Przygotowanie misjonarskie. Podręcznik dla nauczyciela

Transkrypt

1

2

3 Przygotowanie misjonarskie. Podręcznik dla nauczyciela Religia 130 Wydane przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich Salt Lake City, Utah

4 Będziemy wdzięczni za komentarze i propozycje zmian. Prosimy przesyłać je razem z opisem błędów na adres: Seminaries and Institutes of Religion Curriculum Services 50 E. North Temple St., Floor 8 Salt Lake City, Utah USA ces-manuals@ldschurch.org Prosimy o podanie pełnego imienia i nazwiska, adresu oraz nazwy okręgu i palika. Prosimy też podać o podanie tytułu tego podręcznika, a następnie o zamieszczenie komentarzy Intellectual Reserve, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Printed in Germany Wersja 1, 6/15 Zatwierdzenie wersji angielskiej: 4/14. Zatwierdzenie do tłumaczenia: 4/14. Tłumaczenie z: Missionary Preparation Teacher Manual Polish

5 Spis treści Wprowadzenie: Przygotowanie misjonarskie. Podręcznik dla nauczyciela v 1 Cel misjonarski Potrzebujemy Zadośćuczynienia Uczenie się przez Ducha Nauczanie przez Ducha Jaka jest rola Księgi Mormona? Przygotowanie do misjonarskiego życia Nauczanie o przesłaniu Przywrócenia (część 1.) Nauczanie o przesłaniu Przywrócenia (część 2.) Rozwijanie cech Chrystusowych Nauczanie o planie zbawienia (część 1.) Nauczanie o planie zbawienia (część 2.) Odnajdywanie ludzi do nauczania Nauczanie ewangelii Jezusa Chrystusa (część 1.) Nauczanie ewangelii Jezusa Chrystusa (część 2.) Świątynia i praca nad historią rodziny

6

7 Wprowadzenie: Przygotowanie misjonarskie. Podręcznik dla nauczyciela (Religia 130) Nasz cel Oto zadanie seminarium i instytutu religii: Naszym celem jest pomaganie młodzieży i młodym dorosłym, aby zrozumieli i polegali na naukach i Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, zasłużyli na błogosławieństwa świątyni oraz przygotowali siebie, swoje rodziny i innych ludzi na życie wieczne z Ojcem w Niebie (Nauczanie i uczenie się ewangelii: Podręcznik dla nauczycieli i przywódców seminarium i instytutu religii [2012], str. 1). Jako nauczyciel instytutu możesz osiągnąć ten cel poprzez efektywne nauczanie ewangelii: Nauczamy uczniów doktryn i zasad ewangelii tak, jak są przedstawione w pismach świętych oraz słowach proroków. Te doktryny i zasady są nauczane w sposób, który prowadzi do zrozumienia i uświęcenia. Pomagamy uczniom, aby wywiązywali się ze swego zadania, jakim jest uczenie się i przygotowujemy ich, aby nauczali ewangelii innych ludzi (Nauczanie i uczenie się ewangelii, str. X). Podstawy nauczania i uczenia się ewangelii pomogą tobie i twoim uczniom spełnić zadania seminarium i instytutu religii podczas wspólnego studiowania pism świętych, słów proroków i podręcznika: Abyście głosili moją ewangelię. Podstawy te przedstawiają się następująco: Nauczać i uczyć się poprzez Ducha. Dbać o to, aby uczyć się w atmosferze miłości, szacunku i skupienia na celu. Codziennie studiować pisma święte i czytać partie materiału wyznaczone na zajęcia. Rozumieć kontekst i treść pism świętych oraz słów proroków. Rozpoznać, zrozumieć i poczuć prawdę oraz znaczenie doktryn i zasad ewangelii oraz stosować je we własnym życiu. Wyjaśniać doktryny i zasady ewangelii, dzielić się nimi oraz składać o nich świadectwo. Opanować kluczowe fragmenty z pism świętych i podstawowe doktryny. Kiedy podstawy są stosowane z mądrością i w harmonii ze sobą, zwiększają w uczniach umiejętność zrozumienia pism świętych oraz doktryn i zasad w nich zawartych. Zachęcają one również uczniów do odegrania aktywnej roli w procesie uczenia się ewangelii i zwiększają ich zdolność do życia zgodnego z ewangelią oraz nauczania innych ludzi (Nauczanie i uczenie się ewangelii, str. 12). Podstawy te powinny być postrzegane jako cele, a nie metody nauczania (zob. Nauczanie i uczenie się ewangelii, str. 12). Propozycje nauczania podane w tym podręczniku stanowią sposób na osiągnięcie tych celów w twoim nauczaniu. Cel tego kursu Religia 130: Kurs Przygotowanie misjonarskie został stworzony, aby pomóc uczniom w przygotowaniu się do służby na pełnoetatowej misji w oparciu o doktryny, zasady i v

8 WPROWADZENIE: PRZYGOTOWANIE MISJONARSKIE. PODRĘCZNIK DLA NAUCZYCIELA (RELIGIA 130) wskazówki znajdujące się w pismach świętych, słowach proroków i podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Podręcznik ten, pisma święte oraz podręcznik Abyście głosili moją ewangelię to podstawowe źródła, z których będziesz korzystać w trakcie przygotowania i nauczania lekcji tego kursu. Abyście głosili moją ewangelię posłuży jako podręcznik dla uczniów, dlatego powinieneś zachęcić uczniów, aby każdy z nich miał własny egzemplarz, z którego będzie korzystał zarówno podczas osobistego studiowania, jak i w czasie zajęć w klasie. Pobłogosławisz życie swoich uczniów, gdy pomożesz im poznać ten podręcznik i nauczysz ich, jak z niego korzystać podczas przygotowań do służby na misji. Jak zorganizowane są lekcje Podręcznik jest przygotowany w taki sposób, aby ułatwić pracę zarówno nowo powołanym nauczycielom, jak i tym doświadczonym. Niniejszy kurs jest przewidziany na jeden semestr i obejmuje 15 lekcji. Każda lekcja jest zaplanowana na 90-minutowe zajęcia. Jeśli czas zajęć jest krótszy niż 90 minut, możesz skrócić lekcje albo podzielić je na kilka części i poprowadzić je podczas dwóch lub większej liczby spotkań w ramach zajęć. Oto pięć części, z których składa się każda lekcja tego podręcznika: Wprowadzenie Wcześniejsze przygotowania Propozycje dotyczące nauczania Wskazówki do nauczania Zaproszenie do działania Wprowadzenie Każda lekcja rozpoczyna się krótkim wprowadzeniem podsumowującym doktryny, zasady i główne zagadnienia poruszane podczas lekcji. Wcześniejsze przygotowania Ta część zawiera listę kluczowych materiałów źródłowych do studiowania (na przykład: filmy, ulotki i tym podobne), które są wykorzystane podczas każdej lekcji i które musisz wcześniej przygotować. Na przykład, gdy lekcja wymaga, abyś wyświetlił film, dobrze by było, żebyś go pobrał lub w jakiś inny sposób przygotował z wyprzedzeniem. Propozycje dotyczące nauczania Ta część zawiera propozycje dotyczące nauczania określonych tematów kursu. Jako nauczyciel powinieneś uważnie je przestudiować. Propozycje dotyczące nauczania zawarte w tym podręczniku są przedstawione w sposób omówiony w rozdziale 3. podręcznika Nauczanie i uczenie się ewangelii. Pokazują one, jak użyć Podstawy nauczania i uczenia się ewangelii podczas lekcji, aby wyjaśnić uczniom i pokazać, jak zastosować zasady ewangelii oraz wzmocnić ich osobiste nawrócenie. W treści każdej lekcji znajdziesz kilka kluczowych doktryn, zasad i prawd, które wyróżnione są tłustym drukiem. Te doktryny i zasady są podane w programie nauczania, ponieważ: (1) odzwierciedlają główne przesłanie bloku fragmentów z pism świętych i podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, (2) w szczególny sposób odnoszą się do potrzeb i warunków potencjalnych misjonarzy lub (3) są kluczowymi prawdami, które mogą pomóc uczniom w pogłębieniu ich relacji z Panem i przygotowaniu do vi

9 WPROWADZENIE: PRZYGOTOWANIE MISJONARSKIE. PODRĘCZNIK DLA NAUCZYCIELA (RELIGIA 130) służby na pełnoetatowej misji. Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium radził: Gdy przygotowujesz lekcję, szukaj zasad, które skłaniają do nawrócenia [ ]. Zasada skłaniająca do nawrócenia prowadzi do posłuszeństwa względem woli Boga ( Converting Principles [uwagi skierowane do nauczycieli Kościelnego Systemu Edukacji, 2 lutego 1996], str. 1; adres internetowy: si.lds.org). Pamiętaj, że ten podręcznik nie nakłania do rozpoznania wszystkich doktryn i zasad nauczanych przez ciebie podczas lekcji. Działając pod wpływem Ducha, możesz nauczać zasad i doktryn, które nie są omówione w materiale lekcji. Aby znaleźć wskazówki, jak dostosować lekcje, zobacz część zatytułowaną: Zdecyduj, czego i jak nauczać, znajdującą się poniżej. Wskazówki do nauczania Wskazówki do nauczania znajdują się w ramkach, w każdej lekcji i oferują pomoc w kwestii różnych metod nauczania, umiejętności i technik. Ich założeniem jest rozwinięcie podstawowych zasad edukacji religijnej. Szukaj sposobów, aby efektywnie i konsekwentnie korzystać z tych wskazówek podczas nauczania. Zaproszenie do działania Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: Żywię nadzieję, że każdy z was, młodzi mężczyźni, nie tylko pojedzie na misję, ale stanie się misjonarzem na długo przed tym, zanim wyślecie swoje podania, otrzymacie wasze powołania do służby, zostaniecie wyświęceni przez waszego prezydenta palika i przestąpicie próg Centrum Szkolenia Misjonarzy ( Stawanie się misjonarzem, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 45). Zgodnie z tą nauką każda lekcja zawiera proponowane zajęcia mające zachęcić potencjalnych misjonarzy zanim przekroczą próg centrum szkolenia misjonarzy aby zaczęli myśleć, postępować i służyć, jak czynią to misjonarze. Zajęcia omówione w tej części zachęcą uczniów do zastosowania w praktyce tego, czego nauczyli się na lekcji. Istnieją różne sposoby przydzielania lub zachęcania do tych zajęć. Na przykład, na pierwszych zajęciach możesz rozdać materiały informacyjne zawierające listę zalecanych zajęć przypisanych do każdego tygodnia w semestrze. Możesz również zapisać na tablicy tygodniowy wykaz zajęć lub co tydzień wysyłać swoim uczniom wiadomość tekstową lub . Zdecyduj, czego i jak nauczać Wybierz pomysły dotyczące nauczania, które spełniają potrzeby uczniów Kiedy będziesz przygotowywać się do lekcji, zadaj sobie pytania podobne do następujących: Jakie metody i zajęcia związane z uczeniem się pomogą moim uczniom zrozumieć to, czego powinni się dowiedzieć? Co pomoże moim uczniom w określeniu, zrozumieniu i wyjaśnieniu kluczowych doktryn i zasad? Co mogę zrobić, aby uczniowie mogli poczuć prawdziwość i ważność tych doktryn i zasad? Co mogę zrobić, aby pokazać uczniom, jak zastosować te doktryny i zasady w ich życiu? Podręcznik ten ma ci pomóc w procesie planowania lekcji. Uważnie przejrzyj materiał lekcyjny. Wybierz pomysły do nauczania, które najlepiej spełniają potrzeby twoich uczniów. Możesz je dostosowywać do swojego osobistego stylu nauczania. Duch Święty poprowadzi cię przez ten proces. Możesz zdecydować, że wykorzystasz wszystkie lub wybrane propozycje do nauczania lub dostosujesz zaproponowane pomysły do potrzeb i warunków swoich uczniów. Jak już zdecydujesz, jak dostosować materiał lekcyjny, pamiętaj, aby dokładnie się przygotować i dać się poprowadzić Duchowi. Zastanów się nad radą Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu vii

10 WPROWADZENIE: PRZYGOTOWANIE MISJONARSKIE. PODRĘCZNIK DLA NAUCZYCIELA (RELIGIA 130) Apostołów: Najpierw musimy zastosować [materiał], a potem go dostosować. Jeśli jesteśmy dobrze ugruntowani w przydzielonej nam lekcji, wówczas możemy podążać za podszeptami Ducha, aby ją dostosować ( A Panel Discussion with Elder Dallin H. Oaks [Przekaz satelitarny dla seminarium i instytutu religii, 7 sierpnia 2012], str. 6; adres internetowy: LDS.org). Zapewnij uczniom możliwość nauczania Jedną z najważniejszych rzeczy, którą możesz zrobić jako nauczyciel tego kursu, jest zapewnienie uczniom podczas zajęć możliwości praktykowania nauczania i składania świadectwa o doktrynach i zasadach ewangelii, ponieważ wielu młodych ludzi nie czuje się w tym pewnie. Daj uczniom szansę odpowiadania na pytania, wyjaśniania prawd ewangelii innych członkom klasy i nauczania lekcji misjonarskich, znajdujących się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Kiedy przyszli misjonarze zrozumieją, w jaki sposób doktryny i zasady ewangelii prowadzą do zbawienia, będą nauczać ewangelii z większą pewnością i mocą. Oprócz zdobycia wiedzy na temat tego, co powinni mówić i robić, potencjalni misjonarze muszą nauczyć się, jak skupiać się na potrzebach osób zainteresowanych i dzięki Duchowi rozpoznawać, co jest niezbędne, aby każda z tych osób podążała ścieżką nawrócenia. Pomóż uczniom uświadomić sobie, że trwałe nawrócenie zainteresowanych w mniejszym stopniu zależy od tego, co mówi i robi misjonarz, a w większym od tego, czy zainteresowany wykazuje się wiarą. Najskuteczniejsi misjonarze to tacy, którzy zwracają szczególną uwagę na to, co mówią i robią zainteresowani i z miłością starają się pomóc w ich procesie nawrócenia. Określ oczekiwania wobec uczniów Poniższe wskazówki mogą przydać się, kiedy będziesz przygotowywał lekcję, a potem nauczał: Przed każdą lekcją przydziel uczniom do przeczytania odpowiednie rozdziały podręcznika: Abyście głosili moją ewangelię albo przesłania z konferencji generalnych. Możesz również na początku kursu wręczyć każdemu uczniowi wykaz zagadnień albo zarys tego kursu, który wskaże, co będzie nauczane na każdej lekcji i co uczniowie powinni przygotować. Uczniowie, którzy przygotowują się z wyprzedzeniem, będą podczas lekcji bardziej otwarci na nauczanie Ducha Świętego. Oczekuj od uczniów wypełnienia ich roli jako uczących się (zob. Nauczanie i uczenie się ewangelii, str. 6, 17, 60). Pozwól uczniom, aby samodzielnie odkrywali prawdy. Uczniowie będą podbudowani, jeśli poprowadzisz ich poprzez proces uczenia się, który będzie podobny do tego, czego doświadczyłeś, przygotowując lekcję. Kiedy uczniowie będą samodzielnie odkrywać doktryny i zasady, daj im możliwość wyjaśnienia ich własnymi słowami, dzielenia się i składania świadectwa o tym, co wiedzą, jak się czują i co zamierzają zrobić. Stwórz podczas lekcji odpowiednią atmosferę, która pomoże uczniom odczuwać Ducha Pana i dzięki której będą mieli okazję nauczać jedni drugich i uczyć się od siebie nawzajem (zob. NiP 88:78, 122). Zachęć uczniów, aby na każdą lekcję przynosili swoje pisma święte, egzemplarz podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i dziennik do studiowania. Wyjaśnij, czym jest dziennik do studiowania i jak go używać. viii

11 WPROWADZENIE: PRZYGOTOWANIE MISJONARSKIE. PODRĘCZNIK DLA NAUCZYCIELA (RELIGIA 130) Kiedy zdecydujesz, czego i jak nauczać, zachowaj w pamięci następujące słowa Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów: Zaobserwowałem wspólne cechy wśród nauczycieli, którzy wywarli największy wpływ na moje życie. Pomogli mi w poszukiwaniu wiedzy przez wiarę. Nie dawali prostych odpowiedzi na trudne pytania. A tak naprawdę to nie dawali mi żadnych odpowiedzi. Raczej wskazywali kierunek i pomogli mi w podjęciu kroków, bym mógł samodzielnie odnaleźć odpowiedzi na pytania. Chociaż nie zawsze doceniałem takie podejście, to doświadczenie to umożliwiło mi zrozumienie faktu, że odpowiedź udzielona przez drugą osobę nie pozostaje w pamięci zbyt długo, jeśli w ogóle tak się dzieje. A odpowiedź, którą samodzielnie odkryjemy lub uzyskamy dzięki wierze, zazwyczaj pozostaje z nami przez całe życie ( Seek Learning by Faith [spotkanie ze Starszym Davidem A. Bednarem, 3 lutego 2006], str. 5; adres internetowy: si.lds.org). Wyznaczanie zadań w ramach nauczania W zarysach lekcji jest przedstawionych kilka konfiguracji, w jakich uczniowie mogą wykonywać zadania. Ważne jest, aby korzystać z rożnych konfiguracji i w ten sposób utrzymać zainteresowanie i skupienie uczniów. Na przykład, w trakcie odgrywania ról możesz poprosić uczniów, aby w zależności od sytuacji byli zarówno członkami/ misjonarzami i zainteresowanymi, jak i osobami oceniającymi. W razie potrzeby, ty również możesz odgrywać którąś z tych ról. C = Członek/misjonarz; Z = Zainteresowany; O = Oceniający Wzór szkolenia Wzór szkolenia używany w centrum szkolenia misjonarzy może być dostosowany do potrzeb tego kursu, aby pokazać uczniom, jak rozwijać ich umiejętności i zdolności. Elementy tego wzoru można stosować w dowolnej kolejności i powtarzać je w celu osiągnięcia celu, jakim jest pomoc uczniom w udoskonalaniu się poprzez zajęcia praktyczne. Wyjaśnij Zaprezentuj Zastosuj w praktyce Oceń Powtórz ix

12 WPROWADZENIE: PRZYGOTOWANIE MISJONARSKIE. PODRĘCZNIK DLA NAUCZYCIELA (RELIGIA 130) Wyjaśnij Wyjaśnij pojęcia i umiejętności, o których uczniowie powinni wiedzieć i naucz ich, jak je wykorzystać, aby zrealizować misjonarki cel. Zaprezentuj Zaprezentuj przykład tego, co uczniowie powinni robić. Możesz wykorzystać do tego prezentacje na żywo, filmy lub inne środki. Zastosuj w praktyce Niech uczniowie ćwiczą umiejętności w parach lub grupach. Oceń Z pomocą uczniów rozpoznaj to, co poszło dobrze i co należy poprawić. Motywuj ich. Powtórz Jeśli czas na to pozwoli, powtórz ćwiczenie. Praca misjonarska z wykorzystaniem Internetu Jako pełnoetatowi misjonarze twoi uczniowie będą korzystać z Internetu, aby głosić ewangelię i kontaktować się z osobami zainteresowanymi oraz członkami Kościoła, współpracować z lokalnymi przywódcami kapłańskimi i misyjnymi, odpowiadać na pytania, otrzymywać i nawiązywać kontakty z osobami polecanymi przez członków, śledzić postępy zainteresowanych i potwierdzać spotkania oraz nauczać zasad z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Różne propozycje znajdujące się w tym podręczniku pomogą ci zachęcać uczniów do dzielenia się ewangelią, wykorzystując do tego narzędzia internetowe. Jako prowadzący ten kurs możesz korzystać z narzędzi multimedialnych, aby kontaktować się ze swoimi uczniami podczas tygodnia, a za pomocą wiadomości tekstowych lub mediów społecznościowych sprawdzać postępy przydzielonych zadań, zachęcać uczniów do studiowania przed zajęciami lub przypominać o codziennym czytaniu Księgi Mormona. Dostosowanie podręcznika do potrzeb osób niepełnosprawnych Podczas nauczania uczniów niepełnosprawnych nauczyciele mogą dostosować lekcje do ich potrzeb. Na przykład, aby dostosować lekcje do uczniów, którzy nie potrafią czytać, możesz sam czytać na głos, poprosić o to innych uczniów albo skorzystać z gotowych już materiałów (takich jak nagrania audio i wideo pism świętych, podręcznika Abyście głosili moją ewangelię czy przemówień z konferencji generalnych). Jeśli podczas lekcji wymagane jest zapisanie odpowiedzi, możesz poprosić tych uczniów, aby udzielili odpowiedzi ustnej. Inni uczniowie mogą również pomagać osobom niepełnosprawnym poprzez czytanie materiałów dla nich lub zapisywanie za nich odpowiedzi. Więcej informacji i materiałów możesz znaleźć na stronie Disability Resources [Materiały dla osób niepełnosprawnych] pod adresem internetowym: disabilities.lds.org oraz w podręczniku programowym dla seminarium i instytutu religii w rozdziale zatytułowanym: Dopasowanie zajęć i programów dla uczniów niepełnosprawnych. x

13 Cel misjonarski 1 Wprowadzenie Z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię uczymy się, że celem misjonarskim jest [zapraszanie] innych, by przyszli do Chrystusa, pomagając im w przyjęciu przywróconej ewangelii poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, pokutę, chrzest, przyjęcie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca [Abyście głosili moją ewangelię, str. 1]. Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: Wasza misja będzie uświęconą szansą na to, by przyprowadzić ludzi do Chrystusa i pomóc im przygotować się na Drugie Przyjście Zbawiciela ( Przygotowanie świata na Drugie Przyjście, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 50). Celem tego kursu jest przygotować uczniów do wykorzystywania każdej uświęconej szansy na wykonywanie pracy misjonarskiej. Wcześniejsze przygotowania Przeczytaj: 2 Nefi 31:2, 10 21; 3 Nefi 11:31 41 i 3 Nefi 27: Przestudiuj z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię pierwszy rozdział. Przygotuj się do pokazania filmu: The Purpose of Missionary Work: Robles Family [Cel pracy misjonarskiej: Rodzina Roble ów] (9:19) dostępnego na stronie LDS.org. Przygotuj ulotkę zatytułowaną: Nasz misjonarski cel, która znajduje się na końcu tej lekcji. Propozycje dotyczące nauczania Cel pracy misjonarskiej Poproś uczniów, aby wskazali na zajęcia i zadania, które są regularnie wykonywane przez misjonarzy i zapisz je na tablicy. (Przykładowe odpowiedzi: pukanie do drzwi, studiowanie, nauczanie, modlitwa i służba). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie tekstu w ramce Twój cel znajdującej się na 1. stronie podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. (W związku z tym, że są to pierwsze zajęcia, wielu uczniów może nie mieć ze sobą egzemplarza podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, więc może zajść potrzeba, aby rozdać kserokopie tej i innych stron). Następnie poproś uczniów, aby porównali oświadczenie celu misjonarskiego z listą zadań na tablicy i zapytaj: Zaproś Ducha Świętego. Często dobrze przygotowane przez ucznia przesłanie duchowe, tzn. modlitwa, hymn i krótka myśl duchowa, zaprasza Ducha, jednoczy uczniów i przygotowuje ich umysły i serca na duchową naukę. W jaki sposób zrozumienie oświadczenia celu misjonarskiego zwiększa wasze zrozumienie tego, co robią misjonarze? W jaki sposób ten cel nadaje znaczenia działaniom wykonywanym przez misjonarzy? Które części opisu wskazują na obowiązki misjonarza, a które na obowiązki zainteresowanego? W jaki sposób ustanowienie tego oświadczenia celu jako głównej zasady w waszej pracy może uczynić was bardziej efektywnymi misjonarzami? (To oświadczenie celu wskazuje kierunek, w którym powinny zmierzać działania misjonarza. Pomaga to skupiać się mniej na wykonywaniu zadań, a bardziej na wypełnianiu prawdziwego celu). 1

14 LEKCJA 1: CEL MISJONARSKI Aby przybliżyć uczniom cel pracy misjonarskiej, poproś ich, aby otworzyli na stronie 2. podręcznik Abyście głosili moją ewangelię, a następnie niech przeczytają na głos słowa z ostatniego akapitu, zaczynające się od: Jesteś powołany. Uwaga: Wyjaśnij uczniom, że ich podręcznikiem dla ucznia podczas tego kursu jest podręcznik Abyście głosili moją ewangelię. Zachęć ich, aby każdego tygodnia przynosili ze sobą egzemplarz drukowany albo cyfrową wersję podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Możesz także zdobyć egzemplarze Abyście głosili moją ewangelię w formie broszur, które pomogą w ćwiczeniu zadań wyznaczonych w podręczniku dla nauczyciela. Niech klasa przedyskutuje odpowiedzi na następujące pytania: Co, według tego akapitu, musi zrobić dana osoba, żeby przyjść do Zbawiciela? Co, według tego akapitu, robi misjonarz, aby pomóc innym ludziom przyjść do Jezusa Chrystusa? Rozdaj uczniom kopie ulotki Nasz misjonarski cel. Zawiera ona część słów Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Dobierz uczniów w małe grupy albo poproś, aby stworzyli własne. Poproś każdą z grup o wspólne przeczytanie tekstu i omówienie końcowych pytań. Kiedy upłynie czas wyznaczony, by uczniowie mogli przeczytać i omówić uwagi Starszego Christoffersona, poproś kilkoro z nich, aby przedstawili swoje odpowiedzi reszcie klasy. Następnie zadaj poniższe pytania: W jaki sposób możemy skupić się na oświadczeniu celu misjonarskiego? (Przykładowe odpowiedzi: uczniowie mogą zdecydować, że nauczą się go na pamięć, zapiszą go i umieszczą w miejscu, w którym będą mogli widzieć go każdego dnia, mogą modlić się o głębsze zrozumienie albo mogą szukać elementów tego celu w czasie studiowania pism świętych). Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujące słowa Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów: My nie głosimy i nie nauczamy po to, aby przyprowadzić ludzi do Kościoła czy po to, by wzrosła liczba jego członków. My nie głosimy i nie nauczamy tylko po to, by przekonać ludzi, aby wiedli lepsze życie [ ]. Zapraszamy wszystkich, aby przyszli do Chrystusa poprzez pokutę, chrzest i konfirmację w celu otwarcia drzwi królestwa celestialnego przed synami i córkami Boga [zob. NiP 76: 51 52]. Nikt inny nie potrafi tego zrobić ( The Purpose of Missionary Work, przekaz satelitarny dla misjonarzy, kwiecień 1995). Dlaczego ważne jest, aby pamiętać, że głoszenie ewangelii jest czymś o wiele większym niż zwyczajne pomaganie komuś w staniu się członkiem Kościoła? (Zob. także 3 Nefi 11:33 34). Co myślicie, kiedy rozważacie, że pomagacie [otworzyć] drzwi królestwa celestialnego przed tymi, których nauczacie? 2

15 LEKCJA 1: CEL MISJONARSKI Poproś uczniów, aby zastanowili się, jak mogą zastosować w swoim życiu cel misjonarski, a następnie niech zastanowią się, czy ich osobista motywacja do służby na misji pokrywa się z oświadczeniem celu misjonarskiego zamieszczonym w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Poproś uczniów, aby zapisali na kartce lub w dzienniku do studiowania, jakie konkretne działania mogą podjąć, aby w większym stopniu wprowadzić w życie powody zawarte w tym oświadczeniu. Uwaga: Dzienniki do studiowania mogą być prowadzone w formie szytego zeszytu, notatnika lub kartek z segregatora. Uczniowie mogą także je prowadzić przy użyciu narzędzia do tworzenia notatek i wpisów w dzienniku dostępnym na stronie LDS.org lub przy użyciu aplikacji do tworzenia notatek na urządzeniu elektronicznym. Uczniowie powinni korzystać z dzienników, aby robić w nich notatki i zapisywać wrażenia, jakie towarzyszyły im podczas lekcji lub osobistego studiowania. Nauczanie doktryny Chrystusa Wyjaśnij uczniom, że Zbawiciel powiedział, iż jednym z głównych zadań Księgi Mormona jest [odsłonić] Ewangelię [i] prawdziwe zasady [Jego] doktryn (NiP 10:62). Doktryna Chrystusa zawiera przykazanie mówiące, że cała ludzkość ma wierzyć w Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, odpokutować za grzechy, zostać ochrzczona i otrzymać Ducha (zob. 3 Nefi 11:32). Napisz na tablicy: Zastosowanie. Nauczyciele powinni dawać uczniom czas na zastanowienie się i medytację lub zapisanie poszczególnych działań, jakie mogą podjąć, aby zastosować te zasady w swoim życiu. Nauczyciele powinni zachęcać uczniów do proszenia Pana o przewodnictwo i kierownictwo, kiedy będą dążyć do poznania, jak osobiście zastosować te zasady. 2 Nefi 31:2, 10 21; 3 Nefi 11:31 41; 3 Nefi 27:13 21 Podziel uczniów w klasie na trzy grupy. Poproś, aby pierwsza grupa przestudiowała wersety: 2 Nefi 31:2, 10 21, druga: 3 Nefi 11:31 41, a trzecia: 3 Nefi 27: Poproś, aby każda grupa przeczytała wyznaczone fragmenty, a następnie wskazała, co jest wymagane od tych, którzy starają się podążać za Jezusem Chrystusem. Możesz zachęcić uczniów do podkreślenia lub zaznaczenia w ich pismach świętych konkretnych prawd dotyczących doktryny i ewangelii Jezusa Chrystusa. Po kilku minutach poproś uczniów, aby wymienili pod każdym z fragmentów do pism świętych zapisanym na tablicy konkretne działania, które są wymagane od naśladowców Jezusa Chrystusa. Następnie zadaj pytania podobne do poniższych: W jaki sposób trzy fragmenty zapisane na tablicy pomogły wam w odpowiedzi, gdyby ktoś zapytał, czy mormoni wierzą w Jezusa Chrystusa? Jak wyjaśnilibyście własnymi słowami doktrynę lub ewangelię Jezusa Chrystusa komuś, kto nie wie, czym one są? Niektórzy ludzie mogą zapytać, dlaczego misjonarze nauczają ludzi, którzy już wierzą w Jezusa Chrystusa. W jaki sposób doktryna Chrystusa, zgodnie z tym, co podane jest we fragmentach zapisanych na tablicy, ułatwia odpowiedź na to pytanie? Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, upewnij się, że rozumieją, iż doktryna Chrystusa składa się z: (1) tego, co Jezus Chrystus dokonał i wciąż czyni, aby wszyscy stanęli przed Ojcem (zob. Alma 33:22; NiP 76:40 42) i (2) tego, co musimy zrobić, aby uzyskać dostęp do błogosławieństw Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, włączając w to wiarę, pokutę, chrzest, otrzymanie daru Ducha Świętego i wytrwanie do końca (zob. 3 Nefi 27:16 21). Ponownie nawiąż do treści oświadczenia celu misjonarskiego na tablicy i zapytaj: W jaki sposób doktryna Chrystusa jest związana z celem pracy misjonarskiej? 3

16 LEKCJA 1: CEL MISJONARSKI Kiedy uczniowie będą omawiać to pytanie, mogą wyrazić następującą prawdę: Misjonarze wypełniają swój cel poprzez pomoc zainteresowanym w zaakceptowaniu doktryny Chrystusa, rozwijaniu wiary, pokuty za grzechy, przystąpieniu do chrztu, otrzymaniu daru Ducha Świętego i wytrwaniu do końca. Poproś uczniów, aby otworzyli podręcznik Abyście głosili moją ewangelię na stronie 5. i przeczytali na głos dwa pierwsze akapity w części zatytułowanej Ewangelia Jezusa Chrystusa, żeby pogłębić ich zrozumienie tego, że zainteresowani muszą podjąć działania zgodne z doktryną Chrystusa, aby otrzymać przywróconą ewangelię. Następnie zadaj uczniom pytania podobne do następujących, aby zrozumieli, dlaczego działanie z wiarą jest ważne dla zainteresowanych: Jakiego dowodu, który określi, czy zainteresowany rozwija wiarę w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie, pokutę i przygotowanie do otrzymania obrzędu chrztu, powinien szukać misjonarz? Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, wyjaśnij, że misjonarze często martwią się o to, czy mówią i postępują właściwie. Jednakże dużo ważniejsze od tego, co misjonarze mówią i jak postępują, jest to, czy zainteresowany działa z wiarą w kwestiach, których jest nauczany. Jedną z najważniejszych umiejętności, jaką może rozwinąć misjonarz, jest rozpoznanie przez Ducha, czy zainteresowany naprawdę działa z wiarą i się nawraca. Jakiego dowodu, który określi, czy Duch Święty był obecny na spotkaniu i zainteresowany mógł go odczuwać, może szukać misjonarz? Co może zrobić potencjalny misjonarz, aby głębiej zrozumieć i stosować doktrynę Chrystusa? (Przykładowe odpowiedzi: modlitwa z wiarą o większe zrozumienie, studiowanie pism świętych w poszukiwaniu konkretnych aspektów doktryny Chrystusa, takich jak Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa oraz podstawowe zasady i obrzędy ewangelii, rozmowa z kimś dotycząca tego, co dana osoba zrobiła, aby zwiększyć wiarę w Jezusa Chrystusa, studiowanie modlitw sakramentalnych dla większego zrozumienia przymierzy chrztu i tak dalej). Pokaż film: The Purpose of Missionary Work: Robles Family (9:19) [Cel pracy misjonarskiej: Rodzina Roble ów], a następnie poproś uczniów, aby robili notatki opisujące pomoc, jakiej misjonarze udzielili rodzinie Roble ów, aby jej członkowie mogli przyjść do Chrystusa. Po pokazaniu filmu zadaj pytania podobne do następujących, aby pomóc uczniom wyjaśnić, co zrobili misjonarze, aby wypełnić swój cel: Co zrobili ci misjonarze, aby pomóc rodzinie Roble ów wzrastać w wierze? (Przykładowe odpowiedzi: zachęcali ich do modlitwy na temat Księgi Mormona, odpowiadali na ich pytania, nauczali ich o ważności przestrzegania przykazań, sprawili, że rodzina ta zobowiązała się do przestrzegania przykazań, pomogli im przyjąć obrzęd chrztu, upewnili się, że członkowie okręgu byli zaangażowani w ich życie i wskazali im kierunek działań, który doprowadzi ich do świątyni). Dlaczego tak nauczanie, jak i zapraszanie zainteresowanych do przyjścia do Chrystusa są ważnymi aspektami tego, co czynią misjonarze? Jaki zauważyłeś dowód na wzrost wiary u rodziny Roble ów i tego, że czuli, iż są bardziej dostrojeni do Ducha Chrystusa? 4

17 LEKCJA 1: CEL MISJONARSKI Daj uczniom kilka minut na zapoznanie się z częścią zatytułowaną: Pomaganie innym w podjęciu zobowiązania: Droga do wiary i pokuty w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, znajdującą się na stronie 8. Potem dobierz uczniów w pary i niech po kolei opowiedzą, jakie uczucia towarzyszą im, kiedy myślą o zapraszaniu innych do dotrzymywania zobowiązań. Jakie obawy im towarzyszą lub co ich niepokoi? Co pomaga im mieć pewność, dzięki której będą w stanie tego dokonać? Następnie zadaj poniższe pytania: W jaki sposób zrozumienie doktryny Chrystusa pomaga wam zapraszać zainteresowanych do przyjmowania zobowiązań? Dlaczego Starszy Jeffrey R. Holland powiedział, że misjonarz powinien być zdruzgotany, kiedy ludzie nie przyjmują zobowiązania, aby czytać czy modlić się na temat Księgi Mormona? Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, jak mogliby się czuć, gdyby pomagali ludziom dokonywać zmian potrzebnych do przyjęcia chrztu. Zapytaj, czy którykolwiek z nich pomógł przyjacielowi albo członkowi rodziny przyjść do Chrystusa i poproś ich, aby podzielili się uczuciami, jakie im wtedy towarzyszyły. Największy obowiązek Omówcie, w jakim sensie misjonarze mają upoważnienie, aby nauczać dzieci Ojca Niebieskiego ewangelii i pomagać im w otrzymaniu obrzędów, które pozwolą im cieszyć się błogosławieństwami Zadośćuczynienia. Pokaż poniższe wypowiedzi i poproś jednego z uczniów o przeczytanie ich na głos: Koniec końców największym i najważniejszym obowiązkiem jest głoszenie ewangelii (Józef Smith, cytat z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, str. 12). Nauczanie ewangelii jest o wiele ważniejsze niż inne dobre uczynki. Jesteście częścią największej pracy na świecie i nic na tym świecie nie może się z tym równać. Budowanie domów i mostów jest niczym. Budowanie światów jest niczym w porównaniu z życiem, które budujecie. Ocalenie doczesnego życia nie jest żadnym ważnym osiągnięciem w porównaniu z tym, co czynicie. Moglibyście pójść tam, na jeden z tych cmentarzy i wskrzesić zmarłych, nawet tysiąc lub dziesięć tysięcy z nich, a nie zrobilibyście niczego w porównaniu z tym, czego dokonujecie, kiedy ratujecie ludzi (The Teachings of Spencer W. Kimball [1982], str. 547). Zapytaj uczniów, czy kilkoro z nich zechciałoby opowiedzieć o tym, dlaczego ich zdaniem nauczanie ewangelii jest naszym najważniejszym obowiązkiem. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, iż nauczając ewangelii, pomagają innym ludziom uzyskać błogosławieństwa Zadośćuczynienia. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Nauki i Przymierza 18:10, 15 16, a pozostali niech śledzą tekst i odszukają, jakie błogosławieństwa przychodzą do tych, którzy nauczają ewangelii, oraz do tych, którzy ją przyjmują. Następnie zapytaj: Jakie są niektóre z błogosławieństw, które przychodzą do tych, którzy nauczają ewangelii, oraz do tych, których jej nauczają? 5

18 LEKCJA 1: CEL MISJONARSKI Wyjaśnij, że praca misjonarska może być wyzwaniem. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów: Jestem przekonany, że praca misjonarska nie jest prosta, ponieważ zbawienie nie jest tanim doświadczeniem. Zbawienie nigdy nie było łatwe. Jesteśmy Kościołem Jezusa Chrystusa, to jest prawda i On jest naszym Wielkim Wiecznym Bogiem. Jak moglibyśmy wierzyć, że będzie to dla nas łatwe, jeśli to nigdy, przenigdy nie było łatwe dla Niego? Wydaje mi się, że misjonarze i przywódcy misyjni powinni spędzić chociaż kilka chwil w Getsemane. Powinni zrobić chociaż krok lub dwa w kierunku szczytu góry Kalwaria [ ]. Wierzę, że misjonarze i zainteresowani będą musieli poznać nieco lepiej tę cenę, która została za nich zapłacona, jak również ponieść niewielką jej część ( Missionary Work and the Atonement, Ensign marzec 2001, str. 15). W jaki sposób ta wizja pracy misjonarskiej pomaga wam w przypadku prób doświadczanych na polu misyjnym? Po zakończeniu zajęć możesz dać uczniom kilka minut, aby zapisali to, czego nauczyli się o relacji pomiędzy pracą misjonarską a doktryną Chrystusa. Zachęć uczniów do wyznaczenia celu, by mogli głębiej zrozumieć doktrynę Chrystusa, kiedy będą przygotowywali się na misję. Zapytaj, czy któryś z nich nie chciałby złożyć świadectwa. Złóż swoje świadectwo, że jeśli uczniowie będą uczyć się i działać zgodnie z doktryną Chrystusa, to odniosą większy sukces jako misjonarze. Zaproszenie do działania Uwaga: Każda lekcja zawiera sugerowane zajęcia, które mają na celu pomóc uczniom właściwie przygotować się do służby na misji. Jest wiele sposobów na to, aby przydzielać lub zasugerować te zadania. Możesz na przykład rozdać kartki na pierwszych zajęciach, na których wymienione są zalecane zajęcia przypisane do każdego tygodnia semestru. Możesz także zapisać tygodniową listę zajęć na tablicy lub, jeśli to możliwe, wysyłać uczniom raz w tygodniu SMS albo odnośnie do tych zajęć. Wyjaśnij uczniom, że dobre przygotowanie na pełnoetatową misję wymaga wysiłku podejmowanego poza salą lekcyjną. Dlatego też na końcu każdej lekcji znajdują się proponowane zajęcia, które mają na celu pomóc im właściwie przygotować się do służby na misji. Aby uczniowie mogli już teraz zacząć brać udział w pracy Pana, daj im wyzwanie, aby zrobili jedną lub więcej z poniższych rzeczy: Korzystając z mediów społecznościowych, opowiedzcie znajomym, dlaczego jesteście podekscytowany możliwością służby na misji i co robicie, aby się do niej przygotować. Obejrzyjcie kilka filmów znajdujących się w dziale Hastening the Work of Salvation na stronie LDS.org i zapiszcie w swoim dzienniku do studiowania uczucia, które wam towarzyszą, kiedy myślicie o swojej możliwości uczestnictwa w dziele zbawienia. Zaproście przyjaciela, aby wraz z wami brał udział w zajęciach przygotowujących dla misjonarzy. (Możesz ponawiać to zaproszenie na koniec każdych zajęć). Zaproście osobę spoza Kościoła albo osobę mniej aktywną do wzięcia udziału w lekcjach z misjonarzami. 6

19 Przygotowanie misjonarskie lekcja 1. Nasz misjonarski cel Starszy D. Todd Christofferson Seminarium dla nowych prezydentów misji, 2008 r. Rozważcie niektóre przykłady różnic pomiędzy tym, co dzieje się, kiedy praca misjonarska koncentruje się na celu misjonarskim, a tym, co dzieje się, kiedy koncentruje się ona wyłącznie na czynnościach misjonarskich: (1) Jeśli misjonarze są motywowani celem, nauczają ludzi w taki sposób, który pomaga naprawdę zrozumieć ewangelię oraz to, dlaczego powinni odpokutować i w jaki sposób mają to zrobić. Jeśli misjonarze nie koncentrują się na swoim celu, mogą po prostu nauczać, aby osiągnąć określoną liczbę lekcji nauczanych w tygodniu. Będą wtedy próbowali przebrnąć przez lekcję, zamiast naprawdę słuchać osoby zainteresowanej i reagować na jej przemyślenia oraz uczucia. Będą dzielić się informacjami, zamiast oferować zbawienie, a to są dwa różne doświadczenia dla osoby zainteresowanej (i dla misjonarza). (2) Misjonarze, którzy zapominają o swoim celu, mogą otwierać swe usta i angażować się w czynności, które zapełnią listę nauczanych osób, nie dążąc do uzyskania Ducha i nie słuchając Go, aby dostrzec, kto z rozmówców odczuwa Ducha. Znajdowanie ludzi będzie skupiało się na statystyce, bez brania pod uwagę potencjału do nawrócenia. (3) Bez pamiętania o celu misjonarskim dzienny kalendarz jest najpewniej jedynie rozkładem spotkań. Jednakże jeśli najważniejszą motywacją będzie cel, kalendarz stanie się narzędziem, za pomocą którego można upewnić się, że czynności konieczne do osiągnięcia celu, czyli doprowadzenia do chrztu i konfirmacji, zostaną określone, zapamiętane i będą stosowane do każdego zainteresowanego. W przeciwnym przypadku misjonarz najpewniej wpadnie w pułapkę i będzie uważał, że wymiarem sukcesu jest bycie zajętym. (4) Misjonarz, który przyswoił sobie cel, będzie codziennie wyczekiwał okazji, aby napawać się słowem Bożym, ponieważ jego studiowanie jest ukierunkowane. Będzie szukał odpowiedzi na pytania duszy zadawane przez zainteresowanych, jak i na własne pytania. Będzie dążył do uzyskania przewodnictwa w kwestii tego, jak nauczać i prowadzić zainteresowanych po ścieżce pokuty. Bez tego poczucia celu, misjonarz będzie mniej entuzjastycznie podchodził do studiowania osobistego i wspólnie z towarzyszem. Choć poświęci czas, zrobi to bez zapału, który mógłby później przepełnić jego nauczanie duchem proroctwa i objawienia (zob. Alma 17:2 3; 43:2; NiP 11:21, 25 26). (5) Misjonarz może odruchowo zapraszać ludzi do Kościoła, ponieważ wierzy, że to właśnie mają czynić misjonarze. Jednakże, jeśli cel misjonarski przepełnia jego serce, misjonarz rozumie, że uczestnictwo w spotkaniach kościelnych jest dla osoby zainteresowanej konieczne, aby mocniej zapragnęła chrztu i zbudowała podstawę do wytrwania do końca w przymierzu ewangelii. Jeśli misjonarz pamięta o ostatecznym celu, zapraszanie do kościoła będzie przepełnione zapałem, inaczej będzie brzmieć wyjaśnienie ważności oddawania czci w sabat i tego, jak wyglądają niedzielne spotkania w Kościele, a duch przepełniający słowa misjonarzy będzie miał moc przekonywania, co nie jest możliwe w innym przypadku. Nie ignorujcie pierwszego rozdziału z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i zadanych tam pytań: Jaki cel mam realizować jako misjonarz?. Kiedy misjonarze przyswoją sobie cel przyprowadzania ludzi do Chrystusa poprzez zasady i obrzędy przywróconej ewangelii, zrozumieją, że praca misjonarska to nie program, ale poważniejsza sprawa to sprawa Ojca, Syna i Ducha Świętego. Zrozumieją, że nie są handlowcami czy serwisantami, ale upoważnionymi i uprawnionymi przez Boga nauczycielami prawości. Zrozumieją, że świat ma dostęp do zadość czyniącej łaski i zbawienia Jezusa jedynie za ich pośrednictwem i poprzez reprezentowany przez nich Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Zrozumieją swoją rolę i istotę tego dzieła oraz to, że są zaangażowani w dzieło ich Ojca. Podobnie jak synowie Mosjasza będą nauczali z władzą Bożą (Alma 17:3). Pytania do omówienia 1. W jaki sposób misjonarz może określić, czy w swoich działaniach kieruje się celem misjonarskim? 2014 INTELLECTUAL RESERVE, INC. WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE. 2. Jaki wpływ na codzienne czynności misjonarskie ma skupianie się na celu misjonarskim? 3. W jaki sposób ostatni akapit pomaga ci zrozumieć wieczną naturę tego, co będziesz robić jako misjonarz?

