O legalności i nielegalności Opracowanie:

Transkrypt

1 O legalności i nielegalności Opracowanie: Prawo międzynarodowe nie jest moją specjalnością (jestem z wykształcenia socjologiem, przez wiele lat zajmowałam się zawodowo prawem rodzinnym), a ponieważ w wypowiedziach polityków i publicystów na temat konfliktu na Bliskim Wschodzie wiele razy widziałam niesłychanie stanowcze użycie określeń nielegalny", nielegalne", zainteresował mnie wykład amerykańskiego profesora prawa, Eugene a Kontorovicha, który przedstawia prawniczą argumentację, i dowodzi, że ta stanowczość w używaniu tych określeń nie znajduje podstaw w samym prawie. Jako laik w tej dziedzinie zostałam w dużym stopniu przekonana i uważam, że warto tę argumentację przedstawić naszym czytelnikom. Profesor Konotorovich jest specjalistą z dziedziny prawa konstytucyjnego i prawa międzynarodowego, a jego wykład poświęcony był problemom prawnej obecności Izraela na Zachodnim Brzegu, a także na Wzgórzach Golan, z perspektywy prawa międzynarodowego. Po co w ogóle o tym mówić? Nie wątpię, że słyszeliście dyskusje o Izraelu, o Zachodnim Brzegu, o osiedlach, o których nieodmiennie mówi się w kategoriach prawa międzynarodowego. Słyszeliście o nielegalnych osiedlach, nielegalnej okupacji, apartheidzie, legalnych żądaniach wobec Izraela, a więc powinniśmy móc ocenić ich zasadność przez spojrzenie na międzynarodowe źródła prawne. Amerykański prawnik zaczyna od sprecyzowania co jest, a co nie jest prawem międzynarodowym. Źródłem prawa międzynarodowego są głównie porozumienia i traktaty, które wiążą kraje sygnatariuszy owych porozumień i traktatów. Nie jest źródłem prawa międzynarodowego Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych i jego rezolucje nie mogą orzekać o żadnej legalności bądź nielegalności. Wynika to z karty Narodów Zjednoczonych, która wylicza uprawnienia Zgromadzenia Ogólnego. Tworzenie praw nie należy do jego uprawnień. Co zatem znaczą głosowania Zgromadzenia Ogólnego? Wyrażają opinię głosujących, ale opinie te nie mają żadnego statusu prawnego. Zawiłości prawne powodują wiele zamieszania. Ktoś może się na przykład odwołać do orzeczenia Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który wydał opinię w sprawie izraelskiego muru budowanego na Zachodnim Brzegu i ogłosił w niej, że mur jest nielegalny i łamie prawo międzynarodowe. Problem polega na tym mówi profesor Kontorovich, że była to tak zwana opinia doradcza", która nie posiada żadnej mocy prawnej. Na marginesie Kontorovich tak opowiada o tej konkretnej opinii: Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych poprosiło o tę opinię doradczą. Jeśli zaś ktoś z was planuje studiowanie prawa, to zobaczycie, że istnieje taka zdumiewająca prawnicza sztuczka: kiedy argumentuje się przed sądem, sposób sformułowania pytania jest zasadniczy dla odpowiedzi. Sąd nie może odpowiedzieć wychodząc poza ramy pytania. Posłuchajcie, jakie pytanie postawiło Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości: Pamiętając, że Izrael, siła okupacyjna, nadal odmawia podporządkowania się prawu międzynarodowemu w sprawie budowy wspomnianego wyżej muru, z wszystkimi szkodliwymi tego implikacjami i konsekwencjami, jakie są prawne konsekwencje nielegalnego muru budowanego przez Izrael?". Na co sąd powiedział: Nielegalne". Bardziej istotne jest pytanie, co jest rzeczywistym źródłem prawa międzynarodowego. Obok traktatów są nim niektóre rezolucje Rady Bezpieczeństwa, ponieważ traktat podpisany przez członków ONZ tak stanowi. Ten punkt wyjścia jest istotny dla rozważań na temat tego, co jest legalne, a co nielegalne, czy to w działaniach Izraela, czy innych stron tego konfliktu. Profesor Kontorovich zaczyna prezentację szczegółowych problemów od mapy Bliskiego Wschodu z 1516 roku, od tego roku to, co dziś jest Libanem, Syrią, Izraelem, Jordanią i dalszymi rejonami Bliskiego