DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI. Podsumowanie oceny skutków. Towarzyszący dokumentowi: Wniosek

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia SEK(2011) 1263 wersja ostateczna DOKUMENT ROBOCZY SŁUŻB KOMISJI Podsumowanie oceny skutków Towarzyszący dokumentowi: Wniosek Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające instrument Łącząc Europę {KOM(2011) 665 wersja ostateczna} {SEK(2011) 1262 wersja ostateczna}

2 W niniejszym dokumencie przedstawiono streszczenie sprawozdania z oceny skutków rozporządzenia ustanawiającego instrument Łącząc Europę (CEF), z którego będą finansowane uprzednio ustalone projekty w dziedzinie transportu, energii oraz technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT). Komisja zaproponowała ten nowy instrument w swoim komunikacie Budżet z perspektywy «Europy 2020» (dalej zwanym komunikatem WRF ), przyjętym dnia 29 czerwca 2011 r., jak również w dokumentach towarzyszących temu komunikatowi 1. Rozporządzenie CEF wchodzi w zakres pakietu instrumentów prawnych obejmujących transport, energetykę oraz ICT, w tym również sektorowe ramy polityki odnoszące się do tych trzech sektorów 2 i dostępne instrumenty finansowe. 1. OKREŚLENIE PROBLEMU Obecne ramy UE dla finansowania infrastruktury są nieodpowiednie, aby zapewnić skuteczną reakcję na wyzwanie, o którym mowa powyżej, co potwierdzono w komunikacie WRF. Finansowanie infrastruktury jest w rzeczywistości podzielone na sektory, programy i instrumenty finansowe, co uniemożliwia pełne wykorzystanie potencjalnej synergii między sektorami, programami i instrumentami finansowymi, nie pozwalając również na ograniczenie ryzyka 3. W związku z tym, jak również w celu przyspieszenia rozwoju infrastruktury potrzebnej UE, Komisja postanowiła zaproponować utworzenie zarządzanego centralnie instrumentu wspólnego, czyli tzw. CEF o budżecie wynoszącym 50 miliardów EUR, za pomocą którego będą finansowane uprzednio ustalone priorytetowe dla UE projekty infrastruktury w dziedzinie transportu, energii oraz ICT. Utworzenie CEF ma na celu dostosowanie instrumentu finansowego UE do odpowiednich celów polityki dotyczącej infrastruktury w danych sektorach, co jednocześnie przyczyni się do uproszczenia szczegółowych przepisów sektorowych podlegających ograniczeniom wynikającym z ram polityki. W komunikacie WRF nie określono jednak działania CEF, które umożliwiałyby skuteczne stosowanie tego instrumentu pod względem operacyjnym, tj. działania zapewniających warunki dla inwestycji sprzyjające przyspieszeniu rozwoju infrastruktury potrzebnej do zapewnienia trwałej konkurencyjności UE w przyszłości. Jak podkreślono w komunikacie WRF, przekrojowa analiza obowiązujących przepisów sektorowych pokazuje jednocześnie, że oprócz utworzenia CEF istnieje możliwość dalszego uproszczenia działania między omawianymi trzema sektorami. Należy zatem jeszcze pełniej wykorzystać potencjał synergii tych sektorów w ramach CEF. W związku z powyższym, jak również opierając się na ocenach ex post programu, konsultacjach z zainteresowanymi stronami i zaleceniach ekspertów, Komisja określiła dwa podstawowe obszary polityki, w których niedoskonałości rynku i regulacji uniemożliwiają odpowiednie wsparcie z funduszy UE rozwoju infrastruktury koniecznej do celów strategii Europa 2020 : Efekt w postaci zwiększenia inwestycji: istniejące procedury i formy przyznawania funduszy UE nie sprzyjają dostatecznemu zwiększeniu inwestycji COM(2011) 500 wersja ostateczna i SEC(2011) 868. Wszystkie dokumenty dostępne są na stronie Wnioski ustawodawcze ustanawiające zmienione ramy polityki w obszarach, odpowiednio, TEN-E, TEN-T oraz e-ten. SEC(2011) 868, s. 79. PL 1 PL

