Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji,

Transkrypt

1 Październik - grudzień 2010 Rok 2 (nr 8) Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji, Początki obecności Księży Sercanów w Urugwaju sięgają lat 40-tych poprzedniego stulecia. W tym czasie Urugwaj miał być najbardziej rozwiniętym krajem w całej Ameryce Południowej, krajem katolickim o dobry ciepłym klimacie. Jest prawdą, że czterdzieści lat temu był nazywany Szwajcarią Ameryki Południowej ze względu na swoją mocną sytuację ekonomiczną na kontynencie. Sytuacja jednak znacznie się zmieniła. Urugwaj to kraj o połowę mniejszy od Polski, w którym żyje ponad 3 mln mieszkańców. W czasach pierwszych kolonizatorów tereny obecnego Urugwaju zamieszkiwali Indianie. Dziś społeczeństwo tego państwa składa się niemal całkowicie z ludzi pochodzenia europejskiego. Oficjalna nazwa Urugwaju brzmi: Wschodnia Republika Urugwaju (Republica Oriental del Uruguay), ze względu na położenie na wschód od rzeki Urugwaj. Nazwa Urugwaj" wywodzi się z języka Indian Guarani zamieszkujących kiedyś tereny Argentyny, Urugwaju i Paragwaju i znaczy tyle, co rzeka kolorowych ptaków". Obecnie Urugwaj jest krajem ateistycznym. Jest to podstawowa cecha różniąca go od innych krajów Ameryki Południowej. W Urugwaju pracuje czternastu sercanów: jedenastu księży, jeden brat zakonny i dwóch kleryków z Brazylii, którzy odbywają swój dwuletni staż duszpasterski. Żyją oni w pięciu wspólnotach: trzy z nich znajdują się w Montevideo, pozostałe w El Pinar i Solis de Mataojo. wasz - ks. Michał scj SPIS TREŚCI Temat wydania..urugwaj Sercanie w Ameryce Południowej Polscy Sercanie w Ameryce Płd Historia misji w Urugwaju Sylwetki misjonarzy Życzenia na Boże Narodzenie Informacje dla rodziny misyjnej

2 Historia misji w... Urugwaju SERCANIE W AMERYCE POŁUDNIOWEJ Kościół z natury swojej jest misyjny. Chrystusowe wezwanie Idźcie i nauczajcie wszystkie narody jest wciąż aktualne i skierowane do wszystkich Jego uczniów, a zwłaszcza do tych, szczególnie Jemu oddanych, poświęconych poprzez zakonną profesję czy święcenia kapłańskie. Człowiek poszukujący swej drogi życiowej w realizacji Chrystusowego uczniostwa musi sobie odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób chcę to moje bycie uczniem Chrystusa realizować? I choć formy tej realizacji będą różne i będą się zmieniać, zadanie pozostaje to samo: iść, głosić i wprowadzać nowych uczniów. Kościół, poprzez swoich członków, a przede wszystkim poprzez Zgromadzenia Zakonne, realizuje to wezwanie, i stara się dotrzeć do wszystkich narodów. Choć nasze Zgromadzenie nie było pomyślane jako misyjne to już w 1882 roku, w liście do papieża Leona XIII, o. Dehon pisze: Czerpiąc z Najświętszego Serca Jezusowego ducha ofiary, będziemy szczęśliwi, mogąc być obecni także na misjach. Idąc za tymi słowami, nasz Założyciel wysyła swych pierwszych misjonarzy do Ekwadoru w 1888 roku oraz do Konga belgijskiego w 1897 roku. Te pierwsze misje Zgromadzenia rozbudziły wrażliwość Dehona na ten właśnie aspekt życia Kościoła. Odtąd misje będą zawsze w centrum jego uwagi. Ostatnie stulecie naszego istnienia obfitowało w nasze zaangażowanie misyjne. Dzięki temu można nas, jako Sercanów, znaleźć na wszystkich kontynentach świata. W Ameryce Południowej Księża Sercanie mają pięć prowincji (3 w Brazylii, Argentyna- Urugwaj i Chile) i jeden Region (Wenezuela). Pierwsza misja Zgromadzenia na tym kontynencie została otwarta w 1888 roku w Ekwadorze.

