Często w nim bywają jeszcze mrozy trzaskające, za to jest w calutkim roku najkrótszym miesiącem.

Transkrypt

1 NUMER 2 LUTY 2014 PLOTECZKI MINI MINI Często w nim bywają jeszcze mrozy trzaskające, za to jest w calutkim roku najkrótszym miesiącem. Lecz nie zrobi nam nic złego mroźny koniec zimy, nakarmimy głodne ptaki, w piecu napalimy. Szczerzy luty zęby sopli, wszystko mrozem ściska. Niech tam sobie! Wkrótce przyjdzie "kryska na Matyska". Gdy obuję ciepłe buty i gdy kożuch włożę, niech tam sobie mroźny luty sroży się na dworze. 1

2 W TYM NUMERZE: UROCZYSTOŚCI W ŻŁOBKU KĄCIK MAŁEGO ARTYSTY ARTYKUŁ MIESIĄCA Jak przekonać dziecko do nocnika? KĄCIK MĄDREGO MALUSZKA 2

3 UROCZYSTOŚCI W ŻŁOBKU: GRUPA LEMURÓW Opera warzywna 3

4 Urodziny Jasia Kocie urodziny Jaśka. Dzieci otrzymują uszy kota, maja też malowane buzie na podobizny kotów. Zabawy ruchowe z wykorzystaniem rekwizytów. Malowanie dużej postaci kota rękoma. Odśpiewanie sto lat dla jubilata, wręczenie urodzinowej kartki Urodziny Oliwi, Walentynki Rozmowa kierowana na temat walentynek i tego, czego dotyczy to święto. Przyjęcie urodzinowe Oliwki, wspólne śpiewanie Sto lat, i zjedzenie tortu. Podarowanie jubilatce kartki urodzinowej. Zabawy urodzinowe z wykorzystaniem tunelu i chusty klanzy. Zajęcia plastyczne o tematyce walentynkowej, tj. zdobienie laurki walentynkowej. 4

5 21.02 Urodziny Matyldy Śpiewanie piosenki sto lat jubilatce, zabawy urodzinowe: malowanie na twarzy kota, pokolorowanie kota na plakacie, zabawa z chustą animacyjną, tańce do piosenek smerfne hity, wręczenie kartki urodzinowej stworzonej wcześniej przez nauczyciela, Urodziny Kubusia Rozmowa kierowana na temat urodzin Kubusia. Wspólne śpiewanie Sto lat oraz jedzenie tortu. Podarowanie jubilatowi kartki urodzinowej. Zabawy urodzinowe z wykorzystaniem chusty klazny i kolorowych piłeczek oraz zabawa pt.: jedzie pociąg. 5

6 27.02 Tłusty Czwartek Wprowadzenie- nauczyciel prezentuje dzieciom pudełko, w którym ukryty jest pączek, rozmowa kierowana na temat wyglądu pączka, jego smaku czy jest słodki czy kwaśny, oraz tego co ma w środku. Zabawy z wykorzystaniem pączków: zgadywanka-gdzie jest pączek? Tworzenie własnych pączków z masy plastycznej. Na koniec zjedzenie prawdziwych pysznych pączków. 6

7 GRUPA TYGRYSKÓW Opera warzywna Walentynki Wszystkie dzieci siadają w kole. Każde dziecko dostaje od cioci mała piłkę i po kolei stara sie rzucić piłkę do wyciętego dużego serca,następne zadanie dzieci będzie polegało na przejściu przez hula hop owiniętego czerwona krepa. Następnie ciocia rozdaje dzieciom wycięte serca, zadaniem dzieci będzie wyklejenie serca kulkami z krepy. 7

8 Dzień Kota Opiekun za pomocą maskotki kotka zapoznaje dzieci ze zwierzątkiem. Przedstawia jak wygląda, co je, jakie dźwięki wydaje kotek. Wysłuchanie przez dzieci wierszyków: w pokoiku na stoliku, kotek. Przyklejanie przez dzieci części ciała (uszy, wąsy, ogon) do pustego szablonu kotka. Zabawa ruchowa do piosenek kotki dwa, kotek puszek oraz kocur bury Tłusty Czwartek, Urodziny Weroniki Odśpiewanie jubilatce sto lat i wręczenie korony przez dzieci, wspólne zabawy dzieci na dywanie: przechodzenie przez hula- hop, puszczanie baniek mydlanych, zabawy z chustą animacyjną ( podrzucanie balonów tak aby nie wypadły z chusty), następnie usadzenie dzieci przy stole i wręczenie obrazków z pączkiem zadaniem dzieci jest udekorowanie paczka ozdobami. 8

9 KĄCIK MAŁEGO ARTYSTY Mroźna zima Mróz na dworze, więc kto może w kożuch się otula, bo wiatr srogi dmie po drogach i po polu hula. Mróz na dworze, więc kto może rad się w cieple chroni, w domu, norze, w dziupli, w borze Gdzie ten luty Co się z tą pogodą stało? W zimie wcale nie jest biało... Gdzie ten luty, groźny, zły, który szczerzył mrozu kły, lecz, gdy humor dobry miał na saneczkach z górki gnał? I bałwanki lepił z nami, szyby zdobił nam kwiatami - miał pomysłów pełną głowę. 9

10 Ale na szczęście - co najważniejsze - wciąż daje... ferie zimowe! Zła zima Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Szczypie w nosy, szczypie w uszy Mroźnym śniegiem w oczy prószy, Wichrem w polu gna! Nasza zima zła! Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! Płachta na niej długa, biała, W ręku gałąź oszroniała, A na plecach drwa... Nasza zima zła! Hu! Hu! Ha! Nasza zima zła! A my jej się nie boimy, Dalej śnieżkiem w plecy zimy, Niech pamiątkę ma! Nasza zima zła! 10

11 Domek dla ptaszków Dziś w przedszkolu Krzyś i Tomek zmajstrowali ptaszkom domek. Jest podłoga, jest i daszek, żeby mógł się zmieścić ptaszek. Jest też miejsce na okruszki dla wróbelka, pośmieciuszki. Jest i gwoździk na skraweczki dla łakomej sikoreczki. Taka zima to jest zima Taka zima to jest zima rzeki w biegu mróz zatrzymał, biały ten i tamten brzeg, co dzień pada śnieg, śnieg, śnieg. Sroka na gałęzi skrzecze, że twardnieje lód na rzece. Gdy idę aleją lip, słyszę śniegu skrzyp, skrzyp, skrzyp. Z roześmianą dzisiaj twarzą sprawdzam kartki kalendarza. Mamy styczeń zima już, a na dworze mróz, mróz, mróz. 11

12 Jak przekonać dziecko do nocnika? Kiedy dziecko jest gotowe do pożegnania z pieluchą? I jak nauczyć je korzystania z nocnika? Niektórzy rodzice sadzają dziecko na nocnik, ledwo ono w ogóle nauczy się siadać. Stąd zapewne historie o ośmiomiesięcznych niemowlakach siusiających do nocnika. Oczywiście może się zdarzyć, że maluch, który spędza na nocniku dużo czasu, akurat wtedy zrobi kupę lub siusiu. Ale to czysty przypadek. Dziecko powinno w sposób naturalny, fizjologiczny, dojrzeć do pożegnania z pieluchą. Jeśli więc twój dwulatek "jeszcze" nosi na pupie pieluchę, nie masz się o co obwiniać. To ty masz rację, a nie szwagierka, sąsiadka czy ciocia, dla których niemowlę pogodzone z niezrozumiałymi wymaganiami i udręką przesiadywania na nocniku jest "lepiej rozwinięte" i "grzeczne". Nie tak szybko Większość dzieci zaczyna korzystać z nocnika mniej więcej w drugiej połowie trzeciego roku życia. Dziewczynki zaczynają panować nad zwieraczami zazwyczaj nieco wcześniej od chłopców. Wydaje się, że używanie jednorazowych pieluszek opóźnia sprawę - dziecko nie czuje, że ma mokro, więc zasiusiana pielucha wcale mu nie przeszkadza. Choć z drugiej strony napęczniały pampers musi być trochę niewygodny dla 12