20 Potrzebujemy Zadośćuczynienia 2 Wprowadzenie Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa jest istotą planu zbawienia Boga. Poprzez Zadośćuczynienie Jezus Chrystus wypełnił cel Swojego Ojca, gdyż wykupił nas od śmierci fizycznej i duchowej, zaspokajając wymagania sprawiedliwości i oczyszczając nas z naszych indywidualnych grzechów pod warunkiem pokuty. Zbawiciel pociesza nas także w naszych słabościach, daje nam siłę, abyśmy mogli dokonywać rzeczy, których nie bylibyśmy w stanie zrobić sami, i daje nam nadzieję powrotu do życia z Nim i z Ojcem Niebieskim. Pełnoetatowi misjonarze biorą udział w dziele zbawienia, pokazując ludziom, jak otrzymać błogosławieństwa Zadośćuczynienia przez wiarę w Chrystusa, pokutę, chrzest, konfirmację oraz wytrwanie do końca. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj poniższe fragmenty, aby zrozumieć, dlaczego potrzebujemy Zadośćuczynienia: List do Rzymian 3:23; 2 Nefi 9:6 10 i Alma 42:9 14. Przestudiuj poniższe fragmenty, aby dostrzec niektóre z błogosławieństw dostępnych dzięki Zadośćuczynieniu: Mosjasz 3:19; 4:3; 24:12 15 i Alma 5:12 13; 7: Zapoznaj się z przemówieniem Jeffreya R. Hollanda Missionary Work and the Atonement, Ensign, marzec 2001, str W podręczniku Abyście głosili moją ewangelię przestudiuj materiał ze stron oraz Przygotuj się, aby pokazać film He Lives! All Glory ot His Name! [On żyje! Więc mu chwałę dam!] (trwający 2:51 min. klip został zaczerpnięty z przemówienia Starszego Richarda G. Scotta, Ensign lub Liahona, maj 2010, str , dostępny na stronie lds.org/media-library. 7

21 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA Propozycje dotyczące nauczania Utrzymywanie atmosfery miłości i szacunku. Kiedy uczniowie wchodzą do klasy, witaj się z nimi, zwracaj się do każdego po imieniu, wyrażaj wdzięczność za nich lub zapytaj, co słychać u ich rodziny, w pracy czy w szkole. Uczniowie, którzy czują miłość, zaufanie oraz że są cenieni przez swoich nauczycieli i innych uczniów, będą chętniej przychodzić na lekcje otwarci na wpływ Ducha i będą mieli silniejsze pragnienie uczestnictwa. Dlaczego potrzebujemy Zadośćuczynienia Rozpocznij od zadania uczniom następujących pytań: W jaki sposób ludzie dochodzą do zrozumienia, dlaczego potrzebują Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa w swoim życiu? Następnie przedstaw poniższą wypowiedź: Następnie zapytaj: Człowiek naprawdę nie pragnie jedzenia, dopóki nie odczuwa głodu, i podobnie nie pragnie zbawienia Chrystusa, dopóki nie dowie się, dlaczego Go potrzebuje. Nikt tak właściwie i naprawdę nie wie, dlaczego potrzebuje Chrystusa, dopóki nie zrozumie i nie zaakceptuje doktryny Upadku i skutków, jakie przyniósł on całej ludzkości (Prezydent Ezra Taft Benson, A Witness and a Warning [1988], str. 33). Do czego odwołujemy się, mówiąc o Upadku Adama? Pokaż następujący cytat i poproś, aby jeden z uczniów przeczytał go na głos: Jako że Adam i Ewa [ ] spożyli owoc z drzewa wiadomości dobrego i złego, zostali wypędzeni sprzed oblicza Pana (zob. NiP 29:40 41). Mówiąc innymi słowy doświadczyli śmierci duchowej. Stali się też istotami śmiertelnymi, czyli podlegali śmierci fizycznej. Śmierć duchowa i fizyczna nazywana jest Upadkiem [ ]. Jako potomkowie Adama i Ewy odziedziczyliśmy w życiu doczesnym upadły stan (zob. Alma 42:5 9, 14). Jesteśmy oddzieleni od obecności Pana i podlegamy śmierci fizycznej. Żyjemy też w stanie przeciwności, w którym jesteśmy wystawiani na próby przez trudności życia i pokusy przeciwnika (zob. 2 Nefi 2:11 14; NiP 29:39; Mojżesz 6:48-56) (Oddani wierze [2004], str. 169). Pomóż im rozpoznać zasadę, której uczymy się z tego cytatu, pytając: W jaki sposób Upadek Adama wpływa na każdego z nas jako potomków Adama i Ewy? (Tak jak Adam i Ewa my także podlegamy zarówno śmierci fizycznej, jak i duchowej. Żyjemy w upadłym świecie i jesteśmy wystawieni na trudności życia i pokusy przeciwnika. Zostaliśmy odcięci od obecności Ojca i potrzebujemy pomocy Zbawiciela, aby do Niego powrócić). Napisz na tablicy następujące odsyłacze do pism i daj uczniom kilka minut na zapoznanie się z nimi: List do Rzymian 3:23 2 Nefi 9:6 10 Alma 42:9 11, 14 Zachęć ich, aby w czasie studiowania odszukali, w jakim sensie Upadek Adama i Ewy wpływa na nas. 8

22 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA W jaki sposób fragmenty te wyjaśniają wpływ, jaki na każdego z nas ma Upadek Adama i Ewy? (Zapisuj odpowiedzi uczniów na tablicy. Ich odpowiedzi mogą się różnić, ale mogą wyglądać następująco: Wszyscy grzeszymy i stajemy się nieczyści w oczach Boga; jesteśmy odcięci od obecności Boga, ponieważ grzeszymy; doświadczymy śmierci fizycznej; żyjemy w upadłym świecie i musimy przezwyciężyć naturalnego człowieka [Mosjasz 3:19]). Zapytaj uczniów, jakie mają pytania dotyczące rozpoznanych doktryn i terminów. Pozwól klasie dyskutować, aby zgłębić te pytania. Następnie zapytaj: W jaki sposób te fragmenty z pism świętych wyjaśniają, dlaczego wszyscy potrzebujemy Jezusa Chrystusa? (Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa wykupiło nas z Upadku i naszych własnych aktów nieposłuszeństwa). Wyjaśnij, że częścią miłosiernego planu Boga jest to, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa pozwala nam wydostać się z mocy potwora śmierci i piekła (zob. 2 Nefi 9:10), oznaczającego śmierć fizyczną i duchową. Wszyscy zostaniemy podniesieni z martwych. Poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa możemy zostać obmyci i oczyszczeni z grzechów, jeśli odpokutujemy. Bez Jezusa Chrystusa nie tylko zginęlibyśmy, ale też podlegalibyśmy diabłu przez całą wieczność. Tłumaczenie doktryny. Jedną z umiejętności potrzebnych wszystkim misjonarzom jest zdolność do rozumienia doktryn, których nauczają, i wyjaśniania ich w prosty sposób. Możesz zwiększyć tę zdolność uczniów poprzez regularne prośby, aby wyjaśnili doktrynę oraz to, dlaczego zarówno dla nich, jak i dla zainteresowanych ważne jest, aby ją pojąć. Podziel się krótkim świadectwem na temat mądrości i miłosierdzia planu Boga. Zapewnij uczniów, że wszystkie skutki Upadku mogą zostać przezwyciężone poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Ważność nauczania o Zadośćuczynieniu Możesz przeczytać lub pokazać film ukazujący wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę, dlaczego ważne jest dla nas zwiększenie zrozumienia Zadośćuczynienia. Gdy będziecie wspominać Zmartwychwstanie, cenę, jaką zapłacono, oraz dar Zadośćuczynienia, zastanówcie się nad tym, czego o tych świętych wydarzeniach nauczają pisma. Wzmocnią się wasze osobiste świadectwa na temat ich realności. Są czymś więcej niż zasadami, których uczy się na pamięć. Muszą być wplecione w każde włókno waszego istnienia i być dla was ochroną przed narastającą falą występków, jaka zalewa świat [ ]. Bez Zadośćuczynienia plan szczęścia naszego Ojca Niebieskiego nie mógłby w pełni zadziałać. Zadośćuczynienie daje wszystkim możliwość przezwyciężenia skutków popełnionych w życiu błędów. Kiedy przestrzegamy danego prawa, otrzymujemy błogosławieństwo. Kiedy łamiemy jakieś prawo, nic nie zostaje z wcześniejszego posłuszeństwa, aby zaspokoić wymagania sprawiedliwości za złamanie tego prawa. Zadośćuczynienie Zbawiciela pozwala nam odpokutować za wszelkie nieposłuszeństwo, a przez to uniknąć kary, jakiej wymagałaby sprawiedliwość. Moja pokora i wdzięczność za Zadośćuczynienie Świętego Izraela, Księcia Pokoju, naszego Odkupiciela stale wzrasta, gdy staram się lepiej je zrozumieć. Zdaję sobie sprawę, że żaden doczesny umysł nie może właściwie pojąć ani żaden ludzki język odpowiednio wyrazić pełni znaczenia wszystkiego, czego Jezus Chrystus dokonał poprzez Zadośćuczynienie dla dzieci Ojca w Niebie. Jednak konieczne jest, aby każdy z nas dowiedział się o nim jak najwięcej. Zadośćuczynienie jest niezbędnym elementem planu szczęścia naszego Ojca Niebieskiego, bez którego plan ten nie mógłby w pełni zadziałać. Wasze zrozumienie Zadośćuczynienia i perspektywy, jaką daje ono w życiu, wielce poprawi waszą zdolność skutecznego korzystania z wszelkiej wiedzy, doświadczeń i umiejętności, jakie zdobędziecie w życiu doczesnym [ ]. Każdy z nas ma palącą potrzebę, by wzmocnić zrozumienie doniosłości Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, aby stało się ono niezachwianą podstawą, na której oprzemy swoje życie [ ]. 9

23 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA Dogłębne, osobiste rozważanie pism świętych połączone z pytaniami zadawanymi podczas szczerej modlitwy, umocnią wasze zrozumienie i wdzięczność za Jego bezcenne Zadośćuczynienie ( On żyje! Więc Mu chwałę dam!, Ensign lub Liahona, maj 2010, str ). Pomóż uczniom przeanalizować wypowiedź Starszego Scotta, zadając następujące pytania: Które części wypowiedzi Starszego Scotta kładą nacisk na ważność zrozumienia Zadośćuczynienia? (Upewnij się, że uczniowie odnajdą zdania takie, jak: cierpienie Jezusa Chrystusa będzie miało na nas wpływ nie tylko w tym życiu, lecz również przez całą wieczność ; Jego Zadośćuczynienie wypełniło plan szczęścia Jego Ojca Niebieskiego ; Jezus zawiaduje równowagą między sprawiedliwością a łaską wedle naszego posłuszeństwa ; Zadośćuczynienie daje wszystkim możliwość przezwyciężenia skutków popełnionych w życiu błędów i wasze zrozumienie Zadośćuczynienia i perspektywy, jaką daje ono w życiu, wielce poprawi waszą zdolność skutecznego korzystania z wszelkiej wiedzy, doświadczeń i umiejętności, jakie zdobędziecie w życiu doczesnym ). Starszy Scott zauważył, że zasady Zadośćuczynienia muszą być czymś więcej niż zasadami, których uczy się na pamięć. Muszą być wplecione w każde włókno waszego istnienia. W jaki sposób przyszły misjonarz może sprawić, że tak się stanie? Wielu młodych ludzi nie rozumie błogosławieństw innych niż odpuszczenie grzechów, które przychodzą do ich życia poprzez Zadośćuczynienie. Aby pomóc pogłębić zrozumienie uczniów dotyczące pozostałych błogosławieństw, daj im kilka minut na zapoznanie się z następującymi odsyłaczami do pism świętych i niech odszukają błogosławieństwa, które przychodzą poprzez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa: Mosjasz 3:19; 4:3; 24:12 15; Alma 5:12 13; 7: Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wyjaśnili kilka z wielu błogosławieństw Zadośćuczynienia. Zapisz ich odpowiedzi na tablicy. Uwaga: Zanim przejdziesz do następnego punktu lekcji, możesz poświęcić kilka minut, aby przeczytać i omówić z uczniami hasło Atonement [Zadośćuczynienie] w Bible Dictionary [Słowniku biblijnym] Pokaż następujący cytat i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos: Kiedy wzrośnie twe zrozumienie Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, zwiększy się też pragnienie dzielenia się ewangelią (Abyście głosili moją ewangelię str. 2). Wyjaśnij uczniom zasadę, zadając im następujące pytania: Dlaczego pragnienie dzielenia się ewangelią danej osoby wzrośnie, kiedy zrozumie Zadośćuczynienie? Niech każdy uczeń pracuje z kolegą i niech na zmianę czytają na głos fragmenty: 1 Nefi 8:10 12; Enos 1:5 9 i Mosjasz 27:34 36 oraz 28:1 4. Poproś, aby odszukali wzór zawarty w tych wersetach. Kiedy upłynie wyznaczony czas, poproś kilkoro uczniów o wyjaśnienie tego, co znaleźli. (Po tym, jak Lehi, Enos i synowie Mosjasza doświadczyli błogosławieństw Zadośćuczynienia, zapragnęli dzielić się ewangelią z innymi ludźmi i pomóc im otrzymać te same błogosławieństwa). Aby przybliżyć uczniom prawdę i znaczenie zasady, jaka została zapisana na tablicy, zadaj następujące pytania: 10

24 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA W jaki sposób doświadczenia związane z Zadośćuczynieniem (jeśli nie jest to zbyt osobista sprawa) zmotywowały was, aby dzielić się ewangelią z innymi osobami? W jaki sposób wasza wiedza i uczucia związane z Zadośćuczynieniem motywują was do przywiedzenia ludzi bliżej do Chrystusa? Daj uczniom chwilę, aby zastanowili się, czy ich zrozumienie Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa jest częścią ich motywacji, aby służyć na misji i co mogą zrobić, aby zwiększyć ich wdzięczność za to, co Jezus Chrystus dla nich zrobił. Pomaganie zainteresowanym w otrzymaniu błogosławieństw Zadośćuczynienia Powiedz uczniom, że żadna doktryna, jakiej będą nauczać jako misjonarze, poza Zadośćuczynieniem Jezusa Chrystusa, nie jest ważniejsza do zrozumienia i zaakceptowania, tak dla zainteresowanych, jak i misjonarzy. Poproś, aby uczniowie przeczytali fragment: 2 Nefi 2:6 8 i odszukali to, czego Lehi nauczał o tym, co powinniśmy robić z naszą wiedzą na temat Zadośćuczynienia. Po wysłuchaniu odpowiedzi kilkorga uczniów, wyjaśnij im, dlaczego zainteresowani muszą zrozumieć i zaakceptować Zadośćuczynienie, poprzez pokazanie i przeczytanie następującej wypowiedzi Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów: W czasie konferencji strefy, które są jednymi z najwspanialszych chwil nauczania, jakie my jako Władze Naczelne mamy, by uczyć tych młodych starszych i siostry, zapytałem misjonarzy, co powinno być, ich zdaniem, rezultatem dyskusji z zainteresowanymi. Chrzest! wykrzyknęli wszyscy chórem. Tak powiedziałem. Chcemy, aby byli ochrzczeni, ale co musi nastąpić wcześniej? [ ] Prawie nigdy nie udaje się misjonarzom rozpoznać dwóch fundamentalnych rzeczy, które chcemy, aby nastąpiły przed chrztem zainteresowanych: posiadanie wiary w Pana Jezusa Chrystusa i odpokutowanie za swoje grzechy. Wierzymy, że podstawowymi zasadami i obrzędami Ewangelii są: po pierwsze: Wiara w Pana Jezusa Chrystusa; po drugie: Odpokutowanie; [potem] po trzecie: Chrzest przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów; po czwarte: Nałożenie rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego (Zasady Wiary 1:4, kursywa dodana)). Nowe życie osoby nawróconej powinno być zbudowane na wierze w Pana Jezusa Chrystusa i Jego niosącej odkupienie ofierze przekonaniu, że On naprawdę jest Synem Boga, że On żyje dokładnie w tym momencie, że jest drzwiami dla owiec i On, jako jedyny, dzierży klucze do naszego zbawienia i wywyższenia. Wiara w te rzeczy musi prowadzić do prawdziwej pokuty; pokuty, która pokazuje pragnienie bycia oczyszczonym i odnowionym oraz bycia uzdrowionym; pokuty, która pozwala nam rościć sobie prawo do pełni błogosławieństw Zadośćuczynienia ( Missionary Work and the Atonement, Ensign, marzec 2001, str ). Następnie zapytaj: Co musi zrobić zainteresowany, aby rościć sobie prawo do pełni błogosławieństw Zadośćuczynienia? (Mieć wiarę w Jezusa Chrystusa, odpokutować i zostać ochrzczonym). Wyjaśnij, że werset: Nauki i Przymierza 20:37 opisuje wymagania, jakie należy spełnić, aby zostać ochrzczonym. Poproś uczniów o przeczytanie tego wersetu i odszukanie tego, co zainteresowani powinni zrobić, zanim zostaną ochrzczeni. Zapytaj: 11

25 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA Jakie są niektóre z działań, jakie powinni podjąć zainteresowani, aby pokazać, że rozwijają wiarę w Jezusa Chrystusa? (Powinni się ukorzyć, odpokutować za swoje grzechy i czynić dobro). Jaką rolę odgrywają misjonarze w pomocy zainteresowanym, aby spełnili wymagania niezbędne do przyjęcia chrztu? Jaki ma to związek z waszym celem jako misjonarzy? (Jeśli jest to konieczne, przypomnij uczniom o zasadach z ostatniej lekcji). Misjonarzom przykazane jest, by nauczać pokuty Zapisz na tablicy następujące pytanie: Jaka jest najważniejsza rzecz, którą misjonarze mogą zrobić, aby pomóc przyprowadzić dzieci Boga do Chrystusa? Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 18:11 14 i odszukali w nim odpowiedź na pytanie zapisane na tablicy. Przedyskutujcie odpowiedzi uczniów, a następnie zapytaj: Dlaczego pokuta jest jedynym sposobem, w jaki dzieci Boga mogą dostąpić pełni błogosławieństw Zadośćuczynienia? (Zob. Mosjasz 16:13; Alma 11:37 i Helaman 14:13). Zapisz na tablicy następującą odpowiedź na znajdujące się już na niej pytanie: Misjonarzom przykazane jest nauczanie pokuty, aby ci, których nauczają, mogli mieć dostęp do pełni błogosławieństw Zadośćuczynienia i zaczęli nowe życie w Chrystusie. Wyjaśniaj, dziel się i składaj świadectwo. Podstawowy wzór nauczania, którego misjonarze powinni się nauczyć i z którym powinni się zapoznać to: (1) wyjaśnienie doktryny własnymi słowami, (2) dzielenie się fragmentem lub osobistym doświadczeniem, które pomaga wyjaśnić daną doktrynę oraz (3) składanie świadectwa na temat odczuć związanych z daną doktryną oraz jej ważności. Podziel klasę na dwie grupy. Pierwsza grupa niech przeczyta część zatytułowaną Zadośćuczynienie na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Druga grupa niech przeczyta część zatytułowaną Dzięki Chrystusowi możemy być oczyszczeni z grzechu na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Daj uczniom kilka minut na przestudiowanie i przygotowanie się do nauczania dwuminutowego streszczenia materiału, który przeczytali. W ramach tego streszczenia zachęć uczniów do (1) rozpoznania i wyjaśnienia najistotniejszych punktów doktryny, (2) podzielenia się osobistym doświadczeniem lub fragmentem z pism świętych, który ilustruje tę doktrynę i (3) złożenia świadectwa na temat tego, czego nauczają. Zapisz w skrócie te punkty na tablicy. Po upływie czasu na przygotowanie poproś, aby uczniowie z pierwszej grupy dobrali się w pary z członkami drugiej grupy i na zmianę nauczali się nawzajem tego, czego się dowiedzieli. Po tym, jak każdy z uczniów będzie miał szansę nauczać innego ucznia, możesz poprosić jednego z uczniów na ochotnika, aby wystąpił na środek i nauczał pozostałych. Po jego prezentacji pochwal go i zapytaj klasę o opinię i komentarze dotyczące tego doświadczenia. Zapytaj, czy mają jakieś pytania, a potem zadaj następujące pytania: Jak czuliście się, nauczając i składając świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa? Co z tego, czego się nauczyliście, pomoże wam, kiedy będziecie nauczać zainteresowanych na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa? 12

26 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA Dlaczego nie możecie się doczekać nauczania o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa? Uwaga: Jeśli starczy na to czasu, możesz skorzystać z następującego pomysłu na nauczanie, aby pomóc uczniom rozwinąć większą pewność w nauczaniu o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Jeśli nie ma na to czasu, zakończ, prosząc uczniów, aby podzielili się swoimi odczuciami na temat Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienia. Korzystanie z pism świętych Wyjaśnij uczniom, że jako misjonarze będą nauczać z większą mocą, jeśli będą korzystać z pism świętych. Niech połowa grupy przeczyta odsyłacze do pism świętych w części Zadośćuczynienie na stronie 52. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Pozostali niech przeczytają odsyłacze do pism świętych w ramce Studiowanie pism świętych na stronie 61. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Zachęć uczniów, aby wybrali fragment dotyczący Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, który rozumieją, i czują się pewnie, składając o nim świadectwo. Po upływie wystarczającej ilości czasu na podzielenie się świadectwami zapytaj: W jaki sposób moglibyście użyć fragmentu, który wybraliście, aby pomóc komuś lepiej zrozumieć Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa? (Zachęć kilkoro uczniów do udzielenia odpowiedzi). Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby misjonarze korzystali z pism świętych podczas nauczania? Niech uczniowie przeczytają część zatytułowaną Korzystaj z pism świętych na stronie 182. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Niech jeden z uczniów przeczyta pierwszy akapit, włączając w to listę punktową, a następnie poproś członków klasy, aby zastanowili się, jak ich opinie na temat ważności korzystania z pism świętych pokrywają się z tym, co jest napisane w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię Powiedz uczniom, że za kilka minut będą nauczali innego ucznia, korzystając z fragmentu dotyczącego Zadośćuczynienia, który wybrali wcześniej. Wyjaśnij, że w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię znajdują się zasady, które pomogą im w trakcie nauczania. Niech jeden z uczniów przeczyta część zatytułowaną Zrób wprowadzenie do fragmentu z pisma świętego na stronie 183. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Zapytaj, czy uczniowie mają jakieś pytania dotyczące tego kroku i daj im chwilę, aby zastanowili się, co można by powiedzieć, aby zrobić wprowadzenie do fragmentu, który wcześniej wybrali. Niech inny uczeń przeczyta na głos część zatytułowaną Przeczytaj fragment na stronie 183. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Daj uczniom chwilę na przeczytanie w ciszy wybranego fragmentu z pism świętych i odnalezienie słów lub zdań, które być może będą musieli wyjaśnić zainteresowanemu. Niech trzeci uczeń przeczyta na głos część zatytułowaną Stosuj pisma święte na stronie Ponownie zapytaj, czy uczniowie mają jakieś pytania. Aby pokazać uczniom, jak odnieść sukces w nauczaniu z pism świętych, możesz pomóc im w nabyciu tej umiejętności. Możesz wybrać jeden lub dwa wersety z fragmentów: Mosjasz 3:7 11 i 16 19, aby nauczać, nie używając fragmentów, które zostały wybrane przez uczniów. Zademonstruj w sposób zwięzły i prosty te trzy kroki: wprowadzenie, czytanie i zastosowanie fragmentu z pism świętych. Prezentacja ta pomoże uczniom uniknąć poczucia przytłoczenia w wyniku tego, czego się od nich wymaga. Kiedy skończysz, zapytaj uczniów, czy mają jakieś pytania. 13

27 LEKCJA 2: POTRZEBUJEMY ZADOŚĆUCZYNIENIA Daj uczniom kilka minut, aby przygotowali się do nauczania wybranego przez nich fragmentu z pism świętych, używając trzech kroków, które znajdują się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Potem dobierz uczniów w pary i poproś ich, aby nauczali się nawzajem. Kiedy uczniowie skończą nauczać, zapewnij ich, że kiedy będą studiować pisma święte i podręcznik Abyście głosili moją ewangelię, wzrośnie ich umiejętność i pewność siebie podczas nauczania ewangelii. Na zakończenie dzisiejszej lekcji zapytaj uczniów, czy ktoś z nich chciałby podzielić się uczuciami dotyczącymi Jezusa Chrystusa, a w szczególności Jego Zadośćuczynienia. Zaproszenie do działania Zaproś swoich uczniów do zrobienia jednej lub więcej z następujących rzeczy, aby mogli pogłębić zrozumienie Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa: Podczas osobistego studiowania zaznaczcie lub podkreślcie fragmenty, które pomagają wam zrozumieć Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie. Podzielcie się świadectwem o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa z kimś w domu, kościele albo przez internet. Jeśli okoliczności będą sprzyjające, złóżcie świadectwo o Zadośćuczynieniu podczas spotkania z pełnoetatowymi misjonarzami. Poświęćcie chwilę każdego dnia na studiowanie Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa w pismach świętych. 14

28 Uczenie się przez Ducha 3 Wprowadzenie Misjonarze powinni utrwalić zwyczaj studiowania ewangelii, aby wzrastać w niej i pozostać na ścieżce prowadzącej do życia wiecznego. W centrach szkolenia misjonarzy misjonarze poświęcają codziennie kilka godzin na studiowanie pism osobiście i ze swoimi towarzyszami. Oczekuje się, że na polu misyjnym będą kontynuować ten zwyczaj każdego dnia. Muszą uczyć się przez naukę i przez wiarę (NiP 88:118), aby zbudować zbiornik wiedzy o ewangelii i pogłębić ich własne nawrócenie. Dla misjonarzy istotną kwestią jest posiadanie zbiornika wiedzy zdobytej przez Ducha dzięki studiowaniu pism świętych, aby nauczać z mocą i wypełnić ich cel. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj Nauki i Przymierza 8:2 3; 9:7 8; 11:12 17, 21 22, i 138:1 2, 11. Przestudiuj podręcznik Abyście głosili moją ewangelię, strony 17 18, Rozdaj uczniom kartki, aby mogli z nich korzystać, jeśli nie przynieśli ze sobą dziennika do studiowania. Przygotuj się do pokazania filmu Advice for Studying the Scriptures [Studiowanie pism świętych rady] (2:07) dostępny na stronie LDS.org. Przygotuj ulotkę zatytułowaną Nawyk codziennego studiowania pism świętych, znajdującą się na końcu tej lekcji. Przygotuj się do pokazania wizerunku Józefa i Hyruma Smithów. Propozycje dotyczące nauczania Ważność studiowania ewangelii Pokaż uczniom ilustrację przedstawiającą Józefa i jego brata, Hyruma, i poproś ich, aby otworzyli swoje pisma święte na 11. rozdziale Nauk i Przymierzy. Przybliż uczniom kontekst tej części, wyjaśniając, że kiedy Józef Smith tłumaczył Księgę Mormona, jego starszy brat Hyrum poważnie zainteresował się tą pracą i pragnął dzielić się przesłaniem Przywrócenia z innymi ludźmi. Chcąc poznać wolę Pana, Hyrum poprosił Józefa, aby ten zwrócił się z prośbą o objawienie w jego imieniu. Odpowiedź Pana została zapisana w rozdziale: Nauki i Przymierza 11. W wielu aspektach Hyrum był w takiej samej sytuacji, jak uczestnicy tych zajęć, którzy także przygotowują się do dzielenia się przesłaniem przywróconej ewangelii. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 11:15 17, a pozostali niech śledzą tekst i odszukają radę, jaką Pan dał Hyrumowi. Następnie zapytaj: Dlaczego Pan powiedział Hyrumowi, aby [poczekał] jeszcze trochę, zanim zacznie dzielić się przesłaniem ewangelii z innymi ludźmi? Niech uczniowie przeczytają wersety: Nauki i Przymierza 11:21 22 i 26 i wyszukają radę, którą można odnieść do przyszłych misjonarzy w dzisiejszych czasach. Co Pan polecił zrobić Hyrumowi, w ramach przygotowań do dzielenia się ewangelią z innymi ludźmi? Co znaczy uzyskać słowo Boga? Co znaczy zachować w sercu słowa Pana? Józef i Hyrum Smithowie 15

29 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA W jaki sposób rada Pana zawarta w tych wersetach może pomóc osobie przygotowującej się do służby na misji w dzisiejszych czasach? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Studiowanie ewangelii przygotowuje misjonarzy do nauczania jej z Duchem i mocą). Jakie błogosławieństwa Pan obiecał tym, którzy [starają] się uzyskać [Jego] słowo? Uwaga: Kiedy misjonarze będą uczyć się doktryn ewangelii i zdobędą silniejsze świadectwo, to wzrośnie ich zdolność do nauczania z Duchem. Misjonarze są zachęcani, aby uczyć się i wzrastać poprzez czytanie Księgi Mormona i studiowanie lekcji, które znajdują się w 3. rozdziale podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Uczniowie powinni pojąć, że studiowanie może im pomóc już teraz uzyskać słowo [Boga]. Niech uczniowie otworzą na stronie 183. podręcznik Abyście głosili moją ewangelię i poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos akapit zaczynający się od słów Twoja zdolność do nauczania z mocą. Następnie zapytaj: Które zdania z tego akapitu podkreślają ważność codziennego studiowania pism świętych dla tych, którzy chcą być skutecznymi misjonarzami? (Studiowanie pism świętych przygotowuje misjonarzy do nauczania ewangelii z mocą). Powiedz uczniom, że w czasie pozostałej części lekcji skupicie się na tym, w jaki sposób można wynieść więcej z osobistego studiowania pism świętych. Zachęć uczniów do zastanowienia się w czasie lekcji, w jaki sposób mogą zastosować w życiu to, czego się nauczyli, aby poprawić efektywność studiowania pism świętych i ewangelii. Korzystanie z dziennika do studiowania Powiedz uczniom, aby otworzyli podręcznik Abyście głosili moją ewangelię na stronie x Wprowadzenia. Poproś dwóch uczniów, aby przeczytali na głos dwa akapity w części Dziennik do studiowania. Po przeczytaniu zadaj następujące pytania: W jaki sposób, według tej części, korzystanie z dziennika do studiowania pomoże wam w trakcie studiowania ewangelii? Dlaczego istotne jest zapisywanie myśli i odczuć, które otrzymujecie podczas studiowania ewangelii? Możesz zapytać uczniów, czy któryś z nich prowadzi dziennik do studiowania i poprosić tych, którzy to robią, o podzielenie się tym, jaki mieli z tego pożytek. Zachęć uczniów, aby zaczęli korzystać z dziennika do studiowania, jeśli jeszcze tego nie zrobili. Przypomnij im, że dzienniki do studiowania mogą być prowadzone w tak prostej i taniej formie jak szyty zeszyt, notatnik lub kartki z segregatora. Mogą być także prowadzone przy użyciu narzędzia do tworzenia notatek i wpisów w dzienniku dostępnym na stronie LDS.org lub przy użyciu aplikacji do tworzenia notatek na urządzeniu elektronicznym. Zachęć uczniów do przynoszenia na każde zajęcia dziennika do studiowania, aby zapisywać myśli, uczucia i przemyślenia. 16

30 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA Uczenie się przez Ducha Dobierz uczniów w pary. Poproś, aby razem przeczytali drugi akapit na stronie 17. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, a następnie przedyskutujcie, co jest wymagane, aby mieć znaczące doświadczenia w wyniku uczenia się z pism świętych. Po dyskusji na temat tego akapitu, poproś kilkoro z uczniów, aby podzielili się krótko swoimi spostrzeżeniami. Możesz zadać pytania podobne do poniższych: Co oznacza studiowanie ze szczerym zamiarem? (Szczery zamiar oznacza, że staramy się być posłuszni lub zastosować w praktyce to, czego się uczymy). W jaki sposób studiowanie ze szczerym zamiarem oraz [łaknienie] i [pragnienie] sprawiedliwości wpływa na studiowanie ewangelii przez daną osobę? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zadać dodatkowe pytanie, aby zachęcić ich do głębszego przemyślenia ich odpowiedzi. Na przykład, jeśli uczniowie odpowiedzą, że szczery zamiar będzie odzwierciedlony w sposobie, w jaki ktoś się modli, możesz poprosić ich, aby wyjaśnili, dlaczego taka modlitwa będzie inna. Jeśli uczniowie odpowiedzą, że będzie się to przejawiać w pragnieniach, poproś ich, aby rozwinęli tę myśl). Poproś trzech uczniów, aby po kolei przeczytali na głos akapity z części zatytułowanej Uczenie się poprzez Ducha Świętego na stronie 18. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Pozostali niech śledzą tekst, odszukają i zaznaczą błogosławieństwa, które przychodzą do nas, kiedy Duch Święty pomaga nam uczyć się ewangelii. Następnie zapytaj: Pytania uzupełniające. Pytania uzupełniające mogą pomóc uczniom dogłębniej zastanowić się nad omawianą zasadą i udzielać bardziej szczerych odpowiedzi. Na przykład, kiedy uczeń udzieli prostej lub zwięzłej odpowiedzi, możesz zapytać: Czy możesz podać mi przykład tego, co masz na myśli? lub Czy pamiętasz, kiedy poczułeś, że to, o czym mówisz, jest prawdą?. Jakie błogosławieństwa otrzymujemy, kiedy Duch Święty prowadzi nas w czasie uczenia się ewangelii? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz zapisać tę zasadę na tablicy: Kiedy Duch Święty prowadzi nas w czasie uczenia się ewangelii, otrzymujemy większe światło i zrozumienie). Aby wyjaśnić uczniom, jak mogą zaprosić Ducha Świętego, aby ich nauczał w czasie studiowania ewangelii, odczytaj lub pokaż poniższą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś uczniów, aby odszukali, co mogą zrobić, aby wynieść więcej ze studiowania pism świętych. By ewangelia została wyryta w waszym sercu, musicie wiedzieć, czym ona jest i poznawać ją w pełni. To oznacza, że musicie ją studiować. Kiedy mówię studiować, to mam na myśli coś więcej niż tylko czytanie. Czasami dobrze jest przeczytać pismo święte w ciągu określonego czasu, by zrozumieć ogólne znaczenie jego przesłania, ale by nawrócić się, powinno wam bardziej zależeć na czasie, jaki spędzicie z pismami świętymi niż na ilości stron, jakie możecie wtedy przeczytać. Czasami widzę, jak czytacie kilka wersetów, po czym zatrzymujecie się, by rozmyślać, następnie uważnie czytacie te wersety ponownie, zastanawiacie się nad ich znaczeniem, modląc się o zrozumienie, zadając pytania w myśli, czekając na duchowe wskazówki i zapisując wrażenia i spostrzeżenia, które do was przychodzą to wtedy więcej możecie zapamiętać i nauczyć się. Studiując w ten sposób, możecie w ciągu pół godziny przeczytać niewiele rozdziałów lub wersetów, ale w waszym sercu będzie miejsce na słowo Boga, a On przemówi do was ( Gdy się kiedyś nawrócisz, Ensign lub Liahona, maj 2004, str. 11. Aby zaczerpnąć dodatkowe pomysły na studiowanie, przejrzyj przemówienie. Richarda G. Scotta, Jak otrzymywać objawienie i natchnienie w życiu osobistym, Ensign lub Liahona, maj 2012, str ). Pomóż uczniom przeanalizować wypowiedź Starszego Christoffersona, zadając następujące pytania: 17

31 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA Jakie działania, według Starszego Christoffersona, prowadzą do większego zrozumienia pism świętych? W jaki sposób te działania pozwalają Duchowi Świętemu was nauczać w większym stopniu? W jaki sposób jedno lub więcej z tych działań pomogło wam pogłębić zrozumienie ewangelii? Wyjaśnij, że w trakcie studiowania pism świętych pomocne jest zrozumienie, jak Duch Święty się z nami komunikuje. Dobierz uczniów w pary (mogą to być te same pary, co w poprzednim zadaniu). Napisz na tablicy następujące odsyłacze do pism i poproś uczniów, aby zapisali je w swoich dziennikach do studiowania lub na kartce: Nauki i Przymierza 8:2 3; 9:7 8; 11:12 14 i 138:1 2, 11. Wyznacz uczniom czas na przestudiowanie tych fragmentów i zaznaczenie słów lub wyrażeń, które opisują to, jak Duch Święty komunikuje się z nami. Mogą także zapisać w swoich dziennikach do studiowania notatkę na podstawie przeczytanych fragmentów. Poproś uczniów, aby omówili ze swoim partnerem to, co podkreślili w tych wersetach i czego się nauczyli. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj im następujące pytania: Jakie znaleźliście słowa lub wyrażenia mówiące o tym, jak Duch Święty się z nami komunikuje? (Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy). W jaki sposób Duch Święty nauczał was na jeden z tych sposobów i pogłębił wasze zrozumienie doktryny ewangelii lub zasady? Czy możecie podzielić się konkretnym doświadczeniem? Niech uczniowie otworzą na stronie 22. podręcznik Abyście głosili moją ewangelię i poproś jednego z nich o przeczytanie na głos czterech pierwszych punktów pod nagłówkiem Przestudiuj pomysły i sugestie. Możesz zadać następujące pytania: W jaki sposób te zalecenia wpływają na zdolność misjonarza do skutecznego dzielenia się ewangelią z innymi ludźmi? W jaki sposób możecie dostosować te pomysły i zastosować je w praktyce jako potencjalni misjonarze? W jaki sposób poprawienie swoich umiejętności i nawyków studiowania pism świętych przyczynią się do odniesienia sukcesu na polu misyjnym? (Uczniowie prawdopodobnie wskażą zasadę podobną do tej: Kiedy misjonarze rozwijają nawyk skutecznego studiowania ewangelii, będą nauczani przez Ducha, ich doświadczenia przyniosą większą satysfakcję i będą lepiej przygotowani do nauczania ewangelii). Podziel uczniów na grupy składające się z trzech lub czterech uczniów. Poproś każdą grupę, aby w jej obrębie uczniowie podzielili się sześcioma podrozdziałami w części Przestudiuj pomysły i sugestie na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Niektórzy członkowie grupy będą musieli przeczytać więcej niż jeden podrozdział. Wyznacz przywódcę każdej grupy, aby prowadził dyskusję na temat tego, czego dowiedział się każdy z członków grupy i co mogą teraz zrobić, aby uczynić swoje studiowanie ewangelii przepełnionym mocą i skuteczniejszym. Po zakończeniu dyskusji zapytaj wszystkich w klasie: W jaki sposób te umiejętności studiowania lub nawyki pomogły wam skuteczniej studiować pisma święte? 18

32 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA Aby pomóc uczniom osobiście zastosować to, co zostało przedyskutowane, daj każdemu uczniowi egzemplarz ulotki Nawyk codziennego studiowania pism świętych. Daj uczestnikom kilka minut na wykonanie ćwiczenia opisanego na niej. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby przedstawili swoje przemyślenia i spostrzeżenia, jakie zyskali podczas wykonywania tego ćwiczenia. Zachęć ich, aby wdrożyli umiejętności studiowania pism świętych i nawyków, jakie wybrali podczas osobistego studiowania. Zapewnij ich, że jeśli będą to robić, Duch Święty oświeci ich umysły i zwiększy ich zrozumienie ewangelii. Wyjaśnij, że to, jak, kiedy i co studiują, jest bardzo ważne i pomoże im być efektywnymi misjonarzami. Poproś uczniów, aby otworzyli podręcznik Abyście głosili moją ewangelię na stronie viii Wprowadzenia i znaleźli Codzienny rozkład zajęć misjonarza, który można znaleźć w części Studiowanie osobiste, studiowanie z kolegą/koleżanką, spotkania dystryktu i konferencje strefy. Następnie zapytaj: W jaki sposób Codzienny rozkład zajęć misjonarza ilustruje ważność studiowania ewangelii? W jaki sposób systematyczne codzienne studiowanie pism świętych przygotuje was teraz do tego rygorystycznego rozkładu zajęć misjonarza? Zaznaczanie w pismach świętych Jeśli wystarczy czasu, możesz pokazać film Advice for Studying the Scriptures. (2:07) [Studiowanie pism świętych rady], aby pomóc uczniom zastanowić się nad tym, jak mogą ulepszyć swój sposób zaznaczania w pismach świętych. Po prezentacji filmu zadaj następujące pytania: Co z tego, czego nauczyłeś się od Starszego Bednara, pomogło ci poprawić twoje studiowanie pism świętych? Jaki jest cel zaznaczania w pismach świętych? (Aby pomóc ci przypomnieć sobie to, czego się nauczyłeś później, kiedy będziesz tego ponownie potrzebować). Dlaczego ważne jest, aby misjonarze mieli skuteczny sposób przypominania sobie tego, czego się nauczyli? Żyj zgodnie z tym, czego się uczysz Niech jeden z uczniów przeczyta pierwszy akapit pod nagłówkiem Żyj zgodnie z tym, czego się uczysz w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię na stronie 19. Potem niech jeden z uczniów przeczyta na głos Ew. Jana 7:17. Pomóż uczniom rozpoznać zasadę, której naucza podręcznik Abyście głosili moją ewangelię i Ew. Jana 7:17 poprzez zadanie następujących pytań: Jaka jest różnica między wiedzą o pismach świętych a życiem zgodnym z naukami, które się w nich znajdują? (Choć uczniowie mogą użyć różnych słów, to powinni zrozumieć następującą zasadę: Kiedy żyjemy zgodnie z naukami ewangelii, Duch Święty świadczy o prawdzie tych zasad i wzmacnia naszą wiarę, wiedzę i świadectwo). Wyjaśnij, że Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o ważności działania zgodnie z tym, czego się uczymy. Pokaż następujący cytat i poproś, aby jeden z uczniów na ochotnika przeczytał go na głos: 19

33 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA Jako uczniowie ewangelii powinniśmy być wykonawcami słowa, nie tylko jego słuchaczami (List Jakuba 1:22). Nasze serca są otwarte na wpływ Ducha Świętego, gdy właściwie korzystamy z wolnej woli i postępujemy zgodnie z prawidłowymi zasadami tym samym, zapraszając Jego nauki i moc świadectwa ( Czuwanie z całą wytrwałością Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 42). Co to znaczy być wykonawcami słowa, a nie jedynie słuchaczami? W jaki sposób postępowanie zgodnie z prawidłowymi zasadami zwiększa nasze zrozumienie w sposób, którego nie zapewnia samo studiowanie? W jaki sposób postępowanie zgodnie z prawidłowymi zasadami pomogło wam zdobyć głębsze zrozumienie i świadectwo na temat zasady ewangelii, według której staraliście się żyć? Niech jeden z uczniów przeczyta drugi akapit na stronie 19. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, a pozostali niech śledzą tekst, szukając innych sposobów, na jakie życie ewangelią wpływa na serca misjonarzy i ich zdolności. Po zakończonej lekturze zadaj uczniom następujące pytania: Jakie dodatkowe błogosławieństwa przychodzą do misjonarzy, kiedy żyją zgodnie z zasadami ewangelii, o których wiedzą, że są prawdziwe? (Pomóż uczniom dostrzec tę zasadę: Kiedy misjonarze żyją zgodnie z ewangelią, Duch Święty zwiększa ich pragnienie i umiejętność dzielenia się ewangelią). W jaki sposób Duch Święty zwiększył wasze pragnienie, by służyć, kiedy przygotowywaliście się do służby na misji? Zapraszaj zainteresowanych do kościoła Misjonarze pomagają zainteresowanym czynić postępy prowadzące do chrztu poprzez zapraszanie ich do dotrzymania zobowiązań. Na przykład: wyjaśnij uczniom, że kiedy zainteresowani przychodzą do kościoła, mogą otrzymać zwiększone objawienie przez Ducha Świętego i pragnienie, aby zbliżać się do Boga. Przychodzenie do kościoła pomoże zainteresowanym zdobyć świadectwo o przywróconej ewangelii i przygotować ich do przyjęcia chrztu. Pokaż, jak można zaprosić kogoś do przyjścia do kościoła. Najpierw krótko opisz błogosławieństwa, które przychodzą dzięki przychodzeniu do kościoła. Następnie użyj broszury misjonarskiej Przywrócenie (strony 22 23), aby wyjaśnić, co dzieje się w czasie spotkania sakramentalnego. Potem pokaż, jak można zaprosić zainteresowanego, aby uczestniczył w spotkaniach kościelnych. Następnie poproś uczniów, aby odgrywali role, stosując się do punktów, które przedstawiłeś ze swoim kolegą/koleżanką. Niech każdy z nich po kolei pokrótce opisze błogosławieństwa, jakie otrzymają poprzez przychodzenie do kościoła, wyjaśni, co dzieje się w czasie spotkania sakramentalnego i zaprosi inną osobę, aby przyszła do kościoła. Złóż świadectwo o doktrynach ewangelii i zasadach, które były omawiane na tej lekcji. Zaproszenie do działania Zachęć uczniów, aby podczas przygotowań do służby na misji osobiste studiowanie ewangelii stało się ich priorytetem. Następujące proponowane ćwiczenie pomoże im skupić się na uczeniu się z Duchem: 20

