Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji,

Transkrypt

1 Kwiecień - czerwiec 2011 Rok 3 (nr 10) Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji, Jan Paweł II w Redemptoris missio mówi w duchu Evangelii nuntiandi ( i Ad gentes), kiedy z punktu widzenia ewangelizacji (RMis 33) rozróżnia trzy płaszczyzny działalności ewangelicznej. Pierwsza z nich dotyczy narodów i grup, wśród których Chrystus i Jego Ewangelia nie są jeszcze znane albo gdzie nie ma wspólnot chrześcijańskich wystarczająco dojrzałych, aby mogły być zdolne do zaszczepiania wiary we własnych środowiskach i głoszenia jej innym grupom. Nawiązując do Ad gentes (6), Papież nazywa zadanie Kościoła w takich sytuacjach misją ad gentes (RMis 33). O drugiej płaszczyźnie mówimy wówczas, kiedy wspólnoty chrześcijańskie mają już odpowiednie struktury kościelne, są aktywne w wyznawaniu wiary i w życiu prawdziwie chrześcijańskim, dają świadectwo ewangeliczne swojemu otoczeniu i mają poczucie obowiązku zaangażowania się misję powszechną. Jest to określane jako zwyczajna posługa duszpasterska, którą określa się jako ewangelizację. Również zamierzenia, metody i adresaci różnią się znacznie od tych, o których mowa w przypadku misji ad gentes. Winno to być zatem traktowane jako szczególne pole ewangelizacji. Pewną sytuację pośrednią dostrzegamy w krajach o starych tradycjach chrześcijańskich czy też w młodszych Kościołach, w których całe grupy ludzi ochrzczonych utraciły żywy zmysł wiary. Czasami dzieje się i tak, że ci ludzie nie uważają już siebie za członków Kościoła i prowadzą życie bardzo oddalone od Chrystusa i Jego Ewangelii. W takich przypadkach potrzebna jest nowa ewang e l i z a c j a c z y l i reewangelizacja (por RMis 33). Do takich działań ewangelizacyjnych można zaliczyć działalność sercańskich misjonarzy na terenach Europy Wschodniej, o której mowa w tym numerze MDS. wasz - ks. Michał scj SPIS TREŚCI Temat wydania - Białoruś Sylwetka misjonarza - ks. E. Budyn Historia misji na Białorusi Z listów misjonarzy Wiadomości z misji Informacje dla rodziny misyjnej

2 Sylwetka misjonarza Ks. Ernest Budyn Urodził się w 1935 r., w Kędzierzynce, koło Dobczyc, w średniorolnej rodzinie Stefanii i Jana. W 1942 r. rozpoczął swoją edukację w szkole podstawowej w Kędzierzynce, a siódmą klasę ukończył w 1948 w Gdowie, gdzie też kontynuował dalszą edukację w Gimnazjum, przerabiając klasę ósmą i dziewiątą. Tam też został przyjęty na ministranta. W dniu 25 czerwca 1951 r. zgłosił się do Zgromadzenia Księży Sercanów i został przyjęty do postulatu. Pod koniec września 1952 r. złożył pierwsze śluby zakonne, które uwieńczają okres nowicjackiej formacji. W latach odbywał studia filozoficzno-teologiczne najpierw na Instytucie Filozoficznoteologicznym OO. Dominikanów w Krakowie, a potem w Płaszowie, a od lutego 1960 w Stadnikach. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk arcybiskupa K. Wojtyły 26 czerwca 1960 w Kalwarii Zebrzydowskiej. Po święceniach odbył Tirocinium u OO. Franciszkanów w Krakowie. W latach pełnił funkcję ekonoma w Pliszczynie, a następnie pomagał w biurze dobroczyńców w Krakowie-Płaszowie, gdzie później przez rok pełnił funkcję ekonoma. Przez blisko dwa lata, od lipca 5 do marca 1967 pracował jako wikary w Krośnie Odrzańskim. W sierpniu zostaje zamianowany proboszczem we Florynce; W 1978 wraca do Krakowa by pełnić funkcję szefa biura dla dobroczyńców oraz wicerektora wspólnoty domu w Płaszowie; W roku 1988 zostaje zamianowany ekonomem w Stadnikach. W marcu 1989 roku rozpoczyna się jego przygoda z Białorusią, kiedy to, za namową ks. Cz. Kundy, wyjeżdża na cały miesiąc by pomóc w przygotowaniach do Wielkanocy. Rok 1990 otwiera nowy rozdział w jego kapłańskiej służbie - wyjazd do pracy apostolskiej na Białoruś. W 1991 zostaje zamianowany proboszczem w Lacku, gdzie pracuje przez ponad 10 lat, aż do 2003 r. W 2004 obejmuje nowopowstającą parafię w Grodnie, gdzie pracuje do dnia dzisiejszego. W zeszłym roku obchodził złoty jubileusz kapłaństwa.

