Światowy Indeks Prześladowań

Transkrypt

1 Światowy Indeks Prześladowań Obraz prześladowań chrześcijan na świecie Sporządzany przez Open Doors Światowy Indeks Prześladowań jest jedynym publikowanym corocznie sprawozdaniem dotyczącym sytuacji chrześcijan zamieszkujących różne części świata. Praca związana z jego przygotowaniem polega na zbieraniu danych mówiących o stopniu wolności, jaką cieszą się chrześcijanie w obrębie pięciu obszarów życia sfery: osobistej, rodzinnej, społecznej, obywatelskiej oraz we wspólnocie Kościoła. Do tego dodajemy szósty wskaźnik mówiący o natężeniu przemocy wymierzonej w chrześcijan. Posługujemy się metodami mającymi na celu zobrazowanie całej głębi rzeczywistości prześladowań w danym kraju, nie bazując jedynie na jednorazowych incydentach nagłaśnianych przez media. Każdego roku ŚIP prezentuje 50 krajów, w których najtrudniej jest wyznawać wiarę w Chrystusa. Piszemy o milionach chrześcijan, którzy doświadczają prześladowania rozumianego jako jakakolwiek forma wrogości, w tym wrogie nastawienie, słowa i działania, a której jedynym powodem jest podążanie za Chrystusem

2 Spis treści Wprowadzenie Kraje afrykańskie przesuwają się najwyżej w ŚIP 2015 Zbrodnicza działalność Państwa Islamskiego w Syrii i Iraku Sudan wchodzi do pierwszej dziesiątki Erytrea i Nigeria w pierwszej dziesiątce Kenia i Dżibuti wiele miejsc do przodu Nowe kraje na Indeksie: Turcja, Meksyk i Azerbejdżan Azja: pogarsza się sytuacja w Indiach i niegdyś liberalnej Malezji Sytuacja Tybetańczyków i Ugurów w Chinach coraz trudniejsza

3 Światowy Indeks Prześladowań 2015 Informacje z pierwszej ręki Open Doors działa w ponad 50 krajach, w których wolność religijna jest ograniczona, aby duchowo i materialnie wspierać prześladowanych, pokrzywdzonych i cierpiących chrześcijan. Najczęściej takie wsparcie jest możliwe tylko w ukryciu. Naszą mocną stroną jest bliski kontakt z miejscowymi wierzącymi i podziemnymi społecznościami dzięki łącznikom, którzy znajdują się na miejscu. Poprzez to, możemy lepiej zrozumieć tamtejsze warunki i sytuację prześladowanych chrześcijan w ich społeczno-kulturowym i religijnym środowisku. W kwestionariuszu przyjęliśmy założenie, że chrześcijanin dzieli z Bogiem pięć zazębiających się ze sobą obszarów życia. Odpowiedzi na te tematy zostały oszacowane, opraco-wane i podsumowane na jednej liście wraz z wynikami badań. Tym samym, Open Doors dzięki dodatkowym kryteriom oceny próbowało lepiej zrozumieć tło, środowisko, rzeczywistość życiową prześladowanych chrześcijan z różnych krajów. Sfery życia uwzględnione w przeprowadzonym badaniu Życie prywatne: Każdy człowiek ma prawo do bezpiecznego życia prywatnego. W zakresie praw człowieka mówi się o wolności słowa i sumienia. W zakresie wolności religijnej o forum internum. Życie rodzinne: Każdy człowiek jest członkiem jakiejś rodziny. Obok indywi-dualnej sfery prywatnej, właśnie ten obszar należy do najbardziej osobistych. Czy państwo lub