ISBN

Transkrypt

1

2

3

4 Tytuł oryginału: An Endless Falling in Love Przekład: Agnieszka Kluska Projekt okładki: Dariusz Borowiecki Korekta: Monika Anulak Redakcja techniczna: Ryszard Augustyn Copyright 2003 by Pacific Press Publishing Association Copyright for the Polish edition 2009 by Fundacja Źródła Życia Printed in Poland Wydanie pierwsze ISBN W sprawach zamówień należy zwracać się do wydawcy: ORION plus Skrytka pocztowa 39, Radom tel.: e mail: orionplus@interia.pl sklep internetowy: Skład i druk: telefon: e mail: alterna@fzz.pl

5 Spis treści WYJAŚNIENIE SKRÓTÓW BIBLIJNYCH 8 MODLITWA 9 CZAS SIĘ ZAKOCHAĆ 10 ROZDZIAŁ PIERWSZY 11 Wyobraź sobie ŻYCIE W WIECZNOŚCI ROZDZIAŁ DRUGI 19 Starożytna miłość TRÓJCA ROZDZIAŁ TRZECI 27 Owoc miłości STWORZENIE ROZDZIAŁ CZWARTY 35 Związek bez ryzyka ZNACZENIE ROZDZIAŁ PIĄTY 43 Ryzyko miłości WOLNA WOLA 5

6 ROZDZIAŁ SZÓSTY 53 Kulisy zdrady BOSKI ZAMYSŁ ROZDZIAŁ SIÓDMY 61 Porzucona miłość GRZECH ROZDZIAŁ ÓSMY 69 Motyw kłamcy SZATAN ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY 71 Zakryte, aby odkryć USPRAWIEDLIWIENIE ROZDZIAŁ DZIESIĄTY 79 Miłość schodzi na ziemię WCIELENIE ROZDZIAŁ JEDENASTY 89 Bliżej niż aniołowie PRZEZNACZENIE ROZDZIAŁ DWUNASTY 99 Wszechżarliwy ogień miłości BOSKIE UCZUCIE ROZDZIAŁ TRZYNASTY 107 Urzekający KRZYŻ 6

7 ROZDZIAŁ CZTERNASTY 117 Nie władca, lecz mąż PRAWO ROZDZIAŁ PIĘTNASTY 125 Serce, które widzi i czuje PRZYMIERZE ROZDZIAŁ SZESNASTY 133 Za zasłoną WSTAWIENNICTWO ROZDZIAŁ SIEDEMNASTY 145 Zaborcza miłość SĄD ROZDZIAŁ OSIEMNASTY 155 Zakochując się na odległość UŚWIĘCENIE ROZDZIAŁ DZIEWIĘTNASTY 161 Bosko ludzki związek DYSCYPLINA ROZDZIAŁ DWUDZIESTY 171 Miłość liczy dni ADWENT ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIERWSZY 177 Rozkosz na wieki NIEBO 7

8 WYJAŚNIENIE SKRÓTÓW BIBLIJNYCH: STARY TESTAMENT Biblia Warszawska skrót Biblia Tysiąclecia skrót I Księga Mojżeszowa I Mojż. Księga Rodzaju Rdz II Księga Mojżeszowa II Mojż. Księga Wyjścia Wj III Księga Mojżeszowa III Mojż. Księga Kapłańska Kpł IV Księga Mojżeszowa IV Mojż. Księga Liczb Lb V Księga Mojżeszowa V Mojż. Księga Powtórzonego Prawa Pwt Księga Jozuego Joz. Księga Jozuego Joz Księga Sędziów Sędz. Księga Sędziów Sdz Księga Rut Rut Księga Rut Rt I Księga Samuela I Sam. 1 Księga Samuela 1 Sm II Księga Samuela II Sam. 2 Księga Samuela 2 Sm I Księga Królewska I Król. 1 Księga Królewska 1 Krl II Księga Królewska II Król. 2 Księga Królewska 2 Krl I Księga Kronik I Kron. 1 Księga Kronik 1 Krn II Księga Kronik II Kron. 2 Księga Kronik 2 Krn Księga Ezdrasza Ezdr. Księga Ezdrasza Ezd Księga Nehemiasza Neh. Księga Nehemiasza Ne Księga Estery Est. Księga Estery Est Księga Joba Job Księga Hioba Hi Księga Psalmów Ps. Księga Psalmów Ps Księga Przypowieści Przyp. Księga Przysłów Prz Księga Kaznodziei Salomona Kazn. Księga Koheleta Koh Pieśń nad Pieśniami P.n.P. Pieśń nad Pieśniami Pnp Księga Izajasza Iz. Księga Izajasza Iz Księga Jeremiasza Jer. Księga Jeremiasza Jr Treny Tr. Lamentacje Lm Księga Ezechiela Ez. Księga Ezechiela Ez Księga Daniela Dan. Księga Daniela Dn Księga Ozeasza Oz. Księga Ozeasza Oz Księga Joela Joel Księga Joela Jl Księga Amosa Am. Księga Amosa Am Księga Abdiasza Abd. Księga Abdiasza Ab Księga Jonasza Jon. Księga Jonasza Jon Księga Micheasza Mich. Księga Micheasza Mi Księga Nahuma Nah. Księga Nahuma Na Księga Habakuka Hab. Księga Habakuka Ha Księga Sofoniasza Sof. Księga Sofoniasza So Księga Aggeusza Ag. Księga Aggeusza Ag Księga Zachariasza Zach. Księga Zachariasza Za Księga Malachiasza Mal. Księga Malachiasza Ml NOWY TESTAMENT Ewangelia Mateusza Mat. Ewangelia Mateusza Mt Ewangelia Marka Mar. Ewangelia Marka Mk Ewangelia Łukasza Łuk. Ewangelia Łukasza Łk Ewangelia Jana Jan Ewangelia Jana J Dzieje Apostolskie Dz. Ap. Dzieje Apostolskie Dz List do Rzymian Rzym. List do Rzymian Rz I List do Koryntian I Kor. 1 List do Koryntian 1 Kor II List do Koryntian II Kor. 2 List do Koryntian 2 Kor List do Galacjan Gal. List do Galatów Ga List do Efezjan Ef. List do Efezjan Ef List do Filipian Fil. List do Filipian Flp List do Kolosan Kol. List do Kolosan Kol I List do Tesaloniczan I Tes. 1 List do Tesaloniczan 1 Tes II List do Tesaloniczan II Tes. 2 List do Tesaloniczan 2 Tes I List do Tymoteusza I Tym. 1 List do Tymoteusza 1 Tm II List do Tymoteusza II Tym. 2 List do Tymoteusza 2 Tm List do Tytusa Tyt. List do Tytusa Tt List do Filemona Filem. List do Filemona Flm List do Hebrajczyków Hebr. List do Hebrajczyków Hbr List Jakuba Jak. List Jakuba Jk I List Piotra I Piotra 1 List Piotra 1 P II List Piotra II Piotra 2 List Piotra 2 P I List Jana I Jana 1 List Jana 1 J II List Jana II Jana 2 List Jana 2 J III List Jana III Jana 3 List Jana 3 J List Judy Judy List Judy Jud Objawienie Jana Obj. Apokalipsa Jana Ap O ile nie zaznaczono inaczej, cytaty biblijne zaczerpnięto z Biblii Warszawskiej Nowego Przekładu Pisma Świętego, wydanej przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne w Polsce. Skrót BG oznacza Biblię Gdańską, wydaną przez przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, skrót BT Biblię Tysiąclecia, wydaną przez Wydawnictwo Pallottinum.

9 Modlitwa pisarza Boże, wspaniały i wszechpotężny, zstąp, Panie, i weź mój umysł w swe ręce, a moje myśli niech będą Twoimi, aż do ostatniej linijki. Jakże mam mówić o Tobie, skoro przewyższasz wszystko, nieobjęty Boże Ludzkie słowa tchną tylko ciemnością, dopóki Ty nie przemówisz i nie przenikniesz jej. Niech Twoje serce mocno we mnie bije, pulsuje głęboko, bym mógł wiedzieć i czuć, malując przed czytającymi jasny obraz Twych myśli i uczuć.

