UCHWAŁA Nr XXIII/218/16 Rady Miejskiej w Skarszewach. z dnia 5 grudnia 2016 r.

Transkrypt

1 UCHWAŁA Nr XXIII/218/16 Rady Miejskiej w Skarszewach z dnia 5 grudnia 2016 r. w sprawie zatwierdzenia Programu Działalności oraz Planu Pracy Środowiskowego Domu Samopomocy w Skarszewach na 2017 rok. Na podstawie art. 7 ust 1 pkt. 6, art. 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 446 z póź. zm.), art. 18 ust. 1 pkt. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2016 poz. 930 z póź. zm.) oraz 4 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie środowiskowych domów samopomocy (Dz. U. Nr 238, poz z póź. zm.) Rada Miejska w Skarszewach uchwala, co następuje: Zatwierdza się Program działalności Środowiskowego Domu Samopomocy w Skarszewach na 2017 rok w brzmieniu określonym załącznikiem nr 1 do niniejszej uchwały. 2. Zatwierdza się Plan Pracy Środowiskowego Domu Samopomocy w Skarszewach na 2017 rok w brzmieniu określonym załącznikiem nr 2 do niniejszej uchwały. 2 Wykonanie Uchwały powierza się Burmistrzowi Skarszew. 3 Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

2 U z a s a d n i e n i e Konieczność podjęcia niniejszej uchwały wynika wprost z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie środowiskowych domów samopomocy (Dz.U. Nr 238 poz. 238), które mówi, że program działalności i plan pracy domu podlega zatwierdzeniu przez jednostkę prowadzącą lub zlecającą prowadzenie ŚDS. Obecnie Gmina Skarszewy zleca prowadzenie Środowiskowego Domu Samopomocy, Polskiemu Stowarzyszeniu Na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Skarszewach. Zgodnie z przytoczonym Rozporządzeniem program działalności i plan pracy zostały opracowane przez kierownika wymienionej placówki oraz uzgodnione z Wojewodą Pomorskim.

3 Załącznik nr 1 do Uchwały Nr XXIII/218/16 Rady Miejskiej w Skarszewach z dnia 5 grudnia 2016 r. w sprawie zatwierdzenia Programu Działalności oraz Planu Pracy Środowiskowego Domu Samopomocy w Skarszewach na 2017 rok PROGRAM DZIAŁALNOŚCI ŚRODOWISKOWEGO DOMU SAMOPOMOCY W SKARSZEWACH NA ROK 2017 TYP A, B, C

4 Rozdział I Postanowienia ogólne W rozumieniu ustawy o pomocy społecznej niepełnosprawność oznacza stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy, powodujący trwałe lub okresowe utrudnienie, ograniczenie bądź uniemożliwienie samodzielnej egzystencji. Środowiskowy Dom Samopomocy w Skarszewach jest odpowiedzią na potrzeby wsparcia osób z zaburzeniami psychicznymi, niepełnosprawnych intelektualnie i chorych wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych zamieszkałych na terenie Miasta i Gminy Skarszewy. Środowiskowy Dom Samopomocy obejmuje swoim wsparciem 37osób, jest Domem Typu A, B i C. Prowadzony jest on przez Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną Koło w Skarszewach jako zadanie zlecone przez Gminę Skarszewy. Podstawowym zadaniem Środowiskowego Domu Samopomocy w Skarszewach jest zapewnienie oparcia społecznego pozwalającego osobom zaburzonym na zaspokojenie ich potrzeb życiowych, usamodzielnienie i integrację społeczną, rozumianą jako przywrócenie możliwości pełnienia powszechnie dostępnych ról społecznych. Dom będąc jednostką wsparcia dziennego ma za zadanie poprawić funkcjonowanie uczestników poprzez indywidualne, grupowe i środowiskowe oddziaływanie terapeutyczno-rehabilitacyjne z uwzględnieniem ich indywidualnych możliwości i potrzeb przy jednoczesnym zachowaniu prawa do wolności, godności, suwerenności i samodzielności. Uczestnikami S DS mogą być osoby, które ukończyły 16 rok życia i zamieszkują na terenie Miasta i Gminy Skarszewy. W przypadku wolnych miejsc mogą być przyjęte osoby z poza terenu za zgodą Rady Miejskiej w Skarszewach i Rady z terenu, na którym zamieszkuje dana osoba starająca się o miejsce na liście uczestników. Skierowanie do S DS odbywa się na podstawie decyzji administracyjnej wydanej przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Skarszewach. Rozdział II Cele S rodowiskowego Domu Samopomocy, jako ośrodka wsparcia W ŚDS prowadzone są Domy następującego typu: typ A - dla osób przewlekle psychicznie chorych, typ B - dla osób upośledzonych umysłowo, typ C - dla osób wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności psychicznych. Celem działalności ŚDS jest podnoszenie jakości życia, zapobieganie izolacji społecznej, doprowadzenie do jak najwyższego poziomu samodzielnego funkcjonowania osób korzystających z zajęć. Polega to na podtrzymywaniu i rozwijaniu umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia, by uczestnicy ŚDS mogli jak najdłużej funkcjonować w środowisku społecznym i rodzinnym. Dlatego tak ważnym zadaniem jest kształtowanie motywacji do akceptowanych przez otoczenie zachowań i wyrabianie nawyków celowej aktywności

5 w sposobie radzenia sobie w życiu według ogólnie przyjętych norm. Uczestnicy należą do grupy podwyższonego ryzyka zagrożonego wykluczeniem społecznym. Głównym zadaniem ŚDS jest zapewnienie uczestnikom dziennego pobytu i opieki, specjalistycznych zajęć terapeutycznych oraz zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb społecznych, socjalnych i zdrowotnych. Do zadań domu w szczególności należy: zapewnienie usług specjalistycznych z zakresu umiejętności społecznych; dążenie do stabilizacji psychicznej uczestników, podtrzymywanie efektów terapeutycznych oraz zapobieganie nawrotom choroby u osób, które przeszły cykl leczenia psychiatrycznego; pomoc w stosowaniu zaleceń terapeutycznych; rehabilitacja społeczna, w tym terapia zajęciowa; rehabilitacja ruchowa; udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych; stymulowanie w nawiązywaniu, utrzymaniu i rozwijaniu kontaktów z rodziną i środowiskiem lokalnym; rozwijanie zainteresowań, umożliwienie rozwoju kulturalnego i osobowościowego uczestników; prowadzenie poradnictwa: psychologicznego, socjalnego; stworzenie możliwości samorealizacji w czasie wolnym. Główne cele S DS zgodnie z jego Statutem: nabywanie przez uczestników umiejętności samodzielnego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego i realizacji celów życiowych; nauka poprawnego funkcjonowania w rodzinie i środowisku społecznym, podejmowania ról społecznych; kształtowanie u uczestników nawyków celowej aktywności i motywacji własnej. poprawa relacji rodzinnych i sąsiedzkich; skracanie czasu trwania zaburzeń psychicznych i zapobieganie nawrotom społecznej dekompensacji; utrzymanie dobrej formy fizycznej, psychicznej i intelektualnej oraz sprawności funkcjonalnej; pomoc uczestnikom w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych i rozwiązywaniu codziennych problemów; przeciwdziałanie izolacji społecznej uczestników, wnikliwa i ciągła ocena sytuacji w rodzinie i szerszym środowisku społecznym; aktywizacja zawodowa uczestników; wykształcanie nawyków punktualności, systematyczności i odpowiedzialności; tworzenie warunków do powstania działań samopomocowych; integracja społeczna; rozwijanie i podtrzymywanie u uczestników zainteresowań życiem społecznym

