Kawiarnia szachowa. Spis treści. Kredą redaktora. Kalendarz sportowy. Turnieje cotygodniowe we Wrocławiu : Poniedziałek Wtorek Środa Czwartek

Transkrypt

1 3 Kredą redaktora Pierwsza dekada XXI wieku w szachach może być nazwana powrotem do normalności. Po 14 latach rozterek mamy 14 mistrza świata, którym został Władimir Kramnik z Rosji. W czasach Związku Radzieckiego w sposób naturalny kibicowałem tym sportowcom, którzy wygrywali z zawodnikami Wielkiego Brata. W meczu w Eliście (Kałmucja) między Kramnikiem, a Bułgarem Weselinem Topałowem sympatyzowałem z rosyjskim arcymistrzem z dwóch powodów. Przecież Kramnik w normalnym meczu pokonał najsilniejszego szachistę XX wieku Garry Kasparowa. Za Kramnikiem nie ciągnie się żadna aura pozasportowych czynników w dochodzeniu do wybitnych rezultatów sportowych. Mecz zostanie zapamiętany, jako afera toaletowa, ale chciałbym zwrócić uwagę, że Kramnik jest drugim mistrzem świata (pierwszym był Fischer), który mimo oddania punktu walkowerem wygrywa walkę o tron szachowy. Mecz wprawdzie zakończył się remisem, ale w dogrywce tempem rapid Rosjanin wygrał 2,5:1,5. Myślę, ze warunki przyszłego meczu o mistrzostwo świata powinny precyzować, że mistrzem zostaje się w tej samej kategorii gry. Nie może być tak, że ewentualna partia blitza decyduje o tytule mistrza świata. W Polsce mieliśmy rozgrywki drużynowe. W ekstraklasie Polonia Warszawa wprawdzie obroniła tytuł mistrza kraju, lecz nie obyło się bez pewnych kłopotów. W pierwszej rundzie Poloniści sensacyjnie przegrali z AZS UMCS Lublin 2:4. Było to ostatecznie spotkanie przyszłych mistrzów i wicemistrzów Polski, gdyż obie te drużyny wyraźnie wyprzedziły JKSz Jaworzno. W Opolu boje pierwszoligowców wygrał zasłużenie Pocztowiec Poznań 32,5 pkt. przed PROKONEX-em Brzeg. Awans do ekstra ligi wywalczyły jakby dwa bieguny tradycji. Pocztowiec Poznań wielce zasłużony dla szachów w Polsce i debiutant PROKONEX Brzeg klub, który funkcjonuje dzięki wielkiemu miłośnikowi szachów Panu Józefowi Kuczyńskiemu. Warto dodać, że najsilniejszy szachista Brzegu Jacek Markiewicz gra w... Szopieniacach. Wrocławianie również mają swój udział w sukcesie szachistów opolskich, gdyż grają tam mistrzowie Jasik i Żeberski. W drugiej lidze mieliśmy marsz Polonii Wrocław do szachowych wyżyn i pewne jest, że po rocznym pobycie w I lidze wrocławianie znowu będą obecni w najsilniejszej klasie rozgrywek z szansami nawet na medal. Tradycyjnie już nasi juniorzy dają powody do zadowolenia. Na mistrzostwach świata juniorek Klaudia Kulon została mistrzynią świata do lat 14, a Aleksandra Lach wicemistrzynią do lat 12. Jacek Tomczak nabiera siły szachowej, ale tytuł mistrza świata do lat 16 jest jego największym sukcesem w bogatej karierze. Na mistrzostwach Europy jeden złoty medal Anny Gasik wśród juniorek do lat 18, wynik ten jest raczej sensacyjny, nasza szachistka miała dopiero 29 ranking w grupie. W mistrzostwach Dolnego Śląska w szachach szybkich prędko przekonaliśmy się, że w rywalizacji Panów arcymistrzowie nie mają szczęścia. W zeszłym roku Cyborowski był na miejscu 3, a w 2006 roku arcymistrz ze Lwowa A.Sułypa był dopiero 5. Michał Luch powiedział, że jeden dzień grał dobrze w 2006, dlatego zdobył mistrzostwo, zaś mnie się wydaje, ze tych dni było dwa (sobota i niedziela), dlatego najpierw pokonał arcymistrza, a w finale Stanisława Zawadzkiego. Rodzeństwo Zawadzkich było wymieniane wśród faworytów, ale zdobyli dublet wicemistrzowski, gdyż Jola przegrała finałowy mecz z Moniką Krupą. Starsi panowie dwaj- Kubień i Kot grali z młodzieżą, zatem faworytem wśród weteranów był bardzo doświadczony Ryszard Grossmann, który zdobył jeszcze jedno smutne doświadczenie, gdyż walkę o tytuł przegrał z Piotrem Czapnikiem. Wraz z ustępującym rokiem 2006, odeszli od nas, do lepszego świata, wybitni szachiści, arcymistrzyni Krystyna Hołuj - Radzikowska 9-krotna mistrzyni Polski, arcymistrz Aleksander Wojtkiewwicz dwukrotny mistrz Polski. Na Dolnym Śląsku nie zagrają już z nami Danuta Samolewicz Owczarek (dwukrotna medalistka MP), Piotr Jasik i Marian Zawadzki z Wrocławia oraz Marian Pyrzyński z Wałbrzycha. Pamiętajmy o nich. Jerzy Kot Kawiarnia szachowa Paśnik - w każdą środę turnieje szachowe P czasopisma szachowe, również zagraniczne - sprzedaż sprzętu szachowego i książek szachowych - wynajem lokalu na organizację turniejów szachowych - smaczne śniadania, obiady, kolacje Wrocław, ul. Wita Stwosza 37 (100 metrów od Rynku) Spis treści Kredą redaktora... 3 Kramnik Mistrzem Świata... 4 Akademickie Mistrzostwa Polski Mistrzostwa Europy w szachach szybkich. 12 Rozmowa z A. Szirowem Biel Gambit Lubawski Trzej muszkieterowie Wywiad z prof. Janem Miodkiem Nocne granie IV Młodzieżowe Mistrzostwa UE Mistrzostwa Europy i Świata juniorów Memoriał Akiby Rubinsteina XXII Puchar Wojewody Makroregion Lubusko - Dolnośląski Mistrzostwa Dolnego Śląska Wywiad z Ryszardem Skrobkiem XXXIV Mistrzostwa Polski Szachy na Politechnice Kalendarium Calvia Festival Kalendarz sportowy Drużynowe Mistrzostwa Świata Jekaterinburg Mistrzostwa Europy Drezno Mistrzostwa Polski Mężczyzn: Opole Kobiet: Barlinek Do lat 10-12: Ustroń Do lat 16-18: Łeba Do lat 14: Turawa Przedszkolaków Czchów II Turniej o Puchar Gór Sowich Dzierżoniów Międzynarodowy Turniej Klubu Polonia Wrocław Wrocław (juniorzy) Students Chess Cup (z normą arcymistrzowską) Wrocław (open + koło) XXII Memoriał Czesława Błaszczaka Wrocław (juniorzy) Memoriał Adolfa Anderssena Wrocław Turnieje cotygodniowe we Wrocławiu : Poniedziałek Wtorek Środa Czwartek Nad Dziekanatem - stołówka Politechniki Klub Polonia - ul. Ruska 47 Kawiarnia Paśnik - ul. Wita Stwosza 37 Klub Hetman - ul. Św. Antoniego 31b Spółdzielnia ELWAT ul. Hubska 96/100 s. 208 Turnieje Integracyjne Sprawni Inaczej Zdjęcie na okładce: Mistrzyni Dolnego Śląska WIM Monika Krupa Dolnośląski Przegląd Szachowy 2007 Do nabycia: biuro DZSzach, kawiarnia Paśnik, firma Probit Wysyłamy bezpłatnie do GM, WGM, IM, WIM, sędziów międzyn., Mistrzów Polski seniorów po otrzymaniu adresu Redakcja: Jerzy Kot, Wojciech Zawadzki, Marek Świerczewski, Krzysztof Krupa Redaktor techniczny: Michał Wojteczek Foto: Krzysztof Mazur, Wojciech Zawadzki Współpracownicy: Mateusz Bartel, Tomasz Lissowski, Stanisław i Magda Zawadzcy, Krzysztof Jasik Dolnośląski Związek Szachowy ul. Borowska 1/ Wrocław dpszach@gmail.com

2 4 WŁADIMIR KRAMNIK MISTRZEM ŚWIATA! Mistrz Polski GM Mateusz Bartel Kiedy w 1993 roku Garri Kasparow i Nigel Short postanowili rozegrać mecz o mistrzostwo świata pod auspicjami PCA (zamiast FIDE) w świecie szachowym doszło do rozłamu, w efekcie którego mieliśmy na tronie dwóch króli. Sytuacja ta choć być może w innych dyscyplinach, nie jest zadziwiająca, (jak choćby w boksie) budziła wśród szachistów pewne zażenowanie i zniesmaczenie. Środowisko szanujące ponad stuletnią tradycję chciało jednolitego wyłaniania czempiona globu i od wielu lat bez efektów próbowało znaleźć drogę do unifikacji tytułów. Przez 13 lat bywało gorzej lub lepiej (np. Praga 2002, kiedy to zawarto ustalenia, które zostały niewypełnione), ale dopiero teraz udało się dojść do porozumienia, choć i ono pozostawiało pewne kontrowersje, bo nie wszyscy byli przekonani, dlaczego to akurat Kramnik ma stawić czoła mistrzowi świata z San Luis Topałowowi. Mimo to dobrze, że do meczu doszło i w końcu świat może cieszyć się posiadaniem jedynego mistrza. Uroczyste otwarcie pojedynku odbyło się na stadionie Mecz odbywał się w Eliście (stolica autonomicznej republiki Kałmucji należącej do Rosji) w dniach 23 września 13 października i wywołał wielką burzę w świecie szachowym na temat sytuacji wsp. szachów. Afera toaletowa, zwana "Toilet Gate" lub "Obrona Danaiłowa" spowodowała, że o szachach stało się głośno. Zaszczytu ten rozgłos raczej dyscyplinie nie przyniósł. Nie będę się skupiał na sprawach, które odbywały się poza deską, zajmę się czysto szachową stroną meczu. Odnośnie sugestii menedżera Topałowa - Silvio Danaiłowa jakoby Kramnik miał korzystać z pomocy programów komputerowych można odnieść się tylko z pobłażliwym uśmiechem. Poziom partii potwierdził tylko piękno szachów, które kreują ludzkie (budujące dramaturgię) pomyłki, aż szokujące, ale jakże ciekawe. Mowy o pomocy komputerowej nie było! Przed meczem opinie co do końcowego triumfu były podzielone. Z jednej strony wiele mówiło się o bardzo dobrej formie Topałowa w tym roku, z drugiej o większym doświadczeniu Kramnika w meczach. Jedni nie mieli wątpliwości, że Topałow zniszczy rywala, inni zaś z ironią twierdzili, że jeśli tylko Kramnik będzie zdrowy spokojnie wypunktuje rywala. Na dodatek miało być to symboliczne starcie ognia (Topałow) i wody (Kramnik). Sympatie były więc podzielone w miarę po równo, ale szybko zmieniły się wobec wspomnianej afery, kiedy to niewielu fanów sympatyzowało z Bułgarem. Jeśli chodzi o mnie od samego początku byłem za Kramnikiem. Nie wynikało to z tego, że bardziej lubię jego styl gry, czy też z tego powodu że w jakiś sposób uważam go za swojego idola, a raczej z niechęci do Topałowa. Już przed meczem słyszałem wiele nieprzychylnych opinii na temat jego otoczenia (pomówienia o nieczystą grę podczas mistrzostw świata w San Luis oraz superturnieju w Sofii), dlatego wolałem by wygrał Rosjanin. Afera, która rozpętała się po 4 rundzie tylko mnie w moim przekonaniu utwierdziła. Ale przejdźmy do samego spotkania dwóch wielkich szachistów, granego (i słusznie!) tempem klasycznym: 2 godziny na 40 posunięć, 1 godzina na następne 20 posunięć i 15 minut na dokończenie partii, z tym, że począwszy od ruchu 61 dodawane było 30s. po wykonaniu posunięcia. Poza pytaniem o to kto wygra, wszyscy zastanawiali się jakie debiuty będą główną bronią obu zawodników. Tym przecież charakteryzowały się wszystkie wielkie mecze, to one sprawiały, że takie debiuty jak obrona królewsko-indyjska czy partia hiszpańska zostały tak dobrze rozpracowane. Tym razem głównym debiutem była zdecydowanie obrona słowiańska grana w sumie aż 12 razy (łącznie z aktywami w tie-breaku). Przed pierwszym pojedynkiem Pierwsza partia ma wielkie psychologiczne znaczenie, bo każdy chciałby zacząć mecz dobrze. Niestety nie zawsze jest to takie proste, a poniższa partia pokazuje, że wygrywanie na siłę często się nie opłaca W.Kramnik - V.Topałow (1), Partia Katalońska, E04 1. d4 Sf6 2. Sf3 e6 3. c4 d5 4. g3 (Na szachownicy powstał system kataloński.) 4... dxc4 (W ostatniej partii przed meczem granej między tymi zawodnikami w Dortmundzie w 2005 roku było grane 4...Gb4 5. Gd2, Ge7 i Kramnik uzyskał przewagę, a następnie wygrał partię. Wydaje mi się, że nowy wybór Topałowa jest prawidłowy biorąc pod uwagę styl gry obu graczy.) 5. Gg2 Gb4 (Z wielu możliwości (5...Sc6, 5...a6, 5...c5) Topałow wybiera rzadziej spotykaną, choć dobrze wyglądającą linię.) 6. Gd2 a5 7. Hc2! ( Lepsze niź 7. O-O, gdyż ten ruch pozwala zroszować równieź czarnym, co jak pokazują dalsze losy partii nie pozwoliły by białym na zrealizowanie ich idei. ) 7... Gxd2 ( 7... b5?! 8. a4 Gxd2 9. Sfxd2! ) 8. Hxd2!? (Bardzo interesująca idea, którą po raz pierwszy zastosował zmarły niedawno polski arcymistrz Aleksander Wojtkiewicz. Zagrał on ten ruch w marcu, w jednym ze swoich ostatnich turniejów, a na nim wzorowali się tacy arcymistrzowie jak choćby Griszczuk czy Delczew, a teraz Kramnik. Pozornie wydaje się to stratą tempa, ale za to utrudnia czarnym obronę piona c4 przez posunięcie b5. Automatyczne bicie skoczkiem 8. Sbxd2 nie daje białym zbyt dużych szans na przewagę b5 9. a4 c6 10. b3 cxb3 11. Sxb3 O-O 12. O-O Ga6=) 8... C6 (Topałow podnosi rękawicę i stara się utrzymać piona przewagi, co jest celem gry czarnych w tym wariancie Gd7 9. Se5 Gc6 10. Sxc6 Sxc6 11. Sa3! Daje białym trochę przyjemniejszą grę.) 9. a4 b5 10. axb5 cxb5 11. Hg5 (I tutaj widać plan białych - bicie na d2

