W PAŃSTWIE NIEMIECKIM Lata 1871-1945

W PAŃSTWIE NIEMIECKIM Lata 1871-1945 1871 Król Prus Wilhelm I ogłosił się cesarzem niemieckim. R. Zangel uruchomił w Złotym Stoku fabrykę zapałek. W 1889 roku odkupił ją Adolf Jaereschke za 120.000 RM. Fabryka składała się z dwóch zespołów zabudowań przedzielonych parkiem z fontanną (przy obecnej ul. Złotej) i zatrudniała około 35 pracowników. Wytwarzano w niej do 1945 roku wiele rodzajów zapałek, w tym zapałki sztormowe. Jaereschke dzierŝawił takŝe od miasta wapienniki Reichensteiner Kalkwerke (nad obecną stacją benzynową przy szosie do Paczkowa). 1872 Gmina sprzedała tereny górnicze za 100.000 marek. BliŜej nieznany nabywca odsprzedał je ponownie miastu w 1879 roku za 25.000 marek. Ustawa o nadzorze kościelnym oddała istniejące w Złotym Stoku szkoły parafialne: katolicką i ewangelicką pod nadzór państwa. Proboszczem w kościele katolickim został Marowski August od 20 II 1872 zmarł 14 IV 1888r. 1873 Kamieniec uzyskał połączenie kolejowe z Wrocławiem. PasaŜerów pociągu z Kamieńca do Lądka Zdroju, przez Złoty Stok i z powrotem, przewoził codziennie (rano i po południu) pocztowy omnibus firmy: Weisbrich Reichenstein. PodróŜ z Kamieńca do Lądka trwała około 4,5 godziny. 1874 Zmarł Wilhelm Güttler. Fabrykę prochów w Mąkolnie przejęła jego małŝonka Paulina Güttler z domu Kaufmann. Na mocy ustawy wprowadzono w mieście obowiązek zawierania świeckich ślubów cywilnych i rozwodów oraz rejestracji urodzeń, małŝeństw, rozwodów i zgonów w urzędzie państwowym. 1875 25 czerwca rozpoczęto budowę kościoła katolickiego pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, ukończono ją 15 grudnia 1876 roku. Pierwszą mszę odprawił ksiądz August Marowski w dniu 7 grudnia 1877 roku. Uroczysta konsekracja, z udziałem biskupa Roberta Herzoga, odbyła się w 1883 roku. Koszt budowy kościoła wyniósł 160.000 Marek. Ołtarz główny wykonał warsztat Hettwera z Lądka Zdroju. Oba ołtarze boczne i płaskorzeźby przedstawiające drogę krzyŝową pochodzą z Instytutu Sztuki W. Pohla z Aachen. Figury św. Maryi oraz św. Piotra i Pawła wyrzeźbił z drewna Franz Thamm z Lądka. Organy z 21 piszczałkami kupiono w Świdnicy. Liczba mieszkańców Złotego Stoku wzrosła do 2.143. 1878 Pierwszy odnotowany wybuch niszczy dwa budynki do produkcji prochów w Mąkolnie. Paulina Güttler kupuję fabrykę prochów w Krywałdzie. Jej syn Hermann sprzedał ją w 1896 roku. 1879 Po śmierci Pauliny Güttler fabrykę prochów w Mąkolnie przejął jej syn Hermann. Paulina pochowana została obok swego męŝa Wilchlema, w mauzoleum rodziny Güttlerów zbudowanym na działce przylegającej do cmentarza w Złotym Stoku. 1881

Hermann Güttler ofiarował obrączki ślubne ze złotostockiego złota, księciu Fryderykowi Wilhelmowi (przyszłemu cesarzowi Wilhelmowi II) i księŝniczce Auguście Wiktorii. 1882 W mieście powstała Ochotnicza StraŜ PoŜarna i Towarzystwo Upiększania Złotego Stoku (Reichensteiner Verschönerungsverein), które urządziło w Złotym Jarze miejsca do spacerów i wypoczynku. 1883 Wilhelm Güttler kupił tereny górnicze w Złotym Stoku i hutę arszeniku z zakładem wzbogacania rudy, zlokalizowanym przy szosie do Paczkowa. Pracowała w nim tłuczka z 33 stęporami, 2 koła wodne i 3 płuczki wodne. Ukazał się pierwszy numer pisma Reichesteiner Zeitung wydawanego do 1925 roku. Miasto liczyło 2172 mieszkańców. Fabryka porcelany nosząca nazwę Reichensteiner Porzellanmanufaktur została wystawiona na licytację. 1884 W Złotym Jarze Towarzystwo Upiększania Złotego Stoku zbudowało leśną gospodę "Schlackenthal Halle", przy skale na przeciw obecnego schroniska "Złoty Jar" 1885 Nowym właścicielem fabryki porcelany został Max Blanke. Fabryka zmieniła nazwę na Reichensteiner Porzellanmanufaktur. 