Kanalizacja zewnętrzna

Transkrypt

1 Kanalizacja zewnętrzna INSTRUKCJA projektowanie montaż

2

3 3 SPIS TREŚCI 1. WPROWADZENIE Rodzaj materiału Zalety i wady wyrobów KG z PVC Dane fizykochemiczne materiału Uszczelki ZASTOSOWANIE Wymagania techniczne Oznakowanie rur Sposób dostawy Normy, wytyczne i przepisy KATALOGI Katalog rur i kształtek KG Katalog studni WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PROJEKTOWANIA Wymiarowanie hydrauliczne kanałów kanalizacyjnych z PVC Ścieralność rur KG Obliczenia statyczne Wyjaśnienia dotyczące formularza obliczeń statycznych OBIEKTY SIECI KANALIZACYJNEJ - STUDZIENKI Studzienki Studzienki rewizyjne z wyczystkami KGRE Studzienki spadowe WYTYCZNE TECHNICZNE DO WYKONANIA KANALIZACJI Z RUR KG Organizacja robót i roboty przygotowawcze Odbiór materiałów Pomiary Roboty ziemne wyjściowe Rodzaje wykopów Szerokość wykopu Obudowa ścian wykopu w strefie kanałowej Odwodnienie wykopów Przygotowanie podłoża... 36

4 4 7. UKŁADANIE PRZEWODÓW I BUDOWA OBIEKTÓW Warunki ogólne Złącza rur KG Złącza kielichowe na wcisk z uszczelkami wargowymi Czynności związane z wykonywaniem połączeń Zakładanie uszczelki Montaż złącza Montaż złącza za pomocą mufy przesuwnej KGU Układanie rur na dnie wykopu Obetonowywanie rur KG Szybkość układania rur BUDOWA OBIEKTÓW SIECI KANALIZACYJNEJ Studzienki kanalizacyjne rewizyjne SC Łączenie przewodów kanałowych ze studzienkami Montaż studzienki rewizyjnej SC Przejścia pod i nad przeszkodami Ochrona rur przed przemarzaniem ROBOTY ZIEMNE KOŃCOWE Zasypka kanału i zagęszczenie gruntu ODBIÓR ROBÓT Warunki wyjściowe Próby szczelności przewodów kanalizacyjnych Próba szczelności na eksfiltrację Próba szczelności na infiltrację Próba szczelności z zastosowaniem powietrza Próba na deformacje przekroju poprzecznego kanału ODPORNOŚĆ CHEMICZNA WG DIN

5 5

6 Dane fizykochemiczne materiału % - 81/ > >

7 7 2. ZASTOSOWANIE Rury i kształtki KG przeznaczone są do budowy sieci kanalizacyjnej, z reguły jako bezciśnieniowe kanały podziemne, które stanowią jedną z poważniejszych instalacji infrastruktury podziemnej. Dlatego też zawsze należy zwracać uwagę na rozwiązania, które pozwoliłyby osiągnąć jak najlepszą jakość inwestycji, przy jak najmniejszym jej koszcie. Rozwiązaniem jest system kanalizacji zewnętrznej KG i studnie kanalizacyjne SC. Połączenia rur, kształtek i studzienek przewidziane są na ciśnienie 0,5 bara (5 m H 2 O) przy temperaturze 20 O C. Rury i kształtki KG nie mogą być stosowane, gdy temperatura ścieków przy średnicy DN stale przekracza 60 O C, a przy DN stale przekracza 40 O C. Odporność chemiczna rur i kształtek oraz uszczelek jest zachowana dla ścieków o wartości ph Przy przepływie nie oczyszczonych ścieków przemysłowych niezależnie od ph należy sprawdzić odporność chemiczną wg załącznika 1. Dla przewodów układanych w gruncie należy wykonać obliczenia statyczne dotyczące wytrzymałości, jeżeli: - obciążenie od ruchu drogowego jest większe niż: obciążenie całkowite 300 kn, obciążenie kołowe 50 kn, - minimalna wysokość przykrycia rur jest mniejsza niż: 1 m pod powierzchniami, na których odbywa się ruch drogowy, 0,8 m pod powierzchniami, na których nie przewidywany jest ruch drogowy lub czasowy lekki ruch drogowy, - maksymalne przykrycie rur wynosi: 6 m w wykopach o szerokości minimalnej wg DIN 4124, (DN +0,6 m), 4 m przy znacznie szerszych wykopach lub przy układaniu w nasypach, w obu przypadkach bez ruchu drogowego, 3,5 m przy szerokich wykopach i w nasypach z ruchem drogowym, - materiał przewidziany na zasypkę ma: gęstość 20,5 kn/m 2 kąt tarcia 2,5 O. Układanie rur w obszarze wody gruntowej możliwe jest jedynie, gdy nie występuje przemieszczenie warstwy zasypki. Dopuszczalne głębokości układania rur KG zamieszczone są w Tabeli 7. Tabela ta podaje tylko wartości orientacyjne, dla sprawdzenia należy przeprowadzić obliczenia wg metody ATV Wymagania techniczne Firma, aby osiągnąć najwyższą jakość wyrobów, stosuje wysokiej klasy surowce, nowoczesną technologię wytwarzania oraz nowe systemy uszczelniające z bardzo odpornymi uszczelkami Oznakowanie rur Na zewnętrznej powierzchni rur powinny być umieszczone trwałe napisy, rozmieszczone co 2 m, zawierające co najmniej: - nazwę lub znak producenta MAGNAPLAST S (lub D) 1/ w zależności od miejsca produkcji - symbol obszaru zastosowania np: U D (stosowanie poza konstrukcją budowli) - wymiar średnicy i grubość ścianki w mm np.: KG DN 315 x 7,7 - symbol materiału PVC-U

8 8

9 KGEM rury z kielichem Klasa A - SN2 DN d 1 mm s 1 mm D mm t max 1) mm , , Klasa B - SN4 DN d 1 mm s 1 mm D mm t max 1) mm , , , , , , DN Długość Nr art DN DN Długość Nr art Klasa C - SN8 d 1 mm s 1 mm D mm t max 1) mm , , , , , , , DN Długość Nr art

10 10 KGB kolana KGEA trójniki 45 DN Kąt z 1 mm L mm Nr art DN 1 /DN 2 Z 1 mm L 1 mm L 2 mm Nr art. 110/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

11 KGEA trójniki 87 KG-ERMM złączki dwukielichowe 11 DN 1 /DN 2 Z 1 mm L 1 mm L 2 mm Nr art. 110/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / DN Z mm L mm Nr art KGU mufy przesuwne DN L mm Nr art KGK zaślepki KGM korki DN Nr art DN L mm Nr art

12 12 KGRE wyczystki KGUS złączki do rur kamionkowych DN c L mm Nr art KGRE wyczystki z okrągłym deklem DN D mm L min. mm Nr art KGUG złączki do rur żeliwnych DN KGR redukcje Z 1 mm L mm Nr art DN d i mm L min. mm Nr art KGF przejścia murowe DN 1 /DN 2 L 1 mm L 2 mm Nr art. 160/ / / / / / DN Długość Nr art