34 LEKCJA 3: UCZENIE SIĘ PRZEZ DUCHA Ustanówcie nawyk codziennego osobistego studiowania ewangelii, włączając w to studiowanie i rozważanie Księgi Mormona. Módlcie się na początku osobistego studiowania ewangelii, aby zaprosić Ducha do pomocy. Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, korzystajcie z dziennika do studiowania w czasie osobistego studiowania pism świętych. Wybierzcie jeden z pomysłów i sugestii dotyczących studiowania ewangelii, które znajdują się na stronie w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i włączcie to do osobistego studiowania w tym tygodniu. 21

35

36 Nauczanie przez Ducha 4 Wprowadzenie Odnoszący sukces misjonarze rozumieją, że gdy człowiek przemawia pod wpływem Ducha Świętego, jego słowa pod wpływem Ducha Świętego przenikają do serc ludzi (2 Nefi 33:1). Misjonarze samodzielnie nie mogą przynieść błogosławieństw świadectwa i nawrócenia innej osobie, bez względu na ich umiejętności i doświadczenie. Tylko Duch Święty może przynieść prawdziwe nawrócenie. Kiedy zainteresowani poczują, że Duch działa w nich lub zobaczą dowód miłości i miłosierdzia Pana w swoim życiu, będą duchowo podbudowani i wzmocnieni, ich wiara w Jezusa Chrystusa powiększy się i zwiększy się szansa na to, że doświadczą nawrócenia. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj Nauki i Przymierza 42:14; 50:12 14; Przestudiuj poniższe fragmenty, aby dostrzec sposoby, w jakie Duch Święty może wpłynąć na nauczycieli ewangelii oraz uczniów: Ew. Łukasza 12:12; Ew. Jana 14:26; 1 Nefi 2:16; 2 Nefi 33:1; Alma 18:16; Moroni 10:5; i Nauki i Przymierza 6:14 15, 23. W podręczniku Abyście głosili moją ewangelię przestudiuj strony 92 93, i Przygotuj się, aby pokazać film A Man without Eloquence (06:06) [Człowiek bez daru elokwencji], dostępny na stronie LDS.org. Przygotuj się, aby pokazać film Teach People, Not Lessons: Jynx [Nauczaj ludzi, nie lekcji: Jynx] (6:34), Dystrykt 2., dostępny na stronie internetowej: youtube.com Przygotuj się, aby pokazać film Teaching about the Holy Ghost and Prayer: John [Nauczanie innych na temat Ducha Świętego i modlitwy: Jonh] (5:00), Dystrykt 2. dostępny na stronie internetowej: LDS.org Propozycje dotyczące nauczania Nauczanie przez Ducha Wyjaśnij uczniom, że Prezydent Brigham Young mówił kiedyś o swoim nawróceniu do ewangelii i misjonarzu, który pomógł mu zdobyć świadectwo. Potem pokaż film A Man without Eloquence [Człowiek bez daru elokwencji] (6:06). Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę, w jaki sposób Duch wpłynął na Prezydenta Brighama Younga i pomógł mu się nawrócić. Po obejrzeniu filmu zadaj następujące pytania: W jaki sposób słuchanie pokornego świadectwa tego człowieka pomogło Brighamowi Youngowi stać się prawdziwie nawróconym? Jakie zasady możecie sobie przyswoić na temat nauczania poprzez Ducha z doświadczenia Brighama Younga? (Uczniowie mogą wymienić te zasady: Nauczanie przez Ducha może prowadzić inne osoby do nawrócenia; kiedy nauczamy poprzez Ducha, musimy być szczerzy i mówić prosto z serca; musimy być pokorni [zob. NiP 136:33]). 23

37 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA Daj uczniom chwilę na przeczytanie fragmentów: Nauki i Przymierza 42:14; 50:13 14 i i wyszukanie instrukcji Pana dla tych, którzy nauczają Jego ewangelii. Następnie zapytaj: Jakie zasady nauczania ewangelii zostały przedstawione w tych objawieniach? (Jest kilka poprawnych odpowiedzi, jakie uczniowie mogą udzielić. Między innymi może to być następująca zasada: Pan nakazał, żeby ewangelia była nauczana przez Ducha i w żaden inny sposób). Co stanie się, jeśli misjonarz będzie nauczał przez Ducha zgodnie z tym, co napisano w wersecie: Nauki i Przymierza 50:22? (Tak misjonarz, jak i zainteresowany rozumieją się nawzajem, i obydwaj są wzmocnieni i radują się razem. Wyjaśnij uczniom, że nauczanie przez Ducha może mieć miejsce tylko wtedy, gdy Duch Święty jest obecny i jest odczuwany przez nauczyciela, osobę nauczaną lub jedno i drugie. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy). Przypomnij uczniom, że obecność Ducha nie zawsze przejawia się poprzez emocje czy łzy. Jeśli zajdzie taka potrzeba, przeczytaj poniższe słowa Prezydenta Howarda W. Huntera: Pozwólcie mi na słowo ostrzeżenia związane z tym tematem [ ]. Niepokoi mnie to, gdy silne emocje czy zalewanie się łzami są utożsamiane z obecnością Ducha. Z całą pewnością Duch Pana może nieść ze sobą silne emocje, łącznie ze łzami, ale nie należy mylić tych zewnętrznych oznak z samą obecnością Ducha. Na przestrzeni lat obserwowałem wielu moich braci i doświadczyliśmy wspólnie rzadkich i niedających się opisać słowami duchowych doznań. Te doświadczenia były bardzo różne, a każde z nich było na swój sposób szczególne. Takim świętym doznaniom czasem mogą towarzyszyć łzy. Często się tak dzieje, ale niekiedy wszystko odbywa się w całkowitej ciszy. Bywa, że są to chwile pełne radości. Zawsze towarzyszy im wielka manifestacja prawdy, objawienia serca ( Eternal Investments [przemówienie skierowane do nauczycieli religii KSE, 10 lutego 1989 r.], str. 3; adres internetowy: si.lds.org). Aby wyjaśnić uczniom, jak Duch Święty może wpłynąć na nauczycieli i uczniów, zapisz na tablicy odsyłacze do pism świętych lub rozdaj je uczniom na kartkach. (Uwaga: rozdaj uczniom tylko odsyłacze; materiał podany w nawiasie jest tylko dla wygody nauczyciela). Ew. Łukasza 12:12 (uczy, co powiedzieć) Ew. Jana 14:26 (przypomina wszystko) 1 Nefi 2:16 (zmiękcza serca) 2 Nefi 33:1 (niesie prawdę do serc ludzi) Alma 18:16 (pomaga rozróżnić myśli innych osób) Moroni 10:5 (świadczy o wszelkiej prawdzie) Nauki i Przymierza 6:14 15, 23 (oświeca umysł, daje radość i spokój) 24

38 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA Poproś uczniów, aby w parach przeczytali te fragmenty. Jeden z uczniów niech odszuka sposoby, w jakie Duch święty może wpływać na nauczyciela ewangelii, podczas gdy zadaniem drugiego ucznia będzie szukanie sposobów, w jakie Duch Święty może wpływać na osobę nauczaną. Następnie niech omówią razem to, czego się nauczyli. Po tym, jak każda para będzie miała wystarczającą ilość czasu na omówienie tego, czego się nauczyli, zadaj pytania podobne do następujących, aby uczniowie mogli dokonać głębszej analizy tego, co przeczytali: Jakie, według przeczytanych wersetów, są niektóre sposoby, w jakie Duch wpływa na tych, którzy nauczają? (Po tym, jak uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapytać, w których fragmentach z pism świętych znaleźli swoje odpowiedzi). Praca w parach. Praca w parach pozwala każdemu uczniowi brać udział w ćwiczeniu i stwarza odpowiednie warunki dla uczniów do uczenia się nawzajem i dzielenia się swoimi uczuciami, myślami i świadectwami. W jaki sposób Duch wpływa na ludzi, aby zostali nawróceni do ewangelii Jezusa Chrystusa? W jaki sposób fragmenty te wskazują na ważność nauczania poprzez Ducha przez misjonarzy? Zapraszanie Ducha podczas nauczania Powiedz uczniom, że podręcznik Abyście głosili moją ewangelię ma kilka części, w których wyjaśniono, co mogą robić misjonarze, aby uzyskać przewodnictwo Ducha, kiedy nauczają. Podziel klasę na małe grupy, w których będą nie więcej niż 4 osoby. Przydziel każdej grupie do przeczytania jedną z następujących części podręcznika Abyście głosili moją ewangelię: 1. W jaki sposób rozpocząć nauczanie ze stron (wyłączając ramkę: zajęcie) 2. Dostosuj swoje nauczanie do potrzeb nauczanych osób ze strony 180 (wyłączając ramki: zajęcie i studiowanie pism świętych) 3. Nauczaj, by zrozumieli ze stron (wyłączając ramkę: studiowanie pism świętych) 4. Słuchaj ze stron (wyłączając ramkę: zajęcie) Zapisz na tablicy następujące instrukcje, aby grupy wiedziały, co mają robić: Przeczytajcie swoją część podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Omówcie w swojej grupie zasady, które pozwalają misjonarzom być efektywnymi nauczycielami i cieszyć się towarzystwem Ducha. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów z każdej grupy, aby podsumowali, w jaki sposób umiejętność, o jakiej czytali, zwiększa umiejętności misjonarza do nauczania z Duchem Świętym. Wyznacz jednego z uczniów, aby zapisywał na tablicy ważne punkty podsumowujące dyskusję. Kiedy grupy podsumują swoje pomysły, możesz zadać pytania podobne do następujących: W jaki sposób rozpoczynanie lekcji w odpowiedni sposób może zaprosić Ducha Świętego, aby towarzyszył w trakcie nauczania? W jaki sposób mówienie w prosty sposób o przesłaniu ewangelii zaprasza Ducha Świętego do nauczania i podbudowania zainteresowanego? W jaki sposób koncentrowanie lekcji na potrzebach zainteresowanego zaprasza Ducha Świętego? 25

39 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA W jaki sposób słuchanie tego, co mówi zainteresowany, przyczynia się do misjonarskiej zdolności nauczania przez Ducha? Szukaj. Nauczyciel może zwiększyć efektywność używanych fragmentów z pism świętych, prezentacji filmów i cytatów poprzez instruowanie uczniów na temat tego, co powinni odszukać, kiedy oglądają lub czytają. Nauczyciel może zrobić to poprzez zapisanie na tablicy konkretnych rzeczy, które mają odszukać uczniowie, lub pytań, nad którymi powinni się zastanowić. To zwiększa prawdopodobieństwo, że uczniowie rozpoznają i nauczą się ważnych i odnoszących się do nich kwestii. Aby pokazać uczniom, jak zastosować w praktyce powyższe umiejętności nauczania, wyświetl film Teach People, Not Lessons: Jynx [Nauczaj ludzi, nie nauczaj lekcji: Jynx] (6:34). Zachęć uczniów, aby szukali dowodu na to, że misjonarze nauczali przez Ducha Świętego. Uczniowie mogą obejrzeć ten film, aby zaobserwować, jak misjonarze używali umiejętności, które właśnie studiowali w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i jak używanie tych umiejętności zapraszało Ducha do nauczania przez misjonarzy. Po obejrzeniu filmu omówcie następujące pytania: Co zrobili misjonarze w swoim nauczaniu, a co pozwoliło im nauczać poprzez Ducha? Jakie dostrzegliście dowody na to, że Jynx uczyła się przez Ducha? Przed przejściem do następnego zagadnienia, daj uczniom chwilę na zapisanie odpowiedzi na następujące pytanie: W jaki sposób możecie zastosować zasady omówione do tej pory w trakcie lekcji? Pomaganie zainteresowanym w rozpoznaniu Ducha Poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali na głos część: Moc Ducha w nawróceniu na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię (wyłączając ramki: zajęcie i studiowanie pism świętych). Niech pozostali śledzą tekst i zaznaczą wyrażenia, które opisują to, co zainteresowany musi poczuć, aby miało miejsce nawrócenie. Następnie zapytaj: Co zainteresowany musi poczuć, aby miało miejsce nawrócenie? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznali następującą zasadę: Jeśli zainteresowany czuje, że Duch działa w nim, zwiększy się prawdopodobieństwo jego nawrócenia do ewangelii Jezusa Chrystusa). Skąd będziecie wiedzieć, że zainteresowany odczuwa wpływ Ducha Świętego? (Możliwe odpowiedzi: misjonarz odczuwa Ducha Świętego; zainteresowany czuje się bezpiecznie, zadając pytania i chce dowiedzieć się więcej, pragnie podjąć zobowiązania i wywiązać się z nich; obecne jest zrozumienie, uczucie radości i bliskości Boga; pogłębia się przyjaźń pomiędzy misjonarzem a zainteresowanym). Starszy M. Russel Ballard nauczał: Doświadczenia z Duchem pojawiają się naturalnie, kiedy osoba jest gotowa do wypróbowania słowa ( Teraz jest czas, Liahona, styczeń 2001, str. 75). Co może zrobić misjonarz, aby zachęcić zainteresowanych do wypróbowania słowa? Wyjaśnij uczniom, że jednym z ich największych wyzwań jako misjonarzy będzie pomóc zainteresowanym rozpoznać podszepty Ducha Świętego, a potem pomóc im działać zgodnie z tymi myślami i uczuciami. Poprzez natchnienie dane przez Ducha Świętego misjonarze mogą dowiedzieć się, jakich duchowych wskazówek potrzebuje zainteresowany, aby mógł się nawrócić, a następnie mogą pomóc w stworzeniu warunków, w których takie podszepty będą miały miejsce. Aby tego dokonać, pokaż film: Teaching about the Holy Ghost and Prayer: John [Nauczanie na temat Ducha Świętego i modlitwy: John] (5:00). Poproś uczniów, aby rozpoznali, w jaki sposób misjonarze pomogli Johnowi rozpoznać Ducha. Po obejrzeniu filmu zadaj następujące pytania: 26

40 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA W jaki sposób misjonarze pomogli Johnowi rozpoznać Ducha? Co zrobili misjonarze, aby pomóc Johnowi dowiedzieć się, jak otrzymywać odpowiedzi od Pana? Poproś uczniów, aby przeczytali werset: Nauki i Przymierza 11:12, a następnie niech uczniowie w parach omówią następujące pytania: Jeśli zainteresowany zapytałby was, w jaki sposób odczuwa się Ducha Świętego, to w jaki sposób werset Nauki i Przymierza 11:12 pomógłby wam udzielić odpowiedzi? Działanie zgodnie z podszeptami Ducha Pokaż poniższe wyjaśnienie i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał je na głos: Komunikacja z naszym Ojcem Niebieskim nie jest banalną sprawą. Jest to święty przywilej. Opiera się na wiecznych, niezmiennych zasadach. Pomoc od naszego Ojca w Niebie otrzymujemy w odpowiedzi na naszą wiarę, posłuszeństwo i właściwe korzystanie z wolnej woli (Richard G. Scott, Jak otrzymywać objawienie i natchnienie w życiu osobistym, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 47). Następnie zapytaj: W jaki sposób komunikacja z Ojcem Niebieskim staje się trywialna? Co możemy zrobić, aby nasze modlitwy były bardziej znaczące? Co oznaczają dla was słowa: Pomoc od naszego Ojca w Niebie otrzymujemy w odpowiedzi na naszą wiarę, posłuszeństwo i właściwe korzystanie z wolnej woli? (Choć uczniowie mogą użyć różnych słów, to prawdopodobnie ich odpowiedzi będą wyglądały podobnie do następujących: Pomoc od naszego Ojca w Niebie otrzymujemy, kiedy skupiamy się na zwiększeniu naszej wiary, posłuszeństwa i właściwego korzystania z wolnej woli. Zapisz tę zasadę na tablicy). Aby uczniowie głębiej zrozumieli tę zasadę, zapisz na tablicy poniższe wypowiedzi Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów oraz poproś jednego z uczniów o przeczytanie ich na głos: Ten głos Ducha przemawia łagodnie, podszeptując ci, co masz zrobić czy powiedzieć, lub może cię ostrzec. Zignoruj lub nie posłuchaj tych podszeptów, a Duch cię opuści. To twój wybór twoja wolna wola ( Personal Revelation: The Gift, the Test, and the Promise, Ensign, listopad 1994, str. 60). Duch nie przyciąga naszej uwagi krzykiem ani nie potrząsa nami ciężką ręką. Raczej szepcze. Robi to tak delikatnie, że jeśli jesteśmy czymś zajęci, możemy wcale Go nie poczuć [ ]. Czasami napiera na nas tak stanowczo, że zwracamy na Niego uwagę. Jednak w większości przypadków, jeśli nie przywiązujemy wagi do łagodnych uczuć, Duch oddali się i będzie czekać, aż odszukamy Go i wysłuchamy ( The Candle of the Lord, Ensign, styczeń 1983, str. 53). Czego nauczyliście się z tych nauk Prezydenta Packera? 27

41 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA Jako że Duch Święty przemawia łagodnie, co może sprawić, że usłyszenie lub rozpoznawanie Ducha w dzisiejszym świecie jest trudniejsze? Po udzieleniu odpowiedzi możesz przedyskutować, jak zbyt częste korzystanie z urządzeń elektronicznych może utrudnić rozpoznawanie Ducha. (Aby dowiedzieć się więcej na ten temat, zob. M. Russell Ballard, Bądźcie spokojni i wiedzcie, żem jest Bóg [uroczyste spotkanie KSE dla młodych dorosłych, 4 maja 2014]). Następnie możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta z Kworum Dwunastu Apostołów: Pokora jest istotna w zdobywaniu wiedzy duchowej. Bycie pokornym oznacza bycie otwartym na nauczanie. Pokora pozwala wam być douczanymi przez Ducha i być nauczanymi z natchnionych przez Pana źródeł, takich jak pisma święte. Nasiono osobistego wzrostu i zrozumienia kiełkuje i rozkwita w żyznej ziemi pokory. Owocem zaś jest duchowa wiedza, która będzie was prowadzić tutaj oraz w życiu przyszłym. Dumny człowiek nie może poznać spraw Ducha. Paweł nauczał tej prawdy tymi słowy: Kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży [ ]. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać (I List do Koryntian 2:11, 14) ( Acquiring Spiritual Knowledge, Ensign, listopad 1993, str. 87). Jaką rolę odgrywa pokora w naszej zdolności do otrzymywania i rozpoznawania podszeptów Ducha? Jakie mieliście doświadczenia związane z byciem prowadzonym przez Ducha? Co wtedy czuliście? Skąd wiedzieliście, że to był Duch? (Zob. Moroni 7:13). Jeśli czas na to pozwala, podziel klasę na dwie grupy. Wyjaśnij uczniom, że przyjrzą się teraz dwóm przypadkom z pism świętych, aby dostrzec, jak Duch Pana prowadzi pracę Jego sług. Niech połowa uczniów przeczyta Dzieje Apostolskie 4:5 13. Powiedz tej połowie, że w rozdziale Dzieje Apostolskie 3 Piotr i Jan uzdrowili człowieka. W rozdziale Dzieje Apostolskie 4 zostali aresztowani i przyprowadzeni przed przywódców żydowskich, aby ich przesłuchano w sprawie dokonanego uzdrowienia. Niech druga połowa uczniów przestudiuje Dzieje Apostolskie 16:6 15. Powiedz tej części uczniów, że te wersety dotyczą jednej z podróży misyjnych Pawła. Powiedz obu grupom, aby odszukały, jak Duch Święty pomógł Piotrowi i Pawłowi głosić ewangelię. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli, jak Duch Święty prowadził odpowiednio Piotra i Pawła. Następnie zapytaj: W jaki sposób Piotr i Paweł używali swojej wolnej woli, aby podążać za przewodnictwem Ducha? Jakie dostrzegacie dowody na to, że Piotr i Paweł podążali za Duchem? Co dokładnie stało się Piotrowi w Dziejach Apostolskich 4 i Pawłowi w Dziejach Apostolskich 16 dzięki temu, że podążali za przewodnictwem Ducha? W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni poprzez podążanie za przewodnictwem Ducha Świętego? 28

42 LEKCJA 4: NAUCZANIE PRZEZ DUCHA Zakończ zajęcia, prosząc uczniów, aby założyli świadectwo o tym, jak Pan błogosławił ich poprzez Jego Ducha. Poproś ich, aby zastanowili się, jak pogłębianie wiedzy na temat nauczania przez Ducha wpłynęło na ich pragnienie, aby zaprosić innych ludzi do Chrystusa. Zapewnij ich, że jeśli będą szukać Ducha w swoim życiu, wzrośnie ich umiejętność do nauczania przez Ducha. Zaproszenie do działania Poproś uczniów, aby przygotowali się do nauczania ewangelii przez Ducha dzięki wykonaniu jednego lub więcej z proponowanych zadań: Obejrzyjcie kilka odcinków The District [Dystrykt] (znajdujących się na stronie LDS.org) w ramach przygotowania do służby na misji. Ćwiczcie różne sposoby rozpoczynania lekcji z użyciem kilku przepełnionych mocą i zapraszającymi Ducha zdaniami z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię strona 179. Pomyślcie o kimś i pomódlcie się za tę osobę, którą chcielibyście wzmocnić w ewangelii. Módlcie się o przesłanie ewangelii, którym moglibyście się z nią podzielić. Podzielcie się tym przesłaniem i swoim świadectwem z tą osobą twarzą w twarz lub za pomocą mediów społecznościowych. Świadectwa uczniów. Uczniowie mogą pełniej rozumieć, w jaki sposób zasady ewangelii mogą być przez nich zastosowane i poczuć wzmożone natchnienie, aby zastosować je w swoim życiu, kiedy słuchają świadectw nauczyciela i innych uczniów na temat wartości tych zasad. Nauczyciele mogą zachęcać uczniów do składania świadectwa o prawdach ewangelii, zadając pytania, które pobudzą ich do dzielenia się doświadczeniami i przekonaniami. 29

43 5 Jaka jest rola Księgi Mormona? Wprowadzenie Księga Mormona jest przepełnionym mocą dowodem boskości Jezusa Chrystusa i oznaką przywrócenia dokonanego poprzez Proroka Józefa Smitha. Odpowiada na pytania duszy (zob. podręcznik Abyście głosili moją ewangelię str. 107), które wiele z dzieci Boga ma na temat swojego życia. Zasadniczą częścią nawrócenia jest otrzymanie świadectwa od Ducha Świętego, że Księga Mormona zawiera prawdę. Potencjalny misjonarz powinien codziennie studiować Księgę Mormona, posiadać o niej osobiste świadectwo i zdobyć doświadczenie w dzieleniu się nim z innymi ludźmi. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj: 1 Nefi 10:14; 2 Nefi 3:12; 3 Nefi 16:4 5; 20:13. Przestudiuj: Księga Mormona: świadectwo wraz z Biblią, Liahona, październik 2011, str Przestudiuj w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, tekst na stronach Przygotuj się do wyświetlenia filmu The Book of Mormon a Book from God [Księga Mormona księga od Boga] (1:56); fragment z przemówienia Starszego Tada R. Callistera, Ensign lub Liahona listopad 2011, str , dostępny na stronie lds.org/media-library. Przygotuj się, aby pokazać film A Book of Mormon Story [Historia Księgi Mormona] (5:15), dostępny na stronie LDS.org. Propozycje dotyczące nauczania Księga Mormona jest pełnym mocy dowodem na boskość Jezusa Chrystusa Poproś uczniów, aby spojrzeli na swoje egzemplarze Księgi Mormona lub podnieś jeden z nich, aby klasa mogła się mu przyjrzeć. Następnie zadaj poniższe pytania: Gdybyście nie wiedzieli nic o Księdze Mormona, czego dowiedzielibyście się o niej, czytając sam podtytuł (Jeszcze jedno świadectwo o Jezusie Chrystusie)? Co spodziewalibyście się znaleźć w tej księdze? Poproś uczniów, aby otworzyli Księgę Mormona na stronie tytułowej i przeczytali drugi akapit, zwracając uwagę na to, o czym autorzy Księgi Mormona chcieli przekonać świat. Następnie zapytaj: O czym autorzy Księgi Mormona chcieli przekonać świat? Napisz na tablicy: Głównym celem Księgi Mormona jest przekonanie wszystkich ludzi, że Jezus jest Chrystusem. Niech jeden z uczniów przeczyta część: Księga Mormona świadczy o Chrystusie na stronie 105. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, a pozostali niech śledzą tekst i odszukają sposoby, w jakie Księga Mormona służy jako świadectwo o Jezusie Chrystusie. Następnie zapytaj: W jaki sposób Księga Mormona służy jako świadectwo o Jezusie Chrystusie? W jaki sposób Księga Mormona umocniła wasze świadectwa o Jezusie Chrystusie? 30

44 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? Niech każdy uczeń podzieli się z innym uczestnikiem zajęć swoim osobistym świadectwem o Księdze Mormona, swoimi doświadczeniami związanymi z czytaniem i modleniem się na jej temat, swoim ulubionym fragmentem o Zbawicielu i Jego misji. Powiedz uczniom, że jedną z najważniejszych rzeczy, jaką mogą zrobić, zanim pojadą do CSM, jest przeczytanie Księgi Mormona w całości i modlitwa o jej prawdziwość. Zachęć uczniów, aby podążyli za radą Prezydenta Ezry Tafta Bensona, jaką dał członkom Kościoła, aby czytali Księgę Mormona przez 30 minut każdego dnia. Biblia i Księga Mormona potwierdzają nawzajem swe przesłania Powiedz uczniom, aby otworzyli podręcznik Abyście głosili moją ewangelię na stronie 106. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos część zatytułowaną Biblia i Księga Mormona potwierdzają nawzajem swe przesłania. Następnie zapytaj: W jaki sposób Księga Mormona i Biblia potwierdzają nawzajem swe przesłania? Dlaczego misjonarze powinni używać zarówno Księgi Mormona, jak i Biblii, kiedy pomagają innym ludziom uczyć się o ewangelii Jezusa Chrystusa? (Odpowiedzi uczniów powinny odzwierciedlać następującą prawdę: Księga Mormona i Biblia wspólnie świadczą o Jezusie Chrystusie i Jego naukach). Aby przybliżyć uczniom to zagadnienie, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos fragmentu: 2 Nefi 3:12. Niech inny uczeń przeczyta na głos Ks. Ezechiela 37: Poproś uczniów o odszukanie zdań, które odnoszą się do Biblii i tych, które mówią o Księdze Mormona. Kiedy przeczytają zadane wersety, zapytaj: W jaki sposób fragmenty te popierają ideę dwóch świadków? Jakie błogosławieństwa są obiecane w wyniku połączenia Księgi Mormona i Biblii? Aby zilustrować, jak Księga Mormona i Biblia razem świadczą o Jezusie Chrystusie, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał poniższą wypowiedź Starszego Tada R. Callistera, Siedemdziesiątego, lub pokaż film, w którym znajduje się ten cytat. Dlaczego Księga Mormona jest tak potrzebna, skoro mamy już Biblię, w której znajdują się nauki o Jezusie Chrystusie? Czy zastanawialiście się kiedykolwiek, dlaczego w dzisiejszym świecie jest tak wiele chrześcijańskich kościołów, choć wszystkie opierają się na tej samej Biblii? To z powodu różnego jej interpretowania. Gdyby interpretowały ją w ten sam sposób, byłyby jednym kościołem. Ta sytuacja nie była pragnieniem Pana, gdyż, jak mówił Apostoł Paweł, jest jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest (List do Efezjan 4:5). Aby doprowadzić do tej jedności, Pan ustanowił boskie prawo świadków. Paweł nauczał: Na zeznaniu dwóch albo trzech świadków opierać się będzie każda sprawa (II List do Koryntian 13:1). Biblia jest jednym świadectwem o Jezusie Chrystusie, a Księga Mormona kolejnym. Dlaczego to drugie świadectwo jest tak ważne? Może tu pomóc następująca ilustracja: Ile linii prostych można przeprowadzić przez pojedynczy punkt na kartce? Odpowiedź brzmi: nieskończenie wiele. Przez chwilę przyjmijmy, że ten pojedynczy punkt to Biblia, a setki linii prostych, które przez niego przechodzą, to różne interpretacje Biblii, zaś każda z tych interpretacji symbolizuje inne wyznanie. Co się jednak stanie, kiedy na kartce znajdzie się drugi punkt, reprezentujący Księgę Mormona? Ile linii prostych można przeprowadzić między tymi dwoma punktami między Biblią a Księgą Mormona? Tylko jedną. Tylko jedna interpretacja doktryny Chrystusa jest zgodna z zapewnieniem obu świadectw. Raz za razem Księga Mormona potwierdza, wyjaśnia i jednoczy świadectwo doktryn nauczanych w Biblii tak, że istnieje tylko jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest ( Księga Mormona księga od Boga, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 75). 31

45 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? Po prezentacji filmu lub przeczytaniu cytatu zapytaj: Jaka jest wartość posiadania dwóch pism świętych świadczących o Jezusie Chrystusie? Czego nauczyliście się z przemówienia Starszego Callistera na temat tego, co mogłoby wam pomóc nauczać innych ludzi o tym, jak Księga Mormona i Biblia działają wspólnie? Uwaga: Jeśli czujesz, że uczniowie potrzebują dostrzec przykłady tego, jak Księga Mormona i Biblia działają wspólnie, aby wyjaśnić nauki Jezusa Chrystusa, możesz użyć przykładów, które znajdują się w przemówieniu Księga Mormona: świadectwo wraz z Biblią, Ensign lub Liahona, październik 2011, str Rola Księgi Mormona w zgromadzeniu Izraela Aby naświetlić kontekst, kiedy nauczasz następnej zasady, możesz poprosić uczniów, aby ponownie przeczytali drugi akapit ze strony tytułowej Księgi Mormona i zaznaczyli lub podkreślili obietnicę, że czytelnicy mogą [poznać] obietnice Pana i [wiedzieć], że nie są odsunięci na zawsze. Wyjaśnij, że ten akapit nawiązuje do faktu, iż dzieci Boga w rozproszonym domu Izraela muszą zostać zgromadzone. Przypomnij uczniom, że Bóg zawarł przymierza w czasach starożytnych ze Swoimi dziećmi. Jednakże Pan rozproszył członków domu Izraela po całej ziemi w wyniku ich nieprawości i buntu. Rozpoznawanie doktryn. Uczenie się, w jaki sposób rozpoznawać i rozumieć doktryny i zasady, pomaga uczniom odnieść pisma święte do ich własnego życia i może prowadzić ich w trakcie podejmowania decyzji. Czasem będziesz wskazywać uczniom doktryny i zasady. Jednakże powinieneś starać się dać uczniom możliwość rozwinięcia umiejętności samodzielnego rozpoznawania doktryn i zasad. Niech uczniowie przeczytają jeden z następujących fragmentów i odszukają sposobu, w jaki dzieci Boga są gromadzone: 1 Nefi 10:14; 3 Nefi 16:4 5 lub 3 Nefi 20:13. Następnie zadaj pytania podobne do następujących i pomóż im rozpoznać doktrynę zawartą w tych fragmentach: Co, według tych fragmentów, musi się zdarzyć, aby jednostki zostały zgromadzone jako część domu Izraela? (Muszą poznać Jezusa Chrystusa). Jaka jest rola Księgi Mormona w tym procesie? (Uczniowie mogą użyć różnych słów, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Księga Mormona służy jako narzędzie, które pomaga zgromadzić dzieci Boga poprzez poznanie Jezusa Chrystusa). Przeczytaj poniższą wypowiedź, w której Starszy Bruce R. McConkie ( ) z Kworum Dwunastu Apostołów omawia rolę Księgi Mormona w zgromadzeniu Izraela. W kontekście zgromadzenia Izraela Księga Mormona jest najważniejszą księgą, która kiedykolwiek była lub będzie napisana. Jest to księga, która gromadzi Izrael i objawia, w sposób prosty i perfekcyjny, doktrynę zgromadzenia [ ]. To za sprawą Księgi Mormona ludzie wierzą w ewangelię i przyłączają się do Kościoła, i jak już widzieliśmy jest mocą, która doprowadza do zgromadzenia Izraela (A New Witness for the Articles of Faith [1985] str. 554), Następnie zadaj pytania podobne do poniższych: W jaki sposób misjonarze uczestniczą w zgromadzeniu domu Izraela? (Poprzez pomaganie innym ludziom w studiowaniu i rozumieniu Księgi Mormona, aby mogli przyjść do Chrystusa poprzez wiarę, pokutę, chrzest, konfirmację i wytrwanie do końca). Dlaczego istotne jest, aby misjonarze korzystali z Księgi Mormona, kiedy pomagają bliźnim przyjść do Chrystusa? 32

46 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? Otrzymanie świadectwa o Księdze Mormona jako istotna część nawrócenia Niech jeden z uczniów przeczyta następujący zapis z autobiografii Apostoła Parleya P. Pratta ( ), w którym opisuje on swoje doświadczenie czytania Księgi Mormona po raz pierwszy: Podekscytowany otworzyłem ją i przeczytałem stronę tytułową. Następnie przeczytałem świadectwo kilku świadków na temat tego, w jaki sposób ją odnaleziono i przetłumaczono. Potem zacząłem systematyczne czytanie. Czytałem cały dzień. Jedzenie było ciężarem. Nie miałem chęci na pożywienie. Sen był ciężarem, kiedy nadeszła noc, gdyż przedkładałem czytanie nad spoczynek. Kiedy tak czytałem, duch Pana spoczął na mnie i wiedziałem oraz pojąłem, że księga ta jest prawdziwa; było to dla mnie tak jasne i oczywiste, jak to, że człowiek rozumie i wie, że istnieje (Autobiography of Parley P. Pratt, wyd. Parley P. Pratt jun. [1874], str. 38). W jaki sposób Duch Pana wpłynął na Parleya P. Pratta, kiedy czytał Księgę Mormona? Czy możecie podzielić się doświadczeniem, kiedy Duch dotknął was, jak czytaliście konkretny fragment z Księgi Mormona? Zachęć uczniów, aby zaznaczyli lub podkreślili następujące zdanie w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, znajdujące się na stronie 104.: Księga Mormona, w połączeniu z Duchem, jest twoim najsilniejszym źródłem nawracania. Aby uczniowie pojęli tę prawdę, poproś ich, aby przeczytali część zatytułowaną Księga Mormona zbliża ludzi do Boga, znajdującą się na stronie 108. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jakie są, zgodnie z tym, co napisano w tej części podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, niektóre z konkretnych rzeczy, które mogą mieć miejsce, kiedy dana osoba zaczyna studiowanie Księgi Mormona? Dlaczego pomaganie zainteresowanym w studiowaniu i zdobywaniu świadectwa o Księdze Mormona jest jednym z najważniejszych zadań misjonarzy? Wyjaśnij uczniom, że mogą asystować zainteresowanym, aby poczuli nawracającą moc Księgi Mormona poprzez pomaganie im w znajdowaniu odpowiedzi na kartach Księgi Mormona na najważniejsze pytania w życiu. Niech kilkoro uczniów czyta na zmianę akapity i pytania, które znajdują się na stronie 107. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Pozostali niech odszukają znaczenie wyrażenia pytania duszy. Następnie omówcie odpowiedzi na poniższe pytania: Co oznacza dla was wyrażenie pytania duszy? Zapisz na tablicy następującą prawdę: Nauki z Księgi Mormona odpowiadają na pytania duszy. Omów z uczniami następujące kwestie: W jaki sposób użylibyście Księgi Mormona, aby znaleźć odpowiedzi na własne pytania duszy? Na jakie pytania duszy znaleźliście odpowiedź w Księdze Mormona? 33

47 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? Możesz pokrótce zademonstrować uczniom, jak używać Księgi Mormona, aby znaleźć odpowiedzi na pytania duszy. Wybierz jedno z pytań z listy znajdującej się na stronie 107. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Używając fragmentów z Księgi Mormona, wymienionych obok pytań, pokaż, jak Księga Mormona odpowiada na wybrane przez ciebie pytanie. Możesz także zaprezentować, jak używać Topical Guide [Przewodnik tematyczny], Bible Dictionary [Słownik biblijny] i Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], aby znaleźć odpowiedzi na pytania. Podziel się swoimi uczuciami z uczniami na temat tego, jak Księga Mormona może pomóc im oraz ich zainteresowanym w znalezieniu odpowiedzi na pytania. Przedstawienie schematu. Kiedy pomagasz uczniom zdobyć umiejętności, warto jest zademonstrować lub przedstawić uczniom schemat, wyznaczyć czas na ćwiczenie i przekazać zachęcające komentarze. Po przedstawieniu tego schematu uczniom, poproś, aby postępowali według tego samego wzorca. Poproś, aby wybrali jedno z pytań z listy, a następnie przejrzeli towarzyszący mu fragment z Księgi Mormona, aby znaleźć doktryny i zasady, które są odpowiedzią na to pytanie. Po upływie czasu wyznaczonego na przygotowanie, poproś uczniów, aby krótko podzielili się tym, co znaleźli, z inną osobą. Kiedy skończą to zadanie, omówcie następujące kwestie: W jaki sposób misjonarze korzystają z Księgi Mormona, aby pomóc zainteresowanym znaleźć odpowiedzi na pytania duszy? Aby lepiej zobrazować, jak Księga Mormona odpowiada na pytania duszy, pokaż film A Book of Mormon Story [Historia Księgi Mormona]. Poproś uczniów, aby dopatrzyli się, w jaki sposób Księga Mormona odpowiedziała na niektóre z pytań Brata Cooka, zanim przystąpił do Kościoła. Po obejrzeniu filmu możesz zapytać: Na jakie ważne pytania otrzymał odpowiedź Brat Cook, kiedy czytał Księgę Mormona? Jaki wpływ miało na niego odnalezienie tych odpowiedzi? Poproś uczniów, aby zastanowili się nad ważnym pytaniem związanym z ewangelią, na jakie oni lub ich przyjaciele chcieliby otrzymać odpowiedź. Złóż świadectwo, że Pan pomoże odpowiedzieć na ich pytania, jeśli będą studiować Księgę Mormona. Księga Mormona potwierdza prawdę o przywróceniu Poproś uczniów, aby na zmianę czytali na głos część podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, zatytułowaną Księga Mormona jest zwornikiem, podstawą naszej religii, rozpoczynającą się na stronie 103. i kończącą się przy tabelce na stronie 104. Poproś ich, aby w trakcie lektury zastanowili się nad wypowiedzią Józefa Smitha na temat ważności Księgi Mormona. Następnie zapytaj: W jaki sposób Księga Mormona jest zwornikiem, czyli podstawą świadectwa? Jak myślicie, dlaczego przeciwnik przeciwstawia się Księdze Mormona i stara się przeszkodzić ludziom w jej lekturze? (Ponieważ jest kamieniem zwornikowym naszej religii). Wyjaśnij, że jest wielu ludzi na świecie, którym ciężko jest uwierzyć w relację Józefa Smitha i pochodzenie Księgi Mormona. Misjonarze powinni być przygotowani, aby rozwiać wątpliwości zainteresowanych na temat boskiego pochodzenia Księgi Mormona. Uwaga: Istotnym jest, aby uczniowie byli świadomi, że mogą spotkać się z obiekcjami ze strony osób, które mają krytyczny stosunek do Księgi Mormona. Nie będzie natomiast pomocna szczegółowa dyskusja na temat argumentów, jakich używają krytycy w swoich próbach podważenia prawdziwości tez Józefa Smitha i 34

48 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? Księgi Mormona. Wyjaśnij uczniom, że zadaniem misjonarza nie jest udowodnić prawdziwości historii Józefa Smitha ani Księgi Mormona. Misjonarze raczej powinni nauczać i świadczyć o Księdze Mormona oraz motywować zainteresowanych, aby czytali ją i przekonali się osobiście, że jest prawdziwa poprzez osobiste świadectwo od Ducha Pana. Możesz zaproponować uczniom, aby w domu przeczytali wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda, Bezpieczeństwo dla duszy, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str Kiedy myślisz o potrzebach uczniów i poszukujesz inspiracji Ducha, możesz poświęcić kilka minut na pokazanie im, jak znaleźć zgodne z doktryną informacje z użyciem takich źródeł, jak dział Gospel Topics na stronie LDS.org lub w artykułach w czasopismach kościelnych. Przeczytajcie razem część zatytułowaną: Korzystaj z Księgi Mormona, aby odpowiadać na wątpliwości, która znajduje się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię na stronie 109. Poproś uczniów, by odszukali rady, które mogłyby im pomóc wzmocnić wiarę zainteresowanych mających wątpliwości lub obawy. Zadaj pytania podobne do następujących i pomóż uczniom rozpoznać zasadę nauczaną w tym tekście: Dlaczego, zdaniem Prezydenta Bensona, ważne jest, aby ktoś, kto ma wątpliwości w kwestii naszych wierzeń, wiedział, czy Księga Mormona jest prawdziwa? W jaki sposób Księga Mormona pomaga konkretnym osobom rozwiać duchowe wątpliwości czy rozproszyć obawy? Aby podsumować zasady, które rozpoznali uczniowie, możesz zapisać na tablicy następującą zasadę: Otrzymanie świadectwa, że Księga Mormona jest prawdziwa, pomoże zainteresowanym przezwyciężyć duchowe wątpliwości i obawy. Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya ( ) i poproś kilkoro uczniów, aby na zmianę czytali po jednym lub po dwa akapity: Za każdym razem, kiedy zachęcamy kogoś do czytania Księgi Mormona, wyświadczamy mu przysługę. Jeśli przeczytają ją z modlitwą i szczerym pragnieniem, aby poznać prawdę, to poprzez moc Ducha Świętego będą wiedzieli, że ta księga jest prawdziwa. Z tą wiedzą połączone jest przekonanie o prawdach dotyczących wielu innych rzeczy. Jeśli Księga Mormona jest prawdziwa, Bóg żyje [ ]. Jeśli Księga Mormona jest prawdziwa, Jezus zaprawdę jest naszym Odkupicielem, Zbawicielem świata. Według tego, wielkim celem jej przechowywania i ujawnienia jest przekonanie Żydów i ludzi innych narodów, że Jezus jest Chrystusem, Wiecznym Bogiem, objawiającym się wszystkim narodom (Strona tytułowa Księgi Mormona) [ ]. Jeśli Księga Mormona jest prawdziwa, Józef Smith był Prorokiem Boga, ponieważ był narzędziem w rękach Boga w ujawnieniu świadectwa o boskości naszego Pana [ ]. Jeśli Księga Mormona jest prawdziwa, Kościół jest prawdziwy, ponieważ na mocy tego samego upoważnienia ujawniono te święte zapisy, są one obecne i zostały nam współcześnie objawione. Jest to przywrócenie Kościoła ustanowionego przez Zbawiciela w Palestynie. Jest to przywrócenie ustanowione przez Zbawiciela w momencie, kiedy odwiedził ten kontynent, jak określono w tych świętych zapisach ( The Power of the Book of Mormon, Ensign czerwiec 1988, str. 6). Możesz zadać następujące pytania: Dlaczego dla zainteresowanych, misjonarzy i członków ważne jest otrzymanie świadectwa o Księdze Mormona? W jaki sposób prawdziwość Księgi Mormona potwierdza, że Józef Smith był prorokiem Boga? (zob. Ew. Mateusza 7:13 15)? 35

49 LEKCJA 5: JAKA JEST ROLA KSIĘGI MORMONA? W jaki sposób wasze świadectwo o Księdze Mormona pomogło potwierdzić w waszym sercu wieczną ważność Przywrócenia? Możesz podzielić się swoim własnym świadectwem, że Księga Mormona jest dowodem na prawdziwość Przywrócenia. Na zakończenie lekcji poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi świadectwami na temat Księgi Mormona i wyjaśnili, dlaczego są podekscytowani tym, że mogą pomagać swym bliźnim czytać Księgę Mormona i modlić się na jej temat. Uwaga: Bierz pod uwagę to, że w trakcie ósmej lekcji uczniowie będą mieli okazję ćwiczyć zapraszanie kogoś do czytania i modlenia się na temat prawdziwości Księgi Mormona. Zaproszenie do działania Przypomnij potencjalnym misjonarzom, że najlepszym sposobem do przygotowania się na pełnoetatową misję jest rozpoczęcie pracy misjonarskiej już teraz. Zachęć uczniów, aby wyznaczyli osobiste cele, by zrobić następujące rzeczy: Przeczytać całą Księgę Mormona i modlić się, aby przekonać się o jej prawdziwości, nawet jeśli już to uczynili w przeszłości. Wprowadzić zwyczaj codziennego czytania Księgi Mormona. Zapoznać kogoś z Księgą Mormona w nadchodzącym tygodniu (osobiście lub za pośrednictwem mediów społecznościowych) i zachęcić go do czytania i modlenia się na jej temat. 36

