Chodzić w Duchu Świętym/ Nawracać się

Chodzić w Duchu Świętym/ Nawracać się 6 Tydzień zwykły/ Rozpoczęcie Wielkiego Postu Czytanie i rozważanie Słowa Bożego tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę. (Ewangelia św. Jana 6,37) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, luty 2015 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl

Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Korekta: Rysunek: Asysta kościelna: Aplikacja mobilna Android: Jolanta Prokopiuk, Jerzy Prokopiuk, Wojciech Doliński, Monika Zimecka, Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Jerzy Prokopiuk Marta Stańco ks. Wojciech Jaśkiewicz Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl

Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.

Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia.

15.02.2015, niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO BYĆ OCZYSZCZONYM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 1, 40-45 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Trędowaty, który był wykluczony ze społeczności, wyrzucony poza wspólnotę, uznawany za nieczystego, złamał przepisy starego Prawa i wszedł do miasta, aby prosić Jezusa o oczyszczenie. Wiedział, że Jezus jest jego jedyną nadzieją i zwraca się do Niego z wielką ufnością. Czy stając do modlitwy masz taką wiarę?. Wyciągnął rękę i dotknął go. Inni ludzie uciekali od niego ze wstrętem, a Jezus traktuje trędowatego z czułością, dotyka jego trądu i oczyszcza go. Bóg nigdy nie gorszy się nami, ale chce uzdrowić nas z naszych słabości, egoizmu, pychy. Czy jesteś przed Bogiem całkowicie szczery, pokazujesz mu nędzę swojego życia ufając Jego miłości? Jezus nakazał trędowatemu złożyć ofiarę za swoje oczyszczenie (idź, pokaż się kapłanowi ). Kiedy doświadczymy uzdrowienia duchowego, kiedy odejdziemy od konfesjonału po spowiedzi, często spotkać nas mogą podobne sytuacje czy pokusy, których doświadczaliśmy wcześniej. Naszą ofiarą będzie pokonanie ich, zareagowanie w inny sposób niż dotychczas, z pokorą. Taka ofiara z pewnością będzie miła Bogu. Człowiek uzdrowiony nie potrafi milczeć, lecz opowiada wszystkim wokół o tym wydarzeniu. Czy masz pragnienie mówienia innym o miłości i dobroci Bożej? A może jeszcze nie spotkałeś Boga osobiście i nie doświadczyłeś Jego łaski? Jeśli nie, to otwórz swoje serce przed Nim, bo On na ciebie czeka. Jest tu mowa o oczyszczeniu a nie o uzdrowieniu. Z jednej strony dążymy do zewnętrznej czystości w naszym otoczeniu, a z drugiej strony tyle w naszym życiu nieczystych motywów, uczuć, myśli, spojrzeń, etc. Jezus chce nas oczyścić. Trąd może być symbolem egoizmu, skupienia się na sobie, pychy, perfekcjonizmu, które w konsekwencji prowadzą do niechęci, wstrętu, złości, obmowy, a dalej do izolowania się, wycofania się, samopotępienia. Jeśli odkrywasz w sobie podobne grzechy proś wraz z trędowatym: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dotknij mnie dzisiaj, oczyść moje serce, moje pragnienia, myśli, motywacje. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

16.02.2015, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO SPOTYKAĆ JEZUSA W SŁOWIE BOŻYM Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 8, 11-13 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Faryzeusze zaczęli rozprawiać z Jezusem, a chcąc go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku - czyli mieli jakiś plan i chcieli Go przechytrzyć, złapać w pułapkę, a to oznacza brak szacunku i przedmiotowe traktowanie Jezusa. Nie tylko nie traktowali Go jak Boga, ale nie okazywali szacunku należnego każdemu człowiekowi. Pewnie nie uważam się za kogoś, kto stawia żądania Jezusowi, czy zastawia na Niego pułapkę. Warto jednak przyjrzeć się postawie serc faryzeuszów. Jest to postawa zamknięcia się w pewności o swojej racji, swojej przyzwoitości, pobożności. Taka osoba nie oczekuje, aby Jezus powiedział jej prawdę, aby ją zaskoczył. Pan Bóg jest sprowadzony do roli spełniania życzeń, a często wręcz żądań. Jezus nie wchodzi z taką postawą w dialog nie dyskutuje więcej, nie udowadnia niczego po prostu zasmucony odchodzi, a nawet więcej, odpływa na jezioro, by się od nich odseparować. Dzisiejszy śpiew przed tą ewangelią mówi: Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. (Hbr 4,12) Jak wygląda moja relacja z Jezusem żywym Słowem Bożym na modlitwie? Czy pragnę w słowie Bożym zobaczyć prawdę o Jego miłości i mojej grzeszności? Czy potrafię słuchać w postawie miłości i otwartości, w przekonaniu, że to On wie lepiej? A może nic nie potrafię usłyszeć, bo przedstawiam Bogu gotowy plan działania, listę życzeń, czy wręcz listę skarg na sprawy, które potoczyły się nie po mojej myśli? Ile w mojej relacji z Jezusem jest próśb, a ile miłości? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, chcę z pokornym i otwartym sercem spotykać Cię w żywym słowie Bożym. Potrzebuję doświadczać w moim życiu Twojej obecności i miłości! Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