3 5 hetmanem wcale nie jest stratę tempa, tylko profilaktyką. Istotne jest oczywiście to, że obie strony nie zrobiły jeszcze roszad, co było możliwe w 6 posunięciu. ) O-O 12. Hxb5 Ga6!? (Dopiero ten ruch jest nowinką w stosunku do partii Griszczuk - Moiseenko (Drużynowe Mistrzostwa Rosji 2006), w której Ukrainiec zagrał dość podejrzane 12...Sa6 i partię przegrał. Ruch Topałowa jest dużo bardziej konkretny i wydaje się, że czarne stoją w porządku.) 13. Ha4 ( 13. Hxa5 Gb7! 14. Hxd8 Wxa1!! 15. Hxf8 Kxf8 i czarne nie mają problemów, gdyż ich figury są bardziej aktywne. ) Hb6 14. O-O! (Jedyna - choć według mnie narzucająca się, droga do walki o przewagę. Obrona piona b2 pozwoliłaby czarnym na szybką aktywizację wszystkich figur.) Hxb2 (Inaczej białe "bawią się" za darmo słabą strukturą pionową czarnych.) 15. Sbd2 Gb5 (Czarny hetman nie ma się gdzie podziać, dlatego trzeba go wymienić, a ten ruch jest do tego najlepszą drogą. Jeśli Hb4 to 16. Se5) 16. Sxc4 Gxa4 17. Sxb2 Gb5 ( Gc6? 18. Wfc1) 18. Se5 Wa7 (Figury czarnych są rozbite, a pion 'a' wydaje się być bardziej słaby niż wolny. Na pierwszy rzut oka że białe muszą stać trochę lepiej. Za chwilę przekonamy się jednak, że nie jest tak prosto. ) 19. Gf3 Sbd7 20. Sec4 Wb8 21. Wfb1 g5! (Ruch godny mistrza świata. Za jednym zamachem Topałow rozwiązuje problem 8 linii oraz atakuje centrum (bo groźba g4 to właśnie atak na centrum). Bez tego ruchu pozycja czarnych byłaby gorsza, ale to posunięcie daje im pełnoprawną grę. ) 22. e3?! ( Być może lepsze było 22. Se3 ale białe miały walczyć o przewagę, a taki ruch to jak przyznanie się do błędu. ) g4 23. Gd1 Gc6! (Idealny moment na przerzucenie gońca na lepszą pozycję.) 24. Wc1 Ge4 (Nieoczekiwanie wszytkie czarne figury grają i, co więcej, powoli zaczynają dominować na figurami białych! ) 25. Sa4 Wb4! (Czarne zmuszają białe do zdecydowania co robić ze skoczkiem z c4.) 26. Sd6 Gf3! (Skoczek jest daleko od pola f3 - można zatem wymienić gońca na tym polu i osłabić tym samym białego króla. ) 27. Gxf3 gxf3 28. Sc8 Wa8 29. Se7 Kg7 30. Sc6 Wb3 31. Sc5 (Inaczej nastąpiłoby Se4.) Wb5 ( Sxc5 32. dxc5 Wb2 33. Sd4 Se4 34. Sxf3 Sxf2= ) 32. h3 Sxc5 33. Wxc5 Wb2 34. Wg5 Kh6 ( Kf8!? ) 35. Wgxa5 Wxa5 36. Sxa5?! ( Lepsze było 36. Wxa5, które wiodło do prostego remisu Wb1 37. Kh2 Wf1 38. Wa2 Se4 39. Se5 Sxf2 40. Sxf3 Sd1) Se4 37. Wf1 (Trochę zaskakujące, że Kramnik wolał grać tę pasywną pozycję, aniżeli zagrać 36.Wa5...Jednak życie pokazało, że mu się to opłaciło. ) Sd2 38. Wc1 Se4 39. Wf1 f6 (Oczywiście czarne mając remis w kieszeni próbują osiągnąć coś więcej.) 40. Sc6 Sd2 41. Wd1 Se4 42. Wf1 Kg6 43. Sd8 ( 43. d5 e5) Wb6 44. Wc1 h5!? (Bułgar próbuje otworzyć linię 'g', aby wtargnąć tam swoją wieżą.) 45. Wa1 h4 46. gxh4 Kh5 47. Wa2 (Dobry, obronny ruch. ) Kxh4 48. Kh2 Kh5 ( Sg5 49. Wa4! Wb2 50. d5 Kh5 51. Sxe6 Wxf2 52. Kh1= ) 49. Wc2 Kh6 50. Wa2 Kg6 51. Wc2 Kf5 52. Wa2 (Wszystko wskazuje na remis, ale Topałow jeszcze próbuje.) Wb5 53. Sc6 Wb7 54. Wa5 Kg6 55. Wa2 Kh5 56. d5 (Białym udało się zrobić pewien postęp, ale to i tak niewiele zmienia - partia powinna skończyć się remisem. ) e5 57. Wa4 57 f5?? (Straszna pomyłka Topałowa. Takie błędy pokazują, że szachy grane przez ludzi zawsze będą ciekawe, bo człowiek zawsze może się pomylić. Czarne łatwo remisowały po Sxf2 58. Kg3 e4! 59. Kxf2 Wb2 60. Kg1 Wb1 61. Kf2) 58. Sxe5 (A teraz - na takim poziomie - jest już po herbacie.) Wb2 59. Sd3 Wb7 ( Wd2 60. Wd4) 60. Wd4 Wb6 61. d6! Sxd6 62. Kg3 (Król, po długiej banicji, wkracza do akcji. Reszta nie wymaga komentarza. ) Se4 63. Kxf3 Kg5 64. h4 Kf6 65. Wd5 Sc3 66. Wd8 Wb1 67. Wf8 Ke6 68. Sf4 Ke5 69. We8 Kf6 70. Sh5 Kg6 71. Sg3 Wb2 72. h5 Kf7 73. We5 Sd1 74. Se2 Kf6 75. Wd5 [1:0] Dramat mistrza świata FIDE! Po takiej partii ciężko się podnieść, ale w drugiej Topałow pokazał pazur. Grał znowu z polotem i pomysłem, wydawało się, że Kramnik mu nie ucieknie. A jednak V.Topałow - W.Kramnik (2), Obrona Słowiańska D19 1. d4 (Przed meczem stawiałbym raczej na wybór 1.e4 u Topałowa.) 1... d5 2. c4 c6 ( Obrona słowiańska to bardzo solidny debiut, chyba najsolidniejszy ostatnimi czasy. W tym kontekście nie dziwi wybór Kramnika, który lubuje się w takich otwarciach, nawet mimo faktu, że otwarcie to nie wchodziło dotąd w jego repertuar. Biorąc pod uwagę dotychczasowe mecze Rosjanina (np. ten z Kasparowem) można było się spodziewać, że będzie wybierał "słowiankę" tak długo jak się da. 3. Sc3 Sf6 4. Sf3 dxc4 5. a4 Gf5 6. e3 ( Inną opcją jest 6. Se5) 6... e6 7. Gxc4 Gb4 8. O-O Sbd7 ( Można też 8... O-O) 9. He2 Gg6 10. e4 O-O ( Dużo bardziej solidne niż karkołomne Gxc3 11. bxc3 Sxe4 12. Ga3) 11. Gd3 Gh5 12. e5 Sd5 13. Sxd5 cxd5 14. He3 Gg6 ( Wydaje się najbardziej logicznym ruchem, skoro goniec niewiele robi na h5, ale mimo to częściej grano 14...Ge7.) 15. Sg5 ( Przygotowując f4.) We8 16. f4 Gxd3!? ( Nowe posunięcie, mające na celu zagranie f5.) 17. Hxd3 f5 18. Ge3 ( Wydaje się, że czarne wyrównały - atak białych na skrzydle królewskim na razie nie wydaje się być perspektywiczny, tymczasem centrum białych (pion d4!) jest słabsze niż centrum czarnych.) Sf8 19. Kh1! ( Przygotowanie ataku.) Wc8? (Dziwne, ale ten naturalny ruch jest błędem. Prawidłowe było profilaktyczne Ge7!, które nie daje 20.g4, z uwagi na fg4 i niemożliwy jest ruch f5. Wydaje mi się, że Kramnik rozprężył się za wcześnie i stąd ta niedokładność.) 20. g4! (Topałow, to zawodnik z instynktem zabójcy - gdy może od razu rusza do ataku.) Hd7 (Wydaje się najlepsze wobec bardzo ryzykownych alternatyw fxg4 21. f5; h6 21. Sxe6 Wxe6 22. gxf5) 21. Wg1 Ge7 22. Sf3 ( Ciekawe było 22. Sxe6, ale Topałow wybiera bardziej konwencjonalną drogą ataku, choć nie mniej forsowną. ) Wc4 ( Kramnik nie śpi. Jego atak nastawiony na materiał to dobry sposób na grę białych. Pytanie - kto będzie szybszy!) 23. Wg2! fxg4 24. Wxg4 Wxa4 25. Wag1 g6 26. h4 Wb4 27. h5 Hb5 28. Hc2 ( Ostatnie ruchy były forsowne - Topałow chce dać mata, a Kramnik bije co się da i dąży do wymiany figur. Teraz jednak 'pionkożerstwo' mogło kosztować go partię.) Wxb2? (Wydaje się, że czarne już prawie wygrywają. Pięknym i logicznym zakończeniem partii byłoby Wb3! 29. hxg6 h5! 30. g7! hxg4 31. gxf8=h Kxf8 32. Hg6! Hd3! 33. Hh6 Kf7 34. Wxg4 Wg8 35. Hh5 Kf8 36. Hh6 Kf7 37. Hh5=)

4 6 29. hxg6!! (Niezbyt trudny lecz bardzo efektowny ruch. Ciekaw jestem czy Kramnik go przeoczył czy niedocenił) h5! (Jedyna obrona Wxc2 30. gxh7 Kxh7 31. Wg7 Kh8 32. Wg8 Kh7 33. W1g7 Kh6 34. f5 Gg5 35. Wxg5 i mat jest nieuchronny.) 30. g7! hxg4 31. gxf8=h Czarne nie mają wielkiego wyboru, wszystkie warianty można więc policzyć raczej łatwo. Ajednak Kramnik myli się Gxf8?? ( Jedyną obroną wiodącą do skomplikowanej gry było Kxf8! 32. Hg6 He2 33. Hxg4 Gg5! i nie jest jasne, kto będzie górą! ) Pozycja która stoi na szachownicy mogłaby być zadaniem dla zawodnika II kategorii, bowiem wygrana jest doprawdy trywialna. To, że obaj zawodnicy to przeoczyli jest naprawdę szokujące. 32. Hg6?? ( Łatwo wygrywało 32. Wxg4! Gg7 (32... Kh8 33. Wh4 Kg8 34. Hh7#) 33. Hc7 Hf1 34. Sg1 i białe wygrywają. ) Gg7 (I wszystko zaczyna się od nowa, choć czarnym nadal nie jest łatwo się bronić. ) 33. f5 We7 ( exf5 34. Gh6 Hd7 35. Sg5) 34. f6 He2 35. Hxg4 Wf7 36. Wc1 Wc2 37. Wxc2 Hd1! 38. Kg2 Hxc2 39. Kg3 He4 40. Gf4?! (Ruch kontrolny i może dlatego słaby. Należało próbować 40. Hxe4 i choć czarne bronią się tam, to możliwa byłaby pomyłka z ich strony dxe4 41. Sg5 Gh6 42. Sxf7 Gxe3 43. Sd8 a5 44. Sxe6 Kf7 45. Sd8 Ke8 46. f7 Ke7 47. d5 Gb6 48. Sxb7 (48. d6 Kf8) Kxf7 49. Sd6 Kg6 50. Sxe4 Kf5 51. e6 Gd8=) Hf5 41. Hxf5 exf5 42. Gg5? ( Znowu lepsze było 42. Sg5, co po Wc7 43. fxg7 Wc3 44. Kh4 Wc6 45. e6 Kxg7 46. e7 Wc8 wiodło do pozycji około równości. ) a5! ( A teraz czarny pion staje się bardzo szybki, zdecydowanie za szybki dla białych.) 43. Kf4 a4 44. Kxf5 a3 45. Gc1 Gf8! 46. e6 Wc7 47. Gxa3 ( 47. e7? Gxe7 48. fxe7 Wxe7 49. Gxa3 We3) Gxa3 48. Ke5 Wc1 49. Sg5 Wf1 50. e7 We1 51. Kxd5 Gxe7 52. fxe7 Wxe7 ( Powstała pozycja jest wygrana dla czarnych, ale potrzebna jest jeszcze bardzo uważna gra.) 53. Kd6 We1? ( We3! daje wygraną według... tablic końcówek, zaś ruch w partii wiedzie do remisu! ) 54. d5 Kf8 55. Se6? ( Remisowało ciężkie do znalezienia. 55. Kd7! b5 56. Se6 Kf7 57. Sd8 Kf6 58. Sc6 Wb1 59. Kd6 b4 60. Kc5 b3 61. Kc4= ) Ke8! ( Król przechodzi przed piona, więc teraz zadanie wydaje się dużo prostsze.) 56. Sc7 Kd8 57. Se6 Kc8 58. Ke7 Wh1 59. Sg5?! ( 59. Kd6) b5 60. d6 Wd1 61. Se6 b4 62. Sc5 We1 63. Kf6 We3 [0:1] I już 2-0! Świat został zaszokowany! Z jednej strony wynikiem, a z drugiej potwornymi błędami popełnianymi przez obu graczy. Topałow miał jednak tego pecha, że mylił się ostatni. Wydawało się, że nie podniesie się on, a mecz zakończy się nokautem. Zaczęto nawet liczyć ile Kramnik musi wygrać, aby dogonić Bułgara w rankingu (a różnica między nimi to 63 punkty). Takie przepowiednie mogłyby się sprawdzić, gdyby Rosjanin znalazł lepszą kontynuację w partii numer 3. W.Kramnik - V.Topałov (3) Poniższa pozycja wydaje się być w porządku dla czarnych. Symetryczna struktura, brak słabości, potencjalnie słaby król przeciwnika. Szkopuł w tym, że czarne nie zroszowały Gg5! ( Bardzo silny, ruch, który mógł ujść uwadze Topałowa. ) Ge7 ( Hxg5? 17. Sxe6 He7 (17... Se5 18. Sxg5 Sxd3 19. Wxd3) 18. Sxg7 Kf8 (18... Kd8 19. Sd5 z decydującym atakiem) 19. Sf5) 17. Gxe7? ( Niestety Kramnik nie jest zawodnikiem takim jak Topałow i nie często zdarza mu się wykorzystywać taktyczne możliwości do samego końca. Posunięcie w partii od razu prowadzi do równej pozycji i partia w miarę łatwo zakończyła się podziałem punktów. Po silnym 17. Se4! czarne miałyby duże kłopoty, co pokazują poniższe warianty Sc4!? (Słabe jest Gxg5? 18. Sd6 Ke7 19. Sxc8 Hxc8 20. Sf3 Gf6 21. Ha3 Hc5? 22. Wxd7!;. Natomiast więcej szans daje Se5 18. Hb1! Hc7 19. Gxe7 Kxe7 20. b4 i białe stoją lepiej,ale do wygranej jeszcze daleko.) 18. Wac1 i teraz czarne mają szereg opcji, które jednak wydają się być niewystarczające Sde5 a) Gxg5 19. Wxc4 Ge7 (19... Wxc4 20. Hxc4 Ge7 21. Sxe6! fxe6 22. Hxe6 Hc7 23. Sd6) 20. Sf3! i problemy na linii 'd' są dla czarnych zabójcze.; b) Sdb6 19. Sxe6! Hxd3 (19... fxe6 20. Hc3! Sd5 21. Hxg7 Wf8 22. Gh6 i atak białych jest bardzo groźny.) 20. Sxg7 Kf8 21. Gxe7 z łatwo wygraną pozycją.; c) Sxb2 19. Hb3 Sxd1 20. Sxe6!! fxe6 (20... Wxc1 21. Sxd8 Gxg5 22. Sxf7!) 21. Wxc8 Hxc8 22. Hxe6 z matem.; d) Sce5 19. Hb3 Wxc1 20. Wxc1 Gxg5 (20... O-O 21. Gxe7 Hxe7 22. Hxb7) 21. Sxe6!! fxe6 (21... Gxc1 22. Sxd8 Kxd8 23. Hc3 Gh6 24. Sd6 Ke7 25. Sf5 i po biciu na h6 są problemy na diagonali 'a1-h8'.) 22. Hxe6 Kf8 23. Sxg5 h6 24. f4!? hxg5 25. fxe5 Wh6 26. Wf1 z wygraną.; 19. Hb1! Gxg5 20. Sxe6 fxe6 21. Wxd8 Gxd8 22. b3 Sa3 23. Hb2 Wxc1 24. Hxc1 Sb5 25. Hc8 i białe, pomimo strat materialnych mają dużo lepszą, jeśli nie wygraną pozycję z uwagi na fakt, że figury czarnych są wyjątkowo nieskoordynowane. ) Pozostaje gdybanie co jak potoczyłby się mecz, gdyby Kramnik zagrał 17.Se4!... Obawiam się, że przy stanie 3-0 nawet Topałow nie zdołałby się podnieść. Z punktu widzenia szachów i kibiców dobrze,że tak się stało, bo dzięki temu emocji nie brakowało do samego końca pojedynku. Partia numer 4, którą Bułgar grał białymi toczyła się (ponownie w obronie słowiańskiej) pod jego dyktando, ale Kramnik dobrze się bronił i udało mu się wywalczyć połówkę. W kolejnym dniu wolnym doszło do wielkiej burzy, rozpoczęła się wielka afera, o której jak napisałem na wstępie - nie mam zamiaru się rozpisywać. Dość powiedzieć, że w efekcie pomówień Kramnik w ramach protestu nie stawił się na 5 partię czym zmniejszył swoją przewagę, bowiem Jury d'appel nie zdecydowało się na anulowanie jej wyniku. W powietrzu wisiała groźba zakończenia meczu i jeszcze większych podziałów w świecie szachowym. Na całe szczęście potrafiono znaleźć kompromis i partia 6, choć z pewnym opóźnieniem, odbyła się. Po tych wydarzeniach byłem przekonany, że Kramnik będzie miał wielkie problemy. On dużo bardziej niż Bułgar, którego na konferencjach nieustannie reprezentował menadżer angażował się w różne dyskusje, więc wydawało mi się, że może mieć problemy zarówno fizycznie jak i nerwowo. Częściowo moje obawy potwierdziły się, choć nie do końca. Wspomnianą partię numer 6 mistrz świata FIDE znowu grał białymi (bo swoje białe Kramnik oddał walkowerem) i ponownie niewiele zdziałał w walce z obroną słowiańską. Kolejna szansa nadarzyła się w następnej partii, która. znów grana była przez Topałowa białymi, z uwagi na to, że zmieniono kolejność kolorów na półmetku. Tym razem partia słowiańska przeszła w gambit hetmański, ale i tutaj nic "Topa" nie osiągnął. Myślę, że Bułgar musiał być już trochę sfrustrowany, bo minęło 7 partii, a on nie licząc walkowera, nie zdołał wygrać żadnej partii.

