Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji,

Transkrypt

1 kwiecień-czerwiec 2010 Rok 2 (nr 6) Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji, Celem misji Kościoła jest bowiem oświecenie światłem Ewangelii wszystkich narodów w ich historycznej drodze ku Bogu.. - pisał papież Benedykt XVI w swym Orędzi Misyjnym. Celem życia i działalności misjonarzy jest szerzenie tego ewangelicznego orędzia, dlatego też jeżeli mówimy o żywotności zgromadzenia misyjnego, to mamy na myśli nie tylko ilość misjonarzy ale także ilość placówek misyjnych. Projekt utworzenia drugiej placówki Zgromadzenia Księży Sercanów w Azji, w pobliżu istniejących już misji w Indonezji zrodził się w 1987 r.. Po przestudiowaniu kilku możliwości wybrano Filipiny. Na liście ochotników gotowych poświęcić się pracy apostolskiej na tym terenie nie brakło i Polaków. Międzynarodowa sercańska wspólnota na Filipinach tworząca dziś tzw. DYSTRYKT, podlega bezpośrednio Kurii Generalnej. Historyczne początki tego regionu misyjnego, pracę i zaangażowanie członków tworzących ten Dystryk pragnę Wam przedstawić pokrótce w niniejszym wydaniu. Nawiązując do naszych spotkań, pragnę zaprosić Was do przyjazdu nie tylko na spotkanie bliższe waszego regionu. Proszę też o potwierdzenie uczestnictwa najkrócej tydzień przed spotkaniem. Życząc wszystkim miłych i owocnych spotkań z naszymi misjonarzami, zapraszam Was do dzielenia się waszymi wrażeniami z tymi, którzy takich możliwości nie mają. wasz - ks. Michał scj SPIS TREŚCI Temat wydania - Filipiny Historia misji na Filipinach Sylwetka misjonarza - ks. F. Pupkowski Opowiadanie misyjne Wiadomości z misji Informacje dla rodziny misyjnej

2 Historia misji na Filipinach Początki nowej misji - Filipiny - Decyzja o wysłaniu misjonarzy sercańskich na Filipiny, czyli otworzenie zupełnie nowej placówki misyjnej, była poprzedzona długimi dyskusjami, w czasie których zadecydowano o przyszłym kształcie nowych fundacji misyjnych. Szukając odpowiedzi na współczesne potrzeby Kościoła i biorąc pod uwagę wymagania życia zakonnego, postanowiono utworzyć wspólnotę międzynarodową, która w okresie przygotowania do wyjazdu na misje sama dopracuje się zasad wzajemnej współpracy, uwzględniających wewnętrzną dynamikę grupy, składającej się z osób o bardzo zróżnicowanych cechach osobistych i uformowanych w różnych środowiskach intelektualnoteologicznych. Określono liczbę księży przewidzianych do zainicjowania działalności i założono, że świadectwo życia tej wspólnoty i właściwa praca z powołaniami będą jedynymi gwarantami przyszłości dla tego rodzaju misji. Innymi słowy, nie planuje się ciągłego dopływu nowych misjonarzy do tych wspólnot jako warunku ich istnienia. Do współpracy w tym nowym projekcie Zgromadzenia w 1988 roku zaproszono również współbraci z Polski. Od początku naszej obecności na Filipinach, wybraliśmy jako nasz dom jedną z najbiedniejszych i najmniej rozwiniętych wysp, wyspę Minanao. Tutaj żyjemy i pracujemy. Na dzień dzisiejszy mamy 2 duszpasterskie i 3 formacyjne wspólnoty, z których tylko jedna usytuowana jest w Metro Manila, konkretnie w Quezon City. - mówią misjonarze. Idąc za przykładem naszego Założyciela, O. Leona Jana Dehona, jako Filipińska Wspólnota SCJ, od samego początku zaangażowaliśmy się w różnego rodzaju socjalne projekty faworyzując ubogich, chorych i uciskanych. W ten sposób, byliśmy w stanie pomóc rybakom z Dimataling kupić nowe sieci, by wspomóc ich w utrzymaniu rodziny, zorganizowaliśmy rolników z Kumalarang we współpracującą grupę, ustanowiliśmy specjalny fundusz medyczny dla ubogich, którzy nie byli w stanie zakupić potrzebnych środków medycznych, oraz fundusz edukacyjny by wspierać ubogich studentów. Wśród różnych projektów pro-