17.02.2015, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PROSIĆ, UFAĆ I DZIĘKOWAĆ Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Ewangelia według św. Marka 8, 14-21 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł?. W dzisiejszym czytaniu Pan Jezus oschle traktuje swoich uczniów bo przecież widzieli dwukrotne rozmnożenie chleba dla wielu tysięcy; ten, który to uczynił jest między nimi a jednak zastanawiają się co będą jedli tamtego dnia. Ile razy powtarzałem: wierzę w Ciebie Boże i ufam Ci a jednak postępowałem po swojemu. Ile razy prosiłem ale nie wystarczało cierpliwości ani ufności. Skoro widzę, że sam nie daję rady to powinienem dać Panu czas aby On zadziałał albo rozważyć czy to o co proszę jest mi rzeczywiście potrzebne i pomocne dla mojego zbawienia. Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy? Odpowiedzieli Mu: dwanaście". On nakarmił pięcioma chlebami pięć tysięcy mężczyzn a oni martwią się o chleb na wieczór dla dwunastu. Zatem prosimy o cud a potem albo nie wierzymy, albo szukamy swoich własnych wytłumaczeń, albo przechodzimy do porządku dziennego nad tym co niewytłumaczalne i zapominamy. Czy naprawdę Bóg powinien się dla nas trudzić? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, wiele razy prosiłem Cię o Twoje działanie i nie zawsze moje prośby nie zostały spełnione. Ufam, że Ty wiesz lepiej a ja często nie rozumiem o co proszę. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

18.02.2015, Środa Popielcowa (początek Wielkiego Postu) NAWRACAĆ SIĘ TO UNIKAĆ OBŁUDY Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Ewangelia według św. Mateusza 6,1-6.16-18 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Uczynki pobożne modlitwa, post, jałmużna. Pomyśl dlaczego miałbyś się na nich koncentrować w rozpoczynającym się Wielkim Poście? Po co są Ci potrzebne? Co mają w Tobie zmienić? Pomyśl o celu do którego mają Cię doprowadzić. Czy czegoś się po nich spodziewasz, czy coś powinny w Tobie zmienić? Jeśli tak, to proś Pana, aby tak się stało. W praktykowaniu modlitwy, postu i jałmużny naprawdę nie chodzi o to, aby skupiać się na ukrywaniu ich przed innymi. Chodzi raczej o to, czy praktykując je, nie uważasz się za kogoś lepszego, bardziej od innych pobożnego, bo dałeś na biednych 50 zł a Twój sąsiad tylko 10, bo modlisz się codziennie całym różańcem a Twoi znajomi może ledwie dziesiątkę odmówią Św. Mateusz, wymieniając każdy z tych trzech uczynków podkreśla jedną rzecz w ich praktykowaniu mamy unikać obłudy. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili; Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy; Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Słownik języka polskiego definiuje obłudę jako postawę kogoś, kto ukrywa swoje prawdziwe myśli i uczucia, aby zaprezentować się w lepszym świetle. Synonimy obłudy to dwulicowość, zakłamanie, hipokryzja, fałszywość. Jeśli chcesz sprawdzić, czy nie masz w sobie obłudy, to zapytaj samego siebie, czy zasady moralne, o których mówisz stosujesz też w swoim życiu? Czy przez uczynki pobożne nie udajesz tylko, że jesteś szlachetny, serdeczny, religijny czy to nie jest tylko na pokaz? Czy Twoje intencje praktykowania modlitwy postu, jałmużny są szczere, to znaczy czy naprawdę chcesz się nawrócić praktykując je, czy odbębnić, bo taka jest tradycja, bo tak wszyscy robią, bo co ludzie powiedzą? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, przemień moje serce, tylko Ty możesz to uczynić, bo Ty je stworzyłeś. Ja wyrażam tu i teraz moje pragnienie, aby tak się stało. Amen. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

