Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt EKOSTRAś. P.W. 01/10/2010/27 Wrocław, 2 października 2010 r. Z A Ż A L E I E

Transkrypt

1 Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt EKOSTRAś ul. Spółdzielcza 13/4, Wrocław tel , KRS: REGO : P.W. 01/10/2010/27 Wrocław, 2 października 2010 r. Dotyczy: Sygn. akt 2 Ds. 86/10 SĄD REJO OWY W DZIERŻO IOWIE WYDZIAŁ II KAR Y ul. Świdnicka DZIERŻO IÓW za pośrednictwem: Prokuratora Rejonowego w Dzierżoniowie ul. Rolna DZIERŻO IÓW Z A Ż A L E I E na Postanowienie o umorzeniu śledztwa (sygnatura akt: 2 Ds. 86/10) z dnia 24 czerwca 2010 roku, wydane przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie i doręczone Pokrzywdzonemu dopiero w dniu 27 września 2010 roku na skutek skargi Pokrzywdzonego i Postanowienia Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 9 września 2010 roku w przedmiocie uwzględnienia Zażalenia Pokrzywdzonego i uchylenia Zarządzenia Prokuratora Rejonowego w Dzierżoniowie o odmowie przyjęcia Zażalenia. Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt EKOSTRAŻ we Wrocławiu, działając na zasadzie art. 39 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt jako pokrzywdzony w sprawie porzucenia przez Burmistrza Pieszyc 36 bezdomnych psów, które z mocy prawa znajdowały się pod jego wyłączną opieką na terenie prywatnej posesji firmy P.H.U. Dragon w Dobrocinie koło Dzierżoniowa, będącego skutkiem przekroczenia przez Burmistrza Pieszyc uprawnień służbowych oraz niedopełnienia obowiązków, na podstawie art i 2, art i 2 oraz art kpk, zaskarża wyżej wymienione postanowienie w całości i wnosi o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

2 Pokrzywdzony w szczególności zarzuca Prokuraturze Rejonowej w Dzierżoniowie w toku postępowania 2 Ds. 86/10 rażącą obrazę przepisów postępowania karnego, w tym: - całkowite i uporczywe nieuwzględnienie podczas postępowania chronionych interesów Pokrzywdzonego (art. 2 1 pkt. 3 k.p.k, art. 39 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt), - nieosiągnięcie celów postępowania karnego, zarówno w zakresie zwalczania przestępstw (art. 2 1 pkt. 1 i 2 k.p.k), jak też zapobiegania im oraz umacniania poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego (art. 2 1 pkt. 2 k.p.k), - poddanie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ocenie w sposób, który narusza dyspozycję art. 7 k.p.k. I. STA FORMAL Y SPRAWY U Z A S A D I E I E 1. Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt EKOSTRAŻ we Wrocławiu, organizacja społeczna, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, zawiadomiło Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie udokumentowanym pismem z dnia 12 kwietnia 2010 r. o podejrzeniu popełnienia przez Burmistrza Pieszyc przestępstwa porzucenia zwierząt (art. 35 ust. 1Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt), będącego skutkiem przekroczenia przez niego uprawnień służbowych (art. 231 k.k.) w związku z realizacją gminnego zadania opieki nad bezdomnymi zwierzętami (art. 11 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt) oraz w związku z funkcjonowaniem na terenie gminy Dzierżoniów firmy P.H.U. Dragon, Krzysztof Sawicki, Chów i Hodowla Zwierząt. Krzysztof Sawicki został oskarżony przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie (sygnatura akt 1 Ds. 129/10) o znęcanie się nad zwierzętami w związku z prowadzoną przez siebie działalnością wyłapywania oraz czasowego przetrzymywania bezdomnych zwierząt, zlecaną przez okoliczne jednostki samorządu terytorialnego, w tym przez Burmistrza Pieszyc. W dniu 28 czerwca 2010 r. do Stowarzyszenia wpłynęło zawiadomienie w/w prokuratury o umorzeniu śledztwa 2 Ds. 86/10 w przedmiocie porzucenia zwierząt oraz przekroczenia uprawnień przez Burmistrza Pieszyc w związku z działalnością Krzysztofa Sawickiego, P.H.U. Dragon, Chów i Hodowla Zwierząt. 