AZUR. W numerze. Wydarzenia 6 Informacje z kraju i z zagranicy. Rotary na świecie 12 Nowy rozdział. Rotary w kraju 15 W kolebce powojennego Rotary

Transkrypt

1

2 W numerze Wydarzenia 6 Informacje z kraju i z zagranicy Rotary na świecie 12 Nowy rozdział Rotary w kraju 15 W kolebce powojennego Rotary Wywiad 18 O esencji Rotary Cafe Essence 26 Rotary Łączy Reportaż 20 Warszawskie DTTS i PETS 21 PETS oczami organizatora 23 Połknąć zielonego bakcyla 28 Jeden sukces to za mało 32 Słuchać, zrozumieć i działać 34 Wszędzie woda... i ani kropli do picia Felieton 22 Podaj dalej Fundacja Rotary 29 Przewodnik po wpłatach 30 Majówka z Rotary na GSE Publicystyka sposobów na guest speakera Podróże 42 Śladami klubów rotariańskich Los Angeles i San Francisco Wspomnienie 31 Odszedł wierny przyjaciel Rotaract 38 Żyjemy nie tylko wspomnieniami 40 Rotaractorskie święto 40 Wyróżniające się RTC Rivne 41 Wybraliśmy DRR-a 41 Integracyjne Jajeczko Rotary w mediach 44 W oczach innych Programy Rotary 46 Efekty anonimowej wpłaty będą widoczne przez lata Z frontu walki z polio 47 Postęp w walce z polio w Indiach Adres redakcji ul. Krupnicza 13, Wroc³aw tel faks redakcja@rotarianin.pl Redaktor naczelny Janusz Klinowski Zastêpca redaktora naczelnego Zbigniew Miazga Sekretarz redakcji Agnieszka Rymsza Sk³ad rady redakcyjnej Andriy Bahanych, DGE Wojciech Czy ewski, DG Alojzy Leszek Gzella, PDG Pavlo Kashkadamov, PDG Bohdan Kurowski, PDG Andrzej Ludek, PDG Maciej K. Mazur, wydawca Eugeniusz Piontek, PDG Jan Wrana, PDG Stali współpracownicy Piotr Duszeńko Jerzy Korczyński Korekta Zofia Bronicka Wyrwas Sk³ad i ³amanie Ryszard Kasznia, Karolina Raczko Repro I Bis, Wroc³aw Druk Drukarnia Hector, D³ugo³êka AZUR Oficyna Wydawnicza MAZUR sp. z o.o. ul. Krupnicza 13, Wroc³aw Prezes zarz¹du Maciej K. Mazur Dyrektor wydawnictwa Agata Chrobot tel Dyrektor artystyczny Beata Tomczak Redakcja zastrzega sobie prawo do skrótów i redagowania testu W marcowo-kwietniowym wydaniu R/GR dużo uwagi poświęciliśmy klubom Rotary w Lublinie. Pierwszy z nich i jednocześnie drugi w Polsce powstał już w 1990 r. Wkrótce potem do życia powołano pierwszy klub w Europie Środkowo- -Wschodniej zrzeszający żony rotarian Inner Wheel oraz pierwszy w Polsce klub Rotaract. Losy klubów przybliżają Wojciech Mach i Zbigniew Miazga w artykule W kolebce powojennego Rotary (str ) oraz w rozmowie z prezydentem najmłodszego lubelskiego klubu Arturem Sienkiewiczem ( O esencji Rotary w»cafe Essence«, str ), a także Magdalena Telenga- -Świeca i Jacek Świeca w Żyjemy nie tylko wspomnieniami (str ). Na okładce prezentujemy Bramę Krakowską oraz historyczny proporczyk należący do najstarszego z lubelskich klubów Lubelskiego Klubu Rotariańskiego. Zdjęcia wykonał Zbigniew Miazga.

3 PRZESŁANIE PREZYDENTA Droga Rotariañska Braci, Jesteśmy wielbicielami książek i zawsze uważaliśmy umiejętność czytania i pisania za najwyższy priorytet w naszym życiu. Nasz dom jest pełen książek i ani Lorna, ani ja nigdy nie podróżujemy bez dwóch czy trzech. Czytanie sprawia nam obojgu wielką radość, którą dzielimy się z naszymi dziećmi i wnukami. Niestety, dla wielu ludzi na świecie zwyczajna przyjemność płynąca z czytania jest poza zasięgiem. Bez umiejętności pisania i czytania wszystkie napisane wyrazy, na które codziennie natrafiamy nie tylko w książkach i gazetach, ale i na mapach, etykietach, znakach ulicznych i bilbordach są tajemnicze i przeszkadzają w pełnej integracji społeczeństwa. Według mnie nauczenie kogoś czytania jest jedną z czynności, która daje niewyobrażalną satysfakcję. Całkowity koszt to cierpliwość i czas, a nagroda jest nieoceniona. Umiejętność pisania i czytania jest odejściem od ubóstwa, i nie da się jej porównać do niczego innego. Jest darem samodzielności, który może być swobodnie przekazywany z pokolenia na pokolenie. Kiedy umiejętność ta pojawi się w rodzinie, prawdopodobnie już tam pozostanie na zawsze, ponieważ rodzicie przekażą ją swoim dzieciom. Rodzicie, którzy umieją czytać i pisać, prawdopodobnie wychowają zdrowsze dzieci, których horyzonty będą rozciągać się o wiele dalej niż ich własne domy i wioski. Umiejętność ta dosłownie otwiera nowy świat. Musimy być świadomi tego, że brak umiejętności pisania i czytania nie jest problemem wyłącznie rozwijającego się świata. Nawet w najbardziej zamożnych krajach, w których edukacja jest powszechna, znajdziemy wielu analfabetów. W społeczeństwach o wysokim wskaźniku piśmienności umiejętność pisania i czytania jest kluczowa w przypadku niemal każdej pracy. Natomiast wystarczy pójść do jakiegokolwiek więzienia, aby znaleźć niewspółmierną liczbę analfabetów. Zbyt wielu niewykwalifikowanym pracownikom czytać muszą ich koledzy z pracy. Jednak Lorna i ja widzieliśmy kobiety analfabetki w Ugandzie, które uczą się czytać w ciągu kilku dni, oraz dzieci w Republice Południowej Afryki, które po raz pierwszy stykają się z książkami i odnajdują świat, którego dotąd nie znały. Widzieliśmy rotarian w Indiach, Nigerii i Turcji, którzy wykorzystując metodę CLE, nauczyli czytania tysiące kobiet, mężczyzn i dzieci. A więc nie chodzi tu o kwestię inteligencji, ale możliwości. Od kilku lat umiejętność pisania i czytania słusznie znajduje ważne miejsce w programie działań Rotary i powinna figurować wśród projektów każdego klubu. Bez względu na to, czy celem jest przekazanie książek, organizowanie lekcji czytania, wyposażenie każdego ucznia szkoły podstawowej w słownik czy po prostu pomoc dzieciom w odrabianiu zadań domowych, projekty przeciwdziałające analfabetyzmowi przynoszą wspaniałe rezultaty przy niewielkich nakładach finansowych. Jako osoba, która spędziła wiele godzin, siedząc na maleńkich krzesełkach i słuchając czytających dzieci, szczerze wierzę, że zdrętwiałe mięśnie są niewielką ceną za korzyści wynikające z posiadania umiejętności pisania i czytania, które pozostają na całe życie. W.B. (Bill) Boyd Prezydent Rotary International

4 PRZESŁANIE PREZYDENTA Droga Rotariañska Braci, Pojęcie środowisko dla każdego oznacza coś innego. Dla jednego mogą to być zielone lasy, oceany i góry, dla kogoś innego trawiaste równiny i dzika przyroda. Zastanawiając się nad wyzwaniami dla środowiska naturalnego, do głowy mogą nam przyjść: recykling, oszczędzanie energii, odpady przemysłowe czy zmiana klimatu. Mamy tendencję do myślenia o sprawach przerastających nas i dlatego czasem mogą się wydawać czymś abstrakcyjnym. Jednak dla każdego środowisko jest tym, co nas otacza: powietrzem, którym oddychamy, wodą, którą pijemy, ziemią, po której stąpamy. Nasze środowisko to nasz dom, nasze podwórko, nasza ulica. To nasza społeczność, nasz kraj i nasza planeta. Czystość wody setki mil dalej może mieć wpływ na to, co wypłynie z naszego kranu. Czystość powietrza w odległym mieście może i rzeczywiście wpływa na to, co wpada do naszych płuc. A to, co wydobywa się z naszych samochodów, kominów i elektrowni, ma wpływ nie tylko na nasze rodziny, ale i rodziny na całym świecie w przyszłych pokoleniach. Obawy o środowisko są i bardzo lokalne, i całkowicie globalne. Potok wypełniony śmieciami ma największy wpływ przede wszystkim na tych, którzy piją wodę z niego pochodzącą, ale również niszczy cały ekosystem. Mocno zanieczyszczone miasto szkodzi zarówno swoim mieszkańcom, jak i ludziom oddalonym o setki mil. W miarę jak się uczymy i coraz lepiej rozumiemy przebieg zmian klimatu, stajemy się bardziej świadomi, że w kwestii środowiska naturalnego nie ma lokalnych decyzji. Kiedy rozważamy, co zrobić lub zmienić w odniesieniu do problemu środowiska naturalnego, musimy pamiętać, że nasze decyzje nigdy nie dotyczą wyłącznie nas. Jedną z nauk Rotary jest to, że już jedna osoba może coś zmienić. Widzimy to w naszych klubach i dystryktach, a zwłaszcza dzięki PolioPlus. Kiedy pracujemy nad projektami, które mają na celu pomóc tylko kilku osobom, ciężko jest zdystansować się, aby zobaczyć, jak naprawdę zmieniamy świat. Trudne może okazać się zauważenie, jak ponowne przetworzenie gazety lub plastikowego pojemnika, chodzenie zamiast jeżdżenia samochodem czy używanie mniejszej ilości wody wpłynie na lepsze i zdrowsze jutro. Jednak jeśli wiele ludzi podejmie wspólne działania, te małe zmiany będą miały ogromne znaczenie dla naszych dzieci i wnuków. Jako rotarianie dobrze wiemy, że indywidualne wybory mogą zsumować się do czegoś ogromnego. Decyzje, które podejmujemy, mogą się wydawać małe, ale z pewnością takie nie są. Proszę Was, abyście pamiętali o tym, ponieważ jesteście przywódcami w Waszych społecznościach i postanowiliście przewodzić innym ku lepszej przyszłości. Zarówno w kwestii odpowiedzialności za środowisko, jak i we wszystkich innych musimy przede wszystkim dawać przykład, dokonując wyborów, które przyniosą nam lepsze jutro. W.B. (Bill) Boyd Prezydent Rotary International