Wschodu, należy do Imperium Osmańskiego. Wszystkie tereny wokół dzisiejszego Izraela należały do islamskiego, ale nie arabskiego imperium. Nikt oczywiście nie kwestionował osmańskiej suwerenności na tych terytoriach. Co stało się w 1917 r.? I to jest zasadnicze pytanie. Imperium Osmańskie wraz z Niemcami i Austrią było po przegrywającej stronie w pierwszej wojnie światowej. W wyniku pierwszej wojny światowej wszystkie duże, przegrywające, wieloetniczne imperia zostały rozbite jako część procesu pokojowego. Alianci odbyli konferencję pokojową w Wersalu w 1919 r. Racjonalista.pl Strona 1 z 8

2 Problem z Cesarstwem Austro-Węgierskim był taki, że były tam te różne mniejszości etniczne, żyjące w jednym, pan-etnicznym imperium. Powiedziano: to jest problem. Damy każdemu kraj, niezależne państwo etniczne. Zrobili to w Europie, rozbijając Cesarstwo Austro-Węgierskie na Polskę, Austrię, Czechosłowację, połowę krajów Europy. I zrobili to samo na Bliskim Wschodzie rozbijając Imperium Osmańskie na nowe, niezależne państwa narodowe. Zostało to ostatecznie uzgodnione na wielkiej konferencji międzynarodowej w San Remo. Nie jest to sprawa kolonialna: były tam wszystkie kraje świata: Chiny, Japonia, Etiopia i wszystkie jednogłośnie zdecydowały o stworzeniu na Bliskim Wschodzie szeregu nowych państw narodowych. W odróżnieniu od sytuacji w Europie, gdzie w tych nowych krajach, w Polsce i Czechosłowacji, istniała historia demokracji parlamentarnej, żaden z krajów Bliskiego Wschodu nie miał historii demokracji, miały więc być nadzorowane przez pewne mocarstwa europejskie podczas transformacji w demokracje. Tak jak Ameryka okupuje Afganistan aż ustanowią rząd jest to okupacja przejściowa różne mocarstwa europejskie otrzymały różne części byłego Imperium Osmańskiego, by kierować je ku państwowości. To nazywało się systemem mandatowym. Gdzie pojawia się tutaj prawo międzynarodowe? Otóż poprzednikiem Rady Bezpieczeństwa była w okresie międzywojennym Liga Narodów, jej decyzją powstał centralny dla omawianej sprawy Mandat Palestyński Ligii Narodów. Mówi się o nim często o nim jako o Mandacie Brytyjskim". Liga Narodów, to był w okresie międzywojennym poprzednik Rady Bezpieczeństwa. Została stworzona po pierwszej wojnie światowej i miała ona na podstawie swojego statutu uprawnienia podejmowania wiążących decyzji międzynarodowych. Wszystkie kraje zgodziły się na to. I ten organ, stworzony przez wszystkie kraje, podjął następująca rezolucję: Innymi słowy, stwierdza profesor Kontorovich: Palestyna miała stać się domem narodowym dla narodu żydowskiego z powodu historycznych związków Żydów z Palestyną. Prawa historyczne żadnego innego narodu do Palestyny nie zostały zapisane ani uznane. Społeczność międzynarodowa uznała historyczny związek narodu żydowskiego z tym terenem. Liga Narodów obarczyła Wielką Brytanię zadaniem stworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. Przez to pojęcie uważano wówczas obszar dzisiejszego Izraela, Zachodniego Brzegu, Gazy, Wzgórz Golan oraz cały obszar tego, co obecnie nazywa się Haszemidzkim Królestwem Jordanii. To wszystko miało być użyte na stworzenie państwa żydowskiego zgodnie z rozstrzygającą rezolucją międzynarodową w kwestii granic. Dlaczego ma nas obchodzić ten mandat Ligi Narodów? Jedyną rzeczą, jaką słyszycie jest Brytyjski Mandat Palestyny". Brytyjski Mandat Palestyny był jednym z wielu mandatów ustanowionych w tym samym celu, to jest, stworzenia nowych krajów Te inne mandaty zostały ustanowione tego samego dnia w San Remo, jako część tego samego procesu. Jak widzicie, Syria była nazywana Francuskim Mandatem Syrii, z którego zostały stworzone Syria i Liban. Irak nazywał się Brytyjskim Mandatem Mezopotamii. I były inne mandaty, stworzone dla innych miejsc, w sumie stworzono 26 mandatów. I wszystkie stały się później krajami lub wieloma krajami. Co to znaczy?

