Drzwi szafy otworzyły się powoli, skrzypiąc przeraźliwie. Pani Zosia weszła na chwilę do środka, odłożyła odkurzacz na jedną z półek i wychodząc

Transkrypt

1

2

3 Drzwi szafy otworzyły się powoli, skrzypiąc przeraźliwie. Pani Zosia weszła na chwilę do środka, odłożyła odkurzacz na jedną z półek i wychodząc zgasiła za sobą światło. Jednak po chwili rozbłysło ono na nowo. Wiesz co? - powiedział odkurzacz do starej, wysłużonej miotły. - Znalazłem dzisiaj pod fotelem dwa złote. Nie rozumiem, dlaczego pani Zosia się po nie nie schyliła... Ech... - westchnęła miotła Młody jeszcze jesteś, to i nie wiesz... To wszystko przez inflację! A kto to Inflacja? - spytał zaciekawiony Ta ruda, która była wczoraj na kolacji? Nie, głuptasie zaśmiała się staruszka Inflacja, to takie coś, przez co pieniądze tracą na wartości. Czyli jak? - dopytywał się odkurzacz. Sama do końca nie wiem... Słyszałam, jak pan Franek rozmawiał o niej z panią Zosią. Że za tyle samo pieniędzy można kupić mniej rzeczy, niż kiedyś... Ceny wzrastają... Czyli tak naprawdę, to dwa złote, które znalazłeś, to mogło nie być dwa złote, tylko złoty pięćdziesiąt albo nawet złotówka... I tylko udawało dwa złote! Odkurzacz już otworzył usta, jednak rozległy się czyjeś kroki. Światło zgasło, a po chwili w drzwiach pojawiła się pani Zosia. Chwyciła miotłę i trzaskając drzwiami od schowka, wróciła do sprzątania.

4

5 W drogerii panował ożywiony ruch. Emilia powoli mijała kolejne półki i stoiska. Zatrzymała się i zaczęła przyglądać się szminkom. W torebce na jej ramieniu zapanowało poruszenie. Spójrz, ile ich tam jest westchnął błyszczyk. - Czasami brakuje mi tu jakiejś zgrabnej pomadki... Ja już Ci nie wystarczam? - zaśmiała się kredka. To nie to samo... - westchnął znowu. Nie przejmuj się pocieszyła go przyjaciółka. - Widzisz, właśnie ogląda szminki... Może zaraz jakąś kupi! Ale... - zaczął błyszczyk. - One są takie zwyczajne. A widzisz tamtą? - wskazał zakrętką na duży stolik stojący pośrodku pomieszczenia. - Ale jest strasznie droga... Przecież Emilka w zeszłym roku założyła lokatę uśmiechnęła się kredka. - Poczekaj jeszcze trochę, będzie miała pieniądze. A nie może teraz pójść do banku? spytał zniecierpliwiony. Nie może kredka pokręciła rysikiem. - Lokatę zakłada się na jakiś czas... Na przykład na rok. Przez ten czas pieniądze są w banku i systematycznie rosną, w zależności od oprocentowania. Po roku można je wypłacić. Nam brakuje jeszcze miesiąca, więc jeśli Emilka zabierze pieniądze, straci odsetki, czyli to, co ma zarobić na lokacie. Ech... - westchnął błyszczyk. - Więc jeszcze trochę poczekam... Urwał, bo do torebki wsunęła się czyjaś dłoń. Emilka wyciągnęła telefon i wykręciła numer. Misiuu... Znalazłam bardzo ładną szminkę w okazyjnej cenie... - zaczęła, patrząc na stolik pośrodku drogerii.