19.02.2015, czwartek NAWRACAĆ SIĘ, TO TRACIĆ ŻYCIE DLA JEZUSA Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Księga Powtórzonego Prawa 30,15-20 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Kładę przed wami życie i śmierć Wybierajcie Na pozór wybór jest prosty. Oczywiście, że wybieram życie! Kto by wybierał śmierć?! Tylko dlaczego ciągle doświadczam cierpienia, chorób i trosk? Bo pewnego wyboru dokonał kiedyś człowiek w raju i do dzisiaj żyjemy w cieniu jego konsekwencji. Wybór życia to nie jest napełnienie brzucha, odpoczynek na kanapie przed telewizorem i zapewnienie wszelkich wygód. Wybór życia, to pójście za Chrystusem. On powiedział Ja jestem drogą i prawdą i życiem (J 14,6). Czy ja wybrałem Jezusa? Co to dla mnie znaczy? Czy moje czyny zawsze odzwierciedlają ten wybór? Jezus powiedział nam co to znaczy iść za Nim. Wybrać życie, to zaprzeć się samego siebie co dnia wziąć swój krzyż i naśladować Go! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie? (Łk 9,24n). Wybór życia będzie więc odpowiedzią na zaproszenie do przyjęcia krzyża. Krzyż jest nauką miłości, wiernej i trudnej. Boga bowiem nie kocha się abstrakcyjnie, nie kocha się, deklarując wobec Niego jakieś uczucia czy przynależność do Kościoła. Boga kocha się przez czyny, przez codzienne branie swojego krzyża i dźwiganie go mimo własnych słabości i upadków. Co jest moim krzyżem codziennym? Czy jestem gotów nieść go z miłością? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże mój wybieram Ciebie. Chcę Cię miłować, chodzić Twoimi drogami, zachowywać przykazania, prawa i nakazy Twoje, abym żył i abyś mi błogosławił. Spraw, aby serce moje nie odwracało się od Ciebie i abym nie pozwolił pociągnąć się fałszywym bogom, im się kłaniać i służyć. Chcę kochać Cię, o Panie, Boże mój, słuchać głosu Twojego i lgnąć do Ciebie, bo Ty jesteś moim życiem. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

20.02.2015, piątek NAWRACAĆ SIĘ TO ZOBACZYĆ SWÓJ GRZECH Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Psalm 51, 3-6. 18-19 Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Współczesny człowiek szczególnie boryka się z utratą poczucia grzechu. Nawet więcej, nieprawość i grzech nazywa dobrem, czego przykładem jest choćby spór wokół zabijania dzieci w łonach matek. Nic nowego, prorokował już o tym Izajasz: Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem. Którzy zamieniają ciemność na światło, a światło na ciemność, którzy przemieniają gorycz na słodycz, a słodycz na gorycz! (Iz 5, 20) Również król Dawid nie dostrzegał swojego grzechu po cudzołóstwie z Batszebą. Bóg posłał proroka Natana, aby ukazać mu jego grzech. Czemu zlekceważyłeś słowo Pana, popełniając to, co złe w Jego oczach? Zabiłeś mieczem Chetytę Uriasza, a jego żonę wziąłeś sobie za małżonkę. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów. (2Sm 12, 9-10). Dawid dopiero po tym napomnieniu może napisać: Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną. Tylko przeciwko Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie. Człowiek, który nie dostrzega swojego grzechu będzie obwiniał wszystkich, tylko nie siebie. Winny jest rząd, współmałżonek, dzieci lub zawsze ktoś inny, tylko nie on. Taka postawa będzie zawsze rodziła niezadowolenie, frustrację i oskarżanie innych. Człowiek, który zobaczył swój grzech i powiedział to ja zgrzeszyłem, ma możliwość otrzymania przebaczenia i skruchy serca. Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz Boże, sercem pokornym i kruszonym. Ujrzenie swojego grzechu rodzi bowiem pokorę. Święty Piotr pisze: Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocna ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. (1P 5, 5b-6). Czy dostrzegasz swój grzech? Jak często przystępujesz do sakramentu pojednania? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę ujrzenia mojego grzechu. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