2. W dniu 5 lipca 2010 r. do Prokuratora Rejonowego w Dzierżoniowie skierowano wniosek o doręczenie postanowienia o umorzeniu śledztwa w przedmiotowej sprawie wraz z uzasadnieniem. Pismem odebranym przez Stowarzyszenie w dniu 13 lipca 2010 r. Prokurator Rejonowy w Dzierżoniowie uprzejmie poinformował, że nie widzi podstaw do doręczenia Stowarzyszeniu postanowienia o umorzeniu śledztwa, gdyż w jego opinii Stowarzyszenie nie może działać jako pokrzywdzony w przedmiotowej sprawie. W dniu 20 lipca 2010 r. Stowarzyszenie skierowało do Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie zażalenie na nigdy nie doręczone Postanowienie o umorzeniu śledztwa w przedmiotowej sprawie. W dniu 28 lipca 2010 r. Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie w drodze Zarządzenia odmówiła jego przyjęcia uznając, że zostało ono wniesione przez osobą nieuprawnioną. W dniu 6 sierpnia 2010 r. Stowarzyszenie skierowało do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie za pośrednictwem Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie Zażalenie na zarządzenie o odmowie przyjęcia zażalenia. Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Postanowieniem z dnia 9 września 2010 r. 2

3 podzielił w całej rozciągłości stanowisko Stowarzyszenia i uchylił Zarządzenie Prokuratora Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 28 lipca 2010 r. o odmowie przyjęcia zażalenia. II. STA MATERIAL Y SPRAWY A) Podnieść należy przede wszystkim, że postępowanie w sprawie przekroczenia uprawnień przez Burmistrza Pieszyc oraz porzucenia przez niego 36 bezdomnych psów na terenie posesji Krzysztofa Sawickiego w Dobrocinie k. Dzierżoniowa, tj. postępowanie w sprawie o sygnaturze 2 Ds. 86/10, prowadzone było przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie z rażącą obrazą przepisów postępowania karnego (art. 2 1 pkt 3 k.p.k, art pkt 4 k.p.k oraz art. 39 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku), czego wynikiem była zarówno nieformalne (pismo Prokuratora otrzymane w dniu 13 lipca 2010 r.), jak i formalne (zarządzenie Prokuratora z dnia 28 lipca 2010 r.) nieuwzględnienie uzasadnionego prawem roszczenia Stowarzyszenia do działania jako pokrzywdzony w sprawie. O tym, że roszczenie to było zasadne, przesądził Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Postanowieniem z dnia 9 września 2010 roku, w którym uznał, że w trakcie przedmiotowego postępowania nie istniały jakiekolwiek materialne i formalne przesłanki, by odmówić Stowarzyszeniu aktywnego działania w nim jako Pokrzywdzony. Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie całkowicie zignorowała wynikające z k.p.k uprawnienia pokrzywdzonego w postępowaniu karnym (m.in.: możliwość składania wniosków o dokonanie czynności w toku postępowania: art k.p.k; możliwość przeglądania akt i sporządzania z nich odpisów: art i 5 k.p.k; możliwość złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa: art k.p.k), co w efekcie doprowadziło do konieczności skarżenia przez Stowarzyszenie Postanowienia o umorzeniu śledztwa, do którego treści odmówiono mu dostępu (początkowo w trybie nawet nie przewidzianym przez k.p.k). Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie nie tylko błędnie ustaliła jedynego pokrzywdzonego w sprawie (Rada Miasta Pieszyce) i trwale odmówiła Stowarzyszeniu możliwości czynnego udziału w postępowaniu, ale przede wszystkim nie potrafiła jednoznacznie sformułować przedmiotu, którego dotyczy prowadzone przez nią postępowanie przygotowawcze (art. 231 kk, art. 35 ust. 1 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt; patrz: uzasadnienie Postanowienia Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 9 września 2010 r.). Trudno jest uznać, że te podstawowe błędy formalne popełnione przez Prokuratorów Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie pozostają bez związku z merytoryczną rzetelnością prowadzonego postępowania w sprawie. Zwłaszcza, że już na tym formalnym etapie zarzucić można Prokuratorom Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie poważne problemy z zasadą prawidłowego rozumowania w tak podstawowej kwestii, jak określenie przedmiotu prowadzonego postępowania oraz ustalenie pokrzywdzonych podmiotów (art. 7 k.p.k). B) 1. Ustalenia prokuratury w zakresie stwierdzenia w działaniu Burmistrza Pieszyc znamion czynu zabronionego nie wykraczają w przedmiotowym zakresie poza treść zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Prokuratura w toku przeprowadzonych czynności nie ustaliła niczego, o czym nie zostałaby w udokumentowany sposób poinformowana przez pokrzywdzonego w sprawie w treści zawiadomienia. Prokuratura jedynie potwierdziła fakty, o których została powiadomiona przez Stowarzyszenie. 3

4 Fakty te są następujące: a) Burmistrz Pieszyc dwukrotnie (tj. dnia oraz r.) podpisał umowę z firmą P.H.U. Dragon dotyczącą wyłapywania oraz przetrzymywania bezdomnych zwierząt pomimo tego, że nie miał do tego legitymacji w formie uchwały rady gminy w zakresie wyłapywania bezdomnych zwierząt oraz dalszego postępowania z nimi, której bezwzględnie wymaga Ustawa o ochronie zwierząt. Art. 11 ust. 3 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt stanowi jednoznacznie, że wyłapywanie bezdomnych zwierząt oraz postępowania o ich dalszym,losie może odbywać się wyłącznie na podstawie uchwały rady gminy podjętej po uzgodnieniu z powiatowym lekarzem weterynarii oraz zaopiniowaniu przez organizację społeczną. Gmina Pieszyce nigdy nie podjęła uchwały spełniającej te formalne wymogi na podstawie delegacji Ustawy o ochronie zwierząt. W związku z powyższym, Burmistrz już w momencie podpisaniu umów z w/w podmiotem na wyłapywanie oraz czasowe przetrzymywanie bezdomnych zwierząt przekroczył swoje uprawnienia służbowe, gdyż - Rada Miasta Pieszyce w ogóle nie podjęła prawidłowej i obligatoryjnie wymaganej uchwały w sprawie wyłapywania bezdomnych zwierząt oraz dalszego postępowania z nimi, która zostałaby uzgodniona z Powiatowym Lekarzem Weterynarii oraz zaopiniowana przez organizację ochrony zwierząt, - zapisy 30 uchwały z dnia 12 października 2007 roku w sprawie uchwalenia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy nie zostały uzgodnione z Powiatowym Lekarzem Weterynarii oraz organizacją społeczną ochrony zwierząt i nie zawierają wymaganych zapisów o dalszym rozstrzyganiu z wyłapanymi zwierzętami, - nawet pomimo powyższego, zapisy 30 w/w uchwały nie dawały Burmistrzowi Pieszyc legitymacji do zawierania jakichkolwiek umów z Krzysztofem Sawickim, ponieważ nigdy nie prowadził on schroniska dla bezdomnych zwierząt w rozumieniu polskiego prawa, tj. weterynaryjnej placówki nadzorowanej, która posiada zezwolenie na działalność udzielone przez Wójta Gminy Dzierżoniów b. Niniejsze umowy zawierały zapisy przynajmniej sugerujące, a w świetle ujawnionych faktów dowodzące, że Burmistrz z góry powziętym zamiarem porzucił psy, którymi z mocy ustawy miał się zajmować na terenie prywatnej posesji Krzysztofa Sawickiego właściciela firmy P.H.U. Dragon - który został oskarżony przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie o znęcanie się nad zwierzętami w sprawie o sygnaturze akt 1Ds 129/10/D. I tak np. 8 umowy z dnia r. zawiera zapisy, zgodnie z którymi przedsiębiorca Krzysztof Sawicki ma na własny koszt dostarczać zwierzęta do bliżej nieokreślonych schronisk i utrzymywać je tam przez 14 dni. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 sierpnia 1998 r. w sprawie zasad i warunków wyłapywania bezdomnych zwierząt stanowi, że (a) umieszczenie bezdomnych zwierząt w schronisku dla bezdomnych zwierząt wchodzi w zakres czynności ich wyłapywania ( 4 w/w rozporządzenia), (b) czynność wyłapywania oraz adres schroniska musi zostać podana do publicznej wiadomości ( 3). To zatem na burmistrzu zgodnie z urzędowymi interpretacjami, a nie interpretacjami organizacji ochrony zwierząt (Załącznik nr 1: odpowiedź MSWiA na interpelację posła nr 5965) ciąży obowiązek zapewniania bezdomnym zwierzętom miejsca w konkretnym schronisku dla bezdomnych zwierząt przed nie tylko faktem ich wyłapania, ale samym ogłoszeniem tego faktu do wiadomości publicznej. 4

5 c. Krzysztof Sawicki nie posiada jakiegokolwiek możliwego do pomyślenia zezwolenia na prowadzenie działalności w formie schroniska dla bezdomnych zwierząt, w tym zwłaszcza nie uzyskał zezwolenia właściwego powiatowego lekarza weterynarii na prowadzenie działalności w tym zakresie (art. 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt), ani też zezwolenia właściwego Wójta na prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt (art. 7 pkt. 4 Ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach). Mało tego, Powiatowy Lekarz Weterynarii upublicznił list (Załącznik nr 2) do Burmistrza Pieszyc, w którym dobitnie zwraca uwagę, że prawie od samego początku P.H.U. Dragon nie tylko nigdy nie spełniał minimalnych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia tego typu działalności, ale kwestią mało prawdopodobną było, żeby kiedykolwiek mógł je spełnić. Powiatowy Lekarz Weterynarii przynajmniej sugeruje także, że Burmistrz Pieszyc miał świadomość tego faktu w okresie, gdy wysyłał tam psy na podstawie umów zawartych z naruszeniem prawa. Wydaje się także oczywiste, że Powiatowy Lekarz Weterynarii w Dzierżoniowie nie zgodziłby się nigdy na taką formułę uchwały o wyłapywaniu, która prowadziłaby do gromadzenia psów na terenie prywatnej posesji w Dobrocinie (por. art. 11 ust. 3 Ustawy o ochronie zwierząt). To, że taka uchwała nigdy nie została podjęta i pomimo tego faktu Burmistrz Pieszyc zawierał umowy z podmiotami wyłapującymi bezdomne zwierzęta jest niezgodne z prawem w sposób nie mogący budzić żadnych wątpliwości. 2. W toku postępowania Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie całkowicie zaniechała samodzielnego i wnikliwego zbadania zgodności treści uchwały Rady Miejskiej w Pieszycach z dnia 12 października 2010 r., w której jest mowa o wyłapywaniu bezdomnych zwierząt z terenu gminy z obowiązującym w Polsce prawem, w tym zwłaszcza z art. 11 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt. Tymczasem jest to kwestia, która ma kluczowe znaczenie dla prawno-karnej oceny działania Burmistrza Pieszyc. Prokuratura jest z urzędu zobowiązana do badania zgodności treści uchwał rad gmin z polskim prawem (art. 5 Ustawy z dnia 20 czerwca 1985 roku o prokuraturze), a nie tylko prostego przyjmowania, że muszą być zgodne z prawem, skoro kiedyś nie zostały zakwestionowane przez administracyjny organ nadzorczy. Zwłaszcza, że prokuratura sama przyjęła, że w tym zakresie istnieje mankament. Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie tym samym ewidentnie nie wykonała ustawowych ciążących na niej obowiązków, tj. wnikliwego, samodzielnego zbadania zgodności uchwały z polskim prawem. Ustalenia administracyjnych organów nadzorczych (jeśli takie w ogóle były w tej sprawie) nie mogą być potraktowane jako absolutnie wiążące dla Prokuratury, ponieważ jest ona organem specjalnie upoważnionym do samodzielnego badania zgodności prawa lokalnego z prawem krajowym (art. 5 w/w Ustawy). Dodatkowo, Prokurator stwierdzając jak to określił mankament w treści i formie uchwały Rady Miasta, który z pewnością sprzyja popełnieniu przestępstwa (choćby przestępstwa znęcania się nad zwierzętami przez Krzysztofa Sawickiego, o które oskarżyła go ta sama Prokuratura Rejonowa) jest kodeksowo zobowiązany do wykonania szeregu czynności, tj. zawiadomienia organu nadzoru i kontroli, a nawet zażądania wyjaśnień od tych podmiotów (art. 19 k.p.k). Prokuratura nie wykonała w toku prowadzonego postępowania żadnej z tych czynności, w związku z tym rzeczywiście nie sposób na jego podstawie stwierdzić, czy Burmistrz Miasta Pieszyce dopuścił się jakiegokolwiek przestępstwa w związku z realizacją gminnego zadania opieki nad bezdomnymi zwierzętami. Zauważyć natomiast należy jeszcze raz, że podjęcie uchwały o wyłapywaniu bezdomnych zwierząt z pominięciem ustawy o ochronie zwierząt powinno skutkować jej natychmiastowym uchyleniem przez organ nadzorczy jako niezgodnej z prawem, gdyż to właśnie zapisy art. 11 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt precyzują materialne 5

6 i formalne warunki jej legalności. Zaskakujące jest, że uszło to uwadze Prokuratury Rejonowej Dzierżoniowie. 3. Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie błędnie i wyłącznie na korzyść Burmistrza Pieszyc oceniła zebrany materiał dowodowy w sprawie, czym naruszyła zasadę bezstronności postępowania karnego (art. 4 k.p.k). Po pierwsze, całkowicie niezgodne ze stanem faktycznym są wyjaśnienia urzędników Urzędu Miasta w Pieszycach, którym pełną i bezkrytyczną wiarę dała Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie i na których oparła ona treść uzasadnienia o umorzeniu postępowania, zgodnie z którymi legalnie działające schronisko dla bezdomnych zwierząt Azyl w Dzierżoniowie było wyjątkowo drogim kontrahentem. Przeczy temu umowa zawarta w okresie objętym postępowaniem, tj. dnia 14 stycznia 2009 roku pomiędzy Miastem Świdnica a Schroniskiem Azyl w Dzierżoniowie (Załącznik nr 3), zgodnie z którą przyjęcie jednego psa do legalnie działającego schroniska to koszt zł, a koszt jego odłowienia to dodatkowe 150 zł. Trudno zatem uznać w świetle umowy Burmistrza Pieszyc z nielegalnie działającym schroniskiem Krzysztofa Sawickiego z dnia 12 stycznia 2009 roku, że są to wygórowane stawki za zgodną z prawem opiekę nad bezdomnymi zwierzętami. Dodatkowo umowa pomiędzy Prezydentem Świdnicy i Schroniskiem Azyl w Dzierżoniowie przewidywała konieczność odłowu zwierzęcia w terminie 48 godzin od momentu zgłoszenia pod rygorem bardzo wysokiej kary umownej, co pozwala na zabezpieczenie interesu gminy w szybkim odłowie zwierzęcia. Stąd też choćby na podstawie załączonego dowodu uznać należy, że ustalenia Prokuratury nawet w tak prostym zakresie jak ocena wiarygodności zeznań świadków, są całkowicie błędne, a zatem nie mogą służyć jako przesłanka do umorzenia postępowania. Trudno bowiem uznać, że różnica 45 zł za wykonanie usługi odłowienia i umieszczenia zwierzęcia w schronisku świadczy o wygórowanej cenie proponowanej przez legalnie działające schronisko w Dzierżoniowi, do którego zresztą zgodnie z uchwałą Rady Miasta powinny być kierowane bezdomne zwierzęta z terenu Miasta Pieszyc. Po drugie, nawet gdyby ceny w schronisku w Dzierżoniowie rzeczywiście były wygórowane, co jest całkowicie niezgodne z wykazanym powyżej stanem faktycznym, nie stanowi to per se i w związku z zaniechaniem podjęcia przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie jakichkolwiek ustaleń w przedmiocie legalności działań Burmistrza Pieszyc, przesłanki do umorzenia postępowania z powodu braku znamion czynu zabronionego. Idąc tym tropem należałoby uznać, że brak środków pieniężnych sprawcy jest wystarczający do orzeczenia braku znamion czynu zabronionego w zuchwałej kradzieży. Tym