3 Określono trzy podstawowe przyczyny ograniczonych skutków finansowania ze strony UE: finansowanie unijne nie koncentruje się dostatecznie na projektach zapewniających faktyczną wartość dodaną dla UE; obecny sposób ustalania poziomów współfinansowania nie sprzyja koniecznym inwestycjom, ponieważ poziomy te nie uwzględniają odpowiednio ryzyka projektowego oraz są nieproporcjonalne do złożoności tego ryzyka oraz wartości dodanej dla UE; istniejące formy przekazywania funduszy UE na realizację projektów (dotacje lub, w niektórych sektorach, instrumenty finansowe) nie stworzyły dotychczas warunków, które wystarczająco sprzyjałyby prywatnym inwestycjom w tych sektorach. Wdrażanie projektu: obecne warunki w obszarach składania wniosków o finansowanie i warunki wsparcia, monitorowania oraz oceny i zarządzania programem na rzecz szybkiego wdrożenia projektów współfinansowanych przez UE są nieodpowiednie. Komisja przeprowadziła analizę możliwych dalszych postępów w rozwiązaniu tych problemów w sytuacji, w której utrzymano by dotychczasową politykę, zwłaszcza wieloletnie ramy finansowe na lata w dziedzinie energii, transportu i ICT. Analiza wskazuje, że do 2020 r. nie będzie możliwości zapewnienia rozwoju infrastruktury o europejskiej wartości dodanej. Nadal znikome pozostanie zaangażowanie sektora prywatnego, nawet w projekty o potencjalnej wartości komercyjnej w perspektywie długoterminowej. W dalszym ciągu będzie brakowało głównych połączeń transeuropejskich, również z państwami sąsiadującymi, zwłaszcza w przypadku projektów wiążących się z dużymi trudnościami technicznymi lub niezbyt korzystnych pod względem wartości komercyjnej dla ich promotorów. Będzie to zatem niekorzystnie wpływało na przykład na funkcjonowanie rynku wewnętrznego, na dostępność oraz na połączenia z państwami sąsiadującymi. Kontynuacja obecnej polityki może również skutkować znikomym wpływem na realizację celów w zakresie ochrony środowiska i zmiany klimatu. 2. ANALIZA POMOCNICZOŚCI Sieci transeuropejskie podlegają postanowieniom art. 170 TFUE, który stanowi, że Unia przyczynia się do ustanowienia i rozwoju sieci transeuropejskich w infrastrukturach transportu, telekomunikacji i energetyki. Prawo do podejmowania działań w dziedzinie finansowania infrastruktury zapewnia UE art. 171, zgodnie z którym Unia może wspierać projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania, popierane przez państwa członkowskie, ( ) w szczególności poprzez analizy możliwości wykonania, gwarancje kredytowe lub bonifikaty oprocentowania. Kompetencje UE w dziedzinie energii potwierdza również art. 194 TFUE. Wnioski Komisji dotyczące finansowania sieci transeuropejskich muszą być zatwierdzone przez państwa członkowskie, które odpowiadają za planowanie i realizację projektów. W komunikacie dotyczącym przeglądu budżetu Komisja podkreśliła znaczenie wykorzystania budżetu, który może pomóc zniwelować luki wynikające z polityki prowadzonej na szczeblu krajowym, umożliwiając podejmowanie przede wszystkim wyzwań transgranicznych w dziedzinach takich jak infrastruktura, mobilność, spójność terytorialna - luk, które w przeciwnym razie wyrządziłyby szkodę interesom całej UE 4. Planując i finansując infrastrukturę, państwa członkowskie przyznają zazwyczaj pierwszeństwo projektom 4 COM(2010) 700, s. 5. PL 2 PL

