Dallas Stayton. Urodzony: 31 maja 1941 roku Obecne miejsce zamieszkania: Crestwood, Kentucky, USA

Transkrypt

1 Dallas Stayton Urodzony: 31 maja 1941 roku Obecne miejsce zamieszkania: Crestwood, Kentucky, USA Kiedy był młodym mężczyzną, William Branham podarował mu coś, co zmieniło jego życie.

2 JESTEM SIOSTRZEOCEM brata Banksa Wooda i brata Charliego Coxa. Moja mama nazywała się Anna Spaulding i była siostrą wujka Charliego. Pierwszy raz usłyszałem o bracie Branhamie, kiedy mój kuzyn, Dawid Wood, został uzdrowiony z porażenia dziecięcego na jednym z jego zgromadzeo. Kiedy to się stało, wujek Banks był tak podekscytowany tym uzdrowieniem, że przeprowadził się z Oldham County, w Kentucky, do Indiany, by byd sąsiadem brata Branhama. Oni stali się naprawdę bliskimi przyjaciółmi. Potem brat Branham zaczął przyjeżdżad tu na polowanie na wiewiórki i czasem zatrzymywał się u mojej babci, a czasem u wujka Charliego. Dośd dużo czasu spędzałem w jego towarzystwie i dziwiłem się, że ktoś, kto głosi na całym świecie i przemawia do wielkich tłumów, może byd jednocześnie tak prostym człowiekiem, z krwią wiewiórki na swoich spodniach. Po prostu przeciętna osoba. To wywarło na mnie wrażenie, jednak nie byłem w tym czasie chrześcijaninem i nigdy nie udawałem, że nim jestem. Dlatego, że przebywałem z nim, to mogłem powiedzied, że jest inny niż cała reszta. ZAWSZE PRZYJEŻDŻAŁ w sierpniu, kiedy trwał sezon łowów na wiewiórki. Od dwunastego roku życia już sam polowałem na wiewiórki. Była to pasja mojego życia. Nawet do dzisiaj lubię robid to bardziej niż cokolwiek innego. Pewnego dnia byliśmy w domu mojego wujka i siedzieliśmy w pomieszczeniu, które było wtedy jego garażem. Miałem strzelbę Marlin, kalibru 22, lecz ona nie strzelała celnie. Pytałem różnych osób, czy nie wiedzą, jak to naprawid, jednak bezskutecznie, chod próbowali coś zrobid. Czułem, że ktoś się do mnie przybliżył i spogląda na mnie. Kiedy odwróciłem się w lewą stronę, brat Branham rzekł: Czy chcesz, żebym się na nią popatrzył?. Odparłem: Tak, oczywiście. Powiedział: Podaj mi ją. Podniósł ją i wziął śrubokręt, lecz w tej strzelbie była tylko jedna śrubka, która była regulowana na szereg różnych sposobów. Tak więc zabrał ją i powiedział, że pójdzie za dom i spróbuje postrzelad. Zapytałem go, czy też mam z nim pójśd, lecz on powiedział, że sam to załatwi. Powiedział: Potem dam ci ją i wypróbujesz. Wziął ją za dom i słyszałem, jak strzelił raz lub dwa, potem przyszedł i rzekł: Teraz ty ją wypróbuj.

3 Ta strzelba strzelała celnie. On musiał się w tej sprawie modlid lub coś takiego, ponieważ wcześniej z tą strzelbą nic już się nie dało zrobid. Kilkoro ludzi, którzy znali się na tym, próbowali ją naprawid. MÓWIĄC COŚ ZE SPRAW OSOBISTYCH, moja mama była parę razy zamężna, a ja czytałem w Biblii, że mężczyzna ma byd mężem jednej żony, a kobieta powinna mied tylko jednego męża. Dlatego chciałem zapytad się brata Branhama: Czy moja mama może byd zbawiona, będąc wielokrotnie zamężna?. Nikomu innemu nic o tym nie mówiłem, a było to wiele lat wcześniej, zanim wygłosił kazanie Małżeństwo i rozwód. Pewnego poranku byłem u mojej babci. Brat Branham huśtał się na huśtawce, która znajdowała się na werandzie, a ja siedziałem na krześle trzy metry od niego. Zapytałem: Bracie Branham, czytałem w Biblii o tej sytuacji małżeoskiej. Czy moja mama może byd zbawiona?. On zaczął wyliczad bardzo dokładnie, ile razy Boża łaska została okazana Dawidowi i innym, jednak wydawało mi się, że wciąż przez tych 10 minut, mówi wymijająco. Kiedy skooczył, powiedziałem: Tak, wiem to bracie Branham, ale chyba nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Zaczął na nowo, lecz tym razem zajęło mu to tylko pięd minut, jednak wciąż wydawało mi się, że mówi bardzo ogólnie! Kiedy po raz drugi zakooczył, zaczął wstawad z huśtawki. Powiedziałem: Tak, bracie Branham, to też wiem, ale nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Chciał już odchodzid, kiedy nagle spuścił głowę i rzekł: Na tyle, na ile to teraz widzę, nie ma żadnej nadziei. Nie mogę tego wytłumaczyd, ale ogarnęło mnie takie uczucie, że bardzo miłowałem tego człowieka, a jednak nie potrafiłem zrozumied swoich własnych uczud. Właśnie powiedział mi, że moja matka jest zgubiona, ale jednak miłowałem go za to, że mi to powiedział. Tak jak wcześniej wspomniałem, to wydarzyło się, zanim wygłosił Małżeństwo i rozwód. Kiedy wygłosił kazanie na ten temat, powiedział jej i mojemu ojczymowi, żeby pozostali razem i że Bóg był dla nich łaskawy. To była naprawdę Boża łaska, ponieważ brat Branham powiedział wcześniej, że nie ma żadnej nadziei.