10 Czas się zakochać A gdy znowu przechodziłem koło ciebie i widziałem cię, oto nadszedł twój czas, czas miłości. Wtedy rozpostarłem nad tobą poły swojej szaty i nakryłem twoją nagość, związałem się z tobą przysięgą i zawarłem z tobą przymierze mówi Wszechmocny Pan i stałaś się moją. Księga Ezechiela 16, 8

11 Rozdział pierwszy Wyobraź sobie ŻYCIE W WIECZNOŚCI Obudź moją duszę do świetlistych snów, do najsłodszych chwil życia, choć spowija mnie zatrważająca, wszechobecna ciemność. Wciąż brzmi w mych uszach delikatny szept: wszelka miłość, jaką kiedykolwiek znałeś, jest okruchem boskiej miłości podarowanej tobie w każdej cudownej chwili życia. Dlaczego ktokolwiek chciałby żyć wiecznie? W każdym bądź razie nie ja! Próbuję zebrać odwagę, żeby zakończyć swoje życie. Egitę poznałem na Łotwie, pięknym bałtyckim kraju o niemalże bajkowym uroku. To kraj bogaty w szczęśliwe opowieści i umiłowanie pokoju. Jednak w czasie, gdy piszę tę książkę, zdawać by się mogło, że jego mieszkańcy jakby zatrzymali się w czasie, żyjąc pozostałościami niedawnej tragicznej historii. Wspaniali ludzie zostali głęboko skrzywdzeni i bezlitośnie zdominowani przez sowieckich najeźdźców. Wielu z nich stało się ateistami, nie próbując dopasować obrazu dobrego Boga do ich koszmarnej egzystencji. Egita była jedną z tych niewierzących, albo przynajmniej starała się taką być. Przychodziła na wykłady, które prowadziłem, choć 11

12 nie szukała tam wytchnienia od ciemnych obrazów, które ją nawiedzały. Najprawdopodobniej traktowała te spotkania jak nową rozrywkę, jakiej mógł dostarczyć amerykański mówca. Mimo iż zagadnienie życia wiecznego nie było tematem mojego wystąpienia tego wieczoru, wspomniałem o tym przy jakiejś okazji. Kiedy tylko wypowiedziałem te potężne słowa, Egita była tak zniesmaczona wyobrażeniem życia wiecznego, jakie pojawiło się w jej umyśle, że najwyraźniej nic innego już nie słyszała. Nie sposób było nie zauważyć odczuwanego przez nią dyskomfortu, gdyż siedziała zaledwie trzy rzędy ode mnie, po prawej stronie. Kiedy tylko wykład się skończył, przecisnęła się do przodu. Myśląc, że jakiś urojony Bóg czyni nam łaskę, dając życie wieczne, odczuła taką frustrację, iż stwierdziła, że musi mi powiedzieć, jak bardzo odpychająca jest dla niej ta perspektywa. Na jednym oddechu Egita wyrzuciła z siebie tragiczną opowieść: Sowieccy żołnierze przyszli do naszego domu. Najpierw strzelili ojcu w głowę. Potem zgwałcili mnie i moją matkę i kazali moim braciom i narzeczonemu na to patrzeć. Potem zabili także ich. Mojej matce i mnie kazano zebrać na trawniku przed domem wszystko, co miało jakąś prawną lub sentymentalną wartość akt małżeństwa, akty urodzenia, rozliczenia finansowe i także zdjęcia. Wszystko zostało spalone. Potem zabrali matkę i od tamtego dnia nigdy więcej jej nie widziałam. Ból w oczach tej kobiety był nie do zniesienia. Utkwiłem oczy w podłodze, szukając ulgi. Czułem jak wzbierają we mnie łzy. Życie to nic innego jak cierpienie ciągnęła. Nie chcę przeżyć nawet kolejnego dnia. Życie wieczne byłoby torturą. Kiedy Egita mówiła, zrozumiałem, że dla niej życie wieczne niczym nie różni się od tego to tylko więcej brutalności, cierpienia, niedorzeczności i bólu. Życie, jakie poznała, nie było warte życia. W jej zrozumieniu życie wieczne pozbawiłoby ją możliwości uwolnienia się od tego ciężaru. Jest to w każdym razie niedorzeczny wymysł powiedziała, odwracając się, żeby odejść. Nie wierzę w Boga, więc niech zachowa dla Siebie to życie wieczne. Nie chcę go. 12

13 Tak nie mówi prawdziwa ateistka. Nie wierzę w Boga, więc niech sobie zachowa to życie wieczne? W tym jednym zdaniu złamana kobieta najpierw zaprzeczyła istnieniu Boga, a zaraz potem odniosła się do Jego oferty życia wiecznego, jak gdyby jednak istniał. Egito powiedziałem ostrożnie, gdy ruszyła w stronę drzwi dasz mi szansę coś wytłumaczyć? Popatrzyła na mnie wzrokiem, który zdradzał, co kryje się pod tą twardą powierzchownością. Widziałem na jej twarzy pragnienie pomieszane z rozpaczą i postanowiłem spróbować przeniknąć jakoś te rany. Chciałem obudzić w niej to niedawne pragnienie Boga, którego nie była w stanie w pełni odrzucić. Czy potrafisz powiedzieć cokolwiek, co może to zmienić? zaczęła pojednawczo. Myślę, że to, co powiem, wiele zmieni, ale przez chwilę musisz ze mną współpracować i zrobić coś trochę dziwnego i pewnie trudnego. Co takiego? zapytała nerwowo. Zamknij oczy. Zawahała się. Egito, proszę naciskałem delikatnie. Zamknij oczy. Posłuchała. Chcę, abyś sięgnęła teraz pamięcią do najszczęśliwszych momentów swojego życia. Przypomnij sobie ludzi, którzy doprowadzali cię do śmiechu albo płaczu z radości. Przypomnij sobie rozmowy z nimi. W ciszy przyglądałem się, jak ostre rysy zaczynają łagodnieć. Delikatny uśmiech pojawił się na jej ustach, a po policzkach zaczęły spływać łzy. Kiedy Egita otworzyła oczy, zapytałem: Co zapamiętałaś? Nieśmiało opowiadała o wyprawach rodzinnych nad brzeg jeziora, niedaleko rodzinnego domu. To było takie zabawne, kiedy tata holował mnie na plecach i wypływał daleko w głąb jeziora, udając, że jest wielorybem. 13

14 Jej głos brzmiał tak melodyjnie, kiedy mówiła tata. Opowiadała o czasach, kiedy mama rozmawiała i śmiała się z nią do późna w nocy. Mama mnie kochała i zawsze o tym wiedziałam. Była taka piękna i taka dobra. Później głos Egity łamał się, kiedy przypominała sobie niezrównaną radość zakochania. Opowiadała o młodym człowieku, który zdobył jej serce jako najlepszy na świecie przyjaciel. Wychwalała jego zalety i komplementowała urok osobisty. Miłość do Edgara była najszczęśliwszym i najwspanialszym uczuciem, jakiego kiedykolwiek doświadczyłam. Kochanie go i bycie kochaną przez niego było wszystkim, czego w życiu pragnęłam. Właśnie skomentowałem. Gdy te wzruszające obrazy stały jeszcze świeżo przed jej oczyma, zacząłem wyjaśniać, na czym polega życie wieczne. Egito, teraz, kiedy przypomniałaś sobie najlepsze doświadczenia swojego życia, jesteś gotowa, żeby wyobrazić sobie życie wieczne. Egito, życie wieczne to jakby uwiecznienie tych szczęśliwych chwil, to jak nieustanne przeżywanie takich momentów. Życie wieczne będzie jak miłość do twojego ojca i bycie przez niego kochanym. Jak kochanie matki i bycie obdarzonym jej miłością. A w szczególności, Egito, życie wieczne będzie nieustannym zakochiwaniem się w twoim najlepszym Przyjacielu. Najpierw popatrzyła na mnie bardziej ze zmieszaniem niż ze zrozumieniem. Jednak po dłuższej chwili zdawało się, jakby obudziła się ze złego snu, który był tylko ułudą. Chwyciła się za głowę, jakby jej serce serce, przeniknięte ogromnym bólem odnajdywało w ciemności drogę do światła. Co masz na myśli? zapytała, oddychając głęboko. Egito wyjaśniałem życie wieczne jest nieskończonym zakochiwaniem się w najpiękniejszej i najbardziej wartościowej Osobie we wszechświecie w Bogu. Wszelka miłość, jakiejkolwiek w życiu zasmakowałaś, ma swój początek w Jego sercu wypełnionym zdumiewającą miłością. 14

