawodawcze;

33 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/23 Wtorek, 14 listopada 2017 r. 2. z zadowoleniem przyjmuje rozwijanie nowych usług i instytucji finansowych przyczyniających się do zapewnienia konkurencji na rynkach finansowych i do powstawania nowych możliwości dla konsumentów; zauważa jednak, że w 2016 r. finansowanie FinTech w Europie wyniosło jedynie 2,2 mld USD, w porównaniu do 12,8 mld USD w Stanach Zjednoczonych i 8,6 mld USD w Chinach, co wskazuje na pilną potrzebę szybkiej zmiany mentalności i odpowiedniej reakcji regulacyjnej na zmiany technologiczne, aby Europa stała się wiodącym rynkiem pod względem innowacji; podkreśla, że rzeczywisty jednolity rynek detalicznych usług finansowych, zapewniający wysoki poziom ochrony konsumentów i równe warunki działania dla nowych podmiotów na rynku, sprawi, że UE stanie się atrakcyjnym centrum innowacyjnych usług finansowych i zapewni konsumentom większy i lepszy wybór oraz niższe stawki; podkreśla, że choć nowe technologie stwarzają wyzwania regulacyjne, oferują również ogromne możliwości w zakresie innowacji, które przynoszą korzyści użytkownikom końcowym oraz stanowią bodziec dla wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; 3. uważa za konieczne zagwarantowanie możliwości transgranicznego zawierania umów dotyczących dowolnego rodzaju usług finansowych, w tym m.in. otwierania rachunków bieżących i oszczędnościowych, kart kredytowych, pożyczek konsumenckich i kredytów hipotecznych, ubezpieczeń i instrumentów długu państwowego; 4. uważa, że jest to sprzeczne z zasadami rynku wewnętrznego detalicznych usług finansowych, aby do celów zawarcia umowy wymagane było posiadanie miejsca pobytu stałego w danym państwie członkowskim lub krajowego dokumentu tożsamości wydanego w państwie członkowskim, w którym oferowany jest produkt finansowy, także w przypadku instrumentów długu państwowego; 5. uważa, że należy umożliwić detaliczne nabywanie instrumentów długu państwowego w wymiarze transgranicznym; 6. jest zdania, zgodnie z ust. 135 rezolucji z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego polityki konkurencji UE ( 1 ), że za prowadzenie rachunków bieżących i oszczędnościowych nie należy pobierać prowizji od użytkownika, chyba że są one powiązane ze szczególnymi usługami; 7. podkreśla, że dostęp do środków pieniężnych za pośrednictwem bankomatów stanowi podstawową usługę, która musi być powszechnie dostępna, wolna od nieuczciwych lub dyskryminacyjnych praktyk oraz nie może pociągać za sobą nadmiernych kosztów; 8. przypomina Komisji, że instytucje finansowe wciąż praktykują wycofywanie z użycia karty płatniczej, jeżeli jej posiadacz przenosi się do innego państwa członkowskiego, i wzywa do podjęcia działań w tym zakresie, w tym do uczulenia organów krajowych na istnienie tego rodzaju praktyk; 9. z zadowoleniem przyjmuje, że plan działania ma na celu rozwiązanie wielu istotnych problemów oraz że w odniesieniu do niektórych obszarów określono w nim konkretne działania, które powinna podjąć Komisja, wraz z jasnym harmonogramem; 10. wyraża przekonanie, że Komisja powinna odgrywać bardziej aktywną rolę w korzystaniu z unii rynków kapitałowych, z jednoczesnym ścisłym angażowaniem Parlamentu we wdrażanie porozumienia paryskiego w celu wsparcia rozwijającego się rynku zrównoważonego odpowiedzialnego inwestowania dzięki promowaniu zrównoważonych inwestycji, przez zapewnienie dostarczania skutecznych i standardowych informacji z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego przez spółki giełdowe i pośredników finansowych oraz odpowiedniego odzwierciedlenia tych kryteriów w systemach zarządzania inwestycjami i standardach informacyjnych; wzywa ponadto Komisję do promowania usług ratingowych z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego oraz spójnych ram dla rynku obligacji ekologicznych, w oparciu o odpowiednie badanie Komisji oraz prace grupy analitycznej G20 ds. zielonego finansowania; zwraca się do Komisji o przedstawienie wniosku dotyczącego utworzenia rachunku oszczędnościowego UE, aby uwolnić finansowanie długoterminowe i wesprzeć transformację ekologiczną w Europie; 11. podkreśla znaczenie kluczowych centrów finansowych zapewniających dynamiczne rynki dla usług detalicznych; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0027.

34 C 356/24 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 12. uważa, że wysoki poziom ochrony konsumentów i przejrzystości jest kluczowy dla rozwoju jednolitego rynku detalicznych usług finansowych; kładzie nacisk zwłaszcza na konieczność zapewnienia ochrony konsumentów podatnych na zagrożenia przez skuteczne wdrożenie dyrektywy w sprawie podstawowego rachunku płatniczego oraz zauważa, że wymagane są również dalsze środki, takie jak strategie polityczne w zakresie edukacji finansowej; wyraża przekonanie, że unijne i krajowe przepisy dotyczące konsumentów usług finansowych należy wzmocnić i właściwie egzekwować oraz, jeżeli to konieczne, bardziej zharmonizować we wszystkich państwach członkowskich; 13. zwraca się do Komisji o zapewnienie przestrzegania zasady ta sama usługa, to samo ryzyko, taka sama zasada, taki sam nadzór, aby nie dochodziło do zakłóceń konkurencji, w szczególności w wyniku pojawiania się nowych podmiotów na rynku; nalega, aby zasady te nie hamowały innowacyjności; wzywa Komisję do wyjaśnienia, jak należy stosować zasady dobra ogólnego, które mogą być obecnie wykorzystywane pośrednio przez państwa członkowskie w celu blokowania dostępu nowych produktów do ich rynków, oraz do wzmocnienia Europejskich Urzędów Nadzoru, aby stały się aktywnym mediatorem między państwami członkowskimi w przypadku sprzecznych interpretacji co do stosowania tych przepisów; 14. podkreśla, że europejski rynek detalicznych usług finansowych musi przynosić korzyści MŚP zarówno po stronie podaży, jak i popytu; dodaje, że jeśli chodzi o podaż, oznacza to zapewnienie MŚP łatwiejszego dostępu do finansowania, podczas gdy jeśli chodzi o popyt, oznacza to umożliwienie MŚP łatwiejszego dostępu do rynków transgranicznych; podkreśla, że zwiększenie konkurencji nie może pogarszać sytuacji MŚP będących dostawcami detalicznych usług finansowych i działających na szczeblu lokalnym; 15. wzywa Komisję do dopilnowania, aby europejskie organy nadzoru finansowego (EUNB, ESMA i EIOPA) posiadały odpowiednie zasoby i kompetencje, aby w pełnym zakresie wykonywać obowiązki regulacyjne i nadzorcze w interesie ochrony konsumenta; 16. apeluje do Komisji o zbadanie możliwości wprowadzenia 29. systemu w odniesieniu do detalicznych produktów finansowych; wzywa ponadto Komisję do zbadania możliwości stworzenia ujednoliconych ram prawnych dla standardowych opcji domyślnych w przypadku najczęściej stosowanych unijnych produktów finansowych, wzorem podstawowego rachunku bankowego i modelu ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (PEPP); Działanie 1 niższe opłaty za transakcje w walutach innych niż euro 17. przypomina, że opłaty za płatności transgraniczne poza strefą euro wciąż pozostają wysokie; w związku z tym wzywa Komisję do pilnego przedłożenia zmian do rozporządzenia (WE) nr 924/2009, aby obniżyć opłaty za transakcje transgraniczne we wszystkich państwach członkowskich; ubolewa w związku z tym nad brakiem wspólnego europejskiego instrumentu płatności bankowych online, takiego jak ogólnounijna, należąca do europejskich operatorów karta kredytowa lub debetowa; Działanie 2 przejrzystość przeliczania walut 18. podkreśla, że egzekwowanie obecnego ustawodawstwa ma kluczowe znaczenie dla rozwiązania kwestii braku przejrzystości dynamicznego przeliczania walut ; przypomina, że w dyrektywie (UE) 2015/2366 ustanowiono wymóg wyraźnego podkreślania i prezentowania konsumentom przez handlowców ostatecznego kosztu dynamicznego przeliczania walut, w tym podczas wiążących się z przeliczaniem walut wypłat pieniędzy z bankomatów; podkreśla jednak, że konsumenci muszą mieć możliwość wyboru najlepszych stawek i powinni zdawać sobie sprawę z opłat oraz dodatkowych kosztów związanych z dokonywaniem transakcji, uiszczaniem opłat za granicą i dokonywaniem wypłat pieniędzy z bankomatów, również w przypadku korzystania z systemu dynamicznego przeliczania walut; zwraca się do Komisji o dopilnowanie, by dostawcy ujawniali wysokość marży wliczanej jako opłata w kurs walutowy w ramach ujawniania kosztów i opłat zgodnie z drugą dyrektywą w sprawie usług płatniczych (PSD2), jak również by kursy oferowane przez różnych dostawców usług finansowych były podawane do wiadomości w sposób przejrzysty; zauważa, że zwiększenie wiedzy finansowej konsumentów jest niezbędne do osiągnięcia tego celu; zaleca przeprowadzenie badań typu Tajemniczy Klient na szczeblu UE w celu dokonania oceny barier ograniczających dostęp transgraniczny, jakości usług i zgodności z prawem Unii oraz podania do publicznej wiadomości sprawozdania z tej oceny, jak również w celu monitorowaniu zmian w produktach i usługach; Działanie 3 łatwiejsza zmiana produktu 19. zwraca uwagę na niewielkie zainteresowanie konsumentów zmianą w przypadku większości produktów bankowych i ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie, co stanowi przeszkodę we wchodzeniu na transgraniczne rynki detaliczne, i dlatego zachęca Komisję do ułatwienia konsumentom przechodzenia na korzystniejsze detaliczne usługi finansowe w całej UE, a także do ułatwienia wypowiadania umów finansowych oraz do udostępnienia kredytów i innych produktów finansowych w kontekście transgranicznym; podkreśla duży potencjał tkwiący w transgranicznych produktach

35 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/25 Wtorek, 14 listopada 2017 r. ubezpieczeniowych, takich jak ubezpieczenia pojazdów; zwraca jednak uwagę, że zasada swobody umów pozwala instytucjom finansowym decydować, z kim zawierają umowy; w tym kontekście wzywa Komisję do uznania, jak ważne jest kontrolowanie pożyczek mających charakter żerowania na kredytobiorcach i chwilówek, które to formy kredytu doprowadziły do wykorzystywania podatnych na zagrożenia konsumentów i MŚP; 20. popiera ambitny plan Komisji wykorzystania osiągnięć dyrektywy w sprawie rachunków płatniczych, aby ułatwić zmianę dostawców usług finansowych i produktów; wzywa Komisję do przedstawienia inicjatyw ustawodawczych opracowanych specjalnie dla sektora finansowego w celu położenia kresu nieuzasadnionemu blokowaniu geograficznemu, aby ułatwić klientom przejście na korzystniejsze detaliczne usługi finansowe w innych państwach członkowskich; zauważa, że ujawnianie odpowiednich informacji oraz ochrona konsumentów będą miały kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tego celu; Działanie 4 porównywarki internetowe wysokiej jakości 21. podkreśla korzyści związane z dobrze zorganizowanym i łatwym w użyciu unijnym portalem porównawczym obejmującym w całości europejskie rynki detalicznych usług finansowych; zachęca Komisję, by przeanalizowała w tym celu szereg istniejących niezależnych portali w poszczególnych państwach członkowskich; podkreśla, że narzędzia do porównywania muszą być precyzyjne i istotne dla konsumentów oraz muszą obejmować nie tylko ceny produktów, ale również ich jakość, z uwzględnieniem innych kryteriów, takich jak dostępność sieci placówek, możliwość osobistego kontaktu oraz zrównoważony charakter praktyk biznesowych, a także z uwzględnieniem faktu, że porównywać można wyłącznie podobne produkty; przypomina, że porównywanie powinno dotyczyć wyłącznie produktów podobnych, aby nie dezorientować konsumentów; 22. wzywa Komisję do promowania narzędzi takich jak pojedyncze punkty kontaktowe, które będą wzmacniać konkurencję oraz zapewniać wsparcie przedsiębiorstwom świadczącym detaliczne usługi finansowe; Działanie 5 ulepszenia w zakresie ubezpieczenia pojazdów 23. jest zdania, że po zakończeniu przez Komisję przeglądu dyrektywy w sprawie ubezpieczenia pojazdów w ramach REFIT zmiany tej dyrektywy będą miały istotne znaczenie dla zapewnienia rekompensat ofiarom wypadków drogowych oraz ułatwienia transgranicznego przenoszenia i uznawania zniżek za bezszkodowy przebieg ubezpieczenia, również w świetle wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którymi należy jak najszybciej dokonać przeglądu zakresu dyrektywy w sprawie ubezpieczenia pojazdów w celu rozwiązania problemu nieuznawania zniżek za bezszkodowy przebieg ubezpieczenia i zapewnienia stosowania jej przepisów w sytuacjach, jakie przewidzieli współprawodawcy; Działanie 6 przejrzyste ceny w wypożyczalniach samochodów 24. wzywa Komisję do zbadania, czy potrzebne są dalsze inicjatywy dotyczące wypożyczalni samochodów sprzedających produkty ubezpieczeniowe w celu zapewnienia przejrzystego ustalania cen przez wszystkie wypożyczalnie samochodów we wszystkich państwach członkowskich; Działanie 7 pogłębiony jednolity rynek kredytów konsumenckich 25. podkreśla, że należy nadać priorytet rozwiązaniu problemu nadmiernego zadłużenia konsumentów, jeśli Komisja chce zbadać sposoby ułatwienia transgranicznego dostępu do kredytów; wzywa do podjęcia prac nad metodami koordynowania informacji o zadłużeniu na podstawie pełnej zgodności z prawem UE, w tym z prawem o ochronie danych i prawem ochrony konsumentów, tak aby kredytodawcy mogli poznać poziom zadłużenia klienta przed udzieleniem kolejnego kredytu, co doprowadzi do poprawy efektywności rynku, na którym kredytodawcy mogą ze sobą konkurować; wzywa w związku z tym do przeprowadzenia ogólnej oceny przyczyn nadmiernego zadłużenia konsumentów; przypomina, że edukacja finansowa jest skutecznym środkiem ochrony konsumentów, którym zagraża nadmierne zadłużenie; w związku z tym wzywa Komisję do promowania edukacji finansowej i wspierania współpracy wielu zainteresowanych stron w tej ważnej dziedzinie; w kontekście zwiększenia wykorzystania danych klientów lub dużych zbiorów danych przez instytucje finansowe zwraca uwagę na przepisy ogólnego rozporządzenia o ochronie danych przyznające osobie, której dane dotyczą, prawo do uzyskania wyjaśnienia co do decyzji podjętej w oparciu o przetwarzanie zautomatyzowane oraz prawo do zakwestionowania takiej decyzji; zwraca uwagę na potrzebę zagwarantowania możliwości zmiany nieprawidłowych danych oraz dopilnowania, by tylko możliwe do sprawdzenia i istotne dane mogły

36 C 356/26 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. być wykorzystywane; wzywa wszystkie zainteresowane strony do wzmożenia wysiłków zmierzających do zagwarantowania tych praw; jest zdania, że zgoda na wykorzystanie danych osobowych musi mieć charakter dynamiczny oraz że osoby, których dane dotyczą, muszą mieć możliwość zmiany i dostosowania udzielonej zgody; Działanie 8 sprawiedliwe przepisy w zakresie ochrony konsumentów 26. zwraca się do Komisji o przeprowadzenie dokładnej oceny, czy krajowe przepisy i praktyki w zakresie ochrony konsumentów nie stanowią nieuczciwych barier dla inwestycji transgranicznych oraz czy te przepisy i praktyki, zgodnie z ugruntowanym prawodawstwem i orzecznictwem dotyczącym rynku wewnętrznego, są uzasadnione nadrzędnymi względami wynikającymi z interesu publicznego oraz konieczne i proporcjonalne z punktu widzenia celów, jakie mają zostać osiągnięte; podkreśla też, że właściwe przepisy o ochronie konsumentów w prawie europejskim często świadomie pozostawiają pewną swobodę działania dla transpozycji do prawa krajowego, aby prawo europejskie mogło zostać włączone do istniejących regulacji krajowych; niemniej podkreśla, że wyeliminowanie krajowych barier nie może powodować osłabienia ochrony konsumentów oraz że ochrona konsumentów powinna pozostać przewodnim priorytetem przy opracowywaniu przepisów; wyraża zaniepokojenie faktem, że duża część dokumentów tworzonych przez dostawców detalicznych produktów i usług finansowych w następstwie przepisów UE nie jest w istocie ściśle wymagana prawem i przynosi znikomą praktyczną korzyść dla konsumentów lub nie przynosi jej w ogóle, a jednocześnie stwarza obciążenia, które mogą prowadzić do niepotrzebnego wzrostu kosztów dla konsumentów; wzywa Komisję do przeprowadzenia przeglądu takiej dokumentacji w celu jej uproszczenia, jednak bez utraty korzyści w zakresie ochrony konsumentów; podkreśla, że dostęp do istotnych i zrozumiałych informacji jest kluczowy dla podejmowania przez konsumenta przemyślanych decyzji finansowych; jednocześnie zwraca uwagę na to, że decydująca jest jakość, a nie ilość udostępnionych informacji; podkreśla, że należy jak najlepiej dopasować do siebie ustanowione w różnych europejskich aktach prawnych obowiązki informowania klientów; podkreśla, że należy unikać podwójnych lub sprzecznych obowiązków ujawniania informacji, aby nie dopuścić do niepotrzebnej biurokracji i kosztów oraz nie dezorientować klientów; 27. wzywa Komisję do rozważenia zbiorczego aktu prawnego, aby odstąpić od obecnego zestawu odrębnych aktów, obejmującego dyrektywę w sprawie rynków instrumentów finansowych, dyrektywę w sprawie dystrybucji ubezpieczeń, dyrektywę dotyczącą zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi itp., na rzecz stworzenia solidnych i spójnych ram przejrzystości konsumenckiej, które wyeliminują zbędną złożoność dla dostawców usług finansowych, z uwzględnieniem konwergencji praktyk nadzorczych pomiędzy państwami członkowskimi; wzywa Komisję do promowania szerszego wykorzystania w prawodawstwie sektorowym uprawnień Europejskich Urzędów Nadzoru w zakresie ochrony konsumentów oraz do uwzględnienia tej kwestii w ramach nadchodzącego przeglądu finansowania Europejskich Urzędów Nadzoru i zarządzania nimi; wzywa Komisję do nadania Europejskim Urzędom Nadzoru uprawnień do kierowania pracami nad konwergencją pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie praktyk nadzorczych dotyczących prowadzenia działalności; 28. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza przygotować kampanię na rzecz zwiększenia świadomości na temat sieci FIN-NET, która pomaga konsumentom w egzekwowaniu swoich praw, bez konieczności wnoszenia sprawy do sądu, przez wyszukiwanie dla nich właściwego organu pozasądowego rozstrzygania sporów; uważa, że sieć FIN-NET powinna zwiększyć swój zasięg, doprecyzować swoją rolę i ulepszyć swoją witrynę internetową; Działanie 9 ulepszenia w zakresie ocen zdolności kredytowej 29. wzywa Komisję do zaproponowania zharmonizowanych, transgranicznych standardów i zasad oceny zdolności kredytowej, tak aby bardziej ograniczyć ryzyko nadmiernego zadłużenia konsumentów w przypadku ułatwiania udzielania ogólnoeuropejskich kredytów przez internet, przy starannym uwzględnieniu wniosków z opublikowanych sprawozdań w sprawie stosowania dyrektywy w sprawie kredytów hipotecznych i dyrektywy w sprawie kredytów konsumenckich; Działanie 10 FinTech a detaliczne usługi finansowe 30. uznaje prawo konsumentów do korzystania z oprogramowania w celu inicjowania płatności i udostępniania informacji o sobie; 31. popiera Komisję w jej zamiarze przedstawienia kompleksowego planu działania FinTech w ramach strategii unii rynków kapitałowych i jednolitego rynku cyfrowego, gdyż zapewni on tym samym wkład w skuteczny i dobrze funkcjonujący zintegrowany jednolity rynek usług finansowych oparty na technologii z korzyścią dla wszystkich europejskich użytkowników końcowych, a jednocześnie zapewni równe warunki działania; popiera utworzenie przez Komisję grupy zadaniowej ds. technologii finansowej; podkreśla, że nowy krajobraz powstający w wyniku rozwoju FinTech

37 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/27 Wtorek, 14 listopada 2017 r. wymaga ustanowienia różnego rodzaju nowych odpowiednich zabezpieczeń, takich jak m.in. edukacja konsumencka w zakresie nowych produktów czy przepisy dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i stosowania dźwigni finansowej na platformach kredytowych FinTech; 32. wzywa Komisję do przeanalizowania rezolucji PE w sprawie FinTech: wpływ technologii na przyszłość sektora finansowego, a także do promowania ochrony konsumenta, bezpieczeństwa, innowacji i uczciwej konkurencji oraz do zadbania o stosowanie zasady takie same usługi, takie samo ryzyko, takie same reguły, ten sam nadzór do wszystkich przedsiębiorstw, niezależnie od branży i lokalizacji; podkreśla, że technologia finansowa powinna być rozumiana jako umożliwienie finansowania lub jego zapewnienie za pośrednictwem nowych technologii, mające wpływ na cały sektor finansowy i wszystkie jego segmenty, od bankowości po ubezpieczenia, fundusze emerytalne, doradztwo w zakresie inwestycji, usługi płatnicze i infrastrukturę rynkową; 33. wzywa Komisję do stworzenia środowiska sprzyjającego innowacyjnym rozwiązaniom; zaważa, że innowacyjne przedsiębiorstwa, takie jak np. przedsiębiorstwa FinTech, zapewniają konkurencję niezbędną do stworzenia efektywnego rynku detalicznych usług finansowych; 34. podkreśla, że różne nowe instytucje finansowe działające pod nazwą FinTech ponoszą taką samą odpowiedzialność wobec konsumentów i za stabilność finansową jak inne odpowiadające im tradycyjne instytucje i usługi; Działanie 11 cyfrowa weryfikacja tożsamości 35. podkreśla potencjał podpisu elektronicznego i identyfikacji elektronicznej dla ułatwiania transakcji oraz wzywa Komisję do wykorzystania postępów osiągniętych dzięki rozporządzeniu w sprawie identyfikacji elektronicznej (eidas); podkreśla potrzebę uwzględnienia osób, które nie są w stanie lub nie chcą korzystać z podpisu elektronicznego lub z możliwości identyfikacji elektronicznej; popiera interoperacyjność elektronicznej identyfikacji transgranicznej w sektorze usług finansowych i apeluje o zapewnienie równych szans we wszystkich państwach członkowskich (w miarę możliwości także w krajach EOG i Szwajcarii); zwraca się ponadto do Komisji o pilną ocenę obecnych barier regulacyjnych, które hamują rozwój technologii elektronicznej identyfikacji, a także podkreśla, że wszelkie podejmowane inicjatywy powinny być neutralne pod względem technologicznym; 36. powtarza potrzebę zidentyfikowania i usunięcia przez Komisję barier regulacyjnych w korzystaniu z ogólnoeuropejskich systemów podpisu elektronicznego na potrzeby subskrypcji usług finansowych, a tym samym ułatwienia ogólnoeuropejskiego, transgranicznego cyfrowego onboardingu, bez uszczerbku dla poziomu bezpieczeństwa istniejących systemów lub zdolności do spełniania przez nie wymogów przewidzianych w czwartej dyrektywie w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy; Działanie 12 sprzedaż usług finansowych przez internet 37. podkreśla potrzebę dostosowania istniejących ram prawnych UE do świata cyfrowego w celu zapobiegania zagrożeniom w zakresie ochrony konsumentów, związanym z internetową sprzedażą na odległość, co pozwoli stworzyć nowe możliwości biznesowe dla europejskich przedsiębiorstw typu start-up i FinTech; zwraca uwagę na ryzyko dla konsumentów związane z grami hazardowymi online pod osłoną produktów finansowych, tj. opcji binarnych; uważa, że potrzebny jest silny i zharmonizowany europejski nadzór, aby chronić konsumentów i unikać luk regulacyjnych; podkreśla, że europejskie standardy ochrony konsumentów obowiązują niezależnie od tego, czy chodzi o tradycyjne czy nowoczesne kanały sprzedaży; 38. podkreśla znaczenie cyberbezpieczeństwa i wyraża ubolewanie, że Komisja nie podejmuje kwestii cyberbezpieczeństwa w swoim planie działania; w związku z tym wzywa Komisję do dopilnowania, by kwestie te zostały ujęte w pracach grupy zadaniowej; 39. podkreśla konieczność utrzymania banków tradycyjnych świadczących podstawowe usługi użyteczności publicznej, gdyż są one szczególnie przydatne MŚP oraz starszym i podatnym na zagrożenia konsumentom, którzy z mniejszym prawdopodobieństwem będą korzystać z bankowości elektronicznej i preferują kontakt osobisty; dostrzega, że zamykanie oddziałów pogarsza stan infrastruktury finansowej na szczeblu lokalnym i może mieć bardzo szkodliwe skutki dla społeczności;

38 C 356/28 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. 40. zauważa, że większe wykorzystanie danych konsumentów lub dużych zbiorów danych przez instytucje finansowe może przynieść konsumentom korzyści, takie jak rozwój lepiej dostosowanych, podzielonych i tańszych ofert w oparciu o bardziej efektywny przydział ryzyka i kapitału; z drugiej strony jest zaniepokojony rozwojem dynamicznego ustalania cen i faktem, że stosowanie tej strategii może pogorszyć sytuację konsumentów z punktu widzenia porównywalności ofert, a co za tym idzie może być szkodliwe dla skutecznej konkurencji oraz dla puli ryzyka i podziału ryzyka w sektorze kredytów i ubezpieczeń; o o o 41. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

39 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/29 P8_TA(2017)0438 Rządy prawa na Malcie Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie praworządności na Malcie (2017/2935(RSP)) (2018/C 356/04) Środa, 15 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 2, 4, 5, 6, 9 i 10 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), uwzględniając art. 20 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając art. 6, 7, 8, 10, 11, 12 i 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając europejską konwencję praw człowieka (EKPC) oraz powiązane orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie obywatelstwa UE na sprzedaż ( 1 ), uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka oraz szereg traktatów ONZ dotyczących praw człowieka, które są wiążące dla wszystkich państw członkowskich, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 marca 2014 r. pt. Nowe ramy UE na rzecz umocnienia praworządności (COM(2014)0158), uwzględniając debatę plenarną na temat wolności mediów na Malcie, która odbyła się dnia 24 października 2017 r., uwzględniając dokumenty panamskie i ujawnione przez Międzynarodowe Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych oraz europejską sieć współpracy śledczej dokumenty dotyczące Malty, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2016 r. zawierającą zalecenia dla Komisji dotyczące ustanowienia unijnego mechanizmu na rzecz demokracji, praworządności i praw podstawowych ( 2 ), uwzględniając rezolucję z dnia 24 października 2017 r. w sprawie uzasadnionych środków ochrony sygnalistów działających w interesie publicznym podczas ujawniania poufnych informacji posiadanych przez przedsiębiorstwa i organy publiczne ( 3 ), uwzględniając sprawozdanie i zalecenia Komisji śledczej do zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania (komisja śledcza ds. dokumentów panamskich, PANA) oraz załącznik do sprawozdania dotyczący delegacji PANA na Maltę, uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się na takich wartościach jak poszanowanie godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości i praworządności, jak również poszanowanie praw człowieka, oraz mając na uwadze, że wartości te są uniwersalne i wspólne wszystkim państwom członkowskim; ( 1 ) Dz.U. C 482 z , s ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0409. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0402.

40 C 356/30 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej stanowi część prawa pierwotnego UE; mając na uwadze, że wolność wypowiedzi i wolność oraz pluralizm mediów to prawa zapisane w art. 11 Karty praw podstawowych i w art. 10 EKPC; mając na uwadze, że zgodnie z art. 2, art. 3 ust. 1 i art. 7 TUE Unia ma możliwość podjęcia działań w celu ochrony wspólnych wartości, na których została zbudowana; mając na uwadze, że mechanizm praworządności powinien być stosowany w takim samym stopniu we wszystkich państwach członkowskich; C. mając na uwadze, że UE to system konstytucyjny, który działa przy założeniu, że istnieje wzajemne zaufanie, czyli że państwa członkowskie postępują zgodnie z zasadami demokracji, praworządności i prawami podstawowymi; D. mając na uwadze niezawisłość sądownictwa zapisaną w art. 47 Karty praw podstawowych i art. 6 EKPC, która jest niezbędnym wymogiem demokratycznej zasady podziału władzy; E. mając na uwadze, że badająca korupcję maltańska dziennikarka śledcza i blogerka Daphne Caruana Galizia zginęła wskutek wybuchu samochodu-pułapki w dniu 16 października 2017 r.; F. mając na uwadze, że jej zabójstwo doprowadziło do ulicznych demonstracji i protestów społecznych na Malcie, podczas których apelowano o sprawiedliwość, odpowiedzialność i poszanowanie praworządności; G. mając na uwadze, że w sprawozdaniu monitora pluralizmu mediów z 2016 r. dotyczącym Malty stwierdzono średni (bliski wysokiemu) poziom ryzyka na rynku pod względem pluralizmu i politycznej niezależności oraz stwierdzono występowanie czynników zwiększających ryzyko, takich jak brak danych o rynku mediów, brak ochrony i samoregulacji zawodu dziennikarza oraz niezależności redakcyjnej, występowanie bezpośrednich relacji właścicielskich między mediami i politykami oraz brak strategii rozwijania umiejętności korzystania z mediów ( 1 ); H. mając na uwadze, że w światowym rankingu wolności prasy z 2017 r. (publikowanym przez Reporterów bez Granic) stwierdzono, że obowiązujące na Malcie przepisy o zniesławieniu, które podlega karze grzywny lub pozbawienia wolności, i jest powszechnie wykorzystywane, zwłaszcza przez polityków, przeciw dziennikarzom, to kluczowy element ograniczający wolność wypowiedzi na Malcie ( 2 ); I. mając na uwadze, że maltański parlament obraduje obecnie nad projektem rządowym likwidującym odpowiedzialność karną w sprawach o zniesławienie i wprowadza doraźny zakaz stosowania w jakiejkolwiek formie środków zabezpieczających lub nakazów sądowych w postępowaniach o zniesławienie i pomówienie niezależnie od podstawy prawnej ( 3 ); J. mając na uwadze, że Daphne Caruanie Galizii wielokrotnie stawiano zarzuty o zniesławienie wnoszone przedstawicieli wszystkich partii politycznych Malty; K. mając na uwadze, że rachunki bankowe D. Caruany Galizii zostały w tym roku w drodze nakazu sądowego zamrożone w trakcie postępowania o zniesławienie wniesionego przez ministra rządu Malty jeszcze przed wydaniem wyroku; L. mając na uwadze, że media na Malcie donoszą o naciskach wywieranych na nie przez Pilatus Bank który znalazł się w samym centrum zainteresowania w związku z zarzutami o pranie pieniędzy o wycofanie lub sprostowanie informacji i artykułów dotyczących banku; mając na uwadze, że Pilatus Bank wszczął postępowanie sądowe w Stanach Zjednoczonych przeciw maltańskim mediom, zarzucając im szkalowanie banku; mając na uwadze, że ujawnione sprawozdanie dotyczące zgodności przygotowane przez jednostkę wywiadu i analityki finansowej (FIAU Financial Intelligence Analysis Unit) potwierdza, że klienci Pilatus Bank to w większości osoby zajmujące eksponowane ( 1 ) Nenadic, Iva, Media Pluralism Monitor 2016 Monitoring Risks for Media Pluralism in the EU and Beyond. Country report: Malta [Monitor pluralizmu mediów 2016 Monitorowanie ryzyka zagrażającego pluralizmowi mediów w UE i poza nią. Sprawozdanie krajowe: Malta.] Centrum ds. Pluralizmu i Wolności Mediów. Do pobrania na stronie internetowej: media-pluralism-monitor/mpm-2016-results/malta/ ( 2 ) Zobacz ( 3 ) Rząd Malty, A Bill entitled AN ACT to provide for the updating of the regulation of media and defamation matters and for matters consequential or ancillary thereto [Projekt ustawy pt. Akt nowelizujący przepisy dotyczące mediów i kwestii zniesławienia w kwestiach dotyczących zniesławienia i powiązanych ], art. 26 ust. 6. Zobacz aspx?app=lp&itemid=28292&l=1

41 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/31 Środa, 15 listopada 2017 r. stanowiska polityczne w Azerbejdżanie oraz że bank nie stosował w ich przypadku należytej staranności wobec klienta, czego wymaga dyrektywa w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy; mając na uwadze, że poseł z partii rządzącej krajem zaapelował o wszczęcie postępowanie wobec autora wycieku dokumentów z FIAU; M. mając na uwadze, że przed zabójstwem Daphne Caruany Galizii demaskator będący źródłem informacji, które dały podstawę zarzutom o korupcję i pranie pieniędzy z udziałem osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne na Malcie, uciekł z kraju; N. mając na uwadze, że rząd Malty wprowadził ustawę o ochronie demaskatorów w 2013 r. ( 1 ) i znajduje się w niewielkim gronie państw członkowskich UE, które wprowadziły w prawodawstwie zapisy chroniące demaskatorów; O. mając na uwadze, że zgodnie z konstytucją i prawodawstwem Malty premier mianuje szefa policji, prezydent, po konsultacji z premierem, mianuje Prokuratora Generalnego, a sędziów mianuje się od 2017 r. po uprzedniej weryfikacji nominacji sędziowskich przez specjalną komisję ( 2 ); mając na uwadze, że niezależność organów ścigania i sądownictwa na Malcie może być zagrożona ze względu na fakt, ze rząd jest uprawniony do mianowania szefa policji, szefa FIAU i Prokuratora Generalnego; P. mając na uwadze, że wiele doniesień medialnych informowało o dużej liczbie stanowisk, które powstały w podmiotach publicznych na Malcie na kilka tygodni przed wyborami w czerwcu 2017 r., co budzi wątpliwości, czy utworzono je na użytek wyborów; Q. mając na uwadze, że Malta odmówiła przystąpienia do Prokuratury Europejskiej, niezależnego organu Unii posiadającego uprawnienia do prowadzenia dochodzeń i ścigania nadużyć i innych przestępstw w UE wpływających na interesy finansowe Unii; R. mając na uwadze, że według informacji ujawnionych w dokumentach panamskich w kwietniu 2016 r. ogółem 714 przedsiębiorstw związanych z Maltą znalazło się w bazie danych Międzynarodowego Konsorcjum Dziennikarzy Śledczych; mając na uwadze, że dokumenty te zawierały informacje dotyczące sprawującego urząd ministra i byłego ministra oraz wysokich rangą urzędników; S. mając na uwadze, że Parlament Europejski zorganizował wizytę delegacji na Malcie w lutym 2017 r. w ramach dochodzenia prowadzonego w sprawie dokumentów panamskich; mając na uwadze, że delegacja ta stwierdziła w sprawozdaniu, że istnieją powody, by przypuszczać, że policja na Malcie nie jest odpowiednio wyposażona do skutecznego wykonywania zadań, co może stanowić ewentualnie powód do zasugerowania w tym przypadku niewłaściwego administrowania; mając na uwadze, że delegacja stwierdziła, że liczba wyroków skazujących i nakazujących konfiskatę w związku z praniem pieniędzy wydaje się być wyjątkowo niska na Malcie, jeżeli porównać ją z liczbą zgłoszeń, które FIAU wysłała policji; mając na uwadze, że urzędnik państwowy i były minister odrzucili wniosek komisji PANA o spotkanie z jej przedstawicielami; T. mając na uwadze, że w maju 2017 r. opublikowano na Malcie dwa poufne sprawozdania FIAU z roku 2016 r., z których wynika, że istnieje uzasadnione podejrzenie prania pieniędzy z udziałem urzędników rządowych; mając na uwadze, że trzecie sprawozdanie, opublikowane w tym samym czasie, zawierało szczegółowe informacje o kontroli, jaką FIAU przeprowadziła w Pilatus Bank, i stwierdziła rzekomo, że bank naruszył maltańskie przepisy dotyczące walki z praniem pieniędzy; mając na uwadze, że procedura udzielenia licencji Pilatus Bank była niezwykle szybka w porównaniu z tym, ile czasu przeciętnie wymaga zapewnienie zgodności z normami określonymi w dyrektywie w sprawie wymogów kapitałowych; U. mając na uwadze, że szef FIAU i szef policji czyli osoby zajmujące stanowiska obsadzane bezpośrednio przez rząd złożyli rezygnację krótko po sfinalizowaniu tych sprawozdań; mając na uwadze, że nie rozpoczęto dochodzenia policji w sprawie tych poważnych zarzutów prania pieniędzy przez osoby zajmujące eksponowane stanowiska polityczne, w tym członka rządu; mając na uwadze, że mianowano sędziów do prowadzenia wyżej wspomnianych spraw; mając na uwadze, że dwóch pracowników FIAU zostało zwolnionych po wycieku sprawozdań FIAU do prasy; ( 1 ) Zobacz ( 2 ) Ustawa nr XLIV z 2016 r., art. 5 (96A)

42 C 356/32 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. V. mając na uwadze, że Komisja Europejska została ostatecznie poinformowana o tych zarzutach w czerwcu 2017 r., z wnioskiem o przeprowadzenie dalszego dochodzenia w sprawie Malty oraz przestrzegania przez nią i prawidłowego wdrożenia trzeciej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych; W. mając na uwadze, że obywatelstwo UE to jedno z czołowych osiągnięć UE, a także że zgodnie z Traktatami kwestie prawa pobytu i obywatelstwa należą do wyłącznej kompetencji państw członkowskich; mając na uwadze, że UE jest uprawniona do monitorowania praktyk antykorupcyjnych państw członkowskich; X. mając na uwadze, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej obowiązkiem każdego państwa członkowskiego jest określenie z należytym uwzględnieniem prawa Unii warunków uzyskania i utraty obywatelstwa tego państwa; mając na uwadze, że od czasu wejścia w życie traktatu z Maastricht, nadanie obywatelstwa państwa członkowskiego oznacza także nadanie obywatelstwa UE, a co za tym idzie uzyskanie istotnych praw dodatkowych, z czego z kolei wynika, że uzyskanie obywatelstwa na mocy decyzji jednego państwa członkowskiego nie pozostaje bez wpływu na inne państwa członkowskie i UE; Y. mając na uwadze, że w 2014 r. rząd Malty stworzył program indywidualnego inwestora, w ramach którego prowadzi sprzedaż obywatelstwa maltańskiego i unijnego obywatelom państw trzecich za cenę EUR; mając na uwadze, że lista osób, które uzyskały to obywatelstwo pozostaje niejasna, ponieważ ich tożsamość nie jest podawana w publikowanym wykazie obywateli objętych naturalizacją; mając na uwadze, że ujawnione sprawozdanie FIAU z 2016 r. wzbudziło obawy co do możliwej korupcji w zarządzaniu tym programem; Z. mając na uwadze, że rząd powierzył zarządzanie ww. programem indywidualnego inwestora BT Nexia, tj. pośrednikowi wymienionemu w dokumentach panamskich jako inicjator trustów i spółek typu offshore na rzecz osób zajmujących na Malcie eksponowane stanowiska polityczne, w tym członka rządu; mając na uwadze, że dokumenty panamskie sugerują, że BT Nexia działała bez zachowania należytej staranności w odniesieniu do udzielenia wszystkich informacji koniecznych do ustalenia tożsamości rzeczywistych beneficjentów; AA. mając na uwadze, że Grupa ds. Wywiadu Finansowego Europolu podkreśliła w sprawozdaniu zatytułowanym From suspicion to action converting financial intelligence into greater operational impact [Od podejrzenia do działania w kierunku większego wpływu operacyjnego wywiadu finansowego], że niektóre strony, w tym organizacje przestępcze, wykorzystywały aspekty branży internetowych na Malcie do prania dochodów pochodzących z działalności przestępczej; mając na uwadze, że nie należy tego rozumieć jako zarzutu wobec przemysłu w ogóle; 1. zdecydowanie potępia zabójstwo Daphne Caruany Galizii i wzywa rząd Malty do zmobilizowania wszystkich zasobów, by postawić jej zabójców przed sądem; 2. wzywa do przeprowadzenia niezależnego międzynarodowego dochodzenia w sprawie zabójstwa Daphne Caruany Galizii; zauważa podejmowane przez maltańskie władze działania zmierzające do zaproszenia do udziału w dochodzeniu międzynarodowych organów ścigania, w tym amerykańskiego Federalnego Biura Śledczego i holenderskich specjalistów od medycyny sądowej w tym zakresie; wzywa do pełnego zaangażowania Europolu w dochodzenie przez czas jego trwania; 3. zauważa, że ochrona dziennikarzy śledczych i ochrona sygnalistów leży w żywotnym interesie społeczeństwa; wzywa władze Malty oraz wszystkie państwa członkowskie UE do zapewnienia bezpieczeństwa osobistego dziennikarzy i sygnalistów oraz do ochrony ich źródeł utrzymania; 4. wzywa Konferencję Przewodniczących do ustanowienia nagrody im. Daphne Caruany Galizii w dziedzinie dziennikarstwa śledczego, która byłaby przyznawana co roku w uznaniu za wybitne dziennikarstwo śledcze w Europie; 5. ubolewa nad tym, że wydarzenia na Malcie w ostatnich latach doprowadziły do poważnych obaw dotyczących praworządności, demokracji i praw podstawowych, w tym wolności mediów oraz niezależności policji i wymiaru sprawiedliwości;

43 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/33 Środa, 15 listopada 2017 r. 6. wzywa Komisję do nawiązania dialogu z rządem maltańskim odnośnie do funkcjonowania praworządności na Malcie oraz do zagwarantowania poszanowania wartości europejskich; wzywa Komisję do przekazywania Parlamentowi pełnych informacji o jej ocenie sytuacji; przypomina o potrzebie regularnego monitorowania i dialogu obejmującego wszystkie państwa członkowskie, by chronić podstawowe wartości UE, takie jak demokracja, prawa podstawowe i praworządność, z udziałem Rady, Komisji i Parlamentu, w nawiązaniu do rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2016 r. w sprawie utworzenia unijnego mechanizmu dotyczącego demokracji, praworządności i praw podstawowych; 7. wyraża ubolewanie, że szereg poważnych zarzutów korupcji i naruszenia przepisów dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz obowiązków w zakresie nadzoru bankowego nie było przedmiotem dochodzenia ze strony policji na Malcie, co stanowi zagrożenie dla praworządności w tym państwie członkowskim; przyznaje, że toczy się obecnie kilka postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych z tych zarzutów; szczególnie ubolewa nad faktem, że nie przeprowadzono dotychczas na Malcie śledztwa policyjnego w związku z doniesieniami dotyczącymi dokumentów panamskich i osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne, zawartymi w ujawnionych sprawozdaniach FIAU, oraz zauważa, że niektóre z osób wymienionych w sprawozdaniach FIAU pozostają członkami rządu; wzywa szefa policji maltańskiej do wszczęcia takiego dochodzenia; 8. odnotowuje uwagi prezesa maltańskiego Sądu Najwyższego dotyczące praworządności i popiera jego stwierdzenie, że bez właściwego egzekwowania prawa nie można zapewnić ochrony praworządności na Malcie ( 1 ); 9. wyraża zaniepokojenie w związku ze sprawozdaniem komisji PANA sporządzonym po wizycie na Malcie, w którym stwierdziła ona, że instytucje publiczne odpowiedzialne za zapewnienie przestrzegania prawa oraz przeciwdziałanie oszustwom i przestępstwom finansowym są w wysokim stopniu upolitycznione; 10. wzywa Komisję do sprawdzenia, czy Malta przestrzega przepisów trzeciej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych; zauważa, że Malta jest jednym z kilku państw członkowskich, przeciw którym Komisja rozpoczęła wstępne postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niedopełnieniem obowiązku transpozycji czwartej dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy w terminie do dnia 26 czerwca 2017 r.; przyznaje, że transpozycja ta jest w toku; 11. wzywa władze Malty do przystąpienia do Prokuratury Europejskiej, aby wspólnie z innymi uczestniczącymi państwami członkowskimi przeciwdziałać nadużyciom i innym przestępstwom w UE wpływającym na interesy finansowe Unii; 12. zwraca się do maltańskich organów nadzoru i organów sądowych, by zbadały procedurę udzielenia licencji na rzecz Pilatus Bank, w szczególności w odniesieniu do spełniania wymogów dotyczących kompetencji i reputacji przez zarząd instytucji finansowych, jak wskazano w dyrektywie w sprawie wymogów kapitałowych, oraz by przeprowadziły dochodzenie w sprawie przestrzegania przez Nexia BT dyrektywy w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy; 13. zwraca uwagę na często podnoszone przez posłów do Parlamentu obawy związane z systemami istniejącymi w niektórych państwach członkowskich UE, w tym na Malcie i w innych państwach członkowskich UE, które umożliwiają uzyskanie obywatelstwa w drodze inwestycji; wzywa Maltę, by wyjaśniła, kto uzyskał maltański paszport i wszystkie wynikające z niego prawa, oraz jakie środki ochronne gwarantują, że wszyscy ci nowi obywatele rzeczywiście spędzili na Malcie rok zanim uzyskali obywatelstwo; wzywa Komisję do monitorowania tego rodzaju programów uzyskiwania obywatelstwa w państwach członkowskich, ponieważ korzystając ze swych uprawnień w dziedzinie nadawania obywatelstwa, państwa te muszą należycie uwzględniać prawo UE; 14. wzywa Maltę i wszystkie pozostałe państwa członkowskie, by zapewniły priorytetowy charakter przeciwdziałania uchylaniu się od opodatkowania oraz by przeznaczyły na ten cel wszystkie niezbędne środki; 15. wyraża ubolewanie w związku z decyzją Komisji o niepublikowaniu sprawozdania o zwalczaniu korupcji w UE w 2017 r.; 16. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Europy oraz prezydentowi Republiki Malty. ( 1 )

44 C 356/34 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0439 Negocjacje wielostronne przed 11. konferencją ministerialną WTO Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie negocjacji wielostronnych w kontekście 11. konferencji ministerialnej WTO odbywającej się w Buenos Aires w dniach grudnia 2017 r. (2017/2861(RSP)) (2018/C 356/05) Parlament Europejski, uwzględniając deklarację ministerialną z Ad-Dauhy złożoną przez Światową Organizację Handlu (WTO) w dniu 14 listopada 2001 r. ( 1 ), uwzględniając deklarację ministerialną z Hongkongu złożoną przez WTO w dniu 18 grudnia 2005 r. ( 2 ), uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie dauhańskiej agendy rozwoju, w szczególności rezolucje z dnia 9 października 2008 r. ( 3 ), 16 grudnia 2009 r. ( 4 ), 14 września 2011 r. ( 5 ), 21 listopada 2013 r. ( 6 ) oraz 26 listopada 2015 r. ( 7 ), uwzględniając wyniki 9. konferencji ministerialnej, która odbyła się na Bali w grudniu 2013 r., w szczególności umowę o ułatwieniach w handlu ( 8 ), uwzględniając wyniki 10. konferencji ministerialnej, która odbyła się w Nairobi w grudniu 2015 r., oraz deklarację ministerialną przyjętą w dniu 19 grudnia 2015 r. ( 9 ), uwzględniając dokument końcowy z dorocznej sesji Konferencji Parlamentarnej w sprawie WTO przyjęty w drodze konsensusu w dniu 14 czerwca 2016 r. w Genewie ( 10 ), uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ ( 11 ), uwzględniając 6. światowy przegląd pomocy na rzecz wymiany handlowej, który odbył się w dniach lipca 2017 r. w Genewie ( 12 ), uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że od momentu utworzenia WTO odgrywa centralną rolę w umacnianiu multilateralizmu, promowaniu światowego ładu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz wspieraniu otwartego, opartego na ustalonych zasadach i niedyskryminującego wielostronnego systemu handlowego; mając na uwadze, że runda dauhańska została zainicjowana w 2001 r. w celu stworzenia nowych możliwości handlowych, wzmocnienia wielostronnych zasad handlu i skorygowania istniejących nierówności w systemie handlu przez skupienie się w negocjacjach na potrzebach i interesach krajów rozwijających się, w szczególności krajów najsłabiej rozwiniętych (LDC); ( 1 ) Deklaracja ministerialna z Ad-Dauhy (WT/MIN(01)/DEC/1) z dnia 14 listopada 2001 r. ( 2 ) Deklaracja ministerialna z Hongkongu (WT/MIN(05)/DEC) z dnia 18 grudnia 2005 r. ( 3 ) Dz.U. C 9 E z , s. 31. ( 4 ) Dz.U. C 286 E z , s. 1. ( 5 ) Dz.U. C 51 E z , s. 84. ( 6 ) Dz.U. C 436 z , s. 6. ( 7 ) Dz.U. C 366 z , s ( 8 ) Deklaracja ministerialna z Bali (WT/MIN(13)/DEC) z dnia 7 grudnia 2013 r. ( 9 ) Deklaracja ministerialna z Nairobi (WT/MIN(15)/DEC) z dnia 19 grudnia 2015 r. ( 10 ) ( 11 ) ( 12 )

45 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/35 Środa, 15 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że UE stale opowiada się za zdecydowanym wielostronnym podejściem do handlu opartym na ustalonych zasadach, uznając zarazem, że podejścia uzupełniające, takie jak porozumienia dwustronne, regionalne czy fakultatywne, mogą także sprzyjać otwarciu handlu i rozwojowi gospodarczemu, szczególnie przez odblokowanie liberalizacji oraz aktualizowanie zasad i warunków w dziedzinach polityki traktowanych z mniejszą uwagą przez WTO, a także sprzyjać systemowi wielostronnemu, pod warunkiem że takie porozumienia są zgodne z zasadami WTO, opierają się na wspólnych zasadach i stwarzają warunki dla ewentualnego objęcia w przyszłości systemem wielostronnym; C. mając na uwadze, że rezultaty 9. konferencji ministerialnej w 2013 r. miały znaczenie systemowe, co dotyczy w szczególności zawarcia umowy o ułatwieniach w handlu, która jest najbardziej znaczącą wielostronną umową handlową, jaką zawarto od czasu utworzenia WTO w 1995 r.; D. mając na uwadze, że niektórzy członkowie WTO próbują podważać obecny model rozstrzygania międzynarodowych sporów handlowych; mając na uwadze, że Organ Apelacyjny WTO zbliża się do minimalnej liczby sędziów potrzebnych do jego funkcjonowania; mając na uwadze, że USA odrzuciły niedawno propozycje UE i niektórych państw Ameryki Łacińskiej dotyczące rozpoczęcia procesu rekrutacji, aby obsadzić coraz większą liczbę wakatów; mając na uwadze, że ten impas w związku z którym już teraz dwa z siedmiu stanowisk w Organie Apelacyjnym pozostają nieobsadzone może doprowadzić do upadku systemu mającego kluczowe znaczenie dla rozstrzygania sporów pomiędzy najsilniejszymi na świecie państwami uczestniczącymi w wymianie handlowej; E. mając na uwadze, że rezultaty osiągnięte podczas 10. konferencji ministerialnej w 2015 r. również miały duże znaczenie i obejmowały sześć decyzji ministerialnych w sprawie rolnictwa, bawełny i kwestii dotyczących krajów LDC, w tym zobowiązanie do zniesienia subsydiów wywozowych dla produktów rolnych, co było prawdopodobnie najbardziej znaczącym rezultatem osiągniętym dotychczas w ramach WTO w odniesieniu do rolnictwa; F. mając na uwadze, że dyskusje na temat sposobu kontynuacji dauhańskiej agendy rozwoju wyraźnie pokazują, że członkowie WTO mają różne poglądy w kwestii metody prowadzenia dalszych negocjacji, co pokazuje, że niezbędny jest przegląd poziomu ambicji, aby realne stało się osiągnięcie wyników we wszystkich obszarach negocjacji, oraz mając na uwadze, że ten przegląd musi w pełni uwzględniać realia dzisiejszego otoczenia handlowego; G. mając na uwadze, że transformacja cyfrowa gospodarki otwiera nowe kanały dla handlu, ułatwiając uczestnictwo w handlu światowym małym i średnim przedsiębiorstwom (MŚP) za pośrednictwem handlu elektronicznego; mając na uwadze, że tę kwestię postrzega się coraz częściej jako obszar, w którym WTO może odgrywać ważną rolę; H. mając na uwadze, że 11. konferencja ministerialna WTO odbędzie się w dniach grudnia 2017 r. w Buenos Aires (Argentyna); 1. powtarza swoje pełne zobowiązanie do utrwalania wartości multilateralizmu oraz wzywa do ustanowienia programu na rzecz handlu koncentrującego się na rozwoju i opartego na wolnym i bazującym na ustalonych zasadach handlu służącemu dobru ogólnemu, wspierającemu program zrównoważonego rozwoju nadając kluczowe znaczenie prawom społecznym, środowiskowym i prawom człowieka oraz gwarantującemu, że uzgodnione na szczeblu wielostronnym i zharmonizowane zasady są stosowane jednakowo do wszystkich; 2. podkreśla, że należy wykorzystać rezultaty uzgodnione podczas 9. i 10. konferencji ministerialnej, by poczynić i zagwarantować znaczące postępy na 11. konferencji ministerialnej w Buenos Aires w grudniu 2017 r. mające na celu utrzymanie i wzmocnienie wielostronnej architektury handlu; podkreśla, że niezależnie od tego strony powinny dążyć do osiągnięcia nowych celów politycznych w obszarach takich jak handel cyfrowy i ułatwianie inwestycji; 3. wzywa wszystkich członków WTO do wykorzystania dynamiki uzyskanej dzięki niedawnym postępom, z uwzględnieniem celu strategicznego, jakim jest wzmocnienie wielostronnego systemu handlowego, oraz potrzeby ugruntowania pozycji WTO jako centrum negocjacji handlowych, przy jednoczesnym uznaniu, że konieczne są nowe podejścia w celu stawienia czoła obecnym wyzwaniom; przyjmuje do wiadomości, że elastyczność, otwartość, włączenie społeczne i zaangażowanie polityczne będą kluczowe dla osiągnięcia kompleksowych, wyważonych i realistycznych postępów we wszystkich kwestiach objętych dauhańską agendą rozwoju, które jeszcze nie zostały rozwiązane; jest zdania, że od zainicjowania rundy dauhańskiej w 2001 r. świat uległ dramatycznym zmianom gospodarczym, politycznym i technologicznym, oraz że nowe wyzwania, takie jak handel elektroniczny, handel cyfrowy, przejrzystość inwestycji, dotacje i nadwyżki zdolności produkcyjnych, globalne łańcuchy wartości, zamówienia publiczne, regulacje krajowe dotyczące usług, mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw (MMŚP) oraz większej zgodności między programami

46 C 356/36 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. w dziedzinie handlu, pracy i środowiska wykraczającymi poza dauhańską agendę rozwoju powinny być przedmiotem dyskusji, która może przebiegać bez szkody dla nierozstrzygniętych kwestii w ramach dauhańskiej agendy rozwoju; podkreśla, że należy umożliwić krajom rozwijającym się znalezienie własnego podejścia do dalszego zapewniania równych szans w tych nowych sektorach; 4. podkreśla znaczenie WTO działającej jako efektywne i skuteczne forum negocjacyjne w odniesieniu do wszystkich kwestii będących przedmiotem zainteresowania jej członków i zapewniającej platformę dla otwartej dyskusji na temat globalnych kwestii związanych z handlem; 5. podkreśla, że na konferencji ministerialnej w Buenos Aires należy stawić się z propozycjami dobrze opracowanych tekstów w celu zapewnienia większej przejrzystości i otwartości negocjacji handlowych, ponieważ konferencja ministerialna powinna być gruntownie przygotowana w ramach negocjacji na szczeblu komisji; w tym względzie wyraża uznanie dla zaawansowanych negocjacji w sprawie kwestii takich, jak dotacje połowowe stanowiących jeden ze sposobów walki z przełowieniem i z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami; 6. odnotowuje przedstawione propozycje dotyczące wsparcia wewnętrznego w sektorze rolnictwa, w tym wspólną propozycję UE i Brazylii; uważa, że zdecydowany krok naprzód w debacie dotyczącej tego obszaru może stać się znaczącym rezultatem 11. konferencji ministerialnej; przypomina w tym kontekście o potrzebie znalezienia trwałego rozwiązania dotyczącego utrzymywania zapasów publicznych do celów bezpieczeństwa żywnościowego, wsparcia i dopłat w sektorze bawełny zgodnie z decyzją ministerialną z Nairobi; podkreśla, że negocjacji w tej kwestii, a także ich potencjalnego wyniku, nie należy traktować jako nadrzędnych względem dyskusji na temat przyszłości wspólnej polityki rolnej; 7. ponownie podkreśla znaczenie poczynienia postępów w negocjacjach i osiągnięcia wyników dotyczących innych kwestii podejmowanych przez państwa członkowskie WTO, takich jak: przepisy krajowe dotyczące usług, e-handlu, ułatwiania inwestycji, dotacji horyzontalnych i zwiększania przejrzystości oraz udoskonalania dobrych praktyk regulacyjnych z korzyścią dla MŚP; 8. jest zdania, że wynik konferencji ministerialnej w 2017 r. powinien wyraźnie uznać znaczenie celów zrównoważonego rozwoju w perspektywie 2030 r. i zobowiązań na mocy porozumienia paryskiego dotyczących walki ze zmianą klimatu, a także rolę, jaką może odgrywać handel w przyczynianiu się do ich osiągnięcia, oraz że musi określić konkretne działania, które należy podjąć w tym zakresie, z uwagi na to, że standardy międzynarodowe i równe warunki działania w kontekście wielostronnym są korzystne dla światowego handlu; 9. potwierdza, że istnieją powiązania między równością płci a rozwojem sprzyjającym włączeniu społecznemu, podkreślając, że wzmocnienie pozycji kobiet jest kluczem do wyeliminowania ubóstwa oraz że zniesienie barier utrudniających uczestnictwo kobiet w handlu ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju gospodarczego; uznaje potrzebę rozwoju środków interwencyjnych ukierunkowanych na różne przeszkody ograniczające możliwości uczestnictwa kobiet w gospodarce; apeluje do członków WTO o uwzględnienie programu prac służącego zagwarantowaniu, że polityka handlowa uwzględniająca kwestie płci będzie jednym z wyników konferencji ministerialnej w 2017 r.; 10. zwraca uwagę na 6. światowy przegląd pomocy na rzecz wymiany handlowej, który odbył się w lipcu 2017 r. w Genewie, zorganizowany pod hasłem Promowanie handlu, włączenia społecznego i łączności na rzecz zrównoważonego rozwoju i poświęcony m.in. potrzebie wyeliminowania przepaści cyfrowej; 11. podziela opinię, że to wydarzenie powinno przełożyć się na konkretne działania mające na celu ułatwienie handlu elektronicznego i urzeczywistnienie możliwości cyfrowych w handlu; podkreśla, że lepsza łączność stwarza więcej możliwości biznesowych dzięki ułatwieniu i obniżeniu kosztów dostępu do rynków również dla MMŚP w krajach rozwijających się; zauważa w związku z tym, że inwestycje w infrastrukturę pozostają kluczowym wyzwaniem oraz że niezbędne jest osiągnięcie postępu w tej dziedzinie; w związku z tym wzywa członków WTO do promowania inwestycji w infrastrukturę, zachęcając pośród innych inicjatyw do tworzenia partnerstw publiczno-prywatnych; 12. podkreśla znaczenie dyskusji nad możliwymi odpowiedziami w ramach polityki handlowej na coraz powszechniejsze zjawisko serwicyzacji w dziedzinie handlu towarami ( tryb 5 );

47 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/37 Środa, 15 listopada 2017 r. 13. wzywa Komisję do kontynuowania wysiłków na rzecz opracowania zbioru wiążących zasad wielostronnych dotyczących handlu elektronicznego w ramach WTO; popiera komunikat UE pt. An enabling environment to facilitate online transactions [Środowisko korzystne dla ułatwiania transakcji internetowych] zaprezentowany członkom Rady ds. Handlu Usługami w czerwcu 2017 r., w którym zawarto bardzo potrzebny w tym momencie zestaw wspólnych zasad dotyczących ochrony konsumentów, niezamówionych wiadomości, uwierzytelniania i usług zaufania oraz umów elektronicznych, przy czym zestaw ten pozwoli zwiększyć zaufanie konsumentów w internecie oraz stworzyć korzystne środowisko dla handlu cyfrowego; 14. zachęca do wznowienia wielostronnych negocjacji handlowych dotyczących umowy w sprawie towarów środowiskowych; 15. przyjmuje z zadowoleniem wejście w życie w dniu 22 lutego 2017 r. umowy o ułatwieniach w handlu; uważa, że ta umowa przyniesie znaczące korzyści wszystkim członkom WTO, a przede wszystkim krajom rozwijającym się oraz zainteresowanym przedsiębiorstwom, przez zwiększenie przejrzystości i pewności prawa, zmniejszenie kosztów administracyjnych oraz skrócenie procedur celnych; 16. podkreśla, że wszyscy członkowie WTO powinni wprowadzać w życie decyzje podjęte zarówno w Nairobi, jak i na Bali, w tym w zakresie tworzenia nowych możliwości eksportowych dla usługodawców z LDC na mocy zwolnienia w odniesieniu do usług z LDC oraz w zakresie upraszczania przepisów dotyczących reguł pochodzenia; odnotowuje rosnące zainteresowanie wśród członków WTO umową o ułatwieniach w dziedzinie usług; apeluje o wzmożenie wysiłków na szczeblu wielostronnym, aby znacząco uprościć i zharmonizować reguły pochodzenia; 17. podkreśla kluczowe znaczenie WTO dla opartego na ustalonych zasadach systemu handlowego i uznaje za kluczową konieczność zagwarantowania wdrożenia decyzji WTO, egzekwowania wiążących zobowiązań i rozstrzygania sporów handlowych, oraz podkreśla wyjątkowy wkład WTO w propagowanie większej przejrzystości i wzajemnej oceny, zwłaszcza w drodze mechanizmu przeglądu polityki handlowej; jest w najwyższym stopniu zaniepokojony tym, że kilka stanowisk w Organie Apelacyjnym pozostaje nieobsadzonych, co poważnie utrudnia prace tego podstawowego organu oraz grozi osłabieniem właściwego funkcjonowania obecnego systemu rozstrzygania międzynarodowych sporów handlowych, a także kładzie nacisk na szybkie podjęcie decyzji o obsadzeniu tych stanowisk; 18. podkreśla konieczność uzyskania ostatecznej deklaracji 11. konferencji ministerialnej, w której członkowie mogliby określić nowe obszary oraz te wymienione w programie rundy dauhańskiej, w ramach których rozpoczną i będą kontynuować negocjacje; 19. wzywa Komisję i Radę, aby zapewniły dalszy ścisły udział Parlamentu w pracach nad przygotowaniem 11. konferencji ministerialnej i niezwłoczne przekazywanie mu aktualnych informacji oraz konsultacje z Parlamentem podczas konferencji ministerialnej w 2017 r.; wzywa Komisję, by dalej zachęcała pozostałych członków WTO do zwiększania znaczenia parlamentarnego wymiaru WTO; 20. wzywa członków WTO do zapewnienia legitymacji demokratycznej i przejrzystości przez wzmocnienie parlamentarnego wymiaru WTO; podkreśla w związku z tym potrzebę dopilnowania, by posłowie mieli lepszy dostęp do negocjacji handlowych i byli zaangażowani w tworzenie i wdrażanie decyzji WTO oraz by polityka handlowa podlegała odpowiedniej kontroli w interesie obywateli; 21. wyraża ubolewanie, że minikonferencja ministerialna, która odbyła się w dniach 9 i 10 października 2017 r. w Marrakeszu, nie doprowadziła do znaczących postępów w odniesieniu do 11. konferencji ministerialnej; wzywa wszystkie strony, by w pełni przyjęły spoczywającą na nich odpowiedzialność i przełożyły wolę wyrażoną w deklaracjach politycznych na konkretne działania w negocjacjach, tak aby osiągnąć pozytywne wyniki na 11. konferencji ministerialnej w Buenos Aires oraz stworzyć solidne podstawy dla dalszych działań i decyzji po zakończeniu konferencji ministerialnej w 2017 r.; 22. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz dyrektorowi generalnemu WTO.