6

7 Pan Wacław wszedł do domu, trzymając w rękach podłużne pudełko. Postawił je w przedpokoju i wyszedł do kuchni. Widzisz, staruszku powiedział jeden z kapci do swojego towarzysza My tu już nie pomieszkamy. Dlaczego tak myślisz? - jego kolega był wyraźnie zaniepokojony. Wacław przyniósł do domu dywidendę westchnął ze zrezygnowaniem pierwszy. Będzie chodził w dywidendzie? - zdziwił się kolega To wygodne? Tomek, Tomek... - pokręcił wkładką pierwszy kapeć W zeszłym roku Wacław kupił akcje firmy "Gracjan"... Tej od tych słynnych Gracjanek? - wtrąciła się tenisówka. Tak, tej kapeć pokiwał podeszwą Obroty firmy skoczyły, wzrósł zysk, a w zeszłym tygodniu postanowili wypłacić akcjonariuszom dywidendę, czyli część zysku firmy, to i kasy Wacław musi mieć więcej, prawda? Tak więc nasz Wacuś został akcjonariuszem poważnej spółki... Akcjonariuszem... To super, prawda? - zaciekawił się drugi z kapci. Phi... I tak nas wymieni! - zaperzył jego towarzysz - A lodów w domu jak nie było, tak nie ma! W tym momencie do przedpokoju wszedł pan Wacław. Pochylił się nad pudełkiem, które przyniósł i wyciągnął z niego komplet nowiutkich pucharków do lodów.

8

9 Pan Krzysztof z dumą włożył wtyczkę do gniazdka. Na ekranie jego nowej, pięćdziesięciocalowej plazmy pojawił się film sensacyjny. Chwycił pilota i zaczął przetrząsać szuflady. Widzisz, będziemy miały co oglądać uśmiechnęła się jedna z poduszek leżących na kanapie. Ano, chyba będziemy... - westchnęła druga. Nie cieszysz się? - zdziwiła się towarzyszka. No, cieszę się, cieszę... - westchnęła znowu. - Ale wiesz, ja wolę oglądać razem z panią Anetą filmy na DVD. A to stare ma już swoje lata, często się psuje... Oj, przydałby się nowy odtwarzacz... Nie denerwuj się pocieszyła koleżankę pierwsza poduszka Słyszałam ostatnio, jak pani Aneta mówiła do męża, że potrzebują kredytu... Kredytu? - spytała z zaciekawieniem przyjaciółka A dobrze się na tym odtwarza filmy? Jej koleżanka zaśmiała się. Kiedy idziesz do banku i mówisz, że potrzebujesz pieniędzy, oni je pożyczają, udzielają kredytu. Wtedy możesz kupić, co chcesz. Może jakiś przystojny fotel? rozmarzyła się. Ale pieniądze trzeba oddać. Zwracasz więcej niż dostajesz, bank dolicza odsetki. Och, to chociaż odtwarzacz westchnęła znowu druga. Krzysztof zamknął szufladę. Wyciągnął z opakowania baterie, które włożył do pilota i z zaciekawieniem zaczął przerzucać kanały...

10

11 Jagoda schowała portfel do torebki. Chwyciła torby i ruszyła alejką na dalsze zakupy. Hej, a wiesz, że Jagoda wybiera się na wakacje za granicę? - spytała poruszona karta kredytowa. Coś o tym słyszałem odpowiedział dowód osobisty Paszport żalił mi się ostatnio, że nie jest już potrzebny do takich wyjazdów. A zresztą, nie panikuj! zdenerwował się - Przecież nikt nie będzie ci kazał z nikim rozmawiać! No, dobrze odrzekła zmieszana A widziałeś tych nowych, z przegródki obok? Jakieś podejrzane typy... Widziałem zaciekawił się dokument Jacyś Eypo... Nie wiesz, skąd mogą być? Nie mam pojęcia zamyśliła się karta Próbowałam wczoraj do nich zagadać. Spytałam, jak się mają, skąd są, a oni nic... Patrzą na mnie i udają Greków. Dziwne powiedział dowód A jeszcze wczoraj było tam tyle Złotówek... Myślisz, że ten cały Kantor ma z tym coś wspólnego? Nie wiem wystraszyła się karta Ale wczoraj przecież rozmawiałam z naszymi Dwusetkami, a teraz tam siedzą te całe Eypo... I nasi zniknęli właśnie po wizycie w tym całym kantorze! Podejrzane... - zamyślił się dowód... Portfel otworzył się. Jagoda wyciągnęła kartę i włożyła ją do bankomatu. Po chwili, z otworu wysunęły się pieniądze.

