POSTĘPOWANIE W SPRAWACH NIELETNICH

Transkrypt

1

2 POSTĘPOWANIE W SPRAWACH NIELETNICH KOMENTARZ Piotr Górecki Violetta Konarska-Wrzosek Zamów książkę w księgarni internetowej Warszawa 2015

3 Stan prawny na 1 lutego 2015 r. Wydawca Monika Pawłowska Redaktor prowadzący Ewa Wysocka Opracowanie redakcyjne Katarzyna Rybczyńska Łamanie Andrzej Gudowski Ta książka jest wspólnym dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, byś przestrzegał przysługujących im praw. Książkę możesz udostępnić osobom bliskim lub osobiście znanym, ale nie publikuj jej w internecie. Jeśli cytujesz fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło. A jeśli musisz skopiować część, rób to jedynie na użytek osobisty. SZANUJMY PRAWO I WŁASNOŚĆ Więcej na POLSKA IZBA KSIĄŻKI Copyright by Wolters Kluwer SA, 2015 ISBN: Wydane przez: Wolters Kluwer SA Dział Praw Autorskich Warszawa, ul. Przyokopowa 33 tel , fax ksiazki@wolterskluwer.pl księgarnia internetowa

4 Spis treści Wykaz skrótów...13 Słowo wstępne...17 Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich...21 Dział I. Przepisy ogólne...29 Art. 1. Art. 2. Art. 3. Art. 3a. Art. 4. Art. 4a. [Zakres podmiotowy stosowania ustawy]...29 [Podstawy stosowania ustawy]...38 [Dyrektywa dobra nieletniego]...43 [Mediacja]...49 [Obowiązek przeciwdziałania i zawiadomienia]...56 [Obowiązek udzielenia informacji sądowi]...58 Dział II. Środki zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich...60 Art. 5. Art. 6. Art. 7. Art. 8. Art. 9. Art. 10. Art. 11. Art. 12. [Kategorie środków stosowanych wobec nieletnich]...60 [Grupy środków i ich katalog]...62 [Zobowiązania nakładane na rodziców]...91 [Kara pieniężna]...94 [Orzekanie kary pieniężnej]...97 [Zakład poprawczy przesłanki orzekania]...98 [Warunkowe zawieszenie umieszczenia w zakładzie] [Środki leczniczo-wychowawcze i ich katalog]...110

5 Spis treści Art. 13. (uchylony) Art. 14. [Stosowanie prawa materialnego k.k., k.k.s. i k.w.] Dział III. Postępowanie przed sądem Rozdział 1. Przepisy ogólne o postępowaniu Art. 15. [Właściwość rzeczowa sądu rodzinnego,. niejawność postępowania] Art. 16. [Wyjątek od zasady właściwości rzeczowej] Art. 17. [Właściwość miejscowa sądu rodzinnego] Art. 18. [Właściwość sądu karnego] Art. 18a. [Prawo do obrony] Art. 19. [Wysłuchanie nieletniego] Art. 20. [Stosowanie przepisów k.p.k. i k.p.c.] Art. 21. [Wszczęcie i umorzenie postępowania] Art. 21a. [Cel postępowania] Art. 22. [Czyny ścigane na wniosek i z oskarżenia prywatnego] Art. 23. [Zawiadomienie o wszczęciu i zakończeniu postępowania] Art. 24. [Wywiad środowiskowy] Art. 25. [Dowód z opinii o nieletnim] Art. 25a. [Opinia psychiatryczna] Art. 26. [Środki tymczasowe] Art. 27. [Schronisko dla nieletnich] Art. 28. [Nałożenie obowiązków wobec rodziców] Art. 29. [Zażalenie] Art. 30. [Strony postępowania] Art. 30a. [Zawieszenie postępowania] Art. 31. [Doręczenia] Art. 31a. [Zażalenie] Art. 32. [Koszty postępowania] Rozdział 1a. Przebieg postępowania Art. 32a. [Wszczęcie postępowania] Art. 32b. [Czynności dowodowe sądu rodzinnego] Art. 32c. [Obrońca z urzędu] Art. 32d. [Przeglądanie akt sprawy]

6 Spis treści Art. 32e. [Czynności dowodowe Policji] Art. 32f. [Przesłuchanie nieletniego przez Policję] Art. 32g. [Przesłanki zatrzymania nieletniego i umieszczenia. w policyjnej izbie dziecka] Art. 32h. [Inne przesłanki umieszczenia nieletniego w policyjnej. izbie dziecka] Art. 32i. [Nadzór nad czynnościami Policji] Art. 32j. [Przekazanie sprawy nieletniego szkole lub organizacji] Art. 32k. [Przekazanie sprawy nieletniego prokuratorowi] Art. 32l. [Stosowanie środków wychowawczych na posiedzeniu] Art. 32m. [Wyznaczenie rozprawy] Art. 32n. [Przebieg rozprawy] Art. 32o. [Przebieg rozprawy] Art. 32p. [Postępowanie dowodowe] Art. 32q. [Obecność na rozprawie innych osób] Art. 32r. [Postanowienie kończące postępowanie; treść] Rozdział 3 (uchylony) Art (uchylone) Rozdział 4 (uchylony) Art a. (uchylone) Rozdział 5 (uchylony) Art (uchylone) Rozdział 6 (skreślony) Art (skreślone) Rozdział 7. Postępowanie odwoławcze Art. 58. [Właściwość i skład sądu odwoławczego] Art. 59. [Zakres zaskarżenia] Art. 60. [Wyłączenie niektórych przepisów k.p.c.] Art. 61. [Zakaz reformationis in peius] Art. 62. [Udział nieletniego w rozprawie] Art a. (uchylone)