3 Profesor Kontorovich przypomina, że wszystkie granice państw utworzonych wówczas na Bliskim Wschodzie ustalone zostały w procesie mandatowym Ligi Narodów i ich legalność nie jest kwestionowana. Francja podzieliła swój mandat na Syrię i Liban, przy czym Liban miał większość chrześcijańską, a Syrią muzułmańską. Syria kwestionuje tę decyzję, ale ani jeden inny kraj, nie popiera tych roszczeń terytorialnych Syrii. Podobnie ma się sprawa Kuwejtu. Saddam Husejn twierdził, że jest on historycznie częścią Iraku. Nikt nie uznał jego argumentów. Decyzja Ligi Narodów jest wiążąca. Ustanawiając mandat brytyjski w Palestynie Liga Narodów postanowiła, że jeśli nie będzie dość Żydów, by stworzyć kraj na tym całym obszarze, Wielka Brytania może odciąć tę część, i stworzyć tam coś odrębnego. Brytyjczycy zrobili to natychmiast. I stworzyli Haszemidzkie Królestwo Jordanii. Tak więc od 1925 roku obszar obecnej Jordanii przestał być Palestyną, natomiast na pozostałym obszarze miało powstać państwo żydowskie. Francuzi stworzyli dość szybko Syrię i Liban, Anglicy stworzyli Jordanię, Irak i szereg innych państw, tworzenie państwa żydowskiego, jakoś im nie szło. Przed drugą wojną światową blokowali osadnictwo żydowskie (wspierając równocześnie osadnictwo arabskie na tych terenach), po drugiej wojnie światowej, wiedząc, że przekazanie władzy może prowadzić do wojny, po prostu uciekli. Czy z punktu widzenia prawa międzynarodowego powstała jakaś nowa sytuacja prawna? Kiedy Brytyjczycy ogłosili, że odchodzą, świat zrozumiał, że będzie tutaj wielka wojna więc nowoutworzone Zgromadzenie Ogólne ONZ i to jest bardzo ważne, gdyż przywołuje się to bez przerwy posłało ekspertów na miejsce, żeby spróbowali zaproponować jakiś rodzaj rozwiązania. Eksperci powiedzieli: Zrobimy tak. To, co pozostało po odcięciu Jordanii, chcemy pokroić na sześć małych kawałków i damy Żydom trzy kawałki, które stykają się rogami, i damy Arabom trzy kawałki, które stykają się rogami". Jerozolima miała być miastem międzynarodowym nadzorowanym przez rodzaj policji kanadyjskiej. Profesor Kontorovich podkreśla: To była propozycja podziału. Jaki status prawny ma ta propozycja? Żaden, bo to była propozycja Zgromadzenia Ogólnego, po pierwsze. Po drugie jest jeszcze jeden artykuł w Karcie Narodów Zjednoczonych, który mówi, że nie można zmieniać praw ludzi w mandacie decyzjami ONZ." Żeby było ciekawiej, Izrael zaakceptował tę propozycję, a Arabowie powiedzieli nie. Prawdopodobnie, gdyby zaakceptowali, stałoby się to wiążącym prawem międzynarodowym. Jeśli więc dwa kraje zgadzają się, że to będą ich granice, to jest to wiążąca decyzja. Innymi słowy prawo Izraela do istnienia wypływa z decyzji Ligi Narodów i Mandatu Ligi Narodów. Decyzja Zgromadzenia Ogólnego nie miała mocy prawnej, ale Arabowie i tak jej nie uznali. Rozpoczyna się wojna wywołana przez państwa arabskie i granice Izraela zostają ustalone w wyniku działań obronnych. Dochodzimy do tzw. granic 1967, które, jak zobaczymy, nie mają nic wspólnego z 1967 r. i nie są granicami. W 1948 roku Arabowie najechali na Izrael, pięć armii arabskich, Egipt, armia jordańska, która była dowodzona przez oficerów brytyjskich, Syryjczycy, Libańczycy, Irakijczycy przymaszerowali, żeby wziąć udział w zabawie, Saudyjczycy, wszyscy tam byli Tak wyglądała sytuacja, kiedy walki ustały. Racjonalista.pl Strona 3 z 8