15 Spędzanie z Nim życia wiecznego będzie doświadczaniem nieustającej, coraz głębszej, szczęśliwej miłości. Egita delikatnie uśmiechnęła się po raz drugi. Mimo iż musieliśmy wyjaśnić wiele zagadnień dotyczących tego, gdzie był Bóg w czasie, kiedy na jej rodzinę spadły takie tragedie, nie przestawała przychodzić na moje wykłady, a ja mogłem patrzeć, jak zakochuje się w Bogu. Dla tej kobiety życie wieczne zaczęło się tu i teraz. Zauważyłeś, że Jezus mówił o życiu wiecznym tylko w tych kategoriach? A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś (Jan 17, 3). Fascynujący dobór słów, nieprawdaż? Zbawiciel nie zdefiniował życia wiecznego ze względu na czas trwania, mówiąc: Życie wieczne to życie bez końca przez miliony i biliony lat. Objaśniał, że życie wieczne to jakość życia, której istota leży w poznaniu Boga. Co jednak Jezus ma na myśli w praktycznym tego słowa znaczeniu? Co tak naprawdę poznamy, znając Boga, i jak ta wiedza ukształtuje jakość naszego życia? Bóg jest miłością, a kto mieszka w miłości, mieszka w Bogu, a Bóg w nim (I Jana 4, 16). Logiczne wydaje się stwierdzenie, że ci, którzy poznają Boga, poznają Go takim, jakim jest. Nie można zanurzyć się w oceanie i pozostać suchym, gdyż ocean to woda. Nie można wygrzewać się w promieniach słońca i nie ogrzać się, gdyż słońce jest ogniem. Nie można poznać Boga i nie zostać zanurzonym w Jego miłości oraz nie być ogrzanym Jego ciepłem, gdyż Bóg to miłość. Poznawanie Boga to doświadczanie w relacji z Nim doskonałej miłości, co oznacza poznanie, czym i kim On jest. Jeżeli, tak jak mówi Pismo, Bóg jest miłością, to życie wieczne z Nim będzie nieustanną podróżą w głąb cudownej i szczęśliwej miłości. 15

16 To właśnie Jezus miał na myśli, mówiąc: A to jest żywot wieczny, aby poznali Ciebie. Zważmy na Jego własne wyjaśnienie: Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności ( ). Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, ( ) gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! I świat cię nie poznał, lecz ja Cię poznałem i ci poznali, że Ty mnie posłałeś; i objawiłem im imię Twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich (Jan 17, 23 26). Niesamowite! Jakie wspaniałe objawienie prawdziwego znaczenia życia! Nie może umknąć nam tutaj, co naprawdę przekazał Jezus. Życzę ci, aby to głębokie zrozumienie prawdziwego Bożego celu dla twojego życia, całkowicie wpłynęło na twoje myśli i uczucia i odmieniło je. Po pierwsze, zauważ, że Jezus mówi o swoim pragnieniu. Widzimy tutaj Boga pełnego głębokiej i żarliwej pasji. Moje i twoje wieczne zbawienie nie jest stoickim przedsięwzięciem Boga, suchym obowiązkiem. Jezus nie modli się: Ojcze, zachowaj ich nędzne życie, gdyż tego oczekiwano by po Bogu. Może da się zepchnąć ich w jakiś daleki zakamarek wszechświata. Nie! On mówi: Ojcze, pragnę, aby oni byli ze Mną tam, gdzie i Ja jestem. On tęskni do przebywania z nami teraz i na wieki. O, Boże wielkiej żarliwości, Zapal we mnie ten sam ogień, Jaki płonie w Twoim sercu, Bym równie mocno pragnął być z Tobą. Zatrzymajmy się teraz na chwilę, żeby zastanowić się, dlaczego Jezus pragnie, abyśmy z Nim byli. Bez wątpienia w sposób świadomy i bardzo emocjonalny mówi o miłości, jaką dzielił z Ojcem od zawsze: Umiłowałeś mnie przed założeniem świata. Później jednak rozpacza, dlatego że my jesteśmy nieświadomi tej zdumiewającej miłości. Nie poznaliśmy Ojca 16

17 lamentuje. Nasz upadek w grzech był w rzeczywistości porzuceniem Bożej miłości. Jezus przychodzi więc do nas w naszej szczególnej potrzebie. Objawia piękno Bożego charakteru przed naszym zamglonym wzrokiem i przytępionym słuchem. Czyni to z jednego tylko względu: aby wciągnąć nas do intymnego kręgu miłości, jaka przepływa i rozkwita między Nim a Ojcem. Pragnie On z całego serca, abyśmy my tak, ty i ja na wieki żyli otoczeni strumieniem wspaniałej Bożej miłości. Jasno określony został najwyższy cel naszego Zbawcy: Aby miłość, którą Mnie pokochałeś, była w nich, i Ja w nich. Oby te słowa, wyrażające boski zamiar, mogły zaprzeć ci dech w piersiach! Zwróć również uwagę na zagadnienie jedności, o jakiej wspomniał Jezus. Życie wieczne, obwieścił, oznacza poznanie Boga. Definiuje później to pojęcie jako stanie się całkowitą jednością z Synem, w jedności, jaką dzieli On z Ojcem: Ja w nich, a Ty we Mnie, aby mogli być doskonali w jedności. O czym jest tutaj mowa? Kiedy Jezus zdefiniował jakościową istotę życia wiecznego, zdecydował się na wybór chyba najbardziej intymnych słów z całego Pisma Świętego. Życie wieczne wyjaśnia znaczy poznać Boga. Jezus użył tutaj biblijnego określenia odnoszącego się do seksualnej wspólnoty (I Mojż. 4, 1) jako symbolu duchowej wspólnoty z Bogiem. Nie powiedział, że życie wieczne to analizowanie Boga czy intelektualizacja Boga, lub poznawanie i przyswajanie faktów dotyczących Boga, czy też odprawianie uroczystości dla Boga. Nie powiedział, że życie wieczne, to życie bez końca w bogatych pałacach czy przechadzanie się ulicami ze złota. Jezus miał na myśli coś o wiele bardziej osobistego i głębokiego. Poznać Boga to zanurzyć się bezgranicznie w Jego miłości, która, jak mówi Jezus, obejmuje złączenie się w jedno z Bogiem. Na następnych stronach tej książki dowiemy się, że Bóg przygotował dla nas intymną wspólnotę z Nim; zażyłość, która rozumiana jest najpełniej, jeżeli przyrównamy ją do najbardziej bliskiego związku znanego nam, ludziom małżeństwa. 17

18 Póki co, chciałbym, abyś przygotował się na dalszą część naszej podróży tak, jak zrobiła to Egita zamknij oczy i przypomnij sobie najszczęśliwsze chwile twojego życia. Przypomnij sobie ludzi, dzięki którym śmiałeś się do łez. Przywiedź na pamięć przede wszystkim (lub wyobraź sobie, jeżeli musisz) jak to jest zakochać się. Te tak przyjemne myśli i uczucia są zaledwie przedsmakiem życia wiecznego. 18