7 Spis treści Dział IV. Postępowanie wykonawcze Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 64. [Wszczęcie postępowania] Art. 65. [Cele postępowania] Art. 65a. [Obowiązek nieletniego podporządkowania się orzeczeniu] Art. 66. [Formy oddziaływania na nieletnich w placówkach;. korespondencja nieletniego] Art. 66a. [Praktyki religijne] Art. 67. [Działania Policji] Art. 68. [Rola sądu rodzinnego] Art. 69. [Wykonywanie orzeczonych środków] Art. 70. [Uprawnienia do składania wniosków i zażaleń] Art. 70a. [Zakres działania kuratora sądowego sprawującego nadzór] Art. 70b. [Badanie stanu trzeźwości nieletniego] Art. 70c. [Zakres działania innych podmiotów sprawujących nadzór] Art. 70d. [Przyznawanie ryczałtu za sprawowanie nadzoru] Art. 70e. [Delegacja ustawowa dotycząca sprawowania nadzorów] Art. 71. [Odroczenie i przerwa wykonywania środków] Art. 72. [Obowiązek zawiadomienia sądu rodzinnego] Art. 73. [Czas wykonywania orzeczonych środków docelowych] Art. 74. [Czas wykonywania środków tymczasowych] Art. 75. [Wydawanie i zaskarżanie postanowień] Art. 76. [Pomoc następcza] Art. 77. [Nadzór sędziego rodzinnego] Art. 78. [Delegacja ustawowa dotycząca nadzoru sędziów. rodzinnych] Rozdział 2. Środki wychowawcze i lecznicze Art. 79. Art. 80. Art. 81. Art. 82. [Możliwość zmiany i uchylania środków wychowawczych] [Obowiązki dyrektora podmiotu leczniczego] [Delegacja ustawowa dotycząca młodzieżowych ośrodków wychowawczych] [Delegacja ustawowa dotycząca kierowania do podmiotów leczniczych]

8 Spis treści Art. 83. [Tworzenie, znoszenie i nadzór nad policyjnymi. izbami dziecka] Art. 84. [Tworzenie, znoszenie i nadzór nad rodzinnymi ośrodkami diagnostyczno-konsultacyjnymi i ośrodkami kuratorskimi;. delegacja ustawowa] Rozdział 3. Środek poprawczy Art. 85. [Określanie rodzaju zakładu poprawczego i jego zmiana] Art. 86. [Warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego] Art. 87. [Okres próby; odwołanie warunkowego zwolnienia] Art. 88. [Warunkowe odstąpienie od wykonania umieszczenia. w zakładzie poprawczym] Art. 89. [Uznanie za niebyłe orzeczenia środka poprawczego] Art. 90. [Umieszczenie nieletniego poza zakładem poprawczym] Art. 90a. [Umieszczenie nieletniego w hostelu] Art. 90b. [Finansowanie pobytu w hostelu] Art. 90c. [Czasowy zakaz umieszczania nieletniego poza zakładem. lub w hostelu] Art. 91. [Postępowanie w razie popełnienia czynu karalnego. przez wychowanka zakładu poprawczego] Art. 92. [Kolejność wykonywania orzeczeń] Art. 93. [Kolejność wykonywania orzeczeń] Art. 94. [Możliwość zamiany środka poprawczego na karę. kryminalną] Art. 95. [Nadzór Ministra Sprawiedliwości nad schroniskami. i zakładami poprawczymi] Rozdział 4. Użycie środków przymusu bezpośredniego. wobec nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym,. w schronisku dla nieletnich, młodzieżowym ośrodku wychowawczym Art. 95a. [Rodzaje środków przymusu bezpośredniego. i przesłanki ich stosowania] Art. 95b. (uchylony) Art. 95c. [Delegacja ustawowa dotycząca współdziałania z Policją. w wypadku zagrożenia bezpieczeństwa zakładu]

9 Spis treści Rozdział 4a. Udzielanie nagród i stosowanie środków. dyscyplinarnych wobec nieletnich umieszczonych w schroniskach. dla nieletnich i zakładach poprawczych Art. 95ca. Art. 95cb. Art. 95cc. Art. 95cd. Art. 95ce. Art. 95cf. Art. 95cg. [Upoważnienie dyrektora do udzielania nagród i środków dyscyplinarnych] [Podstawy i zasady udzielania nagród] [Katalog nagród] [Możliwość uchylenia decyzji o udzieleniu nagrody] [Podstawy i zasady stosowania środków dyscyplinarnych] [Katalog środków dyscyplinarnych] [Możliwość uchylenia decyzji o zastosowaniu środka dyscyplinarnego] Rozdział 5. Zatrudnianie nieletnich umieszczonych. w zakładach poprawczych lub schroniskach dla nieletnich Art. 95d. [Miejsce odbywania praktycznej nauki zawodu. oraz zatrudniania] Art. 95da. [Formy praktycznej nauki zawodu; stypendia;. delegacje ustawowe] Art. 95e. [Czas pracy nieletniego] Art. 95f. [Wynagradzanie nieletnich] Art. 95g. [Zaliczanie okresu pracy] Art. 95h. [Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy. lub choroby zawodowej] Dział V. Przepisy przejściowe i końcowe. [Przepisy międzyczasowe] Art Art Art Art (uchylone) Art (pominięty) Art Art Art

