Elementarz Gujany Francuskiej :50:21

Transkrypt

1 Elementarz Gujany Francuskiej :50:21

2 2 Gujana Francuska jest największym terytorium zamorskim Francji. źródło: fr. (la) Guyane Departament zamorski Francji Stolica: Kajenna (Cayenne) Powierzchnia: 83,5 tys. km kw. Liczba ludności: 235,7 tys. Gęstość zaludnienia: 2,8 osób/km kw. Waluta: euro (EUR) Ze względu na swoją zależność od Francji, Gujana ma podwójną symbolikę: francuską oficjalnie i narodową. Stolicą Gujany Francuskiej jest Kajenna (Cayenne), w której żyje ponad 58 tys. ludzi. Powierzchnia kraju wynosi ponad 83,5 tys. km kw. Gujana Francuska graniczy z Surinamem i Brazylią. Oficjalną walutą jest euro. Ludność

3 3 źródło: W Gujanie mieszka 235,7 tys. osób, co daje średnią gęstość zaludnienia około 2 osób/km kw. W Gujanie Francuskiej większość ludności żyje na wybrzeżu. Największą grupę stanowią Murzyni i Mulaci, w sumie ok. 67 proc. Biali to ok. 12 proc. mieszkańców, tyle samo stanowią Indianie i Chińczycy. To społeczeństwo stosunkowo młode. Średnia długość życia wynosi 72,8 lat dla mężczyzn i 79,6 lat dla kobiet. Religia Większość ludności wyznaje katolicyzm. Język

4 4 źródło: Językiem urzędowym jest francuski, ale używany bywa też kreolski. Ustrój i władza źródło:

5 5 Gujana Francuska jest departamentem zamorskim Francji, od 1974 zarazem regionem zamorskim, administrowanym przez prefekta mianowanego przez rząd, zarządzającego sprawami ogólnopaństwowymi. Organy samorządu lokalnego: Rada Generalna (19 członków) i Rada Regionalna (31 członków), są wyłaniane na sześcioletnią kadencję w wyborach powszechnych. Gujanę Francuską reprezentuje we francuskim parlamencie dwóch deputowanych i jeden senator. Administracja Gujana Francuska dzieli się na dwa okręgi i 19 kantonów, a także 22 gminy. Okręg Saint-Laurent-du-Maroni to: Awala-Yalimapo, Mana, Saint-Laurent-du-Maroni, Apatou, Grand Santi, Papaïchton, Saül, Maripasoula Okręg Kajenna tworzą: Camopi, Saint-Georges-de-l Oyapock, Ouanary, Régina, Roura, Saint-Élie, Iracoubo, Sinnamary, Kourou, Macouria, Montsinéry-Tonnegrande, Matoury, Cayenne i Remire-Montjoly. Gujana Francuska w międzynarodowych organizacjach Jest częścią Unii Europejskiej. Co warto wiedzieć źródło:

6 6 Przy podróżach do francuskich departamentów zamorskich, tj. Gwadelupy, Martyniki, Gujany Francuskiej i Reunion obowiązują takie same zasady, jak w przypadku Francji. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu do 90 dni jest paszport bądź dowód osobisty. Przed wyjazdem trzeba się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i pozwala na stwierdzenie tożsamości. Przy wyjazdach na obszar francuskich zamorskich wspólnot terytorialnych (poza metropolią i wymienionymi wyżej departamentami zamorskimi) na okres przekraczający 90 dni niezbędna jest wiza. W przypadku pobytu nie przekraczającego trzech miesięcy obywatele UE uzyskują prawo pobytu w innym państwie członkowskim bez żadnych dodatkowych warunków i formalności poza koniecznością posiadania ważnego dowodu tożsamości lub paszportu. Prawo swobodnego przemieszczania się i pobytu ma też członek rodziny obywatela UE, niezależnie od jego przynależności państwowej. Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu mogą mieć miejsce jedynie w przypadkach zagrażających polityce bezpieczeństwa państwa i zdrowiu publicznemu. Bezpieczeństwo Podróżującym do departamentów i terytoriów zamorskich Francji zaleca się śledzenie lokalnej sytuacji sanitarnoepidemiologicznej. Przed wyjazdem należy zadbać o stosowne przygotowanie podróży, a w czasie pobytu pamiętać o respektowaniu zasad zachowania się w specyficznych warunkach strefy tropikalnej. Na obszarach tych departamentów nie ma żadnego polskiego urzędu konsularnego. Właściwy terytorialnie jest Wydział Konsularny Ambasady RP w Paryżu. Z tego względu możliwości uzyskania w razie potrzeby pomocy polskich służb konsularnych są ograniczone. Różnice kulturowe

