(12) OPIS PATENTOWY (19) PL

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: (22) Data zgłoszenia: (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego , PCT/IT92/00148 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego , W093/10903, PCT Gazette nr 14/93 (11) (13) B1 (5 1 ) IntCl6 B03D 1/012 R03D 1/0 6 (54)Sposób selektywnej flotacji rud siarczkowych i rozdzielania przez flotację minerałów zawierających miedź i/lub srebro oraz oddzielania uprzednio zaktywowanych minerałów typu siarczków cynku od innych siarczków (30) Pierwszeństwo: ,1T,RM (73) Uprawniony z patentu: Consiglio Nazionale Delie Ricerche, Rzym, IT (43) Zgłoszenie zgłoszono: BUP 19/94 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 12/96 (72) Twórcy wynalazku: Anna Marabini, Rzym, IT Giorgio Bornengo, Novara, IT Vittorio Alesse, Rzym, IT Fabrizio Bergamim, Rzym, IT (74) Pełnomocnik: Ponikiewski Andrzej, PHZ POLSERVICE (57) 1. Sposób selektywnej flotacji rud siarczkowych i rozdzielania przez flotację minerałów zawierających miedź i/lub srebro oraz oddzielania uprzednio zaktywowanych minerałów typu siarczków cynku od innych siarczków, znamienny tym, że do zawiesiny wspomnianych rud dodaje się skutecznie działającą ilość jednego lub większej liczby kolektorów o wzorze: PL B1 w którym jeden z podstawników R i R1oznacza C1-C9-alkil, a drugi z nich oznacza atom wodoru, a M oznacza H, Na, K, Li, Cs lub NH4.

2 Sposób selektywnej flotacji rud siarczkowych i rozdzielania przez flotację minerałów zawierających miedź i/lub srebro oraz oddzielania uprzednio zaktywowanych minerałów typu siarczków cynku od innych siarczków Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób selektywnej flotacji rud siarczkowych i rozdzielania przez flotację minerałów zawierających miedź i/lub srebro oraz oddzielania uprzednio zaktywowanych minerałów typu siarczków cynku od innych siarczków, znamienny tym, że do zawiesiny wspomnianych rud dodaje się skutecznie działającą ilość jednego lub większej liczby kolektorów o wzorze: w którym jeden z podstawników R i R1oznacza C1-C9-alkil, a drugi z nich oznacza atom wodoru, a M oznacza H, Na, K, Li, Cs lub NH4. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze prowadzi się selektywną flotację materiałów zawierających chalkopiryt (CuFeS2), kowelin (CuS), chalkozyn (CU2S), sfaleryt (ZnS), galenę (PbS), piryt (FeS2), skałę płonną opartą na krzemianach i/lub węglanach, lub ich mieszaninach. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ze wspomnianą pochodną stosuje się w mieszaninie z innymi kolektorami i/lub środkami aktywującymi. 4. Sposób według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że wspomnianą selektywną flotację prowadzi się przy ph od 4 do Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że stosuje się ph zawarte w granicach od 6 do Sposób według zastrz. 1, albo 2, albo 3, albo 5, znamienny tym, że wspomniany kolektor dodaje się w ilości od 10 do 200 mg na kg materiału poddawanego obróbce. * * * Wynalazek dotyczy sposobu selektywnej flotacji rud metali jak również pokrewnych procesów flotacji z zastosowaniem pochodnych 2-merkaptobenzoksazolu jako kolektorów. Zwłaszcza, wynalazek dotyczy selektywnej flotacji tych rud, które zasadniczo występują w postaci siarczków, w celu oddzielania materiałów zawierających miedź, cynk i srebro. Jak wiadomo, w technikach flotacji wykorzystuje się selektywną aktywność pewnych specjalnych reagentów w stosunku do różnych składników mineralnych w celu oddzielenia jednego z tych składników lub zapewnienia wzbogacenia produktu w jeden z takich składników. Stosowane w tym celu reagenty określa się zwykle jako kolektory flotacji, lub środki zbierające (bądź zbieracze ). Kolektory znane lub stosowane w technice dzieli się na dwie główne klasy, w zależności od ich charakteru jonowego lub niejonowego. Niejonowe kolektory olejowe lub naturalne są