4 Kontorovich przypomina oczywisty fakt: Ta linia nigdy nie istniała w historii świata przed 1949 r. Co to znaczy? To znaczy, że ta linia nie idzie wzdłuż jakichkolwiek leżących u podstaw demograficznych, historycznych, politycznych, topograficznych albo jakichkolwiek innych aspektów rzeczywistości. Dlatego przebiega przez miasto. Skąd wzięła się ta linia? Dlaczego zdecydowano tę linię nakreślić? Ta linia pokazuje po prostu jak daleko Żydom udało się odepchnąć Arabów. Kiedy Arabowie najechali Izrael, ich celem było podbicie tego wszystkiego." Jest to linia, gdzie wstrzymano walki i zawarto porozumienie o zawieszeniu broni. To porozumienie głosiło: the Armistice Demarcation Line is not to be construed in any sense as a political or territoral boundary, and is delineated without prejudice to rights, claims and positions of either Party to the Armistice as regards ultimate settlement of Palestine question " Israel-Jordanian Armistice Agreement [tłumaczenie wg. Wikipedii: ˇ Postanowienia niniejszego artykułu nie będą interpretowane jako naruszające w jakimkolwiek sensie ostateczne porozumienie polityczne między Stronami niniejszej Umowy. ˇ Linie Demarkacyjne Rozejmu określone w artykułach V i VI niniejszej Umowy są uzgodnione przez Strony bez uszczerbku dla przyszłego rozwoju terytorialnego osiedli lub linii granicznych lub związanych z nią roszczeń jednej ze Stron. [ 1 ] ] Kontorovich przypomina: Okupacja Zachodniego Brzegu, militarna okupacja Zachodniego Brzegu, zaczęła się w 1949 r. przez Jordanię. Pamiętajcie mandat Ligi Narodów cały ten obszar był Palestyną, zarezerwowaną na państwo żydowskie przez mandat Ligi Narodów. Przychodzi Jordania i w wojnie, która była w owym czasie uniwersalnie uważana za wojnę agresywną, odrąbuje tę część w próbie zdobycia całości. A więc od 1949 do 1967 te obszary były pod arabską okupacją. Okupacją Egiptu i Jordanii." W tym czasie nie było ani jednej rezolucji ONZ potępiającej okupację Zachodniego Brzegu przez Jordanię. Jak widać nie każda okupacja i aneksja terytoriów jest potępiana przez ONZ. Co więcej, linia granic z 1967 roku nie jest linią granic z 1967 roku, a linią zawieszenia broni z 1949 roku. Co więcej, po roku 1949 tylko dwa kraje (Wielka Brytania i Pakistan) uznały jordańską aneksję Zachodniego Brzegu, reszta świata nie zaakceptowała tej aneksji. W świetle prawnym jest to nadal terytorium przyznane państwu żydowskiemu. W 1967 kraje arabskie otwarcie przygotowują się do wojny z Izraelem, który uderzeniem wyprzedzającym rozbija lotnictwo egipskie podbija Zachodni Brzeg, Wzgórza Golan, Gazę, Półwysep Synajski. Kontorovich podkreśla, że izraelskie roszczenia do Wzgórz Golan i Półwyspu synajskiego różnią się właśnie dlatego, że nie były włączone do Mandatu. Czym jest Zachodni Brzeg w 1967 r.? Jaki jest status? Czy było to terytorium jordańskie? Nie. Czy było to terytorium palestyńskie? Nie, bo nikt nigdy o niczym takim nie słyszał. Co to było? To była część Brytyjskiego Mandatu Palestyny, żydowskiego państwa w Palestynie, która była nielegalnie okupowana przez Jordanię. Izrael ma więc bardzo podbudowane roszczenie do tego obszaru. A więc Zachodni Brzeg i Strefa Gazy albo nie należały do nikogo, albo należały do Izraela, który je odebrał. Są tylko te dwie możliwości zgodnie z prawem