13 energicznego i ruchliwego dwulatka. Przeważnie jest tak, że im większą wagę przywiązujemy do treningu czystości, im więcej stresu, zamętu, irytacji i złości wokół nocnika, tym gorsze efekty. Tam, gdzie sprawy toczą się naturalnym biegiem, a malucha oswajamy z nowymi możliwościami i łagodnie zachęcamy do zmiany, o wiele łatwiej o sukces. Zamiana pieluchy na nocnik to bardzo skomplikowany proces. Wymaga od malucha opanowania kilku ważnych umiejętności. Początkujący użytkownik nocnika musi przecież: 1.zauważyć, że chce mu się siusiu; 2.skojarzyć, co to oznacza (że zaraz zacznie siusiać); 3.powstrzymać się przez chwilę; 4.wiedzieć, co dalej robić (powiedzieć mamie albo pobiec do nocnika). Czy już czas? Obserwuj dziecko: może przez godzinę lub dwie ma sucho albo budzi się z popołudniowej drzemki z suchą pieluszką; może pielucha zaczyna mu przeszkadzać; może uda ci się zauważyć jakąś regularność wypróżnień. Może maluch 13

14 przed zrobieniem siusiu lub kupy zachowuje się nieco inaczej - kuca albo chowa się pod stołem. Byłby to znak, że dziecko zaczyna bardziej czuć swoje ciało i dostrzega, że siusianie i robienie kupy jakoś od niego zależą. Zanim uznasz, że nadszedł już czas na pierwsze próby, zastanów się, czy w życiu dziecka nie dzieje się zbyt wiele naraz. Nauka czystości nie powinna nakładać się na inne ważne wydarzenia, np. pójście do przedszkola, narodziny siostry lub brata, choroba, kłopoty rodzinne, wyjazd na wakacje. Co może się przydać Nocnik. Wybierz raczej konwencjonalny kształt - niektóre maluchy zupełnie nie rozumieją, dlaczego mają siusiać foce na plecy albo krasnoludkowi na głowę. Niezależnie od kształtu rzecz musi być solidna, stabilna, wygodna, bez ostrych kantów i drobnych elementów. Odpowiednia garderoba. Przy pierwszych nocnikowych próbach liczy się dosłownie każda sekunda, więc zapomnij o szelkach, paskach, kombinezonach, guzikach i zatrzaskach. Najwygodniej jest latem. Wtedy maluch może chodzić po domu z gołą pupą, a na wyjścia dobrze jest zaopatrzyć się w sporo luźnych, łatwych do zdejmowania majteczek. Książeczki, których bohaterowie opanowują właśnie trudną 14

15 sztukę korzystania z nocnika (ewentualnie zdjęcia maluchów na nocnikach, np. w poradnikach dla rodziców). Ważne, żeby nie przedobrzyć i nie bombardować dziecka historiami o nocniku pięć razy dziennie i jeszcze raz na dobranoc. Wystarczy przeczytać książeczkę i opowiedzieć, o co chodzi. Siusiająca lalka. Może być bardzo pomocna, o ile będziecie się nią bawić bez natrętnej dydaktyki. Najpierw może nosić pieluszki (np. podpaski), a potem przesiąść się na nocniczek. Coś do wycierania kałuż, np. mopy (w dużej ilości). Pierwsze kroki Wytłumacz dziecku, do czego służy nocnik. Możesz sama na nim usiąść, posadzić lalki i misie. Maluch musi mieć trochę czasu na oswojenie się z tym sprzętem. Nawet jeśli nosi go na głowie, pozwól na to, niech poczuje, że to JEGO nocnik, a nie coś, co rodzice przynieśli do domu, żeby wymagać opanowania jakichś nowych, dziwnych umiejętności. Proponuj skorzystanie z nocnika, gdy masz wrażenie, że za chwilę będzie taka potrzeba. Bądź uważna, ale nie natrętna. Jeśli będziesz co kwadrans pytać dziecko, czy przypadkiem nie chce siusiu, może automatycznie zacząć odpowiadać "nie", nawet jeśli właśnie robi kałużę na 15