3 Historia misji w... Urugwaju Pierwszymi misjonarzami sercańskimi byli księża narodowości niemieckiej. Polscy Sercanie w Ameryce Połd. P i e r w - szym Sercaninem-Polakiem na tym kontynencie był ks. F r a n c i s z e k Stanisław Szymański, przynależący do prowincji Niemieckiej, jako że polska prowincja jeszcze nie istniała. W roku 1902 przybył on do Brazylii. 36 lat później, w roku 1938 wyrusza do Brazylii drugi Polak, ks. Franciszek Nagy, gdzie przez 9 lat pełni posługę duszpasterską, dydaktyczną i administracyjną. Wraca on do kraju w 1947 kiedy to rodzi się Polska Prowincja SCJ. MISJA W URUGWAJU Początki obecności Księży Sercanów w Urugwaju sięgają lat 40- tych poprzedniego stulecia. 27 maja 1940 roku ks. Karskens został mianowany przełożonym regionu argentyńskiego, zależnego ówcześnie od prowincji holenderskiej. Na odbytej w tym dniu radzie regionalnej rozważono propozycję pana Steverlyncka, przemysłowca belgijskiego, aby zaopiekować się kaplicą zbudowaną przez niego w Motevideo (Urugwaj) i zająć się duszpasterstwem robotników z jego fabryki. Jako warunek zaakceptowania tego dzieła, rada zażądała pisemnego zaproszenia ze strony miejscowego ordynariusza. Biorąc pod uwagę wszystkie potrzeby regionu, możliwe było jedynie wysłanie tam jednego księdza, któremu towarzyszyłby jeden brat zakonny. W tym czasie pan Steverlynck wybudowałby dom dla księży. Bardzo wiele kosztowało osiągnięcie zgody biskupa Aragony, arcybiskupa Montevideo, jako że pragnął on przyznać to dzieło klerowi diecezjalnemu. Po otrzymaniu zgody, 8 listopada 1940 roku kaplica Zbawiciela została pobłogosławiona przez arcybiskupa, a następnego dnia - 9 listopada - ks. Karskens rozpoczął swoją duszpasterską posługę. Pod koniec grudnia 1940 roku przybył do pomocy brat zakonny Nicasio van Vliet. Dnia 2 lutego 1941 roku, już pod nowym arcybiskupem Barbieri, oddano nową parafię Zbawiciela a ks. Karskens został mianowany pierwszym proboszczem. Polscy Sercanie w Urugwaju Zaangażowanie polskich Sercanów w misje Ad gentes w Afryce czy cd. Str.6

4 Sylwetka misjonarza Br. Andrzej Gancarczyk Urodził w Prudniku w 1975 roku, jako najstarszy z trójki synów Teresy i Romana. Swoją edukację rozpoczął 1982 r., a rok później został przyjęty do grupy ministranckiej. W 1988 r. rozpoczął swoją edukację muzyczną w Państwowej Szkole Muzycznej w Nysie, którą kontynuował aż do 1994 r. Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym Carolinum w Nysie, które zakończył egzaminem dojrzałości w r. W tym też roku zgłosił się do Zgromadzenia Księży Sercanów na brata zakonnego. Po rocznym nowicjacie w 24 września 1995r. złożył swe pierwsze śluby zakonne i podjął dalszą naukę: w Kolegium Teologicznym w Lublinie; na UKSW w Warszawie Wydział Nauk Humanistycznych, kierunek Pedagogika Społeczna. W latach pracował jako katecheta w Sosnowcu. W roku 2004 rozpoczął pracę w małej poligrafii w Wydawnictwie Dehon w Krakowie, która trwała aż do W tym to roku zgłosił się do wyjazdu na misje w Urugwaju, dokąd po kilku miesięcznym przygotowaniu językowym, we wrześniu 2008 wyjechał. Swoje pierwsze wrażenia z Urugwaju tak opisuje: Na lotnisku czekał już na nas padre Quinto Regazzoni, padre Francesco Bottacin i dwóch kleryków z Brazylii ( ). Jechaliśmy przez Montevideo dość długo zanim dotarliśmy do sanktuarium La Gruta de Lourdes ( ). Na obrzeżach miasta znajdowały się domki zbudowane z blachy, gdzie-niegdzie murowane, nieco większe. M i a ł e m wrażenie jakbyśmy się cofnęli o jakieś lat. Wszędzie widać było duże sfory bezpańskich psów i chude szkapy błąkające się po mieście. Kończyła się tu zima. We znaki dawała się nieprzyjemna wilgoć, którą czuć było wszędzie. Dom był nieo g r z e w a n y. Wszędzie kamienne posadzki no i w kranie tylko zimna woda. Z utęsknieniem czekaliśmy na lato. Niektóre drzewa zaczęły już kwitnąć. Ogromna bieda dookoła...

