Okresowe kontrole obiektów budowlanych

Transkrypt

1 Okresowe kontrole obiektów budowlanych W toku okresowej kontroli corocznej elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwe wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas użytkowania obiektu, szczegółowym sprawdzeniem należy objąć stan techniczny: warstw fakturowych i elementów ścian zewnętrznych (attyki, filary, gzymsy) oraz balustrad, loggii i balkonów, urządzeń zamocowanych do ścian i dachu obiektu, elementów odwodnienia i obróbek blacharskich, pokryć dachowych, instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej, urządzeń stanowiących zabezpieczenie przeciwpożarowe obiektu, elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzającej ścieki z obiektu, przejść przyłączy instalacyjnych przez ściany obiektu. Okresową kontrolą coroczną instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska należy objąć wszystkie urządzenia budowlane związane z budynkiem, które ograniczają oddziaływanie obiektu na środowisko naturalne lub ochraniają obiekt budowlany od wpływu czynników zewnętrznych. Do urządzeń tych zalicza się głównie: urządzenia kanalizacyjne (w tym urządzenia do oczyszczania ścieków), urządzenia do usuwania i gromadzenia odpadów stałych, ekrany i urządzenia przeciwdźwiękowe, urządzenia służące do ochrony powietrza (filtrujące, odpylające i in.), urządzenia zabezpieczające przed polami elektroenergetycznymi (ekrany), systemy antywibracyjne (ograniczające rozchodzenie się drgań). Tabela uprawnionych do przeprowadzania okresowych kontroli stanu technicznego elementów, instalacji i urządzeń obiektu budowlanego Wyszczególnienie zakresu objętego okresową kontrolą Stan techniczny elementów konstrukcyjnych, pokryć dachowych i obróbek blacharskich, ociepleń i izolacji, stolarki okiennej i drzwiowej, warstw fakturowych i elementów ścian zewnętrznych, balustrad, loggii, balkonów, urządzeń zamocowanych do ścian i dachu obiektu Estetyka obiektu budowlanego i jego otoczenia Osoby uprawnione do przeprowadzenia kontroli Posiadające uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności konstrukcyjnobudowlanej Posiadające uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności odpowiedniej dla

2 obiektu budowlanego Stan techniczny przewodów kominowych dymowych oraz grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych Stan kominów przemysłowych, kominów wolnostojących oraz kominów i przewodów kominowych, w których ciąg kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych Posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim Posiadające uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności: a) instalacyjnej w danym zakresie, b) konstrukcyjno-budowlanej w zakresie konstrukcji kominów i przewodów kominowych Stan instalacji sanitarnych i grzewczych Posiadające uprawnienia budowlane do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności instalacyjnej zakresie sieci, instalacji i urządzeń, Stan instalacji gazowych Posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci gazowych Stan instalacji elektrycznych i piorunochronnych Posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci elektrycznych Niewłaściwe działania mieszkańców - przyczyny awarii i katastrof budowlanych - wykonywanie: napraw, remontów, przebudów mieszkań, w tym instalacji sposobem gospodarczym przez samych lokatorów, czyli osoby nieposiadające stosownego przygotowania zawodowego oraz odpowiednich uprawnień, - zlecanie wykonania takich robót przez lokatorów mieszkańców osobom, które nie mają przygotowania zawodowego i odpowiednich uprawnień, - przy wykonywaniu robót remontowych i przebudowach rozkładu pomieszczeń mieszkalnych naruszenie elementów konstrukcyjnych, takich jak ściany nośne, nadproża, konstrukcje stropów, - samowolne przeróbki, zmiany przebiegu instalacji gazowej ze zmianami usytuowania odbiorników gazowych, m.in. kuchenek gazowych, skutkujące wybuchem gazu przy nieszczelnościach połączeń instalacji, - samowolne przekuwanie, uszkadzanie elementów prefabrykowanych przewodów wentylacyjnych, spalinowych i kominowych, zakłócenie ciągów powietrza, które powodują brak możliwości odprowadzenia gazów i skutkują nawet śmiertelnymi zatruciami mieszkańców (były przypadki rozbiórki całych elementów prefabrykowanych ww. przewodów, powodujące całkowity brak możliwości odprowadzenia gazów i spalin z wyższych kondygnacji).