10 Spis treści Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny Art. 10. [Odpowiedzialność karna nieletnich] Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (tekst ujednolicony) Wybrane przepisy wykonawcze Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 2001 r.. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad ustalania kosztów. postępowania w sprawach nieletnich Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 sierpnia 2001 r.. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przeprowadzania wywiadów środowiskowych o nieletnich Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2001 r.. w sprawie zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 września 2001 r.. w sprawie zakresu i trybu współdziałania zakładów poprawczych. i schronisk dla nieletnich z Policją w wypadku zagrożenia. bezpieczeństwa tych placówek Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 października 2001 r.. w sprawie ośrodków kuratorskich Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 maja 2001 r.. w sprawie postępowania mediacyjnego w sprawach nieletnich Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 maja 2011 r.. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w domach. pomocy społecznej

11 Spis treści Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2012 r.. w sprawie trybu przyjmowania i zwalniania nieletnich z hosteli, warunków pobytu nieletnich w hostelu oraz sposobu wykonywania nadzoru nad nieletnimi umieszczonymi w hostelach Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 grudnia 2011 r.. w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania,. przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowym. ośrodku wychowawczym Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 czerwca 2009 r.. w sprawie szczegółowego sposobu, zakresu i trybu sprawowania nadzoru. nad wykonywaniem orzeczeń w sprawach nieletnich Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 sierpnia 2001 r.. w sprawie organizacji i zakresu działania rodzinnych ośrodków. diagnostyczno-konsultacyjnych Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 2014 r.. w sprawie nadzoru nad nieletnim Bibliografia Skorowidz alfabetyczno-rzeczowy

12 Wykaz skrótów Akty prawne k.c. ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) k.k. ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) k.k.s. ustawa z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 186 z późn. zm.) k.k.w. ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 z późn. zm.) Konstytucja RP Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) k.p. ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) k.p.c. ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.) k.p.k. ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.) k.r.o. ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) k.w. ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 482 z późn. zm.) 13

13 Wykaz skrótów r.d.p.s. r.m.o.w. r.n.h. r.n.n. r.p.m. r.u.s.p. r.z.o.z. r.z.p.s.n. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 maja 2011 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w domach pomocy społecznej (Dz. U. Nr 109, poz. 632) rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowym ośrodku wychowawczym (Dz. U. Nr 296, poz. 1755) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2012 r. w sprawie trybu przyjmowania i zwalniania nieletnich z hosteli, warunków pobytu nieletnich w hostelu oraz sposobu wykonywania nadzoru nad nieletnimi umieszczonymi w hostelach (Dz. U. poz. 110) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 czerwca 2014 r. w sprawie nadzoru nad nieletnim (Dz. U. poz. 855) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 maja 2001 r. w sprawie postępowania mediacyjnego w sprawach nieletnich (Dz. U. Nr 56, poz. 591 z późn. zm.) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2007 r. Regulamin urzędowania sądów powszechnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 259) rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 kwietnia 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 79, poz. 692) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 października 2001 r. w sprawie zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1054) 14

14 Wykaz skrótów u.k.s.c. u.p.n. u.s.p. u.ś.p.b. ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz z późn. zm.) ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 382) ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 427 z późn. zm.) ustawa z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628 z późn. zm.) Inne Arch. Krym. CzPKNP Dz. U. Dz. Urz. EPS Gaz. Praw. LEX M.P. MS NP OSN OSNC OSNCP OSNKW OSNPG Archiwum Kryminologii Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych Dziennik Ustaw Dziennik Urzędowy Europejski Przegląd Sądowy Gazeta Prawnicza System Informacji Prawnej LEX Monitor Polski Minister Sprawiedliwości Nowe Prawo Orzecznictwo Sądu Najwyższego Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Cywilna i Ubezpieczeń Społecznych Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Izba Karna i Wojskowa Orzecznictwo Sądu Najwyższego. Wydawnictwo Prokuratury Generalnej 15

15 Wykaz skrótów OSNwSK OSP PiP PiŻ PPK Prok. i Pr. Prz. Sąd. SN Orzecznictwo Sądu Najwyższego w Sprawach Karnych Orzecznictwo Sądów Polskich Państwo i Prawo Prawo i Życie Przegląd Prawa Karnego Prokuratura i Prawo Przegląd Sądowy Sąd Najwyższy 16