5 7 Tym większe było moje zdziwienie kiedy w partii numer 8 Kramnik przegrał białymi. Co jak co, ale uważałem, że zagrożony może on być jedynie w partiach granych czarnym kolorem. Topałow zaskoczył debiutem stosując główną broń Rosjanina w tym meczu czyli obronę słowiańską. Władimir zagrał ambitnie, co było wodą na młyn ludziom krytykującym jego spokojny styl, bo taka gra przyniosła mu porażkę. Końcówka na którą zdecydował się Kramnik była cięższa do gry dla niego niż dla przeciwnika. W.Kramnik - V.Topałow (8), Obrona Słowiańska D47 1. d4 d5 2. c4 c6 3. Sf3 Sf6 4. Sc3 e6 5. e3 Sbd7 6. Gd3 dxc4 7. Gxc4 b5 8. Ge2 ( Rzadki ruch, w stosunku do głównego 8. Gd3) 8... Gb7 9. O-O b4!? ( Głównym ruchem jest 9... a6 po czym powstaje ciekawa, w miarę wyrównana pozycja, np. 10. e4 c5 11. e5 Sd5 12. a4 b4 13. Se4 Hc7 14. We1 h6) 10. Sa4 c5 ( Wydaje się, że po Ge7 zagranie przez czarne c5 będzie dużo bardziej ryzykowne 11. a3 a5 12. Hc2 O-O 13. Wd1) 11. dxc5 Sxc5 ( Możliwe jest również Gxc5 12. Sxc5 Sxc5 13. Gb5 Ke7 z niejasną grą, np. 14. He2 Hb6 15. Sd4 Whd8 16. Gd2 a5) 12. Gb5 Scd7 13. Se5 Hc7 14. Hd4!? ( Dobrze wyglądający ruch, podtrzymujący napięcie w centrum.) Wd8 ( Naturalny ruch. Wzięcie piona na a7 wygląda podejrzanie.) 15. Gd2 (Obie strony grają bardzo naturalnie, a co za tym idzie również dobrze. Zwolnienie pola c1 dla wieży jest bardzo istotne. 15. Sxd7 Sxd7 16. Hxa7 Gd6 17. f4 O-O 18. Gd2 Sf6 19. Wac1 He7 20. Wfd1 Se4 i choć białe mają piona więcej to ich figury stoją bardzo słabo, co daje czarnym na pewno nie gorsze szanse.) Ha5! (Nowinka! Topałov sam wykonuje ruch, który prędzej czy później będzie musiał zagrać. Zmusza tym samym białe do konkretów. W partii S.Cvetkovic - V.Bagirov Vrnjacka Banja'74 grano a6 16. Wfc1 Ha5 17. Gc6 Gxc6 18. Sxc6 Hxa4 19. Sxd8 Kxd8 20. a3 Hb5 21. axb4 Sd5 22. Wa5, ale białe pomimo lepszej pozycji jedynie zremisowały.) 16. Gc6!? ( Bardzo atrakcyjnie wyglądająca ofiara. ) Ge7 (Ciekawy, rozwojowy ruch. Możliwe było też Gxc6 17. Sxc6 Hxa4 18. Sxd8 Kxd8 (18... Ge7 19. Sxe6 fxe6 20. a3 z przewagą białych, choć może nie dużą.) 19. Wac1 a5 20. Wc4 Hb5 21. Wfc1 Hd5 ale i tu czuć presję ze strony białych.) 17. Wfc1!? Gxc6 18. Sxc6 Hxa4 19. Sxd8 ( Najprostsza decyzja, wybrana po długim namyśle. Białe nie mają jednak przewagi w innych liniach: 19. Gxb4 e5 20. Hc4 Wc8 21. Gxe7 Hxc4 22. Wxc4 Wxc6 23. Wxc6 Kxe7; 19. Sxe7 Kxe7 20. b3 Ha6 21. Gxb4 Ke8 22. Wc7 Hb6; 19. b3!? Hb5 20. Hxa7! Hb6 (20... Gc5 21. Hc7 Wa8 22. Wxc5 Hxc5 23. Gxb4 Hd5 24. Wc1 i białe stoją lepiej (!) pomimo braku wieży!) 21. Hxb6 (Można 21. Ha4 Wc8 22. Sxe7 Kxe7 23. Gxb4 Sc5 ale tutaj czarne stoją lepiej) Sxb6 22. Sxd8 Kxd8 23. a3 bxa3 24. Ga5 Sfd5 25. e4 Kd7! 26. Wd1! Gd6 27. exd5 Sxd5 i pozycja czarnych trzyma się) Gxd8 20. Hxb4 ( Kramnik decyduje się na przejście do końcówki. Pradowpodobnie jej ocena jest zbliżona do równości, ja jednak wolałbym zawsze grać taką pozycję czarnymi.) Hxb4 21. Gxb4 Sd5 22. Gd6 f5! ( Wpływa na centrum i przygotowuje aktywizację figur.) 23. Wc8 S5b6 24. Wc6 Ge7 25. Wd1 Kf7 26. Wc7 Wa8!? ( Topałow uważa, że lepiej zatrzymać wieżą na szachownicy, nawet kosztem większej aktywności białych figur. Jednak białe nie mają wciąż żadnych gróźb.) 27. Wb7 Ke8 28. Gxe7 Kxe7 29. Wc1 a5 30. Wc6 ( Białe maksymalnie uaktywniły swoje figury, lecz nie mogą stworzyć nic groźnego dla czarnych.) Sd5 31. h4 pozwalając na (Nie g5. Mniei bardziej podoba się 31. h3 g6 32. g4) h6 32. a4 g5 33. hxg5 hxg5 ( Teraz - moim zdaniem - widać, że h4 wcale nie było takie dobre. Czarne mogą rozpocząć (kiedyś) atak po linii 'h'.) 34. Kf1 g4 35. Ke2 S5f6! ( Początek znakomitego planu przestawienia skoczka. Pokazuje on jak kreatywnym graczem jest Bułgar - wielu zawodników widząc skoczka na d5 - podpartego pionem na aktywnej pozycji - nawet nie myślało by o tym, żeby przestawić go na inne, lepsze, pole! ) 36. b3 ( Ciąg dalszy stania w miejscu.) Se8 37. f3 ( Rosjanin nie wytrzymuje stania w miejscu i próbuje coś zmienić. Nie okazało się to dla niego zbyt dobrym rozwiązaniem...) g3! 38. Wc1 Sef6 ( Pozycja zmieniła się i skoczek nie potrzebuje iść na d6 (i potem e4), ale z uwagi na słabość piona e3, wraca na pole d5.) 39. f4? ( Dla mnie taki ruch to katastrofa. Czarne mają dwa skoczki, a białe dają im tak wiele pól, że prędzej czy później skończy się to dla nich źle.) Kd6 40. Kf3 Sd5 41. Kxg3? ( Błąd, ale moim zdaniem pozycja ta i tak musi być już bardzo zła.) Sc5! ( A teraz czarne figury łapią koordynację i białe nie mogą już nic zrobić.) 42. Wg7 Wb8! ( Powoli, do celu.) 43. Wa7 Wg8 ( Grając na mata!) 44. Kf3 Se4 45. Wa6 Ke7 46. Wxa5 Wg3 47. Ke2 Wxe3 48. Kf1 Wxb3 49. Wa7 Kf6 50. Wa8 Sxf4 51. Wa1 Wb2 52. a5 Wf2 [0:1] Mamy remis! Po 8 partiach 4-4. I choć Kramnik i jego fani nadal liczyli, że jest 4-3 dla niego, to jednak oficjalny wynik utrzymywał, że walkower jest porażką Władimira. Co gorsza, Rosjanin doznał pierwszej porażki, co musiało dodać Topałowowi wiary w siebie. Pokazała to następna partia, którą Bułgar znowu zagrał z charakterystyczną dla siebie lekkością i polotem. Już w debiucie zastosował bardzo ciekawą nowinkę, w znanej teoretycznej pozycji. V.Topałow - W.Kramnik (9), Obrona Słowiańska D12 1. d4 d5 2. c4 c6 3. Sf3 Sf6 4. e3 Gf5 5. Sc3 e6 6. Sh4 Gg6 7. Sxg6 hxg6 8. a3!? ( W zasadzie nowinka w tej bardzo popularnej ostatnio pozycji. Idea jest prosta - nie dać rozwinąć gońca na b4. Trochę dziwne, że wcześniej nikt z lepszych graczy nie odważył się spróbować tego logicznego posunięcia.) 8... Sbd7 9. g3 Ge7 10. f4!? ( Topałow pokazuje bardzo "świeże" podejście to pozycji. Ruch wygląda ryzykownie z uwagi na słaby rozwój białych, ale ciężko czarnym to wykorzystać. Natomiast Bułgar zdobywa tym ruchem kontrolę nad centrum.) dxc4 ( Słaba jest typowa odpowiedź na ruch f4, czyli g5 z uwagi na 11. fxg5 Sh5 12. g6! Sxg3? 13. Hf3 Sf5 14. gxf7 Kxf7 15. cxd5 cxd5 16. Sxd5 Gd6 17. Sc3 Gxh2 18. Kd1! z wyraźną przewagą białych. ) 11. Gxc4 O-O ( Już po meczu o MŚ Alexei Dreev próbował Sb6!? i uzyskał znakomitą pozycję 12. Ga2 (12. Gd3!?) Sbd5 13. Hc2 Sxc3 14. bxc3 c5 15. Ha4 Hd7 16. Hxd7 Kxd7 17. Wb1 b6 z dużą przewagą czarnych, D.Khismatullin - A.Dreev, Ramenskoe 2006) 12. e4 b5 ( Sb6!? ) 13. Ge2 b4 14. axb4 Gxb4 15. Gf3 ( Pozycja białych wygląda już lepiej. Ich jedynym zmartwieniem pozostaje brak roszady. Pytanie czy Kramnik zdoła to wykorzystać Hb6?...Nie! Rosjanin gra 'powolny' ruch, po którym białe mają już dużą przewagę, z uwagi na to, że mogą dokończyć rozwój c5! 16. e5 cxd4 17. Hxd4 Sd5

6 8 18. Gxd5 Gc5 19. Hd3 exd5 wciąż przynajmniej białe stoją, ale, po pierwsze, nadal nie mają roszady, po drugie, ich król zawsze będzie miał kłopoty, gdy na szachownicy nie ma już gońca białopolowego.) 16. O-O e5 ( Taka gra nie może przynieść spodziewanych korzyści.) 17. Ge3 Wad8 ( Na exd4 białe mają 18. Sa4! (18. Gxd4? Gc5 19. Gxc5 Sxc5) Hb5 19. Gxd4 i ich pozycja jest lepsza.) 18. Sa4 Hb8?! ( Za chwilę okaże się, że to nie w tym miejscu powinien stać hetman.) 19. Hc2 exf4 ( Może lepiej było bronić pozycję powstałą po exd4 20. Gxd4, ale i ona jest bardzo nieprzyjemna, np Sb6 21. Ge3 Sxa4 22. Wxa4 a5 23. Waa1 i ciężko nawet zagrać sensowny ruch ze strony czarnych. ) 20. Gxf4 Hb7 ( A czemu hetman nie poszedł tutaj w ruchu 18?) 21. Wad1 Wfe8 22. Gg5 Ge7 23. Kh1 ( Taka profilaktyka zawsze jest przydatna w tego typu pozycjach.) Sh7 24. Ge3 Gg5 25. Gg1! ( Nie ma sensu wymieniać figur, kiedy czarne mają ewidentne problemy z przestrzenią.) Shf8 26. h4 Ge7 27. e5 ( Wygrana białych jest już tylko kwestią czasu.) Sb8 28. Sc3 ( Ostatnia figura poprawia swoją pozycję, przygotowują jednocześnie zabójczy przełom w centrum.) Gb4 ( Aby na d5 zbić na c3.) 29. Hg2 ( Hetman też pomaga atakować i przygotowuje d5.) Hc8 30. Wc1 ( Teraz widać jak przydatne było 25. Gg1!) Gxc3 31. bxc3 ( A teraz słabe są zarówno białe jak i czarne pola w obozie czarnych.) Se6 32. Gg4 Hc7 33. Wcd1 ( Bułgar nie spieszy się. Robi nieoczywiste ruchy podtrzymujące napięcie, a Kramnik - który był w niedoczasie - cały czas musi zastanawiać się co grozi. ) Sd7 34. Ha2 Sb6 35. Wf3 Sf8? ( Decydujący błąd. Jednak tak czy siak, prędzej czy później, atak po linii 'h' byłby zabójczy. ) 36. Wdf1 We7 37. Ge3! Sh7 38. Wxf7! Sd5 ( Wxf7 39. Wxf7 Hxf7 40. Ge6) 39. W7f3 [1:0] I tak po raz pierwszy w meczu prowadzi Topałow. Sytuacja się odwróciła - teraz to Kramnika jest w parterze. Dobry początek, potem zastosowanie "obrony Danaiłowa" przez rywala, walkower, wypuszczone szanseiwkońcudwie porażki pod rząd. Wydawało się, że to równia pochyła Władimir pokazał jednak prawdziwie rosyjski charakter i już w 10 partii meczu odkuł się, doprowadzając do remisu! W.Kramnik - V.Topałow (10), Partia Katalońska E08 1. d4 Sf6 2. c4 e6 3. Sf3 d5 4. g3 Gb4 5. Gd2 Ge7 (" Topa", któremu obrona słowiańska przyniosła sukces w partii numer 8 decyduje się wrócić do granej w pierwszej partii "katalonki". Tym razem bez bicia na 'c4') 6. Gg2 O-O 7. O-O c6 8. Gf4 ( 8. Hc2 Sbd7 9. Gf4 prowadzi to przestawienia kolejności posunięć. ) 8... Sbd7 9. Hc2 a5!? (Rzadka kontynuacja. Najbardziej popularne opcje to: 9... b6 10. Wd1 Gb7 11. Sc3 oraz 9... Sh5 10. Gc1 Shf6 11. b3) 10. Wd1 ( Nie jest pozbawione sensu 10. Sbd2 Sh5 11. Ge3!? f5 12. Sb3 i skoczek może zmierzać przez c1 na d3 i dalej na e Gd6 13. Gg5 Sdf6 14. Se5!? V.Smyslov - A.Galamova,Aruba 1992) Sh5 ( Typowe posunięcie w tej pozycji.) 11. Gc1 ( 11. Ge3 f5 i ciężko zagrać Sbd2 z uwagi na f4. ) b5!? ( Naturalnym ruchem jest powrót skoczka Shf6 Topałow decyduje się jednak na zaostrzenie walki. ) 12. cxd5 cxd5 13. e4! ( Wykorzystując brak koordynacji u przeciwnika. ) Białe otwierają centrum dxe4 ( Możliwe było Gb7, po którym białe stoją jednak troszkę przyjemniej. 14. e5 g6 15. Gh6) 14. Hxe4 Wb8 15. He2 ( Interesujące było 15. Se5 Gb7 16. He2 Shf6 (16... Gxg2? 17. Kxg2 Shf6 18. Sc6) 17. Gxb7 Wxb7 18. Sc6 He8 19. Sxa5 Wb6 20. a4 bxa4 21. Wxa4 i białe mają trochę lepszą pozycję. Pion więcej jest, a konkretnej inicjatywy ze strony czarnych nie widać. ) Shf6 ( Co ciekawe, po Gb7 białe nie mają chyba nic lepszego niż 16. Se5 co prowadzi do wariantu po 15.Se5.) 16. Gf4 Wb6 17. Se5 ( 17. Sc3 Ga6) Sd5 18. Gxd5! ( Trudno rozstać się z takim gońcem. Konkrety pokazują jednak, że jest to dobra decyzja.) exd5 19. Sc3 Sf6 ( Być może lepsze było Gb7!? 20. Sxb5 a4 (20... g5 21. Ge3 We6 22. Sd3) 21. Sc3 Sxe5 22. dxe5! (22. Gxe5 Hd7 i ciężko jesr białym realizować przewagę.) Hd7 (22... d4 23. Ge3) 23. Ge3! białe stają gońcem na e4 i przygotowują grę f4-f5. Zablokowany goniec na b7 nie jest taki straszny. Mimo to ta pozycja wydaje się jak najbardziej do gry dla czarnych. ) 20. Sxb5 Ga6 21. a4 Se4 ( He8!? 22. Wdc1! (Ta wieża stoi gorzej, więc bardziej opłaca się poprawić jej pozycję) Gb4 23. Wc2 Gxb5 24. axb5 Hxb5 25. Hxb5 Wxb5 26. Sc6 i białe mają dużą przewagę z uwagi na znaczne słabości czarnych. ) 22. Wdc1! He8 23. Wc7 (Białe mają piona więcej i aktywniejszą pozycję. Jednak nadal nie jest tak łatwo.) Gd8 24. Wa7 ( Byż może dokładniejsze jest 24. Wd7!?, dzięki czemu białym udaje się odrzucić skoczka z centrum Sf6 25. Wa7 i teraz powstaje pozycja podobna do partii, ale skoczek zajmuje gorszą pozycję. Jednak gdyby Kramnik tak zagrał...uniemożliwiłby błąd przeciwnikowi. ) f6?? (Tylko nie tak! Kolejna podstawka dużego kalibru w tym meczu popełniona przez Topałowa... Niejako oczywiste Gxb5 dawało czarnym dobre szanse na remis, choć ich pozycja byłaby gorsza. 25. axb5 Hxb5 26. Hxb5 Wxb5 27. Wa2 g5 28. Ge3 f5) 25. Sd7 ('Widełki' pracują również na wysokim poziomie.) Wf7 26. Sxb6 Wxa7 27. Sxd5 Wd7 28. Sdc3 Wxd4 ( Kramnik może zdobyć przez parę posunięć figurę ruchem f3, wykonuje jednak bardziej 'ludzkie' posunięcia, unikając wszelkich komplikacji.) 29. We1 f5 30. Hc2 Wb4 31. Sd5 Wxb5 32. axb5 Hxb5 33. Sc7 Hc4 34. Hd1! Gxc7 35. Hd7! ( Dwa ostatnie ruchy to niezbyt trudna taktyka, ale jakże przydatna w realizacji przewagi) h6 36. Hxc7 Hb4 37. Hb8 Hxb8 38. Gxb8 ( Hetmanów nie ma już na szachownicy, dalszy komentarz jest zbędny.) Sd2 39. Wa1 g5 40. f4 Sb3 41. Wa3 Gc4 42. Gc7 g4 43. Gxa5 [1:0] Po 10 rundach jest wynik 5-5! Czyli emocje do ostatniego ruchu są gwarantowane! Okazało się, że nawet dłużej. Partia 11 i 12 były ciekawe, stały na dobrym poziomie, ale ani jednej, ani drugiej stronie nie udało się przechylić szali na swoją stronęiwzwiązku z tym dogrywka w szachy szybkie stała się faktem (choć Kramnik, nadal domagał się rozegrania partii numer 5). Regulamin dogrywki był następujący: 4 partie tempem 25 minut + 10 sekund za ruch, w przypadku remisu dwie partie po 5 minut + 10 sekund za ruch, a jeśli nadal byłby remis w ostatniej partii bylibyśmy świadkami sławnego "Armageddona" czyli białe mają 6 minut, czarne 5 (bez dodawania), ale czarnym remis wystarcza do wygranej. Wszystkie partie dogrywki były grane w tym samym debiucie - obronie słowiańskiej. Pierwsza z nich, którą Topałow grał białymi, zakończyła się jako jedyna remisem, który na pewno satysfakcjonował Kramnika. W drugiej Bułgar zmuszony był do grania pozycji, która ewidentnie nie jest w jego stylu. Kramnik wygrał tę partię bardzo łatwo. W.Kramnik - V.Topałow Tie-break (2), Obrona Słowiańska D45 1. d4 d5 2. c4 c6 3. Sf3 Sf6 4. Sc3 e6 5. e3 Sbd7 6. Hc2 Gd6 7. b3 ( Inną, bardzo popularną ostatnia opcją jest 7. g4, w której za specjalistę uchodzi am.

