Lublin, dnia 9 grudnia 2014 r. Poz. 4183

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO Lublin, dnia 9 grudnia 2014 r. Poz WOJEWODA LUBELSKI Rozstrzygnięcie nadzorcze Nr PN-II Wojewody Lubelskiego z dnia 4 grudnia 2014 r. stwierdzające nieważność uchwały Nr XLVIII/543/2014 Rady Miasta Łuków z dnia 30 października 2014 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych oraz wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty od ceny ich sprzedaży. Na podstawie art. 91 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.) stwierdzam nieważność uchwały Nr XLVIII/543/2014 Rady Miasta Łuków z dnia 30 października 2014 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych oraz wyrażenia zgody na udzielenie bonifikaty od ceny ich sprzedaży. Uzasadnienie Uchwała Nr XLVIII/543/2014 Rady Miasta Łuków została doręczona organowi nadzoru w dniu 7 listopada 2014 r. Powołując w podstawie prawnej art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518, ze zm.), przedmiotową uchwałą Rada Miasta Łuków ustaliła zasady sprzedaży lokali mieszkalnych oraz wyraziła zgodę na udzielenie bonifikaty od ceny ich sprzedaży. Przepis 1 uchwały określa zakres podmiotowy, którego dotyczą zasady nabywania lokali mieszkalnych obejmujący najemców, spełniających następujące warunki: 1. posiadają umowy najmu lokali mieszkalnych, nie będące w okresie wypowiedzenia, 2. nie zalegają z zapłatą czynszu i kosztów eksploatacji, 3. złożą wnioski o nabycie lokali, 4. złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na nabycie nieruchomości, za cenę podaną w zawiadomieniu o przeznaczeniu lokalu mieszkalnego do sprzedaży. Przywołany przepis 1 uchwały określa warunki, jakie musi spełniać najemca posiadający umowę najmu lokalu mieszkalnego ( 1 pkt 1), aby nabyć lokal mieszkalny, jednakże przepis nie wskazuje, czy określone w przedmiotowym przepisie warunki nabycia lokalu dotyczą najemców lokali, których najem został nawiązany na czas oznaczony, czy też na czas nieoznaczony.

2 Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego 2 Poz Wskazania takiego nie zawierają również inne regulacje uchwały. Tymczasem ustawa o gospodarce nieruchomościami zawiera szczegółowe regulacje normujące zasady zbywania lokali mieszkalnych wchodzących w skład zasobu nieruchomości gminy, w przypadku, gdy najem został zawarty na czas nieoznaczony. Stosownie do przepisów tej ustawy nieruchomości stanowiące własność gminy mogą być przedmiotem obrotu, w szczególności przedmiotem sprzedaży (art. 13 ust. 1). Sprzedaż nieruchomości następuje w drodze przetargu lub w drodze bezprzetargowej, stosownie do przepisów rozdziału 4 działu II ustawy (art. 28 ust. 1). W przypadku nieruchomości będących lokalami mieszkalnymi, jeżeli najem został nawiązany na czas nieoznaczony, w przypadku przeznaczenia ich do zbycia przez gminę, pierwszeństwo w ich nabyciu przysługuje z mocy ustawy najemcom tych lokali (art. 34 ust. 1 pkt 3). W przypadku skorzystania z pierwszeństwa ustawa przewiduje bezprzetargowy tryb nabycia nieruchomości przez najemcę (art. 37 ust. 2 pkt 1) oraz możliwość udzielenia bonifikaty od ceny sprzedaży na zasadach określonych przez radę gminy (art. 68 ust. 1 pkt 7 w zw. z ust. 1b). Kompetencje Rady ograniczają się w tym przypadku do ustalenia zasad udzielania bonifikat przy sprzedaży lokali mieszkalnych, które w szczególności powinny określać wysokość udzielanych bonifikat i warunki ich udzielania. Z art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika istotna zasada, że w przypadku zbycia nieruchomości, uprawnionymi z tytułu pierwszeństwa do nabycia nieruchomości w trybie bezprzetargowym są najemcy lokali mieszkalnych, wyłącznie jednak wówczas gdy najem został nawiązany na czas nieoznaczony. Zasada określona ww. przepisem art. 34 ust. 1 pkt 3 funkcjonuje z woli ustawodawcy. Jednocześnie powołany przepis ustawy nie wprowadza innych dodatkowych kryteriów, które musi spełniać najemca lokalu mieszkalnego, aby mógł skorzystać z pierwszeństwa w nabyciu lokalu w przypadku przeznaczenia go do sprzedaży, jak również brak w ustawie przepisu, który zawierałby delegacje ustawową w oparciu o którą takie kryteria mogłoby zostać wprowadzone w formie aktu