Jaki był w tej sprawie wyrok WSA w Gliwicach? Wyrok WSA w Gliwicach z 5 lipca 2010 r., I SA/Gl 367/09. Tezy

Transkrypt

1 Jaki był w tej sprawie wyrok WSA w Gliwicach? Wyrok WSA w Gliwicach z 5 lipca 2010 r., I SA/Gl 367/09 Tezy Z użytego przez ustawodawcę w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.) sformułowania nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych", można wyprowadzić wniosek, że warunkiem odstąpienia od wymierzenia podatnikowi, będącemu przedsiębiorcą, podatku od nieruchomości według najwyższych stawek, przewidzianych dla znajdujących się w jego posiadaniu budynków o charakterze niemieszkalnym, jest łączne wystąpienie dwóch warunków, tj. brak faktycznego wykorzystywana przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych (w roku podatkowym) oraz brak możliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych. Zdaniem rozpatrującego sprawę składu orzekającego, przez użyte w powołanym przepisie określenie nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych" należy rozumieć - w odniesieniu do budynków - sytuację, w której istniejąca w roku podatkowym zabudowa jest w takim stanie technicznym, że nie może być 1 / 16

2 wykorzystywana (nie nadaje się) do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet po realizacji prac remontowych (odtworzeniowych) oraz adaptacyjnych, których efektem nie jest powstanie nowego budynku. Sentencja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Krzysztof Winiarski (spr.), Protokolant Paulina Kowalczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] ([...]) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania. Uzasadnienie Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta C. określił A" Spółce z o.o. w C. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. w kwocie [...] zł. 2 / 16

3 Od decyzji tej odwołała się Spółka, wnosząc o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy albo o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi podatkowemu pierwszej instancji. Zdaniem skarżącej Spółki nie można przyjąć, że budynek o powierzchni [...] m2 oraz grunty o powierzchni [...] m2 są związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. W uzasadnienia odwołania podniesiono też, że z uwagi na brak warunków technicznych nieruchomości nie jest możliwe prowadzenie tam działalności gospodarczej. Odwołująca się Spółka zauważyła również, że na przeszkodzie prowadzenia działalności gospodarczej na przedmiotowym gruncie stoi brak przyłącza gazowego i szeregu zezwoleń, których posiadanie jest konieczne dla wykonywania działalności gospodarczej, jaką prowadzi Spółka. Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego pierwszej instancji. Przywołując treść przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, organ odwoławczy zwrócił uwagę, że wszystkie budynki, budowle i grunty będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej) są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, chyba że przedmiot opodatkowania nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. Od tej zasady ustawodawca przewidział dwa wyjątki. Te wyjątki to budynki mieszkalne i zajęte pod nie grunty oraz grunty pod jeziorami i zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych. 3 / 16

4 Zdaniem SKO różnego rodzaju obiekty, niewykorzystywane w danym momencie do prowadzenia działalności gospodarczej, lub gdzie prowadzona jest działalność innego rodzaju niż gospodarcza, należy uznać za związane z działalnością gospodarczą. Podkreślono, że w definicji nie ma bowiem warunku wykorzystywania tego rodzaju nieruchomości na cele związane z działalnością gospodarczą, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. Organ odwoławczy powołał się przy tym na pogląd wyrażony w piśmiennictwie (komentarz do art. 1a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, [w:] L. Etel, S. Presnarowicz: Podatki i opłaty samorządowe. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC 2003), a także orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym m.in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2006 r., sygn. akt i SA/Gd 481/05. W wyroku tym WSA w Gdańsku doszedł do wniosku, że tymczasowy brak wykorzystywania danego obiektu dla celów działalności gospodarczej nie uprawnia do przyjęcia, że nie stanowi on nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Podobne stanowisko zajął ten Sąd również w wyroku z dnia 4 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Gd 49/04 (...budynki będące własnością przedsiębiorcy powinny podlegać opodatkowaniu stawkami przeznaczonymi dla budynków związanych z działalnością gospodarczą, niezależnie od ich faktycznego wykorzystywania"). Zaakcentowano, że skarżąca Spółka, zgodnie z wpisem do rejestru przedsiębiorców KRS, prowadzi działalność gospodarczą. W dalszej kolejności organ odwoławczy ustosunkował się do podniesionej przez stronę kwestii niemożliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych". Przyznano rację podatnikowi, że do wykazania tego faktu nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia od organu administracji (np. budowlanej). Takiego wymogu nie ma bowiem w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej. Jeżeli organ podatkowy kwestionuje poprawność złożonej przez stronę informacji, to może wszcząć postępowanie i ustalić czy względy techniczne" faktycznie występują. 4 / 16

