Nazwa opracowania: PROJEKT WYKONAWCZY MODERNIZACJI KANAŁU SANITARNEGO METODĄ BEZWYKOPOWĄ W ULICY 1 MAJA W LUBARTOWIE

Transkrypt

1 Nazwa opracowania: PROJEKT WYKONAWCZY MODERNIZACJI KANAŁU SANITARNEGO METODĄ BEZWYKOPOWĄ W ULICY 1 MAJA W LUBARTOWIE Zamawiający: PRZEDSIĘBIORSTWO GOSPODARKI KOMUNALNEJ Sp. z o.o Lubartów Ul. Parkowa 6 Autorzy opracowania Specjalność Nr uprawnień Podpis PROJEKTANT: mgr inż. Janusz Rudko inst.-inż. 493/Lb/2001 Lipiec 2015 r.

2 1 ZAWARTOŚĆ OPRACOWANIA CZĘŚĆ OPISOWA 1. Przedmiot i zakres opracowania 2. Opis stanu istniejącego kanału sanitarnego 3. Opis projektowanego rozwiązania 3.1. Prace przygotowawcze, towarzyszące i roboty tymczasowe Renowacja kanału metodą bezwykopową 3.3. Remont studzienek kanalizacyjnych 4. Uwagi końcowe CZĘŚĆ RYSUNKOWA 1. Plan zagospodarowania terenu 1 : Schemat remontu studzienek kanalizacyjnych 1 : 20

3 2 Opis techniczny projektu wykonawczego modernizacji kanału sanitarnego metodą bezwykopową w ulicy 1 Maja w Lubartowie 1. Przedmiot i zakres opracowania Przedmiotem opracowania jest dokumentacja wykonawcza na remont kanału sanitarnego, zlokalizowanego w ulicy 1 Maja w Lubartowie. W zakres opracowania wchodzi odcinek kanału z rur kamionkowych ø 200 mm o łącznej długości 304,5 m, od studzienki nr 1 o rzędnych,, do studzienki nr 2 o rzędnych.,, W niniejszej dokumentacji projektowej, przedstawiono na podstawie wizji lokalnej opis stanu technicznego studzienek kanalizacyjnych. W projekcie podano technologię naprawy studzienek kanalizacyjnych w odniesieniu do poszczególnych rodzajów uszkodzeń oraz technologię renowacji kanału przyjmując, że jego stan techniczny jest podobny jak na wcześniej remontowanym odcinku tego kanału. Przed przystąpieniem do prac remontowych konieczne będzie sprawdzenie aktualnego stanu technicznego kanału i odpowiednie dostosowanie technologii robót. W ramach remontu kanału ściekowego przewidziano gruntowny remont istniejących studzienek kanalizacyjnych - szt.8, obejmujący wykonanie za pomocą odpowiednich zapraw naprawczych powłok wewnętrznych. Odcinek kanału przeznaczony do remontu jest pokazany na planie sytuacyjnym. Kompletna dokumentacja projektowa składa się z części technologicznej i części kosztowej. 2. Opis stanu istniejącego kanału sanitarnego Istniejący kanał sanitarny jest wykonany z rur kamionkowych ø 200 mm z tradycyjnymi połączeniami kielichowymi z uszczelnieniem na sznur smołowany i kit bitumiczny. Ponieważ rozpatrywany odcinek kanału nie był poddany inspekcji kamerą wideo, przyjęto, że ze względu na podobne warunki lokalizacji, stan techniczny kanału nie odbiega znacząco od pozostałej części kanału, wcześniej objętej remontem. Zatem przyjęto przez analogię, że na wielu złączach rur mogą występować uskoki i niewielkie szpary, spowodowane opadnięciem bosego końca rury na wewnętrzną ściankę kielicha rury ułożonej niżej. Może to być spowodowane wygniciem lub wypłukaniem z kielicha uszczelnienia. Ponadto mogą występować pęknięcia i rysy okrężne bez przemieszczeń w rejonie kielicha rury oraz pęknięcia i rysy wzdłużne bez przemieszczeń. Na rozpatrywanym odcinku kanału nie występują włączenia przyłączy kanalizacyjnych lub kanałów bocznych na trójnik lub do studzienki ślepej. Na całym odcinku kanał posiada odpowiedni spadek dna.

