LA PRIMAVERA DE CUBA OCTUBRE DE 2006

Transkrypt

1 LA PRIMAVERA DE CUBA OCTUBRE DE 2006

2 MISCELANEAS DE CUBA 24, OCTUBRE DE 2006 Nota de Prensa: El Gobierno de Cuba Culpable de Falta de Libertad de Prensa Cuba carece de libertad de prensa, debido al gobierno cubano. Aparece en el puesto 165 de la clasificación de Reporteros Sin Fronteras, mientras que países iberoamericanos como Bolivia o Costa Rica encabezan la lista. Más de veinte periodistas cubanos están encarcelados por querer informar. Zaragoza, 24 de octubre de Un año más el informe de Reporteros Sin Fronteras, donde se valora de forma objetiva el grado de libertad de prensa de cada país, vuelve a demostrar que Cuba es uno de los países con menor libertad de prensa. Así, por ejemplo, en Cuba hay más de una veintena de periodistas encarcelados por ejercer su derecho de informar libremente. Resulta difícil que la gente en nuestro país se haga una idea de lo que realmente significa eso, ya que aquí los periodistas gozamos de libertad para informar a la sociedad. Debemos solidarizarnos con las personas que sufren esta situación, es inadmisible que se sigan negando estas libertades a cualquier personas en cualquier país del mundo así se pronunciaba la responsable de comunicación de la ONG Solidaridad Española con Cuba, María Ángeles Altozano-. Mientras que Cuba se sitúa a la cola, en el puesto 165 junto a países como Corea del Norte y Eritrea, otros países de Iberoamérica encabezan la clasificación. Bolivia ocupa el décimo sexto lugar, y Costa Rica el vigésimo noveno, ambos por delante incluso de países como Francia y Estados Unidos. Ricardo Carreras, presidente de la ONG española declaró que el análisis de esta clasificación demuestra que la falta de libertad de prensa en Cuba no tiene nada que ver con su cultura o su geografía, pues países hispanoamericanos como Bolivia o Costa Rica sí gozan de esa libertad. Por tanto, el gobierno cubano es el único responsable de las restricciones a la libertad de prensa y a otras libertades y derechos que sufren los cubanos. Finalmente, la ONG española pide a quienes viajan a Cuba que se solidaricen con los periodistas injustamente encarcelados y apoyen a sus familias, así como a los periodistas independientes que no están en prisión. Para obtener información de contacto, puede descargarse gratis la guía turística y solidaria de Cuba en

3 MARTÍ NOTICIAS 23, NOVIEMBRE DE 2006 CUBAENCUENTRO 23, NOVIEMBRE DE 2006 CUBA EN LA PRENSA SOLIDARIDAD ESPAÑOLA CON CUBA RESPALDA A RSF 23 de Noviembre de 2006 La organización Solidaridad Española con Cuba respalda a Reporteros Sin Fronteras en la celebración de la decimoséptima jornada en apoyo a los periodistas injustamente encarcelados en todo el mundo, y está proponiendo apadrinar a estos informadores, fundamentalmente en la isla considerada la mayor cárcel de comunicadores en el orbe. Solidaridad Española con Cuba respalda esta iniciativa de apoyo a los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además los familiares que sufren su ausencia y viven una situación muy difícil. Actualmente hay 131 periodistas encarcelados en el mundo por tratar de ejercer su profesión. El 18 por ciento de los informadores presos están en cárceles del régimen comunista de Fidel Castro en Cuba. Cubanos de a pie: «Para ser honestos, es un alivio que ya Fidel no hable en televisión» Selección diaria de la prensa internacional. jueves 23 de noviembre de :31:00 Solidaridad Española con Cuba respalda a RSF "La organización Solidaridad Española con Cuba respalda a Reporteros Sin Fronteras en la celebración de la decimoséptima jornada en apoyo a los periodistas injustamente encarcelados en todo el mundo, y está proponiendo apadrinar a estos informadores, fundamentalmente en la isla considerada la mayor cárcel de comunicadores en el orbe. Solidaridad Española con Cuba respalda esta iniciativa de apoyo a los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además los familiares que sufren su ausencia y viven una situación muy difícil". "Actualmente hay 131 periodistas encarcelados en el mundo por tratar de ejercer su profesión. El 18 por ciento de los informadores presos están en cárceles del régimen comunista de Fidel Castro en Cuba". Radio-TV Martí 23 de noviembre de 2006

4 GUIAS ONG 23, NOVIEMBRE DE 2006 Apoyo a las familias de los periodistas encarcelados Reporteros Sin Fronteras (RSF) ha celebrado la 17ª jornada en apoyo a los periodistas injustamente encarcelados en todo el mundo. RSF propone en esta jornada apadrinar a estos periodistas. Además la organización recaudará fondos con la venta de un libro, en la FNAC de Callao en Madrid. Actualmente hay 131 periodistas privados de libertad por tratar de ejercer su profesión. Los gobiernos de China y Cuba son los que más periodistas han encarcelado. Según los datos de RSF, el 18 por ciento de los informadores presos se hacinan en cárceles cubanas. Solidaridad Española con Cuba apoya esta iniciativa solidaria con los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además sus inocentes familias que sufren su ausencia y viven una muy difícil situación. Apoyamos a Reporteros Sin Fronteras en esta iniciativa porque es inaceptable que los periodistas sean encarcelados por informar. Y además llamamos a todos los españoles, muy en especial a los que van a viajar a la isla, para que se solidaricen con las familias de los periodistas presos y de los demás presos de conciencia en Cuba, así se pronunciaba la ONG española al respecto. Solidaridad Española con Cuba ofrece información de contacto para prestar apoyo solidario a las familias de estos periodistas encarcelados. Se halla en la guía turística y solidaria de Cuba que puede descargarse gratis en: ESTRELLA DIGITAL 24, NOVIEMBRE DE 2006 :: ESTRELLA DIGITAL :: Artículo del día 24/11/2006 Solidaridad Española con Cuba pide apoyo a los periodistas encarcelados Estrella Digital/Efe Madrid La ONG valoró la jornada organizada por Reporteros Sin Fronteras, en apoyo a los periodistas que se encuentran en la cárcel en la actualidad La Organización No Gubernamental Solidaridad Española con Cuba valoró ayer la jornada convocada por Reporteros Sin Fronteras (RSF) en señal de apoyo con los periodistas injustamente encarcelados en el mundo, según informó esta ONG en un comunicado. La ONG Solidaridad Española con Cuba entró a valorar positivamente la jornada que Reporteros Sin Fronteras (RSF) ha decidido convocar como señal de apoyo a los periodistas que en en la actualidad se encuentraninjustamente encarcelados en distintas partes del mundo, según informó esta ONG en un comunicado. Durante la jornada, RSF recaudó fondos con la venta de un libro en la FNAC de Callao en Madrid y propondrá a los ciudadanos apadrinar a un periodista encarcelado, recuerda el comunicado. Actualmente hay 131 periodistas injustamente encarcelados en el mundo por tratar de ejercer su profesión, la mayoría de ellos en China y Cuba (sólo en esta isla está el 18 por ciento de todos los reporteros encarcelados), según la citada ONG. Solidaridad Española con Cuba ha decidido respaldar la iniciativa solidaria de RSF y recuerda que el encarcelamiento de estas personas también lo sufren sus familias, que viven una difícil situación. Además, Solidaridad Española con Cuba hace un llamamiento a los españoles que vayan a viajar a la isla para que se solidaricen con las familias de estos presos y de los cubanos encarcelados por cuestiones de conciencia en Cuba. La ONG recuerda que pueden encontrar información de contacto para prestar apoyo solidario a las familias de los periodistas encarcelados en la "guía turística y solidaria de Cuba", que puede encontrarse en la página web "

5 MISCELÁNEAS DE CUBA 24, NOVIEMBRE DE 2006 Actualmente hay 131 periodistas privados de libertad por tratar de ejercer su profesión. Los gobiernos de China y Cuba son los que más periodistas han encarcelado. Según los datos de RSF, el 18 por ciento de los informadores presos se hacinan en cárceles cubanas. Solidaridad Española con Cuba apoya esta iniciativa solidaria con los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además sus inocentes familias que sufren su ausencia y viven una muy difícil situación. Llamamiento a Apoyar a las Familias de Periodistas Encarcelados en Cuba Apoyamos a Reporteros Sin Fronteras en esta iniciativa porque es inaceptable que los periodistas sean encarcelados por informar. Y además llamamos a todos los españoles, muy en especial a los que van a viajar a la isla, para que se solidaricen con las familias de los periodistas presos y de los demás presos de conciencia en Cuba, así se pronunciaba la ONG española al respecto. Solidaridad Española con Cuba respalda la convocatoria de Reporteros Sin Fronteras en apoyo a los periodistas encarcelados Solidaridad Española con Cuba ofrece información de contacto para prestar apoyo solidario a las familias de estos periodistas encarcelados. Se halla en la guía turística y solidaria de Cuba que puede descargarse gratis en: Foto: Cortesía de Solidaridad Española con Cuba. La ONG española invita a solidarizarse con las familias de estos periodistas encarcelados y de los demás presos de conciencia cubanos Solidaridad Española con Cuba apoya esta iniciativa solidaria con los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además sus inocentes familias que sufren su ausencia y viven una muy difícil situación. Reporteros Sin Fronteras (RSF) celebra hoy la 17ª jornada en apoyo a los periodistas injustamente encarcelados en todo el mundo. RSF propone en esta jornada apadrinar a estos periodistas. Además la organización recaudará fondos con la venta de un libro, en la FNAC de Callao en Madrid.

