Sophia Loren, 1994 rok

Transkrypt

1

2 Krzysztof Żywczak

3 Sophia Loren, 1994 rok

4 sophia loren Sofia Scicolone... 5 Brzydkie kaczątko Carlo Ponti Zakochani...17 Skandal Ślub po meksykańsku Oscar Ślub po francusku Carlo Ponti junior Marcello Mastroianni Edoardo Ponti Karuzela z kochankami Czarne chmury Grając samą siebie W więzieniu Czasem słońce, czasem deszcz Carlo i ja... 61

5 4 Sophia Loren Życie po włosku Zanim Sophia zakwitła jako piękna dziewiętnastolatka, przezywana była chudą wykałaczką

6 Sophia Loren Humphrey w latach Bogart, XX wieku rok DzieciŃstwo Sofia Scicolone i młodość R odzice Sophii Loren Romilda Villani i Riccardo Scicolone poznali się w listopadzie 1933 roku w Rzymie. Romilda urodziła się w 1914 roku w Pozzuoli, mieścinie położonej nad Zatoką Neapolitańską, na zachód od Neapolu. W jej rodzinie z pokolenia na pokolenie dziedziczyło się biedę, dodając własną do tej otrzymanej w spadku. Smutna logika rodzinnych dziejów wskazywała na to, że Romilda powtórzy historię życia swojej matki i babki, stało się jednak inaczej. W miarę jak z dziecka przeistaczała się w nastolatkę, coraz bardziej przypominała Gretę Garbo. Podobieństwo było tak uderzające, że jako siedemnastolatka wygrała neapolitańskie eliminacje do włoskiego konkursu na sobowtóra pięknej Szwedki. Konkurs, zorganizowany przez amerykańską wytwórnię filmową Metro-Goldwyn-Mayer, był częścią kampanii reklamowej poprzedzającej wejście na włoskie ekrany filmu Anna Christie (1930). Uskrzydlony zwycięstwem podlotek zamierzał pakować walizki, by w stolicy stanąć w szranki z innymi włoskimi Gretami Garbo. A było o co walczyć, bo zwyciężczyni obiecano wyjazd do Hollywood, zdjęcia próbne i być może kontrakt z MGM. Marzenia o wyrwaniu się z biedy i o karierze gwiazdy filmowej legły jednak w gruzach, gdy matka Romildy, Luisa Villani, stanowczo sprzeciwiła się planom córki. Po moim trupie!, Życie po włosku Sophia Loren 5

7 zawołała. Zrozpaczona dziewczyna zareagowała równie emocjonalnie. Spakowała się i wyjechała do Rzymu, aby bezskutecznie szukać szczęścia, sławy i pieniędzy. Pewnego chłodnego, listopadowego dnia, gdy spacerowała nad Tybrem, zwrócił na nią uwagę Riccardo Scicolone. Był o siedem lat starszy. Wywodził się ze zubożałego mieszczaństwa z tradycjami. Riccarda wychowywano w dostatku, racząc go rodzinnymi opowieściami o dumnej i bogatej przeszłości. Wiązano z nim spore nadzieje, jednak w czasie studiów w Rzymie młodzieniec bardziej interesował się nocnymi hulankami niż nauką. Nie udało mu się zdobyć wykształcenia, a po śmierci ojca musiał sam troszczyć się o środki na swoje utrzymanie. Finansowo nie wiodło mu się najlepiej. Za to w uwodzeniu kobiet był mistrzem. Riccardo zagadał do Romildy, zaczęli się przekomarzać, a już po chwili popijali kawę w nadbrzeżnej kafejce. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Zamieszkali razem. Sielanka trwała półtora miesiąca, do czasu, kiedy okazało się, że Romilda jest w ciąży. Riccardo, przerażony perspektywą małżeńskiej stabilizacji, uciekł. Zapadł się pod ziemię na kilka miesięcy. Córka Romildy i Riccarda przyszła na świat 20 września 1934 roku w Rzymie. Imię dostała po matce Riccarda, którego Luisa Villani siłą przyprowadziła do szpitala. Miał uznać dziewczynkę za swoją córkę i dać jej nazwisko. Gdyby tego nie zrobił, skazałby matkę i dziecko na społeczne wykluczenie. W tamtych czasach we Włoszech nie tolerowano niezamężnych matek. Romilda, Riccardo i mała Sofia zamieszkali razem w wynajętym pokoju, gdyż matka Riccarda odmówiła przyjęcia pod swój dach kochanki syna z dzieckiem. Przez kilka miesięcy Romilda bezskutecznie starała się prośbą i groźbą namówić mężczyznę na małżeństwo. Zniecierpliwiony Riccardo w końcu spakował manatki i wyjechał do Mediolanu. Matka małej Sofii, pozbawiona środków do życia, wsiadła w pociąg do Neapolu, skąd autobusem dotarła do rodzinnego domu w Pozzuoli. Nie zrobiła co prawda kariery, ale nie wracała z pustymi rękami. W ramionach tuliła płaczącą, trzymiesięczną córeczkę. Rodzina Villani mała Sofia z mamą, dziadkowie (Luisa i Domenico), siostra Romildy i jej dwaj bracia zajmowała piętro niewielkiego domu. Do dyspozycji miała cztery pokoje i kuchnię. Mężczyźni pracowali w fabryce broni, zapewniając środki umożliwiające podstawowe utrzymanie. Kobiety zajmowały się pracami domowymi. Romilda, którą całe miasteczko zaliczyło do niezbyt poważanej grupy społecznej o nazwie panna z dzieckiem, nie mogła zapomnieć o swoim kochanku. Znikała na całe tygodnie rzekomo po to, by w Neapolu uczyć się aktorstwa. W rzeczywistości w Rzymie polowała na Riccarda. Chciała przekonać go, by ją poślubił. Marzyła o lepszym życiu z czystym kontem 6 Sophia Loren Życie po włosku