krewni próbują uniemożliwić chrześcijanom praktykowanie lub mówienie o swojej wierze członkom rodziny? Życie społeczne: Każdy człowiek żyje wśród innych ludzi, rodziny, sąsiadów, współobywateli. W krajach, gdzie relacje społeczne, takie jak, szczepy, klany, grupy etniczne są priory-tetem, wielkie znaczenie ma to dla kondycji chrześcijan i często może stanowić problemem. Życie w państwie: Każdy człowiek żyje w jakimś kraju. Z tego obszaru, ocenie podlegała rola rządu central-nego oraz władz lokalnych: czy i jak kontrolowani są przez nie obywatele? Życie w Kościele: Każdy chrześcijanin jest członkiem danego Kościoła. Czy chrześcijanie posiadają wolność we wspólnocie do praktykowania swojej wiary? Decydującym punktem badań jest kwestia przemocy fizycznej. Problemy z tego zakresu dotyczą wszystkich pięciu wymienionych obszarów, w których chodzi do ataków na ludzi oraz budynki w związku z chrześcijańską wiarą. 3

4 Afryka Choć agresywna działalność ekstremistów islamskich najczęściej pojawiała się w mediach w 2014 roku, ŚIP 2015 jasno podkreśla wielkie zagrożenie, jakim jest postępująca islamizacja krajów afrykańskich. Odnotowaliśmy niepokojący wzrost prześladowań chrześcijan w wielu krajach afrykańskich. Jest to kontynuacja tendencji, którą zauważaliśmy przez ostatnie trzy lata. Od 2002 roku Korea Północna pozostaje najgorszym na świecie miejscem do wyznawania wiary w Chrystusa. W kraju dokonano czystek, w wyniku których ponad 10 tysięcy ludzi zostało wygnanych, aresztowanych, torturowanych lub zgładzonych z powodu domniemanych powiązań z wujem Kim Dong Una, Jang Song-Thaekiem. Przeprowadzono także kampanię przeciw posiadaniu nielegalnych materiałów, takich jak filmy DVD, płyty CD i książki. Po porwaniu i aresztowaniu południowokoreańskiego misjonarza, Kim Dzeong-Wooka, wielu ludzi (prawdopodobnie chrześcijan) zostało aresztowanych, torturowanych i zamordowanych. Dziesięć pierwszych krajów, w których chrześcijanie doświadczają największej presji i są ofiarami przemocy, to: Korea Północna, Somalia, Irak, Syria, Afganistan, Sudan, Iran, Pakistan, Erytrea i Nigeria. Sudanu, Erytrei i Nigerii nie było w pierwszej dziesiątce w zeszłym roku. Arabia Saudyjska opuściła pierwszą dziesiątkę, choć sytuacja chrześcijan w tym kraju nie zmieniła się na lepsze. To samo dotyczy Maledywów i Jemenu. W 40 krajach islamski ekstremizm pozostaje głównym źródłem prześladowań. Bez cienia wątpliwości możemy powiedzieć, że prześladowania chrześcijan w wielu krajach przybrały na sile. Kolejnym dowodem na pogarszającą się sytuację w Afryce jest wysoka pozycja w rankingu Kenii i Dżibuti odnośnie których odnotowano największy skok do góry. Także Tanzania i Erytrea 4 uzyskały znacznie wyższą liczbę punktów w porównaniu do poprzednich lat. Do listy 50 krajów dołączyły: Meksyk, Turcja i Azerbejdżan. Maroko, Bahrajn i Niger nie zagościły w tegorocznym rankingu, co nie znaczy, że sytuacja chrześcijan w tych krajach się poprawiła.