7 9 Robert Kempiński. ) 7... O-O 8. Ge2 b6 ( Czarne mogą grać również np We8 9. O-O dxc4 10. bxc4 e5 11. Wd1 exd4 12. exd4 Sf8 13. h3 Sg6) 9. O-O Gb7 10. Gb2 We8 ( Częściej spotyka się He7 11. Wad1 Wad8 12. Wfe1 Wfe8 13. e4) 11. Wad1 He7 12. Wfe1 Wac8 ( Wad8 jest również możliwe. ) 13. Gd3 e5 ( h6!? ) 14. e4 ( Trzymanie napięcia w centrum jest korzystne dla białych.) dxc4 15. Gxc4 b5 ( Gońca na c4 ciężko znieść) 16. Gf1 g6 ( Typowy ruch, biorący ważne pole f5 pod kontrolę.) 17. Hd2 ( 17. g3!? Wcd8 18. Gg2) Wcd8 18. Hg5!? ( 18. d5?! Sb6 19. dxc6 Gxc6 i czarne mogą stać już trochę lepiej. ) a6 19. h3 exd4 20. Sxd4 He5 ( Se5? 21. Sf5) 21. Hxe5 Sxe5 22. Sc2! ( Skoczek na d4 nie ma perspektyw, na dodatek przesłania diagonalę 'a1-h8' i linię 'd', także uniemożliwia zagranie f4 z uwagi na Gc5. A teraz, kiedy osłabi się pole d5 jest przygotowany, aby tam wejść. Od tego momentu widać, że Topałow w pozycjach tego typu - bez jasnego planu i liczenia wariantów jest po prostu słabszy od Kramnika.) g5?! ( Uważam, że lepiej nie osłabiać tak wyraźnie pola f5 i sam zagrałbym raczej Sh5) 23. Gc1 ( Można się spierać czy to dobry ruch - alternatywą było 25.Se3) h6 24. Ge3 c5 ( Czarne zrobiły wyraźny progres w przestrzeni (g5, h6, c5) - pytanie brzmi tylko, czy jest to dla nich korzystne.) 25. f3 Gf8?! ( Więcej kłopotów powinno białym sprawić Sg6! 26. Gf2 Ge5) 26. Gf2 Gc8? (Słaby ruch. Czarne stoją w miejscu, podczas gdy białe realizują swój plan Wc8!? 27. Se3 c4 i czarne próbują nawiązać walkę.) 27. Se3 Ge6 28. Sed5 ( Przy biernej postawie czarnych (rozpoczętej od 25...Gf8, białym udało się postawić skoczka na d5, co z pewnością jest dla nich osiągnięciem.) Gxd5 29. exd5 ( Białe mają przewagę. Pion na d5 jest wolny, a na dodatek widać, że zaraz 'ożyje' goniec z 'f1'.) Sed7?! (Wymiana wież nie pomaga czarnym c4!? 30. Gd4 Sfd7! i białe stoją lepiej, ale czarne mają normalne szanse.) 30. Wxe8 Wxe8 31. a4 b4? (Ten ruch to pozycyjny koniec. Ostatnią szansą było c4, po czym droga do wygranej białych jest jeszcze daleko 32. bxc4 bxc4 33. d6 Wc8 34. Wd4 i białe stoją lepiej, ale czarne będą się starały wymienić jak najwięcej figur i pionów, co da im szanse na remis.) 32. Se4! Sxe4 33. fxe4 Sf6 34. d6 ( Taki pion to prawdziwy skarb.) Sxe4 35. d7 Wd8 36. Gxa6 f5 37. a5 ( A taki pion w połączeniu z pionem d7 - marzenie. Piony dochodzą same.) Gg7 38. Gc4 Kf8 39. a6 Sxf2 40. Kxf2 Gd4 41. Wxd4 cxd4 42. a7 Ke7 43. Gd5 Kxd7 44. a8=h Wxa8 45. Gxa8 [1:0] Mocny cios dla Topałowa. Przegranie partii bez walki potrafi załamać wielu, nawet dobrych i odpornych graczy. W trzeciej partii "Topa" po raz kolejny pokazuje mocny charakter i klasę godną mistrza świata demolując Kramnika. Każdy chciałby, żeby ostatnia wygrana w roli mistrza świata wyglądała tak jak wygrana Bułgara. V.Topałow - W.Kramnik Tie-break (3), Obrona Słowiańska D12 1. d4 d5 2. c4 c6 3. Sf3 Sf6 4. e3 Gf5 5. Sc3 e6 6. Sh4 Gg6 7. Ge2 ( Rzadka kontynuacja. Jak już widzieliśmy w tym meczu, zazwyczaj goniec udaje się na pole g2. Idea Topałowa ma sens - goniec stojąc na g2 niewiele robi, zaś stojąc na e2...po prostu broni piona c4. Czy jest to ważne? Chyba tak. Ostatnio słyszałem na Bundeslidze jak jeden z silnych arcymistrzów po przegranej partii białymi, gdzie ofiarował piona c4 w podobnej pozycji, mówił rozczarowany do kolegi: "Pytasz dlaczego oddaję tego piona? Sam nie wiem, ale mówili mi, że to jest dobre. Więc próbuję...".) 7... Sbd7 8. O-O Gd6 9. g3 ( Zagranie g3 - choć przy gońcu na e2 wydaje się dziwne nie jest słabe - czarne nie mają jak wykorzystać słabości białych pól przy królu, przynajmniej czasowo) 9... dxc4 10. Gxc4 Sb6 11. Ge2 ( 11. Gb3!? ) O-O 12. Sxg6 hxg6 13. e4 ( 13. f4 c5 (13... Sbd5 14. Gf3) 14. dxc5 (14. Gf3 He7) Gxc5 15. Kg2 Hc7 16. Hb3 Wfd8) e5 14. f4 ( 14. Gg5!? ) exd4 15. Hxd4 He7 16. Kg2 ( Ciekawe było 16. Ge3 Wad8 17. e5 Wfe8! 18. Gf2 Gb4 19. He3) Gc5 17. Hd3 ( 17. Hd3 Wad8 18. Hf3 Gd4 19. e5 Sfd5 20. Wd1 Gxc3) Wad8 18. Hc2 ( 18. Hf3!? ) Gd4 19. e5 Sfd5 20. Wf3 ( Niepotrzebne uproszczenie, dające białym łatwą grę na skrzydle królewskim.) Sxc3?! ( Czarne powinny szukać swojej szansy po g5! ) 21. bxc3 Gc5 22. Gd2 Wd7 23. We1!? Wfd8 24. Gd3 He6 25. Gc1! (Przygotowanie ruchu f f5? gxf5 26. Gg5 Ge7) f5 ( Czarne muszą zatrzymać marsz białych pionów.) 26. He2! ( Nie daje Sc4.) Kf8 27. Wd1 (27. h4) He7 28. h4 Wd5 29. Hc2? (Topałow niepotrzebnie daje rozegrać się skoczkowi z b6. Lepsze było 29. Wh1! He6 (29... Hd7 30. Gc2) 30. c4! W5d7 31. Hc2! i teraz, w porównaniu do partii skoczek musi zostać na b6.) Sc4! 30. Wh1 Sa3 31. He2 Hd7 32. Wd1 b5 33. g4!? ( Bułgar stawia sprawę na ostrzu noża!) fxg4 34. Wg3 Ke7? (Nie chce krytykować za bardzo nowego mistrza świata za to posunięcie, ale... moja ręka nigdy nie chciała by postawić króla na takim polu. Król idzie do centrum w niebezpiecznej pozycji, na dodatek staje na jednej diagonali z wieżą. Partia pokazuje, że był to decydujący błąd.narzucało się He6 35. Wf1 Sc4! 36. f5 Hxe5 37. fxg6 Kg8 38. Hxg4 We8 z niejasną pozycją.) 35. f5! ( Ateraz atak okazuje się kończący.) gxf5 36. Gg5 Ke8 37. e6! ( Ale nie 37. Gxd8? Kxd8 gdzie czarne mają jakość mniej, ale za to lepszą pozycję z uwagi na słabości pionowe u białych. ) Hd6 (37... Hc7 38. Wxg4! fxg4 39. Gg6 Kf8 40. Wxd5 cxd5 41. Hxg4 i białe wygrywają. ) 38. Gxf5 Wxd1 39. Gg6 Kf8 40. e7 Hxe7 41. Gxe7 Gxe7 42. Gd3 ( To koniec. Dalsze ruchy to agonia pokonanego w iście mistrzowskim stylu Kramnika.) Wa1 43. Hb2 Wd1 44. He2 Wa1 45. Hxg4 Wxa2 46. Kh3 Gf6 47. He6 Wd2 48. Gg6 W2d7 49. Wf3 b4 50. h5 [1:0] I tak obaj zawodnicy w 21-ym dniu pobytu w Eliście, po rozegraniu 11 długich i 3 szybkich partii, stoczeniu wielu utarczek słownych, rozpracowaniu obrony słowiańskiej i będąc prawdopodobnie w stanie maksymalnego wyczerpania przed ostatnią partią mieli tyle samo punktów: 7,5-7,5! Nerwy, emocje, zmęczenie miliony ludzie przed komputerami z radością patrzący na błędy mistrzów. Kto wytrzyma tę wojnę i to napięcie? Udało się to Rosjaninowi! W.Kramnik - V.Topałow Tie-break (4), Obrona Słowiańska D47 1. d4 d5 2. c4 c6 3. Sf3 Sf6 4. Sc3 e6 5. e3 Sbd7 6. Gd3 dxc4 7. Gxc4 b5 8. Ge2 Gb7

8 10 9. O-O Ge7 ( W ósmej partii Topałow próbował 9... b4) 10. e4 b4 11. e5 bxc3 12. exf6 Gxf6 ( Można Sxf6 13. bxc3 O-O 14. Wb1 Hc7 15. Gf4 Hxf4 16. Wxb7 ale ta pozycja jest przyjemniejsza dla białych. ) 13. bxc3 c5!? ( Inną opcją jest O-O 14. Wb1 Hc8) 14. dxc5 Sxc5!? (Niby zwykłe odbicie piona, ale dotąd grano jedynie roszadę O-O 15. Ge3 (15. Ga3 Ge7 16. Hd4 Hc7) Ge7 16. Wb1 Hc8 17. Sd4 i białe stoją trochę przyjemniej,ale partia zmierza raczej do remisu.) 15. Gb5 Kf8 16. Hxd8 ( Niewiele daje 16. Ga3 Hc7 17. Hd2 (17. Hd7 Hxd7 18. Gxd7 Ge7) Kg8 i król czarnych jest bezpieczne,a groźba zdobycie przez piona c3 coraz realniejsza. ) Wxd8 17. Ga3 Wc8 ( Słabsze było Ge7 18. Se5 Wd5 19. Sc6 a6 20. Ga4! Gxc6 21. Gxc6) 18. Sd4 Ge7 ( Kg8!? ) 19. Wfd1?! ( Nie wiem, czy nie lepiej wziąć pod kontrolę pole e4 ruchem 19. f3) a6? ( Kramnik miałby poważne problemy nie tylko z wygraniem tej partii, ale i z remisem, po Se4! 20. Gb4 (20. Gxe7 Kxe7 21. Se2 Whd8) Sxc3 21. Sxe6 fxe6 22. Gxe7 Kxe7 23. Wd7 Kf6 24. Wxb7 Wb8 25. Wxb8 Wxb8 26. Gc4 Wc8 27. Gb3 a5 i partia powinna zakończyć się remisem, ale to białe muszą uważać. ) 20. Gf1 Sa4 ( g5!? 21. Wab1 Ge4?! ( Lepsze było Gd5!? 22. Gxa6 Sxc3 23. Gxc8 Gxa3 24. Gb7 Sxb1 25. Wxb1 Ke7 z remisem) 22. Wb3 ( Teraz pozycja białych jest trochę przyjemniejsza. Czarne muszą być bardzo ostrożne.) Gxa3 23. Wxa3 Sc5 24. Sb3 Ke7 25. Wd Gg6? (Goniec staje nieco poza grą, co się okażę jedną z przyczyn porażki. Od tego momentu Topałow nie ma za bardzo pomysłu na obronę, a Kramnika pokazuje swój wielki kunszt w technicznych pozycjach. Dobrą opcją obronną było Sxb3 26. Wxb3 Gd5 27. c4 Ga8 i czarne mają niewiele powodów do zmartwień.) 26. c4 Wc6? (Oddanie piona za inicjatywę nie jest dobrym pomysłem. Pasywna obrona po Sxb3 27. axb3 Wc6 jest nieprzyjemna, ale może być skuteczna.) 27. Sxc5 Wxc5 28. Wxa6 Wb8 29. Wd1! ( Oczywiście! Wieża jednocześnie broni pierwszej linii, a także przygotowuje (być może) wsparcie marszu piona na linii 'a'.) Wb2 30. Wa7 Kf6 31. Wa1! Wf5 ( Gb1 32. a4 Ga2 33. a5 Gxc4 34. Wc1 Wb4 35. h3 następnie Kh2, Wc3 i a6 (lub Wf3) i czarne powinny przegrać. ) 32. f3 We5 33. Wa3! (Bardzo interesujące przerzucenie wieży na lepszą pozycją, gdzie ma funkcje zarówno atakujące (pomaga pionowi 'c' stojąc na c3) jak i obronne. Jeśli 33. Wc1 to Wc5) Wc2?! 34. Wb3 ( Wieże białych stoją optymalnie i dzięki temu piony białych, a zwłaszcza pion 'a' gotowe są do marszu. Widać teraz jak słabym posunięciem było 25...Gg6 - goniec czarnych cały czas jest poza grą.) Wa5 35. a4 Ke7 36. Wb5 Wa7 37. a5 Kd6 38. a6 Kc7 39. c5 Wc3 40. Waa5 Wc1 41. Wb3 Kc6 42. Wb6 Kc7 43. Kf2 Wc2 44. Ke3 Wxc5? ( Pomyłka,ale pozycja i tak jest już beznadziejna.) 45. Wb7! I Kramnik mógł odetchnąć - został mistrzem świata! [1:0] Koniec emocji, których naprawdę nie brakowało. Kramnik i Topałow zaserwowali nam dobre przygotowanie debiutowe, fajerwerki taktyczne, głębokie strategiczne pomysły, klasę w końcówkach, a także banalne błędy i przeoczenia. I w końcu mamy jednego mistrza świata. Pytanie tylko na jak długo. W momencie pisania tego artykułu wydaje się, że sukces zjednoczenia świata szachowego może szybko zostać zniweczony. Nowy cykl rozgrywania mistrzostw świata jest niejasny, do gry mogą wejść prawnicy, ktoś może się obrazić. W ostatnich dniach wpłynęło też pismo o dyskwalifikację Topałowa za obrażanie Kramnika. Sam Kramnik także może zrujnować wszystko. Istnieje teraz przepis, że dowolny zawodnik powyżej rankingu 2700 może wyzwać mistrza świata na pojedynek, jeśli zapewni odpowiedni fundusz nagród ( $). Jeśli Topałow złoży taką propozycję wiele wskazuje, że Kramnik odmówi. Bądźmy jednak dobrej myśli. Być może nowy cykl zakończy się powodzeniem, i jeden mistrz świata będzie już tradycją, a nie zjawiskiem. Oby! Zasadniczy mecz (120'/40 pos. + 60' /20 pos. + 15' +10" na dokończenie) Wynik Władimir Kramnik Rosja = = - = = = = 6 Veselin Topałow Bułgaria = = + = = = = 6 Niedługo po zdobyciu tytułu mistrza świata Kramnik stanął przed kolenym wyzwaniem, jakim było starcie z maszyną: programem Deep Fritz. Choć ciężko nazwać to starciem, zwycięzca meczu i tak był przesądzony. Wygląda na to, że Kramnik również tak do tego podszedł, skoro mecz ten odbywał się krótko po bitwie w Eliście. Moim zdaniem rozgrywanie takich pojedynków, gdy komputery to już maszyny giganty, tak naprawdę mija się z celem z punktu widzenia szachów. Człowiek zawsze będzie miał większe "pojęcie" o szachach niż komputer, może wymyślić plan, ocenić perspektywy gry czy zrozumieć niuanse pozycyjne. Jednak programy szachowe przebijają ludzi w istotniejszych elementach: liczą jak komputery, nie ulegają zmęczeniu, emocjom, nie denerwują się i wreszcie nie podstawiają. To co zdarzyło się w partii numer 2, rozgrywanego w niemieckim Bonn spotkania, pokazuje (przynajmniej dla mnie), że pojedynki między ludźmi zawsze będą ciekawe (bo nie ma nic bardziej frapującego niż pomyłki mistrzów), ale przeciwko maszynom tracą sens, gdyż zawsze zostaną wykorzystane. Deep Fritz - W.Kramnik, partia 2 Dogrywka (25' + 10") Władimir Kramnik = ,5 Veselin Topałow = ,5 KOPANIE SIĘ Z KONIEM GM Mateusz Bartel He3?? ( Po Kg8 partia zakończyłaby się zapewne remisem) 35. Hh7# [1:0] Wiem, że wiele osób bardzo interesowało się tym meczem, ale mnie on kompletnie nie ciekawił. Dopiero parę dni po fakcie dowiedziałem się, że Kramnik przegrał 4-2, bez wygrania partii, i wcale mnie to nie zdziwiło. W ogóle - nie podoba mi się też postawa najlepszych zawodników świata, którzy godzą się na takie mecze, wysokie gratyfikacje, które otrzymują (w zasadzie za przegranie), nie umywają się do strat jakie ponosi dyscyplina. W końcu coraz mniej osób chce sponsorować szachy, jeśli maszyny biją ludzi. Ale cóż, pieniądze to pieniądze Mam nadzieję, że w przyszłości będzie mniej takich wydarzeń, bo mało ciekawa jest sytuacja kiedy stawia się tylko jedno pytanie. Nie, czy arcymistrz przegra, ale w jakich rozmiarach.

