Ramowy Program Uroczystoœci Beatyfikacyjnej

Transkrypt

1 Dodatek do Biuletynu Informacyjnego Zarz¹du Regionu Œl¹skaOpolskiego - kwiecieñ 2011 nr 4 (323) Ramowy Program Uroczystoœci Beatyfikacyjnej Beatyfikacja Jana Paw³a II bêdzie wielkim wydarzeniem koœcielnym, które sk³adaæ siê bêdzie z piêciu nastêpuj¹cych elementów: 30 kwietnia Czuwanie modlitewne - bêdzie mia³o miejsce w sobotê wieczorem ( od godz do ) na antycznym stadionie Circo Massimo. Jest organizowane przez Diecezjê Rzymu, której czcigodny S³uga Bo y by³ biskupem. Czuwanie poprowadzi kard. Agustino Vallini, papieski wikariusz dla Diecezji Rzymskiej. Ojciec Œwiêty Benedykt XVI duchowo po³¹czy siê z zebranymi za poœrednictwem po³¹czenia video. 1 maja Uroczystoœæ beatyfikacyjna - rozpoczêcie o godz rano w niedzielê na Placu œw. Piotra. Przewodniczyæ jej bêdzie Ojciec Œwiêty Benedykt XVI. Na liturgiê nie ma biletów. Wstêp na Plac i okolice Watykanu kierowany bêdzie przez odpowiednie s³u by porz¹dkowe. Wejœcie na Plac œw. Piotra od godz maja Oddanie czci doczesnym szcz¹tkom nowego B³ogos³awionego - bêdzie mo liwe dla wiernych ju w niedzielê, zaraz po uroczystoœciach beatyfikacyjnych. Trumna zostanie wystawiona a do chwili, kiedy zakoñczy siê nap³yw wiernych. 2 maja Msza dziêkczynna - sprawowana bêdzie na Placu œw. Piotra o godz Przewodniczyæ jej bêdzie kard. Taracisio Bertone, watykañski Sekretarz Stanu. Z³o enie doczesnych szcz¹tków nowego B³ogos³awionego w Kaplicy œw. Sebastiana odbêdzie siê w innym czasie w formie prywatnej. Drodzy Bracia i Siostry, Polacy! Serdecznie pozdrawiam was wszystkich: obecnych tu w Rzymie, w Polsce i œwiecie. Podzielam wasz¹ radoœæ z og³oszenia beatyfikacji Ojca Œwiêtego Jana Paw³a II, która odbêdzie siê 1 maja tego roku. Ta wiadomoœæ by³a bardzo oczekiwana przez wszystkich, a w szczególny sposób przez was, dla których Czcigodny mój Poprzednik by³ przewodnikiem w wierze, w prawdzie i wolnoœci. yczê wam g³êbokiego i duchowego przygotowania siê do tego wydarzenia i z serca wszystkim b³ogos³awiê. Benedykt XVI, po modlitwie na Anio³ Pañski w dn. 16 stycznia 2011 r.