6 i kulturalnym; wspieranie poczucia własnej wartości, pewności siebie, odwagi, bezpieczeństwa i sensu życia; udzielanie doraźnej pomocy interwencyjnej w przypadku zaostrzenia choroby i wystąpienia ciężkich zaburzeń; wnikliwa i stała ocena sytuacji życiowej uczestnika w środowisku rodzinnym i społecznym; zapobieganie społecznej izolacji; ochrona praw i interesów osób korzystających z S DS; systematyczne uczestnictwo w Mieszkalnictwie Chronionym Treningowym; udział w innych formach postępowania przygotowującego do w Warsztatach Terapii Zajęciowej; uczestnictwa umożliwienie rozwoju kulturalnego i osobowościowego uczestników. Rozdział III Program działalności S rodowiskowego Domu Samopomocy dla uczestników przewlekle psychicznie chorych na rok 2017 Dom Typu A Oferta S rodowiskowego Domu Samopomocy Typu A jest skierowana do osób przewlekle psychicznie chorych. Doświadczenie choroby, szczególnie psychicznej wiąże się z poczuciem wyobcowania i osamotnienia oraz z trudnościami w kontaktach z ludźmi. Wstyd związany z chorobą psychiczną staje się przeszkodą w codziennym życiu. Osoby te wykazują niechęć do podejmowania jakichkolwiek działań. Tracą wiarę we własne możliwości. Bardzo często dochodzi do zerwania kontaktów towarzyskich i wcześniej zawartych znajomości. Trudno jest im znaleźć miejsce, w którym mogliby dzielić się swoimi przeżyciami i pomysłami. Niechęć otoczenia do kontaktowania się z osobami chorymi psychicznie, poczucie wstydu przed społeczeństwem jeszcze bardziej niż choroba zaburzają wzajemne relacje społeczne. Chory pozbawiony bliskich i życzliwych kontaktów z ludźmi coraz bardziej oddala się od rzeczywistości i przestaje samodzielnie radzić sobie w codziennych sprawach. Podstawowym zadaniem S DS Typu A jest zapobieganie izolacji społecznej osób zaburzonych oraz integracja ze środowiskiem lokalnym i udzielenia im wsparcia. Główne Priorytety Głównym celem działalności Domu jest podnoszenie jakości życia i zapewnienie wsparcia społecznego uczestnikom, mającym trudności z kształtowaniem swoich stosunków z otoczeniem. Aby osiągnąć nadrzędny cel Środowiskowy Dom Samopomocy realizuje cztery cele szczegółowe, jakimi są: 1. rozwijanie w uczestnikach umiejętności społecznych i związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego;

7 2. nabycie przez uczestników zachowań prozdrowotnych, wykształcenie umiejętności radzenia sobie z trudnościami wynikającymi z choroby; 3. integrowanie uczestników z ich środowiskiem lokalnym (w tym rodzinnym); 4. zmotywowanie do celowej aktywności (w tym aktywności zawodowej). W poszczególnych sferach funkcjonowania osób przewlekle psychicznie chorych zakłada się osiągnięcie następujących celów: 1. W sferze emocjonalno-motywacyjnej i osobowości: obniżenie u uczestników poziomu lęku i napięcia, zdobycie równowagi emocjonalnej, odporności na frustracje, wytrwałości i cierpliwości w wykonywaniu zadań, panowania nad emocjami, zmotywowania do pracy, podniesienie poczucia własnej wartości, zwiększenie zaangażowania w kontaktach społecznych, realna ocena siebie, kształtowanie autorytetów i priorytetów. W pracy terapeutycznej dąży się do tego, by uczestnicy mieli właściwy stosunek do siebie i innych oraz właściwą postawę wobec płci przeciwnej. 2. W zakresie samoobsługi i zaradności życiowej: nabycie przez uczestników podstawowych nawyków higienicznych, dbałość o regularne przygotowywanie dla siebie posiłków, utrzymywanie porządku w swoim otoczeniu, samodzielne dozowanie swoich leków, pilnowanie wizyt lekarskich, samodzielne załatwianie przez uczestników własnych spraw urzędowych, właściwe dysponowanie domowym budżetem. 3. W sferze społecznej w pracy terapeutycznej zmierza się do nabycia umiejętności harmonijnego współżycia w grupie, dzielenia się i niesienia pomocy, umiejętności ponoszenia odpowiedzialności za mienie (np. materiały terapeutyczne, przybory i narzędzia pracy), osobę, zadania, nabycia przez uczestników umiejętności podporządkowania się przełożonym. Dąży się do tego, by uczestnicy potrafili tworzyć więzi i przyjaźni, właściwie zachowywali się w miejscach publicznych, mieli odpowiedni stosunek do obowiązków, potrafili podejmować zespołowe działania, zgłaszać w sposób zrozumiały swoje potrzeby oraz potrafili dysponować swymi pieniędzmi i planować swoje wydatki. 4. W sferze intelektualnej zmierza się do uzyskania poprawy w zakresie pamięci, koncentracji uwagi, spostrzegawczości, koordynacji wzrokowo-ruchowej, myślenia, mowy, pisania, czytania, liczenia, wzbogacenia zasobu wiedzy ogólnej, rozbudzenia zainteresowań poznawczych i kulturalnych. 5. W zakresie umiejętności zawodowych i dojrzałości zawodowej: zmotywowanie do wykonywania prostych czynności zawodowych (np. sprzątanie stanowiska pracy, sprzątania pracowni, wykonywanie czynności pielęgnacyjnych i porządkowych przed obiektem ŚDS i w Terapeutyczno-pomocniczym ogrodzie owocowo-warzywnym, zatrudnienie sezonowe itp.), nabycie specjalistycznych umiejętności zawodowych (wykonywanie zadań w czasie zajęć terapii zajęciowej), nabycie umiejętności posługiwania się sprzętem gospodarstwa domowego, sprzętem RTV i AGD. Celem zamierzonych zajęć jest nauczenie uczestników dokładności, pracowitości, samodzielności, wytrwałości, twórczego myślenia, systematyczności oraz dyscypliny i przestrzegania regulaminu ŚDS.