9 W dniach po raz drugi z rzędu rozegrano we Wrocławiu Akademickie Mistrzostwa Polski w Szachach. Na tego typu imprezy zwykle tłumnie stawiają się sympatycy szachów związani ze środowiskiem akademickim. Tak było i tym razem i stołówkę Politechniki Wrocławskiej, gdzie odbywały się zawody, odwiedziło liczne grono studentów, pracowników naukowych, a nawet prorektor Politechniki Gdańskiej. Organizatorzy nie do końca byli przygotowani na przyjęcie tak wielkiej rzeszy amatorów królewskiej gry, co spowodowało, że uczestnicy byli zakwaterowani w wielu miejscach Wrocławia. Całe zawody składały się z dwóch części: turniejów indywidualnych kobiet i mężczyzn oraz turnieju drużynowego, które w rezultacie dawały punktację długofalową, jednak tutaj "drużynówka" miała bardzo duże znaczenie i głównie ona decydowała o końcowej klasyfikacji poszczególnych uczelni. Turniej kobiet miał dwie zdecydowane faworytki w postaci naszych arcymistrzyń Jolanty Zawadzkiej (AE Wrocław) i Beaty Kądziołki (SGH Warszawa). Obie te zawodniczki nie dały rywalkom żadnych szans i zgromadziły po 8 punktów z 9 partii. Dzięki lepszej punktacji pomocniczej zwyciężyła reprezentantka SGH i to ona mogła się cieszyć ze złotego medalu. Za plecami naszych arcymistrzyń trwała zażarta walka o brązowy medal. Aż cztery zawodniczki zgromadziły po 6,5 punktu, a sześć kolejnych tylko pół "oczka" mniej. Dzięki lepszemu dodatkowemu wartościowaniu brązowy medal przypadł Joannie Węglarz (Uniwersytet Bydgoszcz). Wyniki 1. WGM Kądziołka Beata WGM Zawadzka Jolanta k Węglarz Joanna k Górecka Joanna I++ Krokay Urszula k Wilczyńska Małgorzata WIM Toma Katarzyna k Socha Anna 6.0 Turniej panów była bardziej wyrównany i pierwszą lokatę podzieliło aż czterech zawodników. Najlepszym z tej czwórki okazał się ubiegłoroczny Akademicki Mistrz Polski Marcin Dziuba (UMCS Lublin). Mistrz Polski Seniorów z roku 2005 Radosław Wojtaszek (PWSZ Wałbrzych) znalazł się tuż za jego plecami i wywalczył srebrny medal. Brąz przypadł Filipowi Bargłowskiemu (SGGW Wa-wa), a "najgorsze", czwarte, miejsce zajął Zbigniew Pakleza (SGH Wa-wa). Wyniki: 1. IM Dziuba Marcin GM Wojtaszek Radosław FM Barglowski Filip IM Pakleza Zbigniew IM Marszałek Maciej IM Jakubowski Krzysztof GM Gajewski Grzegorz IM Krysztofiak Marcin 7.0 Znowu we Wrocławiu AKADEMICKIE MISTRZOSTWA POLSKI Po pierwszej części na czoło klasyfikacji ze zdobyczą 120 punktów wysunęła się SGH Warszawa, której reprezentanci najlepiej punktowali w turniejach indywidualnych. UMCS Lublin był tuż za nimi ze stratą 10 punktów i liczył, że w turnieju drużynowym odrobi tę stratę. Z uwagi na fakt, że drużyny dostawały 12 punktów mniej za każde miejsce niżej, wystarczyło "tylko" wyprzedzić SGH w "drużynówce". Reszta ekip mogła tylko przyglądać się tej walce i mieć nadzieję na 3 miejsce. Niespodziewanie SGH już w drugiej rundzie doznał porażki z Uniwersytetem z Torunia i praktycznie od samego początku musiał gonić rywali. UMCS za to pewnie odprawiał kolejnych rywali i powiększał przewagę. Niespodziewanie słabo grała także Politechnika Śląska Gliwice, która w poprzednich latach zawsze odgrywała znaczące role ( miejsce, miejsce). Dobrze za to zaczęły stołeczne drużyny SGGW i Politechniki. Po pięciu rundach po zwycięstwie nad SGGW z kompletem dużych punktów prowadził samodzielnie UMCS, a najbardziej oczekiwany pojedynek SGH-UMCS nastąpił dopiero w 7 rundzie. Dzięki zwycięstwom Zbyszka Paklezy, Beaty Kądziołki (która grała na szachownicy "męskiej") i Marysi Szymańskiej minimalnie wygrał SGH w stosunku 3,5-2,5. Od tej chwili drużyny te prowadziły "korespondencyjny" pojedynek, ale to SGH musiało gonić UMCS w małych punktach. Kojarzenia ostatniej rundy były szczęśliwsze dla stołecznej drużyny i ciągle mieli oni nadzieję na ostateczny sukces. Trafili bowiem na UWM Olsztyn, a drużyna z Lublina na osłabionych, ale zawsze niebezpiecznych gospodarzy z Politechniki Wrocławskiej. Wrocławska ekipa dzielnie walczyła i przegrała w najmniejszych możliwych rozmiarach 2,5-3,5. Na pocieszenie pozostało cenne zwycięstwo lidera wrocławskiej ekipy Krzysztofa Jasika z utytułowanym arcymistrzem Grzegorzem Gajewskim. K. Jasik - G. Gajewski Białym przyszło bronić gorszej końcówki. Mogą próbować grać pasywnie poprzez Wh1, co jednak spotkałoby się z f4 czarnych i przejściem do bardzo pasywnej dla białych wieżówki. Białe próbują jednak utrudnić życie czarnemu królowi. Krzysztof Jasik 1. f4 exf3 czarne bojąc się jakiejś siatki matowej biją białego piona w przelocie. Wypuszczają tym jednak cała przewagę i teraz to im przyjdzie się bronić. Należało zagrać 1...Kxh4 2. Kh2 (Kf2 Wg3) Sf6! i na Wh1 nastąpi Wg3 z groźbą Sg4x. 2. Kf2 We6 czarne nie chcą stracić wieży uciekają nią z linii 'g' 3.Wg1+ Kh3 nie można bić piona na h4, gdyż Kf3 z groźbą Ge1+ i mat wieżą na h1 4.Kf3 Kh2 5.Wg2+ Kh3 6.Wg5 Se7 znów nie można grać Kh4, bo Wg1 i Ge1, Wh1x 7.Wh5 We4 8.Ge1 Wg4 9.Wg5 białe nie dają szans czarnym na kontrgrę 9...We4 10. Wg1 już siatka matowa jest widoczna 10...Kh2 11.Wf1 Sd5 12. Gg3+ i po Kh3 nastąpi Wh1 z matem. Ostatecznie w Akademickich Mistrzostwach Polski zwyciężyła ekipa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z Lublina, która dzięki małym punktom wyprzedziła SGH Warszawa. Trzecie miejsce przypadło SGGW Warszawa. Najlepszą z dolnośląskich uczelni okazał się Uniwersytet Wrocławski, który został sklasyfikowany na czwartym miejscu i drugim spośród uniwersytetów. Na wyróżnienie zasługuje tu wynik Kamila Stachowiaka, który na trzeciej szachownicy uzyskał 8,5 punktu z 9 partii. Lepszy wynik zrobiły tylko Katarzyna Toma i wrocławianka, reprezentująca barwy łódzkiej uczelni, Urszula Krokay, które wygrały wszystkiego swoje pojedynki. Jednak ich drużyny nie grały z czołówką i nie miały godnych siebie rywali. Wyniki drużynowe: 1. UMCS Lublin SGH Warszawa SGGW Warszawa Uniwersytet Wrocław Politechnika Gdańska Politechnika Śląska Politechnika Warszawska UMK Toruń Politechnika Wrocławska UKW Bydgoszcz Uniwersytet Warszawski UMW Olsztyn 429 Wrocławski turniej był mimo wszystko sukcesem organizacyjnym. W turniejach indywidualnych wystartowało 174 zawodników i 65 zawodniczek, a w "drużynówce" 33 ekipy. Nikt nie narzekał na posiłki serwowane na stołówce akademickiej i tylko co do noclegów można było mieć pewne wątpliwości. Organizatorzy zadbali również, aby zakończenie uświetniły ważne osobistości. Nie zabrakło najważniejszych przedstawicieli akademickiego, jak i dolnośląskiego środowiska szachowego. Nagrody wręczali: najlepszy polski koszykarz, obecnie przewodniczący komisji sportu Rady Miejskiej Wrocławia Maciej Zieliński oraz wrocławski arcymistrz Marcin Kamiński. Szczegółowe wyniki można prześledzić na a zdjęcia z całej imprezy obejrzeć na stronie 11

10 12 XXV Memoriał Sławomira Gawlikowskiego MISTRZOSTWA EUROPY W SZACHACH SZYBKICH Od ćwierćwiecza odbywają się w Warszawie turnieje pamięci Stanisława Gawlikowskiego, szachisty, dziennikarza (również Dolnośląskiego Przeglądu Szachowego), autora wielu znakomitych książek szachowych. W roku bieżącym, tak jak i w poprzednim, były to jednocześnie Mistrzostwa Europy w szachach szybkich. zawodniczek. Bardzo dobrze w Mistrzostwach wypadli polscy szachiści, z których aż pięciu zakwalifikowało się do finałowej szesnastki i który w tym finale odegrali dość istotną rolę. Największą niespodziankę jest na Borys Kutin obserwuje grę Mistrza Polski Syn i wnuk patrona turnieju Wbrew zarządowi PZSzach którego członkowie nic nie robiąc chętnie by przypisali sobie imprezę albo przynajmniej zarobili na sędziowaniu, Europejska Federacja Szachowa po raz kolejny przyznała organizację Europejskich Mistrzostw grupie "separatystów", jak określa działaczy warszawskich prezes PZSzach. Polonia Warszawa, a szczególnie państwo Maria i Jan Maciejowie, tradycyjnie już stanęli na wysokości zadania i zorganizowali największy i najsilniejszy turniej w Polsce. Wzięło w nim udział blisko 500 zawodników i GM Yuri Drozdowski - GM Grzegorz Gajewski Nadzieja polskich szachów - Weronika Soćko pewno awans dwóch młodych polskich szachistów, Grzegorza Gajewskiego i Michała Olszewskiego do finałowej czwórki. I chociaż w półfinałach nie sprostali swoim przeciwnikom i musieli grać między sobą "tylko" o brązowych medal to bez wątpienia był to ich życiowy turniej. Sporą niespodzianką było również niezakwalifikowanie się do finału czołowego szachisty świata Aleksieja Szirowa. I chociaż wygrał turniej pocieszenia to nie był zadowolony z występu w Warszawie, w przeciwieństwie do swojej żony, Litwinki Wiktorii Cmilyte, która wypadła bardzo dobrze i byłą najlepsza wśród kobiet. Mistrzostwa rozegrano na warszawskim Torwarze, co NAJWAŻNIEJSZA JEST TECHNIKA spowodowało, że szachiści mieli komfortowe warunki gry. W zakończeniu uczestniczyło wielu znamienitych gości w tym prezydent ECU Borys Kutin i ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce. Byli też syn i wnuk patrona imprezy. Szkoda tylko, że tradycyjnie bardzo kiepsko zostały potraktowane szachistki. Dla przyzwoitości proponujemy przynajmniej dodać, że są to Mistrzostwa Europy mężczyzn z "łaskawą" możliwością startu w nich kobiet. Finał Mistrzostw, wyniki końcowe : 1 GM Yuri Drozdovskij UKR 2 GM Vadim Malakhatko UKR 3 GM Grzegorz Gajewski POL 4 IM Michał Olszewski POL 5 GM Spartak Vysochin UKR 6 GM Kamil Mitoń POL 7 GM Aleksej Aleksandrov BLR 8 GM Andrey Zhigalko BLR 9 GM Bartłomiej Macieja POL 10 GM Viktor Bologan MDA 11 GM Eduardas Rozentalis LTU 12 GM Slavko Cicak SWE 13 GM Sarunas Sulskis LTU 14 GM Sergey Fedorchuk UKR 15 GM Bartosz Soćko POL 16 FM Matas Narmontas LTU Na Mistrzostwach Europy w w Warszawie nr 1 listy startowej był doskonale znany w Polsce Aleksiej Szirow. Rosjanin z paszportem hiszpańskim godnie reprezentuje swoją nową ojczyznę. Od wielu lat należy do czołówki szachowej świata, ale na skutek różnych zawirowań, niezależnych zresztą od arcymistrza, nie miał okazji do bezpośredniej walki o mistrzostwo świata, chociaż był do tego bardziej uprawniony niż wielu innych szczęśliwców. Jerzy Kot: Czy romantyzm szachowy ma obecnie przyszłość? Aleksiej Szirow: Z każdym rokiem szachy stają się coraz bardziej techniczną grą. Mnie oczywiście trudno to przyznać, ale szachy, to technika. Kreatywność jest ważna, jak również dążenie do twórczego pojmowania szachów, ale koniec końców wszystko się sprowadza później do techniki. Dlaczego u Pana jest "Ogień na szachownicy", że posłużę się tytułem Pańskiej ciekawej książki, która ukazała się w języku polskim? Bez przesady, nie zawsze, ale jak chcę szukać czegoś ciekawego, to niekiedy trzeba użyć ognia. GM Vadim Malakhatko - IM Michał Olszewski Turniej pocieszenia 1 GM Szirow, Aleksiej ESP GM Gritsak, Orest UKR GM McShane, Luke J. ENG GM Kveinys, Aloyzas LTU GM Moiseenko, Alexander UKR GM Zezulkin, Jurij BLR GM Wojtaszek, Radoslaw POL GM Krasenkow, Michal POL GM Gyimesi, Zoltan HUN GM Heberla, Bartlomiej POL GM Bartel, Mateusz POL IM Firman, Nazar UKR IM Cmilyte, Viktorija LTU

11 13 W partii z Lauderem grał Pan przecież bez wieży i mimo wszystko doprowadził Pan grę do zwycięstwa. Wtedy miałem 18 lat, a młodość ma swoje prawa. Patrzy optymistycznie na wszystko, na szachy również. Teraz jako 34 latek dojrzałem i gram już szachy bardziej odpowiedzialne, mniej emocjonalnie. Oczywiście zadowolony jestem, gdy trafi się piękna partia z atakiem, ale nade wszystko należy grać prawidłowo, a wówczas jest szansa, że trafimy i na perełkę. Jakie jest Pana zdanie o meczu o mistrzostwo świata Kramnik Topałow? Chciałbym podkreślić, że był to dosyć dziwny mecz, gdyż FIDE nie respektowała praw innych arcymistrzów. Nie chodzi tu tylko o mnie, ale i wszystkich innych pretendentów. Przede wszystkim FIDE przesunęła cykl turnieju pretendentów o pół roku, gdyż zamiast października będzie maj. Poza tym Kramnik nie miał prawa grać w finale turnieju. Zobaczymy jeszcze co będzie dalej. Czy według Pana zdobycie tytułu mistrza świata przez ewentualne wygranie partii błyskawicznej jest słusznym rozwiązaniem? Poziom najsilniejszych szachistów jest tak wyrównany, iż wiele meczy kończy się remisem. Nie ma czasu na długotrwałe pojedynki z normalnym tempem gry, dlatego trzeba akceptować inne sposoby walki szachowej o wyłonienie zwycięzcy. Dogrywki tempem przyspieszonym, czy też partiami błyskawicznymi nie wypaczają rezultatu. Przecież lepiej, że rozstrzyga się to na szachownicy niż w losowaniu. Blitz nie jest jednak najlepszym lekarstwem na wyłonienie mistrza świata. Minimum czasowe, to np. 15 minut na partię plus 10 sekund na ruch, gdyż mimo wszystko blitz również może być swego rodzaju loterią, a przy poważnym tytule, jakim bez wątpienia jest tytuł mistrza świata powinniśmy tego unikać. GM Aleksiej Szirow Czy zna Pan polskich szachistów? Znam wszystkich polskich szachistów, przecież nawet w Polsce mieszkałem. Chodzi mi o nazwiska historycznych postaci w polskich szachach. Wiem wiele o Rubinsteinie. Przecież nie ma takiego szachisty, który by nie podziwiał jego twórczości szachowej, techniki rozgrywania końcówek, czy też idei debiutowych. Tartakower, doskonały dziennikarz, ale i świetny szachista mieszkający w Paryżu również reprezentował Polskę. Czy zna Pan historyczne postacie szachowe z Wrocławia? Wiem, że we Wrocławiu studentem, ale i nauczycielem był Anderssen. Został tutaj pochowany. Mieszkańcem Wrocławia był równierz pretendent do korony szachowej Tarrasch. Czy jest taka możliwość, że zobaczymy Pana jako szachistę we Wrocławiu? Jeżeli otrzymam zaproszenie na symultanę szachową, to z przyjemnością przyjadę. Możliwy też będzie mój udział w turnieju o odpowiedniej randze. Dziękuję Panu za rozmowę i do zobaczenia we Wrocławiu. Również dziękuję i pozdrawiam szachowy Wrocław. Festiwal w Biel (Szwajcaria) odbył się w tym roku w dniach 22 lipca 4 sierpnia. W jego ramach rozegrano szereg turniejów, zarówno szachów klasycznych jak i blitza i szachów szybkich. Oczywiście największym zainteresowaniem cieszyły się dwa turnieje główne (kołówka kobiet i kołówka mężczyzn). Jak co roku te dwa turnieje arcymistrzowskie miały bardzo silny skład i walka zapowiadała się naprawdę ciekawie. Mnie osobiście najbardziej interesował turniej kobiecy zaproszenie do niego dostała moja żona! W drugiej kolejności był turniej Open w nim zamierzałem zagrać osobiście. Na rozgrzewkę zagraliśmy rapid jednak zbyt wiele nie zwojowaliśmy: Monika zajęła 13 miejsce a ja byłem 7. Wygrał Michael Roiz z Izraela. Jednak od razu poprawiliśmy sobie humory dobrze rozpoczynając turniej główny (Monika) i Open (ja). Monika pokonała aktualną Mistrzynię Europy Ekaterinę Atalik, a ja dałem sobie radę z Serbem Pavlovicem. W dniu wolnym rozegrany został turniej blitza, który udało się wygrać autorowi tych słów. Monika zajęła 12 miejsce. Niestety środek "normalnych" turniejów nie był dla nas za bardzo pomyślny. Monika przegrała 2 partie pod rząd (5 i 6 runda), a ja po świetnym starcie zacząłem remisować (tyle dobrego, że nie przegrywać...). Całe szczęście, że Monika wygrała dramatyczną partię w7rundzie, znowu w rewanżowej partii z E. Atalik. Mi z kolei trafiła się jedna wygrana (ale za to jaka ważna!) pomiędzy remisami z indonezyjskim arcymistrzem U. Adrianto. Tym sposobem z wynikiem 5.5 z 10 Monika zajęła bardzo dobre 2 miejsce. Ja zdobyłem 8 punktów z 11 i wygrałem turniej. Wszystko dobre co się dobrze kończy! Pozostaje mieć nadzieję, że za rok nie będzie gorzej! Turniej kołowy mężczyzn 1. Alexander Morozevich RUS Magnus Carlsen NOR Teimour Radjabov AZE Andrei Volokitin UKR Yannick Pelletier SUI Lazaro Bruzon CUB Turniej kołowy kobiet 1. Pia Cramling SWE Monika Socko POL Yelena Dembo GRE Anna Muzychuk SLO Almira Skripchenko FRA Ekaterina Atalik TUR FESTIWAL W BIEL 2006 W turnieju arcymistrzowskim męskim choć walka była zacięta to jednak i tak wygrał ten który miał wygrać (bo wygrywa za każdym razem kiedy gra w Biel) Aleksander Morozewicz. Choć w pewnym momencie wydawało się, że nie będzie mu tak łatwo: Wyniki: Turniej Open 1. Socko,Bartosz GM 2621 POL Kritz,Leonid GM 2578 GER Fressinet,Laurent GM 2626 FRA Avrukh,Boris GM 2641 ISR Roiz,Michael GM 2611 ISR Golod,Vitali GM 2576 ISR Bauer,Christian GM 2599 FRA Kobalia,Mikhail GM 2647 RUS Jenni,Florian GM 2481 SUI Arizmendi,Julen GM 2542 ESP Atalik,Suat GM 2619 TUR Hammer,Jon Ludvig FM 2306 NOR Adianto,Utut GM 2580 INA Novikov,Maxim GM 2546 RUS Alekseev,Evgeny GM 2644 RUS Pikula,Dejan GM 2533 SCG Tseshkovsky,Vital GM 2576 RUS Skoberne,Jure FM 2407 SLO Cherniaev,Alexand GM 2473 RUS zawodników. GM Bartosz Soćko

12 14 GAMBIT LUBAWSKI Krzysztof Krupa Najlepszym człowiekiem jest ten, kto usiłuje się doskonalić, a najszczęśliwszym ten, kto czuje, że się doskonali Seneka. To historia klasycznego trójkąta szachowego. Było to dawno, dawno temu, w czasach, kiedy grających pań było jak na lekarstwo. Pani Aurelia z domu Czajnik uzdolniona matematycznie i szachowo była smakowitym kąskiem dla wybitnego animatora życia szachowego trzęsącego Kamienną Górą i okolicami inż. Stefana Hałubka. Każdą wolną chwilę pan Stefan chciał pani Aurelii zapełnić szachami, co nie mogło się podobać jej mężowi tym bardziej, że o szachach ten ostatni za dużo nie wiedział. Władysław Kmiecik był bowiem ekspertem w pszczelej pasiece, malinowym chruśniaku, pięknych własnoręcznie malowanych martwych naturach, do dzisiaj jeszcze wyrusza na malarskie plenery nawet za czeską granicę. Ale, żeby się zmierzyć z tak silnym przeciwnikiem jak pan Stefan Stefan Halubek musiał posiąść umiejętność o wiele poważniejszą- nauczyć się grać w szachy. Dzisiaj dwaj panowie są najbardziej znanymi działaczami szachowymi. W plebiscytach na najlepszych zawodników i trenerów powiatu Kamiennej Góry obaj w gronie szkoleniowców na czołowych pozycjach i zawsze w pierwszej dziesiątce. Mają też swoje strefy wpływów. Jeśli pan Stefan panuje w Kamiennej Górze, to pan Władysław rządzi Przedwojowem i Lubawką. Jeszcze do niedawna maleńka wioska Przedwojów, licząca 550 mieszkańców szczyciła się silną II- ligową drużyną opartą na własnych wychowankach. Lubawka. Jadących od strony polskiego wybrzeża zmotoryzowanych intrygują tablice informujące ile jeszcze zostało kilometrów do niewiele mówiącej miejscowości. Ani to stolica województwa, ani graniczny Zgorzelec czy Kudowa Słone. Zaledwie 6,5 tysiąca mieszkańców liczy miasteczko, leżące w pobliżu jednego z najniższych przejść przez Sudety, drogi łączącej ziemie Europy północnej i południowej. Najwcześniejsza udokumentowana wzmianka, w której pada nazwa Lubavia, pochodzi z 1284 r., osiem lat później książę świdnickojaworski Bolko I przekazał okoliczne tereny zakonowi cystersów z Krzeszowa, w którego posiadaniu Lubawka była do roku Miasto doświadczało wielu plag egipskich. Najbardziej katastrofalne w historii miasta były lata Najpierw pożar doszczętnie strawił niemal całe miasto razem z ratuszem, szkołą i kościołem, by trzy lata później w czasie wielkiej powodzi po zalanych wodą ulicach pływały pstrągi. Z ostatnim wydarzeniem związany jest wizerunek herbu miasta. Lubawka położona jest na granicy z Republiką Czeską i jej piękna okolica z bazą gastronomiczno- hotelarską, szlakami turystycznymi, rowerowymi przyciąga rzesze amatorów sportów letnich i zimowych. Paralotniarze i miłośnicy windsurfingu korzystają ze wspaniałych warunków na Kralovéckim Spičaku, oddalonym od przejścia granicznego w Lubawce o4kmorazna imponującym wielkością zalewie na Bobrze, w Bukówce (2 km). Trzeba dodać, że w okolicy Lubawki znajduje się kilkadziesiąt kilometrów tras rowerowych. Co roku we wrześniu odbywają się tu kilkudniowe, międzynarodowe zawody w kolarstwie górskim. Przez Lubawkę przechodzi Międzynarodowy Szlak Dalekobieżny E-3 (jeden z czterech Europejskich Szlaków Dalekobieżnych). Władysław Kmiecik Długość całkowita szlaku E-3 wynosi ok km, a łączy Atlantyk z Morzem Czarnym. Puchar Bramy Lubawskiej Nagrody, których by się nie powstydzili organizatorzy turnieju organizowanego przez jakiś poważny ośrodek zafundowała firma GAMBIT Lubawka powstała w 1962 r. i będąca wiodącym polskim producentem uszczelnień i termoizolacji. Profesjonalna reklama i informacja w ważnych, czytanych internetowych stronach (DZSzach, PZSzach, Chessarbiter itp.) I co niezwykle istotne dogodny termin na początku wakacji (pierwsza połowa lipca)- to atuty, które powinny ściągnąć tłumy szachowych miłośników. A tu niespodzianka, impreza znakomicie zorganizowana przez grono oddanych organizatorów z niezwykle energiczną i przedsiębiorczą szefową Miejskiego Ośrodka Kultury i Sportu i właścicielką uroczej agroturystycznej Hlebówki Bożeną Hleb-Koszańską i Władysławem Kmiecikiem na czele miała charakter raczej kameralny. Zadowoleni uczestnicy wspierani przez doświadczony duet sędziowski Franciszka Jankowskiego i Stefana Hałubka walczyli o nie zmniejszony z powodu mniejszej frekwencji fundusz nagrodowy, a organizatorzy planują już następną Bramę Lubawską `07. Krupa M. - Rychlik H. 1:0, e4 c5 2. Sf3 a6 3. g3 d6 4. Gg2 Sc6 5. O- O e6 6. c3 Sge7 7. a4 g6 8. d4 cxd4 9. Sxd4 Gg7 10. Sxc6 bxc6 11. Ge3 Wb8 12. Sa3 d5 13. Hc2 O-O 14. Gc5 We8 15. b4 f5 16. exd5 Sxd5 17. Wad1 Hf6 18. Gd4 e5 19. Wfe1 Gb7 20. Wxe5!! Hf7 [20... Wxe5 21. Sc4 Sxb4 22. Hb1±] 21. Wxe8 Wxe8 22. Hd3 f4 23. Sc4 Gxd4 24. Hxd4 fxg3 25. hxg3 We2 26. Sd6 Hf8 27. Gxd5 [1:0] Wyniki: 1 WIM Krupa, Monika IM Łagowski, Patryk I+ Sanetra, Szymon I+ Pigula, Marek I Winter, Jacek I+ Surman, Martin Bernhoeft, Erhard I++ Rychlik, Piotr

13 Olomouc chess summer 2006 TRZEJ MUSZKIETEROWIE Krzysztof Krupa 15 Rok 1642 otworzył w Europie epokę jednego z największych i najbardziej błyskotliwych naukowców w historii, któremu spadające na głowę jabłko, uświadomiło, że upadek ciał na Ziemię i ruch ciał niebieskich są powodowane tą samą siłą i który "widział dalej tylko dlatego, że stał na ramionach olbrzymów". Rok 1642 zamknął okres panowania "szarej eminencji" Kardynała Richelieu (tego od Trzech Muszkieterów). Rok 1642 dla Ołomuńca, pięknego i wspaniale rozwijającego się miasta, będącego przez blisko 500 lat stolicą Moraw przyniósł zagładę. Założona przez Juliusza Cezara kolonia rzymska Mons Juli została zniszczona przez Szwedów w trakcie Wojny Trzydziestoletniej, którą rozpoczęto jak pamiętamy z przyczyn religijnych i która zmniejszyła populację czeską z 4 mln do 700 tys. Miasto potrzebowało wielu dziesięcioleci, by móc się podnieść z gruzów. Status stolicy raz oddany na rzecz Brna już nigdy nie wrócił. Dzisiaj najbardziej urzekające w Ołomuńcu są przepiękne kamieniczki, wszystkie odrestaurowane i zadbane. Są one porozdzielane plątaniną wijących się uliczek w których gubimy się podczas pierwszych spacerów. Z najważniejszych budowli na pierwszy plan rzuca się ratusz na Horním námestí (górnym rynku) ze skomplikowanym zegarem, który jest dziełem mistrza Hanuša, twórcy praskiego Orloja. Zabytkami, przyciągającymi tłumy zwiedzających są znajdująca się na liście UNESCO 35- metrowa pozłacana kolumna Trójcy Przenajświętszej postawiona w PROCLIENT CUP 1 WIM Krupa Monika 2251 POL 7,5 2 IM Tibensky Robert 2385 SVK 7,0 3 IM Skytte Rasmus 2408 DEN 6,5 4 FM Camarena Gimenez Rufino 2323 ESP 6,5 5 FM Ramiro Ovejero Juan Luis 2323 ESP 6,0 6 Sluka Radek 2331 CZE 5,5 7 Mihailovs Jurijs 2258 LAT 5,5 8 FM Malinovsky Karel 2346 CZE 4,5 9 IM Jurek Josef 2390 CZE 4,5 10 Stehno Pavel 2297 CZE 4,5 11 Lubbe Nicolas 2272 GER 4,0 12 Salama Omar 2174 EGY 4,0 Open Olomouc 1 IM Zawadzki Stanisław 2397 POL 8,0 2 FM Isonzo David 2361 ITA 7,5 3 GM Hasangatin Ramil 2491 RUS 7,0 4 FM Zambor Norbert 2269 SVK 7,0 5 IM Zakharow Valentin 2376 KAZ 7,0 6 Zeberski Jakub 2410 POL 7,0 7 Chudinovskikh Alexander 2341 RUS 7,0 8 IM Johansson Jan 2434 SWE 6,5 9 IM Kireev Aleksei 2382 RUS 6,5 10 IM Nester Ihor 2417 UKR 6,5 Startowało 187 uczestników. podzięce za uratowanie od zarazy oraz barokowe fontanny: Cezara i Herkulesa. Ołomuniec dał nazwę serkom ołomunieckim podawanym zwykle do piwa. "Śmierdziuchy" te dojrzewają w specjalnych warunkach oraz posiadają oryginalny kształt walca. Najpopularniejszym sportem jest oczywiście futbol, a jego symbolem jest założona w 1919 r. Sigma, czołowy klub czeskiej ekstraklasy, ligi, której mecenasem jest Gambrinus mityczny brabancki król, Jaroslav Fuksik, Monika Krupa, Stanisław Zawadzki, Jiri Petruzalek patron piwowarów, który skojarzył piwo z chmielem poprawiając smak i konserwując je. Ale niezwykle popularne są tu szachy za sprawą brodatego Jarosława Fuksika, który cierpliwie przekonuje do "królewskiej gry" kolejnych miejskich włodarzy. Wiecznie pogodny właściciel "ubezpieczeniowej agentury" nie należy do wielkiego grona rodaków raczących się co dzień najlepszym na świecie czeskim piwem, a Gambrinusa zamienia na Bachusa. "Kto potrafi smakować, nie pije wina, lecz kosztuje jego tajemnic" ta dewiza Salvadora Dali jest bliska założycielowi czołowego szachowego klubu Agentura 64 Grygov. Szachowy festiwal w Ołomuńcu został wymyślony przez Fuksika w 1998 r. i od samego początku konsekwentnie w Olomouc Chess Summer najważniejszymi rozgrywkami są turnieje kołowe. Popularne i liczebne są też "szwajcary", jakże szczęśliwe dla wrocławian. Pierwszy, historyczny w 1998 r. wygrała Monika Krupa, trzy lata później w stawce 220 zawodników triumfował Maciek "Świcu" Świcarz, tegorocznym zwycięzcą został Stanisław "Stefan" Zawadzki. Pierwsze cztery Olomouce rozegrano w pięknej scenerii barokowego Domu Armady. Były magiczne, kameralne, gdzie każdy znał każdego, gdzie można było obserwować jak rozwija się talent małego Dawidka Nawary (dziś czołowego szachisty świata) z nieodłączną mamą robiącą kolejny sweter z szachowymi motywami. "Nie ma trwałego bytu, jest tylko wieczne stawanie się, albowiem w świecie wszystko się rozpływa, wszystko płynie, a nic nie pozostaje". Panta rei Heraklita odgrywa w fenomenie Olomouc Chess Summer dużą rolę. Wielka Sala Teatralna Hotelu Sigma choć przyciąga setki szachowych miłośników, to nie potrafi przywrócić dawnego klimatu. I tylko Fuksik jest ciągle taki sam. Dziś wspiera go perfekcyjnie grający kwartet z następującymi wirtuozami w składzie: perfekcyjnie mówiący po czesku i słowacku Otto Gutdeutsch- słusznej postury austriacki sędzia i zawodnik, miłośnik BLACKJACKA i tyrolskiego jodłowania; Jiri Petruzalek- wiecznie uśmiechnięty współtwórca Czech Tour Series, gdzie Pardubice Open grają pierwsze skrzypce; Maria Fuksikowa z najmniejszą na świecie nieodłączną psiną Lucką i Jakub Fuksik znakomity informatyk, sędzia i tłumacz angielskiego. A i jest jeszcze po drugiej stronie ulicy Winoteka u Petra oferująca znakomitego Modrego Portugala i Zweigelta z "Ogrodów Europy" leżących w okolicach Znojma i Mikulova. Olomouc Chess Summer 2006 to koncertowy występ wrocławskich Trzech Muszkieterów. Monika Krupa biorąc wzór z Roberta Krzesaja (zwycięzcy "kołówki" z poprzedniego roku) wygrała kołowy turniej mistrzowski Proclient Cup zdobywając dwie normy: kolejną arcymistrzowską kobiecą i męską mistrzowską międzynarodową. Maciej Świcarz w równoległym turnieju był trzeci i Stanisław Zawadzki okazał się najlepszym "szwajcarem". Szkoda Jakuba Żeberskiego, który będąc najlepszy w "Rapidzie" nie docisnął na finiszu "szwajcara". Zawadzki Stanisław - KireevAleksiej Białe zaczynają i wygrywają. 36. Hxe5! Se6 37. Hd4!! Jedyne wygrywające posunięcie! Sdc5 38. Wxc5 Sxc5 39. Wf6 Se6 40. Hxb6 i reszta jest już formalnością... Kxb6 41. Se3 Wd7 42. Gh3 Kc6 43.Ge5 d4 44. Gg2 Kc5 45. Sc2 a5 46. a3 b4 47. a4 We7 48.Sxd4 [1:0]

14 16 Wywiad z prof. Janem Miodkiem SYNOWSKA POWINNOŚĆ! Artykuł "Polszczyzna i szachy" w nr 6 "Przeglądu" zapowiadał, że nasi Czytelnicy poznają szachową stronę życiorysu profesora Jana Miodka. Znakomity językoznawca bardziej był znany jako entuzjasta piłki nożnej i ukochanego Ruchu Chorzów. Przy okazji oglądania jednego z telewizyjnych odcinków "Polszczyzny" zauważyłem, że operator kadrował dostojnie ustawione szachy na stoliku. Nabrałem podejrzeń, że mogły one odgrywać istotną rolę w młodości Profesora. Wspólnie z prezesem Dolnośląskiego Związku Szachowego Wojciechem Zawadzkim odwiedziliśmy dyrektora Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego profesora Jana Miodka, aby rozwiać nasze wątpliwości. Jerzy Kot : Panie profesorze, zwykle pytają Pana o związki z piłką nożną? Dlaczego nikt nie dociekał na temat Pana szachowych zainteresowań? Przecież w Tarnowskich Górach już od siedmiu lat organizowane są Memoriały Franciszka Miodka. Jan Miodek : Istotnie ta sfera mojego życiorysu nie była upubliczniona, chociaż muszę przyznać, że szachami pasjonował się mój ojciec przez cały czas swojej pracy zawodowej. Swoje zainteresowania przekazywał uczniom i był w tym naprawdę dobry. Zgodnie ze starą prawdą można rzecz - im ktoś jest lepszy, tym ma trudniej. Tak było z moim ojcem. Za co się nie brał, nie tylko za szachy, to drużyny przez niego prowadzone przeważnie wygrywały, lub w najgorszym razie były w czołówce. Tarnowskie Góry miały ambicje, a mój ojciec zajęcia, które były jego powołaniem. Rozmawiając z panami o szachach mam wrażenie, że spłacam powinność wobec rodzica. Cieszę się, że w moim rodzinnym mieście jest to doceniane, a liczba uczestników Memoriału jest coraz większa, mimo że turnieje odbywają się w czasie wolnym i nie wchodzą w grę czynniki związane z opuszczeniem lekcji, lecz autentyczne zainteresowanie szachami. W programie telewizyjnym, który Pan prowadzi, widziałem ustawione szachy w Pana mieszkaniu. Czy możemy się coś więcej o nich dowiedzieć? Były to szachy, którymi grywał mój Tato. Sentyment do lat dziecinnych, do czasów, gdy z Ojcem grywaliśmy, zadecydował o tym, że znalazły one miejsce w moim mieszkaniu. Wróćmy do szachów w rodzinie Miodków. Kiedy Franciszek nauczył Jana? Zanim zostałem uczniem szkoły podstawowej już grałem w szachy. Karierę szachisty kontynuowałem przez cały czas swojej edukacji w Tarnowskich Górach i zarówno drużyna, jak i ja zawsze byliśmy w czołówce. Może porozmawiamy o szachach na zielonym Górnym Śląsku, jak mawiało się wówczas, a i teraz o Tarnowskich Górach? Pamiętam, że nie mogliśmy się doczekać kiedy będą zajęcia szachowe. Były one prowadzone dwa razy w tygodniu. Lokal w domu kultury przy ul. Górniczej wywoływał niemiłe skojarzenia ze względu na panującą tam stęchliznę, ale przecież dla nas najważniejsze było poznawanie tajemnic Caissy. Nie wiem jak teraz przebiegają zajęcia szachowe, ale dla nas nie tylko gra była ważna, lecz problemy i zadania szachowe, które można określić, jako rozkosze łamania głowy. Bywało tak, że w rozmyślaniach błądziliśmy do późnego wieczora. Czy pamięta Pan życie szachowe Tarnowskich Gór w czasach swojej młodości? Klubów stricte szachowych nie pamiętam, gdyż absorbowała nas rywalizacja szkolna. Wiem, że jako przedstawiciele mniejszych środowisk byliśmy dumni, że takie ośrodki, jak Tarnowskie Góry, czy też Cieszyn nie miały żadnych kompleksów wobec metropolii śląskich typu Katowice, Gliwice, czy też Bytom. Czy można powiedzieć, że studia we Wrocławiu oraz praca zawodowa na Uniwersytecie sprawiły, ze szachy przestały być obecne w Pana życiu? Obowiązki zawodowe sprawiły, że na praktyczne zajmowanie się grą nie miałem czasu, ale nadal interesowałem się szachami i tym co się wokół nich dzieje. Do dzisiaj moim idolem, jeżeli chodzi o wytrwałość po poniesionych porażkach, jest Botwinnik, który tyle razy wracał na tron szachowy. Jego porażki ze Smysłowem, a najbardziej z - przecież o wiele młodszym - Talem byłyby dla innych mistrzów końcem kariery. Botwinnik w sposób naukowopraktyczny podchodził do swojej walki sportowej i dlatego był naprawdę znakomity. Mało ludzi pamięta, ale przecież zastosowanie komputerów do gry w szachy, to wieloletni wysiłek naukowy Botwinnika. Pamiętam też rywalizację o tron szachowy między Karpowem i Kasparowem, ale od tego czasu aktualności do mnie nie docierają, wiem jedynie, że podobnie jak w boksie mistrzów jest więcej. W roku 1972 odbył się pamiętny mecz o mistrzostwo świata w Reykjaviku pomiędzy obrońcą tytułu Spasskim, a pretendentem Fischerem. Komu Pan kibicował? Oczywiście pamiętam tą całą psychologiczną wojnę, jaka temu towarzyszyła. Zainteresowanie pojedynkiem było ogromne na całym świecie, a tutaj jeszcze element niepewności, czy do meczu dojdzie. Wreszcie doszło i wygrał mój faworyt, geniusz z Ameryki. Proszę nie dopatrywać się żadnych podtekstów politycznych, ale wiadomo, że Fischer występował sam przeciwko dobrze zorganizowanemu zespołowi aktualnego mistrza świata, który miał tylko jedno zadanie - obronę tytułu dla Związku Radzieckiego. Mimo emocji jakie towarzyszyły pojedynkowi i wygranej Fischera, szachiści ci zostali przyjaciółmi. Potwierdzenie tego mieliśmy przy różnych okazjach właśnie ze strony Spasskiego, którego zaprogramowano jako odwiecznego wroga Amerykanina, a stało się coś zupełnie innego. Młodszym szachistom przypominam, że właśnie Fischer upominał się o dobre W trakcie wywiadu