1886 Zmarł proboszcz parafii (przez ćwierć wieku) ksiądz kanonik Marowski, który zbudował nowy kościół katolicki. W mieście odpoczywało na wczasach 90 osób. 1888 Carol Schneider został proboszczem kościoła katolickiego. 1889 Herman Güttler uzyskał patent na proch bezdymny ( Plastomenit ). UŜywał go do produkcji, w swoim zakładzie w Jessen (k/frankfurtu nad Odrą), cenionej w Niemczech i Rosji amunicji myśliwskiej. W nowym, istniejącym do dzisiaj szpitalu, rozpoczęły działalność Siostry zakonne Boromeuszki, które sprowadziła z Trzebnicy fundacja Pauliny Güttler i jej syna Hermana. 1890 W mieście mieszka 2.203 mieszkańców. Systematycznie rośnie liczba wczasowiczów, w ciągu roku było ich juŝ 200. 9 lipca poświęcona została uroczyście placówkę konfirmacyjna noszącą nazwę Mariannen Stift, przy ulicy Pfarrstrasse (obecnie św. Jadwigi) w Złotym Stoku. Ufundowała ją Marianna Orańska. W uroczystości uczestniczył jej syn ksiąŝę Albrecht z małŝonką i synami. Placówka przeznaczona była dla dzieci z biednych ewangelickich rodzin spoza Złotego Stoku, których nie stać były do posyłania ich do ewangelickiej szkoły. Uczyły się one w niej pod opieką diakonis. Załoga kopalni rud arsenu wzrosła do 200 osób.

Właściciel cegielni Use zbudował w niej nowy piec pierścieniowy. w latach 30-tych XX wieku, w pobliŝu jego cegielni powstało osiedle domków jednorodzinnych nazwane Ziegelei Barade (obecnie ul. Kasprowicza). 1891 Wybuch w fabryce prochów w Mąkolnie 1893 Na wakujące miejsce burmistrza Złotego Stoku zgłosiło się 101 kandydatów. Konkurs wygrał August Tschoecke, katolik, który był najznakomitszym burmistrzem w historii miasta, szczególnie zasłuŝonym dla szkolnictwa i poprawy warunków bytowych nauczycieli. Na światowej wystawie w Chicago produkty zakładów Gütllera (Arsenik - Berg - und Hüttenwerk "REICHER TROST") zostały wyróŝnione medalem. W kopalni i hucie pracowało 175 pracowników, a wartość jej produkcji wyniosła 300000 marek. Zbudowano połączenia telefoniczne pomiędzy Złotym Stokiem, Mąkolnem i Laskami. W październiku eksplozja w fabryce prochów w Mąkolnie. Miasto liczy 2172 mieszkańców. Fabryka porcelany nosząca nazwę Reichensteiner Porzellanmanufaktur została wystawiona na licytację. 1894 Zakończyła się przebudowa i rozbudowa huty arsenu. Do uŝytku oddano wodociąg ze zbiornikiem wody (przy obecnej ul. Górniczej). W wielką sobotę rano eksplozja w fabryce prochów zginęło 2 pracowników. 1895 Pulverfabriken Maifritzdorf - Follmersdorf - Heinrichswalde - Kriewald Jessen, uroczyście obchodziła 200 lecie produkcji prochu. Na pamiątkowej liście podpisy złoŝyło 300 zaproszonych gości. Wydano z tej okazji album ze zdjęcia zakładu. W Złotym Stoku mieszkało 2303 mieszkańców. PołoŜono nowy bruk na głównej ulicy (obecnie Wojska Polskiego) od ratusza do kościoła katolickiego. Theodor Kramer został proboszczem parafii katolickiej od 23 czerwca 1895 r. 1896 Uzgodniono projekt budowy linii kolejowej z Kamieńca do Złotego Stoku i Mąkolna. W mieszkaniu i nowych biurach Hermana Giittlera w Rynku, zapaliły się pierwsze w mieście lampy elektryczne, Prąd pochodził z jego elektrowni, w której generatory poruszały 3 silniki gazowe (na gaz otrzymywany z drewna), o łącznej mocy 100 km. Elektrownia znajdowała się w budynkach obok obecnej stacji benzynowej przy szosie do Paczkowa. Zasilała ona znajdujący się po przeciwnej stronie szosy zakład wzbogacania rudy. 1897 Oddano do uŝytku nowy budynek Królewskiego Urzędu Sądowego (po wojnie mieściło się w nim wpierw Gimnazjum Chemiczne, a później Szkoła nr 2). Hermann Güttler kupił upadłą fabrykę porcelany i uruchomił w niej produkcję materiałów szamotowych, a później farb suchych oraz farb wapiennych i ceramicznych.

Zakłady: Arsenik - Berg - und Hüttenwerk "REICHER TROST", naleŝące do Hermana Güttlera, zatrudniały 350 pracowników, a wartość ich produkcji wynosiła 700 000 marek. 1898 Herman Güttler otrzymał koncesję na budowę prywatnej linii kolejowej z Kamieńca, do Złotego Stoku i Mąkolna (15,5 km). Lekarz L.Geyer opublikował wyniki prowadzonych w Złotym Stoku badań licznych przypadków raka skóry, dowodząc (pierwszy na świecie), Ŝe są one wynikiem picia wody zanieczyszczonej arsenem. 1899 Rozpoczęła się budowa linii kolejowej. W czasie jej budowy zginął (przysypany ziemią) robotnik z Polski 18 letni Smoła. Stację kolejową budowano w miejscu, w którym istniały od XVI wieku cegielnie. Wypalano w nich cegłę z gliny wydobywanej ze złoŝa rozciągającego się wzdłuŝ potoku do szosy paczkowskiej. Wyleciał w powietrze Oddział Nr 7 w Chwalisławiu; 2 zabitych i 2 rannych. 1900 Herman. Güttler ukończył budowę linii kolejowej z Kamieńca Ząbkowickiego do Złotego Stoku (12,1 km). Oficjalne jej otwarcie nastąpiło w dniu 3 listopada. Linię obsługiwały 2 lokomotywy, 4 wagony osobowe, 11 wagonów towarowych i 2 bagaŝowe. Koszt budowy wyniósł 2 mln marek. Nigdy nie zbudowano projektowanego odgałęzienia tej linii do Mąkolna. Do miejskiej sieci wodociągowej podłączono nowe ujęcia wody zbudowane na zboczu Jawornika w Złotym Jarze. Woda z tego ujęcia nie zawierała arsenu. Złoty Stok opuścił burmistrz Tschoecke, który został wybrany na burmistrza Ząbkowic, gdzie równieŝ zdobył sobie duŝe uznanie i został po śmierci tam pochowany. Konkurs na burmistrza Złotego Stoku, w którym wzięło udział 73 osoby, wygrał Josef Brehmer. Miejscowe Towarzystwo Łowieckie otrzymało od Hermana Güttlera złoty medal pamiątkowy. 1901 Pastorem kościoła ewangelickiego aŝ do 1926 roku zostaje Hirschmann. 1902 Udostępniona została do zwiedzania sztolnia "KsiąŜęca" wykuta ręcznie w XVI wieku. 1903 Miasto liczyło 2283 mieszkańców. Znajdowały się w nim:sąd Obwodowy i poczta z telegrafem, dla której rozpoczęto budowę nowego budynku(przy obecnej ul. Św.Jadwigi). Szkoły: katolicka (uczyło w niej 5 nauczycieli); ewangelicka (1 nauczyciel); Gospodarstwa Domowego i Kształcenia Zawodowego, Miejski szpital, sierociniec, dom dla wdów i panien (prowadzony przez fundacje Güttlera), tania kuchnia i łaźnia (finansowana przez Hermana Güttlera), Zakon Sióstr Miłosierdzia św. Boromeusza (prowadził szpital i przedszkole), protestancki dom katechetyczny (fundacji Marianny Orańskiej) i przedszkole, stacja kolejowa,gospody i hotele: Przy poczcie. Biały lew, Czarny orzeł, Błękitny Jeleń, Tawerna, Dom niemiecki i "Odpoczynek, browar (H. Kastner`sche Brauerei). Miasto posiadało wodociąg i kanalizację. 1904 W nowej dzielnicy willowej na Humlu (przy obecnej ul Sienkiewicza) rozpoczęto budowę pierwszego budynku.

Miejscowy aptekarz A. Siegert rozpoczął sprzedaŝ w małych butelkach wody Ŝelazo - arsenowej, wypływającej ze źródła za fabryką zapałek "Jareschke". Po dokładnym przebadaniu źródło to udostępniono jako lecznicze w 1913 roku. W czasie I-wszej Wojny Światowej dr Wilde leczył tą wodą rannych Ŝołnierzy w wojskowym szpitalu. W wieku 82 lat zmarł w Świdnicy Carl Lichteneldt kantor ewangelickiego kościoła w Złotym Stoku w latach 1850-1888. Korzystając z informacji zapisanych w księgach parafialnych napisał kronikę miasta, zachowaną w postaci rękopisu liczącego 35 stron. 15 grudnia eksplozja w fabryce w Mąkolnie; Była to największa z dotychczasowych gdyŝ detonację słyszano w Kłodzku, Ząbkowicach i Nysie. Zburzone zostały budynki mieszkalne w pobliŝu fabryki. Zginęło 8 robotników. 1905 Paul Woetzker został proboszczem kościoła katolickiego NMP aŝ do 1941 roku. Hermann Güttler ofiarował obrączki ślubne, wykonane ze złotostockiego złota, cesarzewiczowi Fryderykowi Wilhelmowi i księŝniczce Cecylii. 1906 1 stycznia zmarł Hermann Güttler właściciel fabryki prochów, kopalni i huty arszeniku. Mieszkańcy Złotego Stoku zawdzięczali mu linię kolejową do Kamieńca i setki nowych miejsc pracy. Utworzone przez niego fundacje wspomagały biednych. Był znanym w świecie jako autor wynalazków z dziedziny produkcji materiałów wybuchowych (pieców do produkcji węgla drzewnego i prochu bezdymnego Plastomenit). Rozwiązania stosowane w jego hucie arszeniku, były wdraŝane przez innych producentów w całej Europie. Z jego elektrowni popłynął pierwszy prąd do miasta. Pochowany został w rodzinnym mauzoleum na miejscowym cmentarzu. Zakłady odziedziczyła i doskonale nimi zarządzała (do 1921 roku) jego małŝonka Gertruda. W zakładach Hermana Güttlera, zbudowano nową instalację do wzbogacanie rudy i obok niej zakładową elektrownię. 1907 Na terenie zakładu uruchomiono kolejkę elektryczną do transportu rudy na nowy oddział jej wzbogacania. 1908 Złoty Stok stał się atrakcyjną miejscowością turystyczną oraz popularnym letniskiem. Posiadał 3 hotele (łącznie 50 miejsc noclegowych), popularną gospodę w Złotym Jarze, pensjonaty i basen kąpielowy. W miasteczku mieściła się grupa terenowa GGV (straŝy granicznej) i działał urząd celny. W pobliŝu miasta zbudowano trasy saneczkowe. Pod ziemią (od poziomu sztolni Emanuela) w kopalni "Reicher Trost" (w wąwozie Kłodzkim) rozpoczęto kucie najgłębszego w Złotym Stoku szybu nazwanego "Ślepym". W nowym zakładzie wzbogacania z rud, które po wstępnej segregacji w kopalni zawierały 6-7 % arsenu, otrzymywano koncentraty zawierające do 40 % arsenu. Wybuch w Mąkolne niszczy budynek, w którym znajdował się bęben polerowniczy. 1909 19 lutego, w wielu domach i na ulicach w mieście, po raz pierwszy zaświeciły się Ŝarówki elektryczne. Miasto otrzymało prąd z elektrowni Güttlerów. W kopalni Reicher Trost zainstalowana została maszyna parowa o mocy 220 km. Napędzała ona pompy odwadniające wyrobiska kopalni połozone poniŝej poziomu sztolni "Emanuela". 1910

W mieście mieszkało 2100 mieszkańców, 1796 katolików i 304 ewangelików> Były w nim juŝ 4 samochody: dwa posiadała Gertruda Güttler, a pozostałe: dr medycyny Wilde i dr chemii Schaerfe. Wykonano projekt przedłuŝenia linii kolejowej do Jawornika przez Bilą Vodę. Nie został on jednak zrealizowany z powodu wybuchu I-wszej wojny światowej. W Złotym Stoku wyprodukowano 2400 ton arszeniku, co stanowiło 20 % jego produkcji europejskiej. W kopalni "Reicher Trost" zainstalowano drugą maszynę parową o mocy 220 KM. Wykorzystano ją do wyciągania rudy szybem Reden (po wojnie Jan ). 12 grudnia znów eksplozja w fabryce prochów Mąkolno - Chwalisław. Zginęło 2 robotników. Przyczyn eksplozji, podobnie, jak w poprzednich wypadkach, nie ustalono. 1911 Szyb "Ślepy" osiągnął najniŝszy - 11 poziom + 201 m (200 m poniŝej sztolni "Emanuela" i 300 m poniŝej poziomu wąwozu). 8 kwietnia wieczorem eksplozja na Oddziale Nr 7 w Mąkolnie, znowu ginie 2 robotników. 1912 W mieście urodziło się 28 chłopców i tylko 8 dziewczynek. Firma Güttlerów rozpoczęła budowę sanatorium na Humlu (obecnie budynek StraŜy Granicznej). Do kopalni doprowadzona została energia elektryczna. Obok szybu "Reden" ("Jan") zbudowano instalację do wstępnego kruszenia rudy (do 50 mm) na łamaczu szczękowym poruszanym silnikiem elektrycznym. W elektrowni Güttlerów zainstalowano nowy turbogenerator o mocy 565 kva oraz 2 generatory o mocy 175 i 75 kva. 1913 Rozpoczęto bicie sztolni "Gertrudy" przeznaczonej do podziemnego transportu urobku z kopalni "Reicher Trost" do zakładu wzbogacania i huty. Była ona równieŝ najgłębszą w kopalniach złotostockich sztolnią odwadniającą. Według spisu w mieście znajdowało się: 237 gospodarstw w tym 91 z bydłem; 196 ogrodów z 3.348 drzewami; 70 koni, 150 krów, 96 świń, 113 kóz i 2 owce. W Złotym Stoku zbudowano nową lontownię i magazyn prochu. Obecnie na jej miejscu znajduje się oddział folii. Firma Schlag & Söhne ze Świdnicy zmodernizowała, za 6.000 Marek, organy w kościele ewangelickim, powiększając je o 5 registrów i dodając drugi manuał. 1914 Rozpoczęła się I-wsza wojna światowa. Złotostocki szpital zapełnił się rannymi Ŝołnierzami. Polegli pierwsi Ŝołnierze ze Złotego Stoku. Znowu urodziło się w mieście aŝ 32 chłopców i tylko 16 dziewczynek. Rok wielkich powodzi, przerwany został wał stawu zasilającego hutę (obecnego basenu kąpielowego). Woda zalała magazyn fabryki zapałek Jerschke go. 2 wybuchy w fabryce prochów w Mąkolnie; w kaŝdym z nich ginie po dwóch robotników. 1916 Po oberwaniu chmury w Mąkolnie, powódź zniszczyła wszystkie mosty i drogę.

W mieście mieszkało 2953 osoby, w tym 172 Ŝołnierzy i 270 jeńców. Wybuch w budynku lontowni w Złotym Stoku zniszczeniu ulegają jej dwie górne kondygnacje. Rozpoczęto budowę nowej lontowni i 2 przędzarek na nowym terenie, na którym później zbudowano teŝ osiedle nazwane Hermannswalde (obecnie Kolonia śeromskiego). 1917 W Zakładzie Güttlera rozbudowany został oddział wzbogacania rudy i zwiększona została moc zakładowej elektrowni. Kopalnia wydobyła 36.779 ton rudy, z której wyprodukowano aŝ 2.500 ton arszeniku. 1918 Ostatni rok wielkiej wojny, 11 listopada w mieście odbywa się pochód robotników i Ŝołnierzy z czerwonym sztandarem na czele. 20 grudnia sztolnia "Gertrudy" osiąga chodnik na 3 poziomie kopalni "Reicher Trost". Miała ona 1.200 m długości. 1919 Sztolnia "Gertrudy" zostaje oddana do uŝytku. 1920 W sztolni "Gertrudy" rozpoczęto transport rudy za pomocą kolejki elektrycznej. Zakończono w ten sposób przewoŝenie jej do hut po ulicach miasta konnymi wozami. Była to jedna z pierwszych podziemnych kolejek elektrycznych w Europie. W budynku sanatorium, odkupionym przez miasto od Gertrudy Güttler, otwarto Śląskie Liceum Leśne. W dniu 5 października rozpoczęło w nim naukę 42 uczniów, a pierwszym jej dyrektorem był Rieger. Upamiętniono go kamieniem z jego nazwiskiem na Górze KrzyŜowej. W zakładzie Güttlera powstał oddział doświadczalny, w którym produkowano środki ochrony roślin na bazie związków arsenowych. Produkował on kwas arsenowy, zieleń szwajnfurcką, arsenian wapnia, arsenian ołowiu oraz arsenian i arsenin sodowy. Złodzieje ukradli piorunochrony z tutejszych magazynów prochów, co spowodowało duŝe zagroŝenie dla miasta w czasie burzy. 1921 Wilhelm Güttler otworzył w Hamburgu (i zamieszkał tam) biuro sprzedaŝy swojej firmy. Miało ono zapewnić zbyt produkowanego w Złotym Stoku arszeniku. Przy wylocie sztolni Gertrudy oddano do eksploatacji nowe obiekty kopalniane: łamacz rudy, budynek biurowo-socjalny, kuźnię i spręŝarkownię. Wcześniej znajdował się tam kamieniołom wapienia i 3 piece do jego wypalania. 