5 W tym miejscu organ zwrócił uwagę, że podatnik w toku całego postępowania nie przedłożył żadnego dowodu na podnoszoną przez siebie okoliczność. Tymczasem w tej kwestii, zdaniem organu, ciężar dowodowy spoczywał na nim (organ powołał się tu na wyrok WSA w Gliwicach z 17 czerwca 2005 r., sygn. akt I SA/GL 760/04). Organ odwoławczy zauważył, że organ podatkowy pierwszej instancji przeprowadził oględziny przedmiotowej nieruchomości. Przedstawiciel Spółki, obecny podczas oględzin nie podpisał co prawda protokołu sporządzonego z tej czynności, ale w odwołaniu przyznał, że nie uczynił tego ze względu na zgłoszone zastrzeżenia do jego treści. SKO podniosło, że z protokołu tego wynika, iż na przedmiotowej nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, a w terenie prowadzone są prace zmierzające do wyrównania jej powierzchni. Przez nieruchomość przebiega podziemny wodociąg. Budynek, w którym ma być prowadzona działalność gospodarcza, jest remontowany z uwagi na jego dewastację. Wymaga on również przeprowadzenia prac adaptacyjnych. W chwili sporządzania oględzin Spółka oczekiwała na przyłączenie gazu do nieruchomości. W dalszej kolejności organ odniósł się do kwestii zdefiniowania użytego w ustawie podatkowej pojęcia względy techniczne", które uniemożliwiają wykorzystanie nieruchomości. Zaakcentowano, że w orzecznictwie sądów administracyjnych dość powszechnie przyjmowane jest stanowisko, że remont czy adaptacja budynku nie wyłącza go z opodatkowania stawkami wyższymi. Przywołano pogląd zaprezentowany w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2006 r., sygn. akt II FSK 301/05 ( Przeprowadzenie remontów w budynkach nie oznacza pozbawienia tych budynków związku z działalnością gospodarczą w szerokim znaczeniu. Adaptacja budynków do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników prowadzenia tejże działalności. Nieodpowiedni 5 / 16

6 stan techniczny budynków nie dyskwalifikuje ich w ogóle z prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jedynie ogranicza wysokość uzyskiwanych z tych budynków bezpośrednio dochodów w danym roku podatkowym"). Zdaniem organu odwoławczego również podnoszony przez stronę brak podłączenia do sieci gazowniczej (lub jakiejkolwiek innej infrastruktury technicznej) nie daje podstawy do stosowania stawek obniżonych. Zwrócono uwagę na wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2005 r., sygn. akt I SA/Po 2213/03, w którym Sąd ten uznał, że brak przyłącza wodno-kanalizacyjnego, instalacji elektrycznej, częściowy brak okien i szyb dotyczą instalacji i urządzeń, a więc materii, która nie ma znaczenia w postępowaniu dotyczącym podatku od nieruchomości. Ustawa odróżnia bowiem stan techniczny obiektu budowlanego (konstrukcji budynku lub budowli) od stanu urządzeń i instalacji (wyposażenia) tego obiektu, które nie mają wpływu na zakwalifikowanie obiektu do kategorii przedmiotów opodatkowania związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Dodano przy tym (powołując się na wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 czerwca 2005 r., sygn. akt I SA/GL 760/04), że pojęcie względy techniczne" nie obejmuje swoim zakresem przyczyn technologicznych, ekonomicznych czy finansowych. W skardze na powyższą decyzję strona wniosła o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania, zarzucając naruszenie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez brak jego zastosowania, w związku z art. 2 i art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, brak zastosowania art. 3 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy oraz brak zastosowania 1 ust. 1 pkt 5 i 9 Uchwały nr [...] Rady Miasta C. z dnia [...] r. w sprawie podatku od nieruchomości w 2007 r., przy nieprawidłowym zastosowaniu 1 ust. 1 pkt 2 i 7 uchwały, poprzez przyjęcie, że przedmiotowy budynek oraz grunty związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. 6 / 16