50 Przygotowanie do misjonarskiego życia 6 Wprowadzenie Służba na pełnoetatowej misji oznacza przyjęcie powołania, aby być przedstawicielem Pana Jezusa Chrystusa. Jest to doświadczenie pełne radości, lecz wymaga również ciężkiej pracy. Aby być skutecznymi misjonarzami młodzi mężczyźni i kobiety muszą być przygotowani, by ufać Panu w obliczu wyzwań. Kiedy przyszli misjonarze mają realistyczne wyobrażenie o życiu na misji, są lepiej przygotowani, by służyć całym sercem, mocą, umysłem i siłą (NiP 4:2). Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: 2 Nefi 4:19 26 oraz Alma 17:2 3, 9; 26:11 13; 29:10. Przestudiuj przesłanie Starszego Davida A. Bednara, Stawanie się misjonarzem, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str Przygotuj się do pokazania filmów: Becoming a Missionary, Part 1 [Stawanie się misjonarzem, Część 1.] (2:26) i Becoming a Missionary, Part 2 [Stawanie się misjonarzem, Część 2.] (1:01; są to fragmenty przesłania Starszego Davida A. Bednara, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str ), dostępnych na stronie internetowej: lds.org/media-library. Przygotuj się do pokazania filmu: Stay within the Lines [Pozostań w granicach linii] (5:10), dostępnego na stronie internetowej: youth.lds.org. Przygotuj się do pokazania filmu: Preparation of Gordon B. Hinckley: Forget Yourself and Go to Work [Przygotowanie Gordona B. Hinkcleya: Zapomnij o sobie i bierz sie do pracy] (2:04), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org. Przygotuj ulotkę zatytułowaną Wymogi życia misjonarskiego, która znajduje się na końcu tej lekcji. Propozycje dotyczące nauczania Stawanie się misjonarzem Rozpocznij lekcję od zadania następujących pytań: Jak sądzicie, w jaki sposób zmieni się wasz styl życia, kiedy rozpoczniecie służbę misjonarską? Co możecie już teraz zacząć robić, żeby przygotować się na te zmiany? Daj jednemu z uczniów fragment wypowiedzi Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś, aby go odczytał lub wyświetl fragment filmu, zawierający tę część przesłania. Wyjaśnij, że choć podczas sesji kapłańskiej na konferencji generalnej Starszy Bednar skierował te słowa do młodych mężczyzn, zasady, których nauczał, odnoszą się również do młodych kobiet. Podczas spotkań z młodymi członkami Kościoła na całym świecie, często zachęcam moich słuchaczy do zadawania pytań. Jedno z pytań, które młodzi mężczyźni zadają mi najczęściej, brzmi: Co mogę zrobić, aby przygotować się jak najpełniej do służenia jako pełnoetatowy misjonarz?. Takie szczere pytanie zasługuje na szczerą odpowiedź. 37

51 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA Moi drodzy młodzi bracia, pierwszą i najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, przygotowując się na misję, jest stanie się misjonarzem na długo, zanim udacie się na misję. Proszę, zauważcie, że w mojej odpowiedzi położyłem nacisk raczej na stawanie się misjonarzem niż na udawanie się na misję. Pozwólcie, że wyjaśnię, co przez to rozumiem. W przyjętej przez nas terminologii kościelnej często mówimy o chodzeniu do kościoła, pojechaniu do świątyni, wyjeździe na misję. Pozwólcie na moją śmiałą sugestię, że kładąc nacisk na słowo chodzenie czy jechanie, gubimy głębszy sens. Samo chodzenie do kościoła nie stanowi istoty rzeczy, istotne jest natomiast oddawanie czci i odnawianie przymierzy podczas spotkań kościelnych. Uczęszczanie do świątyni nie jest celem samym w sobie, natomiast istotne jest posiadanie ducha, przymierzy i obrzędów domu Pana w naszych sercach. Nie chodzi też o wyjazd na misję jako taki; podstawową sprawą jest stawanie się misjonarzem i służba przez całe nasze życie z całego serca, mocy, umysłu i z całej siły. Młody mężczyzna może wyjechać na misję i nie stać się misjonarzem, ale to nie jest to, czego Pan od nas wymaga i czego Kościół potrzebuje. Żywię nadzieję, że każdy z was, młodzi mężczyźni, nie tylko pojedzie na misję, ale stanie się misjonarzem na długo przed tym, zanim wyślecie swoje podania, otrzymacie wasze powołania do służby, zostaniecie wyświęceni przez waszego prezydenta palika i przestąpicie próg Centrum Szkolenia Misjonarzy ( Stawanie się misjonarzem, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 45). Co, według słów Starszego Bednara, jest najważniejszą rzeczą, jaką możecie zrobić, aby przygotować się do powołania na misję? (Stać się misjonarzem na długo przed wyjazdem na misję). Niech jeden z uczniów odczyta następny cytat z przesłania Starszego Bednara. Możesz również pokazać zawierający go fragment filmu: Oczywiście, proces stawania się misjonarzem nie wymaga od młodych mężczyzn codziennego chodzenia do szkoły w białych koszulach i krawatach albo stosowania misjonarskiego porządku dnia, jeśli chodzi o wstawanie i chodzenie spać, chociaż pewnie wielu rodzicom spodobałby się ten pomysł. Lecz możecie powiększać wasze pragnienie służenia Bogu (zob. NiP 4:3), możecie zacząć myśleć, czytać, modlić się i czuć tak, jak misjonarze. Możecie unikać światowych wpływów, które odsuwają Ducha Świętego oraz wzrastać w pewności rozpoznawania i odpowiadania na duchowe podszepty. Wiersz za wierszem, przykazanie po przykazaniu, trochę tu i trochę tam, możecie stopniowo stawać się takimi misjonarzami, jakimi macie nadzieję być i takimi, jakich Zbawiciel oczekuje ( Stawanie się misjonarzem str ). Następnie zapytaj: W jaki sposób, według Starszego Bednara, możecie stawać się misjonarzami przed przekroczeniem progu centrum szkolenia misjonarzy? Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Mogę stać się misjonarzem poprzez sposób, w jaki myślę, czuję i postępuję. Aby zilustrować tę zasadę, poproś uczniów, aby odnaleźli fragment: Alma 17:2 3, 9, 11 i wyjaśnij im, że wersety te opisują synów Mosjasza, którzy służyli na misji pośród Lamanitów. Poproś jednego z uczniów, aby odczytał te wersety na głos, a pozostałych, by śledzili tekst i odszukali, co synowie Mosjasza zrobili, aby przygotować się do nauczania z mocą i upoważnieniem. Następnie zapytaj: Co zrobili synowie Mosjasza, aby przygotować się do nauczania z mocą i upoważnieniem? 38

52 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA W jaki sposób przyszli misjonarze mogą naśladować przykład synów Mosjasza podczas własnych przygotowań do misji? Niech uczniowie otworzą na stronie 137. podręcznik Abyście głosili moją ewangelię, i niech jeden z nich odczyta na głos trzeci akapit. Zadaj pytania w rodzaju poniższych: Co takiego, według listu powołującego na misję, misjonarze mają poświęcić dla Pana, a co mają pozostawić za sobą? Jakie, na przykład, sprawy osobiste misjonarze mają pozostawić za sobą, kiedy rozpoczynają swoją służbę? W jakiej sytuacji zostaliście pobłogosławieni za poświęcenia dokonane po to, aby służyć Bogu? Następnie daj uczniom nieco czasu, aby mogli przemyśleć poniższe pytania i zapisać swoje odpowiedzi w dziennikach do studiowania. Zachęć ich, aby w szczególności zapisali, co, wedle tego, co czują w swoim sercu, chce im przekazać Duch Święty. Następnie zapytaj: Co możecie robić już teraz, żeby zacząć myśleć, odczuwać i postępować jak misjonarze? Jak możecie się przygotować do tego, by pozostawić za sobą sprawy osobiste i poświęcić cały czas i uwagę służbie Panu? W jaki sposób robienie tych rzeczy pomoże wam przygotować się do tego, aby nauczać z mocą i upoważnieniem tak, jak synowie Mosjasza? Zachęć uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania wyznaczyli sobie konkretne cele. Przykładowe pomysły to: codzienne studiowanie Księgi Mormona, modlenie się rano i wieczorem, uczestnictwo we wszystkich spotkaniach kościelnych, kładzenie się spać przed i wstawanie o 6.30, ograniczenie korzystania z urządzeń elektronicznych i staranie się, by bardziej przestrzegać przykazań. Standardy godności Napisz na tablicy wymagania wstępne, a następnie poproś uczniów, aby pomyśleli o sytuacjach, w których są one konieczne. Daj uczniom chwilę na przestudiowanie wersetu: Nauki i Przymierza 88:74 i odnalezienie wymagań wstępnych, które trzeba spełnić, by służyć na misji. Następnie zapytaj: Uczenie się przez Ducha. Kiedy podczas lekcji obecny jest Duch Święty, niesie On wasze przesłanie do serc uczniów i pomaga im odnosić poznane zasady do ich osobistego życia, wedle ich potrzeb i sytuacji (zob. 2 Nefi 33:1). Możesz pomagać uczniom uczyć się przez Ducha i stosować zasady, zachęcając ich, aby: (1) zwracali większą uwagę na to, co czują podczas lekcji, niż na to, co widzą czy słyszą, oraz aby (2) postępowali zgodnie z tymi uczuciami. Co Pan radzi uczynić robotnikom w Swoim królestwie, aby byli gotowi do głoszenia ewangelii? (Mają się uświęcić, oczyścić swe serca i ręce). Co to znaczy uświęcić się? (Być czystym, być godnym towarzystwa Ducha Świętego). Jakiej zasady dotyczącej misjonarzy możemy się nauczyć z fragmentu: Nauki i Przymierza 88:74? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, napisz na tablicy: Pan nakazuje Swoim sługom, aby byli czyści). Aby wyjaśnić, co dla misjonarza oznacza bycie czystym i godnym służby na misji, pokaż poniższy fragment przemówienia wygłoszonego przez Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o odczytanie go: 39

53 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA Jako apostoł Pana Jezusa Chrystusa, proszę abyście zaczęli od teraz dzisiaj wieczorem bądźcie zupełnie godni. Zachęcam was do tego, abyście postanowili i obiecali sobie i Bogu, że od teraz będziecie się pilnie starać, aby wasze serca, ręce i umysły były czyste i niesplamione żadnym moralnym wykroczeniem. Zobowiążcie się do unikania pornografii, jak najgorszej choroby, bo tym dokładnie jest. Zobowiążcie się, że nie będziecie używali tytoniu, alkoholu i narkotyków, że będziecie uczciwi. Zobowiążcie się do tego, że będziecie dobrymi obywatelami i że będziecie przestrzegali praw kraju, w którym żyjecie. Zobowiążcie się do tego, że od dzisiaj będziecie traktować swoje ciało w zgodzie z zasadami czystości moralnej i nie będziecie używać wulgarnych słów i języka, który nie przystoi posiadaczowi kapłaństwa ( Najwspanialsze pokolenie misjonarzy, Ensign lub Liahona, listopad 2002, str. 47). Aby pomóc uczniom przeanalizować radę Starszego Ballarda, zadaj im pytania na wzór następujących: Które konkretnie przykazania Starszy Ballard wymienia jako te, których powinni przestrzegać przyszli misjonarze? Co to znaczy, że wasze serca, ręce i umysły mają być czyste i niesplamione żadnym moralnym wykroczeniem? (W razie potrzeby możesz oprzeć się na rozdziale Czystość seksualna w broszurze: Dla wzmocnienia młodzieży [2011], str ). Dlaczego mądrze jest unikać pornografii jak najgorszej choroby i w jaki sposób unikanie pornografii pomoże wam myśleć, odczuwać i postępować tak, jak przystoi misjonarzom? Pokaż film: Stay within the Lines [Pozostań w granicach linii] (5:10), aby pomóc uczniom poczuć prawdziwą wagę i znaczenie bycia godnym, by służyć na misji. Przed pokazaniem filmu możesz omówić z uczniami znaczenie linii granicznych w różnych sportach. Omówcie różnicę między byciem w granicach pola i poza linią oraz to, w jaki sposób linie pola wpływają na zachowanie sportowców podczas gry. Powiedz uczniom, że Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o tym, co oznacza pozostawanie w duchowych granicach przed misją. Po obejrzeniu filmu możesz zadać uczniom następujące pytania: Jaki jest związek miedzy pozostawaniem w granicach linii a przygotowywaniem się do służby na misji? Starszy Holland prosi tych, którzy są po stronie Pana, aby pozostali w drużynie i nie wychodzili poza pole. Co to dla was oznacza? Dlaczego nieodpokutowanie za przeszłe grzechy nie pozwoli misjonarzowi skutecznie pomagać bliźnim w przychodzeniu do Chrystusa? Daj uczniom chwilę, aby zastanowili się nad tym, na ile sami są godni, by służyć na misji. Wyjaśnij im, że jeśli mają jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy są godni, powinni szukać przewodnictwa w szczerej modlitwie i omówić je ze swoim biskupem lub prezydentem gminy. Przygotowanie fizyczne i emocjonalne Pokaż oświadczenie wydane przez Pierwsze Prezydium w 2002 roku i poproś uczniów, aby po cichu je przeczytali. Możesz też poprosić jednego z nich, aby przeczytał je na głos. 40

54 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA Pełnoetatowa służba na misji to przywilej tych, którzy zostali pod natchnieniem powołani przez Prezydenta Kościoła. Na biskupach i prezydentach palików spoczywa wielka odpowiedzialność za wyszukiwanie godnych i spełniających wymogi członków, którzy są duchowo, fizycznie i emocjonalnie przygotowani do tej uświęconej służby i których można do niej rekomendować bez zastrzeżeń (list od Pierwszego Prezydium, 11 grudnia 2002 roku). Następnie zapytaj: Dlaczego poza przygotowaniem duchowym do służby na misji trzeba się też przygotować fizycznie i emocjonalnie? Pokaż poniższy cytat i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos: Regularne (codzienne) ćwiczenia. Misjonarz musi być w stanie dziennie przejść średnio 10 kilometrów i przejechać na rowerze średnio 20 kilometrów. Przyszli misjonarze, którzy na piechotę nie chodzą więcej niż z samochodu na zajęcia w szkole lub do pracy, prawdopodobnie będą mieć obolałe stopy i pęcherze, kiedy trafią na pole misyjne. [ ] Misjonarz bez kondycji będzie wyczerpany pracą misjonarską, a zmęczony misjonarz jest bardziej podatny na zniechęcenie i problemy zdrowotne niż misjonarz, który jest w dobrej formie fizycznej. Przyszli misjonarze mogą przygotowywać się do rygorów życia misjonarskiego poprzez regularne uprawianie ćwiczeń aerobowych maszerowanie, bieganie lub jeżdżenie na rowerze codziennie przez godzinę. [ ] Właściwa ilość snu. Choć zapotrzebowanie na sen bywa różne, młodzi dorośli zwykle potrzebują od siedmiu do ośmiu godzin snu na dobę. Dobrze byłoby, gdyby kładli się spać miedzy a północą i wstawali między 6.30 a Chodzenie spać o 2.00 czy 3.00 nad ranem i spanie do sprawia, że człowiek jest cały czas zmęczony i chce spać do południa [ ]. Misjonarze żyją według ustalonego rytmu. Każdego dnia kładą się spać o i wstają o Taki rozkład dnia może być trudny do zrealizowania, jeśli przyszli misjonarze nie wdrożą podobnego planu na długo przed otrzymaniem swojego powołania do służby. Zdrowe nawyki żywieniowe. Zamiast odżywiać się potrawami pełnymi cukru i tłuszczu, młodzi ludzie powinni rozsmakować się w daniach zawierających białka i błonnik, takie jak chude mięso, jogurty, warzywa i owoce. Ponadto nie należy wypijać więcej niż 0,3 l gazowanego napoju dziennie (Donald B. Doty, Missionary Health Preparation, Ensign, marzec 2007, str. 64). Jeśli misjonarz nie jest w dobrej kondycji fizycznej, jaki wpływ może to mieć na jego pracę, na jego towarzysza i na jego własne samopoczucie? Uwaga: Są młodzi dorośli, którzy nie mogą służyć na standardowych misjach z powodu fizycznych, psychicznych lub emocjonalnych problemów. Ci młodzi mężczyźni i kobiety mogą zdziałać wiele dobrego w Kościele na całym świecie jako misjonarze służby kościelnej. Możesz pomóc uczniom dowiedzieć się więcej na temat tych możliwości, kierując ich na stronę internetową programu Młodzi misjonarze służby kościelnej lds.org/ycsm. Poproś uczniów, aby po cichu zastanowili się nad następującymi pytaniami: Jak obecnie ocenilibyście swoje fizyczne przygotowanie do służby na misji? Co możecie teraz robić, aby przygotować się na fizyczne wyzwania, jakie niesie ze sobą służba na pełnoetatowej misji? Zachęć uczniów, aby sporządzili plan, by już teraz zacząć wystarczająco dużo sypiać, zdrowo się odżywiać i ćwiczyć, aby byli fizycznie wytrzymali i mogli odnieść sukces jako misjonarze. Jeśli wystarczy czasu, poproś ich, aby zapisali swoje plany w dziennikach do studiowania. 41

55 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA Niech jeden z uczniów wyjaśni, w jaki sposób organizm reaguje na wysiłek fizyczny np. na wbieganie po schodach (przyspieszone tętno, zadyszka, pocenie, zmęczenie mięśni itp.). Wyjaśnij, że fizyczny wysiłek to zaledwie jedno z wyzwań, z jakimi mierzą się misjonarze. Następnie zapytaj: W jaki sposób ciało i umysł misjonarza mogą zareagować na emocjonalne lub psychiczne obciążenie, jakie niosą ze sobą trudne wyzwania i nieoczekiwanie problemy? Wyjaśnij, że wszyscy misjonarze w jakimś stopniu doświadczają emocjonalnego stresu, tęsknoty za domem, poczucia, że nie są dość dobrzy, smutku i innych uczuć, które obniżają ich nastrój. To normalna część życia na misji. Pokaż film: Preparation of Gordon B. Hinckley: Forget Yourself and Go to Work [Przygotowanie Gordona B. Hinkcleya: Zapomnij o sobie i weź sie do pracy] (2:04). Poproś uczniów, aby odszukali, dlaczego będąc młodym misjonarzem w Anglii, Prezydent Gordon B. Hinckley odczuwał zniechęcenie. Zapytaj uczniów: Dlaczego Prezydent Hinckley czuł się zniechęcony po przyjeździe na misję? Co pomogło Prezydentowi Hinckleyowi pokonać to uczucie? Wyjaśnij uczniom, że nawet najwspanialsi misjonarze, o których czytamy w pismach świętych, odczuwali zniechęcenie i zmagali się z różnymi wyzwaniami podczas swej pracy na misji. Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Ks. Jeremiasza 1:4 9; Alma 17:5; 26:27 i Mojżesz 6: Niech każdy z uczniów wybierze jeden z fragmentów i po cichu go przeczyta, szukając wyzwań, o jakich mówiła lub z którymi zmagała się dana osoba. Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz je podsumować na tablicy w następujący sposób: Ks. Jeremiasza 1:4-9. Jeremiasz obawiał się, że ludzie nie będą go słuchać z powodu jego młodego wieku. Alma 17:5; 26:27. Ammon i jego towarzysze cierpieli fizycznie i psychicznie. Byli przygnębieni i chcieli się poddać. Mojżesz 6: Enoch bał się, że nikt go nie wysłucha, ponieważ miał problemy z wysławianiem się i był jeszcze bardzo młody. Następnie zapytaj: Czego dowiedzieliście się z tych fragmentów na temat emocjonalnych wyzwań związanych z głoszeniem ewangelii? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać na to pytanie, możesz napisać na tablicy: Fizyczne i emocjonalne wyzwania są normalną częścią życia misjonarza). Co sobie pomyśleliście, kiedy przeczytaliście, że fizyczne i emocjonalne wyzwania są normalną częścią życia misjonarza? Jaki wpływ świadomość, że wszyscy misjonarze zmagają się z wyzwaniami, może mieć na to, w jaki sposób będziecie się przygotowywać do służby? Pomóż uczniom uzmysłowić sobie, że niemal wszyscy misjonarze doświadczają emocjonalnych i fizycznych trudności. Konieczne jest więc zatem, aby misjonarze nauczyli się radzić sobie ze stresem w zdrowy i zgodny z życiem na misji sposób. Często zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresem, które są skuteczne w życiu poza 42

56 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA misją, takie jak spędzanie czasu w samotności, słuchanie muzyki czy sport, nie są dostępne na co dzień dla misjonarzy. Muszą oni nauczyć się radzić sobie ze stresem w sposób zgodny z regułami życia misyjnego. Podziel klasę na małe grupy i rozdaj uczniom ulotkę Wymogi życia misjonarskiego. Niech każda grupa (1) przeczyta na głos pierwszą część zatytułowaną Wymogi życia misjonarskiego i (2) omówi, w jaki sposób znajomość wyzwań związanych z życiem misyjnym może pomóc im lepiej się na nie przygotować. Kiedy minie wyznaczony czas, poproś kilkoro z uczniów, aby opowiedzieli, jakie główne tematy zostały poruszone podczas dyskusji w ich grupach. Następnie całą klasą przeczytajcie i omówcie kolejną część ulotki zatytułowaną Dostosowanie do nowych doświadczeń. Porozmawiajcie o tym, jak zrozumienie poszczególnych etapów adaptacji może pomóc uczniom, kiedy znajdą się w CSM. Jeśli macie trudności, szukajcie pomocy u Pana Aby zachęcić uczniów do zastanowienia się nad tym, jak będą sobie radzić z wyzwaniami, których doświadczą podczas misji, wyjaśnij im, że Nefi miał silne poczucie, że postawione przed nim zadanie jest ponad jego siły i czuł się zniechęcony. Napisał on, co zrobił, aby przezwyciężyć te uczucia. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos fragment: 2 Nefi 4: Następnie zapytaj: Małe grupy. Praca w grupach jest bardziej efektywna, gdy grupy nie liczą więcej niż cztery osoby. To zachęca wszystkich członków grupy do aktywnego uczestnictwa. Wyznaczenie lidera grupy także sprzyja dobrym wynikom pracy. Lider zachęca wszystkich do udziału i pilnuje, by grupa koncentrowała się na wykonaniu zadania. Jakimi słowami i wyrażeniami posłużył się Nefi, żeby opisać skutki swoich słabości? Poproś uczniów, aby przeczytali fragment: 2 Nefi 4:19 26 i poszukali, co pomogło Nefiemu pokonać zniechęcenie. Następnie zapytaj: Jakich wyrażeń użył Nefi, by opisać, jak pokonał dręczące go negatywne emocje? (Uczniowie powinni rozpoznać, że Nefi zaufał Panu [zob. werset 19.], pamiętał, co Pan uczynił dla niego w przeszłości [zob. wersety 20 23], żarliwie się modlił [zob. werset 24.] i pamiętał o Pańskim miłosierdziu [werset 26.]). W jaki sposób pamiętanie o Panu i Jego dobroci pomogło wam w chwilach zniechęcenia czy stresu? Wcześniej podczas lekcji ustaliliśmy, że odczuwanie przez misjonarzy stresu, tęsknoty za domem, niskiego poczucia własnej wartości, smutku czy innych negatywnych emocji, które mogą ich przygnębiać, jest czymś normalnym. Co poradzilibyście misjonarzowi, który zmaga się z takimi uczuciami, mając na uwadze, co Nefi napisał we fragmencie: 2 Nefi 4:19 26? (Pomóż uczniom zdefiniować poniższą zasadę. Możesz też zapisać ją na tablicy. Kiedy misjonarze pokładają ufność w Panu, może On pomóc im radzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami życia na misji). Możesz przeczytać uczniom następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów: Nie sądzę, że praca misjonarska kiedykolwiek była łatwa, niełatwe też jest nawrócenie czy utrzymanie kogoś w aktywności. Niełatwe też jest pozostanie wiernym. Uważam, że to wszystko ma wymagać wysiłku, czegoś, co do głębi poruszy naszą duszę. Skoro On przyszedł nocą, padł na kolana, skrył twarz w dłoniach, krwawił ze wszystkich porów i wołał: Abba, Ojcze (Tato), jeśli to możliwe oddal ten kielich ode mnie [zob. Ew. Marka 14:36], to nie jest zaskoczeniem, że zbawienie nie jest dla nas czymś błahym ani łatwym. Jeśli się zastanawiacie, czy nie ma jakiejś łatwiejszej drogi, to pamiętajcie, że nie jesteście pierwszymi, 43

57 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA którzy zadają to pytanie. Ktoś o wiele większy i wspanialszy dawno temu zapytał, czy nie ma łatwiejszej drogi. Zadośćuczynienie pomoże misjonarzom, co jest chyba nawet ważniejsze niż to, że pomoże ono zainteresowanym. Kiedy jest wam ciężko, kiedy jesteście odrzucani, kiedy na was plują i was wypędzają, kiedy was znieważają nienawistnymi spojrzeniami i słowami, stajecie ramię w ramię z najlepszym człowiekiem, jaki żył na tym świecie, jedynym, który był czysty i doskonały. Możecie stać z podniesionym czołem i być wdzięczni, że Żyjący Syn Żyjącego Boga zna wszystkie wasze cierpienia i problemy. Jedyna droga do zbawienia wiedzie przez Getsemane i Kalwarię. Jedyna droga do wieczności wiedzie przez Niego. On jest Drogą, Prawdą i Żywotem ( Missionary Work and the Atonement, Ensign, marzec 2001, str. 15). Następnie zapytaj: Dlaczego, zdaniem Starszego Hollanda, misjonarze powinni stać z podniesionym czołem w obliczu przeciwności? Powiedz uczniom, że kiedy podczas misji napotkają trudności, powinni pamiętać, że praca, którą tam wykonują, pomaga ludziom przychodzić do Jezusa Chrystusa. Napisz na tablicy poniższe odsyłacze do pism świętych: Alma 26:11 13; 29:10 i Nauki i Przymierza 18: Poproś kilkoro z uczniów, aby na zmianę czytali te fragmenty, zaś reszta klasy niech odszuka, co każdy z nich mówi o życiu na misji. Zachęć uczniów, aby podzielili się swoimi spostrzeżeniami, a potem zapewnij ich, że choć służba misjonarska to ciężka praca i niekiedy może wywoływać zniechęcenie, kiedy trudzimy się, by przyprowadzać ludzi do Jezusa Chrystusa, Pan błogosławi nas radością. Możesz poprosić uczniów, aby opowiedzieli o sytuacjach, w których dane im było doświadczyć już tej zasady. Zwróć uczniom uwagę, że może się zdarzyć, że podczas misji trafią na towarzysza, który ma problemy z emocjami lub ze zdrowiem psychicznym. W takich wypadkach powinni słuchać takiej osoby i okazywać jej miłość, ponieważ wsparcie współtowarzysza może być kluczowym czynnikiem, który pomoże jej uporać się z wyzwaniem. Nigdy nie powinni sugerować takiej osobie, że gdyby tylko miała więcej wiary, jej problemy by zniknęły. Wyjaśnij, że pewne wyzwania wymagają dodatkowej pomocy przywódców kapłańskich i osób, które zawodowo zajmują się dbaniem o zdrowie psychiczne oraz że w większości misji jest dostęp do właściwej opieki zdrowotnej. Misjonarze, którzy zmagają się z problemami emocjonalnymi, powinni omówić swoją sytuację z prezydentem misji, aby ocenić, jaka pomoc byłaby dla nich najwłaściwsza. Aby zachęcić uczniów do głębszych rozważań o tym, w jaki sposób będą sobie radzić z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami podczas misji, daj im czas, aby napisali o sytuacji, w której musieli przezwyciężyć jakieś trudności. Następnie zapytaj ich, czego nauczyli się o Panu i o sobie samych dzięki temu doświadczeniu i w jaki sposób może ich ono wzmacniać w przyszłości. Na zakończenie wyraź przekonanie, że twoi uczniowie będą potrafili poradzić sobie ze zmianami, jakie wiążą się z życiem na misji. Złóż swoje świadectwo o tym, że Pan pomaga osobom, które zwracają się do Niego, radzić sobie z fizycznymi i emocjonalnymi wyzwaniami, jakie niesie ich życie. 44

58 LEKCJA 6: PRZYGOTOWANIE DO MISJONARSKIEGO ŻYCIA Zaproszenie do działania Poproś uczniów, aby w ramach swoich przygotowań do misji wykonali co najmniej jedno z poniższych zadań: Zastanówcie się, co musicie zrobić, aby stać się czystym i godnym służby na misji. Jeśli to konieczne, wyeliminujcie niewłaściwe myśli i zachowania, które są obrazą dla Ducha Świętego. Wyznaczcie osobiste cele dotyczące codziennych ćwiczeń, zdrowego odżywiania i pór snu, które odpowiadają harmonogramowi dnia misjonarza. Zapoznajcie się treścią zakładki: zasady ubioru dla pełnoetatowych misjonarzy, która znajduje się na stronie internetowej: LDS.org. Porozmawiajcie z byłym misjonarzem o tym, jak radził sobie ze stresem i wyzwaniami życia na misji. Omówcie z rodzicami lub przywódcami kapłańskimi, w jaki sposób znaleźć wspólny język z potencjalnym towarzyszem misyjnym, z którym macie niewiele wspólnego lub z którym trudno wam się porozumieć. 45

59 Przygotowanie misjonarskie lekcja 6. Wymogi życia misjonarskiego Na podstawie Adjusting to Missionary Life (broszura, 2013) Na początku każdego nowego doświadczenia (jak np.: przystąpienie do Kościoła, czy rozpoczęcie nauki w nowej szkole) czujesz podekscytowanie nowymi możliwościami, a także zdenerwowanie z powodu czegoś nieznanego. Wraz z upływem czasu uczysz się stawiać czoła tym wyzwaniom i zdobywasz doświadczenie. Na misji też tak jest. Czasami misja jest wspaniałą duchową przygodą lub co najmniej wyzwaniem, któremu można sprostać. Jednakże czasem możesz napotkać niespodziewane problemy lub doświadczenia, które są trudniejsze lub mniej przyjemne niż przewidywałeś. Możesz zastanawiać się nad tym, jak odnieść sukces. Zasoby, na których polegałeś w trudnych sytuacjach, mogą nie być dostępne. Zamiast motywacji, aby spróbować, możesz odczuwać niepokój, irytację, wyczerpanie czy frustrację. Możesz odczuwać symptomy fizyczne, takie jak ból, rozstrój żołądka, bezsenność lub zachorować. Trudności może sprawiać ci uczenie się lub nawiązywanie relacji z ludźmi. Możesz czuć zniechęcenie lub chcieć się poddać. Wymogi pracy misjonarskiej można podzielić na kilka kategorii: Ogólne Na misji możesz doświadczyć wielu zmian i przemian. Znane sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach mogą nie być dostępne, więc musisz poznać nowe. Wieczory oraz weekendy, które dotychczas były czasem na relaks, są teraz najbardziej zajętą porą. Możesz czuć się nieswojo. Czasami może być ci ciężko. Możesz zastanawiać się, jak pomóc innym misjonarzom, którym jest ciężko. Fizyczne Będziesz na nogach przez 11 czy 12 godzin dziennie, chodząc, jeżdżąc na rowerze, wspinając się po schodach i stojąc. Może być tak, że będziesz spać krócej niż dotychczas. Jedzenie może być ci nieznane. Będziesz przebywać na zewnątrz w złą pogodę i będziesz narażony na kontakt z zarazkami. Samo bycie w nowej sytuacji może być męczące. Emocjonalne Możesz czuć niepokój ze względu na to, co masz do zrobienia i może być ci trudno się odprężyć. Możesz odczuwać tęsknotę, zniechęcenie, znudzenie lub samotność. Możesz spotykać się z odrzuceniem, rozczarowaniem lub nawet niebezpieczeństwami. Możesz martwić się o rodzinę i przyjaciół, ponieważ nie możesz im pomóc osobiście. Towarzyskie Będziesz mieszkać z towarzyszem, z którym możesz mieć wiele wspólnego lub nie tak wiele. Oczekuje się od ciebie, że będziesz rozmawiać z nieznajomymi, współpracować z przywódcami Kościoła, poznawać członków Kościoła i kochać zainteresowanych. Intelektualne Być może będziesz uczyć się nowego języka. Będziesz musiał bardzo dobrze poznać lekcje i pisma święte, zdobyć umiejętności nauczania oraz rozwiewać powstałe obawy. Będziesz musiał planować, zawiadywać celami, dostosowywać się do zmian i rozwiązywać całą gamę problemów praktycznych. Duchowe Będziesz rozwijać się, wzmacniając swoje świadectwo, opierać się pokusom i uczyć się odczuwać oraz rozpoznawać wpływ Ducha. Będziesz musiał naprawiać błędy, pokutować, mierzyć się ze słabościami, pokornie żałować oraz polegać na Panu w większym stopniu niż dotychczas. Dostosowanie do nowych doświadczeń 2014 INTELLECTUAL RESERVE, INC. WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE. Podobnie jak wiele osób, które znajdują się w nowej sytuacji, misjonarze często przechodzą przez cztery etapy emocjonalnego dostosowania, kiedy przyjeżdżają do CSM i ponownie, kiedy wkraczają na pole misyjne: 1. Oczekiwanie Możesz odczuwać gotowość na wyzwanie (zob. 1 Nefi 3:7). Możesz mieć zwiększone poczucie celu i pragnienie posłuszeństwa Ojcu Niebieskiemu (zob. 3 Nefi 5:13).

60 Przygotowanie misjonarskie lekcja Nieoczekiwane odkrycia Możesz zacząć tęsknić za domem, rodziną i przyjaciółmi, a nawet kwestionować podjętą przez siebie decyzję o służbie (zob. Alma 26:27) Możesz zauważyć fizyczne objawy stresu, takie jak zaburzenia snu, zmiany w apetycie lub poirytowanie. Możesz niespodziewanie stać się krytycznym i niecierpliwym wobec zasad i oczekiwań. Te uczucia są normalne. Jeśli napotykasz podobne problemy, pamiętaj, że jest to sytuacja tymczasowa i wielu nowych misjonarzy ma podobne doświadczenia. Czerp odwagę z wiedzy, że te uczucia przeminą i będziesz mógł się dostosować. 3. Dam radę Twoje zdolności językowe i umiejętność nauczania zaczynają się udoskonalać. Uczysz się ochoczo przestrzegać zasad misji i spełniać oczekiwania. Jesteś cierpliwy wobec samego siebie w miarę, jak uczysz się przykazanie po przykazaniu (zob. Ks. Izajasza 28:10; Mosjasz 4:27). Twoje fizyczne objawy stresu, jeśli takowe miałeś, zaczynają znikać. 4. Emocjonalna samowystarczalność Czujesz się swobodnie, wykonując codzienne czynności. Dostrzegasz swoje mocne strony i postępy. Zyskujesz zrozumienie tego, co oznacza postępowanie w życiu krok za krokiem (zob. NiP 88:12). Rozwijasz większą pewność siebie i zwiększasz pragnienie służby.

61 7 Nauczanie o przesłaniu Przywrócenia (część 1.) Wprowadzenie Prorocy nauczali ewangelii Jezusa Chrystusa we wszystkich dyspensacjach, dzięki czemu dzieci Boże mogły zrozumieć wieczne prawdy i zyskać życie wieczne. Po śmierci Jezusa Chrystusa prawdy ewangelii i upoważnienie kapłańskie zniknęły z ziemi, co doprowadziło do Wielkiego Odstępstwa. Przywrócenie, które nastąpiło w dniach ostatnich, wymazało skutki Odstępstwa i na ziemi ponownie został ustanowiony Kościół Chrystusa. Przyszli misjonarze powinni dobrze rozumieć idee Odstępstwa i Przywrócenia oraz potrafić je prosto objaśnić i złożyć o nich pełne mocy świadectwo. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, strony Przygotuj się do pokazania filmu: The Great Apostasy [Wielkie Odstępstwo] (16:33), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org. Przygotuj egzemplarz dokumentu: Rodzina: Proklamacja dla świata dla każdego ucznia. Propozycje dotyczące nauczania Bóg jest naszym kochającym Ojcem Niebieskim Uwaga: Rozdział 3. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię zawiera lekcje, które misjonarze prowadzą, kiedy przygotowują zainteresowanych do przyjęcia chrztu. Misjonarze powinni studiować te lekcje i nauczyć się prowadzić je z pamięci, posługując się własnymi słowami, zgodnie z podszeptami Ducha (zob. Oświadczenie na temat pracy misjonarskiej, List od Pierwszego Prezydium, 11 grudnia 2002, cytowany na stronie 30. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię). Aby przybliżyć uczniom doktryny i zasady zawarte w trzech pierwszych lekcjach misjonarskich, podczas tego kursu każdej z nich poświęcono dwa 90-minutowe bloki zajęć. Przykładowe sytuacje. Przykładowe sytuacje to prawdziwe lub wymyślone historie odpowiadające życiowym realiom. Motywują one uczniów do rozważania i dyskusji o tym, co zrobiliby w podobnej sytuacji. Uważaj, aby nie przytaczać przykładów, które mogłyby przypominać osoby lub grupy znane uczniom. Rozpocznij lekcję od poproszenia uczniów o rozważenie następującej przykładowej sytuacji: Wieczorem przed położeniem się spać otrzymujecie wiadomość od przyjaciela, który czuje się zniechęcony i zastanawia się, czy Bóg naprawdę istnieje i czy się o nas troszczy. Pyta was: Czy wierzysz w prawdziwość Boga? Jak myślisz, jaki On jest?. Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, jak odpowiedzieliby przyjacielowi. Potem powiedz klasie, że podczas dzisiejszej lekcji skoncentrujecie się na doktrynach i zasadach z pierwszej lekcji misjonarskiej, w tym tych, które dotyczą natury naszego Ojca w Niebie. Niech jeden z uczniów odczyta część zatytułowaną Bóg jest naszym kochającym Ojcem Niebieskim ze stron podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Poproś uczniów, aby podkreślili lub zaznaczyli wyrażenia, których mogliby użyć, aby pomóc komuś zrozumieć naturę Boga, który jest naszym kochającym Ojcem Niebieskim. Daj uczniom kilka minut na sprawdzenie trzech czy czterech fragmentów pism świętych wymienionych w ramce Studiowanie pism świętych na stronie 32. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech zastanowią się nad tym, jak te fragmenty mogą służyć pomocą, kiedy będą chcieli odpowiedzieć komuś na pytania na temat Boga, tak jak w sytuacji przykładowej z początku lekcji. Możesz zachęcić 46

62 LEKCJA 7: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 1.) uczniów, aby zaznaczyli jeden lub kilka fragmentów w swoich pismach lub zapisali je na marginesie swoich egzemplarzy podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jak można krótko podsumować najważniejsze doktryny, które przeczytaliście w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i we fragmentach pism? (Wśród odpowiedzi mogą się znaleźć na przykład takie: Bóg jest naszym kochającym Ojcem Niebieskim i pragnie, abyśmy wszyscy powrócili do życia z Nim). Dlaczego ważne jest, aby ludzie zrozumieli tę zasadę, zanim poznają inne doktryny? Ewangelia błogosławi rodziny Niech uczniowie po cichu przeczytają część zatytułowaną Ewangelia błogosławi rodziny ze strony 32. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i ułożą krótkie podsumowanie na temat roli domu i rodziny w boskim planie szczęścia. Po upływie wyznaczonego czasu poproś, aby je odczytali. (Podsumowania mogą zawierać doktrynę, że rodziny są wyświęcone od Boga i są częścią boskiego planu, który ma przynieść szczęście Jego dzieciom. Zapisz ją na tablicy). Biorąc pod uwagę potrzeby swoich uczniów oraz pozostały czas, zastanów się nad przeprowadzaniem następującego ćwiczenia: Zwróć uwagę uczniów na ostatnią linijkę, którą przeczytali w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię: Bóg objawiał Swój plan szczęścia dla jednostek i rodzin za pośrednictwem żyjących w różnych czasach proroków, włączając w to nasze czasy. Aby wyjaśnić uczniom, dlaczego ta prawda ma wielkie znaczenie we współczesnym świecie, pokaż egzemplarz dokumentu: Rodzina: Proklamacja dla świata lub rozdaj im jego kopie. Następnie poproś uczniów, aby w ciągu kilku minut przeczytali proklamację i odszukali wyrażenia i zasady, które wyjaśniają rolę małżeństwa i rodziny w planie Ojca Niebieskiego. Niech jeden z uczniów zapisze je na tablicy. Pokaż poniższy cytat Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów: Głównym celem przeciwnika, który [pała] wielkim gniewem, bo wie, że czasu ma niewiele (Objawienie 12:12), jest nękanie, zakłócanie i zniszczenie domu i rodziny ( The Father and the Family, Ensign, maj 1994, str. 19). Zapytaj uczniów: Dlaczego głównym celem przeciwnika jest zniszczenie domu i rodziny? (Jest to najlepsze miejsce do nauczania, uczenia się i stosowania zasad ewangelii Jezusa Chrystusa ). Jakie znacie światowe trendy, które są sprzeczne z planem, jaki Ojciec w Niebie ma dla małżeństwa, domu i rodziny? (Uwaga: Nie poświęcaj zbyt wiele czasu na omawianie tych trendów. Wystarczy, że je wymienicie. Następnie zgodnie z wytycznymi skoncentrujcie się na planie, który Ojciec w Niebie ma dla rodzin). Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, jak w czasie lekcji można wykorzystać dokument: Rodzina: Proklamacja dla świata, aby podkreślić różnice między planem Ojca Niebieskiego a sprzecznymi z nim światowymi trendami dotyczącymi małżeństwa, domu i rodziny. 47

63 LEKCJA 7: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 1.) Wyjaśnij uczniom, że napotkają ludzi, których poglądy będą się różnić od tego, czego Kościół naucza na temat małżeństwa, domu i rodziny czy wręcz będą sprzeczne z jego naukami. Podziel się świadectwem o tym, że kiedy misjonarze używają podczas nauczania pism świętych i słów proroków, są prowadzeni przez Ducha Świętego, by jasno wytłumaczyć rolę małżeństwa, domu i rodziny w planie, jaki Ojciec Niebieski ma dla Swoich dzieci. Uwaga: Jeśli uczniowie będą mieć pytania na temat stanowiska Kościoła wobec pociągu do osób tej samej płci czy małżeństwa osób tej samej płci, zachęć ich do zapoznania się z artykułami Same-Sex Attraction i Same-Sex Marriage na stronie internetowej lds.org/topics. Jeśli będzie taka potrzeba, możesz też porozmawiać z uczniami na te delikatne tematy po zajęciach. Prorocy i dyspensacje Wyjaśnij uczniom, że jednym z istotnych sposobów, w jaki Bóg okazuje nam Swoją miłość, jest to, że powołuje proroków. Pokaż poniższą wypowiedź Starszego M. Russela Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos. Niech pozostali szukają, jakie błogosławieństwa spływają na tych, którzy podążają za prorokiem: Możemy zapytać: Czy jest głos, który zawsze da nam jasne wskazówki, aby znaleźć drogę w dzisiejszym niespokojnym świecie?. Odpowiedź brzmi: tak. Głos ten jest głosem żyjącego proroka i apostołów [ ]. Moi bracia i siostry, wspaniałą rzeczą jest mieć proroka Boga pośród nas. Wielkie oraz cudowne są błogosławieństwa, które przychodzą do naszego życia, kiedy słuchamy słów Pana przekazanych nam przez niego [ ]. Kiedy słuchamy rad Pana wyrażanych słowami Prezydenta Kościoła, powinniśmy na nie pozytywnie i szybko reagować. Historia pokazała, że uzyskujemy bezpieczeństwo, spokój, pomyślność i szczęście, kiedy odpowiadamy na radę proroka tak, jak to uczynił Nefi w dawnych czasach: Pójdę i uczynię, co Pan nakazał (1 Nefi 3:7) [ ]. Dzisiaj daję wam obietnicę. Jest ona prosta, ale jest prawdziwa. Jeśli będziecie słuchać żyjącego proroka i apostołów i jeśli będziecie zważali na nasze rady, nie zejdziecie na manowce ( Bo słowo jego przyjmiecie, Liahona, lipiec 2001, str ). Po przeczytaniu tego cytatu zapytaj: Jakie błogosławieństwa spływają na tych, którzy podążają za radami proroka Pana? Daj uczniom chwilę, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 1: Następnie zapytaj: Czego ten fragment naucza o prorokach i ich radach? Czy przychodzi wam na myśl konkretna sytuacja, w której podążanie za radą proroka Pana pobłogosławiło wasze życie? Niech jeden z uczniów przeczyta na głos pierwszy akapit pod nagłówkiem: Ojciec Niebieski objawia Swą ewangelię w każdej dyspensacji na stronie 32. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Pomóż uczniom rozpoznać doktryny zawarte w tym akapicie, zadając pytanie: Jakie doktryny na temat proroków poznajemy w tym akapicie? (Choć uczniowie mogą wymienić wiele doktryn, pomóż im zrozumieć, że prorocy poznają ewangelię Jezusa Chrystusa poprzez objawienia i mają obowiązek nauczać jej innych oraz świadczyć o Jezusie Chrystusie). 48