12

13 Kacper zrezygnowany spojrzał na smugi na swojej świeżo odmalowanej ścianie. Chwycił wiaderko i wyszedł z pokoju, trzaskając drzwiami. Spójrz na mnie! - zawołała ściana, zalewając się łzami Jak ja teraz wyglądam?! Nie denerwuj się tak odpowiedział fotel patrząc na ścianę, na której widniały malownicze zacieki Przecież to nic takiego, zobacz jak... Nic takiego?! - wrzasnęła poszkodowana Kowalscy mogli uważać z tym kranem! A przecież nie ma pieniędzy na remont! Och, co ja ze sobą zrobię... Uspokój się odrzekł mebel Przecież widziałaś, że Kacper jakiś czas temu przyniósł do domu polisę... Polisa... I co mi po niej? Ta kartka jest za mała! - ofuknęła go ściana Wolałabym obraz jakiegoś... Przecież nikt nie będzie cię tym zasłaniał powiedział fotel Kacper pójdzie z polisą do swojego ubezpieczyciela. Potem przyjdzie rzeczoznawca... I on mnie odmaluje? - spytała z nadzieją w głosie. Nie... - pokręcił oparciem mebel Przyjdzie, dokładnie cię obejrzy i zrobi kilka zdjęć. Wtedy ci od ubezpieczeń przyślą pieniądze, a Kacper będzie mógł cię pomalować. A teraz już nie płacz, bo zrobisz sobie więcej smug... Kacper wrócił do pokoju i zaczął przetrząsać gruby segregator z napisem "UBEZPIECZENIA".

14

15 Dramat. Poruszenie. Wszyscy biegają, krzyczą, rozrzucają wokół siebie papiery. Panuje kompletne zamieszanie. A zaczęło się tak spokojnie... Dzień jak co dzień. Jak zwykle o godzinie dziewiątej ktoś pociągnął za sznurek. Wydałem z siebie głośny, metaliczny dźwięk. Rozpoczęła się sesja. Ludzie siedzący przy komputerach zaczęli do siebie pokrzykiwać. Byli ubrani jak zawsze: w białą koszulę i czerwone szelki. Nazywali się chyba malerami, choć ja wolałem na nich mówić Wyjce. Wyjec numer jeden krzyczał do wyjca numer osiem o akcjach, kupionych przez wyjce numer sto dwadzieścia pięć, który właśnie rozmawiał przez telefon z wyjcem numer pięćdziesiąt osiem. Nigdy ich nie zrozumiem... Mogą pójść, gdzie im się tylko podoba, a jednak wolą zadzwonić do kogoś, kto siedzi cztery biurka dalej. Jednak dzisiaj to wszystko wyglądało trochę inaczej... Dało się wyczuć dziwny niepokój. Po chwili zrozumiałem, co się stało. Wszystkie indeksy zaczęły tracić na wartości... Maklerzy zaczęli przekrzykiwać się nawzajem, powstał kompletny chaos. "Indeksy... Akcje... Obligacje... W dół... Bankrutuje... Na minusie... Spada...". Aż wreszcie jeden z Wyjców wykrzyknął na całą salę jedno słowo: "Kryzys!". Zapadła kompletna cisza. Maklerzy patrzyli po sobie, kompletnie nie wiedząc co zrobić. Zamarło wszystko... - Co tobie, śpisz? usłyszałem i spojrzałem wokół. Cisza, spokój. Poruszały się tylko spadające notowania spółek. Wiedziałem, co to znaczy. Złotówka traciła na wartości, inwestorzy, czyli ludzie, którzy zatrudniali maklerów, wyprzedawali wszystko, powodując spadki.

16 Rzeczowych rozmów o rynkach finansowych wysłuchali, skrzętnie zanotowali, starannie zilustrowali i przedstawili Wam: Łukasz Witków Karolina Zborowska Tobiasz Pakuła Wioleta Matysiak Patryk Mażul Emilia Halwa pod opieką Elżbiety Soi Lubań, 2012