List Pasterski Arcybiskupa Metropolity Częstochowskiego na Rok Wiary Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka! Gromadząc się dzisiaj na Eucharystii przeżywamy kolejny dar radości spotkania i wspólnoty wiary Kościoła. W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18.00 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę Świętą otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby jak tego pragnie Ojciec Święty każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary. Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona «jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc». Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata (Porta Fidei, 6-9). Teksty Pisma Świętego przeznaczone na dzisiejszą niedzielę wyraźnie ukazują nam istotę całego życia ludzkiego na ziemi: jest ono przygotowaniem do życia wiecznego. Księga Mądrości poucza nas, że poza darem mądrości nie znajdziemy żadnego innego bogactwa, które mogłoby zaspokoić pragnienia ludzkiego serca. Mądrość jest i powinna być droższa od złota i fałszywych wartości. Z kolei, autor Listu do Hebrajczyków przypomina nam, że Słowo, które Bóg wypowiada nie jest
martwą literą, ani zapisem odległej historii. Jest ono zawsze aktualne, żywe, skuteczne i przenikające aż do rozdzielenia duszy i ciała, dane by osądzić pragnienia i myśli serca. To ono prowadzi nas do nawrócenia i do większej niż dotychczas gorliwości i życia zgodnego z Ewangelią. W dzisiejszej Ewangelii św. Marek kreśli przed nami scenę spotkania Jezusa z pewnym człowiekiem, który upadłszy przed Nim na kolana zadaje jedno z najważniejszych pytań ludzkiej egzystencji: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Gest zgiętych kolan zdaje się sugerować, że ów człowiek uznaje w Jezusie Kogoś wyjątkowego. Potwierdzają to słowa Nauczycielu dobry, a więc w jakimś sensie on wierzy już w Jezusa i Jego posłannictwo. Odpowiedź Jezusa jest zdecydowana: nie wystarczy zwykłe przestrzeganie Prawa Bożego: nie zabijałem, nie kradłem by usprawiedliwić swoją mierność. Spotykamy już nawet w naszej polskiej rzeczywistości podobne deklaracje ateistów na bilbordach: nie zabijam, nie kradnę, nie wierzę. Człowiek z dzisiejszej Ewangelii, choć od swojej młodości strzegł Bożych przykazań, odchodzi ostatecznie zasmucony. Przywiązany do bogactw i dóbr tego świata, nie był w stanie do końca zawierzyć Chrystusowi i pójść za Jego słowem. Czyż nieraz nie czujemy się do niego podobni? Wielu naszych braci i sióstr, nawet osoby z najbliższej rodziny, decyduje się porzucić dar wiary otrzymany na chrzcie świętym i odchodzi od Jezusa oraz Jego Kościoła z powodu ułudy bogactwa, trosk doczesnych czy też prześladowań. Nie możemy być spokojni i bezczynni wobec tych aktów apostazji. Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5, 13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół, i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) (Porta Fidei, 3). Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Błogosławiony Jan Paweł II wskazywał, iż czas, w
którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie. W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest stróżem i filarem prawdy. Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary? Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem (Novo Millennio Ineunte, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze tu i teraz. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: Żyć Rokiem Wiary który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich. Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary, proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach połączoną z wyznaniem wiary czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę
również zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego. Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez Zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego Niedziela, Radia Fiat i Radia Jasna Góra. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej. Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w
dniach od 11-22 października 2012 pod hasłem: Bądźcie solą ziemi i światłem świata oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej w do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji misji ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego. Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa + Wasz Biskup Wacław Depo Częstochowa, 11 października 2012 r.