48 C 356/38 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0441 Plan działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie Planu działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki (2017/2819(RSP)) (2018/C 356/06) Parlament Europejski, uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany Plan działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki (COM(2017)0198), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lutego 2016 r. w sprawie śródokresowego przeglądu unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej ( 1 ), uwzględniając ocenę adekwatności prawodawstwa UE w zakresie ochrony środowiska (dyrektyw ptasiej i siedliskowej) (SWD(2016)0472), uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego pt. Należy dołożyć starań, by wdrożyć sieć Natura 2000 z pełnym wykorzystaniem jej potencjału, uwzględniając sprawozdanie Komisji zatytułowane Sprawozdawczość na mocy unijnych dyrektyw siedliskowej i ptasiej : Stan przyrody w UE, uwzględniając statystyki Eurostatu z listopada 2016 r. dotyczące różnorodności biologicznej, uwzględniając konkluzje Rady z dnia 19 czerwca 2017 r. w sprawie planu działania UE na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki ( 2 ), uwzględniając skierowane do Komisji pytanie o Plan działania na rzecz przyrody, ludzi i gospodarki (O /2017 B8-0608/2017), uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że tylko mniej więcej 50 % ptaków i jeszcze mniejszy odsetek pozostałych chronionych gatunków i siedlisk w UE ma obecnie odpowiedni status ochrony, a tylko dla połowy wszystkich obszarów Natura 2000 przygotowano plany zarządzania obejmujące cele i środki ochrony; B. mając na uwadze, że dyrektywy dotyczące ochrony przyrody pełnią istotną rolę we wspieraniu realizacji celów planu strategicznego na rzecz bioróżnorodności na lata zawartego w Konwencja o różnorodności biologicznej (CBD), agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz porozumienia paryskiego w sprawie zmiany klimatu; C. mając na uwadze, że w ocenie Europejskiej Agencji Środowiska zatytułowanej Stan przyrody w UE w 2015 r. wskazano, że główne obciążenia i zagrożenia dla ekosystemów lądowych zgłaszane przez państwa członkowskie to rolnictwo i zmiany warunków naturalnych oraz wykorzystanie żywych zasobów (połowy) i zanieczyszczenia w przypadku ekosystemów morskich; mając na uwadze, że wszystkie te działania są wywoływane przez człowieka i wywierają poważny i szkodliwy wpływ na przyrodę; D. mając na uwadze, że statystyki Eurostatu z 2016 r. dotyczące różnorodności biologicznej pokazują ogólny spadek liczebności wszystkich 167 gatunków ptaków pospolitych w UE w latach ( 3 ); ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0034. ( 2 ) ( 3 )

49 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/39 Uwagi ogólne Środa, 15 listopada 2017 r. 1. z zadowoleniem przyjmuje Plan działania na rzecz ochrony przyrody, ludzi i gospodarki jako krok w kierunku osiągnięcia celów dyrektyw środowiskowych; 2. z niepokojem zauważa jednak, że celów wspólnotowej strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r. i CBD nie da się osiągnąć bez natychmiastowego znacznego zwiększenia wysiłków w tym kierunku; podkreśla, że cele unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2010 r. nie zostały osiągnięte; 3. zauważa, że zdrowe i odporne ekosystemy mogą skuteczniej łagodzić skutki zmiany klimatu i dostosowywać się do nich, a zatem ograniczać globalne ocieplenie; zaznacza, że są one bardziej odporne na ekstremalne zjawiska pogodowe i łatwiej się po nich regenerują oraz oferują szeroki wachlarz korzyści, które służą ludziom; 4. odnotowuje, że w Europie prawie jedna czwarta dzikich gatunków jest obecnie zagrożona wyginięciem, a wiele ekosystemów jest zdegradowanych do tego stopnia, że nie są już w stanie pełnić swej pożytecznej funkcji; zauważa, że taka degradacja powoduje wielkie szkody społeczne i ekonomiczne w UE, ponieważ kluczowe przyczyny utraty bioróżnorodności, tj. niszczenie siedlisk naturalnych, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych, wprowadzanie i propagacja inwazyjnych obcych gatunków i zmiana klimatu uległy nasileniu, unieważniając pozytywne skutki inicjatyw, które miały im zapobiegać; 5. zauważa, że plan działania ma na celu przyspieszenie postępów na drodze osiągnięcia celu strategii»europa 2020«, którym jest zatrzymanie i odwrócenie procesu utraty różnorodności biologicznej oraz usług ekosystemowych ; ubolewa jednak, że nie poczyniono żadnych innych nawiązań do strategii ochrony różnorodności biologicznej 2020 ani do wyników przeglądu śródokresowego; 6. ponownie podkreśla, że należy dołożyć dodatkowych, znacznych i nieustających wysiłków w kierunku realizacji celów przewidzianych na 2020 r., oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do nadania tym celom wyższej rangi politycznej; 7. kładzie nacisk na potrzebę zagwarantowania, że prawodawstwo Unii jest w pełni i należycie wdrażane; 8. podkreśla, że znaczący postęp w ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych, zanieczyszczeń powietrza i innych zanieczyszczeń oraz poprawa efektywności energetycznej i materiałowej muszą zostać uzupełnione dalszymi działaniami podejmowanymi przez państwa członkowskie w celu pełnego wprowadzenia w życie uzgodnionej polityki służącej lepszej ochronie różnorodności biologicznej, zasobów naturalnych i zdrowia publicznego; 9. podkreśla konieczność dalszego łączenia polityki z wiedzą, aby osiągnąć cel dotyczący dobrego życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety, co stanowi długofalową wizję siódmego unijnego programu działań w zakresie środowiska; 10. wyraża ubolewanie z powodu ograniczonych ram czasowych planu działania oraz wzywa Komisję do bezzwłocznego rozpoczęcia prac nad kolejną unijną strategią ochrony różnorodności biologicznej na okres po 2020 r.; Zaangażowanie wszystkich podmiotów 11. aprobuje cztery obszary priorytetowe zidentyfikowane w planie działania i podkreśla konieczność aktywnego uczestnictwa w jego realizacji wszystkich zainteresowanych podmiotów na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym, aby konkretne podejmowane działania mogły skutecznie zaradzić brakom, które wystąpiły w trakcie wdrażania dyrektywy ptasiej i dyrektywy siedliskowej; 12. przypomina, że Europejski Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu specjalnym nr 1/2017 stwierdził, że koordynacja między właściwymi organami i innymi zainteresowanymi podmiotami w państwach członkowskich nie została wystarczająco rozwinięta; 13. wzywa Komisję, aby udzieliła podmiotom krajowym i regionalnym skutecznego wsparcia w procesie wdrażania przepisów w zakresie ochrony przyrody i poprawy kontroli środowiskowych, w tym w drodze budowania potencjału i zdolności oraz lepszego podziału zasobów;

50 C 356/40 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. 14. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza aktualizować i rozbudowywać wytyczne we wszystkich językach urzędowych UE, aby propagować lepsze zrozumienie przepisów w terenie i pomóc władzom publicznym właściwie je stosować, oraz wzywa w związku z tym Komisję do zaangażowania w ten proces wszystkich zainteresowanych stron i prowadzenia z nimi konsultacji; 15. kładzie nacisk na rolę społeczeństwa obywatelskiego w zapewnieniu lepszego wdrażania prawodawstwa unijnego oraz na znaczenie postanowień konwencji z Aarhus w tym zakresie; 16. wzywa Komisję do przedstawienia nowego wniosku ustawodawczego w sprawie minimalnych standardów dostępu do kontroli sądowej, a także przeglądu rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus dotyczącego stosowania jej w Unii w celu uwzględnienia ostatnich zaleceń Komitetu do spraw Przestrzegania Konwencji z Aarhus; 17. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że bez narażania na szwank związanych z ochroną przyrody celów i wymogów określonych w dyrektywach o ochronie przyrody, elastyczność podejść wdrożeniowych, które uwzględniają szczególne uwarunkowania krajowe, przyczynia się do ograniczania i stopniowego eliminowania niepotrzebnych konfliktów i problemów, które pojawiły się między ochroną przyrody a działaniami społeczno-gospodarczymi, jak również do rozwiązywania praktycznych problemów wynikających ze stosowania załączników do przedmiotowych dyrektyw; 18. wzywa Komisję, aby sprecyzowała rolę Komitetu Regionów w celu podniesienia poziomu świadomości oraz propagowania zaangażowania lokalnego i wymiany wiedzy; Gatunki i siedliska chronione 19. podkreśla, że państwa członkowskie muszą zagwarantować, że stan obszarów Natura 2000 nie ulegnie pogorszeniu, oraz podjąć środki ochronne w celu zachowania lub odnowy właściwego statusu ochrony chronionych gatunków i siedlisk; 20. wzywa do pełnego wdrożenia dyrektyw dotyczących ochrony przyrody, aby zapewnić podejmowanie działań na rzecz ochrony zgodnie z najnowszymi osiągnięciami techniki i nauki; 21. ubolewa, że plan działania nie zawiera priorytetowej strategii ani konkretnych środków, które pozwoliłyby poprawić: ochronę owadów zapylających, w szczególności w odniesieniu do wysiłków mających na celu zwalczanie zagrożeń dla zdrowia oraz gatunków pasożytniczych (zwłaszcza roztocza Varroa), koordynację prac badawczych, harmonizację metod analiz, a także wymianę wiedzy naukowej dotyczącej owadów zapylających na szczeblu europejskim, o co apelowano we wcześniejszej rezolucji Parlamentu Europejskiego; 22. ponownie wzywa Komisję do przedstawienia unijnej strategii ochrony i zachowania zagrożonych owadów zapylających, która pozwoliłaby kompleksowo i przekrojowo zająć się fundamentalną kwestią ogromnej umieralności owadów zapylających w Europie, w szczególności pszczół, których znaczenie dla środowiska i gospodarki jest nie do przecenienia; 23. proponuje nałożenie obowiązku zwalczania roztoczy Varroa na szczeblu unijnym, wspieranie kształcenia pszczelarzy w zakresie metod ochrony pszczół, zachęcanie rolników, władz lokalnych i regionalnych, jak również ogółu społeczeństwa do wspierania rozwoju gatunków roślin, zwłaszcza kwiatów, na obszarach wiejskich i miejskich, aby zwiększyć dostępność roślin miododajnych; 24. przypomina, że bezprawne zabijanie ptaków, przede wszystkim przedstawicieli gatunków wędrownych w rejonie Morza Śródziemnego oraz ptaków drapieżnych w niektórych państwach członkowskich pozostaje powodem do niepokoju; podkreśla potrzebę posiadania planu skoordynowanego na szczeblu europejskim, w oparciu o dane naukowe, w celu zarządzania gatunkami ptaków wędrownych, których szlaki przebiegają przez więcej niż jedno państwo członkowskie; 25. wzywa do pełnego i skutecznego wdrożenia rozporządzenia w sprawie inwazyjnych gatunków obcych oraz apeluje o odpowiednie finansowanie tego z budżetu UE; podkreśla, że umieszczenie gatunku w unijnym wykazie inwazyjnych gatunków obcych musi opierać się na znormalizowanej i zharmonizowanej ocenie ryzyka; uważa, że zarządzanie inwazyjnymi gatunkami obcymi jest pilnym priorytetem, zwłaszcza na obszarach Natura 2000; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie platformy internetowej EASIN, która ułatwia dostęp do danych dotyczących gatunków obcych;

51 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/41 Środa, 15 listopada 2017 r. 26. podkreśla, że ochrona wspólnego środowiska naturalnego w Europie ma zasadnicze znaczenie zarówno dla naszych gospodarek, jak i dobrobytu, że według szacunków wartość ekonomiczna sieci Natura 2000 wynosi mld EUR rocznie i może generować dochody dla lokalnych społeczności dzięki turystyce i rekreacji, oraz że zdrowe ekosystemy zapewniają istotne usługi, takie jak świeża woda, magazynowanie dwutlenku węgla, zapylanie przez owady, ochrona przed powodziami, lawinami i erozją wybrzeży ( 1 ); zwraca zatem uwagę, że inwestycje w sieć Natura 2000 są racjonalne pod względem ekonomicznym; 27. przypomina, że obszary morskie należące do sieci Natura 2000 mają znacznie mniejszy zasięg niż obszary lądowe; wzywa zainteresowane państwa członkowskie do zajęcia się tym problemem oraz apeluje do Komisji, aby ułatwiła niezbędną współpracę z państwami trzecimi w celu poprawy ochrony środowiska na obszarach morskich; 28. z zadowoleniem przyjmuje działania mające włączyć usługi ekosystemowe do procesu podejmowania decyzji; wyraża jednak ubolewanie z powodu braku w planie działania konkretnej inicjatywy dotyczącej zerowej utraty różnorodności biologicznej netto; Powiązania z innymi obszarami polityki 29. podkreśla pilną potrzebę podjęcia działań w celu uporania się z głównymi przyczynami utraty różnorodności biologicznej, tj. niszczeniem i degradacją siedlisk głównie na skutek nadmiernego zużycia gruntów, zanieczyszczenia, intensywnego rolnictwa, stosowania syntetycznych pestycydów chemicznych, rozprzestrzeniania się obcych gatunków i zmiany klimatu oraz podkreśla również potrzebę zapewnienia spójności różnych strategii politycznych Unii Europejskiej; 30. podkreśla, że ocena adekwatności wykazała szczególną potrzebę zwiększenia spójności ze wspólną polityką rolną (WPR), oraz zwraca uwagę na niepokojący spadek liczby gatunków i siedlisk spowodowany przez rolnictwo; wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu WPR na różnorodność biologiczną; 31. przypomina, że jednym z sześciu kluczowych priorytetów rozwoju obszarów wiejskich w UE jest odbudowa, ochrona i wzmacnianie ekosystemów związanych z rolnictwem i leśnictwem, w tym na obszarach Natura 2000; zwraca uwagę na szereg działań realizowanych przez podmioty z sektora rolnictwa, między innymi w ramach wdrażania środków na rzecz zazieleniania wprowadzonych przy okazji przeglądu WPR w 2013 r.; 32. ponownie wzywa Komisję i państwa członkowskie do przekierowywania środków finansowych WPR z dotowania działań przyczyniających się do zaniku różnorodności biologicznej na finansowanie rolnictwa zrównoważonego ekologicznie i utrzymanie powiązanej z nim różnorodności biologicznej; 33. ponadto wzywa Komisję i państwa członkowskie, by we współpracy z właścicielami i użytkownikami gruntów zbadały możliwość wprowadzenia tzw. zielonych i niebieskich usług (zarządzanie krajobrazem i środowiskiem, gospodarka wodna) w zamian za wypłatę wynagrodzenia zgodnego z warunkami rynkowymi; 34. zwraca uwagę, że w niektórych regionach Europy gatunki określone w dyrektywie siedliskowej jako wymagające szczególnej ochrony osiągnęły dobry status ochrony i tym samym mogą zagrażać innym gatunkom oraz zwierzętom gospodarskim, co może zakłócić naturalną równowagę ekosystemu; wzywa Komisję do opracowania procedury oceny umożliwiającej zmianę statusu ochrony gatunków w określonych regionach po osiągnięciu pożądanego poziomu ochrony; 35. przypomina, że w pewnych regionach współistnienie ludzi i dużych mięsożerców, w szczególności wilków, może negatywnie wpływać na zrównoważony rozwój ekosystemów i zamieszkanych obszarów wiejskich, zwłaszcza w kontekście tradycyjnego rolnictwa i zrównoważonej turystyki, oraz na inne dziedziny działalności społeczno-ekonomicznej; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia konkretnych środków radzenia sobie z tymi problemami, aby nie narazić na szwank zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, uznając jednocześnie elastyczność przewidzianą w dyrektywie siedliskowej; 36. wzywa Komisję, aby wspierała działania takie jak szkolenia dla rolników w zakresie ochrony zwierząt gospodarskich przed dużymi drapieżnikami i dzielenie się najlepszymi praktykami dotyczącymi ochrony zwierząt gospodarskich we wszystkich państwach członkowskich; 37. wyraża ubolewanie, że WPR nie została opracowana pod kątem ochrony zanikającej tradycyjnej praktyki rolniczej pasterstwa, które jest ważnym tradycyjnym narzędziem zarządzania siedliskami i ochrony przyrody; apeluje o plan działania, który wesprze ramy rozwoju pasterstwa w sieci Natura 2000; ( 1 )

52 C 356/42 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. 38. wzywa Komisję do rozważenia zwłaszcza adaptacyjnego zarządzania zbiorami jako narzędzia najlepszych praktyk służącego do zrównoważonego zarządzania tymi populacjami ptaków wodnych, które w UE są wystarczająco liczne, i do ochrony populacji, których liczebność maleje; 39. podkreśla, że na obszarach morskich następuje znaczna utrata różnorodności biologicznej i uważa, że wspólna polityka rybołówstwa powinna promować różnorodność biologiczną oraz zrównoważone modele konsumpcji i produkcji; apeluje o przeprowadzenie oceny wpływu WPRyb na różnorodność biologiczną; Finansowanie 40. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie sieci Natura 2000 i zgadza się z oceną Trybunału, według którego fundusze UE nie zostały wystarczająco dobrze wykorzystane na wspieranie i zarządzanie tą siecią; 41. zaznacza, że odpowiedzialność za finansowanie obszarów Natura 2000 spoczywa głównie na państwach członkowskich, i podkreśla, że do luk we wdrażaniu dyrektyw dotyczących ochrony przyrody najprawdopodobniej walnie przyczynił się brak funduszy, jak stwierdzono w kontroli adekwatności; 42. podkreśla, że tworzenie mechanizmów finansowych na rzecz ochrony różnorodności biologicznej, które miałyby pozwolić osiągnąć cele 2020, jest mało prawdopodobne ze względu na ramy czasowe obecnych wieloletnich ram finansowych (WRF); wzywa do maksymalnego wykorzystania istniejących środków, w tym Instrumentu Finansowego na rzecz Środowiska (LIFE), WPR i funduszy strukturalnych; 43. z zadowoleniem odnotowuje, że Komisja zamierza przedłożyć wniosek o zwiększenie o 10 % puli środków na ochronę przyrody i różnorodności biologicznej w programie LIFE; 44. stwierdza, że przed uchwaleniem kolejnych WRF konieczne są dodatkowe prace przygotowawcze, zarówno w zakresie przeglądu, jak i prognoz, aby zapewnić odpowiednie finansowanie ochrony przyrody, różnorodności biologicznej i zrównoważonego rolnictwa na obszarach należących do sieci Natura 2000; uważa, że w tym zakresie kluczowe jest przeprowadzenie kompleksowego przeglądu wydatków, ze szczególnym uwzględnieniem wydajności stosowanych dotychczas rozwiązań; 45. wzywa do tego, by do kolejnych WRF wprowadzić nowe mechanizmy finansowe na rzecz ochrony różnorodności biologicznej; wzywa Komisję do zapewnienia, by przyszłe instrumenty finansowe na rzecz rolnictwa, rozwoju obszarów wiejskich i rozwoju regionalnego zawierały specjalne pule środków przeznaczonych na ochronę różnorodności biologicznej oraz zarządzanie siecią Natura 2000, prowadzone wspólnie przez krajowe i regionalne organy ds. ochrony środowiska; 46. zwraca się do Komisji o skuteczniejsze dopasowanie systemów finansowania programu Natura 2000 do jego celów oraz o określenie przekrojowych wskaźników efektywności sieci Natura 2000 w odniesieniu do wszystkich stosownych funduszy UE; wzywa również Komisję do utworzenia mechanizmu monitorowania wydatków na sieć Natura 2000, aby poprawić ich przejrzystość, rozliczalność i skuteczność, a także włączyć te elementy do kolejnych WRF; 47. przypomina, że środki przeznaczane na program Natura 2000 są zazwyczaj przekazywane w ramach współfinansowania; wzywa państwa członkowskie do znacznego zwiększenia nakładów finansowych na program Natura 2000, tak aby osiągnąć atrakcyjny poziom współfinansowania i zwiększyć absorpcję funduszu, oraz do zmniejszenia obciążeń administracyjnych spoczywających na wnioskodawcach i beneficjentach; 48. podkreśla potencjał finansowania publiczno-prywatnego w dziedzinie rozwoju usług ekosystemowych, zielonej infrastruktury i innych obszarów związanych z kapitałem naturalnym, oraz z zadowoleniem przyjmuje fakt, że mechanizm finansowy na rzecz kapitału naturalnego będzie nadal wspierać projekty w zakresie różnorodności biologicznej w okresie wdrażania ; 49. wzywa Komisję, aby promowała i zaproponowała odpowiednie środki na finansowanie i rozwój transgranicznych planów zarządzania gatunkami dużych drapieżników, a także apeluje o dokładne zbadanie roli dużych drapieżników i ewentualne wprowadzenie działań dostosowawczych, aby zapewnić zachowanie różnorodności biologicznej, krajobrazu rolniczego i praktykowanego od wieków wypasu zwierząt na obszarach górskich;

53 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/43 Zielona infrastruktura 50. z zadowoleniem przyjmuje zawarte w planie działania zobowiązanie do zapewnienia wytycznych dotyczących wspierania rozwoju zielonej infrastruktury, tak aby lepiej połączyć obszary sieci Natura 2000, jednak ponownie wzywa do przedstawienia faktycznego wniosku dotyczącego rozwoju transeuropejskiej sieci zielonej infrastruktury (TEN-G); 51. stwierdza, że właściwe organy państw członkowskich z udziałem wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron powinny lepiej wykorzystywać zintegrowane systemy planowania przestrzennego, poprawić rozumienie TEN- G dzięki wiedzy branżowej oraz umożliwić sfinansowanie lepszej łączności ekologicznej oraz innych aspektów zielonej infrastruktury ze środków na rozwój obszarów wiejskich i rozwój regionalny; zauważa, że kryteria te powinny stanowić wytyczne dla WRF po 2020 r. przy planowaniu przedsięwzięć infrastrukturalnych; stwierdza, że koncepcja zielonej infrastruktury przyczynia się również do powstania zrównoważonej gospodarki dzięki zachowaniu zalet ekosystemów i jednoczesnemu łagodzeniu negatywnych skutków infrastruktury transportowej i energetycznej; 52. zauważa, że należy badać rolę, jaką zielona infrastruktura odgrywa w łagodzeniu skutków klęsk żywiołowych związanych ze zmianami pogody i klimatu, ponieważ przyczynia się do łagodzenia negatywnych skutków ekstremalnych zjawisk meteorologicznych i klimatycznych, które figurują wśród najbardziej niszczycielskich i śmiercionośnych klęsk żywiołowych w Europie i na świecie; o o o 53. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania Komisji niniejszej rezolucji. Środa, 15 listopada 2017 r.

54 C 356/44 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0442 Sytuacja w zakresie praworządności i demokracji w Polsce Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w zakresie praworządności i demokracji w Polsce (2017/2931(RSP)) (2018/C 356/07) Parlament Europejski, uwzględniając traktaty UE, a w szczególności art. 2, 3, 4, 6 i 7 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając europejską konwencję praw człowieka oraz powiązane orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 marca 2014 r. pt. Nowe ramy UE na rzecz umocnienia praworządności (COM(2014)0158), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie sytuacji w Polsce ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 września 2016 r. w sprawie niedawnych wydarzeń w Polsce i ich wpływu na prawa podstawowe określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej ( 2 ), uwzględniając zalecenie Komisji z dnia 21 grudnia 2016 r., dotyczące praworządności ( 3 ) i stanowiące uzupełnienie zalecenia z dnia 27 lipca 2016 r., w którym uwzględnia się niedawne wydarzenia w Polsce w związku z powołaniem nowego prezesa Trybunału Konstytucyjnego, uwzględniając trzecie zalecenie Komisji dotyczące praworządności, z dnia 26 lipca 2017 r. ( 4 ), w którym Komisja wyraża głębokie zaniepokojenie planowaną reformą sądownictwa w Polsce, pogłębiającą w ocenie Komisji systemowe zagrożenie dla praworządności w Polsce, którego dopatrzono się już w procedurze praworządności wszczętej przez Komisję w styczniu 2016 r., uwzględniając odpowiedź rządu polskiego z dnia 20 lutego 2017 r., w której nie zgodzono się ze stwierdzeniem, jakoby w Polsce istniało systemowe zagrożenie dla praworządności, a także uwzględniając podawaną w mediach odpowiedź rządu polskiego z dnia 29 sierpnia 2017 r., w której odrzuca się zastrzeżenia Komisji w stosunku do reform sądownictwa i kwestionuje jej kompetencje w zakresie oceny wymiaru sprawiedliwości, uwzględniając postępowania w sprawie naruszenia zobowiązań państwa członkowskiego, wszczęte przeciwko Polsce przez Komisję, w tym postępowanie z dnia 29 lipca 2017 r. i uzasadnioną opinię z dnia 12 września 2017 r., dotyczącą ustawy o ustroju sądów powszechnych, w której to opinii stwierdzono, że polskie prawo jest niezgodne z prawem UE, w szczególności z art. 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), dyrektywą 2006/54/WE w sprawie równości płci w dziedzinie zatrudnienia oraz art. 19 ust. 1 TUE w powiązaniu z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0123. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0344. ( 3 ) Zalecenie Komisji (UE) 2017/146 z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawie praworządności w Polsce uzupełniające zalecenie (UE) 2016/1374 (Dz.U. L 22 z , s. 65). ( 4 ) Zalecenie Komisji (UE) 2017/1520 z dnia 26 lipca 2017 r. w sprawie praworządności w Polsce uzupełniające zalecenia Komisji (UE) 2016/1374 i (UE) 2017/146 (Dz.U. L 228 z , s. 19).

55 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/45 Środa, 15 listopada 2017 r. uwzględniając wymiany poglądów przeprowadzone w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z udziałem pierwszego wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej Fransa Timmermansa w dniu 22 marca, 31 sierpnia i 6 listopada 2017 r., uwzględniając wymiany poglądów przeprowadzone podczas posiedzeń Rady do Spraw Ogólnych w dniu 16 maja i 25 września 2017 r. na temat praworządności w Polsce, uwzględniając opinię Europejskiej Komisji na rzecz Demokracji przez Prawo (komisja wenecka) z dnia 14 października 2016 r. w sprawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, a także oświadczenie przewodniczącego komisji weneckiej z dnia 24 stycznia 2017 r., w którym wyraża on głębokie zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją w Polsce, uwzględniając usunięcie w dniu 18 maja 2017 r. ze strony internetowej i internetowej bazy aktów prawnych Trybunału Konstytucyjnego trzech wyroków dotyczących następujących spraw: K 47/15 z dnia 9 marca 2016 r. (uznanie zmian wprowadzonych przez polski parlament do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym za niezgodne z konstytucją), K 39/16 z dnia 11 sierpnia 2016 r. (zakwestionowanie legalności najważniejszych przepisów drugiej ustawy zmieniającej tryb postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym) i K 44/16 z dnia 7 listopada 2016 r. (dotyczy legalności powołania prezesa i wiceprezesa Trybunału Konstytucyjnego), uwzględniając przyjęcie przez Sejm RP w czerwcu i lipcu 2017 r. czterech ustaw o reformie sądownictwa, mianowicie ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, ustawy o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw ( ustawa o Krajowej Szkole Sądownictwa ); ustawy o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw ( ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa ); ustawy o zmianie ustawy o ustroju sądów powszechnych ( ustawa o ustroju sądów powszechnych ) oraz ustawy o Sądzie Najwyższym, które to ustawy stały się przyczyną poważnych obaw co do naruszenia zasady podziału władzy i położenia kresu niezależności sądownictwa, uwzględniając pismo przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 18 lipca 2017 r., w którym wyrażono zaniepokojenie zdecydowanej większości przewodniczących grup politycznych w Parlamencie w odniesieniu do ustaw przyjętych z myślą o reformie sądownictwa w Polsce, uwzględniając decyzję Prezydenta RP z dnia 27 lipca 2017 r., na mocy której zawetowane zostały dwie kontrowersyjne ustawy uchwalone przez Sejm RP ma początku lipca 2017 r., stanowiące poważne zagrożenie dla niezawisłości sądownictwa w Polsce, uwzględniając dwa projekty ustaw Prezydenta RP o Krajowej Radzie Sądownictwa i o Sądzie Najwyższym które to projekty wzbudzają wątpliwości co do zgodności z Konstytucją RP i nie rozwiązują problemów związanych z podziałem władzy czy niezawisłością sądownictwa, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 października 2017 r., zgodnie z którym zasady wyboru prezesa Sądu Najwyższego i prezesa Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego są niezgodne z Konstytucją RP, uwzględniając postanowienie w przedmiocie środka tymczasowego Trybunału Sprawiedliwości UE, wydane w dniu 27 lipca 2017 r. w sprawie C-441/17 i dotyczące wstrzymania masowej wycinki drzew w Puszczy Białowieskiej, do którego to postanowienia rząd polski nie zastosował się, a także uwzględniając obawy, że kontynuowanie wycinki podczas rozpatrywania sprawy przed trybunałem spowoduje w puszczy poważne i nieodwracalne szkody, uwzględniając środki tymczasowe z dnia 8 czerwca 2017 r., wprowadzone przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w celu powstrzymania wydalania na Białoruś w trybie przyspieszonym; uwzględniając przedstawione przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RP w styczniu 2017 r. propozycje zmian w ustawie o cudzoziemcach, które wzbudzają wątpliwości co do ich zgodności z prawem europejskim i międzynarodowym, uwzględniając zmienioną w grudniu 2016 r. ustawę o zgromadzeniach publicznych, która umożliwia nadmierne ograniczanie prawa zgromadzania się, w tym również priorytetowe traktowanie tzw. zgromadzeń regularnych bądź cyklicznych z okazji wydarzeń o charakterze patriotycznym, religijnym i historycznym, a także daje władzom możliwość zakazania kontrdemonstracji,

56 C 356/46 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. uwzględniając ustawę o Narodowym Instytucie Wolności Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego z dnia 15 września 2017 r., na mocy której dostęp organizacji społeczeństwa obywatelskiego do środków publicznych, w tym również środków pochodzących z funduszy UE, ma być kontrolowany przez rząd, co prowadzi do obaw związanych z odpowiednim finansowaniem organizacji pozarządowych, w tym m.in. organizacji zajmujących się prawami kobiet, uwzględniając sprawozdania międzynarodowych organizacji pozarządowych dotyczące praworządności i praw podstawowych w Polsce, w tym również sprawozdanie Amnesty International z dnia 19 października 2017 r. pt. Polska protesty w obronie praw człowieka [ Poland On the streets to defend human rights ] oraz sprawozdanie organizacji Human Rights Watch z dnia 24 października 2017 r. pt. Erozja kontroli i równowagi zagrożenia dla praworządności i praw człowieka w Polsce [ Eroding Checks and Balances Rule of Law and Human Rights Under Attack in Poland ], uwzględniając opinie OBWE oraz Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (ODIHR) z dnia 5 maja 2017 r. w sprawie projektu poprawek do ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa i niektórych innych ustaw w Polsce, z dnia 22 sierpnia 2017 r. w sprawie projektu ustawy o Narodowym Instytucie Wolności Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego oraz z dnia 30 sierpnia 2017 r. w sprawie niektórych postanowień zawartych w projekcie ustawy o Sądzie Najwyższym w Polsce, w których to opiniach zwrócono uwagę, że proponowane przepisy są w istocie rzeczy niezgodne z normami międzynarodowymi i zobowiązaniami w ramach OBWE, uwzględniając uwagi końcowe zawarte w siódmym okresowym sprawozdaniu na temat Polski, przyjętym przez Komitet Praw Człowieka ONZ w dniu 31 października 2016 r., w którym to sprawozdaniu wzywa się Polskę do podjęcia kroków mających na celu ochronę niezależności Trybunału Konstytucyjnego i niezawisłości sądownictwa oraz do sprecyzowania definicji aktu terroryzmu, aby wykluczyć możliwość nadużyć, uwzględniając interwencję Kanady w Radzie Praw Człowieka ONZ w dniu 9 maja 2017 r. w kontekście powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Polsce, a także uwzględniając skierowane do Polski pismo Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka z dnia 23 października 2017 r., uwzględniając wstępne uwagi z oficjalnej wizyty złożonej w Polsce w dniu 27 października 2017 r. przez specjalnego sprawozdawcę ONZ ds. niezależności sędziów i prawników, który wyraził zaniepokojenie sytuacją w zakresie niezależności sądownictwa w Polsce, uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy nr 2188(2017) z dnia 11 października 2017 r. pt. Nowe zagrożenia dla praworządności w krajach będących członkami Rady Europy wybrane przykłady, uwzględniając powtarzające się masowe protesty przeciwko polityce rządu i uchwalanemu przezeń prawu, w tym tzw. czarny protest z października 2016 r., który zapobiegł zmianom w obowiązującej ustawie aborcyjnej, tzw. marsz wolności z dnia 6 maja 2017 r. oraz protesty w lipcu 2017 r. po przyjęciu ustaw o reformie sądownictwa, uwzględniając ustawę z czerwca 2017 r., ograniczającą dostęp do doustnej antykoncepcji doraźnej dla kobiet i dziewcząt; uwzględniając notę faktograficzną WHO z czerwca 2017 r., w której uznaje się, że doustna antykoncepcja doraźna jest bezpieczna, zalecając jednocześnie uczynienie jej dostępną w ramach niezbędnej opieki w zakresie zdrowia reprodukcyjnego; uwzględniając decyzję wykonawczą Komisji z dnia 7 stycznia 2015 r., zmieniającą pozwolenie na dopuszczenie do obrotu, udzielone na mocy decyzji C(2009)4049 w odniesieniu do produktu leczniczego o nazwie ellaone octan uliprystalu, przeznaczonego do stosowania u ludzi; uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że UE opiera się na wartościach: poszanowania godności ludzkiej, wolności, demokracji, równości, praworządności, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości; mając na uwadze, że wartości te są wspólne państwom członkowskim, w społeczeństwie, w którym panuje pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność oraz równość kobiet i mężczyzn; mając na uwadze, że w referendum w 2003 r. Polacy potwierdzili, że chcą przestrzegać tych wartości; B. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Konstytucji RP Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego;

57 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/47 Środa, 15 listopada 2017 r. C. mając na uwadze, że UE działa na podstawie domniemania wzajemnego zaufania, co oznacza założenie, że państwa członkowskie będą przestrzegać zasad demokracji i praworządności oraz praw podstawowych, zapisanych w europejskiej konwencji praw człowieka i Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej; D. mając na uwadze, że praworządność należy do wspólnych wartości tworzących fundament UE, a za zagwarantowanie poszanowania praworządności jako głównej wartości Unii oraz za zapewnienie przestrzegania prawa, wartości i zasad UE odpowiedzialna jest na mocy traktatów Komisja wraz z Parlamentem i Radą; E. mając na uwadze, że zasady te obejmują: zasadę legalności, która zakłada przejrzysty, odpowiedzialny, demokratyczny i pluralistyczny proces stanowienia prawa, zasadę pewności prawa, zakaz arbitralnego wykorzystywania uprawnień wykonawczych, niezawisłość i bezstronność sądownictwa, rzeczywistą kontrolę sądową, która obejmuje pełne poszanowanie praw podstawowych, a także zasadę równości wobec prawa; F. mając na uwadze, że niezawisłość sądownictwa zapisano w art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w art. 6 europejskiej konwencji praw człowieka oraz że jest ona niezbędnym elementem demokratycznej zasady podziału władz, do której odnosi się również art. 10 Konstytucji RP; G. mając na uwadze, że należy chronić wolność zrzeszania się; mając na uwadze, że dynamiczne społeczeństwo obywatelskie i pluralistyczne media odgrywają istotną rolę we wspieraniu otwartego i pluralistycznego społeczeństwa i udziału obywateli w procesach demokratycznych oraz w rozliczaniu rządzących z ich działalności; mając na uwadze, że organizacje pozarządowe powinny być odpowiednio finansowane; H. mając na uwadze, że polski rząd odmawia wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pozyskiwania drewna w Puszczy Białowieskiej, a także tymczasowych zarządzeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie wydalania na Białoruś, co wyraźnie pokazuje, że Polska nie przestrzega traktatów UE; I. mając na uwadze, że dziesiątkom demonstrantów postawiono zarzuty na podstawie kodeksu wykroczeń, a w niektórych przypadkach na podstawie kodeksu karnego; mając na uwadze, że według doniesień ponad 300 osób wezwano do stawienia się na policję w związku z udziałem w protestach w październiku 2017 r.; J. mając na uwadze, że zgodnie z Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, europejskiej konwencji praw człowieka i orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka ze zdrowiem seksualnym i reprodukcyjnym kobiet wiąże się wiele praw człowieka, w tym prawo do życia i godności, prawo do wolności od nieludzkiego lub poniżającego traktowania, prawo dostępu do opieki zdrowotnej, prawo do prywatności, a także prawo do edukacji oraz zakaz dyskryminowania, co zapisano również w Konstytucji RP; K. mając na uwadze, że odmowa dostępu do usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz odmowa praw w tej dziedzinie, co obejmuje również bezpieczną i legalną aborcję, jest równoznaczna z naruszeniem praw podstawowych kobiet; mając na uwadze, że Komitet Praw Człowieka ONZ zaapelował do Polski o niewprowadzanie reform legislacyjnych, które oznaczałyby krok wstecz w obliczu już i tak restrykcyjnego prawodawstwa w zakresie dostępu kobiet do bezpiecznej i legalnej aborcji; mając na uwadze, że z uwagi na restrykcyjną interpretację tego prawa przez Polskę Europejski Trybunał Praw Człowieka w kilku sprawach orzekł przeciwko Polsce; 1. podkreśla zasadnicze znaczenie ochrony wspólnych europejskich wartości wymienionych w art. 2 TUE i Konstytucji RP oraz zagwarantowania praw podstawowych określonych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej; 2. potwierdza stanowisko wyrażone w rezolucji z dnia 13 kwietnia 2016 r. i z dnia 14 września 2016 r.; przypomina w szczególności obawy dotyczące pospiesznego wprowadzania zmian legislacyjnych w wielu dziedzinach bez odpowiednich konsultacji i bez umożliwienia niezależnej i uprawnionej kontroli konstytucyjności, co oznacza ryzyko systematycznego naruszania podstawowych praw człowieka, demokratycznych mechanizmów równowagi i kontroli oraz praworządności; ponownie wyraża obawy dotyczące takich zmian w dziedzinie mediów publicznych, prawa karnego, ustawy o policji, o służbie cywilnej, o zwalczaniu terroryzmu i o organizacjach pozarządowych, prawa azylowego, wolności zgromadzeń i praw kobiet;

58 C 356/48 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. 3. wyraża głębokie ubolewanie i rosnące zaniepokojenie faktem, że nie znaleziono kompromisowego rozwiązania zasadniczego problemu, jakim jest należyte funkcjonowanie Trybunału Konstytucyjnego (kwestia jego niezależności i legitymacji, a także publikowania i wykonywania wszystkich wyroków), co niebezpiecznie podważa Konstytucję RP oraz zasady demokracji i praworządności w Polsce; zauważa z głębokim ubolewaniem, że rząd polski odmawia uwzględnienia konstruktywnej krytyki ze strony polskiego społeczeństwa oraz instytucji krajowych, międzynarodowych i unijnych, oraz że nie zapowiedziano podjęcia działań mających pomóc rozwiać wyrażane obawy; 4. jest głęboko zaniepokojony zmianami w przepisach dotyczących polskiego sądownictwa, zwłaszcza że mogą one strukturalnie zagrozić niezawisłości sądów i osłabić praworządność w Polsce; 5. zauważa, że w dniu 27 lipca 2017 r. prezydent Andrzej Duda zawetował dwie kontrowersyjne ustawy przyjęte przez Sejm RP, gdyż uznał je za niezgodne z Konstytucją RP i stwierdził, że poważnie zagrażają one niezawisłości sądownictwa w Polsce; wzywa do przeprowadzenia na szczeblu krajowym, z udziałem wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron, szeroko zakrojonej debaty o reformie sądownictwa, przy zachowaniu zasad praworządności oraz zgodności z prawem UE i europejskimi standardami niezawisłości sądów; wzywa prezydenta RP, by nie składał podpisu pod nowymi ustawami, jeżeli nie będą one w pełni gwarantować niezawisłości sądownictwa; 6. popiera zalecenia Komisji w sprawie praworządności oraz wszczęcie przez nią postępowania przeciwko Polsce w sprawie naruszenia zobowiązań państwa członkowskiego w odniesieniu do naruszenia prawa UE; odnotowuje determinację Komisji, która jako strażniczka traktatów chce monitorować sytuację w Polsce oraz działania podjęte przez władze polskie na podstawie wydanych zaleceń, a jednocześnie w pełni wspierać Polskę w poszukiwaniu odpowiednich rozwiązań służących umacnianiu praworządności; 7. wzywa Sejm i rząd RP do pełnego wdrożenia wszystkich zaleceń Komisji oraz komisji weneckiej, a także do powstrzymania się od wszelkich reform, które mogą zagrażać praworządności, a zwłaszcza niezawisłości sądownictwa; w związku z tym wzywa do odroczenia przyjmowania jakichkolwiek przepisów do czasu przeprowadzenia należytej oceny przez Komisję Europejską i komisję wenecką; 8. wzywa rząd RP do przestrzegania postanowienia w przedmiocie środka tymczasowego Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie C-441/17 oraz do natychmiastowego zawieszenia masowej wycinki w Puszczy Białowieskiej, która może przynieść poważne i nieodwracalne szkody na tym obszarze, uznanym przez UNESCO za element światowego dziedzictwa przyrodniczego; wzywa rząd RP, by wstrzymał wydalanie na Białoruś w trybie przyspieszonym, a tym samym zastosował się do wiążących tymczasowych zarządzeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 8 czerwca 2017 r., a także do zapewnienia każdemu, kto wyrazi wolę ubiegania się o azyl lub ochronę międzynarodową u granic Polski, pełnego dostępu do polskiej procedury azylowej, stosownie do zobowiązań międzynarodowych i zgodnie z prawem UE; 9. wzywa rząd RP do przestrzegania prawa do wolności zgromadzania się przez usunięcie z obecnej ustawy o zgromadzeniach zapisów dotyczących priorytetowego traktowania tzw. cyklicznych zgromadzeń cieszących się poparciem rządu; apeluje do władz o niestosowanie sankcji karnych wobec osób biorących udział w pokojowych zgromadzeniach lub kontrdemonstracjach oraz o wycofanie zarzutów karnych przeciwko pokojowym demonstrantom; 10. apeluje do rządu RP o uchylenie ustawy o utworzeniu Narodowego Instytutu Wolności Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego, która utrudnia krytycznym grupom społeczeństwa obywatelskiego dostęp do środków publicznych, a także o zapewnienie rozdziału środków publicznych wśród organizacji społeczeństwa obywatelskiego w sposób uczciwy, bezstronny, przejrzysty i gwarantujący pluralistyczną reprezentację; 11. wyraża zaniepokojenie z powodu medialnych doniesień o objęciu przywódców opozycji i społeczeństwa obywatelskiego nadzorem policyjnym oraz wzywa władze polskie do zbadania tych doniesień i pełnego poszanowania prywatności wszystkich obywateli; 12. apeluje do rządu polskiego o zdecydowaną obronę praw kobiet i dziewcząt poprzez zapewnienie w sposób pozbawiony dyskryminacji dostępu do bezpłatnej antykoncepcji i udostępnienie antykoncepcji doraźnej bez recepty; w związku z tym apeluje o uchylenie ustawy ograniczającej dostęp kobiet i dziewcząt do doustnej antykoncepcji doraźnej;

59 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/49 Środa, 15 listopada 2017 r. 13. ostro krytykuje wszelkie wnioski ustawodawcze z myślą o zakazie aborcji w przypadku poważnych lub śmiertelnych wad płodu; podkreśla, że powszechny dostęp do opieki zdrowotnej, w tym do opieki w dziedzinie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz do związanych z nią praw, jest jednym z podstawowych praw człowieka; zdecydowanie i po raz kolejny podkreśla swoje poparcie dla organizacji broniących praw kobiet, gdyż w ostatnim czasie stały się one celem środków prawnych; 14. apeluje do rządu polskiego o przestrzeganie wszystkich postanowień dotyczących praworządności i praw podstawowych, zapisanych w traktatach, Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, europejskiej konwencji praw człowieka i w międzynarodowych normach odnoszących się do praw człowieka, a także o podjęcie bezpośredniego dialogu z Komisją; 15. wzywa Komisję, by regularnie, szczegółowo i w sposób przejrzysty informowała Parlament o osiąganych postępach i podejmowanych działaniach; 16. uważa, że obecna sytuacja w Polsce stanowi jednoznaczne ryzyko poważnego naruszenia wartości, o których mowa w art. 2 TUE; zobowiązuje Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych do opracowania specjalnego sprawozdania zgodnie z art. 83 ust. 1 lit. a) Regulaminu w celu przeprowadzenia głosowania na posiedzeniu plenarnym w sprawie uzasadnionego wniosku wzywającego Radę do podjęcia działań zgodnie z art. 7 ust. 1 TUE; 17. przypomina o potrzebie regularnego monitorowania i dialogu obejmującego wszystkie państwa członkowskie, by chronić podstawowe wartości UE demokrację, prawa podstawowe i praworządność z udziałem Rady, Komisji i Parlamentu, do czego wezwano w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 25 października 2016 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie utworzenia unijnego mechanizmu dotyczącego demokracji, praworządności i praw podstawowych ( 1 ); 18. apeluje do rządu polskiego o podjęcie stosownych działań w związku z ksenofobicznym i faszystowskim marszem, jaki miał miejsce w Warszawie w sobotę 11 listopada 2017 r., oraz o zdecydowane potępienie tego marszu; 19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji i Radzie oraz prezydentowi, rządowi i parlamentowi Polski, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Europy i OBWE. ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0409.

60 C 356/50 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0443 Wolność słowa w Sudanie, w szczególności sprawa Mohameda Zine'a El Abidine'a Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie wolności słowa w Sudanie, w szczególności w sprawie Mohameda Zine a El Abidine a (2017/2961(RSP)) (2018/C 356/08) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Sudanie, w szczególności rezolucje z dni: 13 czerwca 2012 r. ( 1 ), 10 października 2013 r. ( 2 ), 18 grudnia 2014 r. ( 3 ) oraz 6 października 2016 r. ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie priorytetów UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ w 2017 r. ( 5 ), uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów, uwzględniając umowę z Kotonu, uwzględniając sudańską ustawę o prasie i publikacjach z 2009 r., uwzględniając sudańską ustawę o swobodzie dostępu do informacji z 2015 r., uwzględniając deklarację przyjętą podczas Panafrykańskiej Konferencji w sprawie Wolności Słowa i Dostępu do Informacji w dniu 26 marca 2017 r. w Kampali, uwzględniając wspólne oświadczenie UE, Norwegii, Stanów Zjednoczonych i Kanady z dnia 7 grudnia 2016 r. w sprawie aresztowań ze względów politycznych oraz cenzury gazet w Sudanie, uwzględniając unijne wytyczne dotyczące wolności słowa w internecie i poza nim, uwzględniając oświadczenie niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Sudanie Aristide a Nononsiego wydane po jego wizycie w Sudanie w dniach maja 2017 r., uwzględniając wizytę komisarza Christosa Stylianidesa w Sudanie w dniach października 2017 r., uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa wydane w imieniu UE z okazji Międzynarodowego Dnia Walki z Bezkarnością za Przestępstwa wobec Dziennikarzy (z dnia 2 listopada 2017 r.), uwzględniając światowy ranking wolności prasy organizacji Reporterzy bez Granic za rok 2017, uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że w artykule autorstwa Mohameda Zine a El Abidine a opublikowanym w dniu 23 lutego 2012 r. w gazecie Al-Tayar skrytykowano rodzinę prezydenta Sudanu Omara al-baszira, wysuwając wobec niej zarzuty korupcji; ( 1 ) Dz.U. C 332 E z , s. 49. ( 2 ) Dz.U. C 181 z , s. 87. ( 3 ) Dz.U. C 294 z , s. 28. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0379. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0089.

61 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/51 Czwartek, 16 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że sudańskie krajowe służby wywiadowcze i bezpieczeństwa wysunęły zarzuty przeciwko Mohamedowi Zine owi El Abidine owi i redaktorowi naczelnemu Al-Tayar Osmanowi Mirganiemu; C. mając na uwadze, że w dniu 23 października 2017 r. sąd w Sudanie wydał wobec Mohameda Zine a El Abidine a wyrok pozbawienia wolności w zawieszeniu na pięć lat w związku za naruszenie dziennikarskiego kodeksu etycznego; D. mając na uwadze, że redaktor naczelny Al-Tayar Osman Mirgani został skazany na grzywnę w wysokości funtów sudańskich lub karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w związku z tymi samymi zarzutami i został uwolniony po zapłaceniu grzywny przez Związek Dziennikarzy Sudańskich; E. mając na uwadze, że adwokat reprezentujący zarówno Mohameda Zine a El Abidine a, jak i Osmana Mirganiego poinformował o zamiarze odwołania się od wyroku wobec nich; F. mając na uwadze, że krajowe służby wywiadowcze i bezpieczeństwa przesłuchują i dokonują zatrzymań dziennikarzy oraz wszczęły wiele spraw sądowych przeciwko dziennikarzom sudańskim, a także arbitralnie skonfiskowały całe nakłady takich gazet, jak Al-Tayar Al-Jareeda Al-Watan, Al-Youm Al-Tali, Al-Ayam i Akhir Lahza, które zawierały krytykę wobec rządu; G. mając na uwadze, że w 2016 r. miały miejsce co najmniej 44 przypadki konfiskaty publikacji, które dotknęły 12 gazet, w pięć wydań gazety Al-Jareeda w ciągu jednego tygodnia; mając na uwadze, że w dniu 14 sierpnia 2016 r. Krajowa Rada ds. Prasy i Publikacji Prasowych bezterminowo zawiesiła publikację dzienników Elaf, Al-Mustagilla, Al-Watan i Awal Al-Nahar; H. mając na uwadze, że wolne, niezależne i obiektywne media to jeden z podstawowych elementów społeczeństwa demokratycznego; I. mając na uwadze, że w dniu 8 stycznia 2017 r. Sudan podpisał deklarację w sprawie wolności mediów w świecie arabskim, stając się jej czwartym sygnatariuszem po Palestynie, Tunezji i Jordanii; mając na uwadze, że minister ds. środków masowego przekazu odnotował zobowiązanie rządu do poszanowania wolności prasy w Sudanie; J. mając na uwadze, że organizacja Reporterzy bez Granic w swym światowym rankingu wolności prasy za rok 2017 uplasowała Sudan wśród krajów o najniższym poziomie wolności, na 174. miejscu na 180 możliwych, w związku z nękaniem mediów, cenzurą, konfiskatą wydań gazet, zamykaniem mediów i ograniczeniami korzystania z internetu ; K. mając na uwadze, że w sprawozdaniu niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji praw człowieka w Sudanie z lipca 2017 r. odnotowano, że cenzurowanie gazety Al-Jareeda przez służby wywiadowcze i bezpieczeństwa jest sprzeczne z tymczasową konstytucją narodową Sudanu; L. mając na uwadze, że Sudan podpisał, lecz nie ratyfikował zmienionej w 2005 r. wersji umowy z Kotonu; M. mając na uwadze, że wiceprzewodnicząca Komisji / wysoka przedstawiciel Federica Mogherini wydała w dniu 14 listopada 2017 r. oświadczenie w sprawie wizyty prezydenta Sudanu Omara al-baszira w Ugandzie, w którym przypomniała wszystkim stronom Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego o wywiązywaniu się ze swoich obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego; N. mając na uwadze, że w Sudanie nadal łamane są prawa człowieka, prawa obywatelskie i polityczne; 1. wyraża głębokie zaniepokojenie skazaniem w dniu 23 października 2017 r. Mohameda Zine a El Abidine a przez sąd w Chartumie na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu na pięć lat, a także wzywa władze Sudanu do natychmiastowego przeglądu wszystkich postawionych mu zarzutów; 2. jest głęboko zaniepokojony kwestią wolności słowa w Sudanie, nieustanną cenzurą i konfiskatą czasopism oraz coraz większym ograniczaniem prawa dziennikarzy w Sudanie do swobodnego wyrażania opinii; zauważa, że publiczne rozliczanie polityków oraz polityki rządu nie powinno prowadzić do tłumienia wolności prasy; zwraca również z zaniepokojeniem uwagę na długoterminowe ograniczenia finansowe nałożone na gazety w związku z rutynowymi konfiskatami i zawieszaniem działalności;

62 C 356/52 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 3. ubolewa nad licznymi doniesieniami o naruszaniu wolności mediów i ciągłym szykanowaniu dziennikarzy przez służby wywiadowcze i bezpieczeństwa i domaga się od władz sudańskich, by dostosowały uprawnienia i metody pracy tych służb do standardów międzynarodowych; 4. jest zdania, że wolne, niezależne i bezstronne media stanowią jedną z podstaw społeczeństwa demokratycznego, w którym kluczową rolę odgrywa otwarta debata; wzywa UE do zintensyfikowania wysiłków na rzecz propagowania wolności słowa za sprawą swojej polityki zewnętrznej i jej instrumentów; 5. wzywa władze Sudanu do natychmiastowego zaprzestania wszelkich form prześladowań, zastraszania i ataków na dziennikarzy i obrońców wolności słowa w internecie i poza nim, a także do przeprowadzenia demokratycznych reform, które będą środkiem zapewnienia ochrony i propagowania praw człowieka w tym kraju, w tym wolności słowa, zgodnie ze zobowiązaniami Sudanu wynikającymi z tymczasowej konstytucji narodowej i jego zobowiązań międzynarodowych, w tym zobowiązań wynikających z umowy z Kotonu; 6. podkreśla, że zgodnie z Powszechną deklaracją praw człowieka państwo ponosi główną odpowiedzialność za wspieranie i ochronę wszystkich praw człowieka; wzywa władze Sudanu, by przywróciły prawa człowieka i podstawowe wolności zapisane w prawie międzynarodowym, w tym wolność słowa, i przestrzegały ich; 7. uznaje znaczenie ostatniej wizyty komisarza Christosa Stylianidesa w tym kraju i informowania władz Sudanu o ogólnie znanych obawach UE, m.in. dotyczących poszanowania podstawowych wolności; 8. wzywa UE i jej państwa członkowskie do udzielenia wsparcia organizacjom społeczeństwa obywatelskiego za pomocą programów pomocy technicznej i budowania zdolności, aby poprawić ich zdolności do obrony praw człowieka i praworządności oraz umożliwić im skuteczniejszy wkład w poprawę sytuacji w zakresie praw człowieka w Sudanie; 9. z niepokojem odnotowuje proponowaną ustawę o prasie i poligrafii z 2017 r., która zawiera dalsze kontrowersyjne ograniczenia publikacji w internecie, a także przepisy o dłuższych okresach zawieszenia gazet i dziennikarzy; zachęca rząd Sudanu do zmiany ustawy o prasie i publikacjach z 2009 r., aby zapewnić większą ochronę dziennikarzom i wydawcom prasowym; 10. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, współprzewodniczącym Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, Komisji Unii Afrykańskiej, Parlamentowi Panafrykańskiemu oraz rządowi Sudanu.

63 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/53 P8_TA(2017)0444 Ataki terrorystyczne w Somalii Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie ataków terrorystycznych w Somalii (2017/2962(RSP)) (2018/C 356/09) Czwartek, 16 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Somalii, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 maja 2017 r. w sprawie obozu dla uchodźców w Dadaab ( 1 ), uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 15 października 2017 r. w sprawie ataków w Mogadiszu w Somalii oraz oświadczenie jej rzeczniczki z dnia 30 października 2017 r. w sprawie zamachu w Somalii, uwzględniając konkluzje Rady z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie Somalii, uwzględniając wystąpienie UE na 36. posiedzeniu Rady Praw Człowieka z dnia 27 września 2017 r. w sprawie interaktywnego dialogu z niezależnym ekspertem ds. Somalii, uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2372 (2017) z dnia 30 sierpnia 2017 r. i 2383 (2017) z dnia 7 listopada 2017 r., uwzględniając sprawozdanie Sekretarza Generalnego ONZ dla Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Somalii z dnia 5 września 2017 r., uwzględniając oświadczenie Rady Bezpieczeństwa ONZ z dnia 15 października 2017 r. w sprawie zamachu terrorystycznego w Mogadiszu, uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Komisji Unii Afrykańskiej (UA) z dnia 15 października 2017 r. w sprawie zamachu w Mogadiszu, uwzględniając oświadczenia misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM), w których potępiono zamachy terrorystyczne z 14 i 28 października 2017 r., uwzględniając komunikat końcowy międzynarodowej konferencji w sprawie Somalii, która odbyła się w Londynie w dniu 11 maja 2017 r., uwzględniając wspólny komunikat UE Unia Afrykańska z dnia 1 czerwca 2017 r. w sprawie realizacji porozumienia paryskiego, uwzględniając oświadczenie AMISOM z dnia 8 listopada 2017 r., w którym ogłoszono zamiar rozpoczęcia stopniowego wycofywania wojsk z Somalii od grudnia 2017 r. z przewidywanym zakończeniem tej operacji w 2020 r., uwzględniając zawartą w Kotonu umowę o partnerstwie między AKP a UE, uwzględniając mandat Afrykańskiej Komisji Praw Człowieka i Ludów upoważniający ją do wspierania i ochrony praw człowieka i ludów zgodnie z Afrykańską kartą praw człowieka i ludów, uwzględniając Konwencję praw dziecka ONZ oraz jej Protokół fakultatywny w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne, ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0229.

64 C 356/54 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. uwzględniając konwencję Organizacji Jedności Afrykańskiej w sprawie zapobiegania terroryzmowi i walki z terroryzmem, przyjętą w 1999 r., uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że w dniu 14 października 2017 r. ciężarówka naładowana materiałami wybuchowymi eksplodowała w centrum Mogadiszu, zabijając co najmniej 358 osób, raniąc 228, przy czym nadal trwają poszukiwania dalszych 56 osób; mając na uwadze, że zamach w centrum Mogadiszu to jedna z najkrwawszych operacji terrorystycznych, jakie zorganizowano na świecie w ostatnich latach; mając na uwadze, że w dniu 28 października 2017 r. ponad 30 osób zginęło na skutek detonacji dwóch bomb przed wejściem do hotelu w pobliżu pałacu prezydenckiego w Mogadiszu; B. mając na uwadze, że choć żadne ugrupowanie nie przyznało się do zorganizowania tych tchórzliwych zamachów, noszą one znamiona organizacji Asz-Szabab, która nie chce teraz stracić popularności na skutek skojarzenia z powodującym aż tyle ofiar śmiertelnych zamachem; mając na uwadze, że obywatele Somalii wielokrotnie potępiali przemoc stosowaną przez Asz-Szabab i zjednoczyli się w reakcji na zamachy z października 2017 r., masowo protestując przeciw Asz-Szabab w wielotysięcznych marszach na ulicach Mogadiszu; C. mając na uwadze, że w Mogadiszu i w całym kraju w ostatnich miesiącach miały miejsce krwawe zamachy terrorystyczne, w tym z użyciem samochodów-pułapek, strzelaniny, zabójstwa i porwania na zlecenie, co świadczy o stałym zagrożeniu brutalnym ekstremizmem, które panuje w tym kraju; D. mając na uwadze, że większość zamachów można było przypisać głównie działalności terrorystycznej Asz-Szabab, mimo że Daisz również znana jest z aktywności w tym kraju; E. mając na uwadze, że po przejęciu w lutym 2017 r. władzy w wyborach postrzeganych jako epokowe i prowadzące wreszcie ten umęczony wschodnioafrykański kraj ku perspektywie stopniowego powrotu do stabilności i dobrobytu prezydent Somalii Mohamed Abdullahi Mohamed zobowiązał się do uwolnienia Somalii od Asz-Szabab; F. mając na uwadze, że wobec fali zamachów w 2017 r., a zwłaszcza straszliwego zamachu bombowego z 14 października 2017 r., powstają wątpliwości, czy somalijskie siły bezpieczeństwa w związku z opuszczeniem Somalii przez AMISOM zaplanowanym na 2018 r. będą w stanie zwalczać terroryzm bez pomocy z zewnątrz; G. mając na uwadze, że oddziały AMISOM niejednokrotnie oskarżano o poważne przypadki łamania praw człowieka, w tym o masowe zabójstwa, a w niektórych przypadkach o wykorzystywanie do celów seksualnych i nadużycia seksualne; mając na uwadze, że przerzucenie zagranicznych wojsk na terytorium Somalii bez mandatu ONZ/UA daje poważne powody do obaw z uwagi na wcześniejsze zarzuty o łamanie praw człowieka przez siły AMISOM; H. mając na uwadze, że oprócz brutalnego ekstremizmu także susza, konflikty międzyklanowe i przymusowe eksmisje zmusiły setki tysięcy osób do porzucenia domostw w samym tylko ubiegłym roku, a wiele z tych osób trafiło do kontrolowanych przez rząd ośrodków miejskich; mając na uwadze, że wiele osób mieszka w niebezpiecznych osadach, gdzie szczególnie kobiety i dziewczęta narażone są na nadużycia i przemoc seksualną; I. mając na uwadze, że widmo głodu wciąż wisi nad Somalią, gdzie około 400 tys. dzieci cierpi z powodu ostrego niedożywienia, a 3 mln osób znajduje się w sytuacji kryzysowej pod względem warunków bezpieczeństwa żywnościowego; mając na uwadze, że w Somalii przebywa około 1,1 mln osób wewnętrznie przesiedlonych, a 900 tys. somalijskich uchodźców schroniło się w krajach regionu; J. mając na uwadze, że w obozach w Kenii przebywa 420 tys. somalijskich uchodźców, w tym 350 tys. w obozie w Dadaab, a rząd Somalii i Kenii oraz UNHCR uzgodnili zorganizowanie dobrowolnego powrotu 10 tys. uchodźców do Somalii, na obszary niekontrolowane przez Asz-Szabab; mając na uwadze, że osoby powracające mają problemy z ponowną integracją i niewielkie szanse na znalezienie pracy; mając na uwadze, że wielu uchodźców w obozie w Dadaab ma somalijskie korzenie, ale nigdy nie zaznało życia poza obozem i jest praktycznie bezpaństwowcami, co oznacza, że nie można ich wysłać do Somalii;

65 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/55 Czwartek, 16 listopada 2017 r. K. mając na uwadze, że od 2016 r. UE stopniowo zwiększała roczną pomoc humanitarną dla Somalii, zwłaszcza w reakcji na dotkliwą suszę, która pustoszyła kraj, i przyznała swoim partnerom humanitarnym kwotę120 mln EUR w 2017 r. oraz uruchomiła pomoc doraźną w wysokości EUR, aby wspomóc wysiłki na rzecz szybkiego reagowania na potrzeby medyczne w Mogadiszu po ataku z 14 października 2017 r.; mając na uwadze, że UE początkowo zmobilizowała także dwa okręty z operacji morskiej UE Atalanta oraz loty z doraźną pomocą, aby dostarczyć pilnie potrzebne środki medyczne do szpitali w Mogadiszu; L. mając na uwadze, że UE przekazała 486 mln EUR z Europejskiego Funduszu Rozwoju ( ), głównie na realizację porozumienia w sprawie nowego ładu dla Somalii, a konkretnie na tworzenie struktur państwowych i zapewnianie pokoju, bezpieczeństwa żywnościowego i odporności na kryzysy oraz na edukację; mając na uwadze, że UE zobowiązała się również do wspierania AMISOM z wykorzystaniem Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce; M. mając na uwadze, że w grudniu 2016 r. Bank Światowy zobowiązał się do nasilenia walki z ekstremalnym ubóstwem, ogłaszając że kraje rozwinięte zadeklarowały rekordową kwotę 75 mld USD w postaci dotacji i pożyczek uprzywilejowanych na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju; mając jednak na uwadze, że Somalia nie kwalifikuje się do finansowania z Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju, ponieważ winna jest bankowi i MFW ponad 300 mln USD w ramach 5 mld USD zadłużenia u wielostronnych i dwustronnych wierzycieli; N. mając na uwadze, że dzieci nadal giną, są arbitralnie zatrzymywane i wcielane nie tylko do Asz-Szabab, ale także werbowane przez somalijskie siły zbrojne, mimo że w styczniu 2015 r. Somalia ratyfikowała konwencję ONZ o prawach dziecka, a w listopadzie 2015 r. zatwierdziła deklarację w sprawie bezpiecznych szkół, zobowiązując się do podjęcia konkretnych działań w celu ochrony uczniów i placówek oświatowych; O. mając na uwadze, że wobec braku działających sądów cywilnych rząd somalijski korzysta z sądów wojskowych przy osądzaniu i skazywaniu cywilów, co nie daje gwarancji ochrony ich praw; mając na uwadze szerokie uprawnienia śledcze przyznane krajowej agencji wywiadu i bezpieczeństwa (NISA), która nie posiada obecnie mandatu do egzekwowania prawa, co prowadzi do poważnych naruszeń praw procesowych przysługujących osobom przetrzymywanym przez NISA; P. mając na uwadze, że według Transparency International Somalia jest najbardziej skorumpowanym krajem na świecie po raz dziesiąty z rzędu; mając na uwadze, że rząd Somalii wciąż stoi w obliczu licznych wyzwań, takich jak korupcja i brak szerokiego poparcia wśród ludności, co w sposób nieunikniony prowadzi do braku zaufania do instytucji publicznych i w konsekwencji do popierania radykalnych islamistów i ugrupowań terrorystycznych; 1. wyraża głębokie współczucie dla ofiar niedawnych ataków terrorystycznych w Somalii i ich rodzin oraz szczerze ubolewa nad utratą istnień ludzkich; jednocześnie stanowczo potępia sprawców tych ataków, przypisywanych ugrupowaniu rebelianckiemu Asz-Szabab; 2. przypomina, że trwałą stabilność i pokój można osiągnąć jedynie poprzez włączenie społeczne, zrównoważony rozwój i dobre rządy oparte na zasadach demokratycznych i praworządności, w których istnieje pełne poszanowanie godności i praw człowieka; 3. z zadowoleniem przyjmuje szybką reakcję Komisji w następstwie ataku terrorystycznego z 14 października 2017 r.; wzywa UE i partnerów międzynarodowych do wypełnienia zobowiązań wobec Somalii, w pierwszej kolejności poprzez działania na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego w celu zapobieżenia problemom strukturalnym prowadzącym do klęski głodu, wspierania bezpieczeństwa i pogodzenia narosłych animozji, poprawy gospodarowania finansami publicznymi oraz udzielania wsparcia w zakresie zakończenia przeglądu konstytucji niezbędnego do osiągnięcia trwałej stabilności; 4. ubolewa nad faktem, że pomimo wielokrotnych ostrzeżeń ze strony organizacji humanitarnych, agencji pomocowych i Parlamentu Europejskiego, Somalia nadal stoi na skraju klęski głodu; przypomina, że liczbę ofiar śmiertelnych w wyniku klęski głodu z 2011 r. dodatkowo powiększył brak bezpieczeństwa i działalność bojówek ekstremistycznych z ugrupowania Asz-Szabab mająca na celu zablokowanie dostaw pomocy żywnościowej na obszary południowo-środkowej Somalii, które były wówczas kontrolowanie przez to ugrupowanie; wzywa wszystkie strony do współpracy z organizacjami humanitarnymi z pełnym poszanowaniem zasad humanitarnych w celu umożliwienia niezakłóconego i stałego dostępu do osób nadal cierpiących i będących w potrzebie, zwłaszcza na obszarach wiejskich;

66 C 356/56 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 5. z zadowoleniem przyjmuje proces wyborczy zorganizowany w lutym 2017 r., który doprowadził do wyboru nowego prezydenta, i wyraża nadzieję, że wybory te wzmocnią stabilność polityczną, będą stanowić zachętę do przyjęcia niezbędnych reform i doprowadzą do postępów w realizacji projektu federalnego w ścisłej koordynacji i współpracy ze stanami federacji (FMS); podkreśla, jak ważne jest zwalczanie powszechnej w kraju korupcji i zapewnienie perspektyw ludziom młodym w tym kraju, tak aby zmniejszyć ryzyko ich rekrutacji przez Asz-Szabab; 6. z zadowoleniem przyjmuje decyzję krajowego forum przywódców Somalii o wspieraniu zakładania i rejestracji partii politycznych w oczekiwaniu na wybory w 2020 r., w oparciu o zasadę jedna osoba, jeden głos, jak również próbę odbudowy instytucji państwowych i przyjęcie ważnych nowych ustaw w sprawie partii politycznych i utworzenia niezależnej krajowej komisji praw człowieka; podkreśla, że należy podjąć działania mające na celu zwiększenie reprezentacji kobiet; 7. podkreśla znaczenie wkładu diaspory i społeczeństwa obywatelskiego tego kraju w celu przywrócenia nie tylko ładu, lecz również rozwoju gospodarczego i społecznego, zwracając uwagę na znaczenie reprezentacji i uczestnictwa kobiet w procesach decyzyjnych; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wzrost liczby kobiet wśród posłów do parlamentu (do 24 %) i w rządzie Somalii, mając na uwadze potrzebę dalszych starań na rzecz poprawy równowagi płci zarówno w UE, jak i w Somalii; 8. uwzględnia deklarację Międzyrządowego Organu ds. Rozwoju w Afryce Wschodniej (IGAD), wydaną w Nairobi, w sprawie trwałych rozwiązań dla uchodźców somalijskich i reintegracji osób powracających do Somalii, z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do wypracowania kompleksowego podejścia regionalnego, przy jednoczesnym zachowaniu ochrony i propagowaniu samodzielności w krajach azylu, przy wsparciu społeczności międzynarodowej i zgodnie z międzynarodowym podziałem odpowiedzialności określonym w kompleksowych ramach działań na rzecz uchodźców deklaracji nowojorskiej; 9. wzywa Komisję, by w większym stopniu konsultowała się z podmiotami w regionie, w tym ze społecznościami lokalnymi, samorządami i organizacjami pozarządowymi, aby skoncentrować się na zidentyfikowanych lokalnie problemach i potrzebach oraz na stworzeniu sprzyjających warunków i zwiększeniu potencjału w zakresie powrotów uchodźców do swoich krajów; 10. wyraża zaniepokojenie szerokimi kompetencjami NISA i wykorzystywaniem przez nią sądów wojskowych do ścigania domniemanych sprawców przestępstw związanych z terroryzmem, wielokrotnie z pominięciem rzetelnego procesu sądowego i wymierzając karę śmierci bez rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności; 11. zwraca się do rządu Somalii i do UE, w ramach jej działań na rzecz praworządności w Somalii, o dopilnowanie, by NISA została objęta skutecznymi mechanizmami nadzoru oraz o budowanie fachowej wiedzy technicznej somalijskiego wydziału śledczego (CID), tak aby mógł on prowadzić wnikliwe i skuteczne dochodzenia przy jednoczesnym poszanowaniu praw człowieka; 12. z zadowoleniem przyjmuje w szczególności porozumienie polityczne zawarte w dniu 16 kwietnia 2017 r. przez przywódców Somalii w celu włączenia sił regionalnych i federalnych do spójnych struktur bezpieczeństwa będących w stanie stopniowo przejmować główną odpowiedzialność za zapewnienie bezpieczeństwa oraz szybkie ustanowienie krajowej rady bezpieczeństwa oraz biura bezpieczeństwa narodowego; 13. uznaje istotną rolę, jaką AMISOM odgrywa w zapewnianiu bezpieczeństwa i stabilności, co umożliwia Somalii ustanowienie instytucji politycznych i rozszerzenie władzy państwowej w oczekiwaniu na przekazanie odpowiedzialności za bezpieczeństwo somalijskim instytucjom i służbom; z zadowoleniem przyjmuje prowadzone przez Unię Afrykańską dochodzenie w sprawie zarzutów o przemoc seksualną ze strony oddziałów AMISOM; wzywa do całkowitego zastosowania się do zaleceń ze sprawozdań Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie Somalii i, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2272 (2016), apeluje do UA i państw udzielających pomocy wojskowej o dopilnowanie, by zarzuty zostały odpowiednio i dokładnie zbadane, a sprawcy stanęli przed sądem; podkreśla znaczenie możliwości rozszerzenia mandatu AMISOM na okres po maju 2018 r., ostrzegając, że przedwczesne przekazanie kompetencji siłom somalijskim mogłoby być szkodliwe dla długoterminowej stabilności; 14. podkreśla, że konieczne jest zwalczanie bezkarności i zapewnienie pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni wojennych popełnionych w Somalii; zwraca uwagę na propozycję prezydenta Somalii dotyczącą amnestii za niektóre przestępstwa dla tych, którzy porzucą terroryzm i przemoc oraz będą chcieli opuścić Asz-Szabab i inne ugrupowania terrorystyczne, a także zachęca do opracowania przepisów dotyczących amnestii;

67 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/57 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 15. potępia werbowanie dzieci przez bojowników z ugrupowania Asz-Szabab i wykorzystywanie dzieci przez siły bezpieczeństwa jako żołnierzy i informatorów, w tym wykorzystywanie schwytanych dzieci-żołnierzy lub dezerterów; przypomina, że rząd Somalii zobowiązał się do rehabilitacji byłych dzieci-żołnierzy oraz postawienia osób odpowiedzialnych za ich werbowanie przed wymiarem sprawiedliwości; wzywa międzynarodowych darczyńców, w tym UE, do priorytetowego traktowania rehabilitacji, edukacji i bezpiecznej nauki szkolnej jako kluczowego elementu niezbędnego do przerwania śmiercionośnej spirali przemocy; wzywa władze do traktowania dzieci podejrzanych o powiązania z Asz-Szabab przede wszystkim jako ofiary i do kierowania się dobrem dziecka z zachowaniem międzynarodowych standardów ochrony jako zasad przewodnich; 16. wyraża poważne zaniepokojenie w związku z tym, że zasoby naturalne w szczególności węgiel drzewny pozostają znaczącym źródłem finansowania terrorystów, co jest przyczyną poważnej degradacji środowiska w Somalii; wzywa Komisję do zbadania, w jaki sposób systemy identyfikowalności i należytej staranności mogą zostać rozszerzone, tak aby obejmowały wszystkie rodzaje zasobów naturalnych wykorzystywanych do działań terrorystycznych i przemocy; w związku z tym wzywa wszystkie strony do zapewnienia przestrzegania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ zakazującej wywozu somalijskiego węgla drzewnego; 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Unii Afrykańskiej, prezydentowi, premierowi i parlamentowi Somalii, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Radzie Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, Radzie Praw Człowieka oraz Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE.

68 C 356/58 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0445 Madagaskar Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie Madagaskaru (2017/2963(RSP)) (2018/C 356/10) Parlament Europejski, uwzględniając poprzednie rezolucje w sprawie Madagaskaru, a w szczególności rezolucję z dnia 7 maja 2009 r. ( 1 ), z dnia 11 lutego 2010 r. ( 2 ) i z dnia 9 czerwca 2011 r. ( 3 ) oraz misję informacyjną Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, która udała się na Madagaskar w dniach lipca 2010 r., uwzględniając informacje przekazane przez WHO w dniu 2 listopada 2017 r. i dotyczące niedawnego wybuchu epidemii dżumy, uwzględniając uwagi podsumowujące Komitetu Praw Człowieka ONZ z dnia 22 sierpnia 2017 r. w sprawie czwartego sprawozdania okresowego Madagaskaru, uwzględniając oświadczenie specjalnego sprawozdawcy ONZ Johna H. Knoxa z października 2016 r. w sprawie zakończenia jego misji na Madagaskarze, uwzględniając nadzwyczajny szczyt Południowoafrykańskiej Wspólnoty Rozwoju (SADC) w sprawie Madagaskaru, który odbył się w dniu 20 maja 2011 r., a także plan działania zaproponowany przez zespół mediacyjny SADC po zniesieniu sankcji wobec Madagaskaru przez UE, Unię Afrykańską oraz SADC, uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy z dnia 26 kwietnia 2017 r. w sprawie zobowiązań z zakresu praw człowieka związanych z korzystaniem z bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska naturalnego, będące następstwem jego wizyty na Madagaskarze, uwzględniając art. 8 i art. 9 zmienionej umowy z Kotonu, uwzględniając konstytucję Madagaskaru, uwzględniając Wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka oraz Wytyczne UE w sprawie praw człowieka dotyczące wolności wypowiedzi w internecie i poza nim, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (MPPOiP), podpisany przez Madagaskar w 1969 r. i ratyfikowany w 1971 r., uwzględniając Afrykańską kartę na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów, uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów, uwzględniając 120. sesję Komisji Praw Człowieka, która odbyła się w Genewie i w ramach której w dniach lipca 2017 r. dokonano przeglądu czwartego sprawozdania okresowego Madagaskaru z realizacji Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. C 212 E z , s ( 2 ) Dz.U. C 341 E z , s. 72. ( 3 ) Dz.U. C 380 E z , s. 129.