5 Z PRZEMYŒLEÑ PREZESA W comiesiêcznej nocie Luis Giay, prezes Rady Powierniczej Fundacji Rotary w roku rotariañskim , przedstawia rotarianom historiê i cele Fundacji. Marzenia o lepszej przyszłości Dziewięćdziesiąt lat po założeniu Fundacji Rotary wielu rotarian wciąż nie rozumie jej prawdziwego znaczenia. A nawet gorzej, wiele klubów nie wnosi nic, aby wesprzeć cele Fundacji, nie wahając się przy tym zbierać jej plonów. Fundacja Rotary jest opisywana jako najbardziej rozległy i przynoszący największe sukcesy program kiedykolwiek realizowany w świecie Rotary. Fundacja to coś więcej niż pieniądze, zaszczyty i wymyślne tytuły. Jej esencja praktyczne ideały w działaniu dowiodła, że jest pozytywną siłą w życiu milionów ludzi. Dzięki naszej Fundacji i ty, i ja możemy osiągnąć cele, których nie osiągnęlibyśmy sami. Granice nie są przeszkodami, a my możemy budować lepszy świat, należąc do czegoś większego niż suma swoich części składowych. Jak ktoś kiedyś powiedział: To, co robimy dla siebie, umiera wraz z nami. To, co robimy dla innych i dla świata, pozostaje i jest nieśmiertelne. Podczas mojej kadencji jako prezydenta w roku odwiedziłem Belo Horizonte w Brazylii, gdzie inaugurowałem projekt wspierany przez Fundację Rotary, polegający na wyposażaniu szkół dla niewidomych dzieci w drukarki wykorzystujące język Braille a. Otoczony przez uczniów szkoły napisałem dwa czy trzy zdania na komputerze i wziąłem rękę jednego z dzieci, umieszczając ją na klawiszu drukowania. Pierwsza strona została wydrukowana. Chłopiec szybko ją chwycił i zaczął czytać swoimi palcami. Uśmiech rozświetlił jego twarz i podnosząc głowę powiedział do mnie: Teraz naprawdę będę mógł zostać pisarzem! Mimo że chłopiec stracił wzrok, był dzieckiem z wyobraźnią. I to właśnie Fundacja Rotary dała jemu i milionom innych szansę na spełnienie marzenia o lepszej przyszłości. The Rotarian i Fundacja Rotary Przez wiele lat miesięcznik The Rotarian w sposób nieoceniony wspierał Fundację Rotary. Każde osiągnięcie, każde ważne wydarzenie lub rocznica miały obszerną i profesjonalną relację. Jeden z takich artykułów, z okazji 50. rocznicy Fundacji, wyznaczył punkt zwrotny w naszej historii: opublikowany w listopadzie 1967 r. artykuł byłego prezydenta RI A.Z. Bakera zatytułowany Stawmy czoła przyszłości (ang. Let s Face the Future) dał początek rozwojowi daleko idących programów. W roku The Rotarian uczcił 75. rocznicę Fundacji Rotary 75 świecami symbolizującymi światło, jakie nasza Fundacja rzucała na tak wiele istnień. Jeden z artykułów opisywał historyczną wymianę grup studyjnych pomiędzy dystryktami w Argentynie i Wielkiej Brytanii po wojnie na Falklandach w 1982 r. Inny upamiętniał początek programu grantów Głód, Zdrowie i Humanitaryzm. Jeszcze inny opisał ogromne zaangażowanie gubernatora dystryktu 6380 z roku , Richarda Pearce a i jego żony Lois, którzy w wieku 70 lat przeszli przez całą Kanadę od White Rock do Halifax. Pokonując 3768 mil w 260 dni, chcieli podnieść świadomość na temat naszej Fundacji Rotary. Każda z tych 75 świec odzwierciedla historię współczucia, bohaterstwa, zrozumienia, służby, sukcesu, pasji, wiedzy i miłości. W tym roku Fundacja Rotary obchodzi 90. rocznicę istnienia. Już rozpoczęliśmy pracę nad książką, w której przedstawione zostanie pierwsze 100 lat, kiedy przekroczymy ten kamień milowy w 2017 r. Nasza Fundacja kroczy naprzód pewnie i miarowo. Luis Giay, prezes powierników Fundacji Rotary

6 WYDARZENIA Fot. Piotr Kozera ATENY NASZA RODZINNA EUROPA W ogrodzie botanicznym w Atenach Pod Akropolem Grupa w komplecie po wylądowaniu w Atenach BANGKOK STUDENCI PROGRAMU POKOJOWEGO WYBRANI W dniach 4 8 marca przebywałem w Grecji wraz z 20-osobową grupą młodzieży ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Meksyku i Brazylii, która realizuje w Polsce Rotariański Program Wymiany Młodzieży. Z pomysłem wyjazdu do Grecji wyszli sami podopieczni. Znaleźli i zarezerwowali tanie linie lotnicze oraz niedrogi, ale całkiem porządny hotel. W związku z tym, że bez rotariańskiego opiekuna taka wyprawa nie mogłaby się odbyć, a ja nigdy wcześniej nie byłem w Grecji, zgodziłem się z nimi pojechać. Inicjatywę tę poparł Tadeusz Płuziński, który przewodniczy Komitetowi Wymiany Młodzieżowej. Dwa pierwsze dni wycieczki spędziliśmy w Atenach, gdzie zwiedziliśmy akropol, dzielnice Monastyraki, agorę, świątynię Zeusa i stadion, na którym odbyła się pierwsza nowożytna olimpiada. Potem popłynęliśmy promem na wyspę Santorini, słusznie uchodzącą za najpiękniejszą wyspę Europy. Dużą pomoc otrzymaliśmy od uczniów ze Szkoły Polskiej w Atenach, którzy towarzyszyli nam podczas zwiedzania akropolu i starej dzielnicy handlowej Monastyraki, oraz zaprosili do polskiej dyskoteki. Przez cały czas pomagały nam też panie z komitetu rodzicielskiego szkoły nasze anioły stróże. Natomiast na Santorini nocowaliśmy w pałacu biskupów weneckich, którego część została zamieniona na dom wycieczkowy. PokojeudostępniłnamksiądzproboszczNikasKalonakis, aprzygotował je dla nas mieszkający na Santorini od 20 lat pan Zenek Ziaja, który opiekował się nami od pierwszych chwil pobytu na wyspie. Warto dodać, że Ateny nie były pierwszą ani ostatnią wyprawą wymieńców. W grudniu 2006 r. byliśmy już w Pradze, a w najbliższej przyszłości planujemy jeszcze wspólne wypady do Budapesztu i Barcelony. W przyszłym roku chcemy powtórzyć Grecję, poświęcając jeden dzień więcej na Santorini. Bardzo chcielibyśmy też polecieć z młodzieżą do Rzymu. Mimo że celem wyprawy była zwykła ciekawość świata, dzięki takim wyjazdom chcemy uczynić Polskę atrakcyjnym miejscem wymiany młodzieżowej. Dodam jeszcze, że wszystkim bardzo się podoba formula non profit, czyli każdy płaci za siebie. Łączny koszt imprezy (wraz z przelotem) nie przekroczył 150 euro od osoby. Wojciech Śmigiel Rotary International wybrało 25 osób z 15 krajów, którzy będą studiować na Chulalongkorn University w ramach nowego, trwającego 3 miesiące, programu, dzięki któremu zdobędą praktyczne umiejętności w zakresie rozwiązywania konfliktów i mediacji. Ten intensywny program studiów, opracowany i nauczany przez międzynarodowych i regionalnych ekspertów, skierowany jest do pracowników organizacji rządowych, pozarządowych, prywatnych korporacji i agencji mediowych. 25 uczestników, którzy rozpoczną studia w lipcu 2007 r., stanowi różnorodną grupę o szerokim wachlarzu zainteresowań i obszarów badań, jak np.: edukacja, prawa człowieka, siły zbrojne, rozwój gospodarczy i sprawiedliwość społeczna. Po ukończeniu tych studiów uczestnicy otrzymują dyplomy Uniwersytetu Chulalongkorn i Fundacji Rotary. Osoby zainteresowane podjęciem nauki powinny skontaktować się z miejscowymi klubami Rotary lub wysłać zapytanie na adres: Bangkok.PeaceStudies@rotary.org. Obecnie mo na nadsyłać aplikacje na sesję styczniową. Termin nadsyłania zaakceptowanych przez dystrykty zgłoszeń upływa 1 lipca 2007 r. Więcej informacji: Jenn Weidman