6 CUBAMATINAL.COM 24, NOVIEMBRE DE 2006 LA CRÓNICA DE HOY 9, DICIEMBRE DE 2006 Solidaridad con periodistas y sus familiares Solidaridad Española con Cuba respalda la convocatoria de Reporteros Sin Fronteras en apoyo a los periodistas encarcelados Reporteros Sin Fronteras (RSF) celebra hoy la 17ª jornada en apoyo a los periodistas injustamente encarcelados en todo el mundo. RSF propone en esta jornada apadrinar a estos periodistas. Además la organización recaudará fondos con la venta de un libro, en la FNAC de Callao en Madrid. SEC/ 23 de Noviembre de 2006 / Actualmente hay 131 periodistas privados de libertad por tratar de ejercer su profesión. Los gobiernos de China y Cuba son los que más periodistas han encarcelado. Según los datos de RSF, el 18 por ciento de los informadores presos se hacinan en cárceles cubanas. Solidaridad Española con Cuba apoya esta iniciativa solidaria con los periodistas, y recuerda que detrás de estas personas encarceladas están además sus inocentes familias que sufren su ausencia y viven una muy difícil situación. Apoyamos a Reporteros Sin Fronteras en esta iniciativa porque es inaceptable que los periodistas sean encarcelados por informar. Y además llamamos a todos los españoles, muy en especial a los que van a viajar a la isla, para que se solidaricen con las familias de los periodistas presos y de los demás presos de conciencia en Cuba, así se pronunciaba la ONG española al respecto. Solidaridad Española con Cuba ofrece información de contacto para prestar apoyo solidario a las familias de estos periodistas encarcelados. Se halla en la guía turística y solidaria de Cuba que puede descargarse gratis. Inauguran una exposición de solidaridad con los presos en Cuba Por: EFE en Varsovia Sabado 9 de Diciembre de 2006 Hora de publicación: 15:30 Bajo el título "El pensamiento prohibido" fue inaugurada hoy en la capital polaca una exposición de solidaridad con los presos políticos de Cuba. Organizada por la Fundación de Derechos Humanos de Helsinki y el Comité de Derechos Humanos de Italia, la exposición presenta grandes retratos de 79 cubanos disidentes detenidos en la primavera de 2003 que se encuentran en las cárceles de la isla. Los retratos, confeccionados en blanco y negro por el artista italiano Olivieroo Toscani, están dotados del nombre y apellido de cada preso, la cárcel en que se encuentra y la norma legal que fue utilizada por los tribunales cubanos para condenarlo. La exposición comprende también numerosos retratos, en rojo, del presidente Fidel Castro, y letreros que piden la solidaridad con el pueblo cubano. Al inaugurar la exposición, la vicepresidenta de la Fundación de Helsinki, Danuta Przybora, recordó como el mundo entero ayudó a los polacos, cuando el general Wojciech Jaruzelski trató de aplastar a Solidaridad proclamando la ley marcial hace 25 años, el 13 de diciembre de "Aquella ayuda que recibimos nos compromete hoy a ayudar de la misma manera a los cubanos que sufren una represión aún mayor que la vivimos en Polonia, porque allí aún se aplica la pena de muerte", dijo Przybora. Por su parte Antonio Stango, del Comité Italiano de Derechos Humanos declaró a Efe que la lucha valiente de los polacos por la libertad y la democracia movilizó a todas las sociedades democráticas del mundo. "Tuvimos entonces a muchos demócratas polacos exiliados en Italia y hoy con ellos tenemos que redoblar los esfuerzos para superar la sordera que afecta a muchos que no quieren enterarse de lo que pasa en Cuba", dijo Stango. La exposición, que ya ha sido presentada en Italia, Hungría y España, estará abierta al público polaco solamente hasta el próximo lunes, día en el que se inaugurará un gran seminario de solidaridad con Cuba organizado por iniciativa del fundador del sindicato Solidaridad y Premio Nobel de la Paz, Lech Walesa. La lista de participantes en el seminario comprende los nombres del ex presidente de Polonia Aleksander Kwasniewski; del primer jefe de gobierno no comunista en Europa del Este, Tadeusz Mazoqwiecki, y, entre otros, de los cubanos, Raúl Rivero, poeta y ex preso, exiliado en España, así como Ricardo Carreras Lario, de "Solidaridad con Cuba", y Omar López Montenegro de la Fundación Nacional Cubano-Americana. La exposición "El pensamiento prohibido" será llevada con posterioridad a Zagreb, con el fin de ser presentada a la opinión pública de Croacia.

7 OD SOLIDARNOŚCI DO DEMOKRACJI CZY KUBA MOŻE WYBIĆ SIĘ NA WOLNOŚĆ? TERRA 9, DICIEMBRE DE 2006 polonia-cuba Inauguran una exposición de solidaridad con los presos en Cuba Bajo el título 'El pensamiento prohibido' fue inaugurada hoy en la capital polaca una exposición de solidaridad con los presos políticos de Cuba. Cuba libre P SOBOTA NIEDZIELA 9-10 GRUDNIA 2006 DODATEK DO GAZETY WYBORCZEJ REDAGUJE MACIEJ STASIŃSKI A R T N E R D O D A T K U FUNDACJA INSTYTUT LECHA WAŁĘSY Organizada por la Fundación de Derechos Humanos de Helsinki y el Comité de Derechos Humanos de Italia, la exposición presenta grandes retratos de 79 cubanos disidentes detenidos en la primavera de 2003 que se encuentran en las cárceles de la isla. Los retratos, confeccionados en blanco y negro por el artista italiano Olivieroo Toscani, están dotados del nombre y apellido de cada preso, la cárcel en que se encuentra y la norma legal que fue utilizada por los tribunales cubanos para condenarlo. La exposición comprende también numerosos retratos, en rojo, del presidente Fidel Castro, y letreros que piden la solidaridad con el pueblo cubano. Al inaugurar la exposición, la vicepresidenta de la Fundación de Helsinki, Danuta Przybora, recordó como el mundo entero ayudó a los polacos, cuando el general Wojciech Jaruzelski trató de aplastar a Solidaridad proclamando la ley marcial hace 25 años, el 13 de diciembre de 'Aquella ayuda que recibimos nos compromete hoy a ayudar de la misma manera a los cubanos que sufren una represión aún mayor que la vivimos en Polonia, porque allí aún se aplica la pena de muerte', dijo Przybora. Por su parte Antonio Stango, del Comité Italiano de Derechos Humanos declaró a Efe que la lucha valiente de los polacos por la libertad y la democracia movilizó a todas las sociedades democráticas del mundo. 'Tuvimos entonces a muchos demócratas polacos exiliados en Italia y hoy con ellos tenemos que redoblar los esfuerzos para superar la sordera que afecta a muchos que no quieren enterarse de lo que pasa en Cuba', dijo Stango. La exposición, que ya ha sido presentada en Italia, Hungría y España, estará abierta al público polaco solamente hasta el próximo lunes, día en el que se inaugurará un gran seminario de solidaridad con Cuba organizado por iniciativa del fundador del sindicato Solidaridad y Premio Nobel de la Paz, Lech Walesa. La lista de participantes en el seminario comprende los nombres del ex presidente de Polonia Aleksander Kwasniewski; del primer jefe de gobierno no comunista en Europa del Este, Tadeusz Mazoqwiecki, y, entre otros, de los cubanos, Raúl Rivero, poeta y ex preso, exiliado en España, así como Ricardo Carreras Lario, de 'Solidaridad con Cuba', y Omar López Montenegro de la Fundación Nacional Cubano-Americana. La exposición 'El pensamiento prohibido' será llevada con posterioridad a Zagreb, con el fin de ser presentada a la opinión pública de Croacia. Terra Actualidad - EFE 1 KONFERENCJA 11 grudnia 2006 r. godz Hotel Sheraton Warszawa Od Solidarności do demokracji: Czy Kuba może wybić się na wolność? K orzystanie z wolności i procesów integracji europejskiej nie zwalnia nas z obowiązku myślenia o innych, zwłaszcza o potrzebujących. Najwłaściwszą postawą narodów wolnych wobec cierpienia i zniewolenia jest wykazanie się SOLIDARNOŚCIĄ, która jak sami wiemy doskonale może działać cuda. Myślę o Kubie, której reżim fetuje kolejne swoje święto. Myślę o tym dalekim kraju, bo pragnienie wolności i godności narodu jest tak podobne, choć geograficznie dalekie. Od 17 lat cieszymy się w Polsce i w naszej części Europy wolnością i prawem do samostanowienia. Wolność tę zawdzięczamy solidarnemu współdziałaniu Narodu, ale i wsparciu z zewnątrz. Polski model transformacji, wsparty na filarach lat walki o niepodległość i masowego ruchu ogólnonarodowej solidarności jest wartością, którą Polska na trwałe wpisała do dziedzictwa ludzkości. Bunt, opór, walka podziemna i jawna, strajki, negocjacje, kompromisy i ich wygrywanie, aby zbliżyć się do celu, to obraz polskiej walki z systemem komunistycznym. Wsadzenie robotniczego buta w drzwi, Zeszłoroczne obchody 25-lecia powstania Solidarności były okazją do przypomnienia roli, jaką odegrał polski Sierpień 1980 w przemianach w Europie Środkowej i Wschodniej. Jubileusz ten stał się także sposobnością do zwrócenia uwagi opinii publicznej na kraje, w których wciąż panują bezwzględne dyktatury, a prawa człowieka i swobody obywatelskie nie istnieją. Kierując się przesłaniem wydarzeń sprzed 26 lat oraz biorąc pod Polska wierzy w Kubę Powinniśmy być solidarni i z tymi, którzy o wolność walczą w najdalszych zakątkach świata LECH WAŁĘSA gdy władza komunistów słabła, i niepoddanie się, gdy zgwałcono Naród stanem wojennym, a potem Okrągły Stół, negocjacje kija i marchewki, kolejne kompromisy z upadającą, acz niebezpieczną władzą ukoronowane ostatecznym wypchnięciem z rządu, objęciem prezydentury i odzyskaniem resortów siłowych, to łańcuch zdarzeń, który doprowadził do otwarcia nowego rozdziału w życiu naszej Ojczyzny, ale i w życiu świata. Refleksja nad tą drogą, technika postępowania, idee ją kształtujące są tym, co mamy moralny obowiązek przekazać dalej, aby cierpiące narody mogły, jeśli zechcą, to wykorzystać. Prócz przekazania polskiej lekcji dochodzenia do wolności winniśmy wspierać czynnie walczących o wolność. Poczucie solidarności, które nasz polski naród przywiodło do upragnionej niepodległości, musi ciągle stawać się definicją naszej postawy wobec potrzebujących i zniewolonych. To szczególnie istotne dla nas, Polaków, aby w sposób symboliczny spłacać dług wdzięczności światu za okazaną nam solidarność, kiedy to, niepewni losu i życia, stawaliśmy naprzeciwko siły systemu komunistycznego. Wtedy, w 1980 roku, w Stoczni i później w trudnych dniach stanu wojennego, czuliśmy wsparcie z wielu stron świata. Nie byliśmy sami. Dziś tego wsparcia potrzebuje naród kubański, aby mógł uwierzyć. Przemiany w Polsce zaczęły się przecież od wiary, że może być inaczej. Musimy również pamiętać, że dzisiejsze wsparcie dla walczących nie powinno być hasłowym wsparciem politycznym. Trzeba konkretów i planów. Poprzez zmiany dokonujące się w Europie Środkowo-Wschodniej i na dawnym terytorium Związku Sowieckiego otworzyliśmy nową epokę globalizacji epokę świata bez podziałów na PIOTR BERNAŚ uwagę wartość polskich doświadczeń w dochodzeniu do wolności, demokracji i zmian ustrojowych, Instytut Lecha Wałęsy powołał do życia program Polska solidarna z Kubą. Celem programu jest wyrażenie rzeczywistej solidarności z kubańskimi działaczami demokratycznymi i wsparcie ich poprzez aktywną działalność po stronie polskiej. Podsumowaniem dotychczasowych przygotowań, a także pierwszym publicznym wydarzeniem w ramach prowadzonego programu jest przygotowana w Warszawie, 11 grudnia br. konferencja Od Solidarności do demokracji: Czy Kuba może wybić się na wolność?. W kontekście ostatnich wydarzeń na wyspie, zastanowimy się nad przyszłością Kuby po odejściu Fidela Castro. Zamierzeniem konferencji jest pokazanie na przykładzie Polski sposobów pokojowego przejścia z komunizmu do demokracji bloki. Dziś wyzwaniem jest, aby ta epoka nie tworzyła własnych podziałów wynikających z interesów narodowych czas myśleć o interesach kontynentalnych i globalnych tego wymaga i ekologia, i zaplecze surowcowe, a proces zbliżania narodów z najdalszych zakątków globu wspiera szybki jak nigdy wcześniej rozwój technologii i komunikacji. Gdy naród o kręgosłupie przetrąconym przez system iluzji komunizmu wychodzi z tego ustroju, potrzebuje rzeczywistej pomocy. Pomocy finansowej, ale przede wszystkim uczciwego podejścia do jego potencjału, wsparcia technicznego i technokratycznego, stworzenia planów uzdrowienia chorego organizmu z poszanowaniem narodu i jego godności. Wierzę, ze w przypadku Kuby mamy szansę na realne wsparcie nadchodzących zmian. Potrzeba solidarności rządów Europy i Ameryki, potrzeba wsparcia społeczeństwa obywatelskiego naszych kontynentów oraz uczciwego zainteresowania inwestycjami w rozkwit tego pięknego kraju. Solidarność jest niezbędna w wymiarze międzynarodowym, ale i wewnątrznarodowym mieszkańcy wyspy i emigranci, w tym elita finansowa narodu, powinni podejść do siebie z szacunkiem i wypracować drogi do bez pominięcia trudnych tematów, z którymi Polacy zmagają się przez kolejne lata transformacji. Następnego dnia odbędą się jednodniowe warsztaty edukacyjne dotyczące sposobów pokojowego przejścia z ustroju totalitarnego do demokracji na Kubie. 1 Program konferencji na s. 2 uuu Film Cuba Libre: El mayor deseo, Polsat 2, poniedziałek 11 grudnia o godz zagospodarowania na nowo zniszczonego utopijnymi rządami kraju. Warto pamiętać również o wspieraniu budującego się na Kubie w ukryciu społeczeństwa obywatelskiego, walczącego o wolność, godność ludzką i lepsze warunki życia, którego organizacje osamotnione w wysiłkach pozostają w mniejszości i bez decydującego wpływu na bieg zdarzeń politycznych. Trzeba pamiętać, że rewolucja kubańska, której następstwem była polityczna dyktatura, odbyła się nie tylko pod hasłami komunistycznymi, ale wynikała tez z walki o godność narodu. Temu nie można zaprzeczać. Trzeba patrzeć na Kubę w szerszym kontekście. Wsparcie godności i wolności, solidarna postawa państw demokratycznych powinna obalać stereotyp imperialistycznej interwencji, powinna pokazać narodom Ameryki Środkowej i Południowej, że nie muszą zamykać się we własnym kręgu, że są częścią globalizującego się świata i świat demokracji zachodniej je szanuje. Niech więc nasza solidarność niosąca wiarę i nadzieję przekłada się na rzeczywiste współdziałanie, wsparcie moralne i organizacyjne. Wszystkich ludzi solidarnych i zatroskanych zapraszam na tę drogę, którą mam zamiar zdecydowanym krokiem podążać! 1

