Zasady oceniania uczniów na lekcjach fizyki

Transkrypt

1 Zasady oceniania uczniów na lekcjach fizyki Uczeń może orzymać jedną z nasępujących ocen: celujący - sprosał wymaganiom na ocenę bardzo dobrą - samodzielnie korzysa z różnych źródeł informacji - porafi zasosować posiadaną wiedzę w syuacjach nowych, problemowych, nieypowych - wykonuje zadania dodakowe - bierze udział i osiąga sukcesy w konkursach bardzo dobry - w pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejęności programowe - sosuje je w syuacjach nowych - porafi zaplanować i przeprowadzić doświadczenie fizyczne - rozwiązuje samodzielnie zadania rachunkowe i problemowe - korzysa z różnych źródeł wiedzy dobry - opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejęności programowe - poprawnie sosuje je w syuacjach ypowych - porafi wykonać zaplanowane doświadczenie - rozwiązuje samodzielnie ypowe zadania rachunkowe lub problemowe dosaeczny - opanował w podsawowym zakresie wiadomości i umiejęności programowe - sosuje je w syuacjach prosych - porafi wykonać prose doświadczenie - porafi rozwiązać prose zadanie lub problem dopuszczający - opanował w niewielkim sopniu wiadomości i umiejęności programowe - sosuje je w prosych syuacjach z pomocą nauczyciela - porafi wykonać prose doświadczenie z pomocą nauczyciela - braki w wiadomościach nie przekreślają dalszej nauki niedosaeczny - nie sprosał wymaganiom na ocenę dopuszczającą Na lekcjach fizyki ocenę można orzymać za: - usną odpowiedź - zapowiedziany sprawdzian obejmujący większą parię maeriału - zapowiedzianą lub niezapowiedzianą karkówkę - doświadczenie - pracę domową - pracę dodakową (np. refera, plaka) - akywność - udział w konkursie Podczas lekcji, a w szczególności w rakcie wykonywania demonsracji i doświadczeń uczeń ma obowiązek podporządkowania się poleceniom nauczyciela i przesrzegania zasad bezpiecznej pracy. Na lekcje fizyki uczeń przynosi podręcznik, sysemaycznie prowadzony zeszy przedmioowy i zeszy ćwiczeń oraz inne pomoce zlecone przez nauczyciela. Raz w semesrze uczeń może zgłosić nieprzygoowanie do lekcji. Uczeń może poprawiać ocenę ze sprawdzianu w erminie wyznaczonym przez nauczyciela. (Nie doyczy oceny celującej). Ocena z poprawy wpisywana jes do dziennika. Obie oceny brane są pod uwagę podczas klasyfikowania. Sprawdzian pisany niesamodzielnie może być przerwany i oceniony na niedosaecznie. Nie obowiązuje wedy możliwość poprawienia oceny. Akywność: pięć plusów - bdb Termin zapowiadania, oddania przez nauczyciela poprawionych sprawdzianów, pisania sprawdzianów przez uczniów nieobecnych, warunki poprawiania ocen bieżących, warunki i ryb uzyskiwania oceny klasyfikacyjnej wyższej niż przewidywana, ip. - zgodnie z WSO. Obowiązkiem ucznia jes przeczyanie po każdej lekcji odpowiedniego rozdziału z podręcznika. 0

2 Wymagania programowe z fizyki dla klasy rzeciej gimnazjum Elekrosayka Tema według programu Elekryzowanie przez arcie i zeknięcie z ciałem naelekryzowanym Siły wzajemnego oddziaływania ciał naelekryzowanych Przewodniki i izolaory Zjawisko indukcji elekrosaycznej. Zasada zachowania ładunku Pole elekrosayczne Napięcie elekryczne Wymagania konieczne (dopuszczająca) opisuje budowę aomu i jego składniki elekryzuje ciało przez poarcie i zeknięcie z ciałem naelekryzowanym (9.6) bada doświadczalnie oddziaływanie między ciałami naelekryzowanymi przez arcie i formułuje wnioski przewodników i izolaorów objaśnia budowę i zasadę działania elekroskopu analizuje przepływ ładunków podczas elekryzowania przez doyk, sosując zasadę zachowania ładunku Wymagania podsawowe (dosaeczna) wskazuje w ooczeniu zjawiska elekryzowania przez arcie objaśnia elekryzowanie przez doyk bada doświadczalnie oddziaływania między ciałami naelekryzowanymi przez zeknięcie i formułuje wnioski opisuje budowę przewodników i izolaorów (rolę elekronów swobodnych) objaśnia pojęcie jon opisuje mechanizm zobojęniania ciał naelekryzowanych (meali i dielekryków) uziemianie ciał Wymagania rozszerzone (dobra) określa jednoskę ładunku (1 C) jako wielokroność ładunku elemenarnego elekryzowanie przez arcie (analizuje przepływ elekronów) podaje jakościowo, od czego zależy warość siły wzajemnego oddziaływania ciał naelekryzowanych opisuje budowę krysaliczną soli kuchennej, jak rozmieszczony jes, uzyskany na skuek naelekryzowania, ładunek w przewodniku, a jak w izolaorze demonsruje elekryzowanie przez indukcję elekryzowanie przez indukcję opisuje oddziaływanie ciał naelekryzowanych na odległość, posługując się pojęciem pola elekrosaycznego Wymagania dopełniające (b. dobra i celująca) podaje i objaśnia prawo Coulomba rysuje wekory sił wzajemnego oddziaływania dwóch kulek naelekryzowanych różnoimiennie lub jednoimiennie porafi doświadczalnie wykryć, czy ciało jes przewodnikiem czy izolaorem mechanizm wyładowań amosferycznych objaśnia, kiedy obserwujemy polaryzację izolaora opisuje siły działające na ładunek umieszczony w cenralnym i jednorodnym polu elekrosaycznym uzasadnia, że pole elekrosayczne posiada energię Wyprowadza wzór na napięcie między dwoma punkami pola rozwiązuje złożone zadania ilościowe 1

3 Prąd elekryczny Prąd elekryczny w mealach. Napięcie elekryczne Źródła prądu. Obwód elekryczny Naężenie prądu Prawo Ohma. Wyznaczanie oporu przewodnika Obwody elekryczne i ich schemay podaje jednoskę napięcia (1 V) wskazuje wolomierz, jako przyrząd do pomiaru napięcia wymienia źródła napięcia: ogniwo, akumulaor, prądnica buduje najprosszy obwód składający się z ogniwa, żarówki (lub opornika) i wyłącznika podaje jednoskę naężenia prądu (1 A) buduje najprosszy obwód prądu i mierzy naężenie prądu w ym obwodzie podaje jego jednoskę (1 W ) buduje prosy obwód (jeden odbiornik) według schemau mierzy napięcie i naężenie prądu na odbiorniku podaje prawo Ohma mierzy naężenie prądu w różnych miejscach obwodu, w kórym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle mierzy napięcie na odbiornikach wchodzących w skład obwodu, gdy odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle wykazuje doświadczalnie, że odbiorniki połączone szeregowo mogą pracować ylko równocześnie, a połączone równolegle opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elekronów swobodnych posługuje się inuicyjnie pojęciem napięcia wymienia i opisuje skuki przepływu prądu w przewodnikach rysuje schema najprosszego obwodu, posługując się symbolami elemenów wchodzących w jego skład oblicza naężenie prądu q ze wzoru I = oblicza opór przewodnika na podsawie wzoru U R = I oblicza opór, korzysając z wykresu I(U) rysuje schemay obwodów elekrycznych, w skład kórych wchodzi kilka odbiorników buduje obwód elekryczny zawierający kilka odbiorników według podanego schemau (9.7) za pomocą modelu wyjaśnia pojęcie i rolę napięcia zapisuje wzór definicyjny napięcia wykonuje obliczenia, sosując definicję napięcia wskazuje kierunek przepływu elekronów w obwodzie i umowny kierunek prądu mierzy napięcie na żarówce (oporniku) objaśnia proporcjonalność q~ oblicza każdą wielkość q ze wzoru I = przelicza jednoski ładunku (1 C, 1 Ah, 1 As) wykazuje doświadczalnie proporcjonalność I ~ U i definiuje opór elekryczny przewodnika (9.8) oblicza wszyskie wielkości ze wzoru U R = I sporządza wykresy I(U) oraz odczyuje wielkości fizyczne na podsawie wykresów objaśnia, dlaczego odbiorniki połączone szeregowo mogą pracować ylko równocześnie, a połączone równolegle mogą pracować niezależnie od pozosałych, dlaczego urządzenia elekryczne są włączane do sieci równolegle wykorzysuje w problemach jakościowych związanych z przepływem prądu zasadę zachowania ładunku uwzględnia niepewności pomiaru na wykresie zależności I(U) oblicza opór zasępczy w połączeniu szeregowym i równoległym odbiorników objaśnia rolę bezpiecznika w insalacji elekrycznej przyczyny zwarcie w obwodzie elekrycznym przyczyny porażeń prądem elekrycznym oblicza niepewności przy pomiarach miernikiem cyfrowym 2

4 Praca i moc prądu mogą pracować niezależnie od pozosałych Zjawiska magneyczne Właściwości magnesów rwałych Przewodnik z prądem jako źródło pola magneycznego Zasada działania silnika zasilanego prądem sałym Zjawisko indukcji elekromagneycznej odczyuje i objaśnia dane z abliczki znamionowej odbiornika odczyuje zużyą energię elekryczną na liczniku pracy wykonanej przez prąd elekryczny podaje jednoski pracy prądu 1 J, 1 kwh podaje jednoskę mocy 1 W, 1 kw podaje rodzaj energii, w jaki zmienia się energia elekryczna w doświadczeniu, w kórym wyznaczamy ciepło właściwe wody za pomocą czajnika podaje nazwy biegunów magneycznych i opisuje oddziaływania między nimi opisuje sposób posługiwania się kompasem demonsruje działanie prądu w przewodniku na igłę magneyczną umieszczoną w pobliżu, w ym: zmiany kierunku wychylenia igły przy zmianie kierunku prądu oraz zależność wychylenia igły od pierwonego jej ułożenia względem przewodnika (9.10) opisuje działanie elekromagnesu na znajdujące się w pobliżu przedmioy żelazne i magnesy objaśnia, jakie przemiany energii zachodzą w silniku elekrycznym urządzeń z silnikiem oblicza pracę prądu ze wzoru W = UI oblicza moc prądu ze wzoru P= UI przelicza jednoski pracy oraz mocy prądu opisuje doświadczalne wyznaczanie mocy żarówki (9.9) objaśnia sposób, w jaki wyznacza się ciepło właściwe wody za pomocą czajnika (9.5) opisuje zachowanie igły magneycznej w pobliżu magnesu zasadę działania kompasu sosuje regułę prawej dłoni w celu określenia położenia biegunów magneycznych dla zwojnicy, przez kórą płynie prąd elekryczny opisuje budowę elekromagnesu na podsawie oddziaływania elekromagnesu z magnesem wyjaśnia zasadę działania silnika na prąd sały 3 oblicza każdą z wielkości wysępujących we wzorach W = UI 2 U R W = 2 W = I R opisuje przemiany energii elekrycznej w grzałce, silniku odkurzacza, żarówce objaśnia sposób dochodzenia do wzoru P c w m wykonuje obliczenia zaokrągla wynik do rzech cyfr znaczących opisuje oddziaływanie magnesu na żelazo i podaje przykłady wykorzysania ego oddziaływania do opisu oddziaływania używa pojęcia pola magneycznego opisuje pole magneyczne zwojnicy opisuje rolę rdzenia w elekromagnesie zasosowania elekromagnesu (np. dzwonek elekryczny) podaje informacje o prądzie zmiennym w sieci elekrycznej rozwiązuje problemy związane z przemianami energii w odbiornikach energii elekrycznej podaje definicję sprawności urządzeń elekrycznych możliwości oszczędzania energii elekrycznej za pomocą linii przedsawia pole magneyczne magnesu i Ziemi zjawisk związanych z magneyzmem ziemskim opisuje właściwości magneyczne subsancji, dlaczego nie można uzyskać pojedynczego bieguna magneycznego buduje model i demonsruje działanie silnika na prąd sały zjawisko indukcji