3 Historia misji... FILIPINY wadzonych poprzez członków Dystryktu, pierwszeństwo zostało dane formacji młodzieży oraz świeckich liderów, rodzimej ludności oraz ofiarom przemocy i niesprawiedliwości społecznej. Dwa główne projekty obejmują Program Edukacyjny dla członków szczepów Higaonon and Subanen oraz Fundacji Córek Kasanag (Kasanag Daughters Foundation). W obecnym czasie Księża Najśw. Serca Jezusowego posługują duszpastersko w trzech parafiach: dwóch w Zamboang a d e l S u r (Dumalinao i Kumalarang) oraz jednej w Misami Oriental (Dansolihon). W każdej parafii jest pewna liczba świeckich liderów: ministrów Eucharystii, katechetów oraz Liderów Podstawowych Wspólnot Kościelnych (BEC). Ich liczba zależna jest od rozmiaru parafii. W Dumalinao np. jest 86 kaplic i każda z nich ma wielu świeckich współpracowników. Biorąc pod uwagę ich ubogie przygotowanie, zapewniamy im potrzebną formację poprzez organizowanie seminariów, rekolekcji oraz regularnych spotkań, itp. Pierwszy polski Sercanin, ks. Franciszek Pupkowski, po poprzednim przygotowaniu językowo-misjologicznym w Stanach Zjednoczonych, dotarł na Filipiny w maju 1989 r. W sumie na Filipiny wyjechało 5 polskich księży i 1 brat. Obecnie pracuje tam 5 naszych księży. Dwóch z nich przepracowało po kilka lat na innym terenie misyjnym, jakim są Indie. Choć jest to nowy i nie łatwy odcinek misyjnej pracy, ufamy, że będzie się rozwijał. (dane z czerwca 2010 r)

4 Sylwetka misjonarza... Ks. Franciszek Pupkowski Ur. 01 grudnia 1958 w Koszalinie, jako starszy syn +Edwarda i +Zofii (Kordyl) Pupkowskich. Od wczesnych lat pragnął zostać marynarzem, a będąc w tym czasie ministrantem, pragnął także zostać kapłanem. Jakkolwiek, pasja do podróżowania zwyciężyła. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1973 r., złożył podanie do szkoły marynarskiej, ale nie został przyjęty. Nie rezygnując z marzeń, zdecydował się podjąć naukę w kierunku inżynierii elektrycznej w miejscowym liceum, ufając że pewnego dnia zrealizuje swoje marynarskie marzenia. W tym to okresie angażuje się aktywnie w młodzieżowym ruchu Oazowym. Wtedy też spotyka po raz pierwszy Księży Najśw. Serca Jezusowego. Podczas jednej z wizyt w sercańskiej wspólnocie w Krakowie spotyka misjonarzy pracujących w Kongo (ówczesnym Zairze), którzy zachwycili go swymi misyjnymi opowieściami. Wówczas to odżyło pragnie zostania kapłanem. Po ukończeniu liceum w 1979 r. zdecydował się wstąpić do Zgromadzenia Księży Najśw. Serca Jezusowego. Po odbyciu nowicjatu w Pliszczynie k/lublina, oraz studiach filozoficzno-teologicznych w Stadnikach k/krakowa został w 1986 r wyświęcony na kapłana. Choć jego pragnieniem była praca misyjna w Afryce, został wyznaczony do posługi wikariusza w Polsce, w Ostrowcu Świętokrzyskim. Dwa lata później, w 1988 r., zgłosił się na wyjazd do nowo organizowanej placówki misyjnej na Filipinach. Po ukończeniu kursu przygotowawczego wraz z międzynarodową grupą SCJ dociera na Filipiny w sierpniu 1989 r. Od momentu przybycia aż do dzisiejszego dnia pracował w wielu miejscach: Margosatubig, Kumalarang, Bacolod, Dumalinao oraz obecnie w Cagayan de Oro City. Pełnił wiele różnych funkcji: był proboszczem, wychowawcą, a obecnie pełni funkcję ekonoma wspólnoty. W przyszłym roku będzie obchodził 25-lecie swej kapłańskiej posługi.