8 2 Cuba libre Sobota niedziela 9-10 grudnia Gazeta Wyborcza 1 Kuba to nasza sprawa Cuba libre Gazeta Wyborcza 1 Sobota niedziela 9-10 grudnia 2006 Alternatywny przewodnik po Kubie ADAM MICHNIK MACIEJ STASIŃSKI D 10:00 11:00 SŁOWA OTWARCIA: Lech Wałęsa, prezydent RP PRZESŁANIE DO UCZESTNIKÓW KONFERENCJI: Lech Kaczyński, prezydent RP WYSTĄPIENIA GOŚCI HONOROWYCH: Bogdan Borusewicz, marszałek Senatu RP Aleksander Kwaśniewski, prezydent RP Raul Rivero, były więzień polityczny na Kubie PRZESŁANIA DO UCZESTNIKÓW KONFERENCJI: Oscar Arias Sanchez, laureat Pokojowej Nagrody Nobla, prezydent Kostaryki Vaclav Havel, były prezydent Republiki Czeskiej Madelaine Albright, była sekretarz stanu USA D zisiejsza Kuba, 47 lat po rewolucji, która rozbudziła najszlachetniejsze marzenia o wolności i demokracji nie tylko na JORGE OLIVERA CASTILLO obiegał końca kwiecień 2003 r. Był skąpany w ostrym słońcu poranek. Dotarłem na miejsce po trwającej prawie 24 godziny podróży konwojowany przez 12 żołnierzy. Za chwilę z rozkazu wysokich urzędników ministerstwa spraw wewnętrznych miałem zostać osadzony w zakładzie karnym w Guantánamo. Wzdrygnąłem się, słysząc okrzyki bólu zmieszane z ostrymi słowami reprymendy. Brutalnie bito człowieka przykutego łańcuchami do okna. Pamiętam jego nagi tors, jego krzyk w odpowiedzi na każde uderzenie pałką przez rozjuszonych i spoconych strażników. Nigdy nie dowiedziałem się, z jakiego powodu wymierzono mu tę karę. W przyszłości jednak miałem zobaczyć dużo więcej. Była to tylko mała próbka tego, co przy całkowitej bezkarności wciąż dzieje się w tym więzieniu, w którego czterech blokach zamkniętych jest ponad 2 tys. więźniów. W czasie mojego ponadrocznego pobytu w tym potwornym świecie codziennie obserwowałem podcinanie sobie żył na przedramionach, wbijanie łyżki w brzuch, rozcinanie moszny po przyjęciu dużej dawki środków uspokajających. Kuba jest krajem do gruntu zburzonym. Z rewolucji nie pozostało do ocalenia nic. Prócz nauki, że bez wolności sen zmienia się w koszmar 11:00 12:30 I. Kuba: MODERATOR: Jarosław Gugała, były ambasador RP wurugwaju, Polsat PANELIŚCI: Ricardo Carreras Lario, Solidaridad Con Cuba Omar Lopez Montenegro, Cuban American National Foundation Tomasz Turowski, były ambasador RP na Kubie Paweł Smoleński, Gazeta Wyborcza PROGRAM KONFERENCJI 12:30 14:00 II. Solidarność polska lekcja MODERATOR: Czesław Bielecki, były przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP PANELIŚCI: Paweł Zalewski, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP Nicholas Rey, były ambasador USA w Polsce uwięzionej w dyktaturze wyspie, ale też w całej Ameryce Łacińskiej a nawet w Trzecim Świecie jak długi i szeroki, jest zupełnym zaprzeczeniem tych nadziei. Kto był na Kubie i ma oczy do patrzenia, uszy do słuchania i nieco historycznej pamięci o komunizmie, wie, że Kuba jest obezwładniającym urzeczywistnieniem wizji George a Orwella, gdzie tyrania zwie się ucieleśnieniem rządów ludu, niewola wolnością, nędza dobrobytem, strach świadomością rewolucyjną, ruina budowlą, a kłamstwo prawdą. Wolnościowy zryw tysięcy Kubańczyków w 1959 roku, poparty z zapałem przez demokratów na całym świecie, wywrócił na nice wizjonerski wódz o żelaznej woli, wielkim darze przekonywania i usposobieniu bezlitosnego Księcia doskonałego. Kubańska rewolucja stała się ucieleśnieniem iście paranoicznej woli Fidela Castro poddania całego narodu swojej wszechwładzy. Były wojskowy dyktator chilijski Augusto Pinochet nie wiedział, co mówił, gdy chełpił się, że liść nie drgnie w jego kraju bez jego wiedzy. Chile Pinocheta było państwem okrutnych mordów i prześładowań, ale nie była tak doskonale policyjnym i totalitarnym państwem, jakim uczynił Kubę Fidel Castro. Gazeta Wyborcza od początku pisała o komunistycznej dyktaturze na Kubie bez cienia złudzeń i ile tylko mogła, posyła tam stale swoich wysłanników wszelkimi możliwymi kanałami. Uważaliśmy i uważamy, że sprawa wolności Kubańczyków jest naszą sprawą Od pierwszego dnia miałem wrażenie, że znajduję się w przedsionku śmierci. Umarłbym 980 kilometrów od domu, w tym odległym i obrzydliwym miejscu. Świadomość ta była dodatkową karą. Często tak myślałem w powodzi moskitów i gryzoni, zarówno w samotności izolatki w której spędziłem prawie dziewięć miesięcy jak i w nie mniej zagrażającym życiu towarzystwie kryminalistów i obłąkanych w czasie 20 miesięcy i 18 dni osadzenia. Byłem traktowany jak zwierzę w Guantánamo i w więzieniu w Aguica, w środkowej prowincji regionu Matanzas, położonym 100 kilometrów od stolicy, za to, że pisałem poza oficjalnym, dogmatycznym nurtem. Moja chęć wyrażania myśli poza zasięgiem cenzury stała się powodem skazania mnie na 18 lat pozbawienia wolności w procesie, w którym swojego adwokata poznałem dopiero na 10 min przed rozprawą. Dla większości ludzi jedynym więzieniem w rejonie Guantánamo jest to, które należy do USA, wzniesione tymczasowo dla umieszczenia podejrzanych o terroryzm. To prawda, że Jack DuVall, International Center on Non-Violent Conflicts Marek Borowski, były marszałek Sejmu RP Irena Lasota, dyrektor, IDEE 14:30 Konferencja prasowa 15:00 17:00 III. Kubańskie scenariusze WYSTĄPIENIE WPROWADZAJĄCE: Prof. Leszek Balcerowicz, były wicepremier i minister finansów RP, prezes Narodowego Banku Polskiego MODERATOR: Maciej Stasiński, Gazeta Wyborcza PANELIŚCI: Ryszard Schnepf, były ambasador, Ministerstwo Spraw Zagranicznych Roland Behar, Cuban Liberal Union Julio Hernandez, przedstawiciel Oswalda Payá, Chrześcijański Ruch Wyzwolenia Blanca Reyes, Damas de Blanco Magdeliva Hidalgo, Cuban Rural Women Movement tam setki domniemanych współpracowników ben Ladena czekają na razie bezskutecznie na wyjaśnienie swego statusu prawnego, ale mogę zapewnić, że pod względem wyżywienia, opieki medycznej i duszpasterskiej, podstawowych dla człowieka kwestii, mają lepiej niż tysiące Kubańczyków osadzonych niekiedy z powodów możliwych do wyobrażenia wyłącznie w fikcji literackiej lub pod jarzmem dyktatury. Takie jest socjalistyczne Guantánamo. Jedno z ponad 200 więzień i obozów pracy, jakie istnieją na Kubie, w których starają się przeżyć dziesiątki tysięcy mężczyzn i kobiet. Jak podał w tym roku The Economist, Kuba licząca prawie 12 mln ludności zajmuje niechlubne pierwsze miejsce wśród krajów Ameryki Łacińskiej, a siódme na świecie w liczbie więźniów na tysiąc mieszkańców. Poznałem od środka to piekło, w którym niebezpieczeństwo śmierci objawia się na tysiące sposobów. Zostałem zwolniony z więzienia, ponieważ z powodu ciężkich warunków, jakie musiałem tam znosić, doznałem uszczerbku na zdrowiu. A wszystko to przez kwestionowanie jednomyślnego poparcia narodu dla Partii Komunistycznej, która niedługo będzie obchodzić 48-lecie rządów. Odważyłem się mówić własnym głosem, wyzbyć się lęku i przelać na papier rzeczywisty obraz kraju, Annabelle Rodriguez, dyrektor, Encuentro de la Cultura Cubana Joel Brito, Cuban Independent Trade Unionists 17:00 18:00 IV. Rachunek sumienia: możliwe i spełnione polskiej transformacji MODERATOR: Katarzyna Kolenda-Zaleska, TVN, TVN 24 PANELIŚCI: Tadeusz Mazowiecki, były premier RP Władysław Bartoszewski, były minister spraw zagranicznych Prof. Marcin Król, Uniwersytet Warszawski Stefan Niesiołowski, przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych Senatu RP Zbigniew Bujak, były przewodniczący Regionu Mazowsze NSZZ Solidarność Organizator: Instytut Lecha Wałęsy Patroni medialni Więzienie w Guantánamo przedsionek śmierci Autor został skazany na 18 lat więzienia. Warunkowo zwolniony. Czyta książkę o doświadczeniach demokratycznej transformacji w Europie Wschodniej i mamy obowiązek ujmować się za wyzutymi z praw 11 milionami poddanych Fidela Castro oraz ponad 1,5 milionem pozbawionych ojczyzny wygnańców kubańskich. Redaktor naczelny Gazety wstąpił do międzynarodowego Komitetu na rzecz Wolności Kuby, który po kapturowych procesach 75 dysydentów skazanych na wieloletnie więzienie w Hawanie wiosną 2003 roku utworzył w Pradze były prezydent Czech Vaclav Havel. Dzisiaj dyktator chyli się nad grobem, ale jego tyrania jeszcze trwa. Mamy nadzieję, że go nie przetrwa, i uważamy, że im krócej się utrzyma, tym lepiej. Podziwiamy Kubańczyków, którzy wbrew rozsądkowi i instynktowi samozachowawczemu sprzeciwiają się jej. Gnębi nas los tysięcy desperatów, którzy co roku rzucają się przez morze, byle uciec z więzienia. Ważne, żeby dziesięciolecia tłumionej nienawiści i zbiorowego upodlenia nie sprawiły, że tyrania upadnie w zgiełku odwetu i wojny domowej. Chcielibyśmy się do tego przyczynić. Pomóc Kubańczykom przejść suchą stopą do wolności i demokracji. I namówić innych wpływowych polityków i intelektualistów, gdziekolwiek są, żeby i oni w tym pomogli. 1 sprzeczny ze zmanipulowanym, jaki przedstawia władza. Kuba to nie raj, jak uparcie stara się przedstawić ją część prasy. Mogę to poświadczyć bez zacietrzewienia, ponieważ byłem w więzieniu za sam fakt, że krytykowałem, nie prosząc nikogo o pozwolenie. Nie są mi obce arbitralne aresztowania, ciągłe prześladowania ani psychologiczne skutki aktów odrazy. Wszystkiego tego doświadczyłem na własnej skórze. To terror w wersji tropikalnej, istniejący równolegle do ośrodków turystycznych, skąd wyspa wydaje się miejscem spokojnym i wesołym. Na szczęście nie umarłem i mogę dokładnie opisać, co się dzieje, gdy zatracone zostają tolerancja i szacunek dla ludzkiej godności. Więzienie w Guantánamo jest zaledwie wierzchołkiem góry lodowej. Niesamowite jest to, że od czasu rewolucji, która przybrała zwyrodniałą formę totalitaryzmu, poznało to więzienie od środka co najmniej 400 tys. Kubańczyków. Kuba jest wielkim obozem koncentracyjnym. Nie wolno zapominać, że dziś na Kubie jest ponad 300 więźniów politycznych i więźniów sumienia. Wielu z nich nie będzie mogło jak to czynię ja w tej chwili opowiedzieć o swoich przeżyciach. Muszę uczcić tę możliwość. Być może była to kwestia odrobiny szczęścia. Ostatecznie wyszedłem żywy z Guantánamo. TŁUM. KATARZYNA GÓRNA 1 1 K Chcemy otworzyć Twoje oczy na kubańską rzeczywistość, a Twoje serce na solidarność z Kubańczykami FRAGMENTY KSIĄŻKI uba ma wizerunek atrakcyjnego kurortu turystycznego. Jednak rzeczywistość jest nieco inna. Na ulicach Kuby rozbrzmiewa muzyka i śmiech, ale częściej w kubańskich domach widać biedę. Dużo się rozmawia, ale istnieją tematy tabu, których nie wolno poruszać. Wspaniałe plaże i luksusowe hotele są przeznaczone dla obcokrajowców. Zwykli Kubańczycy nie mogą z nich korzystać, często nawet nie mogą wejść do hotelu, zmuszani do poniżającego czekania na zewnątrz na hotelowego gościa z zagranicy. Zresztą nawet gdyby mogli zatrzymywać się w tych hotelach, to nie byłoby ich stać na nocleg. Zwykle kilka ulic dalej obok luksusowych hoteli w turystycznych gettach, Kubańczycy zmagają się ze swą ponurą codziennością. Gnieżdżą się w jednym mieszkaniu po kilka rodzin, bez prądu (niedobory energii stały się na Kubie normalnością), z wadliwą kanalizacją, w niemiłosiernym upale. Taka jest sytuacja przeciętnego Kubańczyka. Pomyślmy teraz o ludziach działajacych na rzecz demokracji, którzy są marginalizowani i represjonowani przez reżim tylko za to, że chcą pokojowych przemian w swoim kraju. Pomyślmy o działaczach praw człowieka poddawanych ciągłym represjom. Pomyślmy o więźniach politycznych trzymanych w odległych więzieniach w warunkach urągających godności człowieka, o ich rodzinach, które muszą pokonywać ogromne odległości, by odwiedzić swoich najbliższych w kraju o dramatycznym kryzysie transportowym. Pomyślmy o tych odważnych kobietach, które muszą utrzymać swoje dzieci i jednocześnie wspierać niesłusznie więzionych mężów. To Damas de Blanco, czyli Damy w Bieli, uroczyście wyróżnione przez Parlament Europejski nagrodą Saharowa w 2005 roku. Wielu turystów spędza czas na plażach, omijając prawdziwą, niewygodną rzeczywistość kubańską. Nie bądź jednym z nich! Spróbuj poznać tę rzeczywistość i zadaj sobie pytanie: Co mogę zrobić? Naprawdę bardzo dużo! Proponujemy, byś dodał/a do swojej wizyty turystycznej na Kubie element solidarności, odpowiedzialności i demokracji. Byś wykorzystał/a część swojego pobytu do zrobienia czegoś dla teraźniejszości i przyszłości narodu kubańskiego, wspierając tych, którzy tego naprawdę potrzebują. Byś zabrał/a ze sobą na Kubę, oprócz ręcznika i stroju kąpielowego, współczucie i nadzieję. Byś za- Jesusa Mustafa matka Juana Felipe skazanego w wielkim zbiorowym procesie opozycji w 2003 roku na 25 lat więzienia brał/a do walizki solidarność i wiarę w lepszą przyszłość oraz pewność, że pokojowa transformacja demokratyczna na Kubie przeprowadzona przez samych Kubańczyków jest możliwa i konieczna. Twoja solidarna pomoc, choć wymaga podjęcia pewnego wysiłku, jest ogromnym wsparciem moralnym i materialnym dla Kubańczyków zaangażowanych w promowanie praw człowieka i demokracji. Przyniesie ona również Tobie osobistą satysfakcję z bycia kimś więcej niż tylko widzem i turystą. Co możesz zrobić? Możesz odwiedzić rodzinę więźnia politycznego i przekazać potrzebne lekarstwa. Możesz zadzwonić z budki telefonicznej, by wesprzeć ich w trudnej sytuacji. Możesz pod drzwiami ich domu zostawić list albo zwykłą kartkę z wyrazami wsparcia. Elsa Morejon żona Oscara Eliasa Bisceta skazanego w megaprocesie na 25 lat więzienia Możesz przywieźć zabawkę dla ich dzieci. Możesz zrobić wiele, wiele innych rzeczy każda z nich z pewnością wzbogaci Twoją podróż i przyniesie pomoc Kubańczykom. Nie siedź tylko na plaży, przesiewając piasek między palcami! Turysto! Jeśli jedziesz na Kubę, poznaj ją naprawdę! Jeśli jedziesz na Kubę, wesprzyj Kubańczyków! Amnesty International: Międzyamerykańska Komisja Praw Człowieka: 76sp/cap.1a.htm Chrześcijańsko-Demokratyczna Partia Kuby: Payo Libre: Prowincja Ciego de Ávila Prowincja Ciego de Ávila znajduje się w środkowej części wyspy. Stolicą prowincji jest miasto o tej samej nazwie. Należy do najsłabiej zaludnionych regionów kraju. Rozwój turystyczny regionu opiera się w znacznej mierze na jego potencjale ekologicznym i pięknie krajobrazu, na który składa się ponad 50 km przepięknych, piaszczystych plaż o pochodzeniu koralowym oraz bogata różnorodność flory i fauny, w tym jedna z największych na Karaibach kolonia flamingów. Podwodne bogactwo rafy koralowej jest wymarzonym celem sympatyków nurkowania. Ciego de Ávila cieszy się długą tradycją cukrowniczą i ciekawą historią, której część można podziwiać w Muzeum Miejskim (Museo Municipal) w mieście Morón. Uprawa trzciny cukrowej i przemysł cukrowniczy wraz z uprawą owoców i warzyw oraz hodowlą Kościoły i ośrodki, zbiórki darów CIEGO DE ÁVILA (kierunkowy 33) Kościół Baptystów E. Marmol 91, Tel Kościół Episkopalny M. Gómez 25, Tel Kościół Metodystów Kuby Bembeta 254, Tel Kościół św. Eugeniusza Independencia 3, Tel Wspólnoty religijne Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Mił. Bożego H. Castillo 112, Tel bydła to główne dziedziny gospodarcze prowincji. Dodatkiem do nich jest turystyka. Liczba ludności: mieszkańców. Powierzchnia: km 2 kw. Gminy: Chambas, Morón, Bolivia, Primero de Enero, Ciro Redondo, Florencia, Majagua, Ciego de Ávila, Venezuela i Baragua. Cechy charakterystyczne: Prowincja Ciego de Ávila znana jest z walorów przyrodniczych i turystycznych, które oferują przede wszystkim wysepki na Cayo Coco i Cayo Gillermo. Ze względu na mały stopień zurbanizowania i industralizacji prowincja jest godna polecenia osobom szukającym wytchnienia na łonie przyrody. Warto zobaczyć: Miasto Ciego de Ávila. Zostało założone w 1840 roku, charakteryzuje się regularną zabudową miejską podzieloną na kwadraty, Niezależne biblioteki: Koordynator prowincjonalny: Maritza Quintana Parra Biblioteka im. Ignacio Agramonte Honorato del Castillo # 154, entre Republica y Cuba. CIEGO DE ÁVILA Tel Dyrektor: Juan Carlos González Leyva Biblioteka Enrique Loynaz del Castillo Calle Fructuoso Rodríguez #41, MORÓN Dyrektor: Emilio Martín Morales Biblioteka im. Matki Teresy z Kalkuty Miraflores Nuevos, Municipio Bolivia CIEGO DE ÁVILA Tel: Gisela Sanchez pokazuje list z więzienia od męża Antonio Diaza odsiadującego wyrok 20 lat więzienia pięknymi portalami kamienic i różnorodnością neoklasycznych kolumn. Budynek teatru miejskiego (El Teatro Principal) w Ciego de Ávila, który ze względu na swoje walory akustyczne jest uważany za jeden z najlepszych na całej Kubie. Wysepki Cayo Coco i Cayo Guillermo z przepięknymi plażami. Miasteczko Morón, w którym można poczuć klimat kolonialnej Kuby. Muzeum miasta Morón, gdzie można obejrzeć ponad 1600 mniejszych eksponatów związanych z kulturą prekolumbijską na Kubie. Dyrektor: Marisa Paula Álvarez Larrazana Biblioteka im. Hubera Matosa Edf 13 apt 39, micro Municipio Venezuela. CIEGO DE ÁVILA Tel: Dyrektor: Osmel Sánchez López Rodziny więźniów politycznych CIEGO DE ÁVILA 1. Pedro Argüelles Morán Skazany z paragrafu 88 w 2003 r. na 20 lat więzienia. Więzienie: Nieves Morejón, Sancti Spíritus Milka Maria żona Luisa Enrquie Ferrera skazanego na najwyższą karę 28 lat więzienia Kuba. Przewodnik Turystyki Solidarnej został przygotowany przez hiszpańską organizację pozarządową Solidaridad Espan ~ ola con Cuba. Redakcja: Maria Angeles Altozano i Ricardo Carreras Lario. Oryginał wydrukowano w Hiszpanii w lipcu Kuba. Przewodnik Turystyki Solidarnej będzie rozdawany 11 grudnia br. podczas konferencji Od»Solidarności«do demokracji. Czy Kuba może wybić się na wolność?. Przewodnik będzie również dostępny w siedzibie Instytutu Lecha Wałęsy, Al. Jerozolimskie 11/19,Warszawa, oraz w wersji elektronicznej na stronie: Warto wiedzieć: Nazwa Cayo Coco pochodzi od ptaka znanego jako Ibis Biały, popularnie nazywanego na Kubie Pájaro-Coco (ptak Coco). Jest to gatunek typowy dla tego rejonu wyspy. Cayo Coco stanowi jeden z najważniejszych obszarów mieszkalnych i lęgowych flamingów czerwonych; tutaj znajduje się jeden z najważniejszych na całej półkuli rezerwatów tego gatunku. Plaża del Pilar (La playa del Pilar) na Cayo Guillermo została nazwana tak na cześć Ernesta Hemingwaya. 1 Adres rodziny: Simón Reyes #69 entre Carretera Central y Joaquín de Agüero, Ciego de Ávila Osoba kontaktowa: Yolanda Vera Nerey (żona) Tel Pablo Pacheco Ávila Skazany z paragrafu 88 w 2003 r. na 20 lat więzienia. Więzienie: Więzienie de Morón, Ciego de Ávila Adres rodziny: Pasaje D# 205 A, entre 4ta y 5ta, Reparto 9 de abril, Ciego de Ávila Osoba kontaktowa: Oleyvys García Echemendía (żona) Tel Matki, żony, siostry skazanych na wieloletnie więzienie dysydentów kubańskich. Kim są, gdzie mieszkają, można przeczytać w przewodniku Magela Broche i jej syn Cesar. Mąż Librado Linares odsiaduje 20 lat Zdjęcia z książki Kuba.Przewodnik Turystyki Solidarnej

