Carla Neggers. Niewidzialny wróg

Transkrypt

1

2 Carla Neggers Niewidzialny wróg

3 PROLOG Wielki Mike Parisi, gubernator Connecticut nie dożył końca swojej pierwszej kadencji. Czuł, że to koniec, zanim jeszcze znalazł się w wodzie. Nie umiał pływać, co za wstyd, ale o tym wiedzieli tylko nieliczni. Potężne ciało zanurzyło się w basenie, poszło na dno i uderzyło o błękitne kafelki. Parisi jeszcze wypłynął na powierzchnię, jeszcze zdążył krzyknąć: Nie umiem pływać! Nikt nie przyszedł mu z pomocą. Nikt nie słyszał rozpaczliwego wołania. Sam był sobie winien. Zabronił ochroniarzom wchodzić do ogrodu.,,jak mnie ukąsi osa, zacznę wrzeszczeć, że mordują. Usłyszycie moje krzyki. Co więcej może mi się stać? Ktoś mógł chcieć jego śmierci. Wynajął letni dom w Bluefield, malowniczej osadzie w północno-zachodnim Connecticut, w hrabstwie Stockwell. Wszyscy uznali, że chciał być bliżej

4 6 Niewidzialny wróg swojej prawej ręki, Allyson Lourdes Stockwell, by ustalać z nią na bieżąco wszystkie decyzje. Tak naprawdę martwił się o nią. Allyson miała problemy, poważne problemy. O siebie Wielki Mike jakoś się nie martwił. Pomocy! Bił rękoma powierzchnię wody, młócił nogami i patrzył, jak ledwie żywego bławatnika, którego próbował uratować, powoli wciągają filtry. Obydwaj byli straceni. Bławatnik był młodziutki, ledwie opierzony i miał chyba złamaną łapkę. Musiał przed chwilą wpaść do basenu. Bardzo sprytnie. Upozorowany wypadek.,,michael Joseph Parisi utopił się dzisiaj w basenie swojej willi, próbując ratować rannego bławatnika. Chryste. Umrze jak skończony idiota. Jakiś sukinsyn wrzucił ptaszka na głęboką wodę. Przewidział, że Parisi spróbuje wydobyć ptaka. Uwielbiał bławatniki, były jego pasją od sześciu lat, od śmierci żony. Nie mieli dzieci. Nie ukrywał, że pragnie odtworzyć populację tego gatunku ptaków na terenie Connecticut. Natomiast starannie krył się z tym, że nie umie pływać. Przecież wszyscy to potrafią... Kiedy był dzieckiem, matka regularnie zapędzała go do jeziora, uczyła pływać. Bezskutecznie. Brat musiał go wyławiać. Ciekawe, czy sukinsyn, który podrzucił bławatnika, obserwuje teraz zza krzaka rozpaczliwe wysiłki gubernatora?

5 Carla Neggers 7 Doskonale upozorowany wypadek. Był wściekły, krzyczał, klął, próbował dobrnąć do brzegu basenu. Był tak blisko... Co robi nie tak? Niemal słyszał zrzędzenie matki:,,jezus, Maria, ale z ciebie niezdara, Michael. Płyńże, na litość boską. Dzisiaj Marianne Parisi zostałaby aresztowana za znęcanie się nad dzieckiem albo poddana leczeniu. Była kompletnie pomylona. Umarła na wylew, kiedy Mike miał dwadzieścia cztery lata, przekonana, że jej młodszy syn jest i pozostanie kompletnym nieudacznikiem. Woda dostawała się do ust, do nosa, zalewała oczy. Zaczął kasłać, krztusił się, zachłystywał wodą. Nie mógł oddychać. Ludzie będą lać krokodyle łzy na jego pogrzebie. Allyson zostanie gubernatorem... Akurat. Allyson schowała głowę w piasek. Próbował jej pomóc i dlatego teraz tonął. Zamordowany. Zrobią mu sekcję. Będą chcieli się upewnić, czy nie wpadł do wody na skutek uderzenia w głowę, czy nie miał ataku serca. Stwierdzą zgon przez utonięcie. Sekcja nie wykaże, że ktoś go popchnął, dokładniej mówiąc, pchnął jakimś kijem czy czymś podobnym. Basen był ogrodzony, ale znajdował się w głębi ogrodu, tuż przy płocie, za którym zaczynał się las. Morderca, a może nawet kilku zbirów ukryło się za płotem i czekało na Mike a. Kiedy się pojawił, wrzucili do basenu ptaka. Łatwiej byłoby go zastrzelić, ale oni chcieli upozorować wypadek.