8 6. W zakresie motoryki małej i dużej celem jest osiągniecie ogólnej poprawy kondycji fizycznej uczestników, usprawnienia manualnego, zwiększenia ogólnej aktywności ruchowej, wzbudzenia zainteresowania kulturą fizyczną i rekreacją ruchową. Formy działalności prowadzonej przez Dom Dla osiągnięcia wyznaczonych celów Środowiskowy Dom Samopomocy podejmuje następujące działania w stosunku do uczestników: oddziaływania psychologiczno-pedagogiczne i edukacyjno-terapeutyczne; pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych; pomoc w dostępie do niezbędnych świadczeń zdrowotnych, w tym uzgadnianie i pilnowanie terminów wizyt lekarskich, kontrolowanie systematyczności przyjmowania leków, pomoc w zakupie leków, pomoc w dotarciu do jednostek ochrony zdrowia itp.; trening usprawniania ruchowego; zabiegi mające na celu podtrzymywanie i rozwijanie u uczestników umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia; działania mające na celu przygotowanie uczestników do podjęcia zatrudnienia lub uczestnictwa w warsztatach terapii zajęciowej; organizowanie imprez integracyjnych; działania mające na celu poszerzenie wiedzy z zakresu regionalnych wydarzeń historycznych, w tym patriotycznych i religijnych; oddziaływania wspierające aktywność osób starszych. W 2017 roku zakłada się uczestnictwo w następujących zajęciach terapeutycznych: treningach w czasie zajęć; zajęciach świetlicowych; w zajęciach poprawiających sprawność fizyczną; wydarzeniach kulturalnych i imprezach okolicznościowych; udział w Mieszkalnictwie Chronionym Treningowym; konsultacjach psychologicznych, pielęgniarskich i konsultacjach lekarskich; udział w zajęciach w terapeutyczno-pomocniczym ogrodzie warzywno-owocowym; możliwości zatrudnienia sezonowego; spotkaniach społeczności domu; współpracę z rodzinami uczestników ŚDS. W 2017 roku program działania S DS przewiduje następujące treningi dla Domu Typu A 1. Trening funkcjonowania w codziennym życiu: Trening ten obejmuje podtrzymywanie i rozwijanie u osób przewlekle psychicznie chorych umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia poprzez udział w następujących treningach grupowych i indywidualnych: trening higieniczny ma na celu wyrabianie nawyków w dziedzinie utrzymania higieny osobistej i otoczenia, dbanie o czystość poszczególnych części ciała (włosów,

9 uszu, zębów, dłoni, stóp, itp.), dbałość o wygląd zewnętrzny; trening kulinarny ma na celu naukę przyrządzania prostych posiłków, wyrobienie umiejętności prawidłowego żywienia i kulturalnego spożywania posiłków, właściwego przechowywania żywności, dbania o higienę własną i otoczenia podczas przyrządzania potraw, naukę nakrywania do stołu; trening budżetowy ma na celu przygotowanie uczestników do samodzielnego i właściwego gospodarowania własnymi pieniędzmi (poznanie wartości pieniądza, orientacji w cenach towarów i usług, znajomości stałych opłat, planowanie wydatków, sposoby gospodarowania pieniędzmi); trening umiejętności praktycznych ma na celu naukę obsługi sprzętów i urządzeń domowych (pralki, miksera, kuchenki gazowej, piekarnika itp.), aktywizację do wykonywania czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego np. szycie, pranie, prasowanie; trening lekowy ma na celu kształtowanie u uczestników nawyków przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami lekarskimi, nabycie odpowiedzialności za własne zdrowie, uświadomienie szkodliwości nadużywania leków, nieregularnego zażywania, bądź nieprzyjmowania ich w ogóle. 2. Trening umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów: kształtowanie pozytywnych relacji uczestnika z osobami bliskimi, sąsiadami, z innymi osobami w różnych sytuacjach życia codziennego - trening ma na celu podnoszenie samoświadomości uczestników i ich umiejętności głębszego poznawania siebie i wglądu we własne doświadczenia. Trening uczy życia w grupie, a także kształtuje postawy empatii, lojalności, uczciwości, odpowiedzialności za innych oraz wartości moralne; kształtowanie postaw ogólnie przyjętych, jako społecznie akceptowalne w czasie korzystania z miejsc publicznych, urzędów, itp. Trening umiejętności komunikacyjnych. Ten trening ma na celu nabycie przez uczestników umiejętności słuchania, nawiązywania i kończenia rozmowy, zadawania pytań, wyrażania próśb, zbierania informacji, udzielania informacji zwrotnych, wydawania poleceń, prowadzenia dyskusji, negocjowania i przekonywania innych. Trening pomaga poprawnie komunikować się z innymi ludźmi, uczy umiejętności współpracy, współdziałania, asertywności, otwartości. 3. Trening umiejętności spędzania czasu wolnego. rozwijanie zainteresowań literaturą, audycjami radiowymi, telewizyjnymi, internetem,

10 udział w spotkaniach towarzyskich i kulturalnych - trening polega głównie na umożliwieniu uczestnikom rozrywki i rekreacji, a także na rozwijaniu ich zainteresowań. Terapeuci motywują uczestników do prawidłowego zachowania się w miejscach publicznych: kinie, teatrze, kawiarni. Rozwój zainteresowań dotyczy również spędzania czasu wolnego w formach proponowanych przez szeroko pojęte środowisko, jak: parafia, szkoła, gminne ośrodki kultury. w ramach treningu spędzania czasu wolnego odbywają się zajęcia muzyczne mające na celu przygotowanie uczestników do prezentacji przed publicznościa, pokonywanie tremy, kształtowanie umiejętności współpracy w grupie, kształtowanie słuchu i poczucia rytmu, ragulacja psychofizycznych stanów napięć, rozwijanie wrażliwości estetycznej, poszerzenie zainteresowań muzycznych, rozwój kreatywności, nauka tekstów i utworów muzycznych, nauka gry na instrumentach, kształtowanie umiejętności wyrażania uczuć pozytywnych i negatywnych, aktywizowanie i wyzwalanie emocjonalnych procesów, naukę tańca; 4. Zajęcia z psychologiem obejmują poradnictwo psychologiczne, trening asertywności, psychoterapię indywidualną, socjoterapię. Celem pracy psychologa z uczestnikiem jest uruchomienie procesu zmian, poprawa stanu psychofizycznego uczestnika oraz jego społecznego funkcjonowania, doskonalenie takich umiejętności, jak: komunikowanie się z innymi osobami, dostrzeganie, rozpoznawanie i nazywanie własnych emocji, zaspokajanie własnych potrzeb oraz rozpoznawanie potrzeb innych osób, rozróżnianie odmienności innych i uczenie się tolerancji wobec odmienności, dostrzeganie swych ograniczeń, wzmacnianie zaufania wobec siebie i innych, stawanie się bardziej otwartym i szczerym, szukanie oparcia w otoczeniu i nawiązywanie trwałych więzi, współpraca i współdziałanie z innymi. 5. Terapia usprawniania ruchowego, w tym zajęcia sportowe, turystyka i rekreacja. Ma ona na celu podtrzymanie ogólnej sprawności ruchowej uczestników, podwyższanie jej poziomu i rozładowanie napięć. Uczestnicy biorą udział w zajęciach grupowych, zajęciach na siłowni, basenie, hipoterapii oraz z indywidualnej rehabilitacji fizjoterapeutycznej. 6. Pomoc w dostępie do świadczeń zdrowotnych głównym zadaniem jest pomoc terapeutów w umawianiu wizyt u lekarza psychiatry oraz wyrobienie nawyku systematycznego korzystania z wizyt, pilnowania ich terminów, konieczności zażywania leków, rozpoznawanie zwiastunów choroby oraz znajomość procesu i konieczności leczenia. 7. Terapia zajęciowa ma na celu usprawnianie poprzez zastosowanie różnych planowych i celowych zajęć typu manualnego, pobudzenie do spontanicznej twórczości, zaspokojenie w uczestniku potrzeby osiągnięcia sukcesu, dające

11 namiastkę pracy zawodowej. W 2017 zamierza się przeprowadzenie tzw. praktyk, które polegać będą na możliwości okresowych przejść do innych pracowni i wykonywania czynności innych niż w pracowni macierzystej. Pozwoli to na przełamanie znużenia i rozwój zdolności poszczególnych uczestników. W ramach odbywających się zajęć zakłada się prowadzenie 6 pracowni: a) Pracownia Dekoracyjno-Zdobnicza Pracownia Dekoracyjno-Zdobnicza ma za zadanie rozwijać umiejętności uczestników poprzez udział w treningach, a przede wszystkim poprzez terapię zajęciową. Pracownia wyposażona jest w niezbędny sprzęt do prowadzenia zajęć i nauki wykonywania elementów zdobniczych. W ramach terapii zajęciowej opartej na Indywidualnym Planie Postępowania Wspierająco-Aktywizującego uczestnicy korzystać będą z takich urządzeń jak hafciarki, maszyny do szycia, pistolet na klej gorący, itp., by mogli pogłębiać wiedze na temat projektowania wzorów i dekoracji mieszkania. Dzięki prowadzonej terapii uczestnicy będą mogli nabywać i rozwijać następujące umiejętności: korzystania z narzędzi: np. pistolet na gorący klej, nożyczki krawieckie; posługiwania się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; tworzenia własnego warsztat pracy; posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, linijka; zdobywania wiedzy na temat ekologicznego i ekonomicznego gospodarowania materiałami do terapii; wykorzystywania materiałów ekologicznych w sztuce urzytkowej, w tym darów natury; nabywania umiejętności obsługi hafciarki w tym: dobierania nici, nakładania tkaniny na tamborek, stosowania fizeliny, nakładania nici górnej i dolnej oraz wymieniania igły; korzystania z oprogramowania hafciarki; tworzenia i projektowania napisów i wzorów; pogłębiania umiejętność estetycznego wykonania wyrobu i poszanowania wykorzystanego sprzętu; podnoszenia umiejętności zdobienia przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych techniką decoupage i filcowaniu; nabywania i pogłębiania wiedzy związanej z układaniem kompozycji roślinnych zgodnie z porą roku i okolicznościami. b) Pracownia Plastyczno Opiekuńcza Do najważniejszych celów pracowni Plastyczno Opiekuńczej należą sprawowanie opieki, kontrola przyjmowanych leków, pomoc przy załatwianiu spraw związanych ze służbą zdrowia- rejestrowanie do specjalistów, pomiary glukozy, ciśnienia, itp. Zajęcia organizowane są głównie po to, aby usprawnić manualnie uczestników i zmobilizować ich do działania. Wyroby, które powstają w tej pracowni są wyjątkowe. Swoje prace uczestnicy wykonują głównie z wikliny papierowej, masy solnej i filcu. Podczas terapii zajęciowej rozwijają oni takie umiejętności jak: korzystanie z narzędzi: nożyczki, zszyawacz, pilnik; korzystanie z narzędzi elektrycznych tj. pistolet na gorący klej, wypalarki, ploter termiczny do pracy w styropianie;

12 szlifowanie, malowanie, praca z masą solną; posługiwanie się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; tworzenie własnego warsztatu pracy. Praca terapeutyczna w pracowni polega także na: wykształceniu w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; wypracowaniu umiejętności oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, zachęcanie do działania; pokonywaniu nieśmiałości, motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. c) Pracownia Plastyczno Witrażowa W pracowni Plastyczno-Witrażowej na zajęciach terapii zajęciowej uczestnicy głównie wykonują wyroby codziennego użytku. Najczęściej korzystają z takich materiałów jak: sklejka, kora, drewno, szkło, itp. W tej pracowni uczestnicy mogą nabywać i rozwijać umiejętności wykonania witraży. W ramach zajęć zakłada się: naukę korzystania z narzędzi: wyrzynarka, szlifierka, pistolet na gorący klej; korzystanie z podstawowych narzędzi witrażowych: noże olejowe, lutownice; naukę korzystania z podstawowych materiałów witrażowych: taśmy miedziane, chemikalia, spoiwa; naukę wycinania piłką włosową; naukę szlifowania, malowania, oklejania; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykończeniu i dekoracji wyrobu tz. malowanie, lakierowanie, zdobienie, decoupage; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę przestrzegania zasad bezpiecznej pracy; naukę przygotowania szablonu witrażu, w tym jego wyrysowanie wraz z wycięciem; naukę cięcia i łamania szkła; naukę bezpiecznego szlifowania elementów szklanych; naukę obróbki końcowej witrażu: mycie, odtłuszczenie, patynowanie, zabezpieczenie przed utlenieniem; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, sówmiarka, kątownik, itp.; wypracowanie umiejętności adekwatnej oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, motywowanie do działania; pokonywanie nieśmiałości, zachęcanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. d) Pracownia Metaloplastyczno-Stolarska Zajęcia realizowane w ramach pracowni są dostosowane do możliwości poszczególnych uczestników. Mają one na celu naukę nowych umiejętności, rozwijanie umiejętności już zdobytych i przeciwdziałanie regresowi. Uczestnicy podczas prac manualnych i tworzenia wyrobów korzystają z narzędzi tj. piłki włosowe, młotki, brzeszczoty, sekatory, itp. oraz narzędzi elektrycznych tj. wyrzynarki, wiertarki, lutownice, itp. Prace uczestników wykonywane są głównie z zastosowaniem i łączeniem ze sobą takich materiałów jak sklejka, metal, drut oraz dary natury: szyszki, siano, kamień, drewno. W czasie wykonywania prac