13 KG uszczelki zapasowe 13 Przykłady montażu elementów kanalizacji zewnętrznej MAGNAPLAST KGUG uszczelki DN Nr art DN Nr art Połączenie bosego końca rury żeliwnej z rurą KGEM przy pomocy złączki i uszczelek KGUG 1. Rura żeliwna 2. Uszczelka KGUG 3. Złączka KGUG 4. Rura KGEM Zastosowanie środka poślizgowego przy montażu połączeń kielichowych

14 14 System studni do rury wznoszącej 400 mm Kineta studni rewizyjnej 3 dopływy Przelotowa DN opis M [mm] H [mm] h 1 [mm] nr art dopływy dopływy dopływy dopływy DN opis M [mm] H [mm] h 1 [mm] nr art. 160 przelotowa przelotowa przelotowa przelotowa Dopływ lewy Dopływ prawy DN opis M [mm] H [mm] h 1 [mm] nr art. 250 dopływ lewy dopływ lewy DN opis M [mm] H [mm] h 1 [mm] nr art. 250 dopływ prawy dopływ prawy

15 Rury wznoszące Manszeta 15 DN L [mm] nr artykułu Nazwa nr art / Pokrywy teleskopowe żeliwne Nazwa Klasa wytrzymałości H [mm] h 1 [mm] h 2 [mm] D 1 [mm] D 2 [mm] nr art. L300 A pełna A - 5 T / L300 B pełna B - 12,5 T / L300 B z kratką B - 12,5 T / L65 D pełna D - 40 T / L61 D z kratką* D - 40 T / * wpust uliczny ściekowy Stożek betonowy z pokrywą Uszczelki opis nr art. Nazwa nr art. stożek betonowy uszczelka in situ 110 mm uszczelka in situ 160 mm uszczelka in situ 200 mm 34625

16 16 System studni do rury wznoszącej 315 mm Kineta studni rewizyjnej 3 dopływy Przelotowa Wymiary opis H [mm] całkowita wysokość studni min. [mm] max. [mm] nr art. Wymiary opis H [mm] całkowita wysokość studni min. [mm] max. [mm] nr art dopływy dopływy przelotowa przelotowa Rury wznoszące Stożek betonowy z pokrywą DN L [mm] nr artykułu opis nr art Manszeta stożek betonowy Pokrywy teleskopowe żeliwne Nazwa nr art. 315/ opis typ klasa wytrzymałości H [mm] h 1 [mm] h 2 [mm] nr art. pokrywa pełna L 250 B - 12,5 T pokrywa pełna L 250 D - 40 T pokrywa z kratką L 250 B - 12,5 T

17 System studni do rury wznoszącej 200 mm 17 Kineta studni rewizyjnej Przelotowa Wymiary M [mm] L [mm] nr art. 160 przelotowa przelotowa Rura wznosząca DN L [mm] nr artykułu Pokrywy teleskopowe żeliwne Nazwa Klasa wytrzymałości H [mm] h 1 [mm] h 2 [mm] D 1 [mm] D 2 [mm] nr art. pokrywa pełna L63 A A - 5 T pokrywa pełna L63 D D - 40 T

18 18 4. WSKAZÓWKI DOTYCZĄCE PROJEKTOWANIA Podstawą projektowania są wiadomości teoretyczne i praktyczne w projektowaniu, budowie i eksploatacji kanalizacji. Przy projektowaniu i układaniu kanałów z rur KG należy kierować się odpowiednimi przepisami dla danego terenu budowy, normą z wytycznymi dla wykonawstwa dla kanałów sanitarnych i deszczowych wg DIN 4033 (projekt nowej normy europejskiej EN 1610). Kanały z PVC powinny również posiadać: - wytrzymałość przeciwstawiającą się wpływom różnych obciążeń, - wytrzymałość na wpływy mechaniczne, chemiczne, termiczne i biologiczne, - trwałość użytkową. Układanie kanału musi być wykonane na podstawie szczegółowych projektów. Projekt powinien zawierać: - plany pokazujące wymiary, materiały i położenie rur, łącznie z położeniem w stosunku do innych systemów podziemnych i budynków, - szczegółowe rysunki i przepisy opisujące proces układania. Projekt powinien być wykonany na bazie rzeczywistych analiz gruntu, powinien zawierać wytyczne określające wzmocnienie podłoża, jeżeli jest to konieczne. Poziom kontroli i podział odpowiedzialności muszą być w ogólnym zarysie zawarte w projekcie. Położenie kanałów powinno być tak zaprojektowane, aby nie powodowało szkód w istniejącym uzbrojeniu i fundamentach. Szczególną uwagę należy zwrócić przy sytuowaniu sieci kanalizacyjnych z PVC w pobliżu przewodów o temperaturze wyższej od temperatury gruntu (ciepłociągi, kable energetyczne). Usytuowanie kanałów z PVC względem innego uzbrojenia podziemnego należy zaprojektować zgodnie z odpowiednimi normami branżowymi, jak również jej położenie uzgodnić z właścicielami podziemnych sieci i obiektów. Tab. 1. Odległości między przewodami kanalizacyjnymi a przewodami wodociągowymi i ciepłowniczymi Rys. 1. Odległości między przewodami kanalizacyjnymi a przewodami wodociągowymi i ciepłowniczymi

19 19 Tab. 2. Minimalne dopuszczalne odstępy między zewnętrzną ścianą przewodu kanalizacyjnego ułożonego w gruncie a zewnętrzną powierzchnią innych elementów uzbrojenia podziemnego Sposób ułożenia kanału w wykopie zależy od: - wysokości przykrycia - wysokości liczonej od zewnętrznej krawędzi sklepienia rury do poziomu terenu, ulicy, nasypu lub też do poziomu podkładów przy przejściach przez tory kolejowe - h, - szerokości obliczeniowej wykopu - odstępu ścian wykopu na wysokości sklepienia rury. Szerokość minimalna określona jest wg DIN Z reguły jest ona równa średnicy zewnętrznej rury powiększonej o 0,7 m - B - Rys.18, - kąta podparcia - obszaru pomiędzy dnem wykopu a wysokością na obwodzie rury określoną przez kąt ułożenia. Przy bezpośrednim ułożeniu na gruncie nienaruszonym należy również ten grunt do obszaru podpory, - obsypki - warstwy po obu stronach rury oraz do 0,3 m powyżej wierzchołka rury, w przypadku wykopów w całej szerokości wykopu, w przypadku nasypów lub bardzo szerokich wykopów jest równa 4-krotnej średnicy zewnętrznej rury, - warstwy ochronnej - obszaru podpory i zasypki do 0,3 m powyżej sklepienia rury. Przy nasypach i bardzo szerokich wykopach jego szerokość wynosi 4 x średnica zewnętrzna rury Wymiarowanie hydrauliczne kanałów kanalizacyjnych z PVC Wymiarowanie hydrauliczne kanałów kanalizacyjnych z PVC odbywa się w oparciu o formułę Colebrooka- -Prendetla. Obliczenia odbywają się na podstawie wytycznych ATV Arbeitsblatt A110 wydanie 1988 r., które z uwagi na rodzaj i wykonanie kanałów różnicują: - kanały normalne z bocznymi dopływami i studzienkami, - kanały proste bez bocznych studzienek i bez dopływów. Obliczenie hydrauliczne przekrojów kanałów polega na wyznaczeniu wymiarów kanałów, napełnienia ściekami oraz prędkości przepływu. Obliczenia przeprowadza się na podstawie obliczeniowego natężenia przepływu i przyjętego spadku dna kanału oraz chropowatości bezwzględnej ścianek kanału przy założeniu, że: - wymiar, kształt kanału, jego spadek, chropowatość oraz przyjęty przepływ obliczeniowy na całej długości obliczeniowej kanału nie zmienia się, - we wszystkich punktach przekroju strumienia są jednakowe prędkości. Zależności między przepływem, prędkością, wymiarami kanału i spadku na opory można określić wzorem: Do obliczeń hydraulicznych można zastosować wzór Prandtela-Colebrook'a dla całkowitego napełnienia kanału:

20 20 lub wzór Bretting'a dla częściowego napełnienia kanału: gdzie: Q -natężenie przepływu przy całkowitym natężeniu kanału [m 3 /s], q n -natężenie przepływu przy częściowym natężeniu kanału [m 3 /s], d -średnica wewnętrzna kanału [m], i -spadek kanału, h n -wysokość częściowego napełnienia kanału [m], k -współczynnik chropowatości bezwzględnej [m], R h -promień hydrauliczny [m], f -powierzchnia czynna przekroju cieczy [m 2 ], c -współczynnik prędkości, wartość jego zależy od rodzaju ścianek przewodu oraz od promienia hydraulicznego. Przepływ odczytujemy z nomogramu, przyjęto chropowatość równą k = 0,25 mm. Dla wyznaczenia parametrów hydraulicznych rur KG o ściankach gładkich został opracowany nomogram: Rys. 2. Nomogram do obliczeń hydraulicznych przy całkowitym napełnieniu kanału

21 21 Rys. 3. Krzywa sprawności Q i V Podstawowym parametrem przy doborze spadków kanałów jest zapewnienie w sieci warunków samooczyszczania, tj. uzyskania w kanałach najmniejszej prędkości, która nie dopuszcza do tworzenia się na ich dnie osadów. Prędkości spełniające warunek samooczyszczania przy całkowitym napełnieniu kanału nie powinny być mniejsze niż: V = 0,8 m/s - dla kanalizacji sanitarnej, V = 0,6 m/s - dla kanalizacji deszczowej, V = 1,0 m/s - dla kanalizacji ogólnospławnej. Prędkości nie powinny być traktowane jako stałe, lecz uzależnione od średnicy kanału i powinny wzrastać wraz ze średnicą. Aby powyższy warunek został spełniony, minimalne spadki kanałów rurowych można przyjmować i min =1/d, gdzie d jest średnicą wewnętrzną [mm]. Tab. 3. Minimalne spadki i [ ] kanałów dla rur PVC

22 22

23 23 Rys. 4. Ścieralność różnych materiałów używanych do budowy kanalizacji Maksymalne prędkości przepływu ze względu na ścieralność nie powinny w zasadzie przekraczać v = 3 m/s Obliczenia statyczne Obliczenia statyczne dla rur KG wykonywane są w oparciu o ATV Arbeitsblatt A 127 z parametrami mechanicznymi z norm DIN 16869, Część 1, 2 i DIN Na pracę układu rurociąg-ośrodek gruntowy znaczny wpływ ma elastyczność ułożonego w gruncie rurociągu. Tak jak i w wielu innych konstrukcjach inżynierskich, elastyczność ma duży wpływ na bezpieczeństwo całej budowli. Rury KG to tzw. rury podatne, których ewentualne odkształcenia silnie wpływają na wielkość i rozkład obciążeń wokół przekroju. Grunt jest tutaj znaczącym elementem składowym systemu nośnego. Sztywność rury i sztywność podłoża wspólnie wpływają na wartość współczynnika sztywności charakterystycznej całego układu. Odkształcalność rur KG powoduje, że pierwotny przekrój kołowy pod wpływem obciążeń może przyjąć kształt spłaszczonej elipsy. Ewentualna deformacja pionowa przekroju prowadzi do zmniejszenia maksymalnych obciążeń w górnej jego części, a więc do odciążenia rurociągu. Pionowe parcie gruntu wynikające z obciążeń komunikacyjnych i ciężaru własnego gruntu powoduje wspomnianą deformację przekroju do spłaszczonej elipsy i powiększenie średnicy poziomej. Wywołuje to reakcję ośrodka gruntowego. Powstaje odpór gruntu qh*, przez co zwiększa się parcie boczne gruntu na rurę. Zachodzący wskutek deformacji przekroju wzrost parcia bocznego oraz jednoczesne zmniejszenie obciążeń pionowych powoduje korzystne wyrównanie rozkładu obciążeń wokół przekroju, gdyż prowadzi to do zmniejszenia maksymalnych wartości momentów zginających. Przeprowadzając odpowiednie obliczenia statyczno-wytrzymałościowe dla konkretnego rurociągu można określić jego współczynnik bezpieczeństwa.

24 24

25 25 Tab. 6. Charakterystyka własności gruntów Tab. 7. Wysokości przykrycia kanałów KG - SDR 41

26 Wyjaśnienia dotyczące formularza obliczeń statycznych Strefy układu: Strefa E1 -Strefa wypełnienia wykopu nad rurą, aż do powierzchni terenu. Strefa E2 - Strefa rury - wypełnienie wykopu z obu stron rury, aż do wysokości 0,3 m ponad nią. Strefa E3 -Grunt z prawej i lewej strony obudowy wykopu, od dna wykopu do powierzchni terenu (grunt rodzimy). Strefa E4 -Grunt poniżej dna wykopu (grunt rodzimy). Wytyczne dotyczące wypełniania i zasypywania wykopu (strefa 1) oznaczane są literą A. Wytyczne dotyczące obsypywania rurociągu (strefa 2) oznaczane są literą B. Rozróżnia się 4 następujące warianty (ATV A-127): 1. Zasypka zagęszczana warstwami w miarę wypełniania wykopu lub wykonywania nasypu (bez kontroli stopnia zagęszczenia). Dotyczy także deskowań z bali drewnianych ułożonych pomiędzy stalowymi kształtownikami (obudowa berlińska). 2. Pionowa obudowa wykopu ze stalowych kształtowników (o profilach do wysokości 80 mm z zamkami lub bez) wyciąganych dopiero po zasypaniu wykopu. Ponadto również obudowa segmentowa lub zmechanizowana, pod warunkiem, że po wyciągnięciu szalowania zachowane zostanie zagęszczenie gruntu. 3. Pionowa obudowa wykopu w strefie rury w postaci ścianek szczelnych i zagęszczanie koło deskowania. 4. Zasypka zagęszczana warstwami w miarę wypełniania wykopu lub wykonywania nasypu z udokumentowanym stopniem zagęszczenia, wymaganym zgodnie z ZTVE~tB (nie stosuje się przy gruntach grupy G4). Rys. 6. Kształty wykopów