15 17 warunki finansowe dla szachistów, z czego korzystali najbardziej następcy, gdyż on sam stracił koronę bez walki, będąc, jak zwykle pryncypialnym w swoich zachowaniach. Myślę, że świat szachowy, jak i sztuka gry, została zubożona przez absencję tak wybitnej jednostki. Pan profesor zna nazwiska takich szachistów, jak Widera i Ledwoń, to zawodnicy dobrze znani na Górnym Śląsku. Czy czołowi polscy szachiści są Panu znani? Oczywiście, że tak. Najbardziej pamiętam Śliwę i Schmidta, którzy najczęściej wygrywali w indywidualnych Mistrzostwach Polski w szachach. Jesteśmy na Uniwersytecie, gdzie w połowie XIX wieku studentem był Adolf Andressen, który później został jednym z najwybitniejszych szachistów XIX wieku. Mając sporo wolnego czasu między wykładami zajął się specyficzną dziedziną życia szachowego, kompozycją. Zadanie jakie wówczas ułożył, to tzw. motyw Andressena, który do dzisiaj funkcjonuje w kompozycji. Może razem popatrzymy na to mini dzieło dawnego studenta. Mat w 4 posunięciach. Czy sztuka szachowa zależy od materiału, czy od talentu gracza? Może Pan profesor odpowie na to pytanie po rozwiązaniu tego zadania. Adolf Anderssen mat w 4 posunięciach Profesor po dłuższym namyśle zasmakował w twórczości studenta. Istotnie, motyw oddania jednego gońca, przy tak ograniczonym materiale, zasługuje na uwagę. Wszak nie wszyscy szachiści potrafią zamatować dwoma lekkimi figurami. Co w zadaniu mnie najbardziej uderzyło, to matujący ruch królem. Jest normą, że matuje najsilniejszy, czyli hetman, względnie wieże, lecz żeby ruch królem był matującym dla drugiego króla, to potrafi tylko artysta. Wrażenia estetyczne pozostaną na długo w pamięci. Będąc przy sprawach uniwersyteckich chciałem panom powiedzieć, że pierwszy dyrektor katedry, którą teraz kieruje, prof. Rosner był wielkim miłośnikiem szachów, a drugi prof. Reczek, który później wyjechał do Rzeszowa, był również groźnym przeciwnikiem przy szachownicy. W Wałbrzychu rektorem Wyższej Szkoły Zarządzania jest Pana kolega z branży prof. Czesław Dutka (w latach siedemdziesiątych organizator Memoriału Rubinsteina). Czy panowie mieli okazję zagrać z sobą w szachy? Niedawno mieliśmy spotkanie towarzysko-koleżeńskie, w którym również brał udział profesor Dutka, ale nie mieliśmy okazji ze sobą zagrać. Cieszę się, że panowie zajęli mnie tematami szachowymi, gdyż powrót do czasów dzieciństwa jest zawsze podróżą sentymentalną. Może tą rozmową spłacam synowską powinność, jaka ojcu należała się od dawna za jego umiłowanie królewskiej gry. Dziękując Panu profesorowi za chwilę wspomnień chcieliśmy zaproponować Panu honorowy patronat nad XVII Memoriałem Anderssena, który tradycyjnie odbywa się w czerwcu we Wrocławiu. Oczywiście z przyjemnością przyjdę na szachowe święto wrocławian, wszak jestem jednym z Was. Liczę, że wśród uczestników spotkam również krajan z Tarnowskich Gór takich, jak Widera, czy też Świercz. Dziękujemy za rozmowę

16 18 NOCNE GRANIE JUŻ PO RAZ ÓSMY. Artur Adamek Tegoroczny Nocny Maraton Szachowy BLITZ Żarów'2006 rozegrany został już po raz ósmy. Na jego stracie stanęło 90 osób z terenu całego kraju i jeden z Ukrainy. Jest to mniejsza liczba uczestników niż w latach poprzednich, jednak wpływ miało na to, że w tym samym czasie w Polsce odbywało sie kilka innych dużych imprez szachowych. Podobnie jak w latach ubiegłych, patronat honorowy nad Maratonem objął poseł Zbigniew Chlebowski. Zawodnicy zaczęli zawody tuż po 19-tej w sobotę, by ostatnie partie rozgrywać około godziny 9 rano następnego dnia. Każdy z nich miał przez tą noc do rozegrania 45 partii, w limicie czasu dla zawodnika - 5 minut. W sumie rozegrano trzy rundy, tzw. "koła". Zawody sędziował Franciszek Jankowski z Wałbrzycha, sędzia klasy FIDE. Tegoroczny turniej wygrał podobnie jak w roku ubiegłym arcymistrz Paweł Jaracz z klubu AZS Lublin. Wyprzedził on zdecydowanie kolejnych w klasyfikacji Jerzego Kubienia (dwukrotny zwycięzca Maratonu) i Macieja Świcarza (obaj z Wrocławia). GM Paweł Jaracz - IM Stanisław Zawadzki Najlepszą zawodniczką w tegorocznym Maratonie została Paulina Cagara (WSB Wrocław). Miano najlepszego juniora wywalczył Bartosz Siembab ze Ścinawki, który na ogólnej liście końcowej zajął wysokie 5 miejsce. W kategorii juniorek wygrała zawodniczka z Żarowa Jowita Dranka. Klasyfikacja OPEN 1. Paweł Jaracz (AZS Lublin) Jerzy Kubień (Wrocław) Maciej Świcarz (WSB Wrocław) Stanisław Zawadzki (Miedź Legnica) Bartosz Siembab (GIECEK Radków) Sergej Shilov (Ukraina) Jerzy Kot Polonia (Wrocław) 29.5 Najlepsza zawodniczka: Paulina Cagara (WSB Wrocław) 27.5 Kategoria juniorów: 1. Bartosz Siembab (GIECEK Radków) Paweł Gulik (Dwie Wieże Dzierżon.) Piotr Chyliński (Sokół Nowa Ruda) 27.0 Kategoria juniorek: 1. Jowita Dranka (Goniec Żarów) Agnieszka Sołek (Goniec Żarów) Katarzyna Pulka (Śródmieście W-w) 18.5 Po raz trzeci dolnośląscy juniorzy brali udział w Młodzieżowych Unijnych Mistrzostwach w Szachach w Mureck w Austrii. Podobnie jak w latach ubiegłych nasi zawodnicy wrócili z medalami. Srebrny medal, w grupie do lat 14, wywalczył Arkadiusz Bebel (UKS Błyskawica Legnica) a brąz po raz drugi wywalczył Paweł Stankiewicz (UKS Baszta Wałbrzych) w grupie do 12 lat. Jako trzeci startował Karol Czoch (UKS Zadrna Kamienna Góra), który ostatecznie uplasował się na 12 miejscu w grupie do lat 10. Po raz drugi uczestniczyłem jako opiekun naszej reprezentacji. Tegoroczne mistrzostwa stały na wysokim poziomie organizacyjnym, podobnie jak w roku ubiegłym. Tym razem byliśmy zakwaterowani na terenie kompleksu Wyniki: Chłopcy do lat 10: 1 Rapport Richard HUN ,5 2 Grosse Christian GER ,5 3 Kessler Luca AUT ,0 12 Czoch Karol POL 4,0 27 uczestników Chłopcy do lat 12: 1 Jones Victor ENG 6,5 2 Neves Pedro POR ,5 3 Stankiewicz Paweł POL ,0 41 uczestników Chłopcy do lat 14: 1 HeimannAndreas GER ,5 2 BebelArkadiusz POL ,0 3 Bartos Tamas HUN ,0 32 uczestników IV Młodzieżowe Mistrzostwa Unii Europejskiej AREK SREBRNY, PAWEŁ BRĄZOWY sportowego, na którym odbywały się mistrzostwa, w pięknej dzielnicy willowej Murecka. Zamieszkaliśmy w internacie, w bardzo wygodnych warunkach (mieliśmy pokoje dwuosobowe, do dyspozycji świetlica, telewizja). W drodze do sali gry, którą pokonywaliśmy w 5 minut, były m. in. ogrody z przemyślnymi urządzeniami do zabaw, mini golf, boisko do piłki nożnej, plażowej i odkryty basen pływacki, gdzie cała trójka miło i Paweł Stankiewicz przyjemnie spędzała wolnych czas oraz nabierała sił do walki przy szachownicy. Organizator zapewnił nam wyżywienie w stylowej restauracji, gdzie mieliśmy do dyspozycji "nasz" stolik. Objadaliśmy się różnymi miejscowymi specjałami a restaurator dbał o oto, abyśmy zawsze byli syci. Sala gry duża, przestronna. Obsługa sędziowska bez zarzutów. Na bieżąco były do dyspozycji wyniki, kojarzenia oraz codzienny biuletyn z partiami. Otwarcie i zamknięcie mistrzostw odbyło się z udziałem władz Austriackiego Związku Szachowego oraz władz miejscowych, które dążą do podniesienia rangi mistrzostw i zrównania ich z mistrzostwami Jan Stankiewicz Europy. Dobra organizacja i atmosfera przyczynia się do corocznego wzrostu liczby uczestników, co rokuje iż zamiary organizatorów zostaną spełnione. Do pełnej satysfakcji z osiągniętych wyników i pobytu brakowało jedynie nagród rzeczowych, do których nasi zawodnicy są bardzo przyzwyczajeni. Nagrodzeni otrzymali pamiątkowe puchary i dyplomy oraz przysłowiowy uścisk dłoni Prezesa Austriackiego Związku Szachowego. Rosnący prestiż tej imprezy i coraz wyższy jej poziom szachowy sprawiają, że w latach przyszłych, winna ona na stałe znaleźć miejsce w kalendarzu. Medaliści do lat 14

17 Ania Gasik Mistrzynią Europy POCZĄTEK DOBREJ DROGI 19 Na Mistrzostwach Europy juniorek trenerem Anny Gasik był arcymistrz Robert Kempiński. Poniżej drukujemy wywiad jaki dla Redakcji "Przeglądu" udzielił nasz znakomity szachista. Jerzy Kot : Panie Robercie w pierwszej rundzie 29 zawodniczka listy startowej gra z nr 1 i wygrywa. W dwóch następnych partiach Ania Gasik po ciężkich bojach inkasuje kolejne punkty. Czy możemy mówić o lekceważeniu warszawianki jako silnej szachistki? GM Robert Kempiński : Na Mistrzostwach Europy każdy pojedynek jest ważny, dlatego przypuszczanie, że przeciwniczki Ani odpuściły nie wchodzi w rachubę. Może jeszcze w pierwszej partii Rosjanka liczyła na łatwe zwycięstwo, ale w następnych rundach każda chciała z Anią wygrać. Przecież to Polka była sprawczynią największej sensacji na starcie. Mimo trzech wygranych Ania w partiach przechodziła ciężkie chwile, lecz gra z kontry i upór, aż do ostatecznego rozstrzygnięcia, to najmocniejsze strony w tej fazie turnieju. Czy po takim starcie medal był już pewny? W żadnym razie. Przecież wie Pan, że Tomczak J. - Golizadeth A. Mistrzostwa Świata juniorów Batumi e4 c5 2. Sf3 d6 3. d4 cxd4 4. Sxd4 Sf6 5. Sc3 a6 6. Gc4 e6 7. Gb3 Ge7 8. O-O b5 9. Hf3 Hc7 [ 9... Hb6] 10. Hg3 O-O [ Sc6 11. Sxc6 Hxc6 12. We1] 11. Gh6 Se8 12. Wad1 Gd7 13. a3?! - rzadko spotykany ruch - białe nie muszą obawiać się ruchu b4 a w ten sposób tracą ważne tempo Sc6 14. Sf3N [ 13.a3 zazwyczaj jest grywane z idea 14. Sxc6 jednak ja chciałem przejść do głównych wariantów, np Gxc6 15. f4 Kh8 16. Gg5 a5 Istratescu-Kuczyński,93] Se5= czarne doprowadziły do zablokowania ważnego pola, uniemożliwiając białym przełom e4-e5, pozycja jest równa [ Sa5 15. Gf4 Sxb3 16. cxb3 e5 (d5) Se2 i Sed4 po czym białe panują nad szachownicą i mogą zacząć grać np. h4-h5] 15. Gf4 Sc4? [ czarne same odchodzą z dobrego pola - sprzeciwiają się zasadom strategicznym za co czeka ich kara taktyczna, należało grać Gf6 po czym trudno białym coś doradzić 16. Wxd6 Hxd6 ( Sxd6 17. Sxe5 ; Sxf3 17. gxf3 Sxd6 18. Gxd6 Hd8 19. Gxf8 Hxf8 20. e5, gdyż para gońców i defekt struktury z pewnością nie rekompensują piona) 17. Sxe5 Gxe5 18. Gxe5 He7, mimo, ze białe mają rekompensatę za poświecony materiał, czarne mają szansę na dość szybkie dziewczyny są bezkompromisowe, a poza tym jeszcze w podświadomości uważały, że wygrana im się "należy", gdyż za nimi przemawia ranking. Walka była w każdej partii, a wynik balansował wśród trzech możliwości. Odpornością nerwową Ania wychodziła obronną ręką z wielu tarapatów. Jaka była najważniejsza partia turnieju? Zdziwię Pana, ale pojedynek z koleżanką z reprezentacji. W VI rundzie Ania była dziewczyną po "przejściach", ale z przyszłością. Liczyła na remis z koleżanką z drużyny, dlatego grała wyjątkowo solidnie i w remisowej pozycji zaproponowała remis. Hania Leks miała tylko pół punktu mniej od liderki, a wygrana promowała ją wysoko, zatem grała na wygraną. Bezkompromisowość Leks zaowocowała najładniejszą partią przyszłej mistrzyni Europy i jak widać dobry wynik rodzi się w walce. Wiadomo również, że derby krajowe są najtrudniejsze, gdyż rywalki znają się znakomicie, ale klasa szachistek hartuje się podczas gry i dobrze, że tak się stało. Lekcja dobra dla obu szachistek, jak i brawa za postawę Hani, która narzuciła wysokie wymagania Ani. Po derbowym pojedynku Polek Ani zbliżyła się do tytułu mistrzowskiego? Zbliżyła się, ale tytułu jeszcze nie zdobyła. W turniejach szwajcarskich najważniejszy jest finisz, a nie start. Końcowego wyniku byłem jednak spokojny z jednego powodu. Ania Gasik nie ma kompleksu czarnego koloru. Można wręcz powiedzieć, że była " czarnym" charakterem turnieju, gdyż czarnymi wygrywała z zawodniczkami z czołówki. Jak Pan ocenia aktualna siłę gry Ani? Mankamenty mistrzyni? Ania najmocniejsza jest w taktyce, gra zawsze do końca, poszukiwanie szans w ciężkich pozycjach jest mocną stroną mistrzyni Europy. "Daltonizm" szachowy Ani powoduje, że groźna jest i białym, i czarnym kolorem bierek. W poprzednich turniejach starty miała dobre, lecz zawodziła na finiszu. Tym razem cały turniej grała na równym, wysokim poziomie, dlatego tytuł z jednopunktową przewagą. Trzeba będzie sporo popracować nad debiutami i strategią. Mankament braku doświadczenia związany jest z metryką Ani, dlatego im dalej tym powinno być lepiej. Praca zatem w każdym z wymienionych elementów gry, nawet tych najmocniejszych, może zapewnić dalszy Ciąg dalszy na stronie 25 TAK GRAŁ MISTRZ ŚWIATA skoordynowanie pozycji, panuje dynamiczna równowaga; powinny stać lepiej fxe6 [ Sg7 22. Gb3± lub; Sg6?! 16. Gg5 Gxg5 17. Sxg5!? Gf6 22. Gxf6± to pogodzenie się z f4, e h6? 18. Sxe6± ; porażką] Sxf3?! 16. Hxf3 Hg3, e5] 16. e5!? dxe5 [ Sxb2?? 17. exd6 Hxc3 ( Sxd1 22. Wxg6 Kf7 23. Wh6 Wg8 24. Hf4 Sf6 25. Wxf6 Ke8! trzeba doliczać do końca! - po tym ruchu czarne mogą jeszcze próbować 18. dxc7 Sxc3 19. We1+-) 18. dxe7+-; walczyć d5 17. Sxd5 exd5 18. e6 Hb7 ( Sed6 19. exd7 Hxd7 20. Wxd5 Hc6 21. [ Gxf6? 26. Hxf6 Ke8 27. Hxe6 Kf8 28. Hf6 prostsze, podczas partii doliczyłem się Wh5!? ±) 19. exd7 Hxd7 20. Se5 Hb7 21. wygranej po ( 28. Gd6 Kg7 29. He5 Kg6 30. Wfe1 Hf3 ] 17. Sxe5 Sxe5 [ Gd6?? 18. Gxc4 bxc4 19. Wxd6 Hxd6 20. Wd1+-] Se2+-) Ke8 29. We1+-] 26. f3 Gxf6 27. Gxf6 Wg6?! [ Hb8!? wyrzuca białego hetmana z najsilniejszego pola, choć i tu była wygrana 18. Gxe5 Hb7 wczesnej powstawały po 28. He3 Ha7 29. Gd4 Hf7 30. Se2 czarne pozycje odpowiednio w tym momencie z znów nie mogą połaczyc swoich wież np. pionem czarnych na b4 i Wc8 19. Wd Gd5 31. Sf4 Kd7 32. Ge5 Wac8 33. [ 19. Se4 z idea jak w partii Nijboer - c3±/+- po czym białe bez problemu Pelletier, jednakże wolałem zostawić przenikają po czarnych polach ze figury, a także pewną elastyczność manewrów, przy okazji białe zastawiają ładną pułapkę] wsparciem Sf4 i We1 lub d1] 28. g4 zamyka wieże po czym czarne nie będą miały żadnej gry Gc6? [ Wc8? 20. Wfd1± - czarne i tak muszą ruszyć się gońcem; b4? 20. axb4 Gxb4?? 21. Sd5! +- mówiąc żargonem czarne zostały "rozprute" np exd5 22. Gxd5 Gc6 23. Wg4 z matem; g6 paradoksalnie najlepsze wyjście, [ 28. We1!? Kf7 ( Gd5 29. h4+-) 29. Gd4 Ke8 30. Hd6 Hd7 31. He5±/+-] znów lepsze było Hf7? [ Hb8!? 29. Ge5 Ha7 30. Gd4 Hf7 31. Se2! ± ] 29. g5+- h6 30. h4 Wd8 31. Kf2 Ha7 32. Kg3 Wc8 33. We1 szukałem pola dla króla, gdzie nie stałby na związaniu - znalazłem jednak po takim ruchu trudno twierdzić, iż czarne mogłyby walczyć o wyrównanie 20. Wfd1 Gc6 21. Hf4 Sg7 22. g4!? po czym pole f Hf7 34. Kf2 Ha7 35. Kf1 Hf7 36. Hd6 Gd7 37. Se4 hxg5 38. hxg5 Hh7 39. c3 chociaż szybciej wygrywa np. Ke2 to w tego białe utrzymują kontrolę nad szachownicą] typu pozycjach na 30 sekundach 20. Wg4 g6 jedyne 21. Gxe6! pointa idei najważniejsze jest bezpieczeństwo białych - zgodnie z duchem wariantu jeśli Wc6 40. Hb8 Gc8 41. Sd6 Wxd6 42. Hxc8 Gb3 aktywizuje się na punkcie e6, białe [1:0] Komantarz Jacek Tomczak