69 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/59 Czwartek, 16 listopada 2017 r. A. mając na uwadze, że po pięcioletnim okresie zawirowań politycznych, w trakcie którego darczyńcy wstrzymali programy pomocy rozwojowej, Madagaskar przeprowadził w październiku 2013 r. wiarygodne i demokratyczne wybory parlamentarne oraz w grudniu 2013 r. wybory prezydenckie, w wyniku których Hery Rajaonarimampianina został wybrany na prezydenta; mając na uwadze, że sytuacja polityczna pozostaje niestabilna, chociaż wznowienie stosunków z krajami-darczyńcami usunęło wszelkie ograniczenia w zakresie współpracy z nowym rządem; B. mając na uwadze, że powstał nowy kodeks prasowy, który został ostro skrytykowany przez malgaskich dziennikarzy, gdyż powołuje się na kodeks karny w odniesieniu do wyroków dotyczących przestępstw prasowych, co może prowadzić do kryminalizacji zawodu dziennikarza; mając na uwadze, że sytuacja uspokoiła się, ale nie wydaje się zmierzać we właściwym kierunku; C. mając na uwadze, że co do zasady wybory prezydenckie mają się odbyć w przyszłym roku, chociaż nie wyznaczono jeszcze żadnej daty; mając na uwadze, że malgaski prezydent opowiedział się za reformą konstytucyjną, która umożliwi mu pozostanie u władzy w okresie wyborczym, i przejawił chęć wypaczenia proponowanych poprawek do ordynacji wyborczej przygotowanych przez krajową niezależną komisję wyborczą, ekspertów, społeczeństwo obywatelskie i opozycję; mając na uwadze, że deklaracje te zostały zakwestionowane przez jego przeciwników politycznych i niektórych przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, którzy obawiają się, że może to stanowić próbę opóźnienia wyborów i utrzymania przez prezydenta władzy poza mandatem konstytucyjnym; mając na uwadze, że prawdopodobnie zwiększy to napięcia w już i tak niestabilnym kontekście politycznym; D. mając na uwadze, że dyrektor regionalny Amnesty International ds. Afryki Południowej oświadczył w dniu 10 lipca 2017 r., iż sytuacja Madagaskaru w zakresie praw człowieka gwałtownie się pogorszyła w wyniku rażącego lekceważenia rządów prawa; mając na uwadze, że ponad 50 % wszystkich więźniów jest przetrzymywanych w aresztach prewencyjnych bez procesu, a przypadki łamania prawa, takie jak egzekucje pozasądowe wykonywane przez policję oraz więzienie obrońców praw człowieka, są spowodowane brakiem wolnego i sprawiedliwego dostępu do wymiaru sprawiedliwości; E. mając na uwadze, że Amnesty International udokumentowała również doniesienia dotyczące domagających się zemsty funkcjonariuszy organów ścigania po przypadkach samosądów; mając na uwadze, że w lutym 2017 r. policjanci rzekomo spalili pięć wiosek w Antsakabary po tym, jak dwóch ich kolegów zostało rzekomo zabitych przez ich mieszkańców, a starsza kobieta zmarła z powodu oparzeń podczas ataku, ponieważ nie była w stanie uciec; mając na uwadze, że policja prowadzi obecnie dochodzenie w sprawie tego podpalenia, mimo że jest w nie zamieszana; F. mając na uwadze, że dziennikarzy i obrońców praw człowieka spotyka zastraszanie i prześladowania ze strony władz, które próbują uciszyć ich działania i utrudnić im pracę dochodzeniową lub związaną z prawami człowieka; mając na uwadze, że od wyborów w 2013 r. wiele placówek medialnych zostało zlikwidowanych i poddanych cenzurze wynikającej z poszanowania praworządności oraz imperatywu oczyszczenia krajobrazu audiowizualnego, forsowanych przez Ministerstwo Łączności; G. mając na uwadze, że w 2013 r. Konferencja Stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES) przyjęła plan działania dla Madagaskaru, w którym zobowiązała ten kraj do wzmożenia wysiłków w zakresie egzekwowania prawa i wprowadzenia embarga na wywóz wszelkich zapasów drewna; mając na uwadze, że od tego czasu sekretariat CITES i Stały Komitet CITES wielokrotnie stwierdzał, iż Madagaskar nie stosuje się do tego planu działania; mając na uwadze, że według sekretariatu CITES w zakresie nielegalnego pozyskiwania drewna i naruszania przepisów dotyczących ochrony środowiska na Madagaskarze panuje powszechna bezkarność; mając z drugiej strony na uwadze, że osoby sprzeciwiające się nielegalnemu pozyskiwaniu drewna zostały skazane przez sądy, które są poważnie zagrożone korupcją; H. mając na uwadze, że Madagaskar jest jednym z najbardziej wyjątkowych pod względem ochrony środowiska naturalnego miejsc na świecie, ale jest też najbiedniejszym krajem na świecie niebędącym w stanie wojny, gdzie 92 % ludności żyje za mniej niż 2 dolary dziennie, zajmującym 154. miejsce na 188 według wskaźnika rozwoju społecznego; I. mając na uwadze, że nielegalny handel drewnem i gatunkami zwierząt stanowi poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego i różnorodności biologicznej Madagaskaru, jak również dla praw środowiskowych jego mieszkańców; mając na uwadze, że wpływ przemysłu wydobywczego na środowisko i brak przejrzystości w zarządzaniu tym przemysłem często szkodzi lokalnym społecznościom i ich zrównoważonemu rozwojowi; mając na uwadze, że sieci przemytnicze mają domniemane powiązania z przestępczością zorganizowaną, co zagraża demokratycznym rządom

70 C 356/60 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. w kraju; mając na uwadze, że według specjalnego sprawozdawcy ds. praw człowieka i środowiska nielegalny wyrąb szlachetnych drzew i handel nimi oraz koncesje górnicze są ściśle związane z przemocą wobec miejscowej ludności; J. mając na uwadze, że działacz ekologiczny Clovis Razafimalala, który potępił nielegalny handel i wykorzystywanie palisandru oraz innych rodzajów drewna, od dnia 16 września 2016 r. jest pozbawiony wolności na podstawie sfingowanych zarzutów dotyczących buntu, niszczenia dokumentów i towarów publicznych oraz podpalenia, mimo rażącego braku dowodów; mając na uwadze, że obrońca praw człowieka i środowiska naturalnego Raleva został aresztowany w dniu 27 września 2017 r. pod zarzutem używania fałszywego tytułu podczas kwestionowania działalności spółki górniczej zajmującej się wydobyciem złota po tym, jak zakazano działalności wydobywczej z powodu degradacji środowiska naturalnego; mając na uwadze, że w dniu 26 października 2017 r. Raleva został skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności w zawieszeniu; mając na uwadze, że Augustin Sarovy, dyrektor organizacji pozarządowej zajmującej się zwalczaniem handlu palisandrem, został zmuszony do ucieczki do Europy z powodu otrzymywanych gróźb śmierci; K. mając na uwadze, że Fernand Cello, dyrektor radiowy znany z dochodzeń w sprawach dotyczących kwestii sensytywnych, takich jak nielegalne wydobycie szafiru, został w dniu 6 maja 2017 r. postawiony przed sądem pod zarzutem fałszerstwa i posługiwania się fałszerstwami ; mając na uwadze, że Reporterzy bez Granic (RSF) potępili takie surowe traktowanie dyrektora Radio Jupiter przez władze regionu na podstawie fałszywych zarzutów przedstawionych przez osoby zamieszane w dochodzenia, które prowadził ten dyrektor; L. mając na uwadze, że aresztowanie Claudine Razaimamonjy z inicjatywy Bianco (Bureau Indépendant Anti-Corruption Niezależnego Biura Antykorupcyjnego) za sprzeniewierzenie środków publicznych w kilku gminach stało się sprawą państwową, ponieważ jest ona bliskim sojusznikiem i doradcą głowy państwa, Hery ego Rajaonarimampianiny; mając na uwadze, że przed jej aresztowaniem żandarmeria wezwała na przesłuchanie Jacqueline Raharimanantsoę Saholiniainę, Sylvie Randriantsarę Linah i Claudine Razaimamonjy; mając na uwadze, że jak się okazuje, te trzy kobiety to jedna i ta sama osoba, Claudine Razaimamonjy, która nigdy nie odpowiedziała na wezwanie do przesłuchania; M. mając na uwadze, że sprawa Claudine wywołała otwarty konflikt między rządem a władzą sądowniczą, a minister sprawiedliwości osobiście wezwał publicznie do uwolnienia Claudine Razaimamonjy, aby uniknąć przedłużania jej aresztu policyjnego; mając na uwadze, że unia sędziowska oświadczyła, iż jest urażona stanowiskiem i bezpośrednim zaangażowaniem rządu w tę sprawę, powołując się na rozdział władzy i podkreślając, że sprawa ta nie ma żadnego związku z polityką; mając na uwadze, że w tym roku sędziowie trzykrotnie strajkowali, aby potępić powtarzające się zastraszanie i ingerencje rządu w ich działania oraz aby zaznaczyć swoją niezależność; N. mając na uwadze, że od lat Madagaskar co roku doświadcza epidemii, jednak ostatni jej wybuch, który nastąpił w sierpniu 2017 r., był szczególnie gwałtowny i dotknął większe miasta oraz obszary nieendemiczne; mając na uwadze, że odnotowano ponad przypadków zachorowań i 127 zgonów; mając na uwadze, że według WHO tegoroczny niezwykły charakter epidemii i jej szybkie rozprzestrzenianie się wynika z pogorszenia się systemu opieki zdrowotnej, co jest związane z kryzysem społeczno-politycznym, który dotknął kraj w ostatnich latach; mając na uwadze szacunki WHO, według których ryzyko ewentualnego dalszego rozprzestrzeniania się epidemii dżumy w skali kraju pozostaje wysokie; O. mając na uwadze, że dominacja zwyczajowych praw w tym kraju sprzyja szkodliwym tradycyjnym praktykom, w tym aranżowanym i wymuszonym małżeństwom oraz małżeństwom dzieci; mając na uwadze, że kobiety i dziewczęta nadal padają ofiarą przemocy seksualnej lub innej przemocy fizycznej, podczas gdy wskaźniki zgłaszania takich przypadków są niskie, a do ścigania dochodzi rzadko; mając na uwadze, że aborcja na Madagaskarze jest nadal zakazana na mocy przestarzałej ustawy z 1920 r.; mając na uwadze, że każdego dnia około dziesięciu kobiet umiera w trakcie porodu; mając na uwadze, że zakaz aborcji może prowadzić do potajemnych i niebezpiecznych zabiegów przerywania ciąży przez osoby nieposiadające kwalifikacji medycznych; 1. z zadowoleniem przyjmuje przywrócenie rządów prawa wraz z wyborami w październiku i grudniu 2013 r; przypomina władzom Madagaskaru, a przede wszystkim jego prezydentowi, o ich odpowiedzialności za przestrzeganie i ochronę praw obywateli w całym kraju, w tym zapobieganie wszelkim nadużyciom i zbrodniom, a także za pełnienie misji sprawowania rządów w ścisłym poszanowaniu praworządności; wzywa je do podjęcia wszelkich niezbędnych środków gwarantujących korzystanie z podstawowych wolności obywatelskich, w tym wolności wypowiedzi;

71 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/61 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 2. wyraża nadzieję, że nadchodzące wybory odbędą się w pokojowym i spokojnym klimacie, tak aby były demokratyczne i przejrzyste; podkreśla, że należy zachować porządek konstytucyjny i stabilność polityczną oraz że jedynie dialog i budowanie konsensusu między wszystkimi podmiotami politycznymi może zagwarantować terminowe i wiarygodne wybory w 2018 r.; wzywa społeczność międzynarodową do podjęcia wszelkich możliwych kroków w celu zapewnienia uczciwego i wolnego procesu wyborczego przed wyborami prezydenckimi w 2018 r.; 3. wyraża zaniepokojenie w związku z powszechnością samosądów i zaangażowaniem funkcjonariuszy organów ścigania w przypadki zabójstw pozasądowych; wzywa do przeprowadzenia niezależnego i bezstronnego dochodzenia w sprawie spalenia pięciu wiosek w Antsakabary, wraz z zagwarantowaniem ofiarom bezpieczeństwa przed wszelkimi atakami odwetowymi, jeżeli przedstawią dowody w tej sprawie; wzywa malgaskie władze do systematycznego prowadzenia bezstronnych dochodzeń w sprawie egzekucji pozasądowych, do ścigania sprawców i do zapewnienia rodzinom ofiar odpowiedniego odszkodowania; 4. wzywa malgaskie władze do przestrzegania zobowiązań wynikających z konwencji CITES, w tym poprzez znaczne wzmocnienie skutecznego egzekwowania przepisów dotyczących nielegalnego pozyskiwania drewna i handlu nim; 5. z zadowoleniem przyjmuje trwający przegląd kodeksu górniczego i wzywa rząd do dopilnowania, by zmieniony kodeks spełniał międzynarodowe wymogi, takie jak uprzednia ocena i konsultacje z większością zainteresowanych osób, dostęp do środków zaradczych i minimalizacja szkód w środowisku; wzywa rząd, aby dokonał przeglądu zezwoleń na wydobycie wydanych przez rząd tymczasowy i zawiesił zezwolenia niezgodne z dekretem MECIE; 6. potępia arbitralne aresztowania dziennikarzy, obrońców praw człowieka i działaczy na rzecz ochrony środowiska na podstawie sfabrykowanych zarzutów; apeluje o definitywne zaprzestanie prześladowań i zastraszania, potępia środki podjęte wobec środków przekazu przed ostatnimi wyborami i wzywa do pełnego przywrócenia wszystkich swobód obywatelskich i zbiorowych; wzywa rząd Madagaskaru do uchylenia restrykcyjnych elementów kodeksu prasowego; 7. apeluje do rządu Madagaskaru o umożliwienie wymiarowi sprawiedliwości przeprowadzenia normalnego i niezależnego postępowania w sprawie Claudine oraz we wszystkich przypadkach czynnej i biernej korupcji; podkreśla, że polityka nie powinna ingerować w sądownictwo i że Bianco powinno móc swobodnie prowadzić dochodzenia w sprawach korupcyjnych; nalega na ścisłe przestrzeganie zasady rozdziału władzy i podkreśla, że niezawisłość i bezstronność sądownictwa musi być zagwarantowana w każdych okolicznościach; domaga się, by władze Madagaskaru podwoiły wysiłki na rzecz walki z korupcją i bezkarnością w kraju oraz zadbały o to, by wszystkie przypadki korupcji zostały osądzone; 8. wyraża zaniepokojenie wzrostem aktywności zagranicznych kaznodziejów, którzy zmuszają uczniów do przechodzenia na ekstremistyczną formę islamu; 9. podkreśla, że UE i jej państwa członkowskie muszą inwestować w zapewnianie wsparcia i ochrony obrońcom praw człowieka, którzy są kluczowymi podmiotami zrównoważonego rozwoju, w tym za pomocą pilnych dotacji w ramach funduszu nadzwyczajnego Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka (EIDHR) przeznaczonego dla zagrożonych obrońców praw człowieka; 10. wzywa przedsiębiorstwa transnarodowe do poszanowania praw człowieka i zasady należytej staranności, określonych w wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; 11. wzywa UE do zwrócenia uwagi i zadbania o to, by przygotowania do nadchodzących wyborów prezydenckich były otwarte, przejrzyste i akceptowane przez wszystkich, w tym za sprawą dwuletniego pakietu wsparcia dla ustaleń wyborczych; 12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji, Radzie, Radzie Ministrów AKP-UE, rządowi Madagaskaru, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, Południowoafrykańskiej Wspólnocie Rozwoju oraz Komisji Unii Afrykańskiej.

72 C 356/62 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0447 Umowa o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między UE a Nową Zelandią (rezolucja) Rezolucja nielegislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony (15470/2016 C8-0027/ /0366(NLE) 2017/2050(INI)) (2018/C 356/11) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (15470/2016), uwzględniając projekt Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony ( 1 ) (09787/2016), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej, a także z art. 207, art. 212 ust. 1, art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0027/2017), uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie stosunków i współpracy między Unią Europejską i Nową Zelandią ( 2 ), przyjętą w Lizbonie w 2007 r., uwzględniając swoją rezolucją dotyczącą Nowej Zelandii z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią ( 3 ), uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającą ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego, podpisaną w 2012 r. ( 4 ), uwzględniając Umowę o współpracy naukowo-technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Nowej Zelandii ( 5 ), która weszła w życie w 2009 r., uwzględniając 22. posiedzenie międzyparlamentarne z udziałem UE i Nowej Zelandii, które odbyło się w Brukseli w dniu 23 marca 2017 r., uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji ( 6 ), uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0333/2017), A. mając na uwadze, że Nową Zelandię łączą z Unią Europejską i państwami członkowskimi bliskie stosunki o historycznym znaczeniu; ( 1 ) Dz.U. L 321 z , s. 3. ( 2 ) Dz.U. C 32 z , s. 1. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0064. ( 4 ) Dz.U. L 160 z , s. 2 ( 5 ) Dz.U. L 171 z , s. 28. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0446.

73 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/63 Czwartek, 16 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że Unia Europejska dzieli z Nową Zelandią wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie zasad demokratycznych, praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności, w tym norm prawa międzynarodowego, a także pokój i bezpieczeństwo; C. mając na uwadze, że Unia Europejska pozostaje trzecim co do wielkości partnerem handlowym Nowej Zelandii, a obie strony utrzymują szerokie spektrum interesów gospodarczych i handlowych; D. mając na uwadze, że pierwszy stały ambasador UE w Nowej Zelandii objął urząd we wrześniu 2016 r., co stanowiło pełne przejście do autonomicznej delegatury Unii Europejskiej w Nowej Zelandii; E. mając na uwadze, że Nowa Zelandia utrzymuje dobre stosunki z szeregiem najbliższych partnerów UE, zwłaszcza z Australią i Stanami Zjednoczonymi; w związku z tym zwraca uwagę na deklarację z Wellington z 2010 r. ustanawiającą ramy partnerstwa strategicznego między Nową Zelandią a Stanami Zjednoczonymi, a także na Umowę w sprawie bliższych stosunków gospodarczych, podpisaną z Australią w 1983 r.; F. mając na uwadze, że Nowa Zelandia członek Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD (DAC) jest cennym partnerem w dziedzinie rozwoju i kluczowym dostarczycielem pomocy, jeśli chodzi o odsetek DNB przeznaczany na oficjalną pomoc rozwojową (ODA), a także przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa w krajach rozwijających się z myślą o sprawiedliwszym, bezpieczniejszym i dostatniejszym świecie; G. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem sojuszu wywiadowczego pięciorga oczu wraz ze Stanami Zjednoczonymi, Zjednoczonym Królestwem, Kanadą i Australią; mając na uwadze, że inne państwa członkowskie UE (Francja, Niemcy, Włochy, Niderlandy, Belgia, Szwecja, Dania i Hiszpania) są członkami mniej formalnego sojuszu czternaściorga oczu ; H. mając na uwadze, że Nowa Zelandia przywiązuje szczególną wagę do rozwoju stosunków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, a także przyczynia się do zachowania stabilności regionalnej na terenie Azji Południowo-Wschodniej i południowo-zachodniego Pacyfiku; I. mając na uwadze, że zintegrowany region Azji i Pacyfiku, w którym Nowa Zelandia odgrywa wiodącą rolę, sprzyja globalnemu systemowi opartemu na wartościach i zasadach, a zatem i bezpieczeństwu Unii; J. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem-założycielem Forum Wysp Pacyfiku i zawarła umowę o strategicznym partnerstwie z ASEAN; K. mając na uwadze, że Nowa Zelandia zawarła dwustronne umowy o wolnym handlu z Australią, Singapurem, Tajlandią, Chinami, Hongkongiem, Tajwanem, Malezją i Koreą Południową, a także wielostronne porozumienia handlowe: Umowę o transpacyficznym strategicznym partnerstwie gospodarczym z Singapurem, Chile i Brunei, Umowę o wolnym handlu między ASEAN, Australią i Nową Zelandią oraz Umowę o wolnym handlu między Nową Zelandią a Radą Współpracy Państw Zatoki (RWPZ); mając na uwadze, że Chiny i Nowa Zelandia dążą do zaktualizowania swoich umów handlowych; L. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest również stroną Umowy o Partnerstwie Transpacyficznym (TPP) i ratyfikowała tę umowę, a także jest aktywną stroną w negocjacjach na temat regionalnego wszechstronnego partnerstwa gospodarczego; M. mając na uwadze, że Nowa Zelandia była niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ przez dwa lata od 2015 do 2016 r. i w tym czasie dwukrotnie sprawowała prezydencję Rady Bezpieczeństwa ONZ, dając wyraz silnym zdolnościom przywódczym i prezentując wyrazistą wizję; N. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest wieloletnim członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Banku Światowego i Azjatyckiego Banku Rozwoju (ADB), a także członkiem nowo powstałego Azjatyckiego Banku Inwestycji Infrastrukturalnych (AIIB) z siedzibą w Szanghaju;

74 C 356/64 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. O. mając na uwadze, że Nowa Zelandia angażuje się w operacje pokojowe ONZ w Bośni, Kosowie, Sierra Leone i Afganistanie; mając na uwadze, że w Afganistanie przewodziła Zespołowi Odbudowy Prowincji Bamian oraz prowadziła misje szkoleniowe, aby pomóc w tworzeniu Afgańskiej Armii Narodowej, a do 2012 r. przyczyniała się do prowadzenia misji EUPOL, aby wspierać przywracanie porządku publicznego; P. mając na uwadze, że od 2015 r. Nowa Zelandia prowadzi w Iraku niebojową misję szkoleniową w celu wyszkolenia członków irackich sił bezpieczeństwa, w ramach walki z IS/Daisz; Q. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jako pierwszy kraj na świecie wprowadziła powszechne prawo wyborcze w 1893 r.; R. mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest propagatorem produkcji ekologicznej, zwłaszcza żywności, oraz promuje kompleksowe globalne porozumienia klimatyczne przyjęte zgodnie z Ramową konwencją ONZ w sprawie zmian klimatu, a także wdrażanie porozumienia paryskiego zawartego na konferencji COP 21 i skuteczne działania na rzecz łagodzenia zmian klimatu podejmowane przez wszystkie kraje rozwinięte oraz kraje rozwijające się o najwyższym poziomie emisji, w tym poprzez pionierskie ustanowienie krajowego systemu handlu emisjami; S. mając na uwadze, że Nowa Zelandia i Unia Europejska współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju, odporności na zmianę klimatu oraz łagodzenia jej skutków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza poprzez propagowanie systematycznego wykorzystywania energii odnawialnej; T. mając na uwadze, że Unia Europejska i Nowa Zelandia współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju oraz na rzecz łagodzenia skutków zmiany klimatu w regionie Pacyfiku, ze szczególnym uwzględnieniem roli odgrywanej przez odnawialne źródła energii; U. mając na uwadze, że Nowa Zelandia wnosi wkład na rzecz Międzynarodowego Funduszu na rzecz Irlandii organizacji, która ma na celu promowanie postępu gospodarczego i społecznego, zachęcanie do dialogu i pojednania między społecznościami oraz ułatwianie ich; 1. z zadowoleniem przyjmuje zawarcie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy (PARC), która zapewni perspektywiczne ramy polityczne, dzięki którym stosunki między UE a Nową Zelandią oraz ich współpraca prowadzona w nadchodzących latach w zakresie zrównoważonego rozwoju i na wielu różnych polach rozwiną się jeszcze bardziej, aby zrealizować nowe ambicje i aspiracje; 2. popiera rozpoczęcie negocjacji na temat umowy o wolnym handlu między UE a Nową Zelandią, które muszą być prowadzone w duchu wzajemności i z myślą o obopólnych korzyściach oraz z uwzględnieniem wrażliwego charakteru niektórych produktów, zwłaszcza produktów rolnych; podkreśla, że jest to ważne w celu pogłębienia dialogu politycznego i współpracy w zakresie wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy, handlu i inwestycji; 3. docenia gest premiera Billa Englisha, który podkreślił i potwierdził zaangażowanie w budowanie szczególnych stosunków z Europą przez złożenie pierwszej oficjalnej zagranicznej wizyty w Unii Europejskiej, Parlamencie Europejskim, Londynie i Berlinie w styczniu 2017 r., zaledwie miesiąc po powołaniu go na stanowisko premiera; 4. dostrzega silne, historyczne stosunki dwustronne między Nową Zelandią a państwami członkowskimi UE, obejmujące kontakty kulturowe, gospodarcze oraz międzyludzkie; 5. podkreśla współpracę Unii Europejskiej i Nowej Zelandii na rzecz pokoju, bezpieczeństwa, stabilności regionu Azji i Pacyfiku, rolnictwa, zrównoważonego rozwoju, rybołówstwa i gospodarki morskiej, transportu, pomocy humanitarnej, środków sanitarnych, energii, środowiska oraz zapobiegania zmianom klimatu; 6. podkreśla współpracę Unii Europejskiej z Nową Zelandią w zakresie umacniania zarządzania środowiskiem i oceanami, konieczną do zapewnienia ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów; 7. zwraca uwagę na plan działania dotyczący współpracy naukowo-technicznej między UE a Nową Zelandią w zakresie badań i innowacji; zachęca do dalszych inwestycji oraz korzystania z nowych możliwości w ramach współpracy naukowej, akademickiej i technicznej;

75 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/65 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 8. z zadowoleniem przyjmuje artykuły umowy PARC dotyczące współpracy w dziedzinie walki z terroryzmem, w szczególności zobowiązania w zakresie wymiany informacji na temat grup i sieci terrorystycznych oraz dzielenia się opiniami dotyczącymi zapobiegania terroryzmowi, propagandzie terrorystycznej, radykalizacji i cyberprzestępczości, a także zwalczania tych zjawisk, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony praw człowieka i poszanowaniu praworządności; 9. podkreśla udział Nowej Zelandii w unijnych operacjach zarządzania kryzysowego mających na celu promowanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także jej wkład w antypirackie operacje EUNAVFOR Atlanta w pobliżu Rogu Afryki oraz w misje EUPOL w Afganistanie i EUFOR Althea w Bośni i Hercegowinie; 10. pochwala wieloletnie zaangażowanie Nowej Zelandii w międzynarodową koalicję przeciwko terroryzmowi; przypomina, że Nowa Zelandia może odegrać istotną rolę w walce przeciwko międzynarodowemu terroryzmowi w regionie Azji i Pacyfiku; wyraża zadowolenie, że kraj ten zapewnia już wsparcie dla rządów i organizacji pozarządowych w krajach Azji Południowo-Wschodniej w celu walki przeciwko brutalnemu ekstremizmowi i radykalizacji; 11. uznaje rolę Nowej Zelandii jako współwnioskodawcy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczących Syrii i procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, przyjętych pod koniec 2016 r., gdy Nowa Zelandia była członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ; 12. z zadowoleniem przyjmuje długotrwałe zaangażowanie Nowej Zelandii we współpracę z Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK), a także wyraża uznanie dla jej wysiłków i konstruktywnego wkładu na rzecz rozwijania i zapewniania skuteczności MTK z myślą o umacnianiu pokoju i sprawiedliwości międzynarodowej; 13. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Nowa Zelandia ratyfikowała porozumienie klimatyczne zawarte na konferencji COP 21, i zauważa, że ponad 80 % energii Nowej Zelandii pochodzi z odnawialnych źródeł; 14. odnotowuje partnerstwo energetyczne dotyczące Pacyfiku między UE a Nową Zelandią; wzywa obie strony do zacieśnienia współpracy w zakresie zrównoważonej energii zgodnie z inicjatywą ONZ Zrównoważona energia dla wszystkich ; 15. uznaje wkład Nowej Zelandii w ochronę, zachowanie i zrównoważone użytkowanie zasobów morskich, a także w badania morskie; 16. uważa, że Nowa Zelandia jest ważnym partnerem w ramach współpracy w dziedzinie ochrony środowiska w regionie Pacyfiku oraz na Antarktydzie; 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Nowej Zelandii.

76 C 356/66 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0448 Strategia UE Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie strategii UE Afryka na rzecz pobudzenia rozwoju (2017/2083(INI)) (2018/C 356/12) Parlament Europejski, uwzględniając art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej pt. Wspólna wizja, wspólne działanie: silniejsza Europa przedstawioną Radzie Europejskiej podczas posiedzenia w dniach czerwca 2016 r., uwzględniając wspólne oświadczenie z dnia 7 czerwca 2017 r. Parlamentu, Rady, przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie oraz Komisji, dotyczące nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju pt. Nasz świat, nasza godność, nasza przyszłość, uwzględniając szczyt ONZ na temat zrównoważonego rozwoju i dokument końcowy przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 25 września 2015 r. pt. Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz 17 celów zrównoważonego rozwoju, uwzględniając zasady odpowiedzialnego inwestowania w rolnictwo i systemy żywnościowe opracowane przez Komitet ds. Światowego Bezpieczeństwa Żywnościowego, aby przyczynić się do osiągnięcia pierwszego i drugiego celu zrównoważonego rozwoju, uwzględniając plan działania z Addis Abeby w sprawie finansowania rozwoju z 2015 r., uwzględniając paryskie porozumienie klimatyczne z 2015 r., uwzględniając afrykański szczyt w sprawie planowanych działań, który odbył się w dniu 16 listopada 2016 r. i podczas którego zatwierdzono afrykański wymiar COP 22, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 lutego 2016 r. w sprawie Planu działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi handlu dziką fauną i florą (COM(2016)0087), uwzględniając Umowę o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. ( 1 ) (zwaną dalej umową z Kotonu ), a także jej przeglądy z 2005 i 2010 r., uwzględniając wspólną strategię Afryka UE przyjętą przez afrykańskich i europejskich szefów państw i rządów na szczycie w Lizbonie w dniu 9 grudnia 2007 r. oraz dwa plany działania, jeden przyjęty w Akrze w październiku 2007 r. (na lata ), a drugi w Trypolisie w listopadzie 2010 r. (na lata ), uwzględniając wnioski z czwartego szczytu UE Afryka, który odbył się w Brukseli w dniach 2 3 kwietnia 2014 r., oraz plan działania określający formułę spotkań (tzw. format kairski) i osie współpracy między tymi kontynentami na okres , a także deklarację UE Afryka w sprawie migracji i mobilności, uwzględniając Agendę 2063 Unii Afrykańskiej przyjętą w maju 2014 r., ( 1 ) Dz.U. L 317 z , s. 3.

77 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/67 Czwartek, 16 listopada 2017 r. uwzględniając sporządzone przez Jego Ekscelencję Paula Kagamé sprawozdanie w sprawie projektów zaleceń dotyczących reformy instytucjonalnej Unii Afrykańskiej pt. Konieczność wzmocnienia naszej Unii, uwzględniając 3. Międzykontynentalne Forum Społeczeństwa Obywatelskiego, które odbyło się w Tunisie w dniach lipca 2017 r., zawierające apel o większe zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego i o skoncentrowanie strategii Afryka UE na obywatelach, uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 7 czerwca 2017 r. pt. Strategiczne podejście do kwestii odporności w ramach działań zewnętrznych UE (JOIN(2017)0021), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 z dnia 26 września 2017 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (EFZR), gwarancji EFZR i funduszu gwarancyjnego EFZR ( 1 ), uwzględniając wniosek Komisji z dnia 5 lipca 2016 r. dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 230/2014 ustanawiające Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju (COM(2016)0447), uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 22 listopada 2016 r. pt. Odnowione partnerstwo z krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (JOIN (2016)0052), uwzględniając różne komunikaty Komisji na temat stosunków między UE i Afryką, a w szczególności komunikat z dnia 27 czerwca 2007 r. pt. Od Kairu do Lizbony Partnerstwo strategiczne między UE i Afryką (COM(2007)0357), komunikat z dnia 17 października 2008 r. pt. Rok po szczycie w Lizbonie: aktualny stan partnerstwa Afryka UE (COM(2008)0617) oraz komunikat z dnia 10 listopada 2010 r. w sprawie zacieśnienia stosunków między UE a Afryką 1,5 mld ludzi, 80 państw, dwa kontynenty, jedna przyszłość (COM(2010)0634), uwzględniając wspólny komunikat Komisji i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 maja 2017 r. w sprawie nadania nowego impulsu partnerstwu Afryka UE (JOIN(2017)0017) oraz konkluzje Rady na ten temat z dnia 19 czerwca 2017 r., uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie stosunków między Unią a Afryką i państwami AKP, w szczególności rezolucję z dnia 4 października 2016 r. w sprawie przyszłości stosunków AKP UE po roku 2020 ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2016 r. w sprawie funduszu powierniczego UE dla Afryki: skutki dla rozwoju i pomocy humanitarnej ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 czerwca 2016 r. w sprawie sprawozdania UE za rok 2015 w sprawie spójności polityki na rzecz rozwoju ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 listopada 2016 r. w sprawie podniesienia skuteczności współpracy na rzecz rozwoju ( 5 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0334/2017), ( 1 ) Dz.U. L 249 z , s. 1. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0371. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0337. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0246. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0437.

78 C 356/68 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. A. mając na uwadze, że Unia Europejska od dawna utrzymuje związki z państwami afrykańskimi oraz że losy UE i tych państw są ściśle powiązane; mając na uwadze, że UE jest głównym partnerem Afryki w dziedzinie gospodarki i handlu oraz w kwestiach rozwoju, pomocy humanitarnej i bezpieczeństwa; B. mając na uwadze, że należy nadać partnerstwu Afryka UE nową wizję, odzwierciedlającą rozwój sytuacji politycznej, gospodarczej, środowiskowej i społecznej na obu kontynentach; mając na uwadze, że należy dostosować się do nowych podmiotów na scenie międzynarodowej w tym Chin oraz dążyć do pogłębionego i unowocześnionego partnerstwa, które będzie miało bardziej polityczny charakter i w którym położy się większy nacisk na obronę naszych podstawowych wspólnych interesów; C. mając na uwadze, że stosunki między UE i Afryką należy budować na zasadzie wzajemnego zrozumienia i wspólnych interesów, a także kierując się wspólnymi wartościami w ramach dwustronnego partnerstwa; D. mając na uwadze, że stosunki między UE i kontynentem afrykańskim opierają się na różnych instrumentach prawnych i strategiach politycznych oraz że należy wzmacniać synergie oraz spójność pomiędzy nimi dla zwiększenia skuteczności i trwałości tego partnerstwa; E. mając na uwadze, że umowa z Kotonu, zrzeszająca 79 państw AKP w tym 48 krajów Afryki Subsaharyjskiej oraz UE, jest głównym partnerstwem między Unią i Afryką; mając na uwadze, że UE nawiązała również stosunki z państwami afrykańskimi niebędącymi stronami umowy z Kotonu; mając na uwadze, że partnerstwo UE AKP ustanowiono w czasie, gdy nie uformowały się jeszcze obecne struktury współpracy między państwami AKP na szczeblu regionalnym i kontynentalnym; mając na uwadze, że w następstwie utworzenia Unii Afrykańskiej w 2003 r. i przyjęcia wspólnej strategii Afryka UE w 2007 r. konieczne jest usprawnienie działań w poszczególnych ramach polityki obowiązujących w relacjach między UE a Afryką; mając na uwadze, że cel, by traktować Afrykę jako całość, jest jednoznacznie ujęty w preambule wspólnej strategii Afryka UE; F. mając na uwadze, że UE prowadzi pogłębiony dialog instytucjonalny i polityczny z państwami afrykańskimi za sprawą szczytów UE Afryka, organizacji międzyrządowej Unia dla Śródziemnomorza oraz organów współpracy AKP UE, w tym na szczeblu parlamentarnym dzięki Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP UE, delegaturze Parlamentu Europejskiego przy Zgromadzeniu Parlamentarnym Unii dla Śródziemnomorza oraz dzięki dialogowi z Parlamentem Panafrykańskim; G. mając na uwadze, że 11. Europejski Fundusz Rozwoju (EFR) dysponuje budżetem w wysokości 30,5 mld EUR, z czego 900 mln EUR zarezerwowano dla Instrumentu na rzecz Pokoju w Afryce, oraz że 1,4 mld z EFR zostanie wykorzystane na potrzeby kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki; mając na uwadze, że na potrzeby państw afrykańskich przeznaczono ponad 5 mld EUR w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa oraz że ogólnoafrykańskiemu programowi przydzielono 845 mln EUR w ramach Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju w celu wdrożenia wspólnej strategii Afryka UE; H. mając na uwadze, że kolejny szczyt UA UE, który odbędzie się w Abidżanie w dniach listopada 2017 r. i którego tematem będzie Inwestowanie w młodzież, stanowi szansę na stworzenie, wspieranie i rozwijanie warunków gospodarczych służących rzeczywistej równości między partnerami chcącymi bronić podstawowych wspólnych interesów; I. mając na uwadze, że w przyszłej umowie, która zastąpi umowę z Kotonu, należy uwzględnić nową wspólną strategię Afryka UE; J. mając na uwadze, że UE jest długoletnim partnerem i głównym gwarantem bezpieczeństwa na kontynencie afrykańskim, które ma pierwszorzędne znaczenie; mając na uwadze, że bezpieczeństwo i zrównoważony wzrost kontynentu europejskiego są ściśle i bezpośrednio zależne od stabilności i rozwoju kontynentu afrykańskiego i na odwrót; K. mając na uwadze, że stałe wspieranie procesu skutecznego wdrażania afrykańskiej architektury pokoju i bezpieczeństwa oraz zaangażowanie UE, UA i innych podmiotów międzynarodowych obecnych w Afryce mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju i stabilności kontynentu afrykańskiego; L. mając na uwadze, że migracja stanowi ważny punkt globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE oraz priorytetową kwestię w stosunkach zewnętrznych Unii, w tym w jej stosunkach z Afryką; mając na uwadze, że Afryka i Europa mają wspólny interes i ponoszą wspólną odpowiedzialność w odniesieniu do migracji i mobilności,

79 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/69 Czwartek, 16 listopada 2017 r. w tym w walce z handlem ludźmi i przemytem ludzi, oraz że zarządzanie migracjami wymaga globalnych rozwiązań opartych na solidarności, podziale odpowiedzialności, poszanowaniu praw migrantów i prawa międzynarodowego, a także skutecznego wykorzystania instrumentów współpracy na rzecz rozwoju; M. mając na uwadze, że w Afryce ponad 218 milionów ludzi żyje w skrajnym ubóstwie; mając na uwadze, że odsetek ludności żyjącej w skrajnym ubóstwie w Afryce subsaharyjskiej spadł z 56 % w 1990 r. do 43 % w 2012 r.; mając na uwadze, że 33 z 47 krajów najsłabiej rozwiniętych znajduje się na kontynencie afrykańskim, co czyni z partnerstwa UE Afryka niezbędne narzędzie realizacji programu zrównoważonego rozwoju do roku 2030 oraz osiągania celów zrównoważonego rozwoju, w szczególności celu eliminacji ubóstwa; N. mając na uwadze, że potrzeby infrastrukturalne w Afryce szacuje się na 75 mld EUR rocznie, wartość rynku konsumpcji ma osiągnąć mld USD w 2020 r., bezpośrednie inwestycje zagraniczne stale rosną i mają wynieść w 2020 r. 144 mld USD, zaś liczba ludności wynosi obecnie 1 mld mieszkańców; O. mając na uwadze, że kraje afrykańskie wciąż eksportują głównie produkty nieprzetworzone i że dużą część tego eksportu objęły przyznane preferencje handlowe; mając na uwadze, że swobodny dostęp do rynku dla większości produktów afrykańskich zwiększa potencjał państw afrykańskich oraz ich konkurencyjność i udział w rynkach światowych, jeżeli towarzyszy mu m.in. polityka trwałego i zrównoważonego uprzemysłowienia oraz wydajności rolnictwa jako kluczowych czynników rozwoju; P. mając na uwadze, że należy uwzględnić tendencje demograficzne, ponieważ do roku 2050 według niektórych prognoz Afryka może liczyć 2,5 mld mieszkańców, w większości młodych ludzi, podczas gdy ludność Europy znacznie się zestarzeje; mając na uwadze, że w związku z tym konieczne będzie stworzenie milionów miejsc pracy oraz zapewnienie pomocy i wsparcia w celu upodmiotowienia kobiet i młodzieży, w szczególności przez edukację, dostęp do opieki zdrowotnej i szkolenia zawodowego na kontynencie afrykańskim; Nasilenie dialogu politycznego między UE i Afryką niezbędny warunek odnowionego partnerstwa strategicznego 1. odnotowuje nowy komunikat w sprawie nadania nowego impulsu partnerstwu Afryka UE, którego celem jest nadanie nowego impulsu partnerstwu Afryka UE, tak aby poszerzyć i pogłębić to partnerstwo, ukierunkowując je na dobrobyt i stabilność na obu kontynentach, zgodnie z zobowiązaniami przyjętymi w ramach celów zrównoważonego rozwoju, nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju, który stanowi wytyczne dla europejskiej polityki rozwoju, globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii oraz Agendy 2063; 2. przypomina, że Afryka jest kluczowym partnerem strategicznym UE, i uważa, że zasadnicze znaczenie ma zacieśnienie stosunków między UE a UA za pośrednictwem zrewidowanego i rozszerzonego dialogu, obejmującego zasady przejrzystości i dobrych rządów, tak aby zapewnić korzyści obu stronom, a także równej i trwałej współpracy, aby sprostać wspólnym wyzwaniom i czerpać wspólnie korzyści, gwarantując jednocześnie zasadę współodpowiedzialności i uwzględniając specyfikę i stopień rozwoju każdego kraju partnerskiego; 3. apeluje, by przyszłe partnerstwo koncentrowało się na priorytetowych obszarach zidentyfikowanych zarówno przez UA, jak i UE, takich jak: rozwój gospodarczy (dzięki handlowi, umowom o partnerstwie gospodarczym, zwiększonej integracji regionalnej, zróżnicowaniu gospodarczym, zrównoważonym uprzemysłowieniu oraz tworzeniu miejsc pracy wysokiej jakości), dobre rządy, w tym prawa człowieka, rozwój społeczny dzięki usługom publicznym zaspokajającym podstawowe potrzeby, takie jak edukacja, opieka zdrowotna, dostęp do wody i kanalizacji, równouprawnienie płci, nauka, technologia i innowacja,

80 C 356/70 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. bezpieczeństwo i walka z terroryzmem, migracja i mobilność, środowisko (w tym zmiana klimatu); 4. przypomina, że wsparcie budżetowe stanowi najlepszy sposób na realizację płatności, gdyż daje rządom środki, które pozwalają im decydować o własnych potrzebach i priorytetach; przypomina, że ogólna lub sektorowa pomoc budżetowa umożliwia wspieranie polityki rozwojowej i zapewnia maksymalną zdolność absorpcyjną; 5. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że głównym tematem 5. szczytu UA UE, który odbędzie się w listopadzie 2017 r. na Wybrzeżu Kości Słoniowej, będzie młodzież z uwzględnieniem jej znaczenia dla przyszłości obu kontynentów; 6. przypomina o znaczeniu i skuteczności współpracy AKP UE oraz o wynikach uzyskanych w dziedzinie rozwoju; podkreśla, że te prawnie wiążące ramy należy utrzymać po 2020 roku; podkreśla konieczność zacieśnienia tej współpracy, przy czym należy jednocześnie rozwinąć wymiar regionalny, w tym przez wzmocnioną współpracę z UA, regionalnymi wspólnotami gospodarczymi i innymi organizacjami regionalnymi; apeluje o przyjęcie bardziej strategicznego, pragmatycznego, kompleksowego i uporządkowanego podejścia do dialogu politycznego w ramach negocjacji w sprawie porozumienia, które w przyszłości zastąpi umowę z Kotonu; 7. wzywa do zwiększenia wymiaru parlamentarnego AKP UE; podkreśla, że Wspólne Zgromadzenie Parlamentarne AKP UE stanowi jedyną w swoim rodzaju platformę do prowadzenia wymiany poglądów i odgrywa zasadniczą rolę we wzmacnianiu demokracji, praworządności i poszanowania praw człowieka; 8. podkreśla, że ponowna ocena europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS) stwarza możliwości pozwalające na lepszą koordynację polityki sąsiedztwa i polityki skierowanej do innych państw afrykańskich za sprawą stworzenia poszerzonych ram współpracy w kwestiach regionalnych, takich jak bezpieczeństwo, energia czy nawet migracja; 9. podkreśla konieczność stosowania w ramach partnerstwa Afryka UE skoordynowanego podejścia między samymi państwami członkowskimi UE oraz między UE i jej państwami członkowskimi zgodnie z art. 210 TFUE; ponadto przypomina, że poszanowanie unijnej zasady spójności polityki na rzecz rozwoju jest niezbędne w europejskich i afrykańskich strategiach politycznych oraz inicjatywach, by osiągnąć cele zrównoważonego rozwoju; 10. apeluje o to, by zasada spójności polityki na rzecz rozwoju została w pełni włączona do stosunków handlowych UE z Afryką, które zakładają uwzględnienie wykonalnych klauzul dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju we wszystkich umowach handlowych zawieranych przez UE z krajami afrykańskimi, zgodnie z zobowiązaniem podjętym przez Komisję w strategii Handel z korzyścią dla wszystkich ; 11. przypomina, że państwa członkowskie powinny wywiązać się ze zobowiązania do przeznaczania 0,7 % PKB na oficjalną pomoc rozwojową, aby zacieśnić współpracę z Afryką; 12. podziela deklarowaną wolę zacieśnienia sojuszy między UE i Afryką w kwestiach dotyczących globalnego sprawowania rządów; podkreśla w związku z tym konieczność wzmocnienia dialogu z UA oraz zapewnienia jej niezależności finansowej zgodnie z przyjętą w Kigali decyzją w sprawie finansowania przez zmniejszenie jej zależności od finansowania zewnętrznego; odnotowuje propozycje przedstawione w sprawozdaniu Paula Kagamé, mające na celu wzmocnienie UA, tak aby nadać impuls procesowi integracji politycznej w Afryce; 13. wskazuje na rolę społeczeństwa obywatelskiego w tym organizacji pozarządowych, organizacji wyznaniowych, organizacji młodzieżowych i zajmujących się prawami kobiet, sektora prywatnego, związków zawodowych, zgromadzeń parlamentarnych, władz lokalnych i diaspory, każde z nich zgodnie ze swoją specyfiką w zacieśnianiu dialogu politycznego między UE i Afryką, tak aby zagwarantować ukierunkowanie partnerstwa na obywateli;

81 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/71 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 14. podkreśla konieczność zwiększenia udziału społeczeństwa obywatelskiego w partnerstwie Afryka UE poprzez sprzyjanie budowaniu ich zdolności, zwłaszcza dzięki przekazywaniu wiedzy specjalistycznej i zapewnianiu ich udziału w opracowywaniu i realizacji odpowiednich reform i strategii politycznych; uważa, że zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego ma zasadnicze znaczenie dla interesu publicznego; popiera wdrożenie różnych platform mających na celu uczynienie ze społeczeństwa obywatelskiego głównego podmiotu partnerstwa, a w szczególności Wspólne Coroczne Forum, które ma za zadanie wdrażać plan działania UE Afryka; ubolewa jednak, że nigdy dotąd nie zwołano tego forum, oraz stanowczo wzywa UE i UA, by niezwłocznie udostępniły środki finansowe i polityczne niezbędne do zapewnienia znaczącego udziału wszystkich zainteresowanych stron tego partnerstwa, w tym w ramach 5. szczytu UA UE; Zwiększanie odporności państw i społeczeństw z korzyścią dla wszystkich ludzi, szczególnie dla ludzi młodych, z myślą o realizacji celów zrównoważonego rozwoju 15. uważa, że należy uczynić z odporności we wszystkich jej pięciu wymiarach główną oś nowej strategii UE Afryka; Odporność polityczna 16. podkreśla konieczność promowania dobrych rządów, demokracji, państwa prawa, poszanowania praw człowieka, a także podejmowania starań w walce z korupcją na obu kontynentach, ponieważ działania te są nieodłącznymi elementami zrównoważonego rozwoju; 17. wzywa w związku z tym do szczerego i pluralistycznego dialogu, opartego na wzajemnym szacunku, tak aby uczynić z tych wartości i zasad główną oś współpracy, w szczególności przez rozszerzenie uzależniania pomocy rozwojowej od ich ścisłego przestrzegania; 18. podkreśla, że bardziej zdecydowane zajęcie się wyzwaniami związanymi ze sprawowaniem władzy na obu kontynentach ma ogromne znaczenie dla tworzenia sprawiedliwszych, stabilniejszych i bezpieczniejszych społeczeństw; podkreśla konieczność przestrzegania i promowania praw człowieka i sprawowania rządów w oparciu o obowiązujące międzynarodowe instrumenty prawne, przepisy, zasady i mechanizmy, w tym ustanowione przez afrykańskie regionalne organy zarządzające, takie jak Afrykańska karta praw człowieka i ludów wraz z protokołami, Afrykańska karta na rzecz demokracji, wyborów i dobrych rządów, Afrykańska Komisja Praw Człowieka i Ludów oraz Afrykański Trybunał Praw Człowieka i Ludów, tak aby zwiększyć odpowiedzialność za własny rozwój; 19. przypomina o istotnej roli Międzynarodowego Trybunału Karnego w walce z bezkarnością i w zakresie propagowanych przezeń wartości, takich jak pokój, bezpieczeństwo, równość, uczciwość, sprawiedliwość i zadośćuczynienie; apeluje do państw członkowskich UE i państw afrykańskich o dalsze popieranie statutu rzymskiego i Międzynarodowego Trybunału Karnego; apeluje do wszystkich sygnatariuszy statutu rzymskiego, aby ratyfikowały go jak najszybciej; 20. popiera organizację wspólnej konferencji wysokiego szczebla UA UE na temat procesów wyborczych, demokracji i rządzenia w Afryce i Europie oraz apeluje o pełnoprawne uczestnictwo w tej inicjatywie Parlamentu Europejskiego, Parlamentu Panafrykańskiego, Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP UE oraz Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego (PA-UfM); apeluje o zacieśnienie więzi między poszczególnymi zgromadzeniami, tak aby wspierać synergie i zapewnić spójność podejmowanych działań; Odporność w dziedzinie bezpieczeństwa 21. podkreśla bliski związek między bezpieczeństwem a rozwojem; wskazuje na potrzebę lepszego uwzględnienia problemów dotyczących bezpieczeństwa i celów rozwojowych w celu rozwiązania konkretnych problemów państw niestabilnych oraz zwiększania odporności państw i społeczeństw; zauważa, że należy tego dokonać za pomocą konkretnych instrumentów i dodatkowego finansowania; 22. wzywa do zacieśnienia współpracy między UE i Afryką w dziedzinie bezpieczeństwa i sprawiedliwości w odniesieniu do międzynarodowych ram prawnych, tak aby przyjąć całościowe podejście do rozwiązywania problemów i skuteczniej zwalczać przestępczość zorganizowaną, handel ludźmi i przemyt ludzi zwłaszcza dzieci a także terroryzm; uważa, że powinna istnieć synergia między działaniami podejmowanymi przez UE a strategiami przyjętymi przez państwa afrykańskie, w szczególności strategiami w dziedzinie pokoju i bezpieczeństwa, przedstawionymi w Agendzie 2063;

82 C 356/72 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 23. podkreśla potrzebę współpracy między UE, UA, organizacjami regionalnymi i innymi istotnymi podmiotami politycznymi w Afryce w dziedzinie bezpieczeństwa, tak aby zwiększyć zdolności krajów rozwijających się, zreformować ich sektory bezpieczeństwa, a także wspierać działania w obszarze rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji byłych bojowników; 24. przypomina, że terroryzm to globalne zagrożenie dla pokoju i stabilności w regionie, zrównoważonego rozwoju i bezpieczeństwa wewnętrznego, a zagrożeniem tym w sposób skoordynowany powinny się zająć rządy krajowe, organizacje regionalne i międzynarodowe oraz agencje europejskie; wzywa do zacieśnienia współpracy w ramach strategii UE Afryka, tak aby zapobiegać bezkarności i promować praworządność oraz rozwój zdolności policji i wymiaru sprawiedliwości w celu ułatwienia wymiany informacji i najlepszych praktyk oraz zapobiegania i przeciwdziałania terroryzmowi, a także zwalczania finansowania terroryzmu oraz ścigania terrorystów; zauważa, że strategia antyterrorystyczna powinna również obejmować środki na rzecz promowania dialogu międzywyznaniowego, zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu w Afryce i w Europie, zwłaszcza wśród młodzieży; 25. przypomina o znaczeniu różnych misji i operacji UE prowadzonych w Afryce; z zadowoleniem przyjmuje utworzenie wspólnych sił Grupy Pięciu na rzecz Sahelu; wzywa do nasilenia działań europejskich na rzecz pokoju i bezpieczeństwa we współpracy z partnerami afrykańskimi i międzynarodowymi oraz do wspierania pełnego uruchomienia afrykańskiej architektury pokoju i bezpieczeństwa; apeluje o wstępny wkład UE w fundusz UA na rzecz pokoju, z przeznaczeniem na działania w obszarze mediacja i dyplomacja ; Odporność w dziedzinie środowiska 26. przypomina, że Afryka jest szczególnie wrażliwa na skutki zmiany klimatu; uważa, że dla UE zasadnicze znaczenie ma wypracowanie strategicznego podejścia do budowy odporności na zmianę klimatu, a także wspieranie państw afrykańskich, zwłaszcza krajów najsłabiej rozwiniętych, w ich dążeniu do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych oraz dostosowania się do zmiany klimatu; podkreśla znaczenie zmiany klimatu jako czynnika, który zwielokrotnia ryzyko konfliktu, suszy, głodu i migracji, czego przykładem jest niedawna klęska głodu w Sudanie Południowym, Nigerii i Somalii; w związku z tym przypomina, że kluczowe jest promowanie i wypełnienie zobowiązania przyjętego w Paryżu w 2015 r., by przyznać krajom rozwijającym się 100 mld USD do roku 2020; wzywa do wykorzystywania nowych form współpracy między UE a Afryką w celu zmniejszania przeszkód w finansowaniu i transferze technologii; 27. podkreśla, że Afryka posiada bogate i różnorodne środowisko naturalne; podkreśla, że ochrona różnorodności biologicznej musi być zasadniczym elementem agendy politycznej UA UE; apeluje, aby strategia UE Afryka działała w powiązaniu z priorytetami Planu działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą oraz chroniła dziedzictwo naturalne, w szczególności rezerwaty przyrody; 28. zachęca do zwiększenia inwestycji w dziedzinie energii odnawialnej i gospodarki o obiegu zamkniętym, aby dalej wspierać działania przyczyniające się do poszanowania środowiska i tworzenia miejsc pracy; przypomina, że zapewnienie dostępu do przystępnej cenowo, niezawodnej, zrównoważonej i nowoczesnej energii dla wszystkich ma zasadnicze znaczenie dla zaspokojenia podstawowych potrzeb ludzkich oraz dla praktycznie wszystkich rodzajów działalności gospodarczej i stanowi kluczowy czynnik rozwoju; apeluje o dalsze wspieranie przez UE Afrykańskiej Inicjatywy na rzecz Energii Odnawialnej (AREI) i z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie uruchomienia nowego partnerstwa UE Afryka na rzecz badań naukowych i innowacji w zakresie zmiany klimatu i zrównoważonej energii; 29. apeluje, by partnerstwo Afryka UE koncentrowało się w dłuższej perspektywie na rolnictwie i bezpieczeństwie żywnościowym, a także wspierało synergię między bezpieczeństwem żywnościowym a działaniami klimatycznymi; w związku z tym wzywa UE, by zwiększyła swoją pomoc na rzecz zrównoważonego rolnictwa, agroleśnictwa i praktyk agroekologicznych, szanujących tradycyjne sposoby użytkowania gruntów i zapewniających dostęp do ziemi, wody i nasion z ogólnodostępnych źródeł; ponadto wzywa UE do udzielania wsparcia drobnym producentom, rolnikom i pasterzom w uzyskiwaniu bezpieczeństwa żywnościowego poprzez rozwój infrastruktury i inwestowanie w nią zgodnie z zasadami odpowiedzialnego inwestowania w rolnictwo i systemy żywnościowe CFS, a także do wspierania zakładania spółdzielni; podkreśla również zdolności i doświadczenia zdobyte przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego na szczeblu społeczności w odniesieniu do zrównoważonego rolnictwa;

83 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/73 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 30. przyjmuje z zadowoleniem inicjatywy UE domagające się lepszego gospodarowania zasobami naturalnymi i bardziej przejrzystego handlu nimi; uważa, że zrównoważone gospodarowanie i zrównoważony handel zasobami naturalnymi, takimi jak minerały, drewno oraz dzika fauna i flora, umożliwiłyby państwom bogatym w zasoby i ich mieszkańcom czerpanie z nich dodatkowych korzyści; przypomina o konieczności wprowadzenia w ramach unijnego prawodawstwa dotyczącego minerałów z regionów ogarniętych konfliktami środków wspomagających w wyniku zintegrowanego podejścia zachęcającego do stosowania norm międzynarodowych w dziedzinie należytej staranności, zdefiniowanych w wytycznych OECD; wzywa do opracowania wspólnej karty UE Afryka w sprawie zrównoważonej gospodarki zasobami naturalnymi; Odporność gospodarcza 31. uważa, że stabilne otoczenie prawne i instytucjonalne oraz zdrowa gospodarka stanowią elementy niezbędne dla zwiększania konkurencyjności, inwestycji, tworzenia miejsc pracy, podniesienia poziomu życia i trwałego wzrostu gospodarczego; w związku z tym podkreśla potrzebę zwiększenia dostępności online informacji na temat prawa spółek; przypomina, że wzrost gospodarczy bez bezstronnego państwa nie gwarantuje automatycznie rozwoju lub postępu społecznego, oraz podkreśla potrzebę zagwarantowania redystrybucji dóbr, zapewnienia usług dla obywateli i zwiększenia równości szans; 32. wzywa do zacieśnienia współpracy między europejskim i afrykańskim sektorem prywatnym oraz do skoncentrowania inwestycji, w szczególności z wykorzystaniem partnerstw publiczno-prywatnych, w oparciu o rygorystyczny kodeks etyczny i zasady odpowiedzialności społecznej, w kluczowych sektorach, takich jak: zrównoważona energia, w tym dostęp do energii elektrycznej dla wszystkich, infrastruktura podstawowa, zwłaszcza w sektorze transportu, w tym transportu morskiego, zrównoważone wykorzystywanie zasobów naturalnych, zrównoważone rolnictwo, niebieska gospodarka, w tym przemysł morski, badania, nauka, technologia i innowacja, zarówno w kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, jak i w kwestiach, które dotykają szczególnie jeden z kontynentów, takich jak choroby związane z ubóstwem bądź choroby zaniedbane, cyfryzacja jako kluczowy element zapewniający rozwój gospodarki afrykańskiej, ale również łączący ludzi; 33. podkreśla, że integracja regionalna jest siłą napędową rozwoju gospodarczego oraz warunkiem koniecznym w zglobalizowanym świecie; apeluje o wspieranie współpracy południe południe, która odzwierciedla stopniową transformację kontynentu afrykańskiego; popiera utworzenie kontynentalnej strefy wolnego handlu w Afryce, a także cel zwiększenia wskaźnika handlu wewnątrzafrykańskiego do 50 % do 2050 r.; przypomina również o perspektywach rozwoju oferowanych przez umowy o partnerstwie gospodarczym i porozumienia handlowe między UE a państwami afrykańskimi, które umożliwiają promowanie zrównoważonego rozwoju, praw człowieka oraz sprawiedliwego i etycznego handlu; podkreśla potrzebę zapewnienia reguł pochodzenia wspierających rozwój, skutecznych klauzul ochronnych, asymetrycznych harmonogramów liberalizacji, ochrony nowo powstających gałęzi przemysłu oraz uproszczenia i przejrzystości procedur celnych; przypomina, że umowy o partnerstwie gospodarczym mają pomóc państwom AKP w poszerzaniu rynków, sprzyjać wymianie handlowej towarów i pobudzać inwestycje, oraz że umowy te przewidują powolne, stopniowe i asymetryczne otwieranie rynków na handel towarami między UE i państwami AKP; 34. apeluje o przejrzystość w umowach handlowych oraz o zapewnienie pełnego udziału wszystkich zainteresowanych stron, w tym społeczeństwa obywatelskiego danych krajów w drodze formalnych konsultacji w przyszłych negocjacjach i we wdrażaniu obecnie negocjowanych umów; 35. wzywa UE i jej państwa członkowskie do lepszej koordynacji ich programów pomocy na rzecz handlu, a także do zwiększenia synergii z ich strategiami politycznymi na rzecz inwestycji w Afryce; wzywa ponadto do zwiększenia ich zaangażowania finansowego w pomoc na rzecz wymiany handlowej i pomoc techniczną oraz w inicjatywy służące budowaniu zdolności, co jest niezbędne dla krajów afrykańskich, zwłaszcza najsłabiej rozwiniętych;

84 C 356/74 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 36. uważa, że sektor prywatny od mikroprzedsiębiorstw przez małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) po spółdzielnie i przedsiębiorstwa wielonarodowe odgrywa decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy i w procesie rozwojowym oraz przyczynia się do finansowania tego procesu; podkreśla szczególną rolę MŚP i małych rodzinnych przedsiębiorstw oraz wzywa do wspierania inicjatyw indywidualnych; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie Europejskiego Funduszu Zrównoważonego Rozwoju, którego celem powinno być wspieranie sektora prywatnego w państwach afrykańskich, zwłaszcza lokalnych przedsiębiorstw i MŚP w państwach niestabilnych, oraz promowanie inwestycji i tworzenia trwałych miejsc pracy, szczególnie dla kobiet i młodzieży; 37. przypomina o obowiązkach sektora prywatnego określonych w wytycznych ONZ i OECD oraz ponawia swój apel do państw członkowskich UE i UA o konstruktywny udział w pracach międzyrządowej grupy roboczej ONZ ds. spółek międzynarodowych i innych przedsiębiorstw w zakresie praw człowieka, która ma na celu ustanowienie w oparciu o wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka wiążącego traktatu międzynarodowego dotyczącego tego, jak przedsiębiorstwa wywiązują się z obowiązków przestrzegania praw człowieka oraz norm społecznych, norm pracy i norm środowiskowych; 38. podkreśla konieczność tworzenia godnych miejsc pracy i powiązania ich z inwestycjami, co należy realizować w ramach partnerstwa Afryka UE; wzywa do przestrzegania norm MOP w tym zakresie; podkreśla znaczenie interakcji między podmiotami społecznymi, gospodarczymi i instytucjonalnymi oraz wzywa do wzmocnienia roli partnerów społecznych poprzez zwiększenie skuteczności dialogu społecznego na wszystkich odpowiednich szczeblach, co sprzyja zawieraniu układów zbiorowych; 39. ubolewa, że co roku z Afryki ucieka 50 mld USD w postaci nielegalnych przepływów finansowych, co przekracza łączną kwotę rocznej oficjalnej pomocy rozwojowej (ODA) i niweczy wysiłki podejmowane w dziedzinie mobilizacji dochodów krajowych; w związku z tym wzywa obie strony do: stworzenia skutecznych narzędzi służących do zwalczania uchylania się od opodatkowania, oszustw podatkowych i korupcji, w tym zapewnienia publicznej przejrzystości w zakresie ostatecznej własności rzeczywistej podmiotów prawnych, funduszy powierniczych i podobnych porozumień, promowania zasad odpowiedzialnego inwestowania, wspieranych przez ONZ, wspierania inicjatyw mających na celu zwiększenie skuteczności i przejrzystości publicznych systemów zarządzania finansami; 40. ponadto wzywa do skutecznego wdrożenia wytycznych ONZ dotyczących zadłużenia zagranicznego i praw człowieka oraz zasad Konferencji Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (UNCTAD) dotyczących promowania odpowiedzialnego zaciągania i udzielania pożyczek; z zadowoleniem przyjmuje prace ONZ na rzecz opracowania międzynarodowego mechanizmu spłaty długu publicznego; 41. apeluje o większe włączenie społeczne pod względem finansowym w Afryce, w tym w odniesieniu do kobiet, poprzez rozwój bankowości elektronicznej w celu zwalczania polaryzacji afrykańskiego społeczeństwa; przypomina, że wartość przekazów pieniężnych przesyłanych przez emigrantów do krajów rozwijających się jest większa od całkowitej wartości oficjalnej pomocy rozwojowej, a przekazy emigrantów mogą wydatnie przyczynić się do osiągnięcia celów agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030; w związku z tym wzywa UE do dalszego wspierania wysiłków podejmowanych przez UA w celu udoskonalenia mechanizmów przesyłania przekazów pieniężnych przez emigrantów; Odporność społeczna 42. uznaje znaczenie dynamiki demograficznej w Afryce, która wymaga opracowania długoterminowej wizji strategicznej, aby rozwijać zrównoważone, integracyjne i partycypacyjne społeczeństwa; równocześnie podkreśla konieczność zapewnienia niedyskryminacji wobec grup szczególnie wrażliwych, w tym osób niepełnosprawnych i ludów tubylczych; przyznaje, że rosnąca liczba ludności Afryki stanowi zarówno wyzwanie dla lokalnej gospodarki, jak i szansę dla kontynentu; wzywa zatem UE do zaangażowania w promowanie odpowiednich strategii publicznych i inwestycji w edukację oraz zdrowie, w tym prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne, aby zadbać o to, by młodzi ludzie mogli podejmować świadome decyzje dotyczące swojego zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, a także zapewnić równouprawnienie i przestrzeganie praw dziecka, co stanowi konieczny warunek osiągnięcia odporności społecznej, gospodarczej i środowiskowej;

85 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/75 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 43. podkreśla, że wskaźnik urbanizacji Afryki stale wzrasta oraz stanowi wzywanie społeczne, gospodarcze i środowiskowe; apeluje o znalezienie rozwiązań w celu złagodzenia tej presji urbanizacyjnej oraz ograniczenia problemów związanych z niekontrolowaną urbanizacją; 44. wzywa UE i UA do wzmocnienia krajowych systemów edukacji w Afryce, w tym budowania zdolności w ramach własnych struktur administracyjnych, przez inwestowanie w edukację co najmniej 20 % budżetu państwa, a także zwiększenie unijnego wsparcia dla Globalnego Partnerstwa na rzecz Edukacji i funduszu o nazwie Edukacja nie może czekać ; 45. podkreśla potrzebę zapewnienia powszechnego, integracyjnego, sprawiedliwego i długoterminowego dostępu do wysokiej jakości edukacji na wszystkich poziomach począwszy od wczesnego dzieciństwa dla wszystkich, ze szczególnym uwzględnieniem dziewcząt, w tym w sytuacjach nagłych i kryzysowych; 46. podkreśla potrzebę inwestowania w kapitał ludzki oraz zadbania o to, by młodzież była świadoma sytuacji światowej i posiadała kompetencje odpowiadające obecnym i przyszłym potrzebom rynku pracy przez wzmocnienie systemu edukacji i szkolenia zawodowego zarówno formalnego, jak i nieformalnego oraz samozatrudnienia i przedsiębiorczości; 47. uważa, że należy wspierać państwa afrykańskie we wdrażaniu wydajnych systemów opieki zdrowotnej oraz zapewnianiu przystępnego cenowo dostępu do wysokiej jakości usług zdrowotnych dla wszystkich, przy czym należy w szczególności likwidować bariery, jakie napotykają kobiety i inne grupy szczególnie wrażliwe, w tym dzieci, osoby niepełnosprawne i LGBTI; 48. apeluje o wprowadzenie minimalnego zakresu powszechnego ubezpieczenia dzięki ustanowieniu krajowych horyzontalnych systemów opieki zdrowotnej; podkreśla potrzebę przeszkolenia dodatkowego miliona wykwalifikowanych pracowników medycznych w stosunku do pierwotnego planu, zgodnie z obecnymi tendencjami, aby spełnić minimalną normę WHO do 2030 r.; 49. podkreśla, że choroby zakaźne stanowią poważne zagrożenie dla odporności społecznej; wzywa Komisję, by wzmogła wysiłki na rzecz współpracy naukowej i medycznej między oboma kontynentami, takiej jak partnerstwo między Europą a krajami rozwijającymi się w zakresie badań klinicznych (EDCTP2), a także by inwestowała w naukę, technologię i innowacje, aby rozwiązać nadal poważny problem chorób związanych z ubóstwem i zaniedbywanych, prowadząc współpracę na rzecz rozwoju; 50. przypomina o potrzebie większych inwestycji w dostęp do opieki zdrowotnej nad matkami i do zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego w celu ograniczenia umieralności matek i niemowląt, a także zwalczania tradycyjnych praktyk, takich jak okaleczanie narządów płciowych kobiet czy przymusowe małżeństwa lub małżeństwa dzieci; 51. podkreśla znaczenie równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet we współpracy między UE a Afryką; podkreśla pozytywną rolę i udział kobiet w życiu politycznym i gospodarczym, jak również w zapobieganiu konfliktom oraz budowaniu trwałego pokoju; 52. zauważa, że kultura jest zarówno istotnym czynnikiem rozwoju, jak i istotnym jego elementem, może też ułatwiać włączenie społeczne, korzystanie z wolności słowa, budowanie tożsamości, wzmacnianie pozycji obywateli i zapobieganie konfliktom, przy jednoczesnym wzmacnianiu wzrostu gospodarczego; wzywa wobec tego UE i UA do promowania międzykulturowego dialogu politycznego i różnorodności kulturowej oraz do wspierania strategii ochrony kultury i dziedzictwa kulturowego; podkreśla, że demokracja jest wartością uniwersalną, która może być częścią wszystkich kultur; podkreśla także rolę sportu jako źródła włączenia społecznego i równouprawnienia płci oraz czynnika sprzyjającego tym zjawiskom; Wdrożenie strategii na rzecz mobilności oraz migracji przyczyniającej się do rozwoju obu kontynentów 53. przypomina, że migracja i mobilność w Europie i Afryce oraz między kontynentami mają skutki gospodarcze, społeczne, środowiskowe i polityczne oraz że oba kontynenty powinny stawić czoła temu wyzwaniu w skoordynowany i kompleksowy sposób, we współpracy z krajami pochodzenia, tranzytu i przeznaczenia, dążąc do jak największej synergii i wykorzystując stosowne unijne strategie, instrumenty i narzędzia, w oparciu o solidarność, podział odpowiedzialności, szacunek i godność ludzką; przypomina w związku z tym, że należy zacieśnić dialog Afryka UE przed negocjacjami dwóch globalnych umów dotyczących migracji i uchodźców, które mają zostać opracowane do 2018 r. pod auspicjami ONZ, tak aby w miarę możliwości określić wspólne priorytety;

86 C 356/76 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 54. przypomina o konieczności zwiększenia pozytywnego wpływu migracji i mobilności, tak aby zjawiska te były postrzegane jako narzędzia dwustronnego rozwoju dla obu kontynentów; podkreśla, że wymaga to dokładnie zaplanowanej, wyważonej, opartej na dowodach i zrównoważonej reakcji politycznej, której musi towarzyszyć długoterminowa strategia uwzględniająca prognozy demograficzne i pierwotne przyczyny migracji; 55. uznaje, że pełne przemocy konflikty, prześladowania, nierówności, naruszenia praw człowieka, słabość rządów, korupcja, terroryzm, represyjne reżimy, klęski żywiołowe, zmiana klimatu, bezrobocie i długotrwałe ubóstwo doprowadziły w ostatnich latach do przemieszczania się ludności i wzrostu natężenia ruchów migracyjnych w kierunku Europy; przypomina jednak, że ponad 85 % mieszkańców Afryki opuszczających swój kraj pozostaje w obrębie kontynentu; 56. wspiera różne inicjatywy przyjęte na szczeblu europejskim mające na celu walkę z pierwotnymi przyczynami nielegalnej migracji: partnerstwa migracyjne, fundusze powiernicze dla Afryki, Europejski Fundusz Zrównoważonego Rozwoju; apeluje, by zapewnić i wspierać elastyczne, skuteczne, spójne i przejrzyste wdrażanie tych inicjatyw, przy jednoczesnym zwiększaniu potencjalnych synergii między różnymi instrumentami, programami i działaniami, zarówno w ramach działań wewnętrznych, jak i zewnętrznych; podkreśla potrzebę intensywniejszej współpracy w dziedzinie zarządzania granicami; 57. ponawia swój apel o wspieranie legalnej migracji, zgodnie z zaleceniami określonymi w planie działania z Valetty; podkreśla ponadto, że pomoc rozwojowa nie powinna zależeć od współpracy w kwestiach migracyjnych; 58. apeluje do państw członkowskich, aby oferowały znacznej liczbie uchodźców swoje miejsca przesiedlenia; apeluje w związku z tym o ustanowienie europejskich ram relokacji, które będą mogły być w łatwy sposób wdrażane przez państwa członkowskie; wzywa ponadto UE i jej państwa członkowskie do współpracy i świadczenia pomocy państwom afrykańskim, które borykają się z przepływami uchodźców lub z przedłużającymi się kryzysami, tak aby zwiększyć ich zdolności azylowe i wzmocnić ich systemy ochrony; 59. apeluje do państw członkowskich o zwiększenie ich wkładu finansowego na rzecz funduszy powierniczych i innych instrumentów mających na celu wspieranie zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu gospodarczego oraz tworzenie miejsc pracy, przyczyniając się w ten sposób do eliminowania pierwotnych przyczyn migracji; zwraca się także o wzmocnienie roli kontrolnej Parlamentu Europejskiego w celu zagwarantowania, by partnerstwa migracyjne i narzędzia finansowania były zgodne z podstawą prawną, zasadami i zobowiązaniami UE; 60. wzywa UE i UA do wspierania wymiany studentów, nauczycieli, przedsiębiorców i naukowców między dwoma kontynentami; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie uruchomienia instrumentu na rzecz młodzieży afrykańskiej rozszerzającego zakres programu Erasmus+ oraz unijnego instrumentu kształcenia i szkolenia zawodowego; wzywa do podjęcia dyskusji nad uznawaniem przez UE świadectw i dyplomów wydanych przez afrykańskie szkoły i uniwersytety; zauważa, że zapewnienie migracji cyrkulacyjnej ma zasadnicze znaczenie dla zrównoważonego rozwoju, a także dla zapobiegania drenażowi mózgów z Afryki; 61. uznaje szczególną rolę diaspory zarówno w krajach przyjmujących, jak i w krajach pochodzenia, jeżeli chodzi o przesyłanie znaczących środków finansowych, a także jako partnera na rzecz rozwoju na szczeblu krajowym i regionalnym; pragnie, aby diaspora mogła działać jako źródło informacji dostosowanych do reagowania na rzeczywiste potrzeby obywateli, zwracając uwagę na zagrożenia związane z nielegalną migracją, a także wyzwania związane z integracją w państwach przyjmujących; o o o 62. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Komisji Unii Afrykańskiej, Radzie AKP oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i Prezydium Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE.