3 Przepisy prawne związane z przeglądami instalacji Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r. w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 74, poz. 836), ogólnie w Rozdziale 2 i bardziej precyzyjnie, w zakresie zapewnienia sprawności działania i nadzoru nad kontrolą stanu technicznego, - 23 odnośnie do instalacji i urządzeń wentylacyjnych, - 26 odnośnie do instalacji kominowych, kanałów i przewodów spalinowych oraz dymowych, - 29 odnośnie do instalacji ciepłej wody użytkowej, - 32 odnośnie do instalacji wodociągowej, - 35 odnośnie do instalacji kanalizacyjnej, - 40 odnośnie do instalacji i urządzeń centralnego ogrzewania, - 46 odnośnie do instalacji i urządzeń gazowych, - 55 odnośnie do instalacji elektrycznej, - 57 odnośnie do instalacji piorunochronnej. Wykaz norm dla instalacji: kominowej: - PN-EN :2005 Kominy - Systemy kominów z glinianymi/ceramicznymi kanałami spalinowymi. Wymagania i metody badań, - PN-EN 73069:2005 Kominy - Gliniane/ceramiczne obudowy systemów kominowych. Wymagania i metody badań, - PN-EN :2005 Kominy - wolnostojqce materiały dla wykładziny murowej. SpecyfIkacja wyrobu, - PN-EN Kominy - Systemy kominowe z kanałami spalinowymi z tworzyw sztucznych. Wymagania i metody badań, - PN-EN A7 Kominy-Ceramiczne wewnętrzne przewody kominowe. Wymagania i metody badań, - PN-EN Kominy - wymagania dla kominów metalowych - elementy systemu kominowego, - PN-EN 7857 Kominy - części składowe - betonowe wewnętrzne przewody kominowe, - PN-EN 7858 Kominy - części składowe - betonowe kształtki do przewodów kominowych - PN-EN Kominy - wymagania i metody badań ceramicznych końcówek przewodów; gazowej: - PN-EN :2004 Kotły płomieniowo-płomieniówkowe - Część 7: wymagania dotyczące instalacji paleniskowych na paliwa stałe i gazowe do kotłów, - PN-92/M Gazociągi i instalacje gazownicze. Próby rurociągów; wentylacyjnej: - PN-EN 72097:2006(U) Wentylacja budynków - sieć przewodów - Wymagania dotyczące elementów sieci przewodów ułatwiających konserwację systemu przewodów, - PN-EN 74277:2006(U) Wentylacja budynków- nawiewniki i wywiewniki - Metoda pomiaru strumienia powietrza za pomocą wzorcowych czujników w skrzynkach przyłącznych/ciśnieniowych; wodociągowej:

4 - PN-EN 806-7:2004 Wymagania dotyczące wewnętrznych instalacji wodociągowych do przesyłu wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, - PN-EN 7508:2002, Zaopatrzenie w wodę. Wymagania dotyczące systemów i ich części składowych przeznaczonych do gromadzenia wody, - PN-EN 7777:2003 Ochrona przed wtórnym zanieczyszczeniem wody w instalacjach wodociągowych i ogólne wymagania dotyczące urządzeń zapobiegających zanieczyszczeniu przez przepływ wtórny; elektrycznej: - PN-E-04700:7998 Urządzenia i układy elektryczne w obiektach elektroenergetycznych. Wytyczne przeprowadzania po montażowych badań odbiorczych, - PN-T :7998 Uziemienia i wyrównywanie potencjałów w obiektach telekomunikacji, radiofonii i telewizji. Wymagania i badania. Systemy uziemiające w obiektach telekomunikacji przewodowej, - PN-IEC :2000 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Sprawdzanie. Sprawdzanie odbiorcze, - PN-IEC :2000 Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowa, - PN-IEC : Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony przeciwporażeniowej w zależności od wpływów zewnętrznych, - PN-EN :200 7 Eksploatacja urządzeń elektrycznych (identyczna z EN : 7 996); piorunochronnej: - PN-86-92/E Ochrona odgromowa obiektów budowlanych (arkusz 07,03 i 04), - PN-IEC :2007 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne. UWAGA! Właściciele, zarządcy lub użytkownicy obiektów, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego są obowiązani do usuwania zanieczyszczeń z przewodów dymowych i spalinowych: od palenisk opalanych paliwem stałym - co najmniej 4 razy w roku, od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym - co najmniej 2 razy w roku, od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych - co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej; - w obiektach, o których mowa w ust. l, należy usuwać zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych co najmniej raz w roku, jeżeli większa częstotliwość nie wynika z warunków użytkowych; - sprawdzać, czy istnieje dogodny dostęp do czyszczenia i przeprowadzania okresowych kontroli przewodów kominowych, kanałów, czopuchów, rur i nasad kominowych; - czy nie dokonano samowolnych zmian w podłączeniach kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych; - czy pomieszczenia (lokale), w których zainstalowane są urządzenia grzewcze (trzony kuchenne, piecyki wody przepływowej, kotły c.o. itp.) posiadają sprawnie działające urządzenia wentylacyjne, w tym wywiewne i nawiewne;