3 Historia misji na... Białorusi czały się jednak do doraźnej pomocy duszpasterskiej, szczególnie w okresie Adwentu, Wielkiego Postu i Wielkanocy. Dopiero wraz z przemianami politycznospołecznymi na Białorusi z końca lat 80. powstały nowe warunki do stałego i zorganizowanego zaangażowania się Księży Sercanów na tych terenach. Początki Pierwsze kontakty naszej prowincji z Kościołem na Białorusi sięgają lat 50. i miały miejsce przez pochodzącego z tych terenów ks. Czesława Kundę. Ks. Czesław wybrał się razem z ks. Górą, by odwiedzić swoje strony rodzinne i grób swoich rodziców, którzy tam byli pochowani. Nie mógł on uczestniczyć w ich pogrzebie, gdyż ówczesne władze komunistyczne się nie zgodziły. Zatrzymali się u OO. Franciszkanów w Grodnie, gdzie proboszczem był O. Kondrusiewicz, który nieco później w 1989 został biskupem. Kontakty te, podobnie jak innych współbraci w tym czasie, ograni- Po pierwszej wizycie przełożonego prowincji na Białorusi w 1989 roku i spotkaniu z miejscowym bisku - Ks. Czesław Kunda przy grobie swoich rodziców na Białorusi

4 pem Tadeuszem Kondrusiewiczem w roku następnym opiece duszpasterskiej Księży Sercanów powierzono dwie parafie: Lack (ks. Ernest Budyn) i Łyntupy (ks. Czesław Kucmierz). W tym samym czasie podjęto również pracę duszpasterską w Lelczycach (rejon Czarnobyla) i w Grodnie. Wszystkich księży na Białorusi było 58, w Grodnie było jedynie dwóch księży. Historia misji na... Białorusi Sercańscy pionierzy na Białorusi. Od lewej księża: T. Wołos, Cz. Kucmierz, K. Siłkowski, P. Kubik, J. Łój, E. Budyn, Z. Bojar. Kościół parafialny w Postawach powierzone Następnie zostały Sercanom parafie w: Lachowiczach, Szarkowszczyznie, Postawach i w Ostrynie, w końcu w Baranowiczach i Woropajewie. W przeszłości swój wkład w pracę ewangelizacyjną na terenie Białorusi wniosło wielu polskich Sercanów Na przestrzeni czasu niektóre miejsca pracy duszpasterskiej Sercanów uległy zmianie, co zasadniczo nie wpłynęło jednak na naszą obecność i posługę na tych terenach. Aktualna sytuacja Obecnie (maj 2011) na Białorusi pracuje łącznie 14 współbraci. Od czerwca 2002 roku tworzą oni Dystrykt Białoruski. W jego ramach istnieją trzy wspólnoty lokalne, odpowiednio do trzech spośród czterech istniejących dziś diecezji katolickich na Białorusi. Pierwszą wspólnotę lokalną tworzą współbracia pracujący na terenie diecezji grodzieńskiej. Przynależą do niej następujące placówki duszpasterskie: Grodno i Ostryna.

5 Historia misji na... Białorusi Obecnie pracujący na Białorusi Sercanie z Bp. Kaszkiewiczem Druga wspólnota lokalna obejmuje Sercanów pracujących na terenie diecezji pińskiej. Przynależą do niej placówki: Baranowicze, Swajatycze, Mozyr i Lachowicze. Trzecią wspólnotę lokalną stanowią współbracia pracujący na terenie diecezji witebskiej. Wspólnota ta obejmuje placówki: Postawy, Szarkowszczyzna, Woropajewo, Boronicze, Duniłowicze. Księża Sercanie posiadają na Białorusi jeden dom zakonny (Postawy), który jest własnością Zgromadzenia. Otrzymali też pozwolenie na budowę drugiego (Grodno). Od początku swojej obecności na Białorusi Księża Sercanie uczestniczyli też w tworzeniu materialnych struktur parafialnych. Dzięki ich wysiłkom wybudowano w tym czasie cztery kościoły, piąty jest w budowie. Pragnący wesprzeć naszych misjonarzy na Białorusi, mogą to uczynić poprzez nasze misyjne konto: Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego Misje Zagraniczne BANK PEKAO S.A. I Oddział w Warszawie Z dopiskiem: Białoruś lub Grodno Kościół w Grodnie