4 MOJA ŻONA i ja pobraliśmy się w bardzo młodym wieku. Ja miałem 18 lat, a ona 16 i pochodziła z bardzo gorliwej rodziny katolickiej. Tak więc w pierwszym roku naszego małżeostwa było u nas w domu sporo konfliktów. Moja mama umówiła nas na prywatną rozmowę z bratem Branhamem, więc pojechaliśmy tam. Weszliśmy do jego pokoju i usiedliśmy, lecz nie pamiętam prawie nic z tego, co powiedział podczas tego spotkania. Mówił głównie do niej, lecz z jakiegoś powodu było to dla mnie jakby zasłonięte. Po tym krótkim spotkaniu szliśmy do samochodu, a ona powiedziała: Cóż, to koniec. Myślałem, że ma na myśli koniec naszego małżeostwa. Rzekłem: Co myślałaś, mówiąc: >>To koniec<<?. Odparła: To już koniec, nie będę więcej katoliczką. Coś, co powiedział w czasie rozmowy, uświadomiło jej, że nie idzie właściwą drogą. Następnej niedzieli oddała swoje życie Panu i od tego czasu nie było więcej konfliktów w naszym małżeostwie. A teraz, 42 lata później, wciąż jesteśmy razem. ZAZWYCZAJ, KIEDY BRAT BRANHAM głosił w kaplicy, w Jeffersonville, opierałem się o ścianę z lewej strony, naprzeciwko podwyższenia. Właściwie każdej niedzieli opierałem się o tę ścianę, bo bardzo trudno było znaleźd miejsce siedzące. Jednak pewnej niedzieli, z jakiegoś powodu, trafiło nam się miejsce z przodu. Usiedliśmy w drugim rzędzie, zaraz za bratem i siostrą Way. Brat Way był przede mną po lewej stronie. Na koocu zgromadzenia, kiedy staliśmy i śpiewaliśmy, ten człowiek upadł; a ja tam stałem. Większośd ludzi tego nie widziała, ponieważ wszyscy stali, lecz on przewrócił się w prawo i prawą stroną głowy, zaraz nad uchem, uderzył się o drewniane oparcie krzesła. Wydało to taki dźwięk, jakby ktoś uderzył w arbuz. Następnie upadł na podłogę zaraz przed podwyższeniem.

5 Leżał tam, a siostra Way, która była pielęgniarką, uklękła, zbadała mu puls, a potem zaczęła krzyczed, że on nie żyje. Kiedy to się stało, brat Branham bardzo spokojnie zszedł z prawej strony podwyższenia i podszedł do miejsca, gdzie tamten leżał. Uklęknął obok niego, a ja oczywiście ze swoją dociekliwością, stojąc w odległości metra od niego, naprawdę bacznie obserwowałem modlącego się brata Branhama. Nagle zobaczyłem, że brat Way mruga oczami. Następnie brat Branham wstał, powrócił na podwyższenie i rzekł: Dajcie naszemu bratu szansę. Po paru minutach brat Way wstał, ale myślę, że do kooca zgromadzenia był jakby półprzytomny. Myślę, że prawdopodobnie ja widziałem to najlepiej, ponieważ kiedy się to wydarzyło, ludzie stali. PEWNEGO DNIA kiedy byłem u wujka Charliego, przyjechał brat Branham. Właśnie był w Arizonie i przywiózł dla moich kuzynów małe prezenty; szerokie paski, które używają na Zachodzie. Mój tata był alkoholikiem i zawsze czułem się gorszy od moich kuzynów. Później, kiedy nikogo nie było w pobliżu, przysunąłem się do niego i powiedziałem: Bracie Branham, jak kiedyś znowu pojedziesz na Zachód, czy nie mógłbyś także dla mnie przywieźd takiego paska?. Natychmiast zaczął sięgad po swój własny pasek. Szybko rzekłem: O, nie, nie. Nie mogę tego przyjąd. On powiedział: Młodzieocze, podejdź tutaj. Zdjął swój pasek i owinął go wokół mnie. Już nawet wtedy ledwo mnie zdołał owinąd (oczywiście teraz jestem o dużo tęższy). Jednak udało się zapiąd go na ostatnią dziurkę. Nie wiedziałem, co mam powiedzied ani zrobid. Musicie jednak uwierzyd mi na słowo, że już wtedy wiedziałem, że pewnego dnia, któryś z moich bliskich będzie chory i ten pasek pomoże mu wrócid do zdrowia. Nie wiem, skąd to wiedziałem, lecz tak było. Wziąłem ten pasek do domu i wsadziłem do szuflady. Znajdował się tam i pozwalałem go dotykad tylko chrześcijanom. Leżał tam przez lata, byd może przez 15 lat, i nikt go stamtąd nie ruszał. Wiedziałem, że któreś z moich dzieci lub moja żona będą go kiedyś potrzebowali. Po pewnym czasie u mojej mamy, Anny Spaulding, odkryto złośliwego guza na mózgu. Ten guz rósł tak szybko i było z nią tak źle, że lekarze dali jej najwyżej