27 27 5. OBIEKTY SIECI KANALIZACYJNEJ - STUDZIENKI Do podstawowych i powszechnie stosowanych obiektów zewnętrznej sieci kanalizacyjnej zalicza się: -studzienki, -wpusty deszczowe uliczne i podwórzowe Studzienki W budowie kanalizacji występują następujące rodzaje studzienek: - studzienki przelotowe (na odcinkach prostych i załamaniach tras), - studzienki połączeniowe, - studzienki kaskadowe, - studzienki płuczne (płuczki kanałowe). W dotychczasowym budownictwie ww. obiekty były i są nadal wykonywane w zasadzie z żelbetu o konstrukcji prefabrykowanej względnie monolitycznej. W przedmiotowym zakresie wymiarowym kanałów norma PN- 91/B preferuje kształt kołowy studzienek oraz ich średnicę minimum 1,2 m, a w wyjątkowych wypadkach 1,0 m. Ww. wymiarowanie wiązało się z ich charakterem jako studzienki rewizyjne, uwzględniając możliwość zejścia robotnika do ich wnętrza dla oględzin stanu technicznego kanałów, robót konserwacyjnych względnie przeprowadzenia czyszczenia. Studzienki sieci kanalizacyjnej z tradycyjnych materiałów (kamionka, betonżelbet) były wykonywane najczęściej w oparciu o dokumentację typową KBA (1976 r.). Przedmiotowa dokumentacja typowa posiada obecnie zdjętą klauzulę typowości. Postęp techniczny w budowie kanalizacji z rur z PVC wprowadził zastosowanie tworzyw sztucznych w budowie studzienek sieci kanalizacyjnej. Dokonano tego zarówno ze względów ekonomicznych, jak i technicznych, biorąc pod uwagę ochronę środowiska w zakresie eksfiltracji ścieków do gruntu, jak i infiltracji wód gruntowych do wnętrza kanalizacji. W zakresie podstawowych rozwiązań konstrukcyjnych w budowie studzienek z tworzyw sztucznych zastosowano wykonanie: Studnie kanalizacyjne SC DN 300 lub DN niewłazowe: - dna studzienki z komorą roboczą i przyłączami kielichowymi rurociągów - kinety studzienki wykonane z PVC lub PP, - szybów łączących komory robocze z powierzchnią terenu, przy jednoczesnym zmniejszaniu średnicy szybów do DN SC i DN 400. Możliwość stosowania studzienek o średnicach mm, wykonanych fabrycznie, wiąże się zarówno z właściwościami kanałów (wewnętrzna gładkość), jak też z wewnętrzną gładkością kinet i przyłączy rurociągów o korzystnym układzie hydraulicznego przepływu. Właściwości te w bardzo poważnym stopniu ograniczają możliwości zatykania się kanałów - utratę drożności, czego niestety nie można powiedzieć o kanałach ze studzienkami starego typu. Odnośnie stosowania studzienek o średnicach DN 315 i 400 mm należy zaznaczyć, że te studzienki tracą charakter studzienek rewizyjnych w rozumieniu dotychczasowej ich funkcji - wchodzenia obsługi do wnętrza studzienek. Stosowanie w budowie kanalizacji studzienek o niewłazowej średnicy szybów wymaga: - w eksploatacji posiadanie odpowiedniego sprzętu kontrolnego oraz urządzeń do czyszczenia kanałów, - w projektowaniu uwzględnienia możliwości zastosowania ww. urządzeń. Rys. 7. Studzienka teleskopowa

28 28 Kinety studzienek mają odpowiednio skonstruowane boczne wloty. Kinety są wykonywane jako przelotowe oraz zbiorcze. Wloty boczne dla studzienek SC DN 315 są o średnicach mm, a dla studzienek DN 400 są o średnicach: 160, 200, 250, 315 mm. Wloty standardowo usytuowane są 25 mm powyżej dna kanału przelotowego, oś wlotu o średnicy 160 mm - 43 mm powyżej. a) b) Rys. 8. Kinety studzienek: a) inspekcyjna b) rewizyjna Kinety wyposażane są fabrycznie w uszczelki zapewniające pozytywne przejście próby szczelności. Oznacza to, że studzienki chronią system kanalizacyjny przed infiltracją, a także eksfiltracją. W budowie kanalizacji z rur KG będą występowały oba rodzaje studzienek, tj. tradycyjne o konstrukcji żelbetowej i średnicy 1,0-1,2 m, wykonywane indywidualnie na budowie w oparciu o odpowiednią dokumentację oraz studzienki z tworzywa sztucznego, wykonane fabrycznie z montażem na placu budowy. Rodzaj stosowanych studzienek będzie zależał od rodzaju kanalizacji, głębokości jej posadowienia, warunków i możliwości eksploatacyjnych oraz kosztów budowy i eksploatacji. W projektowaniu należy brać pod uwagę konieczność uzgodnień z inwestorem, a dotyczącą zastosowania studzienek z tworzyw sztucznych w świetle jego wymagań i lokalnych przepisów. Powyższe warunki umożliwiają stosowanie w budowie kanalizacji - w szczególności kanalizacji lokalnej, studzienek małogabarytowych z tworzywa sztucznego PVC lub PP o średnicach DN mm. Mogą to być studzienki przelotowe lub połączeniowe. Podstawowe zalecenia w projektowaniu i budowie zewnętrznej kanalizacji z rur KG Projektując budowę kanalizacji w ulicach sposobem tradycyjnym należy przewidzieć następujące szerokości pasa terenu pod budowę dla rur kanałowych: DN mm - 2,0 m, DN mm - od 2,1 do 2,2 m. Związane jest to zarówno z wykonywaniem wykopów wąskoprzestrzennych o ścianach pionowych odeskowanych, komunikacją, jak też z wykonaniem dla rury kanałowej obsypki ochronnej z piasku. Ponadto należy brać pod uwagę możliwości kolizji w planie z innymi urządzeniami i rurociągami na trasie projektowanego kanału. Lokalizację przewodów należy zarówno na etapie wstępnym, jak i ostatecznym uzgodnić z Zespołami Uzgodnień Dokumentacji Projektowej Geodezji i Gospodarki Gruntami odnośnych Urzędów Wojewódzkich. Projektując zagłębienie sieci kanalizacyjnej należy brać pod uwagę: - dla kanalizacji lokalnej, zapewnienie grawitacyjnego odpływu ścieków (w tym wód opadowych) z terenu nieruchomości do kanalizacji zbiorczej, - dla kanalizacji zbiorczej, grawitacyjnego odpływu do oczyszczalni ścieków, - dla obu rodzajów kanalizacji, zapewnienie dostatecznego przykrycia kanałów ze względu na obciążenia statyczno-dynamiczne oraz przemarzanie gruntu, uniknięcie wysokościowej kolizji z innymi urządzeniami podziemnymi oraz ekonomię budowy i eksploatację kanałów. Zagłębienie zewnętrznej kanalizacji lokalnej przyjmuje się w zasadzie do głębokości 2,0-2,5 m, natomiast dla kanalizacji zbiorczej wartości zagłębienia są większe.