7 7 źródło: W lipcu 2015 roku francuski Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa z 1964 roku, zakazująca budowania nowych ringów do walk kogutów, jest zgodna z konstytucją. Decyzji sprzeciwiali się miłośnicy tej tradycji. Chociaż okrucieństwo wobec zwierząt to we Francji przestępstwo podlegające karze do dwóch lat pozbawienia wolności i grzywnie 30 tys. euro, to - podobnie jak w Hiszpanii - wyjątkiem są regiony, gdzie walki kogutów są głęboko zakorzenioną tradycją, zwłaszcza w północnej Francji oraz na terytoriach Gujany Francuskiej i na Reunion. Do Trybunału zwróciło się dwóch mężczyzn, którzy usłyszeli zarzuty, gdy otworzyli nowy ring na wyspie Reunion, będącej francuskim terytorium zamorskim. Argumentują, że otwieranie takich aren do walk byków jest legalne, co uważają za nieuczciwe. Ich prawniczka Fabienne Lefevre podkreśliła, że różne traktowanie tych dwóch tradycji "jest atakiem na zasadę równości wobec prawa", i zwróciła się do Trybunału o unieważnienie ustawy zakazującej tworzenia nowych ringów do walk kogutów. Trybunał uzasadnia swoją decyzję o uznaniu konstytucyjności ustawy tym, że walki kogutów i byków to dwie oddzielne praktyki. Walki kogutów znane są już od czasów starożytnego Rzymu i niewiele straciły na popularności w średniowieczu. W XIX wieku pojawili się jednak obrońcy praw zwierząt i sport ten zaczął podupadać. W Wielkiej Brytanii zdelegalizowano go około 150 lat temu. W USA ostatnim stanem, który całkowicie zakazał walk kogutów, była Luizjana w 2007 roku. Walki są nadal dozwolone w Azji Południowo-Wschodniej i w niektórych częściach Ameryki Łacińskiej. Kontakty Oficjalne strony: (serwis internetowy administracji Gujany Francuskiej) Warunki geograficzne, klimat

8 8 źródło: Gujana Francuska leży w północno-wschodniej Ameryce Południowej. To kraj głównie nizinny. W środkowej części i na południu znajdują się niewysokie pasma Wyżyny Gujańskiej. źródło:

9 9 Największe rzeki to: Maroni i Oyapock. Aż 81 proc. powierzchni pokrywają wilgotne lasy równikowe; poza tym sawanny i namorzyny. Na rzekach utworzyły się liczne wodospady. W Gujanie Francuskiej panuje klimat równikowy wilgotny. Średnia roczna suma opadów sięga ok mm. Gospodarka Podstawą gospodarki jest rolnictwo, górnictwo i leśnictwo. Ze względu na francuski kosmodrom Kourou ma znaczenie strategiczne. Gospodarka jest silnie związana z Francją poprzez subsydia i towary importowane, a także zyski z obsługi francuskiego kosmodromu, sięgające ok. 25 proc. wartości PKB.