6 Z listów misjonarzy - O ludziach na Białorusi Społeczeństwo białoruskie tworzą w większości ludzie starsi i w podeszłym wieku. Podczas wizyt na wsi można zobaczyć wiele domów pozamykanych na kłódkę, gdyż mieszkańcy niedawno zmarli bądź wyjechali i żyją w mieście. Ci, którzy pozostali, najczęściej mają do pokonania zbyt daleką drogę do kościoła, dlatego rzadko uczestniczą w liturgii. Wówczas najczęściej sam kapłan dociera do takich miejsc z sakramentalną posługą, proszony jest bowiem przez wiernych o umożliwienie im spotkania z Tym, który ma moc uzdrowienia ich serc. Wtedy to na mszy św. zbiera się niemal cała wioska, aby razem się modlić. Rola kapłana idącego z posługą do ludzi chorych, starszych i samotnych jest bardzo ważna. Wydaje się jednak, że człowiek żyjący na Białorusi bardziej potrzebuje uzdrowienia duszy niż ciała, chociaż niejednokrotnie o tym nie wie i szuka pomocy u lekarzy, którzy niestety nie zawsze patrzą na niego jak na osobę. Pewną rację mieli mieszkańcy Medjugorie, którzy z dumą mówili: U nas, jeśli ktoś zachoruje, najpierw wzywany jest ksiądz, bowiem gdy on nie pomoże, to i lekarz nie da rady. Nigdy nie zapomnę słów nieżyjącej już osoby, do której przyszedłem w pierwszy piątek z Panem Jezusem: Bóg do mnie przyszedł. Ks. J. Wilk scj Wioski wyludniają się, a życie w miastach jest już zupełnie inne. Nie można powiedzieć że jest tu straszna bieda jak to się często słyszy, ale też nie można powiedzieć że ludzie żyją w dostatku. Znaczna cześć społeczeństwa żyje po prostu ubogo. Ludność białoruska przeżyła bardzo dużo cierpienia w swojej historii, dlatego umie się cieszyć z małych rzeczy i dziękować Bogu za wszystko a szczególnie za chleb i pokój. Może jest to wynikiem dumy narodowej, ale rzadko słychać narzekanie na problemy ekonomiczne. Zresztą większość ludzi jest przekonana, że ich poziom życia, tak bardzo nie rożni od poziomu życia w Polsce. Głównymi problemami tego kraju pozostaje jednak słaba ekonomia a szczególnie wysokie bezrobocie, co za sobą pociąga prawdziwa plagę pijaństwa. Praca miejscowej wspólnoty polega na uaktywnianiu ludzi świeckich w dziele ewangelizacji. Dzięki temu powstaje wiele ciekawych inicjatyw i zaangażowań, które dotykają życia nie tylko katolików, ale całej populacji i mająca poparcie władz lokalnych. Wspólnota katolicka jest dzięki temu widoczna i szanowana. Zaangażowanie ludzi świeckich sprawia że ks. Proboszcz poprzez ich służbę może dotrzeć do większości mieszkańców. Oni to kolportują wiadomości parafialne, życzenia i zaproszenia a także aktywnie organizują rożne święta i wydarzenia. Wiele spraw i przedsięwzięć, jest realizowana dzięki życzliwości darczyńców z polski, jest to okazja, aby im za to podziękować i zachęcić do dzielenia się z innym, aby ta radość bycia uczniem Chrystusa była obopólna. Ks. J. Furczoń scj

