Obiekty Referencyjne. Lofty U Scheiblera w Łodzi. Systemy chemii budowlanej. Fot. Marta Sinior

Transkrypt

1 Obiekty Referencyjne

2 Opis obiektu i prac na nim wykonanych: Wykonanie renowacji i adaptacji pomieszczeń zabytkowej, XIX-wiecznej przędzalni na apartamenty mieszkalne. Inwestor i wykonawca: Projektant: Inwestor: Gary Wolff Paweł Marciniak i Dariusz Witasiak z pracowni Marciniak&Witasiak i zespół Opal Property Developments Rozpoczęcie prac: Listopad 2006 Zakończenie prac: Maj 2010 Wykorzystane produkty: Sopro TKM 183 zaprawa trasowo-wapienna, Sopro KMT 408 zaprawa bazowa z trasem do murowania klinkieru, Sopro DM 610 zaprawa drenażowa, Sopro FF 455 elastyczna zaprawa klejowa biała, Sopro GD 749 preparat gruntujący do podłoży chłonnych,

3 Historia powstania kompleksu mieszkalnego Lofty u Scheiblera w Łodzi: Lofty U Scheiblera to unikatowa inwestycja, związana z rewitalizacją XIX-wiecznej przędzalni Karola Scheiblera w Łodzi. Uroczyste otwarcie odbyło się 18 maja 2010, było zwieńczeniem procesu przekształcenia dawnego obiektu przemysłowego na 421 loftów czyli stylowych mieszkań, powstałych w pomieszczeniach pofabrycznych, z widocznymi elementami murów i instalacji. Lofty U Scheiblera mieszczą się przy ulicy Tymienieckiego, wchodzącej w obszar Księżego Młyna. Jest to zaciszna okolica w centrum Łodzi, usytuowana w odległości około 1 km od słynnej ul. Piotrkowskiej. Inwestycja, prowadzona przez australijskiego inwestora Opal Property Developments, działającego w branży developerskiej, zakładała przywrócenie dawnej świetności budynkom pofabrycznym, przy jednoczesnym zachowaniu ich unikalnego charakteru. Karol Scheibler rozpoczął budowę ogromnej fabryki i osiedla robotniczego w 1870 roku na Księżym Młynie w Łodzi. Budynek przędzalni miał 207 m długości i 35,5 m szerokości. Przędzalnia została wzniesiona na planie prostokąta. Jej budynek składał się z trzech członów boczne mieściły trójnawowe hale produkcyjne, a środkowy pomieszczenie dla maszyny parowej. Charakterystyczne dla budowli były narożne, ośmioboczne wieże, w których ulokowano klatki schodowe, urządzenia sanitarne i dźwigowe. Obiekt łączył nowoczesny wówczas styl przemysłowy z obronnym, nawiązującym do średniowiecznej architektury. Ze względu na rozmiary, styl architektoniczny i nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne, stał się wzorem dla wielu późniejszych projektantów fabryk. Zespół fabryczny stanowił przełom w architekturze przemysłowej. Działania Karola Scheiblera zapewniły Łodzi czołowe miejsce w Europie w dziedzinie przemysłu włókienniczego. Jednak I wojna światowa, kryzysy gospodarcze okresu międzywojennego, a także zmiany własnościowe w Polsce przyczyniły się do upadku włókienniczego imperium i degradacji budynków fabrycznych. Informacje o obiekcie: Przebudowa niemal 140-letniej fabryki na mieszkania okazała się bardzo trudnym zadaniem, które wymagało wypracowania kompromisu między zachowaniem architektury przemysłowej a stworzeniem wygodnych do zamieszkania miejsc. Autorami architektonicznej części projektu są: australijski projektant Gary Wolff oraz łódzcy architekci Paweł Marciniak i Dariusz Witasiak z zespołem. Projektując przebudowę zabytkowej przędzalni starano się jak najmniej ingerować w dawną bryłę obiektu.

4 Budowa rozpoczęła się pod koniec 2006 roku. Prace były prowadzone z dołu do góry i z zachodu na wschód. Gdy była wznoszona nowa kondygnacja, jednocześnie stara, bezpośrednio nad nią, była rozbierana. Budowano w taki sposób, by nie dopuścić do zachwiania układu statycznego i w konsekwencji do zawalenia się ścian, gdyby najpierw wyburzono wnętrza i dopiero wtedy odtwarzano stropy. Również etapami prowadzono prace związane z usunięciem ostatniej kondygnacji. Od strony zachodniej, w kierunku wschodnim, robotnicy zrywali dach, rozbierali ścianki i wycinali tylko część stalowej konstrukcji. Dopiero po zainstalowaniu dźwigów, które podtrzymywały ściany zewnętrzne rozpoczęto usuwanie ostatniej kondygnacji, fragment po fragmencie, według opracowanego podziału. W kolejnych latach przędzalnia nabierała pierwotnego kształtu. Jednak zakończenie inwestycji, które miało nastąpić pod koniec 2008 roku, przeciągnęło się o kilkanaście miesięcy. Przyczyną tego stanu była wyjątkowa pracochłonność robót budowlanych, wybór odpowiednich technologii i materiałów oraz właściwych wykonawców. Obiekt łączy zabytkową architekturę przemysłową z czerwonej cegły z nowoczesną aranżacją. Elementem wyróżniającym są, zachowane w oryginalnym kształcie, zakończone łukiem, ogromne pofabryczne okna, żeliwne słupy i ściany wykończone okładzinami marmurowymi. Obiekt został przykryty nowym, dwuspadowym dachem. W części środkowej zadaszenia znajduje się świetlik, który doświetla atrium. W różne części dachu wbudowano tarasy. W samych loftach nie dominuje cegła. Mieszkania mają wysokie i białe ściany. Rudy kolor pojawia się jako detal. Niektóre mieszkania mają ponad 4 metry wysokości. Lofty są jedno- lub wielopoziomowe. Część mieszkań wyposażona jest w balkony lub tarasy. Na obszarze zewnętrznym inwestycji U Scheiblera zagospodarowano tereny zielone, utworzono place zabaw, część rekreacyjną z alejkami parkowymi, i bardzo pięknie usytuowanym stawem. Budynek jest przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych. Powstało miejsce do zamieszkania nie tylko atrakcyjne, niestandardowe architektonicznie, ale zrewitalizowany obiekt pofabryczny przywrócił tej części miasta zabytkowy i prestiżowy charakter. Lofty to znakomita metoda na modernizację i odzyskiwanie postindustrialnych terenów w miastach, gdzie znajduje się wiele opuszczonych fabryk, w związku z rozwojem technologii, zmianą procesów produkcyjnych i ich przenoszeniem na obrzeża miast. Informacje o wykonanych pracach przy użyciu materiałów Sopro: Rewitalizacja XIX-wiecznej przędzalni Karola Scheiblera w Łodzi, z zachowaniem historycznej bryły i przywróceniem pierwotnego kształ-

