OBÓZ Z KOZIELSKU (ZAMORDOWANI W KATYNIU)

Transkrypt

1 OBÓZ Z KOZIELSKU (ZAMORDOWANI W KATYNIU) mjr w st. sp. Edward DANIKIEWICZ, syn Franciszka i Marianny z Gajewskich, ur. 17 grudnia 1890 r. w Kolanowie. Uczestnik I wojny światowej, w latach w niewoli rosyjskiej. Działacz niepodległościowy na Syberii. W latach 20. dowódca kompanii 77 pułku piechoty, następnie kierownik Państwowej Komendy Uzupełnień w Bochni. Od 31 grudnia 1938 r. w stanie spoczynku, przydzielony do 16 pułku piechoty. Odznaczony Medalem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi i medalami pamiątkowymi. Żonaty z Janiną z Warzyckich. ppor. Stanisław GARGUL, syn Józefa i Antoniny z Krzemińskich, ur. 20 lutego 1890 r. w Bochni. Uczestnik I wojny światowej, obrońca Lwowa w 1918, żołnierz wojny Ostatnio oficer żywnościowy we Flotylli Rzecznej w Pińsku. Żonaty, miał córkę Krystynę. mjr. Karol GLAZUR, syn Adama i Józefy z Bełzowskich, ur. 30 kwietnia 1891 r. w Kołaczycach k. Jasła. Uczestnik I wojny światowej i wojny Służył w ekspozyturach Oddziału II Sztabu Generalnego, w 20 pułku piechoty, od 1927 r. do 1939 r. pracował w Państwowej Komendzie Uzupełnień w Miechowie, Krakowie i Bochni. W stopniu kapitana zweryfikowany ze starszeństwem 1 czerwca Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę i Medalem Polska Swemu Obrońcy. Żonaty, miał syna Adama i córkę Janinę. por. rez. Tadeusz Ludwik GÖTTINGER, syn Franciszka i Zofii z d. Górska, ur. 31 sierpnia 1908 r. w Bochni. Farmaceuta, dzierżawca apteki homeopatycznej w Krynicy, tam zamieszkały. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem 1 stycznia 1935 r., zmobilizowany do 9 Szpitala Okręgowego. Żonaty. por. rez. Stanisław Henryk KROGULSKI, syn Stanisława i Marii z Dutkiewiczów, ur. 15 lipca 1905 r. w Rajbrocie k. Bochni. Doktor chemii, adiunkt Zakładu Fizjologii Roślin SGGW w Warszawie. Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie (1931). 1 stycznia 1934 r. awansowany do stopnia podporucznika, kilkakrotnie powoływany na ćwiczenia rezerwy, ostatnio w Szkole Zbrojmistrzów. Przydział mobilizacyjny otrzymał do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (rezerwa oficerów uzbrojenia). Żonaty z Izabellą z Siudaczyńskich.

2 kpt. Jan KRUDOWSKI, syn Jana i Marii z Brzósków, ur. 26 maja 1882 r. w Wólce pow. mławski. Absolwent Gimnazjum w Bochni, działacz Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego w Bochni, absolwent Konserwatorium Muzycznego w Krakowie (1903). Od 1923 r. kontraktowy a potem zawodowy kapelmistrz, ostatnio w 16 pułku piechoty. W 1935 w stopniu porucznika przeniesiony w stan spoczynku, odznaczony Medalem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości. Od 1937 r. mieszkał w Tarnowie, żonaty, dwoje dzieci. W 1938 r. skomponował muzykę do Kantaty Bochniaków do słów Leona Biedera. (Brat Stefana). ppłk lek. Stefan Marceli KRUDOWSKI, syn Jana i Marii z Brzósków, ur. 26 kwietnia 1890 r. w Rudkach pow. lwowski. Absolwent Gimnazjum w Bochni. Członek Związku Strzeleckiego w Bochni, pseud. Orlik. Uczestnik wojny 1920 w 12 pułku piechoty. Absolwent Wydziału Lekarskiego UJ. Lekarz w 2 pułku artylerii górskiej, później ordynator oddziału neurologicznego 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie. Od 1938 w kadrze zapasowej tegoż szpitala. Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i in. W kampanii wrześniowej w rezerwie Inspektora Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Żonaty z Zofią z Kuczyńskich, miał dwóch synów. (Brat Jana). kpt. Kazimierz Antoni KUBIKI, syn Jana i Józefy z d. Hurec, ur. 17 stycznia 1907 r. w Bochni. Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa (1931). Obserwator w Bazie Lotniczej nr 3 Poznań- Ławica. W 1938 r. awansowany do stopnia porucznika. Od marca 1939 adiutant komendanta Szkoły Podoficerów Lotników dla Małoletnich w Krośnie. kpt. rez. Aleksander OLSZOWY, syn Ludwika i Kunegundy z Piotrowskich, ur. 3 października 1901 r. w Bochni. W Wojsku Polskim od 1918, w 4 pułku piechoty Legionów. W 1920 r. służył w 20 pułku piechoty, następnie w 77 pułku piechoty. Mianowany porucznikiem 19 marca 1939 r., przydzielony do 6 pułku piechoty Legionów. Nauczyciel w pow. dziśnieńskim na Wileńszczyźnie. Żonaty z Marią z Żymiaków, miał córki Aleksandrę i Bogusławę. kpt. rez. Józef PAŁKOWSKI, syn Antoniego i Katarzyny z Szewczyków, ur. 27 września 1892 r. w Damienicach k. Bochni. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1920 r. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem 1 czerwca 1919 r. Od 1922 r. oficer gospodarczy w 37 pułku piechoty, następnie przydzielony do Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od