64 LEKCJA 7: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 1.) Możesz wykorzystać wzór szkolenia CSM, pokazując uczniom, jak nauczać na temat proroków. Wyjaśnij im, że mają przeczytać definicję proroka, która znajduje się na 45. stronie podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, a następnie przygotuj się do odegrania roli misjonarza nauczającego osobę zainteresowaną na temat proroków. Później odegraj tę scenkę, nauczając o prorokach kogoś z klasy. Następnie poproś uczniów, aby podzielili się na pary i poćwiczyli odgrywanie ról między sobą, wyobrażając sobie, że osoba nauczana to ktoś spoza Kościoła, kto usłyszał, że jest on prowadzony przez proroka. Uczniowie wcielający się w nauczycieli powinni krótko objaśnić, kim jest prorok i złożyć świadectwo o współczesnych prorokach. Następnie osoby nauczane powinny ocenić swoich partnerów, mówiąc, co w ich prezentacji było dla nich najbardziej głębokie i natchnione. Następnie niech uczniowie powtórzą scenkę, zamieniając się rolami, aby druga osoba też miała szansę nauczać i usłyszeć opinię. Niech kilkoro uczniów na zmianę odczyta na głos cztery ostatnie akapity, które znajdują się na 33. stronie podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech reszta klasy śledzi tekst i szuka, jaki jest związek między prorokami, odstępstwem a dyspensacjami. Jeśli zajdzie taka potrzeba, poproś uczniów, aby przestudiowali również hasło Dispensations [Dyspensacje] w Bible Dictionary [Słowniku biblijnym]. Pomóż uczniom omówić prawdy zawarte w tych akapitach, zadając im pytania w rodzaju następujących: Dlaczego ważne jest, aby osoby zainteresowane zrozumiały, że wszystkie poprzednie dyspensacje zakończyły się odstępstwem? Co Bóg robił na przestrzeni dziejów, aby zakończyć okresy odstępstwa? W jaki sposób zrozumienie tego wzorca przygotowuje zainteresowanych, by dowiedzieli się o Przywróceniu ewangelii poprzez Proroka Józefa Smitha? Wzór szkolenia w CSM. Aby dać uczniom możliwość ćwiczenia się w efektywniejszym nauczaniu zasad ewangelii, możesz wprowadzić model szkolenia wykorzystywany w centrach szkolenia misjonarzy: wyjaśnij, zademonstruj, przećwicz, oceń i przećwicz ponownie. Istnieje wiele sposobów, aby wykorzystać ten wzór i tym samym dać uczniom możliwość trenowania nauczania jak misjonarze. Dalsze wskazówki znajdziesz w części zatytułowanej Wzór szkolenia, która znajduje się we wprowadzeniu do tego podręcznika. Uwaga: Jeśli uczniowie będą mieli trudności ze zrozumieniem, czym są dyspensacje ewangelii, możesz poprosić ich o przeczytanie definicji takich terminów, jak odstępstwo, dyspensacja i prorok, które znajdują się na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Jeśli wystarczy czasu, możesz dać uczniom kilka minut, aby poćwiczyli tłumaczenie sobie nawzajem materiału ze strony 33. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Zachęć ich, aby w swoich wyjaśnieniach używali słów odstępstwo, dyspensacja i prorok. Ziemska służba i Zadośćuczynienie Zbawiciela Niech uczniowie popatrzą na ilustrację, która znajduje się na stronie 34. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, która przedstawia ustanowienie Dwunastu Apostołów przez Jezusa Chrystusa. Zapytaj uczniów: Co zrobił Jezus Chrystus, aby ustanowić Kościół na ziemi w Swoich czasach? (Możesz zachęcić uczniów, aby po cichu przeczytali część zatytułowaną Ziemska służba Zbawiciela, która znajduje się na stronie 34. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Pod jakimi względami ziemska służba Zbawiciela i Jego ostateczne odrzucenie były zgodne z wzorcem z poprzednich dyspensacji? (Przed narodzinami Jezusa Chrystusa ludzie byli w stanie odstępstwa. Jezus Chrystus przywrócił na ziemię ewangelię tak samo, jak we wcześniejszych dyspensacjach uczynili to Noe, Abraham czy Mojżesz. Po śmierci Jezusa Chrystusa i apostołów dzieci Boże ponownie popadły w odstępstwo, co trwało do czasu, kiedy Bóg jeszcze raz powołał proroka, by przywrócić ewangelię Jezusa Chrystusa). 49

65 LEKCJA 7: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 1.) Wielkie Odstępstwo Aby wyjaśnić uczniom, dlaczego konieczne było przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa, napisz na tablicy następujące pytanie: Jakie czynniki doprowadziły do Wielkiego Odstępstwa i jakie były jego skutki? Niech uczniowie poszukają odpowiedzi na te pytania w pierwszych dwóch akapitach części zatytułowanej Wielkie Odstępstwo na stronie 35. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów o podanie odpowiedzi. Upewnij się, iż zrozumieli, że po śmierci Jezusa Chrystusa i Jego Apostołów, samowolnie wprowadzone zostały zmiany, które zniekształciły doktryny i praktyki Kościoła, co ostatecznie doprowadziło do zabrania z ziemi kluczy i upoważnienia kapłaństwa. Poproś uczniów, aby po cichu przestudiowali kilka fragmentów wymienionych w ramce Studiowanie pism świętych, która znajduje się na dole strony 35. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Niech odszukają, co proroctwa zapisane w pismach mówią o tym, co ostatecznie stanie się z Kościołem Jezusa Chrystusa. Kiedy minie wyznaczony czas, niech uczniowie opowiedzą o tym, czego się dowiedzieli, innej osobie z klasy. Niektóre z odpowiedzi możecie wypisać na tablicy, zaś na zakończenie możesz napisać następujące podsumowanie: Starożytne proroctwa przepowiedziały, że nastąpi całkowite odejście od prawdy. Podziel uczniów na pary i poproś, aby przygotowali się do przeprowadzenia 4 5-minutowej lekcji na temat Odstępstwa. Wyjaśnij, że lekcja powinna być prosta, jasna i powinna koncentrować się na osobie nauczanej. Niech wykorzystają materiał ze strony 35. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (lub oprą się na broszurze używanej przez misjonarzy zatytułowanej Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa). Zachęcaj pary, aby przytoczyły jeden lub dwa fragmenty z pism świętych dotyczące Odstępstwa i wyjaśniły ich znaczenie. Po upływie wyznaczonego czasu niech każda para naucza inną parę. Kiedy uczniowie skończą wzajemne nauczanie, poproś grupę, aby omówiła następujące kwestie: Co poszło dobrze w waszej lekcji? Co mogliście zrobić lepiej? Co było najbardziej pomocne w zrozumiałym wytłumaczeniu, co wydarzyło się po śmierci Apostołów? Następnie niech pary zamienią się rolami i osoby nauczane staną się nauczycielami. Dopilnuj, aby pozostał czas na to, by te pary również mogły ocenić swoją lekcję i usłyszeć opinie osób nauczanych. Kiedy wszyscy uczniowie skończą nauczać, poproś wszystkich, aby podzielili się spostrzeżeniami, które wynieśli z tego doświadczenia. Aby zilustrować wpływ, jaki Wielkie Odstępstwo miało na świat, i przygotować uczniów do kolejnej lekcji na temat Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa, pokaż film: The Great Apostasy [Wielkie Odstępstwo] (16:33). Poproś uczniów, aby podczas oglądania zastanowili się, jak przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa przezwyciężyło skutki Wielkiego Odstępstwa. Po obejrzeniu filmu zadaj następujące pytania: W jaki sposób Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa przezwyciężyło skutki Wielkiego Odstępstwa? 50

66 LEKCJA 7: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 1.) Jakie przemyślenia nasunęły się wam podczas oglądania historii nawrócenia Wilforda Woodruffa na temat szansy, by dzielić się przesłaniem Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa z bliźnimi? Na zakończenie zapytaj uczniów, czy któryś z nich chciałby podzielić się z resztą klasy swoim świadectwem o Przywróceniu ewangelii. Zaproszenie do działania Poproś uczniów, aby powtórzyli sobie doktryny, które omawialiście podczas tej lekcji, wykonując co najmniej jedno z proponowanych zadań: W oparciu o hasło Apostasy of the Early Christian Church [Odstępstwo we wczesnym kościele chrześcijańskim] w Topical Guide [Słowniku tematycznym] dowiedzcie się więcej o Wielkim Odstępstwie. W swoich dziennikach do studiowania wypiszcie fragmenty z pism świętych, które możecie wykorzystać podczas nauczania na temat Odstępstwa. Przestudiujcie artykuł Czy mormoni są chrześcijanami?, który znajduje się na stronie internetowej i zastanówcie się nad nim. W ramach przygotowywania się do kolejnych zajęć zacznijcie uczyć się na pamięć opisu Pierwszej Wizji Józefa Smitha, który znajduje się na stronie 37. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (zob. także Józef Smith Historia 1:16 19). 51

67

68 Nauczanie o przesłaniu Przywrócenia (część 2.) 8 Wprowadzenie Przesłaniem Przywrócenia jest to, że ewangelia Jezusa Chrystusa wraz z wieczną doktryną, upoważnieniem kapłańskim i obrzędami zbawienia została przywrócona na ziemię poprzez Proroka Józefa Smitha. Dzięki przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa, tej samej, która była objawiana w każdej ewangelicznej dyspensacji, wszystkie dzieci Boga mogą zyskać życie wieczne. Przyszli misjonarze powinni dobrze rozumieć idee Odstępstwa i Przywrócenia oraz potrafić je prosto objaśnić i być gotowi złożyć o nich pełne mocy świadectwo. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: Moroni 10:3 5 oraz Józef Smith Historia 1:1 19. Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, str Przestudiuj przemówienie Gordona B. Hinckleya, Cudowna podstawa naszej wiary, Ensign lub Liahona, listopad 2002, str Przygotuj się do pokazania filmów: Come, All Ye Sons of God, Part 1 [Pójdźcie, wszyscy synowie Boga, część 1.] (1:17) oraz Come, All Ye Sons of God, część 2. [Pójdźcie, wszyscy synowie Boga, część 2.] (2:00; fragmenty przemówienia Prezydenta Thomasa S. Monsona, Ensign lub Liahona, maj 2013, str ), dostępne na stronie internetowej: lds.org/media-library. Przygotuj się do pokazania filmu: Invitation to Read the Book of Mormon: Jynx [Zaproszenie do przeczytania Księgi Mormona: Jynx] (8:06), The District 2, dostępnego na stronie internetowej: youtube.com. Przygotuj do rozdania ulotki zatytułowanej: Cudowna podstawa naszej wiary, która znajduje się na końcu tej lekcji. Propozycje dotyczące nauczania Józef Smith miał wizję Ojca w Niebie i Jezusa Chrystusa Pokaż pierwszy fragment filmu z przemówieniem Prezydenta Thomasa S. Monsona Come, All Ye Sons of God [Pójdźcie, wszyscy synowie Boga], w którym opowiada on o nawróceniu Elmera Pollarda: Gdy ponad 50 lat temu służyłem jako prezydent misji w Kanadzie, jeden z młodych misjonarzy, pochodzący z małej wiejskiej społeczności, był zadziwiony rozmiarami Toronto. Był niskiej postury, ale górował w świadectwie. Niedługo po jego przybyciu, razem ze swoim towarzyszem zawitał do domu Elmera Pollarda w mieście Oshawa w Ontario w Kanadzie. Pełen współczucia dla tych dwóch młodych mężczyzn, którzy w oślepiającej zamieci chodzili od domu do domu, pan Pollard zaprosił misjonarzy do swojego domu. Przedstawili mu swoje przesłanie. Nie był nim zainteresowany. W pewnym momencie poprosił ich, żeby wyszli i nigdy nie wracali. Jego ostatnie słowa skierowane do wychodzących przez ganek starszych zostały wypowiedziane z drwiną: Nie wmówicie mi, że naprawdę wierzycie w to, że Józef Smith był prorokiem Boga!. Po czym zatrzasnął drzwi ( Pójdźcie, wszyscy synowie Boga, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 68). Po pokazaniu tego fragmentu filmu zapytaj: 53

69 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) Co byście czuli i myśleli po wyjściu z domu pana Pollarda. gdybyście byli na miejscu tych misjonarzy? Co byście wtedy zrobili? Pokaż drugi fragment filmu, który zawiera zakończenie opowieści Prezydenta Monsona: Starsi szli dalej ścieżką. Nasz chłopiec ze wsi powiedział do swego towarzysza: Starszy, nie odpowiedzieliśmy panu Pollardowi. Stwierdził, że nie wierzymy, iż Józef Smith był prawdziwym prorokiem. Wróćmy i złóżmy mu nasze świadectwo. Bardziej doświadczony misjonarz początkowo wahał się, ale ostatecznie zgodził się towarzyszyć koledze. Strach przeszywał ich serca, gdy zbliżali się do drzwi, przez które przed chwilą zostali wyrzuceni. Zapukali, stanęli przed panem Pollardem, odczekali pełną udręki chwilę, po czym z mocą pochodzącą od Ducha nasz niedoświadczony misjonarz powiedział: Proszę pana, powiedział pan, że tak naprawdę nie wierzymy w to, że Józef Smith był prorokiem Boga. Składam panu świadectwo, że Józef był prorokiem. Naprawdę przetłumaczył on Księgę Mormona. Widział Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa. Wiem to. Jakiś czas później pan Pollard, będąc już Bratem Pollardem, powstał na spotkaniu kapłaństwa i oświadczył: Tego wieczoru nie mogłem zasnąć. Ciągle w mojej głowie słyszałem słowa: Józef Smith był prorokiem Boga. Wiem to. Wiem to. Wiem to. Następnego dnia zadzwoniłem do misjonarzy i poprosiłem ich, aby wrócili. Ich przesłanie połączone ze świadectwem zmieniło moje życie i życie mojej rodziny ( Pójdźcie, wszyscy synowie Boga, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 68). Zapytaj: Jak sądzicie, dlaczego świadectwo tego misjonarza na temat Proroka Józefa Smitha wywarło na panu Pollardzie tak ogromne wrażenie? Poproś uczniów, aby odnaleźli część: Józef Smith Historia w Perle Wielkiej Wartości. Poproś jednego z nich o odczytanie na głos wersetów 5 6, a potem kolejną osobę o odczytanie wersetów 7 9. Następnie zapytaj: Jak streścilibyście te wersety w jednym lub dwóch zdaniach? Niech jeden z uczniów przeczyta na głos fragment: Józef Smith Historia 1:10. Poproś pozostałych, aby podczas czytania zastanowili się, pod jakimi względami poszukiwanie religijnej prawdy przez Józefa Smitha przypomina doświadczenia wielu ludzi, których spotkają w czasie misji. Następnie zapytaj: Jakie pytania dręczyły młodego Józefa Smitha? Co sprawiło, że Józefowi trudno było zdecydować, do którego Kościoła przystąpić? W jaki sposób pytania Józefa Smitha przypominają pytania, które zadają sobie ludzie we współczesnym świecie? Niech jeden z uczniów przeczyta na głos: Józef Smith Historia 1: Następnie zapytaj: Jaką zasadę dotyczącą poszukiwania duchowej prawdy poznał Józef Smith? (Choć uczniowie mogą użyć różnych sformułowań, prawdopodobnie rozpoznają zasadę: Duchowe prawdy możemy otrzymać od Boga, kiedy modlimy się do Niego o odpowiedź i jesteśmy gotowi działać wedle otrzymanej wiedzy). Jak możecie wykorzystać przykład Józefa Smitha, by pomóc bliźnim, którzy pragną poznać duchowe prawdy? 54

70 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Józef Smith Historia 1: W trakcie czytania niech zastanowią się nad trwałym wpływem, jaki Pierwsza Wizja wywarła na świat i na ich osobiste życie. Kiedy skończą czytać, zadaj im pytania w rodzaju następujących: Dlaczego przeciwnik zaatakował Józefa Smitha przed ukazaniem się Ojca w Niebie i Jego Syna Jezusa Chrystusa? (Chciał on przeszkodzić Józefowi w poznaniu duchowej prawdy i tym samym przeszkodzić w Przywróceniu, które potem nastąpiło). W jaki sposób Pierwsza Wizja przezwyciężyła skutki Wielkiego Odstępstwa? (Uświadom jasno uczniom następującą prawdę: Dzięki Pierwszej Wizji niebiosa zostały ponownie otwarte i rozpoczęło się Przywrócenie). Jakie doktrynalne prawdy możemy poznać dzięki Pierwszej Wizji? (Ojciec i Syn to odrębne istoty, niebiosa są otwarte, możemy otrzymywać objawienia itd.). Jak uważacie, dlaczego według podręcznika Abyście głosili moją ewangelię misjonarze powinni zacząć nauczanie zainteresowanego od Pierwszej Wizji? W jaki sposób wiedza o objawieniu się Ojca Niebieskiego i Jego Syna Jezusa Chrystusa może pomóc zainteresowanym w ich własnym poszukiwaniu duchowej prawdy? Uwaga: Jeśli to możliwe, możesz pokazać uczniom fragment filmu zawierający cytat z ulotki: Prezydent Gordon B. Hinckley, Cudowna podstawa naszej wiary. Cytat ten jest nagrany między znacznikami czasu 9:30 a 17:29. Aby uczniowie lepiej zrozumieli znaczenie Pierwszej Wizji, daj każdemu z nich kopię ulotki zatytułowanej Cudowna podstawa naszej wiary, która zawiera część przemówienia Prezydenta Gordona B. Hinckleya. Niech jeden z uczniów odczyta na głos pierwsze trzy akapity. Następnie zapytaj: Dlaczego istota Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich opiera się na prawdziwości Pierwszej Wizji? (Uczniowie powinni rozumieć, że jeśli opis Pierwszej Wizji podany przez Józefa Smitha jest prawdziwy, prawdą jest również to, że Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest jedynym Kościołem na ziemi, który posiada pełną aprobatę i upoważnienie Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa). W jaki sposób, zdaniem Prezydenta Hinckleya, praca Józefa Smitha różniła się od tego, co zrobili wcześniejsi przywódcy religijni, którzy zreformowali obrzędy i doktryny? Daj uczniom kilka minut na przeczytanie po cichu reszty ulotki. Zachęć ich, aby podczas lektury zaznaczali słowa, wyrażenia i zdania, które robią na nich wrażenie. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, co zaznaczyli i z jakiego powodu wydało im się to ważne. Zastanów się nad zadaniem pytań w rodzaju: Dlaczego niektórym ludziom może być trudno zaakceptować prawdziwość wizji Józefa Smitha? Jak Pierwsza Wizja wpisuje się we wzorzec dyspensacji, odstępstwa i przywrócenia, biorąc pod uwagę zasady, które studiowaliśmy na poprzedniej lekcji? (Po okresie odstępstwa Pierwsza Wizja zapoczątkowała przywrócenie i nową dyspensację ewangelii. Podobnie jak w poprzednich dyspensacjach Bóg powołał proroka, by 55

71 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) przywrócił on prawdy ewangelii i upoważnienie kapłaństwa. Józef Smith został powołany jako prorok dyspensacji pełni czasów [List do Efezjan 1:10]. Oznacza to, że ewangelia nie zostanie utracona poprzez odstępstwo, lecz pozostanie na ziemi do Drugiego Przyjścia Chrystusa). W jaki sposób zrozumienie zapisanego w pismach świętych wzorca odstępstwa i przywrócenia może pomóc osobie zainteresowanej zaakceptować prawdziwość Pierwszej Wizji i współczesnego Przywrócenia ewangelii? Niech klasa spojrzy na stronę 37. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i po cichu przeczyta ostatnie trzy akapity z tej strony oraz odszuka, co zostało przywrócone lub ponownie ustanowione dzięki Przywróceniu. Następnie poproś uczniów, aby opowiedzieli, co znaleźli. Upewnij się, że uczniowie wymienią: (1) przywrócenie upoważnienia, kluczy i obrzędów kapłaństwa, (2) ponowne ustanowienie Kościoła Chrystusa, (3) powołanie Dwunastu Apostołów, (4) zapoczątkowanie nowej dyspensacji ewangelii i (5) powołanie żyjącego proroka. Aby uczniowie odczuli prawdę i znaczenie Pierwszej Wizji i Przywrócenia, zadaj im pytania w rodzaju: W jaki sposób zdobyliście swoje świadectwo o prawdziwości i znaczeniu Pierwszej Wizji? W jaki sposób świadectwo o Pierwszej Wizji wpłynęło na waszą wiarę w Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa? Zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby podzielić się z klasą swoim świadectwem o Pierwszej Wizji lub Przywróceniu? Podziel uczniów na pary. Podziel uczniów na czteroosobowe grupy (każda grupa to dwie pary). Daj uczniom chwilę czasu na przygotowanie się do przeprowadzenia krótkiej, 3 4-minutowej lekcji na temat Pierwszej Wizji i Przywrócenia. Wyjaśnij, że lekcja powinna być prosta i zrozumiała. Niech uczniowie przejrzą materiał, który znajduje się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, na stronach lub na stronie 11. broszurki misjonarskiej zatytułowanej Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa. Zachęć ich, aby własnymi słowami opowiedzieli o doświadczeniu Józefa Smitha (za wyjątkiem cytowania lub czytania fragmentu Józef Smith Historia 1:16 17). Przypomnij im, aby na koniec złożyli swoje świadectwo. Niech jedna para z grupy naucza drugą. Niech po zakończeniu prezentacji każda grupa omówi w swoim gronie, co było dobre oraz co nauczyciele mogliby zrobić lepiej. Następnie niech pary zamienią się rolami. Dopilnuj, aby pozostał czas na omówienie nauczania. Kiedy wszyscy uczniowie skończą nauczać, poproś ich, aby podzielili się spostrzeżeniami i wnioskami, które wynieśli z tego doświadczenia. 56

72 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) Warto, aby uczniowie umieli odpowiadać na trudne pytania o różne wersje opisu Pierwszej Wizji spisane przez Józefa Smitha. Wyjaśnij, że historia Pierwszej Wizji, która znajduje się w Józef Smith Historia, została spisana przez Proroka w 1838 roku jako część oficjalnej historii Kościoła, która miała zostać opublikowana dla świata. Ponieważ Józef Smith opisał to doświadczenie kilka razy, istnieją inne opisy Pierwszej Wizji. Wyjaśnij uczniom, że każdy z nich różni się nieco od pozostałych pod względem szczegółów oraz tego, na co kładzie nacisk. Pewni krytycy błędnie argumentują, że różne wersje są dowodem na to, że cała historia została sfabrykowana. Jednakże kiedy ktoś relacjonuje konkretne wydarzenie różnym grupom ludzi na przestrzeni wielu lat, to za każdym razem opowiadana historia kładzie nacisk na inne aspekty danego doświadczenia i zawiera wyjątkowe szczegóły. Na przykład różnice podobne do tych z Pierwszej Wizji istnieją w opisach wizji, którą Paweł otrzymał w drodze do Damaszku (zob. Dzieje Apostolskie 9:3 9; 22:6 11; 26:12 18). Uwaga: Pomoc w wyjaśnieniu różnych opisów Pierwszej Wizji znajdziesz w artykule First Vision Accounts w zakładce Gospel Topics na stronie internetowej lds.org/topics. Możesz podać uczniom adres tej strony, aby mogli samodzielnie zapoznać się z treścią artykułu. Zachęcanie ludzi do przeczytania Księgi Mormona Aby podkreślić znaczenie tej części lekcji, poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos ostatnich dwóch akapitów przedmowy do Księgi Mormona. Niech pozostali szukają obietnic danych tym, którzy zdecydują się przeczytać Księgę Mormona, będą ją rozważać i zapytają Boga, czy jest ona prawdą. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co odnaleźli. Niech uczniowie otworzą podręcznik Abyście głosili moją ewangelię na 38. stronie i niech jeden z nich odczyta pierwszy akapit pod nagłówkiem Księga Mormona: Jeszcze Jedno Świadectwo o Jezusie Chrystusie. Pomóż im rozpoznać zasadę, której uczymy się z tego fragmentu, pytając: Dlaczego Księga Mormona jest cennym i pełnym mocy narzędziem pracy misjonarskiej? (Pomóż uczniom dostrzec, że Księga Mormona zawiera wieczną ewangelię, jest przekonującym dowodem na to, że Józef Smith był prorokiem Boga i jest jeszcze jednym świadectwem o Jezusie Chrystusie. (Zob. NiP 20:8 11). Pomaganie uczniom w odpowiadaniu na trudne pytania. Uczniowie będą się niekiedy stykać z trudnymi pytaniami, które będą wyzwaniem dla ich wiary. Jako nauczyciel możesz pomóc im się na nie przygotować i zwycięsko wyjść z tej próby wiary (zob. List do Efezjan 6:11 13; 1 Nefi 15:24; Helaman 3:29). Dobrze jest omawiać trudne pytania podczas zajęć, lecz należy to robić z wyczuciem i wiarą. Przypomnij uczniom, że na oficjalnych stronach internetowych Kościoła dostępnych jest wiele materiałów pomocniczych, które pomagają znaleźć odpowiedzi na trudne pytania, na przykład w zakładce Gospel Topics na stronie LDS.org. Aby przybliżyć uczniom tę doktrynę, zadaj im pytania w rodzaju: Dlaczego Księga Mormona jest przekonującym dowodem na to, że Józef Smith jest prorokiem? (Jeśli ktoś dochodzi do wniosku, że Księga Mormona jest prawdą, musi również przyjąć, że Józef Smith działał zgodnie z boskim natchnieniem, kiedy ją odnalazł i przetłumaczył, a zatem jest on prorokiem Boga). Jakie błogosławieństwa spływają na osoby zainteresowane, kiedy czytają Księgę Mormona i zdobywają świadectwo o jej prawdziwości? (Mogą poznać, że Józef Smith jest prorokiem i są przygotowane na to, by zaakceptować fakt Przywrócenia ewangelii Jezusa Chrystusa oraz przyjąć obrzędy zbawienia). Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Moroni 10:3 5. Zadaj uczniom następujące pytania: Jakie kroki musi podjąć człowiek, aby zdobyć świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona? (Choć uczniowie mogą użyć różnych sformułowań, prawdopodobnie rozpoznają następującą zasadę: Kiedy czytamy, rozważamy i modlimy się na temat Księgi Mormona, mając szczere pragnienie, by poznać prawdę, Bóg objawi nam ją mocą Ducha Świętego). 57

73 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) Co to znaczy pytać z prawdziwym zamiarem (Moroni 10:4)? (Szczerze pragnąć otrzymać odpowiedź poprzez Ducha Świętego i być gotowym uczynić to, do czego nas ta odpowiedź zobowiązuje). Aby zilustrować, dlaczego ważne jest, aby osoba zainteresowana przeczytała Księgę Mormona i z prawdziwym zamiarem modliła się o odpowiedź, czy jest ona prawdą, pokaż film: Invitation to Read the Book of Mormon: Jynx [Zaproszenie do przeczytania Księgi Mormona: Jynx] (8:06). Zatrzymaj film na oznaczeniu czasu 0:55 i poproś uczniów, by przez chwilę zastanowili się, co by czuli i co by myśleli, gdyby to oni byli misjonarzami nauczającymi Jynx. Niech kilkoro z nich opowie, co by jej powiedzieli. Podczas drugiej części filmu połowa klasy może szukać powodów, dla których osoby zainteresowane muszą przeczytać Księgę Mormona i modlić się o odpowiedź, aby otrzymać świadectwo o jej prawdziwości. Druga połowa niech w tym czasie odszuka, co takiego misjonarze powiedzieli Jynx, co zmotywowało ją do przeczytania Księgi Mormona. Po filmie omów z uczniami następujące kwestie: Co takiego powiedzieli i zrobili misjonarze, by zmotywować Jynx do przeczytania Księgi Mormona i pomodlenia się o to, czy jest ona prawdą? Co powiedzieli lub zrobili misjonarze, aby Duch Święty złożył świadectwo o prawdziwości ich słów? Dlaczego modlitwa osoby zainteresowanej o prawdziwość Księgi Mormona po jej przeczytaniu ma kluczowe znaczenie? (Dopilnuj, aby uczniowie zrozumieli, że nie wystarczy, aby misjonarze jedynie rozdawali egzemplarze Księgi Mormona. Zadanie misjonarzy polega na pomaganiu ludziom, aby uświadomili sobie, jak ważne jest czytanie Księgi Mormona i modlenie się o to, czy jest ona prawdą, aby dzięki temu poznali, że Józef Smith był prorokiem Boga i że ewangelia Jezusa Chrystusa została przywrócona). Wyjaśnij uczniom, że będą teraz mieli okazję wcielić się w rolę misjonarza i zachęcić kogoś do przeczytania Księgi Mormona. Zademonstruj, jak można przedstawić Księgę Mormona oraz zachęcić do jej przeczytania i pomodlenia się o to, czy jej przesłanie jest prawdziwe. Następnie podziel klasę na pary lub wykorzystaj jedną z propozycji podziału podczas nauczania, które znajdują się w części: Wyznaczanie zadań w ramach nauczania we wprowadzeniu tego podręcznika. Daj uczniom czas, aby mogli przygotować się do zachęcenia osoby zainteresowanej, by przeczytała Księgę Mormona i pomodliła się, by poznać, czy jest ona prawdą. Poproś ich o przeczytanie ramki zatytułowanej Korzystaj z Księgi Mormona, aby potwierdzić prawdę o Przywróceniu, która znajduje się na górze strony 39. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Mogą również skorzystać z wiadomości zapisanych na stronie 15. broszury misjonarskiej zatytułowanej Przywrócenie ewangelii Jezusa Chrystusa. Ćwiczenie powinni zakończyć złożeniem swojego świadectwa o Księdze Mormona i zaproszeniem do tego, by ją czytać i modlić się o potwierdzenie jej prawdziwości. Kiedy już wszyscy uczniowie przećwiczą składanie świadectwa o Księdze Mormona i zachęcanie do jej czytania oraz do modlitwy, poproś ich, aby opowiedzieli o wrażeniach i przemyśleniach, które towarzyszyły im podczas tego ćwiczenia. Na zakończenie lekcji przypomnij uczniom o błogosławieństwach, jakie przynosi czytanie Księgi Mormona i wzmacnianie swojego świadectwa o niej, zanim rozpoczną pełnoetatową służbę misyjną. Zapytaj, czy ktoś miałby ochotę podzielić się swoim 58

74 LEKCJA 8: NAUCZANIE O PRZESŁANIU PRZYWRÓCENIA (CZĘŚĆ 2.) świadectwem o Księdze Mormona. Złóż własne świadectwo o Księdze Mormona i zapewnij uczniów, że znajdą radość, kiedy będą zachęcać ludzi, aby przeczytali to pełne mocy świadectwo o Jezusie Chrystusie. Zaproszenie do działania Zachęć uczniów, aby podczas następnego tygodnia stosowali w praktyce to, czego nauczyli się podczas dzisiejszej lekcji. Mogą na przykład: Modlić się o silniejsze świadectwo na temat Pierwszej Wizji i prawdziwości Księgi Mormona. Przeczytać artykuł First Vision Accounts, który znajduje się w zakładce Gospel Topics na stronie internetowej lds.org/topics. Nauczyć się na pamięć opisu Pierwszej Wizji zapisanego we fragmencie: Józef Smith Historia 1: Wyrecytować go koledze lub komuś z rodziny i złożyć świadectwo o tym, dlaczego to wydarzenie miało tak wielkie znaczenie. Pomodlić się o pomoc w znalezieniu kogoś, komu mogliby dać egzemplarz Księgi Mormona. Postępować wedle wskazówek otrzymanych przez Ducha. 59

75 Przygotowanie misjonarskie lekcja 8. Cudowna podstawa naszej wiary Prezydent Gordon B. Hinckley Liahona, listopad 2002, str Łatwo jest zrozumieć, dlaczego ludzie nie przyjmują historii Józefa. Ona prawie przekracza granice pojmowania. A jednak ma tak wiele sensu. Zaznajomieni ze Starym Testamentem uznają ukazanie się Jehowy prorokom, którzy żyli w tamtych stosunkowo prostych czasach. Czy można więc słusznie zaprzeczać, że istniała potrzeba ukazania się Boga z niebios i Jego zmartwychwstałego Syna w tym wielce skomplikowanym okresie w historii świata? Że przyszli Obaj, że Józef widział Ich w Ich jaśniejącej chwale, że rozmawiali z nim, a on zapisał Ich słowa o tych wspaniałych rzeczach składam moje świadectwo. Oświadczamy bez cienia wątpliwości, że Bóg Ojciec i Jego Syn, Pan Jezus Chrystus, objawili się w ciele Józefowi Smithowi [ ]. Cała nasza siła spoczywa na prawdzie tej wizji. Albo miała ona miejsce, albo nie. Jeżeli nie, to ta praca jest oszustwem. Jeżeli tak, to jest to najważniejsza i najcudowniejsza praca pod niebem. Lecz ta wspaniała wizja to zaledwie początek całej serii objawień, które składają się na wczesną historię tej pracy. Zastanówcie się nad tym, moi bracia i siostry. Od wieków niebiosa pozostawały zapieczętowane. Dobrzy mężczyźni i kobiety naprawdę bardzo wielu wybitnych, wspaniałych ludzi starali się poprawić, wzmocnić i udoskonalić swoją religię i nauki. Wielce ich za to szanuję. O ileż lepszy jest świat dzięki ich działaniom. Chociaż wierzę, że ich praca była natchniona, nie doprowadziła do otwarcia niebios i ukazania się Boga. Jak gdyby ta wizja nie wystarczała, by świadczyć o osobie i prawdziwości Odkupiciela ludzkości, nastąpiło po niej objawienie Księgi Mormona. Oto coś, co człowiek mógł wziąć w ręce, mieć coś namacalnego. Mógł ją czytać. Mógł się modlić, ponieważ zawierała obietnicę, że Duch Święty potwierdzi prawdziwość Księgi, jeżeli takiego świadectwa będzie się szukać w modlitwie [ ]. Potem w 1820 roku to wspaniałe objawienie nastąpiło w odpowiedzi na modlitwę chłopca, który wraz ze swoją rodziną przeczytał w Biblii słowa Jakuba: A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana (List Jakuba 1:5). Potem nastąpiło przywrócenie kapłaństwa najpierw Kapłaństwa Aarona, rękami Jana Chrzciciela, który ochrzcił Jezusa w Jordanie. Na tym niepowtarzalnym i wspaniałym doświadczeniu opiera się prawdziwość tego Kościoła. W żadnych zapisach religijnych nie ma niczego, z czym można by je porównać. Nowy Testament opisuje chrzest Jezusa, kiedy to słychać było głos Boga, a Duch Święty zstąpił z nieba pod postacią gołębia. Na Górze Przemienienia Piotr, Jakub i Jan ujrzeli, jak Pan przemienił się na ich oczach. Słyszeli głos Ojca, lecz Go nie widzieli INTELLECTUAL RESERVE, INC. WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE. Znałem pewnego, nazwijmy go, intelektualistę, który powiedział, że Kościół złapał się w pułapkę własnej historii. Odpowiedziałem, że bez tej historii nie mielibyśmy nic. Prawdziwość tego jedynego, niepowtarzalnego i cudownego wydarzenia jest najważniejszą częścią naszej wiary. Dlaczego więc zarówno Ojciec, jak i Syn przyszli do chłopca, zaledwie wyrostka? Po pierwsze, przyszli, aby rozpocząć największą ze wszystkich dyspensację ewangelii, w której zgromadziły się wszystkie poprzednie [ ]. Instrumentem w tym dziele Boga był chłopiec, którego umysł był wolny od ludzkich teorii. Ten umysł był nieskażony naukami ówczesnych tradycji. Potem zaś przyszli Piotr, Jakub i Jan, Apostołowie Pana, którzy przekazali w tych czasach to, co otrzymali z rąk Mistrza, z którym chodzili, same klucze Królestwa Niebios wraz z upoważnieniem, by to, co będzie związane na ziemi, było związane także w niebie (zob. Ew. Mateusza 16:19). Później nastąpiło przekazanie rękami Mojżesza, Eliasza i Proroka Eliasza dalszych kluczy kapłaństwa. Zastanówcie się nad tym, bracia i siostry. Zastanówcie się, jak wielki to był cud. To jest przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa. My jako lud jesteśmy świętymi w dniach ostatnich. Świadczymy, że niebiosa się otworzyły, że rozsunięto zasłony, że Bóg przemówił, a Jezus Chrystus się objawił, że nastąpiło przekazanie boskiego upoważnienia. Świadczymy, że niebiosa się otworzyły, że rozsunięto zasłony, że Bóg przemówił, a Jezus Chrystus się objawił.

76 9 Rozwijanie cech Chrystusowych Wprowadzenie Misjonarze powinni ze wszystkich sił starać się upodobnić do Zbawiciela, kiedy trudzą się, żeby zapraszać ludzi, by do Niego przyszli. Zbawca jest naszym doskonałym przykładem i nakazał nam, abyśmy stawali się tacy, jak On (zob. 3 Nefi 27:27). Zadośćuczynienie sprawia, że możemy upodabniać się do Niego i do naszego Ojca w Niebie. Ważną częścią tego procesu jest zdobywanie wiedzy o tym, jak Jezus Chrystus żył, jak się zachowywał i nauczał. Kiedy sami bardziej rozwiniemy w sobie cechy Chrystusowe, będziemy lepiej przygotowani, by służyć Bogu i innym podczas misji i przez resztę życia. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: Alma 17:22 37; 18:1 3, 8 10; Moroni 7:45 48 oraz Nauki i Przymierza 4:1 7. Przestudiuj Abyście głosili moją ewangelię, str oraz 126. Przygotuj dla każdego ucznia egzemplarz zadania Cechy charakteru ze strony 126. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (nieobowiązkowe). Przygotuj się do pokazania filmu: Christlike Attributes [Cechy Chrystusowe] (2:54), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org. Przygotuj się do pokazania filmu: Impressions of Missionaries [Wrażenie wywierane przez misjonarzy] (4:32), dostępnego na stronie internetowej youtube.com. Propozycje dotyczące nauczania Znaczenie cech Chrystusowych Poproś uczniów, aby odnaleźli stronę 123. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i przyjrzeli się zdjęciu przedstawiającemu plakietkę misjonarską. Zapytaj: Jakie dwie rzeczy są najlepiej widoczne na plakietce? (Nazwisko misjonarza i imię Zbawiciela). Dlaczego ważne jest, aby wam i innym ludziom wasze imię kojarzyło się z imieniem Zbawiciela? Niech kilkoro uczniów na zmianę odczyta na głos pięć kolejnych akapitów, które znajdują się na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, pozostali zaś niech śledzą tekst i odszukają, w jaki sposób możemy przyjąć zaproszenie, by podążać za Jezusem Chrystusem. Kiedy skończą czytać, zapytaj: Jak możemy przyjąć zaproszenie Jezusa Chrystusa, by za Nim podążać? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Przyjmujemy zaproszenie Jezusa Chrystusa, by za Nim podążać, kiedy stajemy się tacy, jak On i rozwijamy Jego cechy). W jaki sposób rozwinięcie przez was cech Chrystusowych może sprawić, że będziecie z większą mocą i skutecznością głosić ewangelię Jezusa Chrystusa? Poproś uczniów, aby każdy z nich wybrał jeden z fragmentów wymienionych w ramce Studiowanie pism świętych ze strony 116. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech przeczytają wybrany fragment i odszukają, co mówi on o podążaniu za 60

77 LEKCJA 9: ROZWIJANIE CECH CHRYSTUSOWYCH przykładem Jezusa Chrystusa. Poproś kilkoro z nich o podzielenie się z resztą klasy tym, czego się dowiedzieli. Gdy udzielą odpowiedzi, zapytaj: Jakie cechy charakteru kojarzą się wam z Jezusem Chrystusem? Pokaż film: Christlike Attributes [Cechy Chrystusowe] (2:54), który przedstawia niektóre z cech Zbawiciela. Niech uczniowie zaobserwują, w jaki sposób boskie cechy Zbawcy uwidaczniają się w Jego postępowaniu szczególnie w Jego kontaktach z ludźmi. Po obejrzeniu filmu zadaj pytania w rodzaju poniższych, pamiętając o tym, by dać uczniom czas na zastanowienie się nad odpowiedzią: W jaki sposób boskie cechy Zbawiciela przejawiały się w Jego działaniach, szczególnie w Jego kontaktach z innymi ludźmi? Jaki wpływ na innych ludzi miało postępowanie Jezusa Chrystusa? Niech uczniowie opowiedzą osobie, która siedzi obok nich, o sytuacji, w której czyjeś Chrystusowe postępowanie wywarło na nich wrażenie. Następnie poproś ich, aby zastanowili się przez chwilę nad pytaniem: Które z cech Chrystusowych pokazanych w filmie chcielibyście bardziej rozwinąć? Rozwijanie cech Chrystusowych Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 4:1 7. Czas na rozważenie odpowiedzi. Uczniowie będą bardziej skłonni do udzielenia przemyślanej odpowiedzi, jeśli dasz im dość czasu na zastanowienie. Na przykład, po zadaniu pytania, możesz powiedzieć: Proszę, zastanówcie się teraz przez chwilę nad odpowiedzią, a potem zapytam was o wasze przemyślenia. Co fragment: Nauki i Przymierza 4:5 6 mówi o związku między posiadaniem cech Chrystusowych a warunkami, które należy spełnić, aby zostać powołanym do pracy? (Choć uczniowie mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Osoby, które mają cechy Chrystusowe, spełniają wymagania, aby pracować w służbie Pana). Poproś uczniów, aby odnaleźli zadanie Cechy Chrystusowe na stronie 126. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Po omówieniu wskazówek, które znajdują się z górze strony, poproś ich, aby wykonali ćwiczenie. Warto jest z góry poinformować ich, jakim dysponują czasem. Możesz również rozdać uczniom kopie tego zadania na kartkach. Jeśli jednak zdecydują się wypełniać zadanie w swoich podręcznikach Abyście głosili moją ewangelię, możesz im zasugerować, aby zrobili to ołówkiem. Przeznacz na to ćwiczenie dość czasu, aby wszyscy uczniowie zdążyli je ukończyć. Następnie poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, czego się nauczyli i co czuli, pracując nad tą samooceną. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz też zapytać: Które z cech wymienionych w ćwiczeniu, waszym zdaniem, się wyróżniają? Czego się dowiedzieliście dzięki temu zadaniu? Pomóż uczniom pogłębić zrozumienie cech Chrystusowych, prosząc ich, by wybrali jedną z nich, o której chcieliby dowiedzieć się więcej i którą chcieliby rozwijać w swoim życiu. Poproś ich, aby odnaleźli opis wybranej przez siebie cechy na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Daj im czas na jego przestudiowanie oraz na zapoznanie się ze związanymi z daną cechą fragmentami pism świętych. Warto jest z góry powiedzieć uczniom, jakim dysponują czasem. Napisz na tablicy pytania, które uczniowie powinni rozważyć podczas lektury: Jakie nowe spostrzeżenia związane z wybraną cechą uzyskałeś? 61

78 LEKCJA 9: ROZWIJANIE CECH CHRYSTUSOWYCH Co musi ulec zmianie w twoim sercu, umyśle lub uczynkach, aby ta cecha mogła się rozwinąć? W jaki sposób rozwinięcie tej cechy pomoże ci być lepszym misjonarzem? W czasie pracy podchodź do uczniów, aby sprawdzić, jak sobie radzą z tym zadaniem i odpowiedzieć na ich ewentualne pytania. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby podzielili się odpowiedziami z resztą grupy. Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa i poproś uczniów, aby odszukali, co wedle słów Prezydenta musimy robić, aby rozwijać w sobie cechy Chrystusowe: Pisma święte opisują wiele cech Chrystusa, które powinniśmy ukształtować w sobie w ciągu życia [ ]. Cechy Chrystusa to dary od Boga. Nie mogą się rozwijać bez Jego pomocy. Jedyną pomoc, jakiej wszyscy potrzebujemy, otrzymujemy bezwarunkowo przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Pokładanie wiary w Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu oznacza, że całkowicie na Nim polegamy, całkowicie ufamy Jego mocy, inteligencji i miłości. Kiedy w prawy sposób korzystamy z naszej wolnej woli, w naszym życiu pojawiają się cechy Chrystusa [ ]. Pragnąc stać się bardziej podobni do Zbawiciela, musimy regularnie oceniać jakość naszego życia i poprzez prawdziwą pokutę polegać na zasługach Jezusa Chrystusa i błogosławieństwach Jego Zadośćuczynienia ( Cechy Chrystusowe Wiatr pod naszymi skrzydłami, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str ). Jak sądzicie, co to znaczy, że cechy Chrystusa to dary od Boga? (Są to dary, które nie mogą się w pełni rozwinąć bez pomocy Boga). Co, zdaniem Prezydenta Uchtdorfa, możemy zrobić, by skorzystać z Bożej pomocy podczas rozwijania tych cech? (Możesz podsumować odpowiedzi uczniów, pisząc na tablicy: Możemy rozwijać cechy Chrystusowe, kiedy pokutujemy, mamy wiarę w Jezusa Chrystusa i kiedy polegamy na mocy Zadośćuczynienia). W jaki sposób pokuta i poleganie na wierze w Zadośćuczynienie pomagają nam rozwijać cechy Chrystusowe? (Poprzez wiarę i pokutę prosimy Pana, aby pobłogosławił nas cechami Chrystusowymi. Kiedy pokutujemy, okazujemy, że pragniemy stać się bardziej podobni do Chrystusa i zapraszamy Ducha Świętego, by w większym stopniu oddziaływał na nasze życie). Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos: Nauczając Nefitów, Zbawiciel mówił o tym, czym muszą się stać. Rzucił im wyzwanie, by odpokutowali, zostali ochrzczeni i uświęceni poprzez przyjęcie Ducha Świętego, [aby] ostatecznego dnia mogli stanąć przede Mną bez skazy (3 Nefi 27:20). Podsumował to tak: Jakimi ludźmi powinniście więc być? Zaprawdę powiadam wam, że na Moje podobieństwo (3 Nefi 27:27). Ewangelia Jezusa Chrystusa jest planem, dzięki któremu możemy się stać tym, czym powinny stać się dzieci Boże. Ten doskonały stan bez skazy będzie wynikiem miarowej sukcesji przymierzy, obrzędów i uczynków oraz akumulacji dobrych wyborów, a także ciągłej pokuty. To życie dane jest ludziom, aby przygotowali się na spotkanie z Bogiem (Alma 34:32) ( Wyzwanie, byśmy czymś się stali Liahona, styczeń 2001, str. 41). Zapytaj: 62

