Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

Transkrypt

1 Biuletyn kwartalny nr 3/2014 (15) Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja Wstęp Z przyjemnością przekazujemy Czytelnikom kolejny numer naszego biuletynu. Okres objęty niniejszym numerem obfitował w ciekawe wydarzenia zarówno w Polsce jak i w Unii Europejskiej: Nadal trwają prace nad projektem dyrektywy w sprawie ochrony niejawnych informacji handlowych. O przebiegu prac nad tą regulacją piszemy w tym numerze oraz będziemy na bieżąco informować naszych Czytelników w kolejnych wydaniach. Omawiamy również komunikat Komisji Europejskiej do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej. Komisja wszczęła bowiem proces konsultacji w sprawie priorytetów w kwestii zwalczania naruszeń własności intelektualnej. Określiła również dziesięć kierunków działań, które zamierza podjąć w tym przedmiocie. Organy unijne przywiązują coraz większą wagę do walki z podrabianymi wyrobami. To, jaki kształt zostanie nadany tej walce, będzie miało również wpływ na praktykę zwalczania naruszeń praw. Wskazane jest zatem, abyśmy byli na bieżąco z postępami w zakresie prawnych ram zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej. Dlatego cieszą takie inicjatywy, jak ta opisana w naszym biuletynie. Piszemy również o szkoleniu dla prokuratorów apelacyjnych z całej Polski organizowane przez INTERPOL, na którym poruszono najistotniejsze kwestie związane ze zwalczaniem przestępczości zorganizowanej, w tym przestępstw przeciwko własności intelektualnej. Walka z podróbkami nabiera charakteru międzynarodowego, dlatego też i współpraca prawników z różnych krajów powinna się zacieśniać. Naszym biuletynem chcemy przyczynić się do tego, żeby ciekawe i ważne dla prawa własności intelektualnej orzeczenia polskie i europejskie były dostępne dla naszych Czytelników w przystępny i interesujący sposób. Zwracamy zwłaszcza uwagę na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie rejestracji jako znak towarowy powierzchni sprzedażowej towarów. Może ono przyczynić się do wzrostu zainteresowania ochroną aranżacji sklepów i stanowisk w omawiany w orzeczeniu sposób. Wyrok ten, z pewnością bardzo interesujący, a dla wielu bardzo kontrowersyjny, otwiera nowy rozdział w dziedzinie znaków usługowych. Życzymy przyjemnej lektury. Zachęcamy również do przesyłania uwag i przemyśleń, które mogą przyczynić się do wzrostu jakości naszego biuletynu. Oskar Tułodziecki K&L Gates Jamka sp.k. Plac Małachowskiego Warszawa, Polska T: F:

2

3 Spis treści Inicjatywy legislacyjne Coraz bliżej dyrektywy w sprawie ochrony niejawnych informacji handlowych... 4 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ws. egzekwowania praw własności intelektualnej. Kierunki działania Unii Europejskiej w tym temacie... 4 Orzecznictwo Jurysdykcja do rozpoznania powództwa o naruszenie znaku towarowego analiza wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej... 6 Zagospodarowanie powierzchni sprzedażowej znakiem towarowym? wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej... 6 Charakter indywidualny niezarejestrowanego wzoru użytkowego wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej... 7 W postępowaniu przed Trybunałem nie należy podnosić nowych zarzutów wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej... 9 Kolor czerwony przyczyną sporu między bankami. Wtórna zdolność odróżniająca znaku towarowego wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Firma przedsiębiorstwa może mieć priorytet przed rejestracją znaku towarowego zawierającego podobne elementy Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Czy suplementy diety rzeczywiście nie są podobne do napojów wzbogaconych witaminami? wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Amortyzacja znaku towarowego będącego w procedurze rejestracji wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu MIKSEŁKO przeciwko MILKSEŁKO ŁACIATE wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie decyzji Urzędu Patentowego RP Inne zagadnienia Nielegalny obrót towarami i przestępstwa przeciwko własności intelektualnej szkolenie dla prokuratorów zorganizowane przez INTERPOL... 15

4 Inicjatywy legislacyjne Coraz bliżej dyrektywy w sprawie ochrony niejawnych informacji handlowych Trwają prace nad kształtem dyrektywy w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic handlowych) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem O projekcie, przedstawionym pierwotnie przez Komisję Europejską, pisaliśmy w Biuletynie 1/2014. Wstępny tekst dyrektywy był przedmiotem dyskusji grup roboczych w Radzie. Ich wynikiem są opublikowane przez Sekretariat Generalny Rady rekomendacje dotyczące przyjęcia dyrektywy w pierwszym czytaniu. W dokumencie z 19 maja 2014 r. Rada przedstawiła wypracowane w ostatnich miesiącach tzw. podejście ogólne (general approach) dotyczące harmonizacji tego obszaru prawa. Wynikiem rozmów na szczeblu grupy roboczej są zmiany do pierwotnego tekstu dyrektywy. Państwa członkowskie zgodziły się co do potrzeby wyraźnego stwierdzenia w projekcie, że prawo krajowe może przewidywać dalej idącą ochronę przed bezprawnym pozyskaniem, wykorzystaniem lub ujawnianiem tajemnic handlowych od tej wymaganej na poziomie unijnym. W najnowszym tekście uproszczono wykaz czynów stanowiących naruszenie prawa i wprowadzono wyjaśnienia dotyczące legalnego pozyskiwania tajemnic handlowych. Zasadnicze zmiany, jakie poczyniono w projekcie dotyczą wydłużenia proponowanego okresu przedawnienia roszczeń cywilnoprawnych. W pierwotnym zamyśle termin ten miał wynosić od roku do dwóch lat od momentu, w którym strona dowiedziała się lub powinna była się dowiedzieć o ostatnim zdarzeniu, które doprowadziło do dochodzenia roszczeń. Proponuje się obecnie wydłużenie tego terminu do sześciu lat. Obecnie projekt, zgodnie z unijną procedurą legislacyjną, będzie przedmiotem prac w Parlamencie Europejskim. Źródło: Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ws. egzekwowania praw własności intelektualnej. Kierunki działania Unii Europejskiej w tym temacie. Komisja Europejska wszczęła proces konsultacji w sprawie priorytetów w kwestii zwalczania naruszeń praw własności intelektualnej. Dokument ten zawiera dziesięć punktów określających najważniejsze działania: 1. Komisja będzie w dalszym ciągu wspierała wysiłki obserwatorium i organów krajowych w zakresie opracowania i wszczęcia ukierunkowanych kampanii nowej generacji. Nie chodzi tylko o kampanie uświadamiające obywatelom, zwłaszcza młodzieży, szkody gospodarcze, jakie niosą ze sobą podróbki, oraz kampanie na temat zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa korzystających z podróbek, ale również o kampanie uwypuklające korzyści dla konsumentów kupujących oryginały oraz ułatwiające dostęp do takich produktów. 2. Komisja zainicjuje serię konsultacji z udziałem wszystkich zainteresowanych stron, w tym społeczeństwa obywatelskiego, w odniesieniu do stosowania należytej staranności w całym łańcuchu dostaw w celu zapobiegania naruszaniu własności intelektualnej na skalę komercyjną. Na podstawie zebranych informacji, zamierza następnie opracować unijny system należytej staranności dla tych potrzeb. W pierwszym rzędzie będzie ona starać się zachęcać do dobrowolnego korzystania z tego mechanizmu, pod ścisłą obserwacją, by monitorować ewentualne zapotrzebowanie na kolejne inicjatywy. 3. Komisja ułatwi rozwój dalszych dobrowolnych protokołów ustaleń w celu zmniejszenia intratności naruszeń o skali komercyjnej w środowisku online, w wyniku dialogu z zainteresowanymi stronami z udziałem dostawców usług reklamowych oraz usług w zakresie płatności i transportu. 4. Komisja zamierza poddać analizie i opisać w sprawozdaniu wszystkie aktualne inicjatywy krajowe zmierzające do poprawy procedur dochodzenia roszczeń cywilnych dla MŚP, zwłaszcza w odniesieniu do roszczeń o nieznacznej wartości, a następnie rozważyć możliwości dalszych działań w tej dziedzinie. 5. Komisja wyda zieloną księgę, aby skonsultować z zainteresowanymi 4 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