1922 W dniu 22 października odsłonięty został pomnik (ze "śpiącym lwem"), ku czci mieszkańców miasta poległych w I-wszej wojnie światowej. Jego autorem był wrocławski rzeźbiarz R. Hilger. Na kamiennych tablicach, w cokole pomnika, wyryto nazwiska 72 Ŝołnierzy. Wilhelm Güttler zbudował, w miejscowości Harburg-Wilhelmsburg nad Elbą (obecnie dzielnica Hamburga), fabrykę środków ochrony roślin o nazwie: "Chemische Fabrik Wilhelmsburg". Jej produkty sprzedawane były pod firmową nazwą "Silesia". Wykorzystano w niej technologie opracowane przez dr E. Schaerfe w Złotym Stoku. Do produkcji stosowano arszenik i związki arsenu przywoŝone ze Złotego Stoku. 1923

W mieście mieszkało 2960 mieszkańców, w tym 2340 katolików i 604 ewangelików. W szkołach uczyło się: w podstawowej katolickiej - 333 dzieci, w ewangelickiej - 55, w zawodowej - 42, i w gimnazjum (po 4 klasie szkoły podstawowej) - 24 uczniów. Elektrownia Güttlerów zasilała w energię elektryczną: Złoty Stok, Mąkolno, Chwalisław, Laski, Płonicę, Błotnicę Górna i Dolną oraz Bilą Vodę. Powstaje Reichensteiner Gebirgs Verein ( Złotostockie Towarzystwo Górskie), załoŝone przez miejscowych przedsiębiorców w celu turystycznego zagospodarowania gór. Spółka "LIGNOSE" odkupiła od Wilhelma Güttlera fabrykę prochów i lontów w Mąkolnie oraz lontownię w Złotym Stoku. 1924 Z inicjatywy RGV (Reichensteiner Gebirgs Verein) wytyczono w okolicznych górach szlaki turystyczne i spacerowe, a w Złotym Jarze zbudowano schronisko turystyczne istniejące do dzisiaj jako pensjonat "Złoty Jar". W drukarni Aloisa Schodera, w Złotym Stoku wydrukowano przewodnik po Górach Złotych (Reichensteiner Gebirge) pod redakcja P. Wenke. 1925 W mieście było 268 domów zamieszkałych i 7 opuszczonych, mieszkało w nich 614 rodzin i 93 osoby samotne. Było takŝe: 6 gospód i hoteli, 37 gospodarstw rolnych, gospodarstwo leśne i 133 prywatne zakłady rzemieślnicze. W Hamburgu powstała spółka akcyjna "W. Güttler Aktiengesellschaft", w skład której weszły wszystkie zakłady naleŝące do Wilhelma Güttlera w Złotym Stoku. 1926 Ukazał się pierwszy numer miejscowego pisma "Berg - Glocke", wydawanego w Złotym Stoku do 1945 roku. Po wojnie wydawany jest on nadal (przez związek przesiedleńców), jako miesięcznik stanowiący wkładkę do "Frankenstein-Münsterberger Heimatblatt". 1927 Zakończono remont kaplicy cmentarnej. Wykonał go Alfred Schneider. Całkowicie odnowiono tynki wewnętrzne i podłogę, a zmurszały dach przebudowano tak, aby obiekt był bardziej podobny do kościoła niŝ przed remontem. Proboszczem parafii katolickiej był Paul Woetzker jednocześnie Superintendent Archiprezbiteriatu w Paczkowie. Parafia Złotego Stoku obejmowała wsie Płonicę, Sosnowę, Mąkolno, Laski i Chwalisław. Wśród 6191 mieszkańców gminy było 606 ewangelików. W mieście mieszkało 2.553 osoby, w tym: 2.083 katolików, 456 ewangelików i 14 innych wyznań. Wśród nich było 143 Czechów, 4 Polaków, 4 Rosjan, 6 Szwajcarów. Istniało 724 gospodarstw domowych i 116 zakładów. 1929 15 grudnia był najzimniejszym dniem od 140 lat. W Kamieńcu zanotowano - 42 oc. W fabryce Güttlera uruchomiony został (pracujący do dzisiaj) nowy zakład produkujący minię i glejtą ołowianą. 1930 Po kolejnej modernizacji zakład wzbogacania rudy produkował koncentraty zawierające 45-50 % arsenu, a odpady zawierały go juŝ tylko 1,5-2,5 %, (wcześniej 2,0-2,7 %). Nadal jednak 25 % arsenu znajdującego się w rudzie wydobytej z kopalni trafiało, w postaci szlamów, na stawy osadowe (wcześniej nawet 40 %). Rozpoczęto próby wzbogacania tych szlamów metodą flotacji.

1931 5 lipca nad Złotym Stokiem przeleciał sterowiec "Graff Zeppelin" wzbudzając powszechne zainteresowanie mieszkańców. 1932 W wyniku reformy administracyjnej dotychczasowe powiaty ziębicki i ząbkowicki zostały połączone tworząc jeden duŝy powiat ząbkowicki (taki sam jak obecnie). 8 września odbyła się w Sądzie w Złotym Stoku rozprawa przeciwko kilku mieszkańcom miasta, którzy sprowokowani przez SA-manów (zwolenników Hitlera) pobili ich. Jednym z oskarŝonych był Karol Burda. 1933 5 marca w wyborach do Reichstagu udział wzięło 1502 mieszkańców miasta, najwięcej z nich (589) oddało głosy na NSDAP (partię Hitlera). W dniach od 12 do 20 sierpnia uroczyście obchodzono 50-lecie istnienia firmy Gütllerów i 1000- lecie górnictwa w Złotym Stoku. Obchody zorganizował Wilhelma Gütller. Wydano z tej okazji album: 1983-1933, 50 Jahre Arsenik- Berg und Hüttenwerk Reicher Trost. Miasto zmieniło nazwę ulicy Frankensteriner Strasse na Herman Güttlerstrasse (obecnie 3 Maja). Z 26.000 ton rudy wydobytej w kopalni uzyskano, metodą chlorkową, 60 kg złota. Mieszkańcy miasta otrzymali zmodernizowany basen kąpielowy w drewnianej obudowie. Burmistrzem miasta został mianowany przez nazistów- Franz Borsutzki. Z jego inicjatywy wydano kronikę miasta: "1000 Jahre Bergbau Reichenstein" autorstwa Fridolin Ziegler. Bractwo Górnicze złoŝyło uroczyście przysięgę na wierność Adolfowi Hitlerowi, a przedsiębiorcy i rzemieślnicy, członkowie NSDAP, wysłali do niego list z pozdrowieniami. 1935 Zasiedlono pierwszych 10 domów zbudowanych na osiedlu Ziegelei Barade (obecnie ul. Kasprowicza). 1936 Wmieście mieszkało 2.717 mieszkańców, 2.185 katolików i 517 ewangelików. Spółka LIGNOSE rozpoczęła rozbudowę lontowni w Złotym Stoku.Do końca 1938 roku przebudowano budynek główny, zbudowano nową kotłownię oraz obiekty socjalne i biura. Zainstalowano teŝ 2 nowe przędzarki w budynku produkcyjnym. Od 1908 roku wydobyto z kopalni 727.607 ton rudy, w zakładzie wzbogacania otrzymano z niej 122.044 ton koncentratu, który zawierał 48.480 ton arsenu i 2.366 kg złota (3.3 g w 1 tonie rudy i 19,4 g w 1 tonie koncentratu). Pastorem w kościele ewangelicki, (do 1942 roku) został Ulrych Koch. 1937 W mieście oddano do eksploatacji nowoczesną mleczarnię. W hucie Güttlera uruchomiono instalację do wzbogacania rudy metodą flotacyjną. Pozwalała ona otrzymywać bogate koncentraty ze szlamów i odpadów po wzbogacaniu rudy na stołach potrząsalnych. Wcześniej wylewano je do stawów osadowych. 1938 13 marca mieszkańcy Złotego Stoku dowiedzieli się z radia, ze niemieckie oddziały wkroczyły do Czech. Sąsiadujące ze Złotym Stokiem ziemie nazwane Sudetentland

zostały włączono do Niemiec. Mieszkańcy miasta mogli juŝ bez Ŝadnych przeszkód pić wino w ulubionej winiarni Gucke, zbudowanej (pod koniec XVIII wieku) tuŝ za granicą (nad Bajcerówką ). Obok niej prowadziła stara droga do Lądka przez Orłowiec i nie istniejące juŝ osady: Tannzapfen (Jedlovec) i Rosenkranz (Růženec). 15 maja 1938 roku zamordowany Wilhelm Güttler. Zabili go naziści, w zakładzie leczniczoopiekuńczym ( Heil- und Pflegeanstalt ) w Langenhorn (obecnie dzielnicy Hamburga), jako homoseksualistę. Jego ciało w cynkowej trumnie złoŝone zostało, 21 maja, obok trumny jego matki Gertrudy w rodzinnym mauzoleum na złotostockim cmentarzu. Padające przez 4 dni deszcze spowodowały, w dniu 25 sierpnia, powódź w mieście. Na linii kolejowej ze Złotego Stoku do Kamieńca rozpoczął kursowanie lekki wagon z silnikiem spalinowym do przewozu pasaŝerów. We wrześniu uroczyście obchodzono 375 rocznicę istnienia Związku Strzeleckiego. 