4 Podczas wizji lokalnych i oględzin studzienek kanalizacyjnych stwierdzono następujące uszkodzenia i wady: - korozja elementów betonowych; - ubytki i spękania kinety (nieregularny przekrój) i spocznika; - znacznie wystające do wnętrza studzienki przykanaliki; - popękane betonowe kręgi; - przesunięte osiowo kręgi; - kruszące podmurówki z cegły; - włazy studzienek nie dopasowane do nawierzchni ulicy; - skorodowane stalowe stopnie, lub brak stopni w studzienkach Opis projektowanego rozwiązania 3.1. Prace przygotowawcze, towarzyszące i roboty tymczasowe. Przed przystąpieniem do renowacji kanału należy dokładnie go wyczyścić i dokonać teleinspekcji, celem oceny aktualnego stanu kanału. W przypadku istotnych zmian stanu technicznego kanału, należy wprowadzić odpowiednie korekty w technologii robót remontowych. Teren robót należy odpowiednio oznakować zgodnie z uzgodnionym z Zarządcą drogi projektem organizacji ruchu, oraz zabezpieczyć zgodnie z obowiązującymi przepisami. Odcinki robocze przeznaczone do remontu powinny być ustalane w porozumieniu z Użytkownikiem sieci kanalizacyjnej tj. PGK Sp. z o.o. w Lubartowie, z uwzględnieniem możliwości czasowego zamknięcia dopływu ścieków i wykonania tymczasowych obejść. Obejścia i przepompowywanie ścieków należy wykonać według technologii wykonawcy. Pompowanie ścieków z kanału musi się odbywać tymczasowymi szczelnymi rurociągami dostosowanymi do ilości przepompowywanych ścieków. Jako zbiornik czerpalny tymczasowej pompowni ścieków można wykorzystać istniejące studzienki rewizyjne. Wyloty tymczasowych rurociągów do studzienek należy zabezpieczyć barierkami, a w nocy oświetlić. Zasilanie pomp z pobliskiej instalacji elektrycznej (o warunki zasilania występuje pisemnie wykonawca we własnym zakresie) lub agregatów prądotwórczych. Należy zapewnić niezależny system zasilania pomp w energię elektryczną. Pompy do pompowania ścieków muszą posiadać rozdrabniacz i pływak, sterujący pracą pomp. W przypadku stosowania pomp spalinowych w rejonach istniejącej zabudowy muszą mieć one obudowę dźwiękochłonną. Warunki pompowania ścieków muszą być zgodne z wymogami SANEPID-u i nie stwarzać uciążliwości dla mieszkańców i użytkowników pobliskich obiektów. Podczas pompowania ścieków wykonawca musi zapewnić stały nadzór i kontrolę działania systemu przerzutu ścieków Renowacja kanału metodą bezwykopową Przed przystąpieniem do renowacji kanału, należy wykonać remont dolnych części istniejących studzienek. Renowację kanału należy wykonać metodą wykładziny rurowej - rękawa wykonanego z tkaniny filcowej ze szwem dwustronnie wzmocnionym taśmą i nakładką filcową, nasączonego żywicą epoksydową i utwardzanego na miejscu (CIPP).