5 Irak Syria Zbrodnicza działalność Państwa Islamskiego Doniesienia o zbrodniczej działalności Państwa Islamskiego w Iraku i Syrii często pojawiały się w mediach w minionym roku. Pewna doza wolności, jaką chrześcijanie cieszyli się w przedwojennej Syrii, poszła w niepamięć wraz z pojawieniem się agresywnych orędowników samozwańczego kalifatu zwanego Państwem Islamskim. Już w lutym 2014 r. chrześcijanie z miasta Raqqa zostali zmuszeni do podpisania ugody ograniczającej ich wolność religijną. Obecnie niewielu chrześcijan przebywa na terenach zajętych przez Państwo Islamskie. Wskutek propagandowej działalności ekstremistów społeczeństwo zaczęło się radykalizować. Z 1,8 miliona chrześcijan zamieszkujących ten obszar przed wojną domową pozostało tylko 1,1 miliona. Oznacza to, że od rozpoczęcia wojny domowej w 2011 roku 700 tysięcy chrześcijan opuściło ten obszar, z czego 200 tysięcy w ubiegłym roku. Od czasu proklamowania kalifatu w Iraku wielu chrześcijan, jazydów i muzułmanów szyitów zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów. Wielu chrześcijan przeniosło się na ziemie zamieszkałe przez Kurdów. Rosną obawy, że region kurdyjski będzie następnym celem radykałów. Z obszarów zajętych przez dżihadystów, jak Mosul i Równina Niniwy, chrześcijanie praktycznie zniknęli. Szacuje się, że uciekło stamtąd około 140 tysięcy chrześcijan, którzy schronili się na ziemiach Kurdów lub za granicą. Ci, którzy pozostali, zostali zmuszeni do przyjęcia islamu. Chrześcijanie w całym Iraku są przerażeni falą przemocy Państwa Islamskiego. Choć wskutek zbrodniczej działalności radykałów cierpią wszyscy, najcięższe brzemię dźwigają jazydzkie i chrześcijańskie dziewczęta i kobiety. Znaleziono dokument informujący o cenach za chrześcijańskie jazydzkie dzieci i kobiety, uprowadzone przez bojowników Państwa Islamskiego. Najwięcej trzeba zapłacić za dzieci w wieku od roku do dziewięciu lat. W porównaniu do roku poprzedniego Irak zdobył większą liczbę punktów i znalazł się na 3. pozycji w rankingu. 5

6 Sudan Presja na nawróconych z islamu i zbiorowa przemoc wymierzona w chrześcijan z gór Nuba. Po raz pierwszy od lat Sudan pojawia się w pierwszej dziesiątce, zajmując 6. pozycję. Wzrost liczby uzyskanych punktów odzwierciedla pogarszającą się sytuację chrześcijan nawróconych z islamu oraz chrześcijan zamieszkujących góry Nuba. Po odłączeniu się Sudanu Południowego w Sudanie pozostali głównie muzułmanie. Istniejące od dawna naciski na nieliczne wspólnoty chrześcijańskie nasilają pod wpływem nastrojów ekstremistycznych. Jeden z pracowników Open Doors pisze: Rejestracja chrześcijańskiego małżeństwa jest utrudniona, często nawet niemożliwa. W tym celu potrzebny jest dokument stwierdzający przynależność do kościoła. Dla nawróconych z islamu procedura ta jest jak zderzenie z betonową ścianą, jako że zazwyczaj muszą oni utrzymywać swoje nawrócenie w tajemnicy. Mocno nagłośniona w mediach sytuacja Meriam Ibrahim jest tego wyraźnym przykładem. Przyszła na świat w rodzinie muzułmańsko-chrześcijańskiej, jednak zawsze uważała się za chrześcijankę. Jako że jej ojciec jest muzułmaninem, według prawa jest ona muzułmanką. Jej małżeństwo z chrześcijaninem nie jest ważne w świetle sudańskiego prawa, dlatego też stało się ono przyczyną oskarżenia jej o apostazję i cudzołóstwo. Wskutek długotrwałego nacisku międzynarodowej opinii publicznej Meriam została zwolniona z więzienia i mogła opuścić Sudan. Według naszych obserwatorów zmienił się model przemocy wymierzonej w chrześcijan. Ataki na jednostki ustąpiły miejsca napaściom na całe grupy chrześcijan. W ostatnim roku odnotowano przynajmniej dziesięć ataków na nieruchomości należące do chrześcijan, w tym budynki kościelne, szkoły i szpitale zwłaszcza w stanach: Południowy Kordofan i Nil Błękitny. Ponad trzydziestu chrześcijan zostało zabitych w zamachach bombowych. Kordofan i Nil Błękitny. Ponad trzydziestu chrześcijan zostało zabitych w zamachach bombowych. 6

7 Erytrea Nigeria Erytrea wraca do pierwszej dziesiątki Erytrea ponownie weszła do pierwszej dziesiątki ŚIP, zajmując 9. pozycję. W okresie sprawozdawczym nasiliły się naciski na chrześcijan, zwłaszcza wyznań protestanckich, tych, którzy odeszli od tradycyjnych Kościołów, oraz nawróconych z islamu. Naciski pochodzą głównie od prezydenta Isaiasa Afewerkiego, jego rządu oraz szeregowych członków partii Front Ludowy na Rzecz Demokracji i Sprawiedliwości (PFDJ). Lokalny współpracownik Open Doors informuje o fali aresztowań chrześcijan i liderów kościelnych: Z 138 aresztowanych osób 47 zostało zwolnionych, reszta przebywa w więzieniu bez oficjalnego aktu oskarżenia. Domy chrześcijan są przeszukiwane i niszczone. Trudna sytuacja w kraju skłoniła wielu chrześcijan do szukania lepszych warunków życia za granicą. Opuszczają oni kraj przez terytorium Sudanu, Etiopii i Egiptu, gdzie stają się łatwym łupem handlarzy ludźmi, zwłaszcza na pustyni na półwyspie Nigeria po raz pierwszy na 10. pozycji Dziesiątą pozycję zajmuje Nigeria, gdzie prześladowania chrześcijan koncentrują się na północy kraju. Naciski na nich potęgują zbliżające się wybory. Wielu chrześcijan zostało wysiedlonych. Podczas gdy media poświęcają wiele uwagi Państwu Islamskiemu w Iraku i Syrii, organizacja Boko Haram ogłosiła podobny, może nawet bardziej krwiożerczy, kalifat w mieście Gwoza w Zachodniej Nigerii. Stamtąd ich zbrodnicza jurysdykcja rozciągnęła się na cały stan Borno i część Adamawa. Organizacja Boko Haram jest obciążona odpowiedzialnością za blisko cztery tysiące morderstw dokonanych w samym 2014 roku. Większość ich ofiar stanowili chrześcijanie. Jednakże nie tylko Boko Haram sieje postrach w Nigerii. Przemocy dopuszczają się także muzułmańscy pasterze z plemion Hausa i Fulbe, którzy dniem i nocą napadają na wioski, atakując niewinnych ludzi, w tym kobiety i dzieci. Jak donosi miejscowy badacz, władze stanów: Benue, Kaduna, Nasarawa i Taraba planują przydzielić owym pasterzom pola, które należą do rdzennych chrześcijan, pozbawiając tych drugich własności. *Zdjęcia przestawiają kontenery, q których więzieni się chrześcijanie 7

8 Kenia Dżibuti Kenia i Dżibuti duży skok w rankingu Oprócz Meksyku tylko Kenia i Dżibuti otrzymały w tegorocznym rankingu ponad 10 punktów więcej w stosunku do poprzedniego roku, co zaowocowało zajęciem przez te kraje znacznie wyższych pozycji (Kenia #19, Dżibuti #24). Jest to kolejny dowód na pogarszającą się sytuację w Afryce. Także Tanzania przesunęła się znacznie do góry. Swoje wysokie pozycje kraje afrykańskie zawdzięczają nasileniu się aktów przemocy na tle religijnym. Jednakże główną przyczyną niepokoju w tym regionie nie jest przemoc fizyczna, a postępująca islamizacja. Kenia jest krajem w większości chrześcijańskim, gdzie procent populacji stanowią muzułmanie, głównie sunnici, mniej niż 10 procent to