1939 W dniu 1 września Niemcy napadły na Polskę. Wybuchła II-ga wojna światowa. Do końca tej wojny na jej frontach zginęło 61 Ŝołnierzy pochodzących z Reichenstein. Złoty Stok ma powierzchnię 6 km2 i liczy 2616 mieszkańców. W hucie arsenu wyprodukowano 1610 ton arszeniku. W fabryce prochów i lontów w Mąkolnie i Złotym Stoku wprowadzono pracę w ruchu ciągłym (dotychczas pracowano na jedną zmianę przy produkcji prochów i dwie zmiany przy produkcji lontów). Pracowało w niej 234 pracowników, w tym 87 kobiet. 1940 Miasto liczy 3110 mieszkańców. 1941 Huta wyprodukowała w ciągu tego roku 1842 ton arszeniku, a w następnym juŝ 2400 ton. Dr Archim von Arnim zostaje proboszczem kościoła katolickiego. 1942 Na potrzeby militarne zdjęto i wywieziono do huty w Hamburgu dzwony z wieŝy kościoła ewangelickiego. Jeden z nich odlany w 1673 roku, o wadze 190 kg przetrwał wojnę. Obecnie wisi on na wieŝy kościoła ewangelickiego w Remsfeld w Niemczech. 1943 Pastorem kościoła ewangelickiego zostaje Hans-Jurgen Moller. 29 grudnia zmarł w wieku 89 lat Ludwig Schneider. Architekt i budowniczy ponad 50 kościołów, głównie na Górnym Śląsku (bazylika św. Antoniego w Rybniku, kościół WNMP w Chorzowie, 3 kościoły w Katowicach i inne). Budował je równieŝ w Brandenburgii, a nawet w Danii. Kościoły projektował w stylu neogotyckim i neoromantycznym. W Złotym Stoku spędził ostatnie lata Ŝycia i został pochowany na miejscowym cmentarzu. 1944 Fabryka prochów i lontów spółki Lignose zatrudniała w zakładach w Mąkolnie i Złotym Stoku 341 osób, w tym 217 kobiet i 58 wywiezionych na roboty obcokrajowców (w tym 13 Polaków). Wyprodukowała ona w ciągu roku 1450 ton prochu czarnego, w tym 900 ton dla wojska oraz 18.048 km lontów dla wojska i 1.632 km dla górnictwa. Do końca tego roku w kopalni "Reicher Trost naleŝącej do Gütllerów (od 1883 roku) wydobyto około 1,1 mon ton rudy, z której wyprodukowano około 100 tys, ton arszeniku i 2,4 tony

złota. 1945 W styczniu przez Złoty Stok przechodziły grupy pędzonych przez SS-manów więźniów, w tzw. Marszach Śmierci. Szli zmarznięci, wygłodzeni, skrwawieni, często boso, przez wrogi kraj, gdzie nikt nie udzielił im pomocy. Nocowali w śniegu, czasem w pustej stodole lub w lesie. Pędzono ich z obozu Auschwitz Birkenau do obozu Gross-Rosen. Tych, którzy upadli oprawcy zabijali uderzeniem kolby karabinu w kark. Ciała zostawiali na polach wzdłuŝ drogi, gdzie miejscowi je zakopywali. W marcu przez miasto przechodziły, w kierunku Kłodzka, oddziały z Grupy Armii Feldmarszałka Ferdinanda Schörnera. W mieście schroniło się wielu uciekinierów z miast zajmowanych przez Rosjan, najwięcej było wśród nich mieszkańców Wrocławia. Przymusowi robotnicy i jeńcy dowoŝeni z Kłodzka wykopali, na zboczach otaczających Złoty Stok gór: okopy, bunkry i stanowiska artyleryjskie. Ciągnęły się one od Góry Sołtysiej poprzez KrzyŜową, Krowią i Haniak. Pod szczytem G.Sołtysiej przygotowano stanowisko dowodzenia. Na miasto spadły 3 bomby, które wybuchły w parku, w basenie i na łące nie czyniąc Ŝadnej szkody. Pod koniec kwietnia Burmistrz Franz Borsutzki uciekł z miasta. Zastąpił go Hubert Nolden. Wg stanu na dzień 5 maja w mieście przebywało 4217 mieszkańców i uciekinierów. 8 maja o godzinie 5 rano zaczęły bić dzwony w kościołach, do nich dołączył się dźwięk syren fabrycznych obwieszczając mieszkańcom miasta koniec wojny - kapitulację Niemiec. W mieście przeraŝenie i panika. Część mieszkańców uciekła do lasu aby ukryć się przed Rosjanami. Na ratuszu zawisła biała flagę a na domach prześcieradła.