79 LEKCJA 9: ROZWIJANIE CECH CHRYSTUSOWYCH Co, wedle Starszego Oaksa, mamy robić, abyśmy stali się bardziej podobni do Jezusa Chrystusa? (Musimy zawrzeć święte przymierza i ich dochować, być godni otrzymania i przyjąć obrzędy, dokonywać właściwych wyborów i pokutować). Poproś uczniów, aby odnaleźli fragment: Moroni 7: Wyjaśnij, że choć te wersety mówią szczególnie o miłości, zawierają również ogólną naukę, która dotyczy rozwijania cech Chrystusowych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie tych wersetów, a pozostałych o odszukanie, co możemy robić, aby pozyskać pomoc Ojca Niebieskiego w naszych wysiłkach, by stać się podobnymi do Jego Syna (odpowiedzi powinny się koncentrować na tym, jak ważne jest, abyśmy prosili Ojca w Niebie o pomoc w stawaniu się prawdziwymi naśladowcami Chrystusa). Zwróć uwagę, że skoro cechy Chrystusowe są darami od Boga, powinniśmy prosić Go o pomoc w ich rozwijaniu. Aby uczniowie mogli zastanowić się, jak mogą zastosować w praktyce to, czego się dowiedzieli, poproś ich o podanie przykładów działań, jakie przyszły misjonarz może podjąć, aby rozwijać cechę, o której czytali. Następnie daj uczniom kilka minut na sporządzenie planu, zawierającego propozycje dobrych wyborów, których wytrwałe dokonywanie pomoże im rozwinąć daną cechę. Zachęć ich, aby opowiedzieli o swoim planie rodzicom lub zaufanemu przyjacielowi. Dopinguj ich również, by nie odkładali realizacji tego planu na później. Starania, jakie poczynią teraz, mogą mieć wielki wpływ na to, jak będzie wyglądało ich misyjne doświadczenie. Na zakończenie tej części lekcji zapewnij uczniów, że Pan będzie ich błogosławił, kiedy będą polegać na wierze w Zadośćuczynienie i starać się do Niego upodobnić. Cechy Chrystusowe a praca misjonarska Napisz na tablicy poniższą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium, w której przytacza on cytat często przypisywany św. Franciszkowi z Asyżu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos: Głoś ewangelię zawsze, a jeśli to konieczne, używaj słów ( Czekając na drodze do Damaszku, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 77). Następnie zadaj pytania w rodzaju: Wdrażanie w życie zdobytej wiedzy. Wdrażanie wiedzy w życie ma miejsce, kiedy uczniowie (1) przyjmują doktrynę lub zasadę w swoich sercach i umysłach oraz (2) zaczynają wedle niej postępować i żyć. Nauczyciele mogą pomagać w tym procesie, dając uczniom podczas zajęć czas na to, by rozważyli lub zapisali to, co zrozumieli i poczuli oraz aby zastanowili się, jakie konkretne działania powinni podjąć, by zastosować zdobytą wiedzę w swoim życiu. Jak możemy głosić ewangelię, nie używając słów? W jaki sposób rozwinięcie cech Chrystusowych pozwala nam lepiej głosić ewangelię zarówno przy pomocy słów, jak i bez nich? Co dzieje się w sercach ludzi, kiedy są traktowani na sposób Chrystusowy? (Ich serca miękną, a oni stają się bardziej otwarci na to, by wysłuchać przesłania ewangelii). Dlaczego posiadanie przez misjonarza cech Chrystusowych ma tak wielkie znaczenie dla sukcesu pracy misjonarskiej? (Odpowiedzi uczniów mogą zawierać następującą prawdę: Cechy Chrystusowe mogą mieć wielki wpływ na przyprowadzanie ludzi do Zbawiciela). Pokaż film: Impressions of Missionaries [Wrażenie wywierane przez misjonarzy] (4:32). Niech uczniowie zanotują, jakie cechy osoby zainteresowane zaobserwowały u misjonarzy i jaki miały one na nie wpływ. Po zakończeniu filmu zapytaj: 63

80 LEKCJA 9: ROZWIJANIE CECH CHRYSTUSOWYCH Jakie pozytywne cechy zainteresowani odnaleźli u misjonarzy? Jak sądzicie, dlaczego te cechy wywarły na zainteresowanych tak pozytywne wrażenie? Niektórzy zainteresowani wspomnieli o mniej pozytywnych cechach. Jaki miały one na nich wpływ? Jak misjonarze mogą unikać pozostawiania po sobie mniej pozytywnych wrażeń? Aby jeszcze lepiej zilustrować, w jaki sposób zachowanie i cechy Chrystusowe mogą pomóc misjonarzom przygotować nauczane osoby na przyjęcie ewangelii, poproś jednego z uczniów o opowiedzenie historii o tym, co Ammon uczynił, aby głosić ewangelię pośród Lamanitów. Podziel uczniów na cztery grupy i przydziel każdej grupie po jednym z poniższych fragmentów. Niech uczniowie po cichu przeczytają swój fragment i odszukają, jakimi cechami Chrystusowymi wykazał się Ammon. Alma 17:22 25 Alma 17:28 31 Alma 17:33 37 Alma 18:1 3, 8 10 Kiedy uczniowie skończą czytać, omów z nimi następujące kwestie: Jakimi cechami Chrystusowymi wykazał się Ammon w przeczytanych przez was wersetach? Jaki wpływ wywarły te cechy na ludzi, których nauczał? W jaki sposób współcześni misjonarze mogą naśladować przykład Ammona? Poproś uczniów, aby pomyśleli o osobie, u której zaobserwowali cechy Chrystusowe. Zapytaj: Jaki wpływ wywarło na was Chrystusowe zachowanie tej osoby? Służba z towarzyszem Przypomnij uczniom, że misjonarze zawsze służą z towarzyszem. Poproś ich, aby wymienili potencjalne wyzwania, jakie mogą się pojawić, gdy pracuje się z drugą osobą. Zadaj następujące pytania: Dlaczego waszym zdaniem misjonarze służą w parach? Przeczytaj na głos fragmenty: Nauki i Przymierza 42:6 i II List do Koryntian 13:1, aby pomóc uczniom dostrzec, że misjonarze służą w parach, ponieważ taki wzorzec ustanowił Pan. Następnie zapytaj: Dlaczego ważne jest, aby misjonarze okazywali Chrystusowe nastawienie w swoich kontaktach z towarzyszem z pary? (Zob. NiP 38:24 25, 27). Pokaż poniższą wypowiedź Prezydenta Jamesa E. Fausta ( ) z Pierwszego Prezydium i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos: 64

81 LEKCJA 9: ROZWIJANIE CECH CHRYSTUSOWYCH Nie pozwólcie, by w waszej parze kiedykolwiek zagościła niezgoda. Niektórzy z waszych misyjnych towarzyszy będą dla was najbliższymi przyjaciółmi. Bądźcie takimi towarzyszami, z jakimi sami chcielibyście służyć. W swojej relacji z kolegą lub koleżanką z pary okazujcie bezinteresowność. Tam, gdzie ludzie spierają się ze sobą, Duch Pana odchodzi, bez względu na to, po czyjej stronie leży wina. Każdy z nas jest człowiekiem o szczególnych zaletach i talentach, odmiennych od pozostałych ludzi na świecie. Każdy z nas ma słabości. W harmonijnie współgrającej parze mamy pracę zespołową tam, gdzie jedna osoba jest słaba, druga jest silna ( What I Want My Son to Know before He Leaves on His Mission, Ensign, maj 1996, str. 41). Co według Prezydenta Fausta dzieje się, kiedy między misjonarzami w parze panuje niezgoda? (Zob. także 3 Nefi 11:29). W jaki sposób cechy, o których się uczyliśmy, mogą pomóc kolegom/koleżankom z pary misjonarskiej unikać sporów i żyć w harmonii? (Uczniowie powinni rozpoznać zasadę: Kiedy misjonarze w parze okazują sobie nawzajem cechy i nastawienie Chrystusowe, są błogosławieni Duchem Świętym). Dlaczego harmonijnie układające się kontakty między misjonarzami sprawiają, że mogą oni skuteczniej głosić ewangelię? Możesz odczytać pięć pierwszych akapitów z podrozdziału zatytułowanego Your Companion [Twój towarzysz] (w części Relationships with Others [Związki międzyludzkie]) w podręczniku: Missionary Handbook (str ). Następnie zapytaj: W jaki sposób wykorzystaliście zasadę, o której mowa w tym fragmencie, aby wzmacniać związki z członkami waszych rodzin lub przyjaciółmi? Na zakończenie poproś uczniów, aby złożyli swoje świadectwo o Chrystusie i o tym, jak ważne jest, abyśmy się do Niego upodabniali. Zaproszenie do działania Wyjaśnij uczniom, że proces rozwijania cech Chrystusowych wymaga pomocy Pana i usilnej osobistej pracy. Zachęć ich, aby w ramach pracy nad tym, by upodobnić się do Zbawiciela, wykonali co najmniej jedno z proponowanych zadań: Wybierzcie jedną z cech Chrystusowych z rozdziału 6. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i dokładnie ją przestudiujcie, wykorzystując do tego pisma święte oraz publikacje: Oddani wierze: Leksykon ewangelii, Bible Dictionary [Słownik biblijny], Topical Guide [Przewodnik tematyczny], indeks itp. Stwórzcie plan, jak rozwijać tę cechę w swoim życiu. Opowiedzcie o tym planie rodzicom lub zaufanemu przyjacielowi. Zastanówcie się, co możecie zrobić, aby w bardziej Chrystusowy sposób traktować swoją rodzinę, znajomych (zarówno z Kościoła, jak i spoza niego) oraz przywódców kościelnych. Wypiszcie konkretne pomysły i wprowadźcie je w życie jeszcze w tym tygodniu. Wyznaczcie sobie cele, które pomogą wam przygotować się do tego, by w przyszłości unikać konfliktów z misyjnym towarzyszem. Znajdźcie sposoby, by okazywać miłość rodzinie i znajomym oraz aby cierpliwie i z miłosierdziem im służyć. 65

82 10 Nauczanie o planie zbawienia (część 1.) Wprowadzenie Plan zbawienia to plan szczęścia, jaki Ojciec Niebieski przygotował dla Swoich dzieci. Jego centralnym punktem jest Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa i naucza on o tym, dlaczego Zadośćuczynienie jest niezbędne. Plan Ojca w Niebie udziela też odpowiedzi na pytania: Skąd przyszedłem?, Jaki jest cel mojego życia? oraz Dokąd pójdę po śmierci?. Przyszli misjonarze powinni dobrze rozumieć doktrynę planu zbawienia, potrafić ją prosto wyjaśnić i złożyć o niej pełne mocy świadectwo. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: 2 Nefi 2:22 25; Alma 12:32 34; Mojżesz 1:39. Przestudiuj podręcznik: Abyście głosili moją ewangelię, str Przygotuj się do pokazania filmu: God Is Our Father [Bóg jest naszym Ojcem], (3:05), dostępnego na stronie internetowej LDS.org. Przygotuj się do pokazania filmu: The Plan of Salvation [Plan zbawienia] (4:30), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org. Propozycje dotyczące nauczania Życie przedziemskie: Cel i plan Boga wobec nas Jako hymn na rozpoczęcie zajęć klasa może odśpiewać Bóg moim Ojcem jest. Lekcję możesz zacząć od poproszenia ich, aby po cichu przeczytali słowa pierwszej zwrotki hymnu Bóg moim Ojcem jest i odszukali zawarte w nich doktryny i zasady. Bóg moim Ojcem jest I przysłał tutaj mnie. Dom i rodziców dobrych dał, Bym mógł urodzić się. Ze mną idź i wskazuj drogę, Powiedz, jak mam żyć. Naucz mnie, co czynić mam, Bym z Bogiem znów mógł żyć. ( Bóg moim Ojcem jest, Hymny oraz pieśni dla dzieci, str. 96). Uwaga: Inna propozycja to rozpoczęcie lekcji od pokazania klasie filmu God Is Our Father [Bóg jest naszym Ojcem] (3:15). Po krótkim omówieniu jego treści zaśpiewajcie całą klasą Bóg moim Ojcem jest. Daj uczniom chwilę na zastanowienie, a następnie poproś ich, aby wyjaśnili, jakie ważne doktryny i zasady odnaleźli w tym hymnie. Jeśli zajdzie taka potrzeba, możesz zadać następujące pytania: Co ten tekst sugeruje na temat naszego życia przed przyjściem na ziemię? Co ten tekst mówi na temat celu naszego życia na ziemi? Powiedz uczniom, że jako misjonarze będą mieli okazję, by nauczać o tym, co jest celem życia. Niech jeden lub kilkoro uczniów odczyta na głos pierwsze dwa akapity części zatytułowanej: Życie przedziemskie: cel i plan Boga przygotowany dla nas ze strony 48. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. 66

83 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) Możesz także przytoczyć poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów: Podczas przywrócenia nie przekazano nam niczego, co przewyższałoby doniosłą prawdę o naszym życiu przed przyjściem na ziemię. Żaden inny Kościół nie zna ani nie naucza tej prawdy. Doktrynę tę poznaliśmy jedynie w zarysie, lecz istotne fakty wystarczająco często powtarzają się w objawieniach, abyśmy mogli być pewni podstawowych prawd (Our Father s Plan [1984], str. 14). Zapytaj: W jaki sposób wiedza o naszym życiu przed przyjściem na ziemię i o tym, że jako duchowe dzieci żyliśmy z naszym Ojcem w Niebie może nadać naszemu życiu głębszy sens? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz podkreślić następującą zasadę: Kiedy rozumiemy, że jesteśmy dziećmi Ojca w Niebie, odnajdujemy w naszym ziemskim życiu głębszy sens). Aby pomóc uczniom pogłębić ich zrozumienie tej zasady, pokaż film: God Is Our Father [Bóg jest naszym Ojcem] (3:05) i poproś ich, aby słuchali, jakie błogosławieństwa wymieniają pokazani w nim ludzie. Po obejrzeniu filmu zadaj uczniom następujące pytania: Które z błogosławieństw opisanych przez bohaterów filmu płyną z wiedzy, że są oni dziećmi Boga? W jaki sposób świadomość, że jesteście dziećmi Boga, pomogła wam odnaleźć w życiu głębszy sens? Niech kilkoro uczniów na zmianę odczyta na głos cztery ostatnie akapity, które znajdują się na 48. stronie podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech klasa szuka doktryn i zasad, które nauczają, jaki cel wyznaczył Bóg Swoim dzieciom i w jaki sposób wypełnia go plan zbawienia. Następnie zapytaj: Co plan Boga ma uczynić dla Jego dzieci? (Pośród odpowiedzi uczniów powinna się znaleźć doktryna, że plan zbawienia umożliwia wszystkim dzieciom Boga, by mogły radować się błogosławieństwami nieśmiertelności i życia wiecznego. Jeśli potrzebne będą dodatkowe wyjaśnienia, możesz skorzystać z definicji terminów nieśmiertelność i wyniesienie na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Podkreśl, że życie wieczne, to taki rodzaj życia, jakie wiedzie Bóg). 67

84 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) Uczenie się na pamięć. Uczenie się na pamięć może pomóc uczniom poznać i pokochać wybrane fragmenty pism świętych. Zwiększa też ono prawdopodobieństwo, że Duch Święty przypomni im je, kiedy będą im potrzebne (zob. Ew. Jana 14:26). Prosząc klasę, o uczenie się na pamięć fragmentów pism świętych, z rozwagą dostosuj swoje oczekiwania do możliwości i sytuacji każdego z uczniów. Nie powinni oni czuć się zażenowani czy przytłoczeni, jeśli nauka fragmentów na pamięć sprawia im trudność. Aby pomóc uczniom zrozumieć tę doktrynę, poproś, aby przeczytali i nauczyli się na pamięć wersetu: Mojżesz 1:39. Po kilku minutach, gdy uczniowie już nieco poćwiczą zapamiętywanie i recytację tego fragmentu, zapytaj: Jak nauczanie, że celem Boga jest przyniesienie człowiekowi nieśmiertelności i życia wiecznego, może wpływać na wybory, jakich osoby zainteresowane dokonują w swoim życiu? Daj uczniom chwilkę na zastanowienie się nad rolą, jaką misjonarze odgrywają w pomaganiu Ojcu Niebieskiemu w dziele [przynoszenia nieśmiertelności i wiecznego żywota] człowiekowi (Mojżesz 1:39). Poproś uczniów, aby swoimi przemyśleniami podzielili się z którymś z kolegów z klasy lub zapisali je w swoich dziennikach do studiowania. Stworzenie a nasze ciała fizyczne Niech jeden z uczniów przeczyta na głos część zatytułowaną Stworzenie ze strony 49. podręcznika: Abyście głosili moją ewangelię. Pozostali niech odszukają, jakie znaczenie ma Stworzenie w Boskim planie zbawienia. Następnie zapytaj: Dlaczego uważamy stworzenie ziemi za ważną część Boskiego planu zbawienia? (Aby móc się rozwijać i upodabniać do Boga, każdy z nas musiał przyjść na ziemię, by otrzymać tu ciało i zostać wypróbowanym). Aby pomóc uczniom zrozumieć, jak ważne jest otrzymanie fizycznego ciała, pokaż i odczytaj poniższą wypowiedź Siostry Susan W. Tanner, która służyła wówczas jako generalna prezydent Organizacji Młodych Kobiet. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, dlaczego wszyscy radowaliśmy się z tego, że otrzymamy ciało fizyczne. W świecie, w którym żyliśmy przed narodzeniem, dowiedzieliśmy się, że posiadanie ciała stanowi część wielkiego planu szczęścia, jaki Bóg stworzył z myślą o nas. Jak napisano w dokumencie pt.: Rodzina: Proklamacja dla świata : Duchowi synowie i duchowe córki znały i czciły Boga jako swojego Wiecznego Ojca i przyjęły Jego plan, dzięki któremu Jego dzieci mogą otrzymać fizyczne ciało i zdobyć doświadczenia podczas życia na ziemi, aby czynić postępy ku doskonałości i ostatecznie osiągnąć swoje boskie przeznaczenie jako dziedzice życia wiecznego. Wręcz wydaliśmy okrzyk radości (Ks. Joba 38:7), dowiedziawszy się, że uczestniczymy w tym planie. Co sprawiło, że byliśmy tak podekscytowani? Zrozumieliśmy wieczne prawdy na temat naszych ciał. Wiedzieliśmy, że nasze ciała zostaną stworzone na obraz Boga. Wiedzieliśmy, że nasze ciała będą mieszkaniem dla naszych duchów. Dowiedzieliśmy się też, że nasze ciała będą odczuwać ból, poznają choroby, upośledzenie i pokusy. Jednak chcieliśmy, i to nawet bardzo, przyjąć te wyzwania, ponieważ wiedzieliśmy, że tylko przy nierozdzielnym połączeniu ducha i materii, możemy uczynić postępy, by stać się podobni do naszego Ojca Niebieskiego (zob. NiP 130:22) i otrzymać pełnię radości (NiP 93:33) ( Świętość ciała, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 13). Następnie zapytaj: Jakie zrozumiane w życiu przedziemskim prawdy sprawiły, że tak bardzo wyczekiwaliśmy przyjścia na ziemię i otrzymania fizycznego ciała? Dlaczego tak chętnie i ochoczo czekaliśmy na to, by przyjść na ziemię, choć wiedzieliśmy, że będziemy się tu zmagać z wyzwaniami życia doczesnego? Daj uczniom czas na zastanowienie się nad następującym pytaniem: Jak wyjaśnilibyście osobie zainteresowanej, w jaki sposób nasze doczesne doświadczenie pomaga nam się rozwijać i stawać podobnymi do naszego Ojca w Niebie? Jeśli 68

85 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) wystarczy czasu, poproś ich, aby przestudiowali odnośniki w ramce Studiowanie pism świętych, która znajduje się pod hasłem Stworzenie na stronie 49. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Po mniej więcej minucie poproś uczniów, aby zwrócili się do osoby siedzącej obok nich i przedstawili jej swoją odpowiedź. Wolna wola i Upadek Adama i Ewy Napisz na tablicy następujące nagłówki: Co Adam i Ewa mogli robić w Ogrodzie Czego Adam i Ewa nie mogli robić w Ogrodzie Poproś uczniów, aby przestudiowali fragment: 2 Nefi 2:22 25 oraz część Wolna wola i Upadek Adama i Ewy znajdującą się na stronie 49. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech podczas czytania połowa klasy sporządzi listę rzeczy, które Adam i Ewa mogli robić w Ogrodzie Eden (mogli żyć bez końca w stanie niewinności, mogli korzystać ze swojej wolnej woli i podejmować decyzje). Druga połowa niech w tym czasie zrobi listę rzeczy, których Adam i Ewa nie mogli robić w Ogrodzie Eden (nie mogli się rozwijać ani doświadczać przeciwności, nie mogli zaznać radości, smutku, bólu ani żalu, nie mogli grzeszyć, nie mogli doświadczyć choroby ani cierpienia, nie mogli mieć dzieci). Po upływie kilku minut poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Gdy będą udzielać odpowiedzi, jedna osoba może notować je na tablicy. Zwróć uwagę uczniów na wyrażenia śmierć fizyczna i śmierć duchowa na stronie 49. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Chyba wszyscy uczniowie będą rozumieć, że śmierć fizyczna odnosi się do śmierci naszego fizycznego ciała. Pomóż im zrozumieć, że śmierć duchowa odnosi się do oddzielenia od obecności Boga. Oba rodzaje śmierci są wynikiem Upadku Adama. Jedynie dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy przezwyciężyć obie te śmierci. Możesz pogłębić zrozumienie przez uczniów wagi, jaką Upadek odegrał w planie zbawienia, pokazując im wypowiedź Prezydenta Josepha Fieldinga Smitha ( ) i prosząc jednego z nich o jej odczytanie: Kiedy Adam został wygnany z Ogrodu Eden, Pan wydał na niego wyrok. Niektórzy ludzie traktują tę karę jako coś strasznego. To nieprawda, była ona błogosławieństwem. Nie jestem nawet przekonany, czy można ją nawet uważać za prawdziwą karę. Aby ludzkość mogła dostąpić zbawienia i wyniesienia, konieczne było, aby ludzie otrzymali na tym świecie ciała fizyczne oraz przeżyli doświadczenia i próby, które są możliwe jedynie podczas życia doczesnego. Pan powiedział, że Jego wielkim dziełem i chwałą jest przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi [Mojżesz 1:39]. Bez życia doczesnego tego wielkiego błogosławieństwa nie dałoby się zrealizować. Dlatego światy zostały stworzone i zapełnione dziećmi Bożymi, i otrzymały one przywilej przeżycia doczesności, mając wielki dar wolnej woli. Dzięki temu darowi wybierają one dobro lub zło, za co otrzymają swą wieczną nagrodę. Dzięki występkowi Adama mamy teraz życie doczesne [ ]. Upadek człowieka był ukrytym błogosławieństwem i był sposobem na wypełnienie celów Pana dotyczących rozwoju człowieka, a nie na ich zakłócenie (Doctrines of Salvation, wyb. Bruce R. McConkie, 3 tomy [ ], 1:113 14). Następnie zapytaj: 69

86 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) Dlaczego właściwe jest postrzeganie Upadku Adama i Ewy jako integralnej części Boskiego planu zbawienia? (Upadek Adama i Ewy umożliwił duchowym dzieciom Boga zdobycie fizycznych ciał, rozwijanie się i stawanie się podobnymi do Niego). Poproś uczniów, aby przejrzeli ramkę Nauczanie o Upadku na stronie 50. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie niech własnymi słowami wyjaśnią doktrynę Upadku osobie, która obok nich siedzi. Nasze życie na ziemi Pokaż film The Plan of Salvation [Plan zbawienia] (4:30) lub poproś, by jeden z uczniów odczytał na głos poniższą wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech uczniowie odszukają, w jaki sposób trzyaktowa sztuka symbolizuje plan zbawienia: Plan odkupienia ze swymi trzema podziałami można przyrównać do wspaniałej trzyaktowej sztuki. Akt 1. nosi tytuł Życie przedziemskie. Pisma święte opisują to jako nasz pierwszy stan (zob. List Judy 1:6; Abraham 3:26, 28). Akt 2. od narodzin do momentu zmartwychwstania to Drugi stan. Zaś akt 3. nazywa się Życiem po śmierci lub Życiem wiecznym. W życiu doczesnym jesteśmy jak aktorzy, którzy wchodzą na scenę w momencie, kiedy kurtyna się podnosi i zaczyna się drugi akt. Pierwszy akt nas ominął. Sztuka ma wiele głównych i pomniejszych wątków, które się ze sobą przeplatają, co sprawia, że trudno jest się rozeznać, kto jest z kim powiązany i co się do czego odnosi; gdzie są bohaterowie pozytywni, a gdzie czarne charaktery. Sprawę komplikuje również to, że nie jesteśmy jedynie widzami, jesteśmy członkami zespołu, gramy na scenie i jesteśmy w samym centrum przedstawienia! Zgodnie z wiecznym planem pamięć o życiu przedziemskim, czyli akcie 1., przysłoniła zasłona. Ponieważ do życia doczesnego włączamy się na początku aktu 2., nie mając żadnych wspomnień o tym, co działo się w akcie 1., nic dziwnego, że ciężko jest nam zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi [ ]. Jeśli spodziewacie się, że akt drugi przyniesie wam jedynie to co łatwe, spokojne i przyjemne, to z całą pewnością czeka was zawód. Niewiele będziecie rozumieć z tego, co się wokół was dzieje i dlaczego wszystko toczy się właśnie takim a nie innym torem. Zapamiętajcie sobie jedną rzecz! Tekst: I żyli sobie długo i szczęśliwie nigdy nie pada w drugim akcie. To zdanie należy do aktu trzeciego, kiedy rozwiązane zostają tajemnice i wszystko się układa [ ]. Istnieje coś w rodzaju scenariusza do tej wspaniałej sztuki, tego odwiecznego dramatu. Nakreśla on, choćby w zarysie, co stało się w akcie 1. życiu przedziemskim. Chociaż nie znamy zbyt wielu szczegółów, scenariusz wyjaśnia cel wszystkiego, co się dzieje i ujawnia dość na temat fabuły, aby pomóc wam wywnioskować, o co w tym życiu chodzi. Ten scenariusz, jak już zapewne wiecie, to pisma święte objawienia. Czytajcie je. Studiujcie. One wam powiedzą, kim jest człowiek, dlaczego Bóg o nim [pamięta] i dlaczego zostaliśmy stworzeni niewiele [mniejszymi] od Boga, a jednak chwałą i dostojeństwem [uwieńczeni] (Ks. Psalmów 8:4 5). Pisma święte mówią prawdę. Z nich możecie dowiedzieć się wystarczająco dużo o wszystkich trzech aktach, by zacząć żyć wedle ich wskazówek i otrzymać w życiu przewodnictwo. Objawiają one: takoż byliście z Ojcem na początku; tym, co jest Duchem, samym Duchem prawdy; A prawda jest wiedzą o rzeczach jako są, i jako były, i jako mają być (NiP 93:23 24) (Boyd K. Packer, The Play and the Plan [ognisko Kościelnego Systemu Edukacji, 7 maja 1995], str. 2 3; si.lds.org). Zadaj pytania w rodzaju poniższych: 70

87 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) W jaki sposób trzyaktowa sztuka symbolizuje niektóre z elementów planu zbawienia? Dlaczego, zgodnie z tą analogią, ludziom trudno jest zrozumieć cel życia na ziemi? Gdzie, zgodnie z tą analogią, możemy znaleźć scenariusz tego wielkiego dzieła w trzech aktach? W jaki sposób pisma święte mogą pomóc dzieciom Bożym lepiej zrozumieć ich cel w planie Boga? Wyjaśnij uczniom, że kiedy misjonarze nauczają o planie zbawienia, pomagają zainteresowanym lepiej zrozumieć cel życia doczesnego i to, jak możemy powrócić do Ojca w Niebie i znowu z Nim żyć (zob. Alma 12:32 34). Niech uczniowie przeczytają część zatytułowaną Nasze życie na Ziemi na stronie 50. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Po upływie wyznaczonego na to czasu zapytaj: Jak wyjaśnilibyście cel tego życia w jednym lub dwóch zdaniach? Powiedz uczniom, że ważne jest, aby osoby zainteresowane zrozumiały, że nasze przygotowanie do powrotu do obecności Boga zależy od decyzji, które podejmujemy podczas życia na ziemi. Decyzja, aby postępować zgodnie z boskimi przykazaniami, może nas przybliżyć do naszego Ojca w Niebie, zaś ich łamanie uniemożliwia nam powrót do Niego. Napisz na tablicy poniższe zdanie: Konsekwencje grzechu: Następnie zapytaj: Jakie są konsekwencje grzechu? (Jeśli zajdzie taka potrzeba, omówcie drugi akapit części Nasze życie na Ziemi ze strony 50. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Choć uczniowie mogą to inaczej sformułować, powinni rozumieć następujące prawdy: Grzech wiedzie do nieszczęścia i wywołuje poczucie winy i wstydu. Sprawia, że jesteśmy nieczyści i niegodni, by wejść do obecności Boga. Grzech uniemożliwia nam powrót do naszego Ojca w Niebie, jeśli nie otrzymamy przebaczenia). W jaki sposób zrozumienie konsekwencji grzechu przygotowuje zainteresowanych, by przyjęli przesłanie Zadośćuczynienia? Przypomnij uczniom, że w tym życiu wszyscy zaznajemy śmierci duchowej jesteśmy oddzieleni od obecności Boga. Zapytaj uczniów: W jaki sposób ewangelia Jezusa Chrystusa pomaga nam przezwyciężyć śmierć duchową i powrócić do obecności Boga? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, możesz ich zapytać, jak wiara w Jezusa Chrystusa, pokuta, chrzest przez zanurzenie i dar Ducha Świętego, każde z osobna pomagają nam przezwyciężyć skutki Upadku i przygotowują nas do powrotu do obecności Boga). Ważne jest, aby uczniowie mieli szansę przećwiczyć wyjaśnianie elementów planu zbawienia, o których była mowa podczas tej lekcji. Pomoże im to lepiej zrozumieć doktryny i zasady, których będą nauczać swoich zainteresowanych. Podziel uczniów na pary. Daj im dość czasu, by każda z par przygotowała się do przeprowadzenia pięcio, dziesięciominutowej lekcji na temat celu naszego życia na ziemi. Niech uczniowie przejrzą materiały ze stron w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, łącznie z fragmentami w ramkach Studiowanie pism świętych. Mogą 71

88 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) również przestudiować strony 2 9 broszury misjonarskiej zatytułowanej Plan zbawienia, jeśli jest ona dostępna. Kiedy uczniowie będą się przygotowywać, podchodź do nich i pomagaj im przygotować krótkie, proste wyjaśnienia poszczególnych elementów planu zbawienia. Ponownie zapewnij, że korzystanie z fragmentów pism świętych podczas nauczania i składanie świadectw na temat doktryn i zasad, doda ich lekcjom mocy. Kiedy minie dość czasu, by uczniowie zdążyli zapoznać się z materiałem i przygotować krótkie lekcje, połącz ich ze sobą po dwie pary. Następnie niech na zmianę się nauczają. Kiedy każda z par zakończy swoją lekcję, powinna omówić z osobami, które nauczała, następujące kwestie: Co nauczyciele zrobili dobrze? Jakie metody sprawiłyby, że prezentacja byłaby jeszcze bardziej skuteczna? Kiedy wszystkie pary skończą nauczać i oceniać swoje lekcje, poproś wszystkich, aby podzielili się spostrzeżeniami i wnioskami, które wynieśli z tego doświadczenia. Na zakończenie lekcji napisz na tablicy poniższe zdania i poproś uczniów, aby zastanowili się, jak te zasady mogą pogłębić ich pragnienie, by służyć na misji: Każdy człowiek, którego spotykacie, jest dzieckiem Ojca w Niebie i On go kocha. Każdy człowiek, którego spotykacie, dźwiga ciężar nieszczęścia, które jest wynikiem grzechów, których nie rozwiązał on poprzez oczyszczającą moc Zadośćuczynienia Chrystusa. Poproś kilkoro uczniów, aby powiedzieli, co czują, rozważając te zdania. Możesz zakończyć lekcję, pytając uczniów, czy któryś z nich chciałby złożyć przed klasą świadectwo o doktrynach dotyczących planu zbawienia. 72

89 LEKCJA 10: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 1.) Zaproszenie do działania Zachęć uczniów, aby pogłębili swe zrozumienie planu zbawienia i udoskonalili swe metody nauczania, wykonując poza lekcjami jedno z poniższych zadań: Powtórzcie Słowa kluczowe ze stron w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Przećwiczcie wyjaśnianie każdego z tych terminów własnymi słowami, używając prostych prawd. Przestudiujcie ponownie fragmenty wymienione w ramkach Studiowanie pism świętych na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Wybierzcie jeden lub dwa fragmenty, których chcielibyście użyć, aby nauczać każdej z części planu zbawienia i zaznaczcie je w swoich pismach świętych. Rozważcie nauczenie się jednego lub kilku z nich na pamięć. Sporządźcie zarys lekcji o planie zbawienia. Rozważcie wykorzystanie jako inspiracji pomysłów na nauczanie ze stron podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Pomyślcie o sytuacji, w której znajomość planu zbawienia była dla was błogosławieństwem. Napiszcie podsumowanie tego doświadczenia w swoim dzienniku do studiowania lub podzielcie się nim z przyjacielem. Ciągłe doskonalenie. Zarówno nauczyciele, jak i misjonarze muszą krok po kroku poznać zasady skutecznego nauczania i wykształcić odpowiednie umiejętności. Muszą to uczynić poprzez naukę, wiarę, ćwiczenia i doświadczenie. Celem każdego misjonarza powinno być możliwie najlepsze reprezentowanie Zbawiciela świata i bycie nauczycielem, który [przyszedł] od Boga (Ew. Jana 3:2). Ci, którzy wzywają Pana codziennie, odczują Jego pomoc w swoich staraniach, by się doskonalić. 73

90 11 Nauczanie o planie zbawienia (część 2.) Wprowadzenie Plan zbawienia zapewnił ludzkości Zbawiciela, który pokonał skutki Upadku Adama. Dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela możemy pokonać śmierć, grzech i cierpienie. Ponadto zmartwychwstaniemy, a sprawiedliwi powrócą do obecności Boga i staną się tacy, jak On. Przyszli misjonarze powinni dobrze rozumieć doktrynę planu zbawienia, potrafić ją prosto wyjaśnić i złożyć o niej pełne mocy świadectwo. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: Ks. Izajasza 53:3 5; I List do Koryntian 15:20 22; Alma 7:11 13; Alma 11:42 44; Alma 34:8 9 i Nauki i Przymierza 19: Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, str Przygotuj się do pokazania filmu: For God So Loved the World [Albowiem tak Bóg umiłował świat] (4:48), dostępnego na stronie internetowej: LDS.org. Propozycje dotyczące nauczania Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa Przed lekcją napisz na tablicy: [Ew. Jana 3:16] podsumowuje cały plan zbawienia (Starszy Bruce R. McConkie). Na początku zajęć poproś uczniów, aby po cichu przeczytali Ew. Jana 3:16 i zastanowili się, w jaki sposób ten werset podsumowuje cały plan zbawienia. Kiedy minie dość czasu, by uczniowie zdążyli przeczytać i przemyśleć wskazany fragment, zachęć ich do dyskusji o tym, jak podsumowuje on plan zbawienia. Jeśli to konieczne, możesz odczytać dłuższą wypowiedź na temat Ew. Jana 3:16 Starszego Bruce a R. McConkie ego ( ) z Kworum Dwunastu Apostołów: Jest to chyba najsłynniejszy i najmocniejszy werset, jaki kiedykolwiek został wyrażony w pismach świętych. Podsumowuje on cały plan zbawienia, wiąże ze sobą Ojca, Syna, Jego zadość czyniącą ofiarę, wiarę w Niego, która poprzedza prawe uczynki oraz ostateczne wieczne wyniesienie sprawiedliwych (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [ ], 1:144). Niech jeden z uczniów przeczyta na głos pierwszy akapit części Zadośćuczynienie ze strony 51. podręcznika: Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jak w jednym zdaniu odpowiedzielibyście na pytanie, dlaczego zadość czyniąca ofiara Jezusa Chrystusa ma tak wielkie znaczenie dla każdego z dzieci Boga? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać zasadę, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa umożliwia nam wszystkim pokonanie skutków Upadku). Jakich skutków Upadku wszyscy doświadczamy? (Główne skutki to: [1] śmierć fizyczna, [2] grzech i śmierć duchowa [oddzielenie od Boga] oraz [3] cierpienie i ból). 74

91 LEKCJA 11: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 2.) Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, możesz wypisać je w kolumnie na tablicy pod nagłówkiem Skutki Upadku. Następnie wypełnij drugą kolumnę po prawej stronie opatrzoną nagłówkiem: Jak Zadośćuczynienie przezwycięża skutki Upadku (lub pokaż tabelę, wykorzystując inną metodę): Skutki Upadku Jak Zadośćuczynienie przezwycięża skutki Upadku Śmierć fizyczna I List do Koryntian 15:20 22 Alma 11:42 45 Abyście głosili moją ewangelię, str. 51, Zadośćuczynienie, akapit 2. Grzech i śmierć duchowa Alma 34:8 9 NiP 19:15 19 Abyście głosili moją ewangelię, str , Zadośćuczynienie, akapity 3 5 Cierpienie i ból Ks. Izajasza 53:3 5 Alma 7:11 13 Abyście głosili moją ewangelię, str , Zadośćuczynienie, akapit 6. Podziel uczniów na trzy grupy i każdej z nich wyznacz do przestudiowania fragmenty z jednej z kategorii w tabeli. Poproś ich, aby przygotowali się do opowiedzenia, jak przestudiowane przez nich materiały pomagają wyjaśnić, w jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa przezwycięża skutki Upadku. Powiedz im, że fragmenty z pism wypisane w tabeli są jedynie wybranymi przykładami spośród wielu wersetów, które mogą ilustrować doktrynę Zadośćuczynienia i że powinni studiować dodatkowe fragmenty, aby pogłębić jej zrozumienie. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów z każdej grupy o wyjaśnienie, co studiowali i jak pomogło im to zrozumieć, w jaki sposób Zadośćuczynienie może nas błogosławić. Daj uczniom kilka minut na napisanie kilku zdań podsumowujących, czego chcieliby nauczać osobę zainteresowaną na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Może to też być zarys ich przyszłej lekcji. Po kilku minutach możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się z resztą klasy tym, co napisali. 75

92 LEKCJA 11: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 2.) Odczuwanie prawdziwości i wagi doktryny lub zasady. Chociaż uczniowie potrafią rozpoznać i zrozumieć zasady i doktryny ewangelii, często brak im motywacji, aby stosować je w życiu, jeśli nie poczują ich prawdziwości i wagi poprzez Ducha Świętego. Świadectwa uczniów. Możesz sprawić, że uczniowie będą się mniej krępować przy składaniu świadectw, dając im wiele okazji, aby robili to podczas zajęć. Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał: Świadectwo trzeba znaleźć w jego składaniu! [ ] Zdobycie świadectwa poprzez czytanie i słuchanie innych to jedno [ ]. Ale czymś zupełnie innym jest dane wam przez Ducha w waszym własnym sercu potwierdzenie, że to, o czym wy zaświadczyliście, jest prawdą ( The Candle of the Lord, Ensign, styczeń 1983, str ). Stwórz atmosferę sprzyjającą oddziaływaniu Ducha, aby pomóc uczniom poczuć prawdziwość i wagę Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, pokazując film: For God So Loved the World [Albowiem tak Bóg umiłował świat] (4:48). Niech uczniowie poszukają, w jaki sposób Jezus Chrystus okazywał Swą miłość do świata. Po prezentacji filmu zadaj następujące pytania: W jaki sposób Jezus Chrystus okazywał Swą miłość dla świata? Podajcie przykłady. W jaki sposób film ten pomaga wam docenić służbę Zbawiciela i misję Zadośćuczynienia? Poproś uczniów, aby wrócili do listy rzeczy, których chcieliby nauczać osobę zainteresowaną na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Daj im nieco czasu, aby mogli dopisać kilka zdań podsumowujących to, w co wierzą i o czym mogą składać świadectwo na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Po kilku minutach podziel uczniów na pary, aby mogli odegrać scenki przedstawiające, w jaki sposób złożyliby osobie zainteresowanej świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Kiedy wszyscy już odegrają swoje role, zakończ tę część lekcji, pytając: Dlaczego ważne jest, aby misjonarze regularnie składali świadectwo o Jezusie Chrystusie osobom, które nauczają? (Możesz podkreślić, że jednym z zadań Ducha Świętego jest dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie [zob. Ew. Jana 15:26; 3 Nefi 11:32]; a zatem, kiedy świadczymy przed innymi o Jezusie Chrystusie, zapraszamy Ducha Świętego, aby potwierdził nasze słowa w sercach tych, których nauczamy). Zachęć uczniów, aby rozważyli, co mogą zrobić, aby pogłębić swoją wdzięczność za Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie oraz aby pogłębić swoje świadectwo o tych sprawach. Zapewnij ich, że pogłębiając swoje świadectwo o Zbawicielu, będą lepiej przygotowani, aby zapraszać ludzi, by przyszli do Chrystusa. Nasze wieczne przeznaczenie Poproś uczniów, aby spojrzeli na diagram znajdujący się w ramce Plan zbawienia na stronie 54. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Zachęć ich, aby najpierw go przestudiowali, a następnie narysowali własną wersję, nie zaglądając już do podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Ich schematy mogą mieć różne formy, o ile zawierają główne elementy planu zbawienia. Przypomnij uczniom, że misjonarze muszą potrafić objaśnić zainteresowanym główne elementy planu zbawienia w prostych, jasnych słowach. Aby przybliżyć uczniom treść kolejnych trzech części lekcji 2. z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (str ), poproś ich, aby w ciągu kilku minut je przeczytali i odszukali doktryny, zasady i kwestie, które powinni poznać zainteresowani. Kiedy uczniowie będą czytać, wypisz tytuły części w tabeli na tablicy: Co powinna wiedzieć osoba zainteresowana? Świat duchów Zmartwychwstanie, sąd i nieśmiertelność Królestwa chwały Być może łatwiej będzie, jeśli uczniowie będą studiować jedną część, następnie opowiedzą o doktrynach, zasadach i prawdach, które w niej odnaleźli, a dopiero potem przejdą do kolejnej części. Możesz poprosić jednego z uczniów, aby zapisywał 76

93 LEKCJA 11: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 2.) odpowiedzi kolegów na tablicy pod właściwymi nagłówkami. Możesz też poprosić uczniów, aby przerysowali tabelę do swoich dzienników do studiowania i uzupełniali ją podczas klasowej dyskusji. Poniższe pytania mogą pomóc uczniom przeanalizować to, co przeczytali: Jaki wpływ będą na nas miały po śmierci decyzje, które podejmujemy podczas życia doczesnego? Jaki wpływ na nasze obecne decyzje ma to, jak rozumiemy termin Sąd? Jaki wpływ wywiera Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa na każdy etap naszego istnienia (życie przedziemskie, życie doczesne i życie po śmierci)? Dlaczego ważne jest, aby prawdy te były przedstawiane ludziom w sposób jasny i prosty? Wyjaśnij uczniom, że jedną z ważnych doktryn Przywrócenia jest ta, że dzieci Boże mają potencjał, by stać się takimi, jak On. Nasze zrozumienie Ojca w Niebie daje nam nadzieję, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa możemy się rozwijać i otrzymać błogosławieństwo wyniesienia (zob. Wyniesienie w: Abyście głosili moją ewangelię, str. 58). Chociaż pewnego dnia być może staniemy się tacy, jak Bóg, zawsze będziemy oddawać Mu cześć. Nasze postępy nigdy nie zmienią faktu, że jest On naszym Ojcem i naszym Bogiem. (Więcej informacji na ten temat znajdziesz w zakładce Gospel Topics, artykuł zatytułowany Becoming Like God na stronie internetowej: lds.org/topics). Podziel uczniów na pary i poproś każdą z nich, aby przygotowała się, by nauczać kogoś na temat celu życia i tego, co się z nami dzieje po śmierci. W trakcie przygotowań uczniowie powinni korzystać z materiałów zawartych na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię lub stronach broszury misjonarskiej Plan zbawienia, jeśli jest ona dostępna. Zachęć uczniów, aby podczas nauczania wykorzystali co najmniej jeden fragment z pism świętych. Doradź, aby wykorzystali również stworzone przez siebie diagramy planu zbawienia lub diagram ze strony 54. z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Wyjaśnij, że ich lekcja powinna być prosta, zrozumiała i powinna kończyć się ich świadectwem. Daj parom nieco czasu na przygotowanie się do nauczania, a następnie poproś, aby dobrały się w grupy z jeszcze jedną dwójką. Niech jedna z par naucza drugą. Kiedy zespoły zakończą już nauczanie, niech wszystkie grupy omówią między sobą następujące pytania: Co poszło dobrze w waszej lekcji? Co osoby nauczające mogłyby poprawić? Następnie niech pary zamienią się rolami i osoby nauczane staną się nauczycielami. Dopilnuj, aby pozostał czas na to, by te pary również mogły usłyszeć opinie na temat swojej lekcji. Kiedy wszyscy uczniowie skończą nauczać, poproś ich, aby podzielili się spostrzeżeniami i wnioskami, które wynieśli z tego doświadczenia. Jeśli czas pozwoli, na zakończenie lekcji złóż swoje świadectwo o planie zbawienia lub poproś o to kogoś z klasy. Zaproszenie do działania Poproś uczniów, aby wybrali co najmniej jedno z poniższych zadań i pracowali nad nim poza lekcjami, aby pogłębić swoje zrozumienie planu zbawienia. Poćwiczcie rysowanie diagramu ze strony 54. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i wyjaśnianie znaczenia głównych elementów planu zbawienia, posługując się przy każdym z nich odpowiednim fragmentem z pisma świętego. 77