5 Fale elekromagneyczne Opyka Źródła świała. Prosoliniowe rozchodzenie się świała Odbicie świała. Obrazy w zwierciadłach płaskich Obrazy w zwierciadłach kulisych Zjawisko załamania świała na granicy dwóch ośrodków Przejście świała przez pryzma. Barwy wskazuje najprossze przykłady zasosowania fal źródeł świała wskazuje ką padania i odbicia od powierzchni gładkiej podaje prawo odbicia wywarza obraz w szkicuje zwierciadło kulise wklęsłe wywarza obraz w zwierciadle kulisym wklęsłym wskazuje prakyczne zasosowania zwierciadeł kulisych wklęsłych wysępowania zjawiska załamania świała rozpoznaje ęczę jako efek rozszczepienia nazywa rodzaje fal (radiowe, mikrofale, promieniowanie podczerwone, świało widzialne, promieniowanie nadfioleowe, rengenowskie) podaje inne przykłady zasosowania fal opisuje sposób wykazania, że świało rozchodzi się po liniach prosych opisuje zjawisko rozproszenia świała na powierzchniach chropowaych podaje cechy obrazu powsającego w opisuje oś opyczną główną, ognisko, ogniskową i promień krzywizny zwierciadła wykreśla bieg wiązki promieni równoległych do osi opycznej po jej odbiciu od zwierciadła wymienia cechy obrazów orzymywanych w zwierciadle kulisym doświadczalnie bada zjawisko załamania świała i opisuje doświadczenie (9.11) szkicuje przejście świała przez granicę dwóch ośrodków i oznacza ką padania i ką załamania opisuje świało białe, jako mieszaninę barw pojęcie świała 4 omawia widmo fal podaje niekóre ich właściwości (rozchodzenie się w próżni, szybkość 8 c= 3 10 m s, różne długości fal) powsawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prosoliniowego rozchodzenia się świała w ośrodku jednorodnym rysuje konsrukcyjnie obraz punku lub odcinka w rysuje konsrukcyjnie obrazy w zwierciadle wklęsłym pojęcie gęsości opycznej (im większa szybkość rozchodzenia się świała w ośrodku ym rzadszy ośrodek), na czym polega widzenie barwne elekromagneycznej wskazuje znaczenie odkrycia ego zjawiska dla rozwoju cywilizacji opisuje fale elekromagneyczne jako przenikanie się wzajemne pola magneycznego i objaśnia zjawiska zaćmienia Słońca i Księżyca rysuje konsrukcyjnie obraz dowolnej figury w objaśnia i rysuje konsrukcyjnie ognisko pozorne zwierciadła wypukłego opisuje zjawisko całkowiego wewnęrznego odbicia budowę świałowodów opisuje ich wykorzysanie w medycynie i do przesyłania informacji działanie filrów opycznych

6 Soczewki skupiające i rozpraszające Orzymywanie obrazów za pomocą soczewek. Wady wzroku. Krókowzroczność i dalekowzroczność Porównanie rozchodzenia się fal mechanicznych i. Maksymalna szybkość przekazywania informacji świała słonecznego rozszczepienie świała w pryzmacie posługując się pojęciem świało białe posługuje się pojęciem ogniska, ogniskowej i osi głównej opycznej wywarza za pomocą soczewki skupiającej osry obraz przedmiou na ekranie (9.14) podaje rodzaje soczewek (skupiająca, rozpraszająca) do korygowania każdej z wad wzroku wymienia ośrodki, w kórych rozchodzi się każdy z ych rodzajów fal jednobarwnego (monochromaycznego) i prezenuje je za pomocą wskaźnika laserowego opisuje bieg promieni równoległych do osi opycznej, przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą rysuje konsrukcje obrazów wyworzonych przez soczewki skupiające rozróżnia obrazy rzeczywise, pozorne, prose, odwrócone, powiększone, pomniejszone, na czym polegają wady wzroku: krókowzroczności i dalekowzroczności porównuje szybkość rozchodzenia się obu rodzajów fal ranspor energii przez fale sprężyse i elekromagneyczne doświadczalnie znajduje ognisko i mierzy ogniskową soczewki skupiającej opisuje zasadę działania prosych przyrządów opycznych (lupa, oko) rysuje konsrukcje obrazów wyworzonych przez soczewki rozpraszające porównuje wielkości fizyczne opisujące e fale i ich związki dla obu rodzajów fal oblicza zdolność skupiającą soczewki ze 1 wzoru z = i wyraża f ją w diopriach zasadę działania innych przyrządów opycznych np. aparau foograficznego) podaje znak zdolności skupiającej soczewek korygujących krókowzroczność i dalekowzroczność opisuje mechanizm rozchodzenia się obu rodzajów fal wymienia sposoby przekazywania informacji i wskazuje rolę fal Uczniów obowiązują zagadnienia z klas niższych, powarzane podczas lekcji, zgodnie z wymaganiami w ych klasach. 5