5 Rękaw powinien posiadać powłokę zewnętrzną z folii PU o grubości co najmniej 400µm. Grubość wykładziny rurowej dla kanału ø 200 mm powinna wynosić 4,5 mm. 4 Nie dopuszcza się łączenia wykładzin w obrębie jednego odcinka poddawanego renowacji w tym także łączenia spiralnego. Materiały muszą być przeznaczone do stosowania przy renowacji kanalizacji, co powinno być poświadczone przez producenta. Technologia musi być zgodna z normami PN-EN i PN-EN Systemy przewodów rurowych z tworzyw sztucznych do renowacji podziemnych, bezciśnieniowych sieci kanalizacji deszczowej i sanitarnej. Część 4: Wykładzina z rur utwardzanych na miejscu, co powinno być potwierdzone wynikami odpowiednich badań. Moduł sprężystości wykładziny (krótkotrwały) powinien wynosić E > 2400 N/mm 2 wg DIN EN 1228, SR np. dla DN 200/4,5 co najmniej 0,019 N/mm 2 Należy zastosować żywice epoksydowe spełniające specyfikacje GISCODE RE1 (brak toksyczności). Nie dopuszcza się stosowania żywić poliestrowych. Żywice muszą być pigmentowane (być w intensywnym kolorze np. żółtym, niebieskim, czerwonym, zielonym). Nie jest dopuszczalne stosowanie żywic bezbarwnych (przeźroczystych) Moduł sprężystości dla stosowanej żywicy E > 3500 N/mm 2, zaś wytrzymałość na ściskanie powinna być większa niż 150 N/mm 2, wytrzymałość na zginanie przy rozciąganiu większa niż 100 N/mm 2, natomiast wytrzymałość na rozciąganie powyżej 60 N/mm 2. Nie dopuszcza się pozostawienia wolnych przestrzeni między istniejącym przewodem a materiałem zastosowanym do renowacji. Zastosowany do renowacji system musi się trwale związać (skleić) z rurą poddawana remontowi w taki sposób, żeby nie dopuścić do penetracji wód gruntowych w przestrzeń pomiędzy rura remontowaną, a zainstalowaną wykładziną. Zmniejszenie średnicy naprawianego kanału nie może przekroczyć 8% Zastosowany materiał musi zachować ciągłość bez połączeń pomiędzy studniami w obrębie jednej instalacji. Renowacja kanałów powinna zostać wykonana przez autoryzowanych Wykonawców, dysponujących odpowiednią technologią oraz sprzętem. Renowację należy przeprowadzić z istniejących studzienek kanalizacyjnych (dopuszcza się częściowy demontaż konstrukcji studni). Nie dopuszcza się wykonywanie jakichkolwiek wykopów w innych miejscach. Instalację rękawa w kanale należy wykonać metodą inwersji. Nie dopuszcza się wciągania wykładziny renowacyjnej. Metoda inwersji zapewnia dobre przyleganie wykładziny do ścianki kanału oraz umożliwia wypchnięcie wody z występujących ewentualnie na kanale zasyfonowań. Materiał dostarczany przez producenta należy na budowie przygotować do wbudowania. Rękaw należy odmierzyć i przyciąć zgodnie z rzeczywistą długością odcinka, plus zapas montażowy. Należy obliczyć niezbędną ilość żywicy (na podstawie tabel). Żywicę należy chronić przed nadmiernym ogrzaniem np. przez promienie słoneczne oraz przed mrozem. Najkorzystniejsza temperatura to ok. 10 o C. Po zakończeniu procesu instalacji rękawa, należy z niezależnego źródła wprowadzić ciepło (gorąca woda lub para wodna) wymagane do utwardzenia żywicy.

6 5 Wymagane jest użycie odpowiedniego źródła ciepła i urządzenia do cyrkulacji. Urządzenia te powinny zapewnić dostarczenie wystarczającej energii cieplnej dla umożliwienia utwardzenia rękawa. Czynności związane z procesem utwardzania żywicy należy wykonać zgodnie z procedurą producenta. Po zakończeniu remontu studzienek oraz instalacji rękawa Wykonawca wykona próbę szczelności poszczególnych odcinków wg normy PN-EN1610 Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych oraz teleinspekcję wewnątrz kanału Remont studzienek kanalizacyjnych Wszystkie istniejące studzienki kanalizacyjne będą podlegały remontowi. W ramach prac remontowych wewnątrz wszystkich istniejących studzienek kanalizacyjnych zostaną wykonane siarczanoodporne powłoki ochronne z modyfikowanych zapraw cementowych. Ponadto, w zależności od stanu technicznego poszczególnych studzienek, będą wykonywane roboty remontowe obejmujące: - wymianę elementów konstrukcyjnych w górnej części studzienki (w razie potrzeby); - montaż stopni złazowych; - regulację istniejącego włazu. W przypadku montażu nowego włazu lub regulacji istniejącego, należy wokół włazu wykonać opaskę z dwóch rzędów kostki betonowej gr. 8 cm. Zestawienie wymiarów istniejących studzienek i przewidywany zakres robót remontowych podano w tabeli w części graficznej. Przed wejściem do studni kanalizacyjnej, w celu sprawdzenia lub wyczyszczenia należy zbadać stan atmosfery w celu określenia zawartości substancji toksycznych, palnych oparów lub deficytu tlenu, zgodnie z obowiązującymi przepisami BHP. Studzienka kanalizacyjna i kanał muszą być wentylowane, dlatego należy stosować nadmuch świeżego powietrza. Ze studni usunąć wszystkie wewnętrzne osady: miękkie i twarde (produkty korozji i erozji, luźne elementy, korzenie). Przed przystąpieniem do wykonywania napraw należy oczyścić podłoże z wszelkich luźnych i skorodowanych warstw betonu lub cegły. Należy usunąć wszelkie naloty i zabrudzenia, tłuszcze, stare powłoki oraz istniejące stopnie złazowe. Czyste nośne podłoże powinno charakteryzować się przyczepnością badaną metoda pull-off na poziomie 1,5 MPa (minimalna wartość pojedynczego pomiaru > 1,0 MPa). Do czyszczenia podłoża należy stosować wodę pod wysokim ciśnieniem (ciśnienie robocze urządzenia > 600 bar) lub wodę pod wysokim ciśnieniem z użyciem granulatu (ciśnienie robocze urządzenia > 300 bar). Zastosowanie do czyszczenia wodą urządzeń o podanych parametrach, gwarantuje uzyskanie właściwego efektu. Wszystkie osady z czyszczenia muszą zostać wydobyte na powierzchnię i odwiezione na składowisko osadów.