3 1934 r. leśnik w Nadleśnictwie Julianka k. Częstochowy, również od 1934 r. urzędnik w Zarządzie Miasta Stołecznego Warszawy. We wrześniu 1939 r. miał przydział mobilizacyjny do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Żonaty z Ireną z Gorczyczkiewiczów, miał synów: Zbigniewa, Lechosława i Janusza. ppor. Franciszek Józef PODGÓRZEC, syn Franciszka i Karoliny z Sądzielowskich ur. 29 lipca 1905 r. w Leksandrowej k. Bochni. Absolwent gimnazjum w Bochni, prawnik, powołany do wojska w 1939 r. w stopniu podporucznika. mjr rez. Witold RYBAKIEWICZ, syn Bolesława i Honoraty z Zarzyckich, ur. 30 marca 1894 r. w Bochni. Uczestnik I wojny światowej. W 1919 r. dowódca kompanii 1 pułku strzelców podhalańskich na Spiszu i Orawie. 1 czerwca 1919 r. awansowany do stopnia kapitana. Absolwent Wydziału Prawa UJ (1926). Służył w 1 pułku strzelców podhalańskich. Należał do kadry Okręgu Korpusu V. Odznaczony Medalem Niepodległości. Pracował jako inspektor powiatowy Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Tarnowie. ppłk Stanisław Szymon RYDAROWSKI, syn Stanisława i Józefy z Glińskich, ur. 7 października 1893 r. w Bochni. Absolwent Wydziału Prawa UJ (1932). Członek Strzelca. Żołnierz Legionów. Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. W 1919 w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Mianowany majorem 19 marca 1939 r. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Żonaty z Olgą ze Stableckich, miał córkę. płk w st. sp. Józef SERUGA, syn Piotra i Marii z Chlebków, ur. 9 stycznia 1886 r. w majątku Łapczyca, pow. bocheński. Absolwent Wydziału Filozofii UJ. W 1920 r. w Centralnym Archiwum Wojskowym oraz w kompanii telegraficznej nr 2. Mianowany podpułkownikiem 1 lipca 1925 r. Szef łączności Dowództwie Okręgu Korpusu V. Od 1929 r. w stanie spoczynku Odznaczony Medalem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi. Żonaty z Michaliną z Pajerskich. mjr Marian Stanisław WIŚNIEWSKI, syn Jana i Katarzyny z Zacharów, ur. 15 maja 1902 r. w Bochni. W 1920 żołnierz 16 pułku artylerii polowej. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy (1921) i kursu intendenckiego w Wyższej Szkole Wojennej (1935). Służył w 6 pułku piechoty Legionów, w 3 pułku artylerii ciężkiej i 21 pułku artylerii polowej. Kwatermistrz w Centrum Wyszkolenia Specjalistów Floty na Oksywiu. 19 marca 1937 r. awansowany do stopnia kapitana. Odznaczony Medalem Niepodległości.