7 WYDARZENIA Antoni Florczak i Mieczysław Dyjach przedstawiciele RC Janów Lubelski uczestniczyli 9 lutego w spotkaniu w ramach programu PCRC, które odbyło się w Miskolcu-Tapolca na Węgrzech. PCRC jest Partnerstwem Klubów Rotary Północno-Wschodnich Karpat, które zostało zainaugurowane na przełomie sierpnia i września 2006 r. w miejscowości Spiśska Nova Ves na Słowacji. W PCRC uczestniczą kluby z Węgier, Czech, Słowacji, Ukrainy i Polski (RC Janów Lubelski). Ich program zakłada współpracę m.in. przy realizacji wspólnych projektów, wzajemnym prezentowaniu walorów kulturalnych miast i regionów, organizacji wymiany wakacyjnej, rzemieślniczej i działań charytatywnych oraz nawiązywaniu kontaktów przedstawicieli samorządów. Celem spotkania na Węgrzech było wypełnianie treścią tego programu. Towarzyszył mu także spektakl, z którego organizatorzy RC Miskolc i RC Miskolc-Tapolca uzyskali kwotę około 500 tys. forintów. Zostanie ona przeznaczona na dofinansowanie Międzynarodowego Obozu Dzieci Niepełnosprawnych w Mateszalce na Węgrzech. Podczas spotkania z przedstawicielami klubów Węgier, Słowacji, Czech i Ukrainy polscy uczestnicy zaprosili wszystkich członków PCRC na kolejny zjazd w Janowie Lubelskim, który odbędzie się w dniach maja 2007 r. przy okazji organizowanej przez RC Janów Lubelski cyklicznej imprezy Spotkania na trasie. W ten sposób klub będzie się starał zrealizować własną inicjatywę w obrębie Partnerstwa Klubów Rotary Północno Wschodnich Karpat, której założeniem jest m.in. zorganizowanie międzynarodowego obozu hipoterapii dla dzieci niepełnosprawnych w Janowie Lubelskim. Mieczysław Dyjach i Krystyna Senderek W dniach marca Warszawski Klub Rotariański (WKR) już po raz kolejny gościł swych przyjaciół z RC Heemstede z Holandii. Ze strony holenderskiej obecnością zaszczyciło nas aż 32 rotarian oraz członków ich rodzin. Głównym celem wizyty były odwiedziny w Domu Dziecka w Radości, który Holendrzy wspierają już od pięciu lat wspólnie z WKR. Program wizyty objął oczywiście zwiedzanie Warszawy, a także wyjazd do Krakowa i Oświęcimia (1 2 kwietnia). Podsumowanie warszawskiej części wizyty odbyło się w Feliksowie. W trakcie spotkania Holendrzy opowiedzieli, jak odebrali przyjęcie ze strony wychowanków i personelu Domu Dziecka oraz ocenili wykonanie szaf ufundowanych dzięki grantowi współfinansowanemu przez WKR. Nie zabrakło oczywiście podziękowań dzieci za ubranka i zabawki przekazane przez Holendrów już poza grantem. Należy też odnotować, że nasi goście byli pod wrażeniem zarówno staranności w utrzymaniu ufundowanego wyposażenia, jak i porządku panującego w tym Domu. Podczas spotkania dowiedzieliśmy się również, jak doszło do współpracy pomiędzy RC Heemstede i WKR. Motorem okazał się Ed Muller, który w 2002 r. pełnił funkcję przewodniczącego klubowego Komitetu Służby Społeczności oraz jego żona Sonia, z pochodzenia Polka. Mając kłopot ze znalezieniem dobrego projektu, Ed nawiązał kontakt z WKR i tak doszło do pierwszej wizyty w Domu Dziecka w Radości. RC Heemstede zaakceptowało pomysł i rozpoczęło zbieranie funduszy dla uruchomienia grantu. Dzięki organizacji pchlego targu oraz sesji degustacji win szybko udało się zebrać potrzebne fundusze i już w 2003 r. mógł ruszyć matching grant na kwotę 15 tys.euro. Zgodnie z przepisami Fundacji Rotary, WKR i RC Heemstede nie mogą występować o kolejny grant, stąd po sukcesie projektu już pojawił się następny partner holenderski RC Haag International. Wojciech Brochwicz-Lewiński MISKOLC NOWA INICJATYWA MIĘDZYNARODOWA Uczestnicy spotkania w Miskolcu prezydenci klubów: Użgorod, Użgorod Skała, Eger, Miskolc, Miskolc-Tapolca, Spiśska Nova Ves, Rożnawa, Mateszalka, Košice, Janów Lubelski WARSZAWA HOLENDRZY W WARSZAWIE W podsumowaniu warszawskiej części wizyty, oprócz WKR i RC Heemsted, wzięły udział delegacje z innych klubów warszawskich Fot. Antoni Florczak Fot. Piotr Pajdowski

8 WYDARZENIA Fot. Albert Czajka Fot. Marcin Gosiewski WARSZAWA PARKIET OKAZAŁ SIĘ ZA MAŁY Sala w Hotelu InterContinental zapełniona po brzegi Państwo Szymańscy odbierają pierwszą nagrodę z rąk prezydenta RC Warszawa Józefów Anny Wieczorek, prezydenta elekta Teresy Sendor LUBLIN CHARTER NIGHT Zabawa trwa 17 lutego 2007 r. przeszedł do historii RC Warszawa Józefów za sprawą XV Charytatywnego Balu Rotariańskiego, zorganizowanego przez klub w hotelu InterContinental w Warszawie. Po blisko półrocznych przygotowaniach na sali pojawiło się 222 rotariańskich gości. Na wstępie prowadzący i główny organizator Balu Robert Tondera złożył życzenia urodzinowe jubilatom, którzy tego dnia pojawili się na balu. Dziwnym zbiegiem okoliczności byli to prezydenci: Anna Wieczorek z RC Warszawa Józefów i Zbyszek Bombik z RC Warszawa City. Nie zabrakło, oczywiście, przedstawicieli zaprzyjaźnionych klubów z Polski: z RC Jelenia Góra Karkonosze, RC Biała Podlaska oraz kolegów z Warszawskiego Klubu Rotariańskiego. W duchu szampańskich humorów, walentynkowej" aury i rotariańskiego braterstwa bawiliśmy się do białego rana. O tym, jak znakomita była atmosfera, niech świadczy fakt, że dość duży parkiet sali balowej hotelu InterContinental okazał się za mały. Oczywiście podstawowym celem każdego rotariańskiego przedsięwzięcia, oprócz integracji i nawiązywania kolejnych przyjaźni, jest gromadzenie funduszy na działalność statutową. Tak było i tym razem. Podczas balu w wyniku licytacji zebraliśmy ponad 43 tys. zł. Główną nagrodę w naszej loterii wybrali dla siebie państwo Szymańscy, którzy za pierwszy los zaproponowali rekordową kwotę 10 tys. zł. W połączeniu z wpłatami sponsorskimi i dochodem z zaproszeń ostateczny dochód wyniósł ponad 86 tys. zł i jest rekordowy dla naszego klubu. Wytyczony cel to program edukacyjny Dobry Start. Dzięki niemu kilka szkół w najbardziej zacofanych regionach kraju, a nawet naszej stolicy, zostanie wyposażonych w nowoczesny sprzęt komputerowy, książki i materiały do nauki języka angielskiego, a także otrzyma metodyczną opiekę ze strony członków naszego klubu. Dodatkowym, zupełnie niespodziewanym pokłosiem tego znakomitego balu jest propozycja jednego z gości, przedstawiciela firmy Dell, aby nasz klub rozdysponował kwotę 35 tys. USD na cele edukacyjne. Także i tę kwotę dopiszemy do dochodów z balu. Robert Tondera Drugą rocznicę czarteru RC Lublin Stare Miasto postanowił uczcić 10 lutego. Impreza przyciągnęła członków klubu i ich drugie połówki, delegacje lubelskiego środowiska rotariańskiego wraz z niezawodnym Rotaractem oraz przedstawicieli klubów Warszawa Sobieski i Warszawa City. W wyborze formuły Charter Night zdecydowano się pójść za przykładem klubów z krajów anglosaskich. Bal stanowi w niej kluczowy element obchodów rocznicy, a z reguły poprzedzony jest podsumowaniem osiągnięć za ostatni rok. W Lublinie skromne wystąpienie powitalne prezydenta Artura Sienkiewicza świetnie uzupełniły gratulacje przesłane przez DG Wojciecha Czyżewskiego, a także pozdrowienia od klubów warszawskich oraz prezydentów RTC Lublin Jacka Świecy i Michała Klementowskiego. Wyśmienita zabawa trwała aż do 4.00 rano. Na chwilę oddechu pozwoliła aukcja fantów, z której dochód przeznaczony został na nagrody dla laureatów konkursu Kamienice Starego Miasta w malarstwie i grafice, organizowanego już po raz drugi dla dzieci i młodzieży wraz z Kurierem Lubelskim. Więcej o RC Lublin Stare Miasto i drugiej rocznicy czarteru czytaj na str Wojciech Brochwicz-Lewiński i Wojciech Mach

9 WYDARZENIA 22 lutego Jacek Ossowski, dyrektor Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie, członek i założyciel RC Lublin Centrum i jego past prezydent w roku , odebrał Grand Prix z rąk rektora Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie prof. Stanisława Moryto. Nagroda ta przyznawana jest za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury muzycznej oraz istotny wkład w rozwój warszawskiej Akademii. Jedną z form podtrzymywania przez Towarzystwo Muzyczne pamięci o urodzonym w Lublinie Henryku Wieniawskim było uczynienie go patronem odbywającego się co trzy lata Międzynarodowego Konkursu Młodych Skrzypków. Kolejna, 10. już jego edycja miała miejsce we wrześniu 2006 r. Od 10 lat klub Rotary Lublin Centrum jest współorganizatorem tych konkursów. Wyjątkową w skali światowej inicjatywą Towarzystwa Muzycznego, realizowaną od 1996 r. wspólnie z RC Lublin Centrum, było powołanie ogniska muzycznego dla dzieci niepełnosprawnych, przekształconego w 2003 r. w Szkołę Muzyczną im. Paula Harrisa. Właśnie ta szkoła znalazła się w centrum zainteresowania prezydenta RI Billa Boyda i jego żony Lorny podczas wizyty w Lublinie we wrześniu 2006 r. Jacek Ossowski, niestrudzony inicjator wszystkich wydarzeń z udziałem Towarzystwa, obchodził niedawno rzadko spotykany jubileusz 40-lecia kierowania tą instytucją. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski jest klasycznym przykładem człowieka, dla którego nadrzędne hasło Rotary Service Above Self jest znane nie tylko w teorii, ale i stosowane z całą konsekwencją w codziennym postępowaniu. Wręczając Grand Prix Jackowi Ossowskiemu, JM Rektor Stanisław Moryto powiedział m.in.: to wysokie, honorowe odznaczenie wiąże się przede wszystkim z organizowanymi w Lublinie konkursami skrzypcowymi. W tym względzie zasługi dyrektora Ossowskiego dla kultury narodowej są nieocenione. Gratulujemy! Wojciech Mach Spotkanie założycielskie Stowarzyszenia Żeglarzy Rotarian odbyło się 23 marca w Warszawie i przyciągnęło około 20 osób. Poprowadził je Piotr Pajdowski, który przedstawił ideę i historię Stowarzyszenia Żeglarzy Rotarian oraz genezę działań w kierunku jej powołania w Polsce. Spośród rotarian obecnych na spotkaniu deklaracje członkowskie złożyło kilkanaście osób, przy czym lista chętnych do przystąpienia do IYFR Flota Giżycko stale wydłuża się i nie jest zamknięta. Podczas spotkania dokonano wyboru mostka czarterowego, w którego skład jednogłośnie powołano: Jakuba Nankiewicza (Commodore RC Giżycko), Piotra Pajdowskiego (Vice Commodore RC Warszawa City) i Włodzimierza Kustrę (Rear Commodore RC Warszawa City). Funkcje skarbnika i sekretarza zostaną obsadzone przez kolegów z RC Giżycko. Ponadto Jakub Nankiewicz przekazał deklarację prezydenta RC Giżycko Romana Stańczyka o dofinansowaniu regaliów kwotą 2000 zł, Zbyszek Rogowski podjął się załatwienia formalnej strony naszej działalności zgodnie z polskim prawem, a Wiesiek Drabik zaproponował przemyślenie możliwości zaistnienia Floty Giżycko podczas Zlotu Żaglowców w Szczecinie w sierpniu 2007 r. Wybrany mostek potwierdził termin czarteru stowarzyszenia na 26 maja oraz zaprosił wszystkich rotarian na V Regaty Rotariańskie, które odbędą się w Giżycku maja W przypadku braku uprawnień do prowadzenia łodzi RC Giżycko oferuje sterników. Gośćmi czarteru będą m.in. koledzy z Berlina i Mediolanu. Piotr Pajdowski WARSZAWA ODZNACZENIE DLA JACKA OSSOWSKIEGO Jacek Ossowski odbiera nagrodę Grand Prix Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie z rąk prof. Stanisława Moryto WARSZAWA FLOTA GIŻYCKO POLSKA Piotr Pajdowski przedstawia ideę i historię Stowarzyszenia Żeglarzy Rotarian Fot. Joanna Biegalska Fot. Albert Czajka

10 WYDARZENIA Fot. Arch. RC Szczecin Pomerania Fot. Andrzej Bartkowski SOPOT NA SPORTOWO Uczestnicy turnieju i organizatorzy SZCZECIN NA RZECZ POROZUMIENIA MIĘDZYNARODOWEGO Świetna zabawa na lodowisku Spektakl przygotowany w języku niemieckim w wykonaniu młodzieży polskiej W dniach marca 2007 r. klub Rotary Sopot zorganizował pierwszy w historii Rotary w Polsce halowy ogólnopolski turniej tenisowy o nazwie: Sopot Rotary Open Do udziału w turnieju zaproszono członków Rotary i ich rodziny z całego dystryktu. Zawody przeprowadzone w obiektach Sopockiego Klubu Tenisowego i przy jego współpracy miały jak na dojrzałych seniorów bardzo wysoki poziom sportowy, niezwykle sprawny przebieg, okazałą oprawę i niepowtarzalny, przyjacielski klimat. Wieczorne zaś sobotnie spotkanie organizatorów z zawodnikami przy współudziale całych składów rodzin zarówno uczestników, jak i gości Turnieju stało się znakomitym przyczynkiem do wzajemnego poznania się, wielowątkowej dyskusji i zadzierzgnięcia więzów przyjaźni. Wszyscy zgodnie uznali ten pierwszy halowy turniej za początek nowej tradycji w działalności Rotary. Zainteresowanych wynikami turnieju i zdjęciami z jego przebiegu odsyłamy do stron internetowych: oraz Andrzej Bartkowski Przez cały ostatni tydzień stycznia w Szczecinie gościła grupa 12 uczniów z klasy maturalnej Baltic-Gesamtschule z Lubeki. Do Polski przyjechali na zaproszenie uczniów II LO w Szczecinie, a inicjatorem tej wymiany były RC Szczecin Pomerania oraz RC Lübeck Holsentor. Celem spotkania było przede wszystkim zapoznanie niemieckich uczniów z historią Szczecina jako miasta hanzeatyckiego, poznanie naszego regionu, zebranie doświadczeń w środowisku uczniów polskich, integracja obu grup, a przede wszystkim przełamywanie barier i nawiązanie osobistych kontaktów i przyjaźni. Aby osiągnąć te cele, opracowano program edukacyjno-rekreacyjny, który udało się zrealizować dzięki zaangażowaniu nauczycieli, rodziców i uczniów, a także w dużej mierze dzięki znacznemu wsparciu finansowemu i organizacyjnemu RC Szczecin Pomerania. Polscy i niemieccy uczniowie odwiedzili m.in. Archiwum Państwowe i Muzeum Narodowe w Szczecinie, gdzie pracownicy tych placówek przybliżyli uczniom historię miasta, udostępnili dokumenty archiwalne, opowiadali ciekawe historie z życia mieszkańców Szczecina na przestrzeni dziejów. Oprócz zajęć na poważnie, młodzież miała także czas wolny, który spędzała w grupach na terenie naszego miasta. W trakcie wizyty polscy uczniowie zaprezentowali również dwa przedstawienia teatralne przygotowane w języku niemieckim, co było dla nich dużym wyzwaniem. Spektakle zostały przyjęte głośnymi oklaskami. Uczniowie z Lubeki mieli też okazję poznać wybrane miejsca naszego regionu podczas wspólnej wycieczki po Pomorzu. Zwiedzili m.in. Muzeum Regionalne w Wolinie oraz brali aktywny udział w zajęciach w Forcie Gerarda. W Szczecinie uczestniczyli w zajęciach sportowych na lodowisku, gdzie dwie polskie uczennice przygotowały zabawy na lodzie i służyły fachową pomocą tym wszystkim, którzy po raz pierwszy założyli łyżwy. Tydzień minął szybko, a wszystkich atrakcji nie sposób wymienić. Udało się nawiązać nowe znajomości i przyjaźnie, pokonać stereotypy i wspólnie doświadczyć wspaniałej atmosfery międzynarodowego porozumienia. W ostatnim tygodniu marca 2007 r. odbędzie się rewizyta w Lubece. Polscy uczniowie już cieszą się na ponowne spotkanie z przyjaciółmi z Niemiec. Będą mieszkać u rodzin tamtejszych uczniów, co z pewnością pozwoli na poznanie niemieckich zwyczajów. W organizacji i sfinansowaniu tego wyjazdu również pomoże RC Szczecin Pomerania. Ewa Kwiatkowska

11 WYDARZENIA 17 lutego zakończył się cykl imprez związanych z obchodami 15- lecia istnienia RC Wrocław. We wrocławskim Ratuszu odbyła się uroczysta sesja, w czasie której aktualny prezydent RC Wrocław Stanisław Wysocki zapoznał zebranych z osiągnięciami klubu. Spotkanie jubileuszowe zaszczycił swoją obecnością kardynał Henryk Gulbinowicz, metropolita senior, który towarzyszy działalności klubu od jego początku. Obecni byli również wojewoda wrocławski Krzysztof Grzelczyk, wicemarszałek województwa dolnośląskiego Marek Moszczyński, prof. Józef Dudek, twórca słynnego salonu naukowo-intelektualnego oraz przedstawiciele zaprzyjaźnionych klubów Rotary dr Jörg Schwalm z Drezna i pastor Will Feodor von Winkler von Schmiedeberg von Neumann z Hildesheim. Cztery osoby otrzymały odznaczenie PHF: Adam Dziąsko, Jerzy Jagoda, Maciej Mazur i Maciej Sygit, natomiast Elżbieta Wronecka została honorowym członkiem RC Wrocław. Urzędujący prezydent, który jest wybitnym polskim rzeźbiarzem, wręczył wszystkim dotychczasowym prezydentom pamiątkowe rzeźby własnego autorstwa. Uroczystość uświetnił swoim występem Zespół Pieśni i Tańca Akademii Wychowania Fizycznego Kalina. Po uroczystości goście mieli okazję porozmawiać nie tylko o historii ruchu rotariańskiego we Wrocławiu. Wieczorem w murach Starej Garbarni odbył się jubileuszowy bal z niezwykle ciekawym programem. Stypendyści rotariańscy przebywający we Wrocławiu przygotowali pokaz, w którym zaprezentowali się przebrani za kolędników. Gwoździem programu był występ kabaretu Makolągwy, który tworzą żony rotarian. Przygotowały one program, w którym w dowcipny sposób przedstawiły sylwetki wszystkich dotychczasowych prezydentów. Wykonane specjalnie na tę okazję karykatury dodały smaku występowi. Konkurs par tanecznych, czyli rotariański Taniec z Gwiazdami nawiązywał do popularnego telewizyjnego show, a jury w sposób twórczy naśladowało słynne postacie z ekranu telewizyjnego, a niekiedy nawet przerastało oryginały. Odbyła się też loteria fantowa, na którą fanty dostarczyli przede wszystkim członkowie klubu. Aukcja dzieł sztuki została brawurowo poprowadzona przez Jerzego Jagodę. Zabawa trwała do białego rana. Dochód z balu, który wyniósł kilkanaście tys. zł, przekazany został na rozwijanie talentów uzdolnionej młodzieży. Krzysztof Wronecki Intercity Meetings klubów Rotary z Lubelszczyzny organizowane są już od kilku lat z inicjatywy RC Lublin Centrum i jego past prezydenta Stanisława Jabłonki. Celem takich spotkań jest integracja przedstawicieli poszczególnych klubów oraz wymiana doświadczeń, informacji o najważniejszych kierunkach działania i organizowanych imprezach. Piąte już spotkanie tego typu zorganizowane zostało 9 marca w Nałęczowie. Do udziału w nim zaprosiliśmy guest speakera Janusza Kozińskiego z RC Warszawa, przewodniczącego Podkomitetu Fundacji Rotary ds. stypendiów rotariańskich. Janusz w przystępny sposób przedstawił zebranym rodzaje stypendiów, zasady kwalifikacji, korzyści wypływające dla uczestników, a także odpowiadał na liczne pytania zebranych. Druga część wieczoru to tradycyjna prezentacja prezydentów, sekretarzy i członków zarządów klubów Lubelszczyzny oraz krótkie informacje o ich programach działania i osiągnięciach. Spotkanie zakończyło się wstępnym ustaleniem kolejnego tematu Matching Granty krok po kroku. Wojciech Mach i Zbigniew Miazga WROCŁAW 15-LECIE RC WROCŁAW Kardynał Henryk Gulbinowicz towarzyszy działalności klubu od jego początku i jest stałym czytelnikiem Rotarianina Stanisław Wysocki wręczył wszystkim dotychczasowym prezydentom pamiątkowe rzeźby własnego autorstwa NAŁĘCZÓW O ROTARIAŃSKICH STYPENDIACH Uczestnicy spotkania w Nałęczowie Fot. Zbigniew Miazga Fot. Dominika Wejksznia