16 Słowo wstępne Po wielu latach przygotowań została uchwalona w dniu 26 października 1982 r. ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich (u.p.n.), która weszła w życie z dniem 13 maja 1983 r. Zastąpiła ona pochodzące z okresu międzywojennego nowatorskie wówczas przepisy regulujące postępowanie w sprawach nieletnich (k.k. z 1932 r. i k.p.k. z 1928 r.). Uregulowania te miały charakter karnistyczny. Rozwój wielu nauk sprawił, że przestępczość nieletnich zaczęła być postrzegana jako nowe zjawisko, którego zwalczanie wymaga odmiennych środków. Z tego też względu przyjęty w u.p.n. model postępowania odbiegał więc od modelu postępowania wobec osób dorosłych. Od lat jednak podkreślano, że ustawa z 1982 r. winna ulec zmianie. Akcentowano przy tym, że zmiana taka nie powinna wynikać tylko z aktualnych nastrojów społecznych czy chęci osiągnięcia doraźnych celów politycznych. Zwalczanie przestępczości i demoralizacji dzieci jest bowiem problemem o wiele bardziej złożonym, wymagającym na ogół oddziaływania wychowawczego. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich była wprawdzie dużym postępem, to jednak przyjęte w niej uregulowania nie były zadowalające. Zastrzeżenia koncentrowały się przede wszystkim na tle skomplikowanych rozwiązań procesowych i materialnoprawnych. Konieczność stosowania przez sądy różnych procedur (k.p.c. i k.p.k.) rodziło duże problemy praktyczne, bowiem omawiane przepisy nie były dostosowane do szczególnej regulacji przewidzianej w u.p.n. Problematyka ta była dotychczas szeroko omawiana w piśmiennictwie oraz w orzecznictwie. Podnoszono również, że obecna ustawa nie zawsze jest zgodna ze standardami międzynarodowymi. Dodać trzeba, że trudności ze stosowaniem przepisów u.p.n. wiązały się także z faktem uchwalenia w 1997 r. nowych 17

17 Słowo wstępne kodeksów karnego oraz postępowania karnego (także już wielokrotnie nowelizowanych), jak również z dość istotnymi zmianami wprowadzonymi w ostatnich latach do k.p.c. Wprawdzie od 1983 r. przepisy u.p.n. były już kilka razy nowelizowane, to jednak dopiero w roku 2003 podjęto próby opracowania daleko idących zmian w zakresie postępowania w sprawach nieletnich. Wówczas to w Ministerstwie Sprawiedliwości powołano zespół złożony z praktyków i teoretyków, któremu przewodniczył prof. A. Gaberle. Zadaniem zespołu było przygotowanie głębokiej reformy postępowania w sprawach nieletnich. Po ponad rocznej pracy złożono projekt ustawy kodeks nieletnich. Taka właśnie nazwa projektowanej ustawy miała podkreślać rangę i kompleksowość uregulowań. Nowe propozycje akcentowały jednak nurt jurydyczny, a podstawowa zasada kierowania się dobrem dziecka nie była dominująca. Projekt ten spotkał się z krytyką zarówno przedstawicieli doktryny, jak i podmiotów zajmujących się w praktyce problematyką postępowania z nieletnimi. W kolejnych latach (2007 r. i 2008 r.) podejmowano dalsze próby nowelizacji przepisów u.p.n., jednakże przedkładane propozycje kolejnych zespołów nie zyskały akceptacji, w tym ze strony Krajowej Rady Sądownictwa i Rady Legislacyjnej. Zarządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 października 2009 r. powołano więc czwarty już zespół do przeprowadzenia analizy dotychczasowych oraz wypracowania nowych modelowych rozwiązań prawnych w zakresie problematyki nieletnich. Przewodniczącą dziesięcioosobowego zespołu złożonego z praktyków i teoretyków została prof. Violetta Konarska-Wrzosek. Efektem prac zakończonych w 2010 r. był projekt głębokich zmian u.p.n. Zmiany te nie dotyczyły jednak podstawowych zasad postępowania z dziećmi i młodzieżą wchodzącymi w konflikt z prawem karnym lub wykazującymi inne przejawy demoralizacji, które charakteryzują model opiekuńczo-wychowawczo-ochronny postępowania z nieletnimi przyjęty w 1982 r., który uznano za właściwy i celowy oraz zgodny z ogólnoświatowymi, współczesnymi trendami postępowania z nieletnimi. Z tego względu, jak również z powodów pragmatycznych, nie zdecydowano się na opracowanie zupełnie nowej ustawy. Natomiast w sposób zasadniczy zmodyfikowano postępowanie przed sądem rodzinnym, w szczególności w kierunku usprawnienia postępowania, rezygnując 18

18 Słowo wstępne z dotychczasowych postępowań wyjaśniającego i dwóch postępowań rozpoznawczych (tj. opiekuńczo-wychowawczego oraz poprawczego). Uwzględniono przy tym standardy międzynarodowe w zakresie postępowania z nieletnimi oraz dostosowano u.p.n. do uregulowań innych gałęzi prawa polskiego. Ten właśnie kierunek zmian został zaaprobowany i po drobnych korektach przygotowany projekt noweli stał się podstawą do uchwalenia ustawy z dnia 30 sierpnia 2013 r. o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1165). Ustawa ta weszła w życie dnia 2 stycznia 2014 r. Komentarz uwzględnia zatem przepisy u.p.n. po nowelizacji, dorobek orzecznictwa Sądu Najwyższego, a także w wielu miejscach odwołuje się do poglądów wyrażonych w literaturze. Ze względu na charakter opracowania, literatura została zaprezentowana nie w pełnym zakresie, tym bardziej że w wielu opracowaniach ich autorzy przywołują bogatą bibliografię dotyczącą u.p.n. Autorzy mają nadzieję, że komentarz będzie przydatny w szczególności sędziom, prokuratorom, adwokatom, policjantom, kuratorom sądowym czy dyrektorom zakładów poprawczych oraz innych placówek wykonujących orzeczenia sądów rodzinnych. W pewnym zakresie opracowanie może także służyć jako pomoc dydaktyczna studentom, którzy w programie studiów mają zagadnienia dotyczące postępowania w sprawach nieletnich, seminarzystom, doktorantom, a także aplikantom przygotowującym się do wykonywania różnych zawodów prawniczych. Za konieczne uznaliśmy zamieszczenie w opracowaniu tekstu ujednoliconego ustawy oraz krótkiego komentarza do art. 10 kodeksu karnego z 1997 r., bowiem stanowi on istotne dopełnienie unormowania postępowania z nieletnimi sprawcami czynów zabronionych zawartego w przepisach u.p.n. Za niezmiernie przydatne uznaliśmy także zamieszczenie wybranych przepisów wykonawczych do ustawy. Autorami komentarza są: Piotr Górecki (dział III ustawy) i Violetta Konarska-Wrzosek (dział I, II i IV ustawy). Komentarz do art. 10 k.k. został napisany wspólnie przez oboje autorów. Komentarz uwzględnia stan prawny na dzień 1 lutego 2015 r. Autorzy 19