prawa miejscowego. W świetle powyższego uznać należy, iż, jeśli chodzi o sprzedaż lokali mieszkalnych na rzecz najemców lokali mieszkalnych, których najem został nawiązany na czas nieoznaczony Rada Miasta nie może wprowadzać żadnych warunków nabywania tychże lokali. Pierwszeństwo, o którym mowa w art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami ma bowiem charakter pierwszeństwa ustawowego, którego źródło stanowi przepis ustawy. Jednocześnie z treści art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, iż jeżeli nieruchomość jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo, zbycie następuje w drodze bezprzetargowej. Ustawowe pierwszeństwo przysługuje wtedy, gdy osoby uprawnione w terminie określonym w zawiadomieniu (nie krótszym niż 21 dni) złożą wniosek o nabycie oraz wyrażą zgodę na cenę ustaloną w sposób określony w ustawie (art. 34 ust. 4 i 5 ww. ustawy). Jeżeli najemcy lokalu nie dopełnią tych warunków, tj. zrezygnują z pierwszeństwa, to właściciel (jednostka samorządu terytorialnego) dokona zbycia tego lokalu w trybie przetargowym na rzecz dowolnej osoby trzeciej. W kontekście powyższych wywodów, najemca będzie nabywcą lokalu tylko wówczas, gdy skorzysta z przysługującego mu ustawowego pierwszeństwa. Przesadzają o tym przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Należy także stwierdzić, iż w sytuacji zbycia lokalu na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo ustawowe, zastosowanie trybu bezprzetargowego nie wymaga zgody rady bowiem wprost wynika z przepisu ustawy (art. 37 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Reasumując, wprowadzenie jakichkolwiek ograniczeń dotyczących nabycia lokali mieszkalnych w trybie bezprzetargowym z tytułu przysługującego najemcom prawa pierwszeństwa, z wyjątkiem tych, które przewidział ustawodawca w ustawie o gospodarce nieruchomościami, nie znajduje jakichkolwiek podstaw prawnych. Wprowadzenie bowiem ograniczeń nieprzewidzianych przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami może w zasadzie wykluczyć najemców, którzy spełniają przesłanki wskazane w ustawie

3 Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego 3 Poz z kręgu osób uprawnionych do nabycia lokalu mieszkalnego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 2254/12). Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami odmiennie kształtują stan prawny, gdy chodzi o lokale mieszkalne stanowiące własność gminy, będące przedmiotem najmu zawartego na czas oznaczony. Z art. 34 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, iż w przypadku takich lokali rada może przyznać, w drodze uchwały, pierwszeństwo w nabywaniu lokali ich najemcom lub dzierżawcom, z wyłączeniem nieruchomości, o których mowa w art. 57 ust. 1, art. 60 ust. 1 i art. 60a ust. 1. Powołany przepis ustawy przyznaje uprawnienie radzie gminy do przyznania pierwszeństwa w nabywaniu lokali na rzecz ich najemców. Z przepisu tego wynika, że przyznanie takiego pierwszeństwa jest możliwe dla tych najemców, którym nie przysługuje pierwszeństwo ustawowe. Chodzi tu o najemców lokali mieszkalnych, których stosunek prawny został zawarty na czas oznaczony (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. akt II SA/Wr 565/09). W tym zakresie organ stanowiący gminy nie jest pozbawiony uprawnienia do ustalenia konkretnych warunków, jakie winien spełniać lokal przeznaczony do sprzedaży i wskazania przy tym pewnych wymogów proceduralnych. Inaczej, trudno byłoby uznać, że ma jakiekolwiek uprawnienia w zakresie tworzenia norm regulujących zasady sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących własność gminy. Realizacja kompetencji wynikającej z art. 34 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami powinna nastąpić w drodze uchwały, z której będzie jednoznacznie wynikał zakres przyznanego pierwszeństwa w nabywaniu lokali. Uchwała winna zatem jednoznacznie stanowić o przyznaniu pierwszeństwa najemcom (bądź dzierżawcom) w nabywaniu lokali będących przedmiotem najmu. Kwestie dotyczące zakresu przyznanego pierwszeństwa nie mogą być przedmiotem domniemań, domysłów albo interpretacji treści uchwały. Na podstawie takiej uchwały uprawnieni najemcy będą mogli w razie