18 MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL SZACHOWY Im. Akiby Rubinsteina Po sześciu latach przerwy, w ramach Festiwalu jako turniej główny rozegrany został turniej kołowy. Wzięło w nim udział dziesięciu zawodników, w tym połowę stanowili Polacy i miał on rangę XIII kategorii. Ceremonia otwarcia festiwalu odbyła się w parku zdrojowym, a jej główną atrakcją była rozegrana wg poematu Jana Kochanowskiego partia żywych szachów. Oprócz turnieju głównego w ramach festiwalu szachowego rozegrano pięć openów w których łącznie wzięło udział 316 szachistów. GM Robert Kempiński - GM Bartosz Soćko GM Paweł Czarnota - IM Jurij Kryvoruczko grupa A ( >= 2100 ) 1 IM Olszewski, Michal IM Soćko, Monika m Owczarzak, Jerzy k Dobrowolski, Aleksander I++ Piorun, Kacper k Dudziński, Piotr k++ Brzeski, Maciej m Chojnacki, Krzysztof IM Filipenko, Alexander V m Hnydiuk, Aleksander startowało 44 zawodników grupa B ( ) 1 Kozicz, Andrzej Bebel, Arkadiusz Fistek, Dariusz Plonczak, Dominik Kumor, Łukasz Kaliszewski, Tomasz Gasik, Anna Velecky, Viktor Turlej, Łukasz Kicinski, Jacek startowało 126 zawodników grupa C ( <= 1900 ) 1 Mazalon, Bartłomiej Kazubek, Krzysztof Karski, Łukasz Borowicz, Mirosław Genzling, Sylvie Sokólski, Aleksander Zmarzły, Aleksandra Kwapisiewicz, Wojciech Ratajczyk, Rafał Gądek, Michał startowało 85 zawodników Kamila Krupa i Agnieszka Dmochowska grupa D do lat 14 1 Kolosowski, Mateusz Klepaczka, Tomasz Borowicz, Przemyslaw Łukasiewicz, Aleksander Grota, Mateusz Walczak, Krystian Młynarski, Zbigniew Kowalski, Krzysztof Kropidłowski, Maciej Kowara, Magdalena startowało 28 zawodników grupa E do lat 10 1 Tarnowska, Aleksandra Khamidov, Komil Ostalska, Natalia Karski, Sebastian Korpalski, Maciej Budziński, Jan Kowalczyk, Adam Witbrodt, Jakub Kurdziel, Patryk Czoch, Karol Ulanowski, Karol startowało 33 zawodników

19 Konkurencja dla Polanicy JESZCZE KONIK, CZY JUŻ RUMAK Jerzy kot 21 Historia turniejów w Rewalu sięga roku W III turnieju w 1987 roku zwycięzcą został silny kandydat Kazimierz Zowada z GKS Katowice, który grywał z drużynami swojego klubu w dwóch I ligach - szachowej i piłki nożnej. Od 2004 roku za organizację turniejów wziął się arcymistrz Jurij Zezulkin, któremu ciągle się coś nie podobało w turniejach poprzednich, mógł się więc teraz sam wykazać, co też zrobił. XI Konik Rewala był największym turniejem w Polsce nad Morzem Bałtyckim. Łącznie w trzech turniejach wzięło udział 329 szachistów. Więc więcej, niż w odbywającym się w tym samym czasie turnieju w Polanicy. Ponieważ turniej w Rewalu obfituje w wiele atrakcji, jak chociażby symultany z arcymistrzami, konsultacje szachowe z mistrzami międzynarodowymi, turnieje: Fischera, kloca, tenisa stołowego, spotkania piłkarskie, wycieczki turystyczne, zniżki na ryby i piwo!, bezpłatny dostęp do internetu, to nic Polskie szachy od paru lat nieustannie idą do przodu. Nasi zawodnicy i zawodniczki zdobywają coraz więcej norm i tytułów na arcymistrza czy mistrza międzynarodowego. Warto jednak zauważyć, że większość z nich zdobywana jest poza granicami naszego kraju. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest mała ilość turniejów w Polsce, w których można wypełniać normy. Jest co prawda parę openów, na których jest to możliwe, ale tam trzeba mieć jeszcze szczęście przy kojarzeniach, aby spełnić szereg wymogów na normę. W Polsce zdecydowanie brakuje organizatorów turniejów kołowych! Wyjątek stanowi tylko Dolny Śląsk. Po majowej kołówce we Wrocławiu i wakacyjnej w Polanicy teraz przyszła pora na tradycyjny już turniej o Puchar Wojewody Dolnośląskiego, który już po raz 22 odbył się w Legnicy. Tegoroczny zgromadził na starcie 10 zawodników z Polski, Ukrainy, Czech oraz Indii. Kierownik turnieju Piotr Kowalak po raz kolejny poświęcił wiele czasu, aby zgromadzić na starcie utytułowanych zawodników. Dzięki niemu przy szachownicy mogliśmy ujrzeć legendę polskich szachów Włodzimierza Schmidta, dwukrotnego medalistę olimpijskiego Stanislava Savchenke czy byłego mistrza świata juniorów Hindusa Deepa Sengupte. Organizator zadbał również o odpowiednią oprawę turnieju i godne warunki dla zawodników. Kameralna sala gry w luksusowym hotelu Qubus, darmowy poczęstunek w czasie rund, bankiet na zakończenie, to wszystko robiło wrażenie. Podsumowując turniej należy podkreślić dominację ukraińskich arcymistrzów, którzy jako jedyni nie ponieśli żadnej dziwnego, że szachiści i ich rodziny chętnie tu przyjeżdżają, a frekwencja za rok bez wątpienia będzie jeszcze większa. Turniej szachowy był jedną z imprez w ramach XV Dni Wybrzeża Rewalskiego, co stwarzało dodatkowe szanse na atrakcje. Wyniki końcowe, Open A 1 GM Akesson, Ralf SWE GM Schebler, Gerhard GER GM Mista, Aleksander POL IM Koziak, Vitali UKR k++ Motyka, Michal POL IM Shkapenko, Pavel RUS FM Tomczak, Jacek POL k++ Bronowicki, Mateusz POL m Teterev, Vitaly BLR WFM Przezdziecka, Marta POL IM Alexikov, Alexander UKR FM Tazbir, Marcin POL FM Swiercz, Dariusz POL startowało 131 zawodników Dariusz Świercz wygrał w ostatniej rundzie prestiżowy pojedynek z Zbyszkiem Strzemieckim i wypełnił jednocześnie porażki i w pełni zasłużenie podzieli pierwsze miejsce. Przez długi okres kroku dotrzymywał im reprezentant gospodarzy Czech Wladimir Talla, który występował w tym roku w drużynie Miedzi Legnica na II lidze seniorów. Miejsca 4-6 podzieliło 3 zawodników, którzy na swoim koncie zgromadzili 4,5 pkt. Czwarte miejsce lepszym wartościowaniem dodatkowym zajął król remisów Krzysztof Jakubowski. Jakub Żeberski po słabym i dość pechowym początku z rundy na rundę się rozkręcał i wydawało się, że zdobędzie kolejną normę IM. Powstrzymał go jednak w ostatniej rundzie przybyły z dalekich Indii Deep Sengupta, który uplasował się ostatecznie na 6 pozycji. Hindus, który przygotowywał się do turnieju wspólnie z Michałem normę na mistrza międzynarodowego. Zwycięzcy mieli powody do zadowolenia z powodu wyników, pozostali mieli satysfakcję, że uczestniczyli w zawodach, gdzie na pierwszym miejscu były sprawy uczestników. Arcymistrz Jurij Zezulkin znalazł nowy sposób aktywności szachowej, a ponieważ działalność organizacyjna jest w kolizji z osiągnięciami sportowymi, dlatego dobrze się stało, że nie uczestniczył w samym turnieju. Odpowiadając na tytułowe pytanie można powiedzieć, że konik jest zastępowany rumakiem, ale nazewnictwo pozostanie takie samo chociaż życzymy, aby tendencja wzrostowa została utrzymana. Pytanie jakie samo się nasuwa. Jak oni to robią? Mając cztery razy mniejsze środki finansowe z miasta i nie otrzymując dotacji z PZSzach potrafią zorganizować turniej tak samo liczebny, z lepszą obsadą zawodników zagranicznych, niż festiwal w Polanicy. XXII PUCHAR WOJEWODY DOLNOŚLĄSKIEGO GM Włodzimierz Schmidt w trakcie symultany Kuba dalej bez trzeciej normy Jerzy Owczarzak Krasenkowem był niewątpliwie jedną z "atrakcji" turnieju. Kolejne miejsce z jednym "minusikiem" na koncie, zajął autor tych słów, którego pozycję obniżyły zupełnie niepotrzebne porażki, których łatwo można było uniknąć. Gdyby nie one była realna szansa na normę IM. Niewątpliwie sensacją jest dopiero 9 miejsce jednej z gwiazd tego turnieju Włodzimierza Schmidta. W jego przypadku prawdziwym wydaje się stwierdzenie, że "wiek już nie ten". Częste niedoczasy, a w konsekwencji liczne przeoczenia były przyczyną większości porażek. Arcymistrz pokazał jednak charakter wygrywając w ostatniej rundzie, a później pewnie punktując VIP-ów w symultanie zorganizowanej specjalnie dla nich. Na ostatnim miejscu uplasowała się "tygrisica" rodem z Ukrainy Svetlana Cherednichenko. Skazywana przez wielu na pożarcie jedyna kobieta w turnieju często pokazywała "pazurki". Najboleśniej przekonał się o tym arcymistrz Schmidt, który po istnej wojnie na szachownicy musiał uznać się za pokonanego. Końcowa klasyfikacja: 1 GM Stanislav Savchenko UKR GM Sergei Ovejewitsch UKR IM Vlaidimir Talla CZE IM Kzysztof Jakubowski POL Jakub Żeberski POL IM Deep Sengupta IND Jerzy Owczarzak POL IM Marcin Szeląg POL GM Włodzimierz Schmidt POL WIM Svetlana Cherednichenko UKR

20 22 MAKROREGION LUBUSKO - DOLNOŚLĄSKI W Karpicku niedaleko Wolsztyna odbył się kolejny półfinał Mistrzostw Polski Juniorów Makroregionu Dolnośląsko- Lubuskiego. Po raz kolejny zebrali się więc nastoletni tytani szachów z obu województw, aby odbyć śmiertelny bój o awans do finałów Mistrzostw Polski. Doszło do kolejnej próby wyrównania starych porachunków między zawodnikami, trenerami i klubami, a trzeba pamiętać, że rywalizacja w czasie mistrzostw międzywojewódzkich jest zwykle bardzo zacięta, często bardziej zażarta i ostra niż na finałach. Jedni świetnie wypadli, inni potwierdzili swoją pozycję, jeszcze innym (i tych jak zwykle było najwięcej) po prostu nie wyszło i nie są z siebie zadowoleni. To bardzo miłe ze strony organizatorów, że zrezygnowali z przywileju własnego boiska i podjęli dolnoślązaków na neutralnym terenie gdyż turniej odbył się w Wielkopolsce. W turnieju wzięło udział tylko 79 zawodników. Okazało się, że jedynie w dwóch grupach będzie można przeprowadzić turniej systemem szwajcarskim (C-9 i C-13). O tym, że wysoka frekwencja dolnoślązaków nie jest jedynie wynikiem pospolitego ruszenia i że przyjechaliśmy równie dobrze przygotowani do turnieju jak nasi lubuscy przeciwnicy świadczy fakt, iż wyniki tzn. awanse do finału MP układają się według proporcji ok. 3:1 na naszą korzyść (31 Dolny Śląsk, 11 województwo lubuskie), takiej jak na listach startowych. Miejmy nadzieję, że nasi finaliści, a mamy ich jak na razie 57 (na ogólną liczbę 456 zawodników, którzy uzyskali już awans), przywiozą pokaźną liczbę medali z Pucharu Polski, Mistrzostw Polski i Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Do największych niespodzianek turnieju należy zapewne zwycięstwo Janka Zyśko w grupie C-17, a trzeba pamiętać, że Janek zaczął grać na poważnie w szachy dwa lata temu i jeszcze rok temu nikt o nim nie słyszał. W karpickich zmaganiach najlepiej wypadły dwa wrocławskie kluby: KS Polonia Wrocław i MUKS MDK Śródmieście Wrocław. Zawodnicy Polonii zdobyli 8 miejsc premiowanych awansem do finału przy 7 miejscach drużyny z MDK Śródmieście. Po pięć miejsc w finałach zdobyły kluby Miedź Legnica i Stilon Gorzów Wlkp., a 4 wywalczyła UKS El-Tur Bogatynia. Na koniec trzeba podkreślić, że organizator turnieju, Jurij Zezulkin zapewnił najlepsze warunki zamieszkania i wyżywienia biorąc pod uwagę Szachy w Świeradowie Turniej Drużynowy 1. MKS Liczyrzepa Jelenia Góra Rodzina Wykroty UKS Debiut Przedwojów 19.0 Turniej Euroregion Nysa 1. Emilia Kmiecik Piotr Zielonka Mateusz Kobry 5.0 Turniej o Puchar Burmistrza Świeradowa 1. Waldemar Maciejewski Marcin Jurkowski Wojciech Kmiecik 7.0 Międzynarodowe Turniej o Puchar Uzdrowiska Czerniawa 1. Waldemar Maciejewski Marcin Jurkowski Wojciech Kmiecik Emilia Kmiecik 6.0 łącznie startowało 106 zawodników Romuald Kuśnierz od czterdziestu lat stara się, aby mieszkańcy i kuracjusze uzdrowiska Świeradów Zdrój nie zapomnieli o szachistach. Oprócz prowadzonego w swoim pensjonacie Szach - Mat, jedynego chyba w Polsce muzeum szachów, przynajmniej raz w roku w centrum uzdrowiska organizuje festiwal szachowy. Tym razem w dniach sierpnia zorganizował Spotkania Szachowe dzieci i młodzieży w ramach którego rozegrano trzy turnieje indywidualne i jeden drużynowy. Jan Zyśko Konrad Wieczorek przynajmniej pięć ostatnich półfinałów naszego makroregionu, a sędzią głównym był jak zawsze sprawny i sumienny Rafał Siwik. W trakcie turnieju nie zabrakło również atrakcji: odbyło się ognisko i wycieczka do muzeum parowozów oraz mecz siatkówki. Pogoda była aż nadto łaskawa. C-9 1. Szymon Brzechffa 8,5 MDK Śródmieście Wrocław 2. Piotr Terochin 8,0 ASSz Miedź Legnica 3. Grzegorz Nun 8,0 Odrodzenie Kożuchów 4. Przemysław Piotrowski 7,0 MDK Śródmieście Wrocław 5. Maciej Korpalski 7,0 MDK Śródmieście Wrocław D-9 1. Aleksandra Dadełło 5,0 KS Polonia Wrocław 2. Natalia Rogacka 4,5 UKS Ogniwo Legnica 3. Anna Zahorska 3,5 MOK Budoprojekt Głogów 4. Katarzyna Dwilewicz 3,5 ASSz Miedź Legnica 5. Radosława Lascar 3,5 ASSz Miedź Legnica 6. Iwona Ślęczka 1,0 MDK Śródmieście Wrocław C Brtosz Woźniak 6,0 KS Polonia Wrocław 2. Adrian Grześków 4,5 UKS El-Tur Bogatynia 3. Krzysztof Dadełło 4,5 KS Polonia Wrocław 4. Bruno Wieczorek 4,0 KS Polonia Wrocław D Klaudia Wiśniewska 5,5 KSz Stilon Gorzów Wlkp. 2. Aleksandra Zahorska 5,0 MOK Budoprojekt Głogów 3. Sandra Kopras 4,0 MDK Śródmieście Wrocław 4. Wiktoria Ziaja 3,0 UKS El-Tur SP3 Bogatynia C Arkadiusz Siwiec 8,0 KSz Stiolon Gorzów Wlkp. 2. Oskar Wieczorek 7,5 KS Polonia Wrocław 3. Bartosz Mondrzycki 6,0 MDK Śródmieście Wrocław 4. Aleksander Łukasiewicz 5,5 UKS Błyskawica Legnica D Aleksandra Zmarzły 7,0 UKS Baszta Wałbrzych 2. Magdalena Barburzyńska 6,0 Dach-Bud Hetman Wrocław 3. Martyna Sowa 4,0 ŻKSz Żary 4. Magdalena Łaszewicz 2,5 GIECEK Radków C Kamil Klim 8,0 KSz Stilon Gorzów Wlkp. 2. Maciej Kukla 8,0 El-Tur Sp3 Bogatynia 3. Piotr Szumilas 7,0 ASSz Miedź Legnica 4. Tomasz Januszewski 7,0 MDK Śródmieście Wrocław D Elżbieta Nawrot 7,0 ASSz Miedź Legnica 2. Agata Rosiak 5,0 KSz Stilon Gorzów Wlkp. 3. Anna Piekarska 4,0 MDK Śródmieście Wrocław 4. Anna Jaskórzyńska 3,0 Odrodzenie Kożuchów C Jan Zyśko 5,0 KS Polonia Wrocław 2. Tomasz Gałażewski 4,5 El-Tur SP3 Bogatynia 3. Michał Efinowicz 4,5 KS Polonia Wrocław 4. Paweł Bartnicki 3,0 KSz Stilon Gorzów Wlkp. D Elżbieta Dusza 4,5 KS Polonia Wrocław 2. Paulina Łasut 4,0 UKS GIECEK Radków 3. Małgorzata Partyka 0,5 KSz Stilon Gorzów Wlkp.