5 Opowiadanie misyjne WIOSKA RYBACKA BU- ALAN (fragment z dziennika podróży) Wyjeżdżałam na Filipiny z nadzieją że to będzie wyprawa życia. Tak daleka i egzotyczna, gdzie dociera niewielu turystów. Faktycznie nie rozczarowałam się. 21kwiecień 2008r Nocujemy w parafii Dumalinao u ks. Janusza. Ks. Andrzej wstaje o godz i jedzie odprawić dodatkową mszę. My śpimy dłużej. Tzn. chciałybyśmy, ale budzą nas piejące koguty, biegający ludzie, śpiewy z kaplicy. Plebania sprawia wrażenie zbudowanej z tektury. Po śniadaniu Janusz odwozi nas do Kumularang byłej parafii Andrzeja. Droga trudna, kamienista ale widoki niesamowite. Czuję się jak w dżungli. Dojeżdżamy i tu niespodzianka - czeka na nas obstawa policji ok 10 osób. Tutejszy major zdecydował że jest to niezbędne dla naszego bezpieczeństwa ze względu na zdarzające się napady rabunkowe i porwania. Udajemy się do wioski rybackiej. Idziemy kawałek przez osadę otoczeni kordonem ludzi z bronią ale w klapkach. Większość nawet sympatyczna. Mieszkańcy przyglądają się nam z ciekawością. Prowadzi nas tutejsza nauczycielka Tate. Przesiadamy się na łódkę. Płyniemy ok.40 min. Głęboka mętna woda, dzika przyroda, bujne bambusy, drzewiaste paprocie, palmy - robią wrażenie. Po drodze mijamy ubogie osady rybackie. Domki sklecone z bambusa. Trudno sobie wyobrazić jak ci ludzie tu mieszkają zwłaszcza w porze deszczowej. Żadnej drogi lądowejtylko łódka, ale dzieci uśmiechnięte, machają do nas, przynajmniej nie są głodne. Nie ma ustalonej godziny. O której dotrze ksiądz i zbiorą się ludzie o tej rozpocznie się msza. Ksiądz dociera tu czasem raz na trzy mie-

6 Opowiadanie misyjne siące. Jesteśmy na miejscu. Mieszkańcy wioski oczekują na nas. Matki z dziećmi w kaplicy. Zbliża się południe jest bardzo gorąco. Dzieci w pierwszej ławce odświętnie ubrane - druga ławka czeka na nas - za nami filipińskie matki. Witają nas, zachwycają się naszymi nosami. My chwalimy ich dzieci. Dzieciaki z zaciekawieniem patrzą na nas ciemnymi, głębokimi oczami, włoski mają sklejone od potu. Są po prostu śliczne. Chwyta mnie za gardło wzruszenie a gdy rozpoczyna się śpiew łzy lecą już ciurkiem. Dzieci patrzą zdziwione a ja chciałabym zaszyć się w kąciku i serdecznie sobie popłakać. Tak bardzo mnie ujęła prostota tego miejsca, ta skromna kaplica, tabernakulum przypominające budkę dla ptaków i ci ufni ludzie. Ja w nich zobaczyłam Boga. W takim niespodziewanym miejscu. Czasem trzeba pokonać 10 tys. km, żeby coś zrozumieć. Choć wydawałoby się że w Polsce Boga możemy spotkać w każdym kościele, których jest bez liku. Msza dobiega końca. Każdy z nas się przedstawia. Trudno wyrazić co czujemy, wszyscy jesteśmy wzruszeni pięknem tych ludzi i miejsca. Ta Eucharystia pozostanie jedną z ważniejszych w moim życiu podróŝniczka