skorzystania z pierwszeństwa przyznanego uchwałą nabywać lokale będące przedmiotem najmu (w razie przeznaczenia ich do sprzedaży) w drodze bezprzetargowej (art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy). W świetle powyższych argumentów prawnych stwierdzić należy, że przyjęte przez Radę Miasta Łuków regulacje 1 i 2 uchwały Nr XLVIII/543/2014 nie znajdują uzasadnienia w powszechnie obowiązujących przepisach prawa i w sposób istotny naruszają przepisy art. 34 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 37 ust. 2 pkt 1 oraz art. 34 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Należy podkreślić, że Rada Miasta stanowiąc o zasadach sprzedaży lokali mieszkalnych winna je określić w sposób jasny, precyzyjny i kompleksowy, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa. W szczególności dotyczy to wyraźnego wskazania, czy zasady zbywania lokali stanowiących mienie gminne obejmują najemców, których najem został zawarty na czas oznaczony czy nieoznaczony. Jednocześnie nic nie stoi na przeszkodzie, aby w ramach określonych w uchwale stanowiącej akt prawa miejscowego, dotyczącej zasad zbywania lokali mieszkalnych stanowiących zasób gminy określić warunki przyznawania bonifikat przy sprzedaży tychże lokali, z uwzględnieniem przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą ustawę o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw z dnia 5 listopada 2009 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 206 poz. 1590), która weszła w życie z dniem 7 stycznia 2010 r., właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo uchwały rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana: 1) na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz innych celów publicznych; 2) osobom fizycznym i osobom prawnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, na cele niezwiązane z działalnością zarobkową, a także organizacjom pożytku publicznego na cel prowadzonej działalności pożytku publicznego; 3) stowarzyszeniom ogrodowym w rozumieniu ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych z przeznaczeniem na rodzinne ogrody działkowe;

4 Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego 4 Poz ) poprzedniemu właścicielowi lub jego spadkobiercy, jeżeli nieruchomość została od niego przejęta przed dniem 5 grudnia 1990 r.; 5) na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz jednostki samorządu terytorialnego; 6) kościołom i związkom wyznaniowym, mającym uregulowane stosunki z państwem, na cele działalności sakralnej; 7) jako lokal mieszkalny; 8) w wyniku uwzględnienia roszczeń, o których mowa w art. 209a ust. 1 i ust. 2; 9) spółdzielniom mieszkaniowym w związku z ustanowieniem odrębnej własności lokali lub z przeniesieniem własności lokali lub domów jednorodzinnych; 10) osobie, o której mowa w art. 37 ust. 2 pkt 6, z zastrzeżeniem, że nieruchomość przyległa jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe; 11) podmiotom, o których mowa w art. 61 ust. 1. W myśl art. 68 ust. 1b ustawy, w zarządzeniu wojewody albo uchwale rady lub sejmiku, o których mowa w ust. 1, określa się w szczególności warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych. Z powołanych przepisów wynika, że art. 68 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami upoważnił właściwy organ do udzielania bonifikat od wartości sprzedawanej nieruchomości, przy czym udzielanie bonifikat jest uprawnieniem, nie zaś obowiązkiem gminy. Wskazuje na to użyty przez ustawodawcę zwrot "organ może udzielić bonifikat od ceny". Zatem jest tu niewątpliwie uznanie administracyjne tj. pozostawienie sposobu ukształtowania pozycji prawnej obywateli (ich praw i obowiązków) woli właściwego organu. Jednocześnie w art. 68 ust. 1b tej ustawy ustawodawca niejako uzupełniając powyższą normę kompetencyjną wskazał, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w tym m.in. rada gminy, określa w drodze uchwały warunki udzielania tych bonifikat. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 czerwca 2011 r. sygn. akt I OSK 425/11, do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 5 listopada 2009r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 206, poz. 1590) organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego był uprawniony do wyrażenia zgody na udzielenie bonifikat od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nieruchomość była sprzedawana na cele określone w art. 68 ust. 1 tejże ustawy. Art. 68 ust.1 stanowił bowiem, że w przypadkach tych "Właściwy organ może udzielić za zgodą odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust.3" (...) Obecnie zatem, w przypadku zbywania przez gminę nieruchomości, to organ wykonawczy gminy decyduje o przyznawanych obniżkach cen przy sprzedaży poszczególnych nieruchomości, z zastrzeżeniem, że robi to w oparciu o zasady ustalone przez organ stanowiący oraz stosuje stawki procentowe ustalone przez te organ. W konsekwencji art. 68 ustawy nie przewiduje już wyrażania zgody przez radę gminy na udzielenie konkretnych bonifikat, uprawnienia o charakterze decyzyjnym w indywidualnych sprawach przekazane zostały przez ustawodawcę organowi wykonawczemu. Przyjęty w art. 68 ustawy podział kompetencji jest jednoznaczny, nie dopuszczający wyjątków. Cyt. wyżej wyrok NSA zmienił dotychczasową linię orzeczniczą organu nadzoru. O zmianie stanowiska organu nadzoru organy wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego zostały poinformowane pismem z dnia 15 stycznia 2014r., znak: PN-II Z przepisu art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika, że obligatoryjnymi elementami uchwały w sprawie udzielania bonifikat są ustalenia w zakresie wysokości stawek procentowych bonifikat oraz szczegółowych warunków ich udzielania (art. 68 ust. 1b ustawy). Obowiązek określenia w uchwale warunków udzielania bonifikat przy sprzedaży nieruchomości gminnych jest jednak bardzo istotny bowiem ma na celu zapewnienie przejrzystości zasad, na jakich będą one udzielane. Chodzi o takie ustanowienie warunków udzielania bonifikat, aby każdy najemca, uprawniony do nabycia lokalu mieszkalnego w drodze bezprzetargowej wiedział, jakie warunki musi spełnić, aby nabyć lokal mieszkalny z zastosowaniem przewidzianej uchwałą Rady Miasta Łuków stawki procentowej bonifikaty od ceny sprzedaży lokalu.

5 Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego 5 Poz Zgodnie z 4 przedmiotowej uchwały, wyraża się zgodę na udzielanie przez Burmistrza Miasta bonifikaty w wysokości 70% od ceny ustalonej na podstawie wartości mieszkania określonej przez rzeczoznawcę majątkowego. W ocenie organu nadzoru, przytoczony 4 uchwały Rady Miasta Łuków nie zawiera warunków udzielania bonifikat, o jakich mowa w przepisie art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie wypełnia zatem dyspozycji ww. przepisu ustawy. Skoro Rada Miasta Łuków postanowiła o udzieleniu bonifikat przy sprzedaży lokali mieszkalnych, zobowiązana była do określenia warunków udzielania tychże bonifikat, do czego zobowiązuje ją stanowiący podstawę prawną uchwały przepis art. 68 ust. 1 pkt 7 oraz art. 68 ust. 1b ustawy o gospodarce nieruchomościami. Za wypełnienie powyższego upoważnienia nie można w szczególności uznać, przyjętych przez Radę Miasta, regulacji 1 ust. 1 uchwały, stanowiących wyłącznie warunki zasad nabywania lokali mieszkalnych. Uchwała nie precyzuje bowiem, czy zasady te dotyczą najemców lokali mieszkalnych oddanych w najem na czas nieoznaczony, nie zawiera także postanowień dotyczących przyznania pierwszeństwa dla najemców lokali będących przedmiotem najmu na czas oznaczony. W 2 uchwały postanowiono natomiast, iż sprzedaż lokali mieszkalnych na rzecz dotychczasowych najemców odbywa się w trybie bezprzetargowym. Powyższa regulacja pozostaje w sprzeczności z art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jak już wspomniano, w powołanym przepisie ustawa rozstrzyga, iż nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Kompetencje rady gminy w zakresie rozstrzygania o trybie sprzedaży nieruchomości gminnej ograniczają się natomiast do wyrażenia zgody na tryb bezprzetargowy w przypadkach przewidzianych w art. 37 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wymaga podkreślenia, że kompetencje te mogą być realizowane wyłącznie w drodze uchwały w przedmiocie zwolnienia z obowiązku zbycia w drodze przetargu w odniesieniu do konkretnie oznaczonych nieruchomości. Należy także