19 Rozdział drugi Starożytna miłość TRÓJCA Dostrzegam kuszący zarys, nie widzę wyraźnych szczegółów, nim przez zasłonę do Ciebie sięgnę. Całe stworzenie i całe biblijne objawienie stanowi delikatną zasłonę, prowokacyjnie wiszącą przed naszymi oczyma, kusząc serca, aby dostrzec choć fragment ukrytej za nią tajemnicy. Forma fizyczna? Tak, ale i coś więcej. Jest to kształt samej rzeczywistości, zaczerpnięty z serca Projektanta. Tajemnica ta, którą niebawem nazwę, jest źródłem wszelkiego piękna. Jest prawdą absolutną, która kryje się za wszystkim, co prawdziwe. Jest to ogromna rzeka dobra, wypływająca ze wszystkiego, co prawdziwie dobre. Jeżeli odsłonimy zasłonę, przejdziemy na jej drugą stronę i spojrzymy na ten największy z cudów, co ukaże się naszym oczom? Zatańczy przed nami nieogarnięte poruszenie, ujrzymy jedną nadrzędną rzeczywistość jedyną tajemnicę, która wyjaśnia wszystkie inne, a sama nadal pozostaje tajemnicą miłość! 19

20 Czy miałeś nadzieję na coś więcej lub na coś innego? Nie ma nic, co mogłoby stanowić więcej, wszystko inne ma mniejszą wartość. Wszystko inne przemija jak zły sen (teraz więc jest najlepsza pora, aby się obudzić!). Czym tak naprawdę jest miłość? W swej istocie miłość nie jest jedynie prawem natury, mimo iż jest pochodną wszystkich praw. Nie jest jedynie siłą kosmosu, mimo iż jest źródłem, z którego wypływa cała życiodajna energia. Nie jest także zbiorem fragmentarycznych cząstek ludzkiego dobra, tworzących w efekcie końcowym świadomość zbiorową, mimo iż jest to źródło wszelkiego prawdziwego ludzkiego dobra. Nie! To, co nazywamy miłością, stanowi o wiele więcej. Jest to charakter samej Osoby Boga, stanowiącego Źródło całej ludzkości. Miłość jest boską tożsamością. Stanowi to, kim, czym i jakim jest Bóg. Jest to myśl, uczucie, moc, cel, impuls i wola Boża. [ ] Bóg [Osoba] jest miłością (I Jana 4, 8). Nie jest to wprost proporcjonalne równanie. Miłość, jako bezosobowa siła, nie jest Bogiem. Popatrzmy jednak głębiej. Biblia nazywa Boga Sędziwym (Dan. 7, 9). Stwierdzenie, że Bóg istnieje od dłuższego czasu, byłoby wielkim nieporozumieniem. Stwierdzenie, że jest stary, przywołuje wyobrażenie staruszka. Możemy powiedzieć, że Bóg jest starożytnie młody zawsze istniejąc, nigdy się nie starzał. Na pytanie: jak bardzo starożytny?, Biblia odpowiada: On też jest przed wszystkimi rzeczami [ ] (Kol. 1, 17). Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało (Jan 1, 3). Te wersety przedstawiają dwie zasadnicze kategorie: 1. wszystkie uczynione rzeczy oraz 2. Boga bez początku, który istniał, zanim uczynione zostały wszystkie rzeczy. Wszystko, za wyjątkiem Boga, miało swój początek. Był czas, kiedy zaistniało niezależne, świadome życie, co dowodzi, że musiał być taki czas, kiedy nie istniała żadna istota. Niepojęte dla nas jest to, jak długo istniał Bóg jako Sędziwy, zanim przedsięwziął dzieło stworzenia. Nieskończoność to jedyne słowo, jakie 20

21 przychodzi na myśl. Nie jesteśmy w stanie tego zrozumieć. Znamy jedynie czyste pojęcie, ale nie mamy żadnej ugruntowanej teorii, czy nawet słownictwa, by wyjaśnić jego znaczenie. Nie próbujmy nawet. Jest jedno zasadnicze pytanie, które możemy zadać i uzyskać budującą odpowiedź. Nie sposób przestać zastanawiać się nad tym, co robił Bóg, zanim przedsięwziął stworzenie. Pomyśl. Istniał wtedy. Był tam, cokolwiek owo tam oznaczało. Czym się więc zajmował? Jak Sędziwy spędzał tę nieskończoną ilość dni przed początkiem wszystkich rzeczy? Żeby odpowiedzieć na to pytanie, musimy najpierw posłuchać Boga Ojca, a później Boga Syna. Tylko Oni mogą nam odpowiedzieć. Spójrzmy na natchniony opis, który rzuca światło na boskie zajęcia przed stworzeniem moim zdaniem jest to jedno z najbardziej zdumiewających objawień Bożego charakteru, jakie kiedykolwiek dane było człowiekowi. Posłuchajmy poruszającego serce wezwania, skierowanego przez Boga Ojca wieki temu: Ocknij się, mieczu, przeciwko mojemu pasterzowi i przeciwko mężowi mojemu towarzyszowi! mówi Pan Zastępów (Zach. 13, 7). Na wieki przed wcieleniem Chrystusa, Zachariasz usłyszał rozbrzmiewające echem dramatyczne proroctwo. Objawia ono ogromny ból Boga Ojca, który rozmyślał nad rozdarciem, jakie miało się pojawić między Nim a Synem, aby uratować upadłą ludzkość. Rozmyślał nad agonią, która, niczym przeszywający miecz, przenika głęboko bezgrzeszne serce Jezusa i dociera aż do Jego własnego serca we współczującym drżeniu. Co jeszcze tutaj widzimy? Zwróć szczególną uwagę na to, jak Bóg Ojciec mówi o Bogu Synu, a znajdziesz się przed krystalicznie czystym oknem Bożego serca. Kiedy spojrzysz, zaczniesz rozumieć, kim tak naprawdę jest Bóg. Prawdziwe znaczenie Jego miłości zajaśnieje przed tobą w całej pełni. Odnosząc się do współczującego Mesjasza, Ojciec wybiera hebrajskie słowo o ogromnie intymnych konotacjach: Człowiek, który jest Mym towarzyszem. Słowo użyte tutaj to amith, co tłumaczy się jako człowiek, który jest mi bliski, 21

22 lub też człowiek, który jest moim przyjacielem. Moje własne tłumaczenie bynajmniej nie jest odejściem od zamierzonego znaczenia tekstu: Ten, który jest moim najbliższym przyjacielem. Taka relacja istnieje pomiędzy odwiecznym Ojcem i Synem. Razem z Duchem Świętym są najbliższymi przyjaciółmi. W tym proroctwie Biblia daje nam przepiękny wgląd w Bożą miłość w zamierzchłych dniach. Co jednak stanowi istotę tej miłości i stanowiło ją jeszcze w czasach przedwiecznych? Jaka jest jej natura? Co stanowi sekret jej istnienia? Odpowiedź znajduje się w czymś, co nazwać możemy rzeczywistością inności ; wieczną prawdą własnego ja, w pełni świadomego obecności innych. Zastanów się nad tym głębiej. Bóg to trzy odrębne Osoby, które stanowią jedność. Albowiem trzech jest świadków: Duch i woda, i krew, a ci trzej są zgodni (I Jana 5, 7 8). Są trzema indywidualnymi istotami, a każda z nich istnieje jako oddzielna, samoświadoma jednostka Ojciec, Syn i Duch Święty. Jednak, jak napisane jest w biblijnym objawieniu, stanowią jedność. W kręgu boskiej społeczności, Bóg jest zarówno Ja, jak i My (Iz. 6, 8). Każda z Osób Bóstwa zauważa istnienie innych. Czynnikiem, który łączy te trzy Osoby w jedność, jest niesamolubna miłość, stanowiąca sedno boskiego jestestwa. Wiara w biblijną wizję Trójcy to wiara w Bóstwo trwające w dynamicznym związku: Bóg zarówno jako On Sam i Inni, indywidualna osobowość oraz jedność w związku trzech oddzielnych Osób. Trójca to obraz Bóstwa, które żyje przepełnione wolą i pragnieniem, aby bezgranicznie poświęcać się dla innych. Wierzyć w trójosobowego Boga, to wierzyć, że miłość jest rzeczywistym fundamentem wszechświata, w którym żyjemy. Brak wiary w Trójcę oznacza brak zrozumienia słów wypowiedzianych w Piśmie Świętym: Bóg jest miłością. Bez biblijnej nauki o wiecznym Ojcu, Synu i Duchu Świętym, pozbawiamy się logiki dowodzącej, że Bóg istniał w miłości zanim jeszcze wszystkie rzeczy zostały uczynione. Moglibyśmy widzieć Boga jedynie jako Jego Samego, a nie Jego i Innych w miłości. 22