5 międzynarodowym argumentuje Kontorovich. Nie jest to uznane terytorium żadnego innego suwerena. Półwysep Synajski był niekwestionowanym suwerennym terytorium egipskim. Nie było żadnych wątpliwości. Gdyby w 1966 r. spytać, do kogo należy Półwysep Synajski, każdy odpowiedziałby do Egiptu". Na pytanie jednak, do kogo należy Zachodni Brzeg, nikt nie powiedziałby Jordania", Arabowie". Powiedzieliby arabska okupacja". Jest tu więc bardzo różny status prawny. Nie znaczy to, że Izrael nie ma podstaw w prawie międzynarodowym do trzymania się Golanu i Synaju. Jaka to podstawa? Podbój obronny. Podbój obronny wydaje się skomplikowanym terminem. W prawie międzynarodowym wyjaśnia Kontorovich nie wolno zdobywać terytorium przez podbój agresywny (chyba że zdobywasz Zachodni Brzeg i Gazę od Izraela). Karta ONZ tak stanowi. Jednak artykuł 52 Narodów Zjednoczonych mówi o wyjątku, fundamentalnym wyjątku od nielegalności wojen samoobrona. Samoobrona nie jest tylko wyjątkiem jest podstawowym prawem, zawsze możesz się bronić. Wojna w obronie swojego terytorium jest legalna. Tu pojawia się oczywiście kontrowersja, czy wojna 1967 roku była wojną obronną, jeśli Izrael uderzył pierwszy, a co więcej, wbrew wszelkim przewidywaniem, wygrał w starciu z połączonymi armiami państw arabskich? Tu musimy się odwołać do otwartych deklaracji Nassera i innych przywódców arabskich z czerwca 1967 roku oraz do dokumentów świadczących o zgromadzeniu wrogich armii przy granicach Izraela. Poza tym, o ile Izrael rzeczywiście pierwszy uderzył na Egipt, to Jordania, której król uwierzył propagandzie Nassera, że Izrael lada moment zostanie zmiażdżony, uderzył pierwszy, ostrzeliwując z broni ciężkiej Jerozolimę Zachodnią. Tak więc nie ma żadnych wątpliwości, że Jerozolima Wschodnia i Zachodni Brzeg zostały zajęte przez Izrael w wojnie obronnej. Mamy tu jednak spory interpretacyjne, których żadne kompetentne ciało nie próbowało nawet jednoznacznie rozstrzygnąć. Profesor Kontorovich powiada, że jeśli nie potrafimy rozróżnić między samoobroną a agresją, to cała Karta ONZ, cały system prawa międzynarodowego staje się niespójny, bo opiera się na nielegalności agresji, oraz legalności samoobrony i te dwie rzeczy są fundamentalne i nie wolno ich pozostawiać do swobodnej interpretacji polityków i publicystów. Amerykański prawnik przypomina, że wówczas:...państwa arabskie były po stronie ZSRR, a Izrael po stronie Ameryki, więc to był rodzaj impasu supermocarstw i cały świat był rozgorączkowany sytuacją. Rada Bezpieczeństwa spotykała się przez długi czas i próbowali zdecydować, co z tym zrobić. Naprawdę chcieli jakiegoś uzgodnionego rozwiązania tego impasu supermocarstw. Tworzyli projekty i oto, co przedstawili. Rezolucję 242. Jak argumentuje Kontorovich ponieważ tę rezolucję uchwaliła Rada Bezpieczeństwa, jest