4 mającym znaczenie z punktu widzenia interesów krajowych 5. Połączenia transgraniczne mają jednak nicze znaczenie dla urzeczywistnienia sieci transeuropejskich, i to w optymalnej konfiguracji, która zapewni obywatelom Unii możliwie największą europejską wartość dodaną. W komunikacie WRF Komisja wyraźnie przedstawiła też swoje stanowisko w kwestii roli, jaką budżet UE odgrywa we wspieraniu rozwoju infrastruktury, zwłaszcza w dziedzinie energii, transportu i ICT: doświadczenie wskazuje, że inwestycje transgraniczne, wymagające udziału kilku krajów i zmierzające do wyposażenia jednolitego rynku w niezbędną infrastrukturę, nigdy nie będą traktowane w budżetach krajowych wystarczająco priorytetowo. Jest to jeszcze jeden przykład wartości dodanej, jaką wnosi budżet UE. Ponadto Komisja zwróciła przy tym uwagę, że Europa może ponieść bardzo wysokie koszty w związku z brakiem wystarczających inwestycji w przyszłe sieci 6. Działania na poziomie europejskim w dziedzinie finansowania infrastruktury unia ponadnarodowy charakter stwierdzonego problemu. 3. CELE INICJATYWY UE Zgodnie z komunikatem WRF podstawowym celem CEF jest przyspieszenie rozwoju infrastruktury, której UE potrzebuje, aby zrealizować cele strategii Europa 2020 związane z energią i zmianą klimatu oraz, ogólniej, aby zapewnić sobie trwałą konkurencyjność w przyszłości. Aby zrealizować ten cel, uwzględniając przy tym problem określony w sekcji 2 powyżej, za ogólny cel inicjatywy, której towarzyszy obecna ocena skutków, obrano ustanowienie optymalnych działania regulujących korzystanie z funduszy w ramach CEF. Jak wspomniano w sekcji 4 komunikatu WRF, uwzględnione w tym komunikacie programy i instrumenty muszą się koncentrować również na uproszczeniu między innymi przepisów sektorowych. W związku z tym w proponowanej inicjatywie należy możliwie najpełniej wykorzystać synergię w ramach każdego sektora oraz między sektorami, mając przy tym na uwadze cele strategiczne ustanowione w ramach polityki dla konkretnego sektora. Cele szczegółowe (CS) W związku z powyższym, oraz przyjmując za podstawę problem określony w sekcji 2 obecnej oceny skutków, ogólny cel wprowadzenia optymalnych działania CEF można przełożyć na dwa cele szczegółowe, zgodne z dokumentem roboczym służb Komisji towarzyszącym komunikatowi z 2011 r 7.: CS 1: określenie form, metod i finansowania w celu zapewnienia maksymalnego wykorzystania funduszy z budżetu UE dla pozyskania publicznych i prywatnych inwestycji dotyczących projektów obejmujących swym zasięgiem Europę i jednolity rynek, zwłaszcza Zob. sprawozdania z oceny skutków zmienionych wytycznych dotyczących TEN-T, SEC(2011)xxx, zmienionych wytycznych dotyczących TEN-E, SEC(2011)xxx i wytycznych dotyczących e-ten, SEC(2011)xxx. SEC(2011) 368, s. 78. Dokument roboczy służb Komisji, Budżet z perspektywy «Europy 2020» : obecny system finansowania, wyzwania, wyniki konsultacji z zainteresowanymi stronami oraz różne opcje podstawowych zagadnień horyzontalnych i sektorowych, SEC(2011) 868 wersja ostateczna. PL 3 PL

5 priorytetowych sieci, które trzeba wdrożyć do 2020 r., jak również inwestycji dających możliwie największą gwarancję europejskiej wartości dodanej, w tym w razie potrzeby przekraczających granice UE. CS 2: określenie mechanizmów monitorowania i oceny, które przewidują nagrody za skuteczność działania i kary za nieefektywne wykorzystanie funduszy unijnych, w celu zapewnienia skutecznej i terminowej projektów objętych wsparciem. Cele operacyjne (CO) Wymienione cele szczegółowe można z kolei przełożyć na szereg celów operacyjnych: W zakresie efektu w postaci zwiększenia inwestycji: CO 1: określenie celów i wielopoziomowych kryteriów oceny wniosków, aby zapewnić ukierunkowanie finansowania na realizację projektów o wysokiej wartości dodanej dla UE. CO 2: określenie maksymalnych poziomów współfinansowania w odniesieniu do wsparcia UE na rzecz projektów zgodnych z priorytetami ustalonymi w kategoriach wartości dodanej dla UE oraz zagrożeń/niedoskonałości rynku związanych z realizacją tych projektów. Umożliwienie elastycznego stosowania tych poziomów w celu maksymalizacji efektu wynikającego z wkładu finansowego UE. CO 3: zachęcanie do uczestnictwa wyspecjalizowanych inwestorów infrastrukturalnych przy pomocy stosowania instrumentów rynkowych oraz za sprawą udostępnienia wystarczających funduszy na wsparcie instrumentów innowacyjnych. W zakresie projektu: CO 4: określenie selekcji wniosków w celu zapewnienia konkurencyjnego i przejrzystego podziału funduszy. CO 5: ustanowienie spójnych ram dla monitorowania i oceny na potrzeby podejmowania decyzji o kontynuowaniu, przerwaniu czy ponownym podziale unijnego wsparcia finansowego (tj. stosowanie y co niewykorzystane, to stracone, przepisów zapewniających przejrzystą i wysoce konkurencyjną podstawę konkurencyjnej realokacji funduszy). CO 6: stworzenie odpowiedniej struktury instytucjonalnej na potrzeby scentralizowanego zarządzania programem. 4. WARIANTY POLITYKI Zadaniem o kluczowym znaczeniu przy określaniu operacyjnych CEF będzie znalezienie odpowiedniej równowagi między spójnością z celami polityki sektorowej a zapewnieniem maksymalnej synergii. Równowaga taka zagwarantuje optymalizację działania, tj. pozwoli opracować je w sposób gwarantujący jak najlepszy stosunek ceny do jakości. PL 4 PL

6 Określone warianty polityki, składające się z połączenia różnych stopni harmonizacji inwestycyjnych i projektów, można umiejscowić pomiędzy dwoma skrajnymi rozwiązaniami; jedno z nich polega na minimalnej harmonizacji inwestycyjnych i projektów, natomiast drugie oznacza maksymalną harmonizację inwestycyjnych i projektów. Między tymi skrajnościami znajduje się kilka wariantów pośrednich, obejmujących kombinacje minimalnych i maksymalnych poziomów harmonizacji oraz kombinacje zmiennych poziomów harmonizacji. Kombinacje te przedstawiono w poniższej tabeli 1: PL 5 PL

7 Tabela 1: Określenie możliwych wariantów polityki Dźwignie inwestycyjne Min. Maks. Zmienna Zasady projektów Min. Maks. Min. min. (wariant podstawowy w ramach CEF) Różne poziomy współfinansowania dla poszczególnych sektorów i rodzajów projektów. Różne zestawy innowacyjnych instrumentów finansowych dla Różne kryteria określania wartości dodanej dla UE według priorytetów sektorowych. Różne procedury przetargowe i procedury selekcji dla Różne zestawy instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone dla Różne struktury zarządzania/agencje wykonawcze dla Min. maks. Różne poziomy współfinansowania dla poszczególnych sektorów i rodzajów projektów. Różne zestawy innowacyjnych instrumentów finansowych dla Maks. min. Wspólne poziomy współfinansowania dla wszystkich sektorów i wszystkich rodzajów projektów. Wspólny zestaw instrumentów innowacyjnych. Wspólne cele i kryteria dotyczące wartości dodanej dla UE, na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020». Różne procedury przetargowe i procedury selekcji dla Różne zestawy instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone dla Różne struktury zarządzania/agencje wykonawcze dla poszczególnych sektorów. Maks. min. Wspólne poziomy współfinansowania dla wszystkich sektorów i wszystkich rodzajów projektów. Wspólny zestaw instrumentów innowacyjnych. Wspólne cele i kryteria dla wartości Zmienna min. Wspólne poziomy dla określonych rodzajów projektów (na przykład badań), wspólne poziomy według poziomu ryzyka związanego z projektami; określone poziomy dla niektórych projektów, zależnie od priorytetów polityki sektorowej. Różne zestawy dla poszczególnych sektorów, obejmujące: - wspólny zestaw instrumentów kapitałowych i dłużnych; - różne dodatkowe specjalne instrumenty. Wspólne kryteria na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020», w razie konieczności dostosowane w celu dokładniejszego ukierunkowania na priorytety sektorowe wchodzące w zakres priorytetów ogólnych. Różne procedury przetargowe i procedury selekcji dla Różne zestawy instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone dla Różne struktury zarządzania/agencje wykonawcze dla Zmienna maks. Wspólne poziomy dla określonych rodzajów projektów (na przykład badań), wspólne poziomy według poziomu ryzyka związanego z projektami; określone poziomy dla niektórych projektów, zależnie od priorytetów polityki sektorowej. Różne zestawy dla poszczególnych sektorów, obejmujące: - wspólny zestaw instrumentów kapitałowych i dłużnych; - różne dodatkowe specjalne instrumenty. PL 6 PL

8 Różne kryteria określania wartości dodanej dla UE według priorytetów sektorowych. Wspólne przetargi i procedury. Jeden zestaw instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone. Jedna struktura zarządzania (agencja wykonawcza). dodanej dla UE, na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020». Wspólne przetargi i procedury. Jeden zestaw instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone. Jedna struktura zarządzania (agencja wykonawcza). Wspólne kryteria na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020», w razie konieczności dostosowane w celu dokładniejszego ukierunkowania na priorytety sektorowe wchodzące w zakres priorytetów ogólnych. Wspólne przetargi i procedury. Jeden zestaw instrumentów monitorowania i co niewykorzystane, to stracone. Jedna struktura zarządzania (agencja wykonawcza). PL 7 PL