13 uczestnicy uczą się właściwego zastosowania odpowiednich technik i narzędzi pracy, przestrzegania przepisów BHP, współpracy i wzajemnej pomocy. Zdobywają wiedzę na temat właściwego wykończenia wyrobu stosując takie metody jak szlifowanie, malowanie, lakierowanie i patynowanie. W ramach zadań zakłada się: naukę korzystania z narzędzi stolarskich; naukę wbijania gwoździ; naukę korzystania z narzędzi elektrycznych tj. wyrzynarka, wiertarka, lutownica, pistolet na gorący klej, pirograf, itp.; naukę wycinania piłką włosową; naukę szlifowania, malowania; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykończeniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę skręcania drutu; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, sówmiarka, kątownik, itp.; wykształcenie w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; wypracowanie umiejętności adekwatnej oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, zachęcanie do działania; pokonywanie nieśmiałości, motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. e) Pracownia Krawiecko-Kulinarna W ramach pracowni Krawiecko-Kulinarnej uczestnicy nabywają i doskonalą umiejętności praktyczne, kulinarne oraz społeczne. Głównym celem pracowni jest rozwijanie umiejętności zawodowych w kierunku krawiectwa i kunsztu kulinarnego. Uczestnicy uczą się prostego szycia ręcznego i maszynowego, obsługi maszyn, przyszywania guzików, wykonywania maskotek, prania, krochmalenia i prasowania wyrobów, estetycznego nakrywania do stołu, obsługi sprzętu AGD oraz organizacji urodzin uczestników, zakłada się: naukę korzystania z przyborów i maszyn krawieckich; obsługę maszyn krawieckich: hafciarka, stebnówka; naukę szycia ręcznego; naukę i poznawanie rodzajów ściegów; naukę wykonywania dekoracji i wyrobów okolicznościowych z wykorzystaniem szycia ręcznegio i maszynowego; naukę korzystania z narzędzi elektrycznych tj. mikser kuchenny, podłączenie urządzeń elektronicznych, odpalanie kuchenki gazowej, obsługa piecyka elektrycznego, gofrownicy, pistoletu na gorący klej, itp.; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara krawiecka, linijka, itp.; wykształcenie w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; pokonywanie nieśmiałości motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami;

14 uczestnictwo w ergoterapii; przestrzeganie zasad BHP i P- POŻ. f) Pracownia Gospodarstwa Domowego Ogrodnicza Pracownia będzie miała za zadanie kształtować w uczestnikach zdolności związane z pielęgnacją ogrodu, wykonywaniem domowymi sposobami przetworów z warzyw i owoców wychodowanych w Terapeutyczno-pomocniczym ogrodzie warzywnoowocowym. Zakłada się nabycie przez uczestników takich umiejętności jak: planowanie własnej pracy i właściwej kolejności wykonywania zadań; przygotowanie inspektów; obsługę sprzętów ogrodniczych, tj. grabie, motyka, łopaty, sekatory; wysiew nasion, sadzenie flanc i zbiór warzyw i owoców; pielenie i przycinanie; pakowanie wyrobu; przygotowanie warzyw i owoców do dalszej obróbki; przetwarzanie, w tym: krojenie, szatkowanie i pasteryzowanie; obsługa sprzętu AGD; estetycznego pakowania przetworów; promowania wyrobów wykonanych przez osoby niepełnosprawne. Praca terapeutyczna w pracowni polega także na: wykształcaniu w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; wypracowaniu umiejętności adekwatnej oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, zachęcanie do działania; pokonywaniu nieśmiałości, motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. 8. Inne Formy Wsparcia Ergoterapia jej celem jest zdobywanie i poszerzanie kompetencji zawodowych przez uczestników przewlekle psychicznie chorych do podjęcia zatrudnienia w warunkach pracy chronionej na przystosowanym stanowisku. Zadaniem tego procesu jest nabywanie przez uczestników nawyków odpowiedzialności za zadania, pobudzanie celowej aktywności, odkrywanie mocnych stron, podnoszenie przez nich samooceny (pewności i wiary w siebie) i zaspokajanie potrzeby użyteczności. Prócz zajęć w pracowniach uczestnicy będą mogli podjąć się pomocy w pracach związanych z prowadzeniem Terapeutycznego Gospodarstwa Pomocniczego Owocowo-Warzywnego, przejść tygodniowe praktyki w pracowniach o innych profilach lub rozpocząć pracę sezonową. 9. Środowiskowy Dom Samopomocy świadczy osobom przewlekle psychicznie chorym pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, wypełnianiu dokumentów i prowadzeniu rozmów służących rozwiązaniu sprawy. ŚDS współpracuje z rodzinami uczestników oraz innymi osobami i podmiotami działającymi w zakresie udzielania pomocy osobom z zaburzeniami psychicznymi, w tym z ośrodkiem zdrowia, lekarzami psychiatrami i innymi osobami, a także podmiotami działającymi w obszarze udzielania pomocy.

15 10. Środowiskowy Dom Samopomocy w czasie trwania zajęć terapeutycznych zapewniać będzie uczestnikom jeden ciepły posiłek. Jest to dla niektórych z nich jedyna możliwość zjedzenia ciepłego obiadu. Różnorodność terapii i treningów jest możliwością dla każdego z uczestników, by mógł on nie tylko spróbować swoich sił na wielu polach działania, ale także wybrać swój ulubiony obszar i doskonalić się w nim do momentu uzyskania pełnej satysfakcji. Wybór poszczególnych form działalności w odniesieniu do poszczególnych uczestników będzie dokonywany na podstawie oceny indywidualnych potrzeb uczestnika Domu i jego rodziny w porozumieniu z nim lub jego opiekunem prawnym. Terapia i treningi skierowane do osób przewlekle psychicznie chorych nastawione są na przygotowanie ich do funkcjonowania w społeczeństwie, przełamywania barier społecznych oraz ewentualnego podjęcia przez nich pracy zarobkowej. Wybór wyszczególnionych powyżej form i metod działania spowodowany jest specyfiką pracy z osobami przewlekle psychicznie chorymi. Metody, sposoby i kryteria oceny efektów realizacji Indywidualnych Planów Postępowania Wspierająco Aktywizującego. Każdy uczestnik S DS Typu A podlega okresowej ocenie realizacji Indywidualnych Planów Postępowania Wspierająco Aktywizującego (raz na 6 miesięcy). Aby dokonać prawidłowej oceny realizacji, każdy terapeuta prowadzi swój dziennik realizowanych treningów. Ponadto opisuje on zachowanie uczestnika i kontakty z jego rodziną w indywidualnym zeszycie obserwacji. Zapisy w tych zeszytach pozwalają Zespołowi dokonać dokładnej oceny zachowania uczestników podczas prowadzonych zajęć w S DS oraz szerzej spojrzeć na ich rozwój w społeczności Domu. Rozdział IV Program działalności Środowiskowego Domu Samopomocy dla uczestników upośledzonych umysłowo na rok 2017 Dom Typu B Oferta Środowiskowego Domu Samopomocy Typu B jest skierowana do osób upośledzonych umysłowo. Nadrzędnym celem Domu jest stworzenie możliwości i poprawa jakości życia uczestników w ich własnym otoczeniu. To też stworzenie uczestnikom systemu wsparcia społecznego poprzez zaspokojenie ich potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i społecznych, ukierunkowanych na podtrzymanie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia, w miarę możliwości przy udziale najbliższej rodziny. Główne Priorytety Głównym celem działalności Domu jest podnoszenie jakości życia i zapewnienie wsparcia społecznego uczestnikom, mającym trudności z kształtowaniem swoich stosunków z otoczeniem. Aby osiągnąć nadrzędny cel Środowiskowy Dom Samopomocy realizuje cztery cele szczegółowe, jakimi są: 1. rozwijanie w uczestnikach umiejętności społecznych i związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego;