87 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/77 P8_TA(2017)0449 Działalność Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r. (2017/2126(INI)) (2018/C 356/13) Czwartek, 16 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając sprawozdanie roczne z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r., uwzględniając art. 15 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając art. 24 i 228 TFUE, uwzględniając art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając art. 42 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając art. 43 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego 94/262/EWWiS, WE, Euratom z dnia 9 marca 1994 r. w sprawie przepisów i ogólnych warunków regulujących wykonywanie funkcji Rzecznika Praw Obywatelskich ( 1 ), uwzględniając Europejski kodeks dobrej praktyki administracyjnej ( 2 ) przyjęty przez Parlament Europejski w dniu 6 września 2001 r., uwzględniając umowę ramową w sprawie współpracy, zawartą pomiędzy Parlamentem Europejskim a Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich w dniu 15 marca 2006 r., która weszła w życie w dniu 1 kwietnia 2006 r., uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, uwzględniając art. 220 ust. 1 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Petycji (A8-0328/2017), A. mając na uwadze, że sprawozdanie roczne z działalności Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r. zostało oficjalnie przedłożone przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego w dniu 17 maja 2017 r., zaś w dniu 30 maja 2017 r. rzecznik Emily O Reilly przedstawiła w Brukseli swoje sprawozdanie Komisji Petycji; B. mając na uwadze, że na mocy art. 24 i 228 TFUE Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich uprawniony jest do przyjmowania skarg dotyczących przypadków niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych Unii, z wyłączeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wykonującego funkcje sądowe; C. mając na uwadze, że art. 15 TFUE stanowi, iż w celu wspierania dobrych rządów i zapewnienia uczestnictwa społeczeństwa obywatelskiego instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii działają z jak największym poszanowaniem zasady otwartości oraz że każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce ( 1 ) Dz.U. L 113 z , s. 15. ( 2 ) Dz.U. C 72 E z , s. 331.

88 C 356/78 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. zamieszkania lub siedzibę statutową w państwie członkowskim ma prawo dostępu do dokumentów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii ; mając na uwadze, że zadbanie o to, aby obywatele UE otrzymywali usługi wysokiej jakości i aby organy administracyjne UE reagowały na ich potrzeby i obawy ma zasadnicze znaczenie dla ochrony praw obywatelskich i podstawowych wolności; D. mając na uwadze, że art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych stanowi, że każdy ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia swojej sprawy w rozsądnym terminie przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii ; E. mając na uwadze, że art. 43 Karty praw podstawowych stanowi, że każdy obywatel Unii i każda osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w państwie członkowskim ma prawo zwracać się do Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w przypadkach niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii, z wyłączeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wykonującego swoje funkcje sądowe ; F. mając na uwadze, że głównym priorytetem Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich jest dopilnowanie, by prawa obywateli były w pełni przestrzegane, a prawo do dobrej administracji instytucji, organów, urzędów i agencji Unii odzwierciedlało najwyższe standardy; G. mając na uwadze, że w 2016 r. o pomoc do Rzecznika zwróciło się obywateli, z których udzielono pomocy za pośrednictwem interaktywnego przewodnika znajdującego się na stronie internetowej Rzecznika, natomiast z pozostałych wniosków zostało przekazanych innym służbom w celu uzyskania informacji, a było rozpatrywanych przez Rzecznika jako skargi; H. mając na uwadze, że spośród skarg rozpatrzonych przez Rzecznika w 2016 r. 711 podlegało zakresowi mandatu Rzecznika, a wykraczało poza ten zakres; I. mając na uwadze, że w 2016 r. Rzecznik wszczął 245 dochodzeń, w tym 235 na podstawie skarg, a 10 z inicjatywy własnej, oraz zamknął 291 dochodzeń (278 na podstawie skarg, a 13 z inicjatywy własnej); mając na uwadze, że większość dochodzeń dotyczyła Komisji (58,8 %), a na kolejnych pozycjach znalazły się agencje UE (12,3 %), Parlament (6,5 %), Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) (5,7 %), Europejska Służba Działań Zewnętrznych (ESDZ) (4,5 %), Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (0,8 %) i inne instytucje (11,4 %); J. mając na uwadze, że co roku Rzecznik Praw Obywatelskich otrzymuje wiele skarg od osób i organizacji dotyczących administracji UE, oraz mając na uwadze, że trzy główne problemy w dochodzeniach zamkniętych przez Rzecznika Praw Obywatelskich w 2016 r. to: przejrzystość oraz dostęp do informacji i dokumentów (29,6 %), właściwe zarządzanie kwestiami kadrowymi UE (28,2 %) oraz kultura sprawowania służby publicznej (25,1 %); mając na uwadze, że inne kwestie obejmują właściwe korzystanie z uprawnień, w tym w ramach postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, należyte zarządzanie finansami w obszarze unijnych dotacji i zamówień oraz poszanowanie praw procesowych i podstawowych; mając na uwadze, że istotność tych kwestii uwydatnia kluczową rolę Rzecznika Praw Obywatelskich, jeśli chodzi o zapewnianie pełnej przejrzystości i bezstronności procesów podejmowania decyzji i administracji na szczeblu UE w celu ochrony praw obywateli i wzmocnienia ich zaufania oraz zaufania publicznego; K. mając na uwadze, że w ramach działań strategicznych w 2016 r. biuro Rzecznika zakończyło pięć strategicznych postępowań sprawdzających i wszczęło cztery nowe, między innymi w sprawie możliwych konfliktów interesów specjalnych doradców oraz opóźnień w badaniach chemicznych, a ponadto uruchomiło 10 nowych inicjatyw strategicznych; L. mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich wszczął szeroko zakrojone postępowanie strategiczne w sprawie sposobu, w jaki Komisja wyznacza specjalnych doradców, którzy często pracują jednocześnie dla klientów z sektora prywatnego i na rzecz UE, oraz dokonuje oceny ewentualnie występującego u nich konfliktu interesów; M. mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich przeprowadził dochodzenie w sprawie kodeksu postępowania dla członków Rady Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) i zauważył, że nie przewiduje on obowiązku złożenia deklaracji interesów ani ujawnienia interesów finansowych; N. mając na uwadze, że kryzys finansowy pociągnął za sobą kryzys społeczno-gospodarczy, co doprowadziło do podważenia wiarygodności instytucji UE;

89 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/79 Czwartek, 16 listopada 2017 r. O. mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich ustalił, iż nierozliczenie przez Komisję z lat byłego komisarza za naruszenie kodeksu postępowania komisarzy oraz niezbadanie w odpowiedni sposób zgodności zawartej przez niego umowy o pracę w sektorze prywatnym z jego obowiązkami wynikającymi z Traktatów UE stanowią przypadek niewłaściwego administrowania; mając na uwadze, że przypadki niewłaściwego administrowania dotyczące działalności komisarzy po zakończeniu kadencji, w tym przewodniczącego Komisji, zwiększają nieufność obywateli wobec Komisji; P. mając na uwadze, że Rzecznik Praw Obywatelskich współpracuje też z innymi organizacjami międzynarodowymi, takimi jak ONZ, i stanowi część unijnej struktury wynikającej z Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, której zadaniem jest ochrona, wspieranie i monitorowanie wdrażania tej konwencji na szczeblu instytucji UE; Q. mając na uwadze, że według przeprowadzonego w marcu 2016 r. badania Eurobarometr Flash dotyczącego obywatelstwa Unii Europejskiej dziewięciu na dziesięciu obywateli UE (87 %) wie, że ma taki status oraz że ma prawo wnieść skargę do Parlamentu, Komisji lub Rzecznika; 1. zatwierdza roczne sprawozdanie za 2016 r. przedstawione przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz wyraża uznanie dla jego jasnej i przystępnej prezentacji nakreślającej najważniejsze fakty i dane na temat pracy Rzecznika w 2016 r.; 2. gratuluje Emily O Reilly znakomitej pracy na rzecz poprawy jakości i dostępności służb Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz jej czynnej współpracy i pozytywnych kontaktów z Parlamentem, w szczególności z Komisją Petycji, a także z innymi instytucjami, organami, urzędami i agencjami Unii; 3. potwierdza rolę strategicznych postępowań sprawdzających i inicjatyw strategicznych oraz wspiera dochodzenia prowadzone przez Rzecznika z własnej inicjatywy w obszarach o znaczeniu strategicznym, które leżą w interesie publicznym obywateli Unii; wyraża uznanie dla wysiłków Rzecznika podejmowanych w celu lepszego wykorzystania działań strategicznych przez umożliwienie wspólnego rozpatrywania spraw opartych na skargach o podobnej treści; 4. z zadowoleniem przyjmuje determinację, z jaką Rzecznik dąży do szybkiego i efektywnego reagowania na potrzeby i obawy obywateli Unii, a także popiera nowe metody pracy i uproszczoną procedurę rozpatrywania spraw rozwiązania te, wprowadzone w 2016 r., zapewniają większą elastyczność i efektywność oraz silniejsze oddziaływanie na większą liczbę obywateli; 5. zgadza się, że obecne, bezprecedensowe wyzwania stojące przed UE, takie jak bezrobocie, nierówności społeczne i gospodarcze, kryzys migracyjny i brexit, zmuszają wszystkie instytucje, organy, urzędy i agencje Unii, w tym Rzecznika, do cięższej pracy i z większą determinacją, aby zapewnić jak najwyższy poziom sprawiedliwości społecznej, rozliczalności i przejrzystości na szczeblu UE; 6. podkreśla konieczność poprawy dialogu społecznego; 7. podkreśla, że zaufanie między obywatelami a instytucjami ma kapitalne znaczenie w obecnego klimatu gospodarczego; 8. odnotowuje, że jak dotąd urząd Rzecznika Praw Obywatelskich uzyskał drugi w kolejności najwyższy wskaźnik przestrzegania jego decyzji lub zaleceń; zaleca, aby Rzecznik zachował czujność, znalazł przyczyny braku realizacji jego zaleceń oraz poinformował Parlament o wszelkich powtarzających się przypadkach ich nieprzestrzegania ze strony administracji UE; 9. odnotowuje spadek liczby dochodzeń dotyczących instytucji UE prowadzonych przez Rzecznika w 2016 r. (245 w 2016 r. w porównaniu z 261 w 2015 r.); wzywa instytucje, organy, urzędy i agencje UE, aby udzielały odpowiedzi i reagowały w rozsądnym czasie na krytyczne uwagi Rzecznika oraz aby poprawiały swoje wskaźniki zgodności z zaleceniami lub decyzjami Rzecznika; 10. zauważa, że w 2016 r. większość spraw rozpatrywanych przez Rzecznika Spraw Obywatelskich zostało zamkniętych w ciągu 12 miesięcy, przeciętny czas potrzebny do zamknięcia dochodzenia wynosił 10 miesięcy, a jedynie 30 % spraw zamknięto po upływie 12 miesięcy lub później; wzywa Rzecznika do dalszego udoskonalania metod pracy i skrócenia czasu rozpatrywania skarg, zwłaszcza w przypadku spraw, które po upływie 12 miesięcy wciąż pozostają otwarte, bez uszczerbku dla wydajności pracy;

90 C 356/80 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 11. zauważa, że dochodzenia dotyczące spraw związanych z przejrzystością, w szczególności kwestii dotyczących przejrzystości procesów podejmowania decyzji, przejrzystości działalności lobbingowej i dostępu do dokumentów unijnych, ponownie stanowią największy odsetek spraw rozpatrywanych przez Rzecznika Praw Obywatelskich, w dalszej kolejności plasują się inne problemy związane z różnorodnymi zagadnieniami, począwszy od naruszeń praw podstawowych i kwestii etycznych po unijne zamówienia i dotacje; 12. podkreśla zasadniczą rolę przejrzystości, dobrej administracji oraz instytucjonalnych mechanizmów kontroli i równowagi w pracach instytucji UE; żałuje, że dochodzenia dotyczące przejrzystości oraz dostępu do informacji i dokumentów nadal stanowią ponad 20 % wszystkich dochodzeń Rzecznika i że zagadnienia te od lat pozostają przedmiotem poważnej troski obywateli UE; wzywa instytucje UE do proaktywnego publikowania informacji i dokumentów, aby zwiększyć przejrzystość i ograniczyć niewłaściwe administrowanie; 13. uważa, że regułą musi być maksymalna przejrzystość dokumentów oraz dostęp do dokumentów przechowywanych przez instytucje UE; przypomina orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zgodnie z którym obywatele Unii mają prawo do publicznego dostępu do dokumentów instytucji, organów i innych agencji Unii, a ewentualne zastosowanie odstępstw i wyjątków od tego prawa należy zawsze rozpatrywać w odniesieniu do zasad przejrzystości i demokracji jako warunków wstępnych korzystania przez obywateli z przysługujących im praw demokratycznych; uważa, że potrzebny jest przegląd rozporządzenia (WE) nr 1049/2001, aby ułatwić działalność Rzecznika w zakresie kontroli przyznawania dostępu do dokumentów Parlamentu, Rady i Komisji; 14. zwraca się do Komisji, aby poprawiła przejrzystość i dostęp do dokumentów i informacji w odniesieniu do procedur EU Pilot dotyczących otrzymanych petycji oraz zakończonych już procedur EU Pilot i postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego; podkreśla znaczenie podejmowanej przez Komisję regularnej współpracy z Parlamentem; zachęca Rzecznika do kontynuacji strategicznego postępowania sprawdzającego dotyczącego przejrzystości działań Komisji podczas rozpatrywania skarg w sprawie naruszeń w ramach procedur EU Pilot oraz wzywa Rzecznika do zachowania determinacji i czujności podczas dalszego badania tej sprawy w 2017 r.; uważa, że nieuzasadnione opóźnienia w rozpatrywaniu wszczętych postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom i procedur EU Pilot mogą również wchodzić w zakres niewłaściwego administrowania; 15. wyraża uznanie dla zdecydowania, z jakim Rzecznik dąży do osiągnięcia najwyższego poziomu przejrzystości w unijnym procesie decyzyjnym; podkreśla, że konieczne jest monitorowanie wdrażania zaleceń Rzecznika dotyczących przejrzystości w rozmowach trójstronnych; wzywa Radę i Komisję do opublikowania stosownych informacji na temat decyzji podejmowanych podczas rozmów trójstronnych; przypomina ponadto o potrzebie zapewnienia pełnej i zwiększonej przejrzystości w umowach i negocjacjach handlowych oraz wzywa Rzecznika do podejmowania dalszych wysiłków w celu monitorowania przejrzystości w negocjacjach dotyczących wszystkich umów handlowych UE z państwami trzecimi, przy czym należy pamiętać o tym, by nie osłabiało to pozycji negocjacyjnej UE; 16. przypomina, jak ważne jest, aby wszystkie instytucje UE zachowały przejrzystość w negocjacjach między UE a Zjednoczonym Królestwem w sprawie wystąpienia tego państwa z Unii bez podważania pozycji negocjacyjnej stron; wzywa Rzecznika, aby monitorował przestrzeganie zasad przejrzystości w całym procesie negocjacji w sprawie wystąpienia; 17. domaga się większej przejrzystości w unijnym procesie podejmowania decyzji gospodarczych i finansowych, w szczególności w obszarze nadzoru bankowego sprawowanego przez Europejski Bank Centralny; popiera ponadto zalecenia Rzecznika dotyczące zwiększenia przejrzystości EBI i Eurogrupy oraz wzmocnienia ich wewnętrznych zasad etyki, a jednocześnie dostrzega niedawne starania Rzecznika w tym zakresie oraz fakt, że rozporządzenie (WE) nr 1049/ 2001 nie ma zastosowania wobec Eurogrupy, ponieważ nie jest ona instytucją ani organem w rozumieniu Traktatów; wzywa do przestrzegania zaleceń Rzecznika w sprawie przeglądu mechanizmu rozpatrywania skarg EBI i podkreśla znaczenie niezależnego mechanizmu składania skarg; wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich, aby odgrywał aktywniejszą rolę, jeśli chodzi o zapewnienie wiarygodności i skuteczności nowego mechanizmu rozpatrywania skarg EBI, z poszanowaniem zasad niezależności operacyjnej, przejrzystości, dostępności, terminowości i adekwatnych zasobów; 18. wyraża pełne poparcie dla ostatecznego celu Rzecznika, jakim jest wzmocnienie struktur i instytucji odpowiedzialności i przejrzystości na szczeblu UE oraz poprawa jakości demokracji w Europie;

91 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/81 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 19. odnotowuje stwierdzone przez Rzecznika przypadki niewłaściwego administrowania w odniesieniu do kodeksu postępowania komisarzy; podkreśla znaczenie wysokich standardów moralnych i etycznych w administracji UE oraz odnotowuje decyzję Komisji o przedłużeniu do dwóch lat okresu karencji dla byłych komisarzy i do trzech lat dla byłych przewodniczących Komisji, jest jednak głęboko przekonany, że bardziej rygorystyczne zasady etyczne muszą obowiązywać we wszystkich instytucjach UE, w stosunku do zarówno polityków, jak i pracowników UE, aby zapewnić przestrzeganie zobowiązania do godziwego i rozważnego zachowania oraz pełnej niezależności od sektora prywatnego; domaga się, by Komisja zagwarantowała proaktywne podawanie do wiadomości oraz pełną przejrzystość w odniesieniu do zatrudnienia byłych członków Komisji; popiera zalecenia Rzecznika dotyczące dalszego przeglądu kodeksu zgodnie z zobowiązaniami traktatowymi, polegającego na zwiększeniu jasności przepisów i łatwości ich stosowania, tak aby zapewnić w każdym przypadku wiarygodność, bezstronność i brak konfliktów interesów; zachęca Rzecznika do dalszego nadzorowania i oceny poziomu niezależności powołanego przez Komisję komitetu ad hoc ds. etyki; 20. odnotowuje działania Komisji w odpowiedzi na zalecenia Rzecznika dotyczące sposobu wdrożenia przepisów regulaminu pracowniczego UE regulujących tzw. efekt drzwi obrotowych oraz oczekuje na dochodzenie uzupełniające Rzecznika oceniające funkcjonowanie nowych zasad w praktyce; 21. wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do dalszych prac, które zapewnią terminową publikację nazwisk wszystkich unijnych urzędników uwikłanych w przypadki efektu drzwi obrotowych, oraz do zagwarantowania pełnej przejrzystości wszystkich związanych z tym informacji; 22. popiera zaangażowanie Rzecznika na rzecz zwiększenia przejrzystości działalności lobbingowej w UE, a także wzywa Komisję do pełnego zastosowania się do sugestii Rzecznika dotyczących udoskonalenia rejestru UE służącego przejrzystości przez przekształcenie go w obowiązkowy centralny ośrodek przejrzystości dla wszystkich instytucji i agencji UE; podkreśla, że w tym celu należy podjąć wyraźne działania oraz opracować spójne i realne harmonogramy prac; podkreśla znaczenie większej przejrzystości, w tym w odniesieniu do informacji o finansowaniu, grupach interesów i interesach finansowych; 23. z zadowoleniem przyjmuje wszczęcie przez Rzecznika strategicznego postępowania sprawdzającego w sprawie sposobu przeprowadzania przez Komisję ocen konfliktu interesów w przypadku specjalnych doradców; wzywa Komisję do pełnego wdrożenia zaleceń Rzecznika w sprawie procedury powoływania specjalnych doradców, oceny potencjalnych konfliktów interesów przed powołaniem doradców i po ich powołaniu oraz zapewniania publicznego dostępu i informacji w odniesieniu do dokumentów i posiedzeń; 24. popiera strategiczne postępowanie sprawdzające wszczęte przez Rzecznika w sprawie grup ekspertów Komisji; wzywa Rzecznika do dopilnowania, aby w nowych przepisach Komisji poprawiono zasady zarządzania konfliktami interesów oraz wyważonej i równej reprezentacji wszystkich zainteresowanych stron, w tym społecznych, co obejmuje sporządzenie wykazu wszystkich ekspertów w rejestrze UE służącym przejrzystości; 25. odnotowuje stanowisko Komisji dotyczące przejrzystości spotkań z lobbystami przemysłu tytoniowego oraz środki służące przejrzystości wdrożone przez Dyrekcję Generalną ds. Zdrowia; ponownie apeluje do Komisji, aby zmieniła sposób postępowania oraz zapewniła pełną przejrzystość swojej pracy dzięki publikowaniu w internecie danych dotyczących wszystkich spotkań z lobbystami lub ich przedstawicielami prawnymi, a także protokołów tych spotkań, zgodnie z zobowiązaniami podjętymi na mocy Ramowej konwencji ONZ o ograniczeniu użycia tytoniu; 26. z zadowoleniem przyjmuje praktyczne zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie kontaktów między urzędnikami państwowymi a lobbystami; wzywa Rzecznika do podjęcia działań służących zwiększeniu znajomości tych zaleceń wśród pracowników wszystkich unijnych instytucji w drodze szkoleń, seminariów i powiązanych środków wsparcia oraz wzywa wszystkie instytucje unijne do wdrożenia opracowanego przez Rzecznika Kodeksu dobrego postępowania administracyjnego oraz środków na rzecz przejrzystości zawartych w Ramowej konwencji ONZ o ograniczeniu użycia tytoniu; ponawia apel o skuteczną aktualizację Kodeksu dobrej praktyki administracyjnej w drodze przyjęcia wiążącego rozporządzenia w tej sprawie w trakcie obecnej kadencji; 27. pochwala strategiczne dochodzenie prowadzone przez Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie dostępu do dokumentów związanych z organami przygotowawczymi Rady, w tym jej komitetami, grupami roboczymi i Komitetem Stałych Przedstawicieli (Coreper), podczas debat nad projektami unijnych aktów ustawodawczych; zachęca Rzecznika, aby apelował do Rady o poprawę przejrzystości, jeśli chodzi o jej spotkania z zainteresowanymi stronami i przyjmowane decyzje, o przestrzeganie wymogów dotyczących dostępu do dokumentów oraz zapewnianie tego dostępu terminowo i bez opóźnień;

92 C 356/82 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 28. pochwala pracę Rzecznika Praw Obywatelskich nad kwestiami leżącymi w ogólnym interesie publicznym, takimi jak prawa podstawowe, bezpieczeństwo i skuteczność produktów leczniczych, ochrona środowiska i zdrowia oraz zabezpieczenia przed zagrożeniami dla środowiska; wzywa Rzecznika do działań następczych związanych z jego wnioskami przedstawionymi Europejskiej Agencji Chemikaliów w sprawie czynników zniechęcających do prowadzenia badań na zwierzętach, gdy nowe produkty kosmetyczne są rejestrowane na rynku, oraz EPSO w sprawie stosowania zasady siły wyższej i przejrzystości konkursów organizowanych przez EPSO; 29. uznaje doświadczenie Rzecznika Praw Obywatelskich w radzeniu sobie z przypadkami niewłaściwego administrowania w działaniach instytucji UE, związanymi z molestowaniem i wykorzystywaniem seksualnym w miejscu pracy, jak miało to miejsce w związku ze skargą 1283/2012/AN; zwraca się do Rzecznika, aby w świetle rezolucji PE z dnia 26 października 2017 r. w sprawie przeciwdziałania molestowaniu i wykorzystywaniu seksualnemu i jego decyzji o powołaniu grupy zadaniowej złożonej z niezależnych ekspertów upoważnionej do zbadania przypadków molestowania i wykorzystywania seksualnego w Parlamencie, również zbadał sytuację pod względem molestowania i wykorzystywania seksualnego w unijnych instytucjach, organach, urzędach i agencjach oraz przedstawił zalecenia i najlepsze praktyki w zakresie zapobiegania nowym przypadkom w instytucjach UE; 30. wspiera rolę Rzecznika w kształtowaniu proaktywnej i przejrzystej polityki dotyczącej badań klinicznych prowadzonych przez Europejską Agencję Leków (EMA), a zwłaszcza zalecenia Rzecznika w sprawie zatwierdzenia preparatu Humira, jednego z najlepiej sprzedających się produktów leczniczych na świecie, stosowanego w leczeniu choroby Crohna; wzywa Rzecznika do dalszego monitorowania EMA, aby zagwarantować, że spełnia ona najwyższe normy przejrzystości i dostępu do informacji dotyczących badań klinicznych, w szczególności normy leżące w interesie publicznym i istotne dla lekarzy, pacjentów i badaczy; 31. zwraca się do Rzecznika Praw Obywatelskich, aby nadal badał praktyki w agencjach UE, ze szczególnym uwzględnieniem Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności i Europejskiej Agencji Chemikaliów w odniesieniu do dokumentów Monsanto oraz ewentualnych skutków pod względem poufności i konfliktu interesów; 32. z zadowoleniem przyjmuje dochodzenia prowadzone przez Rzecznika w następstwie skarg składanych przez osoby niepełnosprawne oraz wspiera działania Rzecznika jako aktywnego uczestnika unijnych ram dotyczących Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych, a także jego wkład we wdrażanie europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności; ponownie wyraża swoje całkowite poparcie dla pełnego wdrożenia konwencji na szczeblu UE; 33. wzywa Rzecznika do dopilnowania, aby Komisja uwzględniła wnioski i zalecenia Rzecznika w sprawie przyszłego przeglądu europejskiej inicjatywy obywatelskiej w celu zapewnienia, by procedury i warunki wymagane w związku z inicjatywą obywatelską były rzeczywiście jasne, proste, łatwe do stosowania i proporcjonalne; 34. wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do dopilnowania, aby Komisja pomagała w tworzeniu infrastruktury zapewniającej doradztwo prawne w zakresie europejskiej inicjatywy obywatelskiej oraz w tworzeniu ram prawnych chroniących uczestników tej inicjatywy; 35. przypomina, że demaskatorzy odgrywają kluczową rolę w ujawnianiu przypadków niewłaściwego administrowania, oraz popiera środki mające skutecznie zachęcać do sygnalizowania nieprawidłowości i chronić demaskatorów przed odwetem, a także apeluje do Rzecznika o dalszą ocenę wdrażania nowych wewnętrznych zasad informowania o nieprawidłowościach w instytucjach UE; zachęca do działań następczych w związku z dochodzeniami Rzecznika z 2015 r. dotyczącymi wewnętrznych zasad informowania o nieprawidłowościach w instytucjach UE; z zadowoleniem przyjmuje własne zasady Rzecznika w tym zakresie i zachęca pozostałe instytucje UE do korzystania z nich jako wytycznych; przypomina swój apel o opracowanie horyzontalnych przepisów UE dotyczących ochrony demaskatorów, ustanawiających odpowiednie kanały i procedury zgłaszania wszystkich form niewłaściwego administrowania, a także odpowiednie gwarancje i zabezpieczenia prawne dla zaangażowanych osób na wszystkich szczeblach; 36. proponuje dokonanie przeglądu Statutu Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich, aby upoważnić go do badania zarzutów niezgodności z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001 w sprawie publicznego dostępu do dokumentów instytucji i organów UE oraz do podejmowania decyzji w sprawie opublikowania stosownych dokumentów; 37. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Rzecznika dotyczącą wskazywania najlepszych praktyk w administracji UE i zainteresowania nimi opinii publicznej za pomocą nagrody Rzecznika za dobrą administrację;

93 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/83 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 38. zachęca Rzecznika do dalszej współpracy z krajowymi rzecznikami praw obywatelskich za pośrednictwem europejskiej sieci rzeczników; popiera pomysł zorganizowania po raz pierwszy w Brukseli w 2016 r. dorocznej konferencji europejskiej sieci rzeczników praw obywatelskich oraz zobowiązanie Komisji do efektywniejszej współpracy z siecią; 39. jest otwarty na pomysł organizowania w przyszłości corocznych konferencji europejskiej sieci rzeczników praw obywatelskich w siedzibie Parlamentu Europejskiego ze względu na bezpośrednie związki między Komisją Petycji a Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich; 40. przypomina, że europejska sieć rzeczników praw obywatelskich może odegrać ważną rolę w obronie praw obywateli UE podczas negocjacji w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE; 41. wyraża uznanie dla Rzecznika za organizowanie spotkań z poszczególnymi krajowymi rzecznikami praw obywatelskich oraz organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i organizacjami przedsiębiorców; wzywa Rzecznika do organizowania takich spotkań we wszystkich państwach członkowskich oraz do dalszego podnoszenia świadomości tego, co urząd Rzecznika Praw Obywatelskich może uczynić dla europejskich obywateli i przedsiębiorstw; 42. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji oraz sprawozdania Komisji Petycji Radzie, Komisji, Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rzecznikom praw obywatelskich lub odpowiadającym im organom w państwach członkowskich.

94 C 356/84 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0450 Przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska UE (2017/2705(RSP)) (2018/C 356/14) Parlament Europejski, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 lutego 2017 r. zatytułowany Przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska UE: Wspólne wyzwania i jak łączyć wysiłki, by uzyskiwać lepsze wyniki (COM(2017)0063) i 28 towarzyszących mu sprawozdań krajowych, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 maja 2016 r. zatytułowany Osiągnięcie korzyści z polityki ochrony środowiska UE poprzez regularny przegląd wdrażania tej polityki (COM(2016)0316), uwzględniając decyzję nr 1386/2013/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie ogólnego unijnego programu działań w zakresie środowiska do 2020 r. Dobra jakość życia z uwzględnieniem ograniczeń naszej planety ( 1 ) (7. EAP), uwzględniając rezolucję przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ dnia 25 września 2015 r. zatytułowaną Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 (A/RES/70/1), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 listopada 2016 r. zatytułowany Kolejne kroki w kierunku zrównoważonej przyszłości Europy Europejskie działania na rzecz zrównoważonego rozwoju (COM(2016)0739), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 maja 2017 r. zatytułowany Europejski semestr na 2017 r.: zalecenia dla poszczególnych krajów (COM(2017)0500), uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. zatytułowane Zamknięcie obiegu plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym (COM(2015)0614), uwzględniając sprawozdanie Komisji z dnia 26 stycznia 2017 r. na temat wdrażania planu działania na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym (COM(2017)0033), uwzględniając pytania do Rady (O /2017 B8-0606/2017) oraz Komisji (O /2017 B8-0607/2017) na temat przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska UE, uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że UE ma silne przepisy w dziedzinie ochrony środowiska, ale występującym od dawna problemem jest ich słabe i wadliwe wdrażanie; mając na uwadze, że luki we wdrażaniu stanowią zagrożenie dla zrównoważonego rozwoju, mają niekorzystne skutki transgraniczne dla środowiska i zdrowia ludzi oraz pociągają za sobą znaczne koszty społeczno-gospodarcze; mając na uwadze, że luki we wdrażaniu podważają dodatkowo wiarygodność UE; B. mając na uwadze, że 70 % unijnego prawa z dziedziny ochrony środowiska jest wdrażane przez władze regionalne i lokalne; ( 1 ) Dz.U. L 354 z , s. 171.

95 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/85 Czwartek, 16 listopada 2017 r. C. mając na uwadze, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska UE oraz 28 sprawozdań krajowych po raz kolejny pokazuje, że wdrażanie prawa ochrony środowiska w UE nie jest jednolite, lecz różni się radykalnie między państwami członkowskimi, a także między różnymi obszarami o znaczeniu środowiskowym; stwierdza jednak, że istnieją wspólne obszary problematyczne, gdzie wdrażanie szwankuje w całej UE i dotyczą one często największych środowiskowych zagrożeń dla zdrowia; D. mając na uwadze, że składane co dwa lata sprawozdania są bardzo istotne dla pokazania rzeczywistej sytuacji w zakresie wdrażania w państwach członkowskich, ale ważne byłoby też regularne monitorowanie; E. mając na uwadze, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska zajął się ważnymi obszarami unijnego ustawodawstwa z dziedziny ochrony środowiska, ale należy go jeszcze rozszerzyć, aby umożliwić oferowanie bardziej systematycznych rozwiązań dla wyzwań, które stawia zrównoważony rozwój środowiskowy; F. mając na uwadze, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska powinien być instrumentem międzysektorowym zdolnym do oceny wpływu na środowisko w innych dziedzinach, takich jak rolnictwo, rybołówstwo, przemysł, transport, leśnictwo i ogółem polityka regionalna; G. mając na uwadze, że Komisja powinna dążyć do lepszej porównywalności danych wykorzystywanych do oceny wyników państw członkowskich; mając na uwadze, że różnice między danymi zebranymi w różnych państwach członkowskich stanowią ważną przeszkodę w ich porównywaniu, a co za tym idzie negatywnie wpływają na jakość oceny; H. mając na uwadze, że istotne jest zaangażowanie wszystkich właściwych organów w przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska w sposób spójny z instytucjonalną rzeczywistością państw członkowskich; mając na uwadze, że w szczególności należy podkreślić, że w niektórych państwach członkowskich regiony posiadają pełne kompetencje w materii ustawodawstwa dotyczącego środowiska; I. mając na uwadze, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska to narzędzie koncentrujące się na lepszym wdrożeniu w pełni komplementarne wobec innych instrumentów, jak na przykład IMPEL (Europejska Sieć Wdrażania i Egzekwowania Prawa Ochrony Środowiska) i inicjatywa Make it Work ; J. mając na uwadze, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska powinien być postrzegany jako instrument debaty politycznej, zwłaszcza na szczeblu ministerialnym, a nie tylko jako narzędzie techniczne; Znaczenie i kontekst przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska 1. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą wprowadzenia przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska i uznaje jego ogromny potencjał, jeżeli zostanie mu nadane właściwe znaczenie polityczne oraz zachowana zostanie jego pełna przejrzystość; zwraca uwagę, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska mógłby potencjalnie umieścić problemy związane z wdrażaniem na wysokiej pozycji wśród priorytetów politycznych, służyć jako mechanizm wczesnego ostrzegania dla decydentów, a ostatecznie poprawić wdrażanie unijnego prawodawstwa i polityki w dziedzinie ochrony środowiska; 2. przypomina, że Parlament wielokrotnie wzywał do bardziej aktywnej roli Komisji, jeżeli chodzi o monitorowanie, prowadzenie i wspieranie wdrażania przepisów i polityki w dziedzinie ochrony środowiska, np. w odniesieniu do dyrektyw dotyczących ochrony przyrody; uważa, że Komisja powinna działać stanowczo w przypadku naruszenia, aktywnie korzystając z wszystkich dostępnych jej środków ustawodawczych; 3. popiera przyjęte przez Komisję międzysektorowe, holistyczne podejście obejmujące wiele zainteresowanych stron, co jest kluczowe dla dokonania zmian w terenie; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w przeglądzie wdrażania polityki ochrony środowiska wskazuje się podstawowe przyczyny niedostatecznego wdrażania i proponuje środki mające na celu podjęcie tych wyzwań w konstruktywny sposób; 4. uważa, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska powinien być jednym z narzędzi stosowanych do osiągnięcia większej spójności z celami zrównoważonego rozwoju i do oceny postępów dokonanych przez państwa członkowskie i Unię w realizacji istotnych dla środowiska celów zrównoważonego rozwoju; dlatego wzywa Komisję do dalszego badania, jak wdrażanie unijnego ustawodawstwa z dziedziny ochrony środowiska pomaga także w osiąganiu odnośnych celów zrównoważonego rozwoju i poszczególnych wskaźników tych celów oraz celów państw członkowskich;

96 C 356/86 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 5. uznaje, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska może również służyć jako narzędzie zapobiegania, dzięki czemu można by ograniczyć liczbę postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego; podkreśla jednak, że przegląd ten nie powinien zastępować ani opóźniać podejmowanych przez Komisję niezbędnych działań w sprawie naruszeń; Jak ulepszyć przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska i osiągnąć lepsze wyniki? 6. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska obejmuje większość celów tematycznych 7. programu działań w zakresie środowiska (7. EAP); wyraża jednak ubolewanie, że nie uwzględniono ważnych obszarów, takich jak zmiana klimatu, środki efektywności energetycznej i oszczędności w zakresie energii, chemikalia i emisje przemysłowe, a także niektórych systemowych i środowiskowych wyzwań związanych z energetyką, transportem, polityką towarową i regionalną, i wzywa Komisję do dopilnowania, aby zostały one uwzględnione w przyszłych wersjach; podkreśla, że dostępne dane już opublikowane przez Europejską Agencję Środowiska mogły umożliwić co najmniej wstępną analizę wdrożenia przepisów dotyczących zmiany klimatu, środków w zakresie efektywności energetycznej i oszczędności energii na szczeblu zarówno UE, jak i państw członkowskich; 7. ponadto wyraża ubolewanie z powodu pominięcia takich istotnych kwestii jak pozostałości hormonów i leków w ściekach, wodach powierzchniowych i gruntowych, a także ich wpływ na wodę pitną, zdrowie publiczne, różnorodność biologiczną oraz środowisko (wodne) i wzywa Komisję do dopilnowania, by zostały uwzględnione w przyszłych wersjach; 8. podkreśla fakt, iż program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 na szczeblu globalnym i 7. unijny program działań w zakresie środowiska na szczeblu UE wspólnie tworzą ramy postępowej polityki z dziedziny ochrony środowiska; 9. uważa, że silniejszy związek między przeglądem wdrażania polityki ochrony środowiska a europejskim semestrem byłby korzystny dla spójności działań Unii; 10. podkreśla, że ograniczona dostępność danych może prowadzić do luk we wdrażaniu i trudności w przeglądzie wdrażania; 11. podkreśla znaczenie harmonizacji danych i okresów sprawozdawczych w celu usprawnienia procesów przeglądu w przyszłości; wzywa Komisję do zwiększenia porównywalności danych oraz do uwzględnienia w przyszłych przeglądach wdrażania polityki ochrony środowiska specjalnej sekcji dotyczącej oceny jakości sprawozdań i danych dostarczanych przez państwa członkowskie na mocy różnych dyrektyw; podkreśla znaczenie bezpiecznej wymiany danych elektronicznych w celu ułatwienia sprawozdawczości ze strony państw członkowskich; 12. podkreśla znaczenie poparcia oceny jakościowej celami ilościowymi; w tym kontekście zauważa, że lepsza współpraca z Europejską Agencją Środowiska mogłaby pomóc w opracowaniu odpowiednich wskaźników; 13. podkreśla, że w ramach przeglądu wdrażania polityki ochrony środowiska UE należy uwzględnić i ocenić wszelkie poważne problemy oraz ewentualne sprzeczne cele polityki ochrony środowiska i innych strategii sektorowych, kładąc nacisk na wszelkie wykryte niezgodności i opracowując propozycje ich skorygowania; 14. uważa, że należy zmniejszyć margines uznania po stronie państw członkowskich, aby znaleźć rozwiązania na rzecz lepszego wdrażania; Jak usprawnić wdrażanie prawodawstwa w dziedzinie ochrony środowiska? 15. podkreśla, że nieuwzględnianie problemów ochrony środowiska w innych obszarach polityki jest jedną z podstawowych przyczyn luk we wdrażaniu przepisów i polityki w dziedzinie ochrony środowiska; 16. podkreśla, że wdrażanie prawa z dziedziny ochrony środowiska można by poprawić dzięki szerszemu uwzględnieniu przepisów o ochronie środowiska w innych obszarach polityki i pełnemu stosowaniu zasady ostrożności; 17. uważa, że powodem braku zdolności administracyjnych i braku zarządzania dwóch głównych przyczyn wadliwego wdrażania jest częściowo brak odpowiedniego finansowania, a częściowo nieefektywne wykorzystanie dostępnych funduszy przez państwa członkowskie, i apeluje do państw członkowskich o usprawnienia w tych obszarach;

97 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/87 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 18. uważa, że w interesie dobrego i solidnego zarządzania i lepszej skuteczności, partnerstwa i jawności działań organów publicznych na wszystkich szczeblach konieczny jest jasny podział obowiązków, odpowiednie zasoby i zdolności oraz lepsze mechanizmy koordynacji; 19. uważa, że stosowanie przez państwa członkowskie instrumentów rynkowych, takich jak polityka podatkowa oparta na zasadzie zanieczyszczający płaci, stanowi wydajne i skuteczne narzędzie osiągnięcia celu, jakim jest pełna realizacja polityki ochrony środowiska; 20. zdecydowanie popiera nacisk, jaki w przeglądzie wdrażania polityki ochrony środowiska położono na wymianę najlepszych praktyk i wzajemne przeglądy, oraz uważa, że mogłoby to pomóc w znalezieniu innowacyjnych rozwiązań przez państwa członkowskie napotykające trudności we wdrażaniu prawodawstwa w zakresie ochrony środowiska; jest przekonany, że w tym kontekście przydatne byłyby wytyczne Komisji; 21. uważa, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska powinien zawierać jasne i sztywne ramy czasowe określone przez Komisję w celu zapewnienia wdrożenia ustawodawstwa z dziedziny ochrony środowiska w państwach członkowskich; 22. uważa, że przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska może również służyć jako narzędzie przekazywania informacji opinii publicznej, podnoszenia świadomości, zwiększania udziału społeczeństwa obywatelskiego i mobilizowania ludności oraz edukacji na temat polityki ochrony środowiska, z korzyścią dla państw członkowskich i obywateli; w związku z tym wzywa Komisję do opracowania zestawu środków w celu dokonania oceny postępów, które państwa członkowskie czynią w dziedzinie efektywności środowiskowej, włączając w to analizę porównawczą najlepszych praktyk i tablice wyników, które powinny być regularnie aktualizowane i publikowane w celu uczynienia ich publicznie dostępnymi; 23. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia mechanizmów zapewniania zgodności, w tym dzięki poprawie i przyspieszeniu wysiłków na rzecz wdrażania dyrektywy w sprawie odpowiedzialności za środowisko; 24. podkreśla, że organizacje pozarządowe i ogół społeczeństwa mogą również odgrywać ważną rolę w promowaniu lepszego wdrażania, a tym samym utrzymania praworządności, jeżeli mają skuteczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości; 25. wzywa Komisję, by przedstawiła wniosek ustawodawczy dotyczący kontroli środowiskowych, aby przyspieszyć wdrażanie przepisów i norm środowiskowych; 26. w ramach dobrego zarządzania i zapewniania zgodności wzywa Komisję do przedstawienia nowego wniosku ustawodawczego w sprawie minimalnych standardów dostępu do kontroli sądowej, a także do zaproponowania przeglądu rozporządzenia w sprawie konwencji z Aarhus dotyczącego stosowania jej w Unii w celu uwzględnienia ostatnich zaleceń Komitetu do spraw Przestrzegania Konwencji z Aarhus; Rola państw członkowskich i instytucji UE w działaniach następczych po przeglądzie wdrażania polityki ochrony środowiska 27. wzywa Komisję, właściwe władze w państwach członkowskich i odpowiednie zainteresowane strony, aby w pełni i niezwłocznie zaangażowały się w przegląd wdrażania polityki ochrony środowiska; podkreśla ważną rolę władz regionalnych i lokalnych; zwraca się do państw członkowskich o pełne zaangażowanie władz lokalnych i regionalnych i o zachęcanie ich do dalszego włączania się do sieci IMPEL i promowania udziału ekspertów lokalnych i regionalnych, tak aby pilnie poprawić wymianę danych, wiedzy i najlepszych praktyk; 28. wzywa Komisję i państwa członkowskie do poprawy gromadzenia danych i dostępu do informacji, rozpowszechniania dobrych praktyk oraz zaangażowania obywateli i do rozważenia możliwości włączenia samorządów terytorialnych w większym stopniu w proces opracowywania polityki ochrony środowiska; 29. zwraca się do właściwych władz na odpowiednim szczeblu w państwach członkowskich, aby dopilnowały organizacji otwartych dialogów dotyczących wdrażania z udziałem wszystkich zainteresowanych stron, z odpowiednim dostępem do informacji i udziałem podmiotów publicznych i społeczeństwa obywatelskiego, i wzywa Komisję do angażowania się w te dialogi i informowania o tym Parlamentu;

98 C 356/88 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 30. z zadowoleniem przyjmuje wnioski Komisji w sprawie strategii politycznych dotyczące specjalnych ram zorganizowanego dialogu dotyczącego wdrażania, ale uważa, że należy bezwzględnie zagwarantować przejrzystość tego procesu i udział odpowiednich organizacji pozarządowych i kluczowych interesariuszy; 31. z zadowoleniem przyjmuje rozmowy między Komisją, państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami w ramach grupy ekspertów ds. ekologizacji europejskiego semestru, ale uważa, że udział specjalnej grupy ekspertów ds. wdrażania przepisów ochrony środowiska mógłby ułatwić zorganizowany dialog dotyczący wdrażania, w uzupełnieniu dwustronnych dialogów pomiędzy krajami; 32. usilnie wzywa, by kwestia wdrażania figurowała jako stały punkt w priorytetach i programach trzech prezydencji, co najmniej raz do roku była omawiana na posiedzeniu Rady ds. środowiska, np. w formie specjalnej Rady ds. wdrażania, oraz została uzupełniona innym forum, w którym weźmie udział także Parlament Europejski i Komitet Regionów; apeluje o wspólne posiedzenia Rady mające na celu poruszenie międzysektorowych, horyzontalnych kwestii wdrażania i wspólnych wyzwań, a także nowych kwestii o potencjalnych skutkach transgranicznych; o o o 33. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

99 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/89 P8_TA(2017)0451 Zwalczanie nierówności jako czynnik sprzyjający tworzeniu miejsc pracy i wzrostowi Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie zwalczania nierówności jako czynnika sprzyjającego tworzeniu miejsc pracy i wzrostowi (2016/2269(INI)) (2018/C 356/15) Czwartek, 16 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 9, uwzględniając zrewidowaną Europejską kartę społeczną, uwzględniając publikację Komisji pt. EU Employment and Social Situation Quarterly Review September 2015 [Kwartalny przegląd zatrudnienia i sytuacji społecznej w UE z września 2015 r.], uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 marca 2014 r. Podsumowanie realizacji strategii»europa 2020«na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu (COM(2014)0130), uwzględniając publikację Komisji z 2012 r. pt. Employment and Social Developments in Europe 2012 [Zatrudnienie i rozwój sytuacji społecznej w Europie 2012], uwzględniając pakiet Komisji z dnia 20 lutego 2013 r. dotyczący inwestycji społecznych, w tym zalecenie 2013/112/UE zatytułowane Inwestowanie w dzieci przerwanie cyklu marginalizacji, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 grudnia 2010 r. Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym: europejskie ramy na rzecz spójności społecznej i terytorialnej (COM(2010)0758), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. Europa 2020 Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu (COM(2010)2020) oraz swoją rezolucję z dnia 16 czerwca 2010 r. w sprawie strategii UE 2020 ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie potrzeby opracowania unijnej strategii mającej na celu wyeliminowanie różnic w emeryturach ze względu na płeć i zapobieganie występowaniu takich różnic ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie równości kobiet i mężczyzn w Unii Europejskiej w latach ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2017 r. w sprawie europejskiego filaru praw socjalnych ( 4 ), ( 1 ) Dz.U. C 236 E z , s. 57. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0260. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0073. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0010.

100 C 356/90 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie 71. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie osiągnięcia celu przeciwdziałania ubóstwu w świetle rosnących kosztów ponoszonych przez gospodarstwa domowe ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 listopada 2015 r. w sprawie zmniejszenia nierówności ze szczególnym uwzględnieniem ubóstwa dzieci ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie strategii UE na rzecz przeciwdziałania bezdomności ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lipca 2013 r. pt. Wpływ kryzysu na dostęp słabszych grup społecznych do usług opieki ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie komunikatu Komisji pt. Inwestycje społeczne na rzecz wzrostu i spójności, w tym wdrażanie Europejskiego Funduszu Społecznego na lata ( 6 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 listopada 2011 r. w sprawie europejskiej platformy współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym ( 7 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie ubóstwa kobiet w Unii Europejskiej ( 8 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 marca 2011 r. w sprawie zmniejszania nierówności zdrowotnych w UE ( 9 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 października 2010 r. w sprawie roli dochodu minimalnego w walce z ubóstwem i w promowaniu społeczeństwa integracyjnego w Europie ( 10 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 października 2008 r. w sprawie propagowania integracji społecznej i walki z ubóstwem, w tym ubóstwem dzieci, w Unii Europejskiej ( 11 ), uwzględniając pytanie wymagające odpowiedzi ustnej O /2016 B8-0369/2016 dotyczące likwidacji nierówności w celu pobudzenia inkluzywnego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego w UE, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie europejskiego dochodu minimalnego i wskaźników ubóstwa ( 12 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 15 czerwca 2011 r. w sprawie komunikatu Komisji Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym: europejskie ramy na rzecz spójności społecznej i terytorialnej ( 13 ), ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0317. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0136. ( 3 ) Dz.U. C 366 z , s. 19. ( 4 ) Dz.U. C 482 z , s ( 5 ) Dz.U. C 75 z , s ( 6 ) Dz.U. C 65 z , s. 68. ( 7 ) Dz.U. C 153 E z , s. 57. ( 8 ) Dz.U. C 199 E z , s. 77. ( 9 ) Dz.U. C 199 E z , s. 25. ( 10 ) Dz.U. C 70 E z , s. 8. ( 11 ) Dz.U. C 9 E z , s. 11. ( 12 ) Dz.U. C 170 z , s. 23. ( 13 ) Dz.U. C 248 z , s. 130.

101 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/91 Czwartek, 16 listopada 2017 r. uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 września 2009 r. w sprawie: Praca a ubóstwo: niezbędne podejście całościowe ( 1 ), uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 31 marca 2011 r. Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym ( 2 ), uwzględniając coroczne sprawozdanie Komitetu Ochrony Socjalnej z dnia 10 marca 2015 r. pt. Social situation in the European Union (2014) [Sytuacja społeczna w Unii Europejskiej (2014 r.)] ( 3 ), uwzględniając opinię Komitetu Ochrony Socjalnej z dnia 15 lutego 2011 r. pt. Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Inicjatywa przewodnia strategii»europa 2020«( 4 ), uwzględniając sprawozdanie z przeprowadzonego przez Eurofound trzeciego europejskiego badania jakości życia pt. Jakość życia w Europie: wpływ kryzysu, uwzględniając sprawozdanie z przeprowadzonego przez Eurofound trzeciego europejskiego badania jakości życia pt. Jakość życia w Europie: nierówności społeczne, uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. Income inequalities and employment patterns in Europe before and after the great Recession [Nierówności w dochodach i modele zatrudnienia w Europie przed wielką recesją i po niej], uwzględniając sprawozdanie ogólne Eurofoundu pt. Sixth European Working Conditions Survey [Szósty europejski sondaż na temat warunków pracy], uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. Social mobility in the EU [Awans społeczny w UE], uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. New forms of employment [Nowe formy zatrudnienia], uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu z aktualnej sytuacji pt. The Posted Workers' remuneration gaps: Challenging the equal treatment principle [Nierówności w wynagrodzeniu pracowników delegowanych: podważanie zasady równego traktowania], które szczegółowo przedstawia stanowiska rządów i partnerów społecznych w Europie jeśli chodzi o zasadę równej płacy za taką samą pracę, uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. Developments in working life in Europe: EurWORK annual review 2016 [Zmiany w życiu zawodowym w Europie: Roczny przegląd EurWORK za rok 2016] oraz konkretny rozdział dotyczący rocznego przeglądu EurWORK pt. Pay inequalities at the workplace and beyond Evidence and debates around Europe [Nierówności w wynagradzaniu w miejscu pracy i poza nim dowody i debaty w Europie], uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. Occupational change and wage inequality: European Jobs Monitor 2017 [Zmiana zatrudnienia i nierówności w płacach: Europejski Monitor Zatrudnienia 2017], uwzględniając sprawozdanie Eurofoundu pt. Women, men and working conditions in Europe [Kobiety, mężczyźni i warunki pracy w Europie], uwzględniając publikację Komisji zatytułowaną Europejska prognoza gospodarcza: wiosna 2016 r ( 5 ), uwzględniając program działań ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a w szczególności jego cel zrównoważonego rozwoju nr 10 Zmniejszanie nierówności w obrębie państw i między nimi, ( 1 ) Dz.U. C 318 z , s. 52. ( 2 ) Dz.U. C 166 z , s. 18. ( 3 ) ( 4 ) Opinia Komitetu Ochrony Socjalnej dla Rady, Rada Unii Europejskiej, 649/11, SOC 124, 15 lutego 2011 r. ( 5 ) Komisja Europejska, dokument instytucjonalny nr 025, maj 2016 r.

102 C 356/92 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. uwzględniając sprawozdanie ONZ pt. World Social Situation 2007: The Employment Imperative [Sytuacja społeczna na świecie w 2007 r.: nadrzędna kwestia zatrudnienia], uwzględniając sprawozdanie OECD z dnia 21 maja 2015 r. pt. In It Together: Why Less Inequality Benefits All [Wspólny problem: dlaczego wszyscy korzystamy na zmniejszeniu nierówności], uwzględniając sprawozdanie OECD z dnia 19 grudnia 2011 r. pt. Divided We Stand: Why Inequality Keeps Rising [Jesteśmy podzieleni: dlaczego nierówności wciąż się pogłębiają?] uwzględniając sprawozdanie OECD z października 2008 r. pt. Growing Unequal? Income Distribution and Poverty in OECD countries [Nierównomierny rozwój? Rozkład dochodów i ubóstwo w krajach OECD], uwzględniając dokument otwierający debatę pt. Redistribution, Inequality and Growth [Redystrybucja, nierówności i wzrost] z dnia 17 lutego 2014 r. ( 1 ), uwzględniając dokument otwierający debatę pt. Inequality and Unsustainable Growth: Two Sides of the Same Coin? [Nierówności i niezrównoważony wzrost: dwie strony medalu?] z dnia 8 kwietnia 2011 r. ( 2 ), uwzględniając dokument MOP z dnia 3 czerwca 2013 r.pt. World of Work Report 2013: Repairing the economic and social fabric i jego rozdział Snapshot of the United States [Sprawozdanie dotyczące świata pracy z 2013 r.: naprawa struktury gospodarczej i społecznej, opis sytuacji panującej w Stanach Zjednoczonych], uwzględniając opublikowane we wrześniu 2014 r. sprawozdanie University College w Londynie w ramach projektu DRIVERS For Health Equity, zatytułowaną Final Scientific Report: Social Inequalities in early childhood health and development: a European-wide systematic review [Końcowe sprawozdanie naukowe: nierówności społeczne w dziedzinie ochrony zdrowia i rozwoju w okresie wczesnodziecięcym: ogólnoeuropejski przegląd systemowy], uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej, a także stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0340/ 2017), A. mając na uwadze, że równość i sprawiedliwość są integralną częścią europejskich wartości oraz głównym filarem europejskiego modelu społecznego, UE i jej państw członkowskich; mając na uwadze, że cele państw członkowskich i UE obejmują promowanie zatrudnienia z myślą o utrzymaniu wysokiego poziomu zatrudnienia i zwalczaniu wykluczenia; B. mając na uwadze, że nierówności mogą podważać zaufanie społeczne oraz osłabiać wsparcie dla instytucji demokratycznych; mając na uwadze, że zwalczanie nierówności należy wspierać pod względem gospodarczym, społecznym i terytorialnym, by sprzyjać harmonijnemu rozwojowi całej Unii; C. mając na uwadze, że przez nierówności rozumie się zarówno różnice w wynagrodzeniu między poszczególnymi osobami, jak i utratę szans, co stanowi przeszkodę dla potencjalnego rozwoju ich zdolności i umiejętności, ogranicza ich rozwój i w konsekwencji potencjalny wkład społeczny; D. mając na uwadze, że podstawową przyczyną malejącego popytu jest kryzys gospodarczy i finansowy szerzący się w strefie euro od ponad dekady; ( 1 ) który opracowali pracownicy MFW Jonathan D. Ostry, Andrew Berg i Charalambos G. Tsangarides. ( 2 ) który opracowali pracownicy MFW Andrew Berg i Jonathan D. Ostry.

103 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/93 Czwartek, 16 listopada 2017 r. E. mając na uwadze, że nierówności i bezrobocie ograniczają efektywny popyt, niweczą innowacje i mogą prowadzić do zwiększonej wrażliwości finansowej; mając na uwadze, że duże i nadal pogłębiające się nierówności nie tylko opóźniają postępy na drodze do likwidacji ubóstwa, ale także niweczą wysiłki zmierzające do większej integracji i spójności społecznej; F. mając na uwadze, że zwalczanie nierówności może pozytywnie wpłynąć na tworzenie zatrudnienia i wzrost, a jednocześnie zmniejszać ubóstwo; mając na uwadze, że w 2015 r. 47,5 % osób bezrobotnych w Unii Europejskiej było zagrożonych ubóstwem ( 1 ); G. mając na uwadze, że nierówności ograniczają wzrost gospodarczy i tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy ( 2 ), na co zwracają uwagę międzynarodowe instytucje, takie jak MFW ( 3 ) czy OECD ( 4 ), które stwierdziły także, że zbyt wysokie i rosnące nierówności społeczne powodują bezpośrednie koszty społeczne, utrudniają awans społeczny oraz mogą również stanowić przeszkodę dla wzrostu gospodarczego dziś i w przyszłości; H. mając na uwadze, że jeden z pięciu celów strategii Europa 2020 dotyczy zmniejszenia liczby osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym o co najmniej 20 mln, z 115,9 mln w 2008 r. do 95,9 mln do 2020 r.; mając na uwadze, że w 2015 r. było 117,6 mln osób zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym, czyli o 1,7 mln osób więcej niż w 2008 r.; mając na uwadze, w 2012 r. 32,2 mln osób niepełnosprawnych w UE było zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym; mając na uwadze, że w 2013 r. 26,5 mln dzieci w UE-28 było zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym; mając na uwadze, że odsetek osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem nadal jest niedopuszczalnie wysoki i wynosi 23,7 %, a liczby utrzymują się na bardzo wysokim poziomie w niektórych państwach członkowskich; mając ponadto na uwadze, że ubóstwo energetyczne wciąż utrzymuje się na tak wysokim poziomie, że dla dotkniętych nim 11 % ludności UE oznacza cykl niekorzystnych skutków ekonomicznych ( 5 ); I. mając na uwadze, że wzrost nierówności wynikający z kryzysu dotknął w szczególności kobiety, pogłębiając ich ubóstwo i coraz bardziej wykluczając je z rynku pracy; mając na uwadze, że należy sprawić, by kobiety miały większy udział w rynku pracy dzięki skutecznemu wdrożeniu istniejącego prawodawstwa w dziedzinie równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz usprawnieniu obowiązujących ram politycznych z myślą o poprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym; J. mając na uwadze, że istnieje pozytywna zależność między większym równouprawnieniem kobiet i mężczyzn a dynamiczniejszym wzrostem gospodarczym, integracją, tworzeniem miejsc pracy oraz dobrobytem; mając na uwadze, że zmniejszanie nierówności w miejscu pracy służy nie tylko zapewnieniu równego traktowania, ale również skuteczności i konkurencyjności na rynku pracy; K. mając na uwadze, że OECD podkreśla, iż zmniejszenie nierówności o jeden punkt współczynnika Giniego przełożyłoby się na zwiększenie łącznego wzrostu o 0,8 % w następnych pięciu latach ( 6 ); L. mając na uwadze, że według Eurofound definicja nietypowej pracy odnosi się do stosunku pracy odbiegającego od standardowego lub typowego modelu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, regularnie i na czas nieokreślony u jednego pracodawcy przez długi okres; mając na uwadze, że według MOP określenie niestandardowe formy ( 1 ) Eurostat: ( 2 ) MFW (2017), dokument roboczy WP 17/76: Inequality Overhang [Nierozwiązany problem nierówności]. Autorzy: Francesco Grigoli i Adrian Robles, Waszyngton, D.C.: Międzynarodowy Fundusz Walutowy. ( 3 ) MFW (2015 r.), Causes and Consequences of Income Inequality: A Global Perspective [Przyczyny i skutki nierówności dochodów: perspektywa globalna]. Dokument otwierający debatę SDN/15/13, Waszyngton: Międzynarodowy Fundusz Walutowy, ( 4 ) OECD (2015 r.) In It Together. Why Less Inequality Benefits All [Wspólny problem: dlaczego wszyscy korzystamy na zmniejszeniu nierówności], OECD Publishing, Paryż. ( 5 ) Eurostat: 27_and_EU-28%2C_ JPG ( 6 ) Raport OECD z 2015 r. pt. In it together: Why less inequality benefits all [Wspólny problem dlaczego wszyscy skorzystamy na zmniejszeniu nierówności?], s. 67.

104 C 356/94 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. zatrudnienia jest ogólnym pojęciem obejmującym różne formy zatrudnienia, które odbiegają od standardowego zatrudnienia, w tym zatrudnienie na czas określony, w niepełnym wymiarze czasu i praca na wezwanie, praca tymczasowa i inne wielostronne stosunki pracy, a także zatrudnienie ukryte i samozatrudnienie ekonomicznie zależne; M. mając na uwadze, że pogłębiające się nierówności są powiązane ze zmniejszoną ruchliwością społeczną, ograniczonymi możliwościami ludzkimi, a także ograniczeniami podstawowych praw i wolności; mając na uwadze, że w sprawozdaniu Eurofoundu z 2017 r. na temat awansu społecznego w UE ( 1 ) przedstawiono dowody na to, że pochodzenie społeczne nadal określa szanse życiowe w wielu państwach członkowskich; N. mając na uwadze, że wzrost gospodarczy w gospodarkach państw członkowskich zależy od wielu czynników; mając na uwadze, że pogłębiające się nierówności mogłyby mieć negatywny wpływ na wzrost gospodarczy; mając na uwadze, że MFW określił w skali globalnej odwrotną zależność między udziałem górnych 20 % w dochodzie a wzrostem gospodarczym, przez co jeżeli udział górnych 20 % w dochodzie wzrasta o jeden punkt procentowy, to w rzeczywistości PKB w ciągu najbliższych pięciu lat spadnie o 0,08 punktu procentowego; mając na uwadze, że z kolei podobny wzrost w niższych 20 % jest łączony ze wzrostem wyższym o 0,38 punktu procentowego; O. mając na uwadze, że nierówność to złożone zjawisko, które nie ogranicza się do kwestii finansowych, ale dotyczy także różnych szans dla ludzi zależnie od na przykład płci, pochodzenia etnicznego, niepełnosprawności, orientacji seksualnej, położenia geograficznego lub wieku; mając na uwadze, że wielorakie nierówności w dostępie do zatrudnienia oraz w miejscu pracy stwarzają ryzyko dla zdrowia i dobrostanu osób oraz możliwości finansowych i mogą zatem prowadzić do niskiej wydajności; P. mając, że nierówny zasięg ochrony socjalnej został poddany analizie w sprawozdaniu Eurofoundu pt. Nowe formy zatrudnienia ( 2 ), który skupia się na najbardziej problematycznych formach zatrudnienia z punktu widzenia ochrony socjalnej, a więc na pracy dorywczej, i podaje przykłady przepisów, które wyraźnie wykluczają pracowników dorywczych, oraz innych przepisów, które uwzględniają tę grupę pracowników, zwykle poprzez rekompensatę na podstawie progów dochodowych; mając na uwadze, że praca za talony i strategiczne dzielenie się pracownikami to przykłady pracy niestandardowej mającej na celu rozwiązanie problemu nieadekwatności ochrony socjalnej w przypadku pracy dorywczej lub w niepełnym wymiarze czasu pracy; Q. mając na uwadze, że w społeczeństwach z większymi nierównościami w wynagrodzeniach częściej występują problemy zdrowotne i przemoc, odnotowuje się gorsze wyniki z matematyki i umiejętności czytania i pisania, wyższy wskaźnik otyłości, wyższy wskaźnik zabójstw i większą liczbę zabójstw ( 3 ); mając na uwadze, że równiejsze społeczeństwo oznacza mniej wydatków socjalnych dla państwa; R. mając na uwadze, że nierówności w całym cyklu życia przekładają się na nierówności, których ofiarą padają ludzie starsi, oznaczające krótszą średnią życia w zdrowiu, ubóstwo osób starszych i różnice w wysokości emerytur ze względu na płeć sięgające prawie 40 %; mając na uwadze, że europejskie strategie na rzecz eliminacji ubóstwa są niezbędne do osiągnięcia zrównoważonego rozwoju dla wszystkich; S. mając na uwadze, że bezpieczeństwo gospodarcze jest istotnym czynnikiem samorealizacji obywateli; T. mając na uwadze, że w dniu 5 października 2015 r. Rada przyjęła konkluzje w sprawie Sprawozdania na temat adekwatności świadczeń emerytalnych za 2015 r.: adekwatności wysokości dochodów w starszym wieku w UE obecnie i w przyszłości, w których uznała, że publiczne systemy emerytalne lub inne systemy zabezpieczenia społecznego muszą zawierać odpowiednie zabezpieczenia dla kobiet i mężczyzn, których rodzaj zatrudnienia nie ( 1 ) Eurofound (2017), Awans społeczny w UE, Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej. ( 2 ) ( 3 ) Inequality and mental illness [Nierówności i choroby psychiczne], R. Wilkinson and K. Pickett, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet w Jork, Zjednoczone Królestwo; opublikowane na stronie internetowej dnia 25 maja 2017 r.; S (17)

105 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/95 Czwartek, 16 listopada 2017 r. pozwala lub nie pozwalał im na zgromadzenie wystarczających uprawnień emerytalnych oraz że zabezpieczenia te muszą obejmować zwłaszcza przepisy dotyczące minimalnych emerytur i minimalnych dochodów osób starszych ( 1 ); U. mając na uwadze, że brak dostatecznego finansowania edukacji publicznej jest główną przyczyną przyszłych dysproporcji społecznych i rosnących nierówności; V. mając na uwadze, że między rokiem 2005 a 2015 współczynnik Giniego dla UE wzrósł z 30,6 pkt do 31 pkt, a nierówności w wynagrodzeniach między 20 % najzamożniejszych i najuboższych wzrosły z 4,7 pkt do 5,2 pkt; mając na uwadze, że liczba osób zagrożonych ubóstwem dochodowym jest ściśle związana z nierównością dochodową, a ubóstwo dochodowe stale rośnie od 2005 r.; mając na uwadze, że w latach kilka państw członkowskich odnotowało wzrost nierówności pod względem dochodów do dyspozycji gospodarstw domowych ( 2 ); W. mając na uwadze, że rozbieżności we wzroście gospodarczym między państwami członkowskimi i w ich obrębie prowadzą do zakłóceń gospodarczych w Unii; mając na uwadze, że wysoce nierówne tendencje gospodarcze doprowadziły do nadmiernego bezrobocia i stref biedy; X. mając na uwadze, że rozwój nierówności na świecie jest proporcjonalny do stałego wzrostu nierówności od lat osiemdziesiątych XX wieku w krajach rozwiniętych, w których, według OECD ( 3 ), nierówności rosły bez względu na cykle koniunkturalne (z określonymi wyjątkami), powodując wzrost współczynnika Giniego o trzy pkt, od 0,29 do 0,32 w latach , co stanowi 10 % wzrostu w ciągu ostatnich dekad; Y. mając na uwadze, że choć poziom nierówności może być uzależniony od wielu czynników, to instytucje i autorzy działań politycznych ponoszą odpowiedzialność za zajmowanie się nimi szczególnie na szczeblu strukturalnym; mając na uwadze, że istnieje luka inwestycyjna w UE, a inwestycje publiczne i prywatne mają kluczowe znaczenie w zmniejszaniu nierówności poprzez zwiększenie zatrudnienia; mając na uwadze, że należy się zająć w odpowiedni sposób brakami strukturalnymi; mając na uwadze, że Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) ma zostać uaktualniony, aby umożliwić wyeliminowanie luki inwestycyjnej; Z. mając na uwadze, że tendencje w zakresie nierówności niekoniecznie łączą się z tendencjami w zakresie skrajnych postaci ubóstwa, takich jak bezdomność; AA. mając na uwadze, że dostarczenie odpowiedniego wsparcia i funduszy dla zrównoważonych i trwałych rozwiązań mieszkaniowych ma kluczowe znaczenie dla dostępu do zatrudnienia, edukacji i służby zdrowia oraz dla utrwalenia integracji i lokalnej akceptacji; mając na uwadze, że ochrona żywotności społeczności sąsiedzkich i zwalczanie segregacji jest istotnym czynnikiem wsparcia integracji i zmniejszania nierówności; AB. mając na uwadze, że według Eurostatu odsetek osób zagrożonych ubóstwem w UE w 2015 r. wynosił 24,4 %, a wzrósł do 26,9 % w przypadku dzieci; AC. mając na uwadze, że kobiety znacznie dotkliwiej odczuwają skutki kryzysu, a także że zielone miejsca pracy okazują się bardziej odporne na kryzysy niż inne; AD. mając na uwadze, że kobiety są narażone na większe ryzyko ubóstwa i niepewności zatrudnienia; Ustanowienie koordynacji polityki europejskiej w celu zwalczania nierówności 1. potwierdza, że nierówności zagrażają przyszłości projektu europejskiego, osłabiają jego legitymację oraz szkodzą zaufaniu do Unii jako siły napędowej postępu społecznego, wymiaru Unii, który należy wzmocnić; przypomina, że obecne nierówności mają negatywne skutki zagrażające stabilności politycznej i społecznej; podkreśla, że zwiększanie pozytywnej konwergencji oraz poprawa życia wszystkich obywateli Europy powinno nadal stanowić siłę napędową dalszej integracji; ( 1 ) COREPER I, Adekwatne dochody emerytalne w kontekście starzejących się społeczeństw Projekt konkluzji Rady, 12352/15: ( 2 ) Eurofound (2017 r.) Income inequalities and employment patterns in Europe before and after the Great Recession [Nierówności w dochodach i schematy zatrudnienia w Europie przed wielką recesją i po niej]. ( 3 ) Raport OECD z 2015 r. pt. In it together: Why less inequality benefits all [Wspólny problem dlaczego wszyscy skorzystamy na zmniejszeniu nierówności?], OECD Publishing, Paryż.