9 4 Cuba libre Sobota niedziela 9-10 grudnia Gazeta Wyborcza 1 FRAGMENTY KORESPONDENCJI OPUBLIKOWANEJ W GAZECIE MARCIN ŻUREK HAWANA W niedzielę Fidel kończy 80 lat. Choć oficjalne obchody odłożono do grudnia, to może będzie jakiś komunikat, bo inaczej nasilą się najpewniej plotki o skrywanej śmierci Comandante. Ale nie wiadomo, bo na Kubie przepływ informacji zależy od kaprysów kilku osób. (...) Granma, gazeta Partii Komunistycznej, dławi się od zachwytów wobec Castro: Niezwyciężony Spartakus, Niezłomny Don Kichot. Biada narodom, którym trzeba bohaterów, powiedzieć miał Brecht. Nie lepiej jest tym, którym zmasowana propaganda stwarza atrapę świata i gdzie panuje rewolucyjny dogmat. A jeszcze gorzej jest takim, dla których siła dogmatu płynie wprost z charyzmy przywódcy, który nagle znika pogrążony w chorobie skrywającej się za tajemnicą państwową. Wszyscy Kubańczycy, z którymi rozmawiam, trapią się i boją, co będzie, jeśli Castro nie wróci do władzy. A to przecież tylko jeden z wielu powodów do zmartwień, które są tu jednym z nielicznych niereglamentowanych towarów. Spacer po centrum Hawany przygnębia mnie. Umierający z głodu pies, dzieciństwo spędzane na ulicy, półnadzy mężczyźni o zniszczonych twarzach przysiadający na stopniach domów, by sączyć rum i nie myśleć o lepszej przyszłości, i spoglądający na mnie z przelotnym zainteresowaniem, ale i jakąś nieuchwytną wzgardą dla jankeskiego turysty, który i tak niczego nie pojmie. A wszystko zanurzone w ogłuszającej kakofonii muzyki dobiegającej z większości okien i stopionej w piekielny hałas. W rytm afrykańskich bębnów ulicami przemykają całe pochody tancerzy w transie. Z okien i balkonów ruin kamienic, które dają jeszcze pojęcie o przedrewolucyjnej elegancji, ale dziś nadających się chyba tylko do wyburzenia, zwieszone są suszące się ubrania symbol i znak rozpoznawczy dzisiejszej Hawany. Miasto sponiewierane Stara Hawana dusi smrodem śmieci rozkładających się pośród rozpadających się domów. I tylko niewielka odrestaurowana Habana Vieja, która według kubańskiego pisarza Guillerma Cabrery Infantego wygląda jak wyfiokowana lafirynda, nie budzi obaw, że zawali się z pierwszym podmuchem silniejszego wiatru. A jednak na pierwszy rzut oka nie widać na ulicach Hawany ani zmęczenia, ani tym bardziej objawów zaniepokojenia, o którym tyle mi mówią nagabywani przechodnie czy ci, którzy przysiadają się sami, by chwilę porozmawiać. Choć wszyscy bez wyjątku opowiadają o trudnościach, których Polacy albo nigdy nie doświadczyli, albo ich już nie pamiętają, to jednak nikt nie narzeka. Nie słyszę utyskiwań, a opowieściom o głodowych racjach i braku podstawowych artykułów Tak umiera zdeptana Hawana Zaczepia mnie ok. 30-letnia Alicja i pyta, czy nie chcę poznać jej siostry. Nalega: Napijemy się, zatańczymy, nic się nie bój, jesteśmy porządną rodziną. Dwie dziewczynki 10 i 12 lat zapewniają, że siostra mamy jest bardzo ładna W ten sposób mieszkańcy Hawany przenosili swój dobytek, żeby go nie zniszczył nadchodzący huragan w 2004 r. (których nie ma od dziesięcioleci, a nie od tygodnia) i strachu przed przyszłością po odejściu Castro towarzyszą uśmiech, żarty i niepojęta beztroska, zupełnie, jakby chodziło o przejściowe i nic nieznaczące utrapienia. (...) Prostytucja jak kromka chleba Granma podaje zaczerpniętą z Rousseau definicję demokracji: to system, w którym nikt nie jest tak biedny, by musiał się sprzedawać, i nikt tak bogaty, by mógł go kupić. Ale na jednej ze zrujnowanych ulic Habana Centro zaczepia mnie ok. 30-letnia na oko Alicja i pyta, czy nie chciałbym poznać jej siostry. Siostra Alicji się sprzedaje, a mnie stać na to, by ją kupić 25 dol. Alicja nalega: Napijemy się czegoś, zatańczymy, nic się nie bój, jesteśmy porządną rodziną, nie szukamy kłopotów. Alicji towarzyszą dwie dziewczynki (10 i 12 lat) i one też zgodnie zapewniają, że siostra mamy jest bardzo ładna. Także Orlando proponował wcześniej, że przedstawi mnie swej pięknej jak modelka znajomej: Za sto dolarów, ale nie myśl, że to prostytutka, ona jest lekarką z dobrego domu, piękna i wykształcona. Nie przyjechałeś tu, by się bawić, ale przecież musisz poznać prawdziwą Kubę. I to jest reguła. Fideliści zapewniają jak jeden mąż, że Hawana lat 50. była amerykańskim domem publicznym i trzeba było rewolucji, by przywrócić jej godność i przyzwoitość. Ale nie ma dnia, by nie zaczepiło mnie kilka z tych pełno- czy niepełnoletnich dziewcząt, zwanych tutaj jineteras, albo któryś z ich opiekunów, którzy nieodmiennie starają się mnie przekonać, że trochę rozrywki na wakacjach nie zaszkodzi. 1 Na Kubie powoli rodzi się solidarność Mam kłopot, by opisać Placetas, średniej wielkości miasteczko opodal Santa Clara, kilkaset kilometrów na wschód od Hawany, inaczej niż jako wielkie komunistyczne oszustwo AP CUBA ENCUENTRO 11, DICIEMBRE DE 2006 Lech Walesa organiza una conferencia de solidaridad con Cuba Una exposición de fotografía con retratos de los 75 presos políticos de la primavera de 2003 se exhibe hasta este lunes en Varsovia. AGENCIAS lunes 11 de diciembre de :09:00 El ex presidente polaco y premio Nobel de la Paz Lech Walesa presidirá este lunes en Varsovia una conferencia de solidaridad con Cuba, informó el domingo el Instituto Walesa, según AFP. Titulada De Solidaridad a la democracia: puede Cuba ganar su independencia?, la conferencia intenta apoyar a la disidencia de la Isla. "Es extremadamente importante para nosotros, los polacos, pagar una deuda simbólica al mundo por la ayuda" recibida durante el período comunista, declaró el dirigente de Solidaridad, el primer sindicato libre del mundo comunista. "Hoy es el pueblo cubano quien tiene necesidad de ese apoyo, para que empiece a creer", añadió en una declaración publicada en el sitio en internet del instituto que lleva su nombre. En la conferencia participarán el ex presidente polaco Aleksander Kwasniewski y el presidente del senado polaco, Bogdan Borusewicz, y los cubanos Ricardo Carreras Lario, de Solidaridad con Cuba, y Omar López Montenegro, de la Fundación Nacional Cubano-Americana, entre otros. El ex presidente checo Vaclav Havel y la ex secretaria de Estado estadounidense Madelaine Allbright enviarán mensajes de apoyo a los participantes. FRAGMENTY KORESPONDENCJI OPUBLIKOWANEJ W GAZECIE PAWEŁ SMOLEŃSKI PLACETAS P arterowe domy, których lata świetności minęły pół wieku temu, liszaje odpadłego tynku, złuszczona farba. Odkryte rynsztoki, śmieci, rachityczne, chore koniki ciągną bryczki dwukółki, najpewniejszy środek lokomocji na rewolucyjnej Kubie XXI stulecia. Nędza, powszechne bezrobocie, smród, brud i beznadzieja. Najtańszy rum w jednorazowych kartonowych kubkach, które muszą posłużyć na wiele kolejek. Dziury w asfalcie (tam, gdzie jest asfalt), kurz na pióropuszach palm, parchate psy siorbią wodę z błotnistych kałuż. Jeśli z ulic znikną tabuny milicjantów i agentów bezpieki (a znikną, gdy odejdzie Fidel Castro), Placetas mam wrażenie zamieni się w typowe latynoskie barrio ponury, groźny slums, gdzie królują przemoc i zbrodnia. I w tym miasteczku kłamstwie, w domku z betonowych pustaków na rogu Siódmej Południowej i Paseo Marti mieszka Bertha Antunez. Furtkę zamyka skobel z wygiętego gwoździa. Sypialnia wielkości dwuosobowego łóżka, podwóreczko, kuchenka. Obok w podobnym domku mieszka jej córka z zięciem i malutką córeczką. A jednak obejście Antunezów różni się od innych w Placetas plakatem przyklejonym na drzwiach: Pamiętaj o więźniach politycznych, bo jutro możesz być jednym z nich. I malutka wklejka o tym, że jednak są święta Bożego Narodzenia. Bertha Antunez wysoka, szczupła, czarnoskóra, w średnim wieku. Jest jedną z najaktywniejszych dam w bieli, kobiet, których najbliżsi ugrzęźli na lata w Castrowskich więzieniach. Zmaga się z reżimem co najmniej od 1990 r. Wtedy po raz pierwszy wsadzono jej brata. To bodaj u niej słyszałem ponury kubański żart: Fidel rozwiązał wszystkie problemy Kuby prócz trzech: śniadania, obiadu i kolacji. (...) Za ustną wrogą propagandę Brat nazywa się Jorge Luis. Chciał być prawnikiem, ale ponieważ pochodził z Placetas, a rodzinie się nie przelewało, został zbieraczem trzciny cukrowej i robotnikiem rolnym. Podobno już w szkole średniej pyskował przeciwko reżimowi. Ale nastolatkiem zbytnio się nie przejmowano. Pierwszy raz podpadł na serio w 1983 r., gdy na skwerze w Placetas zwierzył się przyjaciołom, że za śmierć 23 kubańskich żołnierzy wysłanych na pobliską wysepkę Granada dla wsparcia socjalistycznego przewrotu odpowiada Fidel Castro. Zbito go już na ulicy, a potem otrzymał ostrzeżenie: Polityka nie jest dla ciebie, czarnuchu. Miał niewiele ponad 19 lat. Jorge Luis ma czarną skórę i w kraju, który tuż po rewolucji ogłosił równość wszystkich ludzi, nadal jest obywatelem drugiej kategorii. Drugi raz podpadł w 1990 r. Słuchał puszczanej przez uliczne szczekaczki transmisji IV kongresu Komunistycznej Partii Kuby i zaczął mówić, że komunizm to wielka pomyłka i dziejowa utopia oraz że Kubie należą się reformy, jakie przechodzi Europa Wschodnia. Znów dostał baty od Narodowej Policji Rewolucyjnej i służby bezpieczeństwa, a w sądzie usłyszał: Skazujemy cię na 15 lat więzienia za ustną wrogą propagandę. Siedzi do dziś, być może dlatego, że dwa lata po wyroku uciekł z więzienia Las Grimas. Trzymano go w aresztach o nadzwyczajnym rygorze: Red Ceramic i Kilo-8 w Camaguey, Ariza w Cienfuegos oraz Combinado del Este w Hawanie. Wiele razy podejmował strajki głodowe, ostatni w sierpniu tego roku, kiedy został brutalnie pobity. Skazywano go na izolatki bez dziennego światła, wody do mycia i toalety. Był żywą kukłą, na której trenowały policyjne psy przyuczane do zabijania ludzi. Choruje, ma nowotworowe guzy w płucach. Mimo to należy do założycieli Ruchu Więźniów Politycznych im. Pedra Luisa Boitela, którego zadaniem jest informowanie świata o warunkach, w jakich przetrzymywani są kubańscy więźniowie sumienia. Bertha Antunez przyrzekła, że nie zostawi brata w potrzebie. To wystarczający powód, by znaleźć się w opozycji, choć przecież z temperamentu nie jest działaczką polityczną, tylko matką, babcią i gospodynią domową. (...) Actos de repudio, czyli akty odrazy Bertha Antunez opowiada, że (...) coraz częściej powtarzają się też actos de repudio akty odrazy, gdy zwiezieni ludzie (najpewniej mieszkają poza Placetas) ubliżają, biją, niszczą dobytek, wymalowują dom w profidelowskie hasła. (...) Niedawno acto de repudio dotknął Amadeo Ruiza, działacza opozycyjnej demokratycznej partii Ruch 30 Listopada. Napastnicy zerwali dach z baraku, w którym mieszka, wdarli się do środka i pobili gospodarzy, ukradli niemal wszystko, co było do ukradzenia, wymalowali dom obelgami oraz hasłami: Niech żyje Fidel. Najgorliwszy Amadeo Lara wrzeszczał: Dajcie mi córkę tego Ruiza, wyp... ją na oczach starego. Takie groźby uważa Bertha to najpodlejsze, co napastnicy mogą zrobić. A potem zabrali pobitego i zastraszonego Ruiza na komendę milicji. Gdy wrócił po kilku godzinach, przecierał oczy ze zdumienia. Zobaczył swoich sąsiadów, jak wodą z niewielką ilością mydła (mydło w Placetas to spory rarytas, można je kupić tylko w dolarowych sklepach) pucują jego zniszczony dom. Nie tylko z obelg i ekskrementów, lecz przede wszystkim z haseł na cześć Fidela. Nikt im nie kazał, nikt o to nie prosił. Za starcie haseł sławiących kubańskiego wodza można trafić do mamra. Jednak czyścili dom, spontanicznie, lecz radośnie i z wielkim zapałem. Jakby zmazywali przewinę niedawnej obojętności. Tak, uważa Bertha Antunez, na Kubie rodzi się społeczeństwo obywatelskie. Dotychczas tylko opozycyjne elity wiedziały, jak wielką siłę w walce z dyktaturą ma solidarność. Lecz okazało się, że żeby się tego dowiedzieć, nie trzeba czytać mądrych książek ani oglądać filmów wideo przemyconych z zagranicy o tym, jak gdzieś nad morzem w dalekiej Polsce robotnicy i prości ludzie, tacy jak w Placetas, zbuntowali się przeciwko władzy i wywalczyli Solidarność. A później musieli czekać kilka lat i stała się prawdziwa wolność, taka, o której Antunezowie marzą już drugą dekadę. 1 1