4 por. rez. Roman Kazimierz WYDRA, syn Kazimierza i Agaty z Wolarskich, ur. 26 lutego 1911 r. w Bochni. Absolwent seminarium nauczycielskiego, od 1938 student Wyższej Szkoły Nauczycielskiej w Krakowie. Nauczyciel w szkole powszechnej w Łapanowie. Ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie. Awansowany do stopnia podporucznika 1 stycznia 1935 r., przydzielony do 1 pułku strzelców podhalańskich. Miał żonę Helenę. mjr Roman Józef ZDROCHECKI, syn Józefa, ur. 28 lutego 1910 r. w Bochni. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie. Mianowany podporucznikiem 15 sierpnia 1931 r., porucznikiem 1 stycznia 1934 r., kapitanem 19 marca 1939 r. Służył w 17 pułku piechoty oraz w batalionie Korpusu Ochrony Pogranicza Łużki. W 1939 dowódca 1 kompanii ciężkich karabinów maszynowych w 3 pułku piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza. ks. ppłk Jan Leon ZIÓŁKOWSKI, syn Jana i Marii z Jarotków, ur. 2 kwietnia 1889 r. w Woli Wieruszyckiej, pow. bocheński. W 1913 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Kapelan Legionów Polskich. Następnie proboszcz Kościoła Garnizonowego w Stanisławowie, kapelan brygady Korpusu Ochrony Pogranicza Podole. Od 1937 r. dziekan Kościoła Garnizonowego w Jarosławiu. W 1939 r. kapelan 24 Dywizji Piechoty. Odznaczony Krzyżem Walecznych. W obozie kozielskim kapelan więźniów. OBÓZ STAROBIELSKI (ZAMORDOWANI W CHARKOWIE) kpt. piech. rez. Jan Stanisław JELONEK, syn Piotra i Marii z Raabów, ur. 12 lipca 1894 r. w majątku Liplas, pow. myślenicki. Absolwent Gimnazjum w Bochni, naukę kontynuował na Wydziale Rolniczym UJ w Krakowie. Ukończył szkołę oficerską w armii austriackiej. Uczestnik wojny 1920, w tym czasie awansowany do stopnia podporucznika. W Wojsku Polskim pełnił służbę w 13, 57, 27 i 16 pułku piechoty. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem 1 czerwca 1919 r. z przydziałem do 16 pułku piechoty. Zwolniony do rezerwy w 1928 r. Odbył ćwiczenia rezerwy w 27 pułku piechoty (1928) i 16 pułku piechoty (1934) jako oficer płatnik. Od 29 sierpnia 1939 pracował w Państwowej Komendzie Uzupełnień w Tarnowie. Żonaty ze Stanisławą Sękowską z majątku Stradomka pow. Bocheński, zarządzał nim w okresie międzywojennym, administrował też majątek Niegowić, Łazany. mjr tab. Aleksander Feliks KORALEWSKI, syn Władysława i Anny z Morawskich, ur. 20 listopada 1897 r. w Warszawie. Pełnił służbę w 3, 7, 8 i 5 dywizjonach taborów jako instruktor, od 1933 r. w Bochni (5 dywizjon taborów), wykładowca i oficer materiałowy. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem 1 lutego 1922 r. Odznaczony Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości. W