samym treść uzasadnienia skarżonego Postanowienia narusza całkowicie dyspozycję art. 4 oraz art. 7 k.p.k. oraz wprost świadczy o pobieżnym i niestarannym zebraniu przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie materiału dowodowego w sprawie oraz jego stronniczą i niezgodną z zasadami postępowania karnego ocenę. Przy czym zauważyć należy, że stopień stronniczości organów ścigania w przedmiotowej sprawie jest wyjątkowo wysoki: Prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie na podstawie wyjaśnień urzędników, bez przeprowadzenia dowodów (zbadanie budżetu gminy, zbadanie legalności aktów prawa miejscowego, zbadanie zasad i form współpracy rzeczywiście oferowanej wówczas przez Schronisko Azyl w Dzierżoniowie), enigmatycznie oświadcza, że Burmistrzowi Pieszyc groziłaby wręcz odpowiedzialność karna, gdyby podpisał umowę z legalnie działającym podmiotem opieki nad bezdomnymi zwierzętami, tj. Schroniskiem Azyl w Dzierżoniowie. 6

7 Po trzecie, zaniechanie zbadania prawa lokalnego nie uprawnia Prokuratury Rejonowej do jakiejkolwiek oceny legalności działania także Krzysztofa Sawickiego. Nieprawdziwa jest w szczególności przyjęta teza, że zakład nie posiadający stosownych zezwoleń na prowadzenie weterynaryjnej działalności nadzorowanej oraz prowadzenie schroniska dla bezdomnych zwierząt może zostać uznany za legalnego kontrahenta Burmistrza Pieszyc. Działalność w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami jest koncesjonowana i wymaga zezwoleń. Art. 11 Ustawy z dnia 21 sierpnia 1998 roku w związku z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 sierpnia 1998 r. przesądza, że wyłapywane zwierzęta mają trafiać docelowo do schronisk dla bezdomnych zwierząt, a nie przytułków, pensjonatów, hoteli lub hodowli zwierząt. Szczególnie takich, które nie spełniają jakichkolwiek wymagań dla prowadzenia faktycznej działalności w tym zakresie (Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt). Prokuratura dodatkowo całkowicie zignorowała zeznania świadków (Dawid Karaś, Edyta Siemiątkowska), zgodnie z którymi warunki na terenie posesji w Dobrocinie w kwietniu 2009 r. były nie tylko niewłaściwe, ale w żadnym stopniu nie spełniały szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia działalności w formie schroniska dla zwierząt. 4. Prokuratura nie ustaliła w jakikolwiek sposób, jakie są losy 36 psów, które Burmistrz Pieszyc przekazał pod opiekę Krzysztofa Sawickiego, w tym nie ustaliła czy (a) zwierzęta te padły w wyniku warunków, panujących w pensjonacie Sawickiego w związku z zarządzonym wykopywaniem padłych psów z terenu posesji w Dobrocinie w sprawie o sygnaturze akt 1 Ds. 129/10/D, (b) zwierzęta te zostały przekazane do schronisk dla bezdomnych zwierząt. Ewentualne ustalenia prokuratury w zakresie tego, czy zwierzęta te zostały oddane przez Sawickiego do adopcji są bezprzedmiotowe, ponieważ polskie prawo ochrony zwierząt nie przewiduje takiej procedury w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami, chyba że gmina w treści właściwej uchwały jasno określi i zdefiniuje taki sposób postępowania z bezdomnymi zwierzętami (por. art. 11 ust. 3 Ustawy o ochronie zwierząt). Tym samym prokuratura nie ustaliła, czy Burmistrz Pieszyc dopuścił się przestępstwa porzucenia zwierząt. Kwestia ta nie stała się także przedmiotem osobnego postępowania prokuratury, pomimo że została przynajmniej uprawdopodobniona w zawiadomieniu Stowarzyszenia. Uprawdopodobnienie to polega na tym, że Stowarzyszenie wykazało w swoim zawiadomieniu, iż opiekun zwierząt, tj. Burmistrz Pieszyc, nie wie jakie są losy 36 bezdomnych psów, które znajdowały się pod jego ustawową opieką w latach Wszystkie te psy zostały wyłapane przez Krzysztofa Sawickiego. Trudno w szczególności dać wiarę zbiorczemu oświadczeniu Krzysztofa Sawickiego wystawionemu na żądanie Burmistrza Pieszyc, że zwierzęta te trafiły do adopcji bez przynajmniej częściowej weryfikacji tego faktu przez Prokuraturę Rejonową w Dzierżoniowie. Prokuratura Rejonowa w Dzierżoniowie nie podjęła żadnych własnych ustaleń w tym zakresie. 