10 MARTÍ NOTICIAS 15, DICIEMBRE DE 2006 CUBA NUESTRA 15, DICIEMBRE DE 2006 AUMENTA SOLIDARIDAD CON DISIDENCIA CUBANA EN EL MUNDO 15 de Diciembre de 2006 La guía turística y solidaria de Cuba, publicada originalmente en castellano hace algunos meses por la ONG Solidaridad Española con Cuba, ya cuenta con versiones en polaco y alemán, según ha sido anunciado este lunes por el Instituto Lech Walesa, en Varsovia. La versión alemana que fuera traducida por la ONG Kuba-Demokratische Zukunft había sido puesta en circulación desde el mes de septiembre. Organizaciones de otros países han mostrado interés por traducir y divulgar la guía turística generada por Solidaridad Española con Cuba. La guía tiene como objetivo principal que los viajeros que visiten Cuba miren la realidad nacional con una óptica más realista y brinden apoyo material y sobre todo moral a los disidentes cubanos encarcelados por el régimen comunista y a sus familiares. Es intención de la guía que los turistas no se marchen de la isla con la visión superficial que desean imponer las autoridades castristas sino que profundicen en la realidad nacional en que vive el mayor por ciento de los ciudadanos sometidos al Gobierno marxista. CubaNuestra Cuba en el Mundo Guía Solidaria de Cuba ya tiene versión polaca y alemana La publicación en polaco ha sido presentada este lunes por el Instituto Lech Walesa en Varsovia. Puede descargarse en la sección de solidaridad con Cuba del Instituto Lech Walesa: La publicación en polaco ha sido presentada este lunes por el Instituto Lech Walesa en Varsovia. Puede descargarse en la sección de solidaridad con Cuba del Instituto Lech Walesa: En alemán ha sido traducida por la ONG Kuba-Demokratische Zukunft y puede descargarse de su sitio de Internet desde septiembre: Otras organizaciones han mostrado también interés en traducir la Guía en otros países. Desde Solidaridad Española con Cuba queremos transmitir nuestra alegría y satisfacción por la exitosa acogida que ha tenido este proyecto. Nos complace que organizaciones y ONG de otros países hayan querido colaborar en la difusión de la Guía, que no es más que una herramienta a través de la cual poder ayudar a los opositores y prisioneros de conciencia pacíficos cubanos, y a sus familias, que tanto necesitan nuestro apoyo. Pero sin duda alguna, la mayor satisfacción es saber que efectivamente algunas de estas personas han recibido ya apoyo de viajeros, con ayuda de la Guía. Para ver la noticia completa acerca de la acogida de la Guía en Polonia ver en:

11 BITÁCORA CUBANA 15, DICIEMBRE DE 2006 CUBAMATINAL 16, DICIEMBRE DE 2006 La Guía Turística y Solidaria de Cuba -publicada por la ONG Solidaridad Española con Cubaya tiene versión en polaco y en alemán La publicación en polaco ha sido presentada este lunes por el Instituto Lech Walesa en Varsovia. Puede descargarse en la sección de solidaridad con Cuba del Instituto Lech Walesa: En alemán ha sido traducida por la ONG Kuba-Demokratische Zukunft y puede descargarse de su sitio de Internet desde septiembre: Otras organizaciones han mostrado también interés en traducir la Guía en otros países. Desde Solidaridad Española con Cuba queremos transmitir nuestra alegría y satisfacción por la exitosa acogida que ha tenido este proyecto. Nos complace que organizaciones y ONG de otros países hayan querido colaborar en la difusión de la Guía, que no es más que una herramienta a través de la cual poder ayudar a los opositores y prisioneros de conciencia pacíficos cubanos, y a sus familias, que tanto necesitan nuestro apoyo. Pero sin duda alguna, la mayor satisfacción es saber que efectivamente algunas de estas personas han recibido ya apoyo de viajeros, con ayuda de la Guía. Para ver la noticia completa acerca de la acogida de la Guía en Polonia ver en: Otra forma de hacer turismo La Guía Turística y Solidaria de Cuba -publicada por la ONG Solidaridad Española con Cuba- ya tiene versión en polaco y en alemán La publicación en polaco ha sido presentada este lunes por el Instituto Lech Walesa en Varsovia. Puede descargarse en la sección de solidaridad con Cuba del Instituto Lech Walesa: En alemán ha sido traducida por la ONG Kuba- Demokratische Zukunft y puede descargarse de su sitio de Internet desde septiembre: Otras organizaciones han mostrado también interés en traducir la Guía en otros países. Desde Solidaridad Española con Cuba queremos transmitir nuestra alegría y satisfacción por la exitosa acogida que ha tenido este proyecto. Nos complace que organizaciones y ONG de otros países hayan querido colaborar en la difusión de la Guía, que no es más que una herramienta a través de la cual poder ayudar a los opositores y prisioneros de conciencia pacíficos cubanos, y a sus familias, que tanto necesitan nuestro apoyo. Pero sin duda alguna, la mayor satisfacción es saber que efectivamente algunas de estas personas han recibido ya apoyo de viajeros, con ayuda de la Guía. Para ver la noticia completa acerca de la acogida de la Guía en Polonia ver en:

12 MISCELÁNEAS DE CUBA 18, DICIEMBRE DE 2006 Nuevo Sitio Web de las Damas de Blanco El objetivo de esta nueva página web es dar a conocer a las Damas de Blanco, así como la labor que realizan, y pedir a la sociedad que se solidaricen con ellas. Esta idea queda condensada en el lema de la campaña de promoción de la web, Conócelas, apóyalas. En la página de las Damas hay varios apartados, como son: Nuevo sitio web de las Damas de Blanco. Administrado por la ONG española Solidaridad Española con Cuba, tiene como objetivo dar a conocer a las Damas y buscar apoyo para ellas. Ofrece datos de contacto de las Damas de Blanco para que los viajeros puedan solidarizarse con ellas, y entrevistas realizadas telefónicamente con ellas Zaragoza, 18 de diciembre de Las Damas de Blanco esposas de los prisioneros de conciencia injustamente encarcelados por el gobierno cubano- tiene un nuevo sitio de Internet, administrado por la ONG española Solidaridad Española con Cuba, en el que ellas son las protagonistas. La dirección del portal es: La Primavera Negra de Cuba en la que se narran los acontecimientos acaecidos en esta fecha, cuando el gobierno cubano encarceló a 75 personas inocentes por expresar ideas contrarias al régimen. Momento en el cual se constituyeron las Damas en defensa de sus familiares Las Damas de Blanco en la que se dibuja el perfil de cada una de las Damas de manera detallada: datos, situación personal, situación de su familiar encarcelado. Ordenadas de manera alfabética y con la foto de cada una de ellas, para que se conozcan los rostros y las vivencias de las Damas de Blanco. Documentos donde están colgados materiales creativos, tanto textuales como audiovisuales, que se han dedicado a las Damas de Blanco. Entre ellos las canciones de María Lourdes Forrajero y de Mike Porcel, el libro editado por CADAL o el vídeo de Solidaridad Española con Cuba Y dos novedosas secciones, con aportaciones recogidas en Internet por primera vez: Cómo apoyarlas En esta sección se ofrecen datos de contacto de las Damas para que puedan solidarizarse con ellas, de manera activa desde dentro o fuera de Cuba. Están recogidas las direcciones de cada una y sus teléfonos, y además hay un mapa donde se muestra la región en la que se ubican. Asimismo, como formas de prestar ayuda solidaria se proponen varias actividades, entre ellas hacerles una llamada o enviarles juguetes para sus hijos o medicamentos. En esta sección hay una lista de medicinas genéricas que necesitan tanto los prisioneros como sus familias, y también una lista de medicinas específicas para algunos prisioneros según sus dolencias concretas. Hablan las Damas espacio en el que las Damas podrán contar sus experiencias y lucha diaria. Cada semana se entrevistará a una de ellas, para hacerlas más cercanas y darlas a conocer. Con el fin de hacer más interactiva la página, se ofrece la posibilidad a los visitantes de que formulen preguntas para hacerlas a las Damas en la