29 29 W projektowaniu i budowie kanalizacji z rur PVC zaleca się stosowanie: - jednolitego materiału elementów sieci kanalizacyjnej (rury, kształtki, studzienki), - studzienek z PVC lub PP kontrolnych (małogabarytowych) przelotowych na zewnętrznych wyjściach kanalizacji budynków, z tym, że na wyjściach wewnątrz budynków należy instalować czyszczaki, - studzienek z PVC przelotowych na trasach kanalizacji w rozstawie do 25 m względnie większej, w zależności od zasięgu dysponowanego urządzenia czyszczenia hydraulicznego względnie szybów czyszczakowych, - studzienek połączeniowych z PVC lub PP w wypadku możliwości doprowadzania do nich odpływów z kilku budynków lub innych urządzeń, np. wpustów deszczowych z ewentualnym zastosowaniem szybów czyszczakowych, wyczystek poziomych w miejscach trasy kanalizacyjnej mogących wymagać dwukierunkowej możliwości czyszczenia kanału, - przyłączy kanałowych trójnikowych dla pojedynczych odpływów z budynków względnie wpustów deszczowych do kanału zbiorczego, - łuków z PCV o kącie 15 O, 30 O, 45 O, 67 O i 90 O przy R = 3,5 DN. Stosowanie łuków na załamaniach trasy kanalizacyjnej (bez stosowania studzienek z kinetami) może mieć miejsce pod warunkiem lokalizacji studzienki rewizyjnej względnie szybu czyszczakowego lub wyczystki w odległości zasięgu urządzenia czyszczącego i zgodnie z kierunkiem spływu ścieków, - króćców przejściowych PVC-żeliwo KGUG lub PVC-kamionka KGUS, w wypadku konieczności zastosowania lub istniejących elementów kanalizacyjnych z tych materiałów, - studzienek spadowych przy znacznej różnicy poziomów kanałów zarówno na trasie kanalizacji lokalnej, jak też (najczęściej) na połączeniu z kanalizacją zbiorczą, - przewietrzników kanałowych dla zapewnienia należytej wentylacji zarówno kanalizacji lokalnej, jak i zbiorczej w zależności od układu sieci i jej wielkości, jak też innych możliwości wentylacyjnych, - odległość pomiędzy studzienkami rewizyjnymi na odcinkach prostych dla kanałów do DN 400 mm nie powinna przekraczać 50 m. Stosowanie studzienek rewizyjnych - tradycyjnych o średnicy 1,0-1,2 m (przelotowe, połączeniowe, spadowe) powinno być ograniczone do uzasadnionych wypadków. Zastosowanie łuków, jak też trójników KGEA eliminuje konieczność stosowania studzienek kanalizacyjnych na załamaniach tras i przyłączach - w odróżnieniu od budownictwa tradycyjnego. W budowie kanalizacji zewnętrznych - z uwagi na znacznie zwiększoną możliwość powstawania zatorów - nie należy stosować kolan, ograniczając się do niezbędnych wypadków, np. przy studniach spadowych. W projektowaniu zewnętrznej lokalnej kanalizacji dla obiektów przemysłowych względnie rzemieślniczych koniecznym jest uwzględnienie urządzeń specjalnych, jak tłuszczowniki, neutralizatory itp. Przy odprowadzaniu ścieków przemysłowych do kanalizacji miejskiej przepisy lokalne mogą wymagać zastosowania urządzeń do pomiaru ilości, jak i jakości ścieków Studzienki rewizyjne z wyczystkami KGRE Dla wprowadzenia do kanału urządzenia hydraulicznego do jego czyszczenia mogą mieć zastosowanie wbudowane w kanał wyczystki KGRE. Zastosowanie wyczystek wymaga obudowy, np. z kręgów betonowych o średnicy co najmniej 1,0 m dla kanałów DN mm i 1,2 m dla większych średnic przewodów. Obudowa czyszczaka wg rys. 9 dotyczy warunków jego posadowiania powyżej zwierciadła wody gruntowej - lewa strona rysunku, oraz przy wysokim poziomi wody gruntowej - prawa strona rysunku. W warunkach wysokiego poziomu wody gruntowej należy stosować przejścia szczelne dla rur z PVC (KGF) oraz rozwiązanie konstrukcyjne, jak dla studzienek rewizyjnych sieci kanalizacyjnej. Wyczystka pozioma wbudowana w przewód kanalizacyjny pozwala na dwukierunkowe wprowadzanie urządzeń do czyszczenia hydraulicznego.

30 30 Rys. 9. Studzienka rewizyjna z wyczystką 1 wyczystka KGRE 2-żelbetoowa obudowa wyczystki C cm w zależności od DN 3 -pierścień osłonowy przy gruntach suchych 4 -obsypka z piasku 5-przejście murowe KGF, B-min. 6 cm przy gruntach mokrych 5.3. Studzienki spadowe Ścieki bytowo-gospodarcze, względnie deszczowe z terenu nieruchomości (kanalizacja lokalna), podlegają bezpośredniemu odprowadzeniu do kanalizacji zewnętrznej zbiorczej (miejskiej) za pośrednictwem przyłącza kanalizacyjnego do odnośnej kanalizacji względnie studzienki rewizyjnej zlokalizowanej na kanale zbiorczym. Przy znacznej różnicy poziomów kanalizacji lokalnej i zbiorczej połączenie obu rodzajów kanalizacji następuje za pomocą układu spadowego z zastosowaniem elementów z PVC, jak na rys. 10. Do średnicy DN 200 można się włączyć w rurę wznoszącą studzienki DN 400 i zrobić kaskadę, dla średnicy od DN 250 stosować rozwiązanie ze studzienką z rurą spadową. Rys. 10. Studzienka spadowa z elementów KG: PVC 1 - trójnik równoprzelotowy KGEA 2 - kolano 87 O KGB 3 - kolano 45 O KGB 4 - przejście murowe KGF 5 - korek KGM 6 - mufa przesuwna KGU