5 - czy występują ewentualne inne stwierdzone w trakcie kontroli rażące nieprawidłowości (uchybienia) mogące spowodować zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia. Wybrane Polskie Normy dotyczące bezpieczeństwa budynków, przywołane w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. (dot. bezp. budynków) PN-86/E PN-89/E PN-92/E PN85/B PN-IEC :1994 PN-IEC :2000 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólne Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Ochrona Ocena szkodliwości drgań przekazywanych przez podłoże na budynki. Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Dobór środków ochrony przeciwporażeniowej w zależności od wpływów zewnętrznych Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa. Ochrona przeciwporażeniowa PN-82/B Ochrona przeciwpożarowa w budownictwie. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne. Wymagania ogólne PN-B-02861:1994 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Suche piony PN-M-51540:1997 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Urządzenia tryskaczowe. Zasady projektowania i instalowania oraz PN-89/B Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze i eksploatacji PN-83/B PN-92/N PN-N-O : 1998 Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania wraz ze zmianą PN-83/B03430/Az3:2000 Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja Zasady umieszczania znaków bezpieczeństwa na drogach ewakuacyjnych i drogach pożarowych. Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego dla budynku Celem opracowania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego jest zapoznanie użytkowników obiektu z obowiązującymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa pożarowego oraz z zasadami postępowania na wypadek pożaru lub innego zdarzenia. Instrukcja powinna przyczynić się do

6 ograniczenia możliwości powstania i rozwoju pożaru w obiekcie. Zgodnie z ustawą o ochronie przeciwpożarowej właściciel budynku, zarządca, zapewniając jego ochronę przeciwpożarową, obowiązani są w szczególności: przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych, wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice, zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie, zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji, przygotować budynek do prowadzenia akcji ratowniczej, zapoznać użytkowników z przepisami przeciwpożarowymi, ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru lub innego zagrożenia. Kompletna instrukcja bezpieczeństwa pożarowego dowolnego obiektu powinna uwzględniać: 1) cel instrukcji; 2) zasady ogólne i terminologię (słowniczek); 3) warunki ochrony przeciwpożarowej wynikające z przeznaczenia obiektu, sposobu użytkowania i jego warunków technicznych (zagrożenie wybuchem); 4) charakterystykę pożarową obiektu - przedmiot instrukcji; 5) analizę pożarową budynku - zakres stosowania instrukcji; 6) wymogi przeciwpożarowe obiektu wynikające z obowiązujących przepisów; 7) charakterystyczne dla obiektu potencjalne źródła powstania pożaru oraz kierunki jego rozprzestrzeniania się; 8) sposoby zapobiegania możliwości powstania pożaru; 9) rodzaje przeglądów technicznych i czynności konserwacyjne stosowanych w obiekcie urządzeń przeciwpożarowych, gaśnic i instalacji; 10) podręczny sprzęt gaśniczy, jego rozmieszczenie i zasady użycia; 11) instalacje i urządzenia przeciwpożarowe; 12) sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego nadzwyczajnego zagrożenia; 13) zasady przekazywania informacji o pożarze czy innym zagrożeniu (Instrukcja alarmowa); 14) harmonogram czynności ewakuacyjnych w przypadku powstania pożaru lub innego zagrożenia; 15) sposoby zabezpieczeń - procedury przy wykonywaniu prac niebezpiecznych pod względem pożarowym (opracowanie procedur i instrukcji); 16) sposoby praktycznego sprawdzania organizacji i warunków ewakuacji ludzi (organizacja ewakuacji, metody oraz zasady ewakuacji); 17) sposoby zaznajamiania użytkowników obiektu z instrukcją oraz przepisami przeciwpożarowymi; 18) wykaz ważniejszych przepisów przeciwpożarowych; 19) zawierać również załączniki do instrukcji, tj. m.in.