21.02.2015, sobota NAWRACAĆ SIĘ TO WZRASTAĆ W WIERZE Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę Lectio (czytanie) przeczytaj: Psalm 86, 1-6 Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Meditatio (powtarzanie) Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Bóg dopuszcza w naszym życiu trudne i bolesne sytuacje, aby stworzyć przestrzeń do tęsknoty za zmianami, które mogą prowadzić nas do nawrócenia i spotkania z Bogiem żywym lub gdy Bóg pragnie człowieka wypróbować i ukazać mu jego poziom zaufania. Tylko człowiek, który spotyka Boga w codzienności potrafi wołać: Nakłoń swe ucho, wysłuchaj mnie, Panie, bo jestem nędzny i ubogi. Strzeż mojego życia, bo jestem pobożny, zbaw sługę Twego, który ufa Tobie, Ty jesteś Bogiem moim. Trudne sytuacje są niezwykle ważne i potrzebne w życiu człowieka. Autor Listu do Hebrajczyków pisze: Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje. (Hbr 12, 5b-6). Człowiek w trudnych sytuacjach bardziej skłonny jest do wołania z wiarą: Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie. Rozraduj życie swego sługi, bo ku Tobie Panie, wznoszę moją duszę. Czy nie jest w życiu tak, że podejmujemy jakieś zmiany dopiero wtedy, gdy mamy nóż na gardle? Trudne doświadczenia pozwalają nam wzrastać w wierze. Gdy wszystko nas przerasta wołaj: Panie, przymnóż mi wiary! Lub Jezu, ufam Tobie! Często także potrzebujemy upokorzyć się przed Bogiem żywym wtedy możemy wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! Jak zachowujesz się w trudnych sytuacjach? Czy przychodzisz z tym do Jezusa? Czy prosisz o przymnożenie wiary? Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga) Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię przymnóż mi wiary. Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów. Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?

Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 15. 2. 2014, niedziela Ewangelia według św. Marka 1, 40-45 Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadając na kolana, prosił Go: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: Chcę, bądź oczyszczony. Natychmiast trąd go opuścił i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił ze słowami: Uważaj, nikomu nic nie mów, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich. Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego. 16. 2. 2014, poniedziałek Ewangelia według św. Marka 8, 11-13 Faryzeusze zaczęli rozprawiać z Jezusem, a chcąc wystawić Go na próbę, domagali się od Niego znaku. On zaś westchnął głęboko w duszy i rzekł: Czemu to plemię domaga się znaku? Zaprawdę powiadam wam: żaden znak nie będzie dany temu plemieniu. I zostawiwszy ich, wsiadł z powrotem do łodzi i odpłynął na drugą stronę.

17. 2. 2014, wtorek Ewangelia według św. Marka 8, 14-21 Uczniowie Jezusa zapomnieli wziąć chlebów i tylko jeden chleb mieli ze sobą w łodzi. Wtedy Jezus im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda. Oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chleba. Jezus zauważył to i rzekł im: Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie: macie uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy? Odpowiedzieli Mu: Dwanaście. A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków? Odpowiedzieli: Siedem. I rzekł im: Jeszcze nie rozumiecie? 18. 2. 2014, środa Ewangelia według św. Mateusza 6,1-6.16-18 Jezus powiedział do swoich uczniów: Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś gdy pościsz namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

19. 2. 2014, czwartek Księga Powtórzonego Prawa 30,15-20 Mojżesz przemówił do ludu: Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci kochać twego Boga, Pana, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego nakazy, polecenia i przykazania; abyś żył i mnożył się, a twój Bóg, Pan, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść. Ale jeśli swoje serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz się kłaniał obcym bogom, służąc im, oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu. Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Boga swego, Pana, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać ojcom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. 20. 2. 2014, piątek - Psalm 51, 3-6. 18-19 Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego. Uznaję bowiem nieprawość swoją, a grzech mój jest zawsze przede mną. Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą. Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz. Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.

21. 2. 2014, sobota - Psalm 86, 1-6 Nakłoń swe ucho i wysłuchaj mnie, Panie, bo biedny jestem i ubogi. Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny, zbaw sługę Twego, który Tobie ufa, Ty jesteś moim Bogiem. Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie. Rozraduj życie swego sługi, bo ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę. Tyś bowiem, Panie, dobry i łaskawy, pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają. Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją i zważ na głos mojej prośby.

Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok.