PRAWA KONSUMENCKIE SOLUTIONIS Kancelaria Prawna

Transkrypt

1 PRAWA KONSUMENCKIE SOLUTIONIS Kancelaria Prawna

2 USTAWA O PRAWACH KONSUMENTA Od dnia 24 grudnia 2014 r. zacznie obowiązywać nowa ustawa o prawach konsumenta. Ustawa ta zasadniczo modyfikuje prawo konsumenckie w Polsce, ale także wprowadza wiele zmian w przepisach regulujących stosunki między przedsiębiorcami. Wprowadzenie zmian w dotychczas obowiązujących przepisach spowodowane było koniecznością dostosowania polskiego prawa do standardów unijnych. Ponadto od dłuższego czasu w środowisku prawniczym istniało przekonanie o potrzebie ich zmiany. Obecne przepisy były krytykowane za ich niejasność, niespójność oraz luki w systemie, a także stosunkowo niski poziom ochrony konsumenta. Ustawa będzie mieć zastosowanie do umów zawartych po jej wejściu w życie. Do umów zawartych wcześniej, zastosowanie będą miały przepisy dotychczasowe. Na potrzeby tego opracowania, wprowadzone przez ustawę zmiany zostaną omówione, jedynie w zakresie w jakim dotyczą sytuacji właścicieli warsztatów samochodowych. NAJWAŻNIEJSZE ZMIANY I.OBOWIĄZEK INFORMACYJNY Aby ułatwić konsumentowi świadome podjęcie decyzji o zawarciu umowy, ustawa nakłada na przedsiębiorcę (warsztat, sklep z częściami) obowiązek poinformowania klienta, o ile informacje te nie wynikają już z okoliczności, o: A) przedmiocie i cechach świadczenia a więc na czym świadczenie to będzie polegać (np. sprzedaż, naprawa) i jakie są jego podstawowe cechy, takie jak model, rok produkcji, kolor, użyte materiały i wymiary, parametry techniczne, producent, importer, data przydatności do użycia czy zastosowana technologia; B) sposobie porozumiewania się z konsumentem w związku z koniecznością współdziałania z klientem (np. podczas realizacji zamówienia, w trakcie wykonywania naprawy), przedsiębiorca powinien wskazać klientowi sposób w jaki będą się porozumiewać (telefonicznie, listownie czy mailowo);

3 C) danych identyfikujących przedsiębiorcę takich jak: firma, imię i nazwisko, numer CEIDG albo KRS oraz organ rejestrowy, forma prawna (spółka, indywidualna działalność gospodarcza), numer NIP, adres i numer telefonu; D) cenie i wynagrodzeniu przedsiębiorca powinien podać klientowi łączną cenę za sprzedawany towar lub wysokość wynagrodzenia za świadczoną usługę. Cena i wynagrodzenie powinny uwzględniać podatek VAT. Jeżeli z uwagi na charakter wykonywanej usługi przedsiębiorca nie jest w stanie podać wysokości wynagrodzenia, powinien wskazać sposób, w jaki zostanie ono określone w przyszłości; E) sposobie i terminie spełnienia świadczenia konsumentowi należy wskazać sposób (jednorazowo, częściami itp.) oraz termin (np r., 2 tygodnie, miesiąc, 2 dni od otrzymania części) spełnienia świadczenia; F) procedurze rozpatrywania reklamacji u przedsiębiorcy ustalona zostać powinna procedura rozpatrywania reklamacji a konsument powinien zostać o niej poinformowany. Klientowi należy przekazać informację o sposobie kontaktowania się z przedsiębiorcą w przypadku reklamacji, o terminie rozpatrzenia reklamacji, o sposobie dostarczenia towaru, o formularzu reklamacyjnym (jeżeli taki jest stosowany) itp. Należy pamiętać, że termin na rozpatrzenie reklamacji został określony w kodeksie cywilnym i nie może zostać wydłużony; G) odpowiedzialności za jakość świadczenia wystarczy podanie konsumentowi, że przedsiębiorca ponosi odpowiedzialność za jakość świadczenia, która została szczegółowo uregulowana w kodeksie cywilnym; H) treści usług po sprzedażowych i gwarancji usługi po sprzedażowe, a więc przede wszystkim konserwacja, serwisowanie i przegląd. Jeżeli na wykonaną usługę lub zakupiony towar ma zostać udzielona Ponadto powyższe informacje powinny zostać przekazane w sposób jasny, zrozumiały, niewprowadzający w błąd, w języku polskim. Informacje te należy przekazać konsumentowi jeszcze przed wyrażeniem przez niego woli związania umową. Inaczej mówiąc, w chwili składania klientowi przez przedsiębiorcę oferty wykonania naprawy lub sprzedaży albo już po jej złożeniu ale jeszcze przed jej przyjęciem przez konsumenta, informacje te powinny być mu już znane. Jednocześnie ustawodawca nie określa formy spełnienia obowiązku informacyjnego. Może więc zostać on spełniony zarówno ustnie jak i pisemne. Ze względów dowodowych lepsza wydaje się być forma pisemna, jednak w praktyce może się ona okazać bardzo uciążliwa i trudna do spełnienia.

4 II.UZYSKANIE ZGODY NA DODATKOWĄ PŁATNOŚĆ Nowe przepisy nakładają na przedsiębiorcę obowiązek uzyskania zgody na każdą dodatkową płatność, wykraczającą poza ustalone wynagrodzenie za główne obowiązki umowne przedsiębiorcy jeszcze przed wyrażeniem przez klienta woli zawarcia umowy. Przyjęte rozwiązanie ma na celu ochronę konsumenta przed koniecznością ponoszenia dodatkowych, nieuzasadnionych kosztów. Przez dodatkowe płatności należy rozumieć zapłatę za świadczenia, które wykraczają swym zakresem poza świadczenia główne (naprawę, sprzedaż części), mają charakter uboczny, pomocniczy, uzupełniający, mogą ale nie muszą zostać wykonane (np. odpłatny przegląd eksploatacyjny czy odpłatne mycie pojazdu). III.WYDANIE RZECZY Jeżeli kupującym jest konsument, przedsiębiorca ma obowiązek wydać mu przedmiot sprzedaży lub ukończyć naprawę niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia zawarcia umowy, chyba że umowa stanowi inaczej. W razie opóźnienia, konsument może wyznaczyć sprzedawcy dodatkowy termin, a po jego bezskutecznym upływie może od umowy odstąpić. Jeżeli więc np. realizacja zamówienia lub naprawa potrwa dłużej niż trzydzieści dni (np. z uwagi na długi okres oczekiwania na części zamienne czy przebywanie pracownika na urlopie), klienta należy o tym uprzedzić jeszcze przed zawarciem umowy. Ponadto rzecz powinna zostać kupującemu wydana wraz z elementami jej wyposażenia oraz sporządzonymi w języku polskim instrukcjami obsługi, konserwacji i innymi wymaganymi przez prawo dokumentami (np. atestami, certyfikatami, ostrzeżeniami). IV.SPRAWDZENIE RZECZY Sprzedawca powinien zapewnić konsumentowi odpowiednie warunki do dokonania wyboru rzeczy sprzedanej (np. części zamiennej), sprawdzenia jej jakości, kompletności oraz funkcjonowania głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów. Powyższe ma odpowiednie zastosowanie do naprawy pojazdu.

5 II.UZYSKANIE ZGODY NA DODATKOWĄ PŁATNOŚĆ 1. Wada fizyczna. Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną. Nową ustawą wprowadzono jednolite pojęcie wady fizycznej rzeczy zarówno w odniesieniu do konsumentów jak i w stosunkach pomiędzy przedsiębiorcami. Wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. Rzecz jest niezgodna z umową, w szczególności jeżeli: A) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju mieć powinna ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia nie ma przy tym znaczenia czy rzecz sprzedana jest towarem pełnowartościowym. Np. sprzedaż opon letnich w czasie zimy klientowi, który prosił sprzedawcę o opony; B) rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór również i w tym przypadku rzecz sprzedana może być towarem pełnowartościowym. Np. sprzedaż rzeczy używanej jako nową czy wykonanie obicia fotela ze skaju, podczas gdy klientowi przedstawiono wcześniej próbkę obicia z prawdziwej skóry; C) rzecz nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia do takiego przeznaczenia w tym przypadku kupujący informuje sprzedawcę jak zamierza wykorzystać zakupioną rzecz a sprzedawca do sposobu wykorzystania rzeczy nie zgłasza zastrzeżeń (milczy). Np. klient zakupił u sprzedawcy felgi z innym rozstawem śrub niż w jego samochodzie, przy czym poinformował sprzedawcę w jakim modelu pojazdu ma zamiar zamontować zakupione felgi; D) rzecz została wydana kupującemu w stanie niezupełnym rzecz jest niekompletna, nie zawiera wszystkich części. Z tą sytuacją mamy również do czynienia, gdy sprzedawca nie wyda kupującemu niezbędnych dokumentów. Np. karta pojazdu. Sprzedawca jest zwolniony z odpowiedzialności, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili wydania rzeczy. Inaczej mówiąc, gdy klient wiedząc, że towar nie jest pełnowartościowy, decyduje się na jego zakup. Chodzi tu przede wszystkim o towary przecenione, gdy istnienie wady wpływa na obniżenie ceny. Ciężar udowodnienia, że kupujący wiedział o wadzie, obciążać będzie sprzedawcę. W takim przypadku najlepiej

6 umieścić informację o wadzie rzeczy na dokumencie sprzedaży albo odebrać od klienta oświadczenie na piśmie. Powyższe rozwiązanie ma również zastosowanie do naprawy pojazdu, z tym jednak zastrzeżeniem, że właściciel warsztatu nie odpowiada, jeżeli wada dzieła tkwiła w materiale (np. częściach samochodowych) dostarczonym przez klienta. 2. Wada prawna. Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność innej osoby, jest obciążona prawem (np. prawem pierwokupu, leasingiem, najmem) osoby trzeciej albo ograniczone jest korzystanie z niej lub rozporządzanie nią na skutek orzeczenia sądu lub innego organu (np. sprzedaż rzeczy objętych zakazem zbywania wydanym przez sąd). 3. Montaż i uruchomienie. Rzecz posiada także wadę fizyczną, jeżeli została niewłaściwie zamontowana i uruchomiona przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą ponosi odpowiedzialność (np. pracownik, podwykonawca), a także gdy zamontował ją sam kupujący, który postąpił zgodnie z otrzymaną od sprzedawcy instrukcją. 4. Odpowiedzialność za producenta. Jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca odpowiada wobec kupującego nie tylko za zapewniania co do właściwości rzeczy, które sam złożył, ale także za te złożone publicznie przez producenta, jego przedstawiciela, osobę podającą się za producenta oraz osobę wprowadzającą rzecz do obrotu (np. producent w reklamie telewizyjnej podał, że wytwarzany przez niego płyn do spryskiwaczy można stosować zarówno w okresie letnim jak i zimowym, podczas gdy w rzeczywistości płyn te zamarza w temperaturze poniżej 00 C). Sprzedający odpowiedzialności tej nie ponosi, jeżeli tych zapewnień nie znał, sprostował je albo nie miały one wpływu na decyzję klienta o zakupie. 6. Modyfikacja odpowiedzialności. Strony umowy mogą opisaną powyżej odpowiedzialność rozszerzyć, ograniczyć lub wyłączyć. Rozszerzenie lub ograniczenie odpowiedzialności sprowadzać się będzie w praktyce najczęściej do wydłużenia lub skrócenia okresu tej odpowiedzialności albo wskazania katalogu wad, za które sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności. Wyłączenie lub ograniczenie odpowiedzialności za wady jest jednak bezskuteczne, jeżeli sprzedawca wadę podstępnie zataił (wywołał u kupującego przekonanie, że wada nie istnieje). Ponadto w przypadku umów zawieranych z konsumentami odpowiedzialność za wady może zostać jedynie rozszerzona, z kolei nie jest dopuszczalne jej ograniczenie lub całkowite wyłączenie.

7 7. Odstąpienie i obniżenie ceny w przypadku wystąpienia wady. Jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może żądać obniżenia ceny lub od umowy odstąpić (żądać zwrotu pieniędzy), chyba że sprzedający niezwłocznie (bez zbędnej zwłoki, w krótkim czasie, w zależności od okoliczności konkretnego przypadku, przede wszystkim od rodzaju wady) i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniania lub naprawiana. Jeżeli kupującym jest konsument a sprzedawca zamiast obniżenia ceny lub odstąpienia od umowy zaproponuje usuniecie wady (naprawę), klient może żądać wymiany rzeczy, a gdy z kolei sprzedawca proponuje mu wymianę rzeczy, konsument może żądać jej naprawy, chyba że wybrana przez klienta wymiana albo naprawa nie są możliwe albo wymagają nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem usunięcia wady proponowanym przez sprzedawcę. Powinno brać się również pod uwagę niedogodności (trudności, uciążliwości) na jakie narażony jest kupujący w związku z wyborem innego sposobu jego zaspokojenia. Klient nie może jednak odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna (pomimo jej wystąpienia rzecz jest zdatna do użytku). Ponadto jeżeli spośród sprzedanych rzeczy, tylko niektóre z nich są wadliwe i można je odłączyć od pozostałych bez szkody dla stron umowy, prawo kupującego do odstąpienia od umowy ogranicza się jedynie do tych wadliwych rzeczy. Np. w sytuacji gdy warsztat dokonał wymiany kilku części oraz naprawy blacharskiej i lakierniczej pojazdu a klient reklamując jedynie jedną z wielu zamontowanych części, nie może odstąpić od umowy w pozostałym zakresie. 8. Wymiana i usunięcie wady. Oprócz obniżenia ceny i odstąpienia od umowy, klient może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo jej naprawy. Wymiana rzeczy albo jej naprawa powinno nastąpić w rozsądnym czasie (bez zbędnej zwłoki, w czasie zależnym od rodzaju rzeczy i wady) i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego. Sprzedawca może odmówić, jeżeli wybrana przez klienta naprawa albo wymiana jest niemożliwa albo wymaga nadmiernych kosztów w porównaniu z drugim sposobem usunięcia wady. Ponadto gdy kupującym jest przedsiębiorca, sprzedawca może także odmówić naprawy albo wymiany, jeżeli wymagałoby to kosztów przewyższających cenę rzeczy sprzedanej.

8 9. Demontaż wadliwej rzeczy. Jeżeli rzecz została zamontowana, kupujący może żądać aby sprzedawca zdemontował a później ponownie ją zamontował po jej wymianie albo naprawie. Jeżeli sprzedawca tego nie zrobi, klient może zrobić to za niego, na jego koszt i niebezpieczeństwo. Sprzedawca może jednak odmówić demontażu, jeżeli jego koszt byłby wyższy od ceny rzeczy sprzedanej. Jeżeli jednak kupującym jest konsument, może on żądać demontażu i ponownego zamontowania rzeczy, musi jednak wtedy pokryć koszty w części przewyższającej cenę rzeczy albo może żądać pokrycia przez sprzedawcę kosztów demontażu i ponownego montażu do wysokości ceny rzeczy sprzedanej (np. gdy cena rzeczy wynosiła 100 zł a koszt demontażu 150 zł, sprzedawca albo sam demontuje i ponownie montuje ją po zapłaceniu przez konsumenta 50 zł albo przekazuje klientowi kwotę 100 zł, a klient sam dokonuje demontażu i ponownego montażu). 10. Dostarczenie rzeczy. W przypadku zwrotu rzeczy, jej wymiany albo konieczności naprawy, klient powinien dostarczyć ją w miejsce określone w umowie, a gdy tego nie ustalono, w miejsce gdzie rzecz została mu wydana (najczęściej warsztat lub sklep). Gdyby dostarczenie rzeczy ze względu na jej rodzaj (np. gabaryty) lub sposób zamontowania (np. wmurowanie, przyspawanie) było nadmiernie utrudnione, kupujący powinien udostępnić sprzedawcy rzecz w miejscu, w którym się ona znajduje. Koszty dostarczenia rzeczy pokrywa sprzedawca. 11. Koszty naprawy. Koszty naprawy lub wymiany rzeczy co do zasady ponosi sprzedawca. W szczególności chodzi tu o koszty demontażu, dostarczenia rzeczy, robocizny, koszty materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia. 12. Uznanie żądania. Gdy kupującym jest konsument, sprzedawca musi ustosunkować się do jego żądania wymiany, naprawy czy obniżenia ceny (klient powinien określi kwotę o jaką cena ma zostać obniżona) w terminie 14 dni. Jeżeli tego nie zrobi, uważa się, że uznał żądanie klienta za uzasadnione. Należy podkreślić, że sprzedawca nie musi zmieścić się w terminie 14 dni z rozpatrzeniem reklamacji. Musi jedynie w tym terminie poinformować klienta w jaki sposób zostanie ona rozpatrzona. 13. Zbadanie rzeczy. Jeżeli kupującym jest przedsiębiorca, powinien on zbadać rzecz w czasie i sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i zawiadomić niezwłocznie sprzedawcę o wadzie, a gdy wada wynikła później niezwłocznie po jej stwierdzeniu. Jeżeli tego nie uczyni, traci uprawnienia z tytułu rękojmi. Zawiadomienie o wadzie wystarczy wysłać (listem poleconym, za pośrednictwem poczty elektronicznej). Trudno jednoznacznie określić kiedy powinno mieć miejsce i jak powinno wyglądać zbadanie rzeczy. Zależeć będzie to od okoliczności konkretnego przypadku

9 (np. oględziny rzeczy, jej uruchomienie, a czasem nawet jej normalna eksploatacja). Jeżeli sprzedawca zapewnił kupującego, że wady nie istnieją, kupujący nie traci swoich uprawnień. 14. Terminy. Sprzedawca odpowiada za wady fizyczne rzeczy, które zostały stwierdzone przed upływem 2 lat od dnia wydania rzeczy kupującemu. Jeżeli kupującym jest konsument a rzecz ruchoma była używana, termin ten może zostać skrócony nie może jednak wynosić mniej niż rok. Jeżeli sprzedawca wadę podstępnie zatai, klient może złożyć reklamację, także po upływie tego terminu. Żądanie wymiany rzeczy lub jej naprawy oraz oświadczenie o obniżeniu ceny lub odstąpieniu od umowy, klient powinien złożyć w ciągu roku od dnia stwierdzenia wady. Jeżeli kupującym jest konsument termin ten nie może zakończyć się przed upływem 2 lat od daty wydania rzeczy. Jeżeli klient zażądał usunięcia wady lub wymiany rzeczy na wolną od wad, termin do złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy lub obniżeniu ceny rozpoczyna się z chwilą upływu terminu do usunięcia wady lub wymiany rzeczy. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz z oznaczonym terminem przydatności do użycia, który kończy się po upływie 2 lat od daty wydania rzeczy kupującemu, termin do stwierdzenia wady przez kupującego upływa wraz z końcem terminu przydatności do użycia. W przypadku wady prawnej, klient powinien złożyć reklamację w ciągu roku od dnia dowiedzenia się o wadzie prawnej, a jeżeli kupujący dowiedział się o wadzie dopiero na skutek wytoczonego przez osobę trzecią powództwa w ciągu roku od dnia, w którym orzeczenie sądu wydane w sporze stało się prawomocne. Jeżeli kupującym jest konsument termin ten nie może zakończyć się przed upływem 2 lat od daty wydania towaru. 15. Szkoda. Jeżeli klient (zarówno konsument jak i przedsiębiorca), który złożył reklamację, poniósł szkodę przez to, że zawarł umowę, nie wiedząc o istnieniu wady, może żądać od sprzedawcy jej naprawienia. Żądać można m. in. zwrotu kosztów zawarcia umowy, kosztów odebrania, przewozu, ubezpieczenia, przechowania rzeczy, nakładów oraz kosztów procesu.