5 Sylwetka misjonarza Ks. Wojciech Adamczyk Urodził się w 1976 roku w Lublinie, jako trzecie dziecko w rodzinie Tadeusza i Haliny. W 1983 r. rozpoczął swoją edukację w szkole podstawowej. Już w roku n a s t ę p n y m został przyjęty do grona ministranckiego, do którego przynależał aż do ukończenia podstawówki. Od 1991 r. kontynuował dalszą naukę w Technikum Gastronomicznym w Lublinie. W tym też roku podjął posługę lektora w swojej parafii. Po ukończeniu szkoły średniej uwieńczonej egzaminem dojrzałości oraz tytułem Technika Gastronomii złożył podanie o przyjęcie w szeregi Księży Najśw. Serca Jezusowego. W 1995 r. rozpoczął swoją zakonną formację w postulacie, a następnie w Nowicjacie, w którym 22 września 1996 złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Po studiach filozoficzno - teologicznych w Seminarium Misyjnym w Stadnikach odbył praktykę duszpasterską w Sosnowcu i w 2004 r., otrzymał święcenia kapłańskie. Otrzymawszy nominację na wikariusza pracował kolejno: w Sosnowcu; w Bełchatowie. Z bełchatowskiej parafii złożył podanie o wyjazd na misje do Urugwaju, gdzie też po kilku miesięcznym przygotowaniu językowym wyjechał. Podsumowując roczny pobyt na misjach tak oto opisuje swoje wrażenia: Przed przyjazdem do Urugwaju wiele czytałem na temat kraju, jego religii i obyczajów. ( ) Urugwaj miał być najbardziej rozwiniętym krajem w całej Ameryce południowej, krajem katolickim o dobrym ciepłym klimacie. Jest prawdą, że czterdzieści lat temu był nazywany Szwajcarią Ameryki Południowej ze względu na swoją mocną sytuację ekonomiczną na kontynencie. Sytuacja jednak znacznie się zmieniła. ( ) Urugwaj potrzebuje świadków, proroków miłości, którzy pochylając się nad ubogimi, dają świadectwo Prawdy w Chrystusie i przez Chrystusa. Potrzeba odnowy duchowieństwa, formacji katechetów, troski o ubogich. Misja w Urugwaju jest ogromnym wyzwaniem, ale też łaską i dzięki Bożej pomocy i Waszej modlitwie mogę być prawdziwym narzędziem w rękach Boga.

6 Historia misji w... też w Ameryce Południowej przez długi czas było niemożliwe na ówczesną sytuację polityczną w naszym kraju. Końcówka lat 60 ubiegłego stulecia (wyjazdy do Indonezji i Konga), a jeszcze bardziej lata 80, obfitujące w powołania, spowodowały większy udział Polaków w działalności misyjnej Zgromadzenia. Polscy Sercanie nie tworzyli jednak swoich misji, raczej dojeżdżali by wspomagać już istniejące, a zakładane i dotychczas prowadzone przez Sercanów Holendrów, Włochów, Francuzów czy Niemców. Tak też i jest w przypadku misji urugwajskich. Br. Andrzej Gancarczyk i ks. Wojciech Adamczyk są pierwszymi polskimi Sercanami, którzy dotarli do Urugwaju 12 września 2008 roku. Pierwsze miesiące spędzili w Montevideo szlifując język hiszpański na Londyn Institute. Od marca 2009 roku każdy z nich mieszka w innej wspólnocie. Ksiądz Wojciech pracuje w Solis de Mataojo. Razem z padre Mario (Argentyńczykiem z Buenos Aires) prowadzą parafię, 80 km na północny wschód od Montevideo. Br. Andrzej mieszka na peryferiach Montevideo w sanktuarium narodowym La Gruta de Lourdes w międzynarodowej wspólnocie sercańskiej z padre Francesco - Włochem, padre Victorem - Argentyńczykiem i klerykiem Fernando - Brazylijczykiem. Od sierpnia tego roku ks. Wojciech pełni funkcję Radnego Dystryktu, a br. Andrzej jest Ekonomem Dystryktu.