muzułmanie szyici. Kenijscy muzułmanie nie oddzielają od siebie religii i polityki, dlatego większość z nich popiera wprowadzenie w kraju prawa koranicznego. Muzułmanie, głównie zamieszkujący wybrzeże, zaczęli odpowiadać na rzekome niekorzystne zmiany w kenijskim społeczeństwie. Politycy muzułmańscy reprezentujący muzułmańskie okręgi wyborcze, zainspirowani radykalnymi nastrojami docierającymi z Somalii, postawili sobie za cel wyeliminowanie z ich terenu Kościoła. Chrześcijańscy urzędnicy są przenoszeni lub wręcz zmuszani do opuszczenia muzułmańskich okręgów. Północno-wschodnia część kraju znajduje się pod wpływem ruchów ekstremistycznych. Wykarmieni na tej nauce bojownicy islamu w radykalnym wydaniu oraz ci, którzy przybyli z Somalii, okrutnie prześladują chrześcijan. Dżibuti jest małym, ubogim krajem muzułmańskim, otoczonym przez Erytreę, Etiopię i Somalię oraz Zatokę Adeńską. Konstytucja nazywa islam religią państwową, a nastawienie władz państwowych do chrześcijan i wyznawców innych religii nie-muzułmańskich jest negatywne. Presja ze strony ekstremistów islamskich jest coraz większa, co budzi obawy nawet samego rządu. W społeczeństwie coraz bardziej dochodzi do głosu ultrakonserwatywny islam w postaci saudyjskiego wahabizmu. Najcięższe prześladowania spotykają nawróconych z islamu. Miejscowy współpracownik Open Doors pisze: Chrześcijanie boją się otwarcie przyznawać do wiary. Czują, że nie spotkaliby się ze zrozumieniem. Nasiliła się także przemoc wobec konwertytów. Zaatakowano dwa miejsca ich spotkań, zdarzały się także napaści na prywatne domy. Nasz współpracownik pisze: Dom jednego z nawróconych został ograbiony przez jego krewnych po tym, jak tamten odmówił powrotu do islamu. Kobiety nawrócone z islamu zmuszane są do zawierania związków małżeńskich z muzułmanami. Sytuacja chrześcijan w Tanzanii znacznie się pogorszyła. Nie dotyczy to jedynie nawróconych z islamu. Prześladowani są także chrześcijanie zamieszkujący Zanzibar i wybrzeże Tanzanii kontynentalnej. Głównym sprawcą prześladowań jest Uamsho (Stowarzyszenie Propagowania Islamu, znane jako Przebudzenie ). Z Zanzibaru idee Przebudzenia zatruwają całą Tanzanię. Ich propagatorzy dążą do utworzenia z Zanzibaru i sporej części Tanzanii kontynentalnej państwa wyznaniowego, w którym nie będzie miejsca dla niewiernych chrześcijan i wyznawców innych religii. W okresie sprawozdawczym odnotowano wzrost popularności tej idei wśród muzułmanów zarówno na Zanzibarze, jak i w Tanzanii kontynentalnej. Wzrosła także liczba incydentów przemocy wymierzonej w chrześcijańską mniejszość. Według naszych informacji, sprawcy tych ataków pozostają bezkarni. 23 lutego 2014 r. na przedmieściach miasta Zanzibar, nieopodal kościoła Evangelistic Assemblies of God (Ewangeliczne Zbory Boże), wybuchła bomba. 24 lutego zdetonowano podobny ładunek przed katedrą w Stone Town. Posyłanie dzieci do szkoły, prowadzenie działalności gospodarczej i życia towarzyskiego stało się dla chrześcijan bardzo ryzykowne. Współpracownik Open Doors pisze: Chrześcijańskie dzieci zamieszkujące wyspy i rejony zdominowane przez muzułmanów są źle traktowane w szkole i nękane także w innych miejscach publicznych. 8