5. Trudno wreszcie uznać, że Burmistrz Pieszyc po prostu realizował zadanie opieki nad bezdomnymi zwierzętami, chyba, że zadanie to zdaniem prokuratury obejmuje a) zlecanie wyłapywania bezdomnych zwierząt bez wymaganej podstawy w formie prawa lokalnego i niezgodnie z art. 11 Ustawy o ochronie zwierząt, b) bezterminowe przetrzymywanie ich na terenie prywatnej posesji przedsiębiorcy, który nie posiada jakichkolwiek zezwoleń na działalność faktycznie prowadzoną, c) znęcanie się nad nimi przez właściciela posesji oraz ich uśmiercanie (sprawa o sygnaturze akt 1Ds 129/10/D, oskarżyciel publiczny: Prokurator Rejonowy w Dzierżoniowie). 7

8 Ustawodawca nałożył na gminy zadanie opieki nad bezdomnymi zwierzętami i jasno określił jej zasady; nie założył natomiast na jednostki samorządu terytorialnego zadania eksterminacji bezdomnych zwierząt za publiczne pieniądze i do tego wbrew formalnie nieprawidłowej uchwale jej organu stanowiącego. Teza, zgodnie z którą Burmistrz Pieszyc poprzez swoje działania realizował zadanie opieki nad bezdomnymi zwierzętami stanowi rażącą obrazę prawa materialnego, tj. art. 11 Ustawy z dnia r. o ochronie zwierząt i nie może zostać podtrzymana w świetle logiki, faktów i obowiązujących w Polsce aktów prawnych. a podstawie powyższego wnosi się o uchylenie postanowienia w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego merytorycznego rozpatrzenia, w tym nakazanie wykonania takich czynności jak: a) zbadanie zgodności z obowiązującym prawem uchwały rady gminy zawierającej treści dotyczące postępowania z bezdomnymi zwierzętami, w tym ustalenie czy została ona uzgodniona z właściwym powiatowym lekarzem weterynarii oraz zaopiniowana przez organizację społeczną, b) zbadanie legalności działań Burmistrza Pieszyc w kontekście prawa lokalnego i prawa ochrony zwierząt, c) jednoznaczne ustalenie losów bezdomnych psów, które Burmistrz Pieszyc przekazywał Krzysztofowi Sawickiemu za publiczne pieniądze, d) przesłuchanie Powiatowego Lekarza Weterynarii w Dzierżoniowie w kontekście działalności faktycznie prowadzonej przez Krzysztofa Sawickiego, warunków bytowych zwierząt, spełnienia szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia działalności w zakresie schroniska dla bezdomnych zwierząt w latach oraz wszelkich faktów świadczących o tym, że Burmistrz Pieszyc miał świadomość prowadzenia przez Krzysztofa Sawickiego nielegalnej i nienadzorowanej działalności w formie schroniska dla bezdomnych zwierząt, e) przesłuchanie Krzysztofa Sawickiego w celu ustalenia, czy Burmistrz Pieszyc lub podlegli mu urzędnicy skłaniali go w jakikolwiek sposób do rozpoczęcia i prowadzenia działalności, ze względu na chęć oszczędzania publicznych pieniędzy na bezdomnych pieskach, f) włączenie do akt sprawy zeznań lub ponowne przesłuchanie świadków: Dawida Karasia i Edyty Siemiątkowskiej na okoliczność warunków bytowych zwierząt w kwietniu 2009 roku oraz działalności faktycznie prowadzonej przez Krzysztofa Sawickiego w tym okresie. Załączniki: a) Załącznik nr 1: Odpowiedź Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na Interpelację Posła nr 5965 z dnia 30 listopada 2008 roku, b) Załącznik nr 2: Pismo Powiatowego Lekarza Weterynarii do Burmistrza Pieszyc z dnia 30 kwietnia 2010 r. (reprodukcja z serwisu internetowego doba.pl), c) Załącznik nr 3: Umowa zawarta w dniu 14 stycznia 2009 roku pomiędzy Prezydentem Świdnicy a Schroniskiem Azyl w Dzierżoniowie. 8