3 zwykle ograniczone do stosowania we flotacji minerałów niepolarnych, podczas gdy kolektory jonowe stosuje się do wszystkich innych rodzajów rud. Kolektory jonowe są absorbowane na powierzchni rudy zasadniczo poprzez wiązanie chemiczne. Znane kolektory, nadające się do flotacji minerałów siarczkowych są oparte na związkach typu merkaptanów (to znaczy typu tioli), a wśród nich najbardziej rozpowszechnione są ksantogeniany. Środki takie są jednak skuteczne wobec całej grupy siarczków, bez wykazywania żadnej szczególnej selektywności w obrębie tej grupy. Chociaż w większości przypadków właściwość ta nie stanowi żadnego problemu, w pewnych szczególnych przypadkach skład rudy poddawanej obróbce jest taki, że aby uczynić zdolność zbierającą bardziej wybiórczą, konieczne jest stosowanie związków modyfikujących. W rzeczywistości, ruda może zawierać szereg różnych siarczków o wartości przemysłowej w postaci dokładnej ich wzajemnej mieszaniny ze sobą i ze skałą płonną, i każdy z tych siarczków może występować w takiej ilości, która uzasadnia jego odzyskiwanie. Np., ma to miejsce w przypadku kompleksowych rud siarczkowych, składających się z dokładnego połączenia chalkopirytu (CuFeS2), sfalerytu (ZnS) i galeny (PbS) w osnowie pirytowej, które to połączenie może także zawierać cenną ilość srebra, a niekiedy złota. Stosowanie modyfikatorów często nastręcza duże trudności bez dawania pożądanych wyników, zwłaszcza gdy poddaje się obróbce rudy o skomplikowanym składzie, których właściwości powierzchni nie są ściśle określone. Z tego, co powiedziano poprzednio wyraźnie wynika, że w pewnych przypadkach wysoce zalecane byłoby stosowanie kolektorów zdolnych do wiązania określonych siarczków w sposób selektywny w stosunku do innych siarczków. Stosowanie takich kolektorów ograniczałoby inkluzje niepożądanych materiałów, powodując tym samym lepsze odzyskiwanie pożądanego materiału(ów), w wyższym stężeniu. Zgodnie z wynalazkiem, stwierdzono, że klasa związków 2-merkaptobenzoksazolowych wykazuje wyższą selektywność w procesie flotacji minerałów siarczkowych, powodując tym samym skuteczne rozdzielenie minerałów tej kategorii. Merkapto-benzoksazole jako kolektory opisano w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr Nie wspomniano tam jednak o tym, że ujawnione związki mogą być aktywne tylko wobec pewnych rud siarczkowych, podczas gdy wobec innych są zupełnie nieaktywne. Związki, wykazujące pewną analogię ze związkami według wynalazku, zwłaszcza pewne pochodne merkaptobenzotiazolu, ujawniono we włoskim opisie patentowym nr jako związki stosowane do selektywnej flotacji rud ołowiu i cynku. Ujawnienie to generalnie odnosi się zarówno do rud tlenkowych jak i siarczkowych i świadczy o zdolności merkaptobenzotiazoli do oddzielania rud ołowiu, takich jak galena (PbS), od rud cynku, takich jak sfaleryt (ZnS), przez selektywną flotację tej pierwszej w stosunku do tej ostatniej. W związku z tym należy zauważyć, ze zgodnie ze znanym stanem techniki, cynk można poddawać flotacji dopiero wówczas, gdy jest on poprzednio zaktywowany przez obróbkę siarczkiem miedzi, w celu wzbogacenia powierzchni cząstek rudy w sole miedzi. Kolektory oparte na merkaptobenzotiazolu wykazują jednak porównywalną skuteczność, np. podczas selektywnej flotacji chalkopirytu (CuFeS2), i w konsekwencji nie można ich stosować do oddzielania tego ostatniego od galeny, gdy surowa ruda poddawana obróbce zawiera oba te materiały. Przeciwnie, pochodne merkaptobenzoksazolu według wynalazku mają zdolność flotacji siarczków miedzi i srebra, jak również siarczków cynku, poprzednio odpowiednio zaktywo wanych, natomiast nie są zdolne do flotacji siarczków ołowiu i żelaza, ani siarczków cynku, które nie zostały poprzednio zaktywizowane. Jest oczywiste, że taka zdolność pozwala uzyskiwać koncentraty jednego metalu przez flotację także wówczas, gdy wychodzi się z kompleksów siarczkowych, bez potrzeby stosowania jakiegokolwiek modyfikatora. Dlatego, wynalazek konkretnie zapewnia zastosowanie pochodnych 2-merkaptobenzoksazolu o wzorze

4 w którym jeden z podstawników R i R1oznacza C1 -C9-alkil, a drugi z nich oznacza atom wodoru, a M oznacza H, Na, K, Li, Cs lub NH4, jako kolektorów do selektywnej flotacji rud siarczkowych, do oddzielania przez flotację minerałów zawierających miedź i/lub srebro oraz do oddzielania uprzednio zaktywowanych minerałów typu siarczków cynku od innych siarczków. W sposobie według wynalazku korzystnie prowadzi się selektywną flotację materiałów zawierających chalkopiryt (CuFeS2), kowelin (CuS), chalkozyn (CU2S), sfaleryt (ZnS), galenę (PbS), piryt FeS2), skały płonnej opartej na krzemianach i/lub węglanach, i ich mieszanin. Ponieważ kolektory stosowane w sposobie według wynalazku powodują flotację siarczków miedzi, natomiast nie powodują flotacji siarczków żelaza lub ołowiu, ani nie aktywowanych wcześniej siarczków cynku, można uzyskać oddzielenie różnych pożądanych składników od surowych rud zawierających kompleksy siarczków przez odzyskiwanie miedzi w pierwszym etapie za pomocą kolektora stosowanego w sposobie według wynalazku, i następnie odzyskiwanie ołowiu przy użyciu znanych kolektorów, i wreszcie odzyskiwanie cynku, po zaktywizowaniu pozostałej zawiesiny siarczanem miedzi. Np., sposób ten można z powodzeniem stosować do przerobu rud zawierających chalkopiryt w mieszaninie z galeną i sfalerytem, wraz z pirytem i innymi skałami płonnymi, gdy pożądane jest odzyskiwanie wszystkich trzech wymienionych minerałów. W takim przypadku użycie pochodnych merkap tobenzotiazolu znanych jako kolektory nie dałoby pożądanego odzyskiwania chalkopirytu od galeny. Co więcej, gdy przerabiana ruda zawiera znaczącą ilość srebra, kolektory stosowane w sposobie według wynalazku pozwalają, ze względu na ich selektywność wobec srebra, odzyskiwać srebro we flotowanym materiale, wraz ze związkami miedzi, o ile występują. Kolektory stosowane w sposobie według wynalazku można także stosować w mieszaninie z innymi znanymi kolektorami, takimi jak ksantogeniany, jak również z aktywatorami cynku, o ile to potrzebne, w celu uzyskiwania ogólnego koncentratu, np. koncentratu minerałów miedzi, ołowiu i cynku. Sposób według wynalazku jest szczególnie skuteczny, gdy prowadzi się go przy ph od 4 do 12, zwłaszcza od 6 do 10, stosując kolektor w ilości 10 do 200 mg na kg rudy poddawanej flotacji. W takich warunkach odzyskiwanie metalu jest bliskie 100%. Związki merkaptobenzoksazolowe stosowane w sposobie według wynalazku zawierają łańcuch alkilowy przyłączony do pierścienia benzokwazolu w pozycji 5- lub 6-. Taki łańcuch zapewnia cząsteczce charakter nieco hydrofobowy, co jest korzystne w procesie flotacji. W rzeczywistości, oprócz tego, że jest organicznym środkiem chelatującym, kolektor flotacji musi także zapewniać odpowiedni stopień hydrofobowości, aby ułatwić flotację cząstek rudy, z którymi wiąże się podczas procesu. Równowaga pomiędzy właściwościami chelatującymi a hydrofobowymi musi być jednak taka, aby unikać jakiejkolwiek erozji cząsteczki rudy powodowanej zbyt silnym wiązaniem się kolektora na powierzchni minerału. Widać wyraźnie, że różne cechy, jakie musi mieć kolektor w celu wykazywania swego działania selektywnego zależą ściśle od charakteru rudy, poddawanej flotacji. Sposoby wytwarzania pewnych kolektorów stosowanych w sposobie według wynalazku opisano w następujących przykładach, które podano tu tylko w celu zilustrowania wynalazku.

5 Przykład I. Wytwarzanie kolektora o następującym wzorze 1a: Do 90 części wody wkroplono 22 części (85%) wodorotlenku potasu. Następnie w temperaturze pokojowej dodano 12,3 części p-metylo-o-aminofenolu. Prowadzono mieszanie w ciągu 1 godziny w temperaturze 25 C, po czym wkroplono 8,36 części siarczku węgla. Prowadzono mieszanie w ciągu 2 godzin w temperaturze 25 C, po czym całość ogrzano do temperatury 45 C. Mieszaninę pozostawiono do przereagowania w ciągu 2 godzin. Rozwój reakcji kontrolowano chromatograficznie metodą chromatografii cienkowarstwowej na zelu krzemionkowym, stosując jako eluent mieszaninę objętościową 8 : 2 n-heksan/octan etylu (produkt wolny od soli otrzymany przez obróbkę kwasem octowym wykazywał Rf = 0,4). Gdy reakcja została zakończona, produkt odsączono a ług macierzysty usunięto z produktu osadzonego na filtrze, stosując 20 części alkoholu metylowego. Produkt wysuszono w suszarce pod zmniejszonym ciśnieniem w temperaturze około 50 C, otrzymując ostatecznie 18,4 części wysuszonego surowego materiału. Rozpuszczono 2 g tego produktu w wodzie i nastawiono ph na 5, stosując kwas octowy, i otrzymując 1,6 g związku o wzorze: który jest nierozpuszczalny w środowisku reakcji. Otrzymany produkt jest jednolity, gdy poddaje się go analizie metodą TLC, i ma temperaturę topnienia 216,5-217 C. W oparciu o powyższe dane, czystość technicznego produktu wynosiła 80%. Przykład II. Wytwarzanie kolektora o następującym wzorze la: Do 300 części 95% etanolu dodano 41,1 części 4-etylo-2-aminofenolu, jak również 45 części wody i 52,8 części ksantogenianu potasu. Mieszaninę ogrzewano w ciągu 3 godzin w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną i po zakończeniu reakcji oddestylowano rozpuszczalnik. Stały produkt traktowano 50 częściami acetonu, następnie filtrowano, i stały produkt ponownie traktowano 30 częściami acetonu. Wreszcie, materiał suszono w suszarce próżniowej w temperaturze 50 C, otrzymując 52,2 części wysuszonego produktu. Analiza końcowego produktu metoda HPLC wykazała miano 78%.

6 Przykład III. Wytwarzanie kolektora o następującym wzorze 1a: Do 30 części wody dodano 30 części (85%) wodorotlenku potasu. W temperaturze pokojowej dodano 15,3 części 2-amino-5-etoksyfenolu. Prowadzono mieszanie w ciągu 1 godziny w temperaturze 25 C, po czym w ciągu 40 minut wkroplono 8,6 części dwusiarczku węgla. Mieszaninę ogrzewano w ciągu 2 godzin w temperaturze 45 C, po czym odsączono produkt reakcji, a ług macierzysty usunięto z wytrąconego produktu 50 częściami 10% solanki. Produkt wysuszono w suszarce próżniowej w temperaturze 50 C, otrzymując 19,5 części wysuszonego produktu. Analiza metodą HPLC wykazała miano 87,2%. Wytrącono niewielką ilość produktu, który był rozpuszczony w wodzie i traktowano kwasem octowym przy ph około 5. Po odsączeniu i wysuszeniu produkt wolny od soli wykazywał temperaturę topnienia 214 C. Prób flotacji. Właściwości związków stosowanych w sposobie według wynalazku w selektywnej flotacji rud składających się zasadniczo z siarczków przedstawiono w następujących praktycznych przykładach. Ogólne warunki prób flotacji, opisanej w przykładach, były następujące: - Mielenie: z pokruszonego materiału, granulowanego do rozmiarów poniżej 3 mm pobierano próbkę 900 g. Umieszczano ją w laboratoryjnym młynie prętowym wraz z 900 g wód kopalnianych i mieszaninę mielono w ciągu wystarczająco długiego czasu, aby zmniejszyć rozmiary 90% próbki