7 W uzasadnieniu skargi podkreślono, że z uwagi na brak warunków technicznych nieruchomości nie jest możliwe prowadzenie tam działalności gospodarczej. Stwierdzono, że organ odwoławczy powołał w swojej decyzji szereg orzeczeń sądów administracyjnych, nie odniósł się jednak do przywołanego przez stronę wyroku NSA w Warszawie z dnia 17 listopada 2005 r., wydanego w sprawie o sygn. akt FSK 2319/04. Zwrócono uwagę, że w wyroku tym potwierdzone zostało, że grunt, który nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych", nie może być uznany jako grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej". Zdaniem Sądu brak dokonania przez gminę przyłączenia do sieci wodno-kanalizacyjnej może być przesłanką do stwierdzenia, że prowadzenie działalności gospodarczej na gruncie nie jest możliwe ze względów technicznych. Podkreślono, że w rozpatrywanym przypadku skarżący jest użytkownikiem wieczystym gruntu i taka właśnie sytuacja, jak wskazana w wyroku, zachodzi. Zaakcentowano, że na przeszkodzie podjęcia działalności gospodarczej na przedmiotowym gruncie stoi brak przyłączenia gazowego i szeregu zezwoleń, których uzyskanie jest konieczne dla wykonywania działalności gospodarczej, którą zajmuje się spółka. Zaznaczono przy tym, że protokół z oględzin z dnia [...] 2008 r., który nie został podpisany przez podatnika, z uwagi na zgłoszone przez niego zastrzeżenia, potwierdza, iż na terenie nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, a stan nieruchomości uniemożliwia wykorzystanie jej dla celów takiej działalności. Spółka zwróciła też uwagę, że znaczna część nieruchomości gruntowej nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej z powodu zajęcia jej przez magistralę wodociągową o średnicy 500 mm. Nie uzyskano również do dnia sporządzenia skargi decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z Wydziału Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Leśnictwa Urzędu Miasta C. Do dnia sporządzenia skargi grunt nie posiadał także przyłącza gazu. 7 / 16

8 Strona podniosła nadto, że oceny czy zaistniały względy techniczne należy dokonywać zawsze mając na uwadze konkretny stan faktyczny, czego organ odwoławczy nie uczynił. Podkreślono też, że skarżąca spółka kwestionuje zastosowanie podwyższonych stawek w odniesieniu do gruntu i do zabudowań. Z tych też względów organy winny przeprowadzić szczegółową analizę w odniesieniu do obu tych składników odrębnie, co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Strona nie zgodziła się z zarzutem organu, że nie złożyła żadnego dowodu na podnoszoną przez siebie okoliczność istnienia względów technicznych". Zaakcentowano, że spółka przedłożyła w organie podatkowym całą dokumentację potwierdzającą problemy z zaadoptowaniem zakupionej nieruchomości dla potrzeb prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, co potwierdził też wynik oględzin. Na rozprawie przed sądem administracyjnym pełnomocnik spółki, podtrzymując zarzuty skargi podniósł dodatkowo, że nieruchomość (nabyta w 2005 r.) składała się z działki gruntu bez przyłączy mediów i bez samodzielnego dostępu do ulicy, na której istniała ruina budynku hali. Hala ta ze względów technicznych nie nadawała się do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Uruchomienie takiej działalności uzależnione było od podjęcia zupełnie nowej inwestycji, obejmującej wykonanie nowych przyłączy mediów oraz realizację inwestycji budowlanej na bazie istniejącej zabudowy. Dopiero po kilkuletnich staraniach spółce udało się uzyskać pozwolenie na budowę zupełnie nowego obiektu (w porównaniu z istniejącym), co dodatkowo wiązało się ze zmianą przeznaczenia i znaczącą przebudową istniejącej hali. Według strony, dla właściwej oceny analizowanego problemu znaczenie ma decyzja o warunkach zabudowy z dnia [...] r. nr [...], którą organ odwoławczy pominął w uzasadnieniu decyzji. Po poinformowaniu przez Sąd, że decyzji tej nie ma w aktach sprawy, pełnomocnik zapełnił, że była ona przedłożona SKO w C. 8 / 16