106 C 356/96 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 2. wyraża zdecydowane przekonanie, że ograniczenie nierówności musi stanowić jeden z głównych priorytetów instytucjonalnych na szczeblu europejskim, nie tylko w celu zwalczania ubóstwa czy wspierania konwergencji, ale także jako warunek wstępny ożywienia gospodarczego, tworzenia godnych miejsc pracy, spójności społecznej i wspólnego dobrobytu; 3. podkreśla, że ograniczenie nierówności ma zasadnicze znaczenie dla promowania sprawiedliwszych i stabilniejszych demokracji, zapewniania równego traktowania bez podwójnych standardów, marginalizacji populizmu, ekstremizmu i ksenofobii oraz dopilnowania, by Europa stanowiła projekt, który akceptują wszyscy jej obywatele; 4. przypomina Komisji i państwom członkowskim, że Unia Europejska musi wywiązywać się ze swoich zobowiązań w ramach Traktatów pod względem wspierania dobrobytu jej narodów, pełnego zatrudnienia i postępu społecznego, sprawiedliwości społecznej i ochrony socjalnej, równości kobiet i mężczyzn, równości między obywatelami z różnych środowisk społeczno-gospodarczych, solidarności międzypokoleniowej, ochrony praw dziecka oraz integracji wszystkich osób, które znajdują się w niekorzystnej sytuacji lub są marginalizowane; 5. zwraca się do Komisji i państw członkowskich, zgodnie z ich właściwymi uprawnieniami, o przeprowadzenie oceny wydajności i wyników koordynacji polityki gospodarczej, z uwzględnieniem zmian w zakresie postępu społecznego i sprawiedliwości społecznej w UE; zauważa, że w ramach europejskiego semestru nie traktowano priorytetowo ani osiągnięcia tych celów, ani ograniczenia nierówności; wzywa Komisję, by usprawniła proces koordynacji polityki, by monitorować negatywne tendencje, które mogłyby zwiększyć nierówności i osłabić postęp społeczny lub negatywnie wpłynąć na sprawiedliwość społeczną, zapobiegać im i naprawiać je, dzięki przedsięwzięciu w razie konieczności środków zapobiegawczych i naprawczych; uważa, że w europejskim semestrze w miarę możliwości powinny zostać rozważone i umieszczone konkretne strategie polityczne mające na celu zwalczanie nierówności ekonomicznych; 6. uważa, że środki społeczne mogą być niekiedy traktowane jako środki łagodzące i powinny im towarzyszyć strategie polityczne i społecznie odpowiedzialne reformy strukturalne, aby osiągnąć pozytywny, długotrwały i zrównoważony wzrost gospodarczy oraz strukturalną redukcję tendencji nierówności w perspektywie średnio- i długoterminowej; 7. nalega na Komisję, by w ramach europejskiego semestru i bez uszczerbku dla kompetencji krajowych, prowadziła lepszą ocenę zakłóceń równowagi pod względem podziału dochodów i bogactwa, również w ramach odrębnych szczegółowych sprawozdań z przeglądu w przypadku wykrycia nierówności, jako sposobu na powiązanie koordynacji gospodarczej z zatrudnieniem i wynikami społecznymi, wzywa Komisję, by przygotowała dokładny i aktualny obraz różnic w wynagrodzeniach i różnic majątkowych, różnic w zakresie spójności społecznej i włączenia społecznego między krajami i w ich obrębie oraz by uzasadniła swoje wnioski i zalecenia dotyczące decyzji politycznych solidnymi i szczegółowymi danymi; wzywa Komisję do przeanalizowania, jakie wskaźniki najdokładniej mierzą nierówności gospodarcze (np. indeks Giniego, indeksy Palmy, indeks Theila, udział wynagrodzeń, stosunek płacy minimalnej do PKB per capita lub do średniego wynagrodzenia itp.), a także do monitorowania nierówności, również z uwzględnieniem ogólnej konkurencyjności i wydajności wszystkich czynników; 8. stwierdza, że regiony charakteryzujące się poważnymi lub trwałymi niekorzystnymi warunkami przyrodniczymi lub demograficznymi, np. najbardziej na północ wysunięte regiony o bardzo niskiej gęstości zaludnienia oraz regiony wyspiarskie, transgraniczne i górskie, o których mowa w art. 174 TFUE, a także regiony wyludnione i najbardziej oddalone mają większe trudności w zagwarantowaniu dostępu do takich usług publicznych jak opieka zdrowotna i edukacja, w związku z czym świadczenie tych usług jest coraz bardziej kosztowne dla budżetów publicznych, a obywatele muszą pokonywać duże odległości, by móc z tych usług skorzystać; 9. przypomina o konieczności rozwijania inwestycji ukierunkowanych na większą spójność terytorialną, pozwalających umocnić tkankę przemysłową regionów charakteryzujących się poważnymi lub trwałymi niekorzystnymi warunkami przyrodniczymi lub demograficznymi, zwłaszcza jeśli chodzi o dostęp do sieci szerokopasmowych; 10. wzywa Komisję do promowania ambitnych inwestycji w ochronę społeczną, usługi społeczne i infrastrukturę społeczną przez państwa członkowskie, dzięki bardziej ukierunkowanemu i strategicznemu wykorzystaniu funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, aby odpowiedzieć na potrzeby społeczne i ekonomiczne państw członkowskich i regionów;

107 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/97 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 11. powtarza swój apel o ustanowienie autentycznego europejskiego filaru praw socjalnych propagującego większą konwergencję, z uwzględnieniem podziału kompetencji ustanowionego w traktatach, oraz o zbudowanie głębszego i sprawiedliwszego wymiaru społecznego UGW; 12. wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków na rzecz współpracy z państwami członkowskimi, by osiągnąć wszystkie cele strategii Europa 2020, łącznie z redukcją ubóstwa i wykluczenia społecznego o 20 mln oraz w celu dostosowania zakresu strategii Europa 2020 do programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, ujmując zatem także zwalczanie nierówności i skrajnego ubóstwa wśród jej celów; zwraca się do Komisji o dalsze zwracanie bacznej uwagi na realizację celów strategii Europa 2020 oraz do wzięcia pod uwagę tablicy Eurostatu poświęconej podstawowym wskaźnikom strategii Europa 2020, także w procedurze europejskiego semestru i zaleceń dla poszczególnych państw; 13. wzywa Komisję i państwa członkowskie, przypominając, że te ostatnie są przede wszystkim odpowiedzialne za swoją politykę społeczną, którą należy wspierać i uzupełniać działaniami na szczeblu europejskim, by wzmocniły wysiłki na rzecz ograniczenia nierówności między grupami dochodowymi oraz zachęcały do odpowiednich ram środków gwarantujących między innymi godne warunki pracy wszystkim, edukację publiczną, opiekę zdrowotną, zabezpieczenie emerytalne, adekwatną infrastrukturę publiczną i usługi społeczne, oraz wspierających równość szans; podkreśla, że takie ramy powinny umożliwić dobrze funkcjonujący awans społeczny; 14. podkreśla, że budżet Unii powinien ustanowić wdrożenie właściwej polityki na rzecz zmniejszenia nierówności i zwiększenia spójności społecznej; 15. podkreśla, że prawa podstawowe mają charakter nadrzędny; podkreśla, że prawo pracy i wysokie standardy socjalne mają do odegrania kluczową rolę w równoważeniu gospodarek, wspieraniu dochodów oraz pobudzaniu inwestycji w zdolności; przypomina, jak ważne jest przestrzeganie praw socjalnych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym praw i swobód związkowych i prawa do rokowań zbiorowych, oraz stanie na straży równego traktowania pracowników; 16. podkreśla, że nie można pomijać przyszłego wpływu polityk sektorowych na zmniejszenie nierówności, oraz podkreśla potrzebę dalszego rozwoju rynku wewnętrznego i prowadzenia polityki inwestycji na szczeblu europejskim i krajowym (np. w odniesieniu do dużych infrastruktur, opieki zdrowotnej, edukacji) oraz że określanie wszystkich aspektów polityki energetycznej w celu zagwarantowania równych szans musi uwzględniać możliwości, jakie oferują obszary polityki w zakresie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej; wzywa Komisję, by we współpracy z państwami członkowskimi stworzyła kompleksowe strategie na rzecz tworzenia miejsc pracy, przedsiębiorczości i innowacji mające na celu inwestycje strategiczne w tworzenie zielonych miejsc pracy, w sektor społeczny, opieki zdrowotnej i opieki oraz w gospodarkę społeczną, której potencjał w zakresie zatrudnienia jest niewykorzystany; Środki na rzecz pobudzenia tworzenia godnych miejsc pracy i wysokiej jakości zatrudnienia 17. wyraża zaniepokojenie pogłębianiem się nierówności w UE w następstwie kryzysu, które było spowodowane głównie rosnącym bezrobociem; jest zdania, że bezrobocie jest źródłem nierówności, a polityka na rzecz tworzenia godnych miejsc pracy i wysokiej jakości miejsc pracy ukierunkowanych na główne obszary bezrobocia mogłaby przyczynić się do zwiększenia dochodów gospodarstw domowych w najniższej grupie kwintylowej; 18. wzywa Komisję, aby w ramach zbliżającego się przeglądu dyrektywy w sprawie pisemnego oświadczenia wprowadziła przepisy przewidujące wyeliminowanie dyskryminacji ze względu na status umowny i zapewniające każdemu pracownikowi prawo do uczciwych warunków zatrudnienia, zgodnie z normami MOP na rzecz godnej pracy; 19. ponadto podkreśla, że wysoki poziom bezrobocia skutkuje obniżeniem wynagrodzeń i może niekiedy wywierać negatywny wpływ na warunki pracy i warunki społeczne; podkreśla, że walka z bezrobociem jako taka jest koniecznym, lecz niewystarczającym warunkiem zmniejszenia nierówności; 20. wzywa Komisję do zaproponowania wyższego poziomu finansowania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych na lata i lepszego objęcia nią osób młodych w wieku poniżej 30 lat; wzywa Komisję do wspomagania lepszego wdrażania gwarancji dla młodzieży, koncentrując się w większym stopniu na młodych ludziach w najbardziej niekorzystnym położeniu, którzy często muszą sobie radzić z wieloma problemami, z uwzględnieniem najnowszych wniosków zawartych w sprawozdaniu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego na temat wykorzystania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i zapewnieniem odpowiedniego i przejrzystego wdrażania i oceny;

108 C 356/98 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 21. podkreśla znaczenie baczniejszego śledzenia sytuacji osób młodych, które skorzystały z gwarancji dla młodzieży / inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, z myślą o ich trwałej i skutecznej integracji na rynku pracy; zwraca się do Komisji o zbadanie możliwości większej elastyczności Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, również w odniesieniu do krajów osiągających dobre wyniki w zakresie strategii politycznych na rzecz ludzi młodych, integracji systemów ochrony młodych ludzi w przechodzeniu z etapu kształcenia lub szkolnictwa wyższego do etapu zatrudnienia, aby zastąpić istniejące w Europie składkowe systemy opieki społecznej, z których młodzi ludzie są wykluczeni; 22. podkreśla, że takie programy jak gwarancja dla młodzieży i inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie mogą zastąpić własnych wysiłków państw członkowskich na rzecz walki z bezrobociem młodzieży oraz na rzecz wspierania trwałej integracji na rynku pracy; przyznaje, że dostępna wysokiej jakości edukacja jest decydująca dla zlikwidowania nierówności; wzywa zatem do zwiększenia inwestycji w edukację publiczną i uczenie się przez całe życie; 23. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by zwracały uwagę na potrzebę wspierania ekologicznych miejsc pracy i podnoszenia poziomu zatrudnienia na obszarach wiejskich i obszarach podupadających oraz uczynienia ich bardziej atrakcyjnymi dla kobiet; 24. wzywa Komisję, za pośrednictwem EFS i procedury europejskiego semestru, oraz państwa członkowskie, za pośrednictwem ich krajowych programów reform, do zapewnienia pełnego wdrożenia na szczeblu krajowym środków określonych w zaleceniu Rady w sprawie integracji osób długotrwale bezrobotnych na rynku pracy; 25. wzywa Komisję Europejską i państwa członkowskie do uzupełnienia Unii gospodarczej i walutowej w pełni funkcjonującym europejskim rynkiem pracy w połączeniu z szeroką ochroną socjalną; uważa, że dobrze funkcjonujące rynki pracy oraz skoordynowane i solidne systemy opieki społecznej mają zasadnicze znaczenie dla powodzenia Unii gospodarczej i walutowej oraz są częścią szerszego procesu pozytywnej konwergencji w kierunku spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej; wzywa Komisję w tym kontekście do przedstawienia badania na temat tego, jak UE może wspierać i promować gwarantowane publiczne programy zatrudnienia na szczeblu krajowym; 26. wzywa państwa członkowskie, by zagwarantowały lepsze dostosowanie edukacji i szkoleń do potrzeb rynków pracy w UE, zwiększając możliwości mobilności, ulepszając strategie zatrudnienia i szkoleń, w szczególności szkoleń w miejscu pracy, oraz dzięki ukierunkowanym inwestycjom, które będą bodźcem dla tworzenia miejsc pracy i zwiększą popyt na rynku pracy; przypomina, że przekwalifikowywanie się jest istotnym czynnikiem umożliwiającym ponowną integrację na rynku pracy, pomaga w zwalczaniu długoterminowego bezrobocia i pozwala lepiej dostosować umiejętności do dostępnych miejsc pracy; podkreśla, że walidacja umiejętności oraz uznawanie uczenia się formalnego i nieformalnego to ważne narzędzia umożliwiające uznawanie na rynkach pracy nabytych umiejętności; nalega, by możliwości uczenia się przez całe życie były promowane w całym cyklu życia, również w starszym wieku, aby w pełni wykorzystać ich potencjał w walce z nierównościami; 27. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by wspólnie pracowały na rzecz zwalczania dyskryminacji podczas rekrutacji i dyskryminacyjnych praktyk zatrudniania, które uniemożliwiają integrację na rynku pracy z powodu (między innymi) płci, tożsamości płciowej lub ekspresji płciowej, orientacji seksualnej, cech płciowych, pochodzenia etnicznego, niepełnosprawności czy wieku; Poprawa warunków pracy i życia 28. wyraża zaniepokojenie liczbą niestandardowych umów o pracę i niestandardowych form zatrudnienia, które mogą skutkować niepewnymi warunkami pracy, niższymi płacami, wyzyskiem i niższymi składkami na ubezpieczenie społeczne, a także pogłębianiem się nierówności w niektórych państwach członkowskich; przypomina, że musi istnieć odpowiedni system zabezpieczenia społecznego i ochrony socjalnej w celu ochrony wszystkich pracowników; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwiększenia wysiłków na rzecz zwalczania szarej strefy i pracy nierejestrowanej; 29. uważa, że jakość miejsc pracy w całej Europie musi zostać zwiększona, szczególnie w zakresie zapewnienia utrzymania na minimalnym poziomie, bezpieczeństwa zatrudnienia, dostępu do edukacji i programów uczenia się przez całe życie oraz poprawy bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy; wzywa Komisję, aby wspierała dalsze badania w odniesieniu do monitorowania i poprawy ogólnej konkurencyjności i tworzenia miejsc pracy wysokiej jakości w UE, na podstawie badań Eurofoundu;

109 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/99 Czwartek, 16 listopada 2017 r. 30. uważa, że niektóre formy zatrudnienia, takie jak umowy zerogodzinowe i bezpłatne staże, nie pozwalają na godny poziom życia; uważa, że istotne jest zapewnienie odpowiednich możliwości kształcenia i szkolenia oraz godnych warunków pracy, w stosownych przypadkach, dla staży, praktyk i przygotowania zawodowego, określenie granic niestandardowych form zatrudnienia oraz zapobieżenie wykorzystywaniu umów zerogodzinowych, korzystania z pracowników tymczasowych w celu zastąpienia strajkujących pracowników, oraz stosowania umów o pracę na czas określony do wykonywania zadań stałych; 31. zauważa, że dobrowolna praca w niepełnym wymiarze czasu pracy może zachęcić do udziału w rynku pracy pewne grupy osób, które obecnie są na nim niedostatecznie reprezentowane i może być przydatna w regulowaniu godzenia życia prywatnego z obowiązkami zawodowymi; 32. wyraża zdecydowane przekonanie, że mogłaby zostać przeanalizowana dokładna wspólna klasyfikacja zatrudnienia na szczeblu europejskim, aby ograniczyć niepewność, w oparciu o dane i fakty ustalone naukowo; jest przekonany, że zastosowanie zasady równej płacy za taką samą pracę wykonywaną w tym samym miejscu pozwoli na zmniejszenie nierówności między pracownikami; 33. podkreśla znaczenie odpowiedniej analizy różnorakich skutków i aspektów rosnącej automatyzacji i wpływu opóźnienia w przyjmowaniu prawodawstwa, które mogą grozić wywarciem presji na ograniczenie systemów zabezpieczenia społecznego i płac, wpływając w szczególności na pracowników o niskich i średnich umiejętnościach; podkreśla w tym kontekście znaczenie utrzymania na odpowiednim poziomie ochrony socjalnej i wynagrodzeń; 34. uważa, że nowy program na rzecz umiejętności musi zapewniać wszystkim pracownikom dostęp do przystępnych cenowo programów uczenia się przez całe życie i dostosowanie do dygitalizacji i stałych zmian technologicznych; 35. przyjmuje z należytą uwagą opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego na temat dyrektywy ramowej w sprawie odpowiedniego dochodu minimalnego w Unii Europejskiej, która ustanowiłaby wspólne normy i wskaźniki i określiła metody monitorowania jej wdrażania; podkreśla, że budżety referencyjne, które pokazują koszt godnego życia dla różnych rozwiązań mieszkaniowych, składów gospodarstw domowych i dla różnego wieku ich członków, mogłyby być wykorzystane do oceny adekwatności systemów minimalnego dochodu wprowadzanych przez państwa członkowskie; 36. wyraża zaniepokojenie wysokim poziomem niepobierania świadczeń z istniejących systemów dochodu minimalnego, co wskazuje na liczne bariery, w tym uciążliwe procedury i stygmatyzację związaną z ubieganiem się o świadczenia z tego systemu; uważa, że programy wsparcia dochodów są niezbędne, aby uniknąć nierównych tendencji gospodarczych, przy wspieraniu konkretnych osób, zanim osiągną one etap ubóstwa i wykluczenia społecznego; 37. podkreśla znaczenie dialogu społecznego i negocjacji zbiorowych w ustalaniu wynagrodzeń oraz potrzebę pozostania tego mechanizmu w gestii partnerów społecznych zgodnie ze ich autonomią zagwarantowaną w traktatach; wzywa Komisję do przeprowadzenia badania dotyczącego wskaźnika płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie w celu oszacowania kosztów utrzymania oraz określenia wysokości dochodu potrzebnego do zaspokojenia podstawowych potrzeb rodziny w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego i regionu; podkreśla, że w odniesieniu do wszystkich gospodarstw domowych niezbędny jest odpowiedni poziom dochodów, aby umożliwić osiągnięcie niezależności finansowej osobom ubogim pracujących przy zachowaniu warunków mieszkaniowych i bezpieczeństwa żywnościowego; 38. podkreśla, że w odniesieniu do długoterminowego finansowania budowy nowych mieszkań, oprócz europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), należy uruchomić inne finansowanie prywatne i publiczne jako sposób przyspieszenia działalności krajowych banków publicznych lub innych agencji działających w dziedzinie przystępnego budownictwa socjalnego; 39. wzywa Komisję do poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników, włączając w to prawidłowe stosowanie dyrektywy w sprawie czasu pracy; 40. przypomina, że prawo do rokowań i działań zbiorowych jest podstawowym prawem w UE, oraz że instytucje europejskie powinny przestrzegać tego prawa, przestrzegać jego zasad i promować jego stosowanie ( 1 ); uważa, że spadająca siła przetargowa pracowników i związków zawodowych nie przyczynia się do tych celów i może być jedną z przyczyn niskiego wzrostu płac i mnożenia się niepewnych miejsc pracy; ( 1 ) Zgodnie z art. 51 Karty praw podstawowych UE.

110 C 356/100 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. 41. zwraca uwagę na znaczenie ochrony praw pracowników i zwiększania siły przetargowej pracowników poprzez reformy strukturalne rynków pracy, które wspierałyby trwały wzrost gospodarczy, tworzenie godnych miejsc pracy, wspólnego dobrobytu i spójności społecznej; podkreśla rolę dialogu między partnerami społecznymi w celu pokonywania nierówności na rynku pracy; wzywa państwa członkowskie i UE do zapewnienia prawa do zrzeszania się w związkach zawodowych oraz siły i niezależności zarówno związków zawodowych, jak i zrzeszeń pracodawców podczas podejmowania negocjacji na każdym szczeblu; 42. podkreśla ponadto znaczenie dialogu obywatelskiego z przedstawicielami różnych grup społecznych, zwłaszcza osób najbardziej narażonych na ubóstwo i wykluczenie społeczne, przy omawianiu kwestii dotyczących nierówności; 43. wzywa do wdrożenia polityki antydyskryminacyjnej, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu równych szans zatrudnienia i w promowaniu włączenia społecznego; wzywa państwa członkowskie do odblokowania dyrektywy antydyskryminacyjnej; 44. wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań mających na celu zapewnienie, że w miejscu pracy zwalczana jest dyskryminacja, prześladowanie i przemoc ze względu m.in. na płeć, tożsamość/ekspresję płciową, orientację seksualną i cechy płciowe, a także istnieją mechanizmy wsparcia dla ofiar i procedury przeciwko sprawcom; Wzmocnienie państwa opiekuńczego i ochrony socjalnej 45. podkreśla, że w wielu krajach środki oszczędnościowe podlegają presji i padają ofiarą konsolidacji finansowej, co ma reperkusje pod względem nierówności w wynagrodzeniach; uważa, że systemy opieki społecznej powinny działać jako siatka bezpieczeństwa, ale też ułatwiać integrację na rynku pracy; podkreśla potrzebę wielowymiarowego podejścia do osiągnięcia większej równości i spójności społecznej, co zostało odzwierciedlone w horyzontalnej klauzuli społecznej (art. 9 TFUE), z naciskiem na społeczny wymiar polityki Unii i zaangażowanie się w stosowanie zasady uwzględniania wymiaru społecznego we wszystkich strategiach politycznych Unii; 46. stwierdza, że postęp społeczny, według definicji w europejskim wskaźniku postępu społecznego, to zdolność społeczeństwa do zaspokajania podstawowych ludzkich potrzeb swoich obywateli, zapewnienia elementów składowych, które umożliwiają obywatelom i społecznościom polepszanie i utrzymanie jakości życia, a także stwarzania wszystkim osobom warunków do osiągania pełnego potencjału; 47. zachęca państwa członkowskie do usprawnienia ich systemów opieki społecznej (w zakresie edukacji, ochrony zdrowia, mieszkalnictwa, emerytur i transferów socjalnych) w oparciu o mocne zabezpieczenia socjalne w celu osiągnięcia kompleksowej ochrony ludności, z uwzględnieniem nowych rodzajów ryzyka społecznego i grup szczególnie wrażliwych, powstałych w wyniku kryzysu najpierw finansowego i gospodarczego, a następnie i społecznego, z którym muszą sobie radzić państwa członkowskie; 48. wzywa państwa członkowskie do zwiększenia inwestycji w wysokiej jakości i przystępnej cenowo wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, podkreślając, że takie inwestycje są opłacalne, zwłaszcza w przypadku dzieci z rodzin znajdujących się w niekorzystnym położeniu; wzywa państwa członkowskie, by przy wsparciu Komisji i zgodnie z celami z Barcelony przyjęły odpowiednie środki w celu zapewnienia powszechnego i przystępnego cenowo dostępu do publicznej edukacji wysokiej jakości od wczesnego wieku (0-3), co ma kluczowe znaczenie dla zwalczania nierówności w perspektywie długoterminowej; 49. apeluje o powszechny dostęp do mieszkań w przystępnej cenie, ochrony przed eksmisją oraz nadmiernym zadłużeniem gospodarstw domowych w trudnej sytuacji oraz o promowanie skutecznej drugiej szansy dla poszczególnych osób i rodzin na szczeblu europejskim; 50. apeluje do państw członkowskich o szybką reakcję na obecny kryzys migracyjny i uchodźczy oraz o zagwarantowanie uchodźcom dostępu do procesu szybkiego uczenia się języka i kultury, kształcenia, wysokiej jakości mieszkalnictwa, opieki zdrowotnej i edukacji, rynku pracy i ochrony socjalnej, uznawania formalnie i nieformalnie zdobytych umiejętności i zdolności oraz zapewnienia ich integracji w społeczeństwie; 51. potwierdza, że wszystkim należy zagwarantować powszechny dostęp do publicznych emerytur w odpowiedniej wysokości w ramach systemu opartego na zasadzie solidarności; wzywa Komisję do wsparcia państw członkowskich we wzmacnianiu publicznych i zakładowych systemów emerytalnych w celu zapewnienia odpowiedniego dochodu emerytalnego powyżej progu ubóstwa oraz w celu umożliwienia emerytom utrzymania swojego poziomu życia oraz godnego i niezależnego życia; ponownie apeluje o zaliczanie okresów sprawowania opieki w systemach emerytalnych,

111 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/101 Czwartek, 16 listopada 2017 r. mające na celu zrekompensowanie utraconych składek kobiet i mężczyzn w wyniku opieki nad dziećmi lub długotrwałych obowiązków opiekuńczych, jako narzędzie zmniejszania zróżnicowania emerytur ze względu na płeć; podkreśla, że chociaż osobiste programy emerytalne mogą być ważnymi narzędziami poprawy adekwatności emerytur, ustawowe systemy emerytalne oparte na solidarności pozostają najskuteczniejszym narzędziem walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym w podeszłym wieku; 52. podkreśla, że należy zagwarantować podstawowe prawa osób niepełnosprawnych, w tym prawo do godnej i pozbawionej barier pracy, usług i podstawowego bezpieczeństwa finansowego dostosowanego do szczególnych indywidualnych potrzeb, godnych standardów życia i włączenia społecznego, a także specjalne przepisy w sprawie ochrony przed wyzyskiem i pracą przymusową; 53. uważa, że handel międzynarodowy stanowi siłę napędową wzrostu, ale korzyści nie zawsze są odpowiednio dystrybuowane, co może być postrzegane jako źródło nierówności; wzywa Komisję i państwa członkowskie do promowania sprawiedliwszych międzynarodowych umów handlowych, które są zgodne z europejskimi rozporządzeniami w sprawie rynku pracy i głównymi konwencjami MOP, a jednocześnie chronią wysokiej jakości miejsca pracy i prawa pracownicze oraz zapewniają unijne i krajowe mechanizmy rekompensaty (w tym Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji) dla pracowników i sektorów, na które negatywny wpływ wywierają istotne zmiany w strukturze światowego handlu spowodowanych globalizacją; 54. wzywa Komisję do dopilnowania, aby unijna polityka konkurencji umożliwiała uczciwą konkurencję i wspierała walkę z pomocą państwa niezgodną z rynkiem wewnętrznym lub kartelami, zniekształcającymi ceny i zakłócającymi funkcjonowanie rynku wewnętrznego, w celu zapewnienia ochrony konsumentów; Walka z ubóstwem i wykluczeniem społecznym 55. uważa, że należy zapewnić w Unii Europejskiej prawo do równych szans; jest zaniepokojony, że występujące obecnie nierówności w wynikach, które dotyczą wszystkich mieszkających w UE, a zwłaszcza dzieci i osób młodych, są często pogłębiane przez nieegalitarną organizację systemów edukacji i mają niszczące skutki dla dobrostanu i rozwoju młodych ludzi jako jednostek, przyczyniając się tym samym do niskiego poczucia własnej wartości lub włączenia społecznego europejskiej młodzieży, zwłaszcza młodzieży mającej niewystarczające zasoby i możliwości; 56. podkreśla, że edukacja ma wiodącą rolę w zmniejszaniu nierówności i zwraca się w związku z tym do państw członkowskich o zwiększenie starań oraz dokonanie wystarczających inwestycji, aby zagwarantować równość szans; potwierdza znaczenie powszechnego dostępu do edukacji oraz dostępu młodych ludzi do wsparcia dla studentów w szkolnictwie wyższym; wzywa Komisję do wspierania państw członkowskich w tworzeniu odpowiedniego, godnego i przystępnego cenowo mieszkalnictwa dla młodych ludzi w celu wspierania ich w kontekście zmian życiowych; 57. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przyspieszenia walki z ubóstwem, zwłaszcza wśród dzieci, poprzez określenie celów ograniczenia ubóstwa dzieci, przy wykorzystaniu skoordynowanego wdrażania zalecenia na temat inwestycji w dzieci oraz poprzez utworzenie programu gwarancji dla dzieci; 58. podkreśla ponadto, że jest wiele działań w obszarze kultury i sportu, które są istotnymi narzędziami spójności i integracji społecznej i zwraca uwagę, że te sektory tworzą szansy jeśli chodzi o zatrudnienie osób w najgorszym położeniu, dzięki uczeniu ich tzw. soft skills ; 59. wzywa państwa członkowskie do osiągnięcia celów strategii Europa 2020 w zakresie ograniczania ubóstwa i ryzyka wykluczenia społecznego; 60. jest zdania, że gwałtowny wzrost skali bezdomności w większości państw członkowskich UE jest pilną kwestią; zgodnie z zasadami określonymi w ramach filaru praw socjalnych Komisja powinna wspierać państwa członkowskie w wysiłkach mających na celu ograniczenie rosnącego trendu bezdomności w perspektywie jej stopniowej likwidacji; Osiągnięcie prawdziwej równowagi płci 61. zauważa, że Komisja zareagowała na jego wezwanie do zapewnienia lepszej równowagi między pracą a życiem prywatnym w odniesieniu do kobiet i mężczyzn mieszkających i pracujących w UE za pośrednictwem wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów, by sprostać wymaganiom najbliższych dekad; przypomina swój apel o odpowiednie wynagrodzenia i ochronę socjalną i podkreśla, że wnioski przedstawione przez Komisję stanowią dobrą podstawę do zwiększenia udziału kobiet w rynku pracy i poprawy

112 C 356/102 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz uelastycznienia warunków pracy zarówno kobiet, jak i mężczyzn, co jest sposobem zmniejszenia nierówności w pracy odpłatnej i nieodpłatnej; 62. podkreśla, że dalsza integracja kobiet na rynku pracy poprzez poprawę wsparcia przedsiębiorczości kobiet, a także zlikwidowanie rozdźwięku między poziomem wykształcenia kobiet a ich pozycją na rynku pracy oraz zapewnienie równych szans kobiet i mężczyzn pod względem wynagrodzenia, awansu zawodowego i możliwości zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy, są czynnikami o podstawowym znaczeniu dla osiągnięcia długofalowego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, wyeliminowania zróżnicowania emerytur ze względu na płeć, zwalczania nierówności i promowania niezależności finansowej kobiet; 63. wzywa Komisję do przedstawienia, stosownie do przypadku, inicjatyw w celu usunięcia wszelkiego zróżnicowania wynagrodzenia ze względu na płeć, wraz z ustanowieniem kar dla ośrodków pośrednictwa pracy za naruszanie prawa do równości wskutek ustalania różnych wynagrodzeń dla tych samych kategorii stanowisk, w zależności od tego, czy są one zajmowane głównie przez mężczyzn czy przez kobiety; 64. wyraża ubolewanie, że pomimo obowiązującego prawodawstwa przewidującego zasadę równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości dla pracowników płci męskiej i żeńskiej wciąż występuje zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć i jeszcze większe zróżnicowanie emerytur ze względu na płeć; wzywa Komisję, państwa członkowskie i partnerów społecznych do rozwiązania problemu zróżnicowania wynagrodzenia i emerytur ze względu na płeć; 65. jest zaniepokojony wzrostem poziomu ubóstwa, szczególnie wśród kobiet, oraz tym, ze ubóstwem dotknięte są szczególnie kobiety samotnie wychowujące dzieci oraz kobiety młode i w starszym wieku; zwraca uwagę, że obniżenie poziomu ubóstwa o 20 mln osób do 2020 r. można osiągnąć dzięki strategiom walki z ubóstwem i aktywnej polityce na rynku pracy, które będą się opierały na aspekcie płci oraz koncentrowały przede wszystkim na rozszerzaniu i wspieraniu udziału kobiet w rynku pracy; zauważa, że ubóstwo nadal mierzy się w na podstawie łącznego dochodu gospodarstwa domowego, przy założeniu, że wszyscy jego członkowie zarabiają tyle samo i równo dzielą się zasobami; apeluje o zindywidualizowanie praw i obliczeń w oparciu o dochody indywidualne, aby ukazać rzeczywiste rozmiary ubóstwa wśród kobiet; 66. przypomina istotną rolę wysokiej jakości usług publicznych w osiąganiu równouprawnienia płci, jak również systemów podatkowych i systemów świadczeń wolnych od czynników zniechęcających osoby będące drugim żywicielem rodziny do podejmowania zatrudnienia lub zwiększania wymiaru pracy, ponieważ mogłoby to zwiększyć udział kobiet w rynku pracy; 67. ponawia apel do Rady, by szybko przyjęła dyrektywę w sprawie równouprawnienia płci na stanowiskach dyrektorów niewykonawczych spółek giełdowych, co będzie stanowiło ważny pierwszy krok do osiągnięcia równej reprezentacji płci w sektorze publicznym i prywatnym; Modernizacja systemów podatkowych 68. wzywa Komisję i państwa członkowskie do skorygowania nadmiernych nierówności interpersonalnych poprzez wspieranie najbardziej produktywnych form inwestycji i zachęcanie do nich; przypomina, że kluczowe znaczenie ma obiektywna polityka podatkowa i że wiele państw członkowskich wymaga gruntownej reformy systemu podatkowego; zwraca się do Komisji o monitorowanie, doradztwo, promowanie i przygotowanie wartości odniesienia w kontekście europejskiego semestru; 69. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia rzeczywistych działań przeciwko unikaniu opodatkowania i oszustwom podatkowym, co będzie stanowić istotny środek na rzecz ograniczenia nierówności ekonomicznych i usprawniania poboru dochodów podatkowych w państwach członkowskich; 70. wzywa Komisję do stymulowania reform polityki podatkowej państw członkowskich w celu zapewnienia odpowiednich budżetów publicznych na zdrowie, mieszkalnictwo, usługi socjalne oraz usługi w zakresie zatrudnienia i edukacji; uważa, że powinno to również obejmować zwalczanie korupcji w administracji publicznej i zwalczanie nierówności majątkowych, w tym poprzez redystrybucję nadmiernej koncentracji bogactwa, gdyż ma to kluczowe znaczenie, jeżeli nierówność ma nie być jeszcze częstszym zjawiskiem w wielu państwach członkowskich; podkreśla ponadto, że potrzebne są środki w dziedzinach takich jak tzw. finansjalizacja gospodarki i dalsza koordynacja, harmonizacja i dostosowanie, w stosownych przypadkach, polityki podatkowej, a także środki zwalczania rajów

113 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/103 podatkowych, uchylania się od opodatkowania i oszustw podatkowych, środki mające na celu rozwiązanie problemu pracy nierejestrowanej oraz środki służące optymalizacji kombinacji podatków i ich wagi jako udziału w dochodach podatkowych państwa członkowskiego pomiędzy dochodami podatkowymi z opodatkowania pracy i opodatkowaniem majątku; o o o 71. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji. Czwartek, 16 listopada 2017 r.

114 C 356/104 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0473 Sytuacja w Jemenie Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie (2017/2849(RSP)) (2018/C 356/16) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje na temat Jemenu, w szczególności rezolucje z dnia 15 czerwca 2017 r. ( 1 ) i z dnia 25 lutego 2016 r. ( 2 ) w sprawie sytuacji humanitarnej w Jemenie oraz rezolucję z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie sytuacji w Jemenie ( 3 ), uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 8 października 2016 r. w sprawie ataków w Jemenie, z dnia 19 października 2016 r. w sprawie zawieszenia broni w Jemenie i z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie, uwzględniając oświadczenie komisarza UE ds. pomocy humanitarnej i zarządzania kryzysowego Christosa Stylianidesa z dnia 11 listopada 2017 r. w sprawie sytuacji humanitarnej w Jemenie, uwzględniając konkluzje Rady z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie ataków na szpitale i szkoły stanowiących pogwałcenie międzynarodowego prawa humanitarnego ( 4 ), a także swoją rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie wykorzystywania uzbrojonych dronów ( 5 ), uwzględniając wytyczne UE dotyczące propagowania przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego, uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie Jemenu, w szczególności rezolucje nr 2342 (2017), 2266 (2016), 2216 (2015), 2201 (2015) i 2140 (2014), uwzględniając oświadczenia specjalnego wysłannika ONZ do Jemenu Ismaila Ulda Szejka Ahmeda z dnia 30 stycznia, 12 lipca, 19 sierpnia i 26 października 2017 r. w sprawie sytuacji w Jemenie, uwzględniając oświadczenie ówczesnego zastępcy sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych Stephena O Briena złożone na posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ONZ w dniu 12 lipca 2017 r., uwzględniając wspólne oświadczenie Światowego Programu Żywnościowego (WFP), Funduszu Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF) i Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z dnia 16 listopada 2017 r., w którym wezwano do natychmiastowego zniesienia blokady pomocy humanitarnej w Jemenie, uwzględniając spotkanie darczyńców wysokiego szczebla ONZ poświęcone kryzysowi humanitarnemu w Jemenie, zorganizowane w dniu 25 kwietnia 2017 r., podczas którego zobowiązano się do przekazania kwoty w wysokości 1,1 mld USD, aby wypełnić lukę w finansowaniu na rok 2017 wynoszącą 2,1 mld USD, uwzględniając decyzję Rady Praw Człowieka ONZ z września 2017 r. o zbadaniu wszystkich domniemanych naruszeń praw człowieka w trakcie konfliktu w Jemenie, ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0273. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0066. ( 3 ) Dz.U. C 265 z , s. 93. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0201. ( 5 ) Dz.U. C 285 z , s. 110.

115 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/105 Czwartek, 30 listopada 2017 r. uwzględniając oświadczenie przewodniczącego wydane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 15 czerwca 2017 r., w którym wezwano strony konfliktu w Jemenie do konstruktywnego zaangażowania w dobrej wierze w wysiłki na rzecz rozwiązania konfliktu, a także oświadczenie z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zagrożenia klęską głodu w Jemenie, uwzględniając art. 123 ust. 2 i 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że odbyło się już kilka rund negocjacji pod auspicjami ONZ, które nie przyniosły dotychczas znaczących postępów na drodze do politycznego rozwiązania sytuacji w Jemenie; mając na uwadze, że stronom konfliktu oraz ich regionalnym i międzynarodowym stronnikom, w tym Arabii Saudyjskiej i Iranowi, nie udało się doprowadzić do porozumienia w sprawie zawieszenia broni ani do jakiegokolwiek innego rodzaju ugody; mając również na uwadze, że nie ustają walki ani masowe bombardowania; mając na uwadze, że żadna ze stron nie odniosła zwycięstwa zbrojnego i jest mało prawdopodobne, aby nastąpiło to w przyszłości; mając na uwadze, że priorytetem UE oraz całej społeczności międzynarodowej powinno być znalezienie politycznego rozwiązania tego konfliktu pod auspicjami inicjatywy pokojowej ONZ w Jemenie; B. mając na uwadze, że sytuacja humanitarna w Jemenie wciąż jest katastrofalna; mając na uwadze, że Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała sytuację w Jemenie za największy kryzys pod względem bezpieczeństwa żywnościowego na świecie ; mając na uwadze, że zdaniem Biura Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) 20,7 mln osób w Jemenie wymaga pomocy, zwłaszcza żywnościowej, a 7 mln z nich stoi w obliczu sytuacji kryzysowej pod względem bezpieczeństwa żywnościowego ; mając na uwadze, że 2,2 mln dzieci cierpi z powodu poważnego niedożywienia ostrego, a co dziesięć minut jedno dziecko umiera z przyczyn, którym można zapobiec; mając na uwadze, że 2,9 mln osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a 1 mln to osoby powracające; C. mając na uwadze, że według ONZ od marca 2015 r., kiedy wojska koalicji pod przywództwem Arabii Saudyjskiej zaangażowały się w wojnę domową w Jemenie, w nalotach i walkach zginęło tam ponad osób, z czego 60 % to ludność cywilna, a ponad osób zostało rannych, w tym wiele dzieci; mając na uwadze, że walki, zarówno w terenie, jak i w powietrzu, uniemożliwiły obserwatorom Biura ONZ ds. Praw Człowieka znajdującym się na miejscu dostęp do tego obszaru w celu oszacowania liczby ofiar wśród ludności cywilnej; mając na uwadze, że dane te odzwierciedlają jedynie przypadki śmierci i obrażeń, które Biuro Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka zdołało potwierdzić; D. mając na uwadze, że z powodu trwających walk i kryzysu humanitarnego cierpią szczególnie słabsze grupy społeczne, kobiety i dzieci; mając na uwadze wciąż rosnącą liczbę ofiar wśród ludności cywilnej; E. mając na uwadze, że według organizacji Save the Children w Jemenie każdego dnia umiera 130 dzieci; mając na uwadze, że oprócz 1,6 mln dzieci, które w ogóle nie rozpoczęły nauki w szkole przed wybuchem konfliktu, co najmniej 1,8 mln uczniów musiało ją porzucić; F. mając na uwadze, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) donosi, iż ponad połowa wszystkich placówek opieki zdrowotnej została zamknięta z powodu uszkodzeń, zniszczeń lub braku funduszy, oraz że występują poważne niedobory środków medycznych; mając na uwadze, że kluczowych pracowników służby zdrowia nie otrzymało wynagrodzenia od ponad roku; G. mając na uwadze, że zniszczenie infrastruktury i zapaść usług użyteczności publicznej przyczyniły się do wybuchu epidemii cholery; mając na uwadze, że według informacji OCHA z dnia 2 listopada 2017 r. od 27 kwietnia 2017 r. odnotowano blisko podejrzeń zachorowań na cholerę i prawie przypadków śmiertelnych; mając na uwadze, że ponad połowa podejrzeń zachorowania dotyczyła dzieci; mając na uwadze, że trudno jest dokładnie ustalić faktyczną liczbę przypadków cholery ze względu na ograniczony dostęp do wielu regionów, a wiele osób, u których podejrzewa się chorobę, jest poddawanych leczeniu zanim zostaną w pełni zdiagnozowane; H. mając na uwadze, że prawie 90 % podstawowych produktów żywnościowych w kraju pochodzi z importu; mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca ONZ ds. negatywnego wpływu jednostronnych środków przymusu podkreślał już w przeszłości, że powietrzna i morska blokada Jemenu narzucona przez siły koalicyjne jest jedną z głównych przyczyn trwającej katastrofy humanitarnej; mając na uwadze, że blokada ta ograniczyła i przerwała przywóz i wywóz żywności, paliwa i środków medycznych, jak również pomoc humanitarną; mając na uwadze nieuzasadnione opóźnienie i/lub odmowy wejścia statków do portów Jemenu, co na mocy prawa międzynarodowego stanowi bezprawny jednostronny środek przymusu (UCM);

116 C 356/106 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. I. mając na uwadze, że sytuacja humanitarna w Jemenie uległa dalszemu pogorszeniu na skutek blokady kraju na granicach lądowych, morskich i powietrznych, nałożonej w dniu 6 listopada 2017 r. przez koalicję pod przywództwem Arabii Saudyjskiej; mając na uwadze, że ponownie otwarto port morski Aden i przejście lądowe al-wadea na granicy między Arabią Saudyjską a Jemenem; mając na uwadze, że przejęte w marcu 2015 r. przez rebeliantów Huti porty Al- Hudajda i Saleef oraz port lotniczy w Sanie, przez które do Jemenu dociera około 80 % przywozów, w tym towarów komercyjnych i pomocy humanitarnej, nadal podlegają jednak blokadzie; mając na uwadze, iż organizacje darczyńców ostrzegają, że jeśli blokada nie zostanie zniesiona, w Jemenie zapanuje głód, jakiego świat nie widział od dziesięcioleci, i który pochłonie miliony ofiar; J. mając na uwadze, że rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2216 wyraźnie stanowi, że Komitet Sankcji klasyfikuje osoby odpowiedzialne jako utrudniające dostarczanie pomocy humanitarnej w Jemenie ; K. mając na uwadze, że w ostatnich tygodniach siły koalicyjne zintensyfikowały prowadzone ataki powietrzne na Sanę i jej okolice, powodując ofiary śmiertelne wśród ludności cywilnej i zniszczenia infrastruktury; mając na uwadze, że prowadzone przez Arabię Saudyjską ataki lotnicze doprowadziły do śmierci i obrażeń przypadkowych osób, z pogwałceniem prawa konfliktów zbrojnych, w tym w wyniku stosowania broni kasetowej zakazanej na szczeblu międzynarodowym; mając na uwadze, że w dniu 4 listopada 2017 r. rebelianci Huti wystrzelili rakietowe pociski balistyczne skierowane w główne międzynarodowe lotnisko cywilne w Rijadzie; mając na uwadze, że w tym roku w kierunku terytorium Arabii Saudyjskiej wystrzelono dziesiątki innych rakiet; mając na uwadze, że prawo konfliktów zbrojnych zakazuje umyślnych masowych ataków na ludność cywilną; mając na uwadze, że tego rodzaju ataki uważane są za zbrodnie wojenne, a osoby, które je popełniają, mogą być za te zbrodnie ścigane; L. mając na uwadze, że sytuacja w Jemenie stanowi poważne zagrożenie dla stabilności w regionie, w szczególności w Rogu Afryki, regionie Morza Czerwonego i całego Bliskiego Wschodu; mając na uwadze, że Al-Kaida Półwyspu Arabskiego (AQAP) wykorzystała pogorszenie się sytuacji politycznej i stanu bezpieczeństwa w Jemenie do rozszerzenia zasięgu swej obecności oraz zwiększenia liczby i skali zamachów terrorystycznych; mając na uwadze, że AQAP oraz tzw. Państwo Islamskie (ISIS/Daisz) ugruntowały swoją obecność w Jemenie i dokonały zamachów terrorystycznych, w wyniku których zginęły setki ludzi; M. mając na uwadze, że wobec wspieranych przez Iran sił Huti i sił lojalnych wobec Alego Abdullaha Saleha obowiązuje międzynarodowe embargo na dostawy broni; mając na uwadze, że zgodnie z 18. rocznym sprawozdaniem UE w sprawie wywozu broni od czasu eskalacji konfliktu państwa członkowskie UE w dalszym ciągu zezwalają na transfer broni do Arabii Saudyjskiej z naruszeniem postanowień wspólnego stanowiska Rady 2003/805/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie kontroli wywozu broni; mając na uwadze, że w rezolucji Parlamentu z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie sytuacji humanitarnej w Jemenie wezwano wiceprzewodniczącą Komisji/ wysoką przedstawiciel do rozpoczęcia inicjatywy mającej na celu nałożenie przez UE embarga na dostawy broni do Arabii Saudyjskiej zgodnie ze wspólnym stanowiskiem 2008/944/WPZiB; N. mając na uwadze, że według UNICEF edukacja 2 mln dzieci została całkowicie wstrzymana; mając na uwadze, że według Biura Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej ponad szkół nie nadaje się obecnie do użytku z powodu szkód związanych z konfliktem lub ponieważ przebywają w nich osoby wewnętrznie przesiedlone bądź szkoły te są okupowane przez uzbrojone grupy; mając na uwadze, że udokumentowano przypadki rekrutowania i wykorzystywania dzieci do walki lub pełnienia obowiązków wojskowych; mając na uwadze, że ze względu na brak wynagrodzenia przez ponad rok tysiące nauczycieli zostało zmuszonych do porzucenia pracy w celu znalezienia alternatywnych źródeł dochodów; mając na uwadze, że nieliczne szkoły, które nadal funkcjonują, są trudno dostępne ze względu na zniszczenie podstawowej infrastruktury; O. mając na uwadze, że dziennikarze systematycznie spotykają się z odmową wjazdu do Jemenu ze strony koalicji pod przywództwem Arabii Saudyjskiej, co obejmuje również zakaz wstępu do samolotów z pomocą ONZ lecących do kontrolowanej przez rebeliantów Huti stolicy, Sany; P. mając na uwadze, że decyzje o dodaniu pewnych osób do wykazu celów w ramach operacji prowadzonych z wykorzystaniem bezzałogowych statków powietrznych podejmuje się często bez nakazu czy orzeczenia sądowego; mając na uwadze, że namierzanie, a następnie zabijanie niektórych osób ma miejsce bez rzetelnego procesu sądowego;

117 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/107 Czwartek, 30 listopada 2017 r. Q. mając na uwadze, że od momentu wybuchu konfliktu Unia Europejska przeznaczyła na pomoc humanitarną 171,7 mln EUR; mając na uwadze, że pomoc humanitarna ze strony UE koncentruje się przede wszystkim na zapewnieniu opieki zdrowotnej, żywności, bezpieczeństwa żywnościowego, ochrony, schronienia oraz zaopatrzenia w wodę i urządzenia sanitarne; R. mając na uwadze, że pomimo zorganizowanego w Genewie w kwietniu 2017 r. spotkania darczyńców wysokiego szczebla w sprawie kryzysu humanitarnego w Jemenie podczas którego różne kraje i organizacje złożyły zobowiązania na kwotę 1,1 mld USD na dzień 21 listopada 2017 r. darczyńcy wypłacili fundusze w wysokości jedynie 56,9 % z kwoty 2,3 mld USD na potrzeby humanitarne Jemenu w roku 2017, o którą zaapelowała ONZ; 1. potępia z całą surowością utrzymującą się w Jemenie przemoc i wszelkie ataki na ludność cywilną i infrastrukturę, kwalifikujące się jako zbrodnie wojenne; wyraża głębokie zaniepokojenie alarmującym pogorszeniem się sytuacji humanitarnej w Jemenie; głęboko ubolewa nad ofiarami śmiertelnymi spowodowanymi konfliktem oraz nad wyjątkowym cierpieniem osób pozbawionych pomocy humanitarnej i artykułów pierwszej potrzeby, zaangażowanych w walkę, wysiedlanych lub tracących dobytek, oraz składa kondolencje rodzinom ofiar; potwierdza swoje zobowiązanie do dalszego wspierania Jemenu i narodu jemeńskiego; 2. ponownie wyraża pełne poparcie dla działań Sekretarza Generalnego ONZ i specjalnego wysłannika sekretarza generalnego ONZ ds. Jemenu podejmowanych w celu wznowienia negocjacji; podkreśla, że jedynie polityczne rozwiązanie konfliktu osiągnięte przy udziale wszystkich stron i w drodze negocjacji może przywrócić pokój i utrzymać jedność, suwerenność, niepodległość oraz integralność terytorialną Jemenu; wzywa wszystkie podmioty międzynarodowe i regionalne do podjęcia konstruktywnych kontaktów ze stronami konfliktu w Jemenie, aby umożliwić deeskalację konfliktu i wynegocjowanie jego rozwiązania; apeluje do Arabii Saudyjskiej i Iranu, by pracowały nad zakończeniem walk w Jemenie i poprawą stosunków dwustronnych; apeluje do Iranu, aby natychmiast zaprzestał udzielania wsparcia siłom Huti w Jemenie, zarówno bezpośrednio, jak i przez pośredników; 3. zwraca się do wszystkich stron konfliktu, by jak najszybciej porozumiały się w sprawie zaprzestania działań wojennych pod nadzorem ONZ, co byłoby pierwszym krokiem do wznowienia rozmów pokojowych pod egidą ONZ; wzywa wszystkie strony, aby jak najszybciej w dobrej wierze i bez warunków wstępnych zaangażowały się w nową rundę negocjacji pokojowych prowadzonych przez ONZ; wyraża ubolewanie z powodu decyzji bojowników Huti i ich sojuszników o odrzuceniu Ismaila Oulda Szejka Ahmeda jako negocjatora pokoju; 4. apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o jak najszybsze przedstawienie zintegrowanej strategii UE dotyczącej Jemenu oraz wznowienie wysiłków na rzecz inicjatywy pokojowej dla Jemenu pod auspicjami ONZ; ponownie wyraża poparcie dla wysiłków podejmowanych przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) z myślą o ułatwieniu wznowienia negocjacji, oraz wzywa wszystkie strony konfliktu do zareagowania w sposób konstruktywny i bez stawiania warunków wstępnych; podkreśla, że dla ułatwienia powrotu do rozmów politycznych zasadnicze znaczenie będzie miało wdrożenie środków budowy zaufania, takich jak uwolnienie więźniów politycznych, natychmiastowe kroki w kierunku trwałego zawieszenia broni, mechanizm monitorowania przez ONZ wycofywania sił, łatwiejszy dostęp dla pomocy humanitarnej i działalności handlowej, inicjatywy dyplomacji obywatelskiej podejmowane przez podmioty związane z obszarami polityki, bezpieczeństwa i społeczeństwa obywatelskiego; 5. ubolewa nad zamknięciem przez Arabię Saudyjską i jej partnerów koalicyjnych jemeńskich portów morskich, lotnisk i lądowych przejść granicznych, które doprowadziło do dalszego pogorszenia sytuacji w kraju; uważa, że działania koalicji na rzecz wznowienia ruchu w porcie Aden i otwarcia przejścia granicznego al-wadea stanowią krok w dobrym kierunku; wzywa koalicję do zapewnienia natychmiastowego wznowienia działalności portów Al-Hudajda i Saleef oraz otwarcia granic lądowych, aby umożliwić dostarczenie pomocy humanitarnej oraz podstawowych towarów handlowych; 6. zaznacza, że z myślą zarówno o rozwiązaniu kryzysu humanitarnego, jak i o zbudowaniu zaufania między stronami w sposób prowadzący do negocjacji politycznych, Rada Bezpieczeństwa ONZ zachęca do szybkiego porozumienia w sprawie wysłania dodatkowych obserwatorów z ramienia oenzetowskiego mechanizmu weryfikacji i inspekcji, zwiększenia przepustowości wszystkich portów jemeńskich, a także dostępu do lotniska w Sanie; 7. apeluje do wszystkich stron, by umożliwiły natychmiastowy i pełny dostęp organizacji humanitarnych do obszarów dotkniętych konfliktem w celu dotarcia do osób w potrzebie, oraz domaga się zapewnienia bezpieczeństwa pracowników organizacji pomocowych; wzywa Radę i Radę Bezpieczeństwa ONZ, by w ramach wdrażania rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2216 wskazały osoby utrudniające dostarczanie pomocy humanitarnej w Jemenie i nałożyły na nie ukierunkowane sankcje;

118 C 356/108 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 8. potępia także masowe ataki powietrzne sił koalicyjnych, które powodują ofiary wśród ludności cywilnej, w tym dzieci, oraz zniszczenia infrastruktury cywilnej i medycznej; potępia podobne masowe ataki ze strony Huti i sił sojuszniczych, w wyniku których śmierć poniosły osoby cywilne, a także wykorzystywanie przez te ugrupowania szpitali i szkół jako baz do przeprowadzanych ataków; 9. potępia masowe ataki rakietowe na miasta Arabii Saudyjskiej, w szczególności atak na główne cywilne Międzynarodowe Lotnisko Króla Chalida w Rijadzie, dokonany w dniu 4 listopada 2017 r. przez siły Huti i siły lojalne wobec Alego Abdullaha Saleha; 10. wzywa wszystkie strony do zapewnienia dziennikarzom wstępu na wszystkie terytoria i do wszystkich stref konfliktu w kraju; zauważa, że zakaz wjazdu dziennikarzy do kraju wprowadzony przez Jemen skutkuje brakiem informacji w mediach na temat kryzysu, co z kolei utrudnia wysiłki pracowników organizacji humanitarnych zmierzające do zwrócenia uwagi społeczności międzynarodowej i darczyńców na katastrofalną sytuację; z zadowoleniem przyjmuje niedawne uwolnienie Yahyi Abdulraqeeba al-jubeihiego, Abeda al-mahziriego i Kamela al-khozaniego oraz domaga się natychmiastowego i bezwarunkowego zwolnienia wszystkich pozostałych uwięzionych dziennikarzy; 11. wzywa wszystkie strony do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego i międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, do zapewnienia ochrony ludności cywilnej i powstrzymania się od bezpośrednich ataków na infrastrukturę cywilną, w szczególności na obiekty medyczne i systemy zaopatrzenia w wodę; 12. przypomina, że celowe atakowanie cywilów i infrastruktury cywilnej, w tym szpitali i personelu medycznego, stanowi poważne naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego; apeluje do społeczności międzynarodowej, by doprowadziła do międzynarodowego postępowania karnego przeciwko osobom odpowiedzialnym za naruszanie prawa międzynarodowego w Jemenie; w związku z tym w pełni popiera decyzję Rady Praw Człowieka ONZ o ustanowieniu niezależnego międzynarodowego organu w celu przeprowadzenia kompleksowego dochodzenia w sprawie zbrodni popełnionych w czasie konfliktu w Jemenie; 13. w pełni popiera wysiłki państw członkowskich UE i państw trzecich zmierzające do ustanowienia międzynarodowego mechanizmu w celu zebrania dowodów i pociągnięcia do odpowiedzialności winnych poważnych naruszeń praw człowieka i łamania międzynarodowego prawa humanitarnego; podkreśla, że aby osiągnąć długoterminowe rozwiązanie tego konfliktu niezbędne jest zapewnienie odpowiedzialności za naruszenia; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje powołanie grupy wysokiej rangi ekspertów międzynarodowych i regionalnych posiadającej mandat do monitorowania i sporządzania sprawozdań na temat sytuacji praw człowieka w Jemenie, a także do przeprowadzenia kompleksowej analizy wszystkich domniemanych naruszeń i nadużyć międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka i innych odpowiednich i mających zastosowanie obszarów prawa międzynarodowego, których od marca 2015 r. dopuściły się wszystkie strony konfliktu, ubolewa nad faktem, że powstrzymano wysiłki zmierzające do wszczęcia niezależnego śledztwa; 14. wyraża poważne obawy, że organizacje terrorystyczne i ekstremistyczne, takie jak ISIS/Daisz i AQAP, wykorzystują brak stabilności w Jemenie do własnych celów; wzywa rząd Jemenu do przyjęcia odpowiedzialności za walkę z ISIS/ Daisz i AQAP; podkreśla, że wszystkie strony konfliktu muszą podjąć zdecydowane kroki przeciwko takim grupom, których działania stanowią poważne zagrożenie dla wynegocjowanego porozumienia i bezpieczeństwa w regionie i poza nim; potwierdza zaangażowanie UE w działania przeciwko grupom ekstremistycznym i ich ideologiom oraz podkreśla potrzebę uczynienia tego samego przez strony w regionie; 15. wzywa Radę, aby skutecznie wspierała przestrzeganie międzynarodowego prawa humanitarnego, zgodnie z odnośnymi wytycznymi UE; podkreśla w szczególności potrzebę rygorystycznego stosowania przez wszystkie państwa UE zasad określonych we wspólnym stanowisku 2008/944/CFSP; w związku z tym przypomina o swojej rezolucji w sprawie Jemenu z dnia 25 lutego 2016 r., w której apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa o podjęcie inicjatywy, której celem jest nałożenie embarga UE na dostawy broni do Arabii Saudyjskiej ze względu na poważne zarzuty dotyczące naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego przez ten kraj w Jemenie oraz fakt, że dalsze wydawanie zezwoleń na sprzedaż broni do Arabii Saudyjskiej byłoby sprzeczne ze wspólnym stanowiskiem 2008/944/WPZiB; 16. popiera apel UE do wszystkich stron konfliktu o podjęcie wszelkich niezbędnych kroków, aby zapobiegać przemocy w każdej postaci, w tym przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć, w sytuacjach konfliktu zbrojnego, oraz aby na taką przemoc reagować; zdecydowanie potępia łamanie praw dziecka i jest zaniepokojony ograniczonym dostępem dzieci nawet do podstawowej opieki zdrowotnej i edukacji; potępia werbowanie i wykorzystywanie dzieci jako żołnierzy w działaniach wojennych, czy to przez siły rządowe, czy też zbrojne grupy opozycyjne;

119 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/109 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 17. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania podjęte podczas spotkania darczyńców wysokiego szczebla w sprawie kryzysu humanitarnego w Jemenie i podkreśla potrzebę skoordynowanych działań humanitarnych pod kierownictwem ONZ, aby ulżyć w cierpieniu jemeńskiej ludności; apeluje o natychmiastowe uruchomienie środków przeznaczonych dla Jemenu i całkowite sfinansowanie planu ONZ pomocy humanitarnej dla Jemenu na 2017 r.; 18. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że UE i jej państwa członkowskie gotowe są zwiększyć pomoc humanitarną świadczoną ludności w całym kraju, żeby sprostać rosnącym potrzebom oraz uruchomić pomoc rozwojową na finansowanie projektów w kluczowych sektorach; 19. zdecydowanie popiera działania zastępcy sekretarza generalnego ONZ do spraw humanitarnych i koordynatora pomocy kryzysowej Marka Lowcocka i jego poprzednika Stephena O Briena w dążeniu do złagodzenia cierpień ludności jemeńskiej; 20. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby oprócz nieszczędzenia wysiłków humanitarnych i politycznych wspierały działania na rzecz budowania pokoju i odporności na kryzysy, w tym dzięki wspieraniu podmiotów społeczeństwa obywatelskiego i lokalnych struktur gospodarczych i zarządzających dla zapewnienia szybkiego przywrócenia podstawowych usług i infrastruktury, pobudzenia lokalnej gospodarki oraz propagowania pokoju i spójności społecznej; 21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, sekretarzowi generalnemu Rady Współpracy Państw Zatoki, sekretarzowi generalnemu Ligi Państw Arabskich oraz rządowi Jemenu.

120 C 356/110 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0474 Wdrażanie europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wdrażania europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności (2017/2127(INI)) (2018/C 356/17) Parlament Europejski, uwzględniając art. 2, 9, 10, 19, 168 i art. 216 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz art. 2 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), uwzględniając art. 3, 15, 21, 23, 25 i 26 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych i jej wejście w życie w UE w dniu 21 stycznia 2011 r. zgodnie z decyzją Rady 2010/48/WE z dnia 26 listopada 2009 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych ( 1 ), uwzględniając kodeks postępowania pomiędzy Radą, państwami członkowskimi i Komisją zawierający wewnętrzne ustalenia dotyczące wdrażania przez Unię Europejską i reprezentowania Unii w odniesieniu do Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych, uwzględniając przyjęte przez Komitet do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych ONZ uwagi podsumowujące z dnia 2 października 2015 r. dotyczące wstępnego sprawozdania Unii Europejskiej ( 2 ), uwzględniając Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Seria Traktatów Rady Europy (ETS) nr 5 z 1950 r.) oraz protokoły do niej, uwzględniając Europejską kartę społeczną (ETS nr 35 z 1961 r., zmien. w 1996 r., ETS nr 163), uwzględniając zalecenie Komitetu Ministrów Rady Europy Rec(2002)5 dla państw członkowskich w sprawie ochrony kobiet przed przemocą oraz zalecenie CM/Rec(2007)17 w sprawie standardów i mechanizmów dotyczących równouprawnienia kobiet i mężczyzn, uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet z dnia 18 grudnia 1979 r. oraz protokół fakultatywny do niej z dnia 6 października 1999 r., uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka, Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych oraz Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającą dyrektywę 2004/18/WE ( 3 ), uwzględniając dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy ( 4 ), ( 1 ) Dz.U. L 23 z , s. 35. ( 2 ) CRPD/C/EU/CO/1. ( 3 ) Dz.U. L 94 z , s. 65. ( 4 ) Dz.U. L 303 z , s. 16.

121 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/111 Czwartek, 30 listopada 2017 r. uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 grudnia 2015 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w odniesieniu do wymogów dostępności produktów i usług (COM(2015)0615), uwzględniając wspólne oświadczenie Rady i zebranych w Radzie przedstawicieli rządów państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego i Komisji dotyczące nowego konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju Nasz świat, nasza godność, nasza przyszłość oraz zobowiązanie do uwzględniania szczególnych potrzeb osób niepełnosprawnych w ramach współpracy na rzecz rozwoju, uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 2 lutego 2017 r. pt. Sprawozdanie z postępów w realizacji europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności ( ) (SWD(2017)0029), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 listopada 2010 r. pt. Europejska strategia w sprawie niepełnosprawności : Odnowione zobowiązanie do budowania Europy bez barier (COM(2010)0636), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2016 r. w sprawie sytuacji w zakresie praw podstawowych w Unii Europejskiej w 2015 r. ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 września 2016 r. w sprawie stosowania dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy ( dyrektywa w sprawie równego traktowania w obszarze zatrudnienia i pracy ) ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie wdrażania Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych ze szczególnym uwzględnieniem uwag podsumowujących Komitetu do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych ONZ ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie listy pytań wstępnych przyjętej przez Komitet do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych ONZ w odniesieniu do wstępnego sprawozdania Unii Europejskiej ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2011 r. w sprawie mobilności i integracji osób niepełnosprawnych oraz europejskiej strategii na rzecz osób niepełnosprawnych ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie aktywnej integracji osób wykluczonych z rynku pracy ( 6 ), uwzględniając briefing Biura Analiz Parlamentu Europejskiego pt. The European Disability Strategy [Europejska strategia w sprawie niepełnosprawności ]; uwzględniając badanie Dyrekcji Generalnej Parlamentu Europejskiego ds. Polityki Wewnętrznej Unii Europejskiej pt. Discrimination Generated by the Intersection of Gender and Disability [Dyskryminacja powstająca na styku płci i niepełnosprawności], uwzględniając agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, uwzględniając sprawozdanie roczne Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich za 2016 r., ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0485. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0360. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0318. ( 4 ) Dz.U. C 353 z , s. 41. ( 5 ) Dz.U. C 131 E z , s. 9. ( 6 ) Dz.U. C 212 E z , s. 23.

122 C 356/112 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. uwzględniając sprawozdania Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej z 2016 r. i 2017 r. w sprawie praw podstawowych, uwzględniając sprawozdania tematyczne Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając statystyki Eurostatu za 2014 r. dotyczące niepełnosprawności w odniesieniu do dostępu do rynku pracy, dostępu do edukacji i szkoleń oraz ubóstwa i nierówności dochodowych, uwzględniając konkluzje Rady pt. Zrównoważona przyszłość Europy odpowiedź UE na agendę 2030 opublikowane w dniu 20 czerwca 2017 r., uwzględniając dobrowolne europejskie ramy odniesienia na rzecz zapewniania jakości usług społecznych (SPC/2010/ 10/8), uwzględniając Nową agendę miejską (A/RES/71/256), uwzględniając ramy z Sendai dotyczące ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych, uwzględniając konkluzje Rady dotyczące planu działania w sprawie równości płci na lata , uwzględniając Plan działania dotyczący praw człowieka i demokracji ( ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz opinie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisji Kultury i Edukacji, stanowisko w formie poprawek Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia oraz opinię Komisji Petycji (A8-0339/2017), A. mając na uwadze, że jako pełnoprawni obywatele ( 1 ) wszystkie osoby niepełnosprawne mają równe prawa we wszystkich dziedzinach życia i przysługuje im niezbywalne prawo do godności, równego traktowania, samodzielnego życia, niezależności oraz pełnego uczestnictwa w życiu społecznym; B. mając na uwadze, że według szacunków w Unii Europejskiej żyje 80 mln osób niepełnosprawnych, a 46 mln z nich to kobiety; C. mając na uwadze, że TFUE wymaga, aby przy określaniu i realizacji polityki i działań Unia zwalczała dyskryminację ze względu na niepełnosprawność (art. 10), oraz daje jej prawo do przyjmowania prawodawstwa mającego na celu zwalczanie takiej dyskryminacji (art. 19); D. mając na uwadze, że art. 21 i 26 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wyraźnie zakazują dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność i zapewniają osobom niepełnosprawnym równe prawo do udziału w życiu społeczności; E. mając na uwadze, że Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych jest pierwszym ratyfikowanym przez UE traktatem międzynarodowym dotyczącym praw człowieka, który został również podpisany przez wszystkie 28 państw członkowskich UE i ratyfikowany przez 27 z nich; mając na uwadze, że UE jest największym na świecie darczyńcą w zakresie pomocy rozwojowej i jednym z najbardziej wpływowych zainteresowanych podmiotów na szczeblu międzynarodowym; F. mając na uwadze, że UE dąży do realizowania agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i osiągania celów zrównoważonego rozwoju zarówno we własnym zakresie, jak i w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju z krajami partnerskimi; ( 1 ) W kontekście niniejszej rezolucji pojęcie pełnoprawny obywatel jest stosowane w rozumieniu Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, zgodnie z którą wszystkie osoby niepełnosprawne powinny w pełni korzystać ze wszystkich praw człowieka.

123 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/113 Czwartek, 30 listopada 2017 r. G. mając na uwadze, że w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych stwierdza się, iż pojęcie osoby niepełnosprawne obejmuje osoby, które mają długotrwale naruszoną sprawność fizyczną, umysłową, intelektualną lub w zakresie zmysłów, co może, w oddziaływaniu z różnymi barierami, utrudniać im pełny i skuteczny udział w życiu społecznym na zasadzie równości z innymi osobami; mając na uwadze, że szczególne znaczenie w tym zakresie ma art. 9 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; H. mając na uwadze, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej podkreśla się, że Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych jest wiążąca dla UE i dla jej państw członkowskich w zakresie wdrażania prawa UE, ponieważ stanowi jeden z instrumentów prawa wtórnego ( 1 ); mając na uwadze, że należy egzekwować obowiązujące prawo Unii i stosować instrumenty polityki, by w jak największym zakresie wdrożyć ww. konwencję; I. mając na uwadze, że osoby niepełnosprawne stanowią zróżnicowaną grupę oraz że kobiety, dzieci, osoby starsze oraz osoby wymagające wsparcia w szerszym zakresie i osoby o czasowej lub niewidocznej niepełnosprawności borykają się z dodatkowymi barierami i dyskryminacją z wielu przyczyn jednocześnie; J. mając na uwadze, że osoby niepełnosprawne ponoszą dodatkowe koszty, ich dochody są niższe, a wskaźnik bezrobocia w tej grupie jest wyższy; mając na uwadze, że świadczenia związane z niepełnosprawnością należy postrzegać jako wsparcie udzielane przez państwo w celu pomagania ludziom w usuwaniu przeszkód, aby mogli w pełni uczestniczyć w życiu społecznym, w tym poprzez zatrudnienie; K. mając na uwadze, że dzieci niepełnosprawne mają prawo żyć w swoich rodzinach lub w środowisku rodzinnym zgodnie z zasadą dobra dziecka; mając na uwadze, że członkowie rodziny często muszą ograniczyć lub przerwać pracę zawodową, by opiekować się niepełnosprawnymi członkami rodziny; L. mając na uwadze, że zasady określone w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych dotyczą nie tylko dyskryminacji, lecz wskazują też drogę ku pełnemu korzystaniu z praw człowieka przez wszystkie osoby niepełnosprawne i ich rodziny w społeczeństwie integracyjnym; M. mając na uwadze, że nadal wprowadza się nowe i zmienione prawodawstwo, które w żaden sposób nie odnosi się do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych ani do dostępności; mając na uwadze, że dostępność jest warunkiem wstępnym uczestnictwa; mając na uwadze, że UE jako strona Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych ma obowiązek zapewnić ścisłe zaangażowanie oraz aktywny udział osób niepełnosprawnych i ich organizacji przedstawicielskich w przygotowywaniu i we wdrażaniu prawodawstwa oraz polityki. przy jednoczesnym poszanowaniu różnych koncepcji niepełnosprawności; N. mając na uwadze, że stereotypy, błędne wyobrażenia i uprzedzenia należą do podstawowych przyczyn dyskryminacji, w tym dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie, stygmatyzacji i nierówności; O. mając na uwadze, że osobom niepełnosprawnym często brakuje wsparcia, ochrony, komunikacji i informacji dotyczących usług opieki zdrowotnej i praw, ochrony przed przemocą i opieki nad dziećmi, a ponadto mają ograniczony dostęp do takich usług i informacji lub nie mają go wcale; mając na uwadze, że należy odpowiednio szkolić pracowników służby zdrowia w zakresie szczególnych potrzeb osób niepełnosprawnych; P. mając na uwadze, że wśród czterech milionów osób, które każdego roku doświadczają bezdomności, jest wiele osób niepełnosprawnych, którym przeważnie nie poświęca się uwagi jako jednej z grup docelowych Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych i europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności; Q. mając na uwadze, że pomimo licznych konwencji międzynarodowych, przepisów i strategii unijnych i krajowych osoby niepełnosprawne wciąż nie uczestniczą w pełni w życiu społecznym ani nie korzystają z wszystkich przysługujących im praw; mając na uwadze, że udział osób niepełnosprawnych można zapewnić tylko dzięki ich włączaniu w życiu polityczne i publiczne, w którym są często niedostatecznie reprezentowane, zgodnie z art. 29 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; ( 1 ) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2013 r., HK Danmark, sprawy połączone C-335/11 i C-337/11, ECLI:EU: C:2013:222, pkt 29 30; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 marca 2014 r., Z, C-363/12, ECLI:EU:C:2014:159, pkt 73; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 maja 2014 r., Glatzel, C-356/12, ECLI:EU:C:2014:350, pkt 68.