9 Meksyk Turcja Nowe kraje na Indeksie: Turcja, Meksyk i Azerbejdżan Po kilkuletniej nieobecności wraca do rankingu Turcja. Swoją 41. pozycję zawdzięcza kombinacji negatywnych komentarzy dotyczących chrześcijan, jakie padły z ust niektórych funkcjonariuszy państwowych, niechęci tureckiego społeczeństwa oraz różnorakich trudności biurokratycznych, z którymi mierzą się wyznawcy Chrystusa. Szczególnie nieciekawie wygląda sytuacja nawróconych z islamu, którzy doświadczają wykluczenia ze społeczności lokalnej oraz presji, by powrócić do islamu. Zdarza się, że padają oni ofiarą przemocy fizycznej. Tylko dwa wyznania chrześcijańskie są uznane przez państwo: Kościół prawosławny i Armeński Kościół Apostolski, których członkowie stanowią 70 procent całej populacji chrześcijańskiej. Mimo uznania tych Kościołów przez turecki rząd ich seminaria nie mogą kształcić duchowieństwa. W okresie sprawozdawczym zaatakowane zostały cztery kościoły. W maju 2014 r. wykryto plany zabójstwa patriarchy ekumenicznego Bartłomieja. 2 lipca grupa mężczyzn wtargnęła do katolickiego kościoła p.w. św. Stefana w Yeşilköy i nękała zebranych tam wiernych. Stacjonujący nieopodal policjanci nie zareagowali na prośby o pomoc. Po kilkuletniej nieobecności Meksyk ponownie wraca do rankingu, zajmując od razu 38. pozycję. Tak wysokie miejsce kraj ten zawdzięcza wzrostowi zorganizowanej przestępczości i rosnącej liczbie aktów przemocy wymierzonej w chrześcijan. W ostatnich latach biznes narkotykowy przeniósł się z Kolumbii do Ameryki Środkowej i Meksyku. Organizacje przestępcze biorą chrześcijan na celownik, ponieważ łatwo ich zastraszyć i wyłudzić od nich pieniądze. Nie podoba im się także fakt, że życie chrześcijańskie jest alternatywą dla zbrodni. W okresie sprawozdawczym (od r. do r.) straciło życie 15 chrześcijan (o tylu wiemy). W Matamoros zginęło sześciu liderów wspólnot chrześcijańskich, w Monterrey i Michoacàn trzech byłych członków kartelu narkotykowego zostało zamordowanych po tym, jak odmówili dalszej współpracy. Ciało ugandyjskiego księdza, który przyjechał do Meksyku jako misjonarz, zostało znalezione w rowie. Ofiarami przemocy padają także rdzenni mieszkańcy, którzy nawrócili się na inne niż tradycyjne wyznanie chrześcijańskie. Niszczono ich domy, a oni sami byli zmuszani do opuszczenia miejsca zamieszkania. W południowych regionach kraju odnotowano około 80 przypadków przemocy fizycznej wymierzonej w chrześcijan. Na ŚIP 2015 Azerbejdżan zajmuje 46. pozycję. Sytuacja chrześcijan w tym kraju jest tak samo zła, jak wcześniej, jednak w tym roku mieliśmy dostęp do bardziej szczegółowych informacji, co pozwoliło nam lepiej ocenić rzeczywistość prześladowań. Coraz mniej kościołów może działać legalnie. Niezarejestrowana działalność kościelna jest przestępstwem ścinanym przez prawo i rzekomym zagrożeniem dla reżimu. Prześladowania dotykają nie tylko chrześcijan; cierpią także inne mniejszości. Wielu chrześcijan nie jest w stanie znaleźć i utrzymać pracy. Są ciągle śledzeni przez tajne służby. *na brzegu chrześcijanie z Azerbejdżanu pozostawili wiadomość mieszkańcom - Jezus Cię kocha! 9

10 Azja Azja: pogarsza się sytuacja w Indiach i niegdyś liberalnej Malezji Gdy w maju 2014 r. Narendra Modi z fundamentalistycznej partii Bharatiya Janata został premierem Indii, sytuacja chrześcijan i innych mniejszości religijnych znacznie się pogorszyła. Hinduscy fundamentaliści bezkarnie atakują chrześcijan i muzułmanów. Sprawcami przemocy na tle religijnym są także radykalni buddyści w Ladakh, neobuddyści w Maharasztra i Uttar Pradesh oraz radykalni sikhowie w Pendżabie. Radykalni hinduiści zaczęli