9 Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga okazała się uzasadniona. Istota sporu wiąże się z rozstrzygnięciem problemu czy organy podatkowe obu instancji były uprawnione - w świetle ustalonych okoliczności stanu faktycznego - do przyjęcia, że stanowiące własność spółki z o.o. A" nieruchomości, na które składa się grunt o powierzchni [...] m2 oraz budynek o powierzchni [...] m2 są gruntami i budynkami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.). Konsekwencją takiej kwalifikacji nieruchomości jest jej obłożenie najwyższymi stawkami podatku od nieruchomości, przyjętymi na dany rok podatkowy stosowną uchwałą rady gminy, stosownie do warunków określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie zatem z art. 1a ust. 1 pkt 3 wymienionej ustawy podatkowej przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć grunty, budynki i 9 / 16

10 budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych. W rozpatrywanej sprawie do bezspornych należą takie okoliczności jak fakt, że skarżąca spółka jest przedsiębiorcą i w jej posiadaniu znajdują się sporne (co do sposobu kwalifikacji podatkowej) grunty oraz budynki. Poza sporem jest również to, że przedmiotowa nieruchomość nie ma charakteru mieszkalnego. Opodatkowanie podatkiem od nieruchomości gruntów i budynków znajdujących się w posiadaniu przedsiębiorcy nie jest uzależnione od rzeczywistego wykonywania na tych gruntach i w zlokalizowanych na nich budynkach czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej. Istotne znaczenie dla wywołania określonych skutków podatkowych ma sam fakt posiadania tychże nieruchomości przez przedsiębiorcę (inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą). Jak już zaznaczono, kwestie te w rozpatrywanym przypadku nie budzą wątpliwości. Ustawodawca w powołanym przepisie art. 1a ust. 1 pkt 3 przewidział jednak wyjątek (obok nieruchomości mieszkalnych), w którym przedmiot opodatkowania, mimo że znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy, nie będzie obciążany stawką podatku od nieruchomości dotyczącą gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wyjątek ten stanowią grunty, budynki oraz budowle, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. 10 / 16

11 Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma zatem ustalenie, jak rozumieć sformułowanie, że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej (ze względów technicznych) oraz jak przekłada się to na ustalone w toku postępowania okoliczności stanu faktycznego. Ustawodawca definiując pojęcie gruntów i budynków związanych z działalnością gospodarczą nie wyjaśnił przy tym pojęcia względy techniczne", a także nie dokonał odesłania (jak np. przy definicji pojęć: budynek, budowla), do przepisów prawa budowlanego, dlatego też nie będą miały w sprawie bezpośredniego zastosowania postanowienia 3 pkt 7 i 49 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. nr 75, poz. 690 ze zm.). Rozpatrujący niniejszą sprawę skład orzekający podziela stanowisko zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku (wyrok z dnia 21 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 94/07), że w związku z tym w pierwszej kolejności należy odwołać się do potocznego rozumienia pojęcia techniczny", a tym samym odnosić je należy do stanu nieruchomości, nie pozwalającego na ich wykorzystanie do prowadzonej działalności. Zwrócić też uwagę wypada na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2005 r. (sygn. akt FSK 2319/04), w którym Sąd ten uznał, że brak dokonania przez gminę przyłącza do sieci wodno-kanalizacyjnej może być przesłanką do stwierdzenia, że prowadzenie działalności gospodarczej na gruncie jest niemożliwe ze względów technicznych. Z ustaleń dokonanych przez organ podatkowy pierwszej instancji wynika, że sporny grunt nie posiadał samodzielnego dostępu do drogi publicznej (Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji wniosło sprzeciw w stosunku do wniosku Spółki o przedłużenie ulicy [...], co taki dostęp w przyszłości mogłoby zapewnić) ani przyłączy mediów, a nadto przecięty był magistralą wodociągową o średnicy 500 mm, zasilającą sąsiednią dzielnicę [...], co dodatkowo uniemożliwia na tej wysokości realizację jakiejkolwiek inwestycji. 11 / 16

