Doświadczenia zespołu terapeutycznego w edukacji diabetologicznej. Fakty i mity polskiej edukacji

Transkrypt

1 Doświadczenia zespołu terapeutycznego w edukacji diabetologicznej. Fakty i mity polskiej edukacji Zespół Kliniki Endokrynologii i Diabetologii IP - CZD Elżbieta Piontek, Alicja Szewczyk, Grażyna Korzeniewska, Joanna Pietrusińska

2 The Power of words

3 Siła robienia inaczej niż wszyscy

4 Jest piękny dzień, a ja go NIE widzę

5 Siła robienia inaczej niż wszyscy

6

7 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str I. Edukacja jest stałym, integralnym i niezbędnym składnikiem postępowania terapeutycznego w cukrzycy w trakcie każdej wizyty lekarskiej. Ponadto powinna być realizowana w ustrukturowany sposób, obejmując edukację w okresie rozpoczynania terapii, a następnie reedukację, w oparciu o coroczną ocenę potrzeb szkoleniowych pacjenta, bądź na jego prośbę

8 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str Program edukacji pacjenta musi być tworzony przy udziale pacjenta i jego lekarza oraz pozostawać w ścisłym związku i koordynacji z zalecanym sposobem leczenia cukrzycy. Pacjent jest aktywnym członkiem zespołu terapeutycznego

9 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str Celem edukacji pacjenta jest umożliwienie mu samodzielnego stosowania strategii terapeutycznych oraz zmodyfikowania stylu życia ze względu na zalecany sposób odżywiania oraz aktywność fizyczną. W cukrzycy typu 2 szczególne znaczenie ma zagadnienie otyłości.

10 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str II. Udokumentowano skuteczność programów samodzielnego postępowania. Aktywnie angażują one uczestników w proces uczenia, dostosowując treść i formę do indywidualnej sytuacji i osobistych doświadczeń uczestników szkolenia oraz motywują ich do stawiania sobie osobistych celów behawioralnych dotyczących leczenia, ustalanych w porozumieniu z lekarzem.

11 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str Zalecane są strategie zintegrowania samodzielnego postępowania z cukrzycą z codziennym sposobem życia

12 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str III. Program edukacyjny powinien zawierać: 1.Wsparcie w zaakceptowaniu choroby, wzmacnianiu adekwatnej motywacji do leczenia, wzmacnianie zdolności samostanowienia (empowerment). 2.Ustalanie i ocenianie indywidualnych celów terapeutycznych uwzględniających przebieg choroby, rokowanie, zalecone leczenie i sytuację życiową pacjenta

13 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str IV. Edukacja wstępna chorego na cukrzycę leczonego dietą lub dietą i doustnymi lekami hipoglikemizującymi powinna trwać co najmniej 5 godzin, natomiast pacjenta leczonego insuliną ok. 9 godz. Należy ją kontynuować przez cały rok, przeznaczając łącznie na ten cel 5-9 godz. dla chorych z typem 2 cukrzycy, a w przypadkach cukrzycy typu 1 co najmniej 7-14 godz. W następnych latach czas przeznaczony na reedukację musi być uzależniony od zasobu wiedzy, którą pacjent przyswoił, od ilości błędów popełnianych przez chorego, a także od rodzaju pojawiających się ewentualnie powikłań, czy chorób towarzyszących.

14 Zalecenia Kliniczne PTD 2011 rozdział 8 str V. Zaleca się wprowadzenie nowych programów edukacyjnych o udokumentowanej skuteczności, potwierdzonej wynikami badań.

15 Jak to wpłynie na moje życie? Co ja z tego będę miał/a?

16 DIETETYK KONSULTANCI INNYCH SPECJALNOŚCI PSYCHOLOG Pacjent zz cukrzycą cukrzycą Pacjent jego rodzina rodzina ii jego REHABILITANT LEKARZ DIABETOLOG PEDAGOG PIELĘGNIARKA DIABETOLOGICZNA

17 Organizacja pracy

18 Budowanie wzajemnego zrozumienia - relacji

19 utrzymywanie kontaktu wzrokowego okazywanie zainteresowania i uwagi postawa dotyk

20 Aby poznać drugą osobę należy: obserwować i słuchać

21 Aby poznać drugą osobę należy obserwować Patrzeć poza numery Patrzeć na to co kryje się za słowami: - mimika twarzy - postawa

22 Aby poznać drugą osobę należy słuchać Aby poznać drugą osobę należy słuchać Powinniśmy być uważnym i troskliwym: Dać czas na wypowiedź Ośmielać Waloryzować

23 Aby poznać drugą osobę należy Zidentyfikować: obawy, oczekiwania, wyobrażenia Dodawać swoje sugestie Pomagać znaleźć rozwiązania Wspólnie znaleźć możliwość zmian do wprowadzenia według realiów życia tej osoby

24 Być obecnym przy trudnościach życia naszych pacjentów

25 GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991) ZESPÓŁ NAUCZYCIEL PACJENT UCZEŃ Model relacji zespół-pacjent nauczyciel-uczeń

26 GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991) ZESPÓŁ AKTYWNY PACJENT PASYWNY Model aktywno-pasywny relacji zespół - pacjent

27 GŁÓWNE MODELE RELACJI TERAPEUCZNEJ (Kaplan, Sadock, 1991) ZESPÓŁ PACJENT Zespół walczący o zdrowie i jakość życia pacjenta Model relacji zespół - pacjent wzajemna współpraca

28 SOKRATEJSKI DIALOG WSPOMAGANE ODKRYWANIE W praktyce sokratejski dialog obejmuje: 1. zadawanie pytań otwartych 2. aktywne, empatyczne słuchanie 3. podsumowania

29 RELACJA: SOJUSZ TERAPEUTYCZNY REALISTYCZNE CELE MAŁE KROKI WZMACNIAJĄCE SUKCESY WZROST POCZUCIA WPŁYWU LEPSZA MOTYWACJA I WSPÓŁPRACA PODSUMOWANIE

30

31 Państwa pytania