9 Zmienna Min. zmienna Różne poziomy współfinansowania dla poszczególnych sektorów i rodzajów projektów Różne zestawy innowacyjnych instrumentów finansowych dla Różne kryteria określania wartości dodanej dla UE według priorytetów sektorowych. Wspólne przetargi (i procedury) dla projektów o wymiarze międzysektorowym (z wykorzystaniem specjalnej wspólnej linii finansowania). Odrębne przetargi dla projektów w poszczególnych sektorach, ale wspólne (tzn. w pełni zharmonizowane) procedury. Podstawowy zestaw wspólnych/zharmonizowanych instrumentów monitorowania oraz co niewykorzystane, to stracone wraz ze specjalnymi instrumentami oraz dostosowanymi/ukierunkowanymi ami w celu uwzględnienia specyfik sektorowych. Jedna agencja wykonawcza jako wspólna struktura zarządzania, ale różne stopnie delegowania zadań przez służby Komisji w poszczególnych sektorach. Maks. zmienna Wspólne poziomy współfinansowania dla wszystkich sektorów i wszystkich rodzajów projektów. Wspólny zestaw instrumentów innowacyjnych. Wspólne cele i kryteria dotyczące wartości dodanej dla UE, na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020». Wspólne przetargi (i procedury) dla projektów o wymiarze międzysektorowym (z wykorzystaniem specjalnej wspólnej linii finansowania). Odrębne przetargi dla projektów w poszczególnych sektorach, ale wspólne (tzn. w pełni zharmonizowane) procedury. Podstawowy zestaw wspólnych/zharmonizowanych instrumentów monitorowania oraz co niewykorzystane, to stracone wraz ze specjalnymi instrumentami oraz dostosowanymi/ukierunkowanymi ami w celu uwzględnienia specyfik sektorowych. Jedna agencja wykonawcza jako wspólna struktura zarządzania, ale różne stopnie delegowania zadań przez służby Komisji w poszczególnych sektorach. Zmienna zmienna Wspólne poziomy dla określonych rodzajów projektów (na przykład badań), wspólne poziomy według poziomu ryzyka związanego z projektami; specjalne poziomy dla określonych projektów w zależności od priorytetów sektorowych. Różne zestawy dla poszczególnych sektorów, obejmujące: - wspólny zestaw instrumentów kapitałowych i dłużnych; - różne dodatkowe specjalne instrumenty. Wspólne kryteria na podstawie ogólnych priorytetów strategii Europa 2020 i Budżetu z perspektywy «Europy 2020», w razie konieczności dostosowane w celu dokładniejszego ukierunkowania na priorytety sektorowe wchodzące w zakres priorytetów ogólnych. Wspólne przetargi (i procedury) dla projektów o wymiarze międzysektorowym (z wykorzystaniem specjalnej wspólnej linii finansowania). Odrębne przetargi dla projektów w poszczególnych sektorach, ale wspólne (tzn. w pełni zharmonizowane) procedury. Podstawowy zestaw wspólnych/zharmonizowanych instrumentów monitorowania oraz co niewykorzystane, to stracone wraz ze specjalnymi instrumentami oraz dostosowanymi/ukierunkowanymi ami w celu uwzględnienia specyfik sektorowych. Jedna agencja wykonawcza jako wspólna struktura zarządzania, ale różne stopnie delegowania zadań przez służby Komisji w poszczególnych sektorach. Z uwagi na dużą liczbę (teoretycznie) możliwych wariantów, dziewięć kombinacji scenariuszy poddano wstępnemu przeglądowi w celu dokonania oceny ich wewnętrznej spójności jako wariantu polityki z jednej strony, natomiast z drugiej strony w celu dokonania oceny ich potencjału w zakresie skutecznego wyeliminowania czynników leżących u podstaw stwierdzonych problemów oraz w zakresie odpowiednich szczegółowych PL 8 PL