31 31 6. WYTYCZNE TECHNICZNE DO WYKONANIA KANALIZACJI Z RUR KG 6.1. Organizacja robót i roboty przygotowawcze Organizacja robót i roboty przygotowawcze w zakresie dokumentacji, placu budowy i urządzeń socjalnych oraz gospodarczych nie odbiegają w zasadzie od powszechnie stosowanych zasad, wiążą się jednak z koniecznością uwzględnienia warunków wynikających z technologii budowy kanalizacji z rur KG. Wykonawstwo kanalizacji wymaga pracowników-monterów o specjalnych kwalifikacjach, przeszkolonych w budowie tego rodzaju rurociągów. W skład kompletu narzędzi do obcinania rur i fazowania bosego jej końca wchodzą: -obcinarki rolkowe do rur PVC, do fazowania rur mogą służyć urządzenia mechaniczne, -korytka drewniane z drewna twardego z nacięciem szczelinowym w płaszczyźnie prostopadłej do osi rury, oddzielnie dla średnicy przewodu - Rys. 14, -ręczna piłka do drewna, płatówka z drobnym uzębieniem (2-3 mm). Długość piłki powinna wynosić co najmniej trzykrotną średnicę rury, -pilniki płaskie o długości ca 30 cm, zdzierak i gładzik. W skład kompletu urządzeń i narzędzi do układania i montażu przewodów kanalizacyjnych z rur wchodzą: -niwelator i teodolit z pomocniczymi urządzeniami, -taśma miernicza, -urządzenie do wykonywania połączeń wciskowych - Rys. 15, -wiertarka do wykonywania otworów w rurach dla przyłączy siodłowych względnie inne urządzenie mechaniczne do wykonywania otworów, -ubijaki ręczne lub mechaniczne, -trójnogi z rur stalowych, wciągarka ręczna, -ręczny sprzęt do robót ziemnych, -zamknięcia mechaniczne, korki lub zamknięcia pneumatyczne - gumowe dla poszczególnych średnic kanałów, służące do zamykania kanałów podczas napraw, badań odbiorczych na szczelność i płukanie. Rys. 14. Korytko do obcinania rur Rys. 15. Urządzenie do wykonywania połączeń kielichowych

32 32 Rys.16. Pobijak drewniany do rur 6.2. Odbiór materiałów Rury są pakowane w pakiety o wymiarach: szerokość 1,0 m, wysokość 0,5 m, długości ok. 6,3 m. Pakiety są spinane taśmą stalową z zastosowaniem podkładek krawędziaków z drewna. Transport rur samochodami jest uregulowany odnośnymi przepisami ruchu kołowego na drogach publicznych. Z uwagi na specyficzne właściwości rur z PVC należy przy transporcie zachowywać następujące wymagania: - przewóz rur może być wykonywany wyłącznie samochodami skrzyniowymi, - przewóz rur powinien się odbywać przy temperaturze powietrza - 5 O C do +30 O C, przy czym powinna być zachowywana szczególna ostrożność przy temperaturach ujemnych z uwagi na zwiększoną kruchość tworzywa, - przy transporcie rur pakietowanych wysokość ładunku na samochodzie otwartym nie powinna przekraczać 2,0 m, - rury transportowane luzem należy układać na równym podłożu na podkładach drewnianych o szerokości co najmniej 10 cm i grubości co najmniej 2,5 cm - ułożonych prostopadle do osi rur i zabezpieczone przed zarysowaniem przez podłożenie tektury falistej i desek pod łańcuchy spinające boczne ściany skrzyń samochodowych. Zabezpieczenie przed przesuwaniem się dolnej warstwy rur można dokonać za pomocą kołków i klinów drewnianych. Na platformie samochodu rury powinny leżeć kielichami naprzemianlegle. Wysokość ładunku na samochodzie nie powinna przekraczać 1,5 m. Na rurach z PVC nie wolno przewozić innych materiałów. Podczas prac przeładunkowych rury nie należy rzucać. Szczególną ostrożność przy przeładunku należy zachowywać w temperaturze poniżej -5 O C. Kształtki kanalizacyjne należy przewozić w odpowiednich pojemnikach z zachowaniem ostrożności, jak dla rur z PVC. Magazynowane na placu budowy rury, kształtki i studzienki powinny być zabezpieczone przed szkodliwym oddziaływaniem promieni słonecznych (UV). Działanie promieni słonecznych powoduje przy długim przechowywaniu zmianę barwy, co jednak nie ma wpływu na utratę własności wytrzymałościowych i odpornościowych systemów KG i SC. Dłuższe magazynowanie rur i kształtek powinno się odbywać w pomieszczeniach zamkniętych lub zadaszonych. Rury powinny być układane na równym podłożu na podkładach z przekładkami drewnianymi, a wysokość magazynowania nie powinna przekraczać 2,0 m (Rys. 17).

33 33 Rys. 17. Składowanie rur na placu budowy z przekładkami i naprzemianlegle 6.3. Pomiary Pomiary geodezyjne, w szczególności pomiary wysokościowe, należą do najistotniejszych czynności w budowie kanalizacji. Utrzymanie wymaganych spadków kanałów określanych w wymaga skrupulatnych pomiarów na poszczególnych odcinkach trasy kanalizacyjnej, wyznaczanych przez studzienki kanalizacyjne. Pomiary wykonuje się w nawiązaniu do reperów sieci państwowej. Dokonywane pomiary geodezyjne powinny być ujęte w dzienniku budowy obiektu. Pomiary powinny być dokonywane przez personel z odpowiednimi uprawnieniami Roboty ziemne wyjściowe Roboty ziemne związane z budową kanalizacji z rur KG powinny być prowadzone w zasadzie zgodnie z przepisami zawartymi w normach: BN-83/ Przewody podziemne. Roboty ziemne. Wymagania i badanie przy odbiorze, BN-62/ Roboty ziemne. Wykopy tunelowe dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych. Warunki techniczne wykonania w powiązaniu z PN-86/B Grunty budowlane. Podział, nazwy, symbole i określenia. Ww. normy są w zasadzie opracowane dla budowy przewodów z materiałów tradycyjnych, jak kamionka, beton lub żeliwo. Niemniej szereg przepisów ma zastosowanie w budowie kanalizacji z PVC, pod warunkiem uwzględnienia technologii budowy związanej z odmiennymi właściwościami fizyczno-mechanicznymi PVC w porównaniu do dotychczas stosowanych materiałów. W związku z powyższym zapoznanie się z treścią ww. norm jest nieodzowne. Do istotnej właściwości mechanicznej rur KG w aspekcie ich układania w gruncie, a różniącej się znacznie od materiałów tradycyjnych, należy zaliczyć wielkość modułu sprężystości tworzywa. Ww. różnica powoduje, że układanie przewodów kanalizacyjnych z rur PVC odbiega w określonym zakresie od warunków i sposobów stosowanych w układce przewodów z materiałów tradycyjnych. Rury z materiałów tradycyjnych układane w gruncie przyjmują w zasadzie w całości obciążenie gruntem - zasypki wykopu. Natomiast rury z tworzywa sztucznego PVC (tworzywa sprężystego) układane w gruncie, pod wpływem obciążenia gruntem (zasypka wykopu) podlegają deformacji. Dopuszczalna deformacja przekroju poprzecznego rury kanałowej określana jest na 4-6% jej wysokości (ATV A 127). Warunkiem dla rur KG w zapobieganiu nadmiernej deformacji ich przekroju poprzecznego jest wprowadzenie do współdziałania odporności gruntu w określonej strefie rurociągu. Na warunek odporności gruntu składają się dwa elementy: -odporność obsypki ochronnej rury kanałowej - Strefa E2, -odporność gruntu rodzimego - Strefa E3. Uzyskanie odporności obsypki ochronnej rury kanałowej polega na wykonaniu bezpośredniej obsypki kanału piaskiem sypkim drobno-, średnio- lub gruboziarnistym, z należytym jej ubiciem - zagęszczeniem. Uzyskanie odporności gruntu rodzimego strefy obsypki ochronnej polega na nienaruszeniu w czasie wykonywania wykopów struktury gruntu rodzimego - bez względu na jego rodzaj. Oba rodzaje odporności są od siebie współzależne i z tego względu jest koniecznym przestrzeganie warunków w sposobie wykonywania tak wykopów, jak i zasypki ochronnej.