2 2 Cierpia³am na chorobê PARKINSONA. Któr¹ zdiagnozowano w czerwcu 2001 roku. Choroba dotknê³a ca³¹ lew¹ stronê cia³a, powoduj¹c powa ne utrudnienia, jako e jestem osob¹ leworêczn¹. Pocz¹tkowo choroba rozwija³a siê w sposób ³agodny, ale po trzech latach jej objawy pog³êbi³y siê, wzmagaj¹c dr enie, sztywnienie, ból, bezsennoœæ... Od 2 kwietnia 2005 roku z tygodnia na tydzieñ stawa³a siê coraz powa niejsza, mój stan pogarsza³ siê z dnia na dzieñ, nie mog³am ju pisaæ, (powtórzê : jestem leworêczna), a kiedy próbowa³am, to co napisa³am by³o prawie nieczytelne. Samochód mog³am prowadziæ tylko na krótkich odcinkach, gdy moja lewa noga czêsto blokowa³a siê i taka sztywnoœæ bynajmniej nie u³atwia³aby jazdy. Potrzebowa³am coraz wiêcej czasu na wykonywanie mojej pracy, a poniewa pracujê w œrodowisku szpitalnym, powodowa³o to wiele trudnoœci. By³am zmêczona, wycieñczona. Po og³oszeniu diagnozy trudno mi by³o patrzeæ na Jana Paw³a II w telewizji. Mimo tego by³am przy nim bardzo blisko w modlitwie i wiedzia³am, i on móg³ zrozumieæ to, co prze ywa³am. Podziwia³am jego si³ê i odwagê, która mobilizowa³a mnie do nie poddawania siê i do pokochania tego cierpienia, gdy bez mi³oœci ono pozbawione by³oby sensu. Mogê stwierdziæ, i by³a to codzienna walka, ale moim jedynym pragnieniem by³o móc prze ywaæ j¹ w wierze i z mi³oœci¹ przyj¹æ wolê Ojca. W Wielkanoc 2005 roku zapragnê³am ogl¹daæ naszego Ojca Œwiêtego Jana Paw³a II w telewizji, gdy czu³am w duchu, i bêdê mog³a to uczyniæ po raz ostatni. Ca³y ranek przygotowywa³am siê do tego spotkania wiedz¹c, i bêdzie ono bardzo trudne dla mnie (ukazaæ mi mia³o bowiem to, jaka bêdê za kilka lat). Nie by³o mi ³atwo, gdy jestem wzglêdnie m³oda. Jednak nieprzewidziane zak³ócenia w przekazie C u d Ostatnia Droga Krzy owa Jana Paw³a II, Wielki Pi¹tek 2005r. Biuletyn informacyjny S Nr 4/2011 telewizyjnym uniemo liwi³y mi ogl¹danie programu. Wieczorem 2 kwietnia 2005 roku ca³a nasza wspólnota zgromadzi³a siê, aby dziêki po³¹czeniu na ywo z Rzymem we francuskiej telewizji diecezji paryskiej (KTO) trwaæ na czuwaniu modlitewnym na Placu Œwiêtego Piotra. Wraz z siostrami z bezpoœredniej relacji dowiedzia³yœmy siê o œmierci Jana Paw³a II. Nagle zawali³ mi siê ca³y œwiat, straci³am przyjaciela, który mnie rozumia³ i dawa³ mi si³y, by iœæ naprzód. W kolejnych dniach czu³am wielk¹ pustkê, ale jednoczeœnie mia³am pewnoœæ, i by³ On nieustannie obecny. 13 maja, w œwiêto Matki Bo ej Fatimskiej, papie Benedykt XVI otworzy³ Proces Beatyfikacyjny Jana Paw³a II. Pocz¹wszy od 14 maja moje siostry ze wszystkich wspólnot we Francji i w Afryce modli³y siê o wstawiennictwo Jana Paw³a II, prosz¹c o moje uzdrowienie. Modlitwy trwa³y bez przerwy a do chwili, kiedy stwierdzono, i jestem zdrowa. By³am wówczas na wakacjach. Kiedy czas odpoczynku skoñczy³ siê, 26 maja wróci³am ca³kowicie wycieñczona chorob¹. Od 14 maja towarzyszy³ mi ci¹gle pewien werset z Ewangelii wed³ug œwiêtego Jana: Jeœli uwierzysz, ujrzysz chwa³ê Bo ¹. Jest 1 czerwca, nie dajê ju rady, walczê, aby nie poddaæ siê i utrzymaæ na nogach. 