do rozmiarów zdolnych do uwalniania użytecznych minerałów, po czym próbkę ekstrahowano i rozcieńczano 2 litrami wody. - Flotacja: próbkę wprowadzano do 2 litrowej komory floto wnika Denver i mieszano za pomocą rotora tego urządzenia. Utrzymując zamknięty zawór wlotowy powietrza, dodawano jeden z kolektorów poddawanych badaniu i pozwalano na kondycjonowanie w ciągu 2 minut Następnie dodano środek pieniący (spieniacz). Pod koniec okresu kondycjonowania, podczas którego w sposób ciągły regulowano ph, otworzono zawór zasysający powietrze i nastawiano szybkość rotora na 1200 obrotów na minutę, zapewniając w ten sposób pianę unoszącą minerał. Pianę usuwano ręczną szuflą aż do jej wyczerpania, lub, w przypadku jej odporności, az do całkowitego usunięcia minerału z piany. We wszystkich opisanych niżej próbach jako środek spieniający stosowano keton metylowoizobutylowy. Przykład IV. W celu przeprowadzenia próby porównawczej pomiędzy związkiem z przykładu I, a znanym kolektorem, to znaczy amyloksantogenianem potasu, próbie poddano surową rudę, którą równolegle traktowano tym znanym kolektorem w celu odzyskania z niej miedzi. Analiza surowca: Cu 0,65%, zasadniczo w postaci chalkopirytu; Pb 2%, zasadniczo w postaci galeny; Zn 5,2%, zasadniczo w postaci sfalerytu; Fe 35,2%, zasadniczo w postaci pirytu; Uziamienie flotowanego materiału: d pm; Kolektor: amyloksantogenian potasu; 80 mg/kg, ph 7 Ciężar (%) Cu (%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał 25,15 2,11 73,5 Odpad 74,85 0,25 26,5

7 Kolektor: jak w przykładzie I; 80 mg/kg, ph 7 Ciężar (%) Cu (%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał 7,65 7,14 73,9 Odpad 92,35 0,21 26,1 Na podstawie powyzszych wyników można stwierdzić, że przy takim samym stopniu odzysku, zawartość Cu w otrzymanym produkcie flotacji w sposobie według wynalazku jest trzykrotnie większa niż uzyskana przy użyciu znanego produktu. Przykład V. Prowadzono próbę porównawczą, stosując surowiec o takim samym składzie, lecz nieco grubszym uziarnieniu. Uziamienie flotowanego materiału: d 80 56μ m; Kolektor: amyloksantogenian potasu; 80 mg/kg, ph 9 Ciężar (%) Cu (%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał 15,05 3,06 66,0 Odpad 84,96 0,28 34,0 Kolektor: jak w przykładzie I; 80 mg/kg, ph 9 Ciężar (%) Cu (%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał 9,57 5,04 66,5 Odpad 90,43 0,27 33,5 Również w tym przypadku można zauważyć, że przy takim samym stopniu odzysku, kolektor stosowany w sposobie według wynalazku zapewnia większe wzbogacenie w Cu. Co więcej, powyższe dane wskazują na ważność łatwości uwalniania minerału, co jest związane z rozmiarem zmielonych granul. Przykład VI. W celu zilustrowania właściwości kolektorów należących do najbliższego stanu techniki, to znaczy merkaptobenzotiazoli, niżej podano wyniki dwóch prób flotacji z 6-propylomerkaptobenzotiazolem. Uziamienie flotowanego materiału: d μm; Kolektor: 6-propylomerkaptobenzotiazol; 40 g/t Analiza surowca A: Cu 3,2% w postaci chalkopirytu, w połączeniu z pirytem, kwarcem, dolomitem i chlorytem; Zawartość Cu(%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał 17,15 82 Analiza surowca B: Pb 2,2%, zasadniczo w postaci galeny, Zn 5,7%, zasadniczo w postaci sfalerytu, w połączeniu z pirytem, kwarcem, syderytem, miką, kalcytem i dolomitem; Zawartość Cu(%) Odzysk Cu (%) Flotowany materiał Powyższe wyniki wskazują, że pochodne merkaptobenzotiazolu