12 Z dokonanych przez organ pierwszej instancji oględzin wynika nadto, że na gruncie były wówczas niewyrównane zapadliska terenu, a działki będące własnością Spółki poprzedzielane są skrawkami działek stanowiących własność Skarbu Państwa. Z kolei w odniesieniu do budynku zlokalizowanego na gruncie, organ podatkowy pierwszej instancji sam stwierdził, że jest on zdewastowany i wymaga przeprowadzenia prac niezbędnych do zaadaptowania dla celów działalności Spółki. Z akt sprawy nadto wynika, że zabudowę gruntu stanowiły byłe hale sprężarkowi i pompowni wody, na bazie których Spółka zamierzała przeprowadzić inwestycję budowlaną dla potrzeb produkcji metalowej. Takimi informacjami dysponowały organy podatkowe obu instancji, w toku prowadzonego przez nie postępowania. Wynika z nich jednoznacznie, że Spółka w przedziale czasowym od nabycia nieruchomości do zakończenia postępowania podatkowego nie mogła korzystać z niej dla celów gospodarczych ze względów technicznych. Potwierdza to również decyzja Prezydenta Miasta C. nr [...] z dnia [...] r., znak [...], którą organ ten zgłosił sprzeciw do wnioskowanej przez stronę zmiany sposobu użytkowania hal (Prezydent Miasta C. stwierdził, że zakres proponowanych przez stronę zmian sposobu użytkowania hal dawnej sprężarkowni oraz pompowni wody wymaga pozwolenia na budowę). Z użytego przez ustawodawcę w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 ze zm.) sformułowania nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych", można wyprowadzić wniosek, że warunkiem odstąpienia od wymierzenia podatnikowi będącemu przedsiębiorcą podatku od nieruchomości według najwyższych stawek, przewidzianych dla znajdujących się w jego posiadaniu budynków o charakterze 12 / 16

13 niemieszkalnym, jest łączne wystąpienie dwóch warunków, tj. brak faktycznego wykorzystywania przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych (w roku podatkowym) oraz brak możliwości wykorzystywania przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych. Jak już zaznaczono, fakt wystąpienia pierwszego warunku (niewykorzystywania przedmiotu opodatkowania ze względów technicznych w roku podatkowym) nie budzi wątpliwości. Istotne zatem znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ustalenie, czy zgromadzony przez organy podatkowe materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do przyjęcia, że przedmiotowe nieruchomości (grunty i budynki) nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych". W ocenie Sądu stanowisko organu podatkowego, zaprezentowane w tym zakresie w zaskarżonej decyzji, jest co najmniej przedwczesne. Zdaniem rozpatrującego sprawę składu orzekającego, przez użyte w powołanym przepisie określenie nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych" należy rozumieć - w odniesieniu do budynków - sytuację, w której istniejąca w roku podatkowym zabudowa jest w takim stanie technicznym, że nie może być wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, nawet po realizacji prac remontowych (odtworzeniowych) oraz adaptacyjnych, których efektem nie jest powstanie nowego budynku. 13 / 16