5 stronami potrzebę dalszych działań UE w oparciu o najlepsze rozwiązania stosowane w systemach wsparcia MŚP finansowanych na szczeblu krajowym w celu egzekwowania przysługujących im praw własności intelektualnej. 6. Komisja opublikuje zieloną księgę, aby skonsultować się z zainteresowanymi stronami na temat wpływu systemów zwrotu i pokrewnych na zwalczanie naruszeń praw własności intelektualnej na skalę komercyjną. Na tej podstawie będzie badała możliwości i zakres ewentualnych działań, jakie mogłaby podjąć w tej sprawie. monitorowania postępów w realizacji nowej unijnej polityki egzekwowania praw własności intelektualnej, jaką zarysowuje niniejszy komunikat. Powyższe punkty zostały poddane konsultacjom publicznym, które obecnie trwają. Źródło: 7. Komisja ustanowi grupę ekspertów państw członkowskich ds. egzekwowania praw własności intelektualnej, gdzie państwa członkowskie mogą wymieniać najlepsze praktyki dotyczące działań wszystkich swoich odpowiednich organów w UE i dzielić się informacjami o skutkach wdrożenia tego planu działania. 8. Komisja będzie wspierać obserwatorium w pracach nad wszechstronnym zbiorem sektorowych programów szkoleniowych w zakresie egzekwowania praw własności intelektualnej przeznaczonych dla organów państw członkowskich w kontekście jednolitego rynku. 9. Komisja zamierza opracować, propagować i opublikować wytyczne dotyczące najlepszych praktyk dla organów publicznych, służących unikaniu zakupu podrabianych towarów. 10. Komisja opublikuje dwuletni raport o skutkach gospodarczych unijnej polityki w dziedzinie własności intelektualnej, który będzie skuteczniejszym narzędziem 3/2014 5

6 Orzecznictwo Jurysdykcja do rozpoznania powództwa o naruszenie znaku towarowego analiza wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Omawiany wyrok TSUE z dnia 5 czerwca 2014 r. zapadł w sprawie o sygnaturze C-360/12. Spółka Coty Germany ( Coty ), producent oraz dystrybutor perfum i produktów kosmetycznych, jest podmiotem uprawnionym do trójwymiarowego wspólnotowego znaku towarowego czarnobiałego nr przedstawiającego flakon, zarejestrowanego dla produktów perfumeryjnych. Coty sprzedaje perfumy damskie o nazwie Davidoff Cool Water Woman w kolorowych i opatrzonych napisami flakonach odwzorowujących wspomniany wspólnotowy znak towarowy. Belgijska spółka First Note, prowadzi handel hurtowy perfumami m.in. perfumami o nazwie Blue Safe for Women. Coty wniosła powództwo przeciwko spółce First Note, podnosząc, że dystrybucja przez tę ostatnią wspomnianych perfum we flakonach bardzo podobnych do tych, których przedstawienie jest zastrzeżone wspomnianym wyżej znakiem towarowym, stanowi naruszenie znaku towarowego, niedozwoloną reklamę porównawczą i nieuczciwe naśladownictwo. Powództwo to nie zostało uwzględnione ani w pierwszej instancji, ani w postępowaniu odwoławczym. W orzeczeniu wydanym w postępowaniu odwoławczym stwierdzono brak jurysdykcji krajowej sądów niemieckich. TSUE dokonał rozpatrzenia sprawy na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym przedstawiony w ramach sporu pomiędzy Coty a First Note w przedmiocie zarzutu naruszenia znaku towarowego oraz naruszenia przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji ze względu na sprzedaż w Belgii towarów podrabianych przedsiębiorcy niemieckiemu, który odsprzedał je w Niemczech. Po dokonanej dogłębnej analizie Trybunał stanął na stanowisku, że pojęcie państwa członkowskiego, w którym miało miejsce naruszenie widniejące w Rozporządzeniu nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że w wypadku sprzedaży i dostawy towaru podrobionego dokonanych na terytorium jednego państwa członkowskiego, którego odsprzedaż przez nabywcę następuje na terytorium innego państwa członkowskiego, prawo nie pozwala na uznanie jurysdykcji do rozpoznania powództwa o naruszenie przeciwko pierwotnemu sprzedawcy, który sam nie działał w państwie członkowskim siedziby sądu rozpoznającego sprawę. Natomiast w przypadku zarzutu niedozwolonej reklamy porównawczej lub nieuczciwego naśladownictwa oznaczenia chronionego wspólnotowym znakiem towarowym, zabronionych ustawą o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma sąd rozpoznający sprawę, prawo nie pozwala na uznanie ze względu na miejsce, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące powstanie szkody wynikającej z naruszenia wskazanej ustawy, jurysdykcji sądu wspomnianego państwa członkowskiego, gdy pozwany będący jednym z domniemanych sprawców sam nie działał w tym państwie. Natomiast w takim wypadku możliwe jest uznanie ze względu na miejsce zaistnienia szkody jurysdykcji do rozpoznania powództwa o stwierdzenie odpowiedzialności, opartego na wspomnianej ustawie krajowej, przeciwko osobie mającej siedzibę w innym państwie członkowskim i której zarzuca się popełnienie w tym państwie czynu, który spowodował lub może spowodować szkodę na obszarze właściwości sądu rozpoznającego sprawę. Trybunał uznał, że w okolicznościach mających miejsce w omawianej sprawie powództwo może być wniesione do sądów niemieckich, o ile czyn popełniony w innym państwie członkowskim spowodował lub może spowodować szkodę na obszarze właściwości sądu rozpoznającego sprawę. Źródło: Zagospodarowanie powierzchni sprzedażowej znakiem towarowym? wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej W jednej z ostatnio rozstrzyganych spraw TSUE orzekł, że przedstawienie w formie zwykłego rysunku bez wskazania 6 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

7 rozmiaru ani proporcji zagospodarowania powierzchni sprzedażowej towarów może być zarejestrowane jako znak towarowy w odniesieniu do usług polegających na świadczeniach związanych z owymi towarami, jednak niestanowiących integralnej części ich wprowadzenia do obrotu. Jednym z warunków umożliwiających rejestrację takiego przedstawienia w charakterze znaku towarowego jest, aby przedstawienie to umożliwiało odróżnienie usług zgłaszającego od usług innych przedsiębiorstw. Drugim warunkiem jest, aby rejestracji nie stała na przeszkodzie żadna z podstaw odmowy rejestracji wymienionych w Dyrektywie 2008/95/WE. Trybunał wydając w dniu 10 lipca 2014 r. wyrok w sprawie Apple Inc. (dalej: Apple ) przeciwko niemieckiemu urzędowi ds. patentów i znaków towarowych (C-421/13) wskazał tym samym jak należy interpretować art. 2 i 3 Dyrektywy 2008/95/WE. Przy czym artykuł 2 ww. Dyrektywy określa z jakich oznaczeń może składać się znak towarowy, natomiast art. 3 tej samej Dyrektywy wskazuje podstawy odmowy lub stwierdzenia nieważności rejestracji znaku towarowego. Historia powyższego sporu przedstawia się w sposób następujący. Amerykański urząd ds. patentów i znaków towarowych dokonał w dniu 10 listopada 2010 r. rejestracji trójwymiarowego znaku towarowego przedstawiającego w formie kolorowego rysunku (głównie stalowoszarego i jasnobrązowego) sztandarowe sklepy Apple. Rejestracja została dokonana w odniesieniu do usług z klasy 35 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego, polegających na różnych świadczeniach mających na celu skłonienie konsumenta do nabycia towarów Apple. Apple, na podstawie porozumienia madryckiego, złożyła następnie wniosek o terytorialne rozszerzenie ochrony wynikającej z rejestracji międzynarodowej ww. znaku towarowego. Wniosek ten w niektórych państwach został zaakceptowany, w innych, jak np. w Niemczech, ochrona nie została udzielona. 24 stycznia 2013 r. niemiecki urząd ds. patentów i znaków towarowych odmówił udzielenia ochrony temu trójwymiarowemu międzynarodowemu znakowi towarowemu (IR ) na terytorium Niemiec ze względu na to, że przedstawienie powierzchni przeznaczonych do sprzedaży towarów przedsiębiorstwa nie jest niczym innym niż przedstawieniem istotnego aspektu działalności handlowej tegoż przedsiębiorstwa, a nie wskazówką co do ich pochodzenia. Na decyzję niemieckiego urzędu ds. patentów i znaków towarowych Apple wniosła skargę do Federalnego Sądu Patentowego (Bundespatentgericht), który uznawszy, że w sprawie tej poruszane są podstawowe kwestie odnoszące się do prawa znaków towarowych, skierował do Trybunału cztery pytania prejudycjalne odnoszące się do wymienionych we wstępie przepisów Dyrektywy 2008/95/WE. Przedmiotem rozważań TSUE było zatem przede wszystkim dążenie do ustalenia, że wskazane przepisy Dyrektywy 2008/95/WE trzeba interpretować w ten sposób, że przedstawienie (w formie zwykłego rysunku bez wskazania rozmiaru ani proporcji) zagospodarowania powierzchni sprzedażowej może być zarejestrowane jako znak towarowy dla usług polegających na różnych świadczeniach mających na celu skłonienie konsumenta do nabycia towarów zgłaszającego oraz, w wypadku odpowiedzi twierdzącej, czy takie przedstawienie materializujące usługę może być zrównane z opakowaniem. Zgodnie z przywołanym we wstępie stanowiskiem Trybunału takie przedstawienie, jak to będące przedmiotem wyżej opisanego sporu, obrazujące zagospodarowanie powierzchni sprzedażowej za pomocą zbioru linii, konturów i form, może stanowić znak towarowy, pod warunkiem, że umożliwia odróżnienie towarów lub usług jednego przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Nie może również zachodzić żadna z podstaw odmowy rejestracji wskazanych w Dyrektywie 2008/95/WE. Źródło: Charakter indywidualny niezarejestrowanego wzoru użytkowego wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Wyrokiem z 19 czerwca 2014 r. TSUE odpowiedział na pytanie prejudycjalne w sprawie C-345/13, dotyczącej sporu pomiędzy Karen Millen Fashions Ltd. (dalej: Karen ) a Dunnes Stores, Dunnes Stores (Limerick) Ltd. (dalej łącznie jako: Dunnes ). Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożył sąd odwoławczy w Irlandii. Wniosek ten 3/2014 7

8 dotyczył wykładni Rozporządzenia Rady (WE) nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych. Karen to spółka prawa angielskiego, która produkuje i sprzedaje odzież damską. Natomiast Dunnes jest dużą irlandzką grupą handlu detalicznego, między innymi sprzedającą odzież damską. Przedmiotem sporu między spółkami było skopiowanie przez Dunnes wzoru odzieży produkowanej przez Karen. W 2005 r. Karen zaprojektowała i wprowadziła do obrotu w Irlandii koszulę w paski (w kolorach niebieskim i kamiennobrązowym) oraz czarny top z dzianiny. Dunnes wprowadziła kopie tych ubrań do sprzedaży pod koniec 2006 r. w swoich irlandzkich sklepach. Karen uznała, iż doszło do naruszenia praw, jakie przysługują jej z tytułu niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych dla jej odzieży. W związku z powyższym, w dniu 2 stycznia 2007 r. spółka wszczęła postępowanie przed sądem o orzeczenie wobec Dunnes zakazu korzystania z tych wzorów oraz zasądzenie odszkodowania. Sąd przychylił się do żądań Karen. Dunnes wniosła apelację od tego orzeczenia do sądu odwoławczego. Nie kwestionowała ona skopiowania wzorów odzieży należących do Karen oraz przyznała, że niezarejestrowane wzory wspólnotowe, do których roszczenia wysuwa Karen, są nowe. Niemniej, Dunnes kwestionowała prawo Karen do niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych dla wspomnianej odzieży, wskazując na brak indywidualnego charakteru tychże w rozumieniu Rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych. Co więcej, uważała, iż na gruncie tego rozporządzenia to Karen musi w rzeczywistości udowodnić, że jej odzież ma taki charakter. W tych okolicznościach sąd odwoławczy postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z poniższymi pytaniami prejudycjalnymi: 1) Czy przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru, co do którego twierdzi się, iż korzysta on z ochrony jako niezarejestrowany wzór wspólnotowy do celów rozporządzenia [nr 6/2002], całościowe wrażenie, jakie wzór ten wywiera na poinformowanym użytkowniku w rozumieniu art. 6 tego rozporządzenia, należy badać w odniesieniu do tego, czy różni się ono od całościowego wrażenia, wywartego na tym użytkowniku przez: a) jakikolwiek indywidualny wzór, który został wcześniej udostępniony publicznie, czy też b) jakąkolwiek kombinację znanych elementów więcej niż jednego takiego wcześniejszego wzoru? 2) Czy właściwy w sprawach wzorów wspólnotowych sąd jest zobowiązany do tego, by traktować niezarejestrowany wzór wspólnotowy jako ważny do celów art. 85 ust. 2 rozporządzenia [nr 6/2002], jeśli właściciel wskazuje jedynie, co stanowi indywidualny charakter tego wzoru, czy też właściciel jest zobowiązany do udowodnienia, że wzór posiada indywidualny charakter zgodnie z art. 6 tego rozporządzenia?. TSUE zauważył, iż sąd odsyłający w pierwszym pytaniu dąży w istocie do ustalenia, czy art. 6 Rozporządzenia nr 6/2002 należy interpretować w ten sposób, że aby móc uznać, iż wzór ma indywidualny charakter, całościowe wrażenie, jakie wzór ten wywiera na poinformowanym użytkowniku, powinno różnić się od całościowego wrażenia, jakie na tym użytkowniku wywiera wzór wcześniejszy, samoistnie lub jako kombinacja elementów kilku wzorów, które wcześniej zostały udostępnione publicznie. Po dokonaniu analizy przepisów Rozporządzenia nr 6/2002 oraz porozumienia TRIPS, Trybunał podzielił stanowisko Karen. W myśl tego stanowiska aby móc uznać, iż dany wzór ma indywidualny charakter: całościowe wrażenie, jaki wzór ten wywołuje na poinformowanym użytkowniku, powinno różnić się od całościowego wrażenia, jakie na tym użytkowniku wywiera jeden lub kilka z wcześniejszych wzorów, każdy rozpatrywany odrębnie jako całość, nie zaś kombinacja różnych elementów wcześniejszych wzorów. Taka wykładania znalazła też potwierdzenie w dotychczasowym orzecznictwie TSUE dotyczącym ustalania, czy wzór ma charakter indywidualny. Trybunał ustalił, że poprzez swoje drugie pytanie sąd odsyłający zmierza do ustalenia, czy właściwy w sprawach wzorów wspólnotowych sąd powinien uważać niezarejestrowany wzór wspólnotowy za ważny do celów art. 85 ust. 2 Rozporządzenia nr 6/2002 w sytuacji gdy właściciel wskazuje jedynie, w czym przejawia się indywidualny charakter wzoru, czy też, przeciwnie, właściciel wzoru musi udowodnić, że wzór ma indywidualny charakter zgodnie z art. 6 tego rozporządzenia. Wniosek Trybunału, podsumowujący analizę odpowiednich przepisów rozporządzenia, był w przedmiotowej sprawie następujący: 8 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

9 aby sąd właściwy w sprawach wzorów wspólnotowych uznał niezarejestrowany wzór wspólnotowy za ważny do celów art. 85 ust. 2 rozporządzenia, wystarczy, by właściciel z jednej strony wykazał, kiedy miało miejsce pierwsze publiczne udostępnienie jego wzoru, oraz z drugiej strony wskazał elementy, które świadczą o indywidualnym charakterze jego wzoru. Źródło: W postępowaniu przed Trybunałem nie należy podnosić nowych zarzutów wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej W dniu 12 czerwca 2014 r. TSUE wydał wyrok w sprawie C-285/13 P, którym oddalił odwołanie od wyroku Sądu UE w przedmiocie skargi na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM. Postępowanie przed OHIM zaczęło się w dniu 30 października 2003 r, kiedy Café do Brasil SpA złożyła wniosek o rejestrację figuratywnego wspólnotowego znaku towarowego: Znak ten miał być zarejestrowany dla, między innymi, produktów z klasy 30 klasyfikacji nicejskiej, w szczególności: kawa, herbata, kakao, mąka, produkty zbożowe, chleb, ciastka i słodycze, lody spożywcze, melasa; drożdże, proszek do pieczenia; przyprawy. Znak towarowy został zarejestrowany i opublikowany. W dniu 3 lutego 2005 r. Bimbo SA wniosła sprzeciw wobec rejestracji znaku w powyższej klasie powołując się na istnienie wcześniejszego znaku towarowego i identyczności dóbr i usług, co do których znak ten został zarejestrowany, wobec czego istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd. Bimbo SA uzasadniała sprzeciw posiadaniem hiszpańskiego znaku słownego BIMBO, który uzyskała 4 października 1955 r. w odniesieniu do produktów: produkty zbożowe, młynarstwo, pieczenie, ciastka i skrobia, co do których znak ten miał być powszechnie znany w Hiszpanii oraz wcześniej niezarejestrowanego znaku BIMBO, powszechnie znanego w Hiszpanii w odniesieniu do tych samych dóbr. 14 marca 2011 r. Wydział Sprzeciwów podtrzymał sprzeciw wobec części produktów, tj.: mąki, produktów zbożowych, chleba, ciastek i słodyczy, lodów spożywczych; drożdży, proszku do pieczenia w klasie 30 klasyfikacji nicejskiej, wobec czego skargę wniosła Café do Brasil SpA. Czwarta Izba Odwoławcza OHIM uwzględniła skargę w części i tym samym potwierdziła, że znak towarowy nie zostanie udzielony w zakresie produktów zbożowych, chleba, ciastek. Bimbo SA nie wykazała przedłużenia prawa do zarejestrowanego znaku towarowego, wobec czego sprzeciw będzie rozpatrywany wyłącznie w odniesieniu do niezarejestrowanego znaku towarowego. Znak ten był powszechnie znany w Hiszpanii wyłącznie w odniesieniu do paczkowanego, krojonego chleba, nie ma zatem prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do produktów takich jak mąka, słodycze, lód spożywczy, drożdże czy proszek do pieczenia. Bimbo SA wniosła skargę do Sądu UE o zmianę zaskarżonej decyzji albo uchylenie jej w całości powołując się na art. 64, 75 oraz 76 Rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz art. 8(1)(b) tego rozporządzenia. Sąd UE oddalił skargę w całości. Bimbo SA wniosła odwołanie do Trybunału zarzucając Sądowi UE naruszenie Zasady 19 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące Rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego z dnia 13 grudnia 1995 r. oraz naruszenie art. 8 ust. 1, 2, 4 i 5 Rozporządzenia (WE) nr 207/2009. Trybunał stwierdził, że wniosek o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego CAFFE KIMBO został złożony 30 października 2003 r., dlatego zastosowanie będą miały przepisy Rozporządzenia 40/94. TSUE uznał, że Bimbo SA nie podnosiła przed Sądem UE zarzutu naruszenia Zasady 19 Rozporządzenia 2868/95 oraz tego, że Bimbo SA wykazała istnienie i ważność wcześniejszego hiszpańskiego znaku BIMBO, zarejestrowanego w roku 1955, zgodnie z tym przepisem. Bimbo SA opierała się dotychczas wyłącznie na niezarejestrowanym wcześniej znaku BIMBO powszechnie znanym w Hiszpanii. TSUE może badać wyłącznie przepisy powoływane przed Sądem UE. W zakresie drugiego zarzutu Trybunał orzekł, że ocena podobieństwa produktów leży wyłączenie w gestii Sądu UE, nie w gestii Trybunału, ponieważ TSUE rozpatruje wyłącznie kwestie prawne. Trybunał nie uwzględnił również pozostałych zarzutów, ponieważ nie były one podnoszone przez Bimbo SA 3/2014 9

10 w postępowaniu przez Sądem UE. Wyrokiem TSUE odwołanie Bimbo SA zostało oddalone w całości. Źródło: Kolor czerwony przyczyną sporu między bankami. Wtórna zdolność odróżniająca znaku towarowego wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Przy rozstrzyganiu, czy znak towarowy nieposiadający charakteru odróżniającego nabył tzw. wtórną zdolność odróżniającą w następstwie jego używania, prawo UE stoi na przeszkodzie wykładni prawa krajowego, wskazującej na określony uniwersalny procentowy próg rozpoznawalności danego oznaczenia wśród konsumentów jako przesłanki nabycia takiej zdolności. Z kolei przy ocenie, czy znak towarowy nabył wtórną zdolność odróżniającą, należy zbadać czy nastąpiło to przed datą rejestracji znaku. Brak pierwotnej zdolności odróżniającej oraz brak uzyskania zdolności przez używanie do momentu złożenia wniosku o rejestrację, stanowią przesłanki unieważnienia znaku towarowego. Tak orzekł 19 czerwca 2014 r. Trybunał w wyroku (C-217/13 oraz C-218/13) w sprawie Oberbank AG, Banco Santander SA i Santander Consumer Bank AG przeciwko Deutsche Sparkassen und Giroverband e.v. (dalej: DSGV ), stanowiącym konsekwencję trzech pytań prejudycjalnych, jakie zadał Trybunałowi niemiecki Federalny Sąd Patentowy (Bundespatentgericht). DSGV uzyskała w dniu 11 lipca 2007 r. rejestrację znaku towarowego w postaci bezkonturowego koloru czerwonego (czerwony HKS 13) w odniesieniu do klasy 36 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego. 15 stycznia 2008 r. Oberbank wystąpił z wnioskiem o unieważnienie prawa do analizowanego znaku towarowego wskazując na brak charakteru odróżniającego. Decyzją z dnia 16 czerwca 2009 r., niemiecki urząd ds. patentów i znaków towarowych oddalił wniosek o stwierdzenie nieważności, wskazując że pomimo iż omawiany znak w istocie nie ma charakteru odróżniającego, to jednak uzyskał taki charakter w następstwie używania. Z wnioskami o unieważnienie prawa, podnosząc podobne zarzuty do tych stawianych przez Oberbank, wystąpiły także Banco Santander oraz Santander Consumer Bank. Ich wnioski również zostały oddalone. Wszyscy wnioskodawcy wystąpili następnie do sądu ze skargą o stwierdzenie nieważności decyzji niemieckiego urzędu ds. patentów i znaków towarowych i unieważnienie prawa do analizowanego znaku towarowego. Pytania prejudycjalne przedstawione Trybunałowi dotyczyły przesłanek pozwalających na uznanie, że dany znak nabył tzw. wtórną zdolność odróżniającą poprzez jego używanie. Sąd dążył w szczególności do ustalenia, jaki poziom renomy w zainteresowanym kręgu odbiorców jest wymagany dla uznania istnienia wtórnej zdolności odróżniającej oraz do rozwiania wątpliwości dotyczących tego, jaka chwila jest właściwa dla oceny takiej zdolności moment zgłoszenia znaku, czy też data jego rejestracji. Analizując wyżej wskazane zagadnienia, Trybunał oparł się na przepisach Dyrektywy 89/104, zastąpionej następnie przez Dyrektywę 2008/95. Trybunał przypomniał, że zgodnie z wcześniejszym orzecznictwem, oceny charakteru odróżniającego danego znaku, należy dokonywać w odniesieniu do towarów lub usług, dla których znak ten stanowi oznaczenie oraz w odniesieniu do przypuszczalnego sposobu postrzegania znaku towarowego przez zainteresowany krąg odbiorców (tak m.in. wyroki: C-363/99 w sprawie Koninklijke KPN Nederland i C-353/03 w sprawie Nestle). W odniesieniu do kwestii, w jaki sposób należy ustalić czy znak nabył wtórną zdolność odróżniającą, Trybunał wskazał, że organ właściwy w przedmiocie rejestracji powinien zawsze dokonać konkretnej analizy danego przypadku. Jako kryteria pomocne w takiej ocenie zostały wymienione m.in: udział znaku towarowego w rynku, intensywność, zasięg geograficzny, długość okresu używania, a także stopień rozpoznawalności. Podkreślono, że jeżeli znaczna część kręgu odbiorców jest w stanie przy pomocy znaku towarowego rozpoznać dany towar jako pochodzący od określonego przedsiębiorcy, to niewątpliwie doszło na nabycia zdolności odróżniającej. Jednocześnie Trybunał wyraził pogląd, że okoliczność znacznego stopnia rozpoznawalności nie może być ustalona wyłącznie na podstawie ogólnych i abstrakcyjnych danych takich jak określone udziały procentowe (sąd kierujący pytania prejudycjalne proponował 70% próg rozpoznawalności wśród badanej grupy). Trybunał zajął także stanowisko zgodnie z którym, uprawniony do znaku towarowego może skutecznie bronić się przed uzasadnionym zarzutem braku pierwotnej zdolności odróżniającej znaku jedynie wykazując nabycie zdolności odróżniającej przez używanie jeszcze przed datą złożenia wniosku o rejestrację. Należy jednak zwrócić uwagę, że na mocy art. 3 ust. 3 Dyrektywy 10 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