6 8 Niewidzialny wróg Przestał krzyczeć, przestał młócić wodę rękami. Przed oczami zaczęły przesuwać mu się twarze żywych i umarłych, nie odróżniał jednych od drugich, nie wiedział, do których sam się zalicza. Przez głowę przemykały najrozmaitsze myśli, wspomnienia. Wokółniego krążyły dziesiątki bławatników, ich pióra połyskiwały w słońcu. Mike, miałeś dobre życie... Teraz wszystko się skończyło. Zaczął odmawiać modlitwę zapamiętaną z dzieciństwa.,,zdrowaś Mario, łaski pełna, Pan z Tobą... Pojawiła się świetlista postać matki. Kręciła głową, ale nie było w tym nagany, raczej rozbawienie i miłość. Jakby nie oczekiwała, że spotkają się tak szybko. Była też jego żona. Uśmiechała się tak samo jak podczas ich ślubu przed trzydziestu laty. Wyciągały ku niemu ramiona. Wielki Mike ruszył ku nim, ku światłości.

7 ROZDZIAŁ PIERWSZY W Austin od piętnastu dni temperatura nie spadała poniżej trzydziestu pięciu stopni. Kara Galway tak długo mieszkała na Północy, że zdążyła już zapomnieć, jak wygląda prawdziwe teksańskie lato. Chociaż klimatyzacja była włączona, czuła się fatalnie, męczyły jąmdłości, ale tłumaczyła sobie, że to wina upału i tacos, które zjadła na lunch. Tak, upał i tacos. O tym, że przyczyną żołądkowych sensacji może być Sam Temple, wolała nie myśleć. Od dwóch tygodni pracowała od rana do nocy, ale żeby nie wiedzieć jak była zajęta, wracały wspomnienia wieloletniej przyjaźni z Mikiem. Poznała go przez Allyson Lourdes Stockwell, obecną panią gubernator stanu Connecticut. Przyjaźniły się od dawna, razem studiowały prawo. Kiedy umarł mąż Allyson, ta rzuciła studia i zajęła się wychowywaniem dzieci.

8 10 Niewidzialny wróg Henry Stockwell miał teraz dwanaście lat, Lillian jedenaście. Po pogrzebie Wielkiego Mike a oboje przylecieli z Karą do Teksasu. Od dawna mieli obiecane wakacje na wsi w pobliżu Austin, więc Allyson, pomimo żałoby po Mike u, nie chciała ich pozbawiać tej radości. Lillian i Henry kochali Mike a. Wszyscy go kochali. Dzieciaki pisały do Kary z rancza. Skarżyły się matce chrzestnej na upał, marne jedzenie, robactwo i węże. Nie wspominały ani słowem o Wielkim Mike u. Kara starała się nie myśleć o nim, o jego pogrzebie. O tym, jak umarł. Policja stanowa Connecticut i biuro prokuratora stanowego prowadziły wspólne dochodzenie, o którym niewiele wiedziała. Teraz przede wszystkim powinna zająć się Henrym i Lillian, bo dzieciaki po zakończeniu wakacji na ranczu miały spędzić z nią kilka dni przed odlotem do Connecticut. Czekała na spotkanie z nimi. Do gabinetu zajrzał George Carter, zmierzył ją uważnym spojrzeniem. Źle się czujesz? Zjadłam tacos z owocami morza na lunch, musiały być nieświeże i chyba się podtrułam. George skrzywił się. Nie ma czegoś takiego jak świeże owoce morza. George był Afroamerykaninem, świetnym prawnikiem, współwłaścicielem wziętej kancelarii. Miał sześćdziesiąt dwa lata, zdecydowane poglądy, troje dzieci i dwoje wnucząt.

9 Carla Neggers 11 I wieczne wątpliwości co do metod działania Kary, czego nie ukrywał. Bardzo ją lubił, doceniał jej wykształcenie i doświadczenie. Nigdy nie wspominał jej brata, Strażnika Teksasu. Jego zastrzeżenia nie były natury osobistej, po prostu George działał zawsze według wyznawanych zasad, był pedantyczny, skrupulatny, tymczasem Kara posługiwała się niekonwencjonalnymi metodami. Lubiła badać sprawę ze wszystkich stron, pod każdym możliwym kątem, nie bała się komplikacji, jednym słowem posługiwała się wyobraźnią i intuicją, dopiero potem opracowywała strategię. Była przeciwieństwem George a. Zgodził się ją przyjąć na roczny kontrakt, twierdząc, że jej sposób myślenia i talent przydadzą się w firmie. Po roku miała albo zostać na prawach wspólniczki, albo poszukać sobie nowej posady: wszystko zależało od tego, jak ocenią jej pracę Carter, Smith i Rodriguez. Chryste, ale urządziłaś lodownię. George wzdrygnął się przesadnie. Ile tu masz stopni? Dwadzieścia. Ciągle nie mogę się przyzwyczaić do upałów. Marnujesz tylko prąd i zawyżasz nam rachunki za elektryczność. George miał ponad metr osiemdziesiąt, szpakowate włosy. Na sali sądowej potrafił być naprawdę groźnym przeciwnikiem, potrafił zwodzić oponentów, ale nie Karę. Nie uwierzyła ani przez sekundę, że jest mu zimno. Był w marynarce i w krawacie. Ona miała na sobie prosty top, cienkie spodnie i nadal było jej gorąco.

10 12 Niewidzialny wróg W jej żołądku nieprzerwanie trwała rewolucja. Cóż, naprawdę nie powinna jeść owoców morza, koniec. Znowu pomyślała o Samie Temple u. Mężczyźni zwykle kochali się w niej na odległość, przyjmowali pozy romantycznych i szarmanckich wielbicieli. Przywykła do tego. W przypadku Sama nie istniała żadna odległość. Sam to była bliskość, intymność, gwałtowność... przeżycia dość szalone i nie do opisania. Już samo myślenie o Samie mogło doprowadzić człowieka na skraj obłędu. Co innego mieć brata Strażnika Teksasu, a co innego sypiać z jednym z nich. Gdyby George o tym wiedział, z pewnością potępiłby jej postępowanie. Właśnie pokręcił głową, choć z zupełnie innego powodu. Nie rozumiem, jak rodowita Teksanka może skarżyć się na upały. Kiedy przeniosłam się do Nowej Anglii, narzekałam na zimno. Myślałam, że nigdy się nie zaaklimatyzuję, ale w końcu się przyzwyczaiłam. Teraz muszę od nowa przywyknąć do upałów. Przygotuj się, że trochę jeszcze potrwają. Owszem, już się przygotowała. Oglądała poranną prognozę pogody na najbliższe tygodnie. Wiedziała, jak wygląda sierpień w południowo-środkowym Teksasie. Czego się spodziewała? Odepchnęła się od biurka. Miała mały, niczym się nie wyróżniający gabinet. Nie powiesiła na ścianach żadnych zdjęć, obrazów. Zero akcentów osobistych, raczej poczucie tymczasowości. Tymczasowości i zawieszenia. Była

11 Carla Neggers 13 dzieckiem, które wychowało się w Teksasie i kobietą, która dorastała i dojrzewała na Północy. Uśmiechnęła do George a. Nie przyszedłeś tutaj wysłuchiwać moich narzekań na upał. Nie. Karo... westchnął, jakby ciężko było mu zacząć. Od kilku tygodni dzieje się z tobą coś złego. Widzę to. Wiedziała, o czym mówi George. Mike Parisi był moim przyjacielem. Spojrzał na nią serdecznie. Tylko to cię trapi? Nic więcej? Nic więcej. Wielki Mike pragnął czegoś więcej. Po śmierci żony liczył na coś więcej, ale milczał, nie chciał niszczyć ich przyjaźni. Wyznał jej, co czuje, dopiero kiedy powiedziała mu, że wraca do Teksasu. Radził, żeby się nie wahała, jeśli spotka odpowiedniego faceta.,,powinnaś z kimś być mówił. Życie jest zbyt krótkie, nie warto tracić szans, które ze sobą niesie. On sam miał poczucie niewykorzystanych szans, wiedział z własnego doświadczenia, ile potem zostaje w człowieku goryczy i żalu. Czy gdyby wyznał jej swoje uczucie wcześniej, ich życie wyglądałoby inaczej? Nie. Nie była zakochana w Wielkim Mike u, on też wcale jej nie kochał. Oboje o tym wiedzieli, choć co innego mówili wtedy w Connecticut... Kara uśmiechnęła się. Zobaczyła go oczami wyobraźni, siedzącego za biurkiem w nieludzko zagraconym gabinecie, z grubym cygarem w zębach.