5 Kampanii wrześniowej w Ośrodku Zapasowym Taborów nr 1 w Bochni. mjr sł. zdr. rez. Tadeusz Jan NODZYŃSKI, syn Bolesława i Józefy z Dąbrowskich, ur. 3 stycznia 1898 r. w Bochni. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej ps. Nor. Absolwent Gimnazjum Państwowego w Bochni (1916), Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1925) i dywizyjnego kursu podchorążych rezerwy piechoty przy 20 pułku piechoty. W Wojsku Polskim od 1918 r., uczestnik wojny 1920 w szeregach 3 pułku artylerii polowej. W 1939 r. zmobilizowany jako komendant szpitala polowego w Przemyślu. Doktor medycyny, ordynator oddziału otolaryngologicznego Szpitala im. Gabriela Narutowicza w Krakowie. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. kpt. piech. rez. Karol Ludwik PIOTROWICZ, syn Sebastiana i Marii z Mrugaczów, ur. 23 października 1901 r. w Bochni. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. W Wojsku Polskim od 1918 r. Uczestnik wojny w szeregach 44, 123 i 31 pułku piechoty. Przeniesiony do rezerwy, ukończył Uniwersytet Jagielloński i Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty. Mianowany podporucznikiem ze starszeństwem 1 września 1929 r. Przydzielony do 20 pułku piechoty. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Doktor filozofii, dyrektor Biblioteki Polskiej Akademii Umiejętności, członek Zarządu Głównego Towarzystwa Historycznego. kpt. sł. zdr. rez. Marian Antoni RENTGEN-GÜNTNER, syn Jerzego i Józefy z Shoerów, ur. 23 czerwca 1888 r. w Bochni. Absolwent Gimnazjum w Bochni i Uniwersytetu Lwowskiego, mgr farmacji. Członek Drużyn Strzeleckich. W Wojsku Polskim od 1918 r. Służył w 13 pułku piechoty, 2 pułku strzelców podhalańskich, 5 pułku piechoty Legionów, uczestnik wojny 1920 w szeregach 205 pułku piechoty. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem 1 czerwca 1919 r., przydzielony do kadry zapasowej 1 Szpitala Okręgowego Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę i Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości. Pieśniarz, autor ballad i piosenek, aktor kabaretowy, zam. w Warszawie. ppłk tab. Zygmunt Aleksander SIEWIŃSKI, syn Antoniego i Zofii z Gruszczyńskich, ur. 23 lutego 1895 r. w Ostrowcu, pow. sokalski. Żołnierz Legionów Polskich, dwukrotnie ranny podczas walk. W Wojsku Polskim od 1919 r., przydzielony do 4 Dywizji Piechoty, w której szeregach walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Taborów we Lwowie, przydzielony do 10 dywizjonu taborów. Następnie służył w Państwowej Komendzie Uzupełnień w Pińczowie, Państwowej Komendzie Uzupełnień w Łańcucie, jako zastępca dowódcy w 5 dywizjonie taborów w Bochni oraz w Wydziale Taborów Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

6 płk tab. Szymon SKOCZYLAS, syn Józefa i Agnieszki, ur. 27 października 1894 r. w Kozach, pow. bielski. Żołnierz II Brygady Legionów Polskich. W Wojsku Polskim od 1918 r. Awansowany do stopnia majora ze starszeństwem 1 stycznia1928 r. Służył w 10 dywizjonie taborów, następnie jako komendant kadry 8 dywizjonu taborów. Od 1938 dowódca 5 dywizjonu taborów w Bochni. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. kpt. piech. rez. Jan Stanisław TARCZAŁOWICZ, syn Michała i Heleny z d. Puk, ur. 27 grudnia 1905 r. w Bochni. Mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem 1 stycznia 1933 r. Przydzielony do 16 pułku piechoty. Mgr prawa, prokurator z Brześcia nad Bugiem. OBÓZ W OSTASZKOWIE (ZAMORDOWANI W MIEDNOJE) asp. Policji Państwowej Karol LACH, syn Józefa i Zofii, ur. 1 listopada 1888 r. w Bochni. W policji od 16 września 1920 r. do 31 stycznia 1925 r. i ponownie od 6 lutego 1925 r. Przez wiele lat pełnił służbę w województwie krakowskim we wrześniu 1939 r. w Bochni. asp. Policji Państwowej Jacenty MALINA, syn Jana i Wiktorii z Zarębów, ur. 11 sierpnia 1891 r. w Baczynie. W policji od 1919 r. Uczestnik wojny Od 1935 na posterunku w Bochni. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę , Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości. asp. Policji Państwowej Teofil RACZYŃSKI, syn Michała i Anny z Nosków, ur. 21 lutego 1899 r. w Dołuszycach. W 1922 r. ukończył Szkołę Policji w Podwołczyskach w woj. tarnopolskim, służył w policji woj. Tarnopolskiego. We wrześniu 1939 na posterunku w Kolendzianach pow. czortkowski. Żonaty dwukrotnie, z pierwszego małżeństwa miał córkę Emilię. Żona Melania ze Stefankiewiczów wraz z pasierbicą deportowane do Kazachstanu do sowchozu Bolszewik w rej. Kokpekty, Obłast Semipalatyńsk, po wojnie wróciły do Polski. asp. Policji Państwowej Jan SIUDAK, syn Karola i Heleny z Eichenholzów, ur. 16 sierpnia 1895 r. w Grobli. Członek Drużyn Bartoszowych. Uczestnik I wojny. Od 1920 pełnił służbę w policji w

7 Krakowie. We wrześniu 1939 w Bochni. Żonaty z Stefanią Matus, miał troje dzieci: synów Adama i Zbigniewa oraz córkę Helenę