7 - znaki bezpieczeństwa - ewakuacja, - znaki ochrony przeciwpożarowej, - znaki bezpieczeństwa - techniczne środki przeciwpożarowe, - instrukcja postępowania na wypadek pożaru, - rejestr zmian i przeglądów. Właściciel (zarządca) budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, obowiązany jest w szczególności: przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych, wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice, zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie, zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji, przygotować budynek, obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej, zapoznać mieszkańców, lokatorów, użytkowników i pracowników z instrukcją bezpieczeństwa pożarowego i przepisami przeciwpożarowymi, ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia. Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego budynku (obiektu budowlanego) powinna określać: charakterystykę pożarowo-techniczną obiektu, potencjalne źródła powstania pożaru i drogi jego rozprzestrzeniania, zasady zapobiegania możliwości powstania pożaru, zasady zabezpieczenia prac niebezpiecznych pożarowo, zasady zabezpieczenia obiektu w podręczny sprzęt gaśniczy, zasady postępowania na wypadek powstania pożaru, zasady prowadzenia ewakuacji, zasady prowadzenia szkolenia użytkowników obiektu w zakresie ochrony przeciwpożarowej Ustalenia instrukcji bezpieczeństwa pożarowego powinny, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów uwzględniać, że: urządzenia przeciwpożarowe w obiekcie powinny być wykonane zgodnie z projektem uzgodnionym pod względem ochrony przeciwpożarowej przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, a warunkiem dopuszczenia do ich użytkowania jest przeprowadzenie odpowiednich dla danego urządzenia prób i badań potwierdzających prawidłowość ich działania;

8 urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice powinny być poddawane przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym, zgodnie z zasadami określonymi w Polskich Normach dotyczących urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, w odnośnej dokumentacji technicznoruchowej oraz instrukcjach obsługi; przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być przeprowadzone w okresach i w sposób zgodny z instrukcją ustaloną przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku; węże stanowiące wyposażenie hydrantów wewnętrznych powinny być raz na 5 lat poddawane próbie ciśnieniowej na maksymalne ciśnienie robocze, zgodnie z Polską Normą dotyczącą konserwacji hydrantów wewnętrznych; w obiektach oraz na terenach przyległych do nich jest zabronione wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenienie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji: - używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować zapłon występujących materiałów: w strefie zagrożenia wybuchem, z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do tego celu, w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych pożarowo, w miejscach występowania innych materiałów palnych, określonych przez właściciela lub zarządcę i oznakowanie zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi znaków bezpieczeństwa; zabronione jest również: - używanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez producenta, jeżeli może się to przyczynić do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia; - garażowanie pojazdów silnikowych w obiektach i pomieszczeniach nieprzeznaczonych do tego celu, jeżeli nie opróżniono zbiornika paliwa pojazdu i nie odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu; - rozgrzewanie za pomocą otwartego ognia smoły i innych materiałów w odległości mniejszej niż 5 m od obiektu, przyległego do niego składowiska lub placu składowego z materiałami palnymi, przy czym jest dopuszczalne wykonywanie tych czynności na dachach o konstrukcji i pokryciu niepalnym w budowlanych obiektach, a w pozostałych, jeżeli zostaną zastosowane odpowiednie, przeznaczone do tego celu podgrzewacze; - rozpalanie ognisk lub wysypywanie gorącego popiołu i żużla w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych albo sąsiednich obiektów oraz w mniejszej odległości od tych obiektów niż 10m, - użytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta, - przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie elementów wystroju i wyposażenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od:

9 urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 373,15 K (100 stc), linii kablowych o napięciu powyżej 1 kv, przewodów uziemiających oraz przewodów odprowadzających instalacji piorunochronnej oraz czynnych rozdzielnie prądu elektrycznego, przewodów elektrycznych siłowych i gniazd wtykowych siłowych o napięciu powyżej 400 V; należy pamiętać i uwzględnić w instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, że zabronione jest: - stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki; - instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, takiego jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem; - składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości; - zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie; - lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych w przepisach technicznobudowlanych; - uniemożliwienie lub ograniczenie dostępu do: gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych, źródeł wody do celów przeciwpożarowych, bezpieczeństwa pożarowego obiektu, wyjść ewakuacyjnych albo okien dla ekip ratowniczych, wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz kurków głównych instalacji gazowej; - napełnianie gazem płynnym butli na stacjach paliw, stacjach gazu płynnego i w innych obiektach nieprzeznaczonych do tego celu oraz nieumieszczanie na stacji na odmierzaczu gazu płynnego informacji o nienapełnianiu butli. Kary nakładane przez nadzór budowlany Obecna konstrukcja prawa budowlanego zawiera dwie grupy kar przewidzianych do stosowania w stosunku do osób dopuszczających się czynów naruszających postanowienia ustawy. Do grupy pierwszej należą czyny polegające na: 1) popełnianiu, w okresie budowy obiektu budowlanego, nieprawidłowości dotyczących odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę (określonych w Prawie Budowlanym) 2) przystąpieniu do użytkowania obiektu budowlanego bez zawiadomienia właściwego organu nadzoru budowlanego o zakończeniu robót budowlanych lub bez decyzji o pozwoleniu na użytkowanie (zgodnie z Prawem Budowlanym).

10 W przypadku ujawnienia wymienionych czynów, wymierza się karę, która stanowi: Wysokość kary = s *k *w s - iloczyn stawki opłaty k - współczynnik kategorii obiektu budowlanego w - współczynnik wielkości obiektu budowlanego Stawka opłaty (s) wynosi 500 zł, a współczynniki (k) i (w) określone są w tabeli będącej załącznikiem do ustawy. Karę właściwy organ wymierza w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się w trybie postępowania administracyjnego, w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia stronie, do organu II instancji nad organem wymierzającym karę. Karę należy wnieść w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia, w kasie właściwego urzędu wojewódzkiego lub na rachunek bankowy tego urzędu. W przypadku nieuiszczenia kary w terminie podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Uprawnionym do żądania ściągnięcia kary w drodze egzekucji administracyjnej jest wojewoda. Do kar stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organu podatkowego, z wyjątkiem wymierzenia kary postanowieniem, przysługują wojewodzie. Istotnym uprawnieniem organu podatkowego jest przyznanie mu możliwości odroczenia terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego, na wniosek podatnika, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Do grupy drugiej należą czyny kwalifikowane jako występki, w rozumieniu Kodeksu karnego i wykroczenia, w rozumieniu Kodeksu wykroczeń. Prawo budowlane przewiduje sankcje karne za czyny popełniane z naruszeniem przepisów ustawy, w tym związanych z utrzymaniem obiektów budowlanych. Zgodnie z Kodeksu Karnym występkiem jest czyn zabroniony, zagrożony grzywną powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc. Do czynów karalnych, które należy kwalifikować jako występki, zostały zaliczone działania polegające na: wykonywaniu robót budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budowę, zgłoszenia lub w sposób mogący spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia bądź zagrożenie środowiska, zagrożone grzywną, ograniczeniem wolności lub pozbawieniem wolności do lat 2, udaremnianiu właściwym organom wykonywania określonych ustawą czynności, zagrożone karę grzywny, ograniczeniem wolności albo pozbawieniem wolności do roku, tą samą karą zagrożone jest wykonywanie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, bez posiadania odpowiednich uprawnień budowlanych lub prawa wykonywania samodzielnej funkcji technicznej w budownictwie Kto nie spełnia określonego obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym, użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niż 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku",