2 czerwca po po³udniu idê do prze³o onej, aby prosiæ j¹ o zwolnienie mnie z obowi¹zków wynikaj¹cych z pracy. Ona nalega, abym wytrzyma³a do czasu, kiedy wrócê z Lourdes w sierpniu i dodaje: Jan Pawe³ II jeszcze nie powiedzia³ ostatniego s³owa. Podczas spotkania z prze³o on¹, Jan Pawe³ II by³ obecny przy naszej rozmowie, która odby³a siê w atmosferze pokoju i pogody ducha. Prze³o ona podaje mi w pewnej chwili pióro i prosi o napisanie Jan Pawe³ II : jest godzina Z wielk¹ trudnoœci¹ piszê Jan Pawe³ II. Patrz¹c na nieczytelne pismo przez d³ugi moment pozostajemy w ciszy. Dzieñ toczy siê dalej normalnie. Po modlitwie wieczornej o godzinie wesz³am do mojego biura, by nastêpnie udaæ siê do pokoju. By³o to miêdzy a Wówczas odczu³am pragnienie, by wzi¹æ pióro i pisaæ. Jak gdyby ktoœ mówi³ mi: weÿ pióro i pisz. Ku wielkiemu zdziwieniu, pismo by³o wyraÿnie czytelne. Nie pojê³am dobrze, co siê dzieje, po³o y³am siê na ³ó ku. By³o to dok³adnie dwa miesi¹ce po tym, jak Jan Pawe³ II opuœci³ nas i uda³ siê do Domu Ojca. O 4.30 obudzi³am siê zdziwiona, i mog³am spaæ. Od razu wsta³am z ³ó ka, moje cia³o ju nie bola³o, nie czu³am adnego zesztywnienia, a wewnêtrznie nie dok. na str. 3

3 Œl¹ska Opolskiego kwiecieñ 2011 r. 3 dok. ze str. 2 by³am ju ta sama. Potem, jakieœ wewnêtrzne wezwanie, jakaœ si³a sk³oni³a mnie, bym posz³a modliæ siê przed Najœwiêtszym Sakramentem. Zesz³am do oratorium. Modli³am siê przed Œwiêtym Sakramentem. Ogarn¹³ mnie wielki pokój i b³ogoœæ. Coœ ogromnego, jakaœ tajemnica, które trudno opisaæ. Nastêpnie, ci¹gle przez Najœwiêtszym Sakramentem rozwa a³am nad tajemnicami œwiat³a Jana Paw³a II. A o godzinie 6.00 wysz³am, by razem z siostrami modliæ siê w kaplicy i uczestniczyæ w Eucharystii. Musia³am przebyæ oko³o 50 metrów i wówczas zda³am sobie sprawê, i podczas gdy sz³am, moja lewa rêka rusza³a siê, choæ zazwyczaj pozostawa³a nieruchomo wzd³u cia³a. Dostrzeg³am równie pewn¹ lekkoœæ w ca³ym ciele, zwinnoœæ, której nie doœwiadcza³am od dawna. Podczas Eucharystii ogarnê³a mnie wielka radoœæ i pokój. By³ to 3 czerwca, uroczystoœæ Najœwiêtszego Serca Pana Jezusa. Po wyjœciu ze Mszy by³am przekonana, i zosta³am uzdrowiona... dr enie w rêce ca³kowicie ust¹pi³o. Znowu zabra³am siê za pisanie a w po³udnie nagle ca³kowicie odstawi³am wszystkie leki. 7 czerwca posz³am na okresow¹ wizytê do neurologa, który od 4 lat mnie leczy³. Ze zdziwieniem stwierdzi³ ca³kowity Cud Papieski orze³ bia³y zanik wszystkich objawów, chocia od 5 dni nie kontynuowa³am kuracji. Nastêpnego dnia prze³o ona generalna powierzy³a wszystkim wspólnotom odprawianie dziêkczynienia. Ca³e zgromadzenie rozpoczê³o wówczas nowennê dziêkczynn¹ do Jana Paw³a II. Minê³o ju 10 miesiêcy od czasu, kiedy przerwa³am kuracjê. Powróci³am do normalnej pracy, piszê bez adnej trudnoœci, znowu prowadzê samochód, nawet na d³ugich odleg³oœciach. Czujê siê tak, jak gdybym narodzi³a siê po raz drugi, jakbym rozpoczê³a nowe ycie, gdy nic nie jest tak, jak przedtem. Dzisiaj mogê stwierdziæ, i przyjaciel odszed³ z naszej ziemi, ale mimo tego jest bardzo bliski memu sercu. On sprawi³, i wzros³o we mnie pragnienie adoracji Najœwiêtszego Sakramentu oraz mi³oœæ do Eucharystii, która zajmuje najwa niejsze miejsce w moim codziennym yciu. To, co Pan da³ mi prze yæ dziêki wstawiennictwu Jana Paw³a II jest wielk¹ tajemnic¹, trudn¹ do wyjaœnienia w s³owach, gdy tak jak jest wielka, tak jest silna..., ale dla Boga nie ma nic niemo liwego. Tak, jeœli uwierzysz, ujrzysz chwa³ê Bo ¹ Siostra Marie Simon Pierre Ks. Arkadiusz Nocoñ, pracownik watykañskiej Kongregacji ds. Kultu Bo ego i Dyscypliny Sakramentów Cia³o Jana Paw³a II bêdzie przeniesione do grobu b³. Innocentego XI. Obu tych papie y ³¹czy nie tylko miejsce pochówku Prawie równoczeœnie z og³oszeniem daty beatyfikacji Jana Paw³a II, w bazylice watykañskiej rozpoczê³y siê prace zwi¹zane z przeniesieniem jego cia³a z Grot Watykañskich do kaplicy œw. Sebastiana (miêdzy Piet¹ Micha³a Anio³a a kaplic¹ Najœwiêtszego Sakramentu). Nazwa kaplicy pochodzi od mozaiki nad o³tarzem przedstawiaj¹cej mêczeñsk¹ œmieræ œw. Sebastiana, a jej wystrój jest dzie³em Piotra z Cortony, który zdaniem znawców objawi³ tutaj ca³y swój talent. Cia³o nowego b³ogos³awionego zajmie miejsce pod mens¹ o³tarza, gdzie teraz spoczywaj¹ doczesne szcz¹tki b³. Innocentego XI. Te z kolei maj¹ byæ przeniesione pod o³tarz Przemienienia Pañskiego po lewej stronie bazyliki. Innocentego XI, papie a, którego pontyfikat przypad³ na lata , i Jana Paw³a II ³¹czy jednak nie tylko pochówek w kaplicy œw. Sebastiana. Godny korony œwiata W 1683 r. ogromna armia turecka staje pod stolic¹ cesarstwa. Upadek Wiednia oznacza³by zagro enie ca³ego œwiata chrzeœcijañskiego. Na ratunek spieszy król Polski Jan III Sobieski. Jego wojska odgrywaj¹ decyduj¹c¹ rolê w zwyciêskiej bitwie pod Wiedniem. Wdziêczny za ocalenie chrzeœcijañskiej Europy Innocenty XI dziêkuje najpierw Bogu i Maryi, ustanawiaj¹c œwiêto Jej Imienia w dniu, w którym rozegrano bitwê (12 wrzeœnia), a nastêpnie polskiemu królowi, któremu nadaje tytu³ Obroñcy wiary (Defensor fidei). W osobistym liœcie do Sobieskiego papie pisze: Okaza³eœ siê, Wasza Królewska Moœæ, godnym nie tylko korony polskiej, ale nawet korony ca³ego œwiata. Dodatkowo, na jego czeœæ, poleca wybiæ specjalny medal, a jako wyraz szczególnego wyró