10 10 Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) w sierpniu 2015 roku w Paryżu podpisała umowę w sprawie budowy instalacji startowych dla Ariane 6 na kosmodromie w Kourou w Gujanie Francuskiej, za co francuska agencja kosmiczna CNES otrzyma 600 mln euro. W czerwcu 2015 roku europejska spółka astronautyczna Arianespace poinformowała, że w latach wykorzysta 21 rosyjskich rakiet Sojuz do wyniesienia w kosmos satelitów orbitalnej sieci OneWeb, zapewniającej globalny dostęp do szerokopasmowego internetu. Jak oświadczył prezes Arianespace Stephane Israel, Sojuzy będą startować z kosmodromów w Kourou w Gujanie Francuskiej i w Bajkonurze w Kazachstanie, jak też z baz na terytorium Rosji. Z kosmodromu w Gujanie Francuskiej w czerwcu 2015 roku na orbitę został wysłany satelita Sentinel-2A, zdolny do wykonywania wysokiej jakości zdjęć w kolorze i podczerwieni, dzięki którym możliwe będzie np. prognozowanie plonów czy monitorowanie katastrof naturalnych. Jak podkreśliła Komisja Europejska, Sentinel-2A dostarczy wysokiej jakości zdjęcia Ziemi. Obywatele i przedsiębiorstwa mogą korzystać bezpłatnie z danych uzyskiwanych dzięki Copernicusowi. Mogą być one wykorzystywane do zarządzania zasobami naturalnymi, ochrony środowiska naturalnego, w walce ze zmianami klimatycznymi czy wreszcie do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. Dane z nowego satelity umieszczonego niespełna 800 km nad Ziemią mogą się przydać również rolnikom do monitorowania plonów w okresie wegetacji. KE wskazuje też na ich przydatność w reagowaniu na sytuacje kryzysowe niezależnie od tego, czy chodzi o wypadki spowodowane przez człowieka czy o katastrofy naturalne, takie jak powodzie czy osunięcia ziemi. źródło: Główne uprawy to: ryż, trzcina cukrowa, kukurydza, banany, maniok, bataty. Hoduje się bydło i trzodę chlewną. Ponadto, wydobywa się złoto, tantalit, kaolin i boksyty. Dochody czerpane też są z eksploatacji lasów, głównie to

11 11 pozyskiwanie drewna, a także z rybołówstwa, przede wszystkim łowi się tam krewetki. Gujana ma dobrze rozwinięty przemysł cukrowniczy, drzewny. Posiada też destylarnie rumu i sama produkuje energię elektryczną. Coraz lepiej rozwijającą się gałęzią gospodarki jest turystyka. Gujana Francuska ma słabo rozwiniętą sieć komunikacyjną, transport odbywa się głównie samochodami, a część statkami rzecznymi. Dochody z eksportu to przede wszystkim sprzedaż krewetek, drewna, rumu, ryżu, metali. Handluje z Francją, USA, Szwajcarią. Handel zdominowany przez społeczność chińską. Gujana Francuska jest w znacznym stopniu uzależniona od importu żywności. Poważnym problemem jest bezrobocie wśród młodzieży. Historia Gujanę Francuska odkrył Krzysztof Kolumb w 1498 r. Przez lata ziemia ta była nazywana Zielonym Piekłem, ze względu na istniejącą tam do 1937 roku francuską kolonię karną. Przed przybyciem Europejczyków (koniec XV w.) obszar słabo zaludniony przez Indian (Karaibów i Arawaków).

12 12 W pierwszej połowie XVII w. nastąpiła kolonizacja francuska. Powstała stolica Kajenn, założona w 1635 roku. Próby zajęcia terytorium Gujany podejmowała także Holandia w latach , a także Wielka Brytania. W latach Gujana była własnością Portugalii. Francji natomiast została przyznana w 1814 roku na mocy traktatu paryskiego. W pierwszej połowie XIX wieku nastąpił wyraźny okres pomyślności gospodarczej związany z rozkwitem plantacji trzciny cukrowej oraz odkryciem złota nad rzeką Approuague w 1850 roku. Po zniesieniu niewolnictwa w 1848 roku do 1937 roku Gujana była francuską kolonią karną. Od 1946 roku jest jej departamentem zamorskim. Terytorium nadal jest słabo zaludnione, od połowy XX w. nastąpiła migracja ludności z Antyli Francuskich, później z Laosu, Haiti, a także nielegalna migracja z Brazylii i Surinamu. Wysuwane od lat 70. postulaty większej autonomii doprowadziły do powołania lokalnej Rady Generalnej (1982 r.). W latach 90. napięcia społeczne i odrodzenie słabego ruchu niepodległościowego. Więcej na: źródła Ministerstwo Spraw Zagranicznych Ministerstwo Gospodarki Wydawnictwo Naukowe PWN ONZ PAP Bank Światowy Foto:

13 13