11 2008/95 państwa członkowskie uprawnione są do rozszerzenia zastosowania konstrukcji nabycia zdolności przez używanie także na okres po dacie złożenia wniosku o rejestrację albo nawet po dacie samej rejestracji. W zakresie ostatniego z pytań prejudycjalnych, Trybunał wyraźnie rozstrzygnął, że ciężar udowodnienia nabycia przez znak wtórnej zdolności odróżniającej przed datą złożenia wniosku o rejestrację, spoczywa na uprawnionym do tego znaku towarowego. W konsekwencji, gdy uprawnionemu nie uda się skutecznie przeprowadzić takiego dowodu, a znak nie posiada pierwotnej zdolności odróżniającej, należy stwierdzić nieważność znaku towarowego. Źródło: Firma przedsiębiorstwa może mieć priorytet przed rejestracją znaku towarowego zawierającego podobne elementy Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 3 kwietnia 2014 r. rozpoznał skargę kasacyjną złożoną przez Piotra Chlebowskiego (sygn. akt II GSK 244/13) od wyroku WSA w Warszawie. Zaskarżony wyrok dotyczył decyzji UPRP z września 2011 r. w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy. NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA. Decyzją z marca 2008 r. UPRP udzielił prawa ochronnego Politechnice Wrocławskiej na poniższy słowno-graficzny znak towarowy (R ). Znak przeznaczony został do oznaczania towarów i usług w następujących klasach: 9, 16, 18, 25, 35, 41 oraz 42. UPRP we wrześniu 2011 r. oddalił sprzeciw Piotra Chlebowskiego, odnoszący się do tej rejestracji, uznając za bezzasadne żądanie unieważnienia udzielonego prawa ochronnego na znak towarowy E-INFORMATICA. Od tej decyzji organu Piotr Chlebowski wniósł skargę do WSA w Warszawie, którą sąd ten oddalił. Piotr Chlebowski wniósł skargę kasacyjną od wyroku WSA, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez ten sąd. Skarżący zarzucił wyrokowi sądu I instancji naruszenie szeregu przepisów prawa materialnego. WSA przyjął, iż podmiot gospodarczy będący osobą fizyczną nie ma firmy na podstawie nieistniejącego od niemal 12 lat przepisu. Ponadto, poprzez brak zastosowania art. 43(4) k.c. uznał, iż podmiot gospodarczy będący osobą fizyczną nie ma firmy. Co więcej, błędna, zdaniem skarżącego, wykładnia i niewłaściwe zastosowanie przez sąd art. 55(1) k.c. sprawiło, iż przyjął on, że oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo jest tożsame z firmą podmiotu gospodarczego oraz, że nie przysługuje mu z tego tytułu jego ochrona. Piotr Chlebowski zarzucił WSA również niewłaściwe zastosowanie art. 131 ust. 1 pkt. 1 p.w.p. poprzez przyjęcie, że w wyniku udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy E-INFORMATICA nie doszło do naruszenia jego prawa osobistego wynikającego z art. 23 k.c. (oraz art. 24, 43(10) k.c.), chroniącego nazwę INFORMATICA jako wyróżniający się, eksponowany element jego firmy. Skarżący zarzucił sądowi I instancji również niewłaściwe zastosowanie powyższego artykułu poprzez przyjęcie, że w wyniku udzielenia prawa ochronnego na sporny znak towarowy nie doszło do naruszenia jego prawa majątkowego do oznaczenia indywidualizującego jego przedsiębiorstwo. Skarżący wskazał również uchybienia polegające na naruszeniu przepisów postępowania. NSA przychylił się do zarzutów podniesionych przez Piotra Chlebowskiego uznając, iż sąd I instancji kontrolując zaskarżoną decyzję UPRP nie dostrzegł, iż organ całkowicie uchylił się od wyczerpującego rozpatrzenia i oceny materiału dowodowego w trakcie postępowania spornego, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zaakceptował on również niesłusznie decyzję UPRP, pomimo nieustalenia przez organ okoliczności faktycznych niezbędnych do zastosowania podstawy prawnej unieważnienia. UPRP może odmówić wiary określonym dowodom, jednakże dopiero po wszechstronnym ich rozpatrzeniu, wyjaśniając przyczyny takiej ich oceny, co powinno mieć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji. Co więcej, NSA podkreślił, że: nazwa przedsiębiorstwa (firma) należy do kategorii praw osobistych i majątkowych, 3/

12 podlegających ochronie prawnej i że te prawa mogą być naruszone przez użycie znaku towarowego, ponieważ oba oznaczenia (firma i znak towarowy) identyfikują przedsiębiorstwo. WSA niesłusznie powołał się na nieistniejący już przepis k.h. i na tej podstawie uznał, że Piotrowi Chlebowskiemu nie przysługuje prawo do firmy. Aktualny Kodeks cywilny przyznaje prawo do firmy także przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną. W przedmiotowej sprawie występuje przede wszystkim kolizja prawa skarżącego do firmy oraz prawa uprawnionej do zarejestrowanego spornego znaku towarowego. UPRP nie zbadał, czy wskutek występującej kolizji tych praw istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia klienta w błąd co do tożsamości przedsiębiorstwa. NSA wielokrotnie stwierdzał w swoim orzecznictwie, że firma służy wyróżnieniu i identyfikacji przedsiębiorstwa w obrocie prawnym i gospodarczym, niosąc ze sobą również informacje o cechach i walorach jego działalności. Nieuprawnione zakłócanie tych funkcji nazwy przedsiębiorstwa narusza prawo do nazwy. Niemniej, NSA zauważył, iż wyłączność prawa do firmy nie jest zupełna, ogranicza ją bowiem zasięg faktycznej działalności używającego nazwy i tylko w tym zakresie może dojść do kolizji pomiędzy identycznymi lub podobnymi: nazwą i znakiem towarowym. Istotnym elementem oceny jest niebezpieczeństwo wprowadzenia klienta w błąd co do tożsamości przedsiębiorstwa. Wystarczy ustalenie potencjalnej możliwości wystąpienia takiej konfuzji, która w sytuacji prowadzenia przez obydwie firmy identycznej lub zbieżnej działalności wydaje się nieunikniona. NSA stwierdził również, że w przypadku kolizji między firmą przedsiębiorstwa a zarejestrowanym z gorszym pierwszeństwem znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej. W przedmiotowej sprawie zatem priorytet trzeba przyznać ochronie prawa podmiotowego Piotra Chlebowskiego do nazwy przedsiębiorstwa. Źródło: Czy suplementy diety rzeczywiście nie są podobne do napojów wzbogaconych witaminami? wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie WSA w Warszawie wyrokiem z 11 marca 2014 r. (sygn. VI SA/Wa 2351/13) uchylił decyzję UPRP w przedmiocie unieważnienia znaku towarowego kids Vitalsss MULTIWITAMINA DLA DZIECI suplement diety cola, zarejestrowanego na rzecz Optimum Mark sp. z o.o. Prawo ochronne na powyższy znak zostało udzielone dla towarów takich jak: witaminy i dodatki mineralne, tabletki musujące z witaminami i minerałami (tj. towary objęte klasą 5 klasyfikacji nicejskiej) oraz dla napojów bezalkoholowych wzbogaconych witaminami i minerałami oraz preparatów do przygotowania napojów (towary należące do klasy 32). Wobec rejestracji powyższego znaku sprzeciw wniósł uprawniony do międzynarodowego znaku towarowego VITALIS przeznaczonego do sygnowania towarów z klas 3, 5 i 21. Domagał się on unieważnienia ochrony znaku kids Vitalsss MULTIWITAMINA DLA DZIECI suplement diety cola. Uwzględnienie sprzeciwu wymagało spełnienia trzech przesłanek: podobieństwa (lub identyczności) porównywanych oznaczeń, podobieństwa (lub identyczności) oznaczanych towarów lub usług oraz istnienia ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia oznaczanych towarów. Uprawniony do spornego znaku kids Vitalsss MULTIWITAMINA DLA DZIECI suplement diety cola uważał sprzeciw za bezzasadny. Zakwestionował zwłaszcza podobieństwo towarów, do oznaczania których przeznaczone są porównywane znaki towarowe. Jego zdaniem o podobieństwie towarów można mówić tylko w zakresie towarów należących do klasy 5 klasyfikacji nicejskiej, gdyż oba znaki zostały zgłoszone do rejestracji w tej klasie. Za to tylko jeden z dwóch porównywanych znaków znak kids Vitalsss MULTIWITAMINA DLA DZIECI suplement diety cola został zarejestrowany w klasie 32 (dla napojów bezalkoholowych wzbogaconych witaminami i minerałami oraz preparatów do przygotowania napojów). Ochrona wcześniejszego znaku VITALIS nie obejmowała napojów (ani innych towarów z klasy 32), stąd, zdaniem Optimum Mark sp. z o.o., prawo 12 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