7 Reprofilacja i zabezpieczenie antykorozyjne studni kanalizacyjnych. a). Warstwa sczepna (np. CT-S) w przypadku aplikacji ręcznej Mieszanie Gotowa mieszanka powstaje przez zmieszanie składnika proszkowego z czystą wodociągową wodą. Suchą zaprawę wsypuję się do uprzednio przygotowanej wody, o określonej objętości przypadającej na worek suchej zaprawy, i miesza do uzyskania postaci homogenicznej, bez zbryleń. Optymalne urządzenie mieszające to wolnoobrotowe mieszadło przeciwbieżne (400 obr/min). Nie dopuszcza się mieszania ręcznego. Czas mieszania wynosi ok. 5 minut. Aplikacja ręczna Warstwę sczepną (np. CT-S) nakłada się na matowo wilgotne podłoże mocno wcierając za pomocą pędzla lub szczotki i zgodnie z zasadą mokre na mokre należy przystąpić do aplikacji materiału naprawczego na świeżą jeszcze warstwę sczepną. 6 Materiał musi spełniać następujące parametry techniczne: czas zachowania właściwości roboczych w temp. 20 C: 60 min przyczepność do podłoża 2-3 MPa zużycie około 1,7-2,2 kg/m²/mm b). Reprofilacja, powłoka antykorozyjna kineta, ściany i płyta pokrywowa studni Materiał: jednoskładnikowe zaprawy naprawcze wiążące na bazie cementu modyfikowanego polimerami (np. CT-2). Materiał może być aplikowany metodą maszynową, czyli natryskiem mokrym a także metodą ręczną.

8 7 Mieszanie: Gotowa mieszanka powstaje poprzez zmieszanie wody i składnika proszkowego. Proszek wsypuje się do pojemnika z wodą i miesza do uzyskania jednorodnej konsystencji. Optymalne urządzenie mieszające to wolnoobrotowe mieszadło przeciwbieżne (400 obr/min). Nie dopuszcza się mieszania ręcznego. Czas mieszania min 5 min. Wymieszana zaprawa powinna być jednorodna i pozbawiona grudek. Dopasowanie odpowiedniej konsystencji do nakładania ręcznego lub natryskowego uzyskujemy poprzez odpowiednie dozowanie w podanych zakresach wody zarobowej. Warstwa łącząca (sczepna): Przy ręcznym nakładaniu materiału potrzebne jest nałożenie warstwy łączącej, poprawiającej przyczepność zaprawy. Przy aplikacji natryskiem stosowanie warstwy sczepnej nie jest konieczne Aplikacja natryskiem Wyprawę ochronną należy nanosić mechanicznie przy pomocy maszyn do natrysku mokrego. Materiał nanosi się równomiernie ręcznie sterując dyszą. W trakcie prowadzenia natrysku w pierwszej fazie dokonuje się reprofilacji mniejszych ubytków jeżeli takie zostały, a w drugim przejściu (jest to minimalny odstęp czasu zależny od konsystencji i warunków aplikacji) nakłada właściwą powłokę ochronną o grubości około 10 mm. Aplikacja ręczna Jeżeli podłoże intensywnie suszono to przed nałożeniem materiałów mineralnych podłoże należy zwilżyć. Warstwę sczepną należy nanieść na wilgotno-matowe podłoże betonowe zgodnie z kartą techniczną. Następnie nakłada się pacą stalową właściwą powłokę ochronną o grubości mm. Grubość nałożonej powłoki należy na bieżąco kontrolować odpowiednimi narzędziami. Pielęgnacja: W warunkach silnego nasłonecznienia, wysokiej temperatury należy zapewnić pielęgnację poprzez nawilżanie, natomiast dużej wilgotności odpowiednie wietrzenie studzienek. Materiał musi spełniać następujące parametry techniczne: sucha zaprawa na bazie cementu modyfikowanego polimerami (typu PCC/SPPC) (np. CT-2 lub CT-2K) -zakres grubości powłoki od 5 mm do 30 mm, zaprawy zbrojone włóknami syntetycznymi, wytrzymałość na ściskanie po 1 dniu powyżej 25 MPa, po 28 dniach powyżej 60 MPa, wytrzymałość na zginanie po 1 dniu co najmniej 4 MPa, po 28 dniach powyżej 7,5 MPa, nasiąkliwość nie więcej niż 4%, moduł sprężystości po 28 dniach utwardzania od 20 do 40 GPa, potwierdzona badaniami doskonała przyczepność do cegły kanalizacyjnej, mrozoodporność przyczepność po 200 cyklach zamrażania-odmrażania 2,0 MPa;