7 Wiadomości z misji... AFRYKA Kongo Nasi kongijscy misjonarze - ks. Zbigniew Kierpiec oraz ks. Paweł Słowik - mają się dobrze. W pierwszej połowie maja spotkali się oni w Kisangani na obradach Rady Prowincjalnej. Sytuację w tych stronach można nazwać relatywnie spokojną. Nasi misjonarze nie czują się zagrożeni. AFRYKA RPA Biskup Adam Musiałek wyświęcił pierwszych diakonów. Uroczystość miała miejsce 15 maja 2011 w Pietermaritzburg, w parafii gdzie poprzednio był proboszczem. Jednym z diakonów jest sercański kleryk pochodzący z Konga, a kończący teologię w Afryce Południowej. Pięć sercańskich prowincji w Afryce prowadzi projekt współpracy międzynarodowej. Studenci-klerycy z tych prowincji odbywają wspólne studia filozoficzno-teologiczne na terenie Afryki Południowej. AFRYKA RPA Ks. Zdzisław Kościelny, który w zeszłym roku uległ ciężkiemu wypadkowi, dochodzi do zdrowia. Już obsługuje swoją parafię w Colsbergu, choć w ograniczonym wymiarze. Możemy się go spodziewać w Polsce na wakacjach pod koniec lata, na przełomie sierpnia i września. AFRYKA Kamerun Powoli dobiega końca budowa kościoła-wotum z okazji 100-lecia przybycia pierwszych sercańskich Misjonarzy do Kamerunu, którą prowadzi ks. Jerzy Sędzik (pisaliśmy o tym w drugim numerze MDS w 2009 r.). Jego dwaj bracia - Krzysztof i Wiesław - spędzili tam kilka tygodni malując kościół od zewnątrz i od wewnątrz, pomagając instalować witraże przywiezione z Polski. EUROPA Polska Swoje wakacje w Polsce zapowiedzieli już następujący misjonarze: Br. Andrzej Gancarczyk - Urugwaj, Ks. Wojciech Adamczyk - Urugwaj, Ks. Adam Masłowski - RPA, Ks. Zdzisław Kościelny - RPA, Ks. Jurek Sędzik - Kamerun, Ks. Antoni Osowski - Kamerun, Ks. Franciszek Pupkowski - Filipiny, Ks. Józef Kurkowski - Indonezja, oraz jak co roku Misjonarze z Finlandii, Białorusi, Mołdawii i Ukrainy. Konkretne terminy i ewentualne spotkania z nimi podamy na stronie internetowej oraz w następnym letnim numerze MDS. EUROPA Polska Serdeczne podziękowania kieruję do wszystkich naszych dobroczyńców wspierających swą modlitwą i ofiarami naszych misjonarzy na różnych kontynentach. W dniu 19 czerwca odprawię Mszę św. w intencjach poniższych osób: - p. Bogdan Turek z Warszawy, - p. Halina Opacka z Białegostoku, - p. Anna Tułnowska z Białogardu, - p. Teresa Gamoń z Żywca, - p. Marian Baj z Wieliczki. Serdeczne Bóg zapłać.

8 Informacje dla rodziny misyjnej Intencja modlitewne na 2011 rok Rok 2011 chcemy dedykować wszystkim tym, którzy posługują Ewangelii na terenie Europy, zwłaszcza Europy Wschodniej: od Finlandii, poprzez Białoruś, Ukrainę, po Mołdawię. Ponieważ są to młodsze regiony misyjne, misjonarze też są młodsi. Jest jednak kilku, którzy pracowali na Białorusi i Pan już ich wezwał do siebie. Pomoc dla misjonarzy Naszą modlitewną pamięcią ogarmisjonarzy wspomagamy na niamy również członków naszych rodzin, trzech poziomach poprzez: którzy już odeszli do Pana w okresie 1) modlitwę, ostatniego roku. 2) ofiary duchowe, 3) wsparcie materialne. Panie, otaczaj swoją Miłością wszystkto chciałby wspomóc naszych kich tych, których powołałeś do służby misjonarzy materialnie może to uczynić Ewangelii na kontynencie europejskim, poprzez nasze misyjne konto: oraz tych wszystkich, którzy się do tezgromadzenie Księży Najświętszego go przyczynili Chcemy pamiętać o... Ks. Czesław Kunda zmarł 3 V 2006, Serca Jezusowego Misje Zagraniczne BANK PEKAO S.A. I Oddział w Warszawie Bełchatów, Polska ; Ks. Aleksander Wyszyński zmarł 21 XI 1995, Katowice, Polska; Ks. Tadeusz Łaś zmarł 30 X 1995, Lack, Białoruś; Program spotkań na 2011 rok Stadniki maja Kluczbork.. 10 lipca Pliszczyn lipca Olsztyn lipca Kraków-Płaszów... 3 września Rozpoczynamy jak w poprzednich latach: przyjazd modlitwa za chorych i zmarłych misjonarzy i krewnych Msza św obiad spotkanie przy kawie rozjazd (w zależności od dyspozycji czasowej). Spotkania rodzin misjonarzy Spotkania naszych misyjnych rodzin to doskonała okazja do: wzajemnego poznania się, lepszego zaznajomienia się z problematyką misyjną, spotkania tych, którzy głoszą Ewangelię w krajach misyjnych. Jest to także okazja do aktywnego włączenia się w dzieło ewangelizacji poprzez wspólną modlitwę i uczestnictwo w Eucharystii. Zapraszamy wszystkich członków rodzin naszych misjonarzy, jak również naszych dobroczyńców i przyjaciół sercańkich misji. Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych ul. Łowicka 46, Warszawa tel.: / misje@scj.pl