34 Rodzaje wykopów Dla potrzeb budowy przewodów kanalizacyjnych mogą być stosowane wykopy ciągłe - wąskoprzestrzenne, o ścianach pionowych odeskowanych i rozpartych oraz o ścianach skarpowych bez obudowy, jednak do określonego poziomu. Wybór rodzaju wykopu i zabezpieczenia ścian jest zależny od warunków lokalizacyjnych, głębokości wykopu i warunków hydrogeologicznych. Przy przejściach pod przeszkodami mogą mieć zastosowanie przeciski rurami płaszczowymi lub obudowane przekopy tunelowe. Wykopy wąskoprzestrzenne o ścianach pionowych odeskowanych i rozpartych spełniają warunek nienaruszalności struktury gruntu rodzimego - odporności gruntu w strefie obsypki ochronnej rury kanałowej, z zastrzeżeniem, że poniżej górnego poziomu tej obsypki powinno być odeskowanie szczelne. Wykopy szerokoprzestrzenne o ścianach skarpowych wykonywanych mechanicznie do rzędnej posadowienia kanału nie mogą mieć zastosowania z uwagi na brak możliwości zapewnienia utrzymania nienaruszonej struktury gruntu w strefie obsypki ochronnej rury kanałowej, w szczególności biorąc pod uwagę opady atmosferyczne oraz występowanie wody gruntowej. Wykopy szerokoprzestrzenne - wykonywane mechanicznie o ścianach skarpowych należy wykonywać do górnego poziomu strefy kanałowej - obsypki ochronnej rury kanałowej. Poniżej należy stosować wykop wąskoprzestrzenny o ścianach pionowych odeskowanych szczelnie (Rys.18). Rys. 18. Kształt wykopu o ścianach skarpowych z odeskowaniem w strefie kanałowej Powyższy kształt wykopu zabezpiecza w pełni struktury gruntu rodzimego, bez względu na jego rodzaj, z uwzględnieniem opadów deszczowych. W wypadku występowania wody gruntowej, możliwej do usunięcia przy pomocy układu drenażowego - poziomego, układ drenażowy należy lokalizować w szerokości strefy kanałowej. Wykopy szerokoprzestrzenne mają zastosowanie na terenach niezabudowanych, wymagają bowiem znacznej przestrzeni dla wykopu i magazynowania urobku. Przy głębokich wykopach i wysokim poziomie wód gruntowych może zachodzić konieczność rezygnacji z wykopów szerokoprzestrzennych z uwagi na rozmywanie skarp w dolnych częściach wykopu. W tym przypadku stosuje się wykopy o ścianach pionowych odeskowanych względnie kombinację obu rodzajów wykopów. Wykopy wąsokoprzestrzenne stosuje się na terenach zabudowanych przy ograniczonych warunkach lokalizacyjnych, np. ulice miasta - osiedla. Przy wykonywaniu wykopów za pomocą koparek mechanicznych należy nie dopuszczać do przekroczenia głębokości określonych zakresem robót zmechanizowanych. Przy wykonywaniu wykopów w gruntach piaszczystych, odpowiadającym warunkom obsypki ochronnej rury kanałowej, należy pozostawić na dnie wykopu strefy kanałowej warstwę gruntu 5-10 cm powyżej projektowanej rzędnej wykopu. Wyprofilowanie dna wykopu zgodnie z kształtem dla rur KG oraz z projektowanym spadkiem następuje bezpośrednio przed układaniem rur kanałowych. Przy wykonywaniu wykopów w gruntach zwartych należy wykonać wykop o głębokości 0,20 m poniżej projektowanej rzędnej spodu kanału, z wykonaniem podsypki z piasku bez grud i kamieni. Odkład urobku powinien być dokonany tylko po jednej stronie wykopu, w odległości co najmniej 0,60 m od krawędzi wykopu. W przypadkach natrafienia na warstwę torfu należy ją wybrać aż do gruntu stałego, a przestrzeń do poziomu projektowanego dna wykopu wypełnić piaskiem.

35 Szerokość wykopu Minimalna szerokość wykopu w świetle obudowy powinna być dostosowana do średnicy przewodu i wynosić co najmniej 0,8 m dla średnicy 160 mm. Odległość pomiędzy obudową wykopu a zewnętrzną ścianką rury kanałowej o średnicy większej niż 160 mm powinna wynosić z każdej strony co najmniej 30 cm. W wypadku stosowania kształtu wykopu jak na Rys.18. szerokość wykopu w strefie kanałowej może być mniejsza. Ogólnie należy zaznaczyć, że w związku z technologią układania przewodów z rur KG o złączach kielichowych z uszczelnieniem gumowym jedną z istotnych zalet ich stosowania jest możliwość zmniejszenia normatywnej szerokości wykopu, a w związku z tym zmniejszenie kosztów robót ziemnych Obudowa ścian wykopu w strefie kanałowej Zasadniczym warunkiem dla strefy kanałowej jest zachowanie odporności gruntu rodzimego. Obudowa ścian wykopu może być: -przedłużeniem zagłębienia obudowy górnej części wykopu wąskoprzestrzennego, -samodzielna. Przedłużanie zagłębienia obudowy poziomej wykopu wąskoprzestrzennego zaleca się wykonywać - z uwagi na warunki późniejszej obsypki, z desek wąskich cm z uwzględnieniem rozpór. Szczelność ww. deskowania (ażurowe - ścisłe) uzależniona jest od warunków gruntowo-wodnych strefy kanałowej. Obudowa samodzielna może mieć formę: -odeskowania poziomego z rozporami, -ścianki szczelnej (pionowej), -wykop strefy kanałowej nie wymaga obudowy. Rodzaj zastosowanej obudowy lub jej zbędność uzależniona jest od warunków gruntowo-wodnych strefy kanałowej (rodzaj gruntu, napór wód gruntowych lub ich brak). Należy podkreślić, że dla rur DN mm, wysokość strefy kanałowej wynosi tylko od 65 do 90 cm. W wypadku gruntów zwięzłych - gliny, iły, a przede wszystkim grunty skaliste przy wykopie suchym, obudowa wykopu strefy kanałowej nie jest wymagana. Rozwiązanie projektowe całości wykopu, jak też wykonawstwo obudowy samodzielnej lub jej pominięcie, wymaga zabezpieczenia wykopu strefy kanałowej przed wodami opadowymi, jak też zabezpieczenia krawędzi wykopu przed obrywami przy robotach montażowych. Obudowa samodzielna występuje zasadniczo przy wykopach skarpowych. Ale może też mieć miejsce przy poszerzonych wykopach o ściankach pionowych obudowanych, np. przy konieczności zastosowania dla strefy kanałowej ścianki szczelnej. W wykopach wąskoprzestrzennych o ścianach pionowych odeskowanych, rozstaw rozpór w planie i wysokości należy tak zaplanować, aby istniała możliwość wsuwania pomiędzy rozporami rur na dno wykopu. Tego rodzaju transport rur na dno wykopu umożliwia lekkość systemu KG Odwodnienie wykopów Roboty montażowe mogą być wykonywane w wykopach o podłożu odwodnionym. Odwodniony stan podłoża pozwala na uformowanie zagłębienia pod rurę, montaż złącz, jak też utrzymanie przewidzianych projektem spadków kanału. W budowie kanalizacji, w zależności od głębokości wykopu, rodzaju gruntu i wysokości obniżenia zwierciadła wody, mogą być stosowane trzy metody odwodnienia: -metoda powierzchniowa, -metoda drenażu poziomego, -metoda obniżenia statycznego poziomu zwierciadła wody gruntowej. Metoda powierzchniowa polega na odprowadzaniu wody w miarę pogłębiania wykopu. Metoda ta nie wymaga montażu skomplikowanych urządzeń i często wystarczają ustawione na powierzchni terenu ręczne lub spalinowe pompy membranowe. Dla warunków układania rur KG metoda powierzchniowa może mieć zastosowanie przejściowe - w trakcie pogłębiania wykopu i wykonywania drenażu poziomego pod strefą kanałową. Metoda druga polega na ułożeniu pod strefą kanałową drenażu poziomego w obsypce żwirowej z odprowadzeniem wody do studzienek zbiorczych, zlokalizowanych obok trasy kanału, skąd woda jest odprowadzana do