19 20

20 Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 382) 21

21 22

22 W dążeniu do przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich i stwarzania warunków powrotu do normalnego życia nieletnim, którzy popadli w konflikt z prawem bądź z zasadami współżycia społecznego, oraz w dążeniu do umacniania funkcji opiekuńczowychowawczej i poczucia odpowiedzialności rodzin za wychowanie nieletnich na świadomych swych obowiązków członków społeczeństwa stanowi się, co następuje: 1. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich, która została uchwalona po 50 latach od poprzedniej regulacji dotyczącej nieletnich zawartej w kodeksie karnym z 1932 r. (zob. art tegoż k.k., które obowiązywały do dnia 12 maja 1983 r.), opatrzona została preambułą, określającą cele nowej regulacji. Wskazanie celów w preambule stanowi bardzo ważną wskazówkę interpretacyjną dla całej regulacji oraz dla dokonywania wykładni poszczególnych jej przepisów. Cele wskazane w preambule są w dużej mierze gwarancją prawidłowego odczytywania jej zapisów i rozstrzygania wątpliwości, które mogą się pojawiać przy czysto gramatycznym odczytywaniu poszczególnych postanowień zawartych w u.p.n. Ich sformułowanie w ustawie jest o tyle cenne, że dość jednoznacznie charakteryzuje przyjęty model postępowania w sprawach nieletnich, tj. osób o statusie dziecka, które weszły w konflikt z prawem karnym bądź z zasadami współżycia społecznego, różniący się bardzo od modelu przyjętego na gruncie k.k. z 1932 r., który w swym założeniu był modelem karnistycznym. Z treści preambuły jednoznacznie wynika, że postępowanie w sprawach nieletnich unormowane w u.p.n. nie ma charakteru karnego ani quasi-karnego i nie polega na pociąganiu nieletnich do odpowiedzialności z powodu naruszenia norm prawnokarnych bądź zasad współżycia społecznego, lecz ma charakter opiekuńczo-wychowawczo-. Violetta Konarska-Wrzosek 23

23 Preambuła -ochronny, gdyż jego celem jest wzmocnienie opieki nad nieletnimi,. objęcie ich odpowiednimi oddziaływaniami wychowawczymi oraz ochrona przed wykolejeniem społecznym. Cele regulacji zawartej w u.p.n. wskazane w preambule ukazują, jak bardzo różni się ona od regulacji postępowania z nieletnimi zawartej w k.k. z 1932 r., pomimo że w dużej mierze posługuje się takimi samymi środkami. Bez tych wskazań podmioty zajmujące się problematyką przestępczości i demoralizacji nieletnich mogłyby nietrafnie odczytywać poszczególne zapisy ustawy i traktować przewidziane w niej środki jako specyficzne środki represji stosowane w związku z nagannymi zachowaniami osób nieletnich. 2. W preambule do u.p.n. sformułowano trzy cele regulacji w niej zawartej. Pierwszym z nich jest przeciwdziałanie demoralizacji i przestępczości nieletnich. Przeciwdziałanie obejmuje zarówno niedopuszczenie do demoralizacji i przestępczości, która na ogół jest nieuchronną konsekwencją tej pierwszej, czyli zapobieganie tym dwóm niekorzystnym zjawskom oraz zwalczanie demoralizacji i przestępczości, która stała się faktem (por. A. Krukowski, Uwagi wprowadzające (w:) Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich. Komentarz, red. A. Krukowski, Warszawa 1991, s. 6 7). Zapobieganie wchodzi w grę wówczas, gdy pojawiają się pierwsze niekorzystne symptomy w życiu nieletniego, które sygnalizują zagrożenie demoralizacją i przestępczością lub rozpoczynający się proces demoralizacji danej jednostki, który może mieć różny charakter, w tym demoralizacji przestępczej. Zwalczanie demoralizacji i przestępczości staje się potrzebne wtedy, gdy tego typu stany (procesy) już mają miejsce, są zaawansowane w mniejszym lub większym stopniu (V. Konarska-Wrzosek, Prawny system postępowania z nieletnimi w Polsce, Warszawa 2013, s ). Jest znamienne, że u.p.n., wskazując na cel przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości, posługuje się spójnikiem i, wyraźnie łącząc te zjawiska ze sobą. Jest to uzasadnione wynikami badań kryminologicznych, z których wynika, że demoralizacja młodego człowieka prowadzi go wcześniej lub później na drogę przestępstwa, a z kolei naruszanie dóbr chronionych normami prawa karnego często nie jest przypadkiem, a ma związek z demoralizacją nieletniego, co wymaga określonej interwencji w życie młodego człowieka. Te wzajemne relacje między demoralizacją a przestępczością są tak ścisłe, że można stwierdzić, iż przeciwdziała- 24 Violetta Konarska-Wrzosek

