masywne, 11-członowe czułki i krótkie, grube odnóża.

Transkrypt

1 Meszki (Simulidae) Meszki należą do owadów małych, osiągających 1,5-10 (zwykle 3-6) mm długości, zwykle ciemno ubarwionych (stąd angielska nazwa black fly). Mają krępe ciało z garbem, krótkie i szerokie, opalizujące skrzydła daszkowato ułożone w pozycji spoczynkowej,

2 masywne, 11-członowe czułki i krótkie, grube odnóża. Dorosłe owady zasiedlają tereny o dużym nasyceniu wilgocią, w pobliżu zbiorników wodnych. Często występują masowo. Wczesne stadia rozwojowe związane są z wodą bieżącą od małych cieków wodnych po duże rzeki. Simulium yahense

3 Stadia preimaginalne (larwy i poczwarki) żywią się detrytusem, dorosłe samice są hematofagami, a samce zjadają nektar kwiatów. Aparat gębowy meszek jest przystosowany do rozcinania skóry i rozrywania tkanki. Z tak powstałej ranki samice wysysają sączącą się krew. Ślina tych hematofagów zawiera apyrazy i czynniki antytrombinowe. U Simulium vittatum wykryto simulidynę. Białka śliny tego gatunku meszki blokują jednocześnie dwa ważne czynniki w uczynnianiu trombiny.[2] Samica składa w czystych, płytkich wodach jaj. Wylęgające się po 2-3 tygodniach larwy żyją i przepoczwarczają się w szybko płynących wodach. Przepoczwarczenie następuje po kolejnych 6-8 tygodniach. Dorosłe owady wypływają na powierzchnię w pęcherzyku powietrza i odlatują.

4 Znaczenie w przyrodzie i dla człowieka Meszkowate pełnią ważną rolę w ekosystemie jako filtratorzy przywracający detrytus do łaocucha troficznego. Są również bioindykatorami - larwy i poczwarki meszkowatych wykazują dużą wrażliwośd na zmiany składu chemicznego wody. Samice - same będąc pasożytami - przenoszą pasożyty krwi i skóry pomiędzy zwierzętami ciepłokrwistymi. Przyczyniają się do poważnych strat wśród zwierząt dziko żyjących i hodowlanych.*3+ Niektóre gatunki meszek przenoszą organizmy chorobotwórcze, np. nicienie z rodzaju Filaria powodującece filariozy, czy z rodzaju Onchocerca wywołujące w Afryce onchoerkozę (tzw. ślepotę rzeczną). Żyjący w

5 pobliżu Missisipi Cnephia pecuarum pasożytuje na stadach zwierząt domowych; powoduje zgony koni i mułów, zarówno przez wysysanie dużej ilości krwi, jak i uduszenie wskutek zblokowania przewodów nosowych.w okresach masowego wylęgu stają się utrapieniem mieszkaoców pobliskich terenów. W wielu regionach podejmowane są zorganizowane akcje opryskiwania terenów występowania meszek w celu zmniejszenia ich dokuczliwości. W naszej strefie klimatycznej nie stwierdzono przenoszenia chorób przez meszkowate.

6 Przedstawiciel meszkowatych Przedstawiciel meszkowatych Ochrona przed meszkami -unikanie przebywania na otwartych przestrzeniach w miejscach wylęgu

7 - okrycie ciała - środki chemiczne odstraszające owady - przemywanie miejsc ukąszeo - meszki pozostawiają otwarte ranki, co umożliwia wnikanie zarazków do krwiobiegu Systematyka Systematyka rodziny Simuliidae jest niestabilna. Wśród opisanych ok gatunków wiele błędnie sklasyfikowano, a w wielu regionach świata pozostały dotychczas słabo rozpoznane. Pomiędzy meszkowatymi występują znaczne różnice morfologiczne i żywieniowe w obrębie spokrewnionych

8 populacji, co dodatkowo utrudnia ich poprawne sklasyfikowanie. Obecnie wielu systematyków opiera się na klasyfikacji, którą zaproponowali Crosskey & Howard (2004), ale proponowane są dalsze zmiany. W Europie wykazano 249 gatunków (wg danych Wick 1978). Później wykazano kolejne, jednak całkowita liczba nie przekracza 300. W Polsce występuje 48 gatunków meszek (Zwolski w 1974 wymienił 54 gatunki, ale od tego czasu kilka gatunków zsynonimizowa).

9 Dorosłe owady przebywają w pobliżu wód płynących. Samice wyposażone w kłujkę atakująludzi i zwierzęta często podczas dnia, w pełnym słoocu. Ukłucia meszek są bardziej bolesne od ukłud komarów i pozostawiają wyraźny krwawiący ślad. Mogą też powodowad obrzęki i gorączkę. U zwierząt, np. bydła na pastwiskach, narażone na ujkłucia są zwłaszcza okolice oczu, pyska, nbozdrzy, odbytu i narządów płciowych. Toteż w porze aktywności meszek przy dużej ich agresywności niewskazane jest wyprowadzanie zwierząt z pomieszczeo. Krowy pokłute przez te owady dają mbniej mleka, a drób gorzej się niesie. Przy znacznej agresywności owadów zaatakowane zwierzęta giną wskutek ubytku krwi, działania jadu powodującego zmiany skórne i

10 zaburzenia oddechowe (obrzęki płuc). Zespół tych objawów nazywamy hararą. meszka Mustyki, czyli meszki, jak są często nazywane w Polsce, to niewielkie owady należące, podobnie jak komary, do rodziny muchówek. Na świecie jest ich około 600 gatunków. Osiągają długośd od 1 do 6 mm. Występują w pobliżu płytkich wód płynących, zaopatrzone

11 są w ssawki uzbrojone w sztylecikowate kłujki. Samice meszek, żywiące się krwią ssaków, kłują niemal przez całą dobę, także w dzieo, gdy świeci słooce. Ich ślina jest toksyczna, więc ukąszenia wywołują silne swędzenie, niekiedy zapalenie naczyo limfatycznych. Często występuje wyraźny obrzęk, przeważnie o odczynie alergicznym i gorączka, nie tylko u osób nadwrażliwych. Jako, że niektóre są przenosicielami drobnoustrojów, meszek należy się wystrzegad bardziej niż komarów.