124 C 356/114 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. R. mając na uwadze, że w sprawozdaniu Komisji z postępów wskazano na oczywiste opóźnienie w wypełnianiu zobowiązań wynikających z Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych zarówno na szczeblu UE, jak i państw członkowskich; mając na uwadze, że w ramach strategii nadal występują wyzwania i luki, a ponadto potrzebna jest perspektywa długoterminowa, aby dostosować politykę, przepisy i programy UE do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; S. mając na uwadze, że jak podkreślono w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, model niezależnego życia zapewnia najwyższy możliwy stopień dostępności; mając na uwadze, że dostęp do innych usług, takich jak dostępny transport, działalność kulturalna i rekreacyjna, również stanowi jeden z elementów dobrej jakości życia i może przyczyniać się do integracji osób niepełnosprawnych; T. mając na uwadze, że niezbędne jest istnienie integracyjnego i aktywnego dostępu, ponieważ jest to jednym z głównych sposobów wspierania niezależności osób niepełnosprawnych; mając na uwadze, że dostęp do rynku pracy wynosi obecnie 58,5 % w porównaniu z 80,5 % wśród osób pełnosprawnych, przy czym niektóre grupy doświadczają dodatkowej dyskryminacji ze względu na rodzaj niepełnosprawności, a ponadto mając na uwadze, że gospodarka społeczna stwarza wiele możliwości zatrudnienia dla osób niepełnosprawnych; U. mając na uwadze, że dokładniejsze wytyczne na szczeblu europejskim oraz odpowiednie zasoby i szkolenia w zakresie kwestii związanych z niepełnosprawnością mogłyby zwiększyć skuteczność i niezależność organów ds. równości na szczeblu krajowym; V. mając na uwadze, że jednym z czterech priorytetów określonych przez Komisję w następstwie deklaracji paryskiej w sprawie promowania poprzez edukację postaw obywatelskich oraz wspólnych wartości, którymi są wolność, tolerancja i niedyskryminacja, jest wspieranie kształcenia dzieci i młodzieży ze środowisk w niekorzystnej sytuacji dzięki dopilnowaniu, aby nasze systemy kształcenia i szkolenia zaspokajały ich potrzeby ; W. mając na uwadze, że ogólne koszty wynikające z niedopuszczania osób niepełnosprawnych na rynek pracy są wyższe niż koszty ich zatrudniania; mając na uwadze, że dzieje się tak zwłaszcza w przypadku osób wymagających wsparcia pod wieloma względami, gdy zachodzi prawdopodobieństwo, że obowiązek opieki będzie spoczywał na członkach rodziny; X. mając na uwadze, że liczba zatrudnionych osób niepełnosprawnych może być mniejsza, niż wskazują dane, zważywszy, że wiele z tych osób jest zaliczanych do kategorii osób niezatrudnialnych, pracuje w sektorze chronionym lub w środowiskach objętych szczególną ochroną i nie ma statusu pracownika, a zatem nie figuruje w oficjalnych danych i statystykach; Y. mając na uwadze, że należy wspierać i motywować pracodawców, aby zapewnić wzmocnienie pozycji osób niepełnosprawnych w całym procesie przechodzenia od edukacji do zatrudnienia; mając na uwadze, że w dążeniu do osiągnięcia tego celu podnoszenie świadomości pracodawców jest jednym ze sposobów walki z dyskryminacją związaną z zatrudnianiem osób niepełnosprawnych; Z. mając na uwadze, że działania podejmowane w miejscu pracy mają kluczowe znaczenie dla promocji zdrowia psychicznego oraz zapobiegania problemom w zakresie zdrowia psychicznego i niepełnosprawności psychospołecznej; AA. mając na uwadze, że UE jest największym darczyńcą pomocy rozwojowej i odgrywa wiodącą rolę w programach sprzyjających włączeniu osób niepełnosprawnych; AB. mając na uwadze, że dyskryminacja w zakresie zatrudnienia nie jest samoistnym zagadnieniem; mając na uwadze, że dyskryminacja w zakresie edukacji, szkolenia zawodowego, dostępu do mieszkań i dostępu do transportu przekłada się na dyskryminację w zakresie zatrudnienia; AC. mając na uwadze, że 75 % osób o znacznym stopniu niepełnosprawności w UE jest pozbawionych możliwości pełnego udziału w rynku pracy; mając na uwadze, że zarówno niepełne zatrudnienie, jak i bezrobocie może stanowić problem w szczególności dla osób ze spektrum zaburzeń autystycznych lub osób niesłyszących i niedosłyszących, jak również osób niewidomych lub głuchoniewidomych;

125 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/115 Czwartek, 30 listopada 2017 r. AD. mając na uwadze, że cele zrównoważonego rozwoju i filar praw socjalnych mogą być narzędziami sprzyjającymi wdrożeniu Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; AE. mając na uwadze, że brak zdolności prawnej stanowi znaczącą barierę w korzystaniu z prawa do głosowania, w tym w wyborach europejskich; AF. mając na uwadze, że 34 % kobiet dotkniętych problemami zdrowotnymi lub niepełnosprawnością doświadcza w życiu przemocy fizycznej lub seksualnej ze strony partnera; AG. mając na uwadze, że art. 168 ust. 7 TFUE składa na państwa członkowskie odpowiedzialność za określenie krajowej polityki zdrowotnej i świadczenie usług zdrowotnych, co wskazuje na zasadnicze znaczenie konsultacji i współpracy z państwami członkowskimi, aby zapewnić powodzenie europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności; AH. mając na uwadze, że art. 25 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych wzmacnia prawo tych osób do osiągnięcia najwyższych standardów opieki zdrowotnej bez jakiejkolwiek dyskryminacji; AI. mając na uwadze, że osoby niepełnosprawne w większym stopniu ponoszą skutki niedociągnięć w usługach opieki zdrowotnej, ponieważ są bardziej podatne na zagrażające zdrowiu zachowania i bardziej narażone na ryzyko przedwczesnej śmierci; Kluczowe obszary działania Dostępność 1. podkreśla znaczenie całościowej definicji i stosowania dostępności oraz wartość dostępności jako podstawowego aspektu równości szans i rzeczywistego włączenia społecznego osób niepełnosprawnych oraz ich udziału w życiu społecznym, jak uznano w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz zgodnie z komentarzem ogólnym nr 2 do tej konwencji, biorąc pod uwagę różnorodność potrzeb osób niepełnosprawnych i promując coraz większe znaczenie projektowania dla wszystkich jako jednej z zasad obowiązujących w UE; 2. przypomina Komisji o ciążącym na niej obowiązku, by uwzględniać aspekty niepełnosprawności oraz rozwijać i wspierać dostępność we wszystkich obszarach polityki w sektorze publicznym i prywatnym, i zaleca ustanowienie jednostek specjalizujących się w dostępności, które będą funkcjonować w ramach struktury Komisji i sprawdzać wypełnianie tego obowiązku; 3. wzywa Komisję do ustanowienia obowiązkowych wymogów dotyczących dostępności przestrzeni publicznej, a w szczególności środowiska zbudowanego; 4. wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia i ciągłego monitorowania wszystkich przepisów dotyczących dostępności, w tym dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych, pakietu telekomunikacyjnego i dyrektywy w sprawie dostępności stron internetowych, a także odpowiednich rozporządzeń dotyczących transportu i praw pasażerów; w tym kontekście apeluje do UE o koordynowanie i monitorowanie wdrażania tych przepisów w uzupełnieniu promowania ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych w wymiarze wewnętrznym i zewnętrznym; 5. wyraża nadzieję, że współprawodawcy UE przyjmą niezwłocznie europejski akt w sprawie dostępności; zaleca, by z myślą o pełnym wdrożeniu Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych tekst końcowy wzmacniał dostępność produktów i usług dla osób niepełnosprawnych oraz osób z ograniczeniami funkcjonalnymi; podkreśla, że potrzebne są kompleksowe europejskie przepisy dotyczące dostępności przestrzeni publicznej i środowiska zbudowanego, jak również dostępu do wszystkich rodzajów transportu;

126 C 356/116 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 6. wyraża zaniepokojenie, że monitorowanie niektórych części prawodawstwa, takich jak dyrektywa w sprawie dostępności stron internetowych ( 1 ) lub rozporządzenie w sprawie dostępności systemu kolei ( 2 ), jest prowadzone w drodze samooceny branży i państw członkowskich, a nie przez niezależny podmiot; w związku z tym zaleca, aby Komisja usprawniła swoją ocenę zgodności, i rozważa opracowanie przepisów dotyczących monitorowania, aby zagwarantować przestrzeganie praw osób niepełnosprawnych, w tym na przykład w trakcie wdrażania rozporządzenia (WE) nr 261/ 2004 ( 3 ); 7. przypomina, że realizacja wszystkich obowiązków związanych z dostępnością wymaga wystarczającego finansowania na szczeblu unijnym, krajowym i lokalnym; wzywa UE do dopilnowania, by wszystkie programy finansowania były dostępne, zgodne z podejściem opartym na projektowaniu uniwersalnym i by obejmowały oddzielny budżet przeznaczony na dostępność; wzywa państwa członkowskie do pobudzania inwestycji publicznych, aby zapewnić osobom niepełnosprawnym dostępność zarówno środowiska fizycznego, jak i cyfrowego; 8. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwiększania dostępności dzięki wspieraniu rozwoju ICT oraz wszelkich inicjatyw, w tym przedsiębiorstw typu start-up prowadzących działalność w dziedzinie bezpieczeństwa osób niepełnosprawnych; 9. popiera badanie i stosowanie najlepszych praktyk w zakresie niezależnego życia w UE; 10. wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia niezbędnych działań w celu zapewnienia, by numer alarmowy 112 był w pełni dostępny dla wszystkich osób niepełnosprawnych niezależnie od rodzaju niepełnosprawności oraz by wszystkie aspekty polityki i programów w obszarze ograniczania ryzyka klęsk żywiołowych uwzględniały osoby niepełnosprawne i były dla nich dostępne; 11. wyraża zaniepokojenie, że warunki wstępne dotyczące udzielania zamówień publicznych odnoszące się do zapewnienia dostępności przed podpisaniem umowy w sprawie zamówienia publicznego nie są w wystarczającym stopniu wdrożone na szczeblu krajowym; w związku z tym zaleca utworzenie portalu na wzór zielonych zamówień publicznych z wszystkimi wytycznymi dotyczącymi dostępności; 12. zdecydowanie zaleca zapewnienie pełnej dostępności procedur składania skarg związanych z prawami pasażerów i ich dostosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz przypisanie krajowym organom wykonawczym większej i równie zdecydowanej odpowiedzialności za egzekwowanie przepisów; 13. zaznacza w szczególności, że dostępność jest głównym założeniem Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz niezbędnym warunkiem korzystania przez te osoby z innych zapisanych w niej praw; podkreśla, że stała liczba petycji składanych przez obywateli europejskich dotyczy braku dostępności lub istnienia barier architektonicznych; podkreśla, że prawo do dostępności określone w art. 9 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych musi być wdrażane w kompleksowy sposób, by zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do środowiska fizycznego, transportu, infrastruktury i usług publicznych oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do priorytetowego traktowania dostępności oraz jej skuteczniejszego uwzględniania we wszystkich obszarach polityki związanych z niepełnosprawnością; 14. stwierdza, że strategia jednolitego rynku cyfrowego powinna być wdrażana w sposób zapewniający osobom niepełnosprawnym pełny dostęp do wszystkich jej aspektów; ( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego (Dz.U. L 327 z , s. 1). ( 2 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1300/2014 z dnia 18 listopada 2014 r. w sprawie technicznych specyfikacji interoperacyjności odnoszących się do dostępności systemu kolei Unii dla osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej możliwości poruszania się, Dz.U. L 356 z , s ( 3 ) Rozporządzenie (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 (Dz.U. L 46 z , s. 1).

127 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/117 Uczestnictwo Czwartek, 30 listopada 2017 r. 15. z zadowoleniem przyjmuje projekt europejskiej karty osoby niepełnosprawnej; wzywa Komisję wraz z państwami członkowskimi do włączenia wszystkich krajów w przyszłą długoterminową inicjatywę z myślą o zapewnieniu identycznego zakresu jak w przypadku europejskiej karty parkingowej oraz włączenia usług dostępu umożliwiających uczestnictwo w życiu kulturalnym i turystyce; 16. jest zaniepokojony ciągłym stosowaniem medycznego modelu niepełnosprawności, który skupia się na medycznym diagnozowaniu osób niepełnosprawnych zamiast na barierach środowiskowych, które te osoby napotykają; wzywa Komisję do zainicjowania rewizji tego podejścia, w szczególności w obszarze gromadzenia danych; wzywa państwa członkowskie, by przeanalizowały sposoby opracowania wspólnej definicji niepełnosprawności; 17. z zadowoleniem przyjmuje postępy osiągnięte w związku z traktatem z Marrakeszu; podkreśla, że w opinii z dnia 14 lutego 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że zawarcie traktatu z Marrakeszu wchodzi w zakres kompetencji wyłącznej UE, gdyż obowiązki wynikające z tego traktatu należą do dziedziny objętej już w dużej mierze wspólnymi zasadami UE; zaleca UE i państwom członkowskim opracowanie planu działania, by zapewnić jego pełne wdrożenie; apeluje do UE, by nie ratyfikowała opcji dotyczącej obciążenia ekonomicznego; 18. jest zdania, że europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne muszą w szczególności w następnym okresie programowania być zgodne z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych i powinny nadal priorytetowo wspierać deinstytucjonalizację, a ponadto finansować usługi wsparcia umożliwiające osobom niepełnosprawnym wykonywanie prawa do niezależnego życia w społeczeństwie; uważa, że Komisja powinna uważnie śledzić wdrażanie przez państwa członkowskie warunków wstępnych w odniesieniu do przechodzenia od usług instytucjonalnych do usług na szczeblu społeczności lokalnej, które to warunki muszą być konkretne i oceniane pod kątem jakości w stały i przejrzysty sposób; uważa, że wnioski dotyczące projektów finansowanych przez UE, w tym w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych i pożyczek Europejskiego Banku Inwestycyjnego, powinny przestrzegać zasad dostępności zgodnie z podejściem opartym na projektowaniu uniwersalnym; uważa, że aby osiągnąć te cele, nie można opierać się wyłącznie na instrumentach finansowych; 19. podkreśla konieczność zapewnienia możliwości swobodnego komunikowania się dostosowanego do typu niepełnosprawności, i podkreśla, że ma to kluczowe znaczenie dla aktywności obywatelskiej osób niepełnosprawnych; 20. wyraża zaniepokojenie w związku z przeszkodami w dostępności, jakie napotykają w całej Europie osoby objęte opieką i żyjące w placówkach opiekuńczych, i apeluje do Komisji o dopilnowanie, by osoby pozbawione zdolności prawnej mogły korzystać z pełni praw zapisanych w traktatach i prawodawstwie Unii Europejskiej; apeluje do państw członkowskich o wspieranie uczestnictwa dzięki przyspieszeniu procesu deinstytucjonalizacji oraz odstępowaniu od zastępczego dokonywania czynności prawnych na rzecz wspierania w czynnościach prawnych; 21. wzywa Komisję, aby w ramach jej regularnych sprawozdań dotyczących wdrażania dyrektyw Rady 93/109/WE ( 1 ) i 94/80/WE ( 2 ) uwzględniła ocenę, czy są one interpretowane w sposób zgodny z art. 29 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; 22. podkreśla fakt, że niepełnosprawne kobiety i dziewczęta doświadczają podwójnej dyskryminacji ze względu na nakładanie się aspektu płci i niepełnosprawności, a nawet mogą być narażone na dyskryminację z wielu przyczyn jednocześnie ze względu na nakładanie się w wielu przypadkach aspektu płci i niepełnosprawności, orientacji seksualnej, wieku, wyznania lub pochodzenia etnicznego; ( 1 ) Dyrektywa Rady 93/109/WE z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiająca szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami (Dz.U. L 329 z , s. 34). ( 2 ) Dyrektywa Rady 94/80/WE z dnia 19 grudnia 1994 r. ustanawiająca szczegółowe warunki wykonywania prawa głosowania i kandydowania w wyborach lokalnych przez obywateli Unii mających miejsce zamieszkania w państwie członkowskim, którego nie są obywatelami (Dz.U. L 368 z , s. 38).

128 C 356/118 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 23. przypomina, że niepełnosprawne kobiety często znajdują się w bardziej niekorzystnej sytuacji niż niepełnosprawni mężczyźni oraz częściej są zagrożone ubóstwem i marginalizacją społeczną; 24. uważa, że Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn powinien zapewnić na szczeblu europejskim i na poziomie państw członkowskich wytyczne dotyczące szczególnej sytuacji niepełnosprawnych kobiet i dziewcząt oraz aktywnie opowiadać się za zagwarantowaniem im równych praw i zwalczaniem dyskryminacji; 25. przypomina, że zwalczanie ubóstwa i marginalizacji społecznej osób niepełnosprawnych jest ściśle powiązane z kwestią poprawy warunków życia członków rodzin, którzy często pełnią rolę opiekunów, lecz nie otrzymują za tę opiekę wynagrodzenia i nie mają statusu osób zatrudnionych; zachęca zatem państwa członkowskie do przedstawienia krajowych strategii wspierania opiekunów nieformalnych, którymi najczęściej są kobiety spokrewnione z osobami niepełnosprawnymi; 26. podkreśla, że liczba osób starszych wzrasta oraz że według WHO niepełnosprawność występuje częściej wśród kobiet, które są na nią szczególnie narażone ze względu na dłuższe średnie trwanie życia; podkreśla, że w związku z tym liczba niepełnosprawnych kobiet będzie rosła w sposób proporcjonalny; 27. podkreśla wartość instrumentów mikrofinansowych w tworzeniu miejsc pracy i stymulowaniu wzrostu gospodarczego; wzywa państwa członkowskie do poprawy dostępu niepełnosprawnych kobiet do takich instrumentów; 28. podkreśla, że aby zapewnić osobom niepełnosprawnym niezależne życie, należy wspierać badania naukowe i innowacje mające na celu tworzenie produktów pomagających osobom niepełnosprawnym w codziennych czynnościach; Równość 29. podkreśla, że równość i niedyskryminacja są kluczowymi punktami strategii w sprawie niepełnosprawności; 30. wzywa Komisję do uwzględnienia niepełnosprawności w dokumencie pt. Strategiczne zaangażowanie na rzecz równouprawnienia płci w latach ; 31. wyraża głębokie ubolewanie z powodu przedłużającego się impasu w Radzie Europejskiej w postępach na drodze do przyjęcia dyrektywy przeciw dyskryminacji oraz wzywa państwa członkowskie do zaangażowania w przyjęcie horyzontalnej dyrektywy antydyskryminacyjnej ( 1 ), znalezienia pragmatycznego rozwiązania, które przyczyni się do rozszerzenia ochrony przed dyskryminacją we wszystkich sferach życia osób niepełnosprawnych, łącznie z uznaniem odmowy racjonalnych usprawnień za formę dyskryminacji oraz z dyskryminacją z wielu przyczyn jednocześnie i dyskryminacją krzyżową; 32. wyraża zaniepokojenie w związku z istniejącymi danymi dotyczącymi dyskryminacji i nadużyć wobec osób niepełnosprawnych; jest nadal zaniepokojony niedostatecznym zgłaszaniem przypadków naruszeń ze względu na brak dostępności mechanizmów składania skarg i zgłaszania oraz brak zaufania i świadomości praw; uważa, że należy gromadzić dane segregowane według kryterium płci, i zaleca w związku z tym opracowanie nowej metody gromadzenia danych, szczególnie w odniesieniu do przypadków odmowy przyjęcia na pokład oraz odmowy lub niedostępności pomocy; 33. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by wszystkie krajowe organy ds. równości posiadały uprawnienia w obszarze niepełnosprawności, odpowiednie zasoby i niezależność, aby zapewniać niezbędną pomoc ofiarom dyskryminacji, oraz do zagwarantowania, by w każdym przypadku rozszerzeniu ich mandatu towarzyszyło zwiększenie zasobów kadrowych; 34. apeluje do UE i państw członkowskich o finansowanie szkoleń i tworzenie wzorców dobrych praktyk na temat zasady niedyskryminacji, w tym dyskryminacji z wielu przyczyn jednocześnie, dyskryminacji krzyżowej i racjonalnych usprawnień, adresowanych do osób niepełnosprawnych, ich organizacji, związków zawodowych, federacji pracodawców i urzędników służby cywilnej oraz oferowanych przez takie osoby i instytucje; ( 1 ) Wniosek Komisji dotyczący dyrektywy Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równego traktowania osób bez względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, COM(2008)0426.

129 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/119 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 35. apeluje do UE o opracowanie programów badawczych dotyczących zasad równości przy sporządzaniu ram w dziedzinie badań i rozwoju na okres po zakończeniu programu Horyzont 2020 ; Zatrudnienie 36. podkreśla, że dostęp do rynku pracy jest kompleksowym zagadnieniem wymagającym wdrożenia środków wsparcia, które przyniosą korzyści zarówno jednostkom, jak i pracodawcom, zagwarantują włączenie społeczne i powinny obejmować dostępne procedury rekrutacji, dostępny transport z i do miejsca pracy, rozwój kariery, szkolenie ustawiczne, a także racjonalne usprawnienia i dostępne miejsca pracy; wzywa Komisję do aktualizacji Kompendium dobrych praktyk. Zatrudnienie wspomagane dla osób niepełnosprawnych w UE i na obszarze EFTA EOG ; 37. zachęca do przyjęcia środków dyskryminacji pozytywnej, w tym minimalnego odsetka zatrudnienia osób niepełnosprawnych w sektorach publicznym i prywatnym; 38. wyraża zaniepokojenie, że odmowa racjonalnych usprawnień nie stanowi dyskryminacji w rozumieniu dyrektywy w sprawie równego traktowania w obszarze zatrudnienia i pracy ( 1 ), co skrytykował Komitet ONZ do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych; przypomina, że pierwszy artykuł ww. dyrektywy zakazuje jakiejkolwiek formy dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność; 39. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by pułapki systemu świadczeń nie stanowiły przeszkody dla uczestnictwa w rynku pracy, oraz apeluje o rozdzielenie wsparcia z tytułu niepełnosprawności i wsparcia dochodu, z uwzględnieniem dodatkowej opieki i innych potrzeb osób niepełnosprawnych, aby umożliwić im godne życie i dostęp do rynku pracy; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by nigdy nie odstępowano od wypłaty świadczeń z tytułu niepełnosprawności z powodu zatrudnienia; 40. wzywa Komisję do wspierania przedsiębiorstw społecznych zgodnie z zasadami określonymi w deklaracji z Bratysławy i deklaracji madryckiej dotyczącej gospodarki społecznej, jako ważnego źródła możliwości zatrudnienia dla osób niepełnosprawnych; 41. wzywa państwa członkowskie zgodnie z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych, by rozważyły usunięcie wszelkich barier prawnych dla możliwości zatrudnienia, w tym np. środków sprzecznych z art. 12 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, które uniemożliwiają osobom niepełnosprawnym podpisywanie umów o pracę, otwieranie rachunków bankowych i dostęp do pieniędzy, co sprawia, że są finansowo wykluczone, lub krajowe klauzule uznające określone kategorie osób niepełnosprawnych za niezdolne do pracy ; 42. podkreśla znaczenie skutecznych środków na rzecz reintegracji, rehabilitacji oraz pobudzania aktywności i utrzymania pracowników w starzejącym się społeczeństwie, które umożliwiają ludziom powrót do pracy lub pozostanie w pracy po okresie choroby lub niepełnosprawności fizycznej, umysłowej lub psychicznej; 43. przypomina, że obciążanie osób niepełnosprawnych i ich partnerów kosztami pomocy zmniejsza nie tylko ich bieżące dochody, ale również perspektywy zatrudnienia i przyszłe dochody w starszym wieku; 44. rozumie, że środki na rzecz zapewnienia równowagi między życiem zawodowym i prywatnym, w tym dobrowolne elastyczne i integracyjne warunki pracy, takie jak inteligentna organizacja pracy, telepraca i elastyczne godziny pracy, mogą być korzystne dla osób niepełnosprawnych oraz mieć pozytywny wpływ na zdrowie psychiczne dzięki zapewnieniu bezpieczeństwa i stabilności dla wszystkich, ale wyraża zaniepokojenie, że cyfrowe środowiska pracy mogą stwarzać nowe bariery, jeżeli nie będą dostępne i jeżeli nie zostaną zapewnione racjonalne usprawnienia; 45. apeluje do Komisji o uwzględnianie w przyszłych sprawozdaniach dobrych i złych praktyk, aby umożliwić pracodawcom skuteczne wdrażanie przepisów dotyczących niepełnosprawności; 46. wyraża zaniepokojenie, że w niektórych państwach członkowskich osoby niepełnosprawne pracujące w zakładach pracy chronionej nie są oficjalnie uznawane za pracowników na mocy prawa, otrzymują wynagrodzenie mniejsze niż płaca minimalna i nie mają tych samych przywilejów socjalnych co inni pracownicy; ( 1 ) Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303 z , s. 16).

130 C 356/120 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 47. jest szczególnie zaniepokojony sytuacją młodych osób niepełnosprawnych i osób pozostających bez zatrudnienia przez dłuższy czas; wzywa państwa członkowskie do podjęcia w sposób priorytetowy działań mających na celu włączenie osób niepełnosprawnych na rynku pracy, na przykład dzięki tworzeniu specjalnych centrów doradztwa zawodowego dla studentów i młodych bezrobotnych na temat ich przyszłych karier zawodowych lub w ramach programu gwarancji dla młodzieży; 48. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego promowania różnorodności jako uzasadnienia biznesowego oraz do zachęcania do wprowadzania kart różnorodności wspierających wartość dodaną osób niepełnosprawnych w miejscu pracy; 49. wzywa UE do dopilnowania, by prawa osób niepełnosprawnych i ich rodzin zostały uwzględnione w proponowanym pakiecie poświęconym równowadze między życiem zawodowym a prywatnym; Kształcenie i szkolenie 50. jest zaniepokojony faktem, że w różnych państwach członkowskich UE wiele niepełnosprawnych dzieci jest nadal wykluczonych z dobrej jakości edukacji włączającej, na przykład w wyniku polityki segregacji, jak również barier architektonicznych, co stanowi formę dyskryminacji niepełnosprawnych dzieci i młodych osób niepełnosprawnych; 51. podkreśla, że kształcenie i szkolenie mają zasadnicze znaczenie dla zwiększenia zdolności do zatrudnienia osób niepełnosprawnych oraz że pracodawcy powinni być zaangażowani w ten proces w celu uwzględnienia potrzeb osób niepełnosprawnych, w tym biorąc też pod uwagę, lecz nie wyłącznie możliwe korzyści płynące z nowych technologii w takich obszarach jak poszukiwanie pracy, rozwój osobisty i większa niezależność; 52. wzywa Komisję i państwa członkowskie do usunięcia przeszkód prawnych, fizycznych i organizacyjnych dla wszystkich osób niepełnosprawnych w celu zapewnienia integracyjnych systemów kształcenia i uczenia się przez całe życie; 53. wzywa instytucje UE i państwa członkowskie do zapewnienia stażystom racjonalnych usprawnień oraz domaga się, by udostępniono procedury ubiegania się o praktyki zawodowe i by osobom niepełnosprawnym oferowano specjalne praktyki zawodowe, w tym oparte na zachętach staże dla pracodawców; 54. wzywa UE i państwa członkowskie do zapewnienia, że program Erasmus+ i inne programy dla młodzieży, np. gwarancja dla młodzieży i Europejski Korpus Solidarności, będą w pełni dostępne dla osób niepełnosprawnych dzięki zindywidualizowanym racjonalnym usprawnieniom oraz że osobom niepełnosprawnym będą udostępniane informacje o ich prawach w zakresie dostępności, aby zachęcić je do uczestnictwa; zaleca w tym celu zoptymalizowanie wykorzystania istniejących narzędzi, na przykład dostępnych w ramach projektu na rzecz mobilności włączającej MappED!; 55. wyraża ubolewanie, że Nowy europejski program na rzecz umiejętności nie obejmuje konkretnego celu dla osób niepełnosprawnych; podkreśla, że obecne niedostateczne zatrudnienie osób niepełnosprawnych i ich dyskryminowanie na rynku pracy to również przykłady marnowania cennych umiejętności; w związku z tym apeluje do Komisji o uwzględnianie potrzeb osób niepełnosprawnych we wszystkich przyszłych inicjatywach związanych z umiejętnościami; 56. wzywa państwa członkowskie do opracowania skutecznych środków mających na celu przeciwdziałanie segregacji i odrzuceniu niepełnosprawnych uczniów w szkołach i placówkach oświatowych oraz do opracowania w tym kontekście krajowych programów transformacji w celu zapewnienia wysokiej jakości integracyjnego kształcenia i szkolenia zawodowego, zarówno formalnego, jak i pozaformalnego, w tym dla osób niepełnosprawnych wymagających wysokiego poziomu wsparcia, na podstawie zaleceń Komitetu ONZ do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych; 57. podkreśla znaczenie szkolenia i przekwalifikowywania pracowników sektora oświaty, w szczególności w celu wspierania osób o złożonych potrzebach; 58. zaleca lepsze wykorzystywanie Europejskiej Agencji ds. Specjalnych Potrzeb i Edukacji Włączającej, aby optymalnie spożytkować jej obecny mandat;

131 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/121 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 59. zwraca uwagę na kluczowe znaczenie przygotowania nauczycieli i instruktorów do pracy z niepełnosprawnymi dziećmi oraz zapewnienia im odpowiedniego wsparcia; zachęca państwa członkowskie do opracowania integracyjnego kształcenia, szkolenia i ustawicznego rozwoju zawodowego nauczycieli i instruktorów, przy udziale różnych zainteresowanych stron, w szczególności organizacji reprezentujących osoby niepełnosprawne i niepełnosprawnych profesjonalistów; 60. ze względu na dużą liczbę osób przedwcześnie kończących naukę wśród młodych osób niepełnosprawnych lub o specjalnych potrzebach edukacyjnych, wzywa do dalszego badania możliwości, które oferuje uczenie się przez całe życie i zapewnianie atrakcyjnych alternatyw; uważa, że wspieranie programów uczenia się przez całe życie dla osób niepełnosprawnych jest istotną częścią europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności; 61. zachęca do wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie integracyjnego kształcenia i uczenia się przez całe życie pomiędzy nauczycielami, pracownikami, organami administracji, niepełnosprawnymi studentami i uczniami; 62. wyraża zaniepokojenie faktem, że mimo poprawy sytuacji osoby niepełnosprawne są nadal poważnie zagrożone bezrobociem oraz że mniej niż 30 % z nich ma wykształcenie wyższe lub równoważne w porównaniu do ok. 40 % w przypadku osób pełnosprawnych; w związku z tym wzywa państwa członkowskie i Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na trudności, które napotykają młode osoby niepełnosprawne lub o specjalnych potrzebach edukacyjnych, przechodząc z etapu kształcenia średniego i wyższego lub szkolenia zawodowego do zatrudnienia; 63. zachęca instytucje publiczne i przedsiębiorstwa w UE do stosowania polityki w zakresie różnorodności oraz krajowych kart różnorodności; 64. zwraca uwagę, że młodzież niepełnosprawna rzadziej uczestniczy w zajęciach sportowych niż młodzież pełnosprawna oraz że szkoły odgrywają ważną rolę w promowaniu zdrowego stylu życia; podkreśla zatem znaczenie wspierania szerszego udziału młodzieży niepełnosprawnej w aktywności fizycznej; wzywa państwa członkowskie do niezwłocznego wyeliminowania wszystkich barier utrudniających udział osób niepełnosprawnych lub osób o specjalnych potrzebach w zajęciach sportowych; 65. przypomina o konieczności zniwelowania przepaści cyfrowej i dopilnowania, by osoby niepełnosprawne w pełni korzystały z unii cyfrowej; podkreśla w tym kontekście znaczenie doskonalenia umiejętności cyfrowych osób niepełnosprawnych i ich kompetencji w tym zakresie, zwłaszcza za pomocą projektów finansowanych z programu Erasmus+, oraz wzywa państwa członkowskie do zapewnienia ochrony szczególnie narażonym obywatelom w tym osobom niepełnosprawnym w internecie za pomocą skutecznych działań zapobiegających mowie nienawiści, cyberprzemocy i wszelkim formom dyskryminacji w internecie oraz przez szersze kształcenie w zakresie umiejętności cyfrowych i medialnych, które stanowiłoby element kształcenia formalnego i pozaformalnego; zwraca się ponadto do państw członkowskich o bezpłatne udostępnianie dzieciom niepełnosprawnym odpowiednich narzędzi technicznych umożliwiających im pełny udział w działaniach edukacyjnych i szkoleniowych; Ochrona socjalna 66. wzywa Komisję do dopilnowania, by europejska strategia w sprawie niepełnosprawności 2030 obejmowała konkretne działania mające na celu promowanie włączających systemów zabezpieczenia społecznego w całej UE, które gwarantowałyby osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczeń i usług przez całe życie; apeluje do państw członkowskich o określenie podstawowej ochrony socjalnej dla osób niepełnosprawnych, która gwarantowałaby im odpowiedni standard życia; 67. apeluje do współprawodawców o rozważenie włączenia osób niepełnosprawnych jako szczególnej grupy docelowej w zakres rozporządzenia w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego ( 1 ); 68. wzywa państwa członkowskie do stosowania zasady wzajemnego uznawania w ocenach i orzeczeniach niepełnosprawności, które powinny być zgodne z określonym w Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych modelem niepełnosprawności opartym na prawach człowieka i nie mogą go podważać, biorąc pod uwagę bariery środowiskowe i społeczne napotykane przez daną osobę oraz z uwzględnieniem wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron w celu zapewnienia, że standardy życia osób niepełnosprawnych nie będą zagrożone na przykład przez programy dostosowań gospodarczych; 69. apeluje do Komisji o dopilnowanie, by europejski filar praw socjalnych uwzględniał niepełnosprawność we wszystkich aspektach; ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 200 z , s. 1).

132 C 356/122 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 70. zaleca, by Europejski Fundusz Społeczny (EFS), program UE na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI) oraz przyszłe unijne fundusze społeczne były przeznaczane nie tylko na środki aktywizacji w obszarze zatrudnienia, lecz również na włączenie społeczne; podkreśla znaczenie rehabilitacji jako sposobu na włączenie społeczne zapewniającego, że osoby niepełnosprawne pozostaną aktywne w społeczności; 71. zaleca państwom członkowskim podjęcie konkretnych działań, takich jak zapewnienie pomocy finansowej i opieka wyręczająca, w celu promowania włączających systemów zabezpieczenia społecznego w całej UE, które gwarantują wszystkim osobom niepełnosprawnym odpowiedni standard życia, świadczenia i dostęp do usług przez całe życie; 72. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by deinstytucjonalizacja nigdy nie prowadziła do bezdomności osób niepełnosprawnych ze względu na brak odpowiedniego lub dostępnego miejsca zamieszkania, aby zapewnić opiekę w społeczności; Zdrowie 73. wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia dyrektywy w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej z 2011 r. ( 1 ); zaleca, aby Komisja uwzględniła wyraźny element dotyczący niepełnosprawności podczas transpozycji tej dyrektywy w celu zagwarantowania dostępu do przystępnej cenowo i wysokiej jakości transgranicznej opieki zdrowotnej dla osób niepełnosprawnych; w związku z tym wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny skutków dyrektywy z myślą o jej przeglądzie i dostosowaniu do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych oraz do opracowania ogólnounijnych wytycznych w sprawie uwzględniania problematyki niepełnosprawności w pracach krajowych punktów kontaktowych obejmujących wspólne kryteria efektywności, z uwzględnieniem szczególnych zaleceń dotyczących niepełnosprawności; zachęca państwa członkowskie do zapewniania pracownikom służby zdrowia odpowiedniego kształcenia i szkoleń dotyczących szczególnych potrzeb pacjentów niepełnosprawnych; 74. wyraża zaniepokojenie z powodu naruszeń, w tym naruszeń praw człowieka, w obszarze służb zdrowia psychicznego i opieki w zakresie zdrowia psychicznego, które to naruszenia miały w wielu przypadkach istotny wpływ na jakość świadczonych usług, a także zwraca uwagę, że usługi te muszą się koncentrować na powrocie pacjentów do zdrowia, być odpowiednio finansowane i świadczone zgodnie z modelem opartym na prawach człowieka; 75. wzywa państwa członkowskie do zapewnienia modelu służby zdrowia psychicznego, w ramach którego respektuje się zdolność prawną i wymaga, by to osoba niepełnosprawna a nie osoba podejmująca decyzję w zastępstwie udzielała świadomej zgody na leczenie lub hospitalizację, biorąc też pod uwagę środki wspierania w czynnościach prawnych; 76. wzywa Komisję do zapewnienia, że e-zdrowie, usługi zdrowotne i opiekuńcze będą w pełni dostępne i bezpieczne dla wszystkich osób niepełnosprawnych, w tym osób niepełnosprawnych intelektualnie i o złożonych potrzebach, a także dla członków ich rodzin; 77. zwraca uwagę na pilną potrzebę zajęcia się ogólnym brakiem dostępu osób niepełnosprawnych do multidyscyplinarnej fachowej opieki oraz długim czasem oczekiwania pacjentów, jeśli taka opieka istnieje, ponieważ stanowi to jedną z głównych przeszkód dla równego dostępu do profilaktyki i leczenia w ramach opieki zdrowotnej, co często skutkuje pogorszeniem się stanu pacjenta niepełnosprawnego i możliwym do uniknięcia obciążeniem dla systemów opieki zdrowotnej; 78. podkreśla, że systemy opieki zdrowotnej powinny zapewniać wykrywanie i zgłaszanie przypadków przemocy seksualnej lub nadużyć seksualnych oraz zapobiegać im; 79. wzywa państwa członkowskie do zwiększenia liczby służb zajmujących się multidyscyplinarną oceną i ponowną oceną niepełnosprawnych osób dorosłych z myślą o opracowaniu dostosowanych planów, które będzie można realizować dzięki wykorzystaniu zasobów miejscowych (takich jak opieka domowa, dzienna lub zinstytucjonalizowana), zależnie od stwierdzonego stanu biopsychospołecznego danej osoby; ( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z dnia 9 marca 2011 r. w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz.U. L 88 z , s. 45).

133 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/123 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 80. wzywa Komisję i państwa członkowskie do pełnego wykorzystania ram europejskich sieci referencyjnych w celu zapewnienia i rozszerzenia dostępu osób niepełnosprawnych w ogóle, a w szczególności osób z rzadkimi formami niepełnosprawności, do multidyscyplinarnej i specjalistycznej opieki zdrowotnej. 81. zwraca uwagę, że w planie działania dotyczącym pracowników opieki zdrowotnej w UE oraz w unijnym programie na rzecz skutecznych, dostępnych i prężnych systemów służby zdrowia Komisja wykazała znikome zainteresowanie kwestią niepełnosprawności, ponieważ w obu tekstach brak jest konkretnych uregulowań w tym obszarze; 82. podkreśla sukces drugiego wspólnego działania w zakresie demencji i jednocześnie wyraża nadzieję, że firmy farmaceutyczne biorące udział w inicjatywie w zakresie leków innowacyjnych przeznaczą dodatkowe fundusze na kolejny trzyletni okres; 83. zwraca się do Komisji o przedstawienie strategii pomocy osobom o wysokim stopniu niepełnosprawności po śmierci członków rodzin, którzy byli odpowiedzialni za opiekę nad nimi (por. przyjęta niedawno we Włoszech ustawa dopo di noi ); 84. wzywa Komisję do przeprowadzenia dogłębnej analizy różnic między uwagami końcowymi ONZ a własnym sprawozdaniem Komisji z postępów, w szczególności w odniesieniu do obszaru priorytetowego w zakresie ochrony zdrowia w europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności; 85. apeluje o konsekwentne propagowanie opieki położniczej w pobliżu miejsca zamieszkania jako usługi publicznej w państwach członkowskich, aby zmniejszyć liczbę przypadków niepełnosprawności wynikającej z powikłań przy porodzie oraz zapewnić matkom i dzieciom bezpieczny poród, zgodnie z listą kontrolną WHO dotyczącą bezpiecznego porodu; 86. pozytywnie ocenia postępy osiągnięte w europejskim sektorze telemedycyny, która zmienia w zasadniczy sposób dostęp osób niepełnosprawnych do usług; uważa ponadto, że wprowadzenie na rynek technologii 4G, upowszechnianie się sieci 5G i internetu rzeczy poprawi dostęp osób niepełnosprawnych do opieki zdrowotnej; wzywa Komisję do dopilnowania, aby europejski sektor technologii medycznych nie był obciążany nadmiarem przepisów, a także by miał odpowiedni dostęp do finansowania; Działania zewnętrzne 87. domaga się, by działania zewnętrzne UE były w pełni zgodne z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych; 88. wzywa UE do dopilnowania, by współpraca na rzecz rozwoju i operacje humanitarne były w pełni dostępne dla osób niepełnosprawnych i uwzględniały te osoby; 89. wzywa UE do wprowadzenia wskaźnika praw osób niepełnosprawnych w sprawozdawczości w sprawie oficjalnej pomocy rozwojowej; 90. wzywa UE do dopilnowania, by odgrywała kluczową rolę w zapewnianiu, że osoby niepełnosprawne nie będą pomijane w kontekście współpracy na rzecz rozwoju i pomocy humanitarnej zgodnie ze zobowiązaniami przyjętymi w ramach Europejskiego konsensusu w sprawie rozwoju, oraz do uwzględnienia walki z dyskryminacją z wielu przyczyn jednocześnie, z którą borykają się osoby wymagające szczególnego traktowania i grupy zmarginalizowane; 91. domaga się, by Komisja odgrywała rolę lidera w realizowaniu w sposób uwzględniający osoby niepełnosprawne celów zrównoważonego rozwoju w działaniach zewnętrznych, niezależnie od nowej europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności, w drodze przyjęcia jasnego, przejrzystego i włączającego planu działania na rzecz osiągnięcia tych celów; 92. ubolewa, że unijny wskaźnik zatrudnienia w kontekście celów zrównoważonego rozwoju nie jest segregowany według kryterium niepełnosprawności; apeluje do UE o zachęcanie do segregowania danych według kryterium rodzaju niepełnosprawności we współpracy z krajami partnerskimi; 93. wzywa UE i partnerów do angażowania osób niepełnosprawnych i ich organizacji przedstawicielskich na wszystkich etapach opracowywania polityki i projektów, w tym na miejscu w krajach partnerskich przy aktywnym udziale organizacji osób niepełnosprawnych;

134 C 356/124 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 94. ponownie zauważa, że kobiety niepełnosprawne niejednokrotnie stawiają czoła jeszcze poważniejszym wyzwaniom i niebezpieczeństwom w krajach i na obszarach objętych konfliktami; podkreśla w związku z tym potrzebę ochrony kobiet niepełnosprawnych w ramach polityki zewnętrznej UE; Zobowiązania w ramach instytucji UE 95. domaga się, by instytucje UE udostępniały na swoich zewnętrznych i wewnętrznych stronach internetowych funkcje, treści, dokumenty, materiały wideo i usługi sieciowe, w tym konsultacje publiczne, oraz publiczne sprawozdania na temat zgodności z wytycznymi, zaleceniami i obowiązkami dotyczącymi dostępności stron internetowych oraz ich przestrzegania; 96. wyraża ubolewanie w związku z faktem, że nie wdrożono jeszcze projektu INSIGN umożliwiającego osobom niesłyszącym i niedosłyszącym niezależną komunikację podczas kontaktu z instytucjami unijnymi przez łączenie ich z tłumaczami języka migowego i osobami wprowadzającymi napisy w państwach członkowskich, mimo że Komisja sfinansowała opracowanie prototypu platformy usługowej, którą przetestowano z powodzeniem w Parlamencie Europejskim w 2014 r.; 97. wzywa instytucje UE, aby na podstawie zwykłego wniosku udostępniały wszystkie swoje posiedzenia publiczne, w tym przez zapewnienie tłumaczenia na język migowy, przetwarzania mowy na tekst i dokumentów w alfabecie Braille a oraz za pomocą innych wspomagających i alternatywnych metod komunikacji, a także przez zapewnienie fizycznej dostępności ich budynków; zwraca uwagę na trudności w zapewnianiu napisów do wszystkich relacji na żywo i nagrań wideo z posiedzeń; domaga się jednak, aby instytucje nadal monitorowały postęp technologiczny w tej dziedzinie w celu poprawy dostępności w przyszłości; 98. zaleca instytucjom europejskim priorytetowe traktowanie tłumaczeń z krajowego języka migowego i na ten język, zamiast zapewniać tłumaczenia w międzynarodowym języku migowym, zgodnie z unijną polityką wielojęzyczności; 99. wzywa państwa członkowskie do zagwarantowania, że organizowane przez nie wybory do Parlamentu Europejskiego będą dostępne i będą uwzględniały osoby aktualnie przebywające w zakładach lub objęte opieką; 100. zauważa brak dostępnych i sprzyjających włączeniu procesów wyborczych dla osób niepełnosprawnych, w szczególności osób niepełnosprawnych psychicznie lub intelektualnie, zarówno na szczeblu UE, jak i państw członkowskich; wzywa Parlament Europejski do zapewnienia, że jego materiały informacyjne dotyczące wyborów do Parlamentu Europejskiego będą w pełni dostępne; 101. wzywa europejskie szkoły, przedszkola i świetlice do zapewniania dobrej jakości edukacji włączającej i zgodnej z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych wszystkim dzieciom pracowników UE, w tym dzieciom o złożonych potrzebach w zakresie wsparcia lub wymagającym wsparcia na wysokim poziomie; 102. wzywa UE, by ułatwiała zapewnianie racjonalnych usprawnień i innych form wsparcia zatrudniania niepełnosprawnych akredytowanych asystentów parlamentarnych w instytucjach UE, włącznie z inteligentną organizacją pracy dla pracowników; 103. wzywa Komisję do przeglądu wspólnych zasad, przepisów wykonawczych, zakresu, reprezentacji osób niepełnosprawnych, dostępności i praktyk w ramach wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego, aby dostosować go do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; 104. apeluje do wszystkich instytucji, agencji i organów UE o ustanowienie punktów kontaktowych oraz podkreśla potrzebę wprowadzenia horyzontalnego międzyinstytucjonalnego mechanizmu koordynacji w dyrekcjach generalnych i instytucjach UE; apeluje, by warunki tej współpracy zostały określone w strategii dotyczącej wdrażania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; 105. apeluje do instytucji, aby przyjęły kompleksowe zasady naboru, zatrzymywania i awansu pracowników, z uwzględnieniem tymczasowych działań pozytywnych, w celu aktywnego i znacznego zwiększania liczby niepełnosprawnych urzędników, pracowników i stażystów, w tym osób z niepełnosprawnością psychospołeczną i intelektualną, zgodnie z art. 5 dyrektywy 2000/78/WE;

135 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/125 Czwartek, 30 listopada 2017 r przypomina o roli intergrupy Parlamentu Europejskiego ds. osób niepełnosprawnych we wdrażaniu europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności, zgodnie z Konwencją ONZ, jako platformy skupiającej posłów europejskich i krajowych, przedstawicieli organizacji i społeczeństwa obywatelskiego, zarówno na szczeblu krajowym, jak i lokalnym; zauważa, że intergrupa stanowi forum szczególnie sprzyjające dyskusjom i debatom, które mają na celu zapewnienie wdrożenia tej strategii; 107. wzywa instytucje europejskie do konsultowania się w pełnym zakresie z pracownikami i posłami niepełnosprawnymi oraz do ich skutecznego angażowania w kształtowanie, wdrażanie i monitorowanie regulaminów wewnętrznych, strategii politycznych i praktyk, w tym regulaminu pracowniczego oraz przepisów dotyczących racjonalnych usprawnień i dostępności; Luki w sprawozdaniu z postępów w porównaniu z uwagami podsumowującymi 108. wyraża ubolewanie, że strony internetowe instytucji UE nie spełniają norm dostępności na poziomie AAA; wzywa instytucje do jak najszybszego usunięcia tego braku; 109. ubolewa, że przepisy UE i państw członkowskich dotyczące transportu nadal nie zostały w pełni wdrożone na szczeblu krajowym; w związku z tym zaleca utworzenie w każdym państwie członkowskim krajowych organów wykonawczych; 110. zwraca uwagę na postępy w zakresie dostępności transportu kolejowego; apeluje o wprowadzenie regulacji gwarantujących taki sam poziom dostępności w odniesieniu do pozostałych rodzajów transportu, w tym podróży lotniczych, aby zapobiec konfliktom między bezpieczeństwem a dostępnością; 111. zauważa, że w sprawozdaniu Komisji z postępów brak jest odniesienia do horyzontalnej dyrektywy w sprawie równego traktowania; 112. uważa za godne pożałowania, że dokonano niewielkich postępów w odniesieniu do ratyfikacji przez Unię Europejską protokołu fakultatywnego do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; 113. zauważa, że jak dotąd Komisja nie dokonała przekrojowego i kompleksowego przeglądu prawodawstwa, aby zapewnić pełną harmonizację z postanowieniami Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; 114. z zadowoleniem przyjmuje uaktualniony wykaz instrumentów obejmujący również niedawno przyjęte instrumenty, ale ubolewa, że deklaracja kompetencji nie została poddana przeglądowi oraz że wykaz instrumentów nie obejmuje instrumentów, które nie odnoszą się bezpośrednio do osób niepełnosprawnych, ale są jednak dla nich istotne; 115. ubolewa, że Komisja nie dokonała postępów w zakresie uwzględnienia praw niepełnosprawnych kobiet i dziewcząt we wszystkich strategiach politycznych i programach dotyczących równości płci ani uwzględnienia perspektywy płci w strategiach w sprawie niepełnosprawności; 116. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie przez UE Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska) i wzywa Radę do jej szybkiej ratyfikacji; 117. ubolewa, że obecna polityka europejska dotycząca praw dziecka nie obejmuje w wystarczającym stopniu kompleksowej, opartej na prawach strategii dla niepełnosprawnych chłopców i dziewcząt ani zabezpieczeń służących ochronie ich praw oraz że strategie w sprawie niepełnosprawności w niewystarczającym stopniu odnoszą się do praw niepełnosprawnych chłopców i dziewcząt i niedostatecznie je uwzględniają; wzywa Komisję, aby zgodnie z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych i Konwencją o prawach dziecka zwracała szczególną uwagę na dzieci niepełnosprawne; podkreśla w szczególności potrzebę zapewnienia niepełnosprawnym kobietom i dziewczętom wzorców osobowych; 118. zwraca uwagę, że UE nie zorganizowała kompleksowej kampanii służącej zwiększeniu wiedzy na temat Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych i zwalczaniu uprzedzeń wobec osób niepełnosprawnych;

136 C 356/126 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Dążenie do kompleksowej i skutecznej strategii w sprawie niepełnosprawności 2030 Kwestie horyzontalne 119. wzywa Komisję do zapewnienia, że celem przyszłej strategii w sprawie niepełnosprawności będzie pełne wdrożenie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych we wszystkich obszarach polityki UE oraz uwzględnianie aspektów dostępności, uczestnictwa, niedyskryminacji i równości, z zastosowaniem wszystkich artykułów tej Konwencji, dzięki odpowiedniemu budżetowi, ramom czasowym wdrażania i mechanizmowi monitorowania, a ponadto strategia ta będzie miała taką samą wartość prawną jak obecna strategia; zdaje sobie sprawę, że strategia odniesie sukces tylko dzięki zaangażowaniu wszystkich zainteresowanych stron, w tym społeczeństwa obywatelskiego; 120. podkreśla, że podstawą strategii na lata powinien być przekrojowy, kompleksowy przegląd wszystkich przepisów i strategii politycznych UE, aby zapewnić pełną harmonizację z postanowieniami Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, a ponadto powinna ona zawierać zmienioną deklarację kompetencji; 121. apeluje do Komisji o zachęcanie do podejmowania działań związanych ze skuteczną reintegracją i rehabilitacją, aby ograniczać lub eliminować wpływ choroby lub niepełnosprawności fizycznej, umysłowej lub psychicznej na zdolność do zarobkowania; 122. zaleca, by Komisja zapewniła, że wszelkie przyszłe strategie i związane z nimi procesy konsultacji będą przejrzyste, zrozumiałe i w pełni dostępne, a ponadto będą obejmowały jasne wskaźniki i punkty odniesienia; 123. zauważa, że unijne wskaźniki dla celów zrównoważonego rozwoju nie obejmują osób niepełnosprawnych, jeśli chodzi o cel 4 (edukacja), cel 5 (równość płci) i cel 8 (wzrost gospodarczy i godna praca); wzywa, by w przyszłej strategii wykorzystano światowe wskaźniki dla celów zrównoważonego rozwoju z myślą o monitorowaniu realizacji głównych działań i strategii politycznych UE w dziedzinie zatrudnienia; 124. podkreśla wagę dopilnowania, by przyszła strategia w sprawie niepełnosprawności była spójna z innymi inicjatywami i strategiami UE w celu wspierania zatrudnienia i włączenia społecznego osób niepełnosprawnych, w szczególności kobiet; 125. zaleca, by strategia na okres po roku 2020 obejmowała zamówienia publiczne i standaryzację jako kwestie horyzontalne, aby zwiększyć zdolność do zatrudnienia osób niepełnosprawnych, a także wesprzeć opracowanie i wymianę dobrych praktyk między państwami członkowskimi; 126. wzywa Komisję do dopilnowania, by projekty finansowane przez UE były zgodne z podejściem opartym na prawach człowieka wynikającym z Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, by nie finansowano żadnych projektów, które nie skutkowałyby zapewnieniem dostępności, wykluczały osoby niepełnosprawne lub nie były zgodne z normami dostępności; 127. wzywa Komisję, by zaproponowała narzędzie oceny dostępności obejmujące stałe monitorowanie za pośrednictwem konkretnych wskaźników i celów; 128. wzywa UE i państwa członkowskie, by w związku z ratyfikowaniem przez UE konwencji stambulskiej przyjęły szczególne środki służące zwalczaniu przemocy wobec niepełnosprawnych kobiet i dziewcząt; wzywa Komisję do opracowania kompleksowej europejskiej strategii zwalczania przemocy wobec kobiet, ze szczególnym naciskiem na kobiety i dziewczęta niepełnosprawne; 129. uznaje, że kobiety niepełnosprawne, w szczególności z niepełnosprawnością intelektualną, są bardziej narażone na przemoc uwarunkowaną płcią, molestowanie seksualne lub inne formy nadużyć; uznaje ponadto, że ze względu na swoją zależność mogą one nie mieć możliwości zidentyfikowania lub zgłoszenia nadużycia; podkreśla potrzebę dalszego dostosowania wdrażania europejskiej strategii na rzecz osób niepełnosprawnych, która umożliwia działania zapobiegawcze mające na celu unikanie wszelkiego rodzaju nadużyć oraz zapewnienie ofiarom przemocy dostępnego wsparcia wysokiej jakości, dostosowanego do ich potrzeb; 130. wzywa UE do uwzględnienia europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności w całym prawodawstwie Unii i procesie europejskiego semestru; nawołuje w tym kontekście do prawdziwego zorganizowanego dialogu między UE a organizacjami reprezentującymi osoby niepełnosprawne podczas opracowywania strategii na okres po 2020 r.;

137 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/127 Czwartek, 30 listopada 2017 r zaleca, aby w przyszłej strategii uwzględniono kluczową rolę usług wsparcia w umożliwianiu osobom niepełnosprawnym korzystania z praw człowieka; 132. zaleca, aby przyszła strategia obejmowała kwestie związane ze szkoleniem personelu, które mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia wsparcia zgodnie z zasadami Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych; Dodatkowe obszary działań 133. domaga się uwzględniania we wszystkich obszarach przyszłej strategii aspektów równości, płci i niedyskryminacji, w tym na przykład w odniesieniu do niepełnosprawnych osób LGBTQI, które są narażone na dyskryminację z wielu przyczyn jednocześnie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania kampanii i szkoleń mających na celu zwiększenie wiedzy na temat Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych i potrzeby poszanowania różnorodności, aby zwalczać dyskryminację osób niepełnosprawnych, osób z niepełnosprawnością psychospołeczną, niepełnosprawnością intelektualną lub dotkniętych autyzmem, a także zwalczać uprzedzenia wobec tych osób i ich stygmatyzację; 134. podkreśla, że należy aktywniej walczyć ze stereotypami i uprzedzeniami względem niepełnosprawności w mediach, aby umożliwić zmianę szeroko rozpowszechnionych wykluczających norm społecznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie do inwestowania w inicjatywy na rzecz podniesienia świadomości społecznej, aby zapewnić, że osoby niepełnosprawne będą przedstawiane jako równi obywatele wbrew stereotypom dotyczącym niepełnosprawności; 135. wskazuje na nakładanie się aspektów płci i niepełnosprawności, szczególnie w odniesieniu do świadomej zgody na stosowanie antykoncepcji, przymusowej sterylizacji i dostępu do praw reprodukcyjnych; wzywa państwa członkowskie, by rozważyły potrzebę oceny odpowiednich przepisów krajowych; 136. wzywa UE do uwzględnienia praw dzieci niepełnosprawnych we wszystkich obszarach przyszłej strategii; 137. uznaje, że zdolność prawna stanowi jeden z warunków wstępnych korzystania z praw człowieka, w tym prawa do głosowania, oraz że podstawą każdej nowej strategii musi być zasada niepozbawiania nikogo zdolności prawnej we wszystkich dziedzinach życia ze względu na niepełnosprawność; w związku z tym podkreśla, że UE powinna przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia, że wszystkie osoby niepełnosprawne będą mogły korzystać z wszystkich praw zapisanych w traktatach i prawodawstwie Unii Europejskiej, takich jak dostęp do wymiaru sprawiedliwości, towarów i usług, w tym usług bankowych, zatrudnienia i opieki zdrowotnej, oraz prawa do głosowania w wyborach europejskich i praw konsumenta zgodnie z Konwencją, a ponadto powinna zachęcać do stosowania środków innych niż przymusowe i do wspierania w czynnościach prawnych zgodnie z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych; 138. zdecydowanie wzywa Komisję do uwzględnienia w nowej strategii wszelkich możliwych środków służących zapewnieniu wolności i bezpieczeństwa wszystkim osobom niepełnosprawnym niezależnie od rodzaju niepełnosprawności zgodnie z Konwencją i stanowiskiem Komitetu ONZ do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych; 139. zdecydowanie wzywa Komisję do zachowania zasady partnerstwa w przyszłych uregulowaniach dotyczących finansowania oraz do zapewnienia jej pełnego przestrzegania; 140. apeluje do Komisji o promowanie strukturalnego angażowania osób niepełnosprawnych i ich organizacji przedstawicielskich we wszystkie procesy podejmowania decyzji zarówno na szczeblu krajowym, jak i unijnym oraz o finansowanie budowania zdolności organizacji osób niepełnosprawnych, aby umożliwić osobom niepełnosprawnym strukturalny udział w podejmowaniu wszystkich dotyczących ich decyzji; apeluje do państw członkowskich o dalsze zapewnianie szkoleń związanych z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych, aby zagwarantować, że osoby niepełnosprawne będą świadome swoich praw, co pozwoli zapobiegać dyskryminacji; 141. przypomina, że Komitet ONZ do spraw Praw Osób Niepełnosprawnych wyraził głębokie zaniepokojenie niepewną sytuacją osób niepełnosprawnych w obecnym kryzysie migracyjnym w UE; zdecydowanie wzywa Komisję do uwzględniania aspektów niepełnosprawności w polityce dotyczącej migracji i uchodźców oraz do dopilnowania, by wszelkie środki unijne przeznaczane na zaradzenie temu kryzysowi humanitarnemu uwzględniały potrzeby osób niepełnosprawnych;

138 C 356/128 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r zdecydowanie wzywa państwa członkowskie, by segregowały dane według rodzajów niepełnosprawności oraz ściśle współpracowały z Eurostatem w celu gromadzenia porównywalnych danych na temat niepełnosprawności w różnych dziedzinach, co obejmuje osoby przebywające w zakładach opieki, jednocześnie łącząc strategię w sprawie niepełnosprawności z procesem realizowania celów zrównoważonego rozwoju i agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030; 143. podkreśla zapotrzebowanie na mierzalne i porównywalne wskaźniki ilościowe i jakościowe, m.in. dotyczące dostępności, równości, zatrudnienia, ochrony socjalnej, zdrowia, wyników kształcenia i liczby uczniów objętych edukacją włączającą, aby ocenić wdrażanie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych przez UE i państwa członkowskie, a ponadto zdecydowanie wzywa do gromadzenia takich danych, aby umożliwić stosowanie ww. wskaźników; 144. wzywa UE do opracowania we współpracy z osobami niepełnosprawnymi i ich organizacjami przedstawicielskimi systemu wskaźników opartego na prawach człowieka, a także porównywalnego kompleksowego systemu gromadzenia danych z danymi segregowanymi według kryterium płci, wieku, przynależności do populacji wiejskiej lub miejskiej oraz rodzaju niepełnosprawności; 145. uznaje, że osoby z niepełnosprawnością intelektualną są szczególnie narażone na dyskryminację i nadużycia, a ponadto są często umieszczane w zakładach opieki bez dostępu do kształcenia i możliwości samostanowienia; 146. zdecydowanie wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia dodatkowych działań w celu dotarcia do grup szczególnie wrażliwych, takich jak bezdomne osoby niepełnosprawne; 147. podkreśla potrzebę stałego monitorowania wdrażania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych zgodnie z jej art. 33 i w porozumieniu z organizacjami osób niepełnosprawnych; 148. wzywa Komisję do dopilnowania, by prace unijnej grupy wysokiego szczebla do spraw walki z rasizmem, ksenofobią i innymi formami nietolerancji związane z usprawnieniem rejestrowania i gromadzenia danych na temat przestępstw z nienawiści w pełni uwzględniały takie przestępstwa wobec osób niepełnosprawnych; 149. wzywa państwa członkowskie, by przydzieliły wystarczające i stałe zasoby finansowe i kadrowe na potrzeby mechanizmów monitorowania ustanowionych na mocy art. 33 ust. 2 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, aby umożliwić niezależne wykonywanie określonych w ich ramach zadań; 150. wzywa Komisję do przeznaczenia odpowiednich zasobów na unijne mechanizmy monitorowania, co pozwali na niezależne i odpowiednie wypełnianie określonych w ich ramach zadań; 151. przypomina, że co roku Komisja Petycji (PETI) otrzymuje dużą liczbę petycji w sprawie trudności, z którymi borykają się osoby niepełnosprawne w całej UE w życiu codziennym, a problemy te dotyczą ośmiu podstawowych obszarów działania określonych w europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności i innych kwestii dostępności, takich jak dostęp do opieki zdrowotnej i ochrony socjalnej, edukacji i szkoleń, rynku pracy, środowiska zabudowanego i transportu, towarów i usług, informacji i komunikacji oraz uczestnictwa w życiu politycznym, publicznym i kulturalnym: 152. wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych i podpisania protokołu fakultatywnego; 153. zwraca uwagę, że dzięki procedurze składania petycji Komisja Petycji odgrywa rolę ochronną (obok Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich powoływanego w celu ochrony obywateli w razie niewłaściwego administrowania), w kontekście unijnych ram dotyczących Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, co umożliwia składającym petycje wnoszenie skarg w związku z naruszeniami praw przez organy europejskie, krajowe i lokalne; podkreśla, że wpływające do komisji petycje wskazują na potrzebę przyjęcia skutecznego, horyzontalnego, niedyskryminującego i opartego na prawach człowieka podejścia do polityki wobec osób niepełnosprawnych; podkreśla rolę Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej we wzmacnianiu praw podstawowych osób niepełnosprawnych w UE oraz we wspieraniu wdrażania Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych przez UE; 154. podkreśla, że większość petycji składanych przez obywateli europejskich dotyczy trudności związanych z procedurami składania wniosków, uznawania świadczeń i opóźnionych wypłat rent z tytułu niezdolności do pracy przez organy administracji; podkreśla, że zgodnie z art. 28 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych dotyczącym odpowiednich warunków życia i ochrony socjalnej przy wdrażaniu europejskiej strategii w sprawie niepełnosprawności i jej obszaru działania dotyczącego ochrony socjalnej należy uwzględniać w szczególności ww. kwestie;

139 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/129 Czwartek, 30 listopada 2017 r. o o o 155. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

140 C 356/130 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. ZALECENIA PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0440 Partnerstwo Wschodnie: szczyt w listopadzie 2017 r. Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. dla Rady, Komisji oraz ESDZ w sprawie Partnerstwa Wschodniego w perspektywie szczytu w listopadzie 2017 r. (2017/2130(INI)) (2018/C 356/18) Parlament Europejski, uwzględniając art. 2, 3 i 8 oraz tytuł V, a w szczególności art. 21, 22, 36 i 37, Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz część piątą Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając powołanie Partnerstwa Wschodniego w Pradze w dniu 7 maja 2009 r. jako wspólnej inicjatywy UE i jej wschodnich partnerów: Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji, Mołdawii i Ukrainy, uwzględniając wspólne deklaracje przyjęte podczas szczytów Partnerstwa Wschodniego w 2011 r. w Warszawie, w 2013 r. w Wilnie i w 2015 r. w Rydze, uwzględniając deklarację przywódców 27 państw członkowskich oraz Rady Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Komisji przyjętą w dniu 25 marca 2017 r. w Rzymie, uwzględniając zalecenia i działania Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest, Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego, Komitetu Regionów oraz Konferencji Władz Lokalnych i Regionalnych Partnerstwa Wschodniego (CORLEAP), uwzględniając komunikaty Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) w sprawie europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS), a w szczególności sprawozdanie z 2017 r. z wdrażania przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa (JOIN(2017)0018) oraz zmieniony dokument roboczy z 2017 r. pt. Partnerstwo Wschodnie 20 wyników do 2020 r.: orientacja na kluczowe priorytety i wymierne wyniki (SWD(2017)0300) oraz komunikat z 2016 r. w sprawie globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych w sprawie europejskiej polityki sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego, uwzględniając swoje zalecenia z dnia 5 lipca 2017 r. dla Rady w sprawie 72. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych ( 1 ), swoje rezolucje, zwłaszcza z dnia 15 czerwca 2017 r. w sprawie azerbejdżańskiego dziennikarza Afgana Mukhtarlego i sytuacji środków przekazu w Azerbejdżanie ( 2 ), z dnia 6 kwietnia 2017 r. ( 3 ) i z dnia 24 listopada 2016 r. ( 4 ) w sprawie sytuacji na Białorusi, z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie priorytetów UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ w 2017 r. ( 5 ), z dnia 13 grudnia 2016 r. w sprawie praw kobiet w państwach Partnerstwa Wschodniego ( 6 ), z dnia 21 stycznia 2016 r. w sprawie układów o stowarzyszeniu / pogłębionych i kompleksowych stref wolnego handlu z Gruzją, Mołdawią i Ukrainą ( 7 ) oraz z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa ( 8 ), ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0304. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0267. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0126. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0456. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0089. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0487. ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0018. ( 8 ) Dz.U. C 265 z , s. 110.