23 Posłuchajmy, co miał do powiedzenia Jezus na temat działalności Boga przed stworzeniem. Zwracając się do Ojca, Zbawiciel modlił się: [ ] gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata (Jan 17, 24). Jeżeli mądrość opisana przez Salomona w Starym Testamencie jest uosobieniem Chrystusa przed wcieleniem, jak sugeruje Paweł (I Kor. 1, 24), to w takim razie słowa te dają nam jeszcze lepszy wgląd w związek istot Bóstwa jeszcze przed stworzeniem. [ ] ja [Chrystus] byłam u jego [Ojca] boku mistrzynią, byłam jego rozkoszą dzień w dzień, igrając przed nim przez cały czas [ ] (Przyp. 8, 30). Kochając Rozkoszując się Weseląc się Bawiąc się Ciesząc się wzajemną obecnością. Jaki to piękny obraz naszego Boga przed stworzeniem! Widzicie to? Czy widzicie, jaki naprawdę jest Bóg? Przez całą wieczność Bóg istniał we wspaniałej rzeczywistości niesamolubnej miłości, równie odwiecznej jak On sam. Istniał jako Trójca w zażyłej przyjaźni. Co jeszcze możemy powiedzieć o Bogu? Jeżeli naprawdę jesteśmy świadomi tematu, rozumiemy, że o Bogu nie można powiedzieć wiele o ile w ogóle cokolwiek bez przedstawienia Jego miłości. Czy możemy mówić, w pełni to rozumiejąc, o Jego wrodzonym, wiecznym istnieniu, którego początek nie sięga żadnego innego bardziej fundamentalnego źródła niż On sam? Tak naprawdę nie jesteśmy w stanie pojąć tego, co mówimy, stwierdzając, że Bóg istniał zawsze oraz że nie było czasu, kiedy by Go nie było. Wierzymy, że w tym stwierdzeniu jest prawda, jednak nie jest to produktywny kierunek studium. Wszystko, co dostrzegamy w naszym świecie, posiada swój początek, dlatego przyswo- 23

24 jenie koncepcji Złożonego Życia, które nie posiada początku, zwyczajnie wykracza poza naszą sferę intelektualną. Przyjmijmy więc biblijną deklarację: od wieków na wieki, Tyś Bogiem, po czym odłóżmy ten temat. Czy możemy mówić o bezgranicznej wielkości Bożego wszechświata? Bezgraniczny oznacza, że nie ma żadnych granic; jest nieskończony. Wielkość natomiast oznacza, że jest ograniczony jedynie przestrzenią, która jest niewyobrażalnie wielka, ale posiada koniec. Czym ona jest? Tak naprawdę nie wiemy. Dlatego mówimy o pozornie sprzecznych pojęciach, jak bezgraniczna wielkość. Mamy przeczucie, że jest nieograniczona, ale co to oznacza? Nie jesteśmy w stanie nawet wyobrazić sobie punktu (granicy), poza którą nic nie ma. Co właściwie byłoby tą granicą? Ściana? Przepaść? Co takiego? A pustka przecież nie oznacza nic. Bezsprzecznie jest to coś. Jest to pusta przestrzeń. Możemy zastanawiać się, czym jest to coś, bo przecież nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie niczego. I tutaj znowu, dotykając spraw istnienia Boga, kolejny raz nie wiemy, o czym mówimy. Czy możemy mówić o Jego naturze jako materiale, z jakiego jest zbudowana? Czy możemy w ogóle używać takich słów, jak materiał i składać się, kiedy mówimy o Bogu? A jednak wszystkie słowa, jakie przychodzą nam na myśl, mogą być zaledwie synonimami tychże, ponieważ wszystko, co znamy, to materiał i kompozycja. Czy jest On pewnego rodzaju istotą fizyczną, tak jak my, stworzeni z krwi, ciała i kości? Wszak Biblia mówi, że Bóg ma uszy, które słyszą i oczy, które widzą (Ps. 34, 15), usta, które mówią (Iz. 1, 20), twarz, którą pewnego dnia ujrzymy (Obj. 22, 4), i plecy, które widział Mojżesz (II Mojż. 32, 33). Czy jest to jednak Jego zasadnicza natura, forma fizyczna, w jakiej się nam objawia? Inny tekst Pisma Świętego mówi: Bóg jest duchem [ ] (Jan 4, 24). Co to oznacza? Niewidoczne ciało, czy w ogóle brak ciała? Biblia mówi także, że aniołowie są duchami (Hebr. 1, 14) i że każda istota ludzka posiada duszę (I Kor. 2, 11; Kazn. 12, 7). Z czego więc stworzony jest Bóg? Przede wszystkim, nie został stworzony, więc nie możemy myśleć o Nim jako istocie uczynionej z czegoś. A jednak istnieje, ale nie wiemy tak naprawdę, jaka jest Jego natura. 24

25 Czy możemy powiedzieć więcej o istnieniu Boga, o wymiarach Jego wszechświata, czy o Jego naturze? Z pewnością możemy powiedzieć wiele na temat tego, czego nie wiemy. Kiedy już nawet podzielimy się tym wszystkim, co wiemy, to co tak naprawdę powiedzieliśmy? Przypuszczalnie zupełnie nic. Nic poza stwierdzonymi faktami i mglistymi przypuszczeniami na temat rzeczy, które są poza naszym zasięgiem. Co więc tak naprawdę wiemy i mówimy o Bogu? Nie otworzono przed nami żadnych drzwi? Nie ma żadnej zasłony, którą moglibyśmy odsunąć? Czy jest jakikolwiek wymiar Boskości, w którym moglibyśmy się zanurzyć w odkrywczym zadumaniu? Czy możemy uczyć się i wzrastać w naszym poznaniu Boga w kierunku, który przyniesie owoce? Z pewnością! Możemy poznać charakter Boży! Możemy stwierdzić, że jest On realną Osobą i poznać, jaki jest. Możemy być pewni, że otrzymamy odpowiedź na nurtujące nas pytania. Jakie serce ma Bóg? czy nie chciałbyś się tego dowiedzieć? Jak myśli i odczuwa? czy perspektywa odkrycia odpowiedzi na to pytanie nie jest ekscytująca? Co sprawia, że jest zanurzony w swojej Boskości? czy możliwość zsynchronizowania się z Nim nie wywołuje w tobie nowych pragnień? Co jest głównym powodem Jego działania? czy twoje serce pragnie przybliżyć się do Niego, żeby poznać Go na takim poziomie? Natura, w bezsłownym objawieniu oraz objawienie biblijne wyrażone w słowach, stanowią odpowiedź na takie pragnienie Boga. Przed naszymi przenikliwymi oczami i wygłodzonymi sercami, otwarto szeroko drzwi Bożego charakteru. Patrz daleko, nie zapominając o tym, co jest tuż obok. Spoglądaj wysoko, nie zapominając o tym, co jest nisko. Przedstawię warstwę po warstwie, szczegół po szczególe, wymiar po wymiarze, głębię, materię i kształt, które możemy pojąć, jeżeli tylko chcemy. Tuż za lśniącą zasłoną stworzenia i natchnionym Słowem ukazuje się nam ogromnie atrakcyjna Istota. 25