16 podłodze. Nie ograniczaj ilości płynów. Wprawdzie mniej picia to mniej ewentualnych kałuż, ale wyraźne parcie na pęcherz ułatwi dziecku zorientowanie się w sytuacji. Chwalić, chwalić, chwalić... Kiedy dziecku uda się trafić do nocnika, nie szczędź mu swojego zachwytu. Całkiem na miejscu będą brawa, okrzyki podziwu, a nawet drobny upominek za "pierwszy raz". Jeśli chwalisz, nie mów: "jesteś takim dobrym chłopcem" albo "jesteś kochaną dziewczynką". Siusianie do nocnika to tylko jedna z umiejętności, tak jak siadanie albo picie z kubeczka. To, gdzie dziecko siusia, nie ma przecież nic wspólnego z tym, jak bardzo je kochasz, prawda? Pochwal więc raczej tak: "Brawo! Pewnie jesteś z siebie bardzo dumny" albo "Doskonale sobie poradziłaś". Pamiętaj, że im większa presja, tym dłuższa droga do sukcesu, więc: - nie licz na natychmiastowe efekty; - nie nalegaj; - nie zawstydzaj; 16

17 - nie złość się; - nie krzycz; - nie okazuj dezaprobaty; - nie karz; - nie porównuj z innymi dziećmi. Gdy nic z tego nie wychodzi Kupiłaś piękny nocnik, opowiedziałaś, jak z niego korzystać, nauczyłaś siusiać wszystkie lalki i misie, zaopatrzyłaś się w tuzin majtek i książeczki o nocnikach, jesteś cierpliwa, miła, delikatna... i nic! Twoje dziecko uparcie siusia w pieluchy. Nie martw się. To się zdarza. I wcale nie znaczy, że maluch jest gorzej rozwinięty od córki sąsiadki czy synka koleżanki. Po prostu jeszcze nie dojrzał do tej zmiany. W takiej sytuacji najlepiej będzie, jeśli problem nocnika na jakiś czas zniknie z waszego życia - nie nalegaj, nie mów o tym. Niech nocnik stoi sobie i czeka, aż jego właściciel sam poczuje się odpowiedzialny za to, czy siusia w pieluchy, czy do nocnika. Nie okazuj rozczarowania (i rzeczywiście 17

18 nie bądź rozczarowana, bo naprawdę nie ma powodu), nie pozwól innym krytykować dziecka ani wyśmiewać się z niego. Spokojnie poczekaj. Kiedyś to się zmieni. Swojemu pierwszoklasiście na pewno nie będziesz musiała pakować do tornistra kilku pampersów na zmianę. Spanie a siusianie Nie licz na to, że kiedy dziecko nauczy się siusiać do nocnika, będziesz miała w ogóle pieluchy z głowy. Maluch nawet w piątym roku życia może używać pieluchy w nocy i nie ma w tym nic nienormalnego. Budzenie się, żeby zrobić siusiu, to naprawdę wyższa szkoła jazdy i niczego nie przyspieszysz, ograniczając picie przed snem czy wysadzając malucha w nocy. Dziecko będzie gotowe do spania bez pieluchy, kiedy kilka nocy prześpi "na sucho". 18

19 KĄCIK MĄDREGO MALUSZKA 19

20 20

21 21