16 2. nabycie przez uczestników zachowań prozdrowotnych, wykształcenie umiejętności radzenia sobie z trudnościami wynikającymi z choroby; 3. integrowanie uczestników z ich środowiskiem lokalnym (w tym rodzinnym); 4. zmotywowanie do celowej aktywności (w tym aktywności zawodowej). W poszczególnych sferach funkcjonowania osób upośledzonych umysłowo zakłada się osiągnięcie następujących celów: 1. W sferze emocjonalno-motywacyjnej i osobowości: obniżenie u uczestników poziomu lęku i napięcia, zdobycie równowagi emocjonalnej, odporności na frustracje, wytrwałości i cierpliwości w wykonywaniu zadań, panowania nad emocjami, zmotywowania do pracy, podniesienie poczucia własnej wartości, zwiększenie zaangażowania w kontaktach społecznych, realna ocena siebie, kształtowanie autorytetów i priorytetów. W pracy terapeutycznej dąży się do tego, by uczestnicy mieli właściwy stosunek do siebie i innych oraz właściwą postawę wobec płci przeciwnej. 2. W zakresie samoobsługi i zaradności życiowej: nabycie przez uczestników podstawowych nawyków higienicznych, dbałość o regularne przygotowywanie dla siebie posiłków, utrzymywanie porządku w swoim otoczeniu, samodzielne dozowanie swoich leków, pilnowanie wizyt lekarskich, samodzielne załatwianie przez uczestników własnych spraw urzędowych, właściwe dysponowanie domowym budżetem. 3. W sferze społecznej w pracy terapeutycznej zmierza się do nabycia umiejętności harmonijnego współżycia w grupie, dzielenia się i niesienia pomocy, umiejętności ponoszenia odpowiedzialności za mienie (np. materiały terapeutyczne, przybory i narzędzia pracy), osobę, zadania, nabycia przez uczestników umiejętności podporządkowania się przełożonym. Dąży się do tego, by uczestnicy potrafili tworzyć więzi i przyjaźni, właściwie zachowywali się w miejscach publicznych, mieli odpowiedni stosunek do obowiązków, potrafili podejmować zespołowe działania, zgłaszać w sposób zrozumiały swoje potrzeby oraz potrafili dysponować swymi pieniędzmi i planować swoje wydatki. 4. W sferze intelektualnej zmierza się do uzyskania poprawy w zakresie pamięci, koncentracji uwagi, spostrzegawczości, koordynacji wzrokowo-ruchowej, myślenia, mowy, pisania, czytania, liczenia, wzbogacenia zasobu wiedzy ogólnej, rozbudzenia zainteresowań poznawczych i kulturalnych. 5. W zakresie umiejętności zawodowych i dojrzałości zawodowej: zmotywowanie do wykonywania prostych czynności zawodowych (np. sprzątanie stanowiska pracy, sprzątania pracowni, wykonywanie czynności pielęgnacyjnych i porządkowych przed obiektem ŚDS i w Terapeutyczno-pomocniczym ogrodzie owocowo-warzywnym, zatrudnienie sezonowe itp.), nabycie specjalistycznych umiejętności zawodowych (wykonywanie zadań w czasie zajęć terapii zajęciowej), nabycie umiejętności posługiwania się sprzętem gospodarstwa domowego, sprzętem RTV i AGD. Celem zamierzonych zajęć jest nauczenie uczestników dokładności, pracowitości, samodzielności, wytrwałości, twórczego myślenia, systematyczności oraz dyscypliny i przestrzegania regulaminu ŚDS.

17 6. W zakresie motoryki małej i dużej celem jest osiągniecie ogólnej poprawy kondycji fizycznej uczestników, usprawnienia manualnego, zwiększenia ogólnej aktywności ruchowej, wzbudzenia zainteresowania kulturą fizyczną i rekreacją ruchową. Formy działalności prowadzonej przez Dom Dla osiągnięcia wyznaczonych celów Środowiskowy Dom Samopomocy podejmuje następujące działania w stosunku do uczestników: oddziaływania psychologiczno-pedagogiczne i edukacyjno-terapeutyczne; pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych; pomoc w dostępie do niezbędnych świadczeń zdrowotnych, w tym uzgadnianie i pilnowanie terminów wizyt lekarskich, kontrolowanie systematyczności przyjmowania leków, pomoc w zakupie leków, pomoc w dotarciu do jednostek ochrony zdrowia itp.; trening usprawniania ruchowego; zabiegi mające na celu podtrzymywanie i rozwijanie u uczestników umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia; działania mające na celu przygotowanie uczestników do podjęcia zatrudnienia lub uczestnictwa w warsztatach terapii zajęciowej; organizowanie imprez integracyjnych; działania mające na celu poszerzenie wiedzy z zakresu regionalnych wydarzeń historycznych, w tym patriotycznych i religijnych; oddziaływania wspierające aktywność osób starszych. W 2017 roku zakłada się uczestnictwo w następujących zajęciach terapeutycznych: treningach w czasie zajęć; zajęciach świetlicowych; w zajęciach poprawiających sprawność fizyczną; wydarzeniach kulturalnych i imprezach okolicznościowych; udział w Mieszkalnictwie Chronionym Treningowym; konsultacjach psychologicznych, pielęgniarskich i konsultacjach lekarskich; udział w zajęciach w terapeutyczno-pomocniczym ogrodzie warzywno-owocowym; możliwości zatrudnienia sezonowego; spotkaniach społeczności domu; współpracę z rodzinami uczestników ŚDS. W 2017 roku program działania S DS przewiduje następujące treningi dla Domu Typu B 1. Trening funkcjonowania w codziennym życiu. Trening ten obejmuje podtrzymywanie i rozwijanie u osób upośledzonych umysłowo umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia poprzez udział w następujących treningach grupowych i indywidualnych: trening higieniczny ma na celu wyrabianie nawyków w dziedzinie utrzymania