9 8 bardzo dobre właściwości barierowe, potwierdzona badaniami odporność na korozję siarczanową w klasie ekspozycji XA3 (po 1 m-cu, po 2 m-cach, po roku), spadek wytrzymałości na odrywanie (badanie pull-off) po 28 dniach w wodzie zakwaszonej do ph 3-3,5 poniżej 20%, c). Wypełnienie dużych ubytków betonu, osadzanie stopni złazowych Materiał: jednoskładnikowe szybkowiążące i szybko twardniejące zaprawy naprawcze wiążące na bazie cementu modyfikowanego polimerami (np. Minobond). Mieszanie i pielęgnacja jak w przypadku zaprawy CT-2. Materiał może być nakładany ręcznie szpachlą lub kielnią. Nie należy przekraczać gr. 20 mm zaprawy w jednej warstwie. Zaprawa naprawcza Minobond jest przeznaczona do napraw i reprofilacji elementów i konstrukcji betonowych i żelbetowych. Za pomocą zaprawy szybkowiążącej (np. Minobond) należy osadzić nowe stopnie złazowe, wypełniać duże ubytki w kinecie i spocznikach oraz na połączeniach kręgów i innych elementów konstrukcyjnych. Materiał musi spełniać następujące parametry techniczne: sucha zaprawa na bazie cementu modyfikowanego polimerami (typu PCC/SPPC) (np. Minobond) zakres grubości powłoki w jednej warstwie od 3 mm do 20 mm wytrzymałość na ściskanie po 2 godzinach powyżej 8 MPa, wytrzymałość na ściskanie po 24 godzinach powyżej 15 MPa, wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach powyżej 55 MPa, wytrzymałość na zginaniu po 28 dniach powyżej 8 MPa, mrozoodporność F200, spadek wytrzymałości na odrywanie (badanie pull-off) po 28 dniach w wodzie zakwaszonej do ph 3-3,5 poniżej 20%, skurcz po 56 dniach mniej niż 0,1.