10 celów polityki. Ponadto dokonano oceny ich spójności z obranym przez Komisję celem, jakim jest zwiększenie efektywności aktualnych ram finansowych, między innymi przez możliwie najszersze uproszczenie/harmonizację obowiązujących przepisów. W rezultacie okazało się, że trzech z dziewięciu teoretycznych kombinacji nie można uznać za wykonalne warianty polityki: dwóch (maks. min. oraz min. maks. ) z powodu braku zgodności między scenariuszami, tj. braku wewnętrznej spójności jako wariantów polityki; a trzeciego (min. min. ) z uwagi na stwierdzoną nieskuteczność z punktu widzenia osiągnięcia celów CEF. PL 9 PL

11 5. OCENA SKUTKÓW Jeśli uwzględni się warunki wstępne (budżet, zarządzanie centralne, dostosowanie instrumentów finansowych UE w sektorach, w tym instrumentów rynkowych) utworzenia CEF we wszystkich zachowanych wariantach polityki wyszczególnionych w obecnej ocenie skutków CEF, wyraźnie dostrzec można, że w porównaniu ze scenariuszem BAU (dotychczasowym scenariuszem postępowania) instrument CEF będzie w znacznym stopniu oddziaływał na sektory oraz na ogólną sytuację społeczno-ekonomiczną i środowisko. W przypadku wszystkich wariantów polityki widoczne będą pozytywne skutki przyspieszonego rozwoju infrastruktury za sprawą utworzenia CEF. Ich rząd wielkości będzie jednak zależał od skuteczności wariantów polityki pod względem rozwiązania stwierdzonego problemu oraz od optymalnych działania CEF. Analiza skutków wykazała, że różne stopnie harmonizacji w zakresie funkcjonowania CEF w poszczególnych sektorach mają wyraźny związek ze skutkami. W poniższej tabeli przedstawiono podsumowanie skutków, wyrażonych jako zmiany netto w stosunku do podstawowego wariantu CEF (min. min. ). Tabela 2: Podsumowanie skutków zachowanych wariantów polityki w ramach CEF Skutki w obszarze Wariant: zmienna min. i Wariant: maks. maks. i Wariant: maks. zmienna i Wariant: zmienna maks. i Wariant: zmienna zmienna i Wariant: min. zmienna i Przyspieszonego rozwoju infrastruktury leżącej w interesie UE w tym: Spójność z ramami polityki dla poszczególnych sektorów Stopień synergii między sektorami = + + = = Zmniejszenie administracyjnych kosztów = Legenda: : skutek negatywny = : bez zmian + : skutek pozytywny ++ : skutek bardzo pozytywny PL 10 PL

12 6. PORÓWNANIE WARIANTÓW Wskutek przeprowadzonej analizy skutków wyeliminowano warianty polityki: zmienna min. ; maks. maks. ; maks. zmienna oraz min. zmienna. Ogólnie rzecz biorąc, analiza wykazała, że warianty polityki: zmienna zmienna oraz zmienna maks. będą najskuteczniejsze w kategoriach celu, jakim jest określenie optymalnych działania CEF, które pozwolą przyspieszyć rozwój infrastruktury leżącej w interesie UE. Chociaż wariant polityki zmienna zmienna wydawałby się najlepszy z punktu widzenia spójności, to wariant zmienna maks. zapewniłby większą efektywność. Wybór między tymi dwiema wariantami oznaczałby kompromis między maksymalizacją synergii wszystkich sektorów a maksymalizacją spójności pod względem konkretnych celów polityki dla każdego sektora. Chociaż wariant polityki zmienna maks. jest niczo ambitniejszy pod względem harmonizacji sektorów, to oznacza on mniejszą spójność pod względem konkretnych celów polityki dla każdego sektora. Z tego powodu w obecnej ocenie skutków oba warianty uznano za unione, pozostawiając decydentom rozstrzygnięcie kwestii kompromisu między spójnością z celami polityki sektorowej a maksymalizacją określonej wyżej synergii. 7. MONITOROWANIE I OCENA Komisja dokona odpowiedniej oceny oraz przeglądu rozporządzenia po upływie 3 lat od jego przyjęcia. Ponadto Komisja będzie nieustannie monitorowała skuteczność rozporządzenia oraz narzędzi, które są już dostępne, korzystając w tym celu z rocznych sprawozdań agencji wykonawczej oraz z rocznych sprawozdań EBI na temat wykorzystania i skutków innowacyjnych instrumentów finansowych. Sporządzone zostanie również sprawozdanie z zewnętrznej oceny struktury instytucjonalnej. PL 11 PL