141 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/131 uwzględniając wspólne oświadczenie parlamentów Gruzji, Mołdawii i Ukrainy z dnia 3 lipca 2017 r., Środa, 15 listopada 2017 r. uwzględniając art. 113 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0308/2017), A. mając na uwadze, że Partnerstwo Wschodnie opiera się na wspólnym zobowiązaniu Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Ukrainy i Unii Europejskiej do pogłębiania wzajemnych relacji i przestrzegania prawa międzynarodowego oraz podstawowych wartości, w tym demokracji, praworządności, poszanowania praw człowieka, podstawowych wolności i równouprawnienia płci, a także społecznej gospodarki rynkowej, zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów; B. mając na uwadze, że Partnerstwo Wschodnie dąży do osiągania wspólnych celów promowania stabilności, budowy zaufania i współpracy, wspierania reform demokratycznych, dobrych relacji sąsiedzkich, pokojowego rozstrzygania konfliktów i współpracy regionalnej, zacieśniania kontaktów międzyludzkich i zwiększania handlu, tak aby umocnić dialog polityczny i stowarzyszenie polityczne oraz współpracę gospodarczą i integrację; C. mając na uwadze, że w swojej globalnej strategii i nowej europejskiej polityce sąsiedztwa Unia Europejska stara się zacieśnić współpracę z partnerami za pomocą przyspieszonego stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej z Unią, dążąc jednocześnie do promowania stabilizacji politycznej, odporności społecznej i dobrobytu gospodarczego w swoim sąsiedztwie oraz stwarzając możliwości nawiązania uprzywilejowanych stosunków politycznych i gospodarczych zgodnie z poziomem ambicji każdego kraju partnerskiego; D. mając na uwadze, że ponieważ UE uważa współpracę za wartość samą w sobie i jest głęboko przekonana, że współpraca przynosi korzyści wszystkim zaangażowanym stronom, jest ona silnie zaangażowana w dalszą współpracę ze wszystkimi państwami Partnerstwa Wschodniego, dopóki podstawowe wartości europejskie nie są kwestionowane ani podważane; E. mając na uwadze, że UE i jej partnerzy powinni dostosować zasoby i instrumenty do podjętych zobowiązań oraz, że partnerzy powinni skupić się w większym stopniu na realizacji istniejących umów; F. mając na uwadze, że uczestnicy szczytu, który odbył w się w 2015 r. w Rydze, zaapelowali o poczynienie postępów do czasu kolejnego szczytu w obszarach: 1) wzmacniania instytucji i dobrych rządów, 2) mobilności i kontaktów międzyludzkich, 3) rozwoju gospodarczego i szans rynkowych oraz 4) łączności, efektywności energetycznej, środowiska i zmiany klimatu; G. mając na uwadze, że od czasu ostatniego szczytu poczyniono znaczne postępy, zwłaszcza w związku z zawarciem i wejściem w życie trzech układów o stowarzyszeniu, w tym pogłębionych i kompleksowych stref wolnego handlu z Gruzją, Mołdawią i Ukrainą, oraz objęciem ruchem bezwizowym Gruzji i Ukrainy od 2017 r. (oraz Mołdawii od 2014 r.), zakończeniem negocjacji w sprawie umowy o kompleksowym i poszerzonym partnerstwie z Armenią, która służy jako przykład równoległego członkostwa w Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej i uczestnictwa w koncepcjach sąsiedztwa UE, rozpoczęciem negocjacji w sprawie nowego kompleksowego porozumienia z Azerbejdżanem, przyjęciem istotnych reform w wielu tych państwach przy wsparciu politycznym, technicznym i finansowym Unii Europejskiej oraz kontynuacją polityki krytycznego zaangażowania wobec Białorusi; H. mając na uwadze, że od czasu gdy w Pradze zapoczątkowano Partnerstwo Wschodnie niektórzy z jego członkówzałożycieli doświadczyli ogólnego pogorszenia się sytuacji w zakresie praw człowieka oraz odwrócenia trendów demokratyzacyjnych; mając na uwadze, że jednym z głównych wyzwań będzie usprawnienie trwającej transformacji w kierunku integracyjnej, odpowiedzialnej, stabilnej i trwałej demokracji; I. mając na uwadze, że mobilność i zacieśnianie kontaktów międzyludzkich między krajami partnerskimi a UE pozostają niezbędnym instrumentem promocji europejskich wartości; J. mając na uwadze nowy strategiczny plan prac zaproponowany przez Komisję i ESDZ, który łączy w sobie współpracę dwustronną i regionalną, tak aby kierować przyszłymi pracami UE i sześciu krajów partnerskich, skupiając się na dwudziestu rezultatach do osiągnięcia do 2020 r.;

142 C 356/132 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. K. mając na uwadze, że niezależność, suwerenność i integralność terytorialna partnerów wschodnich UE jest zagrożona z powodu nierozwiązanych konfliktów regionalnych, w tym tych zapoczątkowanych i nadal aktywnie podtrzymywanych przez Federację Rosyjską w sposób sprzeczny z międzynarodowymi zobowiązaniami tego państwa do przestrzegania międzynarodowego porządku prawnego; mając na uwadze, że UE powinna odgrywać bardziej aktywną rolę w pokojowym rozwiązywaniu wszystkich trwających konfliktów w swoim sąsiedztwie; mając na uwadze, że agresja Rosji wobec Ukrainy, aneksja Krymu i nieustanna okupacja dwóch gruzińskich regionów, a także zagrożenia hybrydowe ze strony Rosji, w tym działania destabilizujące i propaganda, zagrażają bezpieczeństwu europejskiemu jako całości; L. mając na uwadze, że polityka Partnerstwa Wschodniego opiera się na suwerennym prawie każdego partnera do decydowania o poziomie ambicji, do jakich dąży w stosunkach z UE; mając na uwadze, że partnerzy dążący do zacieśnienia stosunków z UE powinni móc liczyć na większe wsparcie i pomoc w osiąganiu wspólnie wyznaczonych celów, jeżeli spełnią oni dotychczasowe zobowiązania w zakresie reform, zgodnie z zasadą więcej za więcej ; 1. zaleca Radzie, Komisji oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych: W sprawie przyszłości Partnerstwa Wschodniego a) zagwarantowanie, by szczyt w listopadzie 2017 r. miał charakter przyszłościowy i zapewnił nowe bodźce, a także jasną wizję polityczną przyszłości Partnerstwa Wschodniego jako polityki długoterminowej; zapewnienie, by wyniki szczytu stanowiły w pierwszej kolejności podstawę do wprowadzania w życie podstawowych wartości Unii Europejskiej, a w szczególności poszanowania demokracji, praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności, dobrych rządów, praw obywatelskich, niedyskryminacji i równouprawnienia płci, na których opiera się Partnerstwo Wschodnie, przy czym należy podkreślić, że wartości te znajdują się w centrum zawieranych układów o stowarzyszeniu, oraz wyrazić uznanie dla poszczególnych partnerów za ich zaangażowanie w promowanie i stosowanie w praktyce tych wartości; b) sprostanie znacznym oczekiwaniom obywateli we wszystkich krajach partnerskich w zakresie walki z korupcją, zwalczania zorganizowanej przestępczości oraz wzmacniania praworządności i dobrych rządów; dążenie w związku z powyższym do odnowy zaangażowania partnerów w przyjmowanie i pełne wdrażanie reform sądownictwa i administracji publicznej oraz walkę z korupcją i zorganizowaną przestępczością w oparciu o odpowiednie plany działania o jasno zdefiniowanych celach i terminach; c) wzmocnienie społeczeństwa obywatelskiego w krajach partnerskich i jego zasadniczej roli w Partnerstwie Wschodnim zarówno jako niezbędnego podmiotu w procesie umacniania demokracji, jak i platformy współpracy regionalnej, przez bezkompromisowy sprzeciw wobec wszelkiego prawodawstwa i środków, które mają na celu ograniczanie zgodnej z prawem działalności społeczeństwa obywatelskiego, oraz przez zachęcanie do pogłębionego zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w opracowywanie, kontrolę i monitorowanie wdrażania reform związanych z Partnerstwem, a także przez promowanie przejrzystości i rozliczalności w instytucjach publicznych; d) zachęcanie do reform systemów wyborczych w celu zapewnienia, aby ramy prawne były zgodne z międzynarodowymi normami, zaleceniami międzynarodowych misji obserwacji wyborów pod przywództwem OBWE i opiniami Komisji Weneckiej, a także by takie ramy prawne były opracowywane w drodze przejrzystego procesu, podlegały szerokim konsultacjom i w miarę możliwości były wynikiem konsensusu z opozycją i społeczeństwem obywatelskim, tak aby udoskonalić ordynacje wyborcze, nie faworyzując przy tym partii rządzących; zapewnienie ścisłego stosowania przez UE istniejących wymogów dotyczących reformy ordynacji wyborczej; e) zapewnienie, aby wyniki szczytu w listopadzie 2017 r. uwzględniały dotychczasowe osiągnięcia, uwydatniały potrzebę wywiązania się ze wszystkich poczynionych do tej pory zobowiązań i dostarczały nowych bodźców dla przyszłości Partnerstwa Wschodniego, w tym przynosiły wymierne rezultaty obywatelom, zwłaszcza w dziedzinach zatrudnienia, ograniczania dysproporcji społeczno-gospodarczych, transportu, łączności, niezależności energetycznej, mobilności i edukacji, przy czym należy zauważyć, że nowy Europejski plan inwestycji zewnętrznych stanowi pod tym względem istotny instrument; f) działanie na rzecz eliminacji bezrobocia, w szczególności bezrobocia wśród młodzieży, w tym z wykorzystaniem pakietu środków wsparcia dla młodych ludzi, takich jak program EU4Youth, oraz na rzecz rozwijania umiejętności dostosowanych do zmieniających się potrzeb na rynku pracy, w tym przez kształcenie i szkolenie zawodowe, wspieranie przedsiębiorczości, lokalnego przemysłu i zrównoważonego rolnictwa, rozwój turystyki i gospodarki cyfrowej, a także rozbudowę infrastruktury społecznej oraz publicznego i prywatnego sektora usług, m.in. w zakresie zdrowia i opieki;

143 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/133 Środa, 15 listopada 2017 r. g) promowanie i czynne wspieranie wdrażania polityki antydyskryminacyjnej we wszystkich sektorach społeczeństwa; zapewnienie równouprawnienia płci w publicznych strategiach politycznych oraz wsparcia dla możliwości zatrudnienia i przedsiębiorczości kobiet, przy czym należy zagwarantować ciągłość tej polityki także po dacie docelowej w 2020 r.; h) zaangażowanie we wspólne starania na rzecz zwiększenia mobilności między UE a krajami partnerskimi; wspieranie Mołdawii, Gruzji i Ukrainy we wdrażaniu porozumienia o liberalizacji reżimu wizowego oraz zapewnienie, aby w przyszłości nie uruchomiono wobec tych krajów mechanizmów zawieszających zwolnienie z obowiązku wizowego, w szczególności przez ścisłą współpracę w obszarach pracy policji i służb celnych, tak aby zabezpieczać przed zagrożeniami dla bezpieczeństwa, przestępczością i przekraczaniem dozwolonego okresu pobytu; rozpoczęcie dialogu w kwestiach wizowych z Armenią, wspieranie postępów Azerbejdżanu we wdrażaniu umów o ułatwieniach wizowych i umów o readmisji (VFA/RA) w celu rozpoczęcia dialogu wizowego w przyszłości oraz zakończenie negocjacji w sprawie VFA/RA z Białorusią z korzyścią dla obywateli tego kraju, pod warunkiem że państwa te dokonają znaczących postępów w dziedzinie podstawowych wartości i spełnią wszystkie warunki określone w planach działań dotyczących liberalizacji reżimu wizowego; i) dalsze zwiększanie szans na ściślejszą współpracę w obszarach edukacji, badań i rozwoju, w szczególności przez ułatwienie uczestnictwa w programach, takich jak Erasmus+, Upowszechnianie doskonałości i zapewnianie szerszego uczestnictwa i EU4Innovation, oraz udzielanie gwarancji pożyczek przez Grupę Europejskiego Banku Inwestycyjnego w ramach programu InnovFin; zapewnianie wsparcia w celu zreformowania kształcenia i zajęcia się problemem luki w zakresie badań i innowacji; j) zapewnienie, aby wyniki szczytu w listopadzie 2017 r. stanowiły także nowe bodźce dla wspierania zrównoważonego rozwoju gospodarczego, modernizacji istniejących sektorów oraz szans handlowych i inwestycyjnych, w tym szans wewnątrzregionalnych dla współpracy transgranicznej, ze szczególnym uwzględnieniem przedsiębiorczości i MŚP; k) wezwanie do dostosowania unijnego wsparcia do programów stowarzyszeniowych i powiązanych z nimi reform strukturalnych, w szczególności tych zmierzających do zwiększenia konkurencyjności, stworzenia bardziej sprzyjającego otoczenia biznesowego i zapewnienia odpowiedniego dostępu do źródeł finansowania, w tym w ramach inicjatywy EU4Business; skrupulatnego monitorowania wdrażania DCFTA w celu uniknięcia dumpingu socjalnego i środowiskowego; opracowanie ukierunkowanego wsparcia dla MŚP, aby pomóc im w pełni wykorzystać potencjał DCFTA; promowanie i wspieranie prawdziwej reformy systemu gospodarczego mającej na celu stopniową eliminację monopolów oraz ograniczenie roli oligarchów przez wprowadzenie odpowiednich przepisów, a także głębokiej reformy systemu bankowego i sektora finansowego mającej na celu zwalczanie prania pieniędzy i oszustw podatkowych; l) wspieranie rozwoju niezbędnej infrastruktury transportowej i łącznościowej, w tym za pomocą ambitnego planu inwestycyjnego dla sieci bazowej TEN-T, oraz promowanie handlu wewnątrzregionalnego; wspieranie projektów infrastrukturalnych, które zapewnią nowe możliwości w dziedzinie handlu oraz ułatwią komunikację i wymianę między UE a krajami partnerskimi, a także między partnerami; m) wzmocnienie zarówno niezależności, jak i efektywności energetycznej za sprawą konkretnych inwestycji oraz dywersyfikacja źródeł energii, zwłaszcza w odniesieniu do energii ze źródeł odnawialnych i ograniczenia uzależnienia od paliw kopalnych, w drodze zacieśnionej współpracy we wszystkich obszarach priorytetowych objętych unią energetyczną i ściślejszej integracji rynków energetycznych państw partnerskich z europejskim rynkiem energetycznym, ze szczególnym uwzględnieniem połączeń międzysystemowych i infrastruktury; zapewnienie, aby morskie i przybrzeżne części nowej infrastruktury rurociągowej w regionie, w tym gazociągu Nord Stream 2, były w pełni zgodne z prawodawstwem UE oraz strategią na rzecz unii energetycznej, a także by nie osłabiały bezpieczeństwa energetycznego; współpracę z krajami Partnerstwa Wschodniego w celu wsparcia gospodarstw domowych najbardziej dotkniętych wzrostem cen energii; n) zapewnienie pełnego poszanowania międzynarodowego bezpieczeństwa jądrowego oraz porozumień i zobowiązań w obszarze ochrony środowiska; zwiększenie wysiłków mających na celu wywiązanie się z zobowiązań w obszarze zmiany klimatu, w tym przez zwiększanie świadomości opinii publicznej oraz stopniowe i trwałe wycofywanie z eksploatacji przestarzałych elektrowni w Armenii i na Ukrainie; ścisłe monitorowanie wdrażania nowych projektów, takich jak elektrownia jądrowa w Ostrowcu na Białorusi; o) zapewnienie, aby wyniki szczytu w listopadzie 2017 r. uwzględniały także zagrożenia dla bezpieczeństwa i konflikty mające wpływ na niepodległość, suwerenność, integralność terytorialną, podstawowe prawa człowieka, stabilność polityczną, społeczną i gospodarczą oraz rozwój krajów partnerskich i regionu jako całości;

144 C 356/134 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. p) zobowiązanie się do utrzymania jedności działania wśród państw członkowskich UE w zakresie wywierania wspólnej presji na Rosję, gdyż jej obecność w regionie jest w ostatnich latach mimo wszystko coraz bardziej widoczna; działania te powinny w szczególności obejmować wzmocnione ukierunkowane środki ograniczające; ponadto zobowiązanie się do rozwiązania konfliktu we wschodniej Ukrainie przez pełną i rzeczywistą realizację porozumień mińskich oraz przez kontynuację misji obserwacyjnej OBWE, do rozwiązania konfliktu rosyjsko-gruzińskiego przez osiągnięcie wymiernych rezultatów w ramach międzynarodowych rozmów genewskich oraz pełnej realizacji przez Rosję porozumienia o zawieszeniu broni z 2008 r, do przywrócenia pełnej suwerenności Ukrainy na Krymie, Gruzji w jej okupowanych regionach Abchazji i Osetii Południowej oraz Mołdawii w Naddniestrzu, do zwrócenia stosownej uwagi na niebezpieczną sytuację ekologiczną na wschodniej Ukrainie, do wsparcia jej partnerów we wzmacnianiu ich odporności, a także do położenia kresu dodatkowym zagrożeniom w postaci zlecanych przez państwa zabójstw, wojen cybernetycznych, dezinformacji i innych rodzajów działań destabilizujących; q) podkreślenie, że udział krajów Partnerstwa Wschodniego w manewrach wojskowych skierowanych przeciwko UE lub niektórym jej partnerom, takich jak kierowane przez Rosję manewry Zapad 2017 na Białorusi, są niedopuszczalne; zapewnienie, aby kraje partnerskie nie angażowały się w przyszłości w takie działania; r) wezwanie do niezwłocznego zaprzestania starć wojskowych między siłami ormiańskimi i azerskimi, które pociągają za sobą niepotrzebne ofiary wśród cywili i żołnierzy i hamują przy tym rozwój społeczno-ekonomiczny; potwierdzenie poparcia dla starań współprzewodniczących Grupy Mińskiej OBWE na rzecz rozwiązania konfliktu w Górskim Karabachu i podstawowych zasad tej grupy z 2009 r., które obejmują integralność terytorialną, samostanowienie i niestosowanie siły; wezwanie Armenii i Azerbejdżanu do wznowienia negocjacji w dobrej wierze w celu wprowadzenia tych zasad w życie, aby rozwiązać ten konflikt, lecz nie przy użyciu siły; wezwanie rządów Armenii i Azerbejdżanu do podjęcia rozmów na wysokim szczeblu oraz zaangażowania się w rzeczywiste działania na rzecz budowy zaufania i dialogu między ormiańskim i azerskim społeczeństwem obywatelskim; uzależnienie ratyfikacji nowych porozumień między UE a każdą ze stron od autentycznego zaangażowania w rozwiązanie konfliktu, a także znacznych postępów w tym zakresie, np. utrzymania zawieszenia broni i wspierania stosowania podstawowych zasad z 2009 r.; s) wezwanie do ciągłego wspierania prac misji UE i OBWE w Gruzji, Mołdawii i we wschodniej Ukrainie jako podstawowych operacji zapewniających pokój i bezpieczeństwo, przede wszystkim z myślą o obywatelach mieszkających na tych terenach; zapewnienie skutecznego wykonania mandatu tych misji i wezwanie Rosji do zagwarantowania swobodnego dostępu do nich; rozważenie wsparcia rozmieszczenia uzbrojonej misji policyjnej OBWE we wschodniej Ukrainie; przeanalizowanie wraz z krajami partnerskimi możliwości zwiększenia roli UE w rozwiązywaniu tych konfliktów, w tym przez rozpoczęcie pełnoprawnych misji wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) mających za zadanie zwiększenie bezpieczeństwa i stabilności; t) wezwanie krajów partnerskich UE do pełnej współpracy z UE, aby podjąć takie wyzwania jak nielegalna migracja, terroryzm, cyberprzestępczość, handel ludźmi, a także przemyt ludzi i nielegalny handel; u) rozważenie, w ramach polityki Partnerstwa Wschodniego, wprowadzenia atrakcyjnego, bardziej długoterminowego modelu Partnerstwa Wschodniego+ dla krajów stowarzyszonych, które osiągnęły znaczne postępy pod względem wdrażania reform związanych z układem o stowarzyszeniu/pogłębioną i kompleksową strefą wolnego handlu, które to reformy mogą ostatecznie doprowadzić do ich przystąpienia do unii celnej, unii cyfrowej, unii energetycznej i strefy Schengen, dalszego zwiększania dostępu do unijnego rynku wewnętrznego, włączenia do unijnych sieci transportowych, partnerstw przemysłowych, zwiększonego udziału w innych programach i agencjach unijnych, pogłębionej współpracy w dziedzinie WPBiO, a także bardziej bezpośrednich środków, takich jak dodatkowe jednostronne preferencje taryfowe, konkretne ramy czasowe zniesienia opłat roamingowych między krajami partnerskimi a UE oraz rozwój sieci szerokopasmowych o bardzo dużej przepustowości; otwarcie modelu Partnerstwa Wschodniego+ dla innych krajów partnerskich, gdy będą one gotowe do takiego rozszerzonego zaangażowania i poczynią znaczne postępy pod względem wdrażania obustronnie uzgodnionych reform; v) rozważenie w odniesieniu do krajów niestowarzyszonych nowych środków wspierania społeczeństwa obywatelskiego, przedsiębiorczości, środowisk akademickich, niezależnych mediów i młodzieży, w tym przez dodatkowe finansowanie i partnerstwa na rzecz mobilności; w) zapewnienie, aby w obu przypadkach wspólne cele miały charakter zarówno średnio-, jak i w razie potrzeby długoterminowy, przy czym należy zachęcić kraje partnerskie do przyjęcia perspektywy wykraczającej poza logikę cykli wyborczych na rzecz wizji o bardziej strategicznym charakterze;

145 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/135 W sprawie wdrażania Partnerstwa Wschodniego Środa, 15 listopada 2017 r. x) ponowne podkreślenie zasady zróżnicowania oraz faktu, że zakres i stopień współpracy z UE zależą od ambicji Unii i ambicji jej partnerów oraz od tempa i jakości reform, które będą oceniane na podstawie kompletności i skuteczności ich wdrożenia, zwłaszcza w odniesieniu do demokracji, praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności i dobrych rządów; y) podkreślenie, że Partnerstwo Wschodnie ma na celu zapewnienie warunków koniecznych do bliskiego stowarzyszenia politycznego i integracji gospodarczej, w tym udziału w programach unijnych; przypomnienie, że układy o stowarzyszeniu z Gruzją, Mołdawią i Ukrainą nie stanowią ostatecznego celu w ich stosunkach z UE; ponowne uznanie europejskich aspiracji tych krajów; zwrócenie uwagi, że zgodnie z art. 49 TUE oraz deklaracją rzymską z dnia 25 marca 2017 r. każde państwo europejskie może ubiegać się o członkostwo w Unii Europejskiej, o ile spełnia kryteria kopenhaskie, przestrzega zasad demokracji i respektuje podstawowe wolności oraz prawa człowieka, w tym prawa człowieka osób należących do mniejszości, a także szanuje praworządność; wezwanie w tym kontekście państw członkowskich, by na szczycie w 2017 r. osiągnęły porozumienie w sprawie ambitnego oświadczenia określającego odpowiednie cele długoterminowe; z) zachęcenie Gruzji, Mołdawii i Ukrainy do skupienia uwagi na pełnym wdrażaniu programów stowarzyszeniowych, tak aby wykorzystać wszystkie dostępne szanse wynikające z układów o stowarzyszeniu, a także do zaangażowania się we wspólne dyskusje na temat postępów, szans i wyzwań związanych z reformami wynikającymi z układów o stowarzyszeniu / pogłębionych i kompleksowych stref wolnego handlu; ponowne podkreślenie znaczenia rzeczywistego wdrożenia powyższych reform dla przyszłej stabilności i rozwoju tych państw oraz dobrobytu ich obywateli; ponowne podkreślenie, że pogłębienie stosunków w ramach modelu Partnerstwa Wschodniego+, a także ewentualna perspektywa członkostwa w UE wymagają znacznych postępów we wdrażaniu tych reform, zwłaszcza w dziedzinie praworządności, poszanowania praw człowieka i dobrych rządów; aa) zapewnienie, aby obecne i przyszłe poziomy współpracy i wsparcia dla partnerów wiązały się z rygorystyczną warunkowością, której należy przestrzegać; podkreślenie, że unijne wsparcie finansowe dla partnerów będzie zależało od konkretnych postępów we wdrażaniu reform, a podejście UE oparte na zachętach nadal będzie sprzyjało partnerom najbardziej zaangażowanym w ambitne reformy; uwzględnienie wypłat dotacji w mniejszych ratach, aby umożliwić UE lepsze reagowanie na nieoczekiwane kryzysy lub brak reform; podkreślenie w szczególności, że z państwami, które nie szanują unijnych wartości, a zwłaszcza które nie realizują decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i dopuszczają się nękania, zastraszania i prześladowania obrońców praw człowieka, organizacji pozarządowych i dziennikarzy, nie zostaną zawarte żadne kompleksowe porozumienia; podkreślenie także, że aby mógł rozpocząć się i zakończyć nowy dialog w sprawie objęcia ruchem bezwizowym, należy osiągnąć jasno określone poziomy odniesienia; przypomnienie, że odcięcie się od wcześniejszych osiągnięć będzie systematycznie prowadzić do zawieszania porozumień, w tym w dziedzinach objęcia ruchem bezwizowym i finansowania unijnego; ab) wspieranie wielostronnego wymiaru Partnerstwa Wschodniego jako środka wzmacniającego wielostronne budowanie zaufania, w szczególności na obszarach objętych konfliktami, a także zapewnianie możliwości współpracy regionalnej, w tym przez ponadnarodowe platformy społeczeństwa obywatelskiego, współpracę między władzami lokalnymi a regionalnymi oraz projekty transgraniczne, takie jak programy służące zacieśnianiu kontaktów międzyludzkich obejmujące dialog wewnątrzkulturowy i angażujące młodsze pokolenia jako czynniki mogące wywoływać zmiany; ac) podkreślenie znaczenia strategii komunikacyjnych związanych z Partnerstwem Wschodnim w sposób spójny i skuteczny, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie, oraz zapewnienie dostosowanych do poszczególnych regionów działań komunikacyjnych, zwłaszcza w celu uzupełniania wiedzy na temat UE i jej stosunków z krajami partnerskimi; docenienie doskonałej pracy wykonanej dotychczas przez grupę zadaniową East StratCom oraz wsparcie jej działalności dodatkowymi funduszami; stawienie czoła wyzwaniu, jakim jest lepsze informowanie o konkretnych korzyściach płynących z Partnerstwa Wschodniego i jego celach, oraz zaradzenie problemowi dezinformacji za pomocą opartych na faktach, przystępnych informacji wysokiej jakości we wszystkich językach krajów partnerskich, a także zapewnienie pełnego poszanowania wolności słowa; ad) podtrzymanie stanowiska, że wsparcie UE powinno być indywidualnie dopasowywane, aby odzwierciedlać poziom wspólnych ambicji związany ze współpracą z każdym partnerem zgodnie z zasadami więcej za więcej i mniej za mniej ; zaapelowanie w szczególności do UE o dostosowanie instrumentów budżetowych, takich jak Europejski Instrument Sąsiedztwa oraz Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju do zadań politycznych i strategii realizacji polityki, zwłaszcza w ramach rocznych i wieloletnich procedur budżetowych;

146 C 356/136 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. ae) przychylne odniesienie się do wniosków Komisji mających na celu zapewnienie partnerom pomocy makrofinansowej przy jednoczesnym ścisłym i skutecznym egzekwowaniu warunkowości związanej z pomocą przewidzianą w tych wnioskach, zwłaszcza w zakresie poszanowania praworządności (w tym niezależności sądownictwa oraz wielopartyjnego systemu parlamentarnego), zapewnienia dobrych rządów (w tym skutecznego zwalczania korupcji) i obrony praw człowieka i wolności mediów; przedstawianie Parlamentowi i Radzie co sześć miesięcy szczegółowych pisemnych sprawozdań z postępów poczynionych w tych obszarach przez partnerów już korzystających z takiej pomocy; zaapelowanie do Komisji o opracowanie nowych programów pomocy makrofinansowej dla krajów partnerskich, które pomyślnie zrealizowały wcześniejsze programy, o systematyczne stosowanie przepisu dotyczącego takiej warunkowości w przyszłych wnioskach dotyczących pomocy oraz o zapewnienie, aby był on ściśle przestrzegany, zwłaszcza w przypadku Mołdawii; af) wezwanie Komisji, Europejskiego Banku Inwestycyjnego oraz innych wielostronnych instytucji finansowych do prowadzenia działań w celu udanego wdrożenia europejskiego planu inwestycyjnego oraz specjalnego mechanizmu wsparcia dla krajów Partnerstwa Wschodniego, które zobowiązały się do wdrożenia układów o stowarzyszeniu; wystąpienie z wnioskiem o utworzenie funduszu powierniczego dla Ukrainy, Gruzji i Mołdawii w oparciu o najlepsze praktyki w ramach instrumentów wielostronnych, przy czym należy podkreślić, że taki fundusz powierniczy powinien skupiać się zarówno na inwestycjach prywatnych, jak i publicznych, a zwłaszcza na inwestycjach w infrastrukturę społeczną i gospodarczą oraz inwestycjach mających na celu zwiększenie zdolności do absorpcji inwestycji, a także na koordynacji w terenie wsparcia pochodzącego od międzynarodowych instytucji finansowych i międzynarodowych darczyńców; rozważenie zorganizowania konferencji darczyńców na rzecz wsparcia Ukrainy oraz potrzeb humanitarnych tego kraju wynikających z konfliktu na Wschodzie oraz aneksji Krymu; zapewnienie, aby wykorzystanie wszystkich tych funduszy było także ściśle kontrolowane w celu zapobiegania wszelkim nadużyciom; ag) podkreślenie zdecydowanego wsparcia dla wkładu parlamentarnego na rzecz polityki Partnerstwa Wschodniego, a także jej kontroli parlamentarnej, w szczególności w odniesieniu do wpływu polityki na życie obywateli; zwiększenie w związku z powyższym roli Zgromadzenia Parlamentarnego Euronest w ramach nowej architektury wielostronnej Partnerstwa Wschodniego oraz komisji parlamentarnych stowarzyszenia lub komisji współpracy parlamentarnej w ramach rad stowarzyszenia lub rad współpracy; przyjęcie z zadowoleniem wdrażanych programów kompleksowego podejścia do wspierania demokracji; zachęcenie parlamentarzystów z krajów partnerskich do współpracy na rzecz sprawowania kontroli nad wdrażaniem oraz do wymiany najlepszych praktyk; zwiększenie zaangażowania w ten proces Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego; ah) odnotowanie postanowienia Parlamentu, by ściślej monitorować realizację umów międzynarodowych ze wschodnimi partnerami oraz zwiększyć sprawowaną przez PE kontrolę nad wsparciem udzielanym w związku z tym przez UE; zareagowanie na apel Parlamentu do partnerów i Komisji o zwiększenie przejrzystości wszystkich beneficjentów finansowania unijnego; wystosowanie apelu do Komisji i ESDZ o przekazywanie Parlamentowi i Radzie co sześć miesięcy na piśmie szczegółowego sprawozdania z realizacji tych umów; ai) odnotowanie postanowienia Parlamentu, by ściślej kontrolować negocjacje w sprawie przyszłych umów międzynarodowych ze wschodnimi partnerami; wezwanie Rady do niezwłocznego przekazania Parlamentowi wszystkich odpowiednich wytycznych negocjacyjnych zgodnie z porozumieniem międzyinstytucjonalnym ( 1 ); przychylne odniesienie się do skutecznej współpracy między Komisją i ESDZ a Parlamentem w zakresie przekazywania informacji dotyczących tych negocjacji, niemniej wezwanie ich do niezwłocznego przekazania wersji roboczych tekstów negocjacyjnych i parafowanych umów, zgodnie z odpowiednią umową ramową ( 2 ); 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia Radzie, Komisji i Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, a także, tytułem informacji, Specjalnemu Przedstawicielowi Unii Europejskiej w Regionie Kaukazu Południowego i ds. Kryzysu w Gruzji, Zgromadzeniu Parlamentarnemu OBWE, Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy oraz rządom i parlamentom państw Partnerstwa Wschodniego. ( 1 ) Dz.U. C 95 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 304 z , s. 47.

147 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/137 II (Komunikaty) Czwartek, 30 listopada 2017 r. KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0459 Wniosek o uchylenie immunitetu Any Gomes Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Any Gomes (2017/2096(IMM)) (2018/C 356/19) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Any Gomes, przekazany w dniu 30 maja 2017 r. przez Stałe Przedstawicielstwo Portugalii przy Unii Europejskiej, podpisany przez zastępcę prokuratora generalnego Republiki Portugalskiej w ramach postępowania karnego toczącego się w prokuraturze generalnej przy sądzie okręgowym w Peso da Régua okręg Vila Reale (nr ref. NUIPC 430/16.6T9LSBP), i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 12 czerwca 2017 r., po wysłuchaniu wyjaśnień Any Gomes, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu, uwzględniając art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r., uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ( 1 ), uwzględniając art. 157 ust. 3 Konstytucji Republiki Portugalskiej oraz art. 11 statutu posłów do Zgromadzenia Republiki Portugalskiej uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0363/2017), ( 1 ) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Sądu z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/ 10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

148 C 356/138 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. A. mając na uwadze, że prokuratura Republiki Portugalskiej okręgu Vila Real, prokuratura generalna przy sądzie okręgowym w Peso de Régua, wystąpiła z wnioskiem o uchylenie immunitetu parlamentarnego Any Gomes w związku z oświadczeniami złożonymi przez nią w wywiadzie dla dziennika Diàrio de Noticias, opublikowanym przez tę gazetę w internecie w dniu 29 kwietnia 2016 r.; mając na uwadze, że wniosek złożono w celu wszczęcia postępowania karnego przeciwko posłance A. Gomes, a także wysłuchania jej w kontekście tego postępowania; B. mając na uwadze, że artykuł przytaczał wiadomości na temat przeszukań, które miały być prowadzone w stoczni w Vianie, a A. Gomes oświadczyła w tym kontekście: To sygnał, że coś zaczyna się dziać w sprawie dotyczącej ewidentnego przypadku korupcji, wyrażając przy tym pogląd, że sprzedaż promu Atlântida dokonana została za niewielkie pieniądze ; C. mając na uwadze, że przytoczone okoliczności faktyczne dotyczą teoretycznie popełnienia przez A. Gomes trzech przestępstw wobec dwóch skarżących, tj. zniesławienia organu, jednostki organizacyjnej lub osoby prawnej, określonych i karanych na mocy art. 187 ust. 1 i ust. 2 lit. a) oraz art. 183 ust. 2 kodeksu karnego, które przewidują karę do dwóch lat pozbawienia wolności lub grzywnę w wysokości co najmniej 120 stawek dziennych; D. mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych; E. mając na uwadze, że art. 5 Regulaminu Parlamentu Europejskiego przewiduje, iż wykonując swoje uprawnienia związane z przywilejami i immunitetami, Parlament działa w celu utrzymania swojej integralności jako demokratycznego zgromadzenia ustawodawczego oraz w celu zapewnienia niezależności posłów w sprawowaniu ich funkcji; F. mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że oświadczenie złożone przez posła poza Parlamentem Europejskim może stanowić opinię wyrażoną w ramach pełnienia obowiązków w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7, gdy odpowiada subiektywnej ocenie mającej bezpośredni i oczywisty związek z wykonywaniem obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego, co oznacza, że ważne jest nie miejsce złożenia oświadczenia, lecz jego charakter i treść; G. mając na uwadze, że w obecnych czasach debata polityczna coraz częściej odbywa się poza salami posiedzeń Parlamentu i ma miejsce w środkach przekazu, przybierając postać komunikatów prasowych, wywiadów, wypowiedzi na blogach i w internecie; H. mając na uwadze, że oświadczenia wygłoszone w przedmiotowym wywiadzie przez A. Gomes zostały złożone w ramach pełnienia obowiązków posłanki do Parlamentu Europejskiego, a zwłaszcza w kontekście jej obowiązków jako wiceprzewodniczącej komisji śledczej powołanej do zbadania zarzutów popełnienia przestępstwa i niewłaściwego administrowania w stosowaniu prawa Unii w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania; I. mając na uwadze, że oświadczenia złożone przez A. Gomes są bezpośrednio związane z jej stwierdzeniami wygłoszonymi w programie telewizyjnym TVI24- Cara a Cara Ana Gomes versus Carlos Abreu Amorim wyemitowanym w dniu 29 listopada 2013 r., w odniesieniu do których Parlament Europejski utrzymał immunitet tejże posłanki ( 1 ); J. mając na uwadze, że oświadczenia A. Gomes wchodzą zatem w zakres jej działalności w Parlamencie Europejskim; 1. podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Any Gomes; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym organom Republiki Portugalskiej i Anie Gomes. ( 1 ) Sprawozdanie w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Any Gomes (sprawozdawczyni: Heidi Hautala Komisja Prawna); decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu A. Gomes (Dz.U. C 285 z , s. 19).

149 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/139 III (Akty przygotowawcze) Wtorek, 14 listopada 2017 r. PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0422 Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji: wniosek EGF/2017/ 004 IT/Almaviva Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Włochy EGF/2017/004 IT/Almaviva) (COM(2017)0496 C8-0322/ /2200(BUD)) (2018/C 356/20) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0496 C8-0322/2017), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji ( ) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 ( 1 ) (rozporządzenie w sprawie EFG), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 12, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13, uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0346/2017), A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

150 C 356/140 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwalnianych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najefektywniej; C. mając na uwadze, że Włochy złożyły wniosek EGF/2017/004 IT/Almaviva o wkład finansowy z EFG zgodnie z kryteriami interwencji ustanowionymi w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG w następstwie zwolnień w przedsiębiorstwie Almaviva Contact SpA prowadzącym działalność w sektorze gospodarki klasyfikowanym do działu 82 NACE Rev. 2 ( Działalność związana z administracyjną obsługą biura i pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej ) w regionie Lacjum na poziomie NUTS 2 we Włoszech (ITI4); mając na uwadze, że zgodnie z oczekiwaniami środki obejmą zwolnionych pracowników; 1. zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Włochy mają prawo do wkładu finansowego w wysokości EUR na podstawie tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących EUR; 2. zauważa, że włoskie władze złożyły wniosek w dniu 9 maja 2017 r. i że po przekazaniu przez Włochy dodatkowych informacji jego ocena została ukończona przez Komisję w dniu 26 września 2017 r. i przekazana Parlamentowi tego samego dnia; 3. przypomina, że kryzys gospodarczy wywarł dużą presję na ceny usług marketingowych oraz w zakresie obsługi kupujących towary i usługi, co doprowadziło do obniżenia obrotu i rentowności dostawców; biorąc pod uwagę fakt, że koszty pracy stanowią zdecydowanie najwyższy koszt produkcji w sektorze centrów obsługi telefonicznej, zauważa, że przedsiębiorstwa zareagowały na te niekorzystne warunki relokacją, interwencją w zakresie kosztów pracy lub zamknięciem; ubolewa, że między 2009 r. a pierwszym kwartałem 2014 r. jedna trzecia wszystkich włoskich przedsiębiorstw w tym sektorze zaprzestała działalności; 4. przyznaje, że obecne zwolnienia są bezpośrednio powiązane ze spadkiem dochodów o 45 % w centrum Almaviva w Rzymie między 2011 r. a 2016 r.; ubolewa, że nie można było osiągnąć porozumienia z jednolitym przedstawicielstwem związków zawodowych (w skrócie RSU) w sprawie planu dostosowania kosztów pracy w centrum usługowym Almaviva w Rzymie do kosztów w innych centrach Almaviva we Włoszech, który oznaczałby faktyczne zmniejszenie wynagrodzenia, co skutkowało zamknięciem centrum w Rzymie; 5. zauważa, że pracownicy sektora centrów obsługi telefonicznej powinni być objęci większą ochroną, co w szczególności obejmuje unikanie przenoszenia personelu z jednego centrum do drugiego, które jest wykorzystywane jako szczególna strategia wymuszania masowych zwolnień; 6. przyznaje, że gospodarka regionalna i lokalna doświadcza jedynie powolnego ożywienia gospodarczego po okresie dużych trudności związanych z kryzysem gospodarczym i finansowym, i że masowe zwolnienia mogą wstrzymać lub przerwać to ożywienie gospodarcze; podkreśla istotne znaczenie aktywnych instrumentów rynku pracy, takich jak współfinansowane przez EFG, mających na celu unikanie takiej sytuacji; 7. zauważa, że 79 % beneficjentów objętych pomocą stanowią kobiety oraz że znaczna większość z nich ma od 30 do 55 lat; ubolewa, że nie można było znaleźć realnego rozwiązania, aby uniknąć ich zwolnienia, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, iż w przypadku kobiet w tej grupie wiekowej już istnieje mniejsze prawdopodobieństwo ich pozostania i awansowania na rynku pracy ze względu na trudności ze znalezieniem równowagi między życiem zawodowym a prywatnym w związku z pełnionymi przez nie obowiązkami nieformalnych opiekunów oraz brakiem równości szans w miejscu pracy; 8. podkreśla, że szkolenia i inne zindywidualizowane usługi powinny w pełni uwzględniać specyfikę tej grupy pracowników, w szczególności wysoki odsetek kobiet; z zadowoleniem przyjmuje uwzględnienie kwoty szacowanej na EUR na zwrot wydatków na opiekę nad osobami pozostającymi na utrzymaniu pracownika; 9. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że włoskie władze rozpoczęły świadczenie beneficjentom objętym pomocą zindywidualizowanych usług już w dniu 6 kwietnia 2017 r., a więc przed złożeniem wniosku o przyznanie z EFG pomocy na zaproponowany skoordynowany pakiet;

151 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/ zauważa, że Włochy planują wdrożyć osiem rodzajów środków na rzecz zwolnionych pracowników objętych wnioskiem: (i) indywidualne doradztwo, (ii) pomoc w poszukiwaniu pracy, (iii) szkolenie, przekwalifikowanie i szkolenie zawodowe, (iv) specjalne talony na usługi poszukiwania zatrudnienia, (v) wsparcie na rzecz przedsiębiorczości, (vi) pomoc na założenie działalności gospodarczej, (vii) zwrot wydatków na opiekę nad osobami pozostającymi na utrzymaniu pracownika, oraz (viii) zwrot kosztów mobilności; zwraca uwagę, że środki wsparcia dochodu będą stanowić 17,4 % ogólnego pakietu zindywidualizowanych środków, czyli poniżej pułapu 35 % ustanowionego w rozporządzeniu w sprawie EFG, oraz że działania te są uzależnione od czynnego udziału beneficjentów objętych pomocą w poszukiwaniu pracy lub w szkoleniach; 11. z zadowoleniem przyjmuje powołanie komisji, w skład której wchodzą przedstawiciele ministerstwa rozwoju gospodarczego (MiSE ( 1 )), ANPAL ( 2 ), Regione Lazio oraz związków zawodowych, w celu określenia strategii i działań na rzecz byłych pracowników Almaviva, a także w celu przygotowania skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług; 12. rozumie, że korzystanie z talonów przeznaczonych na pokrycie kosztów usług w zakresie intensywnego poszukiwania zatrudnienia jest rzeczą nową, która została zastosowana tylko raz w jednym z wcześniejszych przypadków; podkreśla znaczenie przeprowadzenia pełnej oceny skuteczności takiego środka po upływie wystarczającego czasu pozwalającego na zebranie danych; 13. podkreśla, że włoskie władze potwierdziły, iż działania kwalifikowalne nie otrzymują pomocy z innych unijnych instrumentów finansowych, ale będą uzupełnione działaniami finansowanymi przez EFS lub wyłącznie ze środków krajowych; 14. przypomina, że przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług wspieranego z EFG należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności oraz że pakiet ten powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę; 15. pochwala zaangażowanie włoskiego rządu w definiowanie nowych ram prawnych dla pracowników telekomunikacyjnych, aby uniknąć dalszych przypadków takich jak będący przedmiotem wniosku EGF/2017/004 IT/Almaviva; 16. ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów; 17. zwraca się do Komisji, by w przyszłych wnioskach wzywała organy krajowe do podawania dalszych informacji o sektorach mających potencjał wzrostu, a więc mogących zatrudniać pracowników, oraz do gromadzenia potwierdzonych danych dotyczących wpływu finansowania z EFG, w tym w odniesieniu do współczynnika reintegracji i jakości miejsc pracy uzyskanych dzięki EFG; 18. ponownie apeluje do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG; 19. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; Wtorek, 14 listopada 2017 r. 20. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji. ( 1 ) Ministero dello Sviluppo Economico (MiSE) ( 2 ) Agenzia Nazionale per le Politiche Attive del Lavoro (ANPAL)

152 C 356/142 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Włochy EGF/2017/004 IT/Almaviva (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2017/2192.)

153 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/143 P8_TA(2017)0424 Typologie terytorialne ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 w odniesieniu do typologii terytorialnych (Tercet) (COM(2016)0788 C8-0516/ /0393(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/21) Wtorek, 14 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0788), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 338 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0516/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 29 marca 2017 r. ( 1 ), uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 13 lipca 2017 r. ( 2 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 4 października 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0231/2017), 1. zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0393 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1059/2003 w odniesieniu do typologii terytorialnych (Tercet) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2391.) ( 1 ) Dz.U. C 209 z , s. 71. ( 2 ) Dz.U. C 342 z , s. 74.

154 C 356/144 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 14 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0425 Uznawanie kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej oraz uchylającej dyrektywę Rady 96/50/WE i dyrektywę Rady 91/672/EWG (COM(2016)0082 C8-0061/ /0050(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/22) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0082), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 91 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0061/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 13 lipca 2016 r. ( 1 ), po konsultacji z Komitetem Regionów, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 30 czerwca 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki, jak również opinie przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych oraz Komisję Prawną (A8-0338/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0050 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych w żegludze śródlądowej oraz uchylającej dyrektywy Rady 91/672/EWG i 96/50/WE (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2017/2397.) ( 1 ) Dz.U. C 389 z , s. 93.

155 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/145 P8_TA(2017)0426 Współpraca między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 14 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów (COM(2016)0283 C8-0194/ /0148(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/23) Wtorek, 14 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0283), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0194/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności przez Zgromadzenie Narodowe Bułgarii, Izbę Poselską Republiki Czeskiej, Radę Związkową Austrii oraz Riksdag, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 października 2016 r. ( 1 ), uwzględniając tymczasowe porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady złożone w piśmie z dnia 30 czerwca 2017 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz opinię Komisji Prawnej (A8-0077/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0148 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 14 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie współpracy między organami krajowymi odpowiedzialnymi za egzekwowanie przepisów prawa w zakresie ochrony konsumentów i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2394.) ( 1 ) Dz.U. C 34 z , s. 100.

156 C 356/146 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0429 Okres przyjmowania aktów delegowanych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2010/40/UE w odniesieniu do okresu przyjmowania aktów delegowanych (COM(2017)0136 C8-0116/ /0060(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/24) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0136), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0116/2017), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 5 lipca 2017 r. ( 1 ), po konsultacji z Komitetem Regionów, uwzględniając zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 27 października 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A8-0332/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2017)0060 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającej dyrektywę 2010/40/UE w odniesieniu do okresu przyjmowania aktów delegowanych (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/2380.) ( 1 ) Dz.U. C 345 z , s. 67.

157 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/147 P8_TA(2017)0430 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Karel Pinxten Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Karela Pinxtena na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0328/ /0812(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/25) Środa, 15 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0328/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0336/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 19 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje negatywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Karela Pinxtena na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

158 C 356/148 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0431 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Pietro Russo Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Pietra Russo na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0329/ /0813(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/26) Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0329/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0337/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 19 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje opinię pozytywną w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Pietra Russo na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

159 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/149 P8_TA(2017)0432 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Hannu Takkula Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Hannu Takkuli na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0330/ /0814(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/27) Środa, 15 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0330/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0338/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 19 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przesłuchała kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Hannu Takkuli na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

160 C 356/150 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0433 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Baudilio Tomé Muguruza Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Baudilia Tomé Muguruzy na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0331/ /0815(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/28) Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0331/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0342/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 26 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Baudilia Tomé Muguruzy na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

161 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/151 P8_TA(2017)0434 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Bettina Jakobsen Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie nominacji Bettiny Jakobsen na członkinię Trybunału Obrachunkowego (C8-0332/ /0816(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/29) Środa, 15 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0332/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0341/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydatki, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 26 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydatki zgłoszonej przez Radę na stanowisko członkini Trybunału Obrachunkowego, 1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Bettiny Jakobsen na członkinię Trybunału Obrachunkowego, 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

162 C 356/152 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0435 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego João Alexandre Tavares Gonçalves de Figueiredo Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania João Alexandre a Tavaresa Gonçalvesa de Figueiredo na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0333/ /0817(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/30) Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0333/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0343/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 26 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego, 1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania João Alexandre a Tavaresa Gonçalvesa de Figueiredo na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

163 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/153 P8_TA(2017)0436 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Iliana Ivanova Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie powołania Iliany Iwanowej na członkinię Trybunału Obrachunkowego (C8-0334/ /0818(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/31) Środa, 15 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0334/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0344/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydatki, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej; B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 26 października 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydatki zgłoszonej przez Radę na stanowisko członkini Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje opinię pozytywną w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Iliany Iwanowej na członkinię Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

164 C 356/154 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 15 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0437 Ochrona przed przywozem produktów po cenach dumpingowych i towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 15 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1036 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej oraz rozporządzenie (UE) 2016/1037 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (COM(2016)0721 C8-0456/ /0351(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/32) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0721), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 207 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0456/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie statusu gospodarki rynkowej Chin ( 1 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 11 października 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinię Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0236/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji; 3. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0351 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 15 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1036 w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej oraz rozporządzenie (UE) 2016/1037 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2321.) ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0223.

165 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/155 ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ Środa, 15 listopada 2017 r. Oświadczenie Komisji w sprawie przejścia z obecnego systemu na nowy Komisja przypomina, że celem nowej metodyki jest utrzymanie ciągłej ochrony przemysłu unijnego przed nieuczciwymi praktykami handlowymi, szczególnie tymi, które wynikają ze znaczących zakłóceń na rynku. W tym względzie Komisja zadba o to, aby przemysł unijny nie napotykał żadnych dodatkowych obciążeń przy występowaniu o ochronę na podstawie instrumentu antydumpingowego, szczególnie przy składaniu ewentualnych wniosków o przegląd wygaśnięcia po wejściu w życie nowej metodyki. Oświadczenie Komisji dotyczące art. 23 oraz współpracy z Parlamentem Europejskim i Radą Za każdym razem, kiedy Komisja będzie zamierzała sporządzić lub zaktualizować sprawozdanie na podstawie art. 2 ust. 6a) lit. c) rozporządzenia podstawowego, poinformuje o tym Parlament Europejski i Radę. Kiedy Parlament Europejski lub Rada poinformują Komisję, że ich zdaniem warunki sporządzenia lub aktualizacji sprawozdania na podstawie art. 2 ust. 6a) lit. c) rozporządzenia podstawowego są spełnione, Komisja podejmie odpowiednie działania i poinformuje o nich odpowiednio Parlament Europejski i Radę. Oświadczenie Komisji dotyczące sprawozdań na podstawie art. 2 ust. 6a) lit. c) rozporządzenia podstawowego Komisja szybko skorzysta z możliwości sporządzenia sprawozdań dotyczących znaczących zakłóceń, przewidzianych w art. 2 ust. 6a) lit. c) rozporządzenia podstawowego, tak by zainteresowane strony dysponowały tymi sprawozdaniami, kiedy będą przygotowywać wnioski, do których art. 2 ust. 6a) rozporządzenia podstawowego może mieć zastosowanie. Udzieli zainteresowanym stronom wskazówek dotyczących sposobu korzystania z tych sprawozdań.

166 C 356/156 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 16 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0446 Zawarcie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między UE a Nową Zelandią (zgoda) *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony (15470/2016 C8-0027/ /0366(NLE)) (Zgoda) (2018/C 356/33) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (15470/2016), uwzględniając projekt Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony (09787/2016), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę zgodnie z art. 37 Traktatu o Unii Europejskiej, a także z art. 207, art. 212 ust. 1, art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0027/2017), uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji ( 1 ), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0327/2017), 1. wyraża zgodę na zawarcie umowy; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Nowej Zelandii. ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0447.

167 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/157 P8_TA(2017)0452 Uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/344 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. (COM(2017)0900 C8-0408/ /2265(BUD)) (2018/C 356/34) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0900 C8-0408/2017), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 1 ), w szczególności jego art. 13, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 2 ), w szczególności jego pkt 14, uwzględniając wspólny tekst zatwierdzony przez komitet pojednawczy w dniu 18 listopada 2017 r. (A8-0359/2017) w kontekście postępowania pojednawczego w sprawie projektu budżetu ogólnego na rok 2018; uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/344 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. ( 3 ), uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0372/2017), A. mając na uwadze, że w 2017 r. Parlament Europejski i Rada uruchomiły margines na nieprzewidziane wydatki na kwotę 1 906,1 mln EUR powyżej pułapów zobowiązań w dziale 3 ( Bezpieczeństwo i obywatelstwo ) i 4 ( Globalny wymiar Europy ); B. mając na uwadze, że w ramach tej kwoty Parlament Europejski i Rada zdecydowały o kompensacji kwoty 575,0 mln EUR nieprzydzielonym marginesem w dziale 2 ( Trwały wzrost gospodarczy zasoby naturalne ) w 2017 r., natomiast kwot 507,3, 570,0 i 253,9 mln EUR nieprzydzielonymi marginesami w dziale 5 ( Administracja ) odpowiednio w roku 2017, 2018 i 2019; C. mając na uwadze, że komitet pojednawczy, który zebrał się w celu przyjęcia budżetu na rok 2018, zgodził się następnie dostosować wspomniane wyżej kwoty kompensacji w marginesie na nieprzewidziane wydatki, aby obniżyć o 252,0 mln EUR kwotę kompensacji w dziale 5 w 2018 r. i wprowadzić odpowiednią kwotę kompensacji w tymże dziale w 2020 r.; 1. przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji jako element porozumienia w sprawie budżetu na 2018 r. mający na celu dokonanie przeglądu kompensacji w marginesie na nieprzewidziane wydatki, uruchomionym w 2017 r., aby podnieść ogólny margines na zobowiązania dostępny w 2018 r.; ubolewa, że niektóre państwa członkowskie nadmiernie koncentrują się na dostępnych marginesach poniżej pułapów wieloletnich ram finansowych, zapominając często o elastyczności, jaką umożliwiają instrumenty szczególne; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 50 z , s

168 C 356/158 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 2. podkreśla, że nawet bez przeglądu kwot kompensacji ogólny margines na zobowiązania w budżecie uzgodnionym na 2018 r. opiewałby na kwotę 1 348,3 mln EUR, podczas gdy ponad 900 mln EUR wciąż jest dostępnych w ramach instrumentu elastyczności oraz łącznego marginesu na zobowiązania; zwraca uwagę, że w ciągu roku 2018 dalsze 1,2 mld EUR powinno stać się dostępne w ramach łącznego marginesu na zobowiązania i instrumentu elastyczności; 3. odnotowuje, że dzięki przeglądowi kompensacji, choć nie jest on niezbędny, uwalnia się dodatkowy margines w wysokości 252 mln EUR w roku 2018, a nie w roku 2020, co umożliwia dodatkową elastyczność na wcześniejszym etapie bieżących wieloletnich ram finansowych; 4. ubolewa, że Parlament Europejski i Rada muszą dokonać rozbicia kwot kompensacji w dziale 5 na rok 2018 i 2020, aby zapewnić budżetowi UE elastyczność niezbędną w 2018 r.; wyraża zaniepokojenie wynikającym stąd obniżeniem marginesu w dziale 5 w 2020 r.; zwraca uwagę, że przyjęcie tak skrajnego podejścia to jasny sygnał, że w budżecie UE nie ma niezbędnych zasobów potrzebnych do realizacji polityki i programów Unii; 5. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

169 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/159 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Czwartek, 30 listopada 2017 r. zmieniająca decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/344 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/9.)

170 C 356/160 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0453 Projekt budżetu korygującego nr 6 do budżetu ogólnego na 2017 r.: Zmniejszenie środków na płatności i środków na zobowiązania zgodnie ze zaktualizowanymi prognozami dotyczącymi wydatków i aktualizacją dochodów (zasoby własne i grzywny) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego Unii Europejskiej nr 6/2017 na rok budżetowy 2017 obniżenie środków na płatności i środków na zobowiązania zgodnie ze zaktualizowanymi prognozami dotyczącymi wydatków i aktualizacją dochodów (zasoby własne i grzywny) (14275/2017 C8-0417/ /2217(BUD)) (2018/C 356/35) Parlament Europejski, uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ( 1 ), w szczególności jego art. 41, uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 1 grudnia 2016 r. ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 3 ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 4 ), uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 6/2017, przyjęty przez Komisję dnia 9 października 2017 r. (COM(2017)0597), uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 6/2017, przyjęte przez Radę dnia 27 listopada 2017 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu tego samego dnia (14275/2017 C8-0417/2017), uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0379/2017), A. mając na uwadze, że celem projektu budżetu korygującego nr 6/2017 r. jest aktualizacja budżetu zarówno po stronie wydatków, jak i dochodów w celu uwzględnienia ostatnich zmian; B. mając na uwadze, że po stronie wydatków za pośrednictwem projektu budżetu korygującego nr 6/2017 środki na płatności obniża się o 7 719,7 mln EUR, przeważnie w liniach budżetowych w dziale 1b ( Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna ), a także w mniejszym stopniu w dziale 2 ( Zrównoważony wzrost gospodarczy zasoby naturalne ), 3 ( Bezpieczeństwo i obywatelstwo ) i 4 ( Globalny wymiar Europy ) oraz w Funduszu Solidarności Unii Europejskiej, a tym samym redukuje się odpowiednio wysokość wkładów krajowych; ( 1 ) Dz.U. L 298 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 51 z ( 3 ) Dz.U. L 347 z , s ( 4 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

171 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/161 Czwartek, 30 listopada 2017 r. C. mając na uwadze, że za pośrednictwem projektu budżetu korygującego nr 6/2017 w dziale 2 obniża się wysokość środków na zobowiązania o 15,33 mln EUR oraz uwalnia środki na zobowiązania w wysokości 46 mln EUR, przeznaczone na Fundusz Solidarności Unii Europejskiej; D. mając na uwadze, że po stronie dochodów projekt budżetu korygującego nr 6/2017 zawiera również dostosowania związane z rewizją prognoz tradycyjnych zasobów własnych (tj. ceł i opłat wyrównawczych w sektorze cukru), podstawy opodatkowania VAT i podstawy dochodu narodowego brutto (DNB), a także dostosowania związane z ujęciem w budżecie kwot rabatu brytyjskiego w roku 2013 i 2016 oraz ich finansowania; E. mając na uwadze, że w projekcie budżetu korygującego nr 6/2017 w pełni uwzględniono kwotę 3 209,7 mln EUR z tytułu grzywien, która ma charakter ostateczny i jest wyższa niż początkowo przewidywano w kontekście budżetu na rok 2017, a także zważywszy, iż w projekcie budżetu korygującego różnicę między kwotą wynikającą z początkowych prognoz a ostateczną wysokością wpływów z grzywien (sięgającą nawet 2 209,7 mln EUR) przeznacza się na obniżenie składek państw członkowskich do budżetu Unii na poczet zasobów własnych; F. mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 6/2017 skutkuje powrotem środków w wysokości 9 829,6 mln EUR do budżetów krajowych, dodatkowo do środków w wysokości mln EUR, które powróciły na podstawie budżetu korygującego nr 2/2017; 1. wyraża poważne zaniepokojenie nadwyżką płatności w wysokości 7 719,7 mln EUR; wyraża w szczególności zdziwienie sytuacją europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, przedstawioną w poddziale 1b, gdyż w lipcu państwa członkowskie skorygowały w dół prognozy dotyczące wniosków o płatności o 5,9 mld EUR z powodu utrzymujących się opóźnień we wdrażaniu programów i tym samym odcięły wiele potencjalnych projektów i beneficjentów od wsparcia Unii; ubolewa również, że wbrew oczekiwaniom państwa członkowskie nie zdołały rozpocząć realizacji krajowych programów w ramach Funduszu Azylu, Migracji i Integracji oraz Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ani odpowiednio wdrożyć programów w zakresie relokacji uchodźców, co doprowadziło do obniżenia środków w dziale 3 o 287,6 mln EUR; 2. przyjmuje do wiadomości sporządzoną przez Komisję analizę przyczyn niepełnego wykonania budżetu w poddziale 1b, obejmującą takie aspekty jak skoncentrowanie się na wykorzystaniu środków przewidzianych na lata , późne przyjęcie podstaw prawnych, powolne wyznaczanie organów krajowych, zmiany spowodowane nowymi ramami prawnymi oraz ograniczenie zachęt wynikające z zasady umarzania n+3; wyraża zaniepokojenie, że zgodnie z najnowszymi prognozami Komisji również w najbliższych latach będziemy mieć do czynienia ze zjawiskiem niepełnego wykonania budżetu, co spowoduje, że dodatkowe płatności w wysokości 31 mld EUR zostaną przeniesione do kolejnych wieloletnich ram finansowych; zwraca uwagę, że nie wszystkie państwa członkowskie borykają się z takimi samymi trudnościami w zakresie wykonania budżetu; apeluje w szczególności do państw członkowskich, w których skala niepełnego wykonania budżetu jest bardzo wysoka, o podjęcie we współpracy z Komisją niezbędnych działań w celu należytego wdrożenia programów uzgodnionych wspólnie z Unią; 3. wyraża ubolewanie z powodu opóźnień w wydatkowaniu funduszy Unii w krajach ubiegających się o członkostwo i w krajach sąsiadujących, co skutkuje znacznym obniżeniem płatności (- 702,2 mln EUR) w okresie, kiedy byłyby one nader potrzebne; zdaje sobie sprawę z nieprzewidywalnych warunków, w jakich Unia musi niekiedy działać; zwraca się do Komisji o podjęcie niezbędnych kroków, w tym również w postaci intensywniejszego dialogu merytorycznego i pomocy technicznej, aby zapobiegać takim opóźnieniom; 4. z zadowoleniem odnotowuje natomiast, że programy unijne w poddziale 1a ( Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia ) są z reguły dobrze wdrażane, o czym świadczy niniejszy budżet korygujący i niedawne zatwierdzenie przesunięcia zbiorczego, a tym samym wchłonięcie przez poddział 1a istotnej części płatności niewykonanych w ramach innych działów; podkreśla, że dowodzi to, iż Rada nie ma racji, obstając przy podejściu, zgodnie z którym środki w tym poddziale należy obniżyć z powodu domniemanego braku zdolności absorpcyjnych; 5. wyraża ubolewanie, że kwoty odzyskiwane z powodu niepełnego wykonania programów unijnych oraz pozyskiwane z grzywien nakładanych w ramach unijnej polityki konkurencji przeznacza się na obniżenie wkładów państw członkowskich, opartych na DNB, zamiast wykorzystać je na finansowanie priorytetów Unii; podkreśla, że projekt budżetu korygującego nr 6/2017 skutkuje powrotem wkładów opartych na DNB w wysokości 9 829,6 mln EUR do państw członkowskich, dodatkowo do środków w wysokości mln EUR, które powróciły na podstawie budżetu korygującego

172 C 356/162 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. nr 2/2017; zwraca uwagę, że po czytaniu w Parlamencie i na początku okresu pojednawczego brak zgody między obydwoma organami władzy budżetowej co do wydawania środków z budżetu Unii na rok 2018 dotyczył zaledwie 3 619,8 mln EUR w środkach na zobowiązania i 2 182,4 mln EUR w środkach na płatności; 6. zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 6/2017; 7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 6/2017 został ostatecznie przyjęty i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz parlamentom narodowym.

173 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/163 P8_TA(2017)0454 Uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej do celów płatności zaliczkowych w ramach budżetu ogólnego Unii na rok 2018 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu zapewnienia środków na wypłatę zaliczek w budżecie ogólnym Unii na 2018 r. (COM(2017)0270 C8-0161/ /2076(BUD)) (2018/C 356/36) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0270 C8-0161/2017), uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej ( 1 ), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 10, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ), w szczególności jego pkt 11, uwzględniając wyniki rozmów trójstronnych z dnia 17 listopada 2017 r., uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0371/2017), A. mając na uwadze, że zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 661/2014 ( 4 ) kwotę w wysokości EUR udostępnia się na wypłatę zaliczek ze środków w budżecie ogólnym Unii, 1. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 311 z , s. 3. ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 661/2014 z dnia 15 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej (Dz.U. L 189 z , s. 143).

174 C 356/164 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu zapewnienia środków na wypłatę zaliczek w budżecie ogólnym Unii na 2018 r. (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/508.)

175 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/165 P8_TA(2017)0455 Uruchomienie instrumentu elastyczności na sfinansowanie natychmiastowych środków budżetowych służących stawieniu czoła obecnym wyzwaniom związanym z migracją, napływem uchodźców i zagrożeniami dla bezpieczeństwa Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia instrumentu elastyczności na sfinansowanie natychmiastowych środków budżetowych służących do rozwiązywania bieżących problemów wynikających z migracji, napływu uchodźców i zagrożeń bezpieczeństwa (COM(2017)0271 C8-0163/ /2077(BUD)) (2018/C 356/37) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0271 C8-0163/2017), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 1 ) ( rozporządzenie w sprawie WRF ), w szczególności jego art. 11, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 2 ), w szczególności jego pkt 12, uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, przyjęty przez Komisję dnia 29 czerwca 2017 r. (COM(2017)0400), z uwzględnieniem zmian zawartych w liście w sprawie poprawek nr 1/2018 (COM(2017)0615), uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, przyjęte przez Radę dnia poniedziałek, 4 września 2017 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu dnia środa, 13 września 2017 r. (11815/2017 C8-0313/2017), uwzględniając swoje stanowisko z dnia 25 października 2017 r. w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii na rok 2018 ( 3 ), uwzględniając wspólny tekst zatwierdzony przez komitet pojednawczy w dniu 18 listopada 2017 r. (14587/17 C8-0416/2017), uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0370/2017), A. mając na uwadze, że po zbadaniu wszystkich możliwości realokacji środków na zobowiązania w ramach działu 3 (Bezpieczeństwo i obywatelstwo) stwierdzono, że zachodzi konieczność uruchomienia instrumentu elastyczności w zakresie środków na zobowiązania; B. mając na uwadze, że Komisja zaproponowała uruchomienie instrumentu elastyczności w celu uzupełnienia środków finansowych w budżecie ogólnym Unii na rok budżetowy 2018 powyżej pułapu dla działu 3 o kwotę 817,1 mln EUR na finansowanie środków w zakresie migracji, napływu uchodźców i zagrożeń bezpieczeństwa; C. mając na uwadze, że komitet pojednawczy zwołany w związku z budżetem na rok 2018 zgodził się na dodatkowe uruchomienie 20,2 mln EUR w wyniku zwiększenia środków w dziale 3; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0408.

176 C 356/166 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 1. zauważa, że przewidziane na 2018 r. pułapy dla działu 3 nie pozwalają na odpowiednie sfinansowanie pilnych środków w zakresie migracji, napływu uchodźców i zagrożeń bezpieczeństwa; 2. zgadza się zatem na uruchomienie instrumentu elastyczności w kwocie 837,2 mln EUR w środkach na zobowiązania; 3. wyraża ponadto zgodę na proponowany przydział odnośnych środków na płatności wynoszący: 464 mln EUR w 2018 r., 212,7 mln EUR w 2019 r., 126,4 mln EUR w 2020 r. i 34,2 mln EUR w 2021 r.; 4. przypomina, że uruchomienie tego instrumentu, zgodnie z art. 11 rozporządzenia w sprawie WRF, kolejny raz świadczy o istotnej potrzebie zwiększenia elastyczności budżetu Unii; 5. powtarza wyrażaną od dłuższego czasu opinię, że płatności wynikające z zobowiązań uruchomionych wcześniej za pomocą instrumentu elastyczności mogą być uwzględniane jedynie poza pułapami WRF; 6. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

177 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/167 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Czwartek, 30 listopada 2017 r. w sprawie uruchomienia instrumentu elastyczności na sfinansowanie natychmiastowych środków budżetowych służących do rozwiązywania bieżących problemów wynikających z migracji, napływu uchodźców i zagrożeń bezpieczeństwa (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/8.)

178 C 356/168 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0456 Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku Grecji nr EGF/2017/003 GR/Attica retail Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek Grecji EGF/2017/003 GR/Attica retail) (COM(2017)0613 C8-0360/ /2229(BUD)) (2018/C 356/38) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0613 C8-0360/2017), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji ( ) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 ( 1 ) (rozporządzenie w sprawie EFG), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 12, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13, uwzględniając sprawozdanie specjalne nr 7/2013 Trybunału Obrachunkowego, według którego EFG zapewnił faktyczną wartość dodaną UE w przypadku wykorzystywania go do współfinansowania usług dla zwolnionych pracowników lub wypłaty świadczeń zazwyczaj niewystępujących w systemie zasiłków dla bezrobotnych w państwach członkowskich, uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., uwzględniając swoje rezolucje przyjęte od stycznia 2007 r. w sprawie uruchomienia EFG, w tym uwagi Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych na temat złożonych wniosków, uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0367/2017), A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu gospodarczego i finansowego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

179 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/169 Czwartek, 30 listopada 2017 r. B. mając na uwadze, że Grecja złożyła wniosek nr EGF/2017/003 GR/Attica retail w celu otrzymania wkładu finansowego z EFG w związku ze zwolnieniami 725 pracowników w 9 przedsiębiorstwach prowadzących działalność gospodarczą zaklasyfikowaną jako handel detaliczny w regionie Attyki i w 10 innych regionach ( 1 ); C. mając na uwadze, że wniosek opiera się na kryteriach interwencji określonych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFG; D. mając na uwadze, że w celu ustalenia związku między zwolnieniami a światowym kryzysem finansowym i gospodarczym Grecja podnosi argument, że gospodarka grecka znajdowała się w głębokiej recesji przez 6 kolejnych lat ( ); mając na uwadze, że w okresie od 2008 r. do 2016 r. grecki PKB zmniejszył się o 26,2 %, spożycie publiczne o 22,8 %, natomiast liczba bezrobotnych wzrosła o osób; mając na uwadze, że aby uporać się ze spłatą zadłużenia zagranicznego, od 2008 r. rządy Grecji znacznie zwiększyły stawki podatkowe, dokonały optymalizacji wydatków publicznych i obniżyły wynagrodzenia pracowników administracji publicznej, natomiast w sektorze prywatnym wynagrodzenia również spadły wskutek kombinacji zastosowanych strategii politycznych; mając na uwadze, że spadek dochodów przełożył się na spadek spożycia, co bardzo negatywnie wpłynęło na sektor sprzedaży detalicznej; 1. zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że w związku z tym Grecja ma prawo do wkładu finansowego w wysokości EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących EUR; 2. zwraca uwagę, że Komisja dotrzymała terminu 12 tygodni od daty otrzymania wniosku od władz greckich na ukończenie oceny zgodności tego wniosku z warunkami przyznania wkładu finansowego, co nastąpiło w dniu 23 października 2017 r., i tego samego dnia przekazała rzeczoną ocenę do wiadomości Parlamentowi; 3. zauważa, że 9 przedmiotowych przedsiębiorstw posiada sklepy i supermarkety prowadzące działalność w dziedzinie sprzedaży detalicznej towarów konsumpcyjnych; ubolewa, że w latach nastąpił znaczący spadek sprzedaży detalicznej, który wyniósł 60 % dla artykułów gospodarstwa domowego, 30 % dla sklepów spożywczych oraz 23 % dla supermarketów; 4. potwierdza, że przedmiotowe zwolnienia są bezpośrednio związane z pogorszeniem sytuacji w sektorze sprzedaży detalicznej od roku 2008; zauważa, że w latach w handlu detalicznym, w przemyśle wytwórczym i budownictwie ubyło miejsc pracy, co stanowi 64,2 % wszystkich utraconych miejsc pracy; 5. przypomina, że kryzys gospodarczy spowodował znaczący spadek siły nabywczej greckich gospodarstw domowych po roku 2008; stwierdza, że radykalne ograniczenie akcji kredytowej wobec przedsiębiorstw i osób fizycznych wywarło negatywny wpływ na przedsiębiorstwa w sektorze sprzedaży detalicznej; ubolewa, że połączenie tych dwóch czynników spowodowało w latach spadek ogólnego wskaźnika obrotów w sektorze handlu detalicznego o ponad 63 %; wskazuje, że środki oszczędnościowe wprowadzone w 2008 r., zwłaszcza cięcia wynagrodzeń, renegocjacja umów leasingu i przesuwanie terminów rozliczania faktur tylko pogorszyły sytuację; zauważa, że przypadek ten dowodzi, że zastosowane środki nie były w stanie rozwiązać kwestii kryzysu gospodarczego w sposób skuteczny i długoterminowy; 6. z zaniepokojeniem podkreśla, że stopa bezrobocia w regionie Attyki, w którym miało miejsce ponad 70 % wspomnianych zwolnień, wynosi 22,9 %, natomiast w pozostałych dziesięciu regionach waha się od 19,5 % w regionie Wysp Egejskich do 26,8 % w regionach Epir i Macedonia Zachodnia; obawia się, że tego rodzaju zwolnienia mogą jeszcze bardziej pogorszyć bezrobocie, którego doświadczają wymienione regiony od początku kryzysu gospodarczego i finansowego; zauważa w szczególności, że 31,8 % ludności Attyki jest zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym; 7. zauważa, że Grecja planuje wdrożyć pięć rodzajów środków: (i) poradnictwo zawodowe, (ii) szkolenie, nabywanie nowych kwalifikacji zawodowych i szkolenie zawodowe, (iii) pomoc na założenie działalności gospodarczej, (iv) dodatek na poszukiwanie pracy i dodatek na szkolenia, (v) dotacja na tworzenie miejsc pracy; ( 1 ) Macedonia Wschodnia i Tracja (EL11), Macedonia Środkowa (EL12), Macedonia Zachodnia (EL13), Tesalia (EL14), Epir (EL21), Grecja Zachodnia (EL23), Grecja Środkowa (EL24), Peloponez (EL25), Wyspy Egejskie Południowe (EL42) oraz Kreta (EL43).