dodać, iż brak jest podstaw prawnych do zamieszczenia w uchwale regulacji 3 ust. 1 i ust. 2. W 3 ust. 1 uchwały Rada Miasta postanowiła, iż cena lokalu mieszkalnego, jako przedmiotu odrębnej własności obejmuje lokal wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz udział w nieruchomości wspólnej. Powyższą kwestię normuje art. 67 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, a zatem brak jest podstaw prawnych do zamieszczania takich regulacji w uchwale rady gminy. Z kolei w 3 ust. 2 uchwały Rada Miasta postanowiła, iż cenę nabywanej nieruchomości nabywca uiszcza jednorazowo, najpóźniej do dnia zawarcia aktu notarialnego.. Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości. Ustawa określa także sposób ustalania ceny lokalu nabywanego przez osobę, której przyznano pierwszeństwo. W myśl art. 34 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 6, korzystają z pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości, jeżeli złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na cenę ustaloną w sposób określony w ustawie. Zasady ustalania ceny w trybie bezprzetargowym uregulowano zaś w art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, iż przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a. Według art. 70 ust. 2 zd. pierwsze ustawy, cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej lub w drodze rokowań, o których mowa w art. 37 ust. 2 i 3 oraz w art. 39 ust. 2, może zostać rozłożona na

6 Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego 6 Poz raty, na czas nie dłuższy niż 10 lat. Natomiast w myśl art. 70 ust. 2 zd. trzecie, pierwsza rata podlega zapłacie nie później niż do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a następne raty wraz z oprocentowaniem podlegają zapłacie w terminach ustalonych przez strony w umowie. W kontekście powyższych przepisów należy przyjąć, że kwestia wysokości ustalenia ceny sprzedaży zbywanej w trybie bezprzetargowym nieruchomości, w tym podjęcie decyzji, czy cena zapłaty będzie wymagana jednorazowo, czy też zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, rozłożona na raty mieści się w zakresie kompetencji Burmistrza, kształtującego w imieniu gminy treść zawieranej umowy. Warunki przeniesienia własności konkretnej nieruchomości, w tym także nieruchomości lokalowej, zostają skonkretyzowane w akcie notarialnym przenoszącym własność, a umowę tę zawiera organ wykonawczy gminy, działający w granicach ustawowych kompetencji. Uprawnienie Rady Miasta do określania w drodze uchwały zasad sprzedaży lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta nie obejmuje zatem kompetencji do określenia ceny, za jaką może zostać nabyta nieruchomość, w analizowanej sprawie lokal mieszkalny. Gospodarowanie mieniem komunalnym, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, należy do zadań organu wykonawczego gminy. Również ustawa o gospodarce nieruchomościami w art. 25 ust. 1 stanowi, że gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz lub prezydent miasta. Podejmując uchwałę w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, Rada Miasta jest zobowiązana do uwzględnienia w treści przyjmowanej regulacji zasad gospodarowania mieniem gminy, wynikających z ustawy o gospodarce nieruchomościami. Rozliczanie należności wynikających ze stosunków cywilno-prawnych, których stroną jest gmina, w tym opłat z tytułu sprzedaży lokali stanowiących własność gminy, należy do sfery wykonawczej, a zatem w analizowanej sprawie do wyłącznej kompetencji Burmistrza Miasta Łuków. Przyjęte regulacje 3 uchwały wkraczają zatem w ustawowe kompetencje organu wykonawczego. Pozostają tym samym w sprzeczności z zasadą, że to organ wykonawczy gminy dokonuje czynności zarządu jej majątkiem, w tym także zawiera umowy dotyczące zagospodarowania mienia komunalnego. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzenie nieważności uchwały Nr XLVIII/543/2014, jest uzasadnione. Na niniejsze rozstrzygnięcie nadzorcze przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, złożona za moim pośrednictwem, w terminie 30 dni od daty jego doręczenia. Wojewoda Lubelski Wojciech Wilk Otrzymują: 1) Burmistrz Miasta Łuków 2) Przewodniczący Rady Miasta Łuków