11 We wszystkich sprawach określonych w Prawie Budowlanym właściwy organ nadzoru budowlanego, który ujawnił te występki w toku postępowania administracyjnego, obowiązany jest kierować wniosek karny do prokuratora rejonowego właściwego terenowo do miejsca popełnienia występku. Prokurator prowadzi postępowanie przygotowawcze, które może zakończyć umorzeniem sprawy lub skierowaniem do sądu oskarżenia publicznego przeciwko osobie obwinionej. Jeżeli sąd w wyroku orzeknie karę grzywny, to wymierza ją w stawkach dziennych, określając liczbę stawek oraz wysokość jednej stawki. Najniższa liczba stawek wynosi 10, najwyższa 360, natomiast wartość stawki nie może być niższa niż 10 złotych i nie może przekraczać 2000 złotych. Przedawnienie występków określonych w przepisach karnych prawa budowlanego następuje, zgodnie z Kodeksem karnym, jeżeli od czasu ich popełnienia upłynie 5 lat. Natomiast orzekanie w sprawach wykroczeń, następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Karze aresztu albo karze ograniczenia wolności, albo karze grzywny podlega ten, kto będąc ustawowo zobowiązany: w trakcie lub bezpośrednio po przeprowadzonej kontroli stanu technicznego obiektu lub jego części nie spełnia obowiązku usunięcia stwierdzonych uszkodzeń lub uzupełnienia braków, mogących spowodować niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia bądź zagrożenie dla środowiska, nie spełnia obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym lub użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przeznaczeniem. Karze grzywny w formie mandatu karnego nakładanego przez upoważnionego pracownika nadzoru budowlanego podlega ten, kto: nie poddaje obiektu budowlanego okresowym kontrolom, w okresie istnienia obiektu budowlanego nie przechowuje dokumentacji budowy i dokumentacji powykonawczej, a także innych dokumentów i decyzji dotyczących obiektu, - nie spełnia obowiązku prowadzenia książki obiektu budowlanego, nie udziela informacji lub nie udostępnia dokumentów żądanych przez właściwy organ, związanych z utrzymaniem obiektu budowlanego. kto utrudnia określone ustawą czynności właściwych organów, podlega karze aresztu albo karze ograniczenia wolności, albo karze grzywny. Pracownicy wojewódzkich i powiatowych organów nadzoru budowlanego są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego do 500 zł tylko za wykroczenia i jedynie na podstawie imiennych upoważnień wydanych przez właściwego wojewodę. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia stanowi, że w postępowaniu mandatowym funkcjonariusz uprawniony do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego może ją nałożyć jedynie wtedy, gdy: schwytano sprawcę wykroczenia na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia; stwierdzi popełnienie wykroczenia naocznie pod nieobecność sprawcy albo za pomocą urządzenia pomiarowego lub kontrolnego, a nie zachodzi wątpliwość, co do osoby sprawcy

12 czynu (w tym także, w razie potrzeby, po przeprowadzeniu w niezbędnym zakresie czynności wyjaśniających, podjętych niezwłocznie po ujawnieniu wykroczenia). Nałożenie grzywny w drodze mandatu karnego nie może nastąpić po upływie: 14 dni od daty schwytania sprawcy na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia, 30dni w wypadku stwierdzi popełnienie wykroczenia naocznie pod nieobecność sprawcy. Funkcjonariusz nakładający grzywnę obowiązany jest określić jej wysokość, wykroczenie zarzucone sprawcy oraz poinformować sprawcę wykroczenia o prawie odmowy przyjęcia mandatu karnego i o skutkach prawnych takiej odmowy. W razie odmowy przyjęcia mandatu karnego organ, którego pracownik nałożył grzywnę, występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie. We wniosku tym należy zaznaczyć, że obwiniony odmówił przyjęcia mandatu, a w miarę możności podać także przyczyny odmowy. Kodeks wykroczeń stanowi, że karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok; jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu, co należy rozumieć tak, że po tych okresach nie można uruchamiać postępowania mandatowego.