13 ochronne na znak VITALIS nie mogło stanowić przeszkody dla rejestracji znaku kids Vitalsss MULTIWITAMINA DLA DZIECI suplement diety cola w klasie 32. Optimum Mark sp. z o.o. argumentowała, że napoje (klasa 32) nie są podobne do towarów z klasy 5, do oznaczania których przeznaczony jest znak towarowy VITALIS (między innymi substancji dietetycznych i suplementów żywnościowych zawierających w szczególności witaminy i oligoelementy, w postaci saszetek, proszku lub kapsułek, w tym produktów multiwitaminowych w postaci tabletek musujących, tabletek do żucia, kapsułek). UPRP oddalił sprzeciw. Organ uznał, że nie istnieje podobieństwo pomiędzy towarami z klasy 5 do napojów bezalkoholowych wzbogaconych witaminami i minerałami oraz preparatów do przygotowywania napojów z klasy 32. Towary te należą bowiem do różnych i rozróżnianych przez nabywców grup towarów o innym charakterze i przeznaczeniu. Napoje pakowane są w butelki lub puszki, podczas gdy suplementy i substancje dietetyczne występują w postaci saszetek, proszku lub kapsułek. Te ostatnie służą utrzymaniu dobrego zdrowia, natomiast napoje bezalkoholowe wzbogacone witaminami i minerałami służą do zaspokojenia pragnienia. Dodanie witamin i minerałów do napojów w opinii UPRP nie zmienia tej oceny. UPRP stwierdził więc, że nie zaistniał w odniesieniu do towarów taki rodzaj podobieństwa, który powodowałby ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd. UPRP przyznał jednocześnie, że same znaki są do siebie podobne. W związku z decyzją UPRP niekorzystną dla uprawnionego do znaku VITALIS, podmiot ten złożył skargę do WSA. Sąd stwierdził, że prawidłowość dokonanej przez UPRP oceny podobieństwa towarów budzi wątpliwości. Urząd przedwcześnie wykluczył podobieństwo towarów. W ocenie podobieństwa należy brać pod uwagę między innymi charakter towarów, ich przeznaczenie, sposób użytkowania, jak również to czy towary konkurują ze sobą, czy też wzajemnie się uzupełniają. W analizie dokonanej przez UPRP takiej wnikliwej oceny zabrakło. WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję i obciążył UPRP kosztami postępowania. Źródło: Amortyzacja znaku towarowego będącego w procedurze rejestracji wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu Omawiane orzeczenie WSA z dnia 4 czerwca 2014 r. zapadło w sprawie, w której podmiot złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego odnośnie do podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca zamierzał być komandytariuszem spółki komandytowej z siedzibą na terenie RP. Spółka planowała nabyć od innego podmiotu znak towarowy będący w procedurze rejestracji w UPRP i wykorzystywać ów znak w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w okresie dłuższym niż jeden rok. Po nabyciu znaku prawdopodobne będzie udzielenie przez UPRP prawa ochronnego na znak na rzecz spółki. Wnioskodawca zadał pytania Dyrektorowi Izby Skarbowej: i) od jakiego momentu spółka będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do znaku, jeśli znak w momencie jego nabycia przez spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w UPRP oraz (ii) jaka będzie wartość początkowa prawa ochronnego do znaku, będąca podstawą odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez spółkę, które dla wnioskodawcy będą stanowiły koszty uzyskania przychodu. Indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego mają na celu jednoznaczne przedstawienie wnioskodawcy skutków i konsekwencji prawno-podatkowych jego działań lub podejmowanych czynności w zakreślonym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o ich udzielenie, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego. W wyniku udzielenia indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wnioskodawca winien uzyskać bezwarunkowe, jednoznaczne stanowisko ministra właściwego do spraw finansów publicznych, co do obowiązków wynikających z czynności podejmowanych lub tych które mają zostać podjęte w przyszłości w przedstawionym stanie faktycznym. Zdaniem organu spółka nie będzie uprawiona do ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do znaku, jeśli znak w momencie jego nabycia przez spółkę będzie znajdował się w procedurze rejestracji w UPRP. Fakt nabycia niezarejestrowanego znaku towarowego powinien mieć znaczenie (jako swoista czynność faktyczna) przy ustalaniu wartości początkowej znaku towarowego na potrzeby jego amortyzacji po uzyskaniu prawa 3/