24 Preambuła nie demoralizacji dzieci i młodzieży to jednocześnie przeciwdziałanie przestępczości młodego pokolenia, a przeciwdziałanie przestępczości to równocześnie przeciwdziałanie demoralizacji nieletnich. 3. Pojęcie przestępczości nieletnich używane w u.p.n. ma konotacje kryminologiczne, a nie prawnokarne. Chodzi o różnego typu naruszenia norm prawnokarnych bez względu na ich ciężar gatunkowy i formalną przynależność do przestępstw lub wykroczeń. Pojęcie przestępczości nieletnich nie może być także wiązane z formalnymi definicjami przestępstwa lub wykroczenia z uwagi na przyjęte w ustawodawstwie karnym domniemanie niezdolności sprawców nieletnich do zawinienia, co jest niezbędne dla bytu przestępstwa lub wykroczenia i dla możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności karnej za zachowania naganne. Pojęcie przestępczości nieletnich ma zatem charakter dość umowny i obejmuje zachowania naganne odpowiadające ustawowym znamionom czynów zabronionych pod groźbą kary, jakie zostały spenalizowane w polskim porządku prawnym. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że polskie prawo nie przewiduje tzw. przestępstw statusu związanych ze statusem osób nieletnich, czyli czynów zabronionych jako przestępstwa tylko i wyłącznie wtedy, gdy ich sprawcami są osoby nieletnie (niedojrzałe z racji młodego wieku), takich jak np. picie alkoholu, palenie papierosów, przebywanie w miejscach publicznych lub w lokalach gastronomicznych lub rozrywkowych w godzinach wieczornych lub w nocy. 4. Pojęcie demoralizacji nieletnich, choć jest jednym z podstawowych pojęć u.p.n., nie zostało w ustawie zdefiniowane. Jest to bardzo poważny defekt u.p.n., który kolejne zespoły pracujące nad nowelizacją ustawy chciały naprawić, ale jak dotąd się to nie udało z powodu braku zgody czynników decyzyjnych na zbyt szeroką nowelizację obowiązującej ustawy (szerzej na ten temat zob. V. Konarska-Wrzosek, Projektowane zmiany w zakresie postępowania z nieletnimi, PiP 2011, z. 4, s ; tejże, Postępowanie z nieletnimi w Polsce ocena obowiązujących rozwiązań materialnoprawnych i kierunki ewentualnych zmian, Probacja 2013, nr I, s ). W doktrynie sformułowano wiele definicji demoralizacji starających się jak najlepiej scharakteryzować to niekorzystne zjawisko społeczne, którego punktem wyjścia jest demoralizacja jednostek żyjących w danym społeczeństwie. Spośród wielu definicji demoralizacji Violetta Konarska-Wrzosek 25

25 Preambuła godną uwagi jest definicja wypracowana przez zespół, którym miałam przyjemność kierować, w myśl której demoralizacja to psycho-społeczny proces cechujący się niekorzystnymi zmianami osobowości i zachowań nieletniego o charakterze nasilonym i względnie trwałym, który przejawia się w nieprzestrzeganiu norm i zasad postępowania obowiązujących powszechnie dzieci i młodzież. Definicja ta w sposób bardzo syntetyczny ujmuje cechy charakterystyczne demoralizacji wskazując, że jest to:. 1) pewien proces, a nie od razu pojawiający się stan, 2) zachodzący w psychice jednostki, 3) o doniosłości społecznej i związany z funkcjonowaniem jednostki w społeczeństwie, 4) łączący się z niekorzystnymi zmianami osobowości, 5) manifestujący się na zewnątrz w postaci zachowań polegających na nierespektowaniu norm i zasad postępowania, jakie przyjęte zostały w danym społeczeństwie za właściwe i konieczne do przestrzegania przez osoby małoletnie, 6) o charakterze nasilonym, a nie ledwie zaznaczający się, 7) dość utrwalony, a niedający o sobie znać tylko przez krótką chwilę i objawiający się w pojedynczym zachowaniu nagannym. 5. Celem drugim regulacji przewidzianej w u.p.n. jest stwarzanie warunków powrotu do normalnego życia nieletnim, którzy popadli w konflikt z prawem bądź z zasadami współżycia społecznego. Oznacza to, że podejmowanie działań i stosowanie środków przewidzianych w u.p.n. nie ma na celu pociągania nieletnich do jakiejkolwiek odpowiedzialności za zachowanie lub zachowania naganne, jakich się dopuścili, represjonowania ich ani piętnowania z tego powodu, a udzielenie pomocy potrzebnej do wyjścia z niekorzystnej sytuacji w jakiej się znaleźli z powodu demoralizacji i nieprzestrzegania obowiązujących norm społecznych (w tym w szczególności prawnych). Pomoc ta ma polegać na stworzeniu odpowiednich dla każdego nieletniego warunków do tego, aby zaczął normalnie funkcjonować w społeczeństwie, tak jak przystało na młodego człowieka w określonym wieku. Chodzi o stworzenie warunków do kontynuowania nauki i sprzyjających prawidłowemu wychowaniu i rozwojowi jednostki, tak aby żaden nieletni nie został wyrzucony poza system szkolny i w sposób trwały nie znalazł się na marginesie życia społecznego. 6. Gdy mowa w preambule o popadnięciu nieletnich w konflikt z prawem, to chodzi o sytuacje nieprzestrzegania norm szeroko rozumianego prawa karnego, tj. wypadki popełnienia czynów zabronionych pod groźbą 26 Violetta Konarska-Wrzosek