to dokument prawnie wiążący i zobowiązuje do realizacji oraz uwzględniania przy tworzeniu kolejnych aktów prawnych. Ta rezolucja zobowiązuje Izrael do oddania terytoriów, ale tu wyłania się ciekawy szczegół z historii formułowania tej rezolucji: Kiedy tekst rezolucji został zaproponowany, przez jeden z krajów sojuszniczych ZSRR, projekt mówił wszystkie terytoria". To sformułowanie było na początku i przeszło przez pięć różnych wersji: wszystkie terytoria", te terytoria", i za każdym razem Wielka Brytania i Ameryka mówiły, że to zawetują. Izrael nie powinien być zmuszony do wycofania się z wszystkich terytoriów. Jak mówi Eugene Kontorovich ostatecznie zgodzono się na niesłychanie ogólne określenie terytoria", co jego zdaniem oznaczało wyłącznie dyplomatyczny wykręt informujący, że nie doszli do żadnego porozumienia. W efekcie, kiedy patrzymy na to po dziesięcioleciach, Izrael wycofał się z 99% zajętych terytoriów, oddając cały Synaj, Gazę i znaczą część Zachodniego Brzegu. Tysiące razy czytamy stanowcze stwierdzenia: Prawo międzynarodowa mówi jednoznacznie", ale problem polega również na tym, że prawo międzynarodowe rzadko mówi cokolwiek jednoznacznie. Mandat Ligi Narodów był jednoznaczny i w interpretacjach jego decyzje uważa się za jednoznaczne i nieodwołalne (z wyjątkiem kiedy dotyczy to Izraela). Rezolucja 242 była niejednoznaczna i uchwalający tę rezolucję byli tego świadomi, zachowując możliwość korekty granicy powstałej w chwili zakończenia wojny w 1949 roku. Racjonalista.pl Strona 5 z 8

6 Osiedla Żydowskie osiedla na Zachodnim Brzegu zajmują w mediach światowych znacznie więcej miejsca niż niejedno ludobójstwo, znacznie więcej niż wojna w Kongo, gdzie zginęło już ponad 5 milionów ludzi [ 1 ], czy ludobójstwo w Darfurze lub wojna domowa w Syrii. Słyszymy tak dużo o osiedlach. Osiedla to popularne wyrażenie odnoszące się do żydowskiej cywilnej obecności na Zachodnim Brzegu po 1967 r. Nie było żadnej żydowskiej cywilnej obecności między 1949 r. a 1967 r., bo Żydzi zostali wymordowani oraz wygnani przez Jordańczyków. Była żydowska obecność przed 1949 r., niewiele się o niej mówi. Po 1967 r. żydowska obecność jest nazywana osiedlami". Osiedla mówi Kontorovich podobno są nielegalne według prawa międzynarodowego. Prawo międzynarodowe nic nie mówi o żadnych osiedlach". Punktem wyjścia przy prawnej ocenie owych osiedli jest uchwalona w 1949 roku Konwencja Genewska i jej artykuł 49, który traktuje o zmianie składu demograficznego okupowanego terytorium. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego jest tu poważny problem, bo okupacja oznacza zajęcie jakiegoś terytorium jednego kraju przez armię innego kraju. W latach było to terytorium okupowane przez Jordanię, ale ta aneksja nie była zaakceptowana przez społeczność międzynarodową. Nie protestowano jednak na osiedla" jordańskie (Nie było żadnych rezolucji przeciwko intensywnemu osadnictwu jordańskiemu). Ponieważ Zachodni Brzeg był przyznany mandatem Ligi Narodów państwu żydowskiemu, a innego legalnego państwa nigdy tam nie było, Konwencja Genewska nie ma zastosowania do tego terytorium. Jeżeli jednak podstawą całego zamieszania jest artykuł 49 Konwencji Genewskiej, to należy zbadać dokładnie jego brzmienie i zobaczyć jak może on być zastosowany do sytuacji na Zachodnim Brzegu. Artykuł 49 w punkcie 6 stwierdza, że Władza okupacyjna nie będzie deportować ani przesiedlać własnej ludności cywilnej". Ludność miejscowa nie została deportowana, a osadnicy nie zostali przesiedleni. Artykuł ogranicza zachowania władz okupacyjnych. Artykuł sugeruje masowe przesunięcia ludności organizowane przez władzę. Tymczasem mamy do czynienia z działaniami jednostkowymi, (które w wielu przypadkach natrafiały na sprzeciw, a nawet czynny opór władz izraelskich). Innymi słowy terytoria nie są okupowane, a ludność nie jest przesiedlana. Kiedy izraelski Arab osiedla się we wschodniej Jerozolimie nikt nie protestuje, kiedy robi to Żyd robi się skandal, czyli mamy tu raczej problem rasistowski niż problem przesiedlania" ludności. Granica nie została ustalona w traktacie, państwa palestyńskiego nadal nie ma, bo Palestyńczycy odmawiają negocjacji, osiedla powstają głównie na terenach spornych, nie ma deportacji miejscowej ludności, ani organizowanych przez Izrael przesiedleń ludności izraelskiej. Jedynym rozwiązaniem są negocjacje i traktatowe uzgodnienie linii granicznej. Apartheid Do najbardziej komicznych zarzutów pod adresem Izraela należy zarzut apartheidu, powraca on nieustanie. Jak to zatem jest z tym apartheidem? Na terenach Zachodniego Brzegu i Gazy w wyniku procesu pokojowego z Oslo utworzono Autonomię Palestyńską. Izrael wyraził zgodę na utworzenie rządu palestyńskiego i 95 procent Palestyńczyków mieszkających na Zachodnim Brzegu i w Gazie znajduje się pod rządami Autonomii Palestyńskiej. Zarzut, że Żydzi pozbawiają Palestyńczyków praw do głosowania, nie znajduje potwierdzenia. Na to słyszy się, że nie mogą głosować w wyborach izraelskich. Jednak jeśli Zachodni Brzeg i Gaza nie są Izraelem i mają własne wybory do swoich władz, to zarzut jest chybiony. Palestyńczycy mają swoje władze z wyboru, swoje siły porządkowe, armię, centralny bank, ministerstwa, własną prasę, sądy, a nawet międzynarodowy kod telefoniczny. Mają rząd, a nawet dwa rządy. Jeden na Zachodnim Brzegu, a drugi w Gazie. Oczywiście moglibyśmy prawem międzynarodowym nazwać również cyrk dziejący się pod auspicjami Rady Praw Człowieka ONZ. Owa sławetna Rada zastąpiła równie niesławną Komisję Praw Człowieka ONZ w 2006 roku, gdyż wówczas uznano, że dłużej tego skandalu tolerować nie można. Obecna Rada Praw Człowieka składa się z 47 członków z tego ponad dwadzieścia stanowią kraje muzułmańskie. Najnowszym wyczynem tej Rady była przeprowadzona 29 stycznia br. ocena łamania praw człowieka przez Izrael. Izrael odmówił uczestnictwa w tej imprezie, za co został stanowczo potępiony przez dominujących w Radzie członków takich jak Iran, Wenezuela, Kuba, czy Arabia Saudyjska. 31 stycznia owa Rada Praw Człowieka ONZ, na której czele od grudnia 2012 roku stoi polski dyplomata Remigiusz Henczel, opublikowała raport dotyczący izraelskich osiedli. Raport stwierdza, że zgodnie z artykułem 49 Konwencji Genewskiej Izrael musi bezwarunkowo wstrzymać wszelkie działania związane z osiedlami.

7 Object 1 Ponad połowa rezolucji uchwalonych przez tę Radę Praw Człowieka ONZ od chwili jej powstania była wymierzona w Izrael, oczywiście nie było nigdy żadnej rezolucji potępiającej jakikolwiek akt terroru przeciw Izraelowi. Rezolucje tego ciała przywoływane są czasami jako akty prawa międzynarodowego. Okazuje się, że nie są one prawem, są opinią stowarzyszenia składającego się głównie z krajów, dla których prawa człowieka nic nie znaczą. Wykład profesora Kontorovicha nie ma polskich napisów. Dołączamy go dla osób mogących wysłuchać go po angielsku. P.S. Dla zainteresowanych kwestiami prawnymi podaję również link do wykładu profesora Robbie Sabela (są polskie napisy) na temat szczególnego traktowania Izraela w interpretowaniu prawa międzynarodowego: Sui generis ( t=uuehtd22hmpmehsteumblquw& index=2) Przypisy: [ 1 ] Do roku 2008 wojna i jej następstwa spowodowały śmierć 5,4 mln ludzi, głównie z powodów chorób i głodu; tym samym II wojna domowa w Kongu jest najkrwawszym konfliktem od zakończenia II wojny światowej. Miliony osób zostało wysiedlonych ze swoich domów lub starało się o azyl w sąsiednich krajach. II_wojna_domowa_w_Kongu (Publikacja: ) Oryginał.. ( Contents Copyright Mariusz Agnosiewicz Programming Copyright Michał Przech Właścicielem portalu Racjonalista.pl jest Fundacja Wolnej Myśli. Autorem portalu jest Michał Przech, zwany niżej Autorem. Żadna część niniejszych opracowań nie może być wykorzystywana w celach komercyjnych, bez uprzedniej pisemnej zgody Właściciela, który zastrzega sobie niniejszym wszelkie prawa, przewidziane w przepisach szczególnych, oraz zgodnie z prawem cywilnym i handlowym, w szczególności z tytułu praw autorskich, wynalazczych, znaków towarowych do tego portalu i jakiejkolwiek jego części. Racjonalista.pl Strona 7 z 8

8 Wszystkie elementy tego portalu, wliczając w to strukturę katalogów, skrypty oraz inne programy komputerowe są administrowane przez Autora. Stanowią one wyłączną własność Właściciela. Właściciel zastrzega sobie prawo do okresowych modyfikacji zawartości tego portalu oraz opisu niniejszych Praw Autorskich bez uprzedniego powiadomienia. Jeżeli nie akceptujesz tej polityki możesz nie odwiedzać tego portalu i nie korzystać z jego zasobów. Informacje zawarte na tym portalu przeznaczone są do użytku prywatnego osób odwiedzających te strony. Można je pobierać, drukować i przeglądać jedynie w celach informacyjnych, bez czerpania z tego tytułu korzyści finansowych lub pobierania wynagrodzenia w dowolnej formie. Modyfikacja zawartości stron oraz skryptów jest zabroniona. Niniejszym udziela się zgody na swobodne kopiowanie dokumentów portalu Racjonalista.pl tak w formie elektronicznej, jak i drukowanej, w celach innych niż handlowe, z zachowaniem tej informacji. Plik PDF, który czytasz, może być rozpowszechniany jedynie w formie oryginalnej, w jakiej występuje na portalu. Plik ten nie może być traktowany jako oficjalna lub oryginalna wersja tekstu, jaki prezentuje. Treść tego zapisu stosuje się do wersji zarówno polsko jak i angielskojęzycznych portalu pod domenami Racjonalista.pl, TheRationalist.eu.org oraz Neutrum.eu.org. Wszelkie pytania prosimy kierować do redakcja@racjonalista.pl