26 Widzisz to? Włóż swój cały wysiłek, aby nie przegapić prawdziwego obrazu, aby nie umknęło ci to, co tak naprawdę się liczy. Zaangażuj swój intelekt i emocje. Skoncentruj się. Myśl i odczuwaj, przybliżając się do Boga, poświęć Mu najlepszą energię swojego życia a rezultat jest gwarantowany: z większą ostrością zmysłów i umysłu zobaczysz Go szczegół po szczególe, malując Jego prawdziwy obraz na płótnie swojej duszy. Poznasz Boga takim, jaki jest, a w tym poznaniu odkryjesz, że się zakochałeś, coraz głębiej i głębiej, im bardziej wyostrza się twój wzrok. Uchylisz zasłonę i poznasz prawdę rozbrzmiewającą w całym stworzeniu i objawieniu: Bóg jest miłością Bóg jest miłością Bóg jest miłością Usłyszysz ten znajomy szept kolejny i kolejny raz, aż stanie się to jedyną prawdą, jaką znasz. 26

27 Rozdział trzeci Owoc miłości STWORZENIE Urodzony do życia, urodzony by kochać, urodzony do światła, nie do ciemności, urodzony by ryzykować, urodzony by wybierać, urodzony by cierpieć, lecz nigdy nie przegrać. Przed wiekami Bóg był wszystkim, co istniało. Wtedy, dawno temu, jedynie niewysłowione Jedno istniało w trójspołeczności nieegoistycznej, skoncentrowanej na innych miłości. Nie było świadomego, samoistnego życia poza Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Sam Bóg stanowił kompletną całość rzeczywistości. Jednakże nie było pustki. Możemy jedynie wyobrażać sobie obraz skończonej doskonałości, nieustającej radości i pokoju przepływającego razem z wzajemną miłością. Mimo, iż nie było pustki, było jednak pragnienie intensywne, palące pragnienie pragnienie, aby stworzyć i kochać innych, tęsknota za jeszcze wtedy nie stworzonymi tobą i mną. Być może nie powinniśmy mówić, że Bóg potrzebował stworzyć nas, ale raczej pragnął to zrobić, co dodaje nam więcej wartości niż zwyczajna konieczność. Możemy nawet zaryzykować stwierdzenie, że stworzenie nas przez Boga było nieuniknione, gdyż jest On miłością. A ponieważ Bóg jest miłością jest Stwórcą, jako że naturą miłości jest koncentrowanie się na innych, a nie na sobie. Nie było jednak innych. Jako że Bóg jest nie- 27

28 ograniczony w swej potędze, w Jego mocy było stworzenie innych, a przez to kochanie innych. Tak więc zrobił. Jak mógłby nie uczynić tak wspaniałej rzeczy, która była w Jego mocy, skoro stanowiła ona sedno Jego natury? Jak miałby nie stworzyć innych jako obiektu swojej miłości? Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas [ ]. I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich (I Mojż. 1, 26 27). Bóg to My. Dlatego też Jego obraz został uczyniony jako Ich podobieństwo, tworzące My. To ma sens. Zastanówmy się nad tym głębiej. Stworzyć, to znaczy uczynić widzialnym lub słyszalnym zawartość serca i umysłu. Każdy obraz jest najpierw zarysem wyobrażeń lub wspomnień artysty, później dopiero przenoszonym na płótno. Każda pieśń jest najpierw zmysłowym pojęciem, przepływającym w emocjonalnych żyłach twórcy, później dopiero przekazanym poprzez słowa i melodię. Ta sama zasada odnosi się do Boga, funkcjonuje ona jedynie na o wiele wyższym poziomie. Wszystkie ludzkie twórcze wysiłki są zaledwie cieniem doskonałych twórczych mocy Boga. Kiedy przedsięwziął On wzniosłe dzieło stwarzania innych, czynił to jako wyrażanie Siebie, jako odbicie swojego obrazu. Wśród całego stworzenia, za wyjątkiem ułomności i chaosu wprowadzonego przez grzech, można odkryć zasadę życia. Możecie nazwać ją zasadą wzajemności, bądź zasadą przyczynowo skutkową. Można też określić to mianem cyklu życia, bądź cyklu dobroczynności. Jakkolwiek nie zostanie nazwana, znaczenie pozostaje dość wyraźne: wszystkie formy życia poruszają się ruchem kołowym, każda jednostka otrzymuje, aby dawać. Przetrwanie każdej części bezpośrednio zależy od jej miejsca w kręgu dawania i otrzymywania, a jeżeli połączenie zostaje zerwane, prowadzi to do śmierci. Ruch na zewnątrz jest zasadą życia. Stagnacja oznacza śmierć. Wszystko zostało stworzone do życia w dynamicznym związku dawania i otrzymywania. 28

29 To właśnie jest znaczeniem prawdziwego prawa. Prawo to słowo odnoszące się do porządku funkcjonowania rzeczy, kiedy działają w sposób zaprojektowany przez Boga, w harmonii z Jego miłością, która jest wzorcem wszelkiego stworzenia. O ile na pierwszy rzut oka wydaje się, że istnieje mnogość praw, które rządzą życiem, przy głębszym spojrzeniu okazuje się, że są to jedynie odmiany tego samego prawa. W stworzeniu wszystko zaprojektowane jest tak, że każda indywidualna jednostka jest zależna od otrzymywania czegoś od innych, równie zależnych jednostek, a z kolei każda odnajduje zdrowie i znaczenie w dawaniu innym tego, co sama otrzymała. Występuje tutaj ciągły cykl napełniania i opróżniania. Nie ma znaczenia, czy przyglądamy się ekologii, ekonomii, fizjologii czy psychologii, socjologii, bądź duchowości, zasadom biznesu, rolnictwu czy informatyce wszystkie systemy funkcyjne zarządzane są dynamiką wzajemności. Od składowych atomu, aż do poziomu kosmicznego, całe stworzenie to warstwa po warstwie przełożenie zasady ciągle powiększanej i dopasowywanej, aż do wieczności. Pierwsze stworzenie wypływało z boskiego serca jako doskonałe odbicie lustrzane Jego charakteru. Grzech rozbił to lustro i rozproszył odłamki szkła pośród mutacyjnych wykrzywień. Niemniej jednak podobieństwo Stwórcy nadal widoczne jest w każdym kawałku. Nawet pomimo śmiertelnej rany grzechu na twarzy, stworzenie nadal odbija prawdziwy obraz Stwórcy. Wszystkie wyjątki wypływają bezpośrednio z dysharmonizującego wpływu grzechu, u sedna którego leży egoizm, a zatem w rezultacie izolacja. Prawdziwa nauka, wypływająca z zasady dobroczynności, ma na celu zmianę układu części tak, aby przeorganizować je w spójną całość oraz zidentyfikować odmienne mutacje, które są dziełem wroga. Bóg uczynił i podtrzymuje słońce, będące początkiem i inicjatorem cyklu dawania w przyrodzie. Jako symbol Jego samego (por. Mal. 4, 2), słońce ciągle emituje energię, nie bazując na żadnym innym źródle poza sobą. Energia promieni płynie ze słońca nieustającym strumieniem. Kiedy gleba skąpana jest w ciepłym świetle słonecznym, ziarno kiełkuje i rozpoczyna życie. Poprzez zdumiewający proces zwany fotosyntezą, 29