5 tu budowli z uwagi na szeroki zakres prac wymagała zastosowania różnych systemów i technologii. Dobór materiałów charakteryzowało duże zróżnicowanie z uwagi na konieczność połączenia wymagań stawianych z jednej strony zabytkowej fasadzie (cegła), z drugiej nowoczesnym elementom wykończenia (stal, szkło, kamień). Gdy elementy muru, które nadawały się do wykorzystania zostały oczyszczone z pozostałości tynków, okazało się, że wykazuje on liczne ubytki. W celu ich uzupełnienia oraz w miarę możliwości dokładnego odtworzenia wyglądu elewacji, do murowania i tynkowania nowych fragmentów ścian, zastosowano zaprawę trasowo-wapienną Sopro TKM 183. Zaprawa renowacyjna Sopro TKM 183 podawana była przy pomocy pompy INOMAT 8. Jest to fabrycznie przygotowana, sucha zaprawa, która po zmieszaniu z wodą staje się gotowa do użytku. Posiada wysoką paroprzepuszczalność, działa stabilizująco na temperaturę i wilgotność. Wysoka zawartość trasu zmniejsza ryzyko powstawania wykwitów i plam na tynku wierzchnim. Jest dostosowana do właściwości oryginalnych starych zapraw. Wiele elementów murów z powodu dużych zniszczeń należało wybudować od nowa. W tym przypadku do rekonstrukcji użyto zaprawy bazowej z trasem do murowania klinkieru Sopro KMT 408. Jest to sucha zaprawa, która po zmieszaniu z wodą staje się gotowa do użytku. Jest łatwa i szybka w przygotowaniu, optymalnie trzyma się cegły. Zapewnia przepuszczalność pary wodnej, przy wysokiej szczelności materiału i dzięki elastyczności nie dopuszcza do powstawania rys skurczowych. Charakteryzuje się wyjątkową szczelnością i wysoką odpornością na deszcz. Klatki schodowe i ciągi komunikacyjne zostały wykończone okładzinami z kamienia naturalnego. Pod tynki gipsowe użyto podkładu gruntującego do podłoży chłonnych Sopro GD 749 w koncentracie. Do mocowania i układania płyt z marmuru zastosowano elastyczna zaprawę klejową białą Sopro FF 455, która przeznaczona jest do użycia w pomieszczeniach mieszkalnych, usługowych i przemysłowych. Cienkowarstwową zaprawę klejową cechuje bardzo dobra przyczepność kontaktowa, stabilność, wysoką wydajność. Zaprawę drenażową Sopro DM 610 zastosowano do układania kamienia naturalnego oraz płyt i płytek w obszarach zewnętrznych. Dzięki specyficznej krzywej przesiewu uzyskuje się podłoże o wysokiej przepuszczalności wody, charakteryzujące się niemal zerowym podciąganiem kapilarnym. Niezawodnie zapobiega uszkodzeniom, jakie powoduje penetrująca woda jak np. wykwity i zniszczenie struktury zaprawy w związku ze zwiększeniem się objętości zamarzającej wody na balkonach, tarasach, schodach, podestach i innych tego rodzaju miejscach. Tam też znalazła zastosowanie. Sopro Polska przy realizacji tej inwestycji proponowała rozwiązania materiałowe i technologie wykonania oraz prowadziła instruktaż obiektowy z zastosowaniem odpowiedniej pompy.

6 Informacje: Inwestor: Opal Property Developments Projektant: Gary Wolff Paweł Marciniak i Dariusz Witasiak z pracowni Marciniak&Witasiak i zespół Data rozpoczęcia: Listopad 2006 Data zakończenia: Maj 2010 Opieka nad projektem: Sopro Polska Sp. z o.o. Dział Sprzedaży i Dział Doradztwa Technicznego Zdjęcia obiektu

7 Zdjęcia wykonanych prac zestaw 1

8 Zdjęcia wykonanych prac zestaw 2

9 Zdjęcia wykonanych prac zestaw 3