10 VI.ROSZCZENIE SPRZEDAWCY W sytuacji gdy sprzedawca poniósł koszty w związku z wykonywaniem przez konsumenta uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne (złożeniem reklamacji), może żądać naprawienia szkody od tego z poprzednich sprzedawców, w skutek którego działania lub zaniechania rzecz: 1. nie miała właściwości, które powinna mieć zgodnie ze swoim przeznaczeniem (rzecz nie jest przydatna do celu, do którego jest zazwyczaj używana), 2. Nie miała właściwości, które powinna mieć zgodnie z publicznie składanymi zapewnieniami (np. w reklamie, na etykiecie czy opakowaniu), 3. wydana został w stanie niezupełnym (rzecz jest wybrakowania, niekompletna np. ilościowo jest jej za mało, brakuje instrukcji i certyfikatów). Naprawienia szkody można więc żądać od poprzedniego sprzedawcy, jeżeli ponosi on odpowiedzialność za powstanie wady, a także gdy wiedział o wadzie i nie poinformował o niej kupującego lub sporządził instrukcję montażu i uruchomienia dołączoną do rzeczy, jeżeli wada powstała w skutek zamontowania i uruchomienia rzeczy przez konsumenta zgodnie z instrukcją. Sprzedawca może domagać się zwrotu przede wszystkim poniesionych przez niego kosztów wymiany i naprawy rzeczy, kwoty o jaką cena została obniżona, kosztów demontażu i ponownego montażu, przewozu i przesłania rzeczy. Warunkiem żądania naprawienia poniesionej szkody przez sprzedawcę końcowego od poprzedniego sprzedawcy jest zaspokojenie roszczeń konsumenta. Termin do zgłoszenia żądania naprawienia szkody poprzedniemu sprzedawcy wynosi 6 miesięcy od dnia poniesienia kosztów przez końcowego sprzedawcę, nie później jednak niż w dniu, w którym sprzedawca powinien wykonać swoje obowiązki wobec konsumenta. Odpowiedzialności poprzedniego sprzedawcy nie można wyłączyć.

11 VII.GWARANCJA Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia, które określa obowiązki gwaranta, takie jak zwrot pieniędzy, wymiana rzeczy, naprawa czy inne usługi (bezpłatne holowanie, samochód zastępczy) oraz uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone również w reklamie. Gwarantem zazwyczaj jest producent. Zdarza się, że gwarancji udziela importer albo sprzedawca. Najczęściej jednak sprzedawca jest jedynie pełnomocnikiem gwaranta. Kupującym może być zarówno konsument jaki i przedsiębiorca. Jeżeli nie zastrzeżono innego terminu, termin gwarancji wynosi 2 lata od dnia wydania rzeczy kupującemu. Oświadczenie gwarancyjne powinno zostać sformułowane w sposób jasny i zrozumiały, w języku polskim oraz zawierać informacje potrzebne do wykonywania uprawnień z tytułu gwarancji, jak nazwę i adres gwaranta, czas trwania gwarancji, uprawnienia w przypadku wystąpienia wady, a także stwierdzenie, że gwarancja nie wyłącza, nie ogranicza i nie zawiesza uprawnień kupującego z tytułu rękojmi za wady. Uprawniony z gwarancji może żądać od gwaranta wydania dokumentu gwarancyjnego na trwałym nośniku (np. na papierze, drogą elektroniczną). Sprzedawca wydając zakupiony przedmiot, jednocześnie powinien wydać kupującemu dokument gwarancyjny oraz sprawdzić zgodność oznaczeń znajdujących się na rzeczy z danymi zawartymi w dokumencie, stan plomb i innych zabezpieczeń. Jeżeli w gwarancji nie zastrzeżono inaczej, odpowiedzialność z tytułu gwarancji obejmuje tylko wady powstałe z przyczyn tkwiących w samej rzeczy sprzedanej, a więc wady istniejące w chwili wydania rzeczy, zmniejszające użyteczność rzeczy ze względu na cel wynikający z jej zwyczajnego przeznaczenia. Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady kupujący może wykonywać niezależnie od uprawnień wynikających z gwarancji. Inaczej mówiąc to kupujący wybiera czy skorzysta z uprawnień wynikających z rękojmi za wady (omówionych wcześniej) czy tych wynikających z gwarancji. Decyzja o skorzystaniu z uprawnień wynikających z gwarancji, nie wyklucza zatem późniejszego skorzystania przez klienta z uprawnień wynikających z rękojmi za wady. Ponadto w przypadku wyboru przez kupującego uprawnień z gwarancji, bieg terminu do wykonywania uprawnień z tytułu rękojmi ulega

12 zawieszeniu do dnia otrzymania przez kupującego od gwaranta odmowy wykonania przez niego obowiązków wynikających z gwarancji albo bezskutecznego upływu czasu na ich wykonanie. Kupujący powinien dostarczyć rzecz na koszt gwaranta (producenta, importera, sprzedawcy) w miejsce przez niego wskazane lub w miejsce gdzie rzecz została mu wydana, chyba że z okoliczności wynika, że wada powinna zostać usunięta w miejscu, w którym rzecz się znajdowała w chwili jej ujawnienia (np. przedmioty o dużych rozmiarach, przedmioty wbudowane, przyspawane). Gwarant jest obowiązany wykonać swoje obowiązki wynikające z gwarancji w terminie w niej określonym, a gdy termin ten nie został określony niezwłocznie, ale nie później niż w terminie 14 dni, licząc od dnia dostarczenia rzeczy przez klienta. Ponadto w tym samym terminie gwarant powinien dostarczyć kupującemu rzecz na swój koszt w miejsce wskazane gwarancji lub w miejsce gdzie rzecz została mu wydana. Jeżeli gwarant dokonał wymiany rzeczy (lub jej części) albo jej istotnej naprawy, termin gwarancji biegnie na nowo. W innych wypadkach termin gwarancji ulega przedłużeniu o czas w jakim kupujący nie mógł korzystać z rzeczy w związku z jej wadą. VII.UMOWA O DZIEŁO (NAPRAWA POJAZDU) Omówiona powyżej regulacja ma zastosowanie nie tylko do umowy sprzedaży (np. części samochodowych) ale również do umowy o dzieło (np. naprawy pojazdu). Literatura: 1. Ustawa o prawach konsumenta Kodeks cywilny (wyciąg). Komentarz. Pod red. B. Kaczmarek-Templin, P. Stec, D. Szostek. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa, Kodeks cywilny. Komentarz. Pod red. E. Gniewek, P. Machnikowski. Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa, Uzasadnienie do projektu ustawy o prawach konsumenta.

13

14