94 LEKCJA 11: NAUCZANIE O PLANIE ZBAWIENIA (CZĘŚĆ 2.) Zastanówcie się, jak nauczać na temat planu zbawienia, aby pomóc komuś, kto niedawno utracił kogoś bliskiego. Napiszcie krótkie podsumowanie lub sporządźcie zarys swojej lekcji w dzienniku do studiowania. Przestudiujcie przemówienie na temat Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa z ostatniej konferencji generalnej. Odnajdźcie w nim zasady, które pomagają wam pogłębić swoje zrozumienie Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Zróbcie listę sposobów, w jakie Zadośćuczynienie codziennie was błogosławi. Módlcie się o szansę, aby móc opowiedzieć o planie zbawienia komuś, dla kogo pełniejsze zrozumienie planu Ojca w Niebie byłoby błogosławieństwem. A potem działajcie z wiarą i nauczajcie tej doktryny, aby pobłogosławić życie tej osoby. 78

95 Odnajdywanie ludzi do nauczania 12 Wprowadzenie Misjonarze nie mogą głosić ewangelii, dopóki nie znajdą kogoś do nauczania. Odnajdywanie ludzi wymaga wiary wiary, aby rozmawiać z nimi na temat ewangelii Jezusa Chrystusa, by poszukiwać okazji do nauczania, a w końcu wiary w to, że Bóg poprowadzi misjonarzy do ludzi, którzy są gotowi, żeby ich słuchać. Najskuteczniejszym sposobem odnajdywania i nauczania ludzi jest pomoc członków Kościoła. Wszyscy członkowie Kościoła, w tym również przyszli misjonarze, mają osobisty obowiązek, by pomagać w odnajdywaniu ludzi gotowych na przyjęcie przywróconej ewangelii. Młodzi ludzie mogą przygotować się do pełnoetatowej służby, już teraz dzieląc się ewangelią, zarówno osobiście, jak i za pośrednictwem Internetu. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj: Nauki i Przymierza 18:10, 14 16; 33:6 11; 100:5 6. Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, strony: 157, , , Przygotuj do wyświetlenia film: Developing the Faith to Find [Rozwijanie w sobie wiary, by odnajdywać ludzi] (2:55), The District 1, dostępny na stronie internetowej: LDS.org Przygotuj do wyświetlenia film: The Lord of the Harvest: The Adams Family [Pan żniwa: Rodzina Adamsów] (4:41), dostępny na stronie internetowej: LDS.org. Przygotuj do wyświetlenia film: Sharing Your Beliefs [Dzielenie się wiarą] (2:02), na stronie internetowej: LDS.org. Z wyprzedzeniem przydziel jednemu lub dwóm uczniom zadanie zaprezentowania podczas lekcji poniższych zagadnień: (1) jak udostępniać w mediach społecznościowych filmy i inne materiały znajdujące się na stronie internetowej: LDS.org lub mormon.org i (2) jak utworzyć profil na stronie: mormon.org. Propozycje dotyczące nauczania Rozwijanie w sobie wiary, by odnajdywać ludzi do nauczania Wyjaśnij, że Prezydent Wilford Woodruff służył na misji w Anglii wkrótce po tym, jak został ustanowiony na urząd Apostoła. Pokaż i poproś uczniów, aby po kolei czytali na głos poniższą historię, by uświadomić im, jak ważne jest szukanie pomocy Pana przy znajdywaniu ludzi do nauczania. Niech uczniowie zwrócą uwagę na to, co robił Starszy Woodruff, aby znaleźć ludzi do nauczania. Starszy Woodruff szukał w modlitwie wskazówek Pana [ ], pytając, dokąd powinien pójść. Powiedział: Wierząc, że moim przywilejem i obowiązkiem jest poznanie woli Pana co do tej kwestii, poprosiłem mojego Ojca Niebieskiego w imię Jezusa Chrystusa, aby mi ją objawił, a kiedy zapytałem, Pan odpowiedział i wskazał mi, że Jego wolą było, abym natychmiast udał się do południowej Anglii. Rozmawiałem w tej sprawie z Bratem Williamem Benbowem, który żył w Herefordshire i miał przyjaciół zamieszkujących tamte tereny, i bardzo pragnął, abym odwiedził ten region, do tego stopnia, iż zaproponował mi swoje towarzystwo podczas drogi do domu jego brata oraz opłatę za przejazd, na co z łatwością przystałem. 4 marca 1840 roku Starszy Woodruff wraz z Williamem Benbowem przybyli do domu jego brata, Johna. W godzinę po tym, jak przybyłem do jego domu wspomniał Prezydent Woodruff dowiedziałem się, dlaczego Pan posłał mnie właśnie tam [ ]. Znalazłem tam grupę mężczyzn i kobiet 79

96 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA liczącą około 600 osób, zrzeszonych pod nazwą United Brethren [Zjednoczeni Bracia], którzy trudzili się w pracy dla przywrócenia starożytnego ładu. Pragnęli dokładnie tego samego, czego ja w młodości chcieli ewangelii w takiej formie, jaka była nauczana przez proroków i apostołów. Pilnie studiując Biblię, John Benbow wraz z rodziną i przyjaciółmi przygotował się na przyjęcie przywróconej ewangelii. Rodzina Benbowów szybko przyjęła przesłanie Przywrócenia, William zaś po tym, gdy jego brat John Benbow wraz z całą rodziną [ ] został ochrzczony i przystąpił do nowego i wiecznego przymierza, powrócił do Staffordshire. Starszy Woodruff pozostał na tym obszarze jeszcze przez osiem miesięcy. Później wspominał: W ciągu trzydziestu dni od mojego przybycia do Herefordshire ochrzciłem 45 głosicieli słowa Bożego i kilkuset ich wyznawców [ ]. Natomiast w ciągu tych ośmiu miesięcy ochrzciliśmy blisko dwa tysiące ludzi. Odnosząc się do tego doświadczenia, Prezydent Woodruff napisał: Cała historia tej misji w Herefordshire ukazuje ważność słuchania cichego, spokojnego głosu Bożego oraz objawień od Ducha Świętego. Pan przygotował ludzi otwartych na przyjęcie ewangelii. Modlili się o światłość i prawdę, więc Pan mnie do nich przywiódł (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str ). Zapytaj uczniów: Co zrobił Starszy Woodruff, aby dowiedzieć się, gdzie szukać ludzi gotowych na przyjęcie ewangelii? W jaki sposób Pan pomógł Starszemu Woodruffowi? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że Pan nie tylko natchnął Starszego Woodruffa, że ma wyruszyć do południowej Anglii, ale również dał mu okazję do nauczania w posiadłości Johna Benbowa, gdzie setki mężczyzn i kobiet było gotowych na przyjęcie przywróconej ewangelii). Jaka zasada dotycząca odnajdywania ludzi do nauczania została przedstawiona w historii Starszego Woodruffa? (Możesz podsumować odpowiedzi uczniów, zapisując na tablicy następującą zasadę: Pan może pomóc nam w znalezieniu ludzi gotowych na przyjęcie ewangelii, jeśli będziemy modlić się o taką pomoc, słuchać podszeptów Ducha i działać zgodnie z wiarą). Poproś uczniów, aby otworzyli podręczniki Abyście głosili moją ewangelię na stronie 157. Niech jeden z nich przeczyta na głos pierwszy akapit podrozdziału Rozwijanie w sobie wiary, by znajdywać ludzi. Następnie zapytaj: W jaki sposób świadomość tego, że Pan przygotowuje ludzi na przyjęcie [was] i przywróconej ewangelii może zmotywować was do przygotowania się na misję? Niech uczniowie przeczytają kolejny akapit ze strony 157. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię noszący podtytuł Rodzina Boża. Następnie zapytaj: W jaki sposób doktryna mówiąca o tym, że wszyscy jesteśmy częścią rodziny Bożej, wpływa na wasze uczucia związane z odnajdywaniem ludzi do nauczania? O co, na podstawie wersetu: Alma 31:34 35, modlił się Alma, kiedy przygotowywał się do nauczania Zoramitów? Czego możemy nauczyć się z modlitwy Almy? Wyświetl film: Developing the Faith to Find [Rozwijanie w sobie wiary, by odnajdywać ludzi] (2:55). Niech uczniowie zwrócą uwagę na wskazówki dotyczące odnajdywania ludzi do nauczania. Możesz zachęcić ich, aby zanotowali to, co znajdą. 80

97 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA Zapytaj: Jakie wskazówki dotyczące odnajdywania ludzi do nauczania przekazali w tym filmie misjonarze? (Uczniowie mogą udzielić odpowiedzi podobnych do tych: Misjonarze powinni modlić się o okazje do nauczania, kochać innych ludzi i postrzegać ich tak, jak czyni to Bóg, i pamiętać, że Pan przygotowuje Swoje dzieci na przyjęcie ewangelii i wskazuje misjonarzom drogę do nich. Bóg tak bardzo miłuje Swoje dzieci, że chce, aby każdy miał szansę, aby usłyszeć i przyjąć ewangelię). Dlaczego tak ważne jest, aby działać pod wpływem uczuć i docierać do bliźnich, zapraszając ich do poznania ewangelii? Niech uczniowie przeczytają trzy akapity podrozdziału Znajdźcie tych, co was przyjmą ze strony 158. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jakie wyzwania mogą czekać nas, kiedy będziemy poszukiwać ludzi do nauczania? (Zazwyczaj nie wiemy, kto jest gotowy na przyjęcie ewangelii. Ludzie niekoniecznie od razu dostrzegą w nas sługi Pana. Mogą nawet nie zdawać sobie sprawy z tego, że poszukują przywróconej ewangelii). W jaki sposób Pan pomaga nam odnajdywać ludzi do nauczania? (Zsyła Ducha Świętego, aby nas prowadził). Jak myślicie, czego mógłby oczekiwać Pan od misjonarzy, którzy nie osiągają natychmiastowych rezultatów w odnajdywaniu ludzi do nauczania? Jeśli pośród uczniów są członkowie nawróceni do Kościoła, możesz poprosić jednego lub kilkoro z nich, aby opowiedzieli, jak poznali Kościół i w jaki sposób przekonali się, że misjonarze nauczają prawdy. W przypadku braku takich uczniów, poproś uczniów, aby pomyśleli o znajomych lub członkach rodziny, którzy są nawróconymi. Możesz również poprosić ich, aby opowiedzieli historie nawrócenia tych osób. Kluczowa rola członków w pracy misjonarskiej Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Thomasa S. Monsona i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos: Teraz jest czas, by członkowie i misjonarze zjednoczyli swe siły, by wspólnie pracowali, by trudzili się w winnicy Pana, aby przyprowadzić do Niego dusze ludzkie. Przygotował On wiele sposobów, w jakie możemy dzielić się ewangelią, i będzie nas wspierał w naszej pracy, jeśli będziemy kroczyć naprzód z wiarą, aby wypełnić Jego dzieło ( Faith in the Work of Salvation [przemówienie wygłoszone podczas ogólnoświatowego szkolenia przywódców, odbywającego się pod hasłem Dzieło zbawienia, 23 czerwca 2013 r.). Możesz zadać pytania podobne do następujących: Dlaczego ważne jest, by pamiętać, że prorok Boga poprosił nas, abyśmy jako członkowie angażowali się w pracę misjonarską? (Możesz odnieść się do wersetu: Nauki i Przymierza 88:81, który zawiera oczekiwania Pana względem tych, którzy otrzymali ewangelię). Jak myślicie, co Prezydent Monson miał na myśli, mówiąc teraz jest czas, aby członkowie i misjonarze wspólnie pracowali? 81

98 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA Poproś uczniów, aby otworzyli podręczniki Abyście głosili moją ewangelię na stronach Niech troje z nich po kolei czyta trzy pierwsze akapity z podrozdziału: Znaczenie członków. Następnie zapytaj: Jaki efekt w nauczaniu ewangelii może przynieść współpraca misjonarzy z członkami? (Odpowiedzi uczniów mogą zawierać następującą zasadę: Kiedy członkowie zapraszają inne osoby, aby były nauczane i są obecni podczas lekcji, więcej ludzi przyjmuje chrzest i pozostaje aktywnymi w Kościele). Wyświetl film: The Lord of the Harvest: The Adams Family [Pan żniwa: rodzina Adamsów] (4:41) i poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na to, co zrobili członkowie Kościoła, aby pomóc rodzinie Adamsów otrzymać błogosławieństwa ewangelii. Zapytaj: Jakie są przykłady działań, które doprowadziły rodzinę Adamsów do otrzymania błogosławieństw ewangelii? Jak myślicie, co sprawiło, że członkowie byli chętni dzielić się ewangelią z rodziną Adamsów? Niech uczniowie przeczytają na głos dwa akapity podrozdziału Żaden wysiłek nie idzie na marne z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, znajdujące się na stronach Możesz zadać pytania podobne do następujących: Dlaczego, nawet jeśli ludzie nie przyjmą zaproszenia, by poznać przywróconą ewangelię, żaden wysiłek nie idzie na marne? Jak misjonarze mogą zachować właściwe nastawienie w przypadku, gdy ludzie odmawiają poznania ewangelii? Poproś uczniów, aby opowiedzieli o swoich doświadczeniach związanych z członkowską pracą misjonarską oraz wyjaśnili, co czuli, gdy próbowali dzielić się ewangelią z innymi. Uczestnictwo członków w pracy misjonarskiej Zapisz na tablicy poniższe odnośniki do pism świętych, po czym poproś każdego z uczniów, aby po cichu przeczytał po jednym z nich i odszukał błogosławieństwa obiecane tym, którzy uczestniczą w pracy misjonarskiej. NiP 18:10, NiP 33:6 11 NiP 100:5 6 82

99 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby wyjaśnili treść przeczytanych wersetów i opowiedzieli o tym, jak obiecane błogosławieństwa mogą motywować ich do znajdowania ludzi, którzy mogą przyjąć ewangelię. Zachęć wszystkich uczniów do aktywnego uczestnictwa w dyskusji. Możesz zapisać ich odpowiedzi na tablicy, tuż obok odpowiedniego fragmentu. Możesz też zapisać na tablicy następującą zasadę: Jako członkowie-misjonarze już teraz możemy zacząć odnajdywać ludzi do nauczania. Aby wyjaśnić uczniom, w jaki sposób mogą uczestniczyć w pracy misjonarskiej jako członkowie, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Starszego M. Russella Ballarda z Kworum Dwunastu Apostołów. Pozostali niech uważnie słuchają i zwrócą uwagę na radę, jak odnaleźć w sobie pewność i odwagę w docieraniu do innych: Bracia i siostry, pewność i wiara zastąpią strach, jeśli członkowie i pełnoetatowi misjonarze uklękną w modlitwie i szczerze poproszą Pana, aby ich błogosławił okolicznościami, w których mogą dzielić się ewangelią. Wtedy musimy wykazać się wiarą i wypatrywać możliwości, aby przedstawić ewangelię Jezusa Chrystusa dzieciom naszego Ojca Niebieskiego, i z pewnością napotkamy dogodne sytuacje. Te okoliczności nigdy nie będą wymagały przymusowej lub nienaturalnej reakcji. Wręcz przeciwnie, będziemy czuć się swobodnie ze względu na naszą miłość dla naszych braci i sióstr. Bądźcie pozytywni, a ci, z którymi będziecie rozmawiać, odczują tę miłość. Nigdy nie zapomną tego uczucia, nawet jeśli nie był to dla nich właściwy czas, aby przyjąć do swojego życia ewangelię. To także może się zmienić, jeśli zmienią się okoliczności, w jakich żyją. Nie jest możliwe, abyśmy ponieśli klęskę, kiedy wypełniamy pracę Pana. Podczas gdy rezultaty związane są z wolnym wyborem, dzielenie się ewangelią jest naszym obowiązkiem. Zaufajcie Panu. On jest Dobrym Pasterzem. On zna Swoje owce, one znają Jego głos, a w dzisiejszych czasach głosem Dobrego Pasterza jest mój i wasz głos. Jeśli nie będziemy zaangażowani w tę pracę, ominiemy wielu z tych, którzy przyjęliby nowinę Przywrócenia. Mówiąc krótko, jest to kwestia naszej wiary i czynów. Zasady są bardzo proste módlcie się, zarówno osobiście, jak i z waszymi rodzinami, o okazje do dzielenia się ewangelią [ ]. Zachęć wszystkich uczniów do aktywnego uczestnictwa. Nauczyciele powinni dążyć do znalezienia metod, które pozwolą im we właściwy sposób zaprosić wszystkich uczniów do uczestnictwa w dyskusjach, nawet tych, którzy są z różnych powodów niechętni. Czasami jeden lub kilkoro uczniów ma tendencję do dominowania w dyskusji. W takiej sytuacji nauczyciele powinni porozmawiać z tymi uczniami na osobności i podziękować im za ich zaangażowanie podczas lekcji, a następnie poprosić ich o pomoc przy zaangażowaniu pozostałych uczniów do brania udziału w dyskusjach. Nie musicie być towarzyską osobą lub elokwentnym, przekonującym nauczycielem. Jeśli nieprzerwanie macie w sobie miłość i nadzieję, Pan obiecał, że w chwili gdy [wzniesiecie] głosy do tego ludu; [będziecie głosili] myśli jakie [On umieści] w sercach waszych, i nie pomieszacie się wobec ludzi; [Bowiem] będzie wam dane [ ] w samej chwili, co macie powiedzieć (NiP 100:5 6) ( Zaufajcie Panu, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 44). Zapytaj: Co Starszy Ballard miał na myśli, sugerując, że członkowie mogą odnaleźć w sobie pewność, aby przedstawić ewangelię bliźnim? W jaki sposób odnajdywanie ludzi do nauczania jest kwestią wiary? Daj uczniom kilka minut, aby przejrzeli pomysły wymienione w ramce Pomysły na pomaganie członkom, znajdujące się na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię i odszukali konkretne sposoby, za pomocą których członkowie mogą angażować się w pracę misjonarską. Niech wybiorą jeden lub dwa pomysły, które już teraz mogą wypróbować. Następnie zapytaj: Które z tych pomysłów możecie wypróbować już teraz, aby zapraszać inne osoby do wysłuchania przesłania ewangelii? 83

100 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA Jak myślicie, dlaczego niektórzy członkowie Kościoła mają obawy, by wypróbować te pomysły? Zadania pisemne. Zadania pisemne umożliwiają uczniom osobiste zaangażowanie, otrzymanie natchnienia i przygotowanie się na to, aby nauczać i dzielić się swoimi uczuciami z innymi osobami. Zachęć uczniów, aby poświęcili kilka minut na zanotowanie sposobów, za pomocą których odnajdą ludzi do nauczania przez misjonarzy. Zasugeruj uczniom zanotowanie nazwisk konkretnych członków rodziny i przyjaciół nienależących do Kościoła, aby ich plany dzielenia się z nimi ewangelią mogły przynieść lepsze efekty. Możesz zasugerować też, aby uczniowie w swoich planach uwzględnili takie czynności, jak codzienna modlitwa o okazje do pracy misjonarskiej, szukanie sposobności do rozmowy na tematy związane z ewangelią, zapraszanie ludzi na spotkania i zajęcia kościelne, zapraszanie na lekcje z misjonarzami, zachęcanie do przeczytania Księgi Mormona i tak dalej. Działając pod wpływem Ducha, możesz poprosić kilkoro uczniów, aby podzielili się swoimi planami z resztą klasy. Wykorzystaj wszystkie narzędzia przygotowane przez Pana Niech jeden z uczniów przeczyta na głos następującą wypowiedź Starszego L. Toma Perry ego ( ) z Kworum Dwunastu Apostołów, a pozostałych poproś, aby zwrócili uwagę na to, jak zmieniają się sposoby odnajdywania ludzi do nauczania: Kiedy byłem młodym misjonarzem, rozmawialiśmy z ludźmi napotkanymi na ulicy i pukaliśmy od drzwi do drzwi, aby dzielić się ewangelią. Świat nie jest już taki sam. Teraz większość ludzi jest bardzo zajęta swoim życiem. Ciągle się gdzieś spieszą, zazwyczaj są niechętni, aby nieznajomi i nieproszeni goście wchodzili do ich domów i dzielili się przesłaniem przywróconej ewangelii. Przeważnie komunikują się z ludźmi, a także z bliskimi przyjaciółmi przez Internet. Dlatego też, natura pracy misjonarskiej musi ulec zmianie, aby Pan mógł dokonać Swego dzieła, zgromadzić rozproszony Izrael z czterech stron świata [2 Nefi 21:12]. W związku z tym upoważniamy misjonarzy do korzystania z Internetu w celu głoszenia ewangelii [ ]. Kiedy misjonarze wkraczają w nową erę wykorzystania komputerów do pracy Pana, zachęcamy młodych, starszych, dorosłych i młodych dorosłych, młodzież i dzieci, aby wzięli udział w [ ] dzieleniu się ich przesłaniem przez Internet [ ]. Tak jak misjonarze muszą dostosować się do zmieniającego się świata, tak członkowie muszą zmienić swój sposób myślenia o pracy misjonarskiej członka-misjonarza. Mówiąc to, pragnę jasno wyjaśnić, że to, o co my członkowie jesteśmy proszeni, nie uległo zmianie, ale to, w jaki sposób mamy dostosować wypełnianie obowiązku dzielenia się ewangelią w zmieniającym się świecie ( Missionary Work in the Digital Age [przemówienie wygłoszone podczas ogólnoświatowego szkolenia przywódców, odbywającego się pod hasłem Dzieło zbawienia, 23 czerwca 2013 r.]). Zapytaj: Dlaczego, według Starszego Perry ego członkowie i misjonarze muszą zacząć korzystać z Internetu w celu dzielenia się ewangelią? Jakie korzyści płyną z tego? Które z narzędzi lub zasobów internetowych możecie wykorzystać, aby dzielić się swoim świadectwem o ewangelii i zapraszać innych, by dowiedzieli się więcej? Jak konkretnie możecie używać tych narzędzi, aby dzielić się przesłaniem ewangelii? (Ta dyskusja pomoże uczniom rozpoznać zasadę mówiącą o tym, że naśladowcy Jezusa Chrystusa mogą korzystać ze współczesnej techniki w celu dzielenia się swoim świadectwem o ewangelii z ludźmi z całego świata). Uwaga: Kiedy uczniowie będą omawiać misjonarskie zasoby internetowe, możesz wspomnieć o stronie internetowej: mormon.org, która została utworzona po to, aby dotrzeć do osób niebędących członkami. Ta strona jest wspaniałym źródłem dla zainteresowanych. Zawiera ona odpowiedzi na wiele najczęściej zadawanych pytań, a jej zawartość jest zgodna z lekcjami znajdującymi się w podręczniku Abyście głosili 84

101 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA moją ewangelię. Strona: mormon.org posiada również tysiące profili, zamieszczonych przez członków Kościoła z całego świata. Możesz zachęcić uczniów do utworzenia własnych profili, za pomocą których mogą dzielić się swoimi uczuciami na temat ewangelii. Pokaż poniższe wytyczne ze strony LDS.org i poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos pierwszego akapitu. Kilku kolejnych zaś poproś, aby przeczytali na głos listę wytycznych dotyczącą korzystania z mediów społecznościowych. Pozostali uczniowie niech zastanowią się, w jaki sposób te informacje mogą pomóc im w udoskonaleniu umiejętności dzielenia się ewangelią w Internecie. Media społecznościowe mogą odegrać znaczącą rolę w życiu tych, którzy ich używają. Dostarczają możliwości dzielenia się wiarą w Jezusa Chrystusa i umacniania znajomości. Kościół zachęca do korzystania z mediów społecznościowych, o ile popierają one misję Kościoła, umacniają relacje, a także ułatwiają, aby dzieci naszego Ojca Niebieskiego mogły otrzymywać objawienia. Członkowie Kościoła są zachęcani do bycia przykładami w każdym czasie i we wszystkich miejscach, w tym w przypadku udziału w rozmowach ogólnoświatowych dostępnych za pośrednictwem mediów społecznościowych [ ]. Oto sugestie dotyczące korzystania z mediów społecznościowych w naszym życiu: Podczas korzystania z Internetu okazuj życzliwość innym osobom. Nauki świętych w dniach ostatnich wymagają od członków, aby z szacunkiem traktowali swojego bliźniego bez względu na okoliczności. Działając pod wpływem Ducha, składaj osobiste świadectwo o przywróconej ewangelii. Twoje przesłania powinny mieć charakter osobisty. Nie pozwól, aby odbiorcy twoich wiadomości odnieśli wrażenie, że wypowiadasz się w imieniu Kościoła. Nie twórz grup, które mogłyby sugerować, że reprezentują bądź są sponsorowane przez Kościół. Komunikując się w Internecie, zawsze bądź przykładem naśladowcy Chrystusa. Twój dobry przykład może wpływać na osoby z twojego otoczenia. Zaprzestań kontaktów z ludźmi, którzy nieustannie starają się zachęcać innych do dokonywania złych wyborów oraz zamieszczają nieodpowiednie materiały [ ]. Używaj dobrego osądu podczas zamieszczania materiałów na stronach mediów społecznościowych. W Internecie nie ma przycisku usuń. Zdjęcia czy wpisy, które zamieszczasz, mogą pozostać w sieci przez wiele lat i negatywnie wpłynąć na twój wizerunek, kiedy będziesz szukał pracy, starał się o przyjęcie do szkoły, czy też w innej sytuacji, gdy twoja publiczna działalność w Internecie może podlegać ocenie. Upewnij się, że twoje komunikaty są zgodne ze zobowiązaniem, aby wziąć na siebie imię Zbawiciela ( Social Media Helps for Members, adres internetowy: LDS.org). Poproś uczniów, aby podzielili się z klasą swoimi przemyśleniami o tym, w jaki sposób sugestie z tej listy pomogą im pamiętać, jak dzielić się ewangelią w Internecie. Jeśli dysponujesz wystarczającą ilością czasu, możesz poprosić jednego z uczniów, aby pokazał pozostałym, jak za pośrednictwem mediów społecznościowych udostępniać filmy albo inne materiały ze stron internetowych: LDS.org lub mormon.org. Inny uczeń może pokazać, jak utworzyć profil na stronie mormon.org. Aby uczniowie nabrali pewności siebie w wykorzystywaniu techniki przy dzieleniu się świadectwem i ewangelią, możesz wyświetlić film Sharing Your Beliefs [Dzielenie się wiarą] (2:02). Przed wyświetleniem filmu zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, jaki mogą mieć wpływ, dzięki używaniu techniki do dzielenia się swoimi uczuciami i ewangelią. Po zakończeniu filmu zapytaj: W jaki sposób technika może zwiększyć wysiłki członków, którzy pragną dzielić się przesłaniem ewangelii? 85

102 LEKCJA 12: ODNAJDYWANIE LUDZI DO NAUCZANIA Zachęć uczniów do opisania, jak mogą wykorzystać technikę do dzielenia się świadectwem z innymi osobami. Na zakończenie lekcji złóż swoje świadectwo na temat doktryn i zasad nauczanych podczas tej lekcji. Zaproszenie do działania Pomóż uczniom, aby już teraz zaczęli odnajdywać ludzi, którzy są gotowi, aby usłyszeć przesłanie ewangelii, poprzez jedno lub kilka następujących działań: Wykorzystajcie pomysły, zanotowane podczas zadania pisemnego na tej lekcji, aby pomóc w odnalezieniu ludzi do nauczania przez misjonarzy. Przejrzyjcie listę kontaktów w telefonie komórkowym i znajdźcie mniej aktywnego członka lub osobę nie będącą członkiem Kościoła. Zadzwońcie do tej osoby albo wyślijcie wiadomość tekstową, zapraszając do wspólnego pójścia do kościoła w najbliższą niedzielę. Przejrzyjcie stronę: mormon.org oraz jej zasoby, takie jak filmy, artykuły i profile zamieszczone przez członków Kościoła. Udostępnijcie film, artykuł lub inną stronę za pośrednictwem mediów społecznościowych. Utwórzcie swój profil na stronie: mormon.org. Udostępnijcie swój profil, wykorzystując media społecznościowe. Udostępnijcie za pomocą mediów społecznościowych film z serii Mormońskie przesłania i opiszcie swoje uczucia z nim związane. 86

103 Nauczanie ewangelii Jezusa Chrystusa (część 1.) 13 Wprowadzenie Ewangelia Jezusa Chrystusa zawiera wieczne doktryny, zasady, prawa, przymierza i obrzędy niezbędne dla ludzkości, aby mogła powrócić do obecności Boga i otrzymać wywyższenie w królestwie celestialnym. Pierwszymi zasadami i obrzędami ewangelii są: wiara w Jezusa Chrystusa, pokuta, chrzest przez zanurzenie i dar Ducha Świętego. Przyszli misjonarze powinni być przygotowani, aby pomóc zainteresowanym w rozwinięciu wiary w Jezusa Chrystusa i odpokutowaniu za grzechy, zanim przystąpią do chrztu i otrzymają Ducha Świętego. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj fragmenty: Mosjasz 3:19; 4:1 3; 5:2 oraz Alma 36. Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, str Przygotuj do pokazania ilustrację Nawrócenie się Almy młodszego (Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 77) lub podobną ilustrację. Przygotuj do wyświetlenia film Jesus Christ Is the Way [Jezus jest Drogą] (5:02), dostępny na stronie: LDS.org. Przygotuj egzemplarze ulotki zatytułowanej Pokuta, która znajduje się na końcu tej lekcji, jako jeden z pomysłów do wykorzystania w trakcie nauczania na temat pokuty. Propozycje dotyczące nauczania Dzięki Chrystusowi możemy być oczyszczeni z grzechu Aby pomóc uczniom przygotować się do nauki podczas lekcji, przed rozpoczęciem zajęć zapisz na tablicy następujące pytanie: Jaka jest różnica pomiędzy postrzeganiem dobra i zła przez świat i przez Ojca Niebieskiego? Po rozpoczęciu zajęć poproś kilkoro uczniów, aby udzielili odpowiedzi na pytanie zapisane na tablicy. Gdy udzielą odpowiedzi, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos zawartość ramki zatytułowanej Grzech, znajdującej się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię na stronie 61. Następnie zapytaj: Dlaczego ważne jest, aby zainteresowani, zanim dowiedzą się o ewangelii Jezusa Chrystusa, zrozumieli najpierw, czym jest grzech i jakie są jego konsekwencje? Zapisz na tablicy następujące pytania i poproś uczniów, aby odszukali na nie odpowiedzi, kiedy będą studiować podrozdział: Dzięki Chrystusowi możemy być oczyszczeni z grzechu, znajdujący się na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię: Gotowość do nauki. Aby pomóc uczniom w lepszym przyswajaniu wiedzy, nauczyciele powinni rozpoczynać każdą lekcję w taki sposób, który przyciągnie ich uwagę. Na przykład, nauczyciel może napisać na tablicy intrygujące pytanie bądź pokazać przedmiot lub zdjęcie, które wzbudzi zainteresowanie uczniów, kiedy będą się zbierać w klasie. Które z prawd zawartych w tym podrozdziale mogą pomóc zainteresowanym w rozwinięciu pragnienia, aby zbliżyć się do Jezusa Chrystusa? 87

104 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Ich odpowiedzi mogą zawierać następujące prawdy: Bóg wysłał na świat Swego Umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, abyśmy po śmierci mogli wrócić do Jego obecności. Jedynie dzięki łasce i miłosierdziu Zbawiciela możemy być oczyszczeni z grzechu. Dzięki Zadośćuczynieniu i Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa wszyscy ludzie staną przed obliczem Pana, aby mogli być osądzeni. Nic nieczystego nie może żyć w obecności Boga. Jezus Chrystus był na naszym miejscu i cierpiał karę za nasze grzechy. Jezus Chrystus wybacza nam nasze grzechy, kiedy przyjmujemy Go, pokutujemy i przestrzegamy Jego przykazań. Następnie daj uczniom kilka minut na przestudiowanie lub zaznaczenie kilku fragmentów pism świętych odzwierciedlających powyższe zasady znajdujących się w materiale, który przeczytali, albo w ramce zatytułowanej: Studiowanie pism świętych, znajdującej się na stronie 61. Możesz zaproponować, aby połowa klasy wybrała fragmenty z przeczytanego materiału, a druga połowa z ramki. Poproś uczniów, aby przygotowali się do wyjaśnienia, jak mogą wykorzystać jeden bądź kilka tych fragmentów, by pomóc zainteresowanym zrozumieć i docenić to, co Ojciec Niebieski i Jego Syn Jezus Chrystus uczynili dla nas, abyśmy byli w stanie przezwyciężyć skutki grzechu. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby podzielili się tym, czego się dowiedzieli. Wiara w Jezusa Chrystusa Przejrzyj z uczniami zdanie określające cel misjonarski, znajdujące się w ramce zatytułowanej: Twój cel, na stronie 1. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jaka jest różnica pomiędzy (1) przyprowadzeniem kogoś do Chrystusa i pomaganiem mu w nawróceniu się na Jego przywróconą ewangelię a (2) jedynie przyczynieniem się, aby ktoś został członkiem Kościoła. Dlaczego ważniejsze jest dla misjonarzy, aby pomóc ludziom przyjść do Chrystusa, niż przyczynić się do tego, aby zostali członkami Kościoła? Poproś, aby uczniowie przestudiowali pierwszy akapit podrozdziału zatytułowanego: Wiara w Jezusa Chrystusa na stronie 61. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Podczas studiowania niech zwrócą uwagę na to, jak wiara w Jezusa Chrystusa może pomóc w nawróceniu się do Jego przywróconej ewangelii. Następnie zapytaj: Czym, w oparciu o to, co przeczytaliście, jest wiara w Jezusa Chrystusa? Jak wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi do nawrócenia się na Jego przywróconą ewangelię? Zapisz na tablicy: Wiara w Jezusa Chrystusa prowadzi do działania. Poproś, aby uczniowie przestudiowali pozostałe akapity podrozdziału zatytułowanego: Wiara w Jezusa Chrystusa na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Gdy będą czytać, poproś ich o zaznaczenie uczynków, które charakteryzują osobę wierzącą w Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie. Po kilku minutach zapytaj: Jakie uczynki mogą wskazywać na to, że osoba zainteresowana rozwija wiarę w Jezusa Chrystusa? (Odpowiedzi mogą być następujące: odpokutowanie, 88

105 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) pogłębianie wiedzy i stawanie się podobnym do Zbawiciela, przestrzeganie przykazań, unikanie grzechu, modlenie się o siłę, by przezwyciężać pokusy, poszerzanie wiedzy o słowie Bożym i dotrzymywanie zobowiązań związanych z zasadami ewangelii). Jak, według tego, co przeczytaliście, Jezus Chrystus błogosławi nas w naszym codziennym życiu, kiedy wykazujemy się wiarą w Niego? (Odpowiedzi mogą być następujące: Daje nam siłę, aby sprostać wyzwaniom życia; pomaga nam zmienić pragnienia naszych serc; uzdrawia nas fizycznie i duchowo). Poproś uczniów, aby w swoich dziennikach do studiowania odpowiedzieli na następujące pytania: Jak wiara w Jezusa Chrystusa motywuje was do działania w sposób opisany w tej części podręcznika? Co jeszcze możecie zrobić, aby pokazać, że macie wiarę w Jezusa Chrystusa? Podziel uczniów na pary lub grupy. Poproś każdą parę o przygotowanie dwu lub trzyminutowej lekcji o wierze w Jezusa Chrystusa. Podczas przygotowań niech korzystają z materiału dostępnego w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, na stronach 61 62, łącznie z jednym lub dwoma fragmentami pism świętych z ramki Studiowanie pism świętych. Uczniowie mogą również korzystać z broszury misjonarskiej, zatytułowanej Ewangelia Jezusa Chrystusa. Po upływie czasu przeznaczonego na przygotowanie, utwórz z par czteroosobowe grupy (po dwie pary w grupie). Niech jedna para w każdej grupie naucza drugą parę. Zaznacz, że uczniowie powinni nauczać własnymi słowami, używając języka prostego i mało skomplikowanego. Kiedy uczniowie skończą nauczać, niech w grupach omówią między sobą, co według nich poszło dobrze, co było dla nich wyzwaniem podczas nauczania i dlaczego oraz w jaki sposób pomogli osobom nauczanym pojąć ważność posiadania wiary w Jezusa Chrystusa. Następnie niech uczniowie zamienią się rolami, aby druga para nauczała. Dopilnuj, aby druga para również miała czas na omówienie tych pytań. Na koniec tego ćwiczenia poproś uczniów, aby opowiedzieli, z jakimi pytaniami najczęściej się spotykali albo do jakich doszli spostrzeżeń. Jeśli uczniowie nie są zbyt skorzy do udzielania odpowiedzi, możesz zadać następujące pytanie: Czy podczas nauczania było coś, co wyjątkowo się wam spodobało? Zapytaj, czy jakiś uczeń chce podzielić się z klasą doświadczeniami ze swojego życia, gdy został pobłogosławiony dzięki wierze w Jezusa Chrystusa. Pokuta Pokaż ilustrację przedstawiającą Almę i synów Mosjasza (zob. Album: Ewangelia w malarstwie, nr 77) i poproś uczniów, aby streścili historię nawrócenia Almy Młodszego (zob. Alma 36:6 24). Następnie poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety Alma 36:13, oraz

106 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) Następnie zapytaj: Jak Alma wykazał się wiarą w Jezusa Chrystusa? Co wydarzyło się w wyniku okazania wiary przez Almę? Jakie były rezultaty szczerej pokuty Almy? 90

107 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) Daj uczniom minutę na zapisanie w swoich dziennikach do studiowania jednozdaniowej definicji pokuty. Poproś kilkoro uczniów o przeczytanie tego, co zapisali. Aby pomóc uczniom utrwalić w pamięci prostą definicję pokuty, pokaż następującą wypowiedź Starszego Neila L. Andersena z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos: Kiedy grzeszymy, odwracamy się od Boga. Kiedy odpokutowujemy, ponownie zwracamy się ku Bogu [ ]. Pokuta wymaga odwrócenia się od takich rzeczy, jak nieuczciwość, duma, złość i nieczyste myśli, a zwrócenia się ku innym, takim jak dobroć, bezinteresowność, cierpliwość i duchowość. Jest to powtórne zwrócenie się do Boga ( Odpokutujcie, abym mógł was uzdrowić, Ensign lub Liahona, listopad 2009, str ). W jaki sposób ta prosta definicja może pomóc wam w wyjaśnieniu znaczenia pokuty? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz następującą zasadę na tablicy: Pokuta jest powtórnym zwróceniem się do Boga). Aby wyjaśnić uczniom proces i skutki pokuty, możesz dać im do przestudiowania wersety: Mosjasz 3:19; 4:1 3 i 5:2. Kiedy będą studiować, niech odnajdą słowa i zwroty wyjaśniające znaczenie pokuty. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów o podzielenie się z resztą klasy tym, co znaleźli. Następnie zapytaj: Jakie przykłady zawarte w tych wersetach, wskazują na to, że lud króla Beniamina wykazał się wiarą w Jezusa Chrystusa, aby otrzymać przebaczenie swych grzechów? Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki zawierające następującą tabelkę albo narysuj tabelkę na tablicy tak, aby uczniowie mogli ją przerysować do swoich dzienników do studiowania: Pozytywne reagowanie. Gdy uczeń odpowiada na pytania, nauczyciel powinien przyjąć odpowiedź w pozytywny sposób. Może po prostu powiedzieć dziękuję lub potwierdzić poprawność odpowiedzi. Gdy uczeń natomiast udziela nieprawidłowych odpowiedzi, nauczyciel powinien dać mu szansę i tak sformułować pytanie, aby tym razem mógł właściwie odpowiedzieć. Nauczyciel powinien stworzyć w klasie atmosferę zaufania, tak aby wszyscy uczniowie czuli się komfortowo, dzieląc się swoimi spostrzeżeniami i uczuciami. Czym jest pokuta? Jak odpokutować? Jakie są owoce, czyli dowody odpokutowania? Zmiana myśli, wierzeń, zachowania Odczuwanie żalu, czyli Bożego smutku Przyjęcie miłosierdzia Chrystusa Poproś uczniów, aby przestudiowali podrozdział zatytułowany: Pokuta na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Kiedy uczniowie będą studiować, niech wypełnią kolumny swojej tabelki lub ulotki słowami, zwrotami lub zdaniami z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Aby pomóc uczniom uzupełnić tabelkę odpowiednimi zwrotami, w każdej kolumnie podano przykład właściwej odpowiedzi. Kiedy uczniowie skończą, ich tabelki mogą wyglądać następująco: 91

108 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) Czym jest pokuta? Jak odpokutować? Jakie są owoce, czyli dowody odpokutowania? Zmiana myśli, wierzeń, zachowania Inne spojrzenie na siebie, Boga i na świat Dostosowanie naszego życia do woli Boga Odwrócenie się od grzechu i niepopełnianie go więcej Stałe starania, aby naprawiać grzechy i się doskonalić Odczuwanie żalu, czyli Bożego smutku Zaprzestanie czynienia złych rzeczy Czynienie tego, co dobre Rozpoznanie grzechów Wyznanie grzechów Proszenie Boga o przebaczenie Rozwiązywanie problemów, które mogły powstać w wyniku naszych działań Opieranie się wszelkim pragnieniom popełnienia grzechu Rozwijanie cech Chrystusowych, zdobywanie wiedzy, służba Okazywanie miłości Bogu poprzez posłuszeństwo Przyjęcie miłosierdzia Chrystusa Zmienia się postrzeganie siebie i świata Rozumienie naszej relacji z Bogiem Pragnienie podążania za Bogiem staje się coraz silniejsze Czujemy, że Bóg nam wybaczył Odczuwamy pokój Boży Ustępuje poczucie winy i żal Bardziej czujemy wpływ Ducha Jesteśmy lepiej przygotowani do życia z Bogiem i Jezusem Chrystusem Stajemy się bardziej podobni do Jezusa Odczuwamy radość Zrozumienie doktryn i zasad. Kiedy uczniowie w pełni zrozumieją doktrynę lub zasadę, ich możliwości nie ograniczają się do samego podania jej definicji. Mogą również zdać sobie sprawę z tego, jak ta doktryna lub zasada może wpłynąć na ich życie. Gdy uczniowie rozpoznają i zrozumieją doktrynę lub zasadę, mogą ją zastosować. Nauczyciele mogą przybliżyć uczniom doktryny i zasady, a następnie nauczyć ich, jak je zastosować, zadając pytania zmuszające do głębszej analizy tego, co studiowali. Po upływie czasu wyznaczonego na uzupełnienie tabelek poproś uczniów, aby omówili w parach zwroty i słowa, które się w nich znajdują. Możesz zadać uczniom wszystkie lub kilka następujących pytań, aby pomóc im pogłębić wiedzę na temat nauczanych doktryn i zasad: W jaki sposób zasady określone przez was w dwóch pierwszych kolumnach pomagają wam określić, czy osoba zainteresowana szczerze pokutuje? Jakie błogosławieństwa, poza odpuszczeniem grzechów, spływają na nas zgodnie z tym, co zapisaliście w trzeciej kolumnie? Zastanówcie się nad wpisami w pierwszej i trzeciej kolumnie. Dlaczego musimy mieć wiarę w Chrystusa, aby te wszystkie rzeczy mogły zaistnieć? Kiedy uczniowie będą odpowiadać, możesz zaznaczyć, że misjonarze nauczają ewangelii, aby pomóc ludziom budować wiarę w Jezusa Chrystusa i zmotywować ich do odpokutowania. Wiara w Jezusa Chrystusa i pokuta są niezbędne, by móc skorzystać z Zadośćuczynienia. Pokuta może również pomóc zainteresowanym zbliżyć się do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa. Aby przygotować uczniów do nauczania na temat pokuty, przedstaw im następujący scenariusz: Razem ze swoim towarzyszem przez trzy tygodnie nauczaliście dwóch współlokatorów. U jednego z nich zauważyliście znaczny postęp. Drugi zaś zachowuje się tak, jakby stracił zainteresowanie i gdy tylko zaczynacie go nauczać, wychodzi z pokoju. Kiedy w końcu udaje się wam zadać mu pytanie, odpowiada, że zdaje sobie sprawę z tego, że nie żyje zgodnie z wolą Boga, ale tak właśnie postępował przez całe dotychczasowe życie i przywykł do tego, jaki jest, i uważa, że niewiele z tym można zrobić. Podziel uczniów na pary lub grupy. Daj każdej parze wystarczającą ilość czasu na przygotowanie się do nauczania drugiej pary przez trzy lub cztery minuty na temat 92

109 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) pokuty. Poproś uczniów, aby odegrali scenkę, w której nauczają dwóch współlokatorów. Wyjaśnij, że ich nauczanie powinno być proste, jasne i koncentrować się na potrzebach współlokatorów. Niech zastanowią się, w jaki sposób mogą pomóc nieprzejawiającemu zainteresowania współlokatorowi zrozumieć, dlaczego potrzebuje zmiany i uświadomić mu, że z pomocą Zbawiciela może odpokutować. Uczniowie mogą wykorzystać informacje znajdujące się w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię na stronach lub w broszurze misjonarskiej zatytułowanej: Ewangelia Jezusa Chrystusa. Zachęć uczniów, aby użyli jednego lub dwóch fragmentów z pism świętych, aby zilustrować znaczenie pokuty. Podziel uczniów na małe grupy, aby w każdej z nich były dwie pary. Niech każda para naucza drugą, która wciela się w rolę współlokatorów. Wyjaśnij uczniom, że ci, którzy odgrywają rolę zainteresowanych, powinni czuć się swobodnie w wyrażaniu swoich wątpliwości, natomiast niewskazane jest, aby czynili to zbyt dramatycznie bądź byli wrogo nastawieni wobec uczniów, którzy ich nauczają. Kiedy uczniowie skończą nauczać, niech każda grupa podzieli się ze sobą spostrzeżeniami dotyczącymi tego, co poszło dobrze, a co można by poprawić. Następnie niech uczniowie zamienią się rolami, tak aby każdy miał możliwość poćwiczenia nauczania. Dopilnuj, aby druga para również miała okazję do podsumowania. Po zakończeniu tego ćwiczenia zapytaj uczniów o to, jakie im się nasunęły pytania lub jakie mają spostrzeżenia. Aby pomóc uczniom w zrozumieniu prawdziwości i znaczenia pokuty, jako sposobu powtórnego zwrócenia się do Boga, wyświetl film Jesus Christ Is the Way [Jezus Chrystus jest Drogą] (5:02). Po zakończeniu filmu zapytaj: Co świadczy o fakcie, że siostra przedstawiona w tym filmie doznała prawdziwej przemiany dzięki pokucie i zwróciła się do Boga? Jakie mieliście uczucia, gdy widzieliście, w jaki sposób przesłanie ewangelii pomogło tej siostrze zmienić się i zwrócić do Boga? Na zakończenie zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby złożyć swoje świadectwo o mocy wiary i pokuty oraz powiedzieć, dlaczego pragnie dzielić się ewangelią. Na zakończenie ty również złóż swoje świadectwo. Zaproszenie do działania Zachęć uczniów, aby poszerzyli swą wiedzę o błogosławieństwach, które przychodzą dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, otrzymaniu przebaczenia grzechów i radości płynącej z pokuty, wykonując jedno lub kilka następujących zadań: Na najbliższym domowym wieczorze rodzinnym nauczajcie na temat ważności wiary w Jezusa Chrystusa i pokuty. Przestudiujcie wersety dotyczące wiary, znajdujące się w ramce Studiowanie pism świętych na stronie 62 w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Zaznaczcie lub podkreślcie wersety, które byście zastosowali podczas nauczania na misji. Skorzystajcie z Topical Guide [Przewodnika tematycznego] oraz słów współczesnych proroków i apostołów, aby zgłębić wiedzę na temat doktryny pokuty. Zanotujcie w swoim dzienniku do studiowania to, czego się nauczycie. 93

110 LEKCJA 13: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 1.) Zastanówcie się, czy zdobyliście o tej doktrynie świadectwo, którym będziecie mogli się dzielić podczas swojej misji. Wzmocnijcie swoją wiarę w zasadę pokuty poprzez dążenie do codziennego odpokutowania i zanotujcie swoje doświadczenia w dzienniku do studiowania. Użyjcie narzędzi Internetowych, takich jak media społecznościowe, aby opublikować film Jesus Christ Is the Way [Jezus jest Drogą] (lub jakiś podobny, związany z tematyką Zbawiciela i Jego Zadośćuczynienia), aby inni ludzie mogli go obejrzeć. Dołączcie wyjaśnienie, dlaczego ten właśnie film ma dla was duże znaczenie. 94

111

112 14 Nauczanie ewangelii Jezusa Chrystusa (część 2.) Wprowadzenie Ewangelia Jezusa Chrystusa zawiera wieczne doktryny, zasady, prawa, przymierza i obrzędy niezbędne dla ludzkości, aby mogła powrócić do obecności Boga i otrzymać wywyższenie w królestwie celestialnym. Pierwszymi zasadami i obrzędami ewangelii są: wiara w Jezusa Chrystusa, pokuta, chrzest przez zanurzenie i dar Ducha Świętego. Głównym celem misjonarzy jest zapraszanie ludzi do przyjęcia chrztu i otrzymania daru Ducha Świętego. Ponadto, kiedy już dzieci Boże zostają członkami Kościoła, muszą wytrwać do końca, przyjmując pozostałe zasady i obrzędy oraz przestrzegać przykazań Boga. Przyszli misjonarze powinni w pełni rozumieć te doktryny i być gotowi, aby wyjaśniać je w prosty sposób i z mocą o nich świadczyć. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj: Ew. Mateusza 3:13 17; Ew. Jana 3:3 6; 2 Nefi 31:17 20 oraz Nauki i Przymierza 20:37. Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, str Przygotuj do pokazania ilustrację przedstawiającą chrzest Jezusa. Przygotuj do wyświetlenia film: Invitation to Be Baptized: German [Zaproszenie do przyjęcia chrztu: German], (2:43), District 2., dostępny na stronie: LDS.org Propozycje dotyczące nauczania Chrzest, nasze pierwsze przymierze Aby pomóc uczniom rozpoznać zasady dotyczące chrztu, pokaż ilustrację, na której Jan chrzci Jezusa i poproś ich, aby opowiedzieli o tym, co wiedzą na temat tego wydarzenia. Możesz również poprosić jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Ew. Mateusza 3:13 17 opisujące chrzest Zbawiciela. Następnie niech każdy z uczniów odwróci się do osoby siedzącej obok i udzieli odpowiedzi na pytanie: Jakich ważnych prawd uczymy się z tych wersetów o chrzcie Jezusa? Zapisz na tablicy następujące słowa: Obrzęd Przymierze Jan chrzczący Jezusa Poproś połowę klasy, aby przeczytała pierwsze cztery akapity podrozdziału: Chrzest, nasze pierwsze przymierze na stronach w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię i odszukała wyjaśnienie znaczenia wyrazu obrzęd. Pozostała część klasy na podstawie tego samego podrozdziału niech odszuka wyjaśnienie znaczenia wyrazu przymierze. Po upływie wyznaczonego czasu poproś ochotników, aby zdefiniowali znaczenie wyrazów obrzęd i przymierze. Następnie zapytaj: W jaki sposób wyrazy obrzęd i przymierze są powiązane z chrztem? (Pomóż uczniom rozpoznać tę prawdę: Poprzez obrzęd chrztu zawieramy z Bogiem święte przymierze). 96

113 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Skup uwagę uczniów na czwartym akapicie podrozdziału: Chrzest, nasze pierwsze przymierze i zapytaj: Do wykonywania czego zobowiązujemy się poprzez obrzęd chrztu? (Podczas chrztu zawieramy święte przymierze, że weźmiemy na siebie imię Jezusa Chrystusa, będziemy zawsze o Nim pamiętać i przestrzegać Jego przykazań. Jeśli stwierdzisz, że uczniowie potrzebują więcej informacji na ten temat, możecie poświecić kilka minut na wspólne przestudiowanie wersetu: Nauki i Przymierza 20:37). Aby wyjaśnić uczniom znaczenie przymierza chrztu, pokaż im następującą wypowiedź Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z nich o przeczytanie jej na głos: W trakcie chrztu zawieramy przymierze z naszym Ojcem Niebieskim, że pragniemy wejść do Jego królestwa i przestrzegać Jego przykazań od tej chwili, mimo że nadal żyjemy w świecie. Księga Mormona przypomina nam, że nasz chrzest jest przymierzem, aby zawsze dawać świadectwo o Bogu [i Jego królestwie] we wszystkim, co [czynimy] i gdziekolwiek się [znajdujemy], aż do śmierci, [abyśmy] mogli zostać odkupieni przez Boga i zaliczeni do tych, którzy powstaną w pierwszym zmartwychwstaniu, [abyśmy] mogli mieć życie wieczne [Mosjasz 18:9; kursywa dodana]. Kiedy zrozumiemy nasze przymierze chrztu i dar Ducha Świętego, zmieni to nasze życie i ustanowi nasze całkowite posłuszeństwo królestwu Bożemu. Kiedy nadejdą pokusy, to jeśli uważnie będziemy słuchać, Duch Święty przypomni nam, że obiecaliśmy pamiętać o Zbawicielu i być posłuszni przykazaniom Boga (, Liahona, styczeń 2001, str. 7. Co według was oznacza ustanowić całkowite posłuszeństwo królestwu Bożemu? W jaki sposób chrzest zmienia życie człowieka? Poproś uczniów, aby przeczytali pozostałe akapity dotyczące chrztu na stronie 64. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Niech odszukają i zaznaczą dodatkowe aspekty doktryny chrztu, którymi mogliby podzielić się z zainteresowanymi. Daj im na to kilka minut, a następnie poproś kilkoro z nich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Kiedy będą opowiadać, możesz zadać pytania podobne do następujących: Dlaczego ważne jest, aby zainteresowani rozumieli te doktryny? Jaki jest związek między przymierzem chrztu a zasadami wiary w Jezusa Chrystusa i pokuty, które omówiliśmy na ostatniej lekcji? Dlaczego zanurzenie jest ważną częścią obrzędu chrztu? (Symbolizuje śmierć, pochówek i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa oraz koniec naszego starego życia i odrodzenie się, w charakterze ucznia Chrystusa [zob. List do Rzymian 6:3 6]). Zaznacz, że niezmiernie ważne jest, aby zainteresowani odpowiednio się przygotowali do chrztu. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 20:37. Następnie niech każdy z uczniów odwróci się do osoby siedzącej obok i przedyskutuje następujące pytania: Uwaga: Po każdym z poniższych pytań, zrób przerwę na tyle długą, aby uczniowie zdążyli omówić odpowiedzi. W jaki sposób, na podstawie tego wersetu, możecie poznać, czy osoba zainteresowana jest przygotowana do chrztu? (Gdyby uczniowie mieli trudności z odpowiedzią na to pytanie, odeślij ich do ramki zatytułowanej: Przed chrztem, znajdującej się na dole strony 64. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię). 97

114 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Jak myślicie, co znaczy przyjść ze złamanym sercem i skruszonym duchem? W jaki sposób przejawia się fakt, że osoba otrzymała Ducha Chrystusa? Zajęcia pisemne. Pisanie może być skutecznym narzędziem wspomagającym przemyślenia i rozważania na temat doktryn i zasad, nauczanych na lekcjach. Zadanie pisemne powinno być dokładnie wyjaśnione i należy na nie przeznaczyć wystarczającą ilość czasu, aby uczniowie zdołali je ukończyć. Po zakończeniu tego zadania niech kilkoro uczniów podzieli się z resztą klasy swoimi przemyśleniami. Daj uczniom chwilę, aby mogli zapisać w swoich dziennikach do studiowania, w jaki sposób dotrzymywanie przymierza chrztu było źródłem błogosławieństw w ich życiu. Po upływie wyznaczonego czasu poproś dwóch lub trzech uczniów o podzielenie się z resztą klasy tym, co zapisali. Wyświetl film: Invitation to Be Baptized: German ([Zaproszenie do przyjęcia chrztu: German] 2:43). Kiedy uczniowie będą oglądać film, poproś ich, aby zwrócili uwagę na to, w jaki sposób misjonarze nauczali Germana o konieczności chrztu. Jakich słów użyli misjonarze, aby tytułowy German zrozumiał potrzebę chrztu? W jaki sposób przejawił się fakt, że poczuł on Ducha Świętego i zapragnął być ochrzczony? Podziel uczniów na pary i poproś, aby każda z par skorzystała z materiału znajdującego się na stronach podręcznika Abyście głosili moją ewangelię oraz jednego lub dwóch fragmentów z ramki: Studiowanie pism świętych, na stronie 65. Niech każda para przygotuje cztero lub pięciominutową lekcję, która będzie wprowadzeniem zainteresowanego w tematykę chrztu. Uczniowie mogą również wykorzystać materiał znajdujący się w broszurce misjonarskiej: Ewangelia Jezusa Chrystusa, na stronie 8. Po upływie wyznaczonego czasu podziel klasę na małe czteroosobowe grupy, po dwie pary na grupę. Poproś każdą parę w grupie, aby w ciągu czterech lub pięciu minut nauczała drugą parę na temat chrztu. Zachęć uczniów, którzy będą odgrywać rolę misjonarzy, aby podczas nauczania wykorzystali i przeczytali na głos swoje ulubione fragmenty pism świętych. Kiedy uczniowie skończą nauczanie, poproś, aby każda grupa między sobą przedyskutowała następujące pytania: Co poszło dobrze? W jaki sposób lekcja ta pomogła osobom nauczanym zrozumieć potrzebę chrztu? Co należałoby zmienić, aby lekcja przyniosła lepszy efekt? Następnie niech uczniowie zamienią się rolami. Dopilnuj, aby druga para również miała czas na omówienie tych pytań. Podczas tego zajęcia powinieneś chodzić po klasie i obserwować, jak uczniowie nauczają. Możesz też ich chwalić, a także podpowiadać, co mogą udoskonalić. Kiedy wszyscy uczniowie zakończą nauczanie, poświęć kilka minut, aby wspólnie omówić to doświadczenie. Na początek możesz zadać pytania podobne do następujących: Czego nauczyliście się podczas nauczania tej doktryny? Dlaczego ważne jest, abyście już teraz przygotowali się do nauczania tych zasad, prawd i doktryn? Co możecie zrobić teraz, aby lepiej przygotować się do nauczania ewangelii Jezusa Chrystusa na misji? Dar Ducha Świętego Żeby przygotować uczniów na tę część lekcji, zapytaj ich, jaki obrzęd następuje tuż po chrzcie (konfirmacja, dzięki której ludzie stają się członkami Kościoła i otrzymują dar Ducha Świętego). Poproś uczniów, aby w ciągu trzydziestu sekund zastanowili się, dlaczego konfirmacja odbywa się krótko po chrzcie. Zanim uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz przeczytać im wypowiedź Proroka Józefa Smitha: 98

115 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Można równie dobrze ochrzcić worek piasku zamiast człowieka, jeżeli nie jest to zrobione dla odpuszczenia grzechów i w celu otrzymania Ducha Świętego. Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym (). Zapytaj: Dlaczego chrzest w wodzie jest zaledwie połową chrztu, jeśli nie następuje po nim chrzest Duchem Świętym? (Po uzyskaniu kilku odpowiedzi możesz zachęcić uczniów, aby w dalszej części lekcji zwracali uwagę na kolejne odpowiedzi związane z tym pytaniem). Wyjaśnij uczniom, że dostojnik żydowski o imieniu Nikodem przyszedł potajemnie w nocy, aby zadać Jezusowi z Nazaretu kilka pytań. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos werset Ew. Jana 3:3, po czym zapytaj: Jakich słów, na podstawie wersetu: Ew. Jana 3:3, użył Zbawiciel, żeby wyjaśnić, co jest potrzebne, aby wejść do królestwa Bożego? Przeczytaj uczniom wersety: Ew. Jana 3:4 6 i zapytaj: O co Nikodem zapytał Jezusa i co mogłoby sugerować, że nie zrozumiał nauk Zbawiciela z wersetu 3.? Co Jezus mu odpowiedział? (Nauczał Nikodema podstawowej doktryny ewangelii: Musimy narodzić się z wody i z Ducha, aby wejść do królestwa Bożego. Nauczał również, że ponowne narodzenie oznacza odrodzenie duchowe, a nie fizyczne). Zapisz na tablicy: Narodzić się ponownie Narodzić się z wody Narodzić się z Ducha Następnie zapytaj: Co to znaczy narodzić się z wody? (Oznacza chrzest przez zanurzenie). Co to znaczy narodzić się z Ducha? (Oznacza otrzymanie daru Ducha Świętego). Gdyby uczniowie mieli problem z odpowiedzią na to pytanie, odeślij ich do wersetu: Ew. Jana 3:5, odsyłacz a [w angielskim wydaniu Biblii Króla Jakuba]). Jak myślicie, dlaczego słowo narodzenie jest używane, aby opisać duchowy aspekt odrodzenia? Jakie atrybuty fizycznych narodzin można przyrównać do duchowego odrodzenia? (W razie konieczności, aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, możesz przeczytać wersety: Mosjasz 6:58 59). Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos akapity podrozdziału: Dar Ducha Świętego na stronie 65., podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Reszta niech śledzi tekst w swoich pismach świętych i odszuka błogosławieństwa towarzyszące darowi Ducha Świętego. Zapytaj resztę uczniów: 99

116 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Jakie są przykłady tych błogosławieństw? (Oto jedna z doktryn, którą uczniowie powinni rozpoznać: Dar Ducha Świętego może mieć uświęcający i oczyszczający wpływ na tych, którzy go otrzymują). Aby przybliżyć uczniom tę doktrynę, poproś ich o przestudiowanie jednego lub dwóch fragmentów pism świętych z ramki: Studiowanie pism świętych, znajdujących się pod nagłówkiem: Błogosławieństwa i wpływ Ducha Świętego na stronie 66. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Kiedy uczniowie będą studiować, poproś ich, aby podkreślili w swoich pismach świętych kilka błogosławieństw, które otrzymujemy dzięki darowi Ducha Świętego. Następnie zapytaj: Dlaczego ważne jest, aby po chrzcie otrzymać dar Ducha Świętego? Rozważanie. Dając uczniom w trakcie lekcji czas na rozważanie, zachęcasz ich, aby pod wpływem Ducha przyswajali wiedzę. Jedną z ról Ducha jest objawienie [wszystkiego], co [mamy] czynić (2 Nefi 32:5). Najskuteczniejsze lekcje przewidują czas dla uczniów na przemyślenie nauczanych prawd. Zadaj poniższe pytanie, lecz zanim uczniowie udzielą na nie odpowiedzi, pozwól im na chwilę zastanowienia. Po upływie wyznaczonego czasu poproś kilkoro uczniów, aby odpowiedzieli na pytania i jednocześnie podzielili się z klasą swoimi doświadczeniami. Jakie błogosławieństwa otrzymaliście dzięki darowi Ducha Świętego? Podziel uczniów na pary. Poproś ich, aby skorzystali z informacji z podręcznika Abyście głosili moją ewangelię (albo z podrozdziału: Dlaczego potrzebuję otrzymać Ducha Świętego, znajdującego się na stronach 8 10, broszury misjonarskiej Ewangelia Jezusa Chrystusa) i przygotowali cztero lub pięciominutową lekcję na temat daru Ducha Świętego. Przypomnij im, że mogą również użyć jednego lub dwóch fragmentów pism świętych z ramki Studiowanie pism świętych, znajdującej się u góry strony 66. w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię. Po upływie wyznaczonego czasu podziel uczniów na małe czteroosobowe grupy, po dwie pary na grupę. Niech jedna para naucza drugą. Kiedy uczniowie będą nauczać, możesz chodzić po klasie obserwować, chwaląc ich i doradzając, co mogą udoskonalić. Kiedy uczniowie skończą nauczanie, poproś, aby każda grupa między sobą przedyskutowała następujące pytania: Co poszło dobrze? Co nauczyciele powinni zmienić, aby lekcja przyniosła lepszy efekt? W jaki sposób ich lekcja pomogła osobom nauczanym w poszerzeniu wiedzy na temat daru Ducha Świętego? Następnie niech pary zamienią się rolami. Dopilnuj, aby druga para również miała czas na omówienie tych pytań. Kiedy wszystkie pary skończą nauczać, poświęć kilka minut na omówienie tego doświadczenia, zadając pytania podobne do następujących: Czego nauczyliście się podczas nauczania tej doktryny? Co, na podstawie tego doświadczenia, moglibyście udoskonalić w waszym misjonarskim nauczaniu? Wytrwaj do końca Narysuj na tablicy bramę ze ścieżką w tle: 100

117 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: 2 Nefi 31:17. Następnie zapytaj resztę: Co Nefi określił jako bramę prowadzącą do życia wiecznego? Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety: 2 Nefi 31:18 20, a pozostali w tym czasie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, co powinniśmy czynić po chrzcie. Co, według Nefiego, znajduje się za bramą? (Ciasna i wąska ścieżka prowadząca do życia wiecznego). Co, według Nefiego, musi robić osoba ochrzczona, aby otrzymać życie wieczne? Jaki związek ma wytrwanie do końca z naśladowaniem Zbawiciela? Poproś uczniów, aby zapoznali się z podrozdziałem Wytrwać do końca na stronie 66. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Zachęć ich, aby odszukali, co możemy robić, aby wytrwać do końca. Następnie zapytaj: Dlaczego tak ważne jest dla nas, aby wytrwać do końca? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli dołożymy wszelkich starań, aby wytrwać do końca, odziedziczymy życie wieczne). W jaki sposób podążanie za przykładem Zbawiciela może pomóc wam wytrwać do końca? Na zakończenie lekcji złóż świadectwo o znaczeniu ewangelii Jezusa Chrystusa, a w szczególności o chrzcie, darze Ducha Świętego i wytrwaniu do końca. Zaproszenie do działania Możesz zachęcić uczniów, aby pogłębili wiedzę o ewangelii Jezusa Chrystusa, wykonując w nadchodzącym tygodniu jedną lub kilka następujących czynności: Poćwiczcie wyjaśnianie warunków przystąpienia do chrztu, korzystając z wersetu: Nauki i Przymierza 20:37. Zapiszcie w dzienniku do studiowania kilka zdań opisujących wasze działania zmierzające do życia zgodnie z zawartym przymierzem chrztu, omówionym w tym wersecie. Przeczytajcie fragmenty pism świętych na temat daru Ducha Świętego, znajdujące się w ramce: Studiowanie pism świętych na stronie 66. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię oraz treść pod hasłem: Duch Święty w: Bible Dictionary [Słowniku biblijnym]. Zaznaczcie w swoich pismach świętych albo zapiszcie w dzienniku do studiowania te wersety, które chcielibyście wykorzystać w nauczaniu kogoś na temat daru Ducha Świętego. Osobiście lub poprzez Internet nauczajcie zasad z: Lekcji 3.: Ewangelia Jezusa Chrystusa członka rodziny lub znajomego (najlepiej kogoś, kto nie jest członkiem 101

118 LEKCJA 14: NAUCZANIE EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA (CZĘŚĆ 2.) Kościoła albo jest nieaktywny). Kiedy będziecie nauczać, złóżcie swoje świadectwo o tych zasadach. 102

119 Świątynia i praca nad historią rodziny 15 Wprowadzenie Potencjalni i pełnoetatowi misjonarze mogą uczestniczyć w dziele zbawienia poprzez poszerzanie wiedzy o świątyni i pracy nad historią rodziny oraz pomaganie bliźnim w odczuwaniu wpływu Ducha, który towarzyszy temu dziełu. Historia rodziny może pełnić ogromną rolę w odnajdywaniu ludzi do nauczania oraz wzmacnianiu wiary nowo nawróconych i mniej aktywnych członków. Angażowanie się w pracę nad historią rodziny sprawia, iż serca ludzi zwracają się ku ich przodkom i Panu. Historia rodziny jest również narzędziem, którym misjonarze mogą posługiwać się, aby zapraszać ludzi do przyjścia do Chrystusa i otrzymania obrzędów niezbędnych do zbawienia. Wcześniejsze przygotowania Przestudiuj: Nauki i Przymierza 109:22 23; 110:13 16; 138:29 35 oraz Józef Smith Historia 1: Przestudiuj: Abyście głosili moją ewangelię, strony 85 86, Przygotuj do wyświetlenia film: The Time is Now [Nadszedł już czas] (3:20), dostępny na stronie: LDS.org. Przygotuj do wyświetlenia film: Family History and Missionary Work Finding [Historia rodziny i praca misjonarska odnajdywanie] (3:53), dostępny na stronie: LDS.org. Przygotuj do wyświetlenia film: Family History and Missionary Work Activation [Historia rodziny i praca misjonarska uaktywnianie] (3:05), dostępny na stronie: LDS.org. Wydrukuj formularze kołowego wykresu rodowodu, dostępne na stronie: FamilySearch.org. Zapoznaj się z podstawowymi narzędziami do wyszukiwania informacji, dostępnymi na stronie: FamilySearch.org, albo zaproś na lekcję konsultanta ds. historii rodziny w okręgu lub gminie, który opowie o tych narzędziach. Przygotuj do pokazania ilustrację przedstawiającą najbliższą świątynię. Przygotuj dla każdego ucznia egzemplarz czteropokoleniowego wykresu rodowodu (znajduje się na końcu tej lekcji). Propozycje dotyczące nauczania Ważność obdarowania świątynnego Pokaż zdjęcie najbliższej świątyni, po czym przeczytaj poniższą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera. Wszystkich misjonarzy przygotujmy, aby byli godni, by udać się do świątyni i by doświadczenie to było dla nich jeszcze ważniejsze niż otrzymanie powołania na misję ( Follow the Son of God, Ensign, listopad 1994, str. 88). 103

120 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Możesz ponownie przeczytać tę wypowiedź, aby podkreślić jej ważność, a następnie zapytaj: W jaki sposób udanie się do świątyni może być ważniejsze niż otrzymanie powołania na misję? (Możliwe odpowiedzi: misja jest doświadczeniem tymczasowym, natomiast przymierza, które zawieramy w świątyni, trwają wiecznie, błogosławieństwa świątynne napełniają mocą godnych misjonarzy). Niech jeden z uczniów przeczyta pierwszy akapit, znajdujący się w podrozdziale: Świątynie i historia rodzinna, na stronie 86. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jakie błogosławieństwa możemy otrzymać w świątyni? W jaki sposób te błogosławieństwa mogą pomóc osobie, która stara się przyjść do Chrystusa? Aby uświadomić uczniom, jak pójście do świątyni przed rozpoczęciem służby misjonarskiej może wielce pobłogosławić misjonarzy, poproś ich, by przejrzeli wersety: Nauki i Przymierza 109: Wyjaśnij, że są one częścią modlitwy poświęcającej świątynię w Kirtland. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos tych wersetów, a pozostali niech w tym czasie śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają błogosławieństwa świątynne, które spływają na sługi Pana. Następnie pomóż uczniom rozpoznać zasadę nauczaną w tych wersetach, zadając im następujące pytanie: W jaki sposób słowa tych wersetów sprawiają, że uświadamiacie sobie, dlaczego tak niezwykle ważne jest, aby misjonarze przed udaniem się na misję otrzymali błogosławieństwa świątynne? (Odpowiedzi uczniów mogą być podsumowane w formie następującej zasady: Otrzymanie błogosławieństw świątynnych umożliwia misjonarzom pójście w świat z boską pomocą i mocą. Możesz zapisać tę zasadę na tablicy). Pokaż następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos: Niezmiernie ważne jest, abyście uświadomili sobie, że pójście do świątyni w celu otrzymania własnego obdarowania [ ] [jest] nierozłączną częścią waszych przygotowań do misji [ ]. [Powinniście] zrozumieć znaczenie tych przymierzy świątynnych [i] nierozerwalnego związku pomiędzy waszym obdarowaniem w świątyni a powodzeniem na misji. W rzeczy samej, słowo obdarowanie odzwierciedla znaczenie tego ważnego powiązania. Obdarowanie jest darem [ ]. Wiecie, że samodzielnie nie jesteście w stanie wykonywać tej pracy. Potrzebujemy pomocy z niebios, potrzebujemy, aby Bóg obdarzył nas darami [ ]. Ta praca jest niezmiernie ważna, a przeszkody ze strony przeciwnika tak wielkie, że potrzebujemy boskiej mocy, aby zwiększyć nasze wysiłki i przybliżyć światu poznanie Kościoła ( Keeping Covenants: A Message for Those Who Will Serve a Mission, New Era, styczeń 2012, str. 3 4). Zapytaj: Jak wypowiedź Starszego Hollanda potwierdza naukę zawartą w wersetach: Nauki i Przymierza 109:22 23? Wyjaśnij, że przed otrzymaniem obdarowania świątynnego godni członkowie muszą otrzymać rekomendację świątynną od lokalnych przywódców kapłańskich. Pokaż następującą wypowiedź i poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos: 104

121 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Rekomendacja świątynna oznacza, że podczas wywiadów z członkiem rady biskupiej lub prezydentem gminy, a także z członkiem prezydium palika lub misji, zostaliśmy uznani za godnych. Wywiady w sprawie rekomendacji świątynnej są dla nas możliwością sprawdzenia naszej godności. Podczas każdego z tych wywiadów przywódca kapłański zadaje nam pytania na temat naszego życia i wiary. Nasi przywódcy kapłańscy traktują te wywiady jako sprawę prywatną i poufną [ ]. Oto kilka z tematów, na które będą rozmawiać z wami przywódcy kapłańscy: 1. Wasze świadectwo o Ojcu Niebieskim, Jezusie Chrystusie i Duchu Świętym. 2. Wasze poparcie dla Prezydenta Kościoła. 3. Życie zgodnie z prawem czystości moralnej, płacenie dziesięciny, uczciwe postępowanie wobec bliźnich i przestrzeganie Słowa Mądrości. 4. Regularne uczęszczanie do kościoła, dotrzymywanie zawartych przymierzy i zachowywanie przykazań ewangelii ( Being Worthy to Enter the Temple, Ensign, sierpień 2010, str. 8 9; lub Liahona, sierpień 2010, str ). W jaki sposób te wymagania dotyczące godności mogą pomóc w zrozumieniu świętego charakteru świątyni i waszego powołania na misjonarza? O jakich doświadczeniach możecie opowiedzieć, o ile nie są one zbyt osobiste lub święte, które pomogły wam zrozumieć i poczuć znaczenie świątyni i pracy, która jest w niej wykonywana? Niech uczniowie zastanowią się, co będą musieli zrobić, aby w godny sposób przyjąć obdarowanie świątynne. Uwaga: Zachęć uczniów, aby byli godni rekomendacji świątynnej i mogli ją otrzymać. Możesz zasugerować im, aby w ramach przygotowań do wyjazdu na misję uczęszczali do świątyni tak często, jak będą pozwalać im na to okoliczności, i wykonywali pracę za swoich przodków oraz inne osoby. Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, możesz zwrócić uwagę uczniów, że jako misjonarze powinni dokładać wszelkich starań i zachęcać nowo nawróconych, żeby przygotowali się, aby udać się do świątyni. Jest duże prawdopodobieństwo, że nowo nawróceni, którzy udadzą się do świątyni, aby wykonać obrzędy chrztu za swoich przodków, pozostaną aktywni i w późniejszym czasie powrócą do świątyni, aby otrzymać swoje obdarowanie i zapieczętowanie świątynne. Podsumowując tę część lekcji, złóż swoje świadectwo o świątyni i duchowej sile, jaką otrzymałeś dzięki pracy świątynnej. Boży plan odkupienia zmarłych Przypomnij uczniom, że po Swojej śmierci Jezus Chrystus odwiedził świat duchów (zob. I List Piotra 3:18 20; 4:6). Następnie poproś uczniów, aby przejrzeli fragment: Nauki i Przymierza 138: Wyjaśnij im, że ten rozdział Nauk i Przymierzy zawiera opis wizji Prezydenta Joseph F. Smitha dotyczącej świata duchów. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos te wersety. Następnie zapytaj: Co Zbawiciel uczynił, aby zorganizować nauczanie ewangelii osób zmarłych znajdujących się w świecie duchów? W jaki sposób dzięki słowom zawartym w wersetach rozumiemy, jak osoby, które zaakceptowały ewangelię w świecie duchów, mogą otrzymać obrzędy zbawienia? (Ci, którzy zaakceptują przesłanie ewangelii, mogą otrzymać obrzędy dokonywane w ich zastępstwie). 105

122 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Niech kilkoro uczniów po kolei przeczyta na głos dwa pozostałe akapity podrozdziału: Świątynie i historia rodzinna, na stronie 86. podręcznika Abyście głosili moją ewangelię. Następnie zapytaj: Jak plan Pana odnosi się do tych, którzy zmarli, nie otrzymawszy niezbędnych obrzędów ewangelii? (Żywi mogą wykonywać obrzędy w zastępstwie za zmarłych). Misja proroka Eliasza Wyjaśnij, że Eliasz był prorokiem Starego Testamentu, który żył około 900 p.n.e. Prorok Malachiasz prorokował, że Eliasz powróci na ziemię (zob. Ks. Malachiasza 3:23 24), a gdy Moroni ukazał się Józefowi Smithowi w 1823 roku, ponowił zapewnienie, że Eliasz powróci. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos wersety: Józef Smith Historia 1:38 39, a pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i odszukają, czego Moroni nauczał o Eliaszu. Zapytaj: Czego Józef Smith dowiedział się o Eliaszu? (Choć uczniowie mogą użyć różnych słów, powinni zrozumieć, że przed Drugim Przyjściem Jezusa Chrystusa, Eliasz powróci na ziemię, aby zwrócić serca dzieci ku ich ojcom). Co oznacza stwierdzenie, że serca dzieci zwrócą się ku ojcom? (Ludzie zainteresują się i zatroszczą o wieczne przeznaczenie swoich rodzin zarówno z przeszłości, teraźniejszości, jak i przyszłości. To zainteresowanie jest częścią tego, co motywuje ludzi do odszukiwania zapisów dotyczących ich zmarłych krewnych oraz do uczestniczenia w obrzędach dokonywanych w zastępstwie za nich). Wyjaśnij uczniom, że w tydzień po tym, jak poświęcono świątynię w Kirtland w 1836 roku, miały miejsce niesamowite zdarzenia, które są opisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 110. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Nauki i Przymierza 110:13 16, a pozostali niech śledzą tekst i odszukają, co Eliasz przywrócił na ziemię. Zapytaj uczniów: Jakie klucze Eliasz powierzył Józefowi Smithowi? (W razie potrzeby poproś uczniów, aby przejrzeli werset: Nauki i Przymierza 110:16, odsyłacz a [tylko w angielskiej wersji], aby wyjaśnić im, że Eliasz przywrócił klucze kapłaństwa do pieczętowania). Żeby uczniowie mogli uświadomić sobie, jak klucze kapłaństwa błogosławią rodziny, poproś jednego z nich o przeczytanie na głos pierwszego akapitu podrozdziału: Małżeństwo na wieczność w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, na stronie 85. Następnie zapytaj: Jaki jest, zgodnie z tym akapitem, cel pieczętujących kluczy, które Eliasz przywrócił na ziemię? (Uczniowie mogą użyć innych słów, ale powinni rozpoznać następującą doktrynę: Dzięki pieczętującym kluczom kapłaństwa święte obrzędy, łączące rodziny na wieczność, mogą być dokonywane w świątyniach.). Jak te klucze pobłogosławiły was, wasze rodziny, krewnych bądź przyjaciół? 106

123 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Zapisz na tablicy: Duch Eliasza. Pokaż następujące cytaty i poproś parę uczniów o przeczytanie ich na głos: Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że Duch Eliasza uwidacznia się poprzez Ducha Świętego, który składa świadectwo o boskiej naturze rodziny ( A New Harvest Time, Ensign, maj 1998, str. 34). Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów podzielił się z nami kilkoma spostrzeżeniami na temat sposobu oddziaływania ducha Eliasza na ludzi: Ten swoisty wpływ Ducha Świętego skłania ludzi, by odnajdowali i doceniali swych przodków i krewnych, tak z przeszłości, jak i teraźniejszości, oraz dokumentowali wydarzenia z ich życia. Duch Eliasza wywiera wpływ na ludzi w Kościele i poza nim. Jednakże jako członkowie przywróconego Kościoła Chrystusa mamy nałożony przymierzem obowiązek odszukiwać naszych przodków i udostępniać im obrzędy ewangelii niezbędne do zbawienia [ ]. Dlatego właśnie badamy historię rodziny, budujemy świątynie i dokonujemy obrzędów za zmarłych. Dlatego właśnie Eliasz został przysłany, by przywrócić moc pieczętowania, która wiąże na ziemi i w niebie ( Serca dzieci się zwrócą, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str ). Pokazywanie cytatów. Gdy jest to możliwe, dobrym pomysłem jest, aby wyświetlać wypowiedzi, które mają być czytane na głos. Jeśli uczniowie mogą zobaczyć i zarazem usłyszeć daną wypowiedź, łatwiej jest im wyobrazić sobie to, czego nauczasz. Zarówno pokazywanie, jak i czytanie na głos cytatu, umożliwia niepełnosprawnym uczniom dogłębniejsze poznanie prezentowanego tematu. Aby uczniowie rozpoznali i zgłębili doktryny nauczane przez Starszych Nelsona i Bednara, zadaj pytania: Co mamy na myśli, używając określenia duch Eliasza? W jaki sposób Duch Święty może wpływać na nasze uczucia wobec rodziny? (Duch Eliasza, który jest szczególnym przejawem Ducha Świętego, świadczy o boskiej naturze rodziny i pomaga nam doceniać członków naszych rodzin, zarówno tych zmarłych, jak i żyjących. Wzbudza w nas również pragnienie zapewnienia naszym przodkom zbawczych obrzędów). Czy kiedykolwiek poczuliście, że wasze serca w jakiś sposób zwróciły się ku waszym przodkom? Jeśli tak, to do zrobienia czego zostaliście natchnieni? (W razie potrzeby przypomnij uczniom wcześniejsze lekcje tego kursu, które omawiały komunikację Ducha Świętego z nami). Zaangażowanie w badanie historii rodziny Uwaga: Kiedy będziesz prowadzić tę część lekcji, potrzebne ci będą: (1) uzupełniony czteropokoleniowy wykres rodowodu lub wykres kołowy, wydrukowany ze strony FamilySearch.org, bądź obydwa te formularze, które pokażesz klasie, (2) pusty formularz wykresu rodowodu do wręczenia każdemu uczniowi i (3) historię o jednym z twoich przodków. Pokaż uczniom uzupełniony czteropokoleniowy wykres rodowodu lub wykres kołowy, wydrukowany ze strony: FamilySearch.org. Poproś uczniów, aby opowiedzieli, jakie informacje znajdują się na tych dokumentach. Rozdaj każdemu z nich niewypełniony formularz czteropokoleniowego wykresu rodowodu. Następnie daj uczniom czas, aby zapoznali się z formularzem i wypełnili go zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą. 107

124 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Zapytaj uczniów: Gdzie możecie znaleźć dane niezbędne do uzupełnienia waszych wykresów? (Przypomnij uczniom, że w pierwszej kolejności powinni poprosić o pomoc rodziców, dziadków i innych członków rodziny. Konsultanci ds. historii rodziny w okręgu lub gminie również mogą służyć pomocą przy poszukiwaniach. Ponadto uczniowie powinni wiedzieć, że niezbędne informacje mogą znaleźć na kościelnej stronie poświęconej historii rodziny: FamilySearch.org). Zapytaj, czy któryś z uczniów chciałby opowiedzieć o tym, jak korzystając ze strony FamilySearch, zdobył więcej informacji o swoich przodkach. Jeśli uczniowie nie używali tej strony, krótko opowiedz im o tym, co mogą tam znaleźć. Możesz nawet uruchomić stronę FamilySearch.org na komputerze i pokazać im, jak odszukać informacje, wykorzystując do tego nazwisko zmarłego przodka jednego z uczniów. Podkreśl, że ta strona jest narzędziem, które pomaga nam w zidentyfikowaniu naszych przodków i przygotowaniu danych do świątyni w celu dokonania zastępczych obrzędów. Uwaga: Jeśli nie wiesz, jak posługiwać się tą stroną, możesz poprosić konsultanta ds. historii rodziny w okręgu lub gminie, aby pokazał, jak z niej korzystać. Wyjaśnij uczniom, że kolejnym sposobem na poznanie historii rodziny jest zebranie opowieści o przodkach i członkach rodziny. Opowieści te mogą pomóc nam odczuć ducha Eliasza i pogłębić naszą miłość i wdzięczność dla zmarłych członków rodziny. Możesz również pokrótce opowiedzieć historię o jednym ze swoich przodków. Następnie zapytaj: W jaki sposób historie rodzinne mogą wpływać na wasze uczucia wobec członków rodziny? W jaki sposób te historie mogą pomóc wam zrozumieć, kim jesteście i kim możecie się stać? Wyświetl film: The Time Is Now [Nadszedł już czas] (3:20). Kiedy uczniowie będą oglądać dyskusję ze Starszym Davidem A. Bednarem z Kworum Dwunastu Apostołów, zachęć ich, aby zastanowili się nad powodami, dla których rozpoczęli bądź mają chęć rozpocząć pracę nad historią rodziny. Czego, na podstawie tego filmu, dowiedzieliście się od Starszego Bednara i młodzieży na temat pracy nad historią rodziny? Czego doświadczyli ci młodzi ludzie, kiedy uczestniczyli w tej pracy? Powiedz uczniom, że Starszy Bednar złożył pewną obietnicę młodym ludziom, którzy uczęszczają do świątyni i angażują się w pracę nad historią rodziny. Pokaż poniższy cytat i poproś jednego z uczniów o przeczytanie go na głos: Jeśli z wiarą odpowiecie na to zaproszenie, [aby angażować się w działania związane z historią rodziny i dokonywaniem zastępczych chrztów za przodków], wasze serca zwrócą się ku ojcom. Obietnice złożone Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi zakorzenią się w waszych sercach. Wasze błogosławieństwo patriarchalne określające wasz rodowód połączy was z tymi przodkami i będzie miało dla was większe znaczenie. Wzrośnie wasza miłość i wdzięczność do przodków. Wasze świadectwo i nawrócenie do Zbawiciela staną się głębokie i trwałe. Obiecuję wam, że będziecie chronieni przed nasilającym się wpływem przeciwnika. Uczestnicząc w tej świętej pracy, będziecie chronieni tak za młodu, jak i przez resztę swojego życia ( Serca dzieci się zwrócą, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str ). 108

125 LEKCJA 15: ŚWIĄTYNIA I PRACA NAD HISTORIĄ RODZINY Zapytaj uczniów: Które z błogosławieństw wspomnianych przez Starszego Bednara chcielibyście otrzymać i dlaczego? (Odpowiedzi mogą zawierać niniejszą zasadę: Angażowanie się w pracę nad historią rodziny wzmacnia nasze nawrócenie do Zbawiciela i przynosi duchową ochronę przed wpływem przeciwnika). Możesz pomóc uczniom opowiedzieć o ich osobistych doświadczeniach związanych z pracą nad historią rodziny, zadając pytania podobne do tych: Jak otrzymaliście w waszym życiu jedno lub więcej z tych obiecanych błogosławieństw? Czy ktoś z was bądź członków waszych rodzin odnalazł dane przodka, a następnie udał się do świątyni, aby tam dokonać chrztu w zastępstwie za tę osobę? W jaki sposób to doświadczenie różni się od bycia ochrzczonym w zastępstwie za kogoś, kto nie jest waszym krewnym? Jeśli uczniowie nie doświadczyli takiej sytuacji, możesz zadać im następujące pytanie: Jak otrzymaliście obiecane błogosławieństwa, dokonując chrztów za zmarłych? Jeśli w trakcie dyskusji klasowej zauważysz, że jeden lub kilkoro uczniów brało udział i ma silne przekonanie co do pracy nad historią rodziny, możesz zapytać ich, co mogliby doradzić swojemu rówieśnikowi, który jeszcze nie zaczął angażować się w tę pracę. Wykorzystywanie historii rodziny w zapraszaniu bliźnich, aby przyszli do Chrystusa Powiedz uczniom, że poszukiwanie informacji o historii rodziny stało się popularnym zajęciem w dzisiejszym świecie. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya: Dzielenie się doświadczeniami. Kiedy uczniowie będą dzielić się osobistymi doświadczeniami, Duch Święty będzie składał świadectwo o prawdziwości tego, czego zdołali się nauczyć dzięki temu doświadczeniu. Inną zaletą dzielenia się doświadczeniami jest to, że uczniowie niejednokrotnie są zmotywowani, gdy słyszą, jak ich rówieśnicy zastosowali doktryny i zasady ewangelii w swoim życiu. Są miliony ludzi na całym świecie, którzy pracują nad zapisami dotyczącymi historii rodziny. Dlaczego? Czemu to robią? Ufam, że to dlatego, iż zostali oni dotknięci przez ducha tej pracy, którego w rzeczy samej nazywamy duchem Eliasza. Jest to zwracanie się serc dzieci ku ich ojcom. Większość z nich zapewne nie dostrzega w tym prawdziwego celu, a motywowani są jedynie ogromną ciekawością. W tym ogromnym nakładzie środków finansowych i czasu musi być jakiś cel. Tym celem, o którym składamy uroczyste świadectwo, jest odnajdywanie pokoleń zmarłych, aby umożliwić wykonywanie obrzędów w zastępstwie za nich, by mogli cieszyć się wiecznym błogosławieństwem i wzrostem ( A Century of Family History Service, Ensign, marzec 1995, str. 62). Zapytaj: Jak misjonarze mogą wykorzystać rosnące, ogólnoświatowe zainteresowanie historią rodziny do dzielenia się ewangelią z bliźnimi? Poproś uczniów, aby przeczytali na głos trzy pierwsze i ostatni akapit podrozdziału: Historia rodzinna podręcznika Abyście głosili moją ewangelię, znajdujące się na stronach Niech odszukają, dlaczego opowiadanie osobom spoza Kościoła o pracy nad historią rodziny jest dla misjonarzy naturalnym i łagodnym sposobem rozpoczęcia rozmowy. Po przeczytaniu tych akapitów, zapytaj: W jaki sposób rozmowa z ludźmi na temat pracy nad historią rodziny może być skutecznym narzędziem misjonarzy w odnajdywaniu osób do nauczania? (Uczniowie powinni zrozumieć, że historia rodziny jest skutecznym 109