26 Preambuła kary, zarówno o randze przestępstw, jak i wykroczeń należących do powszechnego prawa karnego lub prawa wykroczeń albo do prawa karnego skarbowego, albo do prawa karnego wojskowego (co, mając na uwadze bardzo młody wiek nieletnich i specyfikę przestępstw wojskowych, zdarzyć się może dość wyjątkowo). 7. Popadnięcie nieletniego w konflikt z zasadami współżycia społecznego oznacza nieprzestrzeganie norm pozaprawnych określających pewne reguły postępowania jednych osób wobec drugich, które obowiązują w danym społeczeństwie celem należytego (poprawnego i bezkonfliktowego) współistnienia jego członków. 8. Celem trzecim regulacji zawartej w u.p.n. jest umacnianie funkcji opiekuńczo-wychowawczej i poczucia odpowiedzialności rodzin za wychowanie nieletnich na świadomych swych obowiązków członków społeczeństwa. Cel ten łączy się ściśle ze świadomością, jak ważne jest wychowanie w rodzinie i że rodzina stanowi podstawowe i najważniejsze środowisko wychowawcze o zasadniczym znaczeniu dla kształtowania systemu wartości, osobowości i postaw życiowych nieletnich. Dlatego w postępowaniu z nieletnimi przywiązuje się dużą wagę do uaktywniania rodziców w ich funkcjach opiekuńczo-wychowawczych wobec własnych dzieci oraz do wyrabiania w rodzicach poczucia odpowiedzialności za ich wychowanie, które najwyraźniej jest niedostateczne, skoro nieletni popadł w konflikt z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Prawo rodzinne i opiekuńcze w art k.r.o. wyraźnie określa obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej lub opieki prawnej nad małoletnimi dziećmi (zob. art k.r.o.), z których jednoznacznie wynika, że to właśnie na rodzicach i opiekunach spoczywa obowiązek dbałości o dobre wychowanie, troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i o należyte przygotowanie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do uzdolnień dziecka. Państwo i inne podmioty mogą rodzicom w tym względzie pomagać, ale co do zasady nie powinno ich w tych obowiązkach wyręczać albo z tych obowiązków zwalniać. Przejęcie opieki i wychowania nad dzieckiem od jego rodziców powinno mieć miejsce w ostateczności i to przez jak najkrótszy czas i nie powinno ich uwalniać od odpowiedzialności za dobre wychowanie własnego potomstwa. Wręcz przeciwnie, powinno się rodzicom uświadamiać ich obowiązki wobec Violetta Konarska-Wrzosek 27

27 Preambuła dziecka i społeczeństwa, a także rolę, jaką powinni spełniać w procesie wychowania i maksymalnie włączać ich w działania na rzecz dobrego wychowania dziecka, którego socjalizacja została zaburzona. 9. Cele nakreślone w preambule stanowią wskazówkę interpretacyjną postanowień zawartych w u.p.n. dla wszystkich podmiotów stosujących przepisy tej ustawy, a więc w szczególności dla Policji i innych organów powołanych do wykrywania przestępstw i wykroczeń oraz do prowadzenia postępowań w tych sprawach, prokuratury, sędziów rodzinnych, sądów rodzinnych, kuratorów sądowych, dyrektorów placówek, do których kierowani są nieletni (w tym schronisk dla nieletnich i zakładów poprawczych), oraz innych osób zaangażowanych w realizację postanowień ustawy i tok postępowania z osobami nieletnimi. 28

28 Dział I Przepisy ogólne Art. 1. [Zakres podmiotowy stosowania ustawy] 1. Przepisy ustawy stosuje się w zakresie: 1) zapobiegania i zwalczania demoralizacji w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18; 2) postępowania w sprawach o czyny karalne w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17; 3) wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych w stosunku do osób, względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez te osoby lat Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) nieletnich rozumie się przez to osoby, o których mowa w 1; 2) czynie karalnym rozumie się przez to czyn zabroniony przez ustawę jako: a) przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo b) wykroczenie określone w art. 51, art. 69, art. 74, art. 76, art. 85, art. 87, art. 119, art. 122, art. 124, art. 133 lub art. 143 Kodeksu wykroczeń. 1. Przepis art. 1 1 u.p.n. określa zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy. Regulacja zawarta w u.p.n. dotyczy trzech kategorii osób, które obejmuje się zbiorczym określeniem osób nieletnich, ale ten status przyznaje się różnym grupom wiekowym dzieci i młodzieży w zależności od sytuacji, z którymi jest powiązany. I tak: Violetta Konarska-Wrzosek 29