12 ROTARY NA ŚWIECIE Nowy rozdział Kluby z Michigan finansują działania zapobiegające analfabetyzmowi w Meksyku Barbara E. Walters Pewna dziewczynka, Marta, była przywiązana do opony na wysypisku śmieci i pozostawiona na pastwę losu. Innej podawano narkotyki i zmuszano do prostytucji. W zasadzie wszystkie dziewczęta w Casa Amparo a la Mujer, czyli Domu Uchodźca dla Kobiet, sierocińca w Reynosa w Meksyku tuż przy granicy z McAllen w Teksasie w USA, zostały porzucone na ulicach. Czasem nazywane dziećmi-wyrzutkami, są wśród tysięcy porzuconych dzieci cierpiących z powodu przemocy w przygranicznych miasteczkach Meksyku. 15 lat temu wiele z 60 osieroconych dziewcząt w wieku 5 22 lat było analfabetkami. Zanim przyjechały do Casa Amparo, brak wykształcenia był powodem zagrożenia śmiercią w wyniku porodów w młodym wieku, AIDS, skrajnej nędzy i prostytucji. Żadna nie poszła do szkoły średniej. Jednak troska pewnego człowieka, który natknął się na sierociniec w drodze na spokojną emeryturę przerwała ten cykl, wykorzystując siłę Rotary po obu stronach Rio Grande. Dziś dziewczęta z Casa Amparo kończą szkoły średnie i idą do college'ów. Marta obecnie chodzi do szkoły przygotowawczej, marząc o zawodzie prawnika. W Casa Amparo nie ma już dzieci-wyrzutków. Inny rodzaj marzenia W 1991 r. Bill Parker odszedł na emeryturę ze stanowiska wiceprezydenta ds. marketingu w Eaton Corporation niedaleko Kalamazoo w stanie Michigan w USA. Już jako wolny człowiek jechał na Zachód, nie mogąc do

13 ROTARY NA ŚWIECIE czekać się relaksu i beztroskiego życia. Podczas postoju w Teksasie usłyszał o grupie zakonnic sprzedających pieczone wyroby, aby zebrać pieniądze na sierociniec po drugiej stronie granicy. Z zamiarem spędzenia kilku dni w Teksasie zaproponował zakonnicom pomoc przy wykonaniu półek i łóżek dla sierocińca. Pracując, był pod wrażeniem odwagi i ducha sierot i zakonnic członkiń zakonu Sióstr Najświętszej Marii Panny Matki Miłosierdzia dla Uchodźców założonego 400 lat temu, aby zaopiekować się pozbawionymi ochrony młodymi kobietami. Dni rozciągnęły się do tygodni, a Bill Parker nadal pracował w sierocińcu, wydając własne pieniądze na montaż siatek przeciw szczurom oraz inne podstawowe potrzeby. Kilka miesięcy później powrócił do Michigan. Mimo że nie był rotarianinem, wiedział, że pomaganie sierotom to projekt, który może zainteresować lokalny klub Rotary. Porozmawiał z klubami, kościołami i przyjaciółmi o magii Casa Amparo i tamtejszych dzieci. Kiedy po raz pierwszy przyjeżdżają do Casa Amparo, ich twarze są obojętne mówił Parker w RC Kalamazoo podczas prezentacji w 1993 r. Najpierw boją się, ale po kilku tygodniach wracają do życia. Ich włosy lśnią. Miłość zakonnic i innych dziewcząt przywraca im pewność siebie. Po prostu pięknieją. Slajd po slajdzie prezentował twarze dzieci, opisując historię każdej z nich. Historie były tragiczne, jednak uśmiechnięte dziewczęta i ich możliwości tak wzruszyły rotarian, że pod koniec prezentacji zamiast bić brawo siedzieli w głuchej ciszy. Myślałem, że mi się kompletnie nie udało mówi Parker. Jednak obrazy pobudziły do działania klub, a także kilka innych ze stanu Michigan RC Gull Lake Area, RC Kalamazaa Sunrise, RC Oshtemo i RC Portage. Początkowo członkowie klubu skupili się na materialnych potrzebach Casa Amparo. Linden Griffin, członek RC Kalamazoo i właściciel firmy zajmującej się zwalczaniem szkodników, pomógł pozbyć się szczurów w sierocińcu. Inni sfinansowali zakup pieca do pieczenia ciastek sprzedawanych przez zakonnice, aby pozyskać pieniądze na sierociniec. W 1994 r. grupa rotarian z czterech klubów dystryktu 6360 pojechała do Reynosy, aby zbudować plac zabaw w Casa Amparo. Na ten cel otrzymali fundusze z Fundacji Dystryktu 6360 oraz rotarian z Meksyku z RC Reynosa 76. Jeśli jesteś zainteresowany rozpoczęciem programu edukacyjnego, więcej informacji znajdziesz na: Realizując rzeczywiste potrzeby Gdy rotarianie z zapałem poprawiali infrastrukturę w Casa Amparo, nastoletnia sierota Inez ujawniła największą przeszkodę dla dziewcząt: brak wykształcenia. Inez umierała z powodu wrodzonej choroby serca, wymagającej skomplikowanego zabiegu. Parker, który zaczął spędzać każdą zimę w Casa Amparo, szukał pomocy. W końcu, jak wspomina Przejrzałem wizytówki otrzymane po prezentacji od rotarian z Kalamazoo. Wśród tych osób byli urzędnicy szpitali i lekarze, którzy dzięki pomocy organizacji Healing the Children przywieźli Inez do Kalamazoo na operację ratującą życie. Podczas pobytu Inez w Michigan wolontariusze z Healing the Children odkryli, że dziewczynka nie umie czytać, pisać, a nawet podać godziny. Na kilkaset osób, z jakimi mieliśmy styczność, jest najmniej wykształcona powiedzieli Parkerowi. Wówczas Parker zdał sobie sprawę, że wiele dziewcząt w Casa Amparo nie umiało ani pisać, ani czytać, ponieważ nigdy nie chodziły do szkoły lub też żyły na ulicach zbyt długo, aby mogły być przyjęte do meksykańskich szkół publicznych. To odkrycie trafiło rotarian w czuły punkt. Chcieliśmy się zająć przyczyną biedy i wyzysku w Casa, a nie tylko objawami mówi George Lennon, członek RC Kalamazoo. Na początku klub poprosił o radę byłego prezydenta RI, meksykanina Carlosa Canseco. Wyjaśnił on, że młode kobiety w Meksyku najbardziej potrzebują nauczenia się samowystarczalności. Mierzcie wysoko powiedział Canesco rotarianom z Kalamazoo, którzy pojechali na spotkanie do Menterrey. Możliwości są nieograniczone. Zainspirowany w ten sposób klub rozpoczął opłacanie nauczyciela w Casa Amparo. Było to w 1994 r. Aby mogły być kimś Przez ostatnie 13 lat opłacanym przez kluby Rotary nauczycielem w Casa Amparo był Oscar Cortinez, profesor z lokalnego uniwersytetu. Kiedy pod opieką Cortineza dziewczęta zdobędą właściwą dla swojego wieku wiedzę, mogą powrócić do szkoły, a w wielu przypadkach pójść do szkoły po raz pierwszy. Cortinez, nazywany czule przez swoje uczennice Maestro, uczy w Casa Amparo przez cały rok 5 dni w tygodniu i poświęca większość swojego wolnego czasu i wakacji dziewczętom. Około 30 z nich uczęszcza na jego lekcje, większość ma 11 lat i więcej. Cortinez uczy wszystkiego od historii po nauki ścisłe, od alfabetu po zaawan