30 energia słoneczna jest natchnieniem dla nowych roślin. Foto oznacza światło, natomiast synteza oznacza budować lub tworzyć. Fotosynteza oznacza więc tworzyć za pomocą światła. (Swoją drogą, w taki właśnie sposób nasze charaktery są stwarzane na nowo w planie zbawienia. Nowe serce jest stworzone poprzez światło ewangelii). Kiedy światło słoneczne pada na roślinę, nagromadzona energia w świetle ulega przemianie w strukturę chemiczną, a ta z kolei zasila budowanie kolejnej tkanki. Innymi słowy, roślina wzrasta, czego efektem są liście, kwiaty, owoce i nasiona. Każde nasionko jest żywym organizmem złożonym z rzeczywistej energii nagromadzonej ze światła słonecznego, przygotowanym do wykiełkowania i obdarowania życiem cyklicznie kolejny i kolejny raz. Owoc jest spożywany przez ludzi i zwierzęta, przenosząc tę samą energię świetlną do różnych tkanek tychże żywych organizmów. Poprzez proces trawienia i asymilacji, składniki pokarmowe dostają się do obiegu krwi i przenoszone są do każdego istotnego organu. Zużywamy wtedy otrzymaną energię do życia i wzrostu, a w zamian, uprawiamy i upiększamy ziemię jako dobroczynni słudzy. Koło się zamyka. Prześledźmy cykliczną drogę H 2 O. Za pomocą energii promieniującej ze słońca, woda oceaniczna paruje w górę, tworząc chmury. Na powierzchnię ziemi spada wtedy deszcz, w drodze w dół pochłaniając i rozpuszczając azot i tlen, tworząc kwasy azotowe, które z kolei nasączają ziemię jako życiodajny nawóz. Formują się rzeki i strumienie, wpływające do mórz i jezior, z których z kolei ta sama woda kolejny raz paruje w górę, tworząc chmury, a z nich ponownie spada deszcz. Cykl ten jest dla mikrokosmosu niekończącą się lekcją makrorzeczywistości Bożej miłości. Nawet na poziomie molekularnym woda przedstawia związek współzależności jako trójkompozycję. Dwa atomy wodoru oraz jeden atom tlenu (H 2 O) jednoczą się w molekuł wody. Troje stanowi jedność. Cały nasz ekosystem jest przemyślnie skonstruowanym falowaniem nieograniczonej wzajemności to obraz miłości. Przechodząc od ekologii i fizjologii do psychologii oraz socjologii, zauważamy ten sam cykliczny wzór. Wybaczcie moje uproszczenie, jednak 30

31 psychologia sprowadza się do psychicznego zdrowia lub psychicznej choroby spowodowanej urojoną lub prawdziwą nierównością w relacjach z innymi bądź samym sobą, czasami obarczoną jeszcze dziedzicznymi lub chemicznie nabytymi zaburzeniami równowagi. Związki, w których występuje wzajemna wymiana (cykl) pozytywnego dawania i otrzymywania szacunku, zaufania, jedności, uprzejmości, współczucia i przebaczenia zazwyczaj przynoszą psychiczną i emocjonalną pewność, poczucie własnej wartości, motywację, produktywność i kreatywność, co daje ogólnie dobre zdrowie psychiczne. Związki, w których uwaga koncentrowana jest bardziej na samym sobie niż na innych, powodują fałsz, manipulację, okrucieństwo, nienawiść, perwersje seksualne, przynoszą poczucie osamotnienia, niepewności, winy, niskie poczucie własnej wartości, podejrzenia, fobie, niechęć do tworzenia, a nawet życia. Stąd też biorą się załamania psychiczne. Zdrowie psychiczne, bądź choroby psychiczne, występują dlatego, że ludzki umysł został zaprojektowany jako coś, co pozostaje w harmonii z jednym, niezmiennym prawem prawem miłości, które ma początek w boskim umyśle. Nasze umysły są jak delikatna, doskonale nastrojona maszyneria. Zostaliśmy zaprojektowani tylko do doświadczania miłości wypływającej od nas do innych oraz od innych do nas. Wszystko, co jest przeciwstawne miłości, głęboko rani naszą psychikę. Brak szacunku, brak uprzejmości, kłamstwa, zazdrość, nienawiść, niewierność seksualna i tym podobne ranią nas. Dlaczego? Ponieważ zaangażowanie się w takie sprawy oznacza naruszenie integralności naszego związku z Bogiem i innymi istotami ludzkimi poprzez przedkładanie siebie nad innych (I Jana 3, 4; Mat. 22, 37 40). Grzesząc przeciwko Bogu i innym, naruszamy wewnętrzne jestestwo, niszczymy samych siebie na poziomie mentalnym i emocjonalnym. Uosobienie Mądrości oświadcza: Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy: Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, miłują śmierć (Przyp. 8, 36). Grzesząc, wypadamy z koła miłości na prostą w kierunku własnej izolacji, wiodącej docelowo do śmierci. Ezechiel opisał boski porządek wszechświata jako jedno koło w drugim (Ez. 1, 16). Słowo hebrajskie tłumaczone tutaj jako koło oznacza 31

32 obracać się, co oddaje sedno ruchu cyklicznego. W świetle tej biblijnej prawdy, warto zauważyć, że w każdej dziedzinie nauki odkrywa się kolejne obszary zawierające inne obszary, i tak dalej. Jeżeli zagłębimy się do poziomu mikroskopowego, subatomowego, lub wejdziemy na najwyższy poziom aż do nieskończoności, na poziom kosmiczny, to, co zobaczylibyśmy, to krąg zawierający inne kręgi. To, co ujrzelibyśmy, to miłość. Pismo Święte objawia literalną prawdę, która nie jest jedynie poetycką hiperbolą, kiedy mówi: Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę (Rzym. 1, 20). Paweł dokonuje tutaj zdumiewającego stwierdzenia, że prawdziwy charakter Boży jest objawiony we wszystkim, co stworzył. Apostoł mówi, że Bóg czyni to w tak szczegółowy sposób, że nawet ukazuje swoją odwieczną moc, którą jest miłość oraz bóstwo, oznaczające harmonię związku Trojga, którzy są Jedno. Widać wyraźnie, że świat w którym żyjemy, zasadniczo opiera się na związkach. Jest to uniwersum, a nie wielowersum, czy monowersum. Rzeczywistość jest zasadniczo skoncentrowana na innych. Jest ona skomplikowaną strukturą pojedynczych części, pozostających w nieustannym ruchu ekstrawertycznym, wypływającym z każdego do innych. A jednak, mimo iż całe stworzenie uczynione zostało na obraz Boga, nie wszystkie rzeczy stanowią objawienie Jego chwały. Istnieje wiele stopni zawiłości i szczegółów pomiędzy jednym stopniem a drugim. Pamiętając o tym, zwracamy teraz uwagę na koronę całego stworzenia, najpełniejsze objawienie boskiego obrazu: kobietę i mężczyznę, którzy są w sobie zakochani. Ludzkość została stworzona jako największy manifest miłości, która jest sednem boskiego charakteru. Z definicji, miłość jest nieegoistyczna i skoncentrowana na innych. Jak zostało odnotowane w poprzednim rozdziale, Bóg jest zarówno Sobą, jak i Innymi. Może powiedzieć Jestem, ale też uczyńmy (II Mojż. 3, 14; II Mojż. 1, 26 27). Bóg istnieje jako Trójca w Jednym i jako Jeden w Trójcy, co Biblia nazywa Bóstwem (Rzym. 1, 20); trzy indywidualne Osoby, które stanowią jedność. Nie = 3, 32