są równie skuteczne podczas flotacji zarówno chalkopirytu jak i galeny. Dlatego, jak wskazano poprzednio, merkap tobenzotiazole nie mają koniecznej selektywności aby skutecznie traktować nimi surową rudę zawierającą oba wspomniane wyżej siarczki. Przykład VII. Merkaptobenzoksazol z łańcuchem alkilowym o 9 atomach węgla, to znaczy 5-nonylomerkaptobenzoksazol, badano jako selektywny środek flotujący w sposobie według wynalazku, uzyskując następujące wyniki: Analiza surowca: Cu 1,07%; Zn 2,49%, Pb 0,89%; Ag 23 ppm; piryt; Uziamienie flotowanego materiału; d μm; Kolektor: 5-nonylomerkaptobenzoksazol; 110 g/t;

8 Ciężar (%) Zawartość Odzysk Zawartość Odzysk Cu (%) Cu (%) Ag (ppm) Ag (%) Flotowany materiał 19,09 4,31 76,62 64,29 44,62 Pozostałość 80,91 0,49 36,89 19,0 66,18 Jak przedstawiono wyżej, we flotowanym materiale odzyskano znaczną ilość srebra, wraz ze znaczącą częścią rudy miedzi. Przykład VIII. Selektywne właściwości kolektorów stosowanych w sposobie według wynalazku w odzyskiwaniu rudy srebra zilustrowano dalej w następującym przykładzie Analiza surowca: Cu 1,18%; Zn 2,30%; Pb 0,87%, Ag 21 ppm; w pirytowej skale płonnej; Uziamienie flotowanego materiału: d μm; Kolektor: związek jak w przykładzie I; 110 g/t; Ciężar (%) Zawartość Odzysk Zawartość Odzysk Cu (%) Cu (%) Ag (ppm) Ag (%) Flotowany materiał 8,20 12,07 84, ,11 Pozostałość 91,80 0,22 16, ,89 Przykład IX. Możliwość rozdzielania za pomocą kolejnych flotacji nie tylko miedzi, lecz także cynku, przy użyciu kolektorów stosowanych w sposobie według wynalazku, zilustrowano następującymi wynikami prób Etapy procesu opisano dalej. Ciężar (%) Cu (%) Pb (%) Zn (%) Odzysk Zn (%) produkt z Cu 8,57 6,10 produkt z Pb 10,25 produkt z Zn 25,42 31,78 81,83 odpad 55,76 0,17 0,14 2,0 11,54 Flotację rudy Cu prowadzono przy obojętnym ph, stosując jako kolektor pochodną z przykładu 13. Z powstałej zawiesiny oddziela się rudę ołowiu przez dalszą flotację, po podwyższeniu ph, stosując znany kolektor, taki jak amyloksantogeman potasu. Do flotacji materiałów zawierających Cu i Pb, zawiesina miała ph 9,9. Następnie dodano 300 g/t CuS0 4 w celu zaktywowania flotacji siarczku cynku, i pozwolono naprzereagowanie mieszaniny w warunkach mieszania w ciągu 5 minut; po czym dodano wapno palone, aby nastawić ph na 10,3. Dodano kolektor z przykładu U w ilości 80 g/t. Mieszaninie tej pozwolono przereagować w ciągu 2 minut i, po dodaniu środka pieniącego, prowadzono flotację w ciągu 5 minut. Jak pokazują wyniki w podanej poprzednio tablicy, traktowanie takie pozwala odzyskać 81,83% początkowo zawartego cynku, oprócz odzyskania siarczków miedzi i ołowiu. Przykład X. Innym korzystnym zastosowaniem kolektorów w sposobie według wynalazku jest odzyskiwanie cynku z pozostałości po odzyskiwaniu Cu i Pb, niezależnie od tego jak rozdzielano te materiały. Materiał zasilający opisanego poprzednio rodzaju dawał następujące wyniki analizy: Cu 0,33%; Zn 2,5%, Pb 0,61%, Ag 22 ppm. Aktywator: CUSO4; 400 g/t; ph 12, użycie CaO Kolektor: związek z przykładu I; 110 g/t Ciężar (%) Zawartość Zn (%) Odzysk Zn (%) Flotowany materiał 5,02 33,14 65,8 Pozostałość 94,98 0,91 34,19 Niniejszy wynalazek ujawniono z konkretnymi odniesieniami do pewnych korzystnych jego postaci, lecz należy rozumieć, że fachowcy mogą wprowadzać do niego modyfikacje 1 zmiany bez wykraczania poza zakres i ideę wynalazku. Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz Cena 2,00 zł