18 higieny osobistej i otoczenia, dbanie o czystość poszczególnych części ciała (włosów, uszu, zębów, dłoni, stóp, itp.), dbałość o wygląd zewnętrzny; trening kulinarny ma na celu naukę przyrządzania prostych posiłków, wyrobienie umiejętności prawidłowego żywienia i kulturalnego spożywania posiłków, właściwego przechowywania żywności, dbania o higienę własną i otoczenia podczas przyrządzania potraw, naukę nakrywania do stołu; trening budżetowy ma na celu przygotowanie uczestników do samodzielnego i właściwego gospodarowania własnymi pieniędzmi (poznanie wartości pieniądza, orientacji w cenach towarów i usług, znajomości stałych opłat, planowanie wydatków, sposoby gospodarowania pieniędzmi); trening umiejętności praktycznych ma na celu naukę obsługi sprzętów i urządzeń domowych (pralki, miksera, kuchenki gazowej, piekarnika itp.), aktywizację do wykonywania czynności związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego np. szycie, pranie, prasowanie; trening lekowy ma na celu kształtowanie u uczestników nawyków przyjmowania leków zgodnie z zaleceniami lekarskimi, nabycie odpowiedzialności za własne zdrowie, uświadomienie szkodliwości nadużywania leków, nieregularnego zażywania, bądź nieprzyjmowania ich w ogóle. 2. Trening umiejętności interpersonalnych i rozwiązywania problemów: kształtowanie pozytywnych relacji uczestnika z osobami bliskimi, sąsiadami, z innymi osobami w różnych sytuacjach życia codziennego - trening ma na celu podnoszenie samoświadomości uczestników i ich umiejętności głębszego poznawania siebie i wglądu we własne doświadczenia. Trening uczy życia w grupie, a także kształtuje postawy empatii, lojalności, uczciwości, odpowiedzialności za innych oraz wartości moralne; kształtowanie postaw ogólnie przyjętych, jako społecznie akceptowalne w czasie korzystania z miejsc publicznych, urzędów, itp. Trening umiejętności komunikacyjnych. Ten trening ma na celu nabycie przez uczestników umiejętności słuchania, nawiązywania i kończenia rozmowy, zadawania pytań, wyrażania próśb, zbierania informacji, udzielania informacji zwrotnych, wydawania poleceń, prowadzenia dyskusji, negocjowania i przekonywania innych. Trening pomaga poprawnie komunikować się z innymi ludźmi, uczy umiejętności współpracy, współdziałania, asertywności, otwartości. 3. Trening umiejętności spędzania czasu wolnego.

19 rozwijanie zainteresowań literaturą, audycjami radiowymi, telewizyjnymi, internetem, udział w spotkaniach towarzyskich i kulturalnych - trening polega głównie na umożliwieniu uczestnikom rozrywki i rekreacji, a także na rozwijaniu ich zainteresowań. Terapeuci motywują uczestników do prawidłowego zachowania się w miejscach publicznych: kinie, teatrze, kawiarni. Rozwój zainteresowań dotyczy również spędzania czasu wolnego w formach proponowanych przez szeroko pojęte środowisko, jak: parafia, szkoła, gminne ośrodki kultury. w ramach treningu spędzania czasu wolnego odbywają się zajęcia muzyczne mające na celu przygotowanie uczestników do prezentacji przed publicznościa, pokonywanie tremy, kształtowanie umiejętności współpracy w grupie, kształtowanie słuchu i poczucia rytmu, ragulacja psychofizycznych stanów napięć, rozwijanie wrażliwości estetycznej, poszerzenie zainteresowań muzycznych, rozwój kreatywności, nauka tekstów i utworów muzycznych, nauka gry na instrumentach, kształtowanie umiejętności wyrażania uczuć pozytywnych i negatywnych, aktywizowanie i wyzwalanie emocjonalnych procesów, naukę tańca; 4. Zajęcia z psychologiem obejmują poradnictwo psychologiczne, trening asertywności, psychoterapię indywidualną, socjoterapię. Celem pracy psychologa z uczestnikiem jest uruchomienie procesu zmian, poprawa stanu psychofizycznego uczestnika oraz jego społecznego funkcjonowania, doskonalenie takich umiejętności, jak: komunikowanie się z innymi osobami, dostrzeganie, rozpoznawanie i nazywanie własnych emocji, zaspokajanie własnych potrzeb oraz rozpoznawanie potrzeb innych osób, rozróżnianie odmienności innych i uczenie się tolerancji wobec odmienności, dostrzeganie swych ograniczeń, wzmacnianie zaufania wobec siebie i innych, stawanie się bardziej otwartym i szczerym, szukanie oparcia w otoczeniu i nawiązywanie trwałych więzi, współpraca i współdziałanie z innymi. 5. Terapia usprawniania ruchowego, w tym zajęcia sportowe, turystyka i rekreacja. Ma ona na celu podtrzymanie ogólnej sprawności ruchowej uczestników, podwyższanie jej poziomu i rozładowanie napięć. Uczestnicy biorą udział w zajęciach grupowych, zajęciach na siłowni, basenie, hipoterapii oraz z indywidualnej rehabilitacji fizjoterapeutycznej. 6. Pomoc w dostępie do świadczeń zdrowotnych głównym zadaniem jest pomoc terapeutów w umawianiu wizyt u lekarza psychiatry oraz wyrobienie nawyku systematycznego korzystania z wizyt, pilnowania ich terminów, konieczności zażywania leków, rozpoznawanie zwiastunów choroby oraz znajomość procesu i konieczności leczenia. 7. Terapia zajęciowa ma na celu usprawnianie poprzez zastosowanie różnych planowych i celowych zajęć typu manualnego, pobudzenie do spontanicznej twórczości, zaspokojenie w uczestniku potrzeby osiągnięcia sukcesu, dające