14 ROTARY NA ŚWIECIE Kilka nastolatek z Casa Amparo uczęszcza do szkoły publicznej, co było nie do pomyślenia zanim rotarianie zaangażowali się we współpracę z sierocińcem. Dzięki dobrym wynikom w nauce dwie z nich zostały zaproszone jako spikerki na konferencję na temat byłego prezydenta Meksyku Vincente'a Foxa sowaną matematykę. Jednak to coś więcej niż tylko przedmioty formalne mówi. Muszą nauczyć się kochać siebie. Nacisk na edukację To, aby dzieci z Casa Amparo uczęszczały do college'u, kiedyś było nie do pomyślenia. Teraz kilka dziewcząt poszło na uniwersytety, skorzystało ze stypendiów, które otrzymały dzięki dobrym wynikom w szkole. Pewna młoda kobieta, Carmen, została porzucona w Casa Amparo, kiedy miała zaledwie miesiąc. W grudniu 2005 r. O Casa Amparo czytaj na: niona w Meksyku przez małą amerykańską firmę, w której nadzoruje działania transportowe. Pięć dziewcząt w Casa uczęszcza do publicznej szkoły średniej, co także było nie do pomyślenia zanim rotarianie zaangażowali się we współpracę z sierocińcem. Mniej nagłośnione historie sukcesów też można mnożyć. Krucha dziewczynka o imieniu Claudia, która trafiła do Casa Amparo 2 lata temu, bez dokumentów wymaganych, aby uczęszczać do szkoły, w marcu zeszłego roku w klasie w Casa Amparo ukończyła swój projekt kończący szkołę średnią. Podobnie było w przypadku Any Rosy. Kiedy przyjechała, miała 12 lat i była zamknięta w sobie, a teraz jest rozpromienioną młodą kobietą. Wiedza staje się siłą Skupianie się na edukacji w Casa Amparo stało się zaraźliwe. Siostra Guadalupe Hernandez Oliva kontynuuje swoją edukację, aby móc uczyć starsze dziewczęta obsługi komputera na sprzęcie zakupionym przez rotarian oraz dzięki pomocy Fundacji Whirlpool. Sponsorowany przez RC Delton inny profesor tamtejszego uniwersytetu Arnold Macias uczy dziewczęta angielskiego. Meksykańscy rotarianie odgrywają kluczową rolę w tworzeniu powiązań między wykształconymi dziewczętami z Casa Amparo i pracodawcami w Reynosa, mieście borykającym się z napływem ludzi poszukujących pracy. Mariza Gutierrez z RC Reynosa Nuevo Milenio wraz z innymi kobietami sukcesu ze swojego klubu jest dla starszych dziewcząt z Casa Amparo wzorem do naśladowania i mentorem. Gutierrez powtarza wnioski UNICEF-u: edukowanie dziewcząt jest skutecznym sposobem na promowanie rozwoju, ponieważ w przypadku wykształconych kobiet i ich dzieci istnieje większe prawdopodobieństwo stania się samowystarczalnymi członkiniami społeczności, wnoszącymi wkład w jej rozwój. ukończyła lokalny uniwersytet. Dziękuję Bogu za takich wielkodusznych ludzi, którzy pomagają innym pisała w liście do rotarian z Kalamazoo. Właśnie ukończyłam uniwersytet i wkrótce opuszczę Casa Amparo, jednak nigdy nie zapomnę, co zrobiliście dla mnie i wszystkich dziewcząt w Casa. Carmen niedawno została zatrud- Przyszłość W 2004 r. RC Kalamazoo stworzył fundusz, dzięki któremu stale zapewnione będą środki na utrzymanie stanowiska nauczyciela w Casa Amparo. Kalamazoo Community Foundation obecnie zarządza funduszem, który przyjął imię Giseldy Torres, mieszkanki Casa Amparo, która zginęła w wypadku samochodowym w drodze powrotnej z pracy, kilka tygodni przed ukończeniem z wyróżnieniem college'u. Jej zdjęcie w birecie i w todze znajduje się na Ścianie Pamięci, utworzonej przez rotarian z Michigan, aby uhonorować tych, którzy wspomagają edukację i inspirują inne dziewczęta w sierocińcu. Dziś analfabetyzm w Casa Amparo jest tak samo historią, jak szczury. Zdjęcia: Dan Hartlieb

15 ROTARY W KRAJU W kolebce powojennego Rotary Wojciech Mach, Zbigniew Miazga Lubelszczyzna uchodzi za kolebkę powojennego Rotary w Polsce. Już w 1988 r., a więc wkrótce po tym, jak po latach delegalizacji władze dopuściły możliwość rotariańskich działań, rotarianie francuscy, z Marcelem Stefańskim na czele, nawiązali kontakty z prof. Grzegorzem Seidlerem, wieloletnim rektorem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS). Związki Profesora z ruchem rotariańskim rozpoczęły się jeszcze w przedwojennym Lwowie. O tym, co nastąpiło później, tak pisali w Listach Rotariańskich w 1996 r. prof. Stanisław Jabłonka i red. Zbigniew Miazga: Profesor Grzegorz Leopold Seidler, nasz nieoceniony łącznik z tym, co w świecie humanistycznych wartości najważniejsze sprawił, że w Lublinie, w październiku w 1990 r. powstał drugi w Polsce po Warszawie klub Rotary. Idea trafiła na niezwykle podatny grunt. Wkrótce więc powstały kluby skupiające niezrzeszonych członków rodzin: żony Inner Wheel (jako pierwszy taki klub w Europie Środkowo-Wschodniej), a także i potomstwo czyli Rotaract (ten z kolei był pierwszy w Polsce powstał w 1991 r.!). Lubelski Klub Rotariański Taką nazwę przyjął pierwszy na Lubelszczyźnie, a drugi w Polsce klub Rotary. Jego oficjalną działalność datuje się od 6 października 1990 r., kiedy to członkowie klubu otrzymali Kartę Rotary International. Oto jak o tym wydarzeniu w artykule Klub zaproszonych pisał Kurier Lubelski : Klub powstał zaraz po tym, jak władze państwowe, po bardzo długiej przerwie, wyraziły zgodę na działalność w Polsce Rotary International. Jego twórcą był prof. Grzegorz Leopold Seidler, z którym kontakt nawiązał Marcel Stefański, Kluby Rotary z Lubelszczyzny doskonale radzą sobie z działalnością statutową, nie narzekają na niską frekwencję na spotkaniach, trwale wpisały się w lokalne środowisko oraz prowadzą ożywioną działalność międzynarodową. Za organizowanie pomocy materialnej dla lubelskich placówek opiekuńczych, w tym Domu Samotnej Matki w Lublinie, Marcel Stefański (drugi od lewej) otrzymał onorowe odznaczenie od abpa Józefa Życińskiego, które wręczył mu ks. Ryszard Jurak francuski rotarianin polskiego pochodzenia. Wyzwanie, by po 50 latach przerwy powrócić w Polsce do idei rotariańskiej było dla Profesora Seidlera niezwykle kuszące. Kierowany ostrożnością zaczął od rozmów w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, gdzie oznajmiono mu, że w ZSRR za zgodą samego Gorbaczowa powstał właśnie klub Rotary przy Radzieckiej Akademii Nauk. To oznaczało zielone światło również i dla Polski. Pierwsze spotkania odbywały się na Wydziale Prawa UMCS. Jerzy Karski, profesor medycyny, tak wspomina te czasy: Początkowo na zebrania przychodziła niewielka, 15-osobowa grupa osób. To, co dziś wydaje się organizacyjnie proste, wtedy było bardzo skomplikowane. Wspólnie uczyliśmy się, jak korzystać z demokracji. Połączyła nas idea służenia sobą innym ludziom, w większym stopniu niż to nakazuje etyka zawodowa. Andrzej Mroczek, prezydent klubu w roku podczas uroczystej sesji z okazji jubileuszu

16 ROTARY W KRAJU 15-lecia mówił: Od początku podejmowaliśmy wiele akcji charytatywnych, najczęściej wspomagaliśmy lokalne środowisko, ale były i akcje wykraczające poza region. Rotary Club Lublin wspierał finansowo Dom Samotnej Matki, Hospicjum im. Dobrego Samarytanina w Lublinie, Bractwo Miłosierdzia im. św. Brata Alberta, pomagał w wyposażeniu szpitala przy al. Kraśnickiej, zbierał książki dla biblioteki w Wilkowie. Rotarianie pomagają też w szczególnych przypadkach losowych ludziom potrzebującym. Co roku finansują wyjazdy stypendialne za granicę dla młodych, zdolnych ludzi, organizują również wymiany międzynarodowe młodzieży. Inną, niezwykle owocną płaszczyzną aktywności Lubelskiego Klubu Rotary jest działający również od ponad 15 lat, nieprzerwanie pod przewodnictwem past prezydenta klubu Janusza Laskowskiego, Międzykrajowy Komitet (ICC) Polska Francja, zwany potocznie Frapol. Tak o początkach i sukcesach Frapolu opowiadał Janusz Laskowski na dystryktalnej konferencji komitetów międzykrajowych w Katowicach jesienią 2006 r.: Frapol powstał w 1991 r., a jego ojcami-założycielami byli: Rene Declety oraz Marcel Stefański ze strony francuskiej i śp. prof. Seidler ze strony polskiej. Głównym zadaniem od samego początku Janusz Laskowski odznaczony PHF było inicjowanie akcji humanitarnych i kulturalnych. Do chwili obecnej łączna wartość zrealizowanych projektów humanitarnych przekroczyła 1 mln euro, a główne projekty to: pompy insulinowe dla cukrzyków z makroregionu, komputery Braile'a dla dzieci niewidomych, syntetyzatory mowy, instrumenty muzyczne dla Szkoły im. Paula Harrisa w Lublinie, sprzęt medyczny dla niedawno otwartego w Lublinie Polsko-Ukraińskiego Ośrodka Transplantacji Szpiku Kostnego. Do tego należy dodać programy wymiany młodzieży. I właśnie za niezwykle owocną pracę na rzecz rotariańskiej przyjaźni polsko-francuskiej, której efektem są m.in. liczne granty współfinansowane (matching grants, MG) Janusz Laskowski uhonorowany został w 2005 r. odznaką Paul Harris Fellow (PHF). RC Lublin Centrum...którego patronką jest połączona rodzinnymi więzami z Lublinem Maria Skłodowskia-Curie, powołany został do życia w 1995 r. Wówczas jego 27 członków-założycieli złożyło w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie wniosek rejestrowy. Uroczystość Charter Day z udziałem licznych gości z kraju i zagranicy odbyła się w maju 1996 r. W następnym roku liczba członków klubu zwiększyła się do 37, a w 2004 r. osiągnęła stan 45. Obecnie klub liczy 37 członków aktywnych oraz 5 honorowych, a wśród tych pierwszych znajdują się również piszący te słowa. Od początku naszej klubowej działalności staramy się zgodnie z duchem Rotary i w miarę naszych możliwości nieść pomoc ludziom potrzebującym. Naszym wiodącym i długofalowym celem było zorganizowanie i współfinansowanie razem z Lubelskim Towarzystwem Muzycznym im. Henryka Wieniawskiego ogniska muzycznego dla dzieci niepełnosprawnych, które od 21 września 2003 r., już jako szkoła, nosi imię Paula Harrisa. Po inauguracyjnym koncercie lubelska prasa pisała: Ostatnio w salach Lubelskiego Towarzystwa Muzycznego odbył się niezwykły koncert dzieci z ogniska zorganizowanego z inicjatywy klubu Rotary Lublin Centrum z nadzieją, że śpiew i muzyka pozwolą na pełniejsze uczestnictwo w życiu, w którym napotykają na liczniejsze bariery niż ich rówieśnicy. Był to koncert wzruszeń serdecznych. Mali artyści ofiarowali swoim rodzicom, opiekunom i protektorom nutki najprostsze, najpiękniejsze. Z nieukrywaną satysfakcją stwierdzamy, że dzięki łańcuszkowi ludzi dobrej woli ta nasza inicjatywa sprzed ponad 10 lat funkcjonuje w najlepsze. Stałą, doroczną Guannar Fiejlander wręcza kartę RI Stanisławowi Jabłonce, prezydentowi czarterowemu RC Lublin Centrum Prezydent RI Bill Boyd w Szkole im. Paula Harrisa

17 ROTARY W KRAJU Uczestnicy GSE z Polski w stanie Virginia, w USA imprezą klubową jest uroczysty koncert w wykonaniu dzieci uczęszczających do tej szkoły. Nasza inicjatywa zyskała oddźwięk także poza granicami kraju, czego efektem jest współpraca z francuskimi klubami Rotary z dystryktu 1670, w wyniku której uzyskaliśmy trzy MG o wartości kilkudziesięciu tys. USD z przeznaczeniem na wsparcie szkoły. O randze tego początkowo skromnego przedsięwzięcia świadczy fakt, że jesienią 2006 r. prezydent Rotary International W. Bill Boyd, odwiedzający Lublin wraz z żoną Lorną, jako główny cel obrał wizytę w Szkole Muzycznej im. Paula Harrisa, żywo interesując się jej funkcjonowaniem i osiągnięciami. Powodów do satysfakcji dostarcza również współpraca z Towarzystwem Muzycznym im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie w zakresie organizacji koncertów i konkursów muzycznych, a zwłaszcza odbywającego się w Lublinie co trzy lata Międzynarodowego Konkursu Młodych Skrzypków. Już 10. jego edycja odbyła się we wrześniu 2006 r., a gośćmi honorowymi konkursu byli wspomniani Bill i Lorna Boydowie. Wizyta prezydenckiej pary i jubileuszowa edycja konkursu zakończyły uroczyste obchody 10-lecia RC Lublin Centrum, które rozpoczęły się w czerwcu 2006 r. sesją w Lubelskim Trybunale Koronnym i piknikiem rotariańskim w zespole pałacowym w Kozłówce. Członkowie RC Lublin Centrum angażowali się także w przygotowanie do uruchomienia polsko-ukraińskiego ośrodka przeszczepiania szpiku kostnego, który powstał na bazie Kliniki Hematoonkologii lubelskiej Akademii Medycznej. Na ten cel wraz z rotarianami niemieckimi, francuskimi i brazylijskimi uzyskaliśmy ponad 120 tys. USD w ramach grantów współfinansowanych. W tej współpracy z Akademią Medyczną niezwykłą energią wykazywał się pełnomocnik JM Rektora, a jednocześnie past prezydent naszego klubu prof. Stanisław Jabłonka. Stała współpraca z dystryktem 2230 i kolejnymi gubernatorami owocuje licznymi funkcjami oficerów dystryktu, członków Komitetów Międzykrajowych, dystryktalnych komisji itp. Władze dystryktu powierzają również naszemu klubowi organizację różnego rodzaju imprez, jak np. przekazanie władzy gubernatorskiej w 2003 r., doroczne seminarium szkoleniowe dla oficerów klubowych (które już 3 razy odbyło się w Kazimierzu Dolnym) czy PETS i DA w 2004 r. w Lublinie. W nowej kadencji , tradycyjnie w Kazimierzu, organizujemy kolejne, tym razem o tematyce Fundacji Rotary. Współpraca z Inner Wheel (jedyny klub w Polsce skupiający żony rotarian), a zwłaszcza z Rotaractem, rozwija się zdecydowanie dobrze. A liczne wspólne spotkania integracyjne opłatkowe, przed Wielkanocą czy z okazji przekazania władzy w klubach są tego najlepszym przykładem. RC Lublin Centrum był współzałożycielem klubów Rotary w: Chełmie, Lublinie (Stare Miasto), Białej Podlaskiej i Jeleniej Górze (Karkonosze). Klub jest również aktywny na polu współpracy międzynarodowej. Na początku naszej działalności najbliżej współpracowaliśmy z rotarianami francuskimi, głównie z dystryktu W ostatnich latach klubami partnerskimi zostały: RC Lancaster Loyne z Wielkiej Brytanii i RC Köge z Danii. Ważnym rozdziałem w pracy naszego klubu jest także międzynarodowa wymiana młodzieży. Każdego roku, z naszej inicjatywy, wielu młodych Polaków wyjeżdża za granicę w ramach krotko- lub długoterminowej wymiany. Natomiast kluby lubelskie, w tym nasz, udzielają gościny młodym ludziom z całego świata. Obecnie w Lublinie przebywa 7 obcokrajowców z Meksyku, Brazylii i USA. RC Lublin Stare Miasto Jest to najmłodsze dziecko w lubelskiej rodzinie rotariańskiej. Narodziło się 5 lutego 2005 r. przy nieocenionej pomocy rotarian francuskich z dystryktu 1670 i klubu Rotary Lublin Centrum. Mimo że jest to klub młody, zdążył już znacząco zaist

18 ROTARY W KRAJU nieć na mapie polskiego Rotary. Nazwa i siedziba na Starym Mieście w Lublinie przyjęte zostały jako zobowiązanie do działania na rzecz tej zamieszkałej w dużej części przez ludzi ubogich dzielnicy. Ponadto jedna z pierwszych charytatywnych akcji Szklanka mleka skierowana została do dzieci z niezamożnych rodzin. Zorganizowano również konkurs plastyczny dla dzieci i młodzieży, a obecnie finalizowany jest MG przy współpracy z klubami francuskimi, w którego ramach prowadzone Kluby Rotary w województwie lubelskim będą profilaktyczne szczepienia dziewcząt w celu ochrony przed chorobami nowotworowymi narządu rodnego. Podczas wizyty Billa Boyda w Lublinie Henia Andrzejewska i Darek Matosiuk past prezydenci tego klubu pełnili prestiżowe funkcje osobistych asystentówprezydentaijego żony. Dwóch innych członków tego klubu wchodzi w skład powołanych niedawno komitetów międzykrajowych. Jest to doskonale wróżący na przyszłość start. Czarter RC Lublin Stare Miasto. U góry od lewej: Marian Demel i prezydent Henryka Andrzejewska. Poniżej: Bogusława Demel, Jan Wrana oraz prezydent elekt Dariusz Matosiuk W tym artykule zaprezentowaliśmy trzy lubelskie kluby. Ale Lubelszczyzna, należąca do regionów szczycących się największą ich liczbą, to także kluby w: Janowie Lubelskim (istnieje od 1990 r.!), Puławach (od 1993 r.), Kazimierzu Dolnym (od 1993 r.), Zamościu (od 1994 r.), Chełmie (od 2003 r.) i Białej Podlaskiej (od 2006 r.). Mamy nadzieję, że o nich również będziemy mieli okazję opowiedzieć czytelnikom R/GR. Zdjęcia: Albert Czajka, Wojciech Mach, Zbigniew Miazga oraz z archiwum klubów lubelskich ZArturem Sienkiewiczem, prezydentem lubelskiego beniaminka RC Lublin Stare Miasto rozmawiają Wojciech Mach i Wojciech Brochwicz-Lewiński. Spotykamy się 9 lutego, tuż przed balem, któremu nadano nazwę Charter Night. Skąd taka nazwa? Tak się składa, że czarter naszego klubu odbył się w karnawale (5 lutego 2005 r.), stąd w planie działania na moją kadencję wpisaliśmy bal rocznicowy. Nazwę przejęliśmy od klubów warszawskich (RC Warszawa Wilanów i RC Warszawa Sobieski), które z kolei przejęły ją od brytyjskich. Doroczne imprezy typu charter night pozwalają klubom brytyjskim na efektywne podsumowanie kolejnego roku działalności, a z relacji, jakie do nas dochodziły, wynika, że udaje się na nie ściągnąć nawet kilkanaście klubów z danego regionu, nie licząc klubów partnerskich. Są zatem sprawdzoną metodą integracji, a dobre przykłady należy wykorzystywać. Skoro o integracji mowa jak się czujecie w środowisku, w którym działają kluby znacznie starsze od Waszego? W naszych odczuciach udaje się nam być łącznikiem pomiędzy najstarszym klubem lubelskim (RC Lublin) a Lublin Centrum. Czujemy się traktowani przez oba te kluby jak młodszy, ale brat. Nie jesteśmy ani pomijani, ani lekceważeni. Jednym z naszych głównych celów jest działanie na rzecz integracji naszego środowiska. Jak na nasze oczekiwania idzie to powoli, ale idzie. Gdy odwiedzamy starsze kluby, jesteśmy bardzo ciepło przyjmowani. Oczywiście pomagają wspólne akcje. W tym roku udało się nam wspólnie przeprowadzić zbiórkę charytatywną na rzecz Centrum Wolontariatu przy kościele św. Ducha na prezenty dla dzieci uchodźców. Chętnie bierzemy udział, a wręcz można nas uznać za jeden z motorów takich imprez integracyjnych, jak Opłatek Wigilijny czy Jajeczko Wielkanocne. Z marszu włączyliśmy się także do wspólnych ceremonii przekazywania władzy w lubelskich klubach Rotary i RTC na początku roku rotariańskiego. Co zrobić, aby członkowie klubu stanowili oddaną grupę przyjaciół? To bardzo ważne pytanie nie tylko w odniesieniu do klubów o tak krótkiej historii. W naszym klubie mamy 22 członków, z czego jedna osoba przebywa obecnie na stałe w Niemczech, a inną interesy rzuciły z Białorusi do Kazachstanu, skąd już trudniej dojeżdżać na spotkania. To członkowie naszego klubu są magnesem, dla którego chcemy się spotykać. Trzeba podkreślić, że dotąd nie mieliśmy żadnego poważniejszego konfliktu, co w tak licznej grupie zawsze może się zdarzyć. To nie jest kwestia szczęścia, ale rozsądku

19 WYWIAD O esencji Rotary w Cafe Essence A jak się układa współpraca z Rotaractem? Jesteśmy z niej bardzo zadowoleni. Tu także dużą rolę odegrało ustalenie jasnych reguł, co również przekłada się na współpracę z pozostałymi klubami rotariańskimi. W metodach postępowania z RTC wzięliśmy przykład z RC Poznań Puszczykowo. Gdy RTC organizuje imprezę związaną z kosztami, oczekujemy profesjonalnie przygotowanego planu finansowego i scenariusza imprezy. Jeśli cel i przygotowanie imprezy uznamy za zasadne, to z przyjemnością partycypujemy w 1/3 kosztów i zachęcamy w ten sposób dwa pozostałe kluby do pokrycia pozostałej części. Z kolei gdy rotaractorzy chcą uczestniczyć w naszych imprezach, to jako równoprawni partnerzy płacą na równi z naszymi członkami, gdyż pieniądze nie biorą się z nieba, a zysk z imprezy jest przecież przeznaczony na konkretny cel charytatywny. A projekty planowane na twoją kadencję? Najbardziej interesują nas projekty, które będą spajać klub, a zarazem budować jego wizerunek na zewnątrz. Żeby dobrze funkcjonować, musimy także zaistnieć na Lubelszczyźnie. W tej kadencji organizujemy otwarty konkurs fotograficzny z jury pod przewodnictwem Andrzeja Koziary z National Geographic. W maju chcemy razem z Kurierem Lubelskim powtórzyć udaną ubiegłoroczną akcję Kamienice Starego Miasta w malarstwie i grafice. Ponadto chcemy sfinansować wyjazd młodej osoby do zaprzyjaźnionego RC Lancaster w Wielkiej Brytanii. Prowadzimy także rozmowy z naszymi francuskimi przyjaciółmi Marcelem Stefańskim i Edwardem Lezonem na temat sfinansowania wraz z komitetem Frapol szczepionek przeciwko rakowi macicy dla młodych dziewcząt z dwóch domów dziecka. Jest to prawdziwe wyzwanie, gdyż koszt szczepionki dla jednej osoby to około 1500 zł. Jak oceniasz szanse na wzrost liczby członków w klubie? Cel musi być realistyczny, stąd zakładamy wzrost o2członków. A teraz klasyczne już pytanie: jaka była Twoja droga do Rotary? No cóż, po treningu badmintona mój dobry znajomy Grzesiek Wójcikowski rozpoczął rozmowę o Rotary. Potem, po kilku spotkaniach uznałem, że warto włączyć się w prace klubu. Poznałem ciekawych ludzi i stwierdziłem, że warto zostać rotarianinem. A wrażenia ze spotkań klubowych? Uwielbiam lapidaria w sensie dosłownym tj. zwięzłość wypowiadania myśli. Czy stąd wybór Cafe Essence na miejsce spotkania? [śmiech] Dotyczy to zwłaszcza spotkań klubowych: jak najkrócej i jak najprościej. To uczestnicy spotkania stanowią o braku nudy. Jeśli zbierze się grono interesujących osób, można żałować, że to tylko przysłowiowa godzina. Tylko godzina? Tak, dokładnie godzina. Z zegarkiem w ręku. A życie po tej godzinie? Mamy zasadę, że jeśli po drugim uderzeniu w dzwon ktoś ma ochotę pozostać w klubie i kontynuować rozmowy, to zostaje. Mamy świadomość, że inni mają swoje plany i zajęcia. Czasami idziemy gromadką na piwo, latem dość często spotykamy się poza klubem, robiąc np. wypad do dyskoteki. A co dalej z działaniami klubu? Zrealizować cele wyznaczone na ten rok to priorytet i na tym się skupiamy. Zawsze staram się mierzyć siły na zamiary i uważam, że jeśli zrealizujemy te cele, to odniesiemy sukces. A dalej będzie coraz lżej i nabierając doświadczenia, będziemy mogli realizować coraz większe projekty. Perspektywy po tym roku to sprawa mego następcy, Andrzeja Boubleja (bardzo ciekawej pos ta ci prawosławny kapłan i muzyk, członek Komitetu Polska Szwecja), któremu będę chciał służyć pomocą. Co daje prowadzenie klubu komuś o takiej pozycji zawodowej jak Ty? Każde z naszych spotkań zaczynamy od powtórzenia Four Way Test. I jeśli coraz lepiej uświadamiamy sobie jego sens, zyskujemy siłę, by radzić sobie z otaczającą nas rzeczywistością. Prezydentem się bywa, rotarianinem się jest albo nie... Artur Cezary Sienkiewicz Data urodzenia: 27 grudnia 1967 Stan cywilny: żonaty Wykształcenie: Katolicki Uniwersytet Lubelski, Wydział Nauk Humanistycznych, kierunek historia; aktualnie: doktorant Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Doświadczenie zawodowe: od 1994 r. współwłaściciel Agencji Reklamy VIP w Lublinie Zainteresowania: sokolnictwo, badminton, literatura rosyjska

20 REPORTAŻ Warszawskie DTTS i PETS Piotr Pajdowski Można pokusić się o stwierdzenie, że tegoroczne seminaria szkoleniowe oficerów dystryktu (DTTS) oraz prezydentów elektów (PETS) ustawiły dość wysoko poprzeczkę dla przyszłych organizatorów takich szkoleń. Najlepiej pokazują to liczby udostępnione przez organizatorów: w obu imprezach wzięło udział 7 gubernatorów, w DTTS uczestniczyły 43 osoby, a w PETS 184. Na seminarium dla prezydentów elektów aż 68 klubów z polskiej części dystryktu miało swoich reprezentantów. W bankiecie wzięło udział 136 osób, natomiast nie sposób policzyć uczestników wieczornego spotkania integracyjnego, jakie miało miejsce po DTTS w przeddzień PETS. Wszechobecny tłok Faktyczna frekwencja całej konferencji była znacznie wyższa i przekroczyła wstępne oczekiwania organizatorów. Zaczęło się już od DTTS, gdy okazało się, że sala przygotowana dla 30 uczestników, z trudem mieści wszystkich zainteresowanych i trzeba dostawiać krzesła (co tradycyjnie uznawane jest za dowód sukcesu). Z kolei w trakcie PETS w kuluarach było momentami dość tłoczno. Nie wiązało się to jednak z nieciekawym programem lecz podobnie jak w przypadku DTTS z brakiem miejsc w wypełnionej po brzegi sali. Na sukces tegorocznych DTTS i PETS złożyły się programy przygotowane przez DGE Andriya Bahanycha i PDG DT Janka Wranę oraz DG Wojtka Czyżewskiego i przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Andrzeja Smólskiego, a także liczną grupę prelegentów oficerów dystryktu. Ponadto strzałem w dziesiątkę okazała się wieczorna impreza integracyjna zorganizowana w przeddzień PETS. Iluzjoniście asystuje Krystyna Janicz-Szyszkin z RC Warszawa Sobieski Autorki pomysłu, Krysia Janicz-Szyszkin i Krysia Stańczak-Pałyga wpadły nań, wyciągając wnioski z poprzednich imprez, których uczestnicy po przyjeździe z różnych części kraju nie bardzo wiedzieli, jak spędzić wieczór. Atmosfera wieczoru integracyjnego i bankietu to w znacznej mierze zasługa Roberta Tondery (RC Warszawa Józefów) tradycyjnie już wodzireja imprez rotariańskich. Autorzy sukcesu W przerwie szkolenia. Od lewej: przewodniczący Komitetu Fundacji Rotary Jerzy Korczyński, AG Wojciech Brochwicz -Lewiński, zastępca redaktora naczelnego R/GR Zbigniew Miazga oraz AG Wojciech Mach W trakcie przygotowań do szkoleń DGE Andriy Bahanych wielokrotnie podkreślał, jak bardzo zależy mu na tym, aby wzięło w nich udział jak najwięcej klubów. Dzięki niezliczonym om i telefonom oraz osobistym apelom Komitetu Organizacyjnego udało się osiąg nąćzamierzony efekt. Mag nesem przyciągają cym licznych uczestników były także imprezy satelitar ne spotkanie założyciel skie Między narodowego Stowarzyszenia Żeglarzy Rotarian, Flota Giżycko oraz spotkanie ICC Polska Izrael. Wielkie brawa za doskonałą organizację należą się Komitetowi Organizacyjnemu: przewodniczącemu Andrzejowi Smólskiemu i jego drużynie z RC Warszawa Sobieski Krystynie Janicz- -Szyszkin, Dominiko wi Sypniewskiemu i Rafałowi Kan derze, a także pozostałym kolegom i koleżankom z klubu, którzy wszędzie służyli pomocą oraz Wojtkowi Brochwicz-Lewńskiemu. Należy jeszcze podkreślić, że Sobiescy podjęli się tego zadania rok po swoim czarterze, co nie wymaga dalszych komentarzy. Zdjęcia: Janusz Klinowski