36 36 odbiornika przy pomocy pompy. Po ułożeniu kanału i przeprowadzonych próbach jego szczelności, drenaż zostaje wyłączony z eksploatacji, a studzienki zbiorcze zdemontowane. Metoda trzecia ma zastosowanie w przypadku dużego nawodnienia gruntu i polega na wykonaniu studni depresyjnych względnie zastosowania igłofiltrów. Odwadnianie wykopów wymaga oddzielnego opracowania projektowego z uwzględnieniem odprowadzenia wody poza teren budowy Przygotowanie podłoża Podłoże stanowi w zasadzie dolną część obsypki strefy ochronnej rury kanałowej. W zależności od rodzaju gruntu na poziomie posadawiania kanału, mają tu zastosowanie trzy rodzaje podłoża: -rodzaj A-podłoże naturalne, o ile stanowią go grunty suche piaszczyste - piaski grube, średnie i drobne o średnicy zastępczej ziarna 2 > e > 0,05 mm nie zawierające kamieni. W tych warunkach rury KG mogą być układane bezpośrednio na wyrównanym podłożu rodzimym z wyprofilowaniem dna stanowiącym łożysko nośne rury kanałowej. -rodzaj B -dno wykopu stanowią skały, rumosze, wietrzeliny, piaski pylaste i grunty spoiste, jak gliny lub iły. Warunki obsypki rury KG wymagają podłoża z zagęszczonego piasku o minimalnej grubości 20 cm. Grubość podłoża piaskowego 0,2 m przy podłożu zwięzłym jest w zasadzie adekwatna dla średnic DN mm. Natomiast dla średnic DN mm może być zmniejszona do 0,15 m. Analogicznie warstwa ochronna z piasku dla obu ww. wypadków może być zmniejszona dla DN 110 mm do 0,2 m, a dla DN 160 mm do 0,25 m. -rodzaj C-dno wykopu stanowią grunty o niskiej nośności, jak muły, torfy i inne o niezbyt głębokim zaleganiu. Warunki stabilności obsypki ochronnej rury KG wymagają usunięcia ww. gruntu i wymienienia go na zagęszczony piasek do poziomu posadowienia rury. -rodzaj D -dno wykopu, jak dla rodzaju C, jednak o głębokim zaleganiu gruntu o niskiej nośności. Warunki stabilności obsypki ochronnej rury KG wymagają wykonania wzmocnionego podłoża - płyty betonowej lub żelbetowej, z ułożeniem na niej zagęszczonego podłoża z piasku o grubości co najmniej 20 cm. Rys. 19. Rodzaje podłoża dla rur KG Dno wykopu pod podłoże w normalnych warunkach gruntowych (suchy i luźny lub średnio zwarty, powinno być wykonywane z dokładnością od 2 do 5 cm w zależności od sposobów wgłębienia - w stosunku do projektowanych rzędnych. W przypadku tzw. przekopu - nadmiernego wybrania gruntu rodzimego, przekop należy wypełnić ubitym piaskiem. W przypadku występowania wody gruntowej, wykop poniżej podłoża musi podlegać odwodnieniu. Powierzchnia podłoża, tak naturalnego, jak i sztucznego, wykonana z ubitego zagęszczonego piasku, powinna być zgodna z zaprojektowanym spadkiem. Dla wszystkich czterech rodzajów podłoża wymagane jest podłużne wyprofilowanie dna w obrębie kata 90 O i z zaprojektowanym spadkiem, stanowiące łożysko nośne rur. Ewentualne ubytki w wysokości podłoża należy wyrównywać wyłącznie piaskiem.

37 37 7. UKŁADANIE PRZEWODÓW I BUDOWA OBIEKTÓW 7.1. Warunki ogólne Układanie przewodów kanalizacyjnych poprzedzają czynności związane z wykonaniem odpowiedniego rodzaju wykopu, dostosowanego do warunków w wymaganych dla rur KG. Przy budowie przewodów kanalizacyjnych mają zastosowanie wyłącznie rury i kształtki nie uszkodzone. Z uwagi na właściwości fizyczno-mechaniczne rur z PVC układanie przewodów należy prowadzić w temperaturze otoczenia powyżej +5 O C. Układanie przewodów kanalizacyjnych wymaga uprzedniego przygotowania podłoża z zachowaniem warunku nienaruszalności struktury gruntu rodzimego w strefie obsypki ochronnej rury kanałowej Złącza rur KG Podstawowym złączem rur, kształtek, łączników systemu KG są złącza kielichowe na wcisk z uszczelkami. Na połączeniach ze studzienkami kanalizacyjnymi o konstrukcji betonowej występują szczelne przejścia murowe KGF, złączki dwukielichowe KG-ERMM lub mufy przesuwne KGU z uszczelnieniem analogicznym jak dla złącz rur KG. Poza ww. rodzajami połączeń rur KG występują połączenia specjalne na przejściach z rur PVC na rury żeliwne KGUG, kamionkowe lub KGUS Złącza kielichowe na wcisk z gumowymi - - uszczelkami elastromerowymi Rys. 20. Złącze kielichowe na wcisk Rys. 21. Łączenie bosych końców rur za pomocą mufy przesuwnej KGU Rys. 22. Połączenie bosych końców rur za pomocą złączki KG-ERMM