20 namiastkę pracy zawodowej. W 2017 zamierza się przeprowadzenie tzw. praktyk, które polegać będą na możliwości okresowych przejść do innych pracowni i wykonywania czynności innych niż w pracowni macierzystej. Pozwoli to na przełamanie znużenia i rozwój zdolności poszczególnych uczestników. W ramach odbywających się zajęć zakłada się prowadzenie 6 pracowni: a) Pracownia Dekoracyjno-Zdobnicza Pracownia Dekoracyjno-Zdobnicza ma za zadanie rozwijać umiejętności uczestników poprzez udział w treningach, a przede wszystkim poprzez terapię zajęciową. Pracownia wyposażona jest w niezbędny sprzęt do prowadzenia zajęć i nauki wykonywania elementów zdobniczych. W ramach terapii zajęciowej opartej na Indywidualnym Planie Postępowania Wspierająco-Aktywizującego uczestnicy korzystać będą z takich urządzeń jak hafciarki, maszyny do szycia, pistolet na klej gorący, itp., by mogli pogłębiać wiedze na temat projektowania wzorów i dekoracji mieszkania. Dzięki prowadzonej terapii uczestnicy będą mogli nabywać i rozwijać następujące umiejętności: korzystania z narzędzi: np. pistolet na gorący klej, nożyczki krawieckie; posługiwania się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; tworzenia własnego warsztat pracy; posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, linijka; zdobywania wiedzy na temat ekologicznego i ekonomicznego gospodarowania materiałami do terapii; wykorzystywania materiałów ekologicznych w sztuce urzytkowej, w tym darów natury; nabywania umiejętności obsługi hafciarki w tym: dobierania nici, nakładania tkaniny na tamborek, stosowania fizeliny, nakładania nici górnej i dolnej oraz wymieniania igły; korzystania z oprogramowania hafciarki; tworzenia i projektowania napisów i wzorów; pogłębiania umiejętność estetycznego wykonania wyrobu i poszanowania wykorzystanego sprzętu; podnoszenia umiejętności zdobienia przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych techniką decoupage i filcowaniu; nabywania i pogłębiania wiedzy związanej z układaniem kompozycji roślinnych zgodnie z porą roku i okolicznościami. b) Pracownia Plastyczno Opiekuńcza Do najważniejszych celów pracowni Plastyczno Opiekuńczej należą sprawowanie opieki, kontrola przyjmowanych leków, pomoc przy załatwianiu spraw związanych ze służbą zdrowia- rejestrowanie do specjalistów, pomiary glukozy, ciśnienia, itp. Zajęcia organizowane są głównie po to, aby usprawnić manualnie uczestników i zmobilizować ich do działania. Wyroby, które powstają w tej pracowni są wyjątkowe. Swoje prace uczestnicy wykonują głównie z wikliny papierowej, masy solnej i filcu. Podczas terapii zajęciowej rozwijają oni takie umiejętności jak: korzystanie z narzędzi: nożyczki, zszyawacz, pilnik;

21 korzystanie z narzędzi elektrycznych tj. pistolet na gorący klej, wypalarki, ploter termiczny do pracy w styropianie; szlifowanie, malowanie, praca z masą solną; posługiwanie się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; tworzenie własnego warsztatu pracy. Praca terapeutyczna w pracowni polega także na: wykształceniu w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; wypracowaniu umiejętności oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, zachęcanie do działania; pokonywaniu nieśmiałości, motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. c) Pracownia Plastyczno Witrażowa W pracowni Plastyczno-Witrażowej na zajęciach terapii zajęciowej uczestnicy głównie wykonują wyroby codziennego użytku. Najczęściej korzystają z takich materiałów jak: sklejka, kora, drewno, szkło, itp. W tej pracowni uczestnicy mogą nabywać i rozwijać umiejętności wykonania witraży. W ramach zajęć zakłada się: naukę korzystania z narzędzi: wyrzynarka, szlifierka, pistolet na gorący klej; korzystanie z podstawowych narzędzi witrażowych: noże olejowe, lutownice; naukę korzystania z podstawowych materiałów witrażowych: taśmy miedziane, chemikalia, spoiwa; naukę wycinania piłką włosową; naukę szlifowania, malowania, oklejania; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykończeniu i dekoracji wyrobu tz. malowanie, lakierowanie, zdobienie, decoupage; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę przestrzegania zasad bezpiecznej pracy; naukę przygotowania szablonu witrażu, w tym jego wyrysowanie wraz z wycięciem; naukę cięcia i łamania szkła; naukę bezpiecznego szlifowania elementów szklanych; naukę obróbki końcowej witrażu: mycie, odtłuszczenie, patynowanie, zabezpieczenie przed utlenieniem; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, sówmiarka, kątownik, itp.; wypracowanie umiejętności adekwatnej oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, motywowanie do działania; pokonywanie nieśmiałości, zachęcanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. d) Pracownia Metaloplastyczno-Stolarska Zajęcia realizowane w ramach pracowni są dostosowane do możliwości poszczególnych uczestników. Mają one na celu naukę nowych umiejętności, rozwijanie umiejętności już zdobytych i przeciwdziałanie regresowi. Uczestnicy podczas prac manualnych i tworzenia wyrobów korzystają z narzędzi tj. piłki włosowe, młotki, brzeszczoty, sekatory, itp. oraz

22 narzędzi elektrycznych tj. wyrzynarki, wiertarki, lutownice, itp. Prace uczestników wykonywane są głównie z zastosowaniem i łączeniem ze sobą takich materiałów jak sklejka, metal, drut oraz dary natury: szyszki, siano, kamień, drewno. W czasie wykonywania prac uczestnicy uczą się właściwego zastosowania odpowiednich technik i narzędzi pracy, przestrzegania przepisów BHP, współpracy i wzajemnej pomocy. Zdobywają wiedzę na temat właściwego wykończenia wyrobu stosując takie metody jak szlifowanie, malowanie, lakierowanie i patynowanie. W ramach zadań zakłada się: naukę korzystania z narzędzi stolarskich; naukę wbijania gwoździ; naukę korzystania z narzędzi elektrycznych tj. wyrzynarka, wiertarka, lutownica, pistolet na gorący klej, pirograf, itp.; naukę wycinania piłką włosową; naukę szlifowania, malowania; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykończeniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę skręcania drutu; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara, sówmiarka, kątownik, itp.; wykształcenie w uczestnikach poczucia własnej wartości poprzez akcentowanie silnych stron; wypracowanie umiejętności adekwatnej oceny własnych możliwości poprzez rozmowę, zachęcanie do działania; pokonywanie nieśmiałości, motywowanie do wychodzenia z własnymi pomysłami i inicjatywami. e) Pracownia Krawiecko-Kulinarna W ramach pracowni Krawiecko-Kulinarnej uczestnicy nabywają i doskonalą umiejętności praktyczne, kulinarne oraz społeczne. Głównym celem pracowni jest rozwijanie umiejętności zawodowych w kierunku krawiectwa i kunsztu kulinarnego. Uczestnicy uczą się prostego szycia ręcznego i maszynowego, obsługi maszyn, przyszywania guzików, wykonywania maskotek, prania, krochmalenia i prasowania wyrobów, estetycznego nakrywania do stołu, obsługi sprzętu AGD oraz organizacji urodzin uczestników. W 2017 roku zakłada się: naukę korzystania z przyborów i maszyn krawieckich; obsługę maszyn krawieckich: hafciarka, stebnówka; naukę szycia ręcznego; naukę i poznawanie rodzajów ściegów; naukę wykonywania dekoracji i wyrobów okolicznościowych z wykorzystaniem szycia ręcznegio i maszynowego; naukę korzystania z narzędzi elektrycznych tj. mikser kuchenny, podłączenie urządzeń elektronicznych, odpalanie kuchenki gazowej, obsługa piecyka elektrycznego, gofrownicy, pistoletu na gorący klej, itp.; naukę posługiwania się technikami plastycznymi przy wykańczaniu i dekoracji wyrobu tj. malowanie, lakierowanie, zdobienie; naukę tworzenia własnego warsztatu pracy; naukę posługiwania się narzędziami pomiarowymi: miara krawiecka, linijka, itp.;