180 C 356/170 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 8. zauważa, że 85,2 % beneficjentów objętych pomocą stanowią osoby w wieku powyżej 55 lat, a 24,8 % powyżej 64 lat; ubolewa, że nie udało się znaleźć skutecznego rozwiązania, aby uniknąć ich zwolnienia, w szczególności z uwagi na fakt, że długi staż zatrudnienia jest czynnikiem utrudniającym poszukiwanie pracy; z zadowoleniem przyjmuje decyzję Grecji o zapewnieniu pracownikom kursów przygotowania zawodowego odpowiadających ich potrzebom, zwłaszcza potrzebom starszych beneficjentów, jak i aktualnym wymogom rynku pracy; 9. stwierdza, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług opracowano w porozumieniu z sekretarzem generalnym i przedstawicielami Greckiej Powszechnej Konfederacji Pracy (GSEE) i wyraża zadowolenie z tego powodu; przypomina, że sprawny dialog społeczny oparty na wzajemnym zaufaniu i wspólnej odpowiedzialności stanowi najlepszy instrument służący znajdowaniu kompromisowych rozwiązań i wspólnych koncepcji przy przewidywaniu procesów restrukturyzacyjnych, zapobieganiu tym procesom i zarządzaniu nimi; podkreśla, że taki dialog pozwoliłby zapobiegać utracie miejsc pracy, a tym samym korzystaniu z EFG; 10. zauważa, że środki wsparcia dochodu będą stanowiły 34,72 % ogólnego pakietu zindywidualizowanych usług, nieco poniżej maksymalnego poziomu w wysokości 35 %, określonego w rozporządzeniu w sprawie EFG, co jest wartością znacznie wyższą niż w przypadku innych niedawno złożonych wniosków; przypomina, że działania te są uzależnione od czynnego zaangażowania beneficjentów objętych pomocą w poszukiwanie pracy lub szkolenia; 11. zauważa, że władze Grecji potwierdzają, iż działania kwalifikowalne nie są objęte pomocą w ramach innych instrumentów finansowych UE; 12. przypomina, że opracowywanie skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług wspieranego z EFG powinno być ukierunkowane na działania przyczyniające się do zatrudnienia, podniesienia umiejętności pracowników, a także do wspierania ich ścieżki zawodowej, tak aby ułatwić dostęp do świata przedsiębiorczości, w tym do spółdzielni, oraz powinno odbywać się w koordynacji z istniejącymi programami unijnymi, w tym z Europejskim Funduszem Społecznym; jest przekonany, że spójna strategia mogłaby zmniejszyć ryzyko delokalizacji oraz stworzyć korzystne warunki dla relokacji produkcji przemysłowej w Unii; podkreśla, że cały proces wykorzystywania EFG należy podporządkować przemyślanej polityce zapobiegania i planowania restrukturyzacji; podkreśla również znaczenie skutecznej polityki przemysłowej na szczeblu Unii, zmierzającej do osiągnięcia trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu; 13. przypomina, że w rezolucji z dnia 15 września 2016 r. w sprawie działalności, oddziaływania i wartości dodanej Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w latach ( 1 ) wyrażał już zaniepokojenie rozbieżnością między zasobami, jakich dotyczą wnioski przedkładane EFG, a kwotami zwracanymi przez państwa członkowskie; zwraca się do Komisji o nieustawanie w zachęcaniu państw członkowskich do sporządzania bardziej realistycznych prognoz dotyczących prawdopodobnych kosztów, aby do minimum ograniczyć ewentualną konieczność odzyskiwania środków; 14. przypomina, że zgodnie z art. 7 rozporządzenia w sprawie EFG przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności, a pakiet ten powinien wpisywać się w strategię przechodzenia na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę; 15. ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów; 16. ponawia apel do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z wnioskami o wsparcie z EFG; 17. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji. ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0361

181 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/171 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Czwartek, 30 listopada 2017 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku Grecji nr EGF/2017/003 GR/Attica retail (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/6.)

182 C 356/172 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0457 Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku złożonego przez Finlandię EGF/2017/005 FI/Retail Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (wniosek złożony przez Finlandię EGF/2017/005 FI/Retail) (COM(2017)0618 C8-0364/ /2231(BUD)) (2018/C 356/39) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0618 C8-0364/2017), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji ( ) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 ( 1 ) (rozporządzenie w sprawie EFG), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 12, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13, uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0366/2017), A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami istotnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; B. mając na uwadze, że pomoc finansowa Unii dla zwalnianych pracowników powinna być dynamiczna i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najefektywniej; C. mając na uwadze, że Finlandia złożyła wniosek EGF/2017/005 FI/Retail o przyznanie wkładu finansowego z EFG zgodnie z kryteriami interwencji określonymi w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG w związku ze zwolnieniem pracowników w trzech przedsiębiorstwach działających w sektorze gospodarki zaklasyfikowanym do działu 47 klasyfikacji NACE Revision 2 (Handel detaliczny, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi i motocyklami) w regionach zaliczanych do poziomu 2 klasyfikacji NUTS Länsi-Suomi, Helsinki-Uusimaa, Etelä-Suomi i Pohjois- ja Itä-Suomi w Finlandii; mając na uwadze, że zgodnie z oczekiwaniami środki obejmą zwolnionych pracowników; D. mając na uwadze, że za kontrolę finansową działań wspieranych z EFG odpowiedzialne jest zainteresowane państwo członkowskie, zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG; 1. zgadza się z Komisją, że warunki wymienione w art. 4 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie EFG zostały spełnione i że Finlandia ma prawo do wkładu finansowego w wysokości EUR na mocy tego rozporządzenia, co stanowi 60 % łącznych kosztów wynoszących EUR; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

183 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/173 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 2. zwraca uwagę, że Komisja dotrzymała terminu 12 tygodni od daty otrzymania kompletnego wniosku od władz fińskich do dnia zakończenia oceny zgodności tego wniosku z warunkami przyznania wkładu finansowego, co nastąpiło w dniu 23 października 2017 r., i przekazała ją do wiadomości Parlamentowi tego samego dnia; 3. odnotowuje argumenty Finlandii, iż zwolnienia są związane z poważnymi zmianami w strukturze światowego handlu, spowodowanymi globalizacją, a zwłaszcza gwałtownym wzrostem międzynarodowego handlu elektronicznego; w szczególności zauważa, że wzrost sprzedaży internetowej produktów detalicznych w Finlandii w połączeniu z popularnością sklepów internetowych spoza UE wśród fińskich konsumentów doprowadził do stałego spadku obrotów tradycyjnych fińskich domów towarowych od 2014 r.; 4. zwraca uwagę, że do zwolnień doszło w dwóch dużych fińskich sieciach domów towarowych we wszystkich czterech fińskich regionach zaliczanych do poziomu NUTS-2; dostrzega, że tego rodzaju domy towarowe borykają się z malejącymi przepływami pieniężnymi i spadkiem rentowności ze względu na rozwój handlu elektronicznego, zmianę nawyków zakupowych i słabe zaufanie konsumentów; 5. przypomina, że do zwolnień doszło w dwóch dużych fińskich sieciach domów towarowych i w jednej spółce zależnej, które od 2015 r. doświadczały poważnych problemów związanych ze spadkiem dochodów i pogorszeniem przepływu środków pieniężnych ze względu na wzrost handlu elektronicznego, zmianę nawyków zakupowych i słabe zaufanie konsumentów; ubolewa nad tym, że na początku 2017 r. dwie z tych spółek musiały całkowicie zaprzestać działalności; 6. zdaje sobie sprawę, że równocześnie doszło do istotnej zmiany w specyfice drobnego handlu, obejmującej coraz częściej pracę w niepełnym wymiarze godzin, wymagającą nowych umiejętności w takich dziedzinach jak informatyka, prognozowanie, analiza danych, komunikacja, wiedza o kliencie i logistyka; ubolewa nad tym, że 43 % fińskich pracowników handlu detalicznego w wieku powyżej 45 lat nie posiada takich umiejętności; uważa, że trudności z ponownym zatrudnieniem osób w wieku powyżej 50 lat to ważna kwestia i z zainteresowaniem czeka na ocenę projektów pilotażowych w zakresie coachingu pod kątem kariery, które przewidziano dla tej grupy zwolnionych pracowników; 7. podkreśla, że znaczna liczba zwolnionych pracowników ma więcej niż 55 lat, a ponad 76 % z nich to kobiety; w związku z tym uznaje znaczenie aktywnych instrumentów rynku pracy współfinansowanych z EFG w celu zwiększenia szans powrotu na rynek pracy dla tych szczególnie wrażliwych grup; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że szczególną uwagę poświęcono dostosowaniu proponowanych środków do konkretnych potrzeb grup docelowych; 8. zauważa, że Finlandia planuje wdrożyć siedem rodzajów środków na rzecz zwolnionych pracowników objętych wnioskiem: (i) środki w zakresie coachingu i inne środki przygotowawcze, (ii) środki w dziedzinie zatrudnienia i inne środki w dziedzinie przedsiębiorczości, (iii) kursy szkoleniowe, (iv) dotacje na rozpoczęcie działalności, (v) projekty pilotażowe w zakresie coachingu pod kątem kariery, (vi) dopłaty do wynagrodzeń oraz (vii) dodatki na podróż i zakwaterowanie; z zadowoleniem przyjmuje projekty pilotażowe w zakresie coachingu pod kątem kariery, w ramach których analizuje się problemy natury fizycznej, mentalnej lub innej, jakie mogą utrudniać ponowne zatrudnienie beneficjentów w wieku ponad 50 lat; zwraca uwagę, że na kontrolę i sprawozdawczość przeznaczono wystarczające środki; 9. zwraca uwagę, że środki wsparcia dochodu będą stanowić 22,05 % ogólnego pakietu zindywidualizowanych środków, czyli dużo poniżej pułapu 35 % ustanowionego w rozporządzeniu w sprawie EFG, i że działania te są uzależnione od czynnego udziału beneficjentów objętych pomocą w poszukiwaniu pracy lub szkoleniach; 10. uznaje, że skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług opracowano w drodze konsultacji z przedstawicielami Ośrodka Rozwoju Gospodarczego, Ośrodka Transportu i Ośrodka Środowiska w Uusimaa, Pirkanmaa, Pohjois- Pohjanmaa, Varsinais-Suomi oraz z Biurem Zatrudnienia i Biurem Rozwoju Gospodarczego w Uusimaa, a także z przedstawicielami spółki i związków zawodowych; 11. zauważa, że władze Finlandii przedstawiły gwarancje, iż proponowane działania nie będą objęte wsparciem finansowym w ramach innych funduszy unijnych lub instrumentów finansowych oraz będą uzupełniały działania finansowane z funduszy strukturalnych, a także że będzie się zapobiegać wszelkim przypadkom podwójnego finansowania;

184 C 356/174 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. 12. przypomina, że przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług wspieranego z EFG należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności oraz że pakiet ten powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę; 13. ponownie podkreśla, że wsparcie z EFG nie może zastępować działań, za podjęcie których na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa, ani środków restrukturyzacji przedsiębiorstw lub sektorów; 14. zwraca się do Komisji, by w przyszłych wnioskach wzywała organy krajowe do podawania dalszych informacji o sektorach mających potencjał wzrostu, a więc mogących zatrudniać pracowników, oraz do gromadzenia potwierdzonych danych dotyczących wpływu finansowania z EFG, w tym w odniesieniu do współczynnika reintegracji i jakości miejsc pracy uzyskanych dzięki EFG; 15. ponownie apeluje do Komisji o zapewnienie publicznego dostępu do wszystkich dokumentów związanych z pomocą z EFG; 16. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

185 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/175 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Czwartek, 30 listopada 2017 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji w następstwie wniosku z Finlandii EGF/2017/005 FI/Retail (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji decyzji (UE) 2018/7.)

186 C 356/176 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0458 Procedura budżetowa na rok 2018 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w ramach procedury budżetowej (14587/2017 C8-0416/ /2044(BUD)) (2018/C 356/40) Parlament Europejski, uwzględniając wspólny projekt zatwierdzony przez komitet pojednawczy oraz oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji odnoszące się do projektu (14587/2017 C8-0416/2017), uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, przyjęty przez Komisję dnia 29 czerwca 2017 r. (COM(2017)0400), uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, przyjęte przez Radę dnia 4 września 2017 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu dnia 13 września 2017 r. (11815/ 2017 C8-0313/2017), uwzględniając list w sprawie poprawek nr 1/2018 do projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018, przedstawiony przez Komisję w dniu 16 października 2017 r., uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2017 r. dotyczącą stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018 ( 1 ) i zawarte w niej poprawki budżetowe, uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ( 3 ), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 4 ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 5 ), uwzględniając art. 90 i 91 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie swojej delegacji do komitetu pojednawczego (A8-0359/2017), ( 1 ) Teksty przyjęte w tym dniu, P8_TA(2017)0408. ( 2 ) Dz.U. L 168 z , s ( 3 ) Dz.U. L 298 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 347 z , s ( 5 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

187 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/ zatwierdza wspólny tekst uzgodniony przez komitet pojednawczy, który obejmuje następujące dokumenty: wykaz linii budżetowych niezmienionych w stosunku do projektu budżetu lub stanowiska Rady; zestawienie danych liczbowych według działów ram finansowych; dane liczbowe według pozycji dla wszystkich pozycji w budżecie; zestawienie danych liczbowych według działów ram finansowych; dane liczbowe według pozycji dla wszystkich pozycji w budżecie; potwierdza wspólne oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji; 2. potwierdza wspólne oświadczenia Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji; 3. przyjmuje do wiadomości jednostronne oświadczenia Komisji i Rady załączone do niniejszej rezolucji; Czwartek, 30 listopada 2017 r. 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do stwierdzenia, że budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018 został ostatecznie przyjęty, i do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji ustawodawczej Radzie, Komisji, innym zainteresowanym instytucjom i organom oraz parlamentom narodowym.

188 C 356/178 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. ZAŁĄCZNIK WERSJA OSTATECZNA Budżet na rok 2018 Treść wspólnych wniosków Wspólne wnioski dotyczą następujących punktów: 1. Budżet na rok Budżet na rok 2017 Projekt budżetu korygującego 6/ Oświadczenia Streszczenie A. Budżet 2018 Zgodnie z treścią wspólnych konkluzji: Ogólny poziom środków na zobowiązania w budżecie na 2018 r. ustalono na poziomie ,5 mln EUR. Zostawia to zasadniczo margines poniżej pułapów WRF na 2018 r. wynoszących 1 600,3 mln EUR w środkach na zobowiązania. Ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2018 r. ustalono na poziomie mln EUR. Uruchamia się instrument elastyczności na rok budżetowy 2018 w wysokości 837,2 mln EUR w środkach na zobowiązania w dziale 3 Bezpieczeństwo i obywatelstwo. Stosuje się łączny margines na zobowiązania w wysokości 1 113,7 mln EUR w dziale 1a Konkurencyjność na rzecz wzrostu i zatrudnienia i w dziale 1b Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna. Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/344 z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie uruchomienia w 2017 r. marginesu na nieprzewidziane wydatki ( 1 ) zostanie zmieniona, żeby dostosować profil kompensacji do zmniejszenia w 2018 r. kwoty w dziale 5 Administracja z 570 mln EUR do 318 mln EUR, a w związku z tym wprowadzić w tym dziale potrącenie w wysokości 252 mln EUR w 2020 r. Jak szacuje Komisja, środki na płatności w 2018 r. odpowiadające uruchomieniu instrumentu elastyczności w latach 2014, 2016, 2017 i 2018 wyniosą 678,3 mln EUR. B. Budżet 2017 Zgodnie z treścią wspólnych konkluzji projekt budżetu korygującego nr 6/2017 został zaakceptowany zgodnie z propozycją Komisji. 1. Budżet Zamknięte linie budżetowe W przypadku braku innego stwierdzenia w konkluzjach, wszystkie linie budżetowe niezmienione ani przez Radę, ani przez Parlament oraz te, w których Parlament zaakceptował poprawki Rady podczas ich odpowiedniego czytania, uznaje się za zatwierdzone. W przypadku pozostałych linii budżetowych komitet pojednawczy doszedł do wniosków ujętych w częściach poniżej. ( 1 ) Dz.U. L 50 z , s. 57.

189 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/ Kwestie horyzontalne Agencje zdecentralizowane Czwartek, 30 listopada 2017 r. Wkład UE (w środkach na zobowiązania i w środkach na płatności oraz w liczbie stanowisk) dla wszystkich agencji zdecentralizowanych ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, z wyjątkiem: w dziale 3: Europejskiego Urzędu Policji (Europol, artykuł budżetu ), któremu przydzielono 10 dodatkowych stanowisk i zwiększono środki na zobowiązania i środki na płatności o EUR; Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO, artykuł budżetu ), któremu środki na zobowiązania i środki na płatności zwiększono o EUR; Europejskiej Jednostki ds. Współpracy Sądowej (EUROJUST, artykuł budżetu ), której przydzielono 5 dodatkowych stanowisk i zwiększono środki na zobowiązania i środki na płatności o EUR; w dziale 1a: Agencji Europejskiego GNSS (GSA, artykuł budżetu ), której przydzielono 5 dodatkowych stanowisk i zwiększono środki na zobowiązania i środki na płatności o EUR; Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA, artykuł budżetu ), dla której poziom środków na zobowiązania i płatności oraz liczbę stanowisk obniżono do poziomu z projektu budżetu. Agencje wykonawcze Wkład UE (w środkach na zobowiązania i w środkach na płatności) oraz liczbę stanowisk dla wszystkich agencji wykonawczych ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu na rok 2018 zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018. Projekty pilotażowe/ działania przygotowawcze Zatwierdza się kompleksowy pakiet 87 projektów pilotażowych/ działań przygotowawczych (PP/ DP) na łączną kwotę 100,0 mln EUR w środkach na zobowiązania, zgodnie z propozycją Parlamentu w uzupełnieniu działania przygotowawczego zaproponowanego przez Komisję w projekcie budżetu na 2018 r. Jeżeli projekt pilotażowy lub działanie przygotowawcze ma już podstawę prawną, Komisja może wnioskować o przesunięcie środków do odpowiedniej podstawy prawnej, aby ułatwić realizację działania. Pakiet ten w pełni przestrzega pułapów na projekty pilotażowe i działania przygotowawcze, przewidzianych w rozporządzeniu finansowym Działy wydatków w ramach finansowych środki na zobowiązania Wziąwszy pod uwagę powyższe konkluzje dotyczące zamkniętych linii budżetowych, agencji oraz projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, komitet pojednawczy uzgodnił, co następuje.

190 C 356/180 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Dział 1a Konkurencyjność na rzecz wzrostu i zatrudnienia Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z uwzględnieniem korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono szczegółowo w poniższej tabeli. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Europejskie systemy nawigacji satelitarnej (EGNOS i Galileo) Rozwój i zapewnienie struktur i usług globalnego systemu radionawigacji satelitarnej (Galileo) do 2020 r Zapewnienie usług satelitarnych umożliwiających poprawę wydajności GPS, aby stopniowo objąć cały region Europejskiej Konferencji Lotnictwa Cywilnego (ECAC) do 2020 r. (EGNOS) Europejski program obserwacji Ziemi (Copernicus) Zapewnienie usług operacyjnych w oparciu o rozmieszczoną w przestrzeni kosmicznej infrastrukturę do obserwacji Ziemi i dane in situ (Copernicus) Tworzenie autonomicznych zdolności Unii w zakresie monitorowania Ziemi (Copernicus) Europejski Korpus Solidarności (EKS) Europejski Korpus Solidarności Program Horyzont Przewodnia rola w przestrzeni kosmicznej Podniesienie innowacyjności w małych i średnich przedsiębiorstwach (MŚP) Przekształcenie europejskiego systemu transportowego w zasobooszczędny, przyjazny dla środowiska, bezpieczny i bezawaryjny system Rozwój badań pionierskich w ramach Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych

191 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/181 Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Wiodąca pozycja w zakresie nanotechnologii, materiałów zaawansowanych, technologii laserowej, biotechnologii, zaawansowanych systemów produkcji i przetwarzania Przekształcenie systemu energetycznego w system niezawodny, zrównoważony i konkurencyjny Zapewnienie europejskiego systemu transportowego, który jest zasobooszczędny, przyjazny dla środowiska, bezpieczny i bezawaryjny Przekształcenie gospodarki w gospodarkę efektywną pod względem zasobów i odporną na zmiany klimatu oraz osiągnięcie zrównoważonych dostaw surowców Instrument MŚP Przewodnia rola w zakresie technologii informacyjnokomunikacyjnych Działania Maria Skłodowska-Curie Tworzenie, rozwijanie i przekazywanie nowych umiejętności, wiedzy i innowacyjności Przekształcenie systemu energetycznego w system niezawodny, zrównoważony i konkurencyjny Konkurencyjność przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME) Poprawa dostępu do finansowania dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) w formie instrumentów kapitałowych i dłużnych Kształcenie, szkolenie i sport ( Erasmus+ ) Promowanie doskonałości i współpracy w europejskim obszarze kształcenia i szkolenia oraz ich znaczenia dla rynku pracy Promowanie doskonałości i współpracy w europejskim obszarze dotyczącym młodzieży oraz udziału młodzieży w europejskim życiu demokratycznym

192 C 356/182 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Cła, Fiscalis i zwalczanie nadużyć finansowych Wspieranie funkcjonowania i modernizacji unii celnej Doskonalenie właściwego funkcjonowania systemów opodatkowania Instrument Łącząc Europę (CEF) Energia Wkład Unii w instrumenty finansowe, żeby tworzyć bardziej sprzyjające inwestycjom prywatnym otoczenie dla projektów infrastrukturalnych w dziedzinie energetyki DAG Agencje zdecentralizowane Agencja Europejskiego GNSS Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) OTH Inne działania i programy Wsparcie działalności normalizacyjnej wykonywanej przez CEN, Cenelec i ETSI Procedury przyznawania i ogłaszania zamówień publicznych, kontraktów na roboty i usługi Dostarczanie informacji statystycznych wysokiej jakości, wdrażanie nowych metod tworzenia statystyk europejskich oraz zacieśnianie partnerstwa z Europejskim Systemem Statystycznym PPPA Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze SPEC Działania finansowane w ramach prerogatyw Komisji i określonych uprawnień przyznanych Komisji Koordynacja, nadzór i komunikacja dotyczące unii gospodarczej i walutowej, w tym euro Stosunki przemysłowe i dialog społeczny

193 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/183 Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Działania wspierające europejską politykę transportową i ochronę praw pasażerów, w tym działania komunikacyjne Razem W konsekwencji uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na ,5 mln EUR, nie pozostawiając marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 1a, który wynosi mln EUR, zaś wykorzystanie łącznego marginesu na zobowiązania ustalono na kwotę 762,5 mln EUR. Dział 1b Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z uwzględnieniem korekty uzgodnionej przez komitet pojednawczy, które przedstawiono szczegółowo w poniższej tabeli. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (szczególny przydział na zapewnienie kwoty równoważnej) Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych PPPA Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze Razem W konsekwencji uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na ,2 mln EUR, nie pozostawiając marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 1a, który wynosi mln EUR, zaś wykorzystanie łącznego marginesu na zobowiązania ustalono na kwotę 351,2 mln EUR. Dział 2 Trwały wzrost gospodarczy: zasoby naturalne Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z uwzględnieniem korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono szczegółowo w poniższej tabeli. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Europejski Fundusz Rolniczy Gwarancji (EFRG) wydatki związane z rynkiem i płatności bezpośrednie

194 C 356/184 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica System płatności podstawowej PPPA Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze Razem Zmniejszenie środków na zobowiązania wynika w pełni z wyższych dochodów przeznaczonych na określony cel, które pochodzą z nadwyżki EFRG z dnia 31 października 2017 r., która zaspokoi całość potrzeb w sektorze zgodnie z aktualizacją listu w sprawie poprawek nr 1/2018. Wśród tych zaktualizowanych potrzeb w liście w sprawie poprawek nr 1/2018 zwiększono środki na: młodych rolników o 34 mln EUR (pozycja budżetowa ), praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i środowiska o 95 mln EUR (pozycja budżetowa ), inne środki w odniesieniu do wieprzowiny, mięsa drobiowego, jaj, produktów pszczelarskich i innych produktów zwierzęcych o 60 mln EUR (pozycja budżetowa ), krajowe programy wsparcia dla sektora wina o 7 mln EUR (pozycja budżetowa ), oraz środki przechowywania odtłuszczonego mleka w proszku o 2 mln EUR (pozycja budżetowa ). W konsekwencji uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na ,3 mln EUR, co daje margines w wysokości 981,7 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 2. Dział 3 Bezpieczeństwo i obywatelstwo Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z uwzględnieniem korekt uzgodnionych przez komitet pojednawczy, które przedstawiono szczegółowo w poniższej tabeli. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Kreatywna Europa Zwiększanie finansowych zdolności MŚP i małych oraz bardzo małych organizacji w europejskim sektorze kultury i sektorze kreatywnym oraz działanie na rzecz rozwoju polityki w tej dziedzinie i nowych modeli biznesowych Podprogram Kultura Wspieranie działań transgranicznych oraz promowanie transnarodowego obiegu i mobilności

195 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/185 Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Żywność i pasze Zapewnienie poprawy statusu zdrowia zwierząt oraz wysokiego poziomu ochrony zwierząt w Unii Zapewnienie szybkiego wykrywania organizmów szkodliwych dla roślin i ich zwalczania Zapewnienie skutecznych, efektywnych i niezawodnych kontroli DAG Agencje zdecentralizowane Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy w Dziedzinie Egzekwowania Prawa (Europol) Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) Europejska Jednostka Współpracy Sądowej (Eurojust) PPPA Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze Razem W konsekwencji uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na 3 493,2 mln EUR, nie pozostawiając marginesu w ramach pułapu wydatków w dziale 3 oraz uruchamiając 837,2 mln EUR z instrumentu elastyczności. Dział 4 Globalny wymiar Europy Środki na zobowiązania ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z uwzględnieniem korekty uzgodnionej przez komitet pojednawczy, które przedstawiono szczegółowo w poniższej tabeli. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) Wsparcie dla Turcji rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego

196 C 356/186 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Wsparcie dla Albanii, Bośni i Hercegowiny, Kosowa ( 1 ), Czarnogóry, Serbii oraz byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii reform politycznych oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Wsparcie dla Turcji reform politycznych oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Wsparcie dla Turcji rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Europejski Instrument Sąsiedztwa (ENI) Kraje śródziemnomorskie Budowanie zaufania, zapewnianie bezpieczeństwa oraz zapobieganie konfliktom i rozwiązywanie ich Wsparcie dla procesu pokojowego i wsparcie finansowe dla Palestyny oraz dla Agencji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim (UNRWA) Partnerstwo Wschodnie Ograniczanie ubóstwa i zrównoważony rozwój Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) Rozwój społeczny Erasmus+ Wkład z Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) Instrument Partnerstwa na rzecz Współpracy z Państwami Trzecimi (PI) Współpraca z państwami trzecimi mająca na celu zwiększanie widoczności i promowanie Unii oraz wzajemnych interesów OTH Inne działania i programy Wsparcie finansowe w celu pobudzenia rozwoju gospodarczego społeczności Turków cypryjskich Umowy w sprawie określonych towarów

197 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/187 Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica 4.0. PPPA Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze SPEC Działania finansowane w ramach prerogatyw Komisji i określonych uprawnień przyznanych Komisji Programy informacyjne dla państw trzecich na temat stosunków zewnętrznych Unii Ocena wyników pomocy unijnej, działania następcze i kontrolne Koordynacja i podnoszenie świadomości w zakresie rozwoju Razem ( 1 ) Użycie tej nazwy pozostaje bez uszczerbku dla stanowisk w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na temat ogłoszenia przez Kosowo niepodległości. W konsekwencji uzgodniony poziom środków na zobowiązania ustalono na 9 568,8 mln EUR, co daje margines w wysokości 256,2 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 4. Dział 5 Administracja Komitet pojednawczy uzgodnił liczbę stanowisk w planach zatrudnienia instytucji oraz środki zaproponowane przez Komisję w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, jednak z następującymi wyjątkami: sekcja Parlamentu, dla której zatwierdzono czytanie; sekcja Rady, dla której zatwierdzono czytanie; Europejska Służba Działań Zewnętrznych, dla do której przydzielono EUR na nowo utworzoną pozycję budżetową Zespół ds. strategicznej komunikacji. Ma to na celu odpowiednie wyposażenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i pokrycie kosztów narzędzi strategicznej komunikacji, zlecania porad eksperckich z zakresu strategicznej komunikacji, wspierania wielojęzyczności produktów strategicznej komunikacji oraz utworzenia i utrzymania sieci specjalistów z zakresu zwalczania dezinformacji w państwach członkowskich i krajach ościennych. W pozycji budżetowej Inne wydatki administracyjne zmniejszono środki o EUR dla zapewnienia neutralności budżetowej. Ponadto w budżecie na 2018 r. uwzględniono skutki automatycznego dostosowania wynagrodzeń z mocą od dnia 1 lipca 2017 r. we wszystkich sekcjach instytucji w następujący sposób: Parlament Rada w EUR

198 C 356/188 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Komisja (łącznie z emeryturami) Trybunał Sprawiedliwości Trybunał Obrachunkowy Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny Komitet Regionów Rzecznik Praw Obywatelskich Europejski Inspektor Ochrony Danych Europejska Służba Działań Zewnętrznych Razem Wreszcie we wszystkich instytucjach w odniesieniu do wydatków związanych z budynkami ustalono dodatkowe redukcje w wysokości 5 mln EUR, takie jak: w EUR Rada Komisja (łącznie z emeryturami) Trybunał Sprawiedliwości Trybunał Obrachunkowy Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny Komitet Regionów Rzecznik Praw Obywatelskich Europejski Inspektor Ochrony Danych Europejska Służba Działań Zewnętrznych Razem W konsekwencji oraz po uwzględnieniu projektów pilotażowych i działań przygotowawczych (3,5 mln EUR) zaproponowanych w sekcji 1.2 powyżej, uzgodniony poziom środków na zobowiązania wynosi 9 665,5 mln EUR, co daje margines w wysokości 362,5 mln EUR w ramach pułapu wydatków w dziale 5, po zastosowaniu marginesu w wysokości 318 mln EUR w celu skompensowania uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2017 r. Instrumenty szczególne: Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG), rezerwa na pomoc nadzwyczajną (EAR) i Fundusz Solidarności UE (FSUE) Środki na zobowiązania dla Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) i rezerwy na pomoc nadzwyczajną (EAR) ustala się na poziomie zaproponowanym przez Komisję w projekcie budżetu, a zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018. Likwiduje się rezerwę przeznaczoną na Fundusz Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) (artykuł budżetowy ).

199 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/ Środki na płatności Czwartek, 30 listopada 2017 r. Ogólny poziom środków na płatności w budżecie na 2018 r. ustala się na poziomie środków przewidzianych w projekcie budżetu zmienionym na mocy listu w sprawie poprawek nr 1/2018, przy czym dokonuje się następujących dostosowań uzgodnionych przez komitet pojednawczy: 1. Po pierwsze, uwzględnia się uzgodniony poziom środków na zobowiązania na wydatki niezróżnicowane, w ramach których poziom środków na płatności jest równy poziomowi środków na zobowiązania. Obejmuje to dodatkowe ograniczenie wydatków na rolnictwo o 229,9 mln EUR. Łączny wynik oznacza obniżenie środków o 255,3 mln EUR. 2. Środki na płatności z myślą o wszystkich nowych projektach pilotażowych i działaniach przygotowawczych zaproponowanych przez Parlament ustala się na poziomie 50 % odpowiednich środków na zobowiązania lub na poziomie zaproponowanym przez Parlament, jeżeli poziom ten jest poniżej progu 50 %. W przypadku przedłużenia istniejących projektów pilotażowych i działań przygotowawczych poziom środków na płatności ustala się na poziomie określonym w projekcie budżetu plus 50 % odpowiednich nowych środków na zobowiązania lub na poziomie zaproponowanym przez Parlament, jeżeli poziom ten jest niższy. Łączny wynik oznacza podwyższenie środków o 50,0 mln EUR. 3. Dostosowania w następujących liniach budżetowych uzgadnia się w wyniku zmian w kwocie środków na zobowiązania dotyczące zróżnicowanych wydatków: w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Europejski Korpus Solidarności (EKS) Europejski Korpus Solidarności Kształcenie, szkolenie i sport ( Erasmus+ ) Promowanie doskonałości i współpracy w europejskim obszarze kształcenia i szkolenia oraz ich znaczenia dla rynku pracy DAG Agencje zdecentralizowane Agencja Europejskiego GNSS Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) INNE Inne działania i programy Procedury przyznawania i ogłaszania zamówień publicznych, kontraktów na roboty i usługi DAG Agencje zdecentralizowane Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy w Dziedzinie Egzekwowania Prawa (Europol)

200 C 356/190 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) Europejska Jednostka Współpracy Sądowej (Eurojust) Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) Wsparcie dla Turcji rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Wsparcie dla Albanii, Bośni i Hercegowiny, Kosowa ( 1 ), Czarnogóry, Serbii oraz byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii reform politycznych oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Wsparcie dla Turcji reform politycznych oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Wsparcie dla Turcji rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego Europejski Instrument Sąsiedztwa (ENI) Kraje śródziemnomorskie Budowanie zaufania, zapewnianie bezpieczeństwa oraz zapobieganie konfliktom i rozwiązywanie ich Wsparcie dla procesu pokojowego i wsparcie finansowe dla Palestyny oraz dla Agencji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim (UNRWA) Partnerstwo Wschodnie Ograniczanie ubóstwa i zrównoważony rozwój Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) Rozwój społeczny

201 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/191 Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Erasmus+ Wkład z Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) OTH Inne działania i programy Wsparcie finansowe w celu pobudzenia rozwoju gospodarczego społeczności Turków cypryjskich SPEC Działania finansowane w ramach prerogatyw Komisji i określonych uprawnień przyznanych Komisji Programy informacyjne dla państw trzecich na temat stosunków zewnętrznych Unii Razem ( 1 ) Użycie tej nazwy pozostaje bez uszczerbku dla stanowisk w sprawie statusu Kosowa i jest zgodne z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 (1999) oraz opinią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na temat ogłoszenia przez Kosowo niepodległości. 4. Dodatkowe zmniejszenie środków na płatności w następujących liniach budżetowych: w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Regiony w okresie przejściowym Europejski Fundusz Społeczny Regiony w okresie przejściowym Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Regiony w okresie przejściowym Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia Konkurencyjność (regiony lepiej rozwinięte) Europejski Fundusz Społeczny Regiony lepiej rozwinięte Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia

202 C 356/192 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. w EUR Linia budżetowa / program Nazwa Projekt budżetu na 2018 r. (w tym list w sprawie poprawek nr 1) Budżet 2018 Różnica Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Regiony bardziej rozwinięte Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia Europejska współpraca terytorialna Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Europejska współpraca terytorialna Pomoc techniczna Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Operacyjna pomoc techniczna Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Innowacyjne działania w dziedzinie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich Razem Likwiduje się rezerwę przeznaczoną na Fundusz Solidarności Unii Europejskiej (artykuł budżetowy ) (-88 mln EUR). Działania te umożliwią ustalenie środków na płatności na poziomie ,0 mln EUR, co oznacza obniżenie ich o 582,5 mln EUR w porównaniu z projektem budżetu zmienionym na mocy listu w sprawie poprawek nr 1/ Rezerwa Nie przewiduje się rezerw poza tymi, które ujęto w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018, z wyjątkiem pozycji budżetowej Wsparcie dla Turcji reform politycznych oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego, na którą przeznaczono EUR w środkach na zobowiązania, a EUR w środkach na płatności ujęto w rezerwie do czasu spełnienia następującego warunku: Kwota do uwolnienia, kiedy Turcja poczyni wymierne, dostateczne postępy w dziedzinie praworządności, demokracji, praw człowieka i wolności prasy, zgodnie ze sprawozdaniem rocznym Komisji. Uwagę do budżetu dotyczącą pozycji budżetowej zmienia się odpowiednio Uwagi do budżetu Z zastrzeżeniem wyraźnych, odmiennych uregulowań w ustępach poprzedzających, poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski lub Radę do brzmienia uwag do budżetu zostały uzgodnione, z wyjątkiem poprawek do linii budżetowych wymienionych w dwóch poniższych tabelach:

203 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/193 Czwartek, 30 listopada 2017 r. linie budżetowe, dla których zatwierdza się zmiany wprowadzone przez Parlament Europejski wraz z modyfikacją zaproponowaną w piśmie Komisji w sprawie wykonalności. Linia budżetowa Nazwa Usunięcie wąskich gardeł, zwiększenie interoperacyjności kolei, uzupełnienie brakujących połączeń oraz modernizacja odcinków transgranicznych Podprogram MEDIA Transnarodowe i międzynarodowe rozpowszechnianie oraz promowanie transnarodowego obiegu i mobilności Program Europa dla Obywateli Wzmocnienie pamięci o przeszłości oraz zwiększenie aktywności obywatelskiej na szczeblu Unii Rozwój społeczny Wsparcie rozwoju gospodarczego, społecznego i terytorialnego oraz stopniowego dostosowania do unijnego dorobku prawnego linie budżetowe, dla których zatwierdza się odpowiednią uwagę do budżetu zaproponowaną w projekcie budżetu zmienionym na mocy listu w sprawie poprawek nr 1/2018 i w związku z aktualizacją EFRG. Linia budżetowa Nazwa Promowanie przedsiębiorczości i poprawa konkurencyjności oraz dostępu do rynków dla przedsiębiorstw unijnych Narzędzia zarządzania rynkiem wewnętrznym Fundusze operacyjne dla organizacji producentów System płatności jednolitych (SPS) System płatności podstawowej Promowanie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich oraz bardziej zrównoważonego terytorialnie i środowiskowo, przyjaznego dla klimatu i innowacyjnego sektora rolnego Unii Ułatwienie dostępu do finansowania ryzyka związanego z inwestowaniem w badania naukowe i innowacje Działania multimedialne Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Regiony w okresie przejściowym Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) Regiony bardziej rozwinięte Cel Inwestycje na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia Wspieranie państw członkowskich w przypadku poważnych klęsk żywiołowych istotnie wpływających na warunki życia, środowisko naturalne lub gospodarkę

204 C 356/194 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Linia budżetowa Nazwa Zapobieganie i zwalczanie przestępczości zorganizowanej i lepsze zarządzanie ryzykiem związanym z zagrożeniem dla bezpieczeństwa oraz sytuacjami kryzysowymi Wzmacnianie i rozwijanie wspólnego europejskiego systemu azylowego oraz wzmocnienie solidarności i podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi Zwiększenie poszanowania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności oraz wspieranie reform demokratycznych Dostarczanie pomocy humanitarnej i wsparcia żywnościowego szybko, efektywnie i stosownie do potrzeb Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) Zakłada się, że poprawki wprowadzone przez Parlament Europejski lub Radę nie mogą zmieniać ani rozszerzać zakresu istniejącej podstawy prawnej, ani naruszać administracyjnej autonomii instytucji oraz że działania można pokryć z dostępnych zasobów Nowe linie budżetowe Uzgadnia się nomenklaturę budżetową zaproponowaną przez Komisję w projekcie budżetu zmienionym listem w sprawie poprawek nr 1/2018 z uwzględnieniem: nowych projektów pilotażowych i działań przygotowawczych zaproponowanych w pkt 1.2 powyżej; oraz nowej pozycji budżetowej w sekcji Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, zaproponowanej w pkt 1.3 powyżej. 2. Budżet 2017 Projekt budżetu korygującego nr 6/2017 zatwierdza się zgodnie z propozycją Komisji. 3. Oświadczenia 3.1. Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w sprawie środków na płatności Parlament Europejski i Rada przypominają o potrzebie zapewnienia w świetle wykonywania budżetu regularnego realizowania płatności w odniesieniu do środków na zobowiązania, tak aby nie dopuścić do ewentualnego anormalnego poziomu niezapłaconych faktur na koniec roku budżetowego. Parlament Europejski i Rada apelują do Komisji, by nadal uważnie monitorowała i aktywnie realizowała programy na lata W tym celu zwracają się do Komisji, by w odpowiednim czasie przedstawiła zaktualizowane dane liczbowe dotyczące stanu realizacji i szacunków w odniesieniu do wymogów w zakresie środków na płatności w 2018 r. Rada i Parlament Europejski w stosownym terminie podejmą wszelkie konieczne decyzje w sprawie należycie uzasadnionych potrzeb, aby zapobiec narastaniu nadmiernej kwoty niezapłaconych rachunków i zapewnić należyty zwrot środków postulowanych we wnioskach o płatność.

205 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/ Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego, Rady ( 1 ) i Komisji w sprawie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych Parlament Europejski, Rada i Komisja przypominają, że zmniejszenie bezrobocia, w szczególności bezrobocia młodzieży, pozostaje jednym z ważnych i wspólnych priorytetów politycznych; w tym celu potwierdzają swoją zdecydowaną wolę optymalnego wykorzystywania zasobów budżetowych dostępnych w celu rozwiązania tego problemu, w szczególności za pomocą Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych. W związku z tym z zadowoleniem przyjmują zwiększenie kwoty przeznaczonej na tę inicjatywę w 2018 r. Konieczne jest jednak nie tylko zapewnienie odpowiednich środków finansowych w budżecie UE, lecz także jednoczesne ustanowienie procedur w celu ich skutecznego wdrażania. W tym względzie niezbędna jest skuteczna współpraca między Parlamentem, Radą i Komisją, aby zapewnić jak największe oddziaływanie przyjętych środków. W związku z tym Rada i Parlament Europejski zobowiązują się do rozpatrzenia w trybie priorytetowym zmiany rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów wymaganej do przyjęcia budżetu na rok Komisja powinna ułatwić sprawne zatwierdzenie zmian w programach w celu realizacji Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych Jednostronne oświadczenie Komisji w sprawie Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych Ograniczanie bezrobocia młodzieży pozostaje jednym z ważniejszych priorytetów politycznych. Komisja zobowiązuje się do uważnego monitorowania tendencji w zakresie realizacji Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych. W przypadku tendencji do wzrostu tempa realizacji inicjatywy i o ile pozwoli na to zdolność absorpcyjna, Komisja zaproponuje zwiększenie środków finansowych dla inicjatywy w drodze budżetu korygującego; zwiększenie to zostanie sfinansowane z łącznego marginesu na zobowiązania zgodnie z art. 14 rozporządzenia w sprawie WRF. Komisja oczekuje od Rady i Parlamentu, że w takim przypadku zapewnią szybkie przyjęcie stosownego projektu budżetu korygującego Jednostronne oświadczenie Rady dotyczące 5-procentowej redukcji personelu Czwartek, 30 listopada 2017 r. Rada przypomina, że docelową datą pełnej realizacji redukcji zatrudnienia o 5 % był rok Ponieważ jednak nie wszystkie instytucje, organy i agencje osiągnęły docelowy poziom redukcji, Rada wzywa do dalszych wysiłków w roku 2018, aby zrealizować cel przewidziany w porozumieniu. Istotne jest, aby cel zakładający 5-procentową redukcję personelu był realizowany przez wszystkie instytucje, organy i agencje, oraz by jego realizacja była monitorowana, dopóki nie zostanie w pełni osiągnięty. W związku z tym Rada zwraca się do Komisji, by kontynuowała ocenę wyników tego działania, aby wyciągnąć z nich wnioski na przyszłość. ( 1 ) Zjednoczone Królestwo nie popiera tego oświadczenia.

206 C 356/196 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0460 Zmiany w zakresie zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, inwestycji na rzecz wzrostu i zatrudnienia oraz celu Europejska współpraca terytorialna ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zmian zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz zasobów na cel Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia i na cel Europejska współpraca terytorialna (COM(2017)0565 C8-0342/ /0247(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/41) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0565), uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 177 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0342/2017), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, po konsultacji z Komitetem Regionów, uwzględniając pismo Komisji Budżetowej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0358/2017), A. mając na uwadze, że ze względu na pilność sytuacji uzasadnione jest przeprowadzenie głosowania przed upływem terminu ośmiu tygodni określonego w art. 6 Protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności; 1. zatwierdza poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2017)0247 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 w odniesieniu do zmian zasobów na rzecz spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej oraz zasobów na cel Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia i na cel Europejska współpraca terytorialna (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2305.)

207 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/197 P8_TA(2017)0461 Umowa o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określająca warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republiką Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11965/2017 C8-0345/ /0196(NLE)) (Zgoda) (2018/C 356/42) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (11965/2017), uwzględniając projekt Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Arabską Republika Egiptu, określającej warunki uczestnictwa Arabskiej Republiki Egiptu w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11926/2017), uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich ( 1 ), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 186 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0345/2017), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0353/2017), 1. wyraża zgodę na zawarcie umowy; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Arabskiej Republiki Egiptu. ( 1 ) Dz.U. L 185 z , s.1.

208 C 356/198 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0462 Umowa o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określająca warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo- Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11964/2017 C8-0346/ /0197(NLE)) (Zgoda) (2018/C 356/43) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (11964/2017), uwzględniając projekt umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, określającej warunki uczestnictwa Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11924/2017), uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich ( 1 ), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 186 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0346/2017), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0354/2017), 1. wyraża zgodę na zawarcie umowy; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Algierskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. ( 1 ) Dz.U. L 185 z , s. 1.

209 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/199 P8_TA(2017)0463 Umowa o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określająca warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11966/2017 C8-0343/ /0200(NLE)) (Zgoda) (2018/C 356/44) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (11966/2017), uwzględniając projekt Umowy o współpracy naukowo-technicznej między Unią Europejską a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, określającej warunki uczestnictwa Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) (11927/2017), uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1324 z dnia 4 lipca 2017 r. w sprawie uczestnictwa Unii w partnerstwie w dziedzinie badań i innowacji w regionie Morza Śródziemnego (PRIMA) podjętym wspólnie przez szereg państw członkowskich ( 1 ), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 186 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0343/2017), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0355/2017), 1. wyraża zgodę na zawarcie umowy; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Jordańskiego Królestwa Haszymidzkiego. ( 1 ) Dz.U. L 185 z , s. 1.

210 C 356/200 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0464 Przystąpienie Chile, Islandii i Bahamów do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Chile, Islandii i Bahamów do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0360 C8-0234/ /0150(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/45) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2017)0360), uwzględniając art. 38 akapit czwarty Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 81 ust. 3 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8 0234/2017), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości ( 1 ) w sprawie wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii Europejskiej w odniesieniu do kwestii wyrażenia zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 78c oraz art. 108 ust. 8 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0364/2017), 1. zatwierdza upoważnienie Rumunii do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Chile, Islandii i Bahamów do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. ( 1 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.

211 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/201 P8_TA(2017)0465 Przystąpienie Panamy, Urugwaju, Kolumbii i Salwadoru do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Austrię i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Panamy, Urugwaju, Kolumbii i Salwadoru do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0369 C8-0231/ /0153(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/46) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2017)0369), uwzględniając art. 38 akapit czwarty Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 81 ust. 3 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0231/2017), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości ( 1 ) w sprawie wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii Europejskiej w odniesieniu do kwestii wyrażenia zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 78c oraz art. 108 ust. 8 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0362/2017), 1. zatwierdza upoważnienie Austrii i Rumunii do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Panamy, Urugwaju, Kolumbii i Salwadoru do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. ( 1 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.

212 C 356/202 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0466 Przystąpienie San Marino do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Chorwację, Niderlandy, Portugalię i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie San Marino do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0359 C8-0232/ /0149(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/47) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2017)0359), uwzględniając art. 38 akapit czwarty Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 81 ust. 3 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0232/2017), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości ( 1 ) w sprawie wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii Europejskiej w odniesieniu do kwestii wyrażenia zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 78c oraz art. 108 ust. 8 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0360/2017), 1. zatwierdza upoważnienie Chorwacji, Niderlandów, Portugalii i Rumunii do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie San Marino do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. ( 1 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.

213 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/203 P8_TA(2017)0467 Przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady upoważniającej Luksemburg i Rumunię do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (COM(2017)0357 C8-0233/ /0148(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 356/48) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek dotyczący decyzji Rady (COM(2017)0357), uwzględniając art. 38 akapit czwarty Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 81 ust. 3 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0233/2017), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości ( 1 ) w sprawie wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii Europejskiej w odniesieniu do kwestii wyrażenia zgody na przystąpienie państwa trzeciego do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, uwzględniając art. 78c i art. 108 ust. 8 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0361/2017), 1. zatwierdza upoważnienie Luksemburga i Rumunii do wyrażenia zgody, w interesie Unii Europejskiej, na przystąpienie Gruzji i Republiki Południowej Afryki do Konwencji haskiej z 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stałemu Biuru Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. ( 1 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.

214 C 356/204 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0468 Okres przejściowy w celu złagodzenia wpływu wprowadzenia MSSF 9 ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów w zakresie sprawozdawczości i ujawniania informacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (COM(2016)0850 C8-0158/ /0360B(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/49) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0850), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0158/2017), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności przez szwedzki Riksdag, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości, uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 8 listopada 2017 r. ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 30 marca 2017 r. ( 2 ), uwzględniając decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 18 maja 2017 r. upoważniającą Komisję Gospodarczą i Monetarną do rozdzielenia wyżej wymienionego wniosku Komisji Europejskiej i do sporządzenia na jego podstawie dwóch odrębnych sprawozdań ustawodawczych, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 listopada 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art.59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0255/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; ( 1 ) Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. ( 2 ) Dz.U. C 209 z , s. 36.

215 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/205 Czwartek, 30 listopada 2017 r. 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0360B Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do rozwiązań przejściowych dotyczących złagodzenia wpływu wprowadzenia MSSF 9 na fundusze własne oraz dotyczących traktowania jako duże ekspozycje niektórych ekspozycji wobec podmiotów sektora publicznego denominowanych w walucie krajowej dowolnego państwa członkowskiego (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2395.)

216 C 356/206 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0469 Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 230/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju (COM(2016)0447 C8-0264/ /0207(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/50) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0447), uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 209 ust. 1 oraz art. 212 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0264/2016), uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej, uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 27 października 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 i 39 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz opinię przedstawioną przez Komisję Rozwoju (A8-0261/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu, Rady i Komisji załączone do niniejszej rezolucji, które zostanie opublikowane w serii L Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej wraz z ostatecznym aktem ustawodawczym; 3. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0207 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 230/2014 ustanawiające Instrument na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/2306.)

217 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/207 ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ Czwartek, 30 listopada 2017 r. Deklaracja dotycząca źródeł finansowania środków pomocy na podstawie art. 3a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 230/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiającego Instrument na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju Parlament Europejski, Rada i Komisja zgadzają się, że budowanie zdolności na rzecz rozwoju i bezpieczeństwa służącego rozwojowi powinno być finansowane w ramach działu IV wieloletnich ram finansowych na lata , przede wszystkim poprzez przegrupowania środków, przy jednoczesnym zachowaniu w możliwie maksymalnym zakresie równowagi finansowej wśród wszystkich instrumentów. Ponadto, bez uszczerbku dla prerogatyw władzy budżetowej, w ramach rocznej procedury budżetowej takie przegrupowania środków nie powinny obejmować wykorzystania środków przydzielonych na działania zapisane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiającym Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju na lata

218 C 356/208 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. P8_TA(2017)0470 Stopień uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/ UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym (COM(2016)0853 C8-0479/ /0363(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 356/51) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0853), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0479/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 2 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez komisję przedmiotowo właściwą na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz przekazane pismem z dnia 15 listopada 2017 r. zobowiązanie przedstawiciela Rady do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0302/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0363 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 30 listopada 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającej dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do stopnia uprzywilejowania niezabezpieczonych instrumentów dłużnych w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2017/2399.) ( 1 ) Dz.U. C 132 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. C 173 z , s. 41.

219 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/209 P8_TA(2017)0471 Zobowiązania wynikające z podatku od wartości dodanej od świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE i dyrektywę 2009/132/WE w odniesieniu do niektórych zobowiązań wynikających z podatku od wartości dodanej w przypadku świadczenia usług i sprzedaży towarów na odległość (COM(2016)0757 C8-0004/ /0370(CNS)) (Specjalna procedura ustawodawcza konsultacja) (2018/C 356/52) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2016)0757), uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0004/2017), uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0307/2017), 1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji; 2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; 3. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw - 1 (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (-1) Różnica między oczekiwanymi przychodami z podatku VAT a sumą faktycznie zebraną (tzw. luka w podatku VAT) w 2015 r. wyniosła w Unii około 152 mld EUR, a oszustwa transgraniczne przyczyniają się do uszczuplenia dochodów z tytułu VAT w Unii o około 50 mld EUR rocznie, co razem oznacza, że kwestia VAT ma zasadnicze znaczenie i wymaga rozwiązania na szczeblu UE oraz że niezbędne jest przyjęcie ostatecznego systemu VAT opartego na zasadzie opodatkowania w miejscu przeznaczenia.

220 C 356/210 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 Tekst proponowany przez Komisję (3) W ocenie tych procedur szczególnych z dnia 1 stycznia 2015 r. stwierdzono szereg możliwości wprowadzenia ulepszeń. Po pierwsze, należy ograniczyć obciążenia dla mikroprzedsiębiorstw mających siedzibę w państwie członkowskim i okazjonalnie świadczących takie usługi w innych państwach członkowskich związane z przestrzeganiem zobowiązań w zakresie VAT w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie siedziby. Należy zatem wprowadzić ogólnowspólnotowy próg, do którego dostawy te podlegałyby VAT w państwie członkowskim siedziby. Po drugie, bardzo uciążliwy jest obowiązek spełnienia wymogów w zakresie fakturowania i przechowywania zapisów we wszystkich państwach członkowskich, w których realizuje się dostawy. W związku z tym, aby maksymalnie ograniczyć obciążenia dla przedsiębiorstw, zasadami dotyczącymi fakturowania i przechowywania zapisów powinny być przepisy obowiązujące w państwie członkowskim identyfikacji dostawcy korzystającego z procedur szczególnych. Po trzecie, podatnicy niemający swojej siedziby we Wspólnocie, ale zarejestrowani do celów VAT w państwie członkowskim (na przykład dlatego, że prowadzą w tym państwie członkowskim okazjonalne transakcje opodatkowane podatkiem VAT) nie mogą korzystać ani z procedury szczególnej dla podatników niemających swojej siedziby na terytorium Wspólnoty, ani z procedury szczególnej dla podatników mających swoją siedzibę na terytorium Wspólnoty. W związku z tym proponuje się zezwolenie takim podatnikom na korzystanie z procedury szczególnej dla podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty. Poprawka (3) W ocenie tych procedur szczególnych z dnia 1 stycznia 2015 r. stwierdzono szereg możliwości wprowadzenia ulepszeń. Po pierwsze, należy ograniczyć obciążenia dla mikroprzedsiębiorstw mających siedzibę w państwie członkowskim i okazjonalnie świadczących takie usługi w innych państwach członkowskich związane z przestrzeganiem zobowiązań w zakresie VAT w państwach członkowskich innych niż państwo członkowskie siedziby. Należy zatem wprowadzić ogólnowspólnotowy próg, do którego dostawy te podlegałyby VAT w państwie członkowskim siedziby. Po drugie, bardzo uciążliwy jest obowiązek spełnienia wymogów w zakresie fakturowania we wszystkich państwach członkowskich, w których realizuje się dostawy. W związku z tym, aby maksymalnie ograniczyć obciążenia dla przedsiębiorstw, zasadami dotyczącymi fakturowania powinny być przepisy obowiązujące w państwie członkowskim identyfikacji dostawcy korzystającego z procedur szczególnych. Po trzecie, podatnicy niemający swojej siedziby we Wspólnocie, ale zarejestrowani do celów VAT w państwie członkowskim (na przykład dlatego, że prowadzą w tym państwie członkowskim okazjonalne transakcje opodatkowane podatkiem VAT) nie mogą korzystać ani z procedury szczególnej dla podatników niemających swojej siedziby na terytorium Wspólnoty, ani z procedury szczególnej dla podatników mających swoją siedzibę na terytorium Wspólnoty. W związku z tym proponuje się zezwolenie takim podatnikom na korzystanie z procedury szczególnej dla podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty. Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (3a) Choć ocena systemu małych punktów kompleksowej obsługi (MOSS) jest w dużej mierze pozytywna, 99 % dochodów z tytułu VAT przetwarzanych za pośrednictwem MOSS deklarowanych jest przez zaledwie 13 % zarejestrowanych przedsiębiorców, co pokazuje, że państwa członkowskie powinny zachęcić większą liczbę małych i średnich przedsiębiorstw do korzystania z MOSS, aby przezwyciężyć bariery w transgranicznym handlu elektronicznym.

221 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/211 Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (9a) Niniejsza dyrektywa zmieniająca może doprowadzić do wzrostu kosztów administracyjnych w przypadku małych przesyłek, gdyż stosowne opakowania muszą posiadać oznaczenie wskazujące, że zastosowano system przywozowy VAT, a sektor usług pocztowych jest zobowiązany sortować przesyłki według tego, czy zastosowano ten system. Państwa członkowskie i Komisja powinny uważnie przyjrzeć się skutkom dla sektora usług pocztowych. Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14 Tekst proponowany przez Komisję (14) Data rozpoczęcia stosowania przepisów niniejszej dyrektywy powinna, w stosownych przypadkach, uwzględniać czas niezbędny na wprowadzenie środków koniecznych do wdrożenia niniejszej dyrektywy oraz czas potrzebny państwom członkowskim na dostosowanie swoich systemów IT do rejestracji, deklarowania i zapłaty VAT. Poprawka (14) Data rozpoczęcia stosowania przepisów niniejszej dyrektywy powinna, w stosownych przypadkach, uwzględniać czas niezbędny na wprowadzenie środków koniecznych do wdrożenia niniejszej dyrektywy oraz czas potrzebny państwom członkowskim i przedsiębiorstwom na dostosowanie swoich systemów IT do rejestracji, deklarowania i zapłaty VAT. Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (17a) Wniosek Komisji jest jedynie krokiem w stronę likwidacji luki w podatku VAT. Konieczne są dalsze środki, by skutecznie walczyć z oszustwami związanymi z VAT w Unii.

222 C 356/212 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 akapit 1 punkt - 1 (nowy) Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 14 ustęp 3 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka -1) w art. 14 dodaje się ustęp w brzmieniu: 3a. Gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w sprzedaży na odległość towarów przywożonych z terytoriów lub państw trzecich, a wartość wewnętrzna przesyłki wynosi mniej niż 150 EUR lub równowartość w walucie krajowej, natomiast jego roczny obrót w bieżącym roku kalendarzowym przekracza EUR lub równowartość w walucie krajowej, w tym również w przypadkach wykorzystania do sprzedaży na odległość sieci telekomunikacyjnej, interfejsu lub portalu, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i dostarczył te towary. Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 akapit 1 punkt 2 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 58 ustęp 2 litera b Tekst proponowany przez Komisję b) usługi świadczone są na rzecz nabywców zlokalizowanych w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, o którym mowa w lit. a); Poprawka b) usługi świadczone są na rzecz nabywców zlokalizowanych w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, o którym mowa w lit. a); oraz Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 akapit 1 punkt 2 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 58 ustęp 2 litera c Tekst proponowany przez Komisję c) całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, takich dostaw nie przekracza kwoty EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym ani nie przekroczyła jej w poprzednim roku kalendarzowym. Poprawka c) całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, takich dostaw nie przekracza kwoty EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym ani nie przekroczyła jej w poprzednim roku kalendarzowym.

223 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/213 Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 akapit 1 punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369 ustęp 2 akapit 2 Tekst proponowany przez Komisję Państwo członkowskie identyfikacji określa okres, przez jaki podatnik niemający siedziby na terytorium Wspólnoty przechowuje tę ewidencję. Poprawka Ewidencja ta jest przechowywana przez okres pięciu lat począwszy od końca roku kalendarzowego, w którym dokonano transakcji. Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 nagłówek Tekst proponowany przez Komisję Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r. Poprawka Zmiany w dyrektywie 2006/112/WE ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2021 r. Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021r. w dyrektywie 2006/112/ WE wprowadza się następujące zmiany: Poprawka Ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2021r. w dyrektywie 2006/ 112/WE wprowadza się następujące zmiany: Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 6 Dyrektywa 2006/112/WE Tytuł V rozdział 3a artykuł 59c ustęp 1 litera c Tekst proponowany przez Komisję c) całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, dostaw lub usług objętych niniejszymi przepisami nie przekracza kwoty EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym ani nie przekroczyła jej w poprzednim roku kalendarzowym. Poprawka c) całkowita wartość, z wyłączeniem VAT, dostaw lub usług objętych niniejszymi przepisami nie przekracza kwoty EUR lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej w danym roku kalendarzowym ani nie przekroczyła jej w poprzednim roku kalendarzowym.

224 C 356/214 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 7 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 143 ustęp 1 litera c a Tekst proponowany przez Komisję ca) przywóz towarów, w przypadku gdy VAT deklaruje się w ramach procedury szczególnej określonej w tytule XII rozdział 6 sekcja 4 oraz gdy najpóźniej w momencie składania zgłoszenia przywozowego właściwemu urzędowi celnemu w państwie członkowskim przywozu przekazano numer identyfikacyjny VAT dostawcy lub pośrednika działającego na jego rzecz nadany na mocy art. 369q; ; Poprawka ca) przywóz towarów, w przypadku gdy VAT deklaruje się w ramach procedury szczególnej określonej w tytule XII rozdział 6 sekcja 4 oraz gdy najpóźniej w momencie składania zgłoszenia przywozowego właściwemu urzędowi celnemu w państwie członkowskim przywozu przekazano numer identyfikacyjny VAT dostawcy lub pośrednika działającego na jego rzecz nadany na mocy art. 369q, przy czym Komisja określa w akcie prawnym dokładną formę zgłoszenia przywozowego; ; Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 21 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369b akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Państwa członkowskie zezwalają każdemu podatnikowi prowadzącemu wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość oraz każdemu podatnikowi niemającemu siedziby w państwie członkowskim konsumpcji świadczącemu usługi na rzecz osoby niebędącej podatnikiem mającej siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w tym państwie członkowskim na stosowanie niniejszej procedury szczególnej. Niniejsza procedura ma zastosowanie do wszystkich towarów lub usług tego rodzaju dostarczanych lub świadczonych we Wspólnocie. Poprawka Państwa członkowskie zezwalają na stosowanie procedury szczególnej określonej w niniejszym rozdziale każdemu podatnikowi prowadzącemu wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość oraz każdemu podatnikowi niemającemu siedziby w państwie członkowskim konsumpcji świadczącemu dowolne usługi na rzecz osoby niebędącej podatnikiem, niezależnie od tego, gdzie ta osoba ma siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Niniejsza procedura ma zastosowanie do wszystkich towarów lub usług tego rodzaju dostarczanych lub świadczonych we Wspólnocie.

225 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/215 Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 29 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369l akapit 1 punkt 5 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5a) W przypadku transakcji w walutach obcych wartość towarów, która w myśl niniejszego ustępu nie może przekraczać 150 EUR, ustala się przez przeliczenie walut zgodnie z art. 53 unijnego kodeksu celnego. Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 30 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369y akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Jeżeli osoba, dla której przeznaczone są przywożone towary zawarte w przesyłkach o wartości wewnętrznej nieprzekraczającej 150 EUR, nie zdecyduje się na zastosowanie standardowych procedur dotyczących przywozu towarów, w tym na zastosowanie obniżonej stawki podatku VAT zgodnie z art. 94 ust. 2, państwo członkowskie przywozu zezwala osobie przedstawiającej towary organom celnym na terytorium Wspólnoty na skorzystanie z uregulowań szczególnych dotyczących deklarowania i zapłaty VAT z tytułu przywozu w odniesieniu do towarów, których wysyłka lub transport kończy się w tym państwie członkowskim. Poprawka Jeżeli, w odniesieniu do przywozu towarów w przesyłkach o wartości wewnętrznej nieprzekraczającej 150 EUR, nie stosuje się procedury szczególnej określonej w rozdziale 6 sekcja 4, państwo członkowskie przywozu zezwala osobie przedstawiającej towary organom celnym w imieniu osoby, dla której towary te są przeznaczone na terytorium Wspólnoty, na skorzystanie z uregulowań szczególnych dotyczących deklarowania i zapłaty VAT z tytułu przywozu w odniesieniu do towarów, których wysyłka lub transport kończy się w tym państwie członkowskim. Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 30 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369z ustęp 1 litera b Tekst proponowany przez Komisję b) osoba przedstawiająca towary organom celnym na terytorium Wspólnoty jest odpowiedzialna za pobranie VAT od osoby, dla której towary są przeznaczone. Poprawka b) osoba zgłaszająca towary organom celnym na terytorium Wspólnoty jest odpowiedzialna za pobranie VAT od osoby, dla której towary są przeznaczone.

226 C 356/216 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 akapit 1 punkt 30 Dyrektywa 2006/112/WE Artykuł 369z ustęp 2 Tekst proponowany przez Komisję 2. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoba przedstawiająca towary organom celnym na terytorium Wspólnoty podjęła właściwe środki w celu zagwarantowania opłacenia prawidłowego podatku przez osobę, dla której towary są przeznaczone. Poprawka 2. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoba zgłaszająca towary organom celnym na terytorium Wspólnoty podjęła właściwe środki w celu zagwarantowania opłacenia prawidłowego podatku przez osobę, dla której towary są przeznaczone. Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r. w dyrektywie 2009/ 132/WE skreśla się tytuł IV. Poprawka Ze skutkiem od dnia 1 kwietnia 2021 r. w dyrektywie 2009/ 132/WE skreśla się tytuł IV. Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 ustęp 1 akapit 4 Tekst proponowany przez Komisję Państwa członkowskie stosują przepisy niezbędne do wykonania art. 2 i 3 niniejszej dyrektywy od dnia 1 stycznia 2021 r. Poprawka Państwa członkowskie stosują przepisy niezbędne do wykonania art. 2 i 3 niniejszej dyrektywy od dnia 1 kwietnia 2021 r.

227 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/217 P8_TA(2017)0472 Współpraca administracyjna oraz zwalczanie oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej (COM(2016)0755 C8-0003/ /0371(CNS)) (Specjalna procedura ustawodawcza konsultacja) (2018/C 356/53) Czwartek, 30 listopada 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2016)0755), uwzględniając art. 113 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0003/2017), uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0306/2017), 1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji; 2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; 3. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i parlamentom narodowym. Poprawka 1 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 1 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (1a) Lukę w podatku VAT w Unii szacuje się na 12,8 %, czyli 152 mld EUR rocznie, w tym 50 mld EUR z powodu transgranicznych oszustw związanych z VAT, co czyni VAT poważnym problemem, którym należy się zająć na szczeblu Unii.

228 C 356/218 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 2 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 5 Tekst proponowany przez Komisję (5) Jako że w ramach procedur szczególnych państwo członkowskie identyfikacji pobiera i kontroluje VAT w imieniu państw członkowskich konsumpcji, należy wprowadzić mechanizm, w którym państwo członkowskie identyfikacji otrzymywałoby od zainteresowanych państw członkowskich konsumpcji opłatę służącą zrekompensowaniu kosztów poboru i kontroli. Ponieważ jednak obecny system, w którym opłata jest potrącana od kwot VAT przekazywanych przez państwo członkowskie identyfikacji do państw członkowskich konsumpcji, spowodował komplikacje dla administracji podatkowych, w szczególności w przypadku zwrotów, opłata taka powinna być obliczana i wypłacana corocznie, poza procedurami szczególnymi. Poprawka (5) Jako że w ramach procedur szczególnych państwo członkowskie identyfikacji pobiera i kontroluje VAT w imieniu państw członkowskich konsumpcji, należy wprowadzić mechanizm, w którym państwo członkowskie identyfikacji otrzymywałoby od zainteresowanych państw członkowskich konsumpcji opłatę służącą zrekompensowaniu kosztów poboru i kontroli. Ponieważ jednak obecny system, w którym opłata jest potrącana od kwot VAT przekazywanych przez państwo członkowskie identyfikacji do państw członkowskich konsumpcji, spowodował komplikacje dla administracji podatkowych, w szczególności w przypadku zwrotów, opłata taka powinna być obliczana i wypłacana corocznie, poza procedurami szczególnymi, a w przypadku wypłacania zwrotu w innej walucie krajowej powinien być stosowany obowiązujący kurs wymiany publikowany przez Europejski Bank Centralny. Poprawka 3 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 6 Tekst proponowany przez Komisję (6) W celu uproszczenia gromadzenia danych statystycznych dotyczących stosowania procedur szczególnych należy upoważnić Komisję do automatycznego dostępu do ogólnych informacji związanych z procedurami szczególnymi przechowywanych w elektronicznych systemach państw członkowskich, z wyjątkiem danych dotyczących indywidualnych podatników. Poprawka (6) W celu uproszczenia gromadzenia danych statystycznych dotyczących stosowania procedur szczególnych należy upoważnić Komisję do automatycznego dostępu do ogólnych informacji związanych z procedurami szczególnymi przechowywanych w elektronicznych systemach państw członkowskich, z wyjątkiem danych dotyczących indywidualnych podatników. Należy zachęcać państwa członkowskie do zapewnienia innym odpowiednim organom krajowym dostępności takich ogólnych informacji, jeżeli nie są one jeszcze dostępne, do celów zwalczania oszustw związanych z VAT i prania pieniędzy. Poprawka 4 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 7 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (7a) Komunikacja między Komisją a państwami członkowskimi powinna być wystarczająca i skuteczna, tak aby można było na czas osiągnąć cele niniejszego rozporządzenia.

229 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 356/219 Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 5 Wniosek dotyczący rozporządzenia Motyw 9 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (9a) Wykorzystanie technologii informacyjnych do zwalczania oszustw może pozwolić właściwym organom szybciej i bardziej całościowo wykrywać sieci oszustów. Ukierunkowane i wyważone wykorzystanie nowych technologii może ograniczyć konieczność stosowania ogólnych środków zwalczania nadużyć finansowych w państwach członkowskich, a jednocześnie zwiększyć skuteczność polityki zwalczania oszustw. Poprawka 6 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 akapit 1 punkt 5 litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Sekcja 3 podsekcja 1 artykuł 47a akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Przepisy niniejszej sekcji stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r. Przepisy niniejszej sekcji stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r. Państwa członkowskie niezwłocznie wymieniają się wszystkimi informacjami, o których mowa w podsekcji 2, chyba że przepisy wyraźnie stanowią inaczej. Poprawka 7 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 akapit 1 punkt 5 litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Sekcja 3 podsekcja 3 artykuł 47j ustęp 4 Tekst proponowany przez Komisję 4. Każde państwo członkowskie przekazuje pozostałym państwom członkowskim i Komisji dane kompetentnej osoby odpowiedzialnej za koordynację postępowań administracyjnych w tym państwie członkowskim. Poprawka 4. Każde państwo członkowskie przekazuje pozostałym państwom członkowskim i Komisji dane kompetentnej osoby odpowiedzialnej za koordynację postępowań administracyjnych w tym państwie członkowskim. Informacje te są publikowane na stronie internetowej Komisji.

230 C 356/220 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 30 listopada 2017 r. Poprawka 8 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 akapit 1 punkt 5 litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Sekcja 3 podsekcja 4 artykuł 47l akapit 3 a (nowy) Tekst proponowany przez Komisję Poprawka W ciągu dwóch lat od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia Komisja dokonuje przeglądu w celu zapewnienia rentowności i racjonalności opłat pod względem kosztów i, w razie konieczności, podejmuje działania korygujące. Poprawka 9 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 akapit 1 punkt 5 litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Sekcja 3 podsekcja 5 artykuł 47m akapit 1 Tekst proponowany przez Komisję Państwa członkowskie zapewniają Komisji dostęp do informacji statystycznych przechowywanych w swoich systemach elektronicznych zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. d). Informacje te nie zawierają danych osobowych. Poprawka Państwa członkowskie zapewniają Komisji dostęp do informacji statystycznych przechowywanych w swoich systemach elektronicznych zgodnie z art. 17 ust. 1 lit. d). Informacje te nie zawierają danych osobowych i są ograniczone do informacji niezbędnych do odpowiednich celów statystycznych. Poprawka 10 Wniosek dotyczący rozporządzenia Artykuł 1 akapit 1 punkt 5 litera b Rozporządzenie (UE) nr 904/2010 Sekcja 3 podsekcja 6 artykuł 47n akapit 1 litera f Tekst proponowany przez Komisję f) informacje, do których dostęp ma mieć Komisja zgodnie z art. 47m, jak również środki techniczne służące do wyszukiwania tych informacji. ; Poprawka f) informacje, do których dostęp ma mieć Komisja zgodnie z art. 47m, jak również środki techniczne służące do wyszukiwania tych informacji. Komisja zapewnia, aby uzyskiwanie wyciągów danych nie nakładało zbędnych obciążeń administracyjnych na państwa członkowskie.

231

232 ISSN (wydanie elektroniczne) ISSN (wydanie papierowe) PL