10 Na warstwie zaprawy konstrukcyjnej należy wykonać powłokę antykorozyjną (ochronną) o gr. 10 mm z zaprawy na bazie cementu modyfikowanego polimerami (typu PCC/SPPC), zbrojonej włóknami polipropylenowymi (np. CT-2 lub CT-2K). W przypadku konieczności wykonania podlewki pod wykładzinę rurową (rękaw) w kinecie studzienki, należy stosować szybkosprawne, wodoszczelne zaprawy o konsystencji płynnej (np. Minobond HF). Do uszczelniania i obróbki przejść rur przez ściany studzienek (wloty i wyloty) należy stosować szybkowiążące zaprawy cementowe z wypełnieniem drobnoziarnistym (np. Minostop). 9 d). Regulacja włazów nastudziennych 1. Przygotowanie podłoża Właz należy wykuć z nawierzchni drogowej. Podłoże na którym ma zostać osadzony właz nastudzienny, musi być wolne od wszystkich luźnych elementów starych mas regulacyjnych, kurzu, oleju, mleczka cementowego, lub innych substancji pogarszających przyczepność. Obszary zniszczone lub uszkodzone należy oczyścić do zdrowego betonu, a w przypadku potrzeby należy wymienić betonowe pierścienie dystansowe na nowe. W przypadku podłoża z cegieł należy zwrócić szczególna uwagę na stan korozji cegieł, a w przypadku ich korozji należy je wymienić na nowe cegły klinkierowe kanalizacyjne. Podłoże betonowe (ceglane) należy zwilżyć. 2. Osadzenie pierścienia żeliwnego Korpus włazu żeliwnego należy zamocować na specjalnych ramionach i wyregulować wysokościowo do poziomu nawierzchni drogi. Zalecana grubość warstwy w jednym kroku technologicznym 1 6 cm. Wewnątrz otworu włazowego należy zamontować szalunek rozprężny, uszczelniając wewnętrzną stronę włazu. Następnie należy przygotować odpowiednią zaprawę (np. Minobond HF) i wlać ją w przestrzeń między pierścieniem żeliwnym, a podłożem. Cała przestrzeń powinna zostać wypełniona aby zapewnić maksymalną współpracę pomiędzy zwężką (kominem) studni a pierścieniem żeliwnym. Po związaniu zaprawy należy usunąć ewentualne nadlewki zaprawy, i przystąpić do odtworzenia warstw nawierzchni (ewentualnie wykonać opaskę z kostki betonowej gr.8 cm wokół włazu). Wymogi materiałowe: należy stosować płynne, szybkosprawne, drobnoziarniste zaprawy naprawcze na bazie cementowej, modyfikowane polimerami (np. Minobond HF) posiadające Aprobatę Techniczną Instytutu Badawczego Dróg i Mostów; mrozoodporność po 200 cyklach zamrażania i odmrażania (metoda badań według procedury IBDiM Nr PB/TM-1/12) skurcz po okresie twardnienia 56 dni 0,06 mm/m (metoda badań według PN-EN

11 10 4:2004); wytrzymałość na ściskanie po 2 godzinach dojrzewania 5 MPa (metoda badań według PN-B-04500:1985); wytrzymałość na ściskanie po 24 godzinach dojrzewania 25 MPa (metoda badań według PN-B-04500:1985); wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach 50 MPa (metoda badań według PN-B :1985). Wszystkie zaprawy naprawcze stosowane do remontu studzienek kanalizacyjnych należy przygotować zgodnie z instrukcją producenta. Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń dotyczących ilości dodawanej wody zarobowej, ponieważ wzrost w/c znacznie obniża parametry materiału. Nie dopuszczalne jest mieszanie bez kontroli ilości dodanej wody. Podłożę powinno być zwilżone, ale nie mokre. Wyprawa stosowana jako powłoka ochronna, musi w każdym miejscu mieć zachowaną grubość co najmniej 10mm. 4. Uwagi końcowe 4.1. Uzupełnieniem niniejszego opracowania jest część kosztowa Wszystkie materiały stosowane do remontu kanału powinny być dopuszczone do obrotu i powszechnego lub jednostkowego stosowania w budownictwie oraz posiadać odpowiednie certyfikaty i aprobaty techniczne Wykonawca robót powinien uzgodnić z Użytkownikiem PGK w Lubartowie harmonogram wszystkich robót, pozwalający w maksymalnym stopniu ograniczyć utrudnienia dla mieszkańców Wszystkie prace budowlano-montażowe winny być prowadzone zgodnie ze sztuką budowlaną oraz przy zachowaniu warunków BHP oraz zgodnie z owiązującymi przepisami i normami a w szczególności: - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych(dz.u. Nr 47 poz. 401); - PN-B Wykopy otwarte dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych; - PN-EN - 124:2000 Zwieńczenia wpustów i studzienek kanalizacyjnych do nawierzchni dla ruchu pieszego i kołowego zasady konstrukcji, badania typu, znakowanie, sterowanie jakością; - PN-EN 1917:2004 Studzienki włazowe i niewłazowe z betonu niezbrojonego, z betonu zbrojonego włóknem stalowym i żelbetowe. Opracował: Mgr inż. Janusz Rudko