14 Z uzyskanej przez Spółkę decyzji Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. nr [...] o warunkach zabudowy (znak [...]) wynika nadto, że strona, na bazie przedmiotowej nieruchomości, planuje inwestycję: zabudowa produkcyjna", która m.in. obejmuje zmianę sposobu użytkowania istniejących hal produkcyjnych, wraz z ich rozbudową. Decyzja te nie została omówiona przez organ odwoławczy, mimo że Spółka wskazuje, że przedłożyła ją organowi. Zresztą rozpatrujący sprawę podatkową organ pierwszej instancji (Prezydent Miasta C.) musiał mieć również wiedzę odnośnie wydanej przez siebie uprzednio decyzji o warunkach zabudowy. Zdaniem Sądu zakres planowanej przez stronę inwestycji, co wynika z decyzji o warunkach zabudowy, a później oczywiście z pozwolenia na budowę, ma znaczenie dla oceny czy istniejąca przed podjęciem inwestycji zabudowa terenu nadaje się do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych. Czy jest możliwe w takim budynku uruchomienie planowanej działalności gospodarczej po przeprowadzeniu zwykłych prac remontowych czy też adaptacyjnych. Jeżeli bowiem w wyniku robót budowlanych ma powstać nowy obiekt - nowy budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, to nie można twierdzić, że istniejąca przed rozpoczęciem inwestycji zabudowa, której bieżący stan techniczny uniemożliwiał podjęcie działalności gospodarczej, może być wykorzystywana w przyszłości do uskuteczniania takiej działalności, po wykonaniu remontów lub prac adaptacyjnych. W każdym razie za niedopuszczalne należy uznać automatyczne przyjęcie takiego wniosku, bez weryfikacji czy rzeczywiście zwykłe prace remontowe lub adaptacyjne, nie prowadzące do pojawienia się na terenie nowej jakości budowlanej (nowego budynku) były możliwe, biorąc pod uwagę stopień dewastacji hal przed rozpoczęciem inwestycji. Strona wskazywała konsekwentnie, że hale znajdowały się w stanie ruiny, co potwierdza również protokół z oględzin nieruchomości, sporządzony przez organ pierwszej instancji. Na rozprawie przed sądem administracyjnym strona dodatkowo podniosła, że w wyniku realizacji inwestycji, na którą uzyskała pozwolenie na budowę (już po wydaniu decyzji podatkowej) ma powstać zupełnie nowy obiekt budowlany. 14 / 16

15 Rozważań w tym zakresie w zaskarżonej decyzji brakuje, czego skutkiem jest naruszenie zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 122 ustawy Ordynacja podatkowa. W toku ponownego postępowania organ odwoławczy obowiązany będzie uwzględnić wskazane wyżej wytyczne co do wykładni analizowanego przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej, a także uzupełnić materiał dowodowy w stopniu pozwalającym na ustalenie czy w wyniku realizacji planowanej przez Spółkę inwestycji powstanie nowy budynek, na bazie istniejącej zabudowy i czy tylko wskutek wykonania takiej inwestycji możliwe będzie rozpoczęcie w halach działalności gospodarczej. Nadto organ ma pogłębić rozważania w kwestii uwarunkowań technicznych dotyczących poszczególnych działek gruntu, składających się na nabytą przez Spółkę nieruchomość, w kontekście możliwości ich gospodarczego wykorzystania w przyszłości (dot. to m.in. uwarunkowań wynikających z przepisów prawa budowlanego, a związanych z przebiegiem magistrali wodociągowej, dostępem do drogi publicznej, wcinającymi się w teren Spółki działkami Skarbu Państwa i in.). Argumenty dotyczące stanu technicznego nieruchomości, jak też zakresu koniecznych do przeprowadzenia prac (w tym również dot. uzyskania rozstrzygnięć w sprawie oddziaływania na środowisko, przyłączy mediów, dostępu do drogi publicznej i in.) były podnoszone przez Spółkę w toku całego postępowania dowodowego, stąd trudno zgodzić się z konkluzją organu odwoławczego, że strona nie przedstawiła dowodu potwierdzającego złe uwarunkowania techniczne nieruchomości, uniemożliwiające podjęcie na niej działalności gospodarczej. Kontrola sądowa - zgodnie z treścią art. 1 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) - sprawowana jest na podstawie kryterium legalności, co oznacza, że Sąd bada, czy zaskarżona decyzja narusza konkretny przepis prawa. Stosownie do treści art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz ze zm.) skarga na działanie organu podlega uwzględnieniu, jeżeli w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub też naruszenie dające podstawę do wznowienia postępowania bądź 15 / 16

16 też istotne naruszenie przepisów postępowania administracyjnego. W rozpatrywanej sprawie wydana przez organ odwoławczy decyzja nie została poprzedzona dokonaniem prawidłowej wykładni przepisu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a także nie wyjaśniono wszystkich okoliczności sprawy. W związku z tym Sąd, działając na podstawie art pkt 1 lit. a) oraz c) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji / 16