7 Życzenia Bożonarodzeniowe... Cicha noc, święta noc, Pokój niesie ludziom wszem. A u żłóbka Matka Święta, Czuwa sama uśmiechnięta, Nad Dzieciątka snem... Drodzy Przyjaciele Sercańskich Misji, Narodziny człowieka wyznaczają początek wędrówki, które nazywamy życiem, a którego celem - dla osoby wierzącej - jest osiągnięcie zbawienia. Niejednokrotnie nie jest to łatwe wędrowanie. Wiemy ile wysiłku trzeba włożyć, pośród trosk i pragnień, aby w tym swoim wędrowaniu nie zbłądzić i się nie zgubić. Narodziny Jezusa Chrystusa - Syna Człowieczego - Jedynego i Umiłowanego Syna Boga są przełomowym wydarzeniem w tej ludzkiej historii wędrowania. Przykładem swego życia ukazuje, że: - narodziny w ubóstwie nie oznaczają nędzy życia; - trudności i przeciwnicy nie powinny umniejszać miłości i miłosierdzia względem potrzebujących; - Krzyż wpisany w osiągnięcie Zbawienia nie jest oznaką klęski. Co nam oferuje rodzący się Zbawiciel? Do czego nas nawołuje? - byśmy swą ufność złożyli w Bogu, który nas kocha i troszczy się o nas; - byśmy w codzienności starali się dostrzec oznaki Jego łaski, bo Jemu zależy na nas; - byśmy oczyma wiary dostrzegali Jego obecność wśród, bo On zawsze jest z nami - Emmanuel. W sam Dzień Bożego Narodzenia łączę się z naszymi misjonarzami rozsianymi po całym świecie, prosząc Boga o bezpieczeństwo i entuzjazm w głoszeniu Jego Dobrej Nowiny; łączę się z wszystkimi rodzinami i przyjaciółmi naszych misjonarzy, prosząc o Boże błogosławieństwo, zdrowie oraz potrzebne łaski dla Was i waszych bliskich, - ks. Michał SCJ Sekretarz Misji Zagranicznych

8 Informacje dla rodziny misyjnej Intencje modlitewne na 2010 rok Rok 2010 postanowiliśmy dedykować tematyce Azji i Oceanii, oraz Urugwajowi w Ameryce Południowej. Ponieważ są to nasze najmłodsze (poza Indonezją) tereny misyjne, pragniemy modlić się za tych, którzy już odeszli do Pana po zasłużoną nagrodę apostoła, jak i tych, którzy dla tej nagrody jeszcze się trudzą. Panie, obdarz swoją Miłością wszystkich tych, których powołałeś do służby Ewangelii na kontynentach Azji i Oceanii. Chcemy pamiętać o... naszych misjonarzach z Ameryki Południowej, których Pan powołał do swego Królestwa: Ks. Stanisław Szymański zmarł , Porto Calco w Brazylii; Ks. Franciszek Nagy zmarł , Kraków, Polska; Oraz z Indonezji: Ks. Albert Bűchler zmarł , Rydułtowy, Polska; Ks. Augustyn Nagy zmarł , Kraków, Polska; Ks. Zdzisław Słupczyński zmarł , Palembang, Indonezja; Ks. Lucjan Walczak zmarł , Palembang, Indonezja; Naszą modlitewną pamięcią obejmujemy również naszych bliskich zmarłych w ostatnim roku: Wieczne odpoczywanie, racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Ramowy program spotkań: przyjazd modlitwa za chorych i zmarłych misjonarzy i krewnych Msza św., obiad spotkanie przy kawie rozjazd (w zależności od dyspozycji czasowej) Pomoc dla misjonarzy Misjonarzy wspomagamy na trzech poziomach poprzez: 1) modlitwę, 2) ofiary duchowe, 3) wsparcie materialne. Kto chciałby wspomóc naszych misjonarzy materialnie może to uczynić poprzez nasze misyjne konto: Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego Misje Zagraniczne BANK PEKAO S.A. I Oddział w Warszawie Spotkania rodzin misjonarzy Spotkania naszych misyjnych rodzin to doskonała okazja do: wzajemnego poznania się, lepszego zaznajomienia się z problematyką misyjną, spotkania tych, którzy głoszą Ewangelię w krajach misyjnych. Jest to także okazja do aktywnego włączenia się w dzieło ewangelizacji poprzez wspólną modlitwę i uczestnictwo w Eucharystii. Zapraszamy wszystkich członków rodzin naszych misjonarzy, jak również naszych dobroczyńców i przyjaciół sercańskich misji. Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych ul. Łowicka 46, Warszawa tel.: / misje@scj.pl