33 ale 1 x 1 x 1 = 1. Miłość jest tajemną rzeczywistością, która definiuje wieloosobową, a jednak pojedynczą osobowość Boga. Z tego wynika więc, że odbicie Bożego obrazu bezwarunkowo przedstawia siebie i innych, z czego każdy stawia siebie na drugim miejscu względem innych. Tylko w ten sposób podobieństwo Bożej miłości może istnieć poza Trójcą. Wyłaniając się z łona boskich pragnień, powstał Adam, indywidualna osoba, świadoma siebie i swojej wolności. Rozmyślając nad zakończonym dziełem, Bóg popatrzył na Adama i powiedział: Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego (I Mojż. 2, 18), lub, jak można lepiej przetłumaczyć, odpowiednik drugiego ja. Ze ścisłej definicji biblijnej, sam Adam nie mógł stanowić pełnego odwzorowania obrazu Boga. Potrzeba było jeszcze kogoś poza nim samym. Stąd pojawiła się kobieta. Powstała Ewa, równie samodzielna i wolna jak jej mąż. Pismo Święte odczytujemy w następujący sposób: Nasz obraz = nasze podobieństwo = człowiek (rodzaj ludzki) = kobieta i mężczyzna = oni (I Mojż. 1, 26 27). Jedynie rzeczywistość wolnego ja we wzajemnej świadomości istnienia równie wolnego ty pozwala na zaistnienie miłości. Kobieta i mężczyzna, każde kochające drugie więcej od siebie, stanowią obraz Boga. Kobieta została uczyniona z mężczyzny jako osobna i samodzielna jednostka, tak samo jak Ojciec, Syn i Duch Święty są odrębnymi Osobami. Później jednak została ponownie zjednoczona z mężczyzną poprzez małżeństwo, dzięki nieprzymuszonej miłości wpisanej w jej wolność. A z żebra, które wyjął z człowieka, ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka. Wtedy rzekł człowiek: Ta dopiero jest kością z kości moich i ciałem z ciała mojego. Będzie się nazywała mężatką, gdyż z męża została wzięta (I Mojż. 2, 22 24). Adam obcował z żoną swoją Ewą, a ta poczęła i urodziła Kaina (I Mojż. 4, 1). Kiedy Biblia mówi, że Adam i Ewa stali się jednym ciałem i poznali się, a ona poczęła, odnosi się to oczywiście do przypieczętowania mi- 33

34 łości seksualnym zjednoczeniem. Ich fizyczna jedność była jednak najdalszą warstwą miłości, symbolizującą głębię istnienia dwóch odrębnych istot, całkowicie poświęcających siebie dla szczęścia drugiego. Ciąża, która była tego owocem, stanowiła ucieleśnienie ich miłości, zrodzonym na ich własny obraz, a przez to również ukazującym prawdę Bożej miłości. Tak miało być zawsze. Bożym planem było, abyśmy jako Boży ród (Dz. 17, 28), zrodzony z bezinteresownej miłości, na zawsze doświadczali nieustannej radości z bezgranicznie pogłębiającego się miłosnego związku z Nim i z innymi, zrodzonymi z naszej miłości. Niemniej jednak, wiązało się z tym nieuniknione ryzyko. 34

35 Rozdział czwarty Związek bez ryzyka ZNACZENIE Czy jesteś lalkarzem pociągającym za moje sznurki? Czy tylko tyle składa się na sens życia? Lecz jeśli jednak nie masz nade mną kontroli, boję się, że przed wyborem stanąć mi przyjdzie, I w wolności tej przegram życie, ginąc w powodzi wymówek związanych z każdą moją winą. Wyobraź sobie, że nadeszła era sztucznej inteligencji. Robotykę i technologie komputerowe rozwinięto do tego stopnia, że współmałżonkowie, dzieci i przyjaciele tworzeni są przez wyrafinowany przemysł. Jesteś trzydziestoletnią, samotną kobietą, bez perspektyw zamążpójścia. Pewnego dnia twoją uwagę przykuwa ogłoszenie telewizyjne firmy Doskonały Partner. Oferta robi wrażenie, obejmuje dziewięćdziesięciodniową gwarancję z możliwością zwrotu kosztów. Najlepszy aspekt oferty to jednak obietnica związku bez ryzyka, bez absolutnie żadnej możliwości, że twój doskonały partner kiedykolwiek zrobi coś wbrew twoim oczekiwaniom. Pomysł wydaje się trochę dziwny, ale jesteś naprawdę samotna, a tacy komputerowi partnerzy są rzekomo tak realni, że żaden z twoich zna- 35

36 jomych nigdy nie zorientuje się, że nie jest on (a raczej ono) prawdziwym człowiekiem. Oczywiście, ty znałabyś prawdę, ale przecież to bez znaczenia, skoro jest tak doskonały. Dzwonisz więc na numer podany na ekranie. Jeszcze w ciągu tego samego tygodnia znajdujesz katalog w skrzynce pocztowej. Strona po stronie wertujesz szeroką ofertę. Po dłuższym namyśle decydujesz się na model DB 177, 77. D w tym kodzie oznacza ciemne włosy i karnację. B to oznaczenie niebieskich oczu. Wzrost oznaczony jest numerem 177, natomiast dokładną wagę przedstawia liczba 77. Składasz zamówienie i czekasz. Dostawa może potrwać od czterech do sześciu tygodni. Towar w końcu przybywa. Kiedy samochód dostawczy parkuje na twoim podjeździe, czujesz lekkie podenerwowanie i ekscytację. Kierowca wyładowuje nieoznakowane pudło wielkości trumny, w którym leży lalka, po czym umieszcza je w twoim salonie. Pewna myśl przechodzi ci szybko przez głowę: Ten kierowca jest całkiem uroczy Ale przecież chcę się zaangażować w coś innego. Zapomnij o tym kierowcy przypominasz sobie, wracając do partnera z pudełka. Wtedy kierowca pyta niedbale: Nie miałaby pani nic przeciwko, gdybym wpadł jeszcze kiedyś na chwilę? Może poszlibyśmy razem na kolację? Ech Hmmm próbujesz coś wymamrotać. Niestety, nie sądzę, żeby było to możliwe. Jestem zamężna. Och, w takim razie przepraszam. Z tymi słowami, szybko wychodzi. Koncentrując się znowu na wielkim pudle na podłodze, ocierasz kropelkę potu z czoła. Zaczynamy mówisz do siebie na głos i otwierasz pokrywę. Wow! Jest o wiele przystojniejszy niż się spodziewałaś i wygląda bardzo realnie. Na jego klatce piersiowej leży instrukcja obsługi z wyraźnym hasłem: Uwaga! Nie włączaj Doskonałego Partnera zanim nie przeczytasz instrukcji obsługi. 36

37 Na pierwszej stronie wyjaśniono, że najpierw trzeba włożyć załączoną płytkę do komputera domowego. Po udzieleniu odpowiedzi na szereg pytań, informacje zostaną przekopiowane do Doskonałego Partnera za pomocą specjalnego kabla. W instrukcji napisano jeszcze: Przekazane informacje określą osobowość, upodobania i codzienne zwyczaje twojego nowego Doskonałego Partnera. Nie martw się, jeżeli nie wszystko uda się tak, jak chciałaś, za pierwszym razem. Można dokonać modyfikacji w celu wykluczenia niepożądanych cech. To lepsze niż myślałam mruczysz pod nosem. W zasadzie mogę całkowicie dopasować tego faceta do moich oczekiwań. Marzenie każdej kobiety. Już rozważasz w myślach świętowanie z tej okazji, ale odzyskujesz kontrolę nad sobą i przechodzisz dalej. Spragniona miłości, prędko włączasz płytę i zaczynasz odpowiadać na pytania, które pojawiają się na ekranie. 1. Jak chciałabyś nazwać swojego Doskonałego Partnera? (nie do zmiany). Wpisujesz: Brock Branson Brightman. To zawsze było twoje ulubione imię dla faceta. W końcu sama nazywasz się Bethany Brenda Bebo, a podoba ci się pomysł posiadania takich samych inicjałów. 2. Co chciałabyś usłyszeć zaraz po przebudzeniu? Podaj co najmniej cztery opcje (pamiętaj, im więcej informacji, tym bardziej realny będzie twój Doskonały Partner). Dajesz sobie chwilę do namysłu, po czym wpisujesz listę pięciu różnych rzeczy, które chciałabyś usłyszeć z samego rana: a) Dzień dobry, Ślicznotko! b) Wyglądasz tak samo pięknie jak wczoraj. c) Nawet długi sen nic nie ujmuje z twojej urody. d) Całą noc śniłem o tobie, kochanie. e) Bardzo mi się podobasz rano. 37