14 ochronnego. Amortyzacji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Katalog środków trwałych jest katalogiem otwartym, a katalog wartości niematerialnych i prawnych jest katalogiem zamkniętym. Amortyzacji podlegają środki trwałe nabyte lub wytworzone oraz wartości niematerialne i prawne, ale wyłącznie nabyte, w tym prawa ochronne na krajowe znaki towarowe uzyskane w drodze konstytutywnej decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy. Wobec powyższego urząd nie odniósł się do drugiego pytania. Wnioskodawca odwołał się do WSA. Rozpoznając skargę na interpretację prawa podatkowego sąd administracyjny kontroluje poprawność merytoryczną dokonanej interpretacji oraz prawidłowość prowadzonego w tej sprawie postępowania interpretacyjnego. Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, uwzględniając skargę. W ocenie WSA nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu zaprezentowanym w zaskarżonej interpretacji, iż w sprawie nie dojdzie do nabycia przez spółkę prawa ochronnego podlegającego amortyzacji. To, że z chwilą sprzedaży znaku towarowego spółce na przedmiotowy znak nie będzie udzielone jeszcze prawo ochronne, nie oznacza że spółka nie może nabyć tego prawa w wyniku wydania konstytutywnej decyzji o zarejestrowaniu znaku towarowego w UPRP. Źródło: MIKSEŁKO przeciwko MILKSEŁKO ŁACIATE wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie decyzji Urzędu Patentowego RP Ciekawy wyrok wydał NSA 10 kwietnia 2014 r. (II GSK 255/13). W sprawie tej doszło do kolizji znaków służących do oznaczania tłuszczów stanowiących mieszaninę masła oraz tłuszczów roślinnych. W 1996 roku został zarejestrowany słowny znak MIKSEŁKO, który jest fantazyjną kompozycją sugerującą, że towary nim oznaczane są mieszaniną tłuszczów z dodatkiem masła. W roku 2008 konkurent właściciela pierwszego znaku skutecznie zarejestrował znak MILKSEŁKO ŁACIATE. Znak ten jest słowno-graficzny i składa się z dwóch członów. Drugi z nich jest bardzo znanym samodzielnym znakiem używanym do oznaczania mleka oraz szeregu towarów wytworzonych na bazie mleka krowiego. Pierwszy z nich, poprzez użycie angielskiego słowa milk podkreśla pochodzenie produktów z mleka, podczas gdy całość tego członu sugeruje zawartość masła w oznaczanych produktach. UPRP zdecydował o unieważnieniu znaku MILKSEŁKO ŁACIATE. Po pierwsze, stwierdził praktyczną tożsamość towarów, dla których zarejestrowane były oba znaki. Co ważniejsze jednak, skonstatował, że podobieństwo wcześniej zarejestrowanego znaku z pierwszym członem znaku późniejszego jest na tyle silne, że nie można wykluczyć ryzyka pomylenia ich przez konsumentów. W ocenie UPRP pierwszy człon tego znaku miał charakter dominujący, w związku z tym to on został porównany ze znakiem wcześniejszym. UPRP zwrócił również uwagę, że w przypadku konfliktu pomiędzy wcześniejszym znakiem słownym a późniejszym znakiem słowno-graficznym, przy ocenie podobieństwa spornych znaków pomija się elementy graficzne. Decyzja ta została uchylona przez WSA w Warszawie. WSA w wyroku stwierdził, że UPRP nie udowodnił należycie dlaczego uznał człon MIKSEŁKO unieważnionego znaku za dominujący nad całością. Co więcej, sąd ten zwrócił uwagę na to, że dodanie członu ŁACIATE, będącego samoistnym znakiem towarowym, eliminuje ryzyko konfuzji. Wyrok WSA stał się przedmiotem skargi kasacyjnej do NSA. Sąd ten w pełni podzielił ocenę prawną dokonaną przez UPRP. Dodatkowo zwrócił uwagę na naganność praktyki polegającej na dodawaniu własnych znaków towarowych do oznaczeń podobnych do znaków zarejestrowanych przez konkurentów. Z jednej strony, może to rzeczywiście eliminować konfuzję. Z drugiej jednak strony (co w ocenie NSA było czynnikiem przeważającym) takie praktyki są szkodliwe z uwagi na możliwość eliminowania z rynku znaków uprzednio zarejestrowanych i przywłaszczanie ich w nieuczciwy sposób poprzez dodanie jeszcze jednego znaku o niespornie odróżniającym charakterze. W konsekwencji wyrok WSA w Warszawie został uchylony, a decyzja UPRP stała się ostateczna. 14 Znaki towarowe i nieuczciwa konkurencja

15 Inne zagadnienia Nielegalny obrót towarami i przestępstwa przeciwko własności intelektualnej szkolenie dla prokuratorów zorganizowane przez INTERPOL We wrześniu tego roku odbyło się specjalne trzydniowe szkolenie dla prokuratorów apelacyjnych z całej Polski organizowane przez Biuro Prawne Interpolu oraz Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury. Celem szkolenia było zwrócenie uwagi przedstawicieli prokuratury na najistotniejsze kwestie związane ze zwalczaniem przestępczości zorganizowanej, w tym przestępstw przeciwko własności intelektualnej. Podczas szkolenia omówione zostały kwestie odnoszące się do rozwoju współpracy międzynarodowej i opracowania wspólnych strategii w tym zakresie. Poddane analizie zostały obowiązujące przepisy prawa międzynarodowego i krajowego, jak również zwrócono uwagę na praktykę prokuratur z innych jurysdykcji w zakresie formułowania zarzutów za określone typy przestępstw. Poruszono kwestię konieczności kooperacji sektora publicznego z prywatnym, aby dokonywać skutecznej eliminacji towarów podrobionych z obrotu handlowego. W szkoleniu jako prelegenci brali udział m.in. przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Włoskiej, Interpolu, Europolu, Eurojustu oraz sektora prywatnego. Źródło: 3/

16 W celu uzyskania dodatkowych informacji, prosimy o kontakt: Oskar Tułodziecki Oskar.Tulodziecki@klgates.com Ewa Rusak Ewa.Rusak@klgates.com Agata Lewartowska-Błaszczyk Agata.Lewartowska-Blaszczyk@klgates.com Marta Wysokińska Marta.Wysokinska@klgates.com Dorota Koseła Dorota.Kosela@klgates.com Michał Ziółkowski Michal.Ziolkowski@klgates.com Ewelina Madej Ewelina.Madej@klgates.com K&L Gates Jamka sp.k. Plac Małachowskiego Warszawa, Polska T: F: Jeżeli są Państwo zainteresowani otrzymywaniem Biuletynu w wersji elektronicznej, uprzejmie prosimy o przesłanie takiej informacji pod adresem owym: Emilia.Pisarek@klgates.com, wpisując w tytule wiadomości: Biuletyn TM. Anchorage Austin Berlin Boston Brisbane Bruksela Charleston Charlotte Chicago Dallas Doha Dubai Fort Worth Frankfurt Harrisburg Hong Kong Houston Londyn Los Angeles Mediolan Melbourne Miami Moskwa Newark Nowy Jork Orange County Palo Alto Paryż Pekin Perth Pittsburgh Portland Raleigh Research Triangle Park San Diego San Francisco São Paulo Seattle Seul Sydney Szanghai Singapur Spokane/Coeur d Alene Taipei Tokio Warszawa Waszyngton Wilmington K&L Gates zatrudnia pracowników w 48 biurach w Ameryce Pn. i Płd., Europie, Azji, Australii oraz na Bliskim Wschodzie i reprezentuje liczne spółki należące do GLOBAL 500, FORTUNE 100 oraz FTSE 100, a także nowo powstałe i średniej wielkości spółki i przedsiębiorców, uczestników ruchu kapitałowego oraz podmioty sektora prywatnego. Więcej informacji na temat K&L Gates na stronie Niniejsza publikacja ma charakter informacyjny i nie powinna stanowić podstawy do podejmowania wiążących decyzji. Tematyka poruszona w niniejszej publikacji jest wynikiem subiektywnego wyboru autorów biuletynu i nie stanowi wyczerpującego omówienia wszystkich zagadnień. Informacje zawarte w niniejszej publikacji dotyczą jedynie wybranych aspektów prawnych. Treść biuletynu nie może być traktowana jako porada prawna K&L Gates LLP. Wszystkie prawa zastrzeżone.