29 Art. 1 Dział I. Przepisy ogólne w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji regulację zawartą w u.p.n. stosuje się do osób, które nie ukończyły lat 18, czyli do osób mających status dziecka. Dolna granica wieku, nie została w tym wypadku określona. Oznacza to możliwość stosowania regulacji u.p.n. nawet do małych dzieci, jeżeli zachodzi taka potrzeba. Brak określenia dolnej granicy wieku, który upoważnia do podejmowania działań na podstawie u.p.n., przez niektórych jest wskazywany jako zaleta tej ustawy, a przez innych jest krytykowany. Niewątpliwie zawsze należy głęboko przemyśleć, jeżeli stan demoralizacji ujawnia się u bardzo małego dziecka, czy ingerować w jego wychowanie na podstawie u.p.n. czy w oparciu o k.r.o. przez ingerencję w wykonywanie władzy rodzicielskiej. Co do zasady, w wypadku małych dzieci ta druga droga będzie właściwsza, gdyż ujawnianie zdemoralizowania w takim wieku świadczy przede wszystkim o nienależytym, a niekiedy wręcz złym sprawowaniu władzy rodzicielskiej nad dzieckiem; w zakresie postępowania w sprawach o czyny karalne regulację u.p.n. stosuje się do osób, które dopuściły się takiego czynu między 13. a 17. rokiem życia, tj. w czasie od początku dnia pokrywającego się z datą kalendarzową 13. urodzin do końca dnia poprzedzającego bezpośrednio dzień pokrywający się z datą kalendarzową 17. urodzin. Objęcie działaniami u.p.n. sprawców czynów karalnych popełnionych przed ukończeniem 17. roku życia ma ścisły związek z zasadą ustanowioną w systemie naszego prawa karnego, że do odpowiedzialności karnej mogą być pociągnięte dopiero osoby, które w czasie popełnienia czynu zabronionego miały ukończone lat 17 (zob. art k.k., art. 5 1 k.k.s. i art. 8 k.w.). Dolna granica określona na lat 13 ma uwarunkowania nie tyle merytoryczne, co historyczne i łączy się z podziałem nieletnich w poprzedniej regulacji zawartej w k.k. z 1932 r. na dwie grupy, tj. do lat 13 (co do której przyjmowano domniemanie ustawowe działania bez rozeznania) i od lat 13 do lat 17 (co do której przyjmowano działanie z rozeznaniem, chyba że wyjątkowo było inaczej). Kryterium rozeznania, które na gruncie k.k. z 1932 r. odgrywało obok wieku nieletniego pierwszorzędną rolę co do sposobu postępowania z nim, celowo nie zostało przeniesione 30 Violetta Konarska-Wrzosek

30 Zakres podmiotowy stosowania ustawy Art. 1 do u.p.n., gdyż traktowane było jako surogat winy osób nieletnich, co pozostawało w zgodności z modelem odpowiedzialności, któremu hołdowały przepisy dotyczące nieletnich zawarte w k.k. z 1932 r., a jest zupełnie nieodpowiednie i nieprzydatne w modelu opiekuńczo-wychowawczo-ochronnym postępowania z nieletnimi, jaki legł u podstaw rozwiązań przyjętych w u.p.n.; w zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych regulację u.p.n. stosuje się do osób, wobec których orzeczono tego typu środki, maksymalnie jednak do ukończenia 21. roku życia, tj. do dnia odpowiadającego dacie 21. urodzin, pod warunkiem że dany środek może być tak długo wykonywany, a nie maksymalnie do ukończenia 18. roku życia (zob. art. 73 u.p.n.). Zaznaczyć jednak należy, że osoby, względem których są wykonywane środki wychowawcze lub poprawcze gdy ukończyły już lat 17 i po tym czasie dopuściły się czynu karalnego lub ukończyły. lat 18 i wykazują inne przejawy demoralizacji nie będą w związku z tymi zdarzeniami podlegały pod regulację u.p.n., choć może ona nadal mieć do nich zastosowanie w zakresie wykonywania wcześniej orzeczonych środków, jeśli będą one kontynuowane (zob. art. 92 i 93 u.p.n.). W zakresie wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych przepisy u.p.n. będą miały także zastosowanie do osób, które dopuściły się czynu zabronionego z zakresu prawa karnego powszechnego w postaci występku, przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego w wieku odpowiedzialności karnej, tj. po ukończeniu lat 17, ale przed ukończeniem lat 18, jeśli sąd karny orzekający w sprawie uznał za właściwe zamiast kary zastosować wobec nich środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich (zob. art k.k. i art. 5 2 k.k.s. oraz art in fine u.p.n.). 2. Już z postanowień przepisu art. 1 1 pkt 1 u.p.n. wynika, że regulacja zawarta w u.p.n. została ustanowiona nie tylko z myślą o nieletnich dopuszczających się czynów karalnych, ale także o nieletnich, którzy wykazują inne przejawy zdemoralizowania, przewidując dla tych dwóch kategorii nieletnich takie same zasady postępowania i takie same środki ingerencji w proces ich wychowania (poza możliwością stosowania Violetta Konarska-Wrzosek 31

31