13 entrevista semanal. Además hay unas secciones de artículos y noticias que se actualizan regularmente, y otras donde se describe la labor que realizan continuamente las Damas. La campaña de lanzamiento de esta web, anunciada en medios de comunicación nacionales, coincide con la publicación de un vídeo sobre las Damas de Blanco. El vídeo muestra imágenes de las Damas con la canción de fondo que Mikel Porcel les dedicó. Según Solidaridad Española con Cuba, esta es una buena forma de prestar apoyo a las Damas de Blanco ya que es importante que la sociedad en general, y en especial aquellos que vayan a viajar a Cuba, conozcan su labor y se solidaricen con su noble causa: la liberación de los prisioneros de conciencia cubanos y la defensa de la libertad y los derechos humanos en Cuba. Por su parte, las Damas de Blanco han manifestado su aprobación y alegría con esta nueva puerta a la solidaridad que se les brinda, y con esta nueva forma de darlas a conocer a todo el mundo. Asimismo, se han mostrado encantadas de colaborar en la web, facilitando datos de contacto, entrevistas y opiniones. PRNOTICIAS 19, DICIEMBRE DE 2006 BAJO EL LEMA 'CONÓCELAS, APÓYALAS' Las Damas de Blanco ya tienen su página web 19/12/ :10:14 LA HABANA (18/12/06) Las esposas de los prisioneros de conciencia encarcelados por el régimen cubano exigen sus derechos a nivel internacional agrupadas bajo el nombre de Damas de Blanco. Ahora, como parte de su estrategia de difusión, cuenta con un nuevo sitio de Internet, administrado por la ONG española Solidaridad Española con Cuba, en el que dan a conocer su causa. El portal quiere dar a conocer a las Damas de Blanco, así como la labor que realizan, y pedir a la sociedad que se solidaricen con ellas. Esta idea queda condensada en el lema de la campaña de promoción de la web, Conócelas, apóyalas. La web cuenta con varios apartados. En La Primavera Negra de Cuba se narran los acontecimientos acaecidos en esta fecha, cuando el gobierno cubano encarceló a 75 personas por expresar ideas contrarias al régimen. Otra sección es Las Damas de Blanco, donde se da a conocer el perfil de cada una de las integrantes de esta agrupación, además de los rostros de sus familiares encarcelados. Otro apartado de utilidad es Documentos, donde se puede acceder a materiales creativos textuales y audiovisuales que se han dedicado a las Damas de Blanco. Dentro del portal de esta agrupación se puede encontrar información sobre las maneras como se puede apoyarlas, tanto contactando con ellas como enviando juguetes o medicamentos, y un apartado para conocer el relato de cada una de ellas de la experiencia que les ha tocado vivir.

14 EL MERCURIO 19, DICIEMBRE DE 2006 Martes 19 de diciembre de 2006 El Mercurio, Chile En la web: Apoyo a Damas de Blanco Las Damas de Blanco, el grupo de mujeres de los disidentes detenidos en Cuba desde marzo de 2003, cuenta desde ayer con una página en Internet. El sitio es administrado por la ONG Solidaridad Española con Cuba y su objetivo es dar a conocer la labor del grupo que lucha por la libertad de sus seres queridos. En la página se encuentran los datos de cada una de ellas y cómo contactarlas con el fin de que la comunidad se solidarice con este movimiento. También hay una serie de documentos con los libros, videos y noticias sobre el grupo, que el año pasado ganó el premio Sajarov a la libertad de conciencia. ( DIARIO EXTERIOR 28, DICIEMBRE DE 2006 Gabriel Salvia Modelo de turismo en Cuba Obviamente, el extremo, que como argentino provoca vergüenza ajena, es el del futbolista Diego Armando Maradona, quien con sus más de 40 años pudo disfrutar de toda su adolescencia en la isla a cambio de criticar a los Estados Unidos, recibiendo un tratamiento médico privilegiado el cual sin embargo no logró hacerlo bajar de peso en Cuba. Es habitual que personajes del espectáculo, la moda, el deporte y la cultura de la Argentina, opinen con bastante frivolidad sobre la realidad cubana luego de visitar la isla. En la mayoría de los casos, recorren las hermosas playas caribeñas y disfrutan de los típicos circuitos preparados para los turistas, sin interiorizarse en lo más mínimo sobre la realidad que vive el pueblo cubano. Obviamente, el extremo, que como argentino provoca vergüenza ajena, es el del futbolista Diego Armando Maradona, quien con sus más de 40 años pudo disfrutar de toda su adolescencia en la isla a cambio de criticar a los Estados Unidos, recibiendo un tratamiento médico privilegiado el cual sin embargo no logró hacerlo bajar de peso en Cuba. El "Diego", quien alguna vez le disparó con un rifle de aire comprimido a un periodista desde una casa quinta del Gran Buenos Aires, llegó incluso a jactarse de lo tranquilo que la pasaba en Cuba, en referencia a que en la isla no hay libertad de prensa y por tal motivo no lo acosaban los medios. Más allá de Maradona, hay muchos otros casos, sin dudas menos relevantes, pero no por ello menos preocupantes en la complicidad con esta larga dictadura. Por eso sorprendió gratamente una entrevista al modelo Matías Camisani, publicada en una edición especial de turismo de la revista Noticias. El título de la entrevista a Camisani quizás inducía al prejuicio: "Me fascina La Habana", esperando un lector crítico de la dictadura castrista opiniones ligeras sobre Cuba. Pero todo lo contrario, pues Matías vio la realidad cubana mejor que unos cuantos periodistas y mostró una gran capacidad de observación, sin emitir incluso ningún juicio de valor negativo sobre el régimen cubano. Es decir, jamás utilizó el término dictadura o referencias a temas delicados como los derechos humanos. Simplemente observó bien y lo cuenta; y lo hace en una entrevista de turismo que representa un modelo para quienes viajen a la isla. Al respecto, viene al caso señalar que en la búsqueda de apoyo a los activistas de derechos humanos, la ONG "Solidaridad Española con Cuba" lanzó una excelente iniciativa: una Guía de Turismo Solidario para quienes viajan a la isla. Si bien no es el caso, es como que Camisani la hubiese leído. Entre las principales observaciones, Camisani señala: "Me pasó de darme cuenta de que todo está hecho para que el turista deje todo su dinero en Cuba pero no tenga ningún contacto con los cubanos, excepto en La Habana, donde es inevitable. Y a mí lo que más me gusta es relacionarme con la gente; en general ellos son reticentes a abrirse y conversar La gente joven no se calla en general y muchos te dicen que quieren casarse para irse A mí me da la impresión de que nadie quiere hablar de Fidel, tienen un poco de paranoia y cuando empiezas a preguntar te miran para ver si estás grabando, por ejemplo". La anterior descripción, típica del miedo que produce un estado policíaco es difícil de comprender para quien va simplemente a divertirse a Cuba.

15 Y a continuación, Camisani describe un caso típico de Apartheid del gobierno castrista contra sus trabajadores: "Viajamos con una guía cubana, y cuando llegamos a Los Cayos un cordón de continente que se va metiendo en el mar formando una especie de islitas-, a ella no la dejaron pasar, porque ahí sólo entran los que trabajan en los resorts. Eso fue feo porque ella tuvo que dormir en la motorhome del lado continental. Ahí es cuando digo que muchas veces todo está hecho para que los turistas no estén en contacto con los cubanos: veíamos parejas de luna de miel fascinadas con el paisaje, que ni se enteraban de la vida de los cubanos". En la entrevista a Camisani tampoco faltó una pregunta sobre si le hablaban del Che Guevara: "Mi impresión es que es una figura nostálgica que poco tiene que ver con la realidad, incluso la gesta cubana, que es una historia maravillosa, no es lo que era". Finalmente, responde si se trajo algún regalo de Cuba: "Lo único que se puede comprar es cigarros y la remera del Che. A mí me hubiera gustado comprar una guitarra y creo que si averiguaba más, seguramente llegaba al fabricante, pero como está todo regulado por el gobierno, en definitiva se la estoy comprando a Fidel Me pasó de tomarme un taxi y preguntar cuánto era: A Fidel le debe 20 dólares, entonces tenés que darle una propina al pibe, obvio". Si la mayoría de los argentinos y latinoamericanos que viajan a Cuba tuvieran la misma sensibilidad que Matías Camisani, seguramente ayudarían mucho a curar esa "ceguera ideológica" con la dictadura Gabriel C. Salvia es Presidente del Centro para la Apertura y el Desarrollo de América Latina (CADAL). Fuente: CADAL (Argentina)