7 Wiadomości z misji... AFRYKA - RPA Bp. Adam Musiałek z De Aar boryka się nieco ze składem personalnym swej diecezji - brakiem księży. Powrócił do Polski ks. Z. Bojar, który tam pracował, jak również na rok czasu opuszcza RPA ks. M. Przybyś. Choć przybył do nich nasz ks. Kazimierz Gabryel, pracujący dotychczas w Indiach, to jednak potrzeby są większe. OCEANIA - Filipiny Wspólnota filipińska SCJ utraciła jednego ze swych członków na rzecz brazylijskiej diecezji Caxias w Maranhao Ks. Vilsom Basso został wyznaczony biskupem tej diecezji. Na Filipinach pełnił funkcję proboszcza i formatora sercańskiej wspólnoty. Choć filipiński Dystrykt utracił jednego ze swych członków zyskał innego w osobie ks. Szymona Bendowskiego, który przybył do nich 29 maja. Dotychczas ks. Szymon pracował w naszej indyjskiej misji. Obecnie uczy się języka Cebuano, a za 6 miesięcy rozpocznie posługiwanie na parafii. EUROPA - Ukraina 27 kwietnia do parafii, której proboszczem jest nasz misjonarz, ks. Andrzej Sobieraj przybyły relikwie św. Teresy z Lisieux. Po przywitaniu relikwii przez ks. proboszcza, przy śpiewie litanii do św. Teresy, parafianie uczcili relikwie poprzez ucałowanie. Później, podczas godzinnego czuwa- nia mogli składać swe prośby. Kiedyś, św. Teresa była patronką Rosji oraz Seminarium Duchownego w Rydze, które przygotowywało kapłanów do pracy na wschodzie. 1 maja relikwie nawiedziły stolicę Ukrainy, Kijów. Po zakończeniu peregrynacji na Ukrainie, relikwie małej świętej, Patronki Misji odleciały do Republiki Południowej Afryki. EUROPA-Polska Witamy serdecznie misjonarzy przybywających na zasłużone wakacje do ojczyzny: Ks. Zbigniewa Bojara z RPA; Ks. Krzysztofa Grzelaka z RPA Ks. Antoniego Osowskiego z Kamerunu ks. Jana Krzyściaka z Filipin; Ks. Pawła Słowika z Konga ks. Andrzeja Sudoła z Filipin; ks. Marka Przybysia z RPA oraz Naszych bliższych misjonarzy: z Finlandii; z Białorusi; z Mołdawii; z Ukrainy. Oczekujemy jeszcze na Ks. Stanisława Święcha i ks. Zbigniewa Kierpca z Kongo, oraz ks. Mariana Wentę z Kamerunu. Z końcem maja pożegnaliśmy naszych dwóch misjonarzy pracujących dotychczas w Indiach: ks. Kazimierza Gabryela - wyjazd do RPA, ks. Szymona Bendowskiego - wyjazd na Filipiny.

8 Informacje dla rodziny misyjnej Intencja modlitewna na 2010 rok Rok 2010 postanowiliśmy dedykować tematyce Azji i Oceanii, oraz Urugwajowi w Ameryce Południowej. Ponieważ są to nasze najmłodsze (poza Indonezją) tereny misyjne, pragniemy modlić się za tych, którzy już odeszli do Pana po zasłużoną nagrodę apostoła, jak i tych, którzy dla tej nagrody jeszcze się trudzą. Panie, obdarz swoją Miłością wszystkich tych, których powołałeś do służby Ewangelii na kontynentach Azji i Oceanii. Chcemy pamiętać o... naszych misjonarzach z Indonezji, których Pan powołał do swego Królestwa: Ks. Albert Bűchler zmarł , Rydułtowy, Polska; Ks. Augustyn Nagy zmarł , Olsztyn, Polska; Ks. Zdzisław Słupczyński zmarł , Palembang, Indonezja; Ks. Lucjan Walczak zmarł , Palembang, Indonezja; Program spotkań na 2010 rok Stadniki. 16 maja Kluczbork.. 11 lipca Olsztyn lipca Pliszczyn.. 01 sierpnia Kraków-Płaszów września Ramowy program spotkań: przyjazd modlitwa za chorych i zmarłych misjonarzy i krewnych Msza św obiad spotkanie przy kawie rozjazd (w zależności od dyspozycji czasowej) Pomoc dla misjonarzy Misjonarzy wspomagamy na trzech poziomach poprzez: 1) modlitwę, 2) ofiary duchowe, 3) wsparcie materialne. Kto chciałby wspomóc naszych misjonarzy materialnie może to uczynić poprzez nasze misyjne konto: Zgromadzenie KsięŜy Najświętszego Serca Jezusowego Misje Zagraniczne BANK PEKAO S.A. I Oddział w Warszawie Spotkania rodzin misjonarzy Spotkania naszych misyjnych rodzin to doskonała okazja do: wzajemnego poznania się, lepszego zaznajomienia się z problematyką misyjną, spotkania tych, którzy głoszą Ewangelię w krajach misyjnych. Jest to także okazja do aktywnego włączenia się w dzieło ewangelizacji poprzez wspólną modlitwę i uczestnictwo w Eucharystii. Zapraszamy wszystkich członków rodzin naszych misjonarzy, jak również naszych dobroczyńców i przyjaciół sercańkich misji. Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych ul. Łowicka 46, Warszawa tel.: / misje@scj.pl