6 trzy miesiące życia. Chodziliśmy ją odwiedzad i modlid się za nią, a jej stan był coraz gorszy. Zrobili jej tomografię komputerową i stwierdzili, że rak zajął oba przednie płaty mózgu i jeden tylny. Ona powiedziała nam: Widziałam wyniki i wiem, że odchodzę. Tak to też wyglądało, że w każdej chwili może umrzed. Pewnej niedzieli byliśmy u niej w domu i modliliśmy się za nią. Kiedy wyszliśmy i przeszliśmy około 200 metrów, usłyszałem, jak jakiś głos przemówił do mnie: Czy pozwoliłbyś swojej matce umrzed, jeżeli masz sposób, aby ją ocalid?. Powtórzyło się to dwa razy, więc powiedziałem: Nie, oczywiście, że nie. I wtedy przypomniał mi się ten pasek. Przyszedłem do domu, wziąłem pasek i zabrałem go do niej. Był na nią za mały, więc wziąłem sznurówkę i zawiązałem jej koocówki wokół niej i powiedziałem: Mamo, teraz nie umrzesz. Powiedziałem jej, aby nosiła ten pasek przez cały czas. Od razu zaczęło się jej polepszad i doszło do tego, że wstała i robiła cokolwiek chciała. Gotowała i wyglądało na to, że wszystko jest z nią w porządku. Poszła do lekarza, a ten powiedział, że to naprawdę zdumiewające. Rzekł: Nie ma śladu raka, widzę tylko zabliźnienie, w tym miejscu, gdzie wcześniej był. To naprawdę jest cud. Pewnego dnia zadzwoniła do mnie i zaczęła mówid mi, że chce zdjąd ten pasek, bo ociera jej biodra i jest niewygodny. Powiedziała: Teraz jestem zdrowa i już go więcej nie potrzebuję. Prosiłem ją: Mamo, nie rób tego. Nie ściągaj go jeszcze teraz. Czułem, że jeżeli On powiedział, abym jej go założył, to także w jakiś sposób powie, kiedy go ściągnąd. Nie myślałem, że to odpowiedni czas, lecz ona nalegała. Tak więc po długim okresie powrotu do zdrowia, zdjęła go i niemal natychmiast, bardzo szybko, jej stan zaczął się pogarszad. W ciągu paru miesięcy zmarła. A OTO RESZTA HISTORII TEGO PASKA. Cóż, leżał tutaj przez długi czas, a potem, około pięd lat temu, wykryto u mnie raka. Lekarz nazwał go tłuszczakomięsakiem, a ja pamiętałem, że brat Branham mówił na taśmach, jak okropny jest tego rodzaju rak. Nie miałem żadnego prowadzenia, by założyd ten pasek, jednak wiedziałem, że człowiek, który był jego właścicielem, głosił Słowo Boże, więc odczułem, że to jest tak

7 samo, jak w przypadku tego proroka, który powiedział, aby położyd jego laskę na dziecko. Założyłem pasek i od tego czasu wciąż go noszę. Nawet dzisiaj mam go na sobie. Parę miesięcy temu lekarze powiedzieli mi, abym już nie przychodził, bo nie ma żadnych śladów raka. Myślę, że on powiedział, że nastawienie do jakiejś sytuacji ma duże znaczenie. Sądzę, że to nastawienie, które miałem w moim wnętrzu, jak miłowałem go od chwili, kiedy zapytałem się o małżeostwa mojej mamy, to nastawienie jest nagrodą od Boga, która przez cały czas mi towarzyszyła. To jest tylko moja opinia. Jestem taki wdzięczny, że jego ścieżka skrzyżowała się z moją. ***