monitorować działalność chrześcijan. Kilka stanów wprowadziło prawo zakazujące zmiany religii. Ekstremiści używają go jako wymówki, by zakłócać nabożeństwa oraz nękać chrześcijan. Tak dzieje się w całych Indiach, jednak zwłaszcza na południu. Choć prawdą jest, że wielu chrześcijan w Indiach nie doświadcza prześladowań z uwagi na duże terytorium kraju, codziennie docierają do nas informacje o zakłócaniu nabożeństw i gnębieniu wyznawców Chrystusa. Malezja, będąca niegdyś liberalnym krajem muzułmańskim, staje się coraz bardziej niebezpiecznym miejscem dla chrześcijan. Z 49. pozycji w ŚIP 2014 Malezja skoczyła na miejsce 37. Stanowisko rządu wobec mniejszości religijnych staje się coraz bardziej nieprzychylne, wzrosła liczba aktów przemocy wymierzonej w chrześcijan. Najcięższa jest sytuacja nawróconych z islamu, którzy z powodu nowej wiary są odrzucani przez własne rodziny i przymuszani do wyparcia się Chrystusa. Zdarza się, że konwertyci są siłą kierowani do ośrodków reedukacyjnych. Kościołom trudno jest uzyskać rejestrację, a ich działalność jest ściśle monitorowana. Mówi się o szybko postępującej islamizacji kraju, czego dowodem są głosy domagające się wprowadzenia prawa koranicznego w kwestiach karnych, narzucenie postu w okresie ramadanu osobom innych wyznań, plany ustanowienia sądów koranicznych na równi z sądami cywilnymi, a także decyzja Sądu Najwyższego, zakazująca katolickiej gazecie używania słowa Allah na określenie Boga (co mogłoby wprowadzać w błąd muzułmanów i prowadzić do odejścia od islamu ). 10

11 Chiny Sytuacja Tybetańczyków i Ujgurów w Chinach coraz trudniejsza W ostatnich latach sytuacja chrześcijan w Chinach uległa poprawie. Jednakże małe grupy chrześcijan pochodzących z tybetańskich i ujgurskich rodzin muzułmańskich nadal mierzą się z poważnymi ograniczeniami. To właśnie ich trudne położenie sprawiło, że w ŚIP 2015 Chiny zajęły wyższą, 29. pozycję. Coraz więcej kościołów, zwłaszcza w prowincji Zhejiang, jest monitorowanych i nękanych. Tam też władze lokalne zaczęły kampanię przeciwko kościołom, z których część została doszczętnie zburzona. Zniszczono blisko trzysta krzyży. W Tybecie i Cinciang, ojczyźnie Ujgurów, sytuacja jest jeszcze bardziej skomplikowana. Każda zmiana religii postrzegana jest jako zdrada rodziny i tradycji. Nawróceni na chrześcijaństwo często ukrywają swoje nawrócenie z obawy przed ostrą reakcją rodziny, która może ich wydziedziczyć lub wypędzić. Znane są przypadki niszczenia przez rodzinę pól uprawnych należących do konwertytów w akcie zemsty za zmianę religii. Perspektywy dla chrześcijan są zróżnicowane. Z jednej strony, pozostawia się im dużą wolność i możliwość życia w zgodzie z nauką wiary, co świadczy o tym, iż sytuacja znacznie się poprawiła w porównaniu z tym, co można było obserwować 20 lat temu. Z drugiej zaś, prowadzone są kampanie takie jak ta w Zhejiang. Mimo że nie była ona prowadzona przez władze państwowe, zniszczenie co najmniej kilku znaczących kościołów mogło mieć poparcie rządu. Całkiem dogodnym dla władz był fakt, że kampania rozpoczęła się od kontrolowanego przez rząd kościoła należącego do Patriotycznego Ruchu Potrójnej Autonomii, co było znakiem, iż nikt nie może być zbyt pewny swojej pozycji. Rządzący przyglądają się kościołom i jeśli któryś zostanie uznany za zbyt wpływowy, rzucający się w oczy czy zbyt duży, nie zawahają się podjąć kroków, żeby przerwać jego działalność. 11