nienia przesy³a mu miecz ceremonialny i kapelusz, które do dziœ s¹ przechowywane na Wawelu. Najwiêkszym jednak wyrazem wdziêcznoœci Innocentego XI wobec polskiego króla i wojska by³a niespotykana w historii decyzja o zmianie papieskiego herbu. W miejscu dotychczasowego czarnego or³a Odescalchich (ród, z którego wywodzi³ siê papie ), Innocenty XI poleca wstawiæ polskiego bia³ego or³a w koronie, z charakterystycznie wzniesionymi ku górze skrzyd³ami. Takiego samego, jaki widnia³ na sztandarach wojsk dok. na str. 4

4 4 Biuletyn informacyjny S Nr 4/2011 dok. ze str. 3 walcz¹cych pod Wiedniem. Dzisiaj ten papieski herb z polskim or³em mo emy ogl¹daæ chocia by na pomniku Innocentego XI w bazylice watykañskiej. Jan III Sobieski nie czu³ siê bohaterem bitwy pod Wiedniem. W wys³anym do papie a liœcie napisa³: Venimus, vidimus, Deus vicit Przybyliœmy, zobaczyliœmy, a Bóg zwyciê y³, przypisuj¹c zwyciêstwo nie sobie, ale Bogu i Jego Matce. To polski król poprosi³ papie a, aby dzieñ 12 wrzeœnia ustanowiony zosta³ œwiêtem Jej Imienia. Korzystaj¹c z przychylnoœci Innocentego XI, trzy lata póÿniej zwraca siê do niego z jeszcze jedn¹ proœb¹: Ojcze Œwiêty, w ca³ym Królestwie Polskim œw. Jacek, z zakonu dominikanów, cieszy³ siê zawsze najwiêkszym kultem i niezliczone s¹ ³aski, które Pan Bóg, za wstawiennictwem tego wielkiego swojego S³ugi, by³ i jest ³askaw udzielaæ zamieszkuj¹cym go ludom. To dlatego udaj¹c siê na ostatni¹ wojnê [z Turkami pod Wiedniem przyp. A.N.], wzywa³em go i obra³em sobie za jednego ze swoich obroñców, aby towarzyszy³ mi w tej wyprawie, podjêtej w imiê Œwiêtej Wiary [wyruszaj¹c pod Wiedeñ Sobieski d³ugo modli³ siê przy grobie œw. Jacka w Krakowie przyp. A.N.]. Ca³e Królestwo Polskie, rozpalone arem pobo noœci, pragnie zatem najgorêcej, aby œw. Jacek zaliczony zosta³ pomiêdzy jego g³ównych Patronów i Opiekunów, zanosz¹c do Waszej Œwi¹tobliwoœci swoje najpokorniejsze b³agania, aby ³aska ta zosta³a mu udzielona. Argumenty zawarte w liœcie odnios³y skutek. 31 sierpnia 1686 roku Œwiêta Kongregacja Obrzêdów ustanowi³a œw. Jacka g³ównym patronem Królestwa Polskiego (na równi ze œw. Papieski orze³ bia³y Relikwia œw. Jacka w kamieniu Œl¹skim, miejscu jego urodzenia Cia³oJana Paw³a II zostanie przeniesione do grobu b³. Innacentego XI Wojciechem, œw. Stanis³awem mêczennikiem i œw. Stanis³awem Kostk¹). Decyzjê tê papie potwierdzi³ w liœcie apostolskim w formie brewe, nosz¹cym datê 24 wrzeœnia 1686r. Polska bierzmowana Przysz³y b³ogos³awiony, papie Jan Pawe³ II, bêdzie wiêc spoczywa³ w grobie jednego ze swoich wielkich poprzedników, który nie tylko darzy³ szacunkiem polskiego króla i polski naród, ale tak e ustanowi³ mu w osobie œw. Jacka Odrow¹ a g³ównego patrona. O tym wielkim œwiêtym, który a do reformy kalendarza liturgicznego w Polsce nosi³ ten zaszczytny tytu³, zwyk³o siê mówiæ, e tak jak œw. Wojciech chrzci³ Polskê, tak œw. Jacek j¹ bierzmowa³. Istotnie, przemierzaj¹c wzd³u i wszerz nasz¹ ojczyznê, dokona³ drugiej, pog³êbionej ewangelizacji Polski, a trzy podstawowe cechy jego apostolstwa, które stara³ siê zaszczepiæ w naszym narodzie, tzn. kult eucharystyczny, kult maryjny i regularn¹ spowiedÿ, pozosta³y do dnia dzisiejszego wyró nikiem polskiej religijnoœci na tle innych narodów Europy. Kilka wieków póÿniej, 2 czerwca 1979 r., papie Jan Pawe³ II, wielki czciciel œw. Jacka, dokona³ na nowo bierzmowania naszego narodu, wypowiadaj¹c podczas swej pierwszej pielgrzymki do ojczyzny pamiêtne s³owa: Niech zst¹pi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!. O grobach zwyk³o siê na ogó³ myœleæ w kategoriach bolesnego rozdzielenia. Ten w kaplicy œw. Sebastiana w bazylice watykañskiej w przedziwny sposób ³¹czy jednak ludzi i wydarzenia Goœæ Niedzielny (6/2011)

5 Œl¹ska Opolskiego kwiecieñ 2011 r. 5 Fragment Homilii wyg³oszonej przez Ojca Œwiêtego Jana Paw³a II w czasie Mszy œw. odprawionej w Krakowie na B³oniach, 9 czerwca 1979 r. Zanim st¹d odejdê, proszê Was, abyœcie ca³e to duchowe dziedzictwo, któremu na imiê Polska, raz jeszcze przyjêli z wiar¹, nadziej¹ i mi³oœci¹ - tak¹, jak¹ zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie œwiêtym. Zanim st¹d odejdê... Proszê was: - abyœcie mieli ufnoœæ nawet wbrew ka dej swojej s³aboœci, abyœcie szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleñ ojców naszych i matek j¹ znajdowa³o, - abyœcie nigdy nie utracili tej wolnoœci ducha, do której On wyzwala cz³owieka, - abyœcie nigdy nie wzgardzili t¹ Mi- ³oœci¹, która jest najwiêksza, która siê wyrazi³a przez Krzy, a bez której ycie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu. Miar¹ dojrza³oœci i wielkoœci jest stawanie siê maluczkim i uznanie siebie za s³ugê wszystkich. Nie ulegajcie s³aboœciom! Nie dajcie siê zwyciê yæ z³u! Jeœli widzisz, e brat Twój upada podÿwignij go, a nie pozostaw w zagro eniu... Pamiêtamy Jesteœmy B³ogos³awiony Ojcze Œwiêty, Do Nieba zosta³eœ wziêty. Przez Boga umi³owany, Rodaku nasz ukochany. Wielki Janie Pawle Drugi, W swej mi³oœci do ludzi, Nios³eœ znak pokoju i wiary, abyœmy w drodze nie ustali. Dziêkujemy Ci za Twe s³owa, Co serce nasze chowa. S³owa o Solidarnoœci i do Solidarnoœci, S³owa o polskiej niepodleg³oœci. Tyœ kocha³ wszystkich bez wyj¹tku, W ka dym ziemi zak¹tku. Nieprzyjacio³om umia³eœ wybaczyæ, Chrzeœcijanom wspóln¹ drogê wyznaczyæ. W Watykanie u stóp grobu Twego, Pamiêtamy Jesteœmy z kraju dalekiego. Z kraju przez Ducha Œwiêtego, Na Placu Zwyciêstwa oblicza odnowionego. Ty by³eœ Papie em Wielkim na Ziemi, Teraz jesteœ tam gdzie b³ogos³awieni. Modli³eœ siê za nas w potrzebie, Teraz my modlimy siê do Ciebie. Ho³d Bo ej Matce oddajemy w pokorze, TOTUS TUUS w Jasnogórskim Klasztorze. Gdzie Ojciec Œwiêty zawierzy³ i Siebie, Œwiat ca³y i wszystkich w potrzebie. Chwalmy po wieki Boga Najwy szego, Za cud Papie a Jana Paw³a Wielkiego, B³ogos³awionego. Pielgrzymi na Placu œw. Piotra w Rzymie Marek Stelmach

6 6 Biuletyn informacyjny S Nr 4/2011 Pielgrzymka górali z Polski ofiarowa³a papie owi Janowi Paw³owi II sosenkê. Drzewko zosta³o posadzone w 1985 r. w Ogrodzie Watykañskim, niestety usch³o. *** Do Sosny Polskiej Gdzie winnice, gdzie wonne pomarañcze rosn¹, Ty domowy mój prostaku, zakopiañska sosno, Od matki i sióstr oderwana rodu, Stoisz, sieroto, poœród cudzego ogrodu. Jak e tu mi³ym jesteœ goœciem memu oku, Bowiem oboje doœwiadczamy jednego wyroku. I mnie tak e przenios³a pielgrzymka daleka. I mnie w cudzej ziemi czas ycia ucieka. Czemuœ-choæ ciê starania cudze otoczy³y, Nie rozwinê³a wzrostu-utraci³a si³y? Masz tu wczeœniej i s³oñce, i rosy wioœniane. A przecie twe ga³¹zki bledn¹ pochylane. Wiêdniesz, usychasz, smutna wœród kwietnej p³aszczyzny I nie ma dla ciebie ycia, bo nie ma Ojczyzny. Drzewo wierne! Nie zniesiesz wygnania, têsknoty Jeszcze trochê jesiennej i zimowej s³oty, A padniesz martwa-obca ziemia ciê pogrzebie-drzewo moje! Czy bêdê szczêœliwszy od ciebie? Stefan Witwicki* Autorem wiersza Do sosny polskiej nie jest Jan Pawe³ II, jak wielu s¹dzi, lecz XIX wieczny, mieszkaj¹cy na emigracji poeta Stefan Witwicki. Pe³ny tytu³ tego utworu brzmi Do sosny polskiej, znalezionej w jednym z ogrodów Chatenay. Twórc¹ utworu jest Stefan Witwicki ( ), poeta, który w wieku 30 lat uda³ siê dobrowolnie na emigracjê i osiedli³ we Francji. Wiersz po raz pierwszy opublikowano anonimowo w zeszycie Nr 1. Wieczór sielski i wiersze ró ne, Pary 1936 s Wspomniane w podtytule drzewo znalezione w Chatenay (obecnie dzielnica Pary a) sta³o siê dla autora inspiracj¹ do napisania tego dziœ tak popularnego utworu. Zaprezentowany utwór pojawi³ siê i zacz¹³ kr¹ yæ w rêcznie powielanych odpisach w 1985 r. jako dzie³o Jana Paw³a II. Przekonanie, e autorem jest Ojciec Œwiêty, sprawi³o, e w nastêpnych latach tekst wiersza trafi³ na ³amy czasopism polonijnych kilku kontynentów.(...) Uznanie wiersza wysz³o poza literaturê. Muzykê do wiersza stworzy³ polonijny kompozytor Józef Czy. (...) Godzi siê, by sylwetka i poezja Stefana Witwickiego zosta³y wydobyte z zapomnienia. By³ wartoœciowym przedstawicielem emigracyjnej poezji romantycznej, bliskim przyjacielem m.in. Mickiewicza, Chopina, Brodziñskiego, Mochnackiego, w ostatnim okresie ycia ciê ko chorowa³, zmar³ w Rzymie, gdzie planowa³ wst¹pienie do Zakonu Braci Zmartwychwstañców.(...) ród³o informacji: Tygodnik Katolicki Niedziela Jan Pawe³ II, kiedy by